ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.
Αίτηση Εταιρείας με Αρ.: 310/13
Επί τοις αφορώσι την Εταιρεία Tricor Limited
και
Eπί τοις αφορώσι τον περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113
-----------------
Ημερομηνία: 29/03/2024
Μονομερής Αίτηση Ημερομηνίας: 13/02/2024
Εμφανίσεις:
Για την Tricor Limited δια μέσω του εκκαθαριστή της κου Αθανάση Νεοφύτου:κος Χρ. Νεοφύτου
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την υπό κρίση Αίτηση (στο εξής «ως η Αίτηση») της εταιρείας Tricor Limited (στο εξής ως «η εταιρεία») η οποία υποβάλλεται μέσω του εκκαθαριστή της ζητούνται: α) διάταγμα και/ή οδηγίες του Δικαστηρίου με το οποίο να ορίζεται περίοδος εντός 30 ημέρων από της συντάξεως του με το οποίο να προχωρήσει ο εκκαθαριστής της εταιρείας σε δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αναφορικά με τη διαδικασία των επαληθεύσεων της εταιρείας και όπως υποβληθούν οι απαιτήσεις για επαλήθευση εντός 35 ημέρες από την ημερομηνία δημοσίευσης στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας και οδηγίες όπως τα έξοδα για διευρεύνηση των υποβληθέντων απαιτήσεων για επαλήθευση επιβαρύνουν όσους υποβάλουν τις απαιτήσεις τους και β) διάταγμα και/ή οδηγίες του Δικαστηρίου με το οποίο να δίνεται η εξουσια στον εκκαθάριστή της εταιρείας όπως αναλόγως της εξέτασης της υποβληθείσας απαίτησης για επαλήθευση παρατείνει τη περίοδο των 21 ημερών για ολοκλήρωση της διερεύνησης της υποβληθείσας απαίτησης για επαλήθευση.
Υπενθυμίζω ότι η εταιρεία τέθηκε υπό εκκαθάριση περί την 13/01/2016. Ο κος Αθανάσης Νεοφύτου διορίστηκε ως εκκαθαριστής της εταιρείας περί την 08/07/2019 ως το Τεκμήριο 1 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την Αίτηση. Περί την 02/11/2023 εκδόθηκε διάταγμα για παράταση του χρόνου εκκαθάρισης από το Δικαστήριο υπό της παρούσας συνθέσεως.
Η υπό κρίση Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του εκκαθαριστή ο οποίος παραθέτει ιστορικό αντιδικίας μεταξύ της εταιρείας με τη Eurobank Cyprus Ltd (στο εξής ως «Eurobank») και με τη Eurobank και άλλους πιστωτές. Σύμφωνα με τον εκκαθαριστή με απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 24/05/2019 παραμερίστηκε η επαλήθευση την οποία είχε υποβάλει η Eurobank στον Επίσημο Παραλήπτη. Περιγράφει τις διαδικασίες που ακολούθησαν, καταλήγοντας ότι η Eurobank στις 25/08/2023 αφού εξασφάλισε δικαστική απόφαση στα πλαίσια της αγωγής αρ. 3498/2012 επιχείρησε να επαληθεύσει την απαίτηση της ενώπιον του χωρίς να δοθούν οδηγίες από το Δικαστήριο εκκαθάρισης για επαληθεύσεις σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία. Ως Τεκμήριο 9 επισυνάπτει αντίγραφο επιστολής εκ μέρους της Eurobank μαζί με την υποβληθείσα επαλήθευση. Ως Τεκμήριο 10 επισύναψε απαντητική επιστολή εκ μέρους των δικηγόρων της εταιρείας με βάση την οποία αρνήθηκε την ορθότητα και νομιμότητα υποβολής των επαληθεύσεων.
Εισηγείται ότι σύμφωνα με τον Κανονισμό 18 των περί εταιρειών εκκαθάρισης κανονισμών γίνεται δημοσίευση της διαδικασίας επαληθεύσεων εκ μέρους του εκκαθάριστή και με προσωπική παράδοση των επαληθεύσεων στον ίδιο ενώ τα έξοδα για διερεύνηση βαρύνουν τους πιστωτές. Θεωρεί ότι η Eurobanκ δεν ενήργησε ορθά με την υποβολή επαληθεύσεων και ότι προχώρησε στα πλαίσια υποβολής αιτήσεων και έκδοσης απόφασης στα πλαίσια της αγωγής αρ. 3498/2012 χωρίς την εξασφάλιση άδειας με βάση το άρθρο 220 του περί εταιρειών νόμου Κεφ. 113.
Μετά από οδηγίες του Δικαστηρίου καταχωρήθηκε συμπληρωματική ένορκη δήλωση μέσω της οποίας επαναλήφθηκαν οι πλείστοι εκ των ισχυρισμών που προβλήθηκαν στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση. Επιπρόσθετα ο εκκαθαριστής ισχυρίστηκε ότι με βάση το άρθρο 251 (2) του Κεφ. 113 θα πρέπει το Δικαστήριο να δώσει οδηγίες για σκοπούς υποβολής επαληθεύσεων ούτως ώστε να προχωρήσει ορθά η διαδικασία.
Ως εξηγεί έγιναν οι επαληθεύσεις, ακυρώθηκαν, δόθηκαν οδηγίες για να επαναληφθούν το έτος 2018 ενώπιον του τότε εκκαθαριστή Επίσημου Παραλήπτη. Οι επαληθεύσεις έγιναν υποβλήθηκαν και μόνο μια εκ των επαληθεύσεων (της Eurobank) είχε ακυρωθεί το έτος 2019. Η αναγκαιότητα για να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα σύμφωνα με τον εκκαθαριστή προκύπτει από το γεγονός ότι η Eurobank ζήτησε όπως επαληθεύσει την απαίτηση της ενώπιον του, ζητώντας ουσιαστικά να αναγνωριστεί η απαίτηση της εναντίον της εταιρείας. Ως προς τα λοιπά επαναλαμβάνονται θέσεις και ισχυρισμοί της πρώτης ένορκης δήλωσης του εκκαθαριστή.
Η Αίτηση εδράζεται κυρίως στα άρθρα 216-218, 220, 239 (Α), 251 (1)-(15) και 251Α (1)- (5), 255-256Β, 307-313 του περί εταιρειών Νόμου, επί των συμφυών εξουσιών του Δικαστηρίου, στους περί εταιρειών Κανονισμούς 18,19,36 και 92.
Παρόλο που η Αίτηση εδράζεται σε πληθώρα άρθρων του Κεφ. 113 περί εταιρειών νόμου, το άρθρο το οποίο σχετίζεται με τις επαληθεύσεις εκ μέρους των πιστωτών είναι το άρθρο 251. Σχετικά προς τούτο είναι και οι κανονισμοί 18-26 των περί εταιρειών εκκαθάρισης Κανονισμών.
Στο άρθρο 251 (1, 2 και 3 ) του περί εταιρειών Νόμου Κεφ. 113 αναφέρονται αυτολεξεί τα ακόλουθα:
251.-(1) Το Δικαστήριο δύναται να ορίσει προθεσμία ή προθεσμίες μέσα στις οποίες οι πιστωτές θα επαληθεύσουν τις οφειλές ή απαιτήσεις τους ή θα αποκλείονται από το όφελος οποιασδήποτε διανομής που γίνεται πριν από την επαλήθευση των χρεών αυτών.
(2) (α) Όπου εταιρεία εκκαθαρίζεται από το Δικαστήριο, πρόσωπο το οποίο ισχυρίζεται ότι είναι πιστωτής της εταιρείας και επιθυμεί να ανακτήσει το χρέος του στο σύνολο ή μερικώς, πρέπει να υποβάλει επαλήθευση γραπτώς στον εκκαθαριστή, εντός τριάντα πέντε (35) ημερών από την ημερομηνία δημοσίευσης του διατάγματος εκκαθάρισης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
(β) Μετά από δεόντως αιτιολογημένο αίτημα πιστωτή, η προθεσμία των τριάντα πέντε (35) ημερών δύναται να παραταθεί, από τον επίσημο παραλήπτη ή εκκαθαριστή.
(3) (α) Η επαλήθευση δέον να γίνεται με τον τύπο που καθορίζεται στους περί Εταιρειών (Εκκαθάριση) Κανονισμούς και θα υπογράφεται από αυτόν ή από πρόσωπο εξουσιοδοτημένο προς τούτο και κάθε πιστωτής επιβαρύνεται τα έξοδα επαλήθευσης της απαίτησής του, περιλαμβανομένων των εξόδων της εξασφάλισης οποιωνδήποτε εγγράφων απαιτούνται ή μαρτυρίας που απαιτείται από τον εκκαθαριστή.
(β) Η επαλήθευση περιλαμβάνει ή αναφέρεται σε κατάσταση λογαριασμού που αποδεικνύει τις λεπτομέρειες του χρέους και ειδικεύει τις αποδείξεις πληρωμών, αν υπάρχουν, με τις οποίες το χρέος δύναται να υποστηριχτεί και, όπου εφαρμόζεται, τα ονόματα όλων των εγγυητών που έχουν ευθύνη σε σχέση με χρέος της εταιρείας και την έκταση της ευθύνης που προκύπτει από την εγγύηση, σύμφωνα με τη σύμβαση εγγύησης, κατά την ημερομηνία της επαλήθευσης. Ο επίσημος παραλήπτης ή εκκαθαριστής δύναται οποτεδήποτε να ζητήσει την προσαγωγή δικαιολογητικών δαπάνης.
Το λεκτικό με το οποίο είναι διατυπωμένο το αρθρο 251 (1-3) δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ή ασάφειας εφόσον αυτό που προκύπτει είναι ότι εάν μια εταιρεία εκκαθαρίζεται από το Δικαστήριο πιστωτής της εταιρείας που επιθυμεί να ανακτήσει το χρέος του, υποβάλει επαλήθευση γραπτώς στον εκκαθαριστή εντός 35 ημερών από την ημερομηνία δημοσίευσης του διατάγματος εκκαθάρισης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και εάν για κάποιο λόγο παρέλθει αυτή η προθεσμία μετά από αιτιολογημένο αίτημα του πιστωτή και όχι του εκκαθαριστή δύναται να παραταθεί και αυτό από τον επίσημο παραλήπτη ή πιστωτή. Θα πρέπει να επισημάνω ότι, όπως είναι νομολογημένο, όπου το λεκτικό του νόμου είναι σαφές, τότε αποδίδεται στις λέξεις η φυσική και συνήθης έννοια τους (Ghalanos Distributors Ltd v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ.528 και Μακεδόνας ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.162). Θα ήθελα ακόμα να αναφέρω ότι δεν με βρίσκει σύμφωνη η ερμηνεία που δίνεται στο άρθρο 251(1) του περί εταιρειών νόμου Κεφ. 113 από το συνήγορο του εκκαθαριστή ότι δηλαδή το Δικαστήριο υποχρεούται να δώσει οδηγίες και δη να καθορίσει προθεσμίες μέσα στις οποίες οι πιστωτές θα επαληθεύσουν τις οφειλές ή απαιτήσεις τους. Ως αναφέρεται στο λεκτικό του εν λόγω άρθρου το Δικαστήριο δύναται να ορίσει προθεσμία, δεν υποχρεούται ούτε πρέπει ως τέθηκε εκ μέρους του εκκαθαριστή.
Στο σύγραμμα του Δρ. Ποιητή με τίτλο «η εκκαθάριση των εταιρειών» σελ. 147 το οποίο εξηγεί το άρθρο 251 (1) του περί εταιρειών νόμου αναφέρεται (με το οποίο συμφωνώ) ότι «η πραγματική έννοια της διατάξεως του νόμου είναι ότι το Δικαστήριο εξετάζοντας κάθε φορά την έκθεση καταστάσεως μπορεί να παρέχει νέα προθεσμία και ευκαιρία στους πιστωτές ώστε να επαληθεύσουν την απαίτηση τους εναντίον της εταιρείας, πρόσθετη προς εκείνη που παραχώρησε ο εκκαθαριστής.» Το πραγματικό υπόβαθρο όμως της υπό κρίση Αίτησης και οι λόγοι για τους οποίους ζητούνται οι συγκεκριμένες οδηγίες δεν είναι ικανά ώστε να κρίνεται από το Δικαστήριο αναγκαίο να δοθούν οι συγκεκριμένες οδηγίες ή να πρέπει να εκδοθεί κάποιο διάταγμα. Πέραν τούτου δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε έκθεση καταστάσεως για να τύχει εξέταση από το Δικαστήριο ούτως ώστε να κρίνει εάν χρειάζεται να καθοριστούν προθεσμίες.
Εν προκειμένω το διάταγμα εκκαθάρισης έχει εκδοθεί το έτος 2016, έγιναν επαληθεύσεις, ακυρώθηκαν απο το Δικαστήριο επαναλήφθηκαν το έτος 2018 και το έτος 2019 με απόφαση ημερ. 24/05/2019 του Δικαστηρίου εκκαθάρισης (υπό άλλη σύνθεση) ακυρώθηκε μόνο η επαλήθευση που είχε υποβληθεί εκ μέρους της Eurobank. Ως προκύπτει από το φάκελο δεν ακυρώθηκαν οι άλλες επαληθεύσεις που υποβλήθηκαν από πιστωτές αλλά είχαν επικυρωθεί οι επαληθεύσεις των άλλων πιστωτών. Σημειώνω επίσης ότι εκ των πραγμάτων εφόσον από το έτος 2016 που εκδόθηκε το διάταγμα εκκαθάρισης και μεσολάβησαν ενδιάμεσες διαδικασίες με την ακύρωση των επαληθεύσεων που είχε υποβάλει η Eurobank, ότι εκ των πραγμάτων η προθεσμία των 35 ημερών που δίδει ο περί εταιρειών νόμος βλ. άρθρο 251 (2), (α) για επαληθεύσεις εκ μέρους των πιστωτών έχει παρέλθει προ πολλού. Υπενθυμίζω ότι αυτή η προθεσμία τίθεται για κάθε πιστωτή που επιθυμεί να υποβάλει γραπτώς επαλήθευση και εάν για οποιοδήποτε λόγο παρέλθει αυτή η προθεσμία τότε αυτή μπορεί να παραταθεί με αιτιολογημένο αίτημα του πιστωτή και όχι του εκκαθαριστή.
Επίσης από το πραγματικό υπόβαθρο της Αίτησης δεν έχει προκύψει κατά πόσο ο εκκαθαριστής πρόβηκε ο ίδιος σε δημοσιεύσεις ώστε να καλέσει τυχόν πιστωτές που δεν υπέβαλαν επαλήθευση να το πράξουν.
Στο ίδιο σύγγραμμα του Δρ. Ποιητή ως γίνεται αναφορά ανωτέρω στη σελίδα 147 επιπροσθέτως των πιο πάνω αναφέρονται τα ακόλουθα:
« Ο εκκαθαριστής μπορεί από καιρού εις καιρόν να ορίζει συγκεκριμένη μέρα κατά την οποία ή μέχρι της οποίας, θα πρέπει οι πιστωτές να προβούν σε επαλήθευση των απαιτήσεων τους και να αποδείξουν οποιοδήποτε δικαίωμα προτεραιότητας που δυνατόν να έχουν σύμφωνα με το νόμο. Η ημέρα αυτή πρέπει να απέχει όχι λιγότερο από 14 μέρες από την ημερομηνία της ειδοποίησης. Με την παρούσα διάταξη παρέχεται στον εκκαθαριστή το δικαίωμα να δίνει την ευκαιρία στον κάθε πιστωτή να υποβάλει την επαλήθευση του, έστω και αν ακόμη δεν μπόρεσε να την υποβάλει εγκαίρως εντός της αρχικής προθεσμίας. Αυτή η νέα ημερομηνία την οποία ορίζει ο εκκαθαριστής θα πρέπει να δημοσιεύεται σε ελληνική εφημερίδα. Επίσης πρέπει να δοθεί συγκεκριμένη ειδοποίηση σε κάθε πρόσωπο που αναφέρεται στην έκθεση καταστάσεως σαν προνομιούχος πιστωτής, του οποίου η απαίτηση είτε δεν έχει αποδειχθεί είτε δεν έχει γίνει αποδεκτή σαν τέτοια. Η διάταξη αυτή παρέχει την ευκαιρία όχι μόνο σε όσους δεν υπέβαλαν την επαλήθευση τους αλλά και σε όσους δεν υπέβαλαν αρκετά στοιχεία να υποβάλουν τα στοιχεία αυτά.»
Η διάταξη στην οποία γίνεται αναφορά από το Δρ. Ποιητή είναι ο Κανονισμός 26 (1)-(2) των περί εταιρειών Εκκαθάρισης κανονισμών.
Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου μαρτυρία για το κατά πόσο ο ίδιος ο εκκαθαριστής συμμορφώθηκε με τις πρόνοιες του Κανονισμού 26 των περί εταιρειών Διαδικαστικού Κανονισμού ή κατά πόσο κάποιος εκ των πιστωτών υπέβαλε οποιοδήποτε αίτημα για παράταση του χρόνου καταχώρησης επαληθεύσεων.
Υπό το φως των πιο πάνω πέραν του ότι κρίνω ότι το Δικαστήριο εκκαθάρισης δεν έχει υποχρέωση να εκδώσει οποιοδήποτε διάταγμα ή να δώσει οδηγίες στον εκκαθαριστή για να προχωρήσει στις ενέργειες που ουσιαστικά προβλέπονται στον Κανονισμό 26 των περί εταιρειών εκκαθάρισης κανονισμών δεν έχω εν πάση περίπτωση ικανοποιηθεί για την αναγκαιότητα να καθοριστεί οποιαδήποτε προθεσμία από το Δικαστήριο τη στιγμή που τέτοιο δικαίωμα και/ή καθήκον οφείλει να επιτελέσει ο ίδιος ο εκκαθαριστής. Υπο το φως των πιο πάνω η Αίτηση απορρίπτεται. Καμία διαταγή ως προς τα έξοδα.
(Υπ.) …………….………………
Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής