ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Π. Αγαπητού Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 6Φ / 2024
Μεταξύ:
1. Phosco Industries Limited
2. Anvilco Holdings Inc.
Αιτητριών
-και-
Hellenic Bank Public Company Ltd.
Καθ’ ης η Αίτηση
Αίτηση χωρίς ειδοποίηση ημερομηνίας 12/3/2024
Ημερομηνία: 14/3/2022
Εμφανίσεις:
Για τις Αιτήτριες: κα. Φιακκά
Ενδιάμεση Απόφαση
(δοθείσα αυθημερόν κατόπιν διαλείμματος)
Η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκε στις 12.3.2024. Αφορά σε αιτήματα για να διαταχθεί η Καθ’ ης η Αίτηση να αποκαλύψει και αποστείλει έγγραφα τα οποία οι Αιτήτριες, κατ’ ισχυρισμό, παρείχαν σε αυτή κατά το άνοιγμα τραπεζικών τους λογαριασμών και στα οποία θα αναγράφεται και ο τελικός τους δικαιούχος κατά τον χρόνο εκείνο.
Βάσεις της Αίτησης αποτελούν ο περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ. 6, ο περί Παρεμπόδισης της Καταπολέμησης και Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες δραστηριότητες Νόμος του 2007 (Ν.188(Ι)/2007), ο περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμος του 1997 (Ν.66(Ι)/1997), οι περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμοί του 2023, Μέρη 1-3, 16, 22, 23, 25, 31 (1-7) και 32 και ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικών Δεδομένων, οι αρχές της επιείκειας, η νομολογία, το κοινοδίκαιο και οι εγγενείς και συμφιείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου.
Την Αίτηση στήριξε ένορκη δήλωση της Α.Χ. στην οποία επισυνάφθηκαν 9 Τεκμήρια και στην οποία ουσιαστικά αναφέρεται ότι οι Αιτήτριες αιτούνται τα επίδικα Διατάγματα προκειμένου να συμμορφωθεί ο τέως τελικός τους δικαιούχος τους με διάταγμα αποκάλυψης εγγράφων σε δικαστική διαδικασία που εκκρεμεί στην Αγγλία. Επειδή η Καθ’ ης η Αίτηση αρνήθηκε να παράσχει τα ζητούμενα έγγραφα προς τον Άγγλο δικηγόρο του τέως τελικού δικαιούχου των Αιτητριών, η ομνύουσα, μέσω του δικηγορικού γραφείο που εκπροσωπεί τις Αιτήτριες, αποτάθηκε στην Καθ’ ης η Αίτηση εκ νέου, αλλά, εκ νέου, έλαβε αρνητική απάντηση στο αίτημά της. Το ίδιο έπραξε και στο μεταξύ και ο ίδιος ο τέως τελικός δικαιούχος, ομοίως χωρίς θετική ανταπόκριση. Κατά την ομνύουσα, η άρνηση της Καθ’ ης η Αίτηση να παραδώσει τα έγγραφα είναι αδικαιολόγητη, ενώ εκκρεμεί διαταγή του Αγγλικού Δικαστηρίου για αποκάλυψη, η οποία καθιστά το ζήτημα επείγον. Επίσης, πάντα κατά την ομνύουσα, ο τέως τελικός δικαιούχος, ως φυσικό πρόσωπο έχει δικαίωμα στη βάση του Γενικού Κανονισμού Προσωπικών Δεδομένων να έχει πρόσβαση σε δεδομένα που τον αφορούν. Οι δε Αιτήτριες είναι εκτεθειμένες σε δικαστικές διαδικασίες στην αλλοδαπή και σε περίπτωση που η Καθ’ ης η Αίτηση δεν ικανοποιήσει το αίτημά τους, προτίθενται να καταχωρίσουν απαίτηση εναντίον της. Επειδή πληρούνται, γράφει η ομνύουσα, τα όσα προνοούνται από τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας 2023, ζητά τα Διατάγματα ως η Αίτηση.
Επιλήφθηκα της Αίτησης σήμερα που τέθηκε ενώπιον μου, όπως κατέγραψα και στο σχετικό πρακτικό της διαδικασίας, με φυσικό φάκελο. Μελέτησα προσεχτικά την Αίτηση, την ένορκη δήλωση, τα Τεκμήρια και άκουσα τη ευπαίδευτη συνήγορο των Αιτητριών προφορικά σε συμπλήρωση της γραπτής της αγόρευσης, την οποία επίσης είχα την ευκαιρία να μελετήσω.
Έχοντας κατά νου όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου, προβληματίστηκα, εν πρώτοις επί δύο σημείων: Το πρώτο αφορά τη σχετική πρόνοια του Κανονισμού 25.3(3), στην οποία προβλέπεται ότι:
«Αν ο αιτητής υποβάλλει αίτηση χωρίς ειδοποίηση, η μαρτυρία προς υποστήριξη της αίτησης πρέπει να παραθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν δίδεται ειδοποίηση».
Απλή ανάγνωση της ένορκης δήλωσης που στήριξε την Αίτηση φανερώνει ότι, εν προκειμένω, οι Αιτήτριες δεν συμμορφώθηκαν με την πιο πάνω δικονομική πρόνοια. Έθεσα το ζήτημα στην ευπαίδευτη συνήγορο των Αιτητριών εν είδει προβληματισμού και ζήτησα να με παραπέμψει σε σχετική αναφορά, εάν υπάρχει. Κατ’ ουσία η διαπίστωσή μου επιβεβαιώθηκε, πλην όμως δόθηκε εξήγηση ότι η Καθ’ ης η Αίτηση ειδοποιήθηκε, τρόπον τινά, με τις επιστολές που έλαβε πριν την έναρξη της παρούσας διαδικασίας. Με σεβασμό δεν είναι αυτό που προνοεί ο εν λόγω Κανονισμός. Στην απουσία μαρτυρίας που να παραθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν δίδεται ειδοποίηση, θεωρώ ότι οι Αιτήτριες δεν συμμορφώθηκαν ως όφειλαν με αυτόν. Εκ των όσων προβάλλονται στην ένορκη δήλωση που στήριξε την Αίτηση, θα μπορούσε ενδεχομένως η μη ειδοποίηση της Καθ’ ης η Αίτηση να εδραζόταν στη αναδεικνυόμενη ως κατεπείγουσα φύση του Αίτηματος. Εάν τούτη ήτο η πρόθεση των Αιτητριών, τούτο με φέρνει και στο δεύτερο κύριο προβληματισμό μου σε σχέση με την κρίσιμη Αίτηση, το κατά πόσο δηλαδή καταδείχθηκε ότι συντρέχει το στοιχείο του κατεπείγοντος, ζήτημα που σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τον προηγούμενο συλλογισμό μου, θα εξέταζα.
Στην Αίτηση προωθείται ότι υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη συμμόρφωσης με διάταγμα αποκάλυψης που εκδόθηκε από Αγγλικό Δικαστήριο. Πλην όμως, ανατρέχοντας στο κείμενο της Αίτησης αυτό καθ’ αυτό, δεν εντόπισα οπουδήποτε να γίνεται αναφορά σε οποιεσδήποτε προθεσμίες. Το δε σχετικό διάταγμα ή έστω οτιδήποτε άλλο που να υποστήλωνε τους σχετικούς ισχυρισμούς δεν τέθηκε ενώπιον μου. Αναζήτησα επί τούτου και τη θέση της συνηγόρου των Αιτητριών και επιβεβαίωσα ότι πράγματι κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται από την υπάρχουσα μαρτυρία. Οι σχετικές αναφορές στις παραγράφους 12 και 19 της ένορκης δήλωσης που στήριξε την Αίτηση δεν αφορούν τις προθεσμίες που, κατ’ ισχυρισμό έθεσε το Αγγλικό Δικαστήριο, η δε αναφορά στην παράγραφο 12 αφορά την προθεσμία που ο ίδιος ο κατ’ ισχυρισμό τέως τελικός δικαιούχος των Αιτητριών έθεσε προς την Καθ’ ης η Αίτηση με το Τεκμήριο 7. Ούτε στη λοιπή μαρτυρία υπάρχει οτιδήποτε στη βάση του οποίου θα μπορούσε, έστω λογικά να συναχθεί, ένας χρονικός ορίζοντας για την κατ’ ισχυρισμό υποχρέωση των Αιτητριών ή εν πάση περιπτώσει με την υποχρέωση του τελικού δικαιούχου, να συμμορφωθούν.
Έχοντας συνεπώς κατά νου όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου, κρίνω ότι οι Αιτήτριες δεν ικανοποίησαν το Δικαστήριο στον απαιτούμενο βαθμό ότι συντρέχει λόγος για κατεπείγουσα, άνευ ειδοποιήσεως, έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων. Με αναφορά τόσο στο πλαίσιο του σχετικού Κανονισμού 25.3(3) των περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμών του 2023 όσο και στη ευρύτερη θεώρηση του κατεπείγοντος ως δικαιοδοτικού όρου για τη χορήγηση θεραπείας στην απουσία της άλλης πλευράς, κατά παρέκκλιση από τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, οι πιο πάνω διαπιστώσεις μου θα ήταν αρκετές προκειμένου να με οδηγήσουν στο να απορρίψω την κρίσιμη Αίτηση, αφού μέσου τους, τέτοια παρέκκλιση, εν προκειμένω, ουδόλως δικαιολογείται.
Εξέτασα όμως την Αίτηση στο σύνολό της. Άλλωστε και παρά τους προβληματισμούς που έθεσα στη συνήγορο των Αιτητριών, η θέση της ήταν όπως επιληφθώ της Αίτησης μονομερώς. Η εξέτασή μου λοιπόν αποκάλυψε κι’ άλλα ζητήματα:
Εν πολλοίς διαπίστωσα ότι δεν έχει διασυνδεθεί επαρκώς, μέσω της υπάρχουσας μαρτυρίας, η εμπλοκή ή έστω η επίδραση των Αιτητριών στην εκκρεμούσα διαδικασία στο εξωτερικό. Εκ των όσων παρατέθηκαν, η διαδικασία φαίνεται ν’ αφορά τον τέως τελικό δικαιούχο τους και όχι τις ίδιες. Αιτήτριες όμως στην παρούσα διαδικασία είναι οι ίδιες οι Αιτήτριες και όχι ο κατ’ ισχυρισμό τέως τελικός τους δικαιούχος. Επιπρόσθετα, βάσει των Τεκμηρίων 1 και 2, τα οποία φαίνεται ν’ αφορούν στο καθεστώς για εκάστη εκ των Αιτητριών τα έτη 2020 και 2019 αντίστοιχα, δεν τέθηκε καν το ιστορικό ιδιοκτησιακό καθεστώς που, έστω, να επιμαρτυρεί την, έστω, πρώην διασύνδεση του κατ’ ισχυρισμό τέως τελικού δικαιούχου με τις Αιτήτριες. Βάσει δε του Τεκμηρίου 7, στην επιστολή του κατ’ ισχυρισμό τέως τελικού δικαιούχου δεν αναφέρεται καν ότι εκκρεμεί οποιοδήποτε διάταγμα αποκάλυψης από το Αγγλικό Δικαστήριο, παρά μόνο ότι ζητεί στοιχεία, και τούτο μόνον όσον αφορά την Αιτήτρια 1 - και όχι και την Αιτήτρια 2 για σκοπούς διενέργειας άσκησης αποκάλυψης στο εν λόγω Δικαστήριο, χωρίς και πάλι να επεξηγείται η εμπλοκή των Αιτητριών ή τυχόν επίδραση σ’ αυτές. Επίσης, ουδεμία αναφορά γίνεται σε σχετικό διάταγμα στο Τεκμήριο 8 που αποτελεί επικοινωνία των Άγγλων δικηγόρων με την Καθ’ ης η Αίτηση, μια και στο εν λόγω Τεκμήριο δεν φαίνεται να επισυνάφθηκε οποιοδήποτε άλλο έγγραφο. Ούτε καν στις επιστολές των δικηγόρων των Αιτητριών Τεκμήρια 3 και 4 γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε σχέση με τον κατ’ ισχυρισμό σκοπό που ζητούνται τα έγγραφα. Πιο συγκεκριμένα, η αναφορά που γίνεται προς αιτιολόγηση των αιτημάτων αφορά (σε ελεύθερη μετάφραση) «[…] το αρχείο» του δικηγορικού γραφείου «και για διασφάλιση ότι οι πληροφορίες που δόθηκαν κατά το στάδιο ανοίγματος των λογαριασμών και οι διαδικασίες θεώρησης τους ήταν επ’ ακριβώς καταγεγραμμένες στα εσωτερικά τους αρχεία» (βλ. παράγραφος στα Τεκμήρια 3 και 4 η οποία ξεκινά με τη φράση «we require» και τελειώνει σε «internal records»).
Το δε αίτημα στη βάση των δικαιωμάτων του τέως τελικού δικαιούχου των Αιτητριών ως υποκείμενο επεξεργασίας δεδομένων, δεν διαφαίνεται με ποιο τρόπο είναι δυνατό να προωθείται μέσω των ίδιων των Αιτητριών στην παρούσα διαδικασία αντί του ιδίου, έτι δε περαιτέρω εν όψει του, προμνησθέντος στην παρούσα Απόφαση, κενού αναφοράς ως το τότε και το παρόν ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.
Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, τα οποία προσθέτουν στο ευρύτερο σκεπτικό μου ως προς την τύχη της Αίτησης, κρίνω ότι οι Αιτήτριες δεν ικανοποίησαν το Δικαστήριο στον απαιτούμενο βαθμό ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για χορήγηση των αιτούμενων θεραπειών. Κατά φυσική συνέπεια των πιο πάνω διαπιστώσεων μου, η Αίτηση απορρίπτεται.
Δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
(Υπ.) ………………………………….
Π. Αγαπητός, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής