ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 564/21
Μεταξύ:
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ
Ενάγουσα
- και -
1. Νεοκλής Ιωνάς
2. Ιωνά Κική Νεοκλή ή άλλως Κική Ανδρέα Ευσταθίου
3. Ch. Ierodiakonou Enterprises Ltd (HE 157038) δια του παραλήπτη-διαχειριστή Κρις Ιακωβίδη
Εναγόμενοι
----------------------------------
Αίτηση, ημερ. 11.1.24, για έκδοση προσωρινών Διαταγμάτων
Ημερομηνία: 16 Απριλίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για αιτήτρια – εναγόμενη 2: κα Ά. Πάλλη
Για καθ’ ης η αίτηση – ενάγουσα: κ. Ν. Θεοδωρίδης
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η αγωγή αφορά δάνεια που δόθηκαν στον εναγόμενο 1. Η εναγόμενη 2 ενάγεται, σύμφωνα με την έκθεση απαίτησης, ως εγγυήτρια και ενυπόθηκη οφειλέτιδα.
Η εναγόμενη 2 στην υπεράσπισή της ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι οι συμφωνίες εγγύησης και υποθήκης είναι παράνομες, καταχρηστικές, αντισυμβατικές και καταστρατηγούν τα δικαιώματά της. Ισχυρίζεται ότι δεν τις υπέγραψε ή τις υπέγραψε σε διαφορετική ημερομηνία. Αν κριθεί, αναφέρει, ότι οι συμφωνίες εγγύησης και υποθήκης είναι έγκυρες, το ποσό το οποίο εγγυήθηκε και εξασφαλίστηκε αντίστοιχα έχει εξοφληθεί. Ανταπαιτεί, μεταξύ άλλων, γενικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις λόγω αντισυμβατικής συμπεριφοράς της ενάγουσας και Διάταγμα διαγραφής της υποθήκης από το Κτηματολόγιο.
Η εναγόμενη 2, με την παρούσα αίτηση, ζητά προσωρινό Διάταγμα με το οποίο να απαγορεύεται στην ενάγουσα να εκποιήσει το ενυπόθηκο ακίνητο.
Στην ένορκη δήλωσή της αναφέρει ότι το Διάταγμα είναι αναγκαίο καθότι, μετά τον τερματισμό της αναστολής των εκποιήσεων με βάση το Μέρος VIA του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, ενδεχομένως η ενάγουσα να αρχίσει τη διαδικασία εκποίησης. Η υποθήκη εξασφάλιζε δάνειο το οποίο εξοφλήθηκε με την παραχώρηση νέου δανείου στον εναγόμενο 1. Δεν ενημερώθηκε για τα νέα (επίδικα) δάνεια. Επομένως, η υποθήκη πρέπει να διαγραφεί. Αν η ενάγουσα αρχίσει τη διαδικασία εκποίησης, θα έχει οικονομικές και συναισθηματικές συνέπειες. Αντίθετα, με την έκδοση του Διατάγματος η ενάγουσα δεν θα υποστεί ζημιά.
Η ενάγουσα ενίσταται με δέκα λόγους.
Ο ενόρκως δηλών αναφέρει ότι οι συμφωνίες εγγύησης και υποθήκης που δόθηκαν από την εναγόμενη 2 εξασφαλίζουν και μελλοντικά δάνεια του εναγόμενου 1. Σε κάθε περίπτωση, η ενάγουσα δεν έχει προχωρήσει με καμία διαδικασία εκποίησης.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι αγόρευσαν με αναφορά στο άρθρο 32, Ν.14/60. Έλαβα υπόψη μου τη μαρτυρία, σε συνάρτηση με τα δικόγραφα και τις αγορεύσεις, έστω κι αν δεν γίνεται ρητή αναφορά στο κείμενο της απόφασης.
Οι αρχές που διέπουν το άρθρο 32 είναι γνωστές. Στην Odysseos v. Pieris Estates a.ο. (1982) 1 C.L.R. 557 διατυπώθηκαν ως εξής: σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, πιθανότητα ο αιτητής να δικαιούται σε θεραπεία και, αν δεν εκδοθεί το Διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο κατοπινά να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη. Περαιτέρω, το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια κατά πόσον είναι δίκαιο ή πρόσφορο να εκδοθεί το Διάταγμα (Ιορδάνους v. PS Seamless Gutters Ltd, Πολιτική Έφεση 4/22, ημερ. 8.11.22). Επαναλήφθηκαν πρόσφατα από το Εφετείο στις Marfut v. Zaforpo Ventures Ltd, Πολιτική Έφεση Ε144/20, ημερ. 29.3.24 και Δημητριάδη v. Gordian Holdings Ltd, Πολιτική Έφεση Ε101/22, ημερ. 5.3.24.
Το πρώτο κριτήριο, ήτοι η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση, αφορά στην ανάγκη ύπαρξης συζητήσιμης υπόθεσης (arguable case) με βάση τα δικόγραφα. Απαιτείται η ύπαρξη απαίτησης, η οποία κατά το δίκαιο, να αποτελέσει αντικείμενο διεκδίκησης ενώπιον αρμόδιου Δικαστηρίου (Γενικός Εισαγγελέας κ.ά. v. Cypra Ltd, Πολιτική Έφεση Ε153/14, ημερ. 12.10.22). Η εναγόμενη 2 στο δικόγραφό της επικαλείται, μεταξύ άλλων, ότι το ποσό για το οποίο έχει υπογραφεί η συμφωνία εγγύησης και η σύμβαση υποθήκης «έχει ήδη εξοφληθεί και δεν οφείλεται». Ανταπαιτεί γενικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις λόγω αντισυμβατικής συμπεριφοράς της ενάγουσας και Διάταγμα διαγραφής της υποθήκης.
Το πρώτο κριτήριο, επομένως, ικανοποιείται.
Το δεύτερο κριτήριο, ήτοι η πιθανότητα ο αιτητής να δικαιούται σε θεραπεία, σχετίζεται με την αποδεικτική δύναμη της υπόθεσης του αιτητή με βάση τη μαρτυρία που παρουσιάζει μέσα από τις ένορκες δηλώσεις ή τυχόν αντεξέταση, όταν ζητείται. Ο αιτητής οφείλει να καταδείξει ότι έχει ορατό ενδεχόμενο επιτυχίας, ήτοι κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα αλλά πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων (Γενικός Εισαγγελέας v. Cybarco Contracting Ltd κ.ά., Πολιτική Έφεση Ε53/21, ημερ. 10.2.22). Ό,τι απαιτείται, δεν είναι η απόδειξη του ουσιαστικού δικαιώματος, αλλά σοβαρές ενδείξεις περί της ύπαρξής του (Hazlewood Investment & Finance Ltd v. Manuel κ.ά., Πολιτικές Εφέσεις Ε14/17 και Ε209/17, ημερ. 16.7.19). Η εναγόμενη 2 ισχυρίζεται ότι η εγγύηση και η υποθήκη δεν εξασφαλίζουν νέα δάνεια που δόθηκαν στον εναγόμενο 1. Ουδέποτε ενημερώθηκε για αυτά. Επικαλείται δηλαδή γεγονότα τα οποία καθιστούν τις θέσεις της να έχουν προοπτική επιτυχίας (Molvi Estates Ltd v. Κίμωνος κ.ά., Πολιτική Έφεση Ε193/2015, ημερ. 9.5.23).
Το δεύτερο κριτήριο, συνεπώς, ικανοποιείται.
Δεν αγνοώ τη θέση της ενάγουσας ότι πρόθεση των μερών ήταν η παροχή συνεχούς εξασφάλισης και για μελλοντικά δάνεια του εναγόμενου 1. Η συμφωνία εγγύησης προνοεί ότι η ενάγουσα έχει την εξουσία, κατά την απόλυτη κρίση της και χωρίς τη συγκατάθεση της εναγόμενης 2, να ανανεώνει οποιοδήποτε δάνειο. Η σύμβαση υποθήκης προνοεί ότι εξασφαλίζει κάθε υποχρέωση του εναγόμενου 1 «τωρινή ή μελλοντική». Το Δικαστήριο όμως στο στάδιο αυτό δεν προβαίνει σε διατύπωση ευρημάτων τα οποία θα κριθούν στο τελικό στάδιο της αγωγής (Πολυβίου κ.ά. v. MCNV Georgiou Trading Co Ltd κ.ά., Πολιτική Έφεση Ε74/14, ημερ. 12.1.22).
Το πραγματικό και νομικό καθεστώς της υπόθεσης θα αποφασιστεί κατά την εξέταση της ουσίας της αγωγής (Αδελφοί Ττινιοζού (Εργολάβοι Οικοδομών) Λτδ v. Alpha Bank Cyprus Ltd, Πολιτική Έφεση Ε202/18, ημερ. 17.10.23).
Το τρίτο κριτήριο, ήτοι αν δεν εκδοθεί το Διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο σε μεταγενέστερο στάδιο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη, ικανοποιείται όταν ο αιτητής δεν θα αποζημιωθεί πλήρως με την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης. Λαμβάνονται υπόψη και άλλα στοιχεία και μεταβλητά κριτήρια, ανάλογα με τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης. Και αυτό διότι η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με τη στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του διάδικου που επιδιώκει τη θεραπεία (Α. Χατζηπιερής Λτδ v. Γενικού Εισαγγελέα, Πολιτική Έφεση Ε1/15, ημερ. 5.4.21).
Το θέμα δεν εξετάζεται αόριστα, αλλά είναι «άρρηκτα συνδεδεμένο» με το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του αιτητή (Loucas Panayiotou Estates Ltd κ.ά. v. Hellenic Bank Public Company Ltd, Πολιτική Έφεση Ε203/13, ημερ. 11.9.19). Η εναγόμενη 2 στην ένορκη δήλωσή της ισχυρίζεται ότι αν δεν εκδοθεί το Διάταγμα:
«7. …η αγωγή της [ενάγουσας] όσον η Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση μου θα είναι άνευ αντικειμένου με δυσμενείς συνέπειες για εμένα τόσο οικονομικές όσο και συναισθηματικές από την απώλεια της περιουσίας μου. Σε περίπτωση που πετύχει η υπεράσπιση και ανταπαίτηση μου θα πρέπει να προβώ σε ατέρμονες δικαστικές διαδικασίες με ανυπολόγιστο οικονομικό κόστος για διεκδίκηση των δικαιωμάτων μου.
8. Επιπλέον, στο εν λόγω ακίνητο διαμένω τόσο εγώ όσο και η τετραμελής οικογένεια της θυγατέρας μου Μ.Ι. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που η [ενάγουσα] προχωρήσει σε πλειστηριασμό του ακινήτου θα πρέπει τόσο εγώ όσο και η οικογένεια της κόρης μου να ενοικιάσουμε άλλο σπίτι. Το κόστος ενοικίου τόσο για εμένα όσο και για την οικογένεια της κόρης μου θα είναι τουλάχιστον €1.000 μηνιαίως.
9. …Είναι δε αναγκαία η άμεση έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αφού σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου μου υπό της [ενάγουσας] κατά παράβαση των συνταγματικών μου δικαιωμάτων στην απόλαυση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και με άμεσο κίνδυνο να υποστώ ανεπανόρθωτη ζημιά από την πώληση του ακινήτου μου κατά πάσα πιθανότητα σε εξευτελιστική τιμή. Επιπλέον, θα αφήσει ανικανοποίητες τις αξιώσεις μου ως παρουσιάζονται στην [παρούσα] αγωγή.»
(Η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου)
Οι λόγοι που επικαλείται είναι οικονομικής φύσης: «οικονομικό κόστος» σε δικαστικές διαδικασίες, πώληση «σε εξευτελιστική τιμή», παράβαση του δικαιώματος «στην απόλαυση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία», διαμένει εκεί και «ως εκ τούτου» θα αναγκαστεί να πληρώνει «ενοίκιο». Η ζημιά καθορίστηκε από την ίδια ως χρηματική (M.A.C. Boutique Hotels Ltd v. Κωνσταντινίδου και Χριστόπουλος Λτδ κ.ά., Πολιτική Έφεση Ε212/14, ημερ. 30.11.21). Δεν αποδίδει όμως στην ενάγουσα οποιαδήποτε οικονομική ανικανότητα.
Η αναφορά της σε «συναισθηματικές συνέπειες» δεν έχει επεξηγηθεί ή αιτιολογηθεί στην ένορκη δήλωσή της. Στην Ανδρέου v. Colossos Signs Ltd (Αρ. 2) (2008) 1 Α.Α.Δ. 626 ο ισχυρισμός ότι ο αιτητής «θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά» κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ως γενικός και αόριστος. Τονίστηκε ότι:
«Δεν μπορεί να λεχθεί ότι με αυτό τον ισχυρισμό καταδεικνύεται ανεπανόρθωτη ζημία. Δεν δίδεται καμμία λεπτομέρεια ή επεξήγηση που να υποστηρίζει και να αιτιολογεί τον πιο πάνω ισχυρισμό, που να ικανοποιεί το Δικαστήριο, ώστε να οδηγήσει στην έκδοση διατάγματος. Επιπρόσθετα, δεν περιέχεται κανένας ισχυρισμός ότι η οικονομική κατάσταση της εναγομένης-καθ’ ης η αίτηση είναι τέτοια που θα στερήσει τον ενάγοντα-αιτητή καταβολής αποζημιώσεων, εάν επιτύχει στην αγωγή του».
Ομοίως, στη Loucas (ανωτέρω) οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι, αν δεν εκδοθεί το Διάταγμα, θα είναι αδύνατη η παραμονή της ιδιοκτησίας του ακινήτου στο όνομά τους. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ο ισχυρισμός αυτός ήταν έκδηλα ασαφής, αόριστος και ελλιπής και ότι «δεν επεκτείνεται με οποιοδήποτε τρόπο και δεν ικανοποιείται η αναγκαία βάση για τη “ζημιά” την οποία θα υποστούν».
Πρόσφατα, στην Κατσελλή κ.ά. v. Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ κ.ά., Πολιτική Έφεση Ε66/22, ημερ. 17.11.23 το Εφετείο έκρινε ότι οι αιτητές απέτυχαν να αναδείξουν για ποιο λόγο το ενυπόθηκο ακίνητο είχε τέτοιο ιδιαίτερο χαρακτήρα, ο οποίος να καθιστά ανεπαρκή την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης. Τόνισε ότι «η σημασία και σπουδαιότητα αυτής της ιδιαιτερότητας» θα πρέπει να καταδεικνύεται κατά τρόπο «ουσιαστικό και πρακτικό». Η εναγόμενη 2, πέραν από τις οικονομικές συνέπειες, επικαλείται ονομαστικά και μόνο «συναισθηματικές συνέπειες», χωρίς να τις αιτιολογεί κατά το ελάχιστο.
Το τρίτο κριτήριο, επομένως, δεν ικανοποιείται.
Η κατάληξη αυτή καθιστά αχρείαστη την εξέταση του ισοζυγίου της ευχέρειας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα δεν εντοπίζεται λόγος να μην ακολουθήσουν το αποτέλεσμα. Επιδικάζονται εναντίον της εναγόμενης 2, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο στο τέλος της αγωγής.
(Υπ.) ……………………..
Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, Α.Ε.Δ.