ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Ν. Παπανδρέου, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 2744/17
Μεταξύ:
TATIANA KOZLOVA
Ενάγουσας / Καθ’ ης η Αίτηση
-και-
THE BERNOULLI TRADING COMPANY LTD
Εναγόμενων / Αιτητών
Ημερομηνία: 25 Ιανουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές / Εναγόμενους: Α. Χατζηϊωάννου & ΣΙΑ
Για Ενάγουσα / Καθ’ ης η Αίτηση: κα Α. Χρ. Ιωαννίδου για Σκορδής & Στεφάνου Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ι. Εισαγωγή / Ιστορικό
1. Με την παρούσα απόφαση του το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει κατά πόσο τα δικόγραφα «συμπληρώθηκαν» εν τη εννοία της Νέας Διαταγής 30 εντός επτά ή δεκατεσσάρων ή εικοσιμίας ημερών από την καταχώρηση της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης των Εναγόμενων ή σε μεταγενέστερο χρόνο και αφού η Ενάγουσα καταχώρησε Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση. Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης των εκατέρωθεν θέσεων κρίνω σκόπιμο να παραθέσω ευθύς εξ αρχής το ιστορικό της υπόθεσης όπως αυτό προκύπτει από τον δικαστικό φάκελο:
- Στις 6.7.17 καταχωρήθηκε η Αγωγή με Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα.
- Στις 24.11.17 καταχωρήθηκε Σημείωμα Εμφάνισης.
- Στις 21.11.18 καταχωρήθηκε Έκθεση Απαίτησης.
- Στις 21.1.2019 καταχωρήθηκε αίτηση για απόφαση λόγω μη υπεράσπισης.
- Στις 23.5.2019 καταχωρήθηκε Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση των Εναγόμενων.
- Στις 30.5.2019 αποσύρθηκε η πιο πάνω αίτηση για απόφαση.
- Στις 3.2.23 καταχωρήθηκε Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση από την Ενάγουσα. Ταυτόχρονα καταχωρήθηκε και Κλήση για Οδηγίες από την Ενάγουσα.
- Στις 9.6.23 καταχωρήθηκε ένσταση στην Κλήση για Οδηγίες («η Ένσταση»). Ταυτόχρονα καταχωρήθηκε και η υπό κρίση αίτηση με την οποία οι Αιτητές / Εναγόμενοι ζητούν (α) απόρριψη και/ή παραμερισμό της Απάντησης στη Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση, (β) απόρριψη και/ή παραμερισμό της Κλήσης για Οδηγίες της Ενάγουσας και (γ) απόρριψη της αγωγής λόγω μη τήρησης των προνοιών της Νέας Διαταγής 30 («η Αίτηση»).
2. Η Ένσταση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του κ. Συρίμη, διευθυντή των Εναγόμενων, ο οποίος παραθέτει το ιστορικό της υπόθεσης και προβάλλει ότι τα δικόγραφα έκλεισαν στις 30.5.2019. Ένορκη δήλωση με αντίστοιχο περιεχόμενο συνοδεύει και Αίτηση. Η πλευρά της Ενάγουσας δεν καταχώρησε ένσταση στην Αίτηση εφ’ όσον, ως επεξήγησαν οι συνήγοροι της, το ζήτημα που προκύπτει είναι αμιγώς νομικό, πλην όμως επιφύλαξαν το δικαίωμα τους να αγορεύσουν.
3. Τα μέρη παραχώρησαν στο Δικαστήριο τις γραπτές τους αγορεύσεις προβάλλοντας την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία τους. Έχω λάβει υπόψιν μου στην πλήρη τους έκταση το σύνολο των πιο πάνω και ειδική αναφορά σε αυτά θα προβώ πιο κάτω στο βαθμό που αυτό κρίνεται αναγκαίο. Αναφέρω επίσης ότι επειδή η Ένσταση καλύπτεται από τα όσα καταγράφονται επί της Αίτησης, θα επιληφθώ τόσο της Αίτησης όσο και της Ένστασης ταυτόχρονα συνεξετάζοντας τούτες στα πλαίσια της παρούσας απόφασης.
ΙΙ. Εξέταση της εκατέρωθεν επιχειρηματολογίας και συμπεράσματα
4. Τα μέρη φαίνεται να συμφωνούν στο ότι οι πρόνοιες της Νέας Διαταγής 30 ενεργοποιούνται από το χρόνο που τα δικόγραφα θεωρούνται συμπληρωμένα. Τούτο προκύπτει από το ίδιο το λεκτικό της Νέας Διαταγής 30.[1] Σχετική είναι και η Γεωργίου ν. Αντωνίου Πολ. Έφ. 185/2017, 18.4.2018, ECLI:CY:AD:2018:A173.
5. Πότε λοιπόν συμπληρωθήκαν τα δικόγραφα στην παρούσα αγωγή; Ο συνήγορος για την Ενάγουσα επιχειρηματολόγησε με παραπομπή σε πρωτόδικες αποφάσεις, ότι αυτό έγινε είτε επτά είτε δεκατέσσερις ημέρες είτε εικοσιμία ημέρες από την επίδοση της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης της Εναγόμενης. Τούτο διότι, ως επεξήγησε, το δικόγραφο «Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση» δεν αποτελεί «αναγκαίο δικόγραφο» για σκοπούς συμπλήρωσης της δικογραφίας σε οποιαδήποτε υπόθεση.
6. Με όλο το σέβας η πιο πάνω θέση δεν με βρίσκει σύμφωνη. Ο Κανονισμός 11 της Διαταγής 26 διαλαμβάνει ότι:
“Where a pleading subsequent to reply is not ordered, then, at the expiration of seven days from the delivery of the defence or reply (if any); or, where a pleading subsequent to reply is ordered, and the party who has been ordered or given leave to deliver the same fails to do so within the period limited for that purpose, then, at the expiration of the period so limited, the pleadings shall be deemed to be closed and material statements of fact in the pleading last delivered shall be deemed to have been denied and put in issue:
Provided that this Rule shall not apply to a defence to a counter-claim and that unless the plaintiff delivers a defence to a counter-claim, the statements of fact contained in such counter-claim shall at the expiration of fourteen days from the delivery thereof or of such time (if any) as may by order be allowed for delivery of a defence thereto be deemed to be admitted, but the Court or Judge may at any subsequent time give leave to the plaintiff to deliver such a defence.”
7. Συνεπώς, με βάση τη γραμματική έννοια της πιο πάνω πρόνοιας, τα δικόγραφα θεωρούνται συμπληρωμένα με την παρέλευση επτά ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία θα έπρεπε να είχε καταχωρηθεί απάντηση ή επτά ημέρες από την καταχώρηση της απάντησης. Ο κανόνας όμως δεν εφαρμόζεται εκεί όπου όπου καταχωρείται και υπεράσπιση σε τυχόν ανταπαίτηση του εναγόμενου («(p)rovided that this Rule shall not apply to a defence to a counter-claim»). Τα όσα κατά τα λοιπά καταγράφονται στην εξαίρεση του Κανονισμού 11 της Διαταγής 26 ρυθμίζουν ειδικά και αποκλειστικά το ζήτημα της αποδεκτότητας της ουσίας των ισχυρισμών του ανταπαιτούντος διαδίκου εκεί όπου δεν καταχωρείται υπεράσπιση στην ανταπαίτηση, και τίποτε άλλο. Δεν αφορούν το διακριτό ζήτημα περί της συμπλήρωσης της δικογραφίας.
8. Επίρρωση για την πιο πάνω ερμηνεία αντλώ και από το Σύγγραμμα Annual Practice 1958 στην σελ. 614 όπου σε σχέση με την αντίστοιχη και πανομοιότυπη αγγλική παλαιά διαταγή 27 κ.13 αναφέρεται ότι: “(t)he effect of the Rule is that the pleadings close either (a) seven days after defence or reply, if any, or (b) if a pleading subsequent to reply is ordered to be delivered and is not delivered within a certain time, then at the close of that time.” Παραπέμπω σχετικά και στις πρωτόδικες αποφάσεις με Αρ. Αγωγής 1385/18, ημερ. 22.2.22 (υπό Π. Αγαπητού, Ε.Δ.) και Αρ. Αγωγής 1126/20, ημερ. 24.5.22 (υπό Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ.) από τις οποίες αντλώ καθοδήγηση.
9. Ούτε και είναι υπό οιεσδήποτε περιστάσεις δυνατό να κριθεί ότι η προθεσμία της απάντησης είναι διαφορετική από εκείνη της υπεράσπισης με δεδομένο το ότι, διάδικος ο οποίος επιθυμεί να εγείρει ανταπαίτηση το πράττει μέσω ενός ενιαίου δικογράφου – βλ. Σύγγραμμα Annual Practice στις σελ. 415 και 562 “(t)he reply and defence are delivered together as a single document.” (βλ. επίσης και σελ. 561).
10. Των πιο πάνω δοθέντων καταλήγω ότι καμία από τις περιόδους που υπέδειξε ο συνήγορος των Εναγόμενων ενεργοποιήθηκε από την καταχώρηση της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης, για σκοπούς «συμπλήρωσης των δικογράφων» εν τη εννοία της Νέας Διαταγής 30.
11. Στρεφόμενη στην επισήμανση του συνηγόρου των Εναγόμενων ότι η Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση θα πρέπει να αγνοηθεί καθώς αυτή καταχωρήθηκε άνευ άδειας, παρατηρώ τα εξής. Το γεγονός ότι το εν λόγω δικόγραφο καταχωρήθηκε άνευ άδειας του Δικαστηρίου είναι αδιαμφισβήτητο. Αυτό μάλιστα έγινε τέσσερα σχεδόν έτη από την καταχώρηση της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης των Εναγόμενων, παράτυπα και χωρίς οποιαδήποτε επεξήγηση ως προς την καθυστέρηση. Εισηγούνται οι συνήγοροι των Εναγόμενων, με παραπομπή στην Αθανασιάδη ν. Αλεξάνδρου (1991) 1 ΑΑΔ 945 ότι το Δικαστήριο δεν κέκτηται διακριτικής ευχέρειας στην απουσία σχετικού αιτήματος, για παράταση του χρόνου καταχώρησης δικογράφου είτε δυνάμει της Διαταγής 64 είτε δυνάμει της Διαταγής 57. Η πιο πάνω θέση δεν με βρίσκει σύμφωνη. Στην Μπούλος Μαρσέλ κ.ά. ν. Λαϊκής Τράπεζας Λτδ (2001) 1 ΑΑΔ 1858 υιοθετήθηκε το εξής απόσπασμα από το Σύγραμμα Annual Practice:
“Defence Delivered after Default. - A defence delivered after the proper time cannot be disregarded, even though it is not delivered until after the plaintiff has served notice of motion for judgment under this Rule (Gill v. Woodfin, 25 Ch. D. 707, C.A.). In such a case the Court will have regard to the contents of the defence delivered out of time, and deal with the case in such a manner that justice can be done (Gibbings v. Strong, 26 Ch. D. 66, C.A.; Montagu v. Land Corporation, etc., 56 L.T. 730).”
12. Κατ’ ίδιο πλέγμα, στο ίδιο Σύγγραμμα Annual Practice 1958 στη σελ. 612 αναφέρεται ότι:
“Counterclaim - Default in reply to. - Having regard to O. 23, r.2, which provides that where a counterclaim is pleaded, a reply thereto shall be subject to the rules applicable to defences, it would seem that default in delivering a reply is followed by all the consequences, quod the counterclaim, as default in delivering a defence to a statement of claim (…)”
13. Συναφώς, το Δικαστήριο δεν δύναται να αγνοήσει το περιεχόμενο της Απάντησης στην Υπεράσπιση και Υπεράσπισης στην Ανταπαίτηση, παρά το ότι τούτο καταχωρήθηκε εκπρόθεσμα, αλλά υποχρεούται να διαχειριστεί την υπόθεση σύμφωνα με το συμφέρον της δικαιοσύνης.
14. Στρεφόμενη στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, ανατρέχοντας στον δικαστικό φάκελο διαπιστώνεται αβίαστα ότι η Ενάγουσα πράγματι επέδειξε αδικαιολόγητη αδράνεια στην προώθηση της απαίτησης της και στην έγερση της υπεράσπισης της, στην ανταπαίτηση των Εναγόμενων. Αντίστοιχη όμως αδράνεια, για την αντίστοιχη περίοδο, επέδειξαν και οι Εναγόμενοι, αφ’ ενός, στο να αξιώσουν το αποτέλεσμα που σήμερα αξιώνουν μέσω της Αίτησης και της ένστασης τους στην Κλήση για Οδηγίες των Εναγόντων. Αφ’ ετέρου, στο να προωθήσουν και τη δική τους απαίτηση. Καμία αιτιολόγηση παραχώρησαν για ποιον λόγο οι ίδιοι απέμειναν αδρανείς, αφήνοντας την διαδικασία, στην ουσία, στην τύχη της παρά το εύρος των διαβημάτων που είχαν στη διάθεση τους για τους πιο πάνω σκοπούς. Αναφέρεται χαρακτηριστικά προς τούτο στη σελίδα 817 του Annual Practice 1958:
“Default of reply to counterclaim (….) The defendant may apply to dismiss the action under the inherent jurisdiction of the Court to dismiss (…) and apply by motion for judgment on his counterclaim (….).
15. Τίποτε από τα πιο πάνω έπραξαν για τέσσερα έτη και κανένα ενδιαφέρον επέδειξαν παρά τα όσα σπεύδουν σήμερα να καταλογίσουν στην Ενάγουσα. Δια της συμπεριφοράς τους αποδέχονταν και αποδέχθηκαν την ολιγωρία της τελευταίας. Στην πραγματικότητα, αποκλειστικό έναυσμα για την μετέπειτα αντίδραση και σημερινή στάση τους, ήταν η επιλογή της Ενάγουσας να κινήσει τον μηχανισμό για προώθηση της απαίτησης της με την καταχώρηση του δικογράφου της. Παρά τούτο, σήμερα ζητούν να επωμιστεί μόνο η ίδια τις επιπτώσεις της από κοινού αδράνειας τους αυτής με αποτέλεσμα να μην της επιτραπεί να υπερασπιστεί την ανταπαίτηση των Εναγόμενων, που επαναλαμβάνω, οι ίδιοι επέλεξαν να μην προωθήσουν εδώ και τέσσερα έτη παρά το ότι είχαν κάθε δικαίωμα να το πράξουν. Σημειώνω επίσης ότι οι Εναγόμενοι δεν έχουν καταδείξει οιαδήποτε δυσμένεια στα συμφέροντα τους που να προκλήθηκε από την εν λόγω καθυστέρηση, η οποία δεν δύναται να θεραπευτεί με την επιδίκαση εξόδων (βλ. Φαλέκκος ν. Χριστοφίδη (2013) 1 ΑΑΔ 2534 και εκεί αναφερόμενες αυθεντίες.) Των πιο πάνω δοθέντων, η παρατυπία της Ενάγουσας αίρεται, αίτημα το οποίο προώθησε μέσω της αγόρευσης των δικηγόρων της που παραχώρησε στο Δικαστήριο, όχι αυτολεξεί αλλά δια της ουσίας της επιχειρηματολογίας της και συναφώς το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψιν το περιεχόμενο του δικογράφου της, ωσάν αυτό να είχε καταχωρηθεί εμπρόθεσμα.
16. Στρέφομαι στο αίτημα για παραμερισμό της Κλήσεως για Οδηγίες της Ενάγουσας. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η Απάντηση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση καταχωρήθηκε και δόθηκε στους Εναγόμενους στις 3.2.23. Συνεπώς, οι Εναγόμενοι είχαν στη διάθεση τους επτά ημέρες να καταχωρήσουν Απάντηση στην Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση εάν το επιθυμούσαν (βλ. ανωτέρω). Με την παρέλευση της εν λόγω περιόδου τα δικόγραφα θα θεωρούντο συμπληρωμένα (βλ. Silin κ.ά. v. Sforzesco Holdings Ltd Αρ. Αγωγής 155/2018, απόφαση ημερ. 16.7.2018, υπό Λ. Δημητριάδου – Ανδρέου, Π.Ε.Δ. ως ήταν τότε). Έπεται ότι κατά την ημερομηνία που καταχωρήθηκε η Κλήση για Οδηγίες των Εναγόντων, ήτοι την ίδια ημέρα με την καταχώρηση της Απάντησης και Υπεράσπισης στην Ανταπαίτηση στις 3.2.23, τα δικόγραφα δεν είχαν ακόμη συμπληρωθεί. Τούτων δοθέντων, προκύπτει ότι η Κλήση για Οδηγίες η οποία εκδόθηκε στις 3.2.23 είναι πρόωρη και ως τέτοια θα πρέπει να παραμερισθεί.
17. Επειδή η καταχώρηση της Κλήσεως για Οδηγίες προκατάλαβε την προθεσμία που είχαν στη διάθεση τους οι Εναγόμενοι για καταχώρηση της δικής τους Απάντηση στην Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση των Εναγόντων, κρίνω πρόσθετα ότι η εν λόγω προθεσμία των επτά ημερών θα πρέπει να παραταθεί για να τους δοθεί η ευχέρεια να προωθήσουν τυχόν απαντητικούς ισχυρισμούς. Τούτων δοθέντων, η προθεσμία για την καταχώρηση της Απάντηση στην Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση των Εναγόντων παρατείνεται για επτά ημέρες από σήμερα, ήτοι μέχρι τις 2.2.2024. Με την λήξη της εν λόγω προθεσμίας τα δικόγραφα θα θεωρούνται συμπληρωμένα εν τη εννοία της Νέας Διαταγής 30.
III. Κατάληξη
18. Υπό το φως των πιο πάνω η Ένσταση στην Κλήση για Οδηγίες της Ενάγουσας επιτυγχάνει και η Κλήση για Οδηγίες της Ενάγουσας παραμερίζεται. Οι αξιώσεις υπό των παραγράφων (Α) και (Γ) της Αίτησης απορρίπτονται. Ενόψει της επιτυχίας της Ένστασης στην Κλήση για Οδηγίες της Ενάγουσας και της μερικής επιτυχίας της Αίτησης, κρίνω ότι τα έξοδα θα πρέπει να επιδικαστούν υπέρ των Εναγόμενων / Αιτητών και εναντίον της Ενάγουσας / Καθ’ ης η Αίτηση, όπως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.)……………………….
Ν. Παπανδρέου, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1] Βλ. Διαταγή 30 κ.1(α) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.