ECLI:CY:EDLAR:2008:A8
Ενώπιον: Ε. Γεωργίου-Αντωνίου, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 739/07
Μεταξύ:
Φλώρου Στυλιανού, Ενάγοντα,
και
1. Παναγιώτη Χαραλάμπους,
2. Παντελίτσα Παναγιώτου,
Εναγομένων.
-------------------------
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 31 Ιανουαρίου, 2008.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για τον Ενάγοντα: κα Καπελάκης για Θ. Θωμά.
Για τους Εναγόμενους: Καμία εμφάνιση.
Με την παρούσα αγωγή ο Ενάγοντας διεκδικεί με ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα Λ.Κ. 2.000 λεφτά τα οποία δάνεισε στους Εναγόμενους κατά ή περί τον Δεκέμβριο του 2005.
Το ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα καταχωρήθηκε στις 26.3.07 και η αγωγή επεδόθηκε στους Εναγόμενους στις 3.5.07. Στις 30.5.07 καταχωρίστηκε μονομερής αίτηση για την έκδοση απόφασης λόγω μη καταχώρισης εμφάνισης, η οποία συνοδεύετο από την Ένορκη Δήλωση του κου Φλώρου Στυλιανού, η οποία ορίστηκε στις 3.6.07.
Η Αίτηση βασίστηκε στην Δ.17, 48, 26 και 21.
Στην Ένορκη Δήλωσή του ο κος Στυλιανού υιοθετεί το περιεχόμενο της Έκθεσης Απαίτησης και δηλώνει ότι ο Εναγόμενος του οφείλει Λ.Κ. 2.000 πλέον τόκους. Το Δικαστήριο ζήτησε ν΄ ακούσει μαρτυρία από τον ίδιο τον Ενάγοντα.
Ενώπιον του Δικαστηρίου ο Ενάγοντας ανέφερε ότι με τους Εναγόμενους ήταν φίλοι και ότι τον Νοέμβριο του 2005 τον επισκέφθηκαν στο σπίτι του και του ζήτησαν Λ.Κ.2.000 ως δανεικά με την υπόσχεση ότι θα του τα επέστρεφαν σε 2, 3 μήνες. Ήταν η θέση του ότι τα λεφτά αυτά τα είχε αποσύρει από τράπεζα και τους τα έδωσε σε μετρητά. Σε ερώτηση του Δικαστηρίου κατά πόσο είχε κάποιο χαρτί από την τράπεζα που να αποδεικνύει την τραπεζική αυτή πράξη, ο ίδιος απάντησε ότι δεν έχει.
Είναι κατ΄ ουσία με βάση τη μαρτυρία αυτήν που το Δικαστήριο θα προχωρήσει στην εξέταση των ζητημάτων που εγείρονται.
Όμως, το γεγονός ότι η μαρτυρία δεν αμφισβητήθηκε δεν απαλλάσσει το Δικαστήριο από την υποχρέωση, έχοντας κατά νου το Νόμο και τις αρχές οι οποίες ρυθμίζουν το εκάστοτε υπό συζήτηση θέμα, να κρίνει αυθύπαρκτα τη δύναμη της υπόθεσης του Ενάγοντα και κατά πόσο ο τελευταίος έχει , με τη προσκομισθείσα και ενδεχομένως κριθείσα ως αξιόπιστη μαρτυρία, υπερβεί το ύψος του πήχη του συγκεκριμένου βαθμού απόδειξης που απαιτείται να υπερπηδηθεί σε κάθε περίπτωση. Βλ. Kades v. Nicolaou and Another (1986) 1 C.L.R. 212 και Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας ν. Νέστορα Χ” Νέστωρος (1990) 1 Α.Α.Δ. 41.
Μέσα σ΄ αυτό το νομικό πλαίσιο είμαι αναγκασμένη να προστρέξω στο περιεχόμενο της Ένορκης Δήλωσης του Ενάγοντα, που υπάρχει στο φάκελο του Δικαστηρίου, τις δικογραφημένες θέσεις του Ενάγοντα καθώς και την ενώπιον του Δικαστηρίου προφορική του μαρτυρία.
Σύμφωνα με το σύγγραμμα Halsbury´ s Laws of England, 3η έκδ., τόμος 8, παρ. 392:
«Where a payment is made at the request of another, a promise to repay the amount will be implied.»
Αυτό που όφειλε να πράξει ο Ενάγοντας ήταν να πείσει το Δικαστήριο ότι όντως έδωσε αυτά τα λεφτά στους Εναγόμενους. Ήταν η θέση του ότι έκαμε ανάληψη από την Τράπεζα του ποσού αυτού των £2.000 πλην όμως δεν κράτησε οποιοδήποτε χαρτί τ΄ οποίο ν΄ αποδεικνύει την συγκεκριμένη συναλλαγή αυτή.
Ο Ενάγοντας δεν μ΄ έπεισε ότι έλεγε αλήθεια. Είναι πολύ εύκολο από ένα λογαριασμό καταθέσεων ν΄ αποδείξεις ότι απέσυρες ένα ποσό της τάξεως τον £2.000 το Νοέμβριο με Δεκέμβριο 2005. Είναι μια πράξη που φαίνεται από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μιας τράπεζας χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
Ενόψει του ότι ο Ενάγοντας δεν κατάφερε να πείσει το Δικαστήριο ότι δάνεισε τα λεφτά αυτά στους Εναγόμενους καταλήγω ότι η αίτηση θα πρέπει ν΄ απορριφθεί και την απορρίπτω.
(Υπ.) ........................... Ε. Γεωργίου-Αντωνίου,
Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
ΓΓ/