ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρήστος Γ. Φιλίππου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 563/2023 (i- Justice)
Μεταξύ:
JTRUST ASIA PTE LTD
Εvάγουσας
και
1. MITSUJI KONOSHITA
2. AREF HOLDINGS LIMITED
3. ADALENE LIMITED
4. BELLAVEN LIMITED
5. BAGUERA LIMITED
Εναγομένων
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 20 Φεβρουαρίου, 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για Ενάγουσα/ Αιτήτρια: Ο κ. Ανδρέας Γ. Ερωτοκρίτου, η κ. Χρ. Αχιλλέως, η κ. Άννα Μαρία Χατζηξενοφώντος και η κ. Χάρης Χαραλάμπους για Aristodemou Loizides Yiolitis LLC
Για Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η αίτηση: Ο κ. Θ. Παπαχαραλάμπους για GIORGOS LANDAS LLC
Για Εναγόμενους 2 – 5/ Καθ’ ων η αίτηση: Ο κ. Ραφαήλ Μίσιης για Y. VASILIOU & CO LLC
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
(σε αίτηση ημερ. 07.08.2023 για έκδοση συνοπτικής απόφασης σε αγωγή κατά το κοινοδίκαιο για την αναγνώριση στην Κύπρο αλλοδαπής απόφασης)
Η Ενάγουσα/Αιτήτρια αιτείται την έκδοση συνοπτικής απόφασης εναντίον όλων των Εναγομένων/Καθ’ ων η αίτηση και/ή οποιωνδήποτε από αυτούς, ως το παρακλητικό του ειδικώς οπισθογραφημένου κλητηρίου εντάλματος της αγωγής.
Η αίτηση βασίζεται στη Δ.2 ΘΘ.1, 2, 3 και 6, Δ.5 ΘΘ.1, 2, 9 και 10, Δ.5Α, Δ.6 ΘΘ.1, 4, 5, 6, 7 και 10, Δ.9 ΘΘ. 1, 4, 5 και 10, Δ.18 ΘΘ. 1, 2, 4, 5, 7, 8 και 9, Δ.39 ΘΘ.1 έως 5, 15 και 21, Δ.48 ΘΘ.1, 2, 3, 4 και 9, και Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στα άρθρα 29 και 31 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60), στο Κοινοδίκαιο, καθώς και στις συμφυείς εξουσίες, γενική πρακτική και διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα, τα οποία υποστηρίζουν την αίτηση, εκτίθενται στην ένορκο δήλωση του Nobiru Adachi, από τη Σιγκαπούρη, ημερομηνίας 04.08.2023 («η Ε/Δ Adachi»), στην ένορκο δήλωση του Kai Tai Yiu, από Σιγκαπούρη, ημερομηνίας 04.08.2023 («η Ε/Δ Kai Tai Yiu»)και στην ένορκο δήλωση μετάφρασης της Σιμόν Μακρή, ορκωτού μεταφράστριας, ημερομηνίας 07.08.2023.
Οι Εναγόμενοι/ Καθ’ ων η αίτηση καταχώρισαν χωριστές ενστάσεις. Η μεν Εναγόμενη 1/ Καθ’ ης η αίτηση καταχώρισε ένσταση την οποία υποστηρίζει με ένορκο δήλωσή της η δικηγόρος κ. Μύρια Πορνάρη («η Ε/Δ Πορνάρη»). Οι δε Εναγόμενοι 2 – 5/Καθ’ ων η αίτηση καταχώρισαν ένσταση την οποία υποστηρίζει με ένορκο δήλωσή του ο πρόσφατα διορισθείς διευθυντής τους, κ. Θεοκλή Ανδρέου («η Ε/Δ Ανδρέου»). Ο Εναγόμενος 1 και οι Εναγόμενοι 2 – 5 προβάλλουν τους ίδιους ακριβώς λόγους ένστασης και οι Ε/Δ Πορνάρη και Ανδρέου είναι σχεδόν ταυτόσημες.
Προς αποφυγή επανάληψης, αποφεύγω καταγραφή σε αυτό το μέρος της απόφασης μου γεγονότων και ισχυρισμών επί αυτών, όπως προβάλλονται στην αίτηση και στις ενστάσεις και στις ένορκες δηλώσεις που τις υποστηρίζουν, εφόσον όσα από αυτά χρειάζεται θα τύχουν σχολιασμού κατά την ανάλυση που θα ακολουθήσει.
ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ:
Η ακροαματική διαδικασία της αίτησης έγινε στη βάση των εκατέρωθεν ισχυρισμών που προβλήθηκαν στις ένορκες δηλώσεις προς υποστήριξη της αίτησης και των ενστάσεων αντίστοιχα. Όπου χρειαστεί στη συνέχεια θα επανέλθω στις εισηγήσεις των δύο πλευρών και θα τύχουν του ανάλογου σχολιασμού έχοντας υπόψη όσα επιτάσσει η νομολογία μας ότι δηλαδή δεν χρειάζεται να καταγραφούν όλα όσα οι συνήγοροι των διαδίκων έθεσαν ενώπιον μου, περιοριζόμενος σε όσα αφορούν αποκλειστικά και μόνον τα προς εξέταση επίδικα ζητήματα (βλ. Οδυσσέα v. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490, Ανδρονίκου κ.ά. v. Δημοκρατίας, (2008) 2 ΑΑΔ 486, την Έφεση Αρ. 22/2018 του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου Μ.Φ.Χ. v. Μ.Χ. με ημερ.28.09.2021 και την απόφαση στην υπόθεση και πάλι του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου στην Έφεση Αρ. 20/2020 Γ.Λ. v. Χ.Ι. ημερ. 15.12.2021).
Η ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΚΑΙ ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ Σ’ ΑΥΤΗ:
Η Αγωγή σύμφωνα με τους ευπαίδευτους συνήγορους της Αιτήτριας εγείρεται ως αγωγή κατά το κοινοδίκαιο για την αναγνώριση στην Κύπρο της απόφασης, ημερομηνίας 10.04.2023, η οποία εκδόθηκε από το Δικαστήριο της Σιγκαπούρης (στο εξής το «Αλλοδαπό Δικαστήριο»), στο πλαίσιο της αγωγής με αριθμό HC/OS 780/2021 του 2021 (στο εξής η «Αγωγή Σιγκαπούρης»), υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον των (1) Group Lease Holdings PTE Ltd (στο εξής η «GLH»), (2) Mitsuji Konoshita - Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1, (3) Aref Holdings Limited - Εναγόμενης 2/Καθ’ ου η Αίτηση 2, (4) Adalene Limited - Εναγόμενης 3/Καθ’ ου η Αίτηση 3, (5) Βellaven Limited - Εναγόμενης 4/Καθ’ ου η Αίτηση 4, και (6) Baguera Limited – Εναγόμενης 5/Καθ’ ου η Αίτηση 5 (στο εξής οι «Εναγόμενοι» και η «Αλλοδαπή Απόφαση»).
Η ΑΛΛΟΔΑΠΗ ΑΠΟΦΑΣΗ – ΑΠΑΤΗ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗΣ 210 εκ. ΔΟΛΑΡΙΩΝ
Όπως προκύπτει από την αιτιολογία της Αλλοδαπής Απόφασης (Σχετ. το Τεκμ. 4 Α) της Ε/Δ Adachi – και σε Ελληνική μετάφραση ως Τεκμ. 4Β), η Ενάγουσα είναι μέρος επενδυτικού οργανισμού από την Ιαπωνία και είναι θύμα τεράστιας διασυνοριακής απάτης μέσω της οποίας υπεξαιρέθηκαν 210 εκατομμύρια δολάρια Αμερικής. Συγκεκριμένα:
1. Καταλογίζεται στους εναγόμενους ότι συνωμότησαν μεταξύ τους ώστε να παρουσιάσουν μια ψευδή εικόνα σε σχέση με τα πραγματικά κέρδη της GLH με σκοπό να πείσουν την Ενάγουσα να επενδύσει 210 εκατομμύρια δολάρια Αμερικής σε αυτήν μέσω 3 επενδυτικών συμφωνιών.
2. Τα εν λόγω χρήματα στη συνέχεια αποσπάστηκαν και διοχετεύτηκαν σε διάφορες χώρες, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, μέσω των Εναγομένων 2 έως 5.
3. Ο Εναγόμενος 1 είναι ο κύριος αδικοπραγούντας και αντιμετώπισε, μεταξύ άλλων, ποινικές διαδικασίες στη Σιγκαπούρη.
4. Με σκοπό την ανάκτηση των χρημάτων, η Ενάγουσα έχει εγείρει δικαστικές διαδικασίες ανά το παγκόσμιο (στις δικαιοδοσίες που έχουν διοχετευτεί τα χρήματα).
Η απάτη επιβεβαιώθηκε με την Αλλοδαπή Απόφαση, και τις αποφάσεις που προηγήθηκαν (Σχετ. οι παρ. 5 - 21 του Τεκμ, 4Α της Ε/Δ Adachi – και σε Ελληνική μετάφραση ως Τεκμ. 4Β). Σε σχέση με τις αποφάσεις που προηγήθηκαν, στην Ε/Δ Adachi γίνεται παραπομπή χαρακτηριστικά στην απόφαση του Εφετείου της Σιγκαπούρης ημερομηνίας 06.10.2020 (Σχετ. το Tεκμ. 8 της Ε/Δ Αdachi) στην οποία γίνεται εκτενής ανάλυση της απάτης που ενορχήστρωσε ο Εναγόμενος 1, μεταξύ άλλων, μέσω εικονικών δανείων που χορηγήθηκαν από την GLH στις Εναγόμενες 2 έως 5. Σημειώνεται ότι εκδόθηκαν ξεχωριστές αποφάσεις στη Σιγκαπούρη, αφού εγέρθηκαν ξεχωριστές δικαστικές διαδικασίες σε σχέση με τις ξεχωριστές συμφωνίες επένδυσης.
Καταχωρίστηκαν δικαστικές διαδικασίες σε τρίτες χώρες όπου διοχετεύτηκαν χρήματα, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος (Σχετ. στην ενότητα VII της Ε/Δ Adachi). Ενδεικτικά στην απόφαση JTrust Asia Pte Ltd ν. Aref Holdings Ltd κ.α., Αρ. Αγωγής 1941/2021, 23.06.2022, με την οποία το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε διατάγματα παγοποίησης των περιουσιακών στοιχείων των Εναγομένων μέχρι του ποσού των 130 εκατομμυρίων δολαρίων Αμερικής, αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής:
«Η αξίωση της ενάγουσας εναντίον των εναγομένων ανέρχεται στο ποσόν των 130 εκατομμυρίων Δολαρίων Αμερικής και αφορά αποζημιώσεις για κατ' ισχυρισμό διάπραξη των αστικών αδικημάτων της συνομωσίας με παράνομα μέσα και της απάτης. Είναι η θέση της ενάγουσας η οποία αποτελεί διεθνή επενδυτικό οργανισμό με έδρα τη Σιγκαπούρη ότι μεταξύ Μαρτίου 2015 και Σεπτεμβρίου 2017, πραγματοποίησε αριθμό επενδύσεων στην Group Lease Public Company Limited (GL), εταιρεία επενδύσεων Ταϊλάνδης εισηγμένη στο Ταϊλανδικό χρηματιστήριο, κυρίως στο πλαίσιο τριών Συμφωνιών Επένδυσης. Οι επενδύσεις αυτές περιλάμβαναν και μία επένδυση 130 εκατομμυρίων Δολαρίων Αμερικής, στο πλαίσιο της δεύτερης Συμφωνίας Επένδυσης που πραγματοποίησε η ενάγουσα με την GL, η οποία είναι το αντικείμενο της παρούσας αξίωσης.
Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι για να λάβει την απόφαση της να επενδύσει στην GL, βασίστηκε σε ψευδείς παραστάσεις που έγιναν εκ μέρους της GL από τον εναγόμενο 5, Ιάπωνα επιχειρηματία με Κυπριακή υπηκοότητα, ο οποίος ήταν ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της GL κατά τον επίμαχο χρόνο. Οι ψευδείς παραστάσεις συνίσταντο κατά την ενάγουσα σε σύναψη εικονικών δανειακών συμβάσεων της θυγατρικής της GL Σιγκαπουριανής εταιρείας GLH στις εναγόμενες 1 - 4 Κυπριακές εταιρείες και συνεπακόλουθα, σε αδικαιολόγητα και ψευδή θετικά αποτελεσμάτων της GL, προκειμένου να πειστεί η ενάγουσα να επενδύσει σημαντικά ποσά στην GL, τα οποία σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επένδυε. Οι εναγόμενες 1 έως 4 (δανειολήπτες Κύπρου), ενάγονται ως μέρος της συνομωσίας αφού γνώριζαν κατά την ενάγουσα ότι τα δάνεια που αντλούσαν από την GLH, ήταν εικονικά.
Καταχωρήθηκαν ως εκ τούτου από την ενάγουσα, δικαστικές διαδικασίες στην Σιγκαπούρη. Το Εφετείο της Σιγκαπούρης επιδίκασε αποζημιώσεις ύψους 70 εκατομμυρίων Δολαρίων Αμερικής στην ενάγουσα για ανάκτηση των ζημιών της, στο πλαίσιο της πρώτης και της τρίτης Συμφωνίας Επένδυσης που πραγματοποιήθηκαν, αλλά δεν επέτρεψε την αξίωση ύψους περίπου 130 εκατομμυρίων Δολαρίων Αμερικής για ζημιές που προκλήθηκαν στο πλαίσιο της δεύτερης Συμφωνίας Επένδυσης. Το Εφετείο της Σιγκαπούρης, απέρριψε την αξίωση αυτή, λόγω του ότι κατά τον χρόνο της απόφασης τον Οκτώβριο του 2020, η ενάγουσα δεν είχε ακόμη υποστεί πραγματική ζημιά, γιατί στο πλαίσιο της δεύτερης Συμφωνίας Επένδυσης, τα κεφάλαια κατέστησαν πληρωτέα τον Αύγουστο του 2021.
Αφότου κατέστη ληξιπρόθεσμη η δεύτερη συμφωνία επένδυσης την 1η Αυγούστου του 2021 και η GL σύμφωνα με την ενάγουσα παρέλειψε να πληρώσει το αρχικό ποσό, η ενάγουσα κίνησε διαδικασίες ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ζητώντας τις ζημιές που κατ' ισχυρισμό της προκλήθηκαν, στο πλαίσιο της δεύτερης Συμφωνίας Επένδυσης.
[…]
Η ενάγουσα στηρίζει την απαίτηση της σε κατ' ισχυρισμό διασυνοριακή απάτη και άλλα αστικά αδικήματα. Ως ενορχηστρωτή της απάτης, κατονομάζει τον εναγόμενο 5. Ισχυρίζεται δε ότι μέρος των χρημάτων που αποσπάστηκαν μέσω της απάτης, διοχετεύτηκαν με εικονικά δάνεια στις εναγόμενες 1 έως 4, οι οποίες είναι Κυπριακές εταιρείες (Δανειολήπτες Κύπρου). Σύμφωνα με την ενάγουσα, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Ταϊλάνδης με τη συμβολή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς της Κύπρου, αποκάλυψε την ύπαρξη της πιο πάνω απάτης, η οποία διαπράχθηκε μέσω των Δανειοληπτών Κύπρου.
Οι πιο πάνω θέσεις, συνιστούν καλή βάση αγωγής που στηρίζεται σε ισχυρισμούς για διάπραξη σειράς αδικοπραξιών στην Κύπρο και το εξωτερικό. Βρίσκω ενόψει των πιο πάνω ότι έχει αποδειχθεί η πρώτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Νόμου 14/60 για ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση.
[…]
Αντιθέτως, σύμφωνα με το υλικό που τέθηκε ενώπιον μου, είναι σαφές ότι η παρούσα συνιστά αυτοτελή αγωγή που στηρίζεται μεταξύ άλλων στα αστικά αδικήματα της συνομωσίας και της απάτης, που διαπράχθηκαν σύμφωνα με την ενάγουσα στην Κύπρο και το εξωτερικό, μέσω των Δανειοληπτών Κύπρου. Είναι επιπλέον η θέση της ενάγουσας ότι οι Δανειολήπτες Κύπρου που είναι κυπριακές εταιρείες, χρησιμοποίησαν τα χρήματα που έλαβαν μέσω των εικονικών δανείων για την αγορά ακινήτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων στην Κύπρο, με σκοπό την εξασφάλιση Κυπριακών διαβατηρίων από τα φυσικά πρόσωπα που βρίσκονταν πίσω από την κατ' ισχυρισμό απάτη, περιλαμβανόμενου και του εναγομένου 5».
Ως αναφέρεται στην πιο πάνω απόφαση, τα χρήματα της απάτης που διοχετεύτηκαν στην Κύπρο επενδύθηκαν «με σκοπό την εξασφάλιση Κυπριακών διαβατηρίων από τα φυσικά πρόσωπα που βρίσκονταν πίσω από την κατ' ισχυρισμό απάτη, περιλαμβανόμενου και του [Εναγόμενου 1]».
Να αναφέρω απλώς ό,τι επεσήμαναν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της Αιτήτριας σε σχέση με το γεγονός ότι η κατάχρηση του Κυπριακού επενδυτικού προγράμματος από απατεώνες, είναι θέμα που απασχολεί την κοινή γνώμη και έχει διασύρει το κύρος της Κύπρου στο διεθνή τύπο.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ – ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΔΙΚΑΙΟ
Με την Αίτηση, η Ενάγουσα αποσκοπεί στην αναγνώριση της Αλλοδαπής Απόφασης μέσω αγωγής κατά το κοινοδίκαιο.
Προς τούτο οι συνήγοροι της παραπέμπουν στο σύγγραμμα Dicey & Morris οn The Conflict of Laws (Edn 12th, Sweet & Maxwell) σελίδα 457, αποφάσεις αλλοδαπών δικαστηρίων μπορούν να αναγνωριστούν μέσω της καταχώρησης αγωγής κατά το κοινοδίκαιο με αιτία αγωγής την αλλοδαπή απόφαση και στη συνέχεια μέσω καταχώρισης αίτησης για συνοπτική απόφαση (προς τούτο παραπέμπουν στο ακόλουθο απόσπασμα):
«A judgment creditor seeking to enforce a foreign judgment in England at common law cannot do so by direct execution of the judgment. He must bring an action on the foreign judgment. But he can apply for summary judgment under Order 14 of the Rules of the Supreme Court on the ground that the defendant has no defence to the claim; and if his application is successful, the defendant will not be allowed to defend at all. The speed and simplicity of this procedure, coupled with the tendency of English judges narrowly to circumscribe the defences that may be pleaded to an action on a foreign judgment, mean that foreign judgments are in practice enforceable at common law much more easily than they are in many foreign countries».
Σε μετάφραση:
«Ο εξ αποφάσεως πιστωτής που επιδιώκει να εκτελέσει αλλοδαπή απόφαση στην Αγγλία κατά το κοινό δίκαιο δεν μπορεί να το πράξει με άμεση εκτέλεση της απόφασης. Πρέπει να καταχωρήσει αγωγή επί της αλλοδαπής απόφασης. Μπορεί όμως να ζητήσει την έκδοση συνοπτικής απόφασης σύμφωνα με τη Διάταξη 14 των Κανονισμών του Ανώτατου Δικαστηρίου με την αιτιολογία ότι ο εναγόμενος δεν έχει καμία υπεράσπιση στην αγωγή· και αν η αίτησή του είναι επιτυχής, ο εναγόμενος δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί καθόλου. Η ταχύτητα και η απλότητα αυτής της διαδικασίας, σε συνδυασμό με την τάση των Άγγλων δικαστών να περιγράφουν στενά τις υπερασπίσεις που μπορούν να προβληθούν σε αγωγή επί αλλοδαπής απόφασης, δεικνύουν ότι οι αλλοδαπές αποφάσεις είναι στην πράξη εκτελεστές στο κοινό δίκαιο πολύ πιο εύκολα από ό,τι σε πολλές χώρες του εξωτερικού».
Οι προϋποθέσεις αναγνώρισης αλλοδαπής απόφασης με βάση το κοινοδίκαιο τέθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση Αχιλλέας Κωνσταντίνου κ.α. ν. Εκδοτικής Εταιρείας Δημόκριτος Λτδ κ.α (1996) 1 ΑΑΔ 206 και είναι οι εξής:
i. Δεν εφαρμόζεται ο περί Αλλοδαπών Δικαστικών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεση) Νόμος Κεφ. 10 (στο εξής το «Κεφ. 10») ή άλλο νομοθετικό πλαίσιο για την αναγνώριση της απόφασης.
ii. Η αλλοδαπή απόφαση πρέπει να εκδόθηκε από δικαστήριο που είχε δικαιοδοσία.
iii. Η αλλοδαπή απόφαση πρέπει να είναι τελική και οριστική.
iv. Η αλλοδαπή απόφαση πρέπει να είναι απόφαση για καθορισμένο ποσό.
Προχωρώ με την ανάλυση των πιο πάνω προϋποθέσεων και πως αυτές εφαρμόζονται εν προκειμένω σε σχέση με την Αλλοδαπή Απόφαση.
i. Δεν τυγχάνει εφαρμογής ο περί Αλλοδαπών Δικαστικών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεση) Νόμος Κεφ. 10 και δεν υπάρχει άλλο νομοθετικό πλαίσιο για την αναγνώριση αποφάσεων που εκδόθηκαν στη Σιγκαπούρη:
Σε σχέση με αποφάσεις που εκδόθηκαν στη Σιγκαπούρη:
(1) Δεν υπάρχει οποιαδήποτε διμερής ή πολυμερής σύμβαση που να επιτρέπει την αναγνώριση τους∙ και
(2) δεν τυγχάνει εφαρμογής το Κεφ. 10, αφού η Σιγκαπούρη δεν αποτελεί προτεκτοράτο, προστατευόμενη χώρα, χώρα υπό εντολή και χώρα υπό την κηδεμονία του Ηνωμένου Βασιλείου.
(3) Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 9(1) και (3) του Κεφ. 10, για να είναι εγγράψιμη μια απόφαση κάτω από το εν λόγω νομοθέτημα, η απόφαση πρέπει να έχει εκδοθεί από δικαστήριο κτήσεων του Ηνωμένου Βασιλειου, που περιλαμβάνουν «πρoτεκτoράτo, πρoστατευόμεvη χώρα, χώρα υπό εvτoλή και χώρα υπό κηδεμovία».
(4) Η Σιγκαπούρη δεν εμπίπτει σε οποιαδήποτε από αυτές τις κατηγορίες του Κεφ. 10, αφού αποτελεί ανεξάρτητη χώρα, γεγονός που επιβεβαιώνεται στην παράγραφο 21 της Ε/Δ Yiu, η οποία γίνεται από δικηγόρο που ασκεί το επάγγελμα στη Σιγκαπούρη και είναι πρόσωπο που μπορεί να επιβεβαιώσει θετικά αυτό το γεγονός.
Να αναφερθεί ότι η Ε/Δ Yiu παραμένει αναντίλεκτη, αφού δεν έχει προσκομιστεί μαρτυρία από άλλο δικηγόρο στη Σιγκαπούρη που να αμφισβητεί το περιεχόμενο της. Οι Εναγόμενοι μέσω της Ε/Δ Πορνάρη και της Ε/Δ Ανδρέου ισχυρίζονται ότι έχουν εφαρμογή οι πρόνοιες του Κεφ. 10 για το λόγο ότι η Σιγκαπούρη «είναι μέλος της Κοινοπολιτείας». Με βρίσκει σύμφωνο όμως η θέση των δικηγόρων της Αιτήτριας ότι το κατά πόσο η Σιγκαπούρη είναι ή όχι μέλος της Κοινοπολιτείας, δεν επηρεάζει την εφαρμογή του Κεφ. 10, αφού αυτό δεν είναι ένα από τα κριτήρια που θέτει ο νόμος. Επομένως ούτε και η θέση που εκφράζεται από δικηγόρο ενόρκως δηλούντα με βρίσκει σύμφωνο καθ’ ότι είναι παραπλανητική και απορρίπτεται.
Στα ως άνω συνηγορούν και όσα επιβεβαιώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση Αχιλλέας Κωνσταντίνου κ.α. ν. Εκδοτικής Εταιρείας Δημόκριτος Λτδ κ.α (ανωτέρω), δεδομένου ότι η Αλλοδαπή Απόφαση δεν είναι εγγράψιμη στην Κύπρο με το Κεφ. 10 ή άλλο νομοθετικό πλαίσιο, τότε αυτή μπορεί να εγγραφεί μέσω αγωγής κατά το κοινοδίκαιο και αίτησης για συνοπτική απόφαση. Αναφέρθηκαν τα εξής σχετικά στην εν λόγω απόφαση:
«Όπως αναφέραμε προηγουμένως, προκύπτει από τις διάφορες αυθεντίες στις οποίες αναφερθήκαμε, ότι όταν μια αλλοδαπή απόφαση δεν είναι εγγράψιμη, τότε με βάση το Κοινοδίκαιο ο δικαιούχος της αλλοδαπής απόφασης μπορεί να καταχωρίσει αγωγή βασιζόμενος στην αλλοδαπή απόφαση σαν αιτία αγωγής».
(ii) Η Αλλοδαπή Απόφαση εκδόθηκε από δικαστήριο που είχε δικαιοδοσία:
Ως επεξηγείται στην Ε/Δ Yiu, η Αλλοδαπή Απόφαση εκδόθηκε από το Αλλοδαπό Δικαστήριο, το οποίο ήταν το κατάλληλο δικαστήριο αρμόδιας δικαιοδοσίας, για να εκδικάσει την Αγωγή Σιγκαπούρης. Σχετικά είναι όσα αναφέρονται στην παρ. 17 της Ε/Δ Yiu, όπου αναφέρονται τα εξής σχετικά:
«17. The General Division of the High Court of Singapore is an appropriate court of competent jurisdiction to adjudicate the Singapore Action. While the Singapore Defendants had unsuccessfully sought a case management stay of the Singapore Action in favour of proceedings in Thailand, the Singapore Defendants did not dispute the jurisdiction of the Singapore courts to hear the Singapore Action per se. In this regard, JTrust and GLH are both Singapore companies, while Konoshita was, at the material time when the underlying fraud and unlawful means conspiracy was committed, a director of GLH and a Singapore Permanent Resident with a Singapore address».
Σε μετάφραση:
«17. Το Γενικό Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σιγκαπούρης είναι το αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση της προσφυγής της Σιγκαπούρης. Ενώ οι εναγόμενοι της Σιγκαπούρης είχαν ζητήσει ανεπιτυχώς την αναστολή της αγωγής της Σιγκαπούρης υπέρ της διαδικασίας στην Ταϊλάνδη, οι εναγόμενοι της Σιγκαπούρης δεν αμφισβήτησαν τη δικαιοδοσία των δικαστηρίων της Σιγκαπούρης για την εκδίκαση της αγωγής της Σιγκαπούρης καθαυτής. Εν προκειμένω, η JTrust και η GLH είναι και οι δύο εταιρείες της Σιγκαπούρης, ενώ ο Konoshita ήταν, κατά τον ουσιώδη χρόνο που διαπράχθηκε η υποκείμενη απάτη και η συνωμοσία με παράνομα μέσα, διευθυντής της GLH και μόνιμος κάτοικος Σιγκαπούρης με διεύθυνση Σιγκαπούρης».
Η μαρτυρία δε που περιέχεται στην Ε/Δ Yiu παρέμεινε αναντίλεκτη. Επαναλαμβάνεται ότι ως αναφέρεται και στην Ε/Δ Yiu, ο Εναγόμενος 1 διόρισε δικηγόρους, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην Αγωγή Σιγκαπούρης εκ μέρους του. Οι Εναγόμενες 2 – 5 δεν συμμετείχαν στην Αγωγή Σιγκαπούρης, παρόλο που τους είχε επιδοθεί δεόντως η διαδικασία. Επομένως βρίσκω ότι έχει αποδειχθεί ότι το Αλλοδαπό Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία κατά την έκδοση της Αλλοδαπής Απόφασης, και ως εκ τούτου πληρείται η σχετική προϋπόθεση της νομολογίας.
(iii) Η Αλλοδαπή Απόφαση είναι τελική και οριστική:
Όπως επεξηγείται στην Ε/Δ Yiu, η Αλλοδαπή Απόφαση είναι τελική και οριστική απόφαση. Σχετικά είναι όσα αναφέρονται στην παρ. 18 της Ε/Δ Yiu, όπου αναφέρονται τα εξής:
«18. The Singapore Judgment is a final and conclusive judgment on the merits from the perspective of Singapore law. Under Singapore law, a judgment is a final and conclusive judgment on the merits if it determines “a party’s liability and/or his rights or obligations leaving nothing else to be judicially determined”: Goh Nellie v Goh Lian Teck and others [2007] 1 SLR (R) 453 at [28] (hereinafter the “Goh Nellie”). The Singapore Judgment amounts to a final determination on the merits of the reliefs sought by JTrust in the Singapore Action.»
Σε μετάφραση:
«18. Η απόφαση της Σιγκαπούρης αποτελεί οριστική και τελεσίδικη απόφαση επί της ουσίας από την άποψη του δικαίου της Σιγκαπούρης. Σύμφωνα με το δίκαιο της Σιγκαπούρης, μια απόφαση είναι οριστική και τελεσίδικη απόφαση επί της ουσίας εάν καθορίζει «την ευθύνη ενός διαδίκου και/ή τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις του και δεν αφήνει τίποτε άλλο να προσδιοριστεί δικαστικά»: Goh Nellie κατά Goh Lian Teck και άλλων [2007] 1 SLR (R) 453 στο [28] (εφεξής "Goh Nellie"). Η απόφαση της Σιγκαπούρης ισοδυναμεί με οριστική απόφαση επί της ουσίας των αιτημάτων της JTrust στην αγωγή της Σιγκαπούρης.»
Παρά την καταχώριση έφεσης κατά της Αλλοδαπής Απόφασης (η οποία εν πάση περιπτώσει απορρίφθηκε με ex-tempore απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Σιγκαπούρης στις 22 Νοεμβρίου 2023), η Αλλοδαπή Απόφαση παρέμεινε τελική και οριστική.
Σχετικά είναι τα ακόλουθα τα οποία αναφέρονται στις παρ. 19 και 20 της Ε/Δ Yiu,:
«19. […] the filing of an appeal against the Singapore Judgment has no effect on the finality of the judgment. This was made clear in Goh Nellie (at [28]).
20. I would further add that the Singapore Judgment continues to be an enforceable judgment, notwithstanding the existence of the Singapore Appeal. Under Singapore law, the filing of an appeal against a judgment does not itself operate as a stay of execution, and an appellant must file a separate application to obtain a stay of execution. In this regard, as explained at paragraphs 12 to 14 above, while the Singapore Defendants have filed an Application to Stay, this application has not been granted».
Σε μετάφραση:
«19. […] η κατάθεση έφεσης κατά της απόφασης της Σιγκαπούρης δεν επηρεάζει την τελεσιδικία της απόφασης. Αυτό κατέστη σαφές στην υπόθεση Goh Nellie (στο [28]).
20. Θα ήθελα να προσθέσω περαιτέρω ότι η απόφαση της Σιγκαπούρης εξακολουθεί να είναι εκτελεστή απόφαση, παρά την ύπαρξη της έφεσης της Σιγκαπούρης. Σύμφωνα με το δίκαιο της Σιγκαπούρης, η κατάθεση έφεσης κατά απόφασης δεν λειτουργεί από μόνη της ως αναστολή εκτέλεσης και ο εφεσιβάλλων πρέπει να υποβάλει χωριστή αίτηση για να επιτύχει αναστολή εκτέλεσης. Εν προκειμένω, όπως εξηγείται στις παραγράφους 12 έως 14 ανωτέρω, ενώ οι Εναγόμενοι της Σιγκαπούρης έχουν υποβάλει αίτηση αναστολής, η αίτηση αυτή δεν έχει γίνει δεκτή».
Σημειώνεται ότι η μαρτυρία στην Ε/Δ Yiu παρέμεινε αναντίλεκτη. Επομένως έχει αποδειχθεί ότι η Αλλοδαπή Απόφαση είναι τελική και οριστική απόφαση, και ως εκ τούτου πληρείται και αυτή η προϋπόθεση της νομολογίας.
(iv) Η Αλλοδαπή Απόφαση είναι απόφαση για καθορισμένο ποσό:
Ως προκύπτει από την Ε/Δ Yiu και το ίδιο το περιεχόμενο της Αλλοδαπής Απόφασης (Σχετ. το Τεκμ. 1Α της Ε/Δ Adachi – και σε Ελληνική μετάφραση ως Τεκμ. 1Β), η Αλλοδαπή Απόφαση επιδικάζει προς την Ενάγουσα καθορισμένο χρηματικό ποσό ύψους 124.474.854,00 δολαρίων Αμερικής, συν τόκους, έξοδα και δαπάνες (Σχετικές είναι οι παρ. 15 και 16 της Ε/Δ Yiu), στις οποίες αναφέρονται τα εξής:
«15. The Singapore Judgment is a judgment for the Judgment Debt, in the sum of USD$ 124,474,854.00, plus interest, costs, and disbursements. While the Singapore Judgment did not specifically fix the quantum of disbursements payable by the Singapore Defendants, JTrust and the Singapore Defendants have since agreed that the quantum of disbursements payable pursuant to the Singapore Judgment shall be fixed at the sum of S$27,442.52 (Singapore Dollars), THB 57,570 (Thai Baht), and JPY 102,000 (Japanese Yen), and parties have agreed to extract a consent order of court to record such agreement, although this order of court has yet to be formally extracted as of this date. Accordingly, the Singapore Judgment amounts to a judgment for a definite sum of money. I hereby attach and mark as Exhibit 3 the relevant correspondence between the parties.
16. For completeness, the Singapore Judgment arose from a civil action filed by JTrust as a private party, and the Judgment Debt is not an amount payable with respect to taxes or other charges of a similar nature or in relation to a fine or other penalty».
Σε μετάφραση:
«15. Η απόφαση της Σιγκαπούρης είναι μια απόφαση για το χρέος της απόφασης, ύψους 124.474.854,00 δολαρίων ΗΠΑ, συν τόκους, έξοδα και δαπάνες. Ενώ η απόφαση της Σιγκαπούρης δεν καθόριζε ρητά το ποσό των εξόδων που πρέπει να καταβληθούν από τους εναγόμενους της Σιγκαπούρης, η JTrust και οι εναγόμενοι της Σιγκαπούρης συμφώνησαν έκτοτε ότι το ποσό των εξόδων που πρέπει να καταβληθούν σύμφωνα με την απόφαση της Σιγκαπούρης καθορίζεται στο ποσό των S$27.442.52 (δολάρια Σιγκαπούρης), THB 57.570 (Μπατ Ταϊλάνδης) και JPY 102.000 (γιεν Ιαπωνίας), και οι διάδικοι συμφώνησαν να εξάγουν δικαστική απόφαση συναίνεσης για την καταγραφή της εν λόγω συμφωνίας, αν και η εν λόγω δικαστική απόφαση δεν έχει ακόμη εξάγεται επισήμως μέχρι την παρούσα ημερομηνία. Κατά συνέπεια, η απόφαση της Σιγκαπούρης ισοδυναμεί με απόφαση για συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Επισυνάπτω και σημειώνω ως Τεκμήριο 3 τη σχετική αλληλογραφία μεταξύ των διαδίκων.
16. Για λόγους πληρότητας, η απόφαση της Σιγκαπούρης προέκυψε από αστική αγωγή που κατέθεσε η JTrust ως ιδιώτης, και το χρέος της απόφασης δεν είναι ποσό πληρωτέο σε σχέση με φόρους ή άλλες επιβαρύνσεις παρόμοιας φύσης ή σε σχέση με πρόστιμο ή άλλη ποινή».
Σημειώνεται και πάλι εδώ ότι η μαρτυρία στην Ε/Δ Yiu παρέμεινε αναντίλεκτη.
Επομένως βρίσκω ότι έχει αποδειχθεί ότι η Αλλοδαπή Απόφαση είναι για καθορισμένο χρηματικό ποσό ύψους 124.474.854,00 δολαρίων Αμερικής, και ως εκ τούτου πληρείται η σχετική προϋπόθεση της νομολογίας.
Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΤΥΠΙΚΩΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΕΚΔΟΣΗΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗΣ ΑΠΟΟΦΑΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ Δ.18:
Οι αγωγές κατά το κοινοδίκαιο για την αναγνώριση αλλοδαπών αποφάσεων κρίνονται εντός του πλαισίου αιτήσεων για συνοπτική απόφαση, αφού ο σκοπός τους είναι να αποφευχθεί η εκ νέου εκδίκαση του θέματος που αποφασίστηκε ήδη από το αλλοδαπό δικαστήριο.
Όπως επεξηγείται στο σύγγραμμα Private International Law, Chesire & Fawcett (Ed. 15th, Oxford Press) σελ. 551 στο οποίο με παρέπεμψαν οι συνήγοροι της Αιτήτριας:
«The common law doctrine is that a foreign judgment, though creating an obligation that is actionable in England, cannot be enforced in England without the institution of fresh legal proceedings. If a fresh action is brought in England on the foreign judgment, the action is subject to the Civil Procedure Rules and, for example, the claimant may apply for summary judgment under Part 24 on the basis that the defendant has no real prospect of successfully defending the claim and there is no other compelling reason why the case should be disposed of at a trial».
Σε μετάφραση:
«Σύμφωνα με το δόγμα του κοινοδικαίου μια αλλοδαπή απόφαση, αν και δημιουργεί υποχρέωση που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αγωγής στην Αγγλία, δεν μπορεί να εκτελεστεί στην Αγγλία χωρίς την κίνηση νέας δικαστικής διαδικασίας. Εάν ασκηθεί νέα αγωγή στην Αγγλία επί της αλλοδαπής απόφασης, η αγωγή υπόκειται στους κανόνες πολιτικής δικονομίας και, για παράδειγμα, ο ενάγων μπορεί να ζητήσει την έκδοση συνοπτικής απόφασης σύμφωνα με το Μέρος 24 με το σκεπτικό ότι ο εναγόμενος δεν έχει πραγματική προοπτική επιτυχούς υπεράσπισης της αγωγής και δεν υπάρχει άλλος επιτακτικός λόγος για τον οποίο η υπόθεση θα πρέπει να εκδικαστεί σε δίκη».
Με την προώθηση διαδικασίας για συνοπτική απόφαση, επιτυγχάνεται η ταχύτητα και η ευκολία στην αναγνώριση των αποφάσεων. Σχετικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από το σύγγραμμα Dicey & Morris οn The Conflicts of Laws (Ed. 12th, Sweet & Maxwell (βλ. ανωτέρω) όπου στη σελίδα 457 που αναφέρονται τα ακόλουθα:
“A judgment creditor seeking to enforce a foreign judgment in England at common law cannot do so by direct execution of the judgment. He must bring an action on the foreign judgment. But he can apply for summary judgment under Order 14 of the Rules of the Supreme Court on the ground that the defendant has no defence to the claim; and if his application is successful, the defendant will not be allowed to defend at all. The speed and simplicity of this procedure, coupled with the tendency of English judges narrowly to circumscribe the defences that may be pleaded to an action on a foreign judgment, mean that foreign judgments are in practice enforceable at common law much more easily than they are in may foreign countries”.
Σε μετάφραση:
«Ο εξ αποφάσεως πιστωτής που επιδιώκει να εκτελέσει αλλοδαπή απόφαση στην Αγγλία κατά το κοινό δίκαιο δεν μπορεί να το πράξει με άμεση εκτέλεση της απόφασης. Πρέπει να καταχωρήσει αγωγή επί της αλλοδαπής απόφασης. Μπορεί όμως να ζητήσει την έκδοση συνοπτικής απόφασης σύμφωνα με τη Διάταξη 14 των Κανονισμών του Ανώτατου Δικαστηρίου με την αιτιολογία ότι ο εναγόμενος δεν έχει καμία υπεράσπιση στην αγωγή· και αν η αίτησή του είναι επιτυχής, ο εναγόμενος δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί καθόλου. Η ταχύτητα και η απλότητα αυτής της διαδικασίας, σε συνδυασμό με την τάση των Άγγλων δικαστών να περιγράφουν στενά τις υπερασπίσεις που μπορούν να προβληθούν σε αγωγή επί αλλοδαπής απόφασης, δεικνύουν ότι οι αλλοδαπές αποφάσεις είναι στην πράξη εκτελεστές στο κοινό δίκαιο πολύ πιο εύκολα από ό,τι σε πολλές χώρες του εξωτερικού».
Η προώθηση διαδικασίας για συνοπτική απόφαση σε περιπτώσεις αναγνώρισης αλλοδαπών αποφάσεων μέσω αγωγής κατά το κοινοδίκαιο αναγνωρίζεται και στο σύγγραμμα Halsbury’s Laws of England, Vol. 8(3), 4th ed.2003, σελ. 144 – 145 όπου αναφέρεται επίσης ότι αυτή η διαδικασία είναι σε μεγάλο βαθμό τυπική. Αναφέρεται σχετικά στην παράγραφο 159:
«Proceedings. An action on a foreign judgment may be initiated in England for the amount of the judgment debt and costs, and summary judgment may be given for the claimant».
και στην υποσημείωση 2 ότι:
«The proceedings are therefore largely formal unless the defendant can set up a credible defence to enforcement».
Σε μετάφραση:
«Δικαστικές διαδικασίες. Αγωγή επί αλλοδαπής απόφασης μπορεί να ασκηθεί στην Αγγλία για το ποσό της οφειλής και των εξόδων της απόφασης, και μπορεί να εκδοθεί συνοπτική απόφαση υπέρ του ενάγοντος».
και στην υποσημείωση 2 ότι: «Η διαδικασία είναι επομένως σε μεγάλο βαθμό τυπική, εκτός εάν ο εναγόμενος μπορεί να προβάλει μια αξιόπιστη άμυνα στην εκτέλεση».
Στην προκειμένη περίπτωση, κρίνω ότι πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις για την έκδοση συνοπτικής απόφασης. Σύμφωνα με τη Δ.18, Θ. 1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας:
«Where the defendant appears to a writ of summons specially indorsed under Order 2, Rule 6, the plaintiff may on affidavit made by himself, or by any other person who can swear positively to the facts, verifying the cause of action, and the amount claimed (if any), and stating that in his belief there is no defence to the action, apply for judgment for the amount so indorsed, together with interest (if any), or for the recovery of the land (with or without rent), or for the delivering up of a specific chattel, as the case may be, and costs. And judgment for the plaintiff may be given thereupon, unless the defendant shall satisfy the Court that he has a good defence to the action on the merits, or disclose such facts as may be deemed sufficient to entitle him to defend».
Ως εξάγεται από το πιο πάνω λεκτικό, καθώς και τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας μας (βλ. Παναγιώτης Νεάρχου κ.α. ν. Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ (2005) 1 ΑΑΔ 818, όπως υιοθετήθηκε στην Ιωάννης Ανδρονίκου κ.α. ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2007) 1 ΑΑΔ 977), οι προϋποθέσεις για την έκδοση συνοπτικής απόφασης είναι οι εξής:
i. Το κλητήριο πρέπει να είναι ειδικά οπισθογραφημένο σε Δ.2, θ.6.
ii. Ο εναγόμενος να έχει καταχωρίσει εμφάνιση στην αγωγή.
iii. Η ένορκη δήλωση η οποία καταχωρείται προς υποστήριξη της αίτησης για συνοπτική απόφαση πρέπει να γίνεται από τον ίδιο τον ενάγοντα ή άλλο πρόσωπο που να μπορεί να ορκιστεί θετικά ως προς τη βάση αγωγής και το αξιούμενο ποσό (εάν εφαρμόζεται) και περαιτέρω να δηλώνει ρητά πως, απ' ότι πιστεύει, δεν υπάρχει υπεράσπιση στην αγωγή.
Στην παρούσα υπόθεση, οι πιο πάνω προϋποθέσεις πληρούνται, καθώς:
Όπως προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου, η Αγωγή έχει καταχωρισθεί σε ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο έγγραφο.
Όπως προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου, ο Εναγόμενος 1 καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία στις 11.07.2023 και οι Εναγόμενες 2 – 5 καταχώρησαν σημείωμα εμφάνισης στις 22.05.2023.
Η Αίτηση υποστηρίζεται από ένορκες δηλώσεις προσώπων που έχουν θετική γνώση των όσων αναφέρουν, ήτοι:
(i) την ένορκη δήλωση του κ. Nobiru Adachi, οποίος είναι διευθυντής της Ενάγουσας και έχει θετική γνώση της διαφοράς στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε η Αλλοδαπή Απόφαση, και
(ii) την ένορκη δήλωση του κ. Kai Tai Yiu, ο οποίος είναι δικηγόρος στη Σιγκαπούρη, συμμετείχε στη δικαστική διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση της Αλλοδαπής Απόφασης και γνωρίζει θέματα που αφορούν την Αλλοδαπή Απόφαση, καθώς και το καθεστώς της Σιγκαπούρης ως κράτος.
Σε περίπτωση που πληρούνται οι πιο πάνω προϋποθέσεις, εναπόκειται στον εναγόμενο να αποδείξει, στο βαθμό που είναι απαραίτητο, στο Δικαστήριο, πως:
i. έχει καλή υπεράσπιση στην αγωγή, ή
ii. αποκαλύπτονται τέτοια γεγονότα που δίνουν το δικαίωμα στον εναγόμενο να υπερασπισθεί τη θέση του ή τουλάχιστον η υπεράσπιση του μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάτι περισσότερο από σκιώδης, αλλά λιγότερο από πιθανή (βλ. Λαζάρου κ.ά. ν. Μακεδόνα, (1999) 1 ΑΑΔ 817).
Όσον αφορά την ύπαρξη καλής υπεράσπισης στα πλαίσια αγωγών για αναγνώριση απόφασης, αυτή δεν συναρτάται με την ύπαρξη καλής υπεράσπισης επί της ουσίας της διαφοράς, αφού σε τέτοιες διαδικασίες η αιτία της αγωγής δεν αποτελείται από τα γεγονότα της ουσιαστικής διαφοράς. Χρήσιμο είναι το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση Barclays Bank Plc v. Shetty [2022] EWHC 19 (Comm) που αφορούσε την αναγνώριση αποφάσεων των Δικαστηρίων του Διεθνούς Οικονομικού Κέντρου του Ντουμπάι, και στην οποία αναφέρθηκαν τα εξής:
«13. Where the above requirements are established to the satisfaction of the Commercial Court, a DIFC Court judgment may be challenged in the Commercial Court only on limited grounds. Those grounds include (but are not limited to):
a. where the judgment was obtained by fraud;
b. where the judgment is contrary to English public policy; and
c. where the proceedings were conducted in a manner which the Commercial Court regards as contrary to the principles of natural justice».
Σε μετάφραση:
«13. Εφόσον οι ανωτέρω προϋποθέσεις τεκμηριώνονται κατά τρόπο ικανοποιητικό για το Εμπορικό Δικαστήριο, η απόφαση του Δικαστηρίου DIFC μπορεί να προσβληθεί στο Εμπορικό Δικαστήριο μόνο για περιορισμένους λόγους. Οι λόγοι αυτοί περιλαμβάνουν (αλλά δεν περιορίζονται σε αυτούς):
α. όταν η απόφαση αποκτήθηκε με δόλο,
β. όταν η απόφαση αντίκειται στην αγγλική δημόσια τάξη- και
γ. όταν η διαδικασία διεξήχθη κατά τρόπο που το Εμπορικό Δικαστήριο θεωρεί ότι αντίκειται στις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης».
Στην παρούσα υπόθεση παρατηρώ ότι δεν έχει καταδειχθεί καμία υπεράσπιση με τις ενστάσεις και τις συνοδεύουσες ένορκες δηλώσεις που έχουν καταχωρίσει ο Εναγόμενος 1 και οι Εναγόμενοι 2 – 5. Επίσης δεν έχει καταχωρισθεί υπεράσπιση στην αγωγή, παρά το ότι έχει παρέλθει η σχετική προθεσμία.
Παρόλο ότι τα πιο πάνω θα ήταν αρκετά ως προς την θετική μου κατάληξη σε σχέση με την αίτηση εντούτοις για σκοπούς πληρότητας θα εξετάσω στη συνέχεια και τις άλλες ενστάσεις τις οποίες προωθούν οι Εναγόμενοι:
α. Προώθηση ταυτόσημων απαιτήσεων και διπλή ανάκτηση:
Οι Εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι η αγωγή με αριθμό 1941/21 (στο εξής η «Αγωγή 1941/21») που κατέθεσε η Ενάγουσα κατά των Εναγομένων 1 – 5 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας επικαλύπτεται με την απόφαση της Σιγκαπούρης και/ή αποσκοπεί στην διπλή ανάκτηση των αξιώσεων της. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι της παρούσας να αποφασιστεί αφού το Δικαστήριο απλά καλείται να αναγνωρίσει την Αλλοδαπή Απόφαση στην Κύπρο. Θέματα διπλής ανάκτησης μπορούν να εγερθούν και να εξεταστούν στα πλαίσια διαδικασίας εκτέλεσης της απόφασης. Εξάλλου, η Ενάγουσα με την Ε/Δ Adachi ανέλαβε την υποχρέωση να διασφαλίσει ότι κάθε ανάκτηση που θα γίνει στην Κύπρο ή στο εξωτερικό θα συμψηφιστεί με το χρέος, προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε διπλή ανάκτηση. Σε κάθε περίπτωση, ως αναφέρεται στην παράγραφο 30 της Ε/Δ Adachi “it is axiomatic that judgment does not equate to recovery and an innocent party is entitled to advance different claims on different bases in different jurisdictions against different parties”.
Παρόμοιο θέμα εγέρθηκε και απορρίφθηκε στα πλαίσια διαδικασίας αναγνώρισης διαιτητικής απόφασης στην υπόθεση CVP Limited ν. Benddington Holding Limited, Περί Αλλοδαπών Αίτηση 11/2016 Ε/Δ Λεμεσού, Ημερ. 09.12.2016, όπου αναφέρθηκαν τα εξής σχετικά από την κ. Ρ. Λιμνατίτου, Α.Ε.Δ. (όπως ήταν τότε):
«Η Καθ' ης η Αίτηση αναγνωρίζει την έκδοση απόφασης εκ μέρους του διαιτητικού δικαστηρίου και δεν αμφισβήτησε το αντικείμενο της διαιτησίας. Η Αιτήτρια αναφέρει στην Αίτηση της, και δεν αμφισβητήθηκε, ότι η απόφαση είναι τελική και δεσμευτική, η αναγνώριση και η εκτέλεση διαιτητικής απόφασης δεν συγκρούεται με οποιαδήποτε νομοθετική διάταξη ή τη δημόσια τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Φαίνεται περαιτέρω μέσα από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει τόσο την Αίτηση όσο και την ένσταση, ότι η Καθ' ης η Αίτηση συμμορφώθηκε με μέρος της απόφασης αλλά ισχυρίζεται ότι δεν έχει υποχρέωση, σύμφωνα με νομική γνωμάτευση που έχει λάβει, για οποιαδήποτε περαιτέρω συμμόρφωση.
Η Καθ' ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι έχει, σύμφωνα με το Αυστριακό Δίκαιο, κατ' ουσία και στο μέτρο του δυνατού και επιτρεπτού, ικανοποιηθεί η διαιτητική απόφαση, θέση που δεν αποδέχεται η Αιτήτρια και ισχυρίζεται ότι οι ισχυρισμοί αυτοί είναι παραπλανητικοί και η Καθ' ης η Αίτηση δεν έχει συμμορφωθεί με τη διαιτητική απόφαση και θα συμφωνήσω επίσης με τη θέση του κ. Ερωτοκρίτου ότι το θέμα αυτό μπορεί να αποτελεί αντικείμενο άλλης διαδικασίας στα πλαίσια εκτέλεσης της απόφασης».
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία ώστε να μπορεί να αποφασιστεί αυτό το θέμα.
Καταληκτικά πρέπει να αναφερθεί ότι η προώθηση παράλληλων δικαστικών διαδικασιών σε διάφορες δικαιοδοσίες είναι θεμιτή και ενίοτε αναπόφευκτη όταν πρόκειται για διασυνοριακή απάτη και τα χρήματα που αποσπάστηκαν μέσω της απάτης έχουν διασκορπιστεί σε αυτές τις δικαιοδοσίες (βλ. ενδεικτικά αποφάσεις Ανώτατου Δικαστηρίου Seamark Consultancy Services Ltd κ.α. ν. Joseph P Lasala κ.α. (2007) 1 ΑΑΔ 162 και Rybolovlev Dmitry κ.α. ν. Elena Rybolovleva (2010) 1 ΑΑΔ 82 όπου το Δικαστήριο αναγνωρίζει την ύπαρξη παράλληλων διαδικασιών σε άλλες δικαιοδοσίες).
Επομένως, στη βάση των πιο πάνω κρίνω ότι ο ισχυρισμός περί κινδύνου διπλής ανάκτησης καταρρίπτεται, αφού το Δικαστήριο δεν μπορεί να καταπιαστεί από την ύπαρξη και μόνο της εν λόγω εκκρεμούσας Αγωγής 1941/2021 για να αρνηθεί την αναγνώριση της Αλλοδαπής Απόφασης.
β. Ισχυρισμός για απόκρυψη γεγονότων:
Με τις ενστάσεις των Εναγομένων, εγείρεται ως λόγος ένστασης πως η μαρτυρία που υποστηρίζει την Αίτηση δεν αναφέρεται σε κρίσιμα περιστατικά. Προς υποστήριξη αυτού του λόγου ένστασης, στις Ε/Δ Πορνάρη και Ανδρέου γίνεται αναφορά στην λήψη μέτρων που λαμβάνονται στη Σιγκαπούρη από την Ενάγουσα με σκοπό την εκτέλεση της Αλλοδαπής Απόφασης εναντίον της GLH (η οποία ήταν εναγόμενη 1 στην Αγωγή Σιγκαπούρης). Συγκεκριμένα, αναφέρονται στο γεγονός πως διορίστηκαν προσωρινοί εκκαθαριστές στην GLH μετά από αίτηση της Ενάγουσας.
Ο λόγος αυτός αφορά θέματα διπλής ανάκτησης και απορρίπτεται για τους λόγους που εξηγούνται πιο πάνω.
Κατ’ επέκταση, πρέπει να αναφερθεί ότι δεν τίθεται θέμα απόκρυψης γεγονότων όταν δίδεται στους Εναγόμενους η ευκαιρία να ακουστούν σε μια διαδικασία.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ:
Για όλους τους πιο πάνω λόγους κρίνω ότι δικαιολογείται η αναγνώριση της Αλλοδαπής Απόφασης όπως επιδιώκεται μέσω της έκδοσης της αιτούμενης συνοπτικής απόφασης.
Εκδίδεται συνοπτική απόφαση ως το αιτητικό Α της αίτησης.
ΤΑ ΕΞΟΔΑ:
Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της Ενάγουσας/Αιτήτριας και σε βάρος των Εναγομένων 1/Καθ’ ων η αίτηση και Εναγομένων 2 – 5/ Καθ’ ων η αίτηση σε ένα όμως σετ εξόδων εφόσον και οι δύο ενστάσεις είχαν τους ίδιους λόγους ένστασης και εκδικάστηκαν μαζί. Τα έξοδα θα είναι όπως αυτά θα υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) .........................................
Χρ. Γ. Φιλίππου, Π.Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής