ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ι. Α. Χατζητζιοβάννη, Προέδρου
Ι. Νεοφύτου και Στ. Τσιαπουτή, Μελών
Αρ. Υπόθεσης: Φ1/2023
Μεταξύ:
ΧΡΥΣΩ ΑΡΓΥΡΟΥ
Αιτήτρια
-και-
ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ
Καθ’ ων η αίτηση
Ημερομηνία: 27η Μαρτίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτήτρια: κ. Στέφανος Σκορδής
Για Καθ’ ων η αίτηση: κ. Χάρις Γιαγκουλλή για Ε. Φλουρέντζου & Σια ΔΕΠΕ
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την παρούσα Αίτηση, η Αιτήτρια αξιώνει από τους Καθ’ ων η αίτηση: Αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό της απασχόλησης της, αποζημιώσεις για απώλεια καριέρας και/ή επαυξημένες αποζημιώσεις, πληρωμή αντί προειδοποίησης, οποιοδήποτε άλλο ποσό και οποιαδήποτε άλλα ωφελήματα δικαιούται δυνάμει Συμφωνίας και/ή Σύμβασης και/ή Πρακτικής και/ή των Νόμων, νόμιμο τόκο, έξοδα και ΦΠΑ.
Οι Καθ’ ων η αίτηση με τους γενικούς λόγους εμφάνισης απορρίπτουν τις εναντίον τους αξιώσεις ισχυριζόμενοι ότι η απόλυση της Αιτήτριας ήταν καθόλα νόμιμη και δικαιολογημένη λόγω πλημμελούς εκτέλεσης και/ή αδιαφορίας στην εκτέλεση των καθηκόντων της και/ή επειδή κυκλοφόρησε στο διοικητικό προσωπικό καταγγελία εναντίον προϊσταμένης της με τρόπο και/ή συμπεριφορά που την καθιστούσε υποκείμενη σε άμεση απόλυση χωρίς προειδοποίηση σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου της νομολογίας.
Το άρθρο 6(1) του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου Ν.24/67, όπως διαμορφώθηκε από τον Τροποποιητικό Νόμο Ν.6/73 (ο «Νόμος»), καθιερώνει νόμιμο μαχητό τεκμήριο υπέρ του εργοδοτούμενου δυνάμει του οποίου: «...ο υπό εργοδότου τερματισμός απασχολήσεως τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ως μη γενόμενος δια τινά των εν τω άρθρω 5 εκτιθεμένων λόγων», δηλαδή των λόγων που καθιστούν νόμιμη και δικαιολογημένη την απόλυση και δεν παρέχουν στον εργοδοτούμενο δικαίωμα αποζημίωσης.
Συνεπώς, στους Καθ’ ων η αίτηση απόκειται να ανατρέψουν το καθιερωμένο από το Νόμο μαχητό τεκμήριο και να αποδείξουν ότι δικαιολογημένα τερμάτισαν την απασχόληση της Αιτήτριας για τους λόγους που επικαλούνται. Ωστόσο, με την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας η πλευρά των Καθ’ ων η αίτηση δήλωσε ενώπιον του Δικαστηρίου ότι δεν θα προσκόμιζε οποιαδήποτε μαρτυρία. Εν όψει τούτου το καθιερωμένο εκ του Νόμου μαχητό τεκμήριο δεν έχει ανατραπεί με επακόλουθο η απόλυση της Αιτήτριας να κρίνεται παράνομη και μη γενομένη για ένα από τους λόγους που περιοριστικά εκτίθενται στο άρθρο 5.
Η Αιτήτρια έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου την προσωπική της μαρτυρία, υποστηρίζοντας την αξίωση της για επιδίκαση αυξημένων αποζημιώσεων, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Από τη μαρτυρία της προκύπτουν τα πιο κάτω παραδεκτά και ή αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
Οι Καθ’ ων η αίτηση είναι εταιρεία περιορισμένη ευθύνης η οποία κατά πάντα ουσιώδη χρόνο ασχολείτο με ασφαλιστικές και άλλες συναφείς εργασίες.
Η Αιτήτρια εργάστηκε στην υπηρεσία των Καθ’ ων η αίτηση από τις 15.4.1994 μέχρι τις 25.1.2016, που οι τελευταίοι τερμάτισαν παράνομα την απασχόληση της. Οι τελευταίες ακαθάριστες απολαβές της ανέρχονταν στο ποσό των €3.490,22 μηνιαίως πλέον 13ο μισθό. Για σκοπούς του Νόμου οι απολαβές της υπολογίζονται στα €872,55 εβδομαδιαίως.
Τα τελευταία χρόνια η Αιτήτρια ασκούσε καθήκοντα λειτουργού στο Τμήμα Εξυπηρέτησης και Εισπράξεων των Καθ’ ων η αίτηση. Ήταν επίσης εκπρόσωπος της συντεχνίας με έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα.
Υποστήριξε η Αιτήτρια με τη μαρτυρία της ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της απασχόλησης της ήταν εξαιρετική και αφοσιωμένη υπάλληλος και ότι εργαζόταν υπερωριακά για να φέρει εις πέρας τα αυξημένα καθήκοντα της, πετυχαίνοντας εξαιρετικά αποτελέσματα στις υπηρεσίες των Καθ’ ων η αίτηση. Ωστόσο η αφοσίωση και η ασταμάτητη εργατικότητα της προκάλεσαν σε βάθος χρόνου σοβαρά προβλήματα στην υγεία της με αποτέλεσμα να καταλήξει σε δύο χειρουργεία, αυχενικού συνδρόμου το 2005 και οσφυϊκού συνδρόμου το 2010.
Κατά τον χρόνο τερματισμού της απασχόλησης της ήταν 54 ετών και σήμερα διανύει το 62 έτος της ηλικίας της. Υποστήριξε ότι λόγω των τεράστιων και επιτακτικών αναγκών της οικογένειας της κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες για εξεύρεση νέας εργασίας οι οποίες ωστόσο απέβησαν άκαρπες. Το μόνο που κατάφερε ήταν να εργαστεί ως τηλεφωνήτρια με μηνιαίο μισθό €1.000 για περίοδο έξι μηνών και έκτοτε παραμένει άνεργη συνεχίζοντας να υπογράφει ως άνεργη χωρίς καμία ανταπόκριση. Ισχυρίστηκε δε, ότι είχε επενδύσει τα πάντα στους Καθ’ ων η αίτηση και ότι η απώλεια της εργασίας της κατέστρεψε ουσιαστικά την καριέρα και τις προοπτικές απασχόλησης και ανέλιξης της ενώ με βεβαιότητα επηρέασε και τα συνταξιοδοτικά της ωφελήματα.
Υποστήριξε ότι κατά τον χρόνο τερματισμού της απασχόλησης της τα δύο παιδιά της σπούδαζαν και ήταν πλήρως εξαρτώμενα από την ίδια και τον σύζυγο της και ότι η απώλεια του εισοδήματος της προκάλεσε τεράστια ταλαιπωρία τόσο στους ίδιους όσο και στα παιδιά τους τα οποία αναγκάστηκαν να πιεστούν πολύ για να μπορέσουν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Επίσης από το 2013 ο σύζυγος της, που ασχολείτο στον κατασκευαστικό τομέα, απώλεσε τις εργασίες του και ουσιαστικά από τότε ο μισθός της ήταν το μοναδικό εισόδημα στην οικογένεια.
Με την απώλεια του μισθού της δεν μπορούσε επίσης να εξυπηρετεί το στεγαστικό δάνειο που υφίστατο με υπόλοιπο εκ €443.000 το οποίο κατέστη μη εξυπηρετούμενο. Έκτοτε ευρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την ΚΕΔΙΠΕΣ για να γλυτώσουν την μοναδική οικογενειακή τους κατοικία.
Ανέφερε επίσης ότι λόγω του τερματισμού της απασχόλησης της υπέστηκε τεράστια ψυχική αναστάτωση και καθημερινό άγχος.
Τα πιο πάνω η Αιτήτρια υποστήριξε με την παρουσίαση σχετικών εγγράφων που είναι: (α) emails που απέστειλε στην προσπάθεια για εξεύρεση νέας εργασίας (Τεκ.1), (β) αντίγραφα του ασφαλιστικού της λογαριασμού για τα έτη 2013-2016 (Τεκ.2), (γ) κατάσταση στεγαστικού δανείου (Τεκ.3), και (δ) ιατρικές βεβαιώσεις – πιστοποιητικά (Τεκ.4).
Αξιολογώντας τη μαρτυρία της Αιτήτριας σε συνάρτηση με τα κατατεθέντα έγγραφα δεχόμαστε ότι κατέθεσε στο Δικαστήριο την πραγματικότητα και μόνο. Τα όσα ανέφερε βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση μεταξύ τους και παρέμειναν αναντίλεκτα. Οι δικογραφημένες θέσεις των Καθ’ ων η αίτηση έλλειψη οποιασδήποτε αντεξέτασης παρέμειναν μετέωρες. Καμία μαρτυρία δεν προσκομίστηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση για θεμελίωση των οποιωνδήποτε ισχυρισμών τους.
Είναι, με βάση την πιο πάνω αξιολόγηση, εύρημα μας ότι τα γεγονότα σε σχέση με τον τερματισμό της απασχόλησης της Αιτήτριας και με όσα επακολούθησαν, έχουν όπως η ίδια κατέθεσε στο Δικαστήριο.
Επιδίκαση αποζημιώσεις
Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου, όπως τροποποιήθηκε από το Ν.92/79, όταν εργοδότης τερματίσει παράνομα την απασχόληση εργοδοτούμενου που έχει απασχοληθεί συνεχώς από αυτόν επί 26 τουλάχιστον εβδομάδες, ο εργοδοτούμενος έχει δικαίωμα σε αποζημίωση που υπολογίζεται σύμφωνα με τον Πρώτο Πίνακα του Νόμου.
Η αποζημίωση εργοδοτούμενου επαφίεται, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Πρώτου Πίνακα του Νόμου, στην απόλυτο διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου. Στην άσκηση της εξουσίας αυτής ορίζεται από το ίδιο άρθρο του Νόμου, ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, ορισμένοι παράγοντες που είναι οι ακόλουθοι:
(α) τα ημερομίσθια και πάσας τας άλλας απολαβάς του εργοδοτούμενου
(β) την διάρκεια της υπηρεσίας του εργοδοτουμένου
(γ) την απώλειαν προοπτικής σταδιοδρομίας του εργοδοτουμένου
(δ) τας πραγματικάς συνθήκας του τερματισμού των υπηρεσιών του εργοδοτουμένου
(ε) την ηλικίαν του εργοδοτουμένου
Σημειώνουμε ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, ως προς το ποσό που θα επιδικάσει υπό μορφή αποζημίωσης, κρίνεται με βάση τα ενώπιον του τιθέμενα πραγματικά γεγονότα. Σε καμία περίπτωση το Δικαστήριο δεν μπορεί να στηριχθεί σε υποθέσεις για να καταλήξει σε εύλογο αποτέλεσμα. Όπως αναφέρθηκε στην Θ. Θεμιστοκλέους ν. Elysee Irrigation Ltd, Πολ. Έφεση 131/2012, ημερ. 22.09.2017, ECLI:CY:AD:2017:A312:
«Η αποζημίωση του εργοδοτουμένου επαφίεται, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Πρώτου Πίνακα του Νόμου, στην απόλυτο διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, το οποίο πρέπει κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας να λάβει υπόψη τους παράγοντες που απαριθμούνται στο εν λόγω άρθρο, μεταξύ των οποίων και η απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας, στην τερματισθείσα εργασία.
Επίσης στην υπόθεση Louis Tourist Agency Λτδ v. Αντιγόνης Ηλία (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 98 σελ.104-105 σημειώθηκαν τ΄ ακόλουθα:
«Το κριτήριο της αποζημίωσης βάσει του άρθρου 4 του Ν.24/67 δεν συναρτάται με το συμβατικό που καθορίζεται από το ΚΕΦ.149, και γενικά τις αρχές του δικαίου των συμβάσεων, δηλαδή ζημιά η οποία έπεται κατά λογική πρόβλεψη της διάρρηξης της συμφωνίας. Το θέμα των αποζημιώσεων επαφίεται στην απόλυτη κρίση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, με μόνο περιορισμό εκείνο που τίθεται από το άρθρο 3 του Πίνακα, η αποζημίωση να μην υπερβαίνει τα ημερομίσθια των δύο ετών (Ν.92/79). Η υλική ζημιά την οποία υφίσταται από τον τερματισμό ο εργοδοτούμενος είναι αναμφίβολα παράγοντας σχετικός, αλλά όχι ο μόνος ο οποίος λαμβάνεται υπόψη.
Η διαγωγή των μερών είναι άλλος σχετικός παράγοντας, όπως συνάγεται από την παράγραφο 4(δ) του Πίνακα. Η απαρίθμηση των παραγόντων, που είναι σχετικοί με την αποζημίωση, θα ήταν αντινομική προς τον απόλυτο χαρακτήρα της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου.»
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη (α) τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τερματίστηκε η απασχόληση της Αιτήτριας, όπως τίθενται ανωτέρω (β) τη διάρκεια της απασχόλησης της (22 έτη συνεχούς απασχόλησης), (γ) τα ημερομίσθια της (€872,55 εβδομαδιαίως), (δ) την ηλικία της (54 ετών κατά τον επίδικό χρόνο που είναι δύσκολη ηλικία για εξεύρεση νέας εργασίας με τους ίδιους ή παραπλήσιους όρους και τα ίδια ή παραπλήσια ωφελήματα), (ε) την απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας με όσα έχουμε ήδη παραθέσει και το γεγονός ότι δεν κατάφερε να εξεύρει νέα εργασία, κρίνουμε υπό τις περιστάσεις εύλογο να της επιδικάσουμε υπό μορφή αποζημίωσης το ποσό των €78.529,50 που αντιστοιχεί με απολαβές 90 βδομάδων (90 Χ €872,55).
Εκδίδεται επομένως απόφαση υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση για το ποσό των €78.529,50 πλέον νόμιμο τόκο από 6.9.2016 μέχρι τελικής εξόφλησης. Σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του Νόμου ποσό €45.372,60 που αντιστοιχεί με ημερομίσθια ενός έτους πλέον νόμιμο τόκο θα καταβληθεί στην Αιτήτρια από τους Καθ’ ων η αίτηση, το δε υπόλοιπο ποσό των €33.156,90 που αντιστοιχεί με ημερομίσθια 38 βδομάδων πλέον νόμιμο τόκο, θα της καταβληθεί από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού.
Περαιτέρω επιδικάζονται υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση έξοδα ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Οι υπόλοιπες αξιώσεις της Αιτήτριας απορρίπτοντα χωρίς καμία διαταγή για έξοδα.
(υπ)……………………………….……..…………
Ι.Α. Χατζητζιοβάννης, Πρόεδρος
Ι. Νεοφύτου, Μέλος
Στ. Τσιαπουτής, Μέλος
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ