ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ENΩΠΙΟΝ: Χρήστος Γ. Φιλίππου, Π.Ε.Δ.
Αίτηση/ Έφεση Αρ. 19/2024 (i-Justice)
Επί τοις αφορώσι τον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο, Ν. 9/65 και επί τοις Αφορώσι και τον περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο, Κεφ.224 ως και τις τροποποιήσεις τους.
Μεταξύ.-
1. Μ.Κ.Τ. PERFUMERY BΕAUTY AND COLOURS LIMITED
2. ΜΗΝΑΣ ΤΟΥΛΟΥΠΗΣ
3. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥΛΟΥΠΗ
Αιτητές-Εφεσείοντες
-και-
THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED
Καθ’ ων η αίτηση – Εφεσίβλητοι
Ημερομηνία: 01 Μαρτίου, 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για τους Αιτητές/Εφεσείοντες: Η κ. Γαβριέλλα Μυλωνά για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε.
Για Καθ’ ων η αίτηση/ Εφεσίβλητους: Η κ. Γιολάντα Ζαχαρίου για Ανδρέας Β. Ζαχαρίου & Σία Δ.Ε.Π.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(σε αίτηση ημερ. 02.02.2024 για ακύρωση πλειστηριασμού)
Οι Αιτητές επιδιώκουν με την αίτηση τους την ακύρωση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» ημερομηνίας 18.11.2023 που θα έχει ως συνέπεια και την ακύρωση προγραμματισμένου για αργότερα σήμερα και περί ώρα 10:00π.μ. ηλεκτρονικού πλειστηριασμού ενυπόθηκου κτήματος το οποίο είναι μια οικία εκτιμημένης αξίας από τους Καθ’ ων η αίτηση πάνω των €500.000,00 και ως εκ τούτου μη προστατευόμενη ως η πρώτη κατοικία οφειλέτη και η οποία είναι ιδιοκτησία της εναγόμενης 1 εταιρείας, καθ’ ότι παρέλειψαν, αυτή ως η πρωτοφειλέτιδα και ενυπόθηκος οφειλέτης και οι Αιτητές 2 και 3 μεταξύ άλλων ως εγγυητές της, να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις για τις οποίες το είχε υποθηκεύσει. Επιδιώκουν επίσης Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται ή/και να αναστέλλεται η διαδικασία που προβλέπεται στο ΜΕΡΟΣ VIA του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου (Ν. 9/65) ως αυτός έχει τροποποιηθεί ένεκα της ακυρότητας ή του παραμερισμού των επίδικων Ειδοποιήσεων Τύπου «ΙΑ».
Η αίτηση όπως και η ένσταση βασίζονται σε πληθώρα νομοθετικών, κανονιστικών διατάξεων, νομολογιακών αρχών κ.ά.
Οι Αιτητές επικαλούνται τους ακόλουθους λόγους, προς υποστήριξη της αίτησής τους (καταγράφονται αυτούσιοι):
1. Οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» δεν έχουν επιδοθεί ή/και δεν έχουν νόμιμα ή/και δεόντως αποσταλεί προς όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα σύμφωνα με τις διατάξεις του ΜΕΡΟΥΣ VIA του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965) ως αυτός έχει τροποποιηθεί.
2. Οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» δεν έχουν επιδοθεί ή/και δεν έχουν νόμιμα ή/και νομότυπα ή/και δεόντως αποσταλεί στους Αιτητές ή/και σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965) ως έχει τροποποιηθεί διότι οι Καθ’ ων η Αίτηση όφειλαν όπως επιδώσουν την επίδικη Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» μέσω παράδοσης της με διπλοσυστημένη επιστολή όπου και η παραλαβή της δεν ήταν εφικτή τότε να προχωρήσουν με την επίδοση της μέσω ιδιωτικής επίδοσης.
3. Οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» δεν έχουν επιδοθεί ή/και δεν έχουν νόμιμα ή/και νομότυπα ή/και δεόντως αποσταλεί στους Αιτητές ή/και σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/1965) ως έχει τροποποιηθεί κατά παράβαση των σχετικών με την επίδοση Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ή/και διότι η Ειδοποίηση προς την αποβιώσασα Ελλάδα Χατζηγεωργίου δεν επιδόθηκε στον εκ του Νόμου διορισθέντα διαχειριστή της περιουσίας της αλλά στον Αιτητή 2, κύριο Μηνά Τουλούπη.
4. Οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» θα πρέπει να παραμεριστούν από το Σεβαστό Δικαστήριο διότι έχουν σταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή, διότι οι πρώτες σε σειρά Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» δεν έχουν επιδοθεί ή/και δεν έχουν νόμιμα ή/και νομότυπα ή/και δεόντως επιδοθεί στους Αιτητές ή και σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα της παρούσας διαδικασίας.
5. Οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» και γενικά η όλη διαδικασία πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου όπως προωθείται από τους Καθ’ ων η Αίτηση είναι πρόωρη ή/και άκυρη ή/και παράνομη ενόψει του ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση όφειλαν όπως επιδώσουν τις πρώτες σε σειρά Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» μέσω παράδοσης τους με διπλοσυστημένη επιστολή όπου και η παραλαβή τους δεν ήταν εφικτή τότε να προχωρήσουν με την επίδοση τους μέσω ιδιωτικής επίδοσης.
6. Διαζευκτικά και/ή άνευ επηρεασμού των πιο πάνω λόγων έφεσης, οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» θα πρέπει να παραμεριστούν από το Σεβαστό Δικαστήριο διότι έχουν σταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή, διότι ουδέποτε αποστάλθηκαν οι πρώτες σε σειρά Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» που να αφορούν την επίδικη διαδικασία πλειστηριασμού και/ή η επίδικη διαδικασία που προωθείται από τους Καθ’ ων η αίτηση είναι παράνομη ή/και πρόωρη, ενόψει του ότι βασίζεται σε εσφαλμένη ή/και παράνομη Ειδοποίηση Τύπου «Ι» η οποία δεν αφορά την επίδικη διαδικασία πώλησης αλλά διαδικασία πώλησης του επίδικου ενυπόθηκου ακινήτου η οποία έχει ακυρωθεί ή/και ολοκληρωθεί.
7. Διαζευκτικά και άνευ βλάβης με τα ανωτέρω, οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» θα πρέπει να παραμεριστούν διότι έχουν σταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή. Συγκεκριμένα, οι Καθ’ ων η αίτηση δεν εξέδωσαν και δεν επέδωσαν οποιαδήποτε Ειδοποίηση Τύπου «Ι» που να απευθύνεται προς τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα με την οποία να καλούσαν προσωπικά τον κάθε ένα ξεχωριστά για την διευθέτηση του ενυπόθηκου χρέους. Συνεπώς η οποιαδήποτε μεταγενέστερη επίδοση των προσβαλλόμενων Ειδοποιήσεων Τύπου «ΙΑ» ήθελε αποδειχθεί προς τα πρόσωπα τα οποία δεν είχαν λάβει την προγενέστερη Ειδοποίηση Τύπου «Ι» η οποία απευθύνετο προς αυτά, έγινε πριν την λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή εφόσον ουδέποτε κλήθηκαν να καταβάλουν οποιοδήποτε ποσό διότι ουδέποτε αποστάληκαν οποιεσδήποτε Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» ως ανωτέρω περιγράφεται.
8. Οι προσβαλλόμενες Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» και γενικά η όλη διαδικασία πώλησης του ΜΕΡΟΥΣ VIA του Νόμου 9/1965 είναι άκυρη ή/και παράνομη ή/και δέον όπως ακυρωθεί ή/και παραμεριστεί από το Δικαστήριο διότι το περιεχόμενο της επίδικης Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» είναι εσφαλμένο και παράνομο ένεκα του ότι η επίδικη Υποθήκη και οι όροι της είναι παράνομοι και άκυροι διότι καταρτίστηκε ή/και εγγράφηκε κατά παράβαση των άρθρων 5 και 21(1)(γ) του Ν.9/1965 ή/και κατά παράβαση του περί Συμβάσεων Νόμου Άρθρα 23 και 24 και επομένως περιγράφονται ποσά ως ενυπόθηκα χρέη τα οποία η συμπερίληψη τους στο ενυπόθηκο χρέος γίνεται κατά παράβαση των πιο πάνω διατάξεων ή/και εμποδίζουν το εξ επιείκειας δικαίωμα των ενυπόθηκων οφειλετών να προβαίνουν σε εξόφληση του ενυπόθηκου χρέους (equitable right of redemption)».
Τα γεγονότα της αίτησης υποστηρίζονται με ένορκη δήλωση την οποία υπογράφει ο Αιτητής 2 κ. Μηνάς Τουλούπη, ο οποίος δηλώνει ότι είναι διευθυντής της Αιτήτριας 1 εταιρείας και σύζυγος της Αιτήτριας 3 από τις οποίες δηλώνει επίσης ότι είναι εξουσιοδοτημένος όπως ορκισθεί και υποστηρίξει την αίτηση. Πέραν της πιο πάνω ιδιότητας του, από την οποία απορρέει και η προσωπική του γνώση για τα γεγονότα της υπόθεσης, ουσιαστικά επαναλαμβάνει τους πιο πάνω λόγους που τους ώθησαν και με τη συμβουλή των δικηγόρων τους να προσφύγουν στο Δικαστήριο όπως και για την προβολή των νομικών ισχυρισμών στην ένορκο δήλωσή του. Η καταγραφή τους εδώ ή έστω απόπειρα σύνοψης τους θα συνιστούσε απλώς επανάληψη. Εξάλλου όσα από αυτά έχουν τη σημασία τους θα με απασχολήσουν στην ανάλυση που θα ακολουθήσει.
Οι Καθ’ ων η αίτηση καταχώρισαν ένσταση με την οποία προβάλλουν τους ακόλουθους λόγους για τους οποίους ενίστανται (καταγράφονται αυτούσιοι):
«1. Η αίτηση είναι νομικά, δικονομικά και ουσιαστικά αβάσιμη.
2. Η αίτηση είναι αδικαιολόγητα καθυστερημένη
3. Τα θέματα που τίθενται δεν μπορούν να εξεταστούν στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας.
4. Η ένορκη δήλωση και η έφεση περιέχει διαζεύξεις
5. Οι αιτητές δεν δικαιούνται στα αιτούμενα Διατάγματα.
6. Η αίτηση είναι κακόπιστη και καταχρηστική.
7. Η ένορκη δήλωση είναι παράτυπη και αντικανονική.
8. Η αίτηση είναι γενική και/ή αόριστη και/ή αστήριχτη.
9. Οι αιτητές προβάλλουν ψευδείς και ανυπόστατους ισχυρισμούς.
10. Δεν δικαιολογείται η έκδοση των αιτουμένων Διαταγμάτων.
11. Η νομική βάση της αίτησης είναι ελλειπής
12. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση των αιτουμένων Διαταγμάτων.
13. Οι αιτητές δεν προσήλθαν στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια και/ή απέκρυψαν από το Δικαστήριο ουσιώδη γεγονότα.
14. Δεν παρατίθενται στοιχεία και τεκμήρια που να δικαιολογούν την έκδοση των αιτουμένων Διαταγμάτων.
15. Η αίτηση είναι εκπρόθεσμη
16. Η αίτηση είναι κακόπιστη και καταχρηστική.
17. Η αίτηση είναι αδικαιολόγητα καθυστερημένη.
18. Τα όσα ισχυρίζονται οι αιτητές δεν αποτελούν λόγους έγκρισης της αίτησης.
19. Οι αιτητές απέκρυψαν ουσιαστικά στοιχεία και δεδομένα
20. Ελλείπουν αναγκαίοι διάδικοι».
Το πραγματικό υπόβαθρο της ένστασης τίθεται σε ένορκο δήλωση του κ. Μάριου Σωφρονίου υπαλλήλου των Καθ’ ων η αίτηση και γνώστη των γεγονότων της υπόθεσης ως υποστηρίζει και εξουσιοδοτημένου από τους Καθ’ ων η αίτηση να προβεί στην ένορκο δήλωση προς υποστήριξη των λόγων ένστασης. Αποφεύγω και πάλι την καταγραφή όσων ο κ. Σωφρονίου υποστηρίζει στην ένορκο δήλωσή του εφόσον σ’ αυτά θα γίνει αναφορά και θα τύχουν ανάλυσης στην συνέχεια της απόφασης.
ΟΙ ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ:
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών στις εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις τους αλλά και όσα έθεσαν προφορικά και διευκρινιστικά ενώπιον μου, με αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης όπως και τη νομική πτυχή της, εισηγήθηκαν η μεν πλευρά των Αιτητών την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων η δε πλευρά των Καθ’ ων η αίτηση την απόρριψη της. Όσα από αυτά έχουν σημασία για την έκβαση της αίτησης θα καταγραφούν στην ανάλυση που θα ακολουθήσει και περιοριζόμενος ασφαλώς σε όσα αφορούν αποκλειστικά και μόνον τα προς εξέταση επίδικα ζητήματα (βλ. Οδυσσέα v. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490, Ανδρονίκου κ.ά. v. Δημοκρατίας, την Έφεση Αρ. 22/2018 του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου Μ.Φ.Χ. v. Μ.Χ. με ημερ.28.09.2021 και την απόφαση στην υπόθεση και πάλι του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου στην Έφεση Αρ. 20/2020 Γ.Λ. v. Χ.Ι. ημερ. 15.12.2021). Όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου τα έχω κατά νουν και προχωρώ ευθύς αμέσως στη σχετική ανάλυση.
Η ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΚΑΙ ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΣΕ ΑΥΤΗ:
Η διαδικασία που ακολουθείται σύμφωνα με το ΜΕΡΟΣ VIA του περί Μεταβιβάσεως Και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου (Ν.9/1965) (στη συνέχεια «Ο Νόμος»), διεξάγεται και τροχιοδρομείται από τον ίδιο τον ενυπόθηκο δανειστή με την αποστολή σε διάφορα στάδια της διαδικασίας διαφόρων Ειδοποιήσεων. Για να διεξαχθεί ο πλειστηριασμός θα πρέπει να σταλούν και οι ακόλουθες Ειδοποιήσεις, οι οποίες να σημειωθεί θα πρέπει να επιδίδονται προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη καθώς και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος κατά τους συγκεκριμένους τρόπους όπως ρυθμίζονται επίσης από τον Νόμο:
(α) Η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξη του σύμφωνα με το άρθρο 44Γ(1).
(β) Η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» στην οποία αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό και στην οποία αναφέρεται η ημερομηνία του προτιθέμενου πλειστηριασμού σύμφωνα με το άρθρο 44Γ(2).
Η δυνατότητα για καταχώριση Έφεσης εναντίον των επίδικων Ειδοποιήσεων Τύπου «ΙΑ» ή/και το δικαίωμα των Αιτητών να ζητήσουν από το Δικαστήριο τον παραμερισμό των επίδικων Ειδοποιήσεων Τύπου «ΙΑ» προβλέπεται στο άρθρο 44Γ(3) του Νόμου, το οποίο αποτελεί και το δικαιοδοτικό άρθρο ή/και την νομική βάση επί της οποίας στηρίζεται η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση – Έφεση.
Εδώ οι Αιτητές εισηγούνται για τους λόγους που παραθέτουν ότι η προσβαλλόμενη Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» είναι άκυρη και ως εκ τούτου θα πρέπει να παραμεριστεί και ο προγραμματισμένος πλειστηριασμός θα πρέπει να ακυρωθεί.
Γίνεται δεκτό ότι η μόνη Ειδοποίηση που δύναται να εφεσιβληθεί διά του Νόμου είναι η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ». Οι Αιτητές εισηγούνται, και συμφωνώ με αυτούς, ότι η διαδικασία πλειστηριασμού με βάση τις διατάξεις το ΜΕΡΟΣ VIA του Νόμου είναι μια σύνθετη διαδικασία και αποτελείται από διάφορα στάδια τα οποία υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο και ως εκ τούτου οι Αιτητές νομιμοποιούνται να εγείρουν οποιαδήποτε ζητήματα αναφορικά με όλα τα στάδια της διαδικασίας, ειδικότερα όταν αυτά συνδέονται και πλήττουν τη νομιμότητα της ίδιας της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ». Σχετικά επί του ζητήματος αυτού είναι και όσα εξήγησε σε απόφαση της η αδελφή Δικαστής κ. Αλ. Λυκούργου, Α.Ε.Δ. στην απόφαση της ημερ. 30.10.2018 στην Αίτηση-Έφεση 177/2018 Ε.Δ. Λευκωσίας, μεταξύ των Νίκος Δημητρίου (Επενδύσεις) Λτδ ν. Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ, στην οποία καταγράφει τα ακόλουθα τα οποία υιοθετούνται και για τους σκοπούς της παρούσας:
«Συγκεκριμένα, το Άρθρο 44Γ(3)(α) των Νόμων ορίζει πως η Ειδοποίηση επί του Τύπου «ΙΑ» παραμερίζεται εάν αυτή δεν πληροί όλες τις απαιτούμενες νόμιμες προϋποθέσεις όσον αφορά τον τύπο και το περιεχόμενο της. Ως τέτοια προϋπόθεση νοείται και η προϋπόθεση να αναφέρει η ειδοποίηση επί του Τύπου «ΙΑ» ορθό και υπερήμερο ενυπόθηκο χρέος. Ας σημειωθεί πως το άρθρο 44Β(1) των Νόμων ρητώς ορίζει πως η διαδικασία ιδιωτικής εκποίησης ενυπόθηκου ακινήτου αφορά μόνον στις περιπτώσεις όπου το επίδικο ενυπόθηκο χρέος είναι υπερήμερο. Εφ’ όσον το ύψος του υπερήμερου και απαιτητού ενυπόθηκου χρέους κοινοποιείται στον ενυπόθηκο οφειλέτη δια της ειδοποίησης επί του Τύπου «Ι», στις περιπτώσεις, ως προκειμένη, όπου αμφισβητείται το ύψος του επίδικου χρέους είναι δικαιολογημένο και απαραίτητο να ελεγχθεί και η νομιμότητα της ειδοποίησης αυτής
Το γεγονός πως δια της έφεσης δεν προσβάλλεται αυτοτελώς η ειδοποίηση επί του Τύπου «Ι» δεν πρέπει να οδηγεί στην εξαίρεση αυτής από το δικαστικό έλεγχο. Εφόσον, όπως προαναφέρεται, η ιδιωτική διαδικασία εκποίησης ενυπόθηκου ακινήτου, αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία, η νομιμότητα των διάφορων σταδίων, από τα οποία αυτή διέρχεται, συνελέγχεται κατά τον νομοθετικών προβλεπόμενο έλεγχο της ειδοποίησης επί του Τύπου «ΙΑ» και υπό το πρίσμα των όσων το Άρθρο 44Γ(3) των Νόμων διαλαμβάνει. Παρατηρείται πως τα διάφορα στάδια της σύνθετης αυτής διαδικασίας δεν είναι απλώς τυπικά. Η εκ του νόμου πρόβλεψη του ως, επίσης, και η εκ του νόμου περιγραφή τους καταδεικνύουν την ουσιαστική τους σημασία. Ο δραστικός χαρακτήρας της εκ μέρους του ενυπόθηκου δανειστή άσκησης του συμβατικού δικαιώματος του για εκποίηση, στο πλαίσιο ιδιωτικής διαδικασίας, ενυπόθηκου ακινήτου, δικαιολογεί μέριμνα για έγκαιρη, πλήρη και αποτελεσματική ενημέρωση του ενυπόθηκου οφειλέτη όσον αφορά στις υποχρεώσεις του και επιβάλλει την αυστηρή τήρηση των όσων σχετικών οι Νόμοι ορίζουν. Τα όσα οι Νόμοι ορίζουν αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες».
Η παρούσα διαδικασία που άρχισαν οι Καθ’ ων η αίτηση με την αποστολή των Ειδοποιήσεων Τύπου «Ι» και «ΙΑ» είναι σύνθετη διαδικασία και ως τέτοια, όλα τα στάδια αυτής υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας αυτών, ασφαλώς υπό το πρίσμα των όσων το άρθρο 44Γ(3) διαλαμβάνει.
Σχετικά είναι επίσης όσα αναφέρθηκαν και από την κ. Δ. Σωκράτους, Π.Ε.Δ. (όπως ήταν τότε), στην απόφαση Αίτηση-Έφεση 19/2019 PAFICO LTD κ.α. ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, ημερομηνίας 07.05.2019, τα οποία επίσης υιοθετούνται για τους σκοπούς της παρούσας και στην οποία αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να συνελέγχεται στα πλαίσια Αιτήσεων-Εφέσεων στρεφόμενων εναντίον της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» και το αν η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος. Συγκεκριμένα κατέγραψε στις σελίδες 15 και 16 της απόφασης της τα ακόλουθα:
«Εντός του πρώτου λόγου παραμερισμού της επίδικης ειδοποίησης εντάσσονται οι λόγοι ακυρότητας της ειδοποίησης Τύπου «Ι» και κυρίως ότι η κατάσταση λογαριασμού που επισυνάφθηκε με αυτήν δεν αποτελεί λεπτομερή και αναλυτική κατάσταση η οποία να παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη.
Η Καθ’ ης η Αίτηση αντιτείνει πως η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο εξέτασης της παρούσας διαδικασίας, αφού δεν είναι εφέσιμη.
Αποτελεί γεγονός πως με την Τροποποίηση του Νόμου 9/65 στις 13/7/2018 με το Νόμο 87(1)/18, η μόνη ειδοποίηση εναντίον της οποίας δικαιούται ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή κάθε ενδιαφερόμενο πρόσωπο να στραφεί είναι η ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ».
Όμως η ειδοποίηση Τύπου «Ι», δεν παύει να αποτελεί την προϋπόθεση και προπομπό ουσιαστικά της αποστολής της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» και συνεπώς πρέπει αφενός να πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος και αφετέρου τις χρονικές προθεσμίες είτε για πληρωμή είτε για καταχώριση έφεσης. π.χ. η προϋπόθεση παραμερισμού της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» υπό στοιχείο (γ) απαιτεί την παρέλευση του χρονικού διαστήματος που τάσσει η ειδοποίηση Τύπου «Ι» ώστε να δοθεί η ευκαιρία για πληρωμή ή συμμόρφωση. Συνεπώς σε τούτο το στάδιο εξετάζεται η επίδοση ή η ορθή επίδοση της ειδοποίησης Τύπου «Ι». Εάν επίσης η ειδοποίηση Τύπου «Ι» δεν τηρεί τον τύπο του δείγματος και αποτελεί μια απλή σελίδα χωρίς τις απαραίτητες λεπτομέρειες και πληροφορίες, δεν μπορεί να εκληφθεί ότι αποτελεί την ειδοποίηση που απαιτεί ο Νόμος. Με αυτή την έννοια, είναι αναγκαίο να επιχειρείται η εξέταση της ειδοποίησης Τύπου «Ι».
Σύμφωνα με το Άρθρο 44Γ(1) του ΜΕΡΟΥΣ VIA του Νόμου οι Καθ΄ ων η αίτηση οφείλουν να επιδώσουν στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, έγγραφη Ειδοποίηση κατά τον Τύπο «Ι», συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του. Το ως άνω άρθρο προνοεί τα ακόλουθα:a
«(1) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 44Β, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στην έναρξη της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του παρόντος Μέρους, αφού επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, έγγραφη ειδοποίηση κατά τον Τύπο «Ι» του Δεύτερου Παραρτήματος, συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του καλώντας τον όπως εξοφλήσει το ποσό, σύμφωνα με την επιδοθείσα κατάσταση λογαριασμού, τάσσοντας σε αυτόν προθεσμία όχι μικρότερη των σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης προς εξόφληση του οφειλόμενου ποσού»
Ο ορισμός του ποιος είναι ενδιαφερόμενο πρόσωπο για τους σκοπούς του ΜΕΡΟΥΣ VIA δίδεται στο Άρθρο 44ΙΕ του ΜΕΡΟΥΣ VIA όπου:
«ενδιαφερόμενο πρόσωπο» σημαίνει οποιοδήποτε πρόσωπο έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης, όπως αυτό προκύπτει από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου και περιλαμβάνει οποιουσδήποτε εγγυητές σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος».
Είναι κατανοητό ότι οι ενυπόθηκοι δανειστές οφείλουν σε κάθε περίπτωση να επιδίδουν τις Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» σε όλους τους ενυπόθηκους οφειλέτες και σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω προχωρώ στην εξέταση των γεγονότων της παρούσας υπόθεσης σε συνδυασμό με τη νομική πτυχή που τα διέπει.
Η ΔΙΑΖΕΥΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ:
Ξεκινώντας την ανάλυση μου από το ζήτημα που θέτει η πλευρά των Καθ’ ων η αίτηση, της παράθεσης δηλαδή κατά διαζευκτικό τρόπο των ζητημάτων που άπτονται της επίδοσης ή όχι των προνοούμενων από την νομοθεσία Ειδοποιήσεων, πρέπει να πω ότι με με βρίσκει σύμφωνο η θέση των ευπαίδευτων συνηγόρων των Καθ’ ων η αίτηση για τους λόγους που θα εξηγήσω στη συνέχεια. Πράγματι οποιαδήποτε αιτήματα των Αιτητών θα έπρεπε να αναφέρονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην τοποθετείται ο ομνύοντας στην αίτηση με διαζεύξεις πράγμα παράτυπο και απαράδεκτο σύμφωνα με τη νομολογία, όταν μάλιστα το βάρος απόδειξης είναι στους ώμους των ίδιων των Αιτητών (βλ. Αγωγή Ναυτοδικείου 164 /92 El Fath Co for International Trade S.A.E. v. E.D.T. Shipping Ltd κ.α. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1255 όπου ο Κωνσταντινίδης, Δ. ανέφερε τα ακόλουθα:
«Τα γεγονότα μπορούν να επιδέχονται διαζευκτικούς νομικούς χαρακτηρισμούς ή να υπάγονται σε διαζευκτικές νομικές έννοιες. Διαζεύξεις όμως ως προς το τί ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όπως η περιεχόμενη στην παρούσα ένορκη δήλωση, δεν χωρούν», ενώ πλέον πρόσφατα, στην Πολ. Έφ. 121/10, NSM Democars Ltd κ.α., ανωτέρω, επισημάνθηκε εκ νέου από το Ανώτατο Δικαστήριο «η ανάγκη προβολής θετικών θέσεων στη στηρίζουσα την αίτηση ένορκη δήλωση, χωρίς διαζεύξεις και "αοριστολογίες».
Παρατηρώ ότι στην ένορκο δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση τίθενται κατά διαζευκτικό τρόπο διάφορα ζητήματα και κυρίως αυτά που άπτονται της επίδοσης των προβλεπόμενων Ειδοποιήσεων κατά τον Τύπο που επίσης προνοείται στην κείμενη νομοθεσία. Επομένως γι’ αυτά τα ζητήματα βρίσκω ότι η αίτηση παραμένει χωρίς υποστήριξη λόγω της αοριστίας που διέπει τους ισχυρισμούς του ενόρκως δηλούντος και ως εκ τούτου η αίτηση θα μπορούσε να απορριφθεί μόνο εξ αυτού του λόγου. Για να είμαι όμως πιο συγκεκριμένος θα παραθέσω κάποιους από αυτούς τους ισχυρισμούς. Τόσο σε όλους τους λόγους έφεσης αλλά - πιο σημαντικό - στις υποπαραγράφους της παραγράφου 13 της ενόρκου δηλώσεως που συνοδεύει την αίτηση περιλαμβάνονται διαζεύξεις επί σημαντικών ισχυρισμών, αφού επαναλαμβάνεται αναφορά ότι οι Ειδοποιήσεις δεν επιδόθηκαν και/ή δεν επιδόθηκαν δεόντως, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει αντιληπτό ποιά είναι τελικά η θέση του ενόρκως δηλούντος. Σε ποιους δεν επιδόθηκαν, αν είναι σε όλους ή σε κάποιον από τους αναφερόμενους; Αν η επίδοση ήταν παράτυπη ή δεν επιδόθηκε καθόλου; Και όλα αυτά με το βάρος απόδειξης αυτών των ισχυρισμών να το φέρουν οι ίδιοι οι Αιτητές. Οι Αιτητές εάν είχαν συγκεκριμένη θέση ως προς το θέμα της επίδοσης θα έπρεπε να το ανέφεραν ξεκάθαρα, ρητά και σίγουρα χωρίς διαζεύξεις, κάτι που δεν έπραξαν και συνεπώς η ένορκος δήλωσης τουλάχιστον σε σχέση με αυτά τα θέματα δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Σχετική προς τούτο είναι και η απόφαση της κ. Ε. Εφραίμ, Π.Ε.Δ. (ως ήταν τότε) στην Αίτηση Αρ. 44/2022 Ε.Δ. Λάρνακας, Ημερ. 20.04.2022 στην οποία ανέφερε τα ακόλουθα τα οποία υιοθετούνται και για τους σκοπούς της παρούσας:
«…Οι Αιτητές ισχυρίζονται πως αυτές δεν επιδόθηκαν και ή δεν επιδόθηκαν νομότυπα στους ίδιους και ή σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και πως η επίδοση έπρεπε να γίνει με διπλοσυστημένη επιστολή και όπου η παραλαβή της επιστολής δεν ήταν εφικτή, τότε μέσω ιδιωτικής επίδοσης. Αποτελεί καθιερωμένη νομική αρχή πως μια ένορκη δήλωση δεν μπορεί να περιέχει διαζευκτικούς ισχυρισμούς ως προς τα γεγονότα. Σχετική είναι η υπόθεση El Fath Cov. E.D.T. Shipping κ.ά. (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1255 στην οποία έγινε η διάκριση της ένορκης δήλωσης με το δικόγραφο στο οποίο δύνανται να περιέχονται διαζευκτικοί ισχυρισμοί και ακολούθως λέχθηκαν τα ακόλουθα: «...Τα γεγονότα μπορούν να επιδέχονται διαζευκτικούς νομικούς χαρακτηρισμούς ή να υπάγονται σε διαζευκτικές νομικές έννοιες. Διαζεύξεις όμως ως προς το τι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όπως η περιεχόμενη στην παρούσα ένορκη δήλωση, δεν χωρούν...» H ίδια αρχή υιοθετήθηκε πιο πρόσφατα στις υποθέσεις NSM Democars Ltd κ.ά. v. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2015) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2182 και Πατούρης v. Hellenic Bank Ltd (2001) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2118. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως θα διαφανεί και κατωτέρω, η ένορκη δήλωση του Αιτητή 3 πράγματι περιέχει διαζευκτικούς ισχυρισμούς ως προς τα γεγονότα και ειδικότερα την επίδοση τόσο της ειδοποίησης ΙΑ όσο και της ειδοποίησης Ι. Βασικά ο Αιτητής 3 ισχυρίζεται πως αυτές οι ειδοποιήσεις δεν επιδόθηκαν στους Αιτητές και ή σε όλα τα προβλεπόμενα στον Νόμο πρόσωπα, θέση η οποία σαφώς παραπέμπει στην παράλειψη επίδοσης και γνωστοποίησης με οποιονδήποτε τρόπο των ειδοποιήσεων. Ακολούθως, όμως, ισχυρίζεται σωρευτικά και διαζευκτικά πως οι ειδοποιήσεις δεν επιδόθηκαν δεόντως στα εν λόγω πρόσωπα, θέση η οποία ουσιαστικά αναιρεί την παράλειψη επίδοσης και παραπέμπει στην επίδοση μεν αλλά με λανθασμένο και μη νομότυπο τρόπο…
Όπως επισημαίνεται στην προαναφερόμενη υπόθεση El Fath Co v. E.D.T. Shipping κ.ά.(ανωτέρω), η ένορκη δήλωση δεν δύναται να περιέχει διαζευκτικούς ισχυρισμούς ως προς τα γεγονότα. Εδώ ο Αιτητής 3 προβάλλει τέτοιους διαζευκτικούς ισχυρισμούς οι οποίοι είναι και αντιφατικοί, κάτι το οποίο όχι μόνο καθιστά την ένορκη του δήλωση παράτυπη και αντικανονική και ως τέτοια δεν θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν αναφορικά με αυτούς τους ισχυρισμούς αλλά και πλήττει την αξιοπιστία και αποδοχή των εν λόγω ισχυρισμών του Αιτητή 3. Βασικά το Δικαστήριο έχει ενώπιον του διαφορετικές και αντικρουόμενες εκδοχές από τους Αιτητές καθιστώντας αδύνατο να κρίνει ποια από αυτές ενδεχομένως ισχύει και το βάσιμο ή μη αυτής. Με άλλα λόγια, δεν δύναται η πλευρά των Αιτητών να ισχυρίζεται από τη μια ότι δεν έγινε επίδοση και από την άλλη ότι αν έγινε επίδοση αυτή δεν είναι νομότυπη και από τη μια ότι η επίδοση αφορά σε όλα τα πρόσωπα και από την άλλη στο καθένα εξ αυτών διαζευκτικά …».
Ερχόμενος τώρα στο ζήτημα που κυρίως απασχολεί, αυτό δηλαδή των επιδόσεων των Ειδοποιήσεων Τύπου «Ι» και «ΙΑ» παρατηρώ τα ακόλουθα:
Ο ενόρκως δηλών παραπονείται ως προς το ότι οι Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» και «ΙΑ» δεν επιδόθηκαν και/ή δεν επιδόθηκαν δεόντως και/ή δεν επιδόθηκαν πρώτα με συστημένο ταχυδρομείο κα μετά με επιδιότη και ότι θα έπρεπε λόγω προηγούμενου πλειστηριασμού που είχε ακυρωθεί να σταλεί νέα Ειδοποίηση Τύπου «Ι».
Όπως έχει αποφασιστεί σε πολλές πρωτόδικες, αλλά καθοδηγητικές αποφάσεις, το περιεχόμενο της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με την παρούσα διαδικασία. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ ιδιαίτερα σε αυτές.
Συμφωνώντας με τα πιο πάνω κρίνω ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί στα πλαίσια της παρούσας αίτησης να εξετάσει την γενικότερη διαδικασία πώλησης περιλαμβανομένων και τα κατ’ ισχυρισμό λάθη στην Ειδοποίηση Τύπου «Ι», αλλά μόνο την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» και να αποφασίσει εάν υφίσταται οποιοσδήποτε λόγος από αυτούς που προνοούνται στο άρθρο 44Γ3 για να παραμεριστεί η εν λόγω Ειδοποίηση.
Καθ΄ όσον αφορά την Κατάσταση Λογαριασμού η οποία επισυνάπτεται στην Ειδοποίηση Τύπου «Ι», εξέταση αυτής καταδεικνύει πως το ποσό το οποίο οφείλεται από τον Αιτητή και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα με βάση την υποθήκη πλέον τόκοι και έξοδα, επεξηγείται.
Η αμφισβήτηση του ενυπόθηκου οφειλόμενου ποσού δεν μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας. Τέτοια δυνατότητα παρέχεται και ασκείται στη βάση των προνοιών του Άρθρου 44 Β (3) και του Άρθρου 44 Γ (3)(δ) με την καταχώριση αγωγής αναφορικά με την Ειδοποίηση Τύπου «Ι».
Κατ’ ανάλογο τρόπο θέματα τα οποία άπτονται της νομιμότητας και εγκυρότητας της επίδικης υποθήκης δεν εξετάζονται στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας αλλά εντός του πλαισίου αγωγής όπως επεξηγήθηκε ανωτέρω (βλ. σχετικά και το σκεπτικό του κ. Ν. Γιαπανά, Π.Ε.Δ. στην Αίτηση- Έφεση Αρ. 316/2019 Ε.Δ. Λευκωσίας, ημερομηνίας 27.9.2019 το οποίο αντικατοπτρίζει τα πιο πάνω.
Η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» κρίνω ότι είναι καθόλα ορθή και ως ο Νόμος ορίζει και εν πάση περιπτώσει θέματα που αφορούν την ειδοποίηση Τύπου «Ι» δεν μπορούν να εξεταστούν στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, που προσβάλλει μόνο την ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» για συγκεκριμένους λόγους ως περιοριστικά αναφέρονται στο άρθρο 44Γ3 του Νόμου. Σε κάθε περίτπωση ουδεμία παρατυπία υφίσταται, οι δε εναγόμενοι στην αγωγή και Αιτητές στην παρούσα αναγνωρίσαν τη νομιμότητα των διαδικασιών με την υπογραφή της συμφωνίας 13.04.2023 και εμποδίζονται να προβάλλουν αντίθετους με αυτά ισχυρισμούς.
Απλή σύγκριση των Ειδοποιήσεων Τύπου «Θ» και «Ι» που επιδόθηκαν στον Αιτητή και στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, με το Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου καταδεικνύει ότι ο Τύπος και το περιεχόμενο τους συνάδει πλήρως με την κείμενη νομοθεσία.
Επομένως ο σχετικός λόγος Έφεσης κρίνεται ανεδαφικός και ως εκ τούτου απορρίπτεται.
Θα έλεγα όμως περαιτέρω ότι στη βάση της υφιστάμενης νομοθεσίας ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή/και κάθε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δύνανται να καταχωρίσουν Αίτηση – Έφεση για τους λόγους που περιοριστικά αναφέρονται στο Άρθρο 44 Γ(3) του Μέρους VIA του Νόμου και ότι προς τούτο υπάρχει πληθώρα πρωτόδικων αποφάσεων η οποία συγκλίνει στο ότι δεν χωρεί παραμερισμός της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ» για οποιονδήποτε άλλον λόγο πέραν από αυτούς που περιοριστικά αναφέρονται στο Άρθρο 44 Γ(3) του Μέρους VIA του Νόμου (Σχετικές είναι ενδεικτικά οι πρωτόδικες αποφάσεις Δημητρίου v. Gordian Holdings Ltd, Αρ. Αίτησης/ Έφεσης 288/2019 Ε.Δ. Λευκωσίας, ημερομηνίας 06/11/2020 της Λένας Δημητριάδου Ανδρέου Π.Ε.Δ.(όπως ήταν τότε), Marios Petinos Constructions & Developers Ltd κ.α. v. Gordian Holdings Ltd, Αρ. Αίτησης/ Έφεσης 286/2020 Ε.Δ. Λεμεσού, ημερομηνίας 13.01.2021 της Σ. Χατζηγιάννη, Π.Ε.Δ., Panicos Evgeniou Covering Ltd κ.ά.v. Gordian Holdings Ltd, Αρ. Αίτησης/Έφεσης 334/2020 Ε.Δ. Λεμεσού της Μ. Παπαδοπούλου Π.Ε.Δ. ημερ. 25.01.2021 και Θεολόγου v. Gordian Holdings Ltd, Αρ. Αίτησης/Έφεσης 104/2021 Ε.Δ. Λευκωσίας ημερ. 19.04.2021 της Εύης Γεωργίου Αντωνίου Α.Ε.Δ., απαύγασμα των οποίων είναι ότι οι πρόνοιες του ως άνω Άρθρου του Νόμου είναι ξεκάθαρες, ότι δηλαδή στην περίπτωση που υφίσταται ένας από τους έξι λόγους που καταγράφονται, κατά τρόπο περιοριστικό, στο Άρθρο αυτό παρέχεται η δυνατότητα στον ενυπόθηκο οφειλέτη καθώς και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος να καταχωρίσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ».
Πρόκειται δηλαδή για διαδικασία με προσδιορισμένο και περιορισμένο σκοπό, αφού στο πλαίσιο της, η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο κατά πόσο ισχύει ένας από τους αναφερόμενους, στο συγκεκριμένο άρθρο, λόγους ακύρωσης της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ». Με δεδομένη την πρόνοια του Νόμου, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 44(Γ), οποιοιδήποτε λόγοι έφεσης ή παράπονα που εκφράζουν οι Αιτητές στο πλαίσιο του υπό συζήτηση δικονομικού τους διαβήματος κατά της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», στην έκταση που αυτά δεν άπτονται ζητημάτων που κατά το πιο πάνω άρθρο μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης σε έφεση του είδους, όπως ζητήματα που αφορούν την επίδοση, τον τύπο, το περιεχόμενο ή ακόμα τη νομιμότητα της Ειδοποίησης Τύπος «Ι» και την κατάσταση λογαριασμού που τη συνοδεύει, την εγκυρότητα και νομιμότητα της Σύμβασης και Δήλωσης Υποθήκης, τη νομιμότητα του ενυπόθηκου χρέους και εν γένει της συμφωνίας που σχετίζεται με τις πιστωτικές διευκολύνσεις που παραχώρησαν οι Καθ’ ων η αίτηση στους Αιτητές, εκ των πραγμάτων και στην έκταση που δεν περιλαμβάνονται ή συσχετίζονται με τους καθορισμένους λόγους παραμερισμού της σχετικής Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», όπως εξαντλητικά αυτοί απαριθμούνται και προβλέπονται στο Νόμο, δεν μπορούν να αποτελέσουν ουσιαστικό αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο της υπό συζήτηση Αίτησης. Εν πάση περιπτώσει, δεδομένη είναι η δυνατότητα προβολής οποιωνδήποτε τέτοιων ζητημάτων στο πλαίσιο άλλων ένδικων μέσων, όπως αυτό διασφαλίζεται από το άρθρο 44Β(3) του Ν.9/65 (βλ. Φαούτας v. Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ, Αρ. Αίτησης/Έφεσης 15/2021, Ε.Δ. Λάρνακας, ημερομηνίας 17.05.2021, του Λοϊζου Μουγή Α.Ε.Δ., όπου αναφέρονται τα ακόλουθα: «Είναι σαφές, με βάση το άρθρο 44Γ του Νόμου, ότι έφεση χωρεί εναντίον της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» και μόνο για τους λόγους που εξαντλητικά τίθενται στο εδάφιο (3) του εν λόγω Άρθρου δύναται να επιδιωχθεί μόνο η ακύρωση της ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ» και όχι οποιαδήποτε άλλη προγενέστερη ειδοποίηση».
Είναι δε χαρακτηριστικό το ακόλουθο απόσπασμα σε σχέση με τη φύση της παρούσας διαδικασίας από την απόφαση στην υπόθεση Τορναρίτη v. Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, Αίτηση/Έφεση 422/2020, Ε.Δ. Λευκωσίας, του Άγγελου Δαυίδ, Π.Ε.Δ. ημερομηνίας 26.02.2021:
«Ξεκάθαρες είναι οι πρόνοιες του ως άνω άρθρου. Σε περίπτωση που υφίσταται ένας από τους λόγους που κατά τρόπο περιοριστικό παρατίθενται σε αυτό, παρέχεται η δυνατότητα στον ενυπόθηκο οφειλέτη καθώς και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος να καταχωρήσει Έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ». Πρόκειται δηλαδή για διαδικασία με εξ αρχής προσδιορισμένο και περιορισμένο σκοπό, αφού στο πλαίσιο της η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο κατά πόσο ισχύει ένας από τους περιοριστικά αναφερόμενους στο σχετικό άρθρο του Νόμου λόγους ακύρωσης της ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», εξέλιξη που εκ των πραγμάτων θα έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση της διαδικασίας πλειστηριασμού των ενυπόθηκων ακινήτων που αυτή αφορά.
Είναι σε κάθε περίπτωση σημαντικό να εντοπιστεί, ότι η δυνατότητα του ενυπόθηκου οφειλέτη ή οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερόμενου μέρους να αμφισβητήσει το δικαίωμα ενός ενυπόθηκου δανειστή να κινήσει τις διαδικασίες και να αναζητήσει τις θεραπείες που προβλέπονται στο Μέρος VIA του Ν. 9/1965, (ως έχει τροποποιηθεί), προβάλλοντας στη βάση οποιουδήποτε άλλου νόμου και κανονισμών οποιαδήποτε τέτοια ζητήματα στο πλαίσιο ανάλογων διαβημάτων, ρητά διασφαλίζεται και διακηρύσσεται από το νόμο. Ως ειδικότερα προβλέπεται στο άρθρο 44Β(3) του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου:
«Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στο παρόν Μέρος, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν αποκλείουν τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο από του να ασκήσει το δικαίωμά του να προχωρήσει με ένδικα μέσα ενώπιον Επαρχιακού Δικαστηρίου με βάση οποιουσδήποτε άλλους εν ισχύι νόμους και Κανονισμούς αμφισβητώντας το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να κινεί τις διαδικασίες και να επιζητεί τις θεραπείες που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος Μέρους».
Παρόλα όμως τα πιο πάνω θα έλεγα ότι τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης ως προς το ζήτημα που εξετάζεται εδώ, διαφέρουν και ως προς τα πιο κάτω αναμφισβήτητα γεγονότα:
Η επίδικη υποθήκη, παραχωρήθηκε ως εξασφάλιση πιστωτικών διευκολύνσεων που παραχωρήθηκαν στην εταιρεία M.K.T. PERFUMERY BEAUTY AND COLOURS LIMITED, η οποία είναι και η ενυπόθηκη οφειλέτιδα, με τις εγγυήσεις των ΜΗΝΑ ΤΟΥΛΟΥΠΗ, ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥΛΟΥΠΗ, ΑΝΔΡΕΑ Μ. ΤΟΥΛΟΥΠΗ, ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΔΡΕΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ αποβιώσασα, η οποία είναι και ενυπόθηκη οφειλέτιδα αφού παραχώρησε άλλη υποθήκη εκτός της επίδικης ως εξασφάλιση των εν λόγω πιστωτικών διευκολύνσεων. Οι εν λόγω πιστωτικές διευκολύνσεις δεν εξυπηρετούνταν, κινήθηκε η αγωγή 2485/2019, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε απόφαση (Τεκμ. ΜΣ1), η οποία μέχρι και σήμερα δεν εξοφλήθηκε.
Λόγω υπερημερίας από το 18.02.2019, οπότε και οι πιστωτικές διευκολύνσεις που εξασφαλίζονταν με την επίδικη υποθήκη τερματίστηκαν, είχε εκδοθεί η Ειδοποίηση Τύπου «Ι», ημερ. 03.09.2019 από τους τότε ενυπόθηκους πιστωτές, συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού, ως ο Νόμος ορίζει (αφού η επιστολή Τύπου «Θ» συνόδευε την επιστολή τερματισμού). Οι εν λόγω Ειδοποιήσεις απευθύνονταν προσωπικά προς την εταιρεία πρωτοφειλέτιδα-ενυπόθηκη οφειλέτιδα, και προς τους εγγυητές ενώ δεν σταλθήκαν τότε προς τον Έφορο Φορολογίας αφού δεν υπήρχε τότε το ΜΕΜΟ το οποίο ενεγράφη μεταγενέστερα.
Οι εν λόγω Ειδοποιήσεις στάλθηκαν με συστημένο ταχυδρομείο στην τελευταία δοθείσα και γνωστή διεύθυνση των παραληπτών ως τα αποδεικτικά αποστολής, τεκμήριο ΜΣ2, όπου φαίνεται το όνομα του παραλήπτη και ο αριθμός αποστολής για σκοπούς ταύτισης του με το αποτέλεσμα και παραλήφθηκαν την 26.09.2019 από την εταιρεία M.K.T PERFUMERY BEAUTY AND COLOURS LIMITED και την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥΛΟΥΠΗ ενώ την 23.09.2019 παραλήφθηκε από τον ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥΛΟΥΠΗ προσωπικά. Ο ενόρκως δηλών, ο οποίος και δεν αντεξετάστηκε επί των ισχυρισμών του, αφήνοντας τους αδιαμφησβήτητους, επιβεβαίωσε τα σχετικά από τις σημειώσεις των συναδέλφων του στην Τράπεζα Κύπρου, αφού τα εκτυπωμένα αποτελέσματα από τα κυπριακά ταχυδρομεία έχουν χαθεί. Στον Μηνά Τουλούπη επιδόθηκαν επειδή δεν παρέλαβε με συστημένο ταχυδρομείο, Τεκμ. ΜΣ3 επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» προς τον Μηνά Τουλούπη ενώ όσον αφορά την αποβιώσασα επειδή εντοπίστηκε ότι δεν επιδόθηκαν στο διαχειριστή της οι εν λόγω Ειδοποιήσεις, αποστάλθηκαν εκ νέου την 14.11.2022 προς αυτόν και προς τους λοιπούς εναγόμενους στην αγωγή, εκ του περισσού, τόσο με συστημένο, Τεκμ. ΜΣ4 και δεν παραλήφθηκαν από κανένα παρά μόνο από την πρωτοφειλέτιδα εταιρεία (Τεκμ. ΜΣ5), οπότε και τελικά τους επιδόθηκαν με ιδιώτη επιδότη (Τεκμ. ΜΣ6).
Στα πλαίσια της απόφασης (Τεκμ. ΜΣ1), με την οποία αναγνωρίστηκε τόσο το χρέος όσο και η εγκυρότητα της υποθήκης, η οποία εκδόθηκε με τη σύμφωνο γνώμη των εναγομένων στην αγωγή, κάποιοι εκ των οποίων είναι οι Αιτητές στην παρούσα, οι οποίοι εκπροσωπούνταν και από δικηγόρο, οι εναγόμενοι όφειλαν μέχρι την 10.06.2020 να καταβάλουν ποσό εκ €40.000,00 και στη συνέχεια μηνιαίες δόσεις από 10.06.2020-10.06.2021 εκ €1.020,00 και μηνιαία δόση εκ €2.500,00 από 10.06.2021 υπό τους όρους και προϋποθέσεις ως η συμφωνία, Έγγραφο 1.
Λόγω μη συμμόρφωσης με τους όρους της δικαστικής απόφασης, οι εκεί εναγόμενοι ζήτησαν και οι Καθ’ ων η αίτηση αποδέχτηκαν αίτημά τους επιδεικνύοντας τεράστια κατανόηση, ανοχή και επιείκεια, και καταρτίστηκε νέα συμφωνία 13.04.2023 (Τεκμ. ΜΣ 7). Η σχετική αλληλογραφία παρουσιάστηκε ως Τεκμ. ΜΣ8. Οι εναγόμενοι από τους όρους της εν λόγω συμφωνίας κατέβαλαν μόνο το ποσό εκ €30.000,00 και προσκόμισαν τις εξουσιοδοτήσεις της Παρ. 2 της συμφωνίας για την μεταβίβαση έναντι χρέους του ενυπόθηκου ακινήτου, το οποίο έπρεπε να μεταβιβαστεί μέχρι την 15.09.2023 καθώς και τα αρχιτεκτονικά σχέδια της Παρ. 3, οπότε και οι Καθ’ ων η αίτηση ακύρωσαν τον πλειστηριασμό που είχε οριστεί για την 20.04.2023, αναβάλλοντας την ημερομηνία, για να δώσουν χρόνο στους εναγόμενους να συμμορφωθούν με τους όρους της εν λόγω συμφωνίας. Η εν λόγω ακύρωση/αναβολή δεν έγινε με διάταγμα Δικαστηρίου ούτε και διακόπηκε καθ’ οιονδήποτε τρόπο η διαδικασία πλειστηριασμού η οποία ανεστάλη αναμένοντας την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Περαιτέρω οι Καθ’ ων η αίτηση ετοίμασαν όλα τα έντυπα για την εξασφάλιση των φοροαπαλλαγών, τα οποία οι εναγόμενοι ουδέποτε συνεργάστηκαν μέχρι και σήμερα να υπογράψουν παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες από πλευράς Καθ’ ων η αίτηση, όπως είναι παραδεκτό εφόσον δεν αμφισβητήθηκε ο σχετικός ισχυρισμός, να επικοινωνήσουν μαζί τους και να εξασφαλίσουν τις υπογραφές, με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να μην έχει ολοκληρωθεί η μεταβίβασης για λόγους που αφορούν τους Αιτητές και λοιπούς εναγόμενους. Με βάση τα πιο πάνω είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπήρξε συμμόρφωση ούτε με τους όρους της δικαστικής απόφασης ούτε και της μεταγενέστερης συμφωνίας εξαιτίας των Αιτητών.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο για τις Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» όσο και για τις μεταγενέστερες και επίδικες Τύπου «ΙΑ» δεν μπορούν οι Αιτητές 1,2 και 3 να ενίστανται και να προβάλλουν ως λόγους ακύρωσης «προβλήματα κατ’ ισχυρισμό» που αφορούν πρόσωπα που δεν είναι διάδικοι-Αιτητές στη διαδικασία και τούτο σε σχέση με την μη επίδοση των Ειδοποιήσεων Τύπου «Ι» και «ΙΑ» προς τα λοιπά ενδιαφερόμενα πρόσωπα, οι οποίοι δεν είναι διάδικοι στην παρούσα διαδικασία αφού επέλεξαν να μην ασκήσουν το δικαίωμα τους και να προσφύγουν στο Δικαστήριο. Τα πρόσωπα αυτά δεν αποτελούν μέρος της παρούσας δικαστικής διαδικασίας και συνεπώς οι σχετικοί ισχυρισμοί δεν μπορούν να αποτελέσουν επίδικα ζητήματα.
Όσον αφορά την επίδοση των Ειδοποιήσεων Τύπου «ΙΑ», κρίνω ότι αυτές επιδόθηκαν δεόντως και κανονικά. Συγκεκριμένα, περί την 06.12.2023 και λόγω μη αναδιάρθρωσης ή διευθέτησης των υποχρεώσεων των Αιτητών, παρά τις αλλεπάλληλες ευκαιρίες που δόθηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση χωρίς καμία υποχρέωση να το πράξουν, οι οποίες εξασφαλίζονται από την επίδικη υποθήκη, εκδόθηκαν οι προσβαλλόμενες με την παρούσα Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ». Οι εν λόγω ειδοποιήσεις απευθύνονταν προσωπικά τόσο προς την πρωτοφειλέτιδα εταιρεία που είναι και ενυπόθηκος, καθώς και τους παρόχους εγγυήσεων και τον Έφορο Φορολογίας (Σχετ. το Τεκμ. Μ9).
Οι εν λόγω Ειδοποιήσεις στάλθηκαν με συστημένο ταχυδρομείο στην τελευταία κατά το χρόνο εκείνο δοθείσα και γνωστή διεύθυνση των παραληπτών. Σχετικό είναι το τεκμήριο ΜΣ10 αντίγραφο του αποδεικτικού αποστολής, όπου φαίνεται το όνομα του παραλήπτη και ο αριθμός αποστολής για σκοπούς ταύτισης του με το αποτέλεσμα. Για όσους είχαν 2 διευθύνσεις οι Καθ’ ων η αίτηση απέστειλαν και στις δύο. Οι εν λόγω Ειδοποιήσεις παραλήφθηκαν με τον τρόπο αυτό μόνο από τον Έφορο Φορολογίας, ενώ κανένας άλλος δεν τις παρέλαβε ως φαίνεται στο αποτέλεσμα αποστολής (Τεκμ. ΜΣ11). Τα ως άνω φανερώνουν θα έλεγα την προσπάθεια αποφυγής κάθε δυνατότητας των Καθ’ ων η αίτηση να προωθήσουν δικαιωματικά τις υπό του Νόμου προνοούμενες διαδικασίες προς διασφάλιση των συμφερόντων τους. Λόγω ακριβώς της μη παραλαβής από τους υπόλοιπους, η επίδοση ανατέθηκε σε ιδιώτη επιδότη και επιδόθηκαν σε όλους νομότυπα και κανονικά (Τεκμ. Μ.Σ.12). Η θέση ότι για την αποβιώσασα επιδόθηκε αντί στον διαχειριστή στον Μηνά Τουλούπη είναι τουλάχιστον ατυχής, αφού από τη ένορκη δήλωση επίδοσης αναφέρεται ξεκάθαρα ότι η Ειδοποίηση και η επίδοση απευθύνεται προς τον διαχειριστή της αποβιώσασας, στον οποίο και επιδόθηκε μέσω του Μηνά Τουλούπη, συγκάτοικο, ως και ο ίδιος αναφέρει, ενήλικα και συγγενή (Σχετ. και όσα η κ. Παρπούνα αναφέρει στη συμπληρωματική της ένορκο δήλωση).
Σε κάθε περίπτωση ο διαχειριστής της αποβιώσασας δεν είναι Αιτητής και ούτε και έχει προβάλει οποιοδήποτε παράπονο για την ορθότητα της προς αυτόν επίδοσης οπότε κρίνω ότι η προς αυτόν επίδοση δεν μπορεί να αποτελέσει επίδικο θέμα.
Κανένα άλλο ενδιαφερόμενο μέρος του οποίου να παραβλάπονται τα συμφέροντα δεν υπάρχει για να του επιδιδόταν οποιαδήποτε υπό του Νόμου προβλεπόμενη Ειδοποίηση.
Βρίσκω επομένως ότι κανένα λάθος δεν υπάρχει στη διαδικασία που ακολουθήθηκε και ότι αυτή είναι νομότυπη.
Σε σχέση με τους λόγους Έφεσης ότι οι Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» αφορούν άλλη διαδικασία η οποία ακυρώθηκε και όχι την παρούσα, αφήνοντας να νοηθεί ότι θα έπρεπε να σταλούν νέες Ειδοποιήσεις κρίνω ότι αυτοί οι λόγοι δεν ευσταθούν και απορρίπτονται. Με βρίσκει σύμφωνο ως προς τούτο το σκεπτικό της κ. Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ. στην Αίτηση Αρ.1/2024 Ε.Δ. Πάφου Ανδρούλλα Πολυδώρου κ.ά. v. THEMIS PORTOFOLIO MANAGMENT HOLDINGS LTD (με φυσικό φάκελο) και Αίτηση Αρ.3/2024 Ε.Δ. Πάφου Ημερ. 12.01.2024 Μαρία Χρίστου Αντωνίου v. THEMIS PORTOFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LTD, σκεπτικό το οποίο υιοθετείται και για τους σκοπούς της παρούσας. Από αυτές προκύπτει αβίαστα ότι εάν η ακύρωση δεν επήλθε με διάταγμα δικαστηρίου με τρόπο που να διακόπτει τη διαδικασία και έγινε με αναβολή της ημερομηνίας πλειστηριασμού που τελικά επαναορίζεται, όπως στην προκειμένη περίπτωση, δεν απαιτείται αποστολή νέας Ειδοποίησης Τύπου «Ι».
Στην αίτηση 1/2024 η αδελφή Δικαστής ανέφερε τα ακόλουθα συγκεκριμένα:
«Δεν συμμερίζομαι ως δικαιολογημένη την προσέγγιση της ανάγκης επανάληψης όλης της διαδικασίας του πλειστηριασμού, από την αρχή, όποτε ακυρώνεται ή ανακαλείται η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» ή απλώς όταν πρέπει να αλλάξει η ημερομηνία του πλειστηριασμού3. Και εδώ, η προσβαλλόμενη Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» εκδόθηκε βάσει της υφιστάμενης Ειδοποίησης Τύπου «Ι», που ήδη παρήγαγε τα έννομα αποτελέσματά της. Εκδόθηκε προς αντικατάσταση της προηγουμένως εκδοθείσας Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», για σκοπούς μετάθεσης της ημερομηνίας πλειστηριασμού, και με τρόπο που δεν δηλώνεται και επηρεασμός της Εφεσείουσας από τη μετάθεση της ημερομηνίας πλειστηριασμού σε νέα ημερομηνία. Βεβαίως, από την επιχειρηματολογία, στις σελίδες 10-11 της αγόρευσης της πλευράς της Εφεσείουσας, θα μπορούσε να προκληθεί ο προβληματισμός, εάν η Εφεσείουσα επιθυμούσε να γίνει ο πλειστηριασμός την 20.12.2023, αλλά δεν επιθυμεί να γίνει την 02.02.2024, για λόγο που δεν είναι ευλόγως κατανοητός. Η αλλαγή της ημερομηνίας του πλειστηριασμού, άλλως πώς η αναβολή του, είναι κάτι που απλώς μπορεί να συμβεί, για οποιονδήποτε λόγο, που να μην σχετίζεται με την Ειδοποίηση Τύπου «Ι», όπως στην προκειμένη περίπτωση. Δεν προκύπτει, από οπουδήποτε, είτε στον νόμο, είτε στους κανονισμούς διεξαγωγής του πλειστηριασμού, είτε σε ανάλογες αρχές του διοικητικού δικαίου, πως, τότε, δηλαδή σε περίπτωση που προκύψει ανάγκη αναβολής του πλειστηριασμού για να διεξαχθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία, θα πρέπει να αποστέλλεται και νέα Ειδοποίηση Τύπου «Ι», ώστε η μη αποστολή της εκ νέου να συνιστά παράλειψη του ενυπόθηκου πιστωτή, ικανή να οδηγήσει σε ανακοπή του σκοπούμενου πλειστηριασμού.
Το ερμηνευτικό επιχείρημα ότι επηρεάζεται το δικαίωμα της Εφεσείουσας να πληρώσει, εάν δεν σταλεί νέα Ειδοποίηση Τύπου «Ι», το οποίο μπορεί ασφαλώς να υιοθετεί μέρος πρωτόδικων δικαστικών αποφάσεων, πέραν του ότι, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να εξαχθεί από την ανάγνωση των διατάξεων του νόμου ή και να συνάδει με το ευρύτερο πλέγμα των αρχών του διοικητικού δικαίου που εφαρμόζονται αναλογικά, δεν ευσταθεί, εφόσον και οι κανονισμοί διεξαγωγής του πλειστηριασμού, που περιέχονται στις ΚΠΔ185/2015 και ΚΔΠ 346/2019 προβλέπουν, ρητά, ακριβώς το αντίθετο, τη δυνατότητα πληρωμής ακόμα και πριν από τη δημοπρασία. Η ενημέρωση του ενυπόθηκου οφειλέτη για το ακριβές υπόλοιπο, όπως διαμορφώνεται από τη χρονική στιγμή έκδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» μέχρι τη χρονική στιγμή της δημοπρασίας, που με βάση τον νόμο πρέπει να απέχει κατ’ ελάχιστα χρονικά διαστήματα (χωρίς από την άλλη η πάροδος του χρόνου να μπορεί να είναι τέτοια που να υποδηλώνει διακοπή της διαδικασίας του πλειστηριασμού γενικά), δεν συνδέεται με κάποια υποχρέωση του ενυπόθηκου πιστωτή να αποστέλλει κάθε τόσο νέα Ειδοποίηση Τύπου «Ι», απλώς για να ενημερώνει για το εκάστοτε υπόλοιπο, ως διαμορφώνεται, τοκιζόμενο. Η πληρωμή, που με βάση όσα διαλαμβάνουν η ΚΠΔ185/2015 και η ΚΔΠ 346/2019 μπορεί να γίνει ακόμα και πριν από τη δημοπρασία, είναι με βάση την υφιστάμενη Ειδοποίηση Τύπου «Ι» που γίνεται.
Η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» που επιδόθηκε εν προκειμένω, συνοδεύονταν και από κατάσταση λογαριασμού, με την οποία εξηγείτο το ποσό που έπρεπε να πληρωθεί, που είναι, σε κάθε περίπτωση, περιορισμένο στο ποσό εγγραφής της υποθήκης, με υπολογισμένους τους τόκους που αναγράφονται στον ενυπόθηκο τίτλο, εφόσον το χρέος που εξασφαλίζει η υποθήκη είναι μεγαλύτερο. Ότι η Εφεσίβλητη θέλησε να καταπατήσει τα δικαιώματα της Εφεσείουσας, επειδή δεν απαίτησε ξανά την πληρωμή του χρέους με νέα Ειδοποίηση Τύπου «Ι», και ότι όντως επηρεάστηκαν, δεν προκύπτει από οπουδήποτε…».
Στην δε προαναφερθείσα Αίτηση Αρ. 3/2024 ανέφερε επίσης επί πανομοιότυπου ισχυρισμού τα ακόλουθα τα οποία επίσης υιοθετούνται και για τους σκοπούς της παρούσας:
«Το γεγονός ότι ο πλειστηριασμός που αρχικά αναγγέλθηκε ακυρώθηκε και επαναορίστηκε σε άλλην ημερομηνία, κάτι που μπορεί να συμβεί, για σωρεία λόγων, δεν καθιστά κατ’ ανάγκη ή αυτομάτως ολόκληρη την προηγηθείσα διαδικασία άκυρη, ώστε να πρέπει να επαναληφθεί. Διαφορετική θα ήταν η προσέγγιση εάν ακυρώνονταν ο πλειστηριασμός κατόπιν δικαστικής αναθεώρησης της διαδικασίας λόγω διαπίστωσης ελαττώματος σε τέτοιο στάδιο της διαδικασίας που να καθιστούσε αναγκαία την επανέκδοση κάποιας προγενέστερης ειδοποίησης, περιλαμβανομένης της Ειδοποίησης Τύπου «Ι». Στην προκειμένη περίπτωση, απλώς ορίστηκε ο πλειστηριασμός σε μια μεταγενέστερη ημερομηνία, αντί στην αρχικά ορισθείσα, και για τον σκοπό αυτό εκδόθηκε νέα Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», και δη χωρίς ακύρωση ή παραμερισμό της προϋφιστάμενης. Τα διάφορα επιχειρήματα, στην αγόρευση του δικηγόρου της Εφεσείουσας, δεν υποστηρίζονται από σχετική και δεσμευτική νομολογία.»
Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η διαδικασία πλειστηριασμού διακόπτεται υπενθυμίζω ότι η περίπτωση εδώ αφορά εξ αποφάσεως χρέος, με εκ συμφώνου δικαστική απόφαση, της οποίας γνωρίζουν οι Αιτητές το περιεχόμενο της και με την οποία δε συμμορφώθηκαν και με την οποία τους δόθηκαν περαιτέρω ευκαιρίες συμμόρφωσης με υπογραφή σχετικής συμφωνίας, την οποία και αποκρύβουν, την οποία και πάλι αθέτησαν οι Αιτητές.
Θα προχωρήσω όμως για σκοπούς πληρότητας στην εξέταση και των ακόλουθων ζητημάτων:
ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΗ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΥΠΟΘΗΚΗΣ
Η πλευρά των Αιτητών προσπαθεί να ισχυριστεί ότι η υποθήκη της οποίας επιδιώκεται η εκποίηση είναι άκυρη και παράνομη. Πέραν του ότι με βάση τις αποφάσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω δεν μπορούν τέτοια θέματα να τύχουν εξέτασης στο πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, το οποίο είναι συγκεκριμένο, η εγκυρότητα της υποθήκης αποτέλεσε επίδικο θέμα στην Αγωγή 24 Αρ.99/2013 και εκδόθηκε προς τούτο δικαστική απόφασης και μάλιστα εκ συμφώνου. Ως εκ των ανωτέρω το θέμα αυτό έχει εξεταστεί και αποφασιστεί με τελεσίδικη απόφαση, με αποτέλεσμα ο εν λόγω ισχυρισμός πέραν από αβάσιμος να προσκρούει και στο δόγμα του δεδικασμένου.
Περαιτέρω είναι ξεκάθαρη η θέση από τις πρωτόδικες και καθοδηγητικές αποφάσεις επί του θέματος ότι η εγκυρότητα της υποθήκης δεν αποτελεί θέμα που εξετάζειται στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας ως έχει εξηγηθεί πιο πάνω.
ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Καταληκτικά, με την προώθηση της επίδικης διαδικασίας σε καμία περίπτωση βρίσκω ότι παραβιάζονται τα δικαιώματα των Αιτητών ούτε και αναφέρεται οτιδήποτε συγκεκριμένο που να αποδεικνύει βλάβη στα συμφέροντα ή και δικαιώματα τους. Εν πάση περιπτώσει, η δυνατότητα προώθησης της διαδικασίας πλειστηριασμού προκύπτει από τη νομοθεσία και ουδείς συγκεκριμένος ισχυρισμός προβάλλεται ή προωθείται από τους Αιτητές, οι οποίοι προωθούν αόριστους και γενικούς ισχυρισμούς καθιστώντας ολοφάνερο ότι η επίδικη αίτηση προωθείται μόνο για να προκαλέσει καθυστέρηση στους Καθ’ ων η αίτηση.
Αντίθετα βρίσκω ότι τυχόν έγκριση της αίτησης θα παραβλάψει τα συμφέροντα των Καθ’ ων η αίτηση και θα καταστρατηγηθούν τα συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένα δικαιώματα τους, τα οποία η Αιτήτρια 1 τους παραχώρησε στη βάση συμφωνιών, επί των οποίων οι Καθ’ ων η αίτηση βασίστηκαν και ενήργησαν παραχωρώντας τις επίδικες πιστωτικές διευκολύνσεις, το όφελος των οποίων οι Αιτητές προσπορίστηκαν. Σχετική είναι η Πολιτική Έφεση Ε203/2013 όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η «παραμονή» της ιδιοκτησίας στους εφεσείοντες με δική τους συγκατάθεση έχει, εκ των προτέρων, τεθεί υπό αμφισβήτηση καθότι τα συγκεκριμένα ακίνητα έχουν αποτελέσει αντικείμενο υποθήκης. Με αυτό τον τρόπο οι ίδιοι οι εφεσείοντες έχουν απεμπολήσει ένα μέρος της δικής τους απολύτου ιδιοκτησίας, θέτοντας την περιουσία υπό ενδεχόμενη πώληση λόγω εκποίησης της υποθήκης…».
Αντίθετα στη βάσει των αναμφισβήτητων γεγονότων που τέθηκαν ενώπιον μου δεν βρίσκω σε καμία περίπτωση ότι οι οποιεσδήποτε ενέργειες των Καθ’ ων η αίτηση είναι καταχρηστικές ενόψει του ότι θα ήταν παράλογο να χαρακτηριστεί κατάχρηση η αξιοποίηση όλων των μέσων που διαθέτει η νομοθεσία από τον πιστωτή προκειμένου να εξασφαλίσει ότι θα ανακτήσει τα οφειλόμενα και αναγνωρισμένα με εκ συμφώνου δικαστική απόφαση και στη συνέχεια για να δοθεί ακόμη μια ευκαιρία συμμόρφωσης, και με έγγραφη συμφωνία, από τον οφειλέτη, τα οποία μάλιστα όχι μόνο σκοπίμως αρνείται να καταβάλει αλλά προκαλεί καθυστέρηση στα σχετικά μέτρα ανάκτησης, εξ αποφάσεως χρέους, και δημιουργεί εμπόδια ως εξηγήθηκε ανωτέρω.
Βρίσκω ότι οι Καθ’ ων η αίτηση προσπαθούν να προασπίσουν τα δικαιώματα τους, προς είσπραξη του εκ δικαστικής αποφάσεως οφειλόμενου ποσού ως η νομοθεσία ορίζει.
Καμία παρατυπία υπάρχει στη διαδικασία και σίγουρα καμία παρατυπία που να οδηγεί σε ακυρότητα ή που να προκάλεσε οποιαδήποτε αδικία ή και επηρεασμό δικαιωμάτων στην πλευρά των Αιτητών, οι οποίοι δεν ισχυρίζονται καν κάτι τέτοιο.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ/ ΕΞΟΔΑ:
Για όλους τους πιο πάνω λόγους κρίνω ότι η αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται ως αβάσιμη, αστήρικτη, καταχρηστική και κακόπιστη αφού κανένας από τους λόγους παραμερισμού της Ειδοποιήσεως Τύπου «ΙΑ» που προνοούνται στη Νομοθεσία υφίσταται.
Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και σε βάρος των Αιτητών ομού και/ ή κεχωρισμένως ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) .........................................
Χρ. Γ. Φιλίππου, Π.Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής