ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 2110/23 (iJustice)
Μεταξύ:
Gordian Holdings Limited
Ενάγουσα
- και -
Γεώργιος Χαραλάμπους
Εναγόμενος
----------------------------------
Αίτηση, ημερ. 24.10.23, για συνοπτική απόφαση
Ημερομηνία: 21 Μαρτίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για αιτήτρια – ενάγουσα: κα Α. Αγαθοκλέους
Για καθ’ ου η αίτηση – εναγόμενο: κα Δ. Διάκου
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η ενάγουσα, με την παρούσα αγωγή, ζητά 9 θεραπείες. Οι ισχυρισμοί που περιέχονται στο πολυσέλιδο κλητήριο ένταλμά της μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:
Η μητέρα του εναγόμενου ήταν ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος, το οποίο υποθήκευσε για κάποιο δάνειο. Το διαμέρισμα εκποιήθηκε και η ενάγουσα κατέστη ιδιοκτήτρια. Μετά την εγγραφή του επ’ ονόματί της, η ενάγουσα διαπίστωσε ότι ο εναγόμενος κατείχε το διαμέρισμα. Τον ενημέρωσε γραπτώς ότι ήταν η νέα ιδιοκτήτρια και του ζήτησε να το παραδώσει. Ο εναγόμενος δεν ανταποκρίθηκε. Είναι η θέση της ότι ο εναγόμενος κατέχει το διαμέρισμα παράνομα, χωρίς άδεια και κατά παράβαση των όρων της υποθήκης. Ζητά, μεταξύ άλλων, Διάταγμα με το οποίο ο εναγόμενος να διατάσσεται να της το παραδώσει, ενδιάμεσα οφέλη και αποζημιώσεις.
Ο εναγόμενος καταχώρισε Σημείωμα Εμφάνισης.
Την επόμενη μέρα, η ενάγουσα καταχώρισε την παρούσα αίτηση.
Ζητά συνοπτική απόφαση. Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση δεόντως εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου της ενάγουσας. Έθεσα υπόψη μου το σύνολο των ισχυρισμών που περιέχονται σε αυτή, καθώς επίσης και τα 15 τεκμήρια που επισυνάπτονται, αποτελούμενα από 150 και πλέον σελίδες. Δεν προτίθεμαι να επαναλάβω το περιεχόμενό τους. Συνοπτικά σημειώνω ότι ο ενόρκως δηλών επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς που περιέχονται στην έκθεση απαίτησης. Η ενάγουσα κατέστη ιδιοκτήτρια το 2023. Είναι η θέση του ότι «διαπιστώνεται με περισσή ευκολία ότι υπάρχει αδικοπραξία και παράβαση συμβατικών και θέσμιων καθηκόντων» και ότι ο εναγόμενος δεν έχει «καθόλου υπεράσπιση».
Ο εναγόμενος ενίσταται. Επικαλείται 17 λόγους ένστασης. Εγείρει, επίσης, προδικαστική ένσταση ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας και ότι αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων.
Η ένσταση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του εναγόμενου. Συνοπτικά, ισχυρίζεται ότι ενοικιάζει το διαμέρισμα από το 2019 δυνάμει συμφωνίας ενοικίασης, ημερ. 1.2.19, μεταξύ του ίδιου και της μητέρας του ως ιδιοκτήτρια (Τεκμήριο 1). Η συμφωνία κατατέθηκε το ίδιο έτος στην ΑΗΚ για σκοπούς παροχής ηλεκτρισμού. Έκτοτε καταβάλλει ενοίκιο. Ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι η ενάγουσα είναι η νυν ιδιοκτήτρια, ο ίδιος είναι νόμιμος ενοικιαστής, και όχι παράνομος επεμβασίας. Είναι η θέση του ότι υπάρχουν «σοβαρά πραγματικά και νομικά ζητήματα που πρέπει να ακουστούν και αποφασιστούν μετά από ακροαματική διαδικασία».
Οι δύο πλευρές αγόρευσαν γραπτώς και προφορικώς.
Έλαβα υπόψη μου όλα όσα ανέφεραν.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της ενάγουσας υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για έκδοση συνοπτικής απόφασης. Θέση της ήταν ότι ο εναγόμενος «ουδένα τεκμήριο έχει προσκομίσει πέραν της κατ’ ισχυρισμό συμφωνίας ενοικίασης» για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του. Η κατ’ ισχυρισμό ενοικίαση, αναφέρει, είναι «κατασκευασμένα στοιχεία» και «συμπαιγνία».
Η ευπαίδευτη συνήγορος του εναγόμενου υποστήριξε ότι υπάρχουν θέματα, τόσο πραγματικά όσο και νομικά, που χρήζουν επίλυσης σε ακροαματική διαδικασία. Γι’ αυτό θα πρέπει να επιτραπεί στον εναγόμενο να καταχωρίσει υπεράσπιση.
Έλαβα υπόψη μου όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν μου, σε συνάρτηση με τις αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνήγορων, έστω κι αν δεν γίνεται ρητή αναφορά στο κείμενο της απόφασης. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται όπου κρίνεται σκόπιμο.
Η αίτηση βασίζεται στη Δ.18. Οι αρχές αναφέρονται στην πλούσια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως για παράδειγμα στις L.C.A. Domiki Limited ν. Ice Developers Ltd, Πολιτική Έφεση 473/11, ημερ. 28.9.17, ECLI:CY:AD:2017:A323, Χαραλάμπους ν. Νεοφύτου κ.ά., Πολιτική Έφεση 292/11, ημερ. 7.7.17, ECLI:CY:AD:2017:A251 και Κυριάκου ν. Αναστασίου (2013) 1 Α.Α.Δ. 148. Αν οι προϋποθέσεις της Δ.18 θ.1 ικανοποιηθούν, το βάρος μετατοπίζεται στον εναγόμενο να καταδείξει ότι έχει καλή υπεράσπιση ή ότι υπάρχουν γεγονότα που να του δίνουν το δικαίωμα να υπερασπιστεί.
Η φιλοσοφία της Δ.18 συνοψίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στη Χαραλάμπους v. Μελά, Πολιτική Έφεση Ε242/14, ημερ. 3.9.20:
«… η διαδικασία με βάση τη Δ.18 για συνοπτική απόφαση αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, αφού παρέχει στον ενάγοντα τη δυνατότητα να πετύχει την έκδοση απόφασης παρακάμπτοντας τη συνήθη διαδικασία διεξαγωγής δίκης. Γι’ αυτό εφαρμόζεται μόνο, στις περιπτώσεις εκείνες που η υπόθεση του ενάγοντα είναι ξεκάθαρη και o εναγόμενος δεν έχει ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει καλή υπεράσπιση στην αγωγή επί της ουσίας ή δεν έχει αποκαλύψει τέτοια γεγονότα που να μπορούν να θεωρηθούν ικανοποιητικά για να του παράσχουν το δικαίωμα υπεράσπισης. Ό,τι απαιτείται από τον εναγόμενο είναι να δείξει πως υπάρχει δικάσιμο θέμα «ανεξάρτητα αν το δικαστήριο πιστεύει πως τελικά η προβαλλόμενη υπεράσπιση μπορεί να μην επιτύχει», κριτήριο το οποίο δεν ικανοποιείται χωρίς την παροχή λεπτομερειών σε λογική έκταση (βλ. N. V. Caterchef v. P.C.P Electronics Ltd (1999) ΑΑΔ 1912). Υπενθυμίζουμε συναφώς και την αναφορά στην υπόθεση Λαζάρου κ.ά ν Μακεδόνα (1999) 1 ΑΑΔ 817,822 ότι, “όπου η υπεράσπιση μπορεί να περιγραφεί ως κάτι περισσότερο από σκιώδης αλλά λιγότερο από πιθανή, θα πρέπει να δίδεται άδεια για υπεράσπιση.”»
Εδώ το κλητήριο ένταλμα είναι ειδικά οπισθογραφημένο (Δ.2 θ.6). Ο εναγόμενος έχει καταχωρίσει Σημείωμα Εμφάνισης. Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση προσώπου που μπορεί να ορκιστεί θετικά ως προς τα γεγονότα και αναφέρει ότι πιστεύει πως δεν υπάρχει υπεράσπιση στην αγωγή (Δημητρίου v. Τράπεζα Κύπρου Λτδ (1997) 1(B) A.A.Δ.782). Ικανοποιούνται, συνεπώς, οι προϋποθέσεις της Δ.18.
Το βάρος απόδειξης μετατοπίζεται, επομένως, στους ώμους του εναγόμενου για να καταδείξει ότι έχει καλή υπεράσπιση στην αγωγή ή ότι αποκαλύπτονται γεγονότα που του δίνουν το δικαίωμα να υπερασπιστεί.
Ο εναγόμενος προσκόμισε κατ’ ισχυρισμό συμφωνία ενοικίασης (Τεκμήριο 1), η οποία, ως αναφέρει, προϋπήρχε οποιασδήποτε αλλαγής στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του διαμερίσματος. Με κάθε σεβασμό, το στάδιο αυτό δεν προσφέρεται για να αποφασιστεί, ως φαίνεται να εισηγείται η ευπαίδευτη συνήγορος της ενάγουσας, κατά πόσον η εν λόγω συμφωνία είναι άκυρη εξ υπαρχής ή κατασκευασμένη ή προϊόν συμπαιγνίας. Όπως λέχθηκε στη J. & M. Loizides Agencies Ltd κ.ά. ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2011) 1 Α.Α.Δ. 1280:
«Στο στάδιο εξέτασης αίτησης για συνοπτική απόφαση, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στα γεγονότα της υπόθεσης για να τα κρίνει. Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με το ρόλο του Δικαστηρίου. Σ’ αυτό το στάδιο της διαδικασίας το Δικαστήριο ενεργεί μόνο με βάση το ερώτημα κατά πόσο η προβαλλόμενη υπεράσπιση είναι τέτοια που να δικαιούται ο εναγόμενος να ακουστεί αναφορικά με αυτήν. Επομένως η προσέγγιση της μαρτυρίας θα περιοριστεί αυστηρά μέσα στα στενά πλαίσια που καθορίζει η φύση της παρούσας διαδικασίας, αποκλειστικός στόχος της οποίας είναι η διαπίστωση ύπαρξης καλής υπεράσπισης και/ή ύπαρξης τέτοιων γεγονότων που να παρέχουν στον εναγόμενο το δικαίωμα υπεράσπισης… Εξάλλου, διαφορετικός τρόπος προσέγγισης δεν θα συνήδε με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θέση ότι κάθε διάδικος έχει το δικαίωμα όχι μόνο να προσφύγει στο Δικαστήριο, αλλά και να απαιτήσει να παρουσιάσει και να εξετάσει μάρτυρες και γενικά να του δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσει μέσα στα πλαίσια ακροαματικής διαδικασίας τις θέσεις και τα επιχειρήματά του…»
Εδώ ο εναγόμενος δεν περιορίστηκε στην ένστασή του να αρνηθεί την αξίωση. Αντίθετα, επικαλέστηκε μια συμφωνία ενοικίασης, την οποία προσκόμισε ως τεκμήριο -η νομική υπόσταση της οποίας, επαναλαμβάνω, δεν μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης- και αναφέρθηκε με λεπτομέρεια σε γεγονότα.
Δεν πρόκειται, υπό τις περιστάσεις, για καθαρή περίπτωση ώστε να μπορεί το Δικαστήριο να στερήσει από τον εναγόμενο το δικαίωμα να προβάλει την υπεράσπισή του. Πολύ πρόσφατα στη Mukhtar v. Maremonte Investments Ltd, Πολιτική Έφεση Ε205/17, ημερ. 9.1.24 λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Κρίνουμε σκόπιμο να επαναλάβουμε ότι η βασική αρχή που προκύπτει από τις αυθεντίες είναι ότι συνοπτική απόφαση πρέπει να δίδεται μόνο όπου είναι αναμφίβολο ότι ο εναγόμενος δεν έχει υπεράσπιση στην αγωγή. Όπου όμως δίδει στην ένορκη δήλωση του αρκετές λεπτομέρειες που να δείχνουν την ύπαρξη καλόπιστης υπεράσπισης ή εγείρει θέμα σε απάντηση της απαίτησης που θα πρέπει να εκδικάζεται, ή όπου ικανοποιεί το Δικαστήριο ότι έχει καλή και ουσιαστική υπεράσπιση ή αποκαλύπτει τέτοια γεγονότα που μπορούν να κριθούν ως αρκετά για να του δώσουν το δικαίωμα να προβάλει την υπεράσπισή του, τότε πρέπει να δίδεται τέτοιο δικαίωμα (CY.E.M.S. Co. v. Central Co-Operative Industries (1982) 1 A.A.Δ. 897, 902-5 και Τrans Middle East Trading v. Tlais (1991) 1 Α.Α.Δ. 239, 243-4).
Στη Τrans Middle East Trading (σελ.244) τονίστηκε ότι:
“…είναι μόνο σε καθαρές περιπτώσεις που μπορεί το Δικαστήριο να στερήσει διάδικο από του να προβάλει την υπεράσπισή του ενώπιον του Δικαστηρίου, γιατί σε διαφορετική περίπτωση τέτοια ενέργεια θα αποτελούσε άρνηση δικαιοσύνης προς τον επηρεαζόμενο διάδικο”.
Ακριβώς γιατί η διαδικασία για συνοπτική απόφαση αποστερεί ουσιαστικά τον εναγόμενο από του να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε “κανονική” δίκη, η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου για έκδοση συνοπτικής απόφασης πρέπει να ασκείται πολύ προσεκτικά και σπάνια (Νεάρχου κ.ά., σελ.824).»
Εν ολίγοις, η επίκληση (και προσκόμιση) της κατ’ ισχυρισμό συμφωνίας ενοικίασης η οποία προϋπήρχε, σύμφωνα με τον εναγόμενο, της όποιας αλλαγής στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του διαμερίσματος επαρκεί, υπό τις περιστάσεις, για να του δοθεί το δικαίωμα να προβάλει την υπεράσπισή του.
Αναφορικά με την προδικαστική ένσταση, ο εναγόμενος επικαλείται την κατ’ ισχυρισμό συμφωνία ενοικίασης για να καταδείξει ότι το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας. Η ενάγουσα αμφισβητεί την ύπαρξη, εγκυρότητα και νομιμότητά της. Ελλείπει, επομένως, το (συμφωνηθέν) πραγματικό υπόβαθρο επί του οποίου το Δικαστήριο θα μπορούσε να εξετάσει στο παρόν στάδιο το ζήτημα της δικαιοδοσίας.
Η κατάληξη αυτή καθιστά αχρείαστη την εξέταση των λοιπών λόγων ένστασης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα δεν εντοπίζεται λόγος γιατί να μην ακολουθήσουν το αποτέλεσμα. Επιδικάζονται υπέρ του εναγόμενου και εναντίον της ενάγουσας. Θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στο τέλος της αγωγής και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, οπόταν και θα είναι πληρωτέα.
(Υπ.) ……………………..
Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, Α.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής