Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης: 386/2021
Αναφορικά με τον περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113
και
Αναφορικά με την Lerage Holdings Co Ltd
5 Ιανουαρίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: κα Πέτσα δια Χ. Σαμίρ & Σια Δ.Ε.Π.Ε.
Για Καθ’ ης η Αίτηση: κα Τοφαλή δια Χαβιαράς & Φιλίππου ΔΕΠΕ
ΑΠΟΦΑΣΗ
στην αίτηση των SERES INVESTMENTS S.a.r.l., SPF ημερομηνίας 7.5.2023 για άδεια συνέχισης της αγωγής υπ’ αριθμό 1209/2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού
Με την υπό κρίση Αίτηση, οι Αιτητές ζητούν να τους δοθεί άδεια για συνέχιση της αγωγής 1209/2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας Lerage Holdings Ltd. Ζητούν επίσης άδεια για τροποποίηση του τίτλου της αγωγής.
Πριν προχωρήσω να σημειώσω ότι το παρόν Δικαστήριο, ως Δικαστήριο της εκκαθάρισης, είναι αρμόδιο να αποφασίσει επί θεμάτων που αφορούν τη διαδικασία εκκαθάρισης και όχι θεμάτων που αφορούν τα δικόγραφα της αγωγής. Τέτοια αιτήματα πρέπει να προωθηθούν ενώπιον του εκδικάζοντος την αγωγή Δικαστηρίου. Συνεπώς το μέρος της Αίτησης που αφορά την τροποποίηση του τίτλου απορρίπτεται αφού είναι εκτός της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου.
Προχωρώ να εξετάσω το αίτημα για άδεια συνέχισης της αγωγής.
Μέσω της αγωγής, οι Αιτητές (εκεί ενάγοντες) εγείρουν αριθμό αξιώσεων εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας και ενός άλλου φυσικού προσώπου.
Αντίγραφο της έκθεσης απαίτησης επισυνάπτεται στην Αίτηση τους. Πολύ συνοπτικά, είναι η θέση τους ότι εξαπατήθηκαν από το έτερο φυσικό πρόσωπο που παρουσίασε τον εαυτό του ως εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο της υπό εκκαθάριση εταιρείας με αποτέλεσμα να συμβληθούν με την εταιρεία στην οποία δάνεισαν συγκεκριμένα ποσά. Οι δεσμεύσεις για αποπληρωμή του ποσού δεν τηρήθηκαν πλήρως όπως δεν τηρήθηκαν επίσης και δεσμεύσεις για παροχή εξασφαλίσεων επί ακίνητης περιουσίας για την οφειλή. Ως αποτέλεσμα, είναι η θέση των Αιτητών (εναγόντων στην αγωγή) ότι παραμένει οφειλόμενο ποσό προς αυτούς το οποίο διεκδικούν με την αγωγή. Ειδικότερα ζητούν όπως εκδοθεί εναντίον και των δύο εναγόμενων απόφαση για ποσό δολαρίων Αμερικής $8.280.940,49 πλέον τόκο προς 9% από 31.12.2019 (παρακλητικά Α και Β της έκθεσης απαίτησης), πλέον ποσό δολαρίων Αμερικής $6.977.545,92 πλέον τόκο προς 9% από 31.12.20219 (παρακλητικά Γ και Δ της έκθεσης απαίτησης). Επίσης ζητούν γενικές αποζημιώσεις για δόλο, απάτη, ψευδείς παραστάσεις «για τη ζημιά που υπέστη η Ενάγουσα εξ αιτίας της δόλιας συμπεριφοράς του Εναγόμενου αρ. 2» (παρακλητικό Ε της έκθεσης απαίτησης), τιμωρητικές και παραδειγματικές αποζημιώσεις (παρακλητικό Στ της έκθεσης απαίτησης) καθώς και «γενικές αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας και/ή αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας πέραν των €550.000» (παρακλητικό Η της έκθεσης απαίτησης).
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, την οποία ορκίζεται δικηγόρος στο γραφείο που εκπροσωπεί τους Αιτητές, περιλαμβάνεται μια αναδρομή στο ιστορικό που οδήγησε στην καταχώρηση της αγωγής. Η ενόρκως δηλούσα καταλήγει ότι «χωρίς τη συμμετοχή της [υπό εκκαθάριση εταιρείας] στην επίδικη αγωγή, δεν μπορεί να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη. Και δεν μπορεί να διαπιστωθεί δικαστικά κατά πόσο η καθ ης η αίτηση οφείλει τα ποσά που ισχυρίζεται η Ενάγουσα-Αιτήτρια».
Η εκκαθαριστής της εταιρείας έχει εγείρει ένσταση. Στους λόγους ένστασης που προβάλλει περιλαμβάνονται και ζητήματα που είναι άσχετα με την παρούσα διαδικασία αλλά αφορούν ισχυριζόμενη οφειλή από τους Αιτητές προς την υπό εκκαθάριση εταιρεία, επιδικασθέντων εξόδων στα πλαίσια άλλης αγωγής. Αυτοί οι λόγοι ένστασης δεν θα απασχολήσουν περαιτέρω. Η ουσία των υπόλοιπων λόγων ένστασης είναι ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για να χορηγηθεί η αιτούμενη άδεια συνέχισης.
Κατά την ακρόαση της Αίτησης, οι συνήγοροι των δύο πλευρών παρουσίασαν γραπτές αγορεύσεις τις οποίες έχω μελετήσει μαζί με το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου.
Προχωρώ στην εξέταση της ουσίας.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113:
«Όταν έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης ή έχει διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής, καμμιά αγωγή ή διαδικασία συνεχίζεται ή αρχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους που το Δικαστήριο δυνατό να επιβάλει.»
Ο σκοπός αυτής της διάταξης επεξηγείται στο ακόλουθο απόσπασμα από το σύγγραμμα The Principles of Company Law, Robert Pennington, 1959 edition, σελ. 524. To απόσπασμα αυτό αφορά το section 231 του Companies Act 1948 που είναι αντίστοιχο του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113. Αναφέρονται τα εξής:
«When a winding up order is made, or a provisional liquidator is appointed, no action or proceeding against the company may be commenced or continued in any court without leave of the Companies Court. The purpose of this is to ensure that all claims against the company which can be determined by the cheap, summary procedure available in a winding up are not made the subject of extensive litigation. But the court will always give a plaintiff leave to proceed against a company if he has a prima facie case and his claim could not be dealt with in the winding up, or the remedy he seeks could not be given him therein.»
Δηλαδή, από την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης, όλες οι αξιώσεις εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας που μπορούν να τύχουν χειρισμού μέσω της σχετικά ανέξοδης και συνοπτικής διαδικασίας της επαλήθευσης, πρέπει να προωθούνται με αυτή τη διαδικασία αντί μέσω αντιδικίας στο Δικαστήριο. Για αυτό το λόγο καμία αγωγή ξεκινά ή συνεχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου. Για να δοθεί άδεια πρέπει ο αιτητής να ικανοποιήσει το Δικαστήριο (α) ότι έχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της εταιρείας αλλά και (β) ότι η απαίτηση του δεν μπορεί να τύχει χειρισμού στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι σωρευτικές.
Στην προκείμενη περίπτωση έχω παραθέσει πιο πάνω τις διεκδικήσεις των Αιτητών στην αγωγή.
Οι αξιώσεις υπό τα παρακλητικά Α, Β, Γ και Δ της αγωγής αφορούν συγκεκριμένα ποσά τα οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς που περιέχονται στην έκθεση απαίτησης, προέρχονται από έγγραφες συμφωνίες.
Εφόσον πρόκειται για εκκαθαρισμένες απαιτήσεις, δεν διακρίνω γιατί οι αξιώσεις αυτές δεν μπορούν να τύχει χειρισμού στα πλαίσια της εκκαθάρισης, μέσω επαλήθευσης.
Περαιτέρω, στην ένσταση που έχει εγερθεί από πλευράς της εκκαθαριστού, δεν αποκαλύπτεται ουσιαστική αμφισβήτηση των ποσών αυτών από πλευράς της υπό εκκαθάριση εταιρείας. Συνεπώς, ενδείξεις ότι οι εν λόγω αξιώσεις δεν επιδέχονται επαλήθευσης δεν υπάρχουν σε αυτό το στάδιο.
Η έκδοση ή όχι δικαστικής απόφασης εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας για πληρωμή οποιουδήποτε ποσού δεν παρέχει στους Αιτητές οποιοδήποτε πλεονέκτημα στη σειρά προτεραιότητας στην εκκαθάριση. Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος συνέχισης της αγωγής για να διεκδικήσουν χρέος που είναι επαληθεύσιμο.
Επομένως, οι αξιώσεις των παραγράφων Α, Β, Γ και Δ της έκθεσης απαίτησης μπορούν να τύχουν χειρισμού μέσω της διαδικασίας επαλήθευσης.
Αναφορικά με τις υπόλοιπες αξιώσεις, υπό της περιστάσεις της υπόθεσης και με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, θεωρώ ότι δεν μπορεί να δοθεί άδεια για συνέχιση της αγωγής σε σχέση με αυτές.
Η αξίωση για γενικές αποζημιώσεις του παρακλητικού Ε της αγωγής, όπως είναι διατυπωμένη, φαίνεται να αφορά τον εναγόμενο 2 στην αγωγή και όχι την εταιρεία αφού βασίζεται σε δική του ισχυριζόμενη συμπεριφορά. Εξ άλλου, η ζημιά που επικαλούνται οι Αιτητές (ενάγοντες στην αγωγή) συναρτάται με τα οφειλόμενα προς αυτούς ποσά που διεκδικούν ως ειδική αποζημίωση.
Παραμένουν οι αξιώσεις των παρακλητικών Ε και Στ της αγωγής. Αναφορικά με αυτές, κρίνω ότι δεν πληρείται η 1η προϋπόθεση για χορήγηση άδειας για συνέχιση της αγωγή, δηλαδή δεν έχει παρουσιαστεί μαρτυρία ή στοιχεία που να δείχνουν, εκ πρώτης όψεως, πιθανότητα επιτυχίας τους εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας. Κατά την άποψη μου, η έννοια της «εκ πρώτης όψεως υπόθεσης» περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από απλούς ισχυρισμούς. Πρέπει να παρουσιαστεί κάποια μαρτυρία που να δείχνει ότι ο αιτητής διαθέτει ένα συζητήσιμο υπόβαθρο για τις διεκδικήσεις του.
Ο λόγος που, μέσω της νομολογίας, εδραιώθηκε η συγκεκριμένη προϋπόθεση για χορήγηση άδειας συνέχισης μιας αγωγής εναντίον υπό εκκαθάριση εταιρείας είναι απλός. Η υπεράσπιση αγωγής προϋποθέτει πληρωμή δικηγορικών εξόδων από την περιουσία της εταιρείας. Επίσης, η εκδίκαση είναι διαδικασία χρονοβόρα μέχρι την τελεσιδικία. Το Δικαστήριο της εκκαθάρισης οφείλει να διασφαλίσει ότι η εκκαθάριση θα ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό και ότι η περιουσία στην οποία προσβλέπουν οι πιστωτές για να εισπράξουν το λαβείν του, θα διασφαλιστεί.
Εδώ, σε σχέση με την αξίωση για τιμωρητικές και παραδειγματικές αποζημιώσεις, δεν έχω ενώπιον μου μαρτυρία για γεγονότα από την πλευρά των Αιτητών που να δεικνύει ότι υπάρχει συζητήσιμη πιθανότητα τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης να δικαιολογούν την απόδοση αυτής της θεραπείας εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας.
Ομοίως, ούτε για την αξίωση για γενικές ή άλλες αποζημιώσεις «πέραν των €550.000» έχει παρουσιαστεί κάποια μαρτυρία που να δεικνύει εκ πρώτης όψεως πιθανότητα επιτυχίας αυτής της αξίωσης. Η μόνη σχετική αναφορά είναι στην έκθεση απαίτησης όπου αναφέρεται ότι «σχετικές λεπτομέρειες θα δοθούν κατά τη δικάσιμο» (παράγραφος 8 της έκθεσης απαίτησης).
Καταληκτικά, έχοντας εξετάσει όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και δεδομένα, έχω καταλήξει ότι δεν μπορεί να δοθεί άδεια συνέχισης της αγωγής 1209/2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας.
Συνεπώς, η Αίτηση απορρίπτεται.
Ακολουθώντας το αποτέλεσμα, τα έξοδα της Αίτησης επιδικάζονται εναντίον των Αιτητών και υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ……………………………………….…………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής