ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Τ. Νικολάου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 2ΦΑ/2024
Μεταξύ:
1. ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΜΠΑΣ
2. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΖΑΜΠΑ
Εναγόντων
-και-
THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT HOLIDNGS LIMITED
Εναγομένων
-------------
Ημερομηνία: 29 Ιανουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: κ. Χατζηστερκώτης με κ. Ν. Αγγελίδη
-------------
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
(Αίτηση ημερ. 26.1.2024)
(ex-tempore)
Η υπόθεση τίθεται σήμερα για πρώτη φορά ενώπιον μου. Παρατηρώ ότι η παρούσα αίτηση, ημερ. 26.1.2024, καταχωρίστηκε στο πλαίσιο Απαίτησης (Μέρος 7 Ι Νέων Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας) ίδιας ημερομηνίας. Η δε αίτηση αποσκοπεί στην αναστολή και/ή απαγόρευση της εκποίησης και/ή την εμπόδιση μεταγραφής του ακινήτου της εν λόγω Υποθήκης, περιγραφόμενο ως οικόπεδο στην επαρχία Λευκωσίας.
Οι αιτητές είναι ενυπόθηκοι οφειλέτες σε σχέση με πιστωτικές διευκολύνσεις οι οποίες παραχωρήθηκαν από την Τράπεζα Κύπρου. Τα δικαιώματα της εν λόγω υποθήκης έχει τώρα η καθ’ης η αίτηση εταιρεία. Εναντίον των αιτητών εκκρεμεί αγωγή την οποία καταχώρισε η καθ’ης η αίτηση εναντίον τους σε σχέση με τις εν λόγω διευκολύνσεις. Με επιστολή, ημερομηνίας 30.10.2023, την οποία οι αιτητές παρέλαβαν στις 16.11.2023, η καθ’ης η αίτηση όρισε πλειστηριασμό ο οποίος έχει προγραμματιστεί για να διενεργηθεί σήμερα, 29.1.2024, πρωί στις 10:00 η ώρα. Σημειώνεται ότι σε σχέση με το ίδιο ακίνητο στις 18.5.2023 διενεργήθηκε, σε προηγούμενο στάδιο άλλος ηλεκτρονικός πλειστηριασμός, αλλά δεν επιτεύχθηκε η πώληση του. Μετά την παραλαβή από τους αιτητές της ειδοποίησης για τον επικείμενο πλειστηριασμό, ακολούθησαν, καθώς αναφέρεται, διαπραγματεύσεις προς εξεύρεση λύσης. Με επιστολή, ημερομηνίας 13.1.2024, η καθ’ης η αίτηση ενημέρωσε τους αιτητές ότι η πρόταση δεν έγινε αποδεκτή. Προέβη δε σε κάποιες άλλες εισηγήσεις αναφέροντας α) ότι οι αιτητές θα έπρεπε να απαντήσουν σε αυτές μέχρι 17.1.2024 και β) ότι όλες οι διαδικασίες που εκκρεμούσαν κατά τον εν λόγω χρόνο θα προχωρούσαν κανονικά συμπεριλαμβανομένου και του πλειστηριασμού εκτός εάν επέρχετο συμβιβασμός.
Έχω μελετήσει με κάθε προσοχή όλα όσα περιβάλλουν την παρούσα διαδικασία. Έχω υπόψη μου την απαίτηση, την αίτηση, την ένορκη δήλωση στην οποία στηρίζεται, καθώς και τα συνημμένα τεκμήρια, όπως επίσης και τα λοιπά έγγραφα στην υπόθεση. Αρχίζω με το θέμα του κατεπείγοντος εφόσον πρόκειται για διαδικασία η οποία προωθείται μονομερώς. Η σημασία του ότι η αγωγή καταχωρίστηκε στις 26.1.2024, ημερομηνία κατά την οποία καταχωρίστηκε και η παρούσα αίτηση, είναι μεγάλη. Αυτό διότι ο πλειστηριασμός, η αναστολή του οποίου επιζητείται, είναι ορισμένος σήμερα μέσα στα επόμενα λεπτά.
Για τους λόγους που θα εξηγήσω, θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να αναφερθώ στις προϋποθέσεις και τις νομολογιακές αρχές που διέπουν την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων στη βάση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν.14/60 όπως τροποποιήθηκε). Τούτο διότι, δεδομένης της φύσης της αίτησης, δηλαδή το ότι καταχωρίστηκε μονομερώς, απαραίτητο στοιχείο που πρέπει να ικανοποιείται από τα στοιχεία που παρατίθενται στο Δικαστήριο είναι το κατ’ επείγον του θέματος, συνυφασμένο με το κατά πόσο διαπιστώνεται ή όχι καθυστέρηση, ζήτημα που άπτεται τόσο των δικαιωμάτων της άλλης πλευράς όσο και των δυνατοτήτων που παρέχονται σε Δικαστήριο να διεκπεραιώσει την υπόθεση όπως ενδείκνυται.
Παρόλο που ο πλειστηριασμός, καθώς ανέφερα, αναμένεται να προχωρήσει από λεπτό σε λεπτό, γεγονός που θα μπορούσε υπό διαφορετικές συνθήκες να αποτελέσει καλό λόγο ως προς το στοιχείο του κατεπείγοντος, στην προκειμένη περίπτωση έχοντας υπόψη τα όσα αναφέρονται στην ένορκη δήλωση των αιτητών αναφορικά με το ιστορικό επίδοσης της ειδοποίησης και τις μετέπειτα εξελίξεις θεωρώ ότι δεν έχει παρασχεθεί ικανοποιητική εξήγηση γιατί τίθεται ενώπιον του Δικαστηρίου μια αίτηση που αφορά αναστολή πλειστηριασμού την ίδια ημέρα που αυτός πρόκειται να διενεργηθεί, εφόσον οι αιτητές γνώριζαν από τις 16.11.2023 για την σημερινή ημερομηνία, όπως και τη θέση της καθ’ης η αίτηση, πως παρά τις οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις που γίνονταν η διαδικασία εκποίησης προχωρούσε παράλληλα μέχρι τέλους αν δεν επιτυγχάνετο συμβιβασμός, όπως και συνέβη. Παρόλο που η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης είναι πάντοτε επιθυμητή δεν μεταβάλλει την πραγματικότητα και δει την σημερινή πραγματικότητα ότι οι αιτητές αποτάθηκαν στο Δικαστήριο την τελευταία στιγμή για θέμα το οποίο γνώριζαν πέραν των δύο μηνών προηγουμένως. Όπως και να έχουν τα πράγματα το Δικαστήριο δεν μπορεί, εκ των πραγμάτων, ακόμη και αν κατέληγε ότι η αίτηση θα μπορούσε να επιδοθεί, να έχει σήμερα γραπτώς τη θέση της άλλης πλευράς. Ούτε και σε κάθε περίπτωση τον απαιτούμενο χρόνο για να την εξετάσει όπως και έπραξε σε σχέση με τα όσα η πλευρά των αιτητών αναφέρει γραπτώς.
Επομένως ένεκα της συμπεριφοράς και επιλογής των αιτητών αυτοί δεν μπορούν να επικαλούνται το θέμα του κατεπείγοντος ως προϋπόθεση στην αίτηση. Αν οι αιτητές είχαν πρόθεση να αμφισβητήσουν το ένα ή το άλλο θέμα που τους απασχολούσε μπορούσαν, υπό τις περιστάσεις, να είχαν ενεργήσει πολύ ενωρίτερα και, εν πάση περιπτώσει, οπωσδήποτε να μην ανέμεναν να τεθεί η αίτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τελευταία στιγμή με τρόπο που να αποκλείει τη δυνατότητα να ακουστεί η άλλη πλευρά σε περίπτωση που αυτό κρινόταν αναγκαίο και στερώντας της δικαστικής διαδικασίας τα εχέγγυα για να διασφαλιστεί ότι αυτή διεξάγεται με τρόπο που εξισορροπεί τα δικαιώματα όλων των διαδίκων. Παρόμοια ζητήματα απασχόλησαν το Εφετείο σε σχετικά πρόσφατες υποθέσεις. Η μία είναι η Αίτηση C.N.K. Metal Constructions (2018), Πολ. Εφ. 138/18, ημερ. 7.11.2018 και η Μυλωνας ν. Τράπεζας Κύπρου (2019) Ε176/19, ημερ. 10.12.2019, από τις οποίες άντλησα καθοδήγηση κατ’ αναλογία στην παρούσα. Αναφορικά με ζητήματα που άπτονται του κατεπείγοντος και της καθυστέρησης. Σχετικό είναι ένα απόσπασμα από την εν λόγω υπόθεση:
«Εν προκειμένω οι αιτητές είχαν κάθε δικαίωμα να καταχωρίσουν την έφεση μέχρι και το τελευταίο λεπτό της προβλεπόμενης προθεσμίας. Εφόσον όμως είχαν πρόθεση να καταχωρίσουν και ενδιάμεση αίτηση για αναστολή του πλειστηριασμού, θα έπρεπε να ενεργήσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μη δημιουργήσουν συνθήκες πίεσης για το Δικαστήριο αλλά, κυρίως, για την άλλη πλευρά. Θα έπρεπε να καταχωρίσουν την έφεση και την ενδιάμεση αίτηση ενωρίτερα, οπότε και δεν θα υπήρχε ανάγκη για κατεπείγουσα αίτηση χωρίς ειδοποίηση. H δέουσα, υπ’ αυτή την έννοια, δικονομική συμπεριφορά των αιτητών, θα έδιδε την ευκαιρία στο Δικαστήριο να προγραμματίσει και να χειριστεί την υπόθεση ακούγοντας προηγουμένως και τις δύο πλευρές, εξισορροπώντας τα εκατέρωθεν δικαιώματα και τους κινδύνους κάθε πλευράς, θέματα στα οποία αναφέρθηκε αγορεύοντας σήμερα ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών. Θα μπορούσε σε αυτά τα πλαίσια το Δικαστήριο να εκδικάσει την ενδιάμεση αίτηση με την απαιτούμενη ταχύτητα ή να κατέληγαν τα μέρη σε εκ συμφώνου αναστολή της διαδικασίας του πλειστηριασμού με μια πρακτική μεταξύ τούς διευθέτηση μέσα από συναινετικές προσεγγίσεις.
Αυτές όμως οι ορθές και δίκαιες δυνατότητες εξουδετερώθηκαν από τον χειρισμό των αιτητών να καταχωρίσουν την αίτησή τους στον ύστατο χρόνο που επέλεξαν να την καταχωρίσουν.
H αντιμετώπιση τον θέματος από το Επαρχιακό Δικαστήριο ήταν ορθή. Ορθά θεώρησε πως το κατεπείγον της αίτησης πρόκυπτε από τους χειρισμούς των ίδιων των αιτητών και συνεπώς δεν μπορούσαν να το επικαλούνται ως δικαιοδοτική προϋπόθεση της αίτησης τους. Αντίθετη προσέγγιση θα επιβράβευε τέτοιες πρακτικές προς ζημία της απονομής της δικαιοσύνης και των ταλαιπωρημένων δικαστικών διαδικασιών.
H αναγκαία και πολύτιμη στις κατάλληλες περιπτώσεις εξαίρεση απόδοσης θεραπείας χωρίς να ακουστεί η άλλη πλευρά δεν μπορεί να λειτουργεί προς απόκτηση τακτικού δικονομικού πλεονεκτήματος ή εν πάση περιπτώσει για πρόκληση πίεσης στο Δικαστήριο και τους αντιδίκους.»
Καταλήγω, επομένως, ότι ένεκα της συμπεριφοράς των αιτητών δεν πληρείται το στοιχείο του κατεπείγοντος διότι δεν ενήργησαν εντός των χρονικών περιθωρίων που εμφανίζεται να είχαν ώστε να επέτρεπε στο Δικαστήριο να διεκπεραιώσει αυτή την υπόθεση με τον ορθό, δίκαιο και ενδεδειγμένο τρόπο.
Ως αποτέλεσμα, η αίτηση απορρίπτεται.
(Υπ.) ………………………....
Τ. Νικολάου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΕΠ