ECLI:CY:EDLEF:2018:A58
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Οικονόμου, Ε.Δ.
Αίτηση 390/17
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με την εταιρεία C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD
από τη Λευκωσία
-και-
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με την αίτηση της GRADWIND LTD, εκ Λευκωσίας, ενός εκ των μετόχων της εταιρείας C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD
Ημερομηνία.: 29/01/17
Για Αιτητή Κωνσταντίνο Αταλιώτη και COINANTER LIMITED: κα Παπακλεοβούλου για κ.κ. Νίκος Παπακλεοβούλου ΔΕΠΕ
Για Καθ’ ου η Αίτηση Γιάννο Κασουλίδη: κος Γεωργίου για κ.κ. Καλλής & Καλλής ΔΕΠΕ
Για Καθ’ ής η Αίτηση Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ: κος Κοκκινος για κ.κ. Χρυσαφίνης & Πολυβίου ΔΕΠΕ
Για επι τοις αφορώσι εταιρεία C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD: Ουδείς
Ενδιάμεση Απόφαση
στην
Αίτηση του Κωνσταντίνου Αταλιώτη και της COINANTER LIMITED ημερομηνίας 27/11/17
Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο εταιρική αίτηση, προωθείται από την εταιρεία GRADWIND LTD η οποία είναι μέτοχος της επί τοις αφορώσι εταιρείας, C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD. Η αίτηση στηρίζεται μεταξύ άλλων στα αρθρα 202, 203, 216, 218 και 211(στ) του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113. Προβάλει η Αιτήτρια στην κυρίως αίτηση ότι είναι δίκαιο και σύμφωνο με το δίκαιο της επιείκειας να διαλυθεί η εταιρεία. Θέση της Αιτήτριας στην Κυρίως Αίτηση είναι μεταξύ άλλων ότι από το 2011 περίπου μέχρι σήμερα έχει καταστραφεί το θεμέλιο της εταιρείας ανεπανόρθωτα ω αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των κ. Κωνσταντίνου Αταλιώτη (από τούδε και στο εξής «Κ.Α.»), του κ. Νεόφυτου Αταλιώτη και της COINANTER LIMITED (από τούδε και στο εξής «COINANTER»). Οι δύο τελευταίοι είναι μέτοχοι της C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD (από τούδε και στο εξής «ATALIOTIS NICHE») κατέχοντας το συνολικό ποσοστό μετοχών 50% ήτοι 20 μετοχές και 9980 μετοχές αντίστοιχα ενώ το υπόλοιπο 50% των μετοχών, κατέχεται από την εταιρεία GRADWIND LTD ήτοι 10000 μετοχές. Σημειώνεται επίσης ότι ο Κ.Α. είναι διευθυντής της COINANTER LIMITED ενώ ο κος Γιάννος Κασουλίδης (από τούδε και στο εξής «Γ.Κ.»)ομνύων στην Κυρίως Αίτηση είναι διευθυντής της GRADWIND LTD. Και οι δύο είναι διευθυντές της ATALIOTIS NICHE.
Στα πλαίσια της αίτησης αυτής, της κυρίως δηλαδή αίτησης έχουν ήδη δοθεί οδηγίες για δημοσίευση. Παρουσιάστηκε μια πιστωτής η οποία παρακολουθεί την εξέλιξη της διαδικασίας ενώ ένσταση στην Κυρίως Αίτηση καταχώρησαν οι Αιτητές στην υπό κρίση αίτηση. Μετά τη δημοσίευση της αίτησης εκκαθάρισης, η Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ παγοπόιησε τους λογαριασμούς της ATALIOTIS NICHE οι οποίοι αποπαγοποιήθηκαν με διάταγμα που εξεδόθη εκ συμφώνου, κατόπιν αιτήσεως των Κ.Α. και COINANTER LIMITED.
Στα πλαίσια της Αίτησης εκκαθάρισης, καταχωρήθηκε στις 27/11/17, πρόσθετα των πιο πάνω η υπό κρίση αίτηση και πάλι από την COINANTER και τον Κ.Α. Η τελευταία αυτή αίτηση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας.
Με την αίτηση αυτή η Αιτήτρια εξαιτείται την έκδοση ενδιάμεσου απαγορευτικού διατάγματος εναντίον του Γιάννου Κασουλίδη και της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ (από τούδε και στο εξής «Τράπεζα Κύπρου») για απαγόρευση μετατροπής λογαριασμού της Καθ’ ής η Αίτηση Εταιρείας από «λογαριασμό ορίου σε όψεως». Η Αίτηση υπεβλήθη μονομερώς ωστόσο ένεκα του ότι κρίθηκε ότι δεν συνέτρεχε το στοιχείο του κατεπείγοντος δόθηκαν οδηγίες για επίδοση.
Η Αίτηση και η ένορκη Δήλωση που τη συνοδεύει:
Ειδικότερα με την Αίτηση τους οι COINANTER και Αταλιώτης εξαιτούνται την έκδοση των ακόλουθων διαταγμάτων τα οποία παραθέτω αυτούσια για σκοπούς εύκολης αναφοράς:
«1 ) ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τον Γιάννο Κασουλίδη από την ανάκληση των εγγυήσεων του προς την Εταιρεία αναφορικά με τις εγγυήσεις του στο όριο του τραπεζικού λογαριασμού με αρ. 0140 11 004491, μέχρι ακροάσεως και τελείας αποπερατώσεως και/ή μέχρι πλήρους εκδίκασης της κυρίως Αίτησης για εκκαθάριση ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου, και/ή
2) ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ και/ή την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κατάστημα 0183 Restructuring and Recoveries Division Corporate Management και/ή την Μαρία Μέλιου και Μάριο Ανδρέου από το να διαφοροποιεί με οποιοδήποτε τρόπο το καθεστώς του τραπεζικού λογαριασμού με αρ. 0140 11 004491 ως λογαριασμού με όριο, μέχρι ακροάσεως και τελείας αποπερατώσεως και/ή μέχρι πλήρους εκδίκασης της κυρίως Αίτησης για εκκαθάριση ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου, και/ή
3) ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ και/ή την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κατάστημα 0183 Restructuring and Recoveries Division Corporate Management και/ή την Μαρία Μέλιου και Μάριο Ανδρέου από το να ακυρώσει το όριο του τρεχούμενου τραπεζικού λογαριασμού με αρ. 0140 11 004491 και την μετατροπή του σε λογαριασμό όψεως και ταυτόχρονα την ακύρωση των εξασφαλίσεων και/ή εγγυήσεων της εταιρείας μέχρι ακροάσεως και τελείας αποπερατώσεως και/ή μέχρι πλήρους εκδίκασης της κυρίως Αίτησης για εκκαθάριση ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.»
H υπό κρίση αίτηση στηρίχθηκε στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος (ΚΕΦ.6) άρθρα 4, 5, και 9 (1)(2)(3) & (4), στους Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς Δ.48 Θ.Θ. 1, 2, 3, 4, 9(ο), στα Άρθρα 15(1), 19 και 25(1) του Συντάγματος, στον περί Δικαστηρίων Νόμο τoυ 1960 (Ν. 14/1960) άρθρα 2, 21, 29(1), 31, και 32 (1) & (2) και 42, στον περί Εταιρειών Νόμος (ΚΕΦ.113), άρθρα 209, 211, 212, 213, 215 και 216 στους Θ.Θ. 3 και 4 στους περί Εταιρειών Διαδικαστικός Κανονισμός (396/1944), στους Θ.Θ. 88, 89 και 92 των Περί Εταιρειών (Εκκαθάριση) Θεσμών, στη νομολογία και στις συμφυείς εξουσίες των Δικαστηρίων.
Τα γεγονότα που προβάλλονται και επί των οποίων επιχειρείται να στηριχθεί η υπό κρίση αίτηση εντοπίζονται στην ένορκη δήλωση του ιδίου του Αιτητή, Κ.Α. Επιχειρώ αμέσως κατωτέρω να παραθέσω σύνοψη των βασικότερων των θέσεων του ομνύοντος χωρίς τούτο να σημαίνει ότι παραγνωρίζεται οτιδήποτε άλλο αναφέρεται στην ένορκη δήλωση αυτού. Ως λοιπόν αναφέρει ο ομνύων την αίτηση:
· Είναι ένας εκ των δύο διοικητικών συμβούλων της εταιρείας ATALIOTIS NICHE αλλά και διοικητικός σύμβουλος και μέτοχος της εταιρείας COINANTER LIMITED η οποία είναι μέτοχος της ATALIOTIS NICHE.
· Περί τις 17/11/17 ενημερώθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από την κ. Μαρία Μέλιου, ότι η Τράπεζα Κύπρου αποφάσισε κατόπιν αιτήματος του κ. Κασουλίδη την ανάκληση των εγγυήσεων του προς την ATALIOTIS NICHE και όπως προχωρήσει σε ακύρωση του ορίου του τρεχούμενου λογαριασμού και μετατροπή του σε λογαριασμό όψεως ακυρώνοντας όλες τις εξασφαλίσεις/εγγυήσεις της εταιρείας. Στην εν λόγω επιστολή επισυνάφθηκαν έγγραφα τα οποία κλήθηκαν να υπογράψουν ενώ παράλληλα ενημερώθηκαν ότι σε περίπτωση μη υπογραφής των, η Τράπεζα Κύπρου θα προχωρήσει στις 30/01/18 σε τερματισμό του ορίου μονομερώς. (ΤΕΚΜΗΡΙΟ 1).
· Προσπάθησε να επιλύσει το ζήτημα απευθείας με την Τράπεζα πλην όμως οι προσπάθειες του απέβησαν άκαρπες και για αυτό προχώρησε με την καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης.
· Προβάλλει ότι ο Γ.Κ. είναι που έθεσε την Εταιρεία σε καθεστώς εκκαθάρισης και με την αίτηση του προς την Τράπεζα Κύπρου με την αίτηση του «επηρεάζει όχι μόνο την Εταιρεία αλλά και ενδεχομένως τα δικαιώματα πιστωτών σε περίπτωση που η αίτηση ήθελε γίνει αποδεκτή».
· Είναι χρέος των Διοικητικών Συμβούλων αναφέρει αλλά και της εταιρείας να διατηρεί τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην επηρεαστούν αρνητικά δικαιώματα πιστωτών.
· Προβάλλει ότι ο κ. Κασουλίδης αρνείται να υπογράψει αριθμό επιταγών που αφορούν οφειλές και συμβατικές ή άλλως πώς υποχρεώσεις της εταιρείας. Συναθροίζοντας τα ποσά που θα πρέπει η εταιρεία να πληρώσει σε διάφορους τρίτους και τα οποία ο κ. Κασουλίδης αρνείται να υπογράψει, είναι ορατή η πιθανότητα η εταιρεία να κάνει χρήση του ορίου της στον τρεχούμενο λογαριασμό της.
· Η ύπαρξη του ορίου στον τρεχούμενο λογαριασμό είναι αναγκαία για να δυνηθεί η εταιρεία να προχωρήσει σε πληρωμές που ενδεχομένως να ξεπεράσουν το πιστωτικό υπόλοιπο που διατηρεί σήμερα η εταιρεία.
· Βάσει κατάστασης που ετοίμασε το προσωπικό που χειρίζεται το λογιστικό σύστημα της ATALIOTIS NICHE, μέχρι και τις 23.11.2017 η εταιρεία οφείλει να πληρώσει το συνολικό ποσό των €340,802. σε διάφορα φυσικά και νομικά πρόσωπα. (ΤΕΚΜΗΡΙΟ 2)
· Συνεπώς θέση του είναι ότι η ATALIOTIS NICHE, θα πρέπει να μπορεί να συναλλαχθεί με τον ίδιο τρόπο όπως συναλλασσόταν μέχρι σήμερα σε σχέση με τον τραπεζικό της λογαριασμό και να έχει διαθέσιμα στον τρεχούμενο της χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες των πιστωτών της. Συνεπώς η διατήρηση του πιστωτικού ορίου αλλά και οι εγγυήσεις των διευθυντών της εταιρείας πρέπει να παραμείνουν χωρίς διαφοροποίηση μέχρι και την εξέταση της αίτησης εκκαθάρισης της εταιρείας.
· Η ενέργεια της Τράπεζας και του Γ.Κ. είναι πρόωρη και καταχρηστική δεδομένου ότι «έχει ληφθεί χωρίς νομικό έρεισμα, και με ορατή πιθανότητα να επηρεάσει δυσμενώς τα δικαιώματα πιστωτών της εταιρείας, ενώ ταυτόχρονα θα θέσει τους εγγυητές του λογαριασμού σε όριο σε πιο προνομιούχα θέση».
· Με δεδομένο ότι ο Γ.Κ. είναι ο αιτητής στην αίτηση εκκαθάρισης το αίτημα του προς την Τράπεζα είναι ύποπτο. Στοχεύει ο Γ.Κ. αναφέρει ο Αιτητής σε καταδολίευση πιστωτών, τις αξιώσεις των οποίων ο ίδιος ο Γ.Κ. έχει εγγυηθεί προσωπικά μέσω της ύπαρξης ορίου σε τρεχούμενο λογαριασμό και η Καθ’ ής η Αίτηση καθίσταται συνεργός.
· Με την υπό κρίση αίτηση επιδιώκει να παραμείνει ο τραπεζικός λογαριασμός στο υφιστάμενο του status quo μέχρι την εξέταση και ακρόαση της αίτησης έτσι ώστε να επιτευχθεί η συνέχιση της εμπορικής δραστηριότητας από μέρους της εταιρείας και των συνηθισμένων εμπορικών συναλλαγών της εταιρείας και η λειτουργία της εταιρείας ως ζώσας επιχείρησης κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας της αίτησης, αλλά και προστασίας των πιστωτών της εταιρείας.
· Είναι προς το συμφέρον όλων αλλά και της ίδιας της ATALIOTIS NICHE να εξακολουθήσει η εταιρεία να παραμένει μια δραστήρια επιχείρηση και να προβαίνει σε συναλλαγές με την Τράπεζα στα πλαίσια της συνήθους πορείας των εργασιών της που γίνονται καλή τη πίστη και στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της.
Οι Ενστάσεις και οι Ένορκες Δηλώσεις που συνοδεύουν αυτές:
Ο Καθ’ ού η Αίτηση, Γ. Κ. και η Αιτήτρια στην κυρίως αίτηση εταιρεία GRANDWIND LTD προχώρησαν στην καταχώρηση κοινής ειδοποίησης πρόθεσης ένστασης. Ειδοποίηση για πρόθεση της Ένσταση καταχώρησε και η Καθ’ ής η Αίτηση, Τράπεζα Κύπρου.
Νομική βάση της ένστασης των δύο πρώτων απετέλεσαν τα άρθρα 4, 5 και 9 (1)(2)(3) & (4) του Κεφ. 6, οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.48 Θ.Θ. 1, 2, 3, 4, 9, τα Άρθρα 23 και 26 του Συντάγματος, ο Περί Δικαστηρίων Νόμος Ν.14/60και ειδικότερα τα άρθρα 2, 21, 29(1), 31 και 32(1) & (2) και 42, ο Περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113 άρθρα 209, 211, 212, 213, 215 και 216, τα άρθρα 82-88 του περί Συμβάσεων Νόμου (ΚΕΦ.149). Γίνεται επίσης επίκληση του Δικαίου της Επιείκειας της Νομολογίας και των συμφυών εξουσιών των Δικαστηρίων.
Με την Ένσταση οι δύο πρώτοι προβάλλουν τους ακόλουθους 12 λόγους ένστασης.:
«1. Η αίτηση συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας
2. Η Αίτηση από πλευράς των αιτητών δεν αποκαλύπτει αγώγιμο δικαίωμα, είναι επιπόλαια και ενοχλητική και δεν υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση.
3. Οι Αιτητές δεν νομιμοποιούνται στις αιτούμενες θεραπείες και η καταχώρηση της αίτησης γίνεται για σκοπούς εκδικητικούς και/ή πρόκλησης ταλαιπωρίας στους καθ' ων η αίτηση.
4. Ο καθ’ ού η αίτηση προχώρησε στην ανάκληση των εγγυήσεων του νομότυπα βάση του άρθρου 88 του Περι Συμβάσεων Νόμου Κεφ. 149.
5. Οι Αιτητές απέκρυψε και/ή δεν απεκάλυψαν στο Δικαστήριο ουσιώδη και ουσιαστικά στοιχεία που αφορούν την παρούσα αίτηση και/ή δεν έρχονται με καθαρά χέρια.
6. Οι Αιτητές προσπαθούν να παραπλανήσουν το Δικαστήριο αναφορικά με τα γεγονότα που αναφέρουν.
7. Η αίτηση είναι παράτυπη και η θεραπεία που επιζητείται δεν συνδέεται με το δικαίωμα του Καθ' ου η Αίτηση - Αιτητής στην κυρίως Αίτηση.
8. Το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ του καθ'ου η αίτηση και δεν είναι δίκαιο και πρόσφορο να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
9. Με την μη έκδοση του διατάγματος ο Αιτητής δεν θα υποστεί καμία ζημιά αφού το όριο του τραπεζικού λογαριασμού ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε.
10. Η αιτιολόγηση που δίνει ο Αιτητής για να δικαιολογήσει το αίτημα του ότι θα επηρεαστούν τα δικαιώματα των πιστωτών είναι παράλογο και ανυπόστατο αφού η πιστωτική διευκόλυνση που δίνει η Τράπεζα δεν είναι περιουσία της Εταιρείας.
11. Η έκδοση του διατάγματος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ουσία της κυρίως αίτησης και γίνεται εκβιαστικά ώστε ο καθ'ου η αίτηση να αποσύρει την αίτηση εκκαθάρισης αφού με την έκδοση του διατάγματος σε περίπτωση έκδοσης του διατάγματος εκκαθάρισης θα βρεθεί υπόλογος για την εγγύηση του .
12. Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η καταστρατήγηση με ανεπίτρεπτο περιορισμό στο δικαίωμα περιουσίας και στο δικαίωμα του «συμβάλλεσθαι ελευθέρως», που κατοχυρώνεται από τα Άρθρα 23 και 26 του Συντάγματος εφόσον περιορίζονται τα συμβατικά δικαιώματα τόσο του καθ'ου η αίτηση όσο και του Πιστωτικού Ιδρύματος.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση προβαίνει ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Καλλής, αναφέρει ότι λαμβάνει ενημέρωση από τον ο Γ.Κ. διευθυντή της Αιτήτριας στην αίτηση εκκαθάρισης καθώς και από στοιχεία και έγγραφα που του έχει αποστείλει. Είναι δεόντως εξουσιοδοτημένος να προβεί στην ένορκη δήλωση από τον Καθ’ ού η Αίτηση ο οποίος βρίσκεται στο εξωτερικό λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει η σύζυγος του.
· Ο Γ.Κ., αναφέρει ο ομνύων, όντως ζήτησε ανάκληση των εγγυήσεων του. Αυτό που ωστόσο ο Κ.Α. δεν αποκαλύπτει είναι όλη την αλληλογραφία που είναι με την Καθ’ ής η Αίτηση Τράπεζα επισυνάπτει επί τούτου ο ομνύων ως Τεκμήριο 2 επιστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερομηνίας 14/11/17 και αναφέρει σχετικά ότι ο Κ.Α. έχει αποκρύψει ότι στο ηλεκτρονικό μήνυμα το οποίο έλαβε, αναφερόταν ότι ένας από τους λόγους που η Τράπεζα αποφάσισε να προχωρήσει στην ακύρωση του ορίου ήταν και η μη επαρκής χρήση του ορίου από την Εταιρεία και η καταχώρηση της αίτησης εκκαθάρισης και συνεπώς δεν βασιζόταν μόνο στο αίτημα του Γ.Κ.
· Θέση του ομνύοντος είναι ότι ο κ. Κασουλίδης, «ασκώντας κάθε νόμιμο δικαίωμα του ανακάλεσε την συνεχή εγγύηση του με ειδοποίηση προς τον πιστωτή ,δικαίωμα που του παρέχεται δυνάμει του άρθρου 88 του Περί Συμβάσεων Νόμου Κεφ. 149 την οποία η Τράπεζα αποδέχθηκε».
· Με την υπό κρίση αίτηση του ο Αιτητής επιδιώκει να καταστρατηγήσει το «δικαίωμα περιουσίας» και το «δικαίωμα του «συμβάλλεσθαι ελευθέρως», που κατοχυρώνεται από τα Άρθρο 23 και 26 του Συντάγματος και των δύο Καθ’ ών η Αίτηση. Στόχο έχει το αιτούμενο διάταγμα να εξαναγκάσει τους δύο καθ’ ών να παραμείνουν σε μια συμβατική σχέση που δεν επιθυμούν.
· Πρόσθετα αναφέρει ο ομνύων, ο Αιτητής, δεν αποκάλυψε ότι καταχώρησε την Αγωγή Αρ. 5932/16 εναντίον μεταξύ άλλων του Γ.Κ. και της GRADWIND LTD. Στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής καταχώρησε αίτηση δια κλήσεως ημερ.06/10/17 και η οποία είναι ορισμένη για ακρόαση την 01/02/18 με την οποία επιζητούν διηνεκή διατάγματα με τα οποία ο κ. Αταλιώτης θα είναι ο μόνος που θα αντιπροσωπεύει την εταιρεία και λαμβάνει αποφάσεις, θα είναι ο μόνος που θα μπορεί να υπογράφει επιταγές εκ μέρους της εταιρείας, θα είναι ο μόνος που θα διαχειρίζεται τους λογαριασμούς της εταιρείας. Η αίτηση ημερ. 06/10/17 επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 3.
· Αυτό που ο Αιτητής επιδιώκει με την προώθηση αυτών των 2 διαδικασιών είναι «να δεσμεύσει με την παρούσα αίτηση την εγγύηση του κ. Κασουλίδη όσο αφορά τον λογαριασμό και με την άλλη αίτηση να διαχειρίζεται μόνος του τον λογαριασμό χωρίς να χρειάζεται την υπογραφή του κ. Κασουλίδη και ως εκ τούτου να πράττει ό,τι θέλει χωρίς να έχει οτιδήποτε που να τον εμποδίζει από το να καταχραστεί την υπέρβαση του ορίου μέχρι την εκκαθάριση της εταιρείας ή να εκβιάσει τον κ. Κασουλίδη ότι αν δεν αποσύρει την κυρίως αίτηση θα βρεθεί ο ίδιος εκτεθειμένος λόγω της εγγύησης του αν καταχραστεί το όριο του.»
· Προβάλλει πρόσθετα ότι οι Αιτητές δεν έχουν αποκαλύψει αγώγιμο δικαίωμα. Η κυρίως αίτηση αφορά σε αίτηση εκκαθάρισης λόγω καταπίεσης και καμία σχέση δεν έχει με τα όσα ο Αιτητής επιζητεί με την παρούσα αίτηση του. Αντιθέτως τα αιτητικά που επιζητούνται θα μπορούσαν να προωθηθούν στην υπ. αρ. αγωγή 5932/16 η οποία είναι πιο σχετική αφού αφορά την διαχείριση των λογαριασμών της εταιρείας. Αντίγραφο της Αγωγής Αρ. 5932/16 επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 4.
· Θέση του είναι ότι τα δικαιώματα πιστωτών σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζονται αρνητικά και τούτο αφού το όριο που δίνει η Τράπεζα είναι διευκόλυνση προς την Εταιρεία δεν αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Εταιρείας όπως ο ομνύοντας θέλει να το παρουσιάζει. Ο Αιτητής προσπαθεί να παρουσιάσει ότι η Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να του παρέχει όριο δηλαδή χρήματα δικά της γιατί θα επηρεαστούν αρνητικά δικαιώματα πιστωτών επιχείρημα παράλογο και ανυπόστατο αφού η πιστωτική διευκόλυνση που δίνει η Τράπεζα δεν είναι περιουσία της Εταιρείας ούτε η Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να το παρέχει αφενός. Αφετέρου, ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε το όριο αυτό.
· Η Τράπεζα μπορούσε να ανακαλέσει το πιστωτικό όριο από την στιγμή που πληροφορήθηκε την ύπαρξη της αίτηση εκκαθάρισης χωρίς καν να υπάρξει η ειδοποίηση του κ. Κασουλίδη ως είχε δικαίωμα να πράξει για να διασφαλίσει τα δικαιώματα της.
· Αναφορικά με την υπογραφή των επιταγών ο ομνύων δηλώνει ότι ο Καθ’ ού η Αίτηση υπόγραφε όλες τις επιταγές εκτός από αυτές που αφορούσαν ενοίκια παράνομων πινακίδων και/ή άλλα παράτυπα τιμολόγια προμηθευτών ή επιταγές οι οποίες δεν είχαν τα ορθά παραστατικά ή δικαιολογητικά. Ο καθ’ ού η Αίτηση έχει υπογράψει όλες τις επιταγές που εμφαίνονται στην κατάσταση λογαριασμού η οποία επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 5 για την περίοδο από τις 15/11/16 - 28/12/17 συνολικού ύψους €1.029,055.
· Ως Τεκμήριο 6 επισυνάπτονται δέσμη μηνυμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Σε αυτή αναφέρει ο ομνύων εξηγούνται οι λόγοι που ηρνείτο να πληρώσει ορισμένες επιταγές. Επιπρόσθετα από το σύνολο των email παρατηρείται η επιμονή του καθ’ ού η Αίτηση να αποσταλούν οι άδειες για όλες τις πινακίδες που διατηρούσε η εταιρεία, οι οποίες και μέχρι σήμερα δεν του απεστάλησαν.
· Αναφορικά με την λίστα πιστωτών που ο Κ.Α. επισυνάπτει στην
Ένορκη Δήλωση του η οποία δεικνύει συνολικό ποσό των €340.802 ώστε να δικαιολογήσει το αίτημα του δηλώνει ότι ο Κ.Α. παραλείπει επιδεικτικά να παρουσιάσει τους χρεώστες οι οποίοι οφείλουν στην εταιρεία το συνολικό ποσό των €780,804 ποσό υπερδιπλάσιο που η εταιρεία έχει να πληρώσει στους πιστωτές της. Σχετική κατάσταση επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 7.
· Η εταιρεία στις 28/12/17 έχει θετικό υπόλοιπο €275.986,21 χωρίς να χρησιμοποιηθεί ποτέ το όριο. (Κατάσταση λογαριασμού επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 8). «Κατάσταση της Τράπεζας (Τεκμήριο 9) δεικνύει ότι την 14/11/16 το υπόλοιπο του λογαριασμού της εταιρείας ήταν θετικό.
· Η εταιρεία με βάση τα πιο πάνω έχει κατατεθειμένα στην Τράπεζα το ποσό των €275.986,21 ,έχει να εισπράξει από χρεώστες το ποσό των €780.364 άρα συνολικά θα έχει το ποσό των €1.056.35,02. Έχει να πληρώσει το ποσό των €340.802 και άρα το καθαρό θετικό της υπόλοιπο είναι €715.548,20.
· Το πλεόνασμα της τάξεως των €714.640 δεικνύει ότι όχι μόνο η εταιρεία δεν έχει ανάγκη από πιστωτικό όριο παρατραβήγματος αλλά μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιεσδήποτε άλλες δυσμενείς οικονομικές συνθήκες.
· Ο λόγος που ο Καθ’ ού η Αίτηση Γ.Κ. ζήτησε απόσυρση των εγγυήσεων του ήταν για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της εταιρείας του GRANDWIND LTD και του ιδίου από την κακοδιαχείριση της εταιρείας C. ATALIOTIS NICHE ασκώντας τα νόμιμα δικαιώματα του. Σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζεται πιστωτής της εταιρείας αφού εδώ υπάρχει πιστωτική διευκόλυνση της οποίας δεν έγινε καν χρήση και η εγγύηση δεν αποτελεί περιουσία της εταιρείας για να μιλούμε για καταδολίευση πιστωτών.
· Σε περίπτωση έγκρισης του Διατάγματος η ζημία που θα επέλθει στους Καθ’ ων η Αίτηση θα είναι τεράστια σε σχέση με τους Αιτητές αφού θα εξαναγκαστούν από την μία η Τράπεζα να παραχωρήσει όριο ή διευκόλυνση χωρίς να το επιθυμεί και από την άλλη ο Γ.Κ. να το εγγυηθεί. Σε περίπτωση εκκαθάρισης της Εταιρείας και οι δύο θα είναι εκτεθειμένοι με διάταγμα Δικαστηρίου αφού η Τράπεζα από την μία θα απολέσει τα χρήματα της και από την άλλη Γ.Κ. θα βρεθεί να οφείλει στην Τράπεζα για μία εταιρεία για την οποία έκανε αίτηση εκκαθάρισης λόγω καταπίεσης και μη ελέγχου.
Ένσταση Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ:
Ως αναφέρεται ανωτέρω ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης καταχώρησε και η Καθ’ ής η Αίτηση Τράπεζα. Στην την ίδια νομική βάση που στηρίζεται και η Ένσταση του Καθ’ ού η Αίτηση, προωθεί και αυτή 13 λόγους ένστασης τους οποίους επίσης παραθέτω για σκοπούς εύκολης αναφοράς:
«1.Η παρούσα αίτηση είναι ανεπίτρεπτη και/ή αντίθετη και/ή κατά παράβαση των Διαδικαστικών Κανονισμών και της πρακτικής του Δικαστηρίου.
2. Η καταχώρηση της παρούσας αίτησης προσλαμβάνει τη μορφή περιφρόνησης του Δικαστηρίου και έκδηλη κατάχρηση της διαδικασίας (abuse of the process of the Court).
3. Δεν υπάρχουν και/ή δεν απεκαλύφθησαν επαρκείς λόγοι και/ή στοιχεία που να καταδεικνύουν το ουσιώδες και/ή την χρησιμότητα και/ή αναγκαιότητα των αιτούμενων διαταγμάτων
4. Η Αίτηση και ένορκος δήλωση που συνοδεύει αυτήν δεν αποκαλύπτει αγώγιμο δικαίωμα και δεν υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση.
5. Η Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ έπραξε καθόλα ορθά και νόμιμα και δυνάμει των εγγράφων που υπέγραψαν πρωτοφειλέτιδα εταιρεία και εγγυητές αυτής.
6. Οι Αιτητές απέκρυψαν και/ή δεν απεκάλυψαν στο Δικαστήριο ουσιώδη και ουσιαστικά στοιχεία που αφορούν την παρούσα αίτηση και/ή δεν έρχονται με καθαρά χέρια.
7. Το αιτούμενο διάταγμα θα επιφέρει τέτοια βλάβη στους ενάγοντες /καθ' ων η αίτηση που δεν θα είναι δυνατόν να αποζημιωθεί με έξοδα.
8. Τα αιτούμενα διατάγματα δεν δικαιολογούνται υπό τις περιστάσεις και/ή δεν θα ήταν ορθό και δίκαιο να επιτραπούν σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας και/ή δεν υποστηρίζονται από τη νομική βάση της αίτησης.
9.Η αίτηση είναι παράτυπη και η θεραπεία που επιζητείται δεν συνδέεται με το δικαίωμα του -Αιτητή στην κυρίως Αίτηση.
10.Το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ του καθ'ου η αίτηση και δεν είναι δίκαιο και πρόσφορο να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
11. Ουδεμία ζημιά θα υποστούν οι Αιτητές σε περίπτωση μη έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων, εφόσον το όριο του λογαριασμού που παραχωρήθηκε στην εταιρεία από την Τράπεζα στην ουσία δεν χρησιμοποιείται τους τελευταίους 12 μήνες αφού ο λογαριασμός κινείται με πιστωτικά υπόλοιπα.
12. Η πιστωτική διευκόλυνση που επιθυμεί η Τράπεζα να τερματίσει δεν αποτελεί περιουσία της Εταιρείας, και σε καμία περίπτωση επηρεάζονται οι πιστωτές της εταιρείας. Εν πάση περιπτώσει αποτελεί συμβατικό δικαίωμα της Τράπεζας να τερματίσει την διευκόλυνση.
13. Ο τερματισμός της εγγύησης του καθ’ ού η αίτηση Κασουλίδη αποτελεί συμβατικό του δικαίωμα και προνοείται από τους όρους της εγγύησης του, επομένως η Τράπεζα έχει υποχρέωση να δεχτεί αυτόν.
Τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται η ένσταση παρουσιάζονται στην επισυνημμένη στην ένσταση ένορκο δήλωση του Μακη Αδάμου, υπαλλήλου της Καθ’ ής η Αίτηση ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
· Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δραστήριων Νόμου 14/1960. Η αίτηση εκκαθάρισης έχει καταχωρηθεί από τη εταιρεία GRANDWIND LTD, ενώ η παρούσα αίτηση για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων από διευθυντή της υπό εκκαθάριση εταιρείας. Ουδεμία σχέση έχει ο αιτητής με την αίτηση εκκαθάρισης. Επομένως, ο αιτητής δεν έχει locus standi στην παρούσα διαδικασία, και κωλύεται να ζητά την έκδοση των προσωρινών διαταγμάτων. Ούτε καταδεικνύει με ποιόν τρόπο εάν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα θα είναι δύσκολο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε κατοπινό στάδιο, εφόσον δεν ζητά οτιδήποτε ο ίδιος με την κυρίως διαδικασία που είναι η αίτηση εκκαθάρισης.
· Οι Νομικοί τους Σύμβουλοι ως του ανέφεραν, ενημερώθηκαν από τους δικηγόρους του Γ.Κ. στο δικαστήριο την 10/1/2018 που ήταν ορισμένη η παρούσα αίτηση για οδηγίες, ότι εκκρεμεί αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η υπ αριθμόν 5932/2016 από τους Κ.Α., COINANTER LTD και Νεόφυτο Αταλιώτη εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας, του Γ.Κ., της GRANDWIND LTD και της Έλενας Κασουλίδου. Κατόπιν νομικής συμβουλής που έλαβαν από τους εξωτερικούς νομικούς συμβούλους, η υπό κρίση αίτηση θα έπρεπε να καταχωρείτο σε εκείνην την διαδικασία και όχι στην παρούσα.
· Οι Αιτητές απέκρυψαν και δεν αποκάλυψαν στο Δικαστήριο την ύπαρξη αυτής της αγωγής, ούτε τα επίδικα ζητήματα αυτής και επομένως απέκρυψαν ουσιώδη και ουσιαστικά στοιχεία από το Δικαστήριο που αφορούν την παρούσα αίτηση. Συνεπώς δεν έρχονται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθεί η αίτηση τους.
· Είναι παραδεχτό γεγονός ότι ο Γ.Κ. ζήτησε, μέσω των δικηγόρων του, ανάκληση της εγγύησης του που υπέγραψε προς την Τράπεζα ως εξασφάλιση της παροχής ορίου σε τρεχούμενο λογαριασμό ύψους ΛΚ150.000 προς την υπό εκκαθάριση εταιρεία, περί τις 10/8/2017. Η Τράπεζα Κύπρου απάντησε με επιστολή της ημερ.14/11/2017 στον δικηγόρο του Γ.Κ. ότι η εγγύηση του έχει τερματιστεί από τις 17/8/2017 δηλαδή 7 ημέρες από την λήψη της επιστολής του, ως προνοεί η μεταξύ τους συμφωνία εγγύησης. Επισυνάπτει τις επιστολές ημερ. 10/8/2017 και 14/11/2017 ως Τεκμήρια 1 και 2 αντίστοιχα.
· Σχετική συμφωνία για παραχώρηση πιστωτικών διευκολύνσεων που υπέγραψαν Τράπεζα και εταιρεία C.ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD.και σχετικό εγγυητήριο που υπέγραψαν οι διευθυντές της εταιρείας Κ.Α. και Γ.Κ. επισυνάπτονται ως Τεκμήρια 3 και 4 αντίστοιχα.
· Προβάλλει ο ομνύων ότι βάσει του όρου 4 του εγγυητήριου εγγράφου, το οποίο δεν αμφισβητείται, ο Γ.Κ. και ο Α.Κ. συμφώνησαν ότι θα μπορούν να τερματίσουν την εγγύηση τους κατόπιν γραπτής επιστολής προς την Τράπεζα και ότι αυτή θα τερματίζεται αφού περάσουν 7 ημέρες από την παραλαβή της επιστολής από την Τράπεζα. Θα είναι υπόλογος όμως ο εγγυητής για το χρεωστικό υπόλοιπο του λογαριασμού κατά τη μέρα που τερματίζεται η εγγύηση του. Το υπόλοιπο του υπό κρίση τρεχούμενου λογαριασμού εκείνη τη μέρα - κατά την παραλαβή της επιστολής τερματισμού / ακύρωσης της προσωπικής εγγύησης - ήταν πιστωτικό.
· Προσθέτει ότι τους τελευταίους 12 μήνες δεν έχει χρησιμοποιηθεί το όριο των ΛΚ150.000 που παραχώρησε η Τράπεζα προς την εταιρεία, από την εταιρεία.
· Η Τράπεζα ουδεμία πρόθεση έχει ή είχε να μπλεχτεί στην οποιαδήποτε διαμάχη και διαφορά των 2 διευθυντών της υπό εκκαθάριση εταιρείας. Οφείλει όμως να προστατεύσει τα συμφέροντα της, και των μετόχων της, όταν αυτά παραβλάπτονται ή κινδυνεύουν να παραβλαφθούν.
· Στις 14/11/2017 η Τράπεζα Κύπρου απέστειλε επιστολή στην εταιρεία ενημερώνοντας την ότι στις 30/1/2018 θα τερματίσει την διευκόλυνση που είχε παραχωρήσει, ήτοι το όριο των ΛΚ150.000 στον τρεχούμενο λογαριασμό αυτής καθώς και την συμφωνία Τεκμήριο 3. Απέστειλε δηλαδή προειδοποιητική επιστολή στην εταιρεία, ώστε να μπορέσει να τιμήσει οποιεσδήποτε επιταγές είχε προς πληρωμή, παρά τον όρο 4 της συμφωνίας Τεκμήριο 3, για «δικαίωμα τερματισμού της λειτουργίας του λογαριασμού οποτεδήποτε και χωρίς προειδοποίηση προς τον πελάτη». Στη βάση του όρου αυτού η Τράπεζα δικαιούται να τερματίσει τον υπό κρίση τρεχούμενο λογαριασμό και δεν μπορούν με την παρούσα διαδικασία οι αιτητές να ζητούν να μην το κάμει. Αντιβαίνει στο συνταγματικό της δικαίωμα του συμβάλλεσθαι και στην τήρηση των όρων που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ των μερών και δεν αμφισβητούνται.
· Τόσον ο τερματισμός της εγγύησης από τον Κασουλίδη είναι νόμιμος και έγκυρος και διέπεται από τους όρους της συμφωνίας εγγύησης , όσο και ο τερματισμός της πιστωτικής διευκόλυνσης του ορίου τρεχούμενου ύψους ΛΚ150.000, από την στιγμή ειδικότερα που το υπόλοιπο του λογαριασμού είναι πιστωτικό και το όριο αυτό δεν χρησιμοποιείται.
· Ο αιτητής δεν έχει καταδείξει οποιαδήποτε ζημιά, είτε σε αυτόν είτε σε οποιονδήποτε άλλο. Απορρίπτονται κατηγορηματικά αυτά που αναφέρει ο αιτητής στις παραγράφους 7 - 13, 23,24 της Ενόρκου Δηλώσεως του. Εάν εγκριθούν τα αιτούμενα διατάγματα ο μόνος που θα υποστεί ζημιά είναι η Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, εφόσον θα απολέσει το δικαίωμα της να τερματίσει μιαν πιστωτική διευκόλυνση που η ίδια παρείχε κάτω από άλλες και διαφορετικές συνθήκες. Προφανώς οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Εναντίον της εταιρείας εκκρεμεί αίτηση εκκαθάρισης, ο ένας εγγυητής τερμάτισε την εγγύηση του και το όριο δεν έχει ακόμη χρησιμοποιηθεί και εν πάση περιπτώσει το πιστωτικό υπόλοιπο που υπάρχει στον λογαριασμό είναι τεράστιο. Κωλύεται ο αιητής να ζητά την έκδοση αυτών των διαταγμάτων εφόσον παραβιάζει συνταγματικά δικαιώματα των καθ’ ων η αίτηση.
· Σε καμία περίπτωση, εάν προχωρήσει η Τράπεζα Κύπρου με τον τερματισμό της παραχώρησης του ορίου του τρεχούμενου λογαριασμού και τον τερματισμό της συμφωνίας Τεκμήριο 3, θα μεταβληθούν δεδομένα και θα μετατραπεί το status quo της υπό εκκαθάριση εταιρείας.
· Η παραχώρηση του ορίου των ΛΚ150.000 δεν αποτελεί περιουσία της Εταιρείας. Ούτε ακίνητη ούτε κινητή. Μάλιστα ο τερματισμός της πιστωτικής διευκόλυνσης από την Τράπεζα αποτελεί συμβατικό δικαίωμα της Τράπεζας, με το οποίο συμφώνησαν οι αιτητές και κωλύονται να προβάλλουν τους ισχυρισμούς που προβάλλουν με την αίτηση τους. Τους τελευταίους 12 μήνες το όριο αυτό δεν έχει χρησιμοποιηθεί από την εταιρεία και λειτουργεί με πιστωτικό υπόλοιπο.
Ακροαματική Διαδικασία:
Κατά το στάδιο της ακρόασης της υπό συζήτηση αίτησης ουδείς εκ των ομνυόντων αντεξετάστηκε. Οι δύο πλευρές επέλεξαν να περιοριστούν σε αγορεύσεις τις οποίες οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών είχαν την ευγενή προνόηση να ετοιμάσουν γραπτώς και στα πλαίσια των οποίων, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων τις εκατέρωθεν θέσεις και εισηγήσεις τους παραπέμποντας σε σχετική με τα ζητήματα που εγείρονται Νομολογία.
Έχω με προσοχή μελετήσει το περιεχόμενο της Αίτησης και της Ένστασης. Οι αναφορές, τα επιχειρήματα και εισηγήσεις των δύο πλευρών ως περιέχονται στις αγορεύσεις τους για τα ζητήματα που εγείρονται στα πλαίσια της συζήτησης της παρούσας αίτησης έχουν επίσης τύχει μελέτης και έχουν σημειωθεί στο σύνολο τους και θα σχολιαστούν σε κατοπινό σημείο και όπου τούτο κρίνεται σκόπιμο για την κατάληξη στην παρούσα.
Νομική Πτυχή και Υπαγωγή των Γεγονότων που Αποκαλύπτονται στην υπό κρίση Αίτηση σε αυτή:
Η υπό κρίση αίτηση στηρίζεται τόσο στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (N. 14/1960). Πλούσια είναι η νομολογία αναφορικά με την εφαρμογή του άρθρου 32 επί του ότι παρέχεται στο Δικαστήριο ευρεία εξουσία σχετικά με την έκδοση παρεμπιπτόντων διαταγμάτων εφόσον συντρέχουν βεβαίως οι ακόλουθες τρεις προϋποθέσεις:
i. η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση
ii. η ύπαρξη πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγων σε θεραπεία
iii. το ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, εκτός αν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
Δεν βλέπω σκόπιμη την εδώ ενδελεχή ανάπτυξη των αρχών που διέπουν την έκδοση προσωρινών παρεμπιπτόντων διαταγμάτων πλην της σύντομης αναφοράς που θα γίνει αμέσως κατωτέρω. Στο σημείο αυτό ενδεικτικά να παραπέμψω στις υποθέσεις (ODYSSEOS ν. PIERIS ESTATES AND OTHERS, (1982)1 Α.Α.Δ. 557 Vuitton ν. Δέρμοσακ Λτδ και άλλης, (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453 και JONITEXO LTD ν. ADIDAS, (1984)1 Α.Α.Δ. 263).
Ας λεχθεί επίσης ότι βάρος απόδειξης της συνδρομής των πιο πάνω προϋποθέσεων φέρει ο διάδικος που αιτείται την έκδοση των διαταγμάτων. Το πραγματικό υπόβαθρο της Αίτησης πρέπει να τίθεται μέσα από τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις τηρούμενης της δυνατότητας αντεξέτασης που προνοείται από τη Δ.39 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Σε περίπτωση αμφισβητούμενων γεγονότων η υποχρέωση απόδειξης τους βαρύνει τους αιτητές. (βλ. IACOVOU BROTHERS (CONSTRUCTIONS) LTD ν. FASHIONWISE LTD, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10620, 22.8.2000). Ωστόσο το Δικαστήριο σε αιτήσεις έκδοσης ή οριστικοποίησης προσωρινών διαταγμάτων περιορίζεται στη διαπίστωση του κατά πόσον ικανοποιούνται ή όχι οι προϋποθέσεις που τίθενται από το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου Ν.14/60, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης και χωρίς να καταλήγει σε συμπεράσματα αναφορικά με την πλήρη εξέταση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος της υπόθεσης αφού τούτο εναπόκειται στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κατά τη δίκη της ουσίας της υπόθεσης. (βλ. Γρηγορίου κ.α. ν. Χριστοφόρου κ.α. (1995) 1 ΑΑΔ 248, Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1 CLR 263 Δημοκρατία της Σλοβενίας ν. Beograbska Banka (1999) 1 (Α) Α.Α.Δ. 225, 235, P.A. Micrologic Consultants Ltd v. Microsoft Corporation (2002) 1 Α.Α.Δ. 1802). Αντιθέτως, το Δικαστήριο έχει υποχρέωση να αποφύγει να καταλήξει σε αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας. Το μαρτυρικό υλικό θα πρέπει να μελετάται με μόνο σκοπό τη διακρίβωση της ύπαρξης ή όχι των πιο πάνω προϋποθέσεων και κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα. (Βλ. Jonitexo ανωτέρω).
Ουσιαστικά σε αυτό το στάδιο, το Δικαστήριο θα εξετάσει κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση ή οριστικοποίηση του εκδοθέντος διατάγματος, εξετάζοντας ταυτόχρονα και τους λόγους ένστασης οι οποίοι έχουν προβληθεί, πάντοτε με γνώμονα και καθήκον όπως σε αυτό το Δικαστήριο αποφευχθεί η αξιολόγηση της μαρτυρίας σε επίπεδο αξιοπιστίας και την εξαγωγή συμπερασμάτων που αυτό ανάγεται στα καθήκοντα του Δικαστηρίου όταν εκδικάσει την κυρίως υπόθεση.
Η 1η προϋπόθεση, ικανοποιείται εφ' όσον ο Αιτητής αποδείξει ότι έχει συζητήσιμη υπόθεση με βάση τα Δικόγραφα Ως αναφέρθηκε στην ODYSSEOS (ανωτέρω):
«There is no reason in principle or on authority to interpret "a serious question to be tried at the hearing" in the context of the proviso to s.32(l) - Law 14/60, as requiring anything beyond the disclosure of an arguable case on the strength of the pleadings, as the House of Lords suggested in Ethicon, supra., «arguable case on the strength of the pleadings»[1].»
(Η έμφαση για τους σκοπούς της παρούσης)
Στα πλαίσια της ένστασης του αλλά και των αγορεύσεων τους οι συνήγοροι των ενιστάμενων στην υπό κρίση αίτηση έθεσαν θέμα κατάδειξης της πρώτης προϋπόθεσης στη βάση του ότι ουδεμία «βάση αγωγής» υπάρχει το οποίο να μπορεί να στηρίξει την αίτηση. Ενώ η πλευρά της Καθ’ ής η Αίτηση Τράπεζας έθεσε ακόμα και θέμα Locus standi του Αιτητή Κ.Α., νομιμοποίησης τους δηλαδή να προωθούν την υπό κρίση αίτηση. Επί τούτου τα ακόλουθα σημειώνονται:
Ως επισημάνθηκε στην καθόλα καθοδηγητική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τα γεγονότα που αφορούν στην παρούσα, Ζhigachov Igor και Άλλοι (Αρ. 1) (2013) 1 ΑΑΔ 133:
«Πριν την τροποποίηση, που έγινε με το Ν.17(Ι)/2004, δικαίωμα να ζητήσει παρεμπίπτον διάταγμα είχε μόνον ο ενάγων. Με την τροποποίηση δόθηκε αυτό το δικαίωμα και στους δύο διαδίκους. Επομένως και ο εναγόμενος έχει δικαίωμα να ζητήσει τέτοιο διάταγμα. Όμως, είναι θεμελιωμένο ότι, αν η θεραπεία που ζητείται από τον εναγόμενο δεν πηγάζει από την αγωγή του ενάγοντα ή δεν συνδέεται με το αγώγιμο δικαίωμα του ενάγοντα (be incident to the plaintiff's cause of action), τότε ο εναγόμενος δεν δικαιούται να ζητήσει παρεμπίπτον διάταγμα, μέχρι να καταχωρήσει ανταπαίτηση, αλλιώτικα για να ζητήσει τέτοιο παρεμπίπτον διάταγμα θα πρέπει να καταχωρήσει ανταγωγή (cross action) (Δέστε: την παλιά Αγγλική Διαταγή Δ.50 θ.6, όπως εξηγείται στο The Annual Practice του 1958, Τόμος 1, σελ. 1204, και τις παλιές υποθέσεις Sargant v. Read [1876] 1 Ch.D. 600, Carter v. Frey [1894] 2 Ch. 541 και Collison v. Warren [1901] 1 Ch. 812).
Τα όσα αναφέρθηκαν για την παλιά Αγγλική Δ.50 θ.6 συνάδουν, κατά την εκτίμηση μου, με την προαναφερόμενη επιφύλαξη του Άρθρου 32(1) του Ν.14/60. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς αλλιώτικα θα μπορούσε να εξεταστεί η ύπαρξη «σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση κατά την επ' ακροατηρίου διαδικασία» και η ύπαρξη πιθανότητας ο αιτών διάδικος «να δικαιούται σε θεραπεία» αν αυτό δεν διαγνωστεί στα πλαίσια είτε ανταπαίτησης του εναγομένου είτε δικής του ανταγωγής.
Είναι θεμελιωμένο ότι αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα υποβάλλεται στα πλαίσια ύπαρξης αγώγιμου δικαιώματος το οποίο δίνει δικαίωμα στον αιτητή, σε ουσιαστική θεραπεία. Ένα παρεμπίπτον διάταγμα δεν παρέχει, από μόνο του, αγώγιμο δικαίωμα. Είναι απλά επικουρικό σε ουσιαστική αξίωση που προβάλλεται στα πλαίσια αγωγής (Δέστε: την απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής της Βουλής των Λόρδων στην υπόθεση Fourie v. Le Roux [2007] 1 W.L.R. 320). Στην υπόθεση εκείνη έγινε ευρεία αναφορά σε προηγούμενη αγγλική νομολογία και ειδικά στην απόφαση The Siskina [1979] AC 210(της οποίας το αποτέλεσμα ανατράπηκε με αγγλική νομοθετική παρέμβαση, αλλά δεν διαφοροποιεί το σκεπτικό της για σκοπούς της παρούσας απόφασης), στην οποίαν τονίστηκε ότι το δικαίωμα σε παρεμπίπτον διάταγμα δεν συνιστά (από μόνο του) αγώγιμο δικαίωμα, δεν υφίσταται από μόνο του, εξαρτάται από την ύπαρξη, ήδη υπάρχοντος, αγώγιμου δικαιώματος και είναι επικουρικό και παρεμφερές προς το, ήδη υπάρχον, αγώγιμο δικαίωμα.»
Ιδιαίτερη είναι η αναζήτηση της «καλής βάσης αγωγής» στην υπό εξέταση υπόθεση η οποία αφορά όχι σε αγωγή αλλά σε αίτηση εκκαθάρισης από μέτοχο της εταιρείας. Οι Αιτητές (μέτοχος και διοικητικός σύμβουλος της ATALIOTIS NICHE) στην υπό κρίση αίτηση έχουν καταχωρήσει ένσταση στην κυρίως αίτηση και σε εκείνη προβάλλουν αριθμό λόγων ένστασης. Βασική τους θέση είναι ότι ο Γ.Κ. είναι που αρνείται να υπογράψει της επιταγές της εταιρείας και αυτός είναι που έχει προκαλέσει τη δυσλειτουργία της εταιρείας προκειμένου να αναγκάσει αυτούς να την αγοράσουν. Αυτό που η πλευρά τους προσπάθησε να καταδείξει προκειμένου να αποδειχθεί η συνδρομή της 1ης προϋπόθεσης είναι ότι το εν λόγω διάβημα του Γ.Κ., να ζητήσει την άρση της εγγύησης του προς την επί της Αφορώσι εταιρεία και η συνακόλουθη αποδοχή του από την Τ.Κ. επηρεάζει όχι μόνο την εταιρεία «αλλά και ενδεχομένως τα δικαιώματα πιστωτών σε περίπτωση που η αίτηση ήθελε γίνει αποδεκτή». Προσθέτει η ευπαίδευτη συνήγορος των αιτητών στην υπό κρίση αίτηση ότι είναι χρέος των Διοικητικών Συμβούλων αλλά και της εταιρείας να διατηρεί τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην επηρεαστούν αρνητικά δικαιώματα πιστωτών σύμφωνα με το άρθρο 216 Κεφ.113. Επιπλέον, ως εντοπίζεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση οι Αιτητές κάνουν αναφορά σε συνέργια της Τράπεζας Κύπρου με τον Ι.Κ. προς καταδολίευση πιστωτών.
Έχω την άποψη ότι τα όσα αναφέρονται από την πλευρά των Αιτητών δεν είναι αρκετά για να καταδείξουν την συνδρομή της 1ης προϋπόθεσης. Αν πρόθεση των Αιτητών ήταν να ομιλούν όχι εξ ονόματος τους αλλά να ομιλούν ή και να προωθούν τα συμφέροντα της εταιρείας διαφορετικά μέτρα θα έπρεπε να είχαν ληφθεί. Σχετική είναι η Πιριλλής κ.ά. ν. Κουή (2004)1 Α.Α.Δ. 136. Σημειώνεται επίσης ότι τα αιτούμενα Διατάγματα, δεν στρέφονται εναντίον της επί τοις αφορώσι Εταιρείας ούτε και εναντίον της Αιτήτριας στην Κυρίως Αίτηση αλλά εναντίον δύο τρίτων προσώπων της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ και του Γ.Κ., Διευθυντή μεν της Καθ’ ής η Αίτηση Εταιρείας και διευθυντή της Αιτήριας στην κυρίως αίτηση ο οποίος όμως εδώ με την υπό κρίση αίτηση υπό την προσωπική του ιδιότητα καλείται να αντικρούσει της θεραπείες που ζητούν οι Αιτήτες και το αντικείμενο και η φύση των Διαταγμάτων των οποίων οι Αιτητές εξαιτούνται στρέφονται προσωπικά εναντίον του. Θεωρώ συνεπώς ότι η υπό κρίση αίτηση στρέφεται προσωπικά εναντίον δύο προσώπων φυσικού και νομικού και εναντίον της περιουσίας αυτών που ουδεμία άμεση σχέση έχουν με την διαδικασία στην κυρίως αίτηση. Για όλους τους πιο πάνω λόγους καταλήγω συνεπώς ότι η 1η προϋπόθεση δεν πληρούται.
Αναφορικά με την 2η προϋπόθεση δηλαδή την ύπαρξης πιθανότητας να δικαιούται ο Αιτητής σε θεραπεία, αυτό ερμηνεύτηκε ώστε να αναφέρεται στην απόδειξη ύπαρξης, κάτι περισσότερο από απλής πιθανότητας επιτυχίας, αλλά και κάτι λιγότερο, από το ισοζύγιο πιθανοτήτων, που είναι ο βαθμός απόδειξης που απαιτείται στις αστικές υποθέσεις. Είναι δηλαδή αρκετό να αποδειχθεί με την μαρτυρία που θα τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Στην Odysseos (ανωτέρω), ακριβώς η οποία υιοθετήθηκε από αριθμό μεταγενέστερων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, υποδείχθηκε ότι το βάρος απόδειξης που απαιτείται από τον Αιτητή για να ικανοποιήσει το δεύτερο κριτήριο δείχνοντας την πιθανότητα ότι δικαιούται σε θεραπεία βάσει του άρθρου 32 του Νόμου 14/1960, δεν είναι πολύ υψηλό. Απαιτείται από τον Αιτητή να καταδείξει κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Λέχθηκε ειδικότερα ότι πιθανότητα επιτυχίας ικανοποιείται με την κατάδειξη κάποιας «ορατής πιθανότητας επιτυχίας» («visible chance of success»)[2].
Στην απόφαση Preford Ltd v. Bomar Navigation Co Ltd (1994) 1 Α.Δ.Δ. 277 αποφασίστηκε ότι
«Η έκδοση του προσωρινού διατάγματος δεν ήταν δυνατό να συσχετισθεί προς τις ανάγκες της υπόθεσης όπως αυτές διαγράφονταν από τις ίδιες τις τελικές θεραπείες που επιζητούσαν οι αιτητές-ενάγοντες. Και αν ακόμα διαφαινόταν στο τέλος ότι οι ενάγοντες είχαν απόλυτο δίκαιο στους ισχυρισμούς τους στην αγωγή, σε καμμιά περίπτωση δεν μπορούσε να εκδοθεί τελικό διάταγμα με περιεχόμενο όπως αυτό που επιζητείτο με την αίτηση, γιατί δεν αξιώνετο κάτι τέτοιο. Εφόσον το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα ήταν εντελώς ασύνδετο με τις τελικές θεραπείες που επιδιώκονταν με την αγωγή, η προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου για ικανοποίηση του Δικαστηρίου ότι, εκτός εάν εκδοθεί το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, δεν είχε πληρωθεί.»
Στην υπό κρίση υπόθεση εφόσον δεν έχει αποκαλυφθεί η ύπαρξη αγώγιμου δικαιώματος ήτοι η πλήρωση της πρώτης προϋπόθεσης, συμπαρασύρεται και η 2η προϋπόθεση.
Παρά το ότι τα πιο πάνω από την διαπίστωση κιόλας της μη πλήρωσης της πρώτης προϋπόθεσης σφραγίζεται η τύχη της αίτησης για σκοπούς πληρότητας αναφέρονται επίσης τα ακόλουθα:
Η σχέση μεταξύ των δύο καθ’ ών η Αίτηση διέπεται από την μεταξύ τους συμφωνία εγγύησης. Έκδοση διατάγματος με το οποίο να εξαναγκάζονται να πράξουν οι δύο αυτές πλευρές να πράξουν διαφορετικά από την βούληση τους θεωρώ θα συνιστούσε άμεση επέμβαση στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του να συμβάλλονται ελευθέρως, που κατοχυρώνεται από τα Άρθρα 23 και 26 του Συντάγματος και τούτο μόνο με υπόνοια ή και υποψία ότι θα βλαφθούν τα συμφέροντα άλλων προσώπων. Τούτος άλλωστε ήταν και ο μόνος λόγος που προβλήθηκε από την πλευρά των Αιτήτων χωρίς να έχει παρουσιαστεί οτιδήποτε χειροπιαστό. «Ενδεχομένως» αναφέρει ο ομνύων την Αίτηση την αίτηση, να παραβλαφθούν τα συμφέροντα πιστωτών.
Δεν μπορώ όμως παρά να συμφωνήσω με τις θέσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων των Καθ’ ών η Αίτηση ότι δεν φαίνεται να μπορεί να επηρεαστεί πιστωτής της εταιρείας από την ενέργεια της Τράπεζας να δεχθεί την άρση της απόσυρσης της εγγύησης του Γ. Κ. ή να τερματίσει το όριο που μέχρι τώρα παραχωρούσε στην εταιρεία. Προβλήθηκε ότι αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε τους τελευταίους 12 μήνες ενώ η διαδικασία εκκαθάρισης την ωθεί στο να προστατεύσει τα συμφέροντα της. Επίσης συμφωνώ με τη θέση ότι η πιστωτική διευκόλυνση δεν αποτελεί περιουσία της εταιρείας με την έννοια του ότι θα πρέπει αυτή να προστατευθεί σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 216 του Κεφ. 113. Θεωρώ ότι η εισήγηση ότι η πιστωτική διευκόλυνση με όριο η οποία δεν χρησιμοποιήθηκε δεν ανήκει στην περιουσία της εταιρείας και θεωρώ ότι η Τράπεζα είχε δικαίωμα να προστατεύσει σε κάθε περίπτωση τα συμφέροντα της ώστε να μην καταστεί πιστωτής της επί τοις αφορώσι εταιρείας προς ικανοποίηση άλλων πιστωτών της.
Επιπροσθέτως η πλευρά του Καθ’ ού η Αίτηση κατάφερε να καταδείξει με τους ισχυρισμούς του οι οποίοι δεν αμφισβητήθηκαν ότι η εταιρεία έχει πρόσθετα των καταθέσεων της, πρόσθετα λαμβάνει ποσό υπερδιπλάσιο του ποσού που οφείλει σήμερα.
Κατάληξη:
Κατά συνέπεια και για τους λόγους που προσπάθησαν να εξηγήσω η αίτηση είναι απορριπτέα και ως τέτοια απορρίπτεται. Τα έξοδα, ακολουθώντας του Κανόνα επιδικάζονται υπέρ των Καθ’ ών η Αίτηση Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ και Γιάννου Κασουλίδη, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ)
Ν. Οικονόμου, Ε.Δ
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Odysseos v. A. Pieris Estates Ltd and Others (1982) 1 C. L. R. 557, σελίδα 569
[2] Odysseos v. A. Pieris Estates Ltd and Others (1982) 1 C. L. R. 557, σελίδα 569: «The standard required for the plaintiff to overcome the evidential hurdle is not very high; he is only required to establish "a probability" of success. The concept of "a probability" imports something more than a mere possibility but something much less than the "balance of probabilities", the standard required for proof of a civil action. A legal probability is something different from a mathematical probability as the Court explained in Re J. S. (a minor) [1980] 1 All E.R. 1061 (C.A.).
"A probability", in the context of the proviso to s.32(1), requires the applicant to demonstrate that he has a visible chance of success.
Lastly, it must be made to appear for the Court to grant an interlocutory injunction, that, without it, it will be difficult or impossible to do complete justice at a later stage. It is clear that the question of the adequacy of the remedy of damages, in the light of the facts of the case, comes into play. The learned trial Judge, as earlier indicated, felt that Odysseos would, in no way, be hindered in the pursuit of the.legal.remedies to which he might be entitled, by refusing the injunction. He took the View that Odysseos Would, tinder nô circumstances, be entitled to become the owner of tile property or remain in possession».