ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 1205/2022 (e-justice)
Μεταξύ:
GORDIAN HOLDINGS LIMITED
Εναγόντων
-και-
1. RANCH HOMES LIMITED
2. ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΑ ΑΒΡΑΑΜΙΔΟΥ
Εναγομένων
Ημερομηνία: 30 Ιανουαρίου 2024
Αίτηση ημερομηνίας 28.12.2023 για έκδοση Προσωρινού Διατάγματος
Εμφανίσεις:
Για Εναγόμενες-Αιτήτριες: Η κα Έλλη Μιχαήλ για Ε. ΜΙΧΑΗΛ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΠΕ
Για Ενάγοντες-Καθ΄ ων η αίτηση: Η κα Μαρίτα Πανταζή για ΚΟΥΣΙΟΣ, ΚΟΡΦΙΩΤΗΣ, ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΔΕΠΕ
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την αγωγή με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο, οι ενάγοντες (εταιρεία εξαγοράς πιστώσεων, στην οποία η Τράπεζα Κύπρου μεταβίβασε πιστωτικές διευκολύνσεις, εξ΄ αποφάσεως χρέη και τις εξασφαλίσεις των, περιλαμβανομένων και των πιστωτικών διευκολύνσεων που παραχωρήθηκαν στις εναγόμενες 1 και 2 και ως εκ τούτου αντικατέστησαν την Τράπεζα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της) αξιούν από τις εναγόμενες 1 και 2 αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα, την καταβολή του ποσού των €4.518.384.42, πλέον τόκο προς 4.6970% από 24.9.2019 μέχρι εξόφλησης, κεφαλαιοποιουμένου του τόκου δύο φορές ετήσια, την 30η Ιουνίου και την 31η Δεκεμβρίου. Αξιούν επίσης την εκποίηση ενυπόθηκων ακινήτων.
Σύμφωνα με ό,τι προβάλλεται στην Έκθεση Απαίτησης, η Τράπεζα Κύπρου παραχώρησε στην εναγομένη 1 εταιρεία το 2016 πιστωτικές διευκολύνσεις (δάνειο) στην βάση γραπτής Συμφωνίας ημερομηνίας 23.6.2016, ύψους €3.800.000=. Βάσει των συμφωνηθέντων, το δάνειο θα χρεωνόταν με ετήσιο κυμαινόμενο επιτόκιο προς 3.960% (2.960% βασικό επιτόκιο πλέον 1.000% προσαύξηση) και θα εξοφλείτο στις 5.11.2016. Σε περίπτωση μη εξόφλησης του δανείου κατά την δήλη ημέρα, τούτο θα εχρεώνετο και με τόκο υπερημερίας 2%. Η εναγομένη 2, στην βάση γραπτής Συμφωνίας Εγγύησης ημερομηνίας 23.6.2016, εγγυήθηκε προσωπικά όλες τις υποχρεώσεις της εναγομένης 1 προς την τράπεζα που πήγαζαν από την Συμφωνία Δανείου, μέχρι ποσού €3.800.000=, πλέον τόκους και έξοδα. Προς περαιτέρω εξασφάλιση των υποχρεώσεων της εναγομένης 1, τόσο η ίδια όσο και η εναγομένη 2 υποθήκευσαν ακίνητα τους (οικόπεδα και χωράφια) στους Δήμους Λακατάμειας, Έγκωμης και Λατσιών της επαρχίας Λευκωσίας.
Η εναγομένη 1 (εργοληπτική εταιρεία) και η εναγομένη 2 (κύρια μέτοχος και διευθυντής της εναγομένης 1) καταχώρησαν Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση στην οποία προβάλλουν την δική τους εκδοχή.
Στην Υπεράσπιση τους διατείνονται τα εξής. Παραδέχονται ότι διατηρούσαν στην Τράπεζα Κύπρου χρεωστικούς Λογαριασμούς. Λόγω της οικονομικής κρίσης του 2013 και της παύσης των εργασιών στον κατασκευαστικό τομέα, τα χρεωστικά υπόλοιπα των Λογαριασμών τους διογκώνοντο σε βαθμό που το 2016 η Τράπεζα δεν ήταν πλήρως εξασφαλισμένη με τις υπάρχουσες εξασφαλίσεις που της δόθηκαν. Τον συγκεκριμένο χρόνο, οι εναγόμενες 1 και 2 υπέβαλαν αίτημα προς την Τράπεζα για διευθέτηση των υποχρεώσεων τους. Το αίτημα έγινε αποδεκτό. Παραχωρήθηκε νέα χρηματοδότηση ύψους €3.800.000=. Τράπεζα και εναγόμενες 1 και 2 συμφώνησαν (τα συμφωνηθέντα αποτυπώθηκαν γραπτώς σε Έγγραφο τιτλοφορούμενο «επιστολή αποδοχής πιστωτικών διευκολύνσεων» ημερομηνίας 26.5.2016 και/ή 16.6.2026) πως με το ποσό του δανείου των €3.800.000= θα εξοφλούντο συγκεκριμένοι χρεωστικοί Λογαριασμοί. Το δάνειο των €3.800.000= θα εξοφλείτο με την μεταβίβαση στην Τράπεζα ή σε θυγατρική της εταιρεία, αριθμού ακινήτων. Συμφωνήθηκε πως τα ακίνητα θα μεταβιβάζοντο έναντι του ποσού των €1.954.400=. Με το συγκεκριμένο ποσό θα εξοφλείτο το επίδικο δάνειο και ακόμη ένα δάνειο της εναγομένης 2 για €510.000=. Οφειλόμενο από τις εναγόμενες 1 και 2 ποσό ύψους €2.257.000= περίπου, θα διαγράφετο. Είναι η θέση των εναγομένων 1 και 2 πως οι ίδιες αποδέχτηκαν τον εν λόγω διακανονισμό, επειδή η Τράπεζα θα προέβαινε σε εξάλειψη των Υποθηκών Υ4763/11 και Υ7235/12, οι οποίες εξασφάλιζαν άλλες υποχρεώσεις των εναγομένων 1 και 2, τις οποίες η Τράπεζα αντισυμβατικά και μονομερώς ενεργούσα, εξόφλησε από μέρος του δανείου των €3.800.000=. Οι Υποθήκες βάρυναν συγκεκριμένο ακίνητο στην περιοχή Μακεδονίτισσα, στον Δήμο Έγκωμης στην Λευκωσία, εγγεγραμμένο επ΄ονόματι της εναγομένης 1, εντός του οποίου ευρίσκεται η κύρια και μοναδική κατοικία (πρώτη κατοικία) της εναγομένης 2, στην οποία κατοικεί με την οικογένεια της. Οι ενάγοντες όχι μόνο δεν τήρησαν τα συμφωνηθέντα, αλλά «αντισυμβατικά, αβάσιμα, παράνομα, ατεκμηρίωτα και νομικά απαράδεκτα» καταχώρησαν την παρούσα αγωγή, με την οποία αξιώνουν και την εκποίηση της πρώτης κατοικίας της εναγομένης 2, παρόλο που είχε συμφωνηθεί πως το εν λόγω ακίνητο δεν θα εδίδετο στην Τράπεζα προς εξόφληση του επίδικου δανείου των €3.800.000=. Παράλληλα οι ενάγοντες ξεκίνησαν και την διαδικασία εκποίησης της κατοικίας δυνάμει των προνοιών του μέρους VIA του Νόμου Αρ. 9/65. Κατά τις εναγόμενες 1 και 2, η Συμφωνία του Μαΐου και/ή Ιουνίου 2016 δεν υλοποιήθηκε και οι μεταβιβάσεις των ακινήτων προς εξόφληση του επίδικου χρέους δεν έγιναν λόγω κωλυσιεργίας και/ή υπαιτιότητας της Τράπεζας Κύπρου. Διατείνονται επίσης πως η Τράπεζα ενεργώντας μονομερώς και επιλεκτικά, εφάρμοσε μέρος μόνο των συμφωνηθέντων, σε βάρος των δικών τους συμφερόντων. Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που αιτούνται την απόρριψη της αγωγής ως «ενοχλητικής και/ή αβάσιμης και/ή ως νομικά απαράδεκτης και/ή ως άνευ αντικειμένου».
Ανταπαιτητικώς οι εναγόμενες 1 και 2 αξιώνουν, μεταξύ άλλων, δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να αναγνωρίζεται ότι η Συμφωνία Μαΐου και/ή Ιουνίου του 2016 είναι άκυρη και/ή ανύπαρκτη, ότι οι ενάγοντες δεν νομιμοποιούνται στην έγερση της παρούσας αγωγής. Επίσης, απόφαση με την οποία να διατάσσονται οι ενάγοντες όπως προβούν σε εξάλειψη των Υποθηκών Υ4763/11 και Υ7235/12. Διαζευκτικά απόφαση σε βάρος των εναγόντων και προς όφελος της εναγομένης 2 για ποσό €206.000=, το οποίο κατέβαλε για αποπεράτωση της κατοικίας της.
Με την υπό κρίση Αίτηση, οι εναγόμενες 1 και 2-αιτήτριες αιτούνται τα ακόλουθα:
«1. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στην Ενάγουσα/ Καθ' ής η Αίτηση να προχωρήσει ή καθ' οιονδήποτε τρόπο να συνεχίσει τη διαδικασία εκποίησης του ακινήτου που βαρύνεται με τις προς όφελος της Εναγούσης υποθήκες (Πρώτη Υποθήκη) υπ' αριθμό Υ4763/2011 και (Δεύτερη Υποθήκη) υπ΄ αριθμό Υ7235/2012 Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας, το οποίο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Εναγομένης 1, μέχρι την εκδίκαση της παρούσας αγωγής.
2. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στην Ενάγουσα/ Καθ΄ ής η Αίτηση να προχωρήσει ή καθ' οιονδήποτε τρόπο να συνεχίσει τη διαδικασία εκποίησης του ακινήτου που βαρύνεται με τις υποθήκες (Πρώτη Υποθήκη) υπ΄ αριθμό Υ4763/2011 και (Δεύτερη Υποθήκη) υπ΄ αριθμό Υ1235/2012 Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας το οποίο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Εναγομένη 1, είτε όπως προβλέπεται στο ΜΕΡΟΣ VIA του Ν.9/1965 ως έχει τροποποιηθεί είτε άλλως πως μέχρι την εκδίκαση της παρούσας αγωγής.
3. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να παραμερίζεται η Ειδοποίηση ημερομηνίας 13.11.2023 τύπου «ΙΑ», η οποία επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 3 στην Ένορκη Δήλωση της κας Κυριακής Χατζηκωνσταντά Αβρααμίδου που συνοδεύει την παρούσα Αίτηση και η οποία αποστάληκε από την Ενάγουσα με ταχυδρομείο και παραλήφθηκε στις 22.11.2023 από την Αιτήτρια, με σκοπό την πώληση με πλειστηριασμό του ακινήτου της Υποθήκης Υ4763/2011 Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας, όπως αυτό περιγράφεται στην ειδοποίηση τύπου «ΙΑ», ιδιοκτησίας της Αιτήτριας 1, η οποία πώληση έχει ορισθεί να γίνει με ηλεκτρονικό πλειστηριασμό στις 31.1.2024 και ώρα 10.00 π.μ. στη διεύθυνση www.eauction-cy.com.
4. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στην Ενάγουσα/ Καθ΄ ής η Αίτηση να αρχίσει ή καθ' οιονδήποτε τρόπο να προβεί σε νέα διαδικασία εκποίησης του ακινήτου που βαρύνεται με τις υποθήκες (Πρώτη Υποθήκη) υπ' αριθμό Υ4763/2011 και (Δεύτερη Υποθήκη) υπ΄ αριθμό Υ7235/2012
Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας μέχρι την εκδίκαση της παρούσας αγωγής.
5. Τα έξοδα της παρούσας Αιτήσεως πλέον ΦΠΑ».
Η παρούσα αίτηση βασίζεται στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, στα άρθρα 4, 5, και 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, στο ΜΕΡΟΣ VIA του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου 9/1965 - ως έχει τροποποιηθεί από τον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (Τροποποιητικό) Νόμο του 2018 - (στο εξής «Νόμος»), Δ.48 Θ. 1-4 και 7-9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στα άρθρα 80 και 81 του Περί ακίνητης ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου Κεφ. 224 ως έχει τροποποιηθεί, στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας Μέρος 2, ιδιαίτερα στα άρθρα 16, 23, 26, 28 και 30, στις πρόνοιες της Οδηγίας της Κεντρικής Τράπεζας περί Διαχείρισης Καθυστερήσεων του 2013 και των παραρτημάτων της, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.48 Θ.Θ.1 - 4, 7 και 8, στη Νομολογία, στο δίκαιο της επιείκειας, στο κοινοδίκαιο και τέλος, στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, στις αρχές που σχετίζονται με απαγορευτικά διατάγματα που καθιέρωσε η Νομολογία Mareva v International Bulk Carriers [1980] 1 All ER 213 και των Νομολογιακών Αρχών που ακολούθησαν την απόφαση αυτή.
Την Αίτηση υποστηρίζει Ένορκη Δήλωση της εναγομένης 2, Διευθύντριας και μετόχου της εναγομένης 1. Η ομνύουσα υιοθετεί και επαναλαμβάνει το περιεχόμενο της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης. Τονίζει πως το ακίνητο στην Μακεδονίτισσα, εντός του οποίου ευρίσκεται η κατοικία της, δεν περιλαμβάνετο στα ακίνητα τα οποία θα μεταβιβάζοντο στην Τράπεζα, στα πλαίσια της Συμφωνίας Μαΐου και/ή Ιουνίου του 2016. Τούτο εξασφάλιζε άλλες υποχρεώσεις των εναγομένων 1 και 2, τις οποίες η Τράπεζα αντισυμβατικά εξόφλησε από το ποσό του δανείου των €3.800.000=. Πέραν της καταχώρησης της παρούσας αγωγής με την οποία ζητείται η εκποίηση των Υποθηκών που βαρύνουν το συγκεκριμένο ακίνητο, οι ενάγοντες ξεκίνησαν και την διαδικασία εκποίησης του ακινήτου στην βάση του Μέρους VIA του Νόμου Αρ. 9/65. Την 1.8.2023 απέστειλαν την Ειδοποίηση Τύπος «Ι», μαζί με Κατάσταση Λογαριασμού. Είναι θέση της ομνύουσας ότι στην εν λόγω Κατάσταση, οι ενάγοντες «επιμελώς» παραλείπουν να αναφέρουν τον Λογαριασμό ή τους Λογαριασμούς οι οποίοι εξασφαλίζονται με την Υποθήκη Υ4763/11. Αναφέρεται μόνο το ενυπόθηκο χρέος. Καταλήγει, ότι η απλή αναφορά στο ενυπόθηκο χρέος «δεν μπορεί να αποτελεί Κατάσταση Λογαριασμού». Παρά το ότι η ίδια, από την ημερομηνία λήψης της Ειδοποίησης Τύπος «Ι» επανειλημμένως επικοινώνησε με τους ενάγοντες επιβεβαιώνοντας την ετοιμότητα της για υλοποίηση των όσων συμφωνήθηκαν τον Μάιο ή Ιούνιο του 2016, οι ενάγοντες απέστειλαν την Ειδοποίηση Τύπος «ΙΑ» ημερομηνίας 13.11.2023 (παρελήφθη στις 22.11.2023), σύμφωνα με την οποία στις 31.1.2024 θα πραγματοποιηθεί ηλεκτρονικός πλειστηριασμός του ενυπόθηκου ακινήτου. Επαναλαμβάνει πως το επίδικο δάνειο των €3.800.000= αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας μεταξύ της ίδιας, της εταιρείας της (εναγομένη 1) και της Τράπεζας Κύπρου, η οποία δεν υλοποιήθηκε από υπαιτιότητα και/ή υπαναχώρηση της Τράπεζας. Πως το συγκεκριμένο ακίνητο το οποίο βαρύνετο με τις Υποθήκες Υ4763/11 και Υ7235/12, δεν εξασφάλιζε το επίδικο δάνειο. Πως «οι Λογαριασμοί», τους οποίους εξασφάλιζαν οι προαναφερόμενες Υποθήκες εξοφλήθηκαν από το δάνειο των €3.800.000= και σήμερα είναι «ανύπαρκτοι». Είναι τέλος η εισήγηση της πως έχει καλή Υπεράσπιση στην αγωγή και πως θα πρέπει να εκδοθούν τα αιτούμενα Διατάγματα ώστε να προστατευθεί η κατοικία της από την εκποίηση.
Οι ενάγοντες καταχώρησαν Ένσταση προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, πως η Αίτηση είναι νομικά ανυπόστατη και/ή πραγματικά αβάσιμη και/ή ότι ελλείπει το αναγκαίο νομικό και πραγματικό υπόβαθρο για την έκδοση των αιτουμένων Διαταγμάτων. Πως καμμιά από τις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν.14/1960 δεν ικανοποιείται. Πως η Αίτηση δεν αποτελεί το ορθό δικονομικό διάβημα, καθότι σύμφωνα με το Μέρος VIA του Νόμου (Αρ. 9/65), η διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου μέσω πλειστηριασμού, δύναται να παραμεριστεί και/ή ακυρωθεί, μόνο μέσω της καταχώρησης Αίτησης/Έφεσης εναντίον της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ». Πως η Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση που καταχώρησαν οι εναγόμενες 1 και 2 στην αγωγή δεν έχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Πως η καταχώρηση της Αίτησης είναι καταχρηστική, δεδομένου του ότι οι εναγόμενες 1 και 2 καταχώρησαν παράλληλα, στις 28.12.2023, την Αίτηση/Έφεση με αριθμό 594/2023, με την οποία ζητούν τον παραμερισμό της Ειδοποίησης Τύπος «ΙΑ», ημερομηνίας 13.11.2023.
Η Ένσταση υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση του Αβραάμ Αδάμου, υπαλλήλου των εναγόντων, δεόντως εξουσιοδοτημένου. Ο ομνύων επιχειρηματολογεί υπέρ της απόρριψης της Αίτησης. Σε αντίθεση με ό,τι οι εναγόμενες 1 και 2 ισχυρίζονται για τα συμφωνηθέντα του Μαΐου και/ή Ιουνίου 2016, η δική του θέση είναι πως οι επίδικες Υποθήκες (Υ4763/11 και Υ7235/12) είναι μεταξύ αυτών που εξασφάλιζαν το δάνειο των €3.800.000=. Διατείνεται πως οι εναγόμενες 1 και 2 δεν συμμορφώθηκαν με τα συμφωνηθέντα, παρέλειψαν να αποπληρώσουν το δάνειο και οι ενάγοντες με επιστολή τους ημερομηνίας 23.9.2019 τερμάτισαν την Συμφωνία Δανείου του 2016 και απαίτησαν την πλήρη εξόφληση του χρεωστικού υπολοίπου.
Είναι καλά γνωστό ότι το ουσιαστικό δίκαιο για την έκδοση παρεμπιπτόντων διαταγμάτων παρέχεται από το άρθρο 32 του Νόμου 14/60, ενώ ο Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος και οι Κανονισμοί, προσδιορίζουν το δικαιοδοτικό πλαίσιο [Demades ν. Studio (1996) 1 A.A.Δ. και Αίτηση Χάρη Φεσσά (1990) 1 Α.Α.Δ. 704].
Το άρθρο 32 του Νόμου 14/60, παρέχει στο Δικαστήριο ευρεία εξουσία σχετικά με την έκδοση παρεμπιπτόντων διαταγμάτων. Το εν λόγω άρθρο έχει αναλυθεί με σαφήνεια στην Οδυσσέως ν. Pieris Estates Ltd (1982) 1 A.A.Δ. 557 και έχει έκτοτε επιβεβαιωθεί σε πλείστες όσες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Τα τρία κριτήρια που τίθενται ως προϋποθέσεις θα πρέπει να ικανοποιηθούν σωρευτικά πριν το Δικαστήριο περάσει στην εξέταση του ισοζυγίου της ευχέρειας, κατά πόσον δηλαδή είναι εύλογο και δίκαιο να εκδοθεί το Διάταγμα, με τη συνεκτίμηση όλων των σχετικών παραγόντων.
Οι τρεις αυτές προϋποθέσεις είναι οι εξής:
(1) Η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση.
(2) Η ύπαρξη πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγοντας σε θεραπεία.
(3) Το ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, εκτός εάν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
Η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος ικανοποιείται με αναφορά στα καταχωρημένα δικόγραφα για την αποκάλυψη μιας συζητήσιμης υπόθεσης ενώ το δεύτερο κριτήριο ικανοποιείται με την αποδεικτική δύναμη της υπόθεσης και σχετίζεται με την ένδειξη ή παρουσίαση ορατής πιθανότητας επιτυχίας. Ενώ το πρώτο κριτήριο σχετίζεται κατ’ ουσία με τη νομική και μόνο θεμελίωση της αξίωσης όπως διατυπώνεται στο κλητήριο ένταλμα, το δεύτερο προχωρεί ένα πρόσθετο βήμα συσχετίζοντας τη νομική αυτή θεμελίωση με την προσφερόμενη μαρτυρία όπως εξάγεται από τις ενόρκους δηλώσεις ή την αντεξέταση των μαρτύρων για την πραγματική θεμελίωση της αγωγής επί των γεγονότων. Επαρκεί, σε αυτό το στάδιο, να καταδειχθεί κάτι πέραν της απλής πιθανολόγησης αλλά και κάτι λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων για να ικανοποιηθεί το δεύτερο αυτό κριτήριο. Το τρίτο κριτήριο ικανοποιείται όπου οι αποζημιώσεις θεωρούνται ότι δεν αποτελούν ικανοποιητική θεραπεία. Είναι γνωστό ότι η θεραπεία του προσωρινού διατάγματος ανάγεται κατ’ εξοχή στο δίκαιο της επιείκειας και αν η αποτίμηση σε χρήμα μπορεί να γίνει εύλογα, τότε η έκδοση του διατάγματος ή η διατήρηση του σε ισχύ αποκλείεται. Ακόμη και ασυνήθης δυσκολία στην εκτίμηση των ζημιών δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη έρεισμα για την έκδοση διατάγματος [Κ.Ο.Τ. ν. Θεωρή (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 255].
Τούτων λεχθέντων, θα προχωρήσω στην συνέχεια στην εξέταση των προϋποθέσεων που θα πρέπει να πληρούνται όπως επιτάσσει το Άρθρο 32 του Νόμου 14/60.
Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις είναι σε κάποιο βαθμό αλληλένδετες, ιδιαίτερα στην περιορισμένη σφαίρα εξέτασης σ΄ αυτό το ενδιάμεσο στάδιο, όπου τα δικόγραφα εξετάζονται μαζί με τα στοιχεία που εμπεριέχονται στις Ένορκες Δηλώσεις και σε περίπτωση που οι ενόρκως δηλούντες αντεξεταστούν, και από την μαρτυρία που προκύπτει από την αντεξέταση.
Όπως έχει προαναφερθεί, η πρώτη προϋπόθεση έχει άμεση σχέση με την νομική θεμελίωση της αξίωσης, ενώ η δεύτερη απαιτεί και την εξέταση της προσφερόμενης μαρτυρίας ως προς την πραγματική θεμελίωση της αίτησης.
Είναι καλά γνωστό και νομολογημένο ότι σε ενδιάμεσες αιτήσεις, όμως η παρούσα, τα επίδικα ζητήματα δεν αποφασίζονται τελεσίδικα από το Δικαστήριο, το οποίο θα πρέπει να αποφεύγει να καταλήγει σε τελικά συμπεράσματα ως προς το πραγματικό και νομικό υπόβαθρο της υπόθεσης (Adidas v. Jonitexo Ltd (1984) 1 C.L.R. 263, Άκης άλλως Γρηγόρης Ν. Γρηγορίου κ.α. v. Χριστιάνα Σταύρου Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248).
Από τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, κρίνω πως καμμιά από τις τρεις προϋποθέσεις του άρθρου δεν ικανοποιείται.
Αποτελεί κοινό έδαφος πως οι εναγόμενες 1 και 2 αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην αποπληρωμή των υποχρεώσεων τους έναντι της Τράπεζας Κύπρου. Γι΄ αυτό και το 2016 προχώρησαν σε αναδιάρθρωση των χρεών τους. Είναι η θέση τους, όπως προβάλλεται μέσα από την Γραπτή Αγόρευση της συνηγόρου των, πως η αναδιάρθρωση με την σύναψη του δανείου των €3.800.000= προς εξόφληση των παλαιότερων υποχρεώσεων τους, είχε ως αποκλειστικό σκοπό την διάσωση της πρώτης κατοικίας της εναγομένης 2, η οποία βαρύνετο με τις Υποθήκες Υ4763/11 και Υ7235/12 και πως γι΄ αυτό τον λόγο, το Έγγραφο (Επιστολή Αποδοχής πιστωτικών Διευκολύνσεων) που υπέγραψαν αμφότερα τα μέρη (Τεκμήριο 1 στην Ένορκη Δήλωση της εναγομένης 2 που υποστηρίζει την υπό κρίση Αίτηση), δεν περιλαμβάνει στις εξασφαλίσεις (Υποθήκες) τις εν λόγω δύο Υποθήκες. Προχωρώντας ένα βήμα περαιτέρω, οι εναγόμενες 1 και 2 υποστηρίζουν πως ποσό €1.954.000= θα θεωρείτο ως εξοφληθέν εάν μεταβιβάζοντο στην Τράπεζα καθορισμένα στο Έγγραφο, ακίνητα. Η θέση αυτή δεν βρίσκει έρεισμα στο προαναφερόμενο Έγγραφο, στο οποίο ρητά καταγράφονται μεταξύ των εξασφαλίσεων και οι εν λόγω Υποθήκες. Όσον αφορά την μεταβίβαση συγκεκριμένων ακινήτων, ρητά καταγράφεται ότι τα ακίνητα θα μεταβιβαστούν στην Τράπεζα ή σε θυγατρική της εταιρεία, νοουμένου ότι θα διενεργηθεί νομικοοικονομικός έλεγχος (due diligence) από την Τράπεζα και δεν προκύψει οποιοδήποτε εμπόδιο. Καταγράφεται επίσης ότι «Η Τράπεζα δεν αναλαμβάνει οποιαδήποτε δέσμευση ή εγγύηση για αγορά οποιασδήποτε ακίνητης ιδιοκτησίας». Στο Έγγραφο υπάρχει πρόνοια και για τις Υποθήκες που βαρύνουν τα ακίνητα που θα μεταβιβαστούν στην Τράπεζα. Με την μεταβίβαση των ακινήτων, οι Υποθήκες θα εξαλειφθούν. Πρόνοια στο Έγγραφο γίνεται και για τις υπόλοιπες Υποθήκες και εξασφαλίσεις. Αυτές, όπως καταγράφεται, «θα παραμείνουν μέχρι την εξόφληση όλων των έμμεσων διευκολύνσεων (σχετικά με τις εγγυήσεις των εργολάβων και βεβαιώσεων)».
Από τα προαναφερθέντα, προκύπτει ότι η θέση των εναγομένων 1 και 2 ούτε αποτυπώνεται ούτε και συνάγεται από τις πρόνοιες του Εγγράφου, ημερομηνίας 19.5.2016. Ως εκ τούτου, δεν αποκαλύπτεται η νομική θεμελίωση της όποιας διεκδίκησης τους, ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση να κρίνει κατά πόσον υπάρχει σοβαρό ζήτημα για εκδίκαση.
Τα όσα έχω προαναφέρει ισχύουν και για την δεύτερη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν.14/1960. Με τα όσα οι εναγόμενες 1 και 2 προσκόμισαν σε σχέση με την αποδεικτική δύναμη της υπόθεσης τους, δεν ικανοποιείται το κριτήριο της ορατής πιθανότητας επιτυχίας. Οι ισχυρισμοί τους παρέμειναν αόριστοι, χωρίς το αναγκαίο υπόβαθρο.
Παρόλο που η τύχη της Αίτησης έχει κριθεί (δεδομένου του ότι και οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32 θα πρέπει να ικανοποιούνται σωρευτικά) ούτε και η τρίτη προϋπόθεση, κατά την γνώμη μου, ικανοποιείται. Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε που να καταδεικνύει πως οι ενάγοντες είναι αφερέγγυοι και πως δεν θα είναι σε θέση να αποζημιώσουν τις εναγόμενες 1 και 2 σε περίπτωση που διαφανεί πως κακώς δεν έχουν εκδοθεί τα αιτούμενα Διατάγματα. Υπενθυμίζω πως σε σχέση με την τρίτη προϋπόθεση, θα πρέπει να δίδονται στοιχεία σε σχέση με την οικονομική δυνατότητα των καθ΄ων η αίτηση να αποζημιώσουν τους αιτητές σε περίπτωση επιτυχίας της υπόθεσης τους. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει προσκομιστεί οτιδήποτε σχετικό με το εν λόγω ζήτημα.
Για όλους αυτούς τους λόγους η Αίτηση απορρίπτεται. Τα έξοδα, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή στο τέλος της αγωγής και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο οπόταν και θα είναι πληρωτέα, επιδικάζονται υπέρ των εναγόντων-Καθ’ ων η αίτηση και σε βάρος των εναγομένων 1 και 2-Αιτητών.
(Υπ.) Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη, Π.Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΕΝ