ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ι. Α. Χατζητζιοβάννη, Προέδρου

                        Ντ. Ντεμιρτζιάν και Σ. Φιλίππου, Μελών

 

 

Συνενωμένες Υποθέσεις: 240/2018, 241/2018,

359/2018, 15/2019 και 16/2019

 

 

Αρ. Υπόθεσης: 240/2018

 

Μεταξύ:

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Αιτητής

-και-

 

1. ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΤΔ

2. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Καθ’ ων η αίτηση

 

-----------------------

 

Αρ. Υπόθεσης: 241/2018

 

Μεταξύ:

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Αιτήτρια

-και-

 

1. ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΤΔ

2. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Καθ’ ων η αίτηση

 

-----------------------

 

Αρ. Υπόθεσης: 359/2018

 

Μεταξύ:

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΝΝΑΟΥΡΟΣ

Αιτητής

-και-

 

1. THE CYPRUS TOURISM DEVELOPMENT COMPANY LTD

2. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Καθ’ ων η αίτηση

 

----------------------

 

 

 

 

Αρ. Υπόθεσης:15/2019

 

Μεταξύ:

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΛΙΚΑΣ

Αιτητής

-και-

 

1. THE CYPRUS TOURISM DEVELOPMENT COMPANY LTD

2. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Καθ’ ων η αίτηση

 

-------------------------

 

Αρ. Υπόθεσης: 16/2019

 

Μεταξύ:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΠΙΤΖΗΣ

Αιτητής

-και-

 

1. THE CYPRUS TOURISM DEVELOPMENT COMPANY LTD

2. ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Καθ’ ων η αίτηση

 

--------------------------

 

Ημερομηνία: 29η Φεβρουαρίου, 2024

 

Εμφανίσεις:

Για Αιτητές στις Αιτήσεις 240/2018 & 241/2018: Κ. Αρ. Γεωργίου

Για Αιτητές στις Αιτήσεις: 359/2018, 15/2019 & 16/2019: Στ. Σταυρινίδης

Για Καθ’ ης η αίτηση 1: κα Ι. Παπαμιλτιάδους με κα Ντ. Τριανταφυλλίδου

Για Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού: κ. Χριστόδουλος Λεωνίδου

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Με τις υπό κρίση συνενωμένες Αιτήσεις οι Αιτητές αξιώνουν από την Καθ’ ης η αίτηση 1 ( «η Εργοδότρια Εταιρεία» ή («η Εταιρεία») αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό της απασχόλησης τους και διαζευκτικά από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού («το Ταμείο») πληρωμή λόγω πλεονασμού, νόμιμο τόκο, έξοδα συν Φ.Π.Α.

 

Η Εργοδότρια Εταιρεία, με τους γενικούς λόγους εμφάνισης, αμφισβητεί τις ένα-ντίον της αξιώσεις ισχυριζόμενη ότι ο τερματισμός της απασχόλησης των Αιτητών ήταν καθόλα νόμιμος και δικαιολογημένος για λόγους πλεονασμού, που οφείλονταν στις δύο πρώτες Αιτήσεις (240/2018 και 241/2018), σε εκσυγχρονισμό και/ή αναδιοργάνωση και/ή οργάνωση της επιχείρησης η οποία ελαττώνει τον αριθμό των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων και στις υπόλοιπες Αιτήσεις (359/2018, 15/2019 και 16/2019) σε μείωση του κύκλου εργασιών της.   

 

Είναι η θέση του Ταμείου, όπως απαντάται στους πανομοιότυπους γενικούς λόγους εμφάνισης, ότι το αίτημα των Αιτητών για πληρωμή λόγω πλεονασμού απορρίφθηκε καθώς τα τιθέμενα ενώπιον του στοιχεία δεν δικαιολογούν συνθήκες πλεονασμού. Η Εργοδότρια Εταιρεία δεν προέβη σε οποιαδήποτε μορφή σοβαρής και σπουδαίας αναδιοργάνωσης και/ή εκσυγχρονισμού κατά τον ουσιώδη χρόνο της απόλυσης που να συνεπάγεται και/ή να δικαιολογεί την ουσιαστική μείωση και/ή την κατάργηση και/ή την εξαφάνιση των καθηκόντων των Αιτητών. Τα καθήκοντα των Αιτητών εξακολούθησαν να υφίστανται και μετά τον τερματισμό της απασχόλησης τους και να εκτελούνται από άλλους εργοδοτούμενους. Η Εργοδότρια Εταιρεία δεν παρουσίασε μείωση κύκλου και/ή όγκου εργασιών κατά τον ουσιώδη χρόνο του τερματισμού της απασχόλησης των Αιτητών αλλά αύξηση.

 

Το άρθρο 6(1) του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου (Ν.24/67), όπως διαμορφώθηκε από τον Τροποποιητικό Νόμο 6/73 (ο «Νόμος»), καθιερώνει νόμιμο μαχητό τεκμήριο υπέρ του εργοδοτούμενου σύμφωνα με το οποίο: «...ο υπό εργοδότου τερματισμός απασχολήσεως τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ως μη γενόμενος δια τινά των εν τω άρθρω 5 εκτιθεμένων λόγων», δηλαδή των λόγων που καθιστούν νόμιμη και δικαιολογημένη την απόλυση και δεν παρέχουν στον εργοδοτούμενο δικαίωμα αποζημίωσης.

 

Συνεπώς, στην Εργοδότρια Εταιρεία απόκειται να ανατρέψει το καθιερωμένο από το  Νόμο μαχητό τεκμήριο και να αποδείξει ότι δικαιολογημένα τερμάτισε την απασχόληση των Αιτητών για τους λόγους που επικαλείται και δη ότι κατέστησαν πλεονάζοντες υπό την έννοια του μέρους IV του Νόμου. Προς ανατροπή του νόμιμου αυτού τεκμηρίου κατέθεσε ο κ. Φώτης Μαρμαράς, Οικονομικός Διευθυντής της Εργοδότριας Εταιρείας από το έτος 2000. Εκ μέρους των Αιτητών κατέθεσαν οι Αιτητές στις Αιτήσεις 240/2018, 359/2018 και 15/2019. Παράλληλα κατατέθηκαν ως Τεκμήρια 31 συνολικά έγγραφα, στα οποία θα αναφερθούμε όπου κρίνεται σκόπιμο κατά την παράθεση και αξιολόγηση της μαρτυρίας.

Προτού αναφερθούμε στην προσαχθείσα μαρτυρία, κρίνουμε σκόπιμο, για σκοπούς πλαισίωσης της υπόθεσης, να αναφερθούμε στα παραδεκτά και/ή αδιαμφισβήτητα γεγονότα, όπως προκύπτουν από τις έγγραφες προτάσεις, τις δηλώσεις των μερών και το ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρικό υλικό που είναι τα ακόλουθα:

 

Η Εργοδότρια Εταιρεία είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, η οποία κατά τον ουσιώδη χρόνο ασχολείτο με τη διαχείριση και λειτουργία του ξενοδοχείου Cyprus  Hilton, στο οποίο απασχολούσε τους Αιτητές.

 

Ο Αιτητής (Αίτηση 240/2018) εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία ως Αρχιμάγειρας (Executive Chef) από 1.1.1978 μέχρι 15.11.2016. Οι ακαθάριστες απολαβές του ανέρχονταν στα €1.463,26 εβδομαδιαίως, συμπεριλαμβανομένου 13ου μισθού, αναλογίας 14ου μισθού και μονάδων. Για σκοπούς πλεονασμού και πληρωμής από το Ταμείο, οι απολαβές του περιορίζονται στα €697,52-.

 

Η Αιτήτρια (Αίτηση 241/2018) εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία ως βοηθός κουζίνας από 2.5.2006 μέχρι 15.11.2016. Οι ακαθάριστες απολαβές της ανέρχονταν στα €293,15 εβδομαδιαίως, συμπεριλαμβανομένου 13ου μισθού, αναλογίας 14ου μισθού και μονάδων.

 

Ο Αιτητής (Αίτηση 359/2018) εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία ως Μάγειρας Α (Cook A) από 30.4.1976 μέχρι 15.11.2016. Οι ακαθάριστες απολαβές του ανέρχονταν στα €724,52 εβδομαδιαίως, συμπεριλαμβανομένου 13ου μισθού, αναλογίας 14ου μισθού και μονάδων. Για σκοπούς πλεονασμού και πληρωμής από το Ταμείο, οι απολαβές του περιορίζονται στα €697,52-.

 

Ο Αιτητής (Αίτηση 15/2019) εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία ως Τεχνικός Α από 10.2.1992 μέχρι 15.11.2016. Οι ακαθάριστες απολαβές του ανέρχονταν στα €542,40 εβδομαδιαίως, συμπεριλαμβανομένου 13ου μισθού, αναλογίας 14ου μισθού και μονάδων.

 

Ο Αιτητής (Αίτηση 16/2019) εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία ως Receptionist από 6.7.2001 μέχρι 15.11.2016. Οι ακαθάριστες απολαβές του ανέρχονταν στα €336,59 εβδομαδιαίως, συμπεριλαμβανομένου 13ου μισθού, αναλογίας 14ου μισθού και μονάδων.

 

Η απασχόληση όλων των Αιτητών τερματίστηκε με επιστολές πανομοιότυπου περιεχομένου ημερ. 15.9.2016 (Τεκ.17, 21, 26, 28, 29). Παραθέτουμε αυτούσιο το περιεχόμενο της επιστολής απόλυσης του Αιτητή (240/2018):

 

“...

As already explained to you there is a drastic and ongoing fall in the hotel Revenues. This fact has an adverse effect on the hotel’s business, despite the management’s efforts to reverse the situation. It has therefore been decided, as a first step, to make certain changes in the operation, and in particular to reorganize the working structure of various departments. As a consequence a number of positions including your own are being abolished. In view of the redundancy that occurs, I am sorry to inform you that we have no alternative but to terminate your services as from 15th September 2016. Enclosed please find three cheques dated 15.9.2016, 15.10.2016 and 15.11.2016, covering the notice period according to the provisions of the relevant legislation and rules, will be settled with September’s 2016 payroll. Furthermore, please note that the above three post-dated cheques given to you today with this termination letter include apart from the above described amounts, an amount equal to four monthly salaries as an ex gratia payment.

 

We thank you for your services and wish you all the best in your future endeavours.

 

Yours sincerely

 

Charis Michael

General Manager”    

 

Σύμφωνα με τον κ. Μαρμαρά, λόγω της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, η οποία επηρέασε δυσμενώς την ξενοδοχειακή βιομηχανία της Λευκωσίας και το ξενοδοχείο Hilton, η Εργοδότριας Εταιρεία παρουσίασε μείωση του κύκλου εργασιών της που οδήγησε σε αναδιοργάνωση και κατάργηση θέσεων στα τμήματα του ξενοδοχείου που είχαν κυρίως επηρεαστεί, όπως το τεχνικό τμήμα, το γυμναστήριο, η κουζίνα και το τμήμα φαγητών και ποτών (food & beverage).

 

Αναφορικά με τον Αιτητή (240/2018) ισχυρίστηκε ότι από της προσλήψεως του και σε μεταγενέστερο χρόνο, δεν παρουσίασε οποιαδήποτε ανέλιξη γνώσεων στο τομέα της εστίασης, ενώ οι απαιτήσεις του πελατολογίου παρουσιάζονταν εξαιρετικά αναβαθμισμένες τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μη μπορεί να ανταποκριθεί και να εκτελεί στην πραγματικότητα μόνο γραφειακή εργασία. Εμπνευστής των νέων πιάτων και μενού ήταν ο head chef ο οποίος με τη συμμετοχή του στην κουζίνα, ανταποκρινόταν στις νέες απαιτήσεις γευσιγνωσίας των πελατών, με αποτέλεσμα τα καθήκοντα του Αρχιμάγειρα να εξαλειφθούν.

 

Αναφορικά με την Αιτήτρια (241/2018) ισχυρίστηκε ότι τα καθήκοντα της αφορούσαν την ετοιμασία (πλύσιμο και κόψιμο) της σαλάτας και ότι από το 2016, ερχόμενοι σε συμφωνία με προμηθευτή συσκευασμένων φρούτων και λαχανικών, τα καθήκοντα της καταργήθηκαν άμεσα, με αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες πριν την απόλυση της να υποαπασχολείται.

 

Αναφορικά με τον Αιτητή (359/2018) ισχυρίστηκε ότι ήταν ο υπεύθυνος για την προετοιμασία του φαγητού του προσωπικού και λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών στην εστίαση η θέση αυτή καταργήθηκε. Ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εκτελεί άλλες εργασίες στην κουζίνα και έτσι τα καθήκοντα του ανατέθηκαν εκ περιτροπής σε άλλους μάγειρες. Σημείωσε ότι ο Στέλιος Φιλίππου που προσλήφθηκε τον Οκτώβρη του 2016, εκτελούσε χρέη ή καθήκοντα εκτάκτου ζαχαροπλάστη ενώ στην αρχειοθέτηση παρουσιάζεται ως έκτακτος μάγειρας.

 

Αναφορικά με τον Αιτητή (15/2019) ισχυρίστηκε ότι ενώ κατείχε τον τίτλο του Τεχνικού Α, τα καθήκοντα του περιορίζονταν αποκλειστικά στην δια χειρός καταγραφή των θερμοκρασιών και των προβλημάτων που παρουσιάζονταν στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Με την εφαρμογή του συστήματος “synergy” που έγινε το 2016, επήλθε αυτοματοποίηση στον εντοπισμό των προβλημάτων και στην καταγραφή των μετρήσεων, με αποτέλεσμα τα καθήκοντα του Αιτητή να εκλείψουν και οι υπεύθυνες ορόφων να αναλάβουν την ηλεκτρονική ενημέρωση του συστήματος. 

 

Αναφορικά με τον Αιτητή (16/2019) ισχυρίστηκε ότι κατείχε τη θέση receptionist στο γυμναστήριο και ότι η μείωση του κύκλου εργασιών του γυμναστηρίου σε συνδυασμό με τη μειωμένη προσέλευσης πελατών στο γυμναστήριο, δεν επέτρεπαν την παρουσία δύο προσώπων με τα ίδια καθήκοντα. Με την αναδιοργάνωση του τμήμα-τος, η θέση αυτή καταργήθηκε και στα offs και τις άδειες η υπεύθυνη του τμήματος κάλυπτε οποιεσδήποτε ανάγκες προέκυπταν. 

 

Προς ενίσχυση των θέσεων του, ο μάρτυρας επικαλέστηκε τα διάφορα έγγραφα που ο ίδιος κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τις εξελεγμένες οικονομικές καταστάσεις της Εργοδότριας Εταιρείας για τα έτη 2013  μέχρι 2016 (Τεκ.10, 15 και 16) ο κύκλος εργασιών της είχε ως ακολούθως:

 

 

2013

2014

2015

2016

 

€

€

€

€

Δωμάτια

5.737.780

5.492.462

6.094.847

6.456.742

τρόφιμα

2.606.406

2.511.323

2.549.421

2.583.684

ποτά

    777.928

    747.622

    748.746

    713.461

Τρόφιμα και ποτά διάφορα

   205.668

    177.470

    143.867

    150.052

Συνολικά ακαθάριστα έσοδα από τρόφιμα και ποτά

3.590.002

3.436.415

3.442.034

3.447.197

Άλλα τμήματα

    846.806

    813.025

    773.893

    751.945

 

 

 

 

 

Συνολικός Τζίρος

10.174.588

9.741.902

10.310.774

10.665.884

 

Το ποσοστό πληρότητας του ξενοδοχείου για την ίδια χρονική περίοδο, με βάση το Τεκ.11, παρουσίαζε την πιο κάτω εικόνα:

                                                                                                                                                                                                                                                  

 

2013

2014

2015

2016

 

 

 

 

 

Κατειλημμένα δωμάτια

47,842

46,864

50,690

52,746

Σύνολο διαθέσιμων δωματίων

107,604

107,310

107,310

107,604

Ποσοστό πληρότητας

 44.58%

 43.67%

47.24%

49.02%

 

Επίσης τα συνολικά έσοδα του γυμναστηρίου Hiltonia, για τα έτη 2012 μέχρι το 2016, με βάση το Τεκ.12, είχαν ως ακολούθως:

 

 

Συνολική μείωση

2012

2013

2014

2015

2016

Σύνολο εσόδων

 

499,219

423,674

426,615

423,102

459,131

Αύξηση/ (μείωση)

-40,088

 

-75,545

2,941

-3,513

36,029

 

Αντεξεταζόμενος ο μάρτυρας από τον κ. Αρ. Γεωργίου, συμφώνησε ότι τα όσα επικαλέστηκε κατά την κυρίως εξέταση του για την απόλυση των δύο πρώτων Αιτητών (240/2018 και 241/2018), δεν περιλαμβάνονται στην επιστολή απόλυσης αλλά ούτε και στους γενικούς λόγους εμφάνισης της Εργοδότριας Εταιρείας. Περαιτέρω αφού υποδείχτηκαν στον μάρτυρα τα διάφορα Τεκμήρια που ο ίδιος έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου και που αφορούν τα έσοδα από τις κρατήσεις δωματίων (Τεκ. 1 και 10), τις πληρότητες του ξενοδοχείου (Τεκ.11) και τα έσοδα από το γυμναστήριο (Τεκ.12 και 13), συμφώνησε ότι το 2016 τα έσοδα ήταν περισσότερα από το 2015 και το 2015 περισσότερα από το 2014, η δε πληρότητα του 2016 ήταν καλύτερη από το 2015 και του 2015 καλύτερη από το 2014. Πρόσθετα, αφού του υποδείχτηκαν οι Οικονομικές Καταστάσεις της Εταιρείας για το 2014 και 2015 (Τεκ.15 και 16) συμφώνησε ότι ο κύκλος εργασιών της Εταιρείας από το 2014 μέχρι το 2016 παρουσίαζε μια σταδιακή αύξηση με αυξημένο επίσης κέρδος ανά μετοχή. Συμφώνησε ότι η κατ’ ισχυρισμό αναδιοργάνωση της κουζίνας, με βάση και το οργανόγραμμα της (Τεκ.14), οδήγησε στην απόλυση του Αιτητή (240/2018) ως Executive Chef και της Αιτήτριας (241/2018) ως βοηθού κουζίνας.

 

Ακολούθως, αντεξεταζόμενος από τον κ. Σταυρινίδη, αφού του υπεβλήθη ότι ο Αιτητής (359/2018) προσλήφθηκε ως μάγειρας και ότι από το 2000 εκτελούσε χρέη ζαχαροπλαστικής, ο μάρτυρας αρκέστηκε να πει ότι δεν θυμάται, γιατί ως αρχιλογιστής δεν ασχολείτο με τη δομή του κάθε τμήματος και τι έκανε ο κάθε υπάλληλος. Ήξερε ότι ο εν λόγω Αιτητής δούλευε στην κουζίνα με την ιδιότητα του μάγειρα και δεν ήξερε ότι ήταν υπό την ιδιότητα του ζαχαροπλάστη. Για τον Στ. Φιλίππου, ο οποίος προσλήφθηκε ένα μήνα πριν την απόλυση των Αιτητών, διευκρίνισε ότι δεν ήταν μάγειρας και ότι ασχολείτο ως ζαχαροπλάστης. Περαιτέρω, αφού ερωτήθηκε εάν η εγκατάσταση του συστήματος synergy διευκόλυνε την εργασία του τεχνικού, ο μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι με την εφαρμογή του συστήματος οι υπεύθυνες ορόφων ενημέρωναν το εν λόγω σύστημα με τα προβλήματα που υπήρχαν στα δωμάτια, διότι ο Αιτητής (15/2019) δεν είχε ανταποκριθεί. Ενώ παραδέχθηκε ότι τη συγκεκριμένη θέση προέβαλε για πρώτη φορά, εν τούτοις επέμενε ότι αυτός ήταν και ο λόγος που οδήγησε στην απόλυση του. Όσον αφορά club Hiltonia, όπου ο Αιτητής (16/2019) εργαζόταν ως receptionist, παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε μείωση του κύκλου εργασιών. Γενικά παραδέχτηκε, ότι από τα Τεκμήρια που έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου δεν τεκμηριώνεται η δραματική μείωση του κύκλου εργασιών της Εταιρείας που αποτέλεσε και τον λόγο της κατ’ ισχυρισμό αναδιοργάνωσης της επιχείρησης.

 

Αντεξεταζόμενος από τον κ. Λεωνίδου για τον χρόνο εγκατάστασης του συστήματος synergy, ισχυρίστηκε ότι εγκαταστάθηκε στις αρχές του 2016. Αφού του υποδείχθηκε το τιμολόγιο αγοράς του εν λόγω συστήματος (Τεκ.31) που οι ίδιοι προσκόμισαν στο Ταμείο και του υπεβλήθη ότι εγκαταστάθηκε 19 μήνες πριν την απόλυση των Αιτητών, ο μάρτυρας δήλωσε ότι δεν γνωρίζει.

 

Σύμφωνα με τον Αιτητή (240/2018) κατά τον χρόνο της απόλυσης του ήταν 60 ετών και η σύζυγος του, Αιτήτρια (241/2018), 57 ετών. Αντίθετα με τα όσα ο κ. Μαρμαράς κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου, ισχυρίστηκε ότι το 1982 με έξοδα της Εταιρείας μετέβη στη Βασιλεία της Ελβετίας όπου παρακολούθησε ένα course για κρύα κουζίνα και στην επιστροφή του προήχθη σε Αρχιμάγειρα Τμήματος κρύας κουζίνας. Ακολούθως το 1984 και 1986 αφού εστάλη για εκπαίδευση στις Βρυξέλες, στο Λονδίνο και στο Παρίσι, του προτάθηκε η θέση Βοηθού Αρχιμάγειρα. Για να μπορέσει μάλιστα να πάρει αυτό τον τίτλο, έλαβε εξάμηνη εκπαίδευση, περνώντας απ’ όλα τα τμήματα του ξενοδοχείου. Το 1996 προήχθη στη θέση του Executive Chef. Σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια της καριέρας του έλαβε πολλές άλλες εκπαιδεύσεις στη Μαδρίτη, Άμστερνταμ, Λονδίνο, Παρίσι, όπως επίσης και με τον ΚΟΤ. Η Εταιρεία τον έστειλε επίσης και σε διάφορες πόλεις με σκοπό την προώθηση της κυπριακής κουζίνας στο εξωτερικό. Μεταξύ των καθηκόντων του ήταν η συνάντηση με πελάτες για δεξιώσεις και η ετοιμασία των καινούργιων μενού. Ισχυρίστηκε ότι ο head chef, Στ. Στυλιανού, στον οποίο αναφέρθηκε ο κ. Μαρμαράς, ήταν ο βοηθός του και ότι με τη δική του συμβουλή ανέβη στη θέση του βοηθού αρχιμάγειρα. Όσον αφορά την Αιτήτρια (241/2018) ισχυρίστηκε ότι προσελήφθη ως βοηθός για το πλύσιμο των χόρτων/λαχανικών βάση του συστήματος ασφαλείας CHCCP. Έξι χρόνια πριν την απόλυση της, αποφασίστηκε από τον ίδιο και τη διεύθυνση του ξενοδοχείου όπως τα χόρτα/λαχανικά αγοράζονται συσκευασμένα από εξωτερικό συνεργάτη / προμηθευτή. Μετά απ’ αυτό η Αιτήτρια μεταφέρθηκε στην κουζίνα με καθήκοντα την ετοιμασία του προγεύματος στο εστιατόριο Fontana. Για τον Αιτητή (359/2018) ισχυρίστηκε ότι με την πρόσληψη του εργάστηκε μαζί του για ένα διάστημα στην κρύα κουζίνα και ακολούθως μεταφέρθηκε στο ζαχαροπλαστείο όπου εργάστηκε μέχρι την απόλυση του. Τέλος, ισχυρίστηκε, ότι στην ηλικία των 60 ετών ήταν δύσκολο να εξεύρει νέα εργασία. Ότι αναγκάστηκε να μεταβεί στην Ελλάδα όπου εργάστηκε ως Executive Chef στο ξενοδοχείο Mistras Grand Palace στην Σπάρτη. Επιστέφοντας στην Κύπρο αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί στο 63ο έτος της ηλικίας του με μειωμένη σύνταξη κατά 12%. Η Αιτήτρια (241/2018) μετά την απόλυση της δεν κατάφερε να εργοδοτηθεί.

 

Αντεξεταζόμενος διευκρίνισε ότι η τελευταία φορά που έλαβε εκπαίδευση για νέες γευσιγνωσίες ήταν στο Άμστερνταμ δυο χρόνια πριν την απόλυση του, ενώ ένα χρόνο προηγουμένως είχε προγραμματισμένο συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο εν τέλει δεν συμμετείχε λόγω της οικονομικής κρίσης. Διευκρίνισε ότι εντός των καθηκόντων του ήταν και η έγκριση όλων των φαγητών που ετοίμαζε η κουζίνα, ότι κανένα πιάτο δεν έφευγε από την κουζίνα χωρίς την έγκριση του και ότι ο Head Chef, Στ. Στυλιανού, ήταν βοηθός του και ότι ο ίδιος του έδιδε οδηγίες πώς να ετοιμαστούν τα καινούργια πιάτα. Ήταν όλα δικές του δημιουργίες.

 

Καταθέτοντας ο Αιτητής (15/2019) ισχυρίστηκε ότι εργάστηκε στο ξενοδοχείο ως τεχνικός στο μηχανοστάσιο για τη συντήρηση, επιδιόρθωση μεγάλων μηχανημάτων θέρμανσης, κλιματισμού καθώς και για εργασίες στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Για το σύστημα synergy ισχυρίστηκε ότι ενημερωνόταν για κάποια προβλήματα που προέκυπταν στα δωμάτια, την επιδιόρθωση των οποίων αναλάμβανε ο ίδιος ή κάποιος άλλος τεχνικός. Ότι το εν λόγω σύστημα καθόλου δεν μείωνε τη δουλειά των τεχνικών, καθώς δεν έλυνε τα προβλήματα. Ανέφερε επίσης ότι κατά τον χρόνο της απόλυσης του ήταν 62 ετών και ελλείψει εργασία συνταξιοδοτήθηκε στα 63 του. Αντεξεταζόμενος επέμενε ότι η κύρια δουλειά του ήταν στο μηχανοστάσιο και ότι το νέο σύστημα καθόλου δεν επηρέασε τα καθήκοντα των τεχνικών. Ανέφερε επίσης ότι ο ίδιος με την εγκατάσταση του συστήματος απουσίαζε με άδεια και δεν υποβλήθηκε σε εκπαίδευση.

 

Καταθέτοντας ο Αιτητής (359/2018) ισχυρίστηκε ότι με την πρόσληψη του δούλεψε στην λάντζα και στην κουζίνα. Ακολούθως μεταφέρθηκε στο ζαχαροπλαστείο όπου δούλεψε τα τελευταία 20-25 χρόνια πριν την απόλυση του. Ο Στ. Φιλίππου, όπως ανέφερε, προσλήφθηκε τον Οκτώβριο 2016 με καθήκοντα στο ζαχαροπλαστείο. Ανέφερε επίσης ότι κατά τον χρόνο της απόλυσης του ήταν 62 ετών και συνταξιοδοτήθηκε στα 63 του.

 

Ανάλυση - Συμπεράσματα

 

Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 18 του Νόμου, εργοδοτούμενος είναι πλεονάζων, και κατά συνέπεια δικαιούται πληρωμή από το ομώνυμο Ταμείο όταν η απασχόληση του ετερματίσθη:

 

(α)........................................................................................................................

 

(β)........................................................................................................................

 

(γ) Ένεκα οιουδήποτε των ακολούθων άλλων λόγων σχετιζομένων προς την λειτουργίαν της   επιχειρήσεως:

(i)                 εκσυγχρονισμού, μηχανοποιήσεως ή οιασδήποτε άλλης αλλαγής εις τας μεθόδους παραγωγής ή οργανώσεως η οποία ελαττώνει τον αριθμόν των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων.

(ii)               αλλαγών εις τα προϊόντα ή εις τα μεθόδους παραγωγής ή εις τας αναγκαιούσας ειδικότητας των εργοδοτουμένων

(iii)             καταργήσεις τμημάτων

(iv)              δυσκολιών εις την τοποθέτησιν προϊόντων εις την αγοράν ή πιστωτικών δυσκολιών

(v)                ελλείψεων παραγγελιών ή πρώτων υλών

(vi)              σπάνεως μέσων παραγωγής, και

(vii)            περιορισμού του όγκου της εργασίας ή της επιχειρήσεως

 

Προφανώς, από το περιεχόμενο των επιστολών απόλυσης και των γενικών λόγων εμφάνισης της Εργοδότριας Εταιρείας, το ζητούμενο στην προκείμενη περίπτωση είναι η τεκμηρίωση συνθηκών πλεονασμού δυνάμει των προνοιών του άρθρου 18 (γ) (i) (vii) του Νόμου.

 

Σύμφωνα με την κρατούσα νομολογία, για να διαπιστωθεί η πραγματική μείωση του όγκου εργασίας μιας επιχείρησης θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο συνήθης κύκλος εργασιών της στη διάρκεια των τελευταίων ετών πριν από την απόλυση. Το Δικαστήριο στηριζόμενο πάντοτε επί αντικειμενικών κριτηρίων, πρέπει να διαπιστώσει από τα γεγονότα της υπόθεσης κατά πόσο υπήρξε ουσιαστική μείωση του συνήθους κύκλου εργασιών της επιχείρησης κατά τον ουσιώδη χρόνο, σε βαθμό που λογικά να κρίνεται δικαιολογημένη η απόλυση λόγω πλεονασμού. Όπως έχει αποφασιστεί στην υπόθεση Α. Ιάσωνος Λτδ ν. Χρίστου κ.α. (1994) 1Α.Α.Δ. 703, 706:

 

«Εποχιακή ή περιοδική μείωση του όγκου εργασίας η οποία αφήνει ανεπηρέαστο τον όγκο της εργασίας, επιμετρούμενο μέσα στο συνήθη κύκλο της εμπορικής δραστηριότητας του εργοδότη, δε συνιστά λόγο για τον τερματισμό της απασχόλησης λόγω πλεονασμού. Ο όγκος των εργασιών επιχείρησης έχει όχι μόνο εποχιακές αλλά και καθημερινές αυξομειώσεις και διακυμάνσεις. Αν γινόταν δεχτή η θέση των εφεσειόντων, θα διανοιγόταν η οδός για την καταστρατήγηση του οικοδομήματος του νόμου που συναρτά τον πλεονασμό με τα αντικειμενικά δεδομένα της επιχείρησης. Ο όγκος εργασίας προσδιορίζεται με βάση σταθερό παρονομαστή που αντανακλά τον όγκο της εργασίας του εργοδότη στο πλαίσιο του συνήθους κύκλου της επιχειρηματικής του δραστηριότητας και αυτή η σημασία που ενέχει ο όρος “όγκος εργασίας” στο πλαίσιο του Άρθρου 18(γ)(vii) του Ν. 24/67 (όπως έχει τροποποιηθεί).»

 

Στην υπόθεση Κώστα Χατζηχριστοφή ν. Πιερή Γεωργίου κ.α (2002) 1Β Α.Α.Δ. 873, σαφώς επισημαίνεται ότι ο «περιορισμός του όγκου εργασίας» αφορά περιορισμό ή μείωση του όγκου εργασίας του συγκεκριμένου εργοδότη, δηλαδή της επιχείρησης και όχι μείωση του όγκου εργασίας του εργοδοτούμενου.

 

Ο Εργοδότης, έχοντας το βάρος απόδειξης, θα πρέπει να είναι σε θέση αν παρουσιάσει αξιόπιστα στοιχεία που αποδεικνύουν συνθήκες πλεονασμού λόγω περιορισμού του όγκου εργασίας της επιχείρησης του. Όπως κρίθηκε στην υπόθεση Σωτήρης Χρυσάνθου κ.α. ν. Petros Pitsillis (Glass Market) Ltd κ.α. (2001) 1 Α.Α.Δ. 383, οι ισολογισμοί και άλλα λογιστικά στοιχεία που αφορούν τον κύκλο εργασιών του Εργοδότη μπορεί να είναι σημαντικά στοιχεία προς απόδειξη τέτοιας μείωσης του κύκλου εργασιών της επιχείρησης του, δεν είναι όμως τα μόνα και αποκλειστικά στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, ούτε μπορεί να περιοριστεί νομολογιακά το είδος της μαρτυρίας που ενδεχομένως να τεκμηρίωνε πλεονασμό και η οποία πρέπει να εξετάζεται από το Δικαστήριο. Σύμφωνα με την Αγγλική απόφαση Murray v. Fayle Ltd [1999] 3 All E.R. 769, αν δεν υπήρξε μαρτυρία που βάσιμα θα μπορούσε να τεκμηριώσει την ύπαρξη συγκεκριμένων οικονομικών περιστάσεων, δεν παρίσταται ανάγκη περαιτέρω εξέτασης του κατά πόσον η απόλυση της εργοδοτούμενης οφειλόταν αποκλειστικά ή κυρίως στις οικονομικές περιστάσεις του εργοδότη.

 

Αναφορικά με τον δεύτερο λόγο επισημαίνουμε ότι ο κάθε εργοδότης έχει δικαίωμα, μέσα στα πλαίσια της επιχειρηματικής του δράσης, να διενεργεί οποιαδήποτε αλλαγή ή αναδιοργάνωση σχετιζόμενη με τη λειτουργία της επιχείρησης του. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οποιαδήποτε αλλαγή η μορφή αναδιοργάνωσης που γίνεται από τον εργοδότη συνιστά ταυτόχρονα και λόγο πλεονασμού σύμφωνα με τις προλεγόμενες πρόνοιες του Νόμου.

 

Όπως εντοπίζεται στην απόφαση Α/φοι Γαλαταριώτη Λτδ ν. Παρασκευής Γρηγο-ρά κ.α. (2001) 1 Α.Α.Δ. 1985, 1990:

 

«Σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, ο εκσυγχρονισμός ή αναδιοργάνωση ή οποιαδήποτε αλλαγή της επιχείρησης για να συνιστά βάσιμο λόγο πλεονασμού πρέπει να είναι τέτοιου βαθμού, σε έκταση και σοβαρότητα, ώστε να επιφέρει μεταβολή στη φύση των καθηκόντων του εργοδοτουμένου ή την κατάργησή τους ώστε το αποτέλεσμα να συνεπάγεται "ελάττωση του αριθμού των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων" κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 18(γ)(i) του Νόμου.

 

Στην S & G Colocassides Ltd v. Π. Λαζαρίδης κ.α. (1999) 1 ΑΑΔ 2181 το Δικαστήριο επισήμανε ότι από τη στιγμή που τα καθήκοντα της θέσης που καταργήθηκε ή του εργοδοτούμενου που απολύθηκε λόγω αναδιοργάνωσης παραμένουν και εκτελούνται από άλλον εργοδοτούμενο, τότε η απομάκρυνση του απολυόμενου δεν μπορεί να υποστηριχθεί από τις προστατευτικές διατάξεις του Νόμου, καθότι υπό διαφορετικές συνθήκες η οποιαδήποτε απόφαση του εργοδότη για μείωση του εργατικού δυναμικού της επιχείρησης του, θα μπορούσε να συνιστά πλεονασμό λόγω αναδιοργάνωσης χωρίς την εισδοχή του αντικειμενικού παράγοντα που σχετίζεται με την κατάργηση ή μεταβολή των καθηκόντων που κατείχε ο απολυθείς εργοδοτούμενος.

 

Στην υπόθεση Χρίστου Κυριακίδη ν. Ταμείου για Πλεονάζον Προσωπικό, Πολιτική Έφεση αρ. 215/2011, ημερομηνίας 21.12.2017, ECLI:CY:AD:2017:A478, αναφερόμενο το Ανώτατο Δικαστήριο σε προγενέστερες αποφάσεις του επισήμανε τα ακόλουθα:  

 

«Η κάθε υπόθεση εξαρτάται, ασφαλώς, από τα δικά της δεδομένα. Η αναδιοργάνωση μιας επιχείρησης μπορεί να οδηγήσει ή να μην οδηγήσει σε πλεονασμό, ανάλογα με τη φύση και το αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης.  Βέβαια, τόσο στην Α/φοί Γαλαταριώτη Λτδ ν. Γρηγόρα κ.ά (ανωτέρω) όσο και στην S & G Colocassides Ltd ν. Λαζαρίδη κ.ά (ανωτέρω) η συγκεκριμένη εργασία εκτελείτο μόνο από τον απολυθέντα υπάλληλο, με αποτέλεσμα  η ανάθεση των καθηκόντων της θέσης του σε άλλο πρόσωπο ή πρόσωπα, τα οποία δεν ήταν προηγουμένως επιφορτισμένα με τα καθήκοντα αυτά, να μη συνεπαγόταν «ελάττωση του αριθμού των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων» για την εκτέλεση τους. 

 

Υπό το φως της πιο πάνω νομολογίας και έχοντας υπόψη το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι πλείστα των καθηκόντων του εφεσείοντα ανατέθηκαν στον προ δύο μηνών διορισθέντα Εκτελεστικό Πρόεδρο και τα υπόλοιπα σε άλλους υφιστάμενους διευθυντές, δεν βρίσκουμε λόγο να παρέμβουμε στην πρωτόδικη ετυμηγορία. Ο εφεσείων, ουσιαστικά αντικαταστάθηκε, με αποτέλεσμα να μην επέλθει ως αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης, ελάττωση στον αριθμό των αναγκαιούντων εργοδοτουμένων για την εκτέλεση της εργασίας που μόνο αυτός εκτελούσε πριν από την απόλυση του.  Ουσιαστικά δεν επήλθε κατάργηση της θέσης του [βλ. Α/φοί Γαλαταριώτη Λτδ ν Γρηγόρα κ.ά (ανωτέρω)].  Ακριβώς αντίθετη ήταν η περίπτωση στην υπόθεση Φιλελεύθερος Δημόσια Εταιρεία Λίμιτεδ ν. Γιαννούλας Χρίστου, Π.Ε. 148/12, ημερ. 7.7.2017, όπου λόγω της κατάργησης της θέσης της εφεσείουσας κρίθηκε ότι θα έπρεπε να αποζημιωθεί από το Ταμείο Πλεονάζοντος προσωπικού.»

 

Μια μέθοδος εξακρίβωσης του αν υπάρχει ή όχι πλεονασμός καθορίστηκε στην υπόθεση Hindle -v- Percival Boats Ltd (1969) 1All ER 836. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης αυτής, σε κάθε περίπτωση για να δικαιολογηθεί πλεονασμός πρέπει να διακριβωθούν οι πραγματικές απαιτήσεις της επιχείρησης και κατά πόσο αυτές μειώθηκαν κατά τον ουσιώδη χρόνο. Στη συνέχεια πρέπει να διακριβωθεί κατά πόσο οι συγκεκριμένες μειωμένες απαιτήσεις συνδέονται με τα καθήκοντα του εργοδοτουμενου που θα απολυθεί ως πλεονάζον. Αν στη διαδικασία αυτή, με αντικειμενικά κριτήρια επιβεβαιωθεί ο επηρεασμός της εργασίας του εργοδοτούμενου, αυτός θεωρείται πλεονάζον προσωπικό. Στην ίδια απόφαση κρίθηκε επίσης ότι η στοιχειοθέτηση πλεονασμού δεν εξαρτάται από το πώς ο ίδιος ο εργοδότης χαρακτηρίζει την πράξη του. Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι το θέμα ήταν: «εντελώς αντικειμενικό υπό την έννοια ότι το εφαρμοζόμενο κριτήριο αναφέρεται στις πραγματικές ανάγκες της επιχείρησης και όχι τη γνώμη των εργοδοτών ή οποιουδήποτε άλλου επί του σημείου εκείνου.» (Βλ. και United Hotels (Lordos) Ltd v. Ανδρούλας Σταύρου κ.α. (2003) 1 Α.Α.Δ. 515).

 

Έχουμε παρακολουθήσει με ιδιαίτερη προσοχή τόσο τον μάρτυρα της Εργοδότριας Εταιρείας όσο και τους Αιτητές να καταθέτουν ενώπιον του Δικαστηρίου και εξετάσαμε τα όσα σχετικά παρέθεσαν υπό το πρίσμα των έγγραφων προτάσεων και των ενώπιον του Δικαστηρίου κατατεθέντων Τεκμηρίων. Τόσο η εικόνα που αποκομίσαμε, όσο και η σύγκριση της προφορικής μαρτυρίας με το περιεχόμενο των Τεκμηρίων, μας οδηγούν στην, χωρίς κανένα δισταγμό, αποδοχή της μαρτυρίας των Αιτητών και στην κατάληξη ότι σε αυτή αποτυπώνεται η πραγματικότητα και μόνο.

 

Αιτιολογώντας την προσέγγιση αυτή του Δικαστηρίου, καταγράφουμε τα ακόλουθα:

 

Τα όσα ο κ. Μαρμαράς επικαλέστηκε κατά την κυρίως εξέταση του, ότι η Εργοδότρια Εταιρεία λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών της προχώρησε σε αναδιοργάνωση και κατάργηση θέσεων στα τμήματα του ξενοδοχείου που είχαν κυρίως επηρεαστεί, αυτοαναιρούνται και καταρρίπτονται από το περιεχόμενο των Εξελεγμένων Οικονομικών Καταστάσεων (Τεκ.15 & 16) και των σχετικών εγγραφών (Τεκ.10) που ο ίδιος επικαλέστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την κυρίως εξέταση του, αλλά και από τα όσα παραδέχθηκε κατά την αντεξέταση του.

 

Από τα συγκριτικά αυτά αποτελέσματα, διαπιστώνουμε ότι ο κύκλος εργασιών της Εργοδότριας Εταιρείας κατά το 2016 ήταν αυξημένος σε σύγκριση με το 2015 κατά 3.33%, το 2015 αυξημένος σε σύγκριση με το 2014 κατά 5.52% και το 2014 μειωμένος σε σύγκριση με το 2013 κατά 4.26%. Συνεπώς κατά τον ουσιώδη χρόνο τερματισμού της απασχόλησης των Αιτητών, ο κύκλος εργασιών της Εργοδότριας Εταιρείας παρουσίαζε μια μικρή αύξηση σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια που διακυμαινόταν μέσα στα πλαίσια του συνήθους κύκλου της επιχειρηματικής δραστηριότητας της. Το ίδιο παρατηρείται σε σχέση με την πληρότητα του ξενοδοχείου και τα έσοδα του γυμναστηρίου. Ως επακόλουθο, κατά την κρίση μας, δεν προκύπτουν συνθήκες πλεονασμού που θα δικαιολογούσαν τη λήψη μέτρων μείωσης του προσωπικού λόγω περιορισμού του όγκου εργασίας της Εταιρείας.

 

Πέραν των πιο πάνω, τα όσα περί αντιθέτου επιχείρησε να προβάλει ο κ. Μαρμαράς περί καταργήσεως των θέσεων των Αιτητών είτε λόγω ανεπάρκειας στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, είτε λόγω αναθέσεως των καθηκόντων τους σε εξωτερικό συνεργάτη, αποτελούν εκ των υστέρων σκέψεις και δεν γίνονται αποδεκτά, καθότι, αφενός, δεν υποστηρίζονται από τους γενικούς λόγους εμφάνισης της Εργοδότριας Εταιρείας και, αφετέρου, δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της επιστολής απόλυσης που είχε δοθεί στους Αιτητές. Καμία μνεία δεν γίνεται στην εν λόγω επιστολή ότι η κατάργηση των θέσεων των Αιτητών έγινε για οποιουσδήποτε άλλους λόγους πλην του επικαλούμενου ισχυρισμού ότι λόγω μείωσης των εσόδων η Εταιρεία προχώρησε σε αναδιοργάνωση με συνέπεια την κατάργηση κάποιων θέσεων.

 

Όπως επισημαίνει το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση Premier Shukuroglou Cyprus Ltd v. Αδάμου, Πολ. Έφεση 210/2013, ημερ. 29.11.2021, ECLI:CY:AD:2021:A559:

 

… Ο εργοδότης δεν έχει υποχρέωση να προσδιορίσει, επ' ακριβώς, στην επιστολή απόλυσης προς τον εργοδοτούμενο του το λόγο προς τούτο, όπως αυτός προβλέπεται στο άρθρο 18 του Νόμου. Ο λόγος απόλυσης, όμως, πρέπει να είναι δυνατό να προσδιοριστεί από τα γεγονότα τα οποία ο εργοδότης επικαλείται στην εν λόγω επιστολή του. Αν δε η περίπτωση προχωρήσει δικαστικά, τα ίδια γεγονότα πρέπει να τα επικαλεστεί και στο δικόγραφό του και, στη συνέχεια, να τα αποδείξει κατά τη δίκη.  Τούτο, προκειμένου να αποδείξει, προς ικανοποίηση του δικαστηρίου, ότι η απόλυση του εργοδοτουμένου οφείλεται σε πλεονασμό, (βλ. Φ. Φωτιάδης Ζυθοβιομ. Λτδ ν. Αντωνιάδη κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 1490, στη σελίδα 1495).           

 

Επιπρόσθετα, δικαιολογώντας την προσέγγιση αυτή του Δικαστηρίου σημειώνουμε τα ακόλουθα:       

 

Ο ισχυρισμός του κ. Μαρμαρά ότι ο Αιτητής (240/2018) από της προσλήψεως του και σε μεταγενέστερο χρόνο δεν εξελίχθηκε από πλευράς γνώσεων στο τομέα της εστίασης, ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του πελατολογίου και ότι εκτελούσε μόνο γραφειακή εργασία, πέραν του ότι αντιστρατεύεται των λόγων που η Εργοδότρια Εταιρεία επικαλέστηκε για την απόλυση του, αποτελούν γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς οι οποίοι δεν συνοδεύονται από οποιαδήποτε στοιχεία και οι οποίοι θέτουν την απόλυση του Αιτητή (240/2018) στη βάση διαφορετικών λόγων που σχετίζονται με την ικανότητα του να ανταποκριθεί επαρκώς στα καθήκοντα του και όχι σε λόγους πλεονασμού. Σε καμιά περίπτωση δεν διεφάνη, έστω και αμυδρά, ότι ο Αιτητής (240/2018) δέχθηκε οποιαδήποτε παρατήρηση ή προειδοποίηση για μη ικανοποιητική εκτέλεση των καθηκόντων του. Διερωτόμαστε μάλιστα, γιατί η Εταιρεία συνέχισε να τον διατηρεί στην υπηρεσία της για μια τόσο μακρόχρονη περίοδο και με τόσες υψηλές απολαβές αν αυτός, όντως, δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του; Το μόνο λογικό συμπέρασμα που προκύπτει συνάδει με τις ανάλογες θέσεις του Αιτητή (240/2018). Ότι δηλαδή διέθετε όλα τα προσόντα και την απαιτούμενη ειδίκευση για να ανταποκρίνεται σωστά στα καθήκοντα του. Ο Αιτητής (240/2018), από τη θέση που κατείχε, ήταν το κατ’ εξοχήν αρμόδιο πρόσωπο για την παρακολούθηση και διεύθυνση της κουζίνας. Συνεπώς ήταν και το άμεσα εμπλεκόμενο πρόσωπο που μπορούσε να δώσει τις αναγκαίες εξηγήσεις αναφορικά με τη λειτουργία της κουζίνας και τα καθήκοντα που εκτελούσαν οι εκεί εργαζόμενοι. Υπό αυτά τα δεδομένα δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι τα όσα κατέθεσε σε σχέση με τα καθήκοντα που εκτελούσαν η Αιτήτρια (241/2018) και ο Αιτητής (359/2018) ανταποκρίνονται πλήρως προς την αλήθεια σε αντίθεση με αυτά που κατέθεσε ο κ. Μαρμαράς, ο οποίος υπό το βάρος της αντεξέτασης δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι δεν θυμόταν τι καθήκοντα εκτελούσαν, γιατί ως αρχιλογιστής δεν ασχολείτο με τη δομή του κάθε τμήματος και τι έκανε ο κάθε υπάλληλος. Τα όσα ο Αιτητής (240/2018) κατέθεσε ενισχύονται και από τη μαρτυρία του Αιτητή (359/2018), ο οποίος ευθαρσώς ανέφερε ότι τα τελευταία 20 χρόνια πριν την απόλυση του εκτελούσε καθήκοντα ζαχαροπλάστη. Στη θέση ζαχαροπλάστη ωστόσο προσλήφθηκε και ο Στ. Φιλίππου ένα μήνα πριν την απόλυση των Αιτητών, γεγονός που τείνει να καταδείξει ότι τα καθήκοντα που εκτελούσε ο Αιτητής (359/2018) δεν καταργήθηκαν και ούτε μειώθηκαν για να δικαιολογούνται συνθήκες πλεονασμού.

 

Όσον αφορά τον Αιτητή (15/2019), η θέση του κ. Μαρμαρά ότι με την εφαρμογή του συστήματος “synergy” που έγινε το 2016, τα καθήκοντα του εξέλειπαν και οι υπεύθυνες ορόφων ανέλαβαν την ηλεκτρονική ενημέρωση του συστήματος, κρίνουμε ότι ευρίσκεται σε πλήρη διάσταση με όσα αυτός επικαλέστηκε κατά την αντεξέταση του, ότι ζητήθηκε από τον Αιτητή να εκτελεί αυτά τα καθήκοντα και δεν ανταποκρίθηκε. Και ότι, μάλιστα, αυτός ήταν ο λόγος της απόλυσης του. Περαιτέρω, όπως προκύπτει από το τιμολόγιο πληρωμής (Τεκ.31) το εν λόγω σύστημα εγκαταστάθηκε 19 μήνες πριν την απόλυση του Αιτητή (15/2019) και όχι το 2016 ως ανέφερε ο κ. Μαρμαράς.

 

Όσον αφορά τον Αιτητή (16/2019), ο κ. Μαρμαράς συνέδεσε την απόλυση του με τη μείωση του κύκλου εργασιών του γυμναστηρίου, γεγονός που δεν επιβεβαιώνεται από την ενώπιον μας πραγματική μαρτυρία και δη τα Τεκ.12 και 13, από το περιεχόμενο των οποίων δεν προκύπτει οποιαδήποτε μείωση. Αντίθετα από το 2013 διακυμαινόταν στα ίδια επίπεδα με μία μικρή αύξηση το 2016 της τάξης του 7,8%.

 

Τέλος η αναφορά του μάρτυρα σε αναδιοργάνωση των τμημάτων, ως επακόλουθο της μείωσης του κύκλου εργασιών της Εργοδότριας Εταιρείας, δεν έχει αποδειχθεί. Κανένα στοιχείο δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου που να επιβεβαιώνει τις οποιεσδήποτε ενέργειες της Εργοδότριας Εταιρείας που επέφεραν μεταβολή στην φύση των καθηκόντων των Αιτητών ή την κατάργηση τους, ώστε το αποτέλεσμα να δικαιολογεί τη μείωση του αριθμού των αναγκαίων εργοδοτουμένων. Καταλήγουμε, ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο απόλυσης των Αιτητών, η Εργοδότρια Εταιρεία δεν προέβη σε οποιαδήποτε μορφή αναδιοργάνωσης ή σε οποιεσδήποτε αλλαγές που θα μπορούσαν να μεταβάλουν ή να καταργήσουν τα καθήκοντα των Αιτητών, ώστε να δικαιολογείται ο τερματισμός της απασχόλησης τους.

 

Για όλα τα πιο πάνω, ομόφωνα καταλήγουμε ότι η Εργοδότρια Εταιρεία δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης που τη βαρύνει και κατ’ επέκταση δεν κατάφερε να αποδείξει στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων οποιοδήποτε λόγο που να δικαιολογεί τον τερματισμό της απασχόλησης των Αιτητών για λόγους πλεονασμού.

 

Υπολογισμός των Αποζημιώσεων

 

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου, όπως τροποποιήθηκε από το Ν.92/79, όταν εργοδότης τερματίσει παράνομα την απασχόληση εργοδοτούμενου που έχει απασχοληθεί συνεχώς από αυτόν επί 26 τουλάχιστον εβδομάδες, ο εργοδοτούμενος έχει δικαίωμα σε αποζημίωση που υπολογίζεται σύμφωνα με τον Πρώτο Πίνακα του Νόμου.

 

Η αποζημίωση εργοδοτούμενου επαφίεται, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Πρώτου Πίνακα του Νόμου, στην απόλυτο διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου. Στην άσκηση της εξουσίας αυτής ορίζεται από το ίδιο άρθρο του Νόμου, ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, ορισμένοι παράγοντες που είναι οι ακόλουθοι:

 

(α)        τα ημερομίσθια και πάσας τας άλλας απολαβάς του εργοδοτούμενου

(β)        την διάρκεια της υπηρεσίας του εργοδοτουμένου

(γ)        την απώλειαν προοπτικής σταδιοδρομίας του εργοδοτουμένου

(δ)        τας πραγματικάς συνθήκας του τερματισμού των υπηρεσιών του εργοδοτουμένου

(ε)         την ηλικίαν του εργοδοτουμένου

 

Σημειώνουμε ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, ως προς το ποσό που θα επιδικάσει υπό μορφή αποζημίωσης, κρίνεται με βάση τα ενώπιον του τιθέμενα πραγματικά γεγονότα. Σε καμία περίπτωση το Δικαστήριο δεν μπορεί να στηριχθεί σε υποθέσεις για να καταλήξει σε εύλογο αποτέλεσμα. Όπως αναφέρθηκε στην Θ. Θεμιστοκλέους ν. Elysee Irrigation   Ltd, Πολ. Έφεση 131/2012, ημερ. 22.09.2017, ECLI:CY:AD:2017:A312:

 

«Η αποζημίωση του εργοδοτουμένου επαφίεται,  σύμφωνα με το άρθρο 4 του Πρώτου Πίνακα του Νόμου, στην απόλυτο διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, το οποίο πρέπει κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας να λάβει υπόψη τους παράγοντες που απαριθμούνται στο εν λόγω άρθρο, μεταξύ των οποίων και η απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας, στην τερματισθείσα εργασία.

 

 

Επίσης στην υπόθεση Louis Tourist Agency Λτδ v. Αντιγόνης Ηλία (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 98 σελ.104-105 σημειώθηκαν τ΄ ακόλουθα:

 

«Το κριτήριο της αποζημίωσης βάσει του άρθρου 4 του Ν.24/67 δεν συναρτάται με το συμβατικό που καθορίζεται από το ΚΕΦ.149, και γενικά τις αρχές του δικαίου των συμβάσεων, δηλαδή ζημιά η οποία έπεται κατά λογική πρόβλεψη της διάρρηξης της συμφωνίας. Το θέμα των αποζημιώσεων επαφίεται στην απόλυτη κρίση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, με μόνο περιορισμό εκείνο που τίθεται από το άρθρο 3 του Πίνακα, η αποζημίωση να μην υπερβαίνει τα ημερομίσθια των δύο ετών (Ν.92/79).  Η υλική ζημιά την οποία υφίσταται από τον τερματισμό ο εργοδοτούμενος είναι αναμφίβολα παράγοντας σχετικός, αλλά όχι ο μόνος ο οποίος λαμβάνεται υπόψη.

 

Η διαγωγή των μερών είναι άλλος σχετικός παράγοντας, όπως συνάγεται από την παράγραφο 4(δ) του Πίνακα.  Η απαρίθμηση των παραγόντων, που είναι σχετικοί με την αποζημίωση, θα ήταν αντινομική προς τον απόλυτο χαρακτήρα της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου.»

 

Στις υπό εξέταση Αιτήσεις, ο Αιτητής (240/2018) εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία για 39 συναπτά έτη και κατά τον χρόνο τερματισμού της απασχόλησης του ήταν 60 ετών. Η Αιτήτρια (241/2018) εργάστηκε για περίοδο 11 σχεδόν ετών και ήταν 57 ετών. Ο Αιτητής (359/2018) εργάστηκε για περίοδο 41 ετών και ήταν 62 ετών. Ο Αιτητής (15/2019) εργάστηκε για περίοδο 25 ετών και ήταν 62 ετών. Ο Αιτητής (16/2019) εργάστηκε για περίοδο 15 ετών.  

 

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη (α) τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τερματίστηκε η απασχόληση των Αιτητών, όπως παρατίθενται ανωτέρω και ειδικότερα τους λόγους που επιχείρησε η Εταιρεία να προβάλει εκ των υστέρων με τη μαρτυρία του κ. Μαρμαρά, το γεγονός ότι η εν λόγω μαρτυρία και οι προβαλλόμενες θέσεις θα μπορούσαν να στιγματίσουν τον Αιτητή (240/2018) με αποτέλεσμα η απόλυση του να έχει αρνητική επίδραση στην εργασιακή του φήμη και τη μελλοντική εργοδότηση από τη θέση που κατείχε (βλ. Δ.Σ. ν. Argosy Trading Company Ltd, Πολ. Έφ. 310/2012, ημερ.13.2.2019), ECLI:CY:AD:2019:A39, (β) τη διάρκεια της απασχόλησης τους, (γ) τα ημερομίσθια τους, (δ) την ηλικία τους (ηλικίες δύσκολες για εξεύρεση νέας εργασίας με τους ίδιους ή παραπλήσιους όρους και τα ίδια ή παραπλήσια ωφελήματα), (ε) την απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας με όσα έχουμε ήδη παραθέσει, κρίνουμε υπό τις περιστάσεις εύλογο να τους επιδικάσουμε υπό μορφή αποζημίωσης τα πιο κάτω ποσά:

 

Στον Αιτητή (240/2018) το ποσό των (€1.463,26 Χ104) €152.179,04

Στην Αιτήτρια (241/2018) το ποσό των (€293,15 Χ 26) €7.621,90

Στον Αιτητή (359/2018) το ποσό των (€724,52 Χ 104) €75.350,08

Στον Αιτητή (15/2019) το ποσό των (€542,40 Χ 90) €48.816,00

Στον Αιτητή (16/2019) το ποσό των (€336,59 Χ 38) €12.790,42

 

Για σκοπούς απόφασης οι υποθέσεις αποσυνδέονται και εκδίδονται αποφάσεις ως ακολούθως:

 

(α) Απόφαση υπέρ του Αιτητή (240/2018) και εναντίον της Εργοδότριας Εταιρείας για το ποσό των €152.179,04 με νόμιμο τόκο από 10.10.2018 μέχρι τελικής εξόφλησης. Σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του Νόμου ποσό €76.089,52 που αντιστοιχεί με ημερομίσθια 52 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί στον Αιτητή από την Εργοδότρια Εταιρεία, και το υπόλοιπο ισόποσο ποσό των €76.089,52 που αντιστοιχεί επίσης με ημερομίσθια 52 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού. Περαιτέρω η Εργοδότρια Εταιρεία διατάσσεται όπως καταβάλει στον Αιτητή το ποσό των €4.100 ως δικηγορικά έξοδα με νόμιμο τόκο από 10.10.2018 μέχρι τελικής εξόφλησης πλέον ΦΠΑ επί των εξόδων. Η Αίτηση εναντίον του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού απορρίπτεται χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.

 

(β) Απόφαση υπέρ της Αιτήτριας (241/2018) και εναντίον της Εργοδότριας Εταιρείας για το ποσό των €7.621,90 με νόμιμο τόκο από 10.10.2018 μέχρι τελικής εξόφλησης. Περαιτέρω η Εργοδότρια Εταιρεία διατάσσεται όπως καταβάλει στην Αιτήτρια το ποσό των €1.400 ως δικηγορικά έξοδα με νόμιμο τόκο από 10.10.2018 μέχρι τελικής εξόφλησης πλέον ΦΠΑ επί των εξόδων. Η Αίτηση εναντίον του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού απορρίπτεται χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.

 

(γ) Απόφαση υπέρ του Αιτητή (359/2018) και εναντίον της Εργοδότριας Εταιρείας για το ποσό των €75.350,08 με νόμιμο τόκο από 28.12.2018 μέχρι τελικής εξόφλησης. Σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του Νόμου ποσό €37.675,04 που αντιστοιχεί με ημερομίσθια 52 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί στον Αιτητή από την Εργοδότρια Εταιρεία, και το υπόλοιπο ισόποσο ποσό των €37.675,04 που αντιστοιχεί επίσης με ημερομίσθια 52 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού. Περαιτέρω η Εργοδότρια Εταιρεία διατάσσεται όπως καταβάλει στον Αιτητή το ποσό των €2.500 ως δικηγορικά έξοδα με νόμιμο τόκο από 28.12.2018 μέχρι τελικής εξόφλησης πλέον ΦΠΑ επί των εξόδων. Η Αίτηση εναντίον του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού απορρίπτεται χωρίς καμία δια-ταγή για έξοδα.

 

(δ) Απόφαση υπέρ του Αιτητή (15/2019) και εναντίον της Εργοδότριας Εταιρείας για το ποσό των €48.816,00 με νόμιμο τόκο από 16.1.2019 μέχρι τελικής εξόφλησης. Σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του Νόμου ποσό €28.204,80 που αντιστοιχεί με ημερομίσθια 52 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί στον Αιτητή από την Εργοδότρια Εταιρεία, και το υπόλοιπο ποσό των €20.611,20 που αντιστοιχεί με ημερομίσθια 38 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού. Περαιτέρω η Εργοδότρια Εταιρεία διατάσσεται όπως καταβάλει στον Αιτητή το ποσό των €2.200 ως δικηγορικά έξοδα με νόμιμο τόκο από 16.1.2019 μέχρι τελικής εξόφλησης πλέον ΦΠΑ επί των εξόδων. Η Αίτηση εναντίον του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού απορρίπτεται χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.

 

(ε) Απόφαση υπέρ του Αιτητή (16/2019) και εναντίον της Εργοδότριας Εταιρείας για το ποσό των €12.790,42 με νόμιμο τόκο από 16.1.2019 μέχρι τελικής εξόφλησης. Περαιτέρω η Εργοδότρια Εταιρεία διατάσσεται όπως καταβάλει στον Αιτητή το ποσό των €1.900 ως δικηγορικά έξοδα με νόμιμο τόκο από 16.1.2019 μέχρι τελικής εξόφλησης πλέον ΦΠΑ επί των εξόδων. Η Αίτηση εναντίον του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού απορρίπτεται χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.

 

 

 

                                              (υπ)……………………………….……..…………

      Ι.Α. Χατζητζιοβάννης,  Πρόεδρος                                                                                                        

Ντ. Ντεμιρτζιάν, Μέλος

Σ. Φιλίππου, Μέλος

ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ

 

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο