Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης: 1/2021
Αναφορικά με τον περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμο 66(Ι)/1997
και
Αναφορικά με τον περί Εξυγίανσης Πιστωτικών Ιδρυμάτων και Επενδυτικών Εταιρειών Νόμο 22(Ι)/2016
και
Αναφορικά με τον περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113
και
Αναφορικά με την Cyprus Popular Bank Public Co Ltd
29 Απριλίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: κ. Κορφιώτης δια Κούσιος Κορφιώτης Παπαχαραλάμπους Δ.Ε.Π.Ε.
Για Καθ’ ης η Αίτηση: κα Συμεού δια Μάκης Αναστασίου & Σια
ΑΠΟΦΑΣΗ
στην αίτηση της Union Generale Armerienna De Bienfaisance (στο εξής η «Αιτήτρια») ημερομηνίας 28.9.2023 για άδεια συνέχισης της αγωγής 313/2016
Με την υπό κρίση Αίτηση, η Αιτήτρια ζητά να της χορηγηθεί άδεια για τη συνέχιση της αγωγής 313/2016 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας Cyprus Popular Bank Public Company Limited (στο εξής η «Λαϊκή Τράπεζα»).
Σύμφωνα με το αντίγραφο της Έκθεσης Απαίτησης αλλά και της μαρτυρίας που έχει παρουσιαστεί μέσω της Αίτησης, η Αιτήτρια (ενάγουσα την αγωγή) είναι αγαθοεργό ίδρυμα που έχει συσταθεί σύμφωνα με τους νόμους της Λωζάνης, Ελβετίας και εγκεκριμένο φιλανθρωπικό ίδρυμα από το Υπουργείο Οικονομικών. Είναι γνωστή και με τα ονόματα «Armenian General Benevolent Union», «AGBU» και «ABGU Melconian Committee». Είναι, περαιτέρω, η θέση της Αιτήτριας ότι κατά την 1.4.2013 διατηρούσε τρεις λογαριασμούς με πιστωτικά υπόλοιπα στην Λαϊκή Τράπεζα. Οι δύο λογαριασμοί στο όνομα «AGBU Melkonian Committee» είχαν πιστωτικά υπόλοιπα €318.836,33 και €203.442,85 αντίστοιχα. Ο τρίτος λογαριασμός στο όνομα «A.G.B.U. Club Transition Programme» είχε πιστωτικό υπόλοιπο €7.654,13. Η θέση της Αιτήτριας είναι ότι τα χρήματα στους λογαριασμούς αυτούς ανήκαν στην ίδια, ήταν δηλαδή καταθέσεις φιλανθρωπικού ιδρύματος. Υποστηρίζει ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες της ΚΔΠ 104/2013, στα πλαίσια των μέτρων εξυγίανσης, έπρεπε να είχε μεταφερθεί ποσοστό €72,5% των καταθέσεων αυτών στην Τράπεζα Κύπρου και να απομειωθεί το υπόλοιπο. Αντ’ αυτού, η Αιτήτρια παραπονείται στην αγωγή ότι η Λαϊκή Τράπεζα μετέφερε στην Τράπεζα Κύπρου μόνο €100.000 εκ του συνόλου των καταθέσεων στο όνομα «AGBU Melkonian Committee» και τις €7.654,13 που ήταν η κατάθεση στο όνομα «A.G.B.U. Club Transition Programme».
Μέσω επιστολών η Αιτήτρια είχε τότε ζητήσει να αναγνωριστούν οι τρεις λογαριασμοί ως ανήκοντες στην ίδια αλλά το αίτημα της δεν εισακούστηκε από την ειδική διαχειρίστρια της Λαϊκής Τράπεζας. Ένεκα αυτού κίνησε την αγωγή 313/2016 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία ζητά αναγνωριστική απόφαση ότι δικαιούχος των λογαριασμών είναι η ίδια, ως φιλανθρωπικό ίδρυμα, καθώς και απόφαση για το ποσό των €276.547,51 που είναι η θέση της ότι αποτελεί τη ζημιά της συνεπεία της λανθασμένης εφαρμογής της ΚΔΠ 104/2013.
Από την πλευρά του εκκαθαριστή, τα πιο πάνω γεγονότα επί το πλείστον δεν αμφισβητούνται, πλην της θέσης ότι η Αιτήτρια ήταν δικαιούχος των τριών λογαριασμών. Είναι η θέση του εκκαθαριστή ότι, σύμφωνα με τα λογιστικά αρχεία της Αιτήτριας, τα ποσά στους τρεις λογαριασμούς δεν ανήκουν στην Αιτήτρια αλλά σε πιστωτές με τα ονόματα «AGBU Melkonian Committee» και «A.G.B.U. Club Transition Programme» αντίστοιχα.
Περαιτέρω, μέσω της ένστασης που έχει εγείρει ο εκκαθαριστής, αναφέρει ότι για τα ποσά που αξιώνονται με την αγωγή, έχει υποβληθεί επαλήθευση χρέους η οποία εγκρίθηκε στο σύνολο της. Συνεπώς, είναι η θέση του εκκαθαριστή ότι η συνέχιση της αγωγής είναι αχρείαστη.
Κατά την ακρόαση της Αίτησης οι δύο πλευρές παρουσίασαν γραπτές αγορεύσεις τις οποίες έχω μελετήσει. Έχω επίσης μελετήσει τη νομολογία και πηγές στις οποίες παραπέμπουν καθώς και το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου μέσω της Αίτησης και ένστασης αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113:
«Όταν έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης ή έχει διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής, καμμιά αγωγή ή διαδικασία συνεχίζεται ή αρχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους που το Δικαστήριο δυνατό να επιβάλει.»
Ο λόγος που απαιτείται άδεια επεξηγείται στο ακόλουθο απόσπασμα από το σύγγραμμα The Principles of Company Law, Robert Pennington, 1959 edition, σελ. 524. To απόσπασμα αυτό αφορά το section 231 του Companies Act 1948 που είναι αντίστοιχο του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113. Αναφέρονται τα εξής:
« The purpose of this is to ensure that all claims against the company which can be determined by the cheap, summary procedure available in a winding up are not made the subject of extensive litigation. But the court will always give a plaintiff leave to proceed against a company if he has a prima facie case and his claim could not be dealt with in the winding up, or the remedy he seeks could not be given him therein.»
Δηλαδή, από την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης, όλες οι αξιώσεις εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας που μπορούν να τύχουν χειρισμού μέσω της σχετικά ανέξοδης και συνοπτικής διαδικασίας της επαλήθευσης, πρέπει να προωθούνται με αυτή τη διαδικασία αντί μέσω αντιδικίας στο Δικαστήριο. Για αυτό το λόγο καμία διαδικασία ξεκινά ή συνεχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη νομολογία, άδεια δίδεται εάν ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο (α) ότι έχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της εταιρείας αλλά και (β) ότι η απαίτηση του δεν μπορεί να τύχει χειρισμού στα πλαίσια της εκκαθάρισης.
Ξεκινώντας από την πρώτη προϋπόθεση, μέσω της Αίτηση έχει παρουσιαστεί μαρτυρία σε σχέση με τα γεγονότα και δεδομένα που η Αιτήτρια βασίζεται ώστε να στοιχειοθετήσει τις αξιώσεις που εγείρει στην αγωγή. Αυτό δεν είναι το κατάλληλο πλαίσιο για αξιολόγηση ή κατάληξη ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας στην αγωγή. Όμως, σε ότι αφορά τους περιορισμένους σκοπούς αυτής της διαδικασίας, έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχει βάση για τις διεκδικήσεις που εγείρονται και τα γεγονότα που ισχυρίζεται η Αιτήτρια (ενάγουσα στην αγωγή). Συνεπώς, έχω ικανοποιηθεί ότι έχει καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση στην αγωγή.
Προχωρώ στην δεύτερη προϋπόθεση, που αφορά το κατά πόσο οι αξιώσεις που προβάλλονται εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας επιδέχονται επαλήθευσης στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Μέσω της Αίτησης, η Αιτήτρια αποκαλύπτει ότι έχει υποβάλει το χρέος που αφορά η αγωγή προς επαλήθευση. Σύμφωνα με το σχετικό έντυπο, αυτό υποβλήθηκε από τον «Benon Vahe, εκ Λευκωσίας […], πληρεξούσιος αντιπρόσωπος της Union Generale Armenienne De Bienfaisance (UGAB) ή Armenian General Benevolent Union (AGBU)». Στην σχετική ένορκη δήλωση της επαλήθευσης, αναφέρει ότι κατά την ημερομηνία του διατάγματος εκκαθάρισης της Λαϊκής Τράπεζας αυτή όφειλε προς το ίδρυμα τα ποσά των τριών λογαριασμών που έχω αναφέρει πιο πάνω. Αφού αφαιρεθεί το ποσό των €107.933,31 που είχε μεταφερθεί στην Τράπεζα Κύπρου, η θέση της Αίτητριας στην επαλήθευση που υπέβαλε είναι ότι η Λαϊκή Τράπεζα είχε χρεωμένη έναντι της για το υπόλοιπο, ήτοι για ποσό €422.279,18.
Η θέση της Αιτήτριας είναι ότι η επαλήθευση στην οποία έχει προβεί δεν έγινε αποδεκτή.
Η πλευρά του εκκαθαριστή διαφωνεί με αυτό και υποστηρίζει ότι η επαλήθευση έγινε δεχτή για ολόκληρο το ποσό. Σύμφωνα με την σχετική επιστολή που είχε αποσταλεί προς την Αιτήτρια από τον εκκαθαριστή (Τεκμήριο 3 στην ένσταση):
«Αναφέρομαι στην επαλήθευση χρέους που έχετε υποβάλει για Union Generale Armenienne De Diefaisance (UGAB) ή Armenian General Benevolent Union (AGBU) και σας ενημερώνω ότι σύμφωνα με τα λογιστικά αρχεία της Εταιρείας δεν είναι Πιστωτής της Εταιρείας. Πιστωτής της Εταιρείας είναι η AGBU Melkonian Committee A/C.
Επιπρόσθετα σας ενημερώνω ότι ο [τρίτος επίδικος λογαριασμός] τον οποίο αναφέρετε στην υποβολή της απαίτησης δεν ανήκει στον Πιστωτή της Εταιρείας AGBU Melkonian Committee A/C.
Ως εκ τούτου, αναφορικά με την επαλήθευση χρέους του Πιστωτή της Εταιρείας AGBU Melkonian Committee A/C σας ενημερώνω ότι αυτή έγινε αποδεκτή για το ποσό των €422.279,18 το οποίο αφορά το ποσό που φαίνεται να οφείλεται στον Πιστωτή σύμφωνα με τα λογιστικά βιβλία της Εταιρείας…»
Ενόψει του περιεχόμενου της επιστολής αυτής, δεν μπορώ να συμφωνήσω με τον εκκαθαριστή ότι η επαλήθευση της Αιτήτριας έγινε αποδεκτή. Υποβάλλοντας το χρέος προς επαλήθευση, η θέση της Αιτήτριας ήταν ότι η ίδια ήταν η δικαιούχος των εν λόγω καταθέσεων. Η απάντηση του εκκαθαριστή, όπως εκφράζεται στην πιο πάνω επιστολή, είναι ότι δεν αναγνωρίζει την Αιτήτρια ως δικαιούχο. Δικαιούχος των δύο πρώτων λογαριασμών είναι, κατά τον εκκαθαριστή, η AGBU Melkonian Committee A/C ενώ ο τρίτος λογαριασμός επίσης δεν ανήκει στην Αιτήτρια. Δηλαδή, σύμφωνα με τον εκκαθαριστή, η Αιτήτρια δεν είναι πιστωτής γιατί η Αιτήτρια δεν παρουσιάζεται στα λογιστικά αρχεία της Λαϊκής Τράπεζας ως πιστωτής.
Συνεπώς, διαφωνώ με τη θέση του εκκαθαριστή ότι η πιο πάνω απάντηση του συνιστά αποδοχή της επαλήθευσης που είχε υποβάλει η Αιτήτρια. Αντίθετα, θεωρώ ότι η απάντηση επιβεβαιώνει ότι κανένα από τα ποσά που είχε συμπεριλάβει η Αιτήτρια στην επαλήθευση δεν αναγνωρίζονται από την εκκαθάριση ως οφειλόμενα προς εκείνην. Η εξέλιξη αυτή των πραγμάτων φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι το χρέος που ισχυρίζεται η Αιτήτρια δεν είναι επαληθεύσιμο.
Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι ο μόνος τρόπος να διακριβωθεί εάν η Αιτήτρια είναι πιστωτής της Λαϊκής Τράπεζας για τα ποσά των εν λόγω λογαριασμών είναι μέσω της αγωγής. Το βασικό επίδικο θέμα της αγωγής και η αξιούμενη θεραπεία είναι η ετυμηγορία του Δικαστηρίου κατά πόσο τη Αιτήτρια (ενάγουσα στην αγωγή) ήταν η δικαιούχος των τριών λογαριασμών.
Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο να δοθεί η αιτούμενη άδεια για συνέχιση της αγωγής 313/2016 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Η συνέχιση της αγωγής είναι απαραίτητη για να διακριβωθεί εάν η Αιτήτρια είναι πιστωτής της Λαϊκής Τράπεζας. Συνεπώς η Αίτηση εγκρίνεται και εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος Α αυτής.
Αναφορικά με τα έξοδα της Αίτησης, κρίνω ορθό να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της αγωγής και εκδίδεται αντίστοιχη διαταγή.
(Υπ.) ……………………………………….…………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής