Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης: 1/2021
Αναφορικά με τον περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμο 66(Ι)/1997
και
Αναφορικά με τον περί Εξυγίανσης Πιστωτικών Ιδρυμάτων και Επενδυτικών Εταιρειών Νόμο 22(Ι)/2016
και
Αναφορικά με τον περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113
και
Αναφορικά με την Cyprus Popular Bank Public Co Ltd
29 Απριλίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: κ. Πετρίδης δια Πολύκαρπος Δ. Πετρίδης & Σια
Για Καθ’ ης η Αίτηση: κα Μ. Κυριάκου δια Πολάκης Σαρρής και Σια Δ.Ε.Π.Ε.
ΑΠΟΦΑΣΗ
στην αίτηση της UC Hall Property Ltd (στο εξής η «Αιτήτρια») ημερομηνίας 4.1.2024 για άδεια συνέχισης της πολιτικής έφεσης 332/2017
Με την υπό κρίση Αίτηση, η Αιτήτρια ζητά να της χορηγηθεί άδεια για να συνεχίσει την προώθηση της πολιτικής έφεσης 332/2017 εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας Cyprus Popular Bank Public Company Limited (στο εξής η «Λαϊκή Τράπεζα»).
Η έφεση στρέφεται εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην αγωγή 3092/2010 ημερομηνίας 9.8.2017 με την οποία απορρίφθηκαν οι αξιώσεις της Αιτήτριας (ενάγουσας στην αγωγή) εναντίον της Λαϊκής Τράπεζας. Οι αξιώσεις πήγαζαν από παροχή πιστωτικών διευκολύνσεων. Η Αιτήτρια (ενάγουσα στην αγωγή) είχε εξοφλήσει το χρεωστικό της υπόλοιπο όμως μέσω της αγωγής διεκδικούσε την επιστροφή ποσού περί τις €33.000 που είχε πληρώσει στην Λαϊκή Τράπεζα. Η θέση της είναι ότι το ποσό αυτό αφορούσε αντισυμβατικές και αυθαίρετες χρεώσεις στις οποίες δεν δικαιούτο η Λαϊκή Τράπεζα.
Η Αιτήτρια επισυνάπτει στην Αίτηση την ειδοποίηση έφεσης που καταχώρησε εναντίον της πρωτόδικης απόφασης σύμφωνα με την οποία προβάλλει δέκα λόγους έφεσης. Η αιτούμενη άδεια είναι απαραίτητη για να έχει την ευκαιρία να προωθήσει την έφεση.
Ο εκκαθαριστής της Λαϊκής Τράπεζας έχει εγείρει ένσταση στην χορήγηση της αιτούμενης άδειας. Υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι δεν έχει καταδειχθεί συζητήσιμη υπόθεση σε σχέση με την έφεση και ότι δεν έχει καταδειχθεί με ποιο τρόπο η χορήγηση της άδειας συνέχισης της έφεσης θα είναι προς όφελος του συνόλου των πιστωτών.
Αυτές είναι, συνοπτικά, οι θέσεις στην Αίτηση και ένσταση αντίστοιχα.
Κατά την ακρόαση της Αίτησης οι δύο πλευρές παρουσίασαν γραπτές αγορεύσεις τις οποίες έχω μελετήσει. Έχω επίσης μελετήσει τη νομολογία και πηγές στις οποίες παραπέμπουν καθώς και το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου μέσω της Αίτησης και της ένστασης.
Αναφορικά με την ουσία του αιτήματος, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113:
«Όταν έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης ή έχει διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής, καμμιά αγωγή ή διαδικασία συνεχίζεται ή αρχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους που το Δικαστήριο δυνατό να επιβάλει.»
Ο λόγος που απαιτείται άδεια επεξηγείται στο ακόλουθο απόσπασμα από το σύγγραμμα The Principles of Company Law, Robert Pennington, 1959 edition, σελ. 524. To απόσπασμα αυτό αφορά το section 231 του Companies Act 1948 που είναι αντίστοιχο του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113. Αναφέρονται τα εξής:
« The purpose of this is to ensure that all claims against the company which can be determined by the cheap, summary procedure available in a winding up are not made the subject of extensive litigation. But the court will always give a plaintiff leave to proceed against a company if he has a prima facie case and his claim could not be dealt with in the winding up, or the remedy he seeks could not be given him therein.»
Δηλαδή, από την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης, όλες οι αξιώσεις εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας που μπορούν να τύχουν χειρισμού μέσω της σχετικά ανέξοδης και συνοπτικής διαδικασίας της επαλήθευσης, πρέπει να προωθούνται με αυτή τη διαδικασία αντί μέσω αντιδικίας στο Δικαστήριο. Για αυτό το λόγο καμία διαδικασία ξεκινά ή συνεχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη νομολογία, άδεια δίδεται εάν ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο (α) ότι έχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της εταιρείας αλλά και (β) ότι η απαίτηση του δεν μπορεί να τύχει χειρισμού στα πλαίσια της εκκαθάρισης.
Ξεκινώ από την πρώτη προϋπόθεση. Η θέση του εκκαθαριστή είναι ότι δεν αποκαλύπτονται μέσω της Αίτησης γεγονότα ώστε να μπορεί να Δικαστήριο να εξετάσει εάν πληρείται αυτή η προϋπόθεση. Όμως, η παρούσα περίπτωση αφορά αίτημα για άδεια συνέχισης έφεσης και όχι αίτημα για συνέχιση αγωγής. Συνεπώς, θεωρώ ότι ο τρόπος που προσεγγίζεται και εξετάζεται αυτή η προϋπόθεση διαφοροποιείται από τις περιπτώσεις αγωγών οπόταν αναμένεται κάποια αναφορά στα γεγονότα που στηρίζουν τις δικογραφημένες θέσεις. Σε περιπτώσεις όπου ζητείται άδεια για συνέχιση έφεσης, θεωρώ ότι δεν χρειάζεται ο αιτητής να παρουσιάσει τα γεγονότα στα οποία στηρίχθηκε πρωτόδικα. Αυτό που πρέπει να ικανοποιήσει είναι ότι η έφεση του είναι συζητήσιμη. Εάν η έφεση είναι συζητήσιμη, είναι ζήτημα νομικό και όχι πραγματικό και, συνεπώς, δεν απαιτείται μαρτυρία επί γεγονότων. Στην προκείμενη περίπτωση, το μόνο αρμόδιο σώμα για να αποφασίσει ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης είναι, σαφώς, το Ανώτατο Δικαστήριο που θα την εκδικάσει την κρίση του οποίου δεν θα υποκαταστήσω. Για τους σκοπούς του παρόντος διαβήματος, περιορίζομαι μόνο να σημειώσω ότι η ειδοποίηση έφεσης της Αιτήτριας δεν είναι έκδηλα αντινομική ή παράτυπη ώστε, a priori, η έφεση να είναι απορριπτέα.
Προχωρώ στην δεύτερη προϋπόθεση, που αφορά το κατά πόσο οι αξιώσεις που προβάλλονται εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας επιδέχονται επαλήθευσης στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Στην προκείμενη περίπτωση, οι αξιώσεις της Αιτήτριας δεν μπορούν να επαληθευτούν γιατί η Αιτήτρια δεν συγκαταλέγεται στους πιστωτές της Λαϊκής Τράπεζας. Συνεπεία της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή της Αιτήτριας (εκεί ενάγουσας), απορρίφθηκε η θέση της Αιτήτριας ότι η Λαϊκή Τράπεζα όφειλε προς αυτή χρέος ίσο με το ποσό που διεκδικούσε. Συνεπώς, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει χρέος υπέρ της Αιτήτριας το οποίο η Αιτήτρια να μπορεί να υποβάλει προς επαλήθευση. Ο μόνος τρόπος να διαπιστωθεί εάν η Αιτήτρια είναι πιστωτής της Λαϊκής Τράπεζας - και συνεπώς εάν δικαιούται συμμετοχή στην εκκαθάριση – είναι με την διεκπεραίωση της έφεσης ώστε να υπάρξει τελεσιδικία.
Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο να δοθεί η αιτούμενη άδεια συνέχισης της πολιτικής έφεσης 332/2017, η οποία δίδεται.
Αναφορικά με τα έξοδα αυτής της Αίτησης, κρίνω ορθό να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της έφεσης 332/2017 και εκδίδεται αντίστοιχη διαταγή.
(Υπ.) ……………………………………….…………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής