ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Α. ΛΟΥΚΑ Ε.Δ
Αρ. Αγωγής: 1925/15
ΜΕΤΑΞΥ:
Διαχειριστικής Επιτροπής πολυκατοικίας «Δημόκριτος 4»
Εναγόντων
-και-
Παναγιώτη Α. Παναγιώτου
Εναγόμενου
Ημερομηνία: 22/2/2024
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντες: κ. Ρ. Βραχίμης
Ο Εναγόμενος αυτοπροσώπως
ΑΠΟΦΑΣΗ
Οι Ενάγοντες αξιώνουν ποσό ύψους €3.357,27 (€2548 πλέον ΦΠΑ 5%), το οποίο αναλογεί στον Εναγόμενο για έξοδα συντήρησης και αποκατάστασης κοινόκτητης οικοδομής. Ο Εναγόμενος, κύριος μονάδας της κοινόκτητης οικοδομής, απορρίπτει ότι συστάθηκαν νομότυπα οι Ενάγοντες, αλλά και το νομότυπο της λήψης της αποφάσεως για ανακαίνιση. Έτσι σκιαγραφείται η υπό εξέταση υπόθεση, τα ιδιαίτερα ζητήματα της οποίας θα αναλυθούν κατωτέρω.
Για σκοπούς περιορισμού των επίδικων θεμάτων, κρίνεται σκόπιμο να σημειωθεί ότι μέσω των δικογράφων, της αντεξέτασης μαρτύρων, αλλά και των θέσεων που προωθήθηκαν από τους διάδικους κατά τις τελικές τους αγορεύσεις, προκύπτουν παραδεκτά γεγονότα. Αυτά είναι τα ακόλουθα:
Α. Ο Εναγόμενος είναι κύριος μονάδας επί της πολυκατοικίας, της οποίας οι Ενάγοντες υποστηρίζουν ότι αποτελούν την διαχειριστική επιτροπή.
Β. Η εν λόγω πολυκατοικία αποτελεί κοινόκτητη οικοδομή.
Γ. Ο Εναγόμενος δεν κατέβαλε το ποσό που απαιτήθηκε από τους Ενάγοντες, για τη συντήρηση και αποκατάσταση της πολυκατοικίας.
Τα ως άνω καθίστανται και ευρήματα του Δικαστηρίου. Παραμένουν λοιπόν, ως επίδικα, όπως προκύπτει από τα δικόγραφα και την επ’ ακροατηρίω μαρτυρία τα εξής:
Α. Οι συνθήκες που οδήγησαν στην απόφαση για συντήρηση και αποκατάσταση της πολυκατοικίας και το νομότυπο της σχετικής απόφασης. Ακόμα και το ποσό που συμφωνήθηκε για το έργο και κατ’ αναλογία επιζητείται από τους κυρίους μονάδων της πολυκατοικίας.
Β. Η εξουσιοδότηση για τη διαχείρισης της πολυκατοικίας σε εταιρεία.
Γ. Το νομότυπο της σύστασης και της λειτουργίας των Εναγόντων.
Τα ως άνω είναι όσα παραδεκτά και επίδικα προκύπτουν μέσω των δικογράφων και της μαρτυρίας. Ως εκ τούτου παρέλκει η λεπτομερής παράθεση των όσων περιέχονται στα δικόγραφα. Προς απόδειξη της υπόθεσης του κάθε μέρος παρουσίασε από ένα μάρτυρα. Δεν θα παραθέσω τα όσα κατέθεσε ο κάθε μάρτυρας με λεπτομέρεια, αφού το σύνολο της μαρτυρίας βρίσκεται καταγεγραμμένο στα πρακτικά της διαδικασίας και τα έχω υπόψη μου. Προχωρώ στην αξιολόγηση της μαρτυρίας, έχοντας υπόψη τα επίδικα θέματα με σκοπό να καταστεί δυνατή η εξαγωγή διαπιστώσεων αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα και δεδομένα που περιβάλλουν την υπόθεση και που είναι, ακολούθως, καθοριστικά για το αποτέλεσμα[1]. Ως είναι νομολογιακά καθιερωμένο άλλωστε η αξιολόγηση λαμβάνει χώρα επί σημείων που αφορούν τα επίδικα θέματα[2].
Εκ μέρους των Εναγόντων κατέθεσε επ’ ακροατηρίω ο κ. Μαρίνος Ζαβρού (ΜΕ 1). Ο ΜΕ 1 στην γραπτή του δήλωση αναφέρει ότι είναι εξουσιοδοτημένος από τους Ενάγοντες. Όταν η εξουσιοδότηση του αμφισβητήθηκε κατέθεσε όλα τα απαραίτητα έγγραφα για να την αποδείξει. Συγκεκριμένα κατέθεσε ως Τεκμήριο 9 Συμφωνητικό Έγγραφο Διαχείρισης της Πολυκατοικίας Δημόκριτος 4. Με αυτό το έγγραφο η Μ.Ζ. Πολυδιαχείριση Λτδ, της οποίας είναι διευθυντής και ιδιοκτήτης, διορίζεται ως μέλος των Εναγόντων και συμφωνούν όπως παρέχουν υπηρεσίες διαχείρισης στους τελευταίους. Παρουσίασε επίσης πρακτικά Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης των Εναγόντων, όπου ανατίθενται στην εν λόγω εταιρεία οι υπηρεσίες διαχείρισης (Τεκμήριο 10). Είπε ακόμα ότι παρουσιάστηκε ο ίδιος στο Δικαστήριο, γιατί δεν μπορούσε να παρουσιαστεί η πρόεδρος των Εναγόντων, ενώ η εταιρεία του διορίστηκε από το 2016. Μέσω των ως άνω εγγράφων και αναφορών ο ΜΕ 1 τεκμηρίωσε την εξουσιοδότηση που του δόθηκε από τους Ενάγοντες.
Τούτος ήταν ο τρόπος που ο ΜΕ 1 αντιμετώπιζε κάθε επίδικο θέμα ή κάθε αμφισβήτηση εκ μέρους του Εναγόμενου. Απαντούσε τεκμηριωμένα και με σαφήνεια. Ήταν απολύτως ειλικρινής. Επεξήγησε ότι ο ίδιος τον επίδικο χρόνο δεν σχετιζόταν καν με την πολυκατοικία. Μόλις το 2016 ανέλαβε, αλλά του παραδόθηκα όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να υποστηρίξει την υπόθεση των Εναγόντων. Έτσι κατέθεσε επιστολή του Δήμου Λευκωσίας ημ. 10/4/13, με την οποία επισημαίνεται η επικινδυνότητα της οικοδομής. Καλούνται μάλιστα οι Ενάγοντες να προχωρήσουν σε επιδιόρθωση της. Έτσι την 3/9/13 η εταιρεία που τότε διαχειριζόταν την πολυκατοικία απέστειλε επιστολή στους κύριους των μονάδων ζητώντας τους την καταβολή ποσού με δόσεις, ώστε γίνει η επιδιόρθωση (Τεκμήριο 1). Κατέθεσε την συμφωνία συντήρησης της πολυκατοικίας με τον χαμηλότερο προσφοροδότη (Τεκμήριο 2) . Κατέδειξε επίσης ότι ο Εναγόμενος δεν καταβάλλει κοινόχρηστα, με αποτέλεσμα να εκδόθηκαν ήδη αποφάσεις εναντίον του (βλ. και Τεκμήριο 5) και να καταχωρηθούν αγωγές. Κλήθηκε μάλιστα να αποπληρώσει το αξιούμενο ποσό αλλά δεν το έπραξε (Τεκμήρια 6 και 7).
Οι ως άνω τεκμηριωμένες θέσεις του ΜΕ 1, ως προς τα επίδικα, δεν επιτεύχθηκε να πληγούν από την αντεξέταση του Εναγόμενου. Ειδικότερα αν και παραδέχθηκε ότι από το 2016 ανέλαβε η εταιρεία του, ο ίδιος είχε το αρχείο των οφειλόμενων ποσών. Σε αυτό το αρχείο περιέχεται και η οφειλή του Εναγόμενου, ο οποίος ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι κατέβαλε το όποιο ποσό. Κατέθεσε το Τεκμήριο 15, όπου από τα πρακτικά εκείνης της Γενικής Συνέλευσης φαίνεται να εξουσιοδοτούνται οι Ενάγοντες να προχωρήσουν στο έργο και την υπογραφή του Τεκμηρίου 2.
Αν και δεν ήταν επίδικο κατέθεσε τα έσοδα και έξοδα της πολυκατοικία, όπως δίδονται στις γενικές συνελεύσεις προς τους κύριους των μονάδων (Τεκμήριο 8). Έδωσε δηλαδή λεπτομερή πίνακα με τα έξοδα των Εναγόντων κάθε μήνα, παρά τις υποβολές του Εναγόμενου, ότι τέτοια κατάσταση δεν υπήρχε και δεν δίδετο. Εξήγησε ότι τα κοινόχρηστα είναι σταθερό ποσό και δεν υπάρχει ανάγκη να δίδεται σχετική κατάσταση κάθε μήνα στους κατόχους μονάδας. Ειλικρινώς απάντησε ότι δεν γίνονταν κάθε χρόνο γενικές συνελεύσεις εξηγώντας ότι από το 2020 και έπειτα λαμβάνουν χώρα ετησίως.
Ο ΜΕ 1 λοιπόν ήταν ειλικρινής, σαφής και τεκμηριωμένα στοιχειοθετούσε κάθε θέση του. Δεν πλήγηκε η όποια θέση του ως προς τα επίδικα. Αν και δεν ήταν εμπλεκόμενος με τον όποιοδήποτε τρόπο τον επίδικο χρόνο και η μαρτυρία που έθεσε ενώπιον μου απτόταν δηλώσεων τρίτων, η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή αν ληφθεί υπόψη ότι[3]: όλα τα έγγραφα που κατέθεσε, χωρίς ένσταση υποστηρίζουν έκαστο ισχυρισμό του και αποτελούν επίσημα έγγραφα των Εναγόντων, του Δήμου ή ακόμα και γενικών συνελεύσεων, πλην του Τεκμηρίου 15 όπως θα εξηγηθεί κατωτέρω. Είναι το εξουσιοδοτημένο πρόσωπο από την διοίκηση των Εναγόντων για να καταθέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, ενώ είχε όλα τα έγγραφα στην κατοχή του και τα κατέθεσε επεξηγώντας τα και υποστηρίζοντας τα δεόντως. Δεν είχε κίνητρο για να μην καταθέσει αληθώς, ενώ ειλικρινώς έθεσε όλα τα στοιχεία που ήλθαν στην αντίληψη του. Επομένως η μαρτυρία του ΜΕ 1 κρίνεται αξιόπιστη και γίνεται αποδεκτή.
Έχουν κατατεθεί δύο εκδοχές του πρακτικού Γενικής Συνέλευσης ημερομηνίας 31/7/2013. Το πρώτο ετοιμάστηκε από τον κ. Κουβαρά (Τεκμήριο 15) και το δεύτερο από τον κ. Μιχαηλίδη (Τεκμήριο 17). Από την ενώπιον μου μαρτυρία προκύπτει ότι το ορθό πρακτικό είναι το Τεκμήριο 15 γιατί: Και στα δύο πρακτικά προτείνεται από τον κ. Κουβαρά ο κ. Μιχαηλίδης ως προεδρεύοντα. Στο Τεκμήριο 15 αναφέρεται ότι ο κ. Κουβαράς κρατά πρακτικά, ενώ στο Τεκμήριο 17 δεν αναφέρεται ποιος κρατά πρακτικά. Το Τεκμήριο 17 περιέχει υποκειμενικές τοποθετήσει, οι οποίες δεν έχουν θέση στην αντικειμενική καταγραφή πρακτικών όπως: «γίνεται πλέον φανερό σε όλους ότι δεν υπάρχει σοβαρότητα και ότι τα μέλη της Δ.Ε δεν γνωρίζουν ούτε τι υπογράφουν ούτε τι προτίθενται να κάμουν» ή ότι «οι παρευρισκόμενοι σχολίασαν αρνητικά τις ενέργειες της ΔΕ». Μέσω της αντεξέτασης του Εναγόμενου καταδείχθηκε ότι ο κ. Μιχαηλίδης, ο οποίος υπογράφει το Τεκμήριο 17, είχε οφειλόμενα προς τους Ενάγοντες και άλλα παράπονα από αυτούς, άρα και κίνητρο για να τους μεμφθεί στο Τεκμήριο 17. Τελικώς και ο ίδιος κατέβαλε τις οφειλές που είχε. Ακόμα στο Τεκμήριο 17 αναφέρονται ανακρίβειες και συγκεκριμένα ότι η συμφωνία Εναγόντων και Εργολάβου για την συντήρηση της πολυκατοικίας είχε υπογραφεί πριν την Γενική Συνέλευση, ενώ το Τεκμήριο 2 είναι υπογεγραμμένο σχεδόν ένα μήνα μετά. Επομένως κρίνεται ακροσφαλής η αποδοχή του Τεκμηρίου 17 και γίνεται αποδεκτό το Τεκμήριο 15.
Ο ΜΥ 1 υπέπεσε σε μια σειρά αντιφάσεων. Συγκεκριμένα αμφισβήτησε την ολοκλήρωση του έργου και μάλιστα είπε ότι ο εργολάβος εγκατέλειψε το έργο. Προς τούτο του υποδείχθηκε επιστολή του πολιτικού μηχανικού, υπεύθυνου για το έργο, ο οποίος αποδέχεται όλες τις εργασίες που έγιναν, αναφέρει ότι ολοκληρώθηκαν πλην ορισμένων και μάλιστα ότι ο Εργολάβος προέβη σε επιπλέον εργασίες τις οποίες δεν χρέωσε (Τεκμήριο 20).
Αμφισβήτησε ότι γνώριζε για τις εναντίον του αποφάσεις, όπου διαταζόταν καταβολή οφειλομένων κοινοχρήστων, ενώ του υποδείχθηκαν και χειριζόταν ο ίδιος προσωπικά την υπόθεση (βλ. Τεκμήριο 5). Δεν πλήρωσε κοινόχρηστα από το 2008, ως παραδέχτηκε με την πρόφαση ότι ζητεί να του δώσουν στοιχεία για να πληρώσει το όποιο ποσό. Στην υπό εξέταση περίπτωση πάντως και η συμφωνία για συντήρηση της πολυκατοικίας που διαμένει καταχωρήθηκε (Τεκμήριο 2) και η ολοκλήρωση του έργου (Τεκμήριο 20), χωρίς ο Εναγόμενος να πληρώσει το όποιο ποσό, έστω μετά την κατάθεση τους στο Δικαστήριο. Μάλιστα από τα πρακτικά των γενικών συνελεύσεων προκύπτει ότι εγκρίνονταν κάθε χρόνο οι οικονομικές καταστάσεις (βλ. Τεκμήρια 10 έως 13), παρά τις όποιες σκιές επιχείρησε να θέσει ο Εναγόμενος για την διαχείριση των Εναγόντων.
Αν και αρχικά ο ΜΥ 1 αμφισβήτησε την παραχώρηση της διαχείρισης της πολυκατοικίας σε Εταιρεία, τελικώς και μετά την κατάθεση σχετικών Τεκμηρίων (Τεκμήρια 9 και 10) απάντησε δεν γνωρίζει αν έγινε νόμιμα. Τούτη η αναφορά του περί μη γνώσης του νόμου, έρχεται σε ευθεία αντίφαση τόσο με τις υποβολές στον ΜΕ 1 ότι οι Ενάγοντες λειτουργούν παραβιάζοντας το νόμο, όσο και στην θέση που εξέφρασε πολλάκις περί παράνομης μη σύγκλησης γενικής συνέλευσης κάθε έτος. Επομένως προκύπτει ότι όποτε συμφέρει στον Εναγόμενο γνωρίζει το νόμο, αλλά όποτε καταρρέουν τα επιχειρήματα του υπό το βάρος τεκμηρίων, αγνοεί το νόμο.
Αμφισβητούσε ακόμα και την απαρτία της Γενικής Συνέλευσης του 2022, που ως η θέση του θέτει τη σύσταση των Εναγόντων εν αμφιβόλω, ενώ στα πρακτικά της εν λόγω Γενικής Συνέλευσης αποφασίστηκε ότι υπήρχε απαρτία (βλ. Τεκμήριο 10). Είπε ακόμα ότι έχει απαιτήσεις ο ίδιος εναντίον των Εναγόντων, χωρίς όμως ουδέποτε να καταχωρήσει αγωγή ή ανταπαίτηση εναντίον τους. Ακόμα επέμεινε ότι ο Δήμος Λευκωσίας, δεν αναφέρθηκε σε εκκένωση στην επιστολή Τεκμήριο 2, αγνοώντας το επιτακτικό της προτροπής του Δήμου για επιδιόρθωση της οικοδομής, την οποία έκρινε επικίνδυνη.
Γενικότερα και πέραν των ως άνω προφανών αντιφάσεων του ο Εναγόμενος είχε απόλυτη και άκαμπτη στάση. Εγωιστικά αρνείται να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, ενώ απολαμβάνει τα όσα έργα γίνονται. Έργα που καταδείχθηκε ότι έγιναν από τους Ενάγοντες, όπως η συντήρηση και επιδιόρθωση της πολυκατοικίας. Προσκολλημένος στο πρόσχημα της αναζήτησης στοιχείων, απορρίπτει κάθε απαίτηση των Εναγόντων παρά το ότι είναι κύριο μονάδας στην πολυκατοικία που διαχειρίζονται. Ακόμα και στην προκείμενη περίπτωση που δόθηκαν στοιχεία, πάλι αρνείται την πληρωμή, επικαλούμενος άσχετα ζητήματα όπως την μετέπειτα μη διεξαγωγή γενικής συνέλευσης ή ακόμα και αμφισβητώντας τα στοιχεία που του παρουσιάζονται. Με κάθε σεβασμό αλλά τούτη η στείρα στάση δεν μπορεί να προσφέρει στην διαχείριση κοινόκτητων οικοδομών.
Στη βάση των πιο πάνω εξάγονται τα εξής ευρήματα:
Ο Εναγόμενος είναι ιδιοκτήτης μονάδας στην κοινόκτητη οικοδομή που διαχειρίζονται οι Ενάγοντες. Του αντιστοιχεί το 0,98% της οικοδομής. Ο Δήμος Λευκωσίας με επιστολή του καλούσε τους Ενάγοντες σε επιδιόρθωση της οικοδομής, την οποία έκρινε επικίνδυνη (Τεκμήριο 1). Η Γενική Συνέλευση της πολυκατοικίας, εξουσιοδότησε τους Ενάγοντες να υπογράψουν το Τεκμήριο 2, συμβόλαιο εργολαβίας για την ανακαίνιση της πολυκατοικίας (Τεκμήριο 15). Το Τεκμήριο 2 υπογράφηκε και το έργο τελικώς ολοκληρώθηκε (βλ. Τεκμήριο 20). Κάθε ιδιοκτήτης μονάδας της κοινόκτητης οικοδομής ειδοποιήθηκε για την χρέωση σχετικά με τη διενέργεια της ανακαίνισης της πολυκατοικίας (Τεκμήριο 1). Στον Εναγόμενο, στάλθηκαν και σχετικές επιστολές ώστε να πληρώσει το ποσό που του αναλογεί (Τεκμήρια 6 και 7). Ο Εναγόμενος ουδέν ποσό κατέβαλε.
Τα των διαχειριστικών επιτροπών κοινόκτητων οικοδομών ρυθμίζονται από τα άρθρα 38 Α-ΛΓ του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμος (ΚΕΦ.224) (στο εξής «ο Νόμος»). Αρχικά και σε σχέση με την αμφισβήτηση της σύστασης των Εναγόντων, αυτή δεν μπορεί να εξεταστεί στο παρόν στάδιο. Όπως τέθηκε στην Lioufis & Co Ltd v. Ανδρονίκου κ.ά. [1996] 1(Α) Α.Α.Δ. 773:
«Αν ο ενάγων δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, δεν τίθεται, ούτε θα μπορούσε να τεθεί ζήτημα αντιδικίας με τον εναγόμενο. Αγωγή εκ μέρους ανύπαρκτου προσώπου συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. Το μέσο για την αμφισβήτηση της οντότητας του ενάγοντα είναι αίτηση για τη διαγραφή της αγωγής. Η θέση αυτή ευρίσκει έρεισμα στην απόφαση Russian Commercial and Industrial Bank v. Comptoir D' Escompte de Mulhouse [1925] A.C. 112 (HL).»
Η Lioufis, σφραγίζει την τύχη της εισήγησης του Εναγομένου περί μη νόμιμης σύστασης των Εναγόντων. Δεν μπορεί τούτη η εισήγηση να αποτελέσει αντικείμενο αντιδικίας σε αυτό το στάδιο. Το μέσο που προβλέπεται προς τούτο είναι διαφορετικό και δεν χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα. Όπως έχει δε νομολογηθεί οι Διαχειριστικές αυτές Επιτροπές έχουν δικαίωμα να εμφανίζονται στο Δικαστήριο ως διάδικοι, να ενάγουν και να ενάγονται, επομένως σύννομα οι Ενάγοντες εγείρουν την υπό εξέταση αγωγή[4].
Ακόμα οι διαχειριστικές επιτροπές είναι επιφορτισμένες μεταξύ άλλων και με την συντήρηση της κοινόκτητης οικοδομής όπως και την βελτίωση των συστατικών και προσαρτημάτων της[5]. Επομένως δεν χρειάζονταν καν εξουσιοδότηση οι Ενάγοντες, από Γενική Συνέλευση για να υπογράψουν το Τεκμήριο 2, μέσω του οποίου έγινε ανακαίνιση της πολυκατοικίας. Ήταν ανάμεσα στα καθήκοντα τους και ορθώς το εξετέλεσαν. Είχαν την ευχέρεια μάλιστα να αναζητήσουν το ποσό που αναλογεί στον Εναγόμενο, αφού οι κύριοι όλων των μονάδων απαιτείται από το Νόμο όπως συμμετέχουν στις δαπάνες που είναι αναγκαίες για την συντήρηση της κοινόκτητης ιδιοκτησίας[6]. Τέλος η μη σύγκληση Γενικής Συνέλευσης, για μια χρονιά, μεταγενέστερη μάλιστα των επίδικων, δεν στερεί ούτε αφαιρεί την νομιμότητα των Εναγόντων. Δεν ορίζει ο Νόμος ότι παράβαση του όποιου καθήκοντως διαχειριστική επιτροπής, αφαιρεί από τη νομιμότητα της σύστασης της. Συνεπώς οι Ενάγοντες ως ο Νόμος ορίζει απαίτησαν από τον Εναγόμενο να καταβάλει το ποσό που του αναλογεί σε σχέση με τις αναγκαίες δαπάνες συντήρησης της πολυκατοικίας τους.
Σε αυτό το σημείο οφείλω να σημειώσω τα ακόλουθα: ο Νόμος, αλλά και γενικότερα η φύση των κοινόκτητων οικοδομών, ρυθμίζει τη ζωή αριθμού ατόμων σε ένα χώρο, σε μια μικρή κοινότητα. Άτομα με τη στείρα και απόλυτη συμπεριφορά του Εναγόμενου, πλήττουν την ίδια την έννοια του κοινόκτητου, της συνεργασίας για το καλό των κυρίων των μονάδων. Πλήττουν την έννοια της καλής γειτνίασης και μολύνουν μέχρι και την ποιότητα ζωής των υπόλοιπων, μέσω της αντιπαραγωγικής στάσης που διατηρούν.
Εκδίδεται απόφαση υπέρ των Εναγόντων και εναντίον του Εναγομένου για το ποσό των €3.357,27, το οποίο οφείλει ο Εναγόμενος ως μερίδιο για τις δαπάνες συντήρησης και επιδιόρθωσης της κοινόκτητης οικοδομής πλέον νόμιμο τόκο. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των Εναγόντων και εναντίον του Εναγόμενου, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.)………………………………
Α. Λουκά Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητή
[1] Barry Wyne v. David Costaki Mavronicola [2009] 1 ΑΑΔ 1138
[2] Χριστίνα Ρασποπουλου ν. Θεοδώρα Μακρή, Ποινική ΄Έφεση αρ.287/2015, 11/5/2017, ECLI:CY:AD:2017:B171
[3] Ως το άρθρο 27 του Κεφ. 9 ορίζει.
[4] Μαστρομιχάλη κ.α. V. Διαχειριστική Επιτροπή Μεγάρου Γαλαξίας, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 228/2014, 25/1/2022, ECLI:CY:AD:2022:A25, Ταλιάνου ν. Διαχειριστική Επιτροπή Belmar Complex [2002] 1 A.A.Δ. 102
[5] Βλ. άρθρο 38 ΚΖ (β) του Νόμου
[6] Βλ. άρθρο 38 ΙΑ