ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Ν. Παπανδρέου, Ε.Δ.
Αρ. Γενικής Αίτησης: 496/21
Μεταξύ:
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Αιτήτριας
-και-
ΑΛΙΣ ΝΑΛΤΖΙΑΝΤΖΙΑΝ (ALICE NALTCHADJIAN)
Καθ’ ης η Αίτηση
Ημερομηνία: 29 Ιανουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτήτρια: κα Σ. Φυλακτού για Τάσο Παπαδόπουλο & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
Για Καθ’ ης η Αίτηση: κα Ι. Γεωργίου για Σκορδής & Στεφάνου Δ.Ε.Π.Ε.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ι. Εισαγωγή
1. Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι στις 7.5.90 εκδόθηκε διαιτητική απόφαση υπέρ της τότε Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισσας και εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση, καθώς και δύο άλλων φυσικών προσώπων, δυνάμει της οποίας η τελευταία διατάχθηκε να καταβάλει στη Σ.Π.Ε. το ποσό των Λ.Κ.3,500 πλέον έξοδα («η Διαιτητική Απόφαση»). Στις 20.12.2021 η Αιτήτρια καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση ζητώντας την εγγραφή και καταχώρηση της Διαιτητικής Απόφασης στο μητρώο του Πρωτοκολλητείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για σκοπούς εκτέλεσης της, επεξηγώντας και γεγονότα που στηρίζουν την νομιμοποίηση της (locus standi) να προωθεί την παρούσα διαδικασία («η Αίτηση»). Η Καθ’ ης η Αίτηση υπέβαλε ένσταση στην έκδοση του αιτούμενου διατάγματος («η Ένσταση»).
ΙΙ. Η Αίτηση και η Ένσταση
2. Η Αίτηση βασίζεται κυρίως στα άρθρα 21-23 και 52 του Περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 όπως αυτός τροποποιήθηκε και στα άρθρα 2 και 21 - 23 του Περί Διαιτησίας Νόμου Κεφ. 4. Προς υποστήριξη της Αίτησης καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση από τον κ. Ανδρέα Ανδρέου («η ΕΔ Ανδρέου»), υπαλλήλου της υπαλλήλου της Altamira Asset Management (Cyprus) Ltd («η Altamira»). Συνοψίζοντας τις θέσεις του, εκεί αναφέρει ότι:
(α) Από την 1.2.2018 εργάζεται ως υπάλληλος της Altamira η οποία συνήψε συμφωνία διαχείρισης και ρύθμισης δανείων με την Αιτήτρια. Δυνάμει της εν λόγω συμφωνίας, η Altamira ενεργεί για λογαριασμό της Αιτήτριας και ανέλαβε τη διαχείριση αριθμού χρηματοπιστωτικών διευκολύνσεων της, συναφών συμφωνιών εξασφαλίσεων-εγγυήσεων και συναφών θεμάτων. Ο ίδιος είναι ένας από τους λειτουργούς που χειρίζονται τις δικαστικές υποθέσεις της Αιτήτριας και είναι πλήρως εξουσιοδοτημένος τόσο από την Αιτήτρια όσο και από την Altamira να προβεί στην ΕΔ Ανδρέου και να καταθέσει τα εκεί συνημμένα τεκμήρια.
(β) Μέχρι τις 3.9.2018, οι Αιτητές αποτελούσαν συνεργατική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης δυνάμει του Ν.22/1985. Από τις 3.9.2018 και εντεύθεν οι Αιτητές έπαψαν να είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα, κατέχοντας πλέον άδεια λειτουργίας μη πιστωτικού ιδρύματος, καθώς και άδεια λειτουργίας εξαγοράς πιστώσεων.
(γ) Ακολούθως αναφέρεται στις διάφορες συγχωνεύσεις που έλαβαν χώρα από τις 1.1.2011 μέχρι και τις 3.9.2018 ώστε να καταδείξει την αλυσίδα που ακολούθησαν τα δικαιώματα της Σ.Π.Ε. Παλουριώτισσας, καταλήγοντας στην Αιτήτρια. Σχετικές είναι οι παρ. της 4 μέχρι 9 και τα Τεκμήρια 1 μέχρι 7 της Ε.Δ. Ανδρέου.
(δ) Αναφέρει επίσης ότι στις 26.1.79 η Σ.Π.Ε. Παλουριώτισσας χορήγησε στην Καθ’ ης η Αίτηση δάνειο ύψους Λ.Κ. 1,750 (€2.999,05) λαμβάνοντας προσωπικές εγγυήσεις από τρία άλλα φυσικά πρόσωπα, περιλαμβανομένου και του συζύγου της. Τόσο η ίδια όσο και οι εν λόγω εγγυητές δεν συμμορφώθηκαν με τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και συνεπώς η Αιτήτρια παρέπεμψε την διαφορά σε διαιτησία σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Ως διαιτητής διορίστηκε ο κ. Μ. Ε. Ιορδάνου ο οποίος ανέλαβε να επιλύσει τη σχετική διαφορά. Η σχετική παραπομπή σε διαιτησία γνωστοποιήθηκε στην Καθ’ ης η Αίτηση όπως επίσης και στον σύζυγο της, εγγυητή του δανείου. Στις 7.5.90 διεξήχθη η διαιτητική διαδικασία και όπου εμφανίστηκε ο σύζυγος της Καθ’ ης η Αίτηση τόσο για τον ίδιο όσο και εκ μέρους της Καθ’ ης η Αίτηση. Στις 7.5.90 διεξήχθη η διαιτητική διαδικασία και ο Διαιτητής εξέδωσε απόφαση υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση και δύο εκ των εγγυητών. Προς τούτο επισυνάπτει ως Τεκμήριο 8 αντίγραφο της Διαιτητικής Απόφασης.
(ε) η Διαιτητική Απόφαση γνωστοποιήθηκε στην Καθ’ ης η Αίτηση στις 17.11.21. Ως Τεκμήριο 9 επισυνάπτει αντίγραφο της ένορκης δήλωσης του επιδότη που βεβαιώνει τη διενέργεια της σχετικής επίδοσης. Η Καθ’ ης η Αίτηση δεν υπέβαλε έφεση εντός 21 ημερών από την επίδοση ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει καταβάλει οποιοδήποτε ποσό έναντι του εξ αποφάσεως χρέους της.
3. Με την Ένσταση της η Καθ’ ης η Αίτηση προβάλλει δέκα χωριστούς λόγους ένστασης, οι οποίοι δύνανται να συνοψιστούν ως εξής: (α) ο κ. Ανδρέου δεν έχει και δεν μπορεί να έχει προσωπική γνώση των όσων αναφέρει (Λόγος Ένστασης 1), (β) η Διαιτητική Απόφαση είναι ασαφής και/ή αόριστη (Λόγος Ένστασης 2), (γ) η Αιτήτρια δεν απέδειξε τα γεγονότα που στοιχειοθετούν την αιτούμενη θεραπεία της (Λόγοι Ένστασης 3, 4, 5 και 6), (δ) Το περιεχόμενο της Διαιτητικής Απόφασης είναι παράνομο και/ή αντίκειται στις αρχές τις επιείκειας και των σχετικών συναλλακτικών ηθών και/ή της δημόσιας πολιτικής και/ή επικυρώνει παράνομες και/ή καταχρηστικές και/ή ετεροβαρείς και/ή άκυρες ρήτρες, οι οποίες αντίκεινται στην δημόσια πολιτική (Λόγος Ένστασης 7), (ε) η Αίτηση είναι καταχρηστική αφού η Αιτήτρια επιχειρεί να στερήσει το αναφαίρετο δικαίωμα της Καθ’ ης η Αίτηση να ακουσθεί (Λόγος Ένστασης 8), (στ) στην επίδικη διαιτητική διαδικασία υπήρξαν παρατυπίες που την καθιστούν άκυρη (Λόγος Ένστασης 9), (ζ) η Αιτήτρια κωλύεται να διεκδικεί την εγγραφή της Διαιτητικής Απόφασης λόγω παρανομίας και λόγω υπέρμετρης καθυστέρησης (Λόγος Ένστασης 10). Η Ένσταση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση της κας Βιολέττας Ναλτζιαντζιαν Ταστζιάν, θυγατέρας της Καθ’ ης η Αίτηση («η ΕΔ Ταστζιάν»). Εκεί αναφέρει ότι είναι εξουσιοδοτημένη να προβεί στην ΕΔ Ταστζιάν και ότι προβαίνει η ίδια σε ένορκη δήλωση προς υποστήριξη της Ένστασης καθώς η μητέρα της είναι 85 ετών. Αναφέρει δε ότι τόσο η ίδια όσο και η Καθ’ ης η Αίτηση «θεωρούσα(ν) ότι πρόκειται για χρέη τα οποία είχαν διευθετηθεί εδώ και πέραν των 30 ετών εφόσον για αυτά δεν ενημερώθηκα(ν) οτιδήποτε από το έτος 1990.» Συνεχίζει ότι: «από το έτος 1990 και έπειτα κανένας δεν μας έπαψε σχετικά με το επίδικο χρέος και ήμασταν βέβαιες εν πάση περιτπώσει ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε εκκρεμότητα. (…) (Δ)εν γνωρίζαμε καν για την ύπαρξη της σχετικής διαδικασίας διαιτησίας πόσο μάλλον για το γεγονός ότι έχει εκδοθεί σχετική διαιτητική απόφαση. (…) Την παρούσα αίτηση, την βρήκαμε τυχαία αφημένη έξω από την είσοδο της κατοικίας των γονιών μου και αμέσως αποταθήκαμε στους δικηγόρους μας (…) ουδέποτε λάβαμε την διαιτητική απόφαση αλλά ούτε και οποιαδήποτε επιστολή. Η δε επιστολή η οποία δήθεν είχε επιδοθεί στην μητέρα μου ουδέποτε της επιδόθηκε δεόντως γεγονός που επιβεβαιώνεται από τη σημείωση επί του σχετικού τεκμηρίου επίδοσης στο οποίο αναφέρει ‘αφέθηκε χωρίς υπογραφή.’ Η εν λόγω επιστολή ουδέποτε παραλήφθηκε από την Καθ’ ης η Αίτηση. (…) Πριν την επίδοση της παρούσας αίτησης ουδέποτε επιδόθηκε στην μητέρα μου οτιδήποτε σχετικό με την παρούσα υπόθεση και το δηλώνω με πάσα βεβαιότητα. Εάν λάμβανε οτιδήποτε τότε θα αναζητούσαμε πολύ ενωρίτερα δικηγόρο και όχι στο παρόν στάδιο.» Συνεχίζει ότι επί της Διαιτητικής Απόφασης δεν γίνεται καμία αναφορά από πότε θα υπολογίζεται ο τόκος και πώς, ήτοι μηνιαίως, ετησίως ή άλλως πως. Προσθέτει ότι η Καθ’ ης η Αίτηση ουδέποτε κλήθηκε να εμφανιστεί στη διαιτητική διαδικασία και ότι ουδέν ποσό η ίδια οφείλει στην Αιτήτρια.
III. Διαδικασία
4. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων περιορίστηκαν σε αγορεύσεις και ουδείς εκ των ενόρκως δηλούντων αντεξετάστηκε. Τα όσα οι συνήγοροι των διαδίκων ανέφεραν έχουν μελετηθεί και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολο τους, αναφορά δε σε αυτά θα γίνει πιο κάτω, στα πλαίσια ανάπτυξης της νομικής πτυχής της αίτησης στο βαθμό που κρίνεται αναγκαίο.
IV. Εξουσιοδότηση του κ. Ανδρέου να προβαίνει στην ΕΔ Ανδρέου και γνώση του επί των γεγονότων
5. Ως ζήτημα λογικής προτεραιότητας κρίνω σκόπιμο να στραφώ πρωτίστως στη θέση της πλευράς της Καθ’ ης η Αίτηση δια το ότι ο κ. Ανδρέου δεν έχει θετική γνώση των γεγονότων και ότι ο ίδιος δεν αποτελεί εξουσιοδοτημένο πρόσωπο από την Αιτήτρια για να προβαίνει στην ΕΔ Ανδρέου. Ο κ. Ανδρέου αναφέρει ρητά ότι είναι εξουσιοδοτημένος από την Αιτήτρια να προβεί στην ΕΔ Ανδρέου με αναφορά στο περιεχόμενο της συνεργασίας της Altamira, ως εταιρείας διαχείρισης των δικαιωμάτων της Αιτήτριας, δυνάμει των συγχωνεύσεων που έχουν λάβει χώρα που επίσης επεξηγεί λεπτομερώς. Οι πιο πάνω θέσεις της Αιτήτριας παρέμειναν αναντίλεκτες από την πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση ενώ στηρίζονται πλήρως από την ενώπιον μου έγγραφη μαρτυρία (βλ. Τεκμήρια 1 μέχρι 7 της ΕΔ Ανδρέου). Ως εκ τούτου το Δικαστήριο αποδέχεται το σύνολο των θέσεων του κ. Ανδρέου σε ό,τι αφορά τις συγχωνεύσεις που έλαβαν χώρα απολήγοντας έτσι στην μεταφορά των δικαιωμάτων της Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισσας εις την Αιτήτρια. Πρόσθετα, ο κ. Ανδρέου επεξήγησε πλήρως την ιδιότητα δια της οποίας καταθέτει καθώς και την πηγή της γνώσης του παραπέμποντας στα έγγραφα που έχει στην κατοχή του υπό αυτή του ακριβώς την ιδιότητα. Τούτο είναι επιτρεπτό (βλ. M.A. Goodvalue Suppliers Ltd κ.ά. ν. Barclays Bank Plc (2001) 1 AAΔ 1038). Συναφώς, το περιεχόμενο της ένορκης του δήλωσης δεν δύναται να αγνοηθεί ως εξ ακοής αλλά αξιολογείται ως τέτοιο (βλ. άρθρο 24 και 27 του περί Απόδειξης Νόμου Κεφ.9). Τούτων δοθέντων οι Λόγοι Ένστασης 1 και 5 απορρίπτονται.
V. Οι προϋποθέσεις για εγγραφή της Διαιτητικής Απόφασης
6. Από μια προσεκτική ανάγνωση της ΕΔ Ταστζιάν προκύπτει ότι η πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι στις 7.5.90 εκδόθηκε η Διαιτητική Απόφαση. Η ένσταση της επικεντρώνεται στην έλλειψη γνώσης της για τα όσα έλαβαν χώρα τόσο πριν την έκδοση της Διαιτητικής Απόφασης όσο και κατόπιν. Από την αντίπερα όχθη, η Αιτήτρια παρουσιάζει το Τεκμήριο 8 το οποίο υπογράφεται από τον «Διαιτητή» και φέρει ημερ. 7.5.90 και στο οποίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι:
«Έχω ακούσει και τις δύο πλευρές και αφού εξήτασα μετά προσοχής την ενώπιον μου προσαχθείσαν μαρτυρίαν, ευρίσκω ότι η αιτήτρια απέδειξεν πλήρως την υποθεσιν της και κατά συνέπειαν εκδίδω απόφασιν υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η Αίτησης Αντρανίκ Ναλτζιαντζιάν, Αλίς …… […]»
7. Αμέσως πριν από το κείμενο της απόφασης καταγράφονται τα πρακτικά της διαδικασίας από τα οποία προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι για την Αιτήτρια εμφανίστηκε ο κ. Νίκος Αλεξάνδρου, Λογιστής της Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισσας. Προκύπτει επίσης ότι για όλους τους εκεί Καθ’ ων η Αίτηση, περιλαμβανομένης και της Καθ’ ης η Αίτηση στην παρούσα διαδικασία, εμφανίστηκε ο κ. Αντρανίκ Ναλτζιαντιάν, εγγυητής και σύζυγος της. Προκύπτει επίσης ότι ο τελευταίος, τόσο υπό την προσωπική του ιδιότητα όσο και εκ μέρους της συζύγου του, της Καθ’ ης η Αίτηση, αποδέχθηκε ότι οφείλεται «το ποσό το οποίο αναφέρεται εις τα τεκμήρια 28 και 28(1).» Ανατρέχοντας πιο πάνω προκύπτει ότι τα εν λόγω τεκμήρια αποτελούντο από το γραμμάτιο και την σχετική κατάσταση λογαριασμού, αντίστοιχα.
8. Περιπλέον, ουδόλως η Καθ’ ης η Αίτηση φαίνεται να αμφισβήτησε ότι η ίδια ήταν πρωτοφειλέτιδα στο γραμμάτιο που περιέγραψε ο κ. Ανδρέου με την Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισας. Δεν αμφισβήτησε ούτε τη θέση του κ. Ανδρέου ως προς τις εξασφαλίσεις που δόθηκαν ή ότι τόσο η ίδια όσο και οι εγγυητές παρέλειψαν να συμμορφωθούν με τις συμβατικές τους υποχρεώσεις έναντι της Σ.Π.Ε. Παλουριώτισσας. Αντιθέτως, τα όσα ανέφερε στην ένορκη της δήλωση, ενίσχυσαν τις πιο πάνω θέσεις του κ. Ανδρέου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι η ίδια αναφέρει ότι «πρόκειται για χρέη τα οποία είχαν διευθετηθεί» και ότι από το 1990 «κανένας δεν μας έψαξε σχετικά με το επίδικο χρέος.» Αναγνωρίζει, κατ’ ελάχιστον, δηλαδή ότι η ίδια είχε κάποιο χρέος έναντι στην Σ.Π.Ε. Παλουριώτισσας και ότι ήταν αυτό στο οποίο αναφέρεται ο κ. Ανδρέου («επίδικο χρέος»). Υπό το φως των πιο πάνω, προκύπτει ότι τα όσα καταγράφονται από τον κ. Ανδρέου στα πλαίσια της παρ. 11 της ΕΔ Ανδρέου εμπεριέχουν τα πραγματικά γεγονότα, και αποδέχομαι τις εκεί θέσεις του.
9. Των πιο πάνω δοθέντων σε συνδυασμό με τον τίτλο, την περιγραφόμενη ιδιότητα των προσώπων που παρευρέθηκαν στη διαιτησία και το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 8, προκύπτει ότι η Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισσας παρέπεμψε τη διαφορά των μερών σε διαιτησία δυνάμει του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου Ν.22/1985 («ο Νόμος»), όπως ίσχυε τότε. Σύμφωνα με το άρθρο 52(1) του Νόμου:
«Οσάκις εγείρεται οιαδήποτε διαφορά αφορώσα τας εργασίες εγγεγραμμένης εταιρείας - (α) μεταξύ μελών, πρώην μελών και προσώπων αξιούντων μέσω μελών (…) η τοιαύτη διαφορά θα παραπέμπηται υφ’ οιουδήποτε εξ αυτών εις τον Έφορον.»
10. Σύμφωνα δε με το άρθρο 52(2) ο Έφορος δύναται με τη λήψη της πιο πάνω παραπομπής (α) να επιχειρήσει συνδιαλλαγή της διαφοράς ή (β) να παραπέμπει τη διαφορά προς επίλυση σε διαιτησία, η οποία διεξάγεται σύμφωνα με τις διατάξεις της εκάστοτε ισχυούσης νομοθεσία περί διαιτησίας (Παπαγεωργίου ν. Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Κοκκινοτριμιθιάς Πολ. Έφ. 192/2013, 19.7.2019, ECLI:CY:AD:2019:A327 («Παπαγεωργίου»)). Επαναλαμβάνω δε ότι η ίδια η Καθ’ ης η Αίτηση δεν αμφισβήτησε το γεγονός έκδοσης της Διαιτητικής Απόφασης εστιάζοντας το παράπονο της δια της έλλειψης ενημέρωσης της ως προς τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Χαρακτηριστική είναι η θέση της στην παρ. 3(iii) της ΕΔ Ταστζιάν όπου αναφέρει «(…) δεν γνωρίζαμε καν για την ύπαρξη της σχετικής διαδικασίας διαιτησίας πόσο μάλλον για το γεγονός ότι έχει εκδοθεί σχετική διαιτητική απόφαση.»
11. Υπό το φως των πιο πάνω, προκύπτει ότι η Διαιτητική Απόφαση εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή του μέρους XIII του Νόμου (βλ. Ζάμπα κ.ά. ν. Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ Πολ. Έφ. 96/12, 6.6.2018, ECLI:CY:AD:2018:A277 και Ζάμπα κ.ά. ν. Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ Πολ. Έφ. 169/12, 6.6.2018), ECLI:CY:AD:2018:A273 στις 7.5.1990.
12. Σύμφωνα δε με το άρθρο 52(4) του Νόμου, οποιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο από την απόφαση οποιουδήποτε διαιτητή ή διαιτητών δύναται να υποβάλει έφεση στο Δικαστήριο εντός είκοσι και μιας ημερών (21) από της ημερομηνίας της προς αυτόν γνωστοποιήσεως της απόφασης.
13. Εν προκειμένω, ο ισχυρισμός της κας Ταστζιάν ότι η Διαιτητική Απόφαση δεν γνωστοποιήθηκε στην Καθ’ ης η Αίτηση καταρρίπτεται από το περιεχόμενο την ΕΔ Επίδοσης (Τεκμήριο 9 στην ΕΔ Ανδρέου.) Εκεί ο ιδιώτης επιδότης κ. Αργυρού δηλώνει ενόρκως ότι επέδωσε επίσημο αντίγραφο της απόφασης διαιτησίας στην Καθ’ ης η Αίτηση στις 17.11.21 «αφήνοντας το στην παρουσία της» και «χωρίς» την υπογραφή της. Η παράλειψη της Καθ’ ης η Αίτηση να υπογράψει την ένορκη δήλωση επίδοσης δεν εξυπακούει, ως εύλογο συμπέρασμα επί των γεγονότων, ότι η Διαιτητική Απόφαση δεν της γνωστοποιήθηκε κατά την πιο πάνω ημερομηνία. Αντίθετα, όπως ο ιδιώτης επιδότης ξεκαθαρίζει επί της σχετικής του ένορκης δήλωσης, άφησε το αντίγραφο «στην παρουσία της». Στη βάση της αναφοράς αυτής προκύπτει ότι η ίδια ήταν «παρούσα» όταν ο ιδιώτης επιδότης «άφησε» το αντίγραφο της Διαιτητικής Απόφασης. Η κα Ταστζιάν δεν επιχείρησε να τοποθετηθεί επί της εκεί αναφοράς του εν λόγω ιδιώτη επιδότη. Παρεμβάλλω εδώ ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος τύπος γνωστοποίησης της διαιτητικής απόφασης και ό,τι ακόμα τούτο θα μπορούσε να γίνει και προφορικά (βλ. Πέτρος Ανδρέου ν. Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας Λτδ Πολ. Έφ. 35/2015, 17.10.2023 και εκεί αναφερόμενες αυθεντίες). Των πιο πάνω δοθέντων, αποδέχομαι τη θέση της Αιτήτριας ότι η Διαιτητική Απόφαση γνωστοποιήθηκε στην Καθ’ ης η Αίτηση κατά τον πιο πάνω τρόπο, στις 17.11.21.
14. Συνεπώς, στις 17.11.21, ενεργοποιήθηκε το δικαίωμα της Καθ’ ης η Αίτηση για υποβολή έφεσης, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 52(4), δικαίωμα το οποίο δεν άσκησε. Οι συνέπειες της παράλειψης της αυτής ορίζονται από τον ίδιο το Νόμο και ειδικότερα από το άρθρο 52(5) του Νόμου το οποίο διαλαμβάνει ότι:
«(5) Αν οποιαδήποτε απόφαση του διαιτητή ή των διαιτητών, με βάση το εδάφιο (2), δεν έχει εφεσιβληθεί στο δικαστήριο, σύμφωνα με το εδάφιο (4), ή αν η έφεση κατ’ αυτής εγκαταλειφθεί ή αποσυρθεί, η διαιτητική απόφαση είναι τελική και εκτελείται κατά τον ίδιο τρόπο ως εάν αυτή να ήταν απόφαση πολιτικού δικαστηρίου.»
15. Συναφώς, δια νόμου, η Διαιτητική Απόφαση κατέστη τελεσίδικη και «εκτελείται» όπως επιτακτικά διαλαμβάνει το άρθρο 52(5) του Νόμου, ως απόφαση πολιτικού Δικαστηρίου. Παράλληλα, η πάγια νομολογία έχει θέσει κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις για σκοπούς αιτήματος εγγραφής μιας Διαιτητικής Απόφασης, ως εξής:
(α) Το επαρχιακό Δικαστήριο κατά την ενάσκηση των εξουσιών του στα πλαίσια στα πλαίσια διαδικασίας εγγραφής και εκτέλεσης διαιτητικής απόφασης δεν ελέγχει την ορθότητα της διαιτητικής απόφασης ούτε υπεισέρχεται στην ουσία της διαφοράς (Ανδρέας Χατζηγεωργίου Νικολάου ν. Νέας Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Αγλαντζιάς (2012) 1 ΑΑΔ 707 («Ανδρέας Χατζηγεωργίου»). Από την άλλη όμως, η διαδικασία δεν είναι απλώς τυπική εφόσον δι’ αυτής επιδιώκεται η πρόσδοση δικαστικής ισχύος στη διαιτητική απόφαση για σκοπούς εκτέλεσης μέσω του επαρχιακού δικαστηρίου δια της εφαρμογής των ανάλογων δικονομικών μέτρων που εφαρμόζονται για σκοπούς εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων (Ανδρέας Χατζηγεωργίου).
(β) Επομένως, κάθε αίτηση που υποβάλλεται στο επαρχιακό δικαστήριο για εγγραφή και εκτέλεση διαιτητικής απόφασης πρέπει να επιδίδεται στο πρόσωπο προς το οποίο στρέφεται η διαιτητική απόφαση. Το καθήκον αυτό του αιτητή αποσκοπεί στην παροχή ευχέρειας στον καθ’ ου η Αίτηση να προβάλει οτιδήποτε που ενδεχομένως να έχει σχέση μόνο με το επίδικο θέμα της προώθησης της εγγραφής και εκτέλεσης της διαιτητικής απόφασης, χωρίς το δικαστήριο να υπεισέρχεται σε άλλα θέματα αναγόμενα στην ουσία της διαφοράς (Ανδρέας Χατζηγεωργίου και Παπαγεωργίου (ανωτέρω)).
(γ) Βασική προϋπόθεση για την εγγραφή της διαιτητικής απόφασης είναι η διαπίστωση ότι η εν λόγω απόφαση, φέρει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας έγκυρης διαιτητικής απόφασης, ότι γνωστοποιήθηκε στο πρόσωπο εναντίον του οποίου στρέφεται και ότι η αίτηση για εγγραφή επιδόθηκε στον Καθ’ ου η Αίτηση (Παπαγεωργίου, Ανδρέας Χατζηγεωργίου, Χριστοφή ν. Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Λατσιών Πολ. Έφ. 871, 20.6.2014 η οποία υιοθετήθηκε στην Ζάμπα (ανωτέρω)).
16. Στην Χριστοφή λέχθηκε ότι (ο τονισμός έχει προστεθεί):
«Η διαιτητική απόφαση ημερ. 28/6/2007 μετά την πάροδο των 21 ημερών από την γνωστοποίηση της στον εφεσείοντα κατέστη τελική και δεν μπορούσε πλέον, σύμφωνα με το Νόμο, να προσβληθεί με τη διαδικασία της αίτησης ημερ. 14/10/2008 που καταχώρησε ο εφεσείων. Το πρωτόδικο δικαστήριο κατά την εξέταση της αίτησης ημερ. 3/12/2007, γι' εγγραφή της διαιτητικής απόφασης, όφειλε μόνο να διαπιστώσει κατά πόσο αυτή επιδόθηκε, ότι η απόφαση έφερε τα απαραίτητα χαρακτηριστικά στοιχεία έγκυρης διαιτητικής απόφασης και ότι γνωστοποιήθηκε στον εφεσείοντα.»
17. Τα πιο πάνω επιβεβαιώθηκαν και στην Παπαγεωργίου όπου λέχθηκε ότι:
«Οποιαδήποτε αμφισβήτηση της απόφασης του διαιτητή δεν νοείται εκτός εάν προηγουμένως είχε εφεσιβληθεί στο Δικαστήριο εντός 21 ημέρες από τη γνωστοποίηση της απόφασης. Η έφεση στο Δικαστήριο έχει ακριβώς την έννοια της αναψηλάφησης της απόφασης του διαιτητή με ενδεχόμενο την ακύρωση ή παραμερισμό της για τους λόγους που προβάλλονται. Η έφεση αποτελεί την ορθή διαδικασία αναζήτησης θεραπείας στο στάδιο της έκδοσης απόφασης από τον διαιτητή.»Ακολούθως, ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν φαίνεται να άσκησε το δικαίωμα του δυνάμει του άρθρου 52(4) του Νόμου για καταχώρηση Έφεσης εναντίον της Διαιτητικής Απόφασης. Ούτε και εν πάση περιπτώσει ο Καθ’ ου η Αίτηση προώθησε τη θέση αυτή. Προκύπτει ότι η εκεί αναφερόμενη προθεσμία των 21 ημερών παρήλθε άπρακτη. Η νομική συνέπεια της παράλειψης του αυτής ορίζεται από τον ίδιο το νόμο, και ειδικότερα το άρθρο 52(5) του Νόμου το οποίο διαλαμβάνει ότι σε μια τέτοια περίπτωση «η διαιτητική απόφαση είναι τελική και εκτελείται κατά τον ίδιο τρόπο ως εάν αυτή να ήταν απόφαση πολιτικού δικαστηρίου». (βλ. Ζάμπα – ανωτέρω) (ο τονισμός προστέθηκε).
18. Με δεδομένο το πιο πάνω πλαίσιο στρέφομαι στις επί μέρους θέσεις της Καθ’ ης η Αίτηση.
VI. Ισχυρισμός της Καθ’ ης η Αίτηση δια το ότι δεν έχει προσκομιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου έγκυρη διαιτητική απόφαση
19. Θα πρέπει κατ’ αρχάς να λεχθεί ότι η Διαιτητική Απόφαση φέρει τα απαιτούμενα εξωτερικά στοιχεία μιας έγκυρης Διαιτητικής Απόφασης και είναι διατυπωμένη με σαφείς όρους (βλ. Russell on Arbitration, 20η έκδοση, σελ. 314 – “an award ought to be certain, so that no reasonable doubt can arise upon the face of it as to the arbitrator's meaning, or as to the nature and extent of the duties imposed by it on the parties” και Κυριάκου ν. Συνεργατικό Ταμιευτήριο Ιδιωτικών Εργατοϋπαλλήλων Κύπρου (Σ.Υ.Τ.Ι.Ε.Κ.) Λτδ Πολ. Έφ. 129/2014, 21.5.2012). Ειδικότερα, η Διαιτητική Απόφαση καταγράφει τα ονόματα όσο και τις εκατέρωθεν ιδιότητες των μερών. Αναφέρεται η ακριβής διεύθυνση διεξαγωγής της διαιτησίας, το όνομα και το επάγγελμα του διαιτητή που την εξέδωσε. Καταγράφονται πλήρως οι θέσεις των μερών, γίνεται μνεία για το πρόσωπο στο οποίο δεν επιδόθηκε η ειδοποίηση για τη διεξαγωγή διαδικασίας. Καταγράφονται οι εκατέρωθεν εμφανίσεις, τα αιτήματα του συνηγόρου για την Αιτήτρια καθώς και οι δηλώσεις της πλευράς των εκεί καθ’ ων η Αίτηση. Αναφέρεται σαφέστατα ότι η απαίτηση της Συνεργατικής Πιστωτικής Παλλουριώτισσας πηγάζει από γραμμάτιο το οποίο φέρει συγκεκριμένο αριθμό, καταγράφεται το ακριβές ύψος του οφειλόμενου χρέους και του ποσού που επιδικάσθηκε πλέον τα έξοδα.
20. Προβάλλει η Καθ’ ης η Αίτηση μέσω της ΕΔ Ταστζιάν ότι γίνεται αναφορά σε τόκο χωρίς να καθορίζεται από πότε αυτός θα υπολογίζεται. Με όλο το σέβας, η ως άνω αντίληψη δεν είναι ορθή. Δια της Διαιτητικής Απόφασης επιδικάζεται το ποσό των Λ.Κ.3,500, χωρίς τόκο. Το τί περιπλέον επεξηγείται στην ίδια παράγραφο είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε ο τότε σε ισχύ περί Τόκου Νόμος 1977 προς αιτιολόγηση του ύψους του ποσού που επιδικάσθηκε, με αναφορά στο αρχικό ποσό του γραμματίου, ήτοι το ποσό των Λ.Κ.1,750. Καμία ασάφεια εμφιλοχωρεί στο κείμενο της Διαιτητικής Απόφασης από την αναφορά στον τότε εν ισχύ περί Τόκου Νόμου 1977.
21. Οι συνήγοροι της Καθ’ ης η Αίτηση προβάλλουν ότι η Αιτήτρια δεν έχει προσκομίσει πιστό αντίγραφο της Διαιτητικής Απόφασης. Ειδικότερα, προβάλλουν ότι το τεκμήριο που παρουσίασε η Αιτήτρια δεν αποτελεί πιστό αντίγραφο αφού «υπάρχει σφραγίδα και υπογραφή από κάποιο πρόσωπο χωρίς να αναγράφεται το όνομα και η ιδιότητα του για να ελεγχθεί η εξουσιοδότηση του.» Προβάλλουν δε ότι «σφραγίδα και/ή η υπογραφή τέθηκε κατ’ ισχυρισμόν εκ μέρους του Ανώτερου Έφορου Υπηρεσίας Συνεργατικών Εταιρειών, ήτοι οργάνου αναρμόδιου.» Συνεχίζει ότι, μόνο ο γραμματέας της Συνεργατικής θα μπορούσε να σφραγίσει ως πιστό αντίγραφο κάποιο έγγραφο.
22. Ανατρέχοντας στο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 8 προκύπτει ότι ο Ανώτερος Έφορος Υπηρεσίας Συνεργατικών Εταιρειών πιστοποιεί στις 19.10.21 ότι το εν λόγω έγγραφο αποτελεί αντίγραφο της Διαιτητικής Απόφασης. Εκεί τοποθετείται και η σφραγίδα της Υπηρεσίας Συνεργατικών Εταιρειών. Ο κ. Ανδρέου δεν αντεξετάστηκε επί του γνήσιου ή νομότυπου της εκεί πιστοποίησης που εμφαίνεται επί του Τεκμηρίου 8, ούτε και η πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση αμφισβητήσε το γνήσιο και το νόμιμο της εκεί πιστοποίησης στα πλαίσια της Ένορκης Δήλωσης Ταστζιάν. Ούτε όμως και στα πλαίσια των αγορεύσεων τεκμηριώθηκε η πιο πάνω γραμμή επιχειρηματολογίας ούτε και εξειδικεύτηκε ούτε επεξηγήθηκε για ποιον λόγο το Δικαστήριο θα πρέπει να θεωρήσει τον Ανώτερο Έφορο Υπηρεσίας Συνεργατικών Εταιρειών ως αναρμόδιο να πιστοποιεί το γνήσιο και την ορθότητα του Τεκμηρίου 8 της ΕΔ Ανδρέου. Υπό το φως όλων των πιο πάνω προκύπτει ότι η σχετική επιχειρηματολογία απέμεινε μετέωρη άνευ τεκμηρίωσης και ως τέτοια απορρίπτεται.
23. Προβάλλει επίσης η πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση ότι η Καθ’ ης η Αίτηση δεν είχε ενημερωθεί για τη διεξαγωγή της διαιτητικής διαδικασίας. Τούτο βεβαίως καταρρίπτεται από τα πρακτικά της διαιτητικής διαδικασίας, όπου εκεί επιμαρτυρείται ότι ο σύζυγος της Καθ’ ης η Αίτηση εμφανίστηκε ενώπιον του Διαιτητή και αποδέχθηκε το χρέος του τόσο εκ μέρους του ιδίου όσο και εκ μέρους της Καθ’ ης η Αίτηση. Πέραν τούτου, και χωρίς επηρεασμό της πιο πάνω διαπίστωσης μου, η προβολή μιας τέτοιας θέσης ανήκε στο στα πλαίσια υποβολής έφεσης της Διαιτητικής Απόφασης, κατόπιν της γνωστοποίησης της, η οποία, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου γνωστοποιήθηκε στην ίδια στις 17.11.21. Είναι υπό αυτό το πρίσμα που ουδεμία παράβαση των δικαιωμάτων της Καθ’ ης η Αίτηση προκύπτει για να ακουσθεί, ως η ίδια διατείνεται δια μέσου του Όγδοου Λόγου Ένστασης. Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογία και για την θέση της Καθ’ ης η Αίτηση, δια μέσου του Λόγου Ένστασης 9, ότι «στην επίδικη διαιτητική διαδικασία φαίνεται να υπήρξαν παρατυπίες που την καθιστούν άκυρη». Το Δικαστήριο δεν κέκτηται εξουσίας να ασκήσει αναθεωρητικό έλεγχο της Διαιτητικής Απόφασης στα πλαίσια εγγραφής της, είτε με αναφορά στην ουσία είτε με αναφορά στην διαιτητική διαδικασία που έλαβε χώρα ενώπιον του Διαιτητή. Ισχυρισμοί και θέσεις ως προς την παράλειψη προσεπίκλησης της Καθ’ ης η Αίτηση ή άλλως πως, αποτελούν ζητήματα που το Δικαστήριο θα είχε εξουσία να εξετάσει στα πλαίσια αναθεωρητικού ελέγχου δυνάμει της απορρέουσας εκ του άρθρου 52(4) του Νόμου εξουσίας του και όχι στα πλαίσια εγγραφής της για σκοπούς εκτέλεσης της, και εφόσον αυτή κατέστη, δια νόμου, τελεσίδικη.
24. Σε ό,τι αφορά τη θέση της ότι η Καθ’ ης η Αίτηση ουδέν ποσό οφείλει στην Αιτήτρια, κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω ότι ο κατάλληλος μηχανισμός για έγερση τέτοιων ζητημάτων ήταν η διαδικασία που παρέχεται από το άρθρο 52(4) του Νόμου και όχι το στάδιο της εγγραφής της Διαιτητικής Απόφασης και αφού αυτή κατέστη, δια νόμου, τελεσίδικη για σκοπούς εκτέλεσης.
25. Έρεισμα για την πιο πάνω κατάληξη μου αντλείται από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση Παράσχου ν. Περιφερειακή Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Λευκωσίας Λτδ Πολ. Έφ. 93/14, 22.4.2021, η οποία υιοθετήθηκε στην απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Σωτήρη Ιωάννου ν. Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα Λτδ Πολ. Έφ. 43/18, 13.9.2023. Εκεί λέχθηκε ότι ακόμα και σε περιπτώσεις υφίσταται ζήτημα ασάφειας μιας διαιτητικής απόφασης, ως ζήτημα που άπτεται του άρθρου 30(2) του Συντάγματος και του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τούτο δεν αποτελεί ζήτημα που εξετάζεται στο στάδιο εγγραφής της αλλά στα πλαίσια της διαδικασίας που προβλέπεται από του άρθρο 52(4) του Νόμου. Όπως επίσης χαρακτηριστικά λέχθηκε στην Παπαγεωργίου με αναφορά στην Μιχαήλ κ.ά. ν. Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Στρομπιού Πολ. Έφ. 190/12, 28.6.2016:
«Κατά την έφεση στο Δικαστήριο, μπορούν να εξεταστούν ζητήματα παρατυπίας από πλευράς του διαιτητή ή πλημμελούς εκτέλεσης των καθηκόντων του ή και ζητήματα αναφορικά με τη νομιμότητα της όλης διαδικασίας παραπομπής περιλαμβανομένης και της ορθής τήρησης πρακτικών εκ μέρους του διαιτητή.»
26. Επομένως, τα ζητήματα που σήμερα εγείρει η Καθ’ ης η Αίτηση είχε την ευχέρεια να τα εγείρει ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια του αναθεωρητικού του ελέγχου δυνάμει του άρθρου 52(4) του Νόμου. Η πιο πάνω προσέγγιση υιοθετήθηκε στην μεταγενέστερη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση Κυριάκου ν. Συνεργατικό Ταμιευτήριο Ιδιωτικών Εργατοϋπαλλήλων Κύπρου (ΣΥ.Τ.Ι.Ε.Κ.) Λτδ, Πολ. Έφ. 129/14, 21.5.2021 (ο τονισμός προστέθηκε):
«Η διαδικασία της εγγραφής της διαιτητικής απόφασης η οποία έχει γίνει τελεσίδικη δεν υποκαθιστά την έφεση. Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο αφού ακριβώς στην περίοδο των 21 ημερών δίδεται η δυνατότητα ενδίκου μέσου κατά της διαιτητικής απόφασης. Ανοικτή επίσης είναι η δυνατότητα που έχει κάποιος, αν συντρέχουν οι αυστηρές προϋποθέσεις της νομοθεσίας και νομολογίας - να αναζητήσει ακύρωση της διαιτητικής απόφασης ή του πορίσματος (βλ. Χριστοδούλου ν. ΣΠΕ Πολεμιού (2009)1Α ΑΑΔ 242 και Ψιλογένης κ.ά. ν. Νέα Συνεργατική Πάνω Πλατρών (2004) 1 ΑΑΔ 243). Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Οι εφεσίβλητοι, ως είχαν δικαίωμα, μερίμνησαν να εγγράψουν την υπέρ αυτών διαιτητική απόφαση με σκοπό την εκτέλεση αυτής.»
VII. Καθυστέρηση
27. Αποτέλεσε τη θέση της Καθ’ ης η Αίτηση ότι η Αιτήτρια κωλύεται από του να διεκδικεί την εγγραφή της Διαιτητής Απόφασης καθώς μεσολάβησε υπέρμετρη και αδικαιολόγηση αδράνεια και καθυστέρηση. Παραπέμπει προς τούτο στο δόγμα «laches» το οποίο, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία των συνηγόρων της, τυγχάνει εφαρμογής. Κατ’ αρχάς επισημαίνω ότι στην Στυλιανού ν. ΣΠΕ Δευτεράς - Ανάγυιας Πολ. Έφ. 92/14, 22.4.2021, ECLI:CY:AD:2021:A168 λέχθηκε χαρακτηριστικά ότι «(σ)χετικά με εγγραφή διαιτητικής απόφασης δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός». Συναφώς, δεν τίθεται ζήτημα παραγραφής του δικαιώματος εγγραφής μίας διαιτητικής απόφασης.
28. Με τούτο ως δεδομένο το δόγμα “laches” που επικαλείται η πλευρά του δεν δύναται να τύχει εφαρμογής. Σχετική είναι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση POP LIFE ELECTRIC SHOPS LTD ν. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ Πολ. Έφ. 30/2015, 18.9.2023 όπου αναφέρθηκαν χαρακτηριστικά τα εξής (ο τονισμός έχει προστεθεί):
«Σε σχέση με τη θέση για κώλυμα στη βάση της συμπεριφοράς της Εφεσίβλητης, παρατηρούμε ότι ούτε στο περίγραμμα, ούτε στην αγόρευση των δικηγόρων της Pop Life, εξηγείται πώς η τελευταία είχε ενεργήσει, στη βάση της συμπεριφοράς της Εφεσίβλητης, διαφοροποιώντας τη θέση της προς βλάβη της. Τέτοια διαφοροποίηση της θέσης του μέρους προς βλάβη του, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίκληση κωλύματος, όπως υποδεικνύεται και στην Ιωάννου ν. Οργ. Χρημ. Τράπεζας Κύπρου Λτδ (1999) 1 ΑΑΔ 1522, 1527, στην οποία παρέπεμψαν οι δικηγόροι της και η οποία υιοθετήθηκε πρόσφατα στην Κώστας Παφίτης & Υιοί Λτδ, Πολ. Έφ Αρ.201/2014, ημερ.19.5.2022, ECLI:CY:AD:2022:D191. […]»
29. Σχετική είναι και η Νατάσα Χριστοφίδου ν. Δημ. Παπαχρυσοστόμου ως Διαχειριστή της περιουσίας της Θεοφίλης Παπαδοπούλου (2009) 1 Α.Α.Δ. 136 η οποία υιοθετήθηκε στην Christakis Ioannou Merkis Services Ltd κ.ά. ν. Hellenic Bank Public Company Ltd Πολ. Έφ. 126/12, 10.7.2018, όπου αναφέρθηκε ότι απαραίτητο στοιχείο εφαρμογής του δόγματος είναι «οποιαδήποτε αλλαγή έχει συμβεί, στο μεταξύ, στον εναγόμενο, η οποία τον επηρεάζει δυσμενώς». Καμία αναφορά γίνεται από την πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση περί διαφοροποίησης της θέσης της συνεπείας της αδράνειας της Αιτήτριας στην προώθηση της Αίτησης για εγγραφή της Διαιτητικής Απόφασης. Το γεγονός, από μόνο του, ότι σήμερα είναι 85 ετών δεν στοιχειοθετεί μια τέτοια δυσμένεια. Επιπλέον, το δόγμα δεν τυγχάνει εφαρμογής καθώς εν προκειμένω δεν προωθείται οποιαδήποτε απορρέουσα εκ του δικαίου της επιείκειας αξίωση (βλ. Χαρτζιώτης Trading Ltd v. Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων Πολ. Έφ. 94/2011, 22.11.2015, Zερβός Παναγιώτης ν. Hellenic Bank Public Company Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 2357, Α.Τ.Η.Κ. ν. Κλεάνθους (2013) 1 Α.Α.Δ. 158, Χατζηγαβριήλ Μιχάλης ν. Ellinas Finance Public Company Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 668). Υπό το φως των πιο πάνω η καθυστέρηση στην προώθηση του αιτήματος για εγγραφή της Διαιτητικής Απόφασης δεν δύναται να εμποδίσει την εγγραφή της στο μητρώο του αρμόδιου Πρωτοκολλητείου, ως δικαστικής απόφασης.
30. Η πιο πάνω διαπιστώσεις μου επισφραγίζουν την αποτυχία των Λόγων Ένστασης 2 μέχρι 10.
VIII. Κατάληξη
31. Υπό το φως των πιο πάνω η αίτηση για εγγραφή της Διαιτητικής Απόφασης στο Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας επιτυγχάνει. Συνεπώς εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος (Α) της Αίτησης.
32. Όσον αφορά τα έξοδα της παρούσας αίτησης θεωρώ πως θα πρέπει να υπάρξει παρέκκλιση από το γενικό κανόνα και να μην εκδοθεί οποιαδήποτε διαταγή. Τούτο ενόψει της μεγάλης και αδικαιολόγητης καθυστέρησης στην γνωστοποίηση της Διαιτητικής Απόφασης προς την Καθ’ ης η Αίτηση, παράγοντας που ναι μεν δεν δύναται να εμποδίσει εγγραφή της Διαιτητικής Απόφασης ως δικαστικής απόφασης, πλην όμως δύναται να ληφθεί υπόψιν στα πλαίσια άσκησης διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για σκοπούς επιδίκασης εξόδων. Συνεπώς, κρίνω ότι η κάθε πλευρά θα πρέπει να επωμιστεί τα έξοδα της και εκδίδω ανάλογη διαταγή.
(Υπ.)…………………………..
Ν. Παπανδρέου, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής