ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης ΠΣΑ: 9/2021
Αναφορικά με τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015
και
Αναφορικά με την Μυροφόρα Γιωργούδη Κεφάλα
_________________
Αίτηση της Themis Portfolio (S1) Management Holdings Limited
ημερομηνίας 5.5.2022 για ακύρωση διατάγματος επιβολής ΠΣΑ
_________________
30 Μαΐου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Themis Portfolio (S1) Management Holdings Limited /Αιτήτρια: κ. Θέμης για Γιώργος Ζ. Γεωργίου Δ.Ε.Π.Ε.
Για Χρεώστιδα/Καθ’ ης η Αίτηση: κ. Αλεξάνδρου για Αλεξάνδρου & Παπαθεοδώρου Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 23.3.2022 εκδόθηκε διάταγμα με το οποίο επιβλήθηκε στους πιστωτές της Χρεώστιδας το προσωπικό σχέδιο αποπληρωμής των χρεών της (στο εξής το «ΠΣΑ» και το «Επίδικο Διάταγμα» αντίστοιχα). Το ΠΣΑ είχε απορριφθεί από τη συνέλευση πιστωτών της Χρεώστιδας που έγινε στις 8.2.2022. Ένας εκ των πιστωτών ήταν η Hellenic Bank Public Company Ltd. Στην πορεία υποκαταστάθηκε από τη Themis Portfolio (S1) Management Holdings Limited, εδώ αιτήτρια (στο εξής η «Themis»).
Είναι η θέση της Themis ότι το Επίδικο Διάταγμα πρέπει να ακυρωθεί και ζητά την ακύρωση του με αυτή την Αίτηση. Προβάλλει διάφορους λόγους για ακύρωση. Μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του Επίδικου Διατάγματος και ότι το ΠΣΑ δεν πληροί τις προϋποθέσεις του Ν. 65(Ι)/2015. Είναι η θέση της, περαιτέρω, ότι με το ΠΣΑ θα είναι σε δυσμενέστερη θέση παρά με βάση τις πρόνοιες του περί Πτωχεύσεως Νόμου, Κεφ. 5. Υποστηρίζει επίσης ότι η Χρεώστιδα ενεργεί κακόπιστα και ότι δεν τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα στα διαβήματα που προηγήθηκαν του Επίδικου Διατάγματος, με αποτέλεσμα αυτό να πάσχει.
Η Χρεώστιδα έχει εγείρει ένσταση στην Αίτηση. Διαφωνεί με όσα επικαλείται η άλλη πλευρά και υποστηρίζει ότι το Επίδικο Διάταγμα πρέπει να διατηρηθεί.
Για σκοπούς της απόφασης μου έχω μελετήσει την Αίτηση και ένσταση καθώς και τις αρχικές όσο και τις συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις που καταχωρήθηκαν εκατέρωθεν. Έχω επίσης μελετήσει τις αγορεύσεις των συνηγόρων των δύο πλευρών και, περαιτέρω, γνωρίζω το περιεχόμενο του φακέλου.
Διάταγμα για την επιβολή μη συναινετικού προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής σε πιστωτές εκδίδεται από το Δικαστήριο αφού διαπιστώσει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 72(1) του Ν. 65(Ι)/2015.
Πιστωτής προς τον οποίο επιβλήθηκε προσωπικό σχέδιο αποπληρωμής έχει το δικαίωμα, στη βάση του άρθρου 72(5) του Ν. 65(Ι)/2015, να προσφύγει στο Δικαστήριο και να ζητήσει την ακύρωση του διατάγματος επιβολής.
Κατά την εξέταση αίτησης για ακύρωση διατάγματος επιβολής προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής, το Δικαστήριο πρέπει να εστιάσει στο κατά πόσο ο πιστωτής - με την μαρτυρία και στοιχεία που παρουσίασε - έχει επιτύχει να ανατρέψει την προηγούμενη διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 72(1) του Ν. 65(Ι)/2015 πληρούνταν για τον συγκεκριμένο χρεώστη.
Αναφέρω αυτό διότι η πλευρά της Themis προβάλλει, ως λόγους ακύρωσης του Επίδικου Διατάγματος ζητήματα που αφορούν τη διαδικασία διεξαγωγής της συνέλευσης πιστωτών καθώς και ζητήματα που αφορούν αίτηση που είχε προηγηθεί της παρούσας για ανανέωση του προστατευτικού διατάγματος που είχε εκδοθεί για τη Χρεώστιδα.
Ειδικότερα, η Themis παραπέμπει στην αίτηση που είχε προηγηθεί στη βάση της οποίας εκδόθηκε το Επίδικο Διάταγμα. Αναφέρει ότι στα πλαίσια εκείνης της αίτησης, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας είχε παρουσιάσει αντίγραφο ηλεκτρονικού μηνύματος ημερομηνίας 20.1.2022 με το οποίο είχε συγκαλέσει τη συνέλευση πιστωτών. Παραπονείται ότι ο σύμβουλος αφερεγγυότητας παρουσίασε μεν το αντίγραφο του ηλεκτρονικού εκείνου μηνύματος όμως, «δεν έχει επιδείξει κανένα από τα έγγραφα βάσει των οποίων να μπορεί το Δικαστήριο να συμπεράνει τι υπήρχε συνημμένο στο συγκεκριμένο μήνυμα.» Ο συνήγορος της Themis εισηγείται ότι η παράλειψη αυτή καθιστά το Επίδικο Διάταγμα έκθετο σε απόρριψη.
Περαιτέρω, η πλευρά της Themis υποστηρίζει ότι αίτηση που είχε καταχωρηθεί σε ενωρίτερο στάδιο για την ανανέωση του προστατευτικού διατάγματος για την Χρεώστιδα, ήταν εκπρόθεσμη γιατί καταχωρήθηκε σε χρόνο πιο σύντομο από τις 10 μέρες πριν τη λήξη του αρχικού προστατευτικού διατάγματος όπως προβλέπεται από τη Διάταξη 13(1) των Διαδικαστικών Κανονισμών του 2016. Είναι η θέση της ότι όλη η μετέπειτα διαδικασία συμπαρασύρεται από την παρατυπία.
Αυτά τα ζητήματα είναι εκτός του πλαισίου αίτησης για ακύρωση διατάγματος επιβολής προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής που υποβάλλεται από πιστωτή δυνάμει του άρθρου 72(5) του Ν. 65(Ι)/2015. Το αντικείμενο τέτοιας αίτησης είναι συγκεκριμένο και αφορά «ακύρωση διατάγματος που εκδίδεται δυνάμει του παρόντος άρθρου». Δεν πρέπει, θεωρώ, να καταστεί μια τέτοια αίτηση όχημα για να τεθούν υπό αμφισβήτηση και να εξεταστούν εκ νέου, ζητήματα και διαβήματα που έχουν ήδη συντελεστεί σε ενωρίτερα στάδια της διαδικασίας εκτός εάν αφορούν άμεσα τις προϋποθέσεις του άρθρου 72(1) του Νόμου.
Επικουρικά όμως, μόνο, σημειώνω ότι δεν συμμερίζομαι τις προαναφερόμενες θέσεις της Themis. Σε σχέση με όσα προβάλλονται για το αντίγραφο της ειδοποίησης σύγκλισης της συνέλευσης πιστωτών, εάν η θέση της Themis είναι ότι δεν της κοινοποιήθηκαν κάποια από τα προβλεπόμενα έγγραφα πριν τη συνέλευση τότε, κατ’ ελάχιστο, θα έπρεπε να δηλώσει συγκεκριμένα ποια έγγραφα δεν της είχαν κοινοποιηθεί. Η αόριστη και γενική αναφορά ότι ο σύμβουλος αφερεγγυότητας «δεν έχει επιδείξει κανένα από τα έγγραφα βάσει των οποίων να μπορεί το Δικαστήριο να συμπεράνει τι υπήρχε συνημμένο στο συγκεκριμένο μήνυμα [για σύγκλιση συνέλευσης πιστωτών]» δεν εξυπηρετεί οποιοδήποτε σκοπό. Εάν υπάρχει συγκεκριμένο παράπονο από την πλευρά της Themis, έπρεπε να τεθεί ξεκάθαρα – τόσο για να μπορεί να απαντήσει η άλλη πλευρά αλλά και για να μπορεί να εξεταστεί το ζήτημα από το Δικαστήριο.
Σε σχέση με την προθεσμία καταχώρησης της αίτησης για παράταση ισχύος του προστατευτικού διατάγματος, ούτε αυτή θεωρώ ότι μπορεί να έχει οποιαδήποτε επίπτωση στα προς απόφαση ζητήματα. Το παρόν Δικαστήριο (με διαφορετική σύνθεση) είχε επιληφθεί εκείνης της αίτησης, την εξέτασε και έκρινε ότι μπορούσε να χορηγήσει την αιτούμενη παράταση όπως και έπραξε. Εξ άλλου, ο Ν. 65(Ι)/2015 προβλέπει συγκεκριμένη διαδικασία και προθεσμία για να αιτηθεί πιστωτής τον παραμερισμό τέτοιου διατάγματος[1]. Σημειώνω μόνο ότι εκείνη η αίτηση είχε υποβληθεί πριν τη λήξη του αρχικού προστατευτικού διατάγματος και η αίτηση με την οποία εκδόθηκε το Επίδικο Διάταγμα υποβλήθηκε ενόσω η παράταση ήταν σε ισχύ.
Περαιτέρω, διακρίνω ότι κάποια από τα επιχειρήματα που επικαλείται η Themis - παρότι δεν το αναφέρει ρητά - αφορούν λόγους για τους οποίους ένας πιστωτής μπορεί να εγείρει ένσταση στην έναρξη ισχύος ενός προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής. Τέτοια ζητήματα είναι επίσης εκτός του πλαισίου της παρούσας Αίτησης. Μπορούν να εγερθούν μόνο στη βάση των άρθρων 59 και 65 του Ν. 65(Ι)/2015 (που καθορίζουν και τον χρόνο εντός του οποίου πρέπει να υποβάλλεται σχετική αίτηση).
Πριν προχωρήσω, σημειώνω και το εξής. Η Themis υποστηρίζει ότι της επιδόθηκε μόνο το Επίδικο Διάταγμα και όχι η αίτηση και ένορκη δήλωση στη βάση του οποίου αυτό εκδόθηκε. Είναι η θέση της ότι αυτό συνιστά ουσιαστική παρατυπία που επηρεάζει τη νομιμότητα όλης της διαδικασίας. Δεν συμφωνώ με αυτή τη θέση. Το άρθρο 72(4) και 72(5) του Ν. 65(Ι)/2015 προβλέπει ρητά ότι μετά την έκδοση διατάγματος επιβολής προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής, ο χρεώστης «δίδει ειδοποίηση» στους πιστωτές για την έκδοση του. Αυτό συνέβη στην παρούσα περίπτωση. Καμία πρόσθετη υποχρέωση υπάρχει και, συνεπώς, καμία παρατυπία. Εξ άλλου, προκύπτει ότι η Themis έλαβε στην πορεία αντίγραφα του συνόλου των εγγράφων που επιθυμούσε και της παρασχέθηκε η δυνατότητα, μέσω της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης που καταχώρησε, να θέσει το σύνολο των λόγων ακυρότητας του Επίδικου Διατάγματος που επικαλείται. Συνεπώς, στην πράξη, δεν διακρίνω οποιοδήποτε δυσμενή επηρεασμό της.
Έρχομαι στην εξέταση όσων προβάλλονται από την Themis προς ακύρωση του Επίδικου Διατάγματος, σε συνάρτηση με τις προϋποθέσεις του άρθρου 72(1) του Ν. 65(Ι)/2015.
Οι προϋποθέσεις των παραγράφων 72(1)(α) και 72(1)(δ) του Ν. 65(Ι)/2015 διαγράφηκαν το 2018.
Η προϋπόθεση της παραγράφου 72(1)(β) του Ν.65(Ι)/2015 αφορά ότι η αξία της κύριας κατοικίας του χρεώστη δεν πρέπει να υπερβαίνει τις €350.000. Αυτό δεν αμφισβητήθηκε από την Themis. Παράλληλα, στα πλαίσια της παρούσας Αίτησης, δεν παρουσιάστηκαν στοιχεία που να τη θέτουν σε αμφισβήτηση. Συνεπώς η αρχική διαπίστωση ότι αυτή η προϋπόθεση πληρείται, παραμένει.
Σύμφωνα με την παράγραφο 72(1)(γ) του Ν. 65(Ι)/2015, η συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων του χρεώστη, εξαιρουμένης της κύριας κατοικίας του, δεν πρέπει να υπερβαίνει τις €500.000. Είναι η θέση της Themis ότι η συγκεκριμένη προϋπόθεση δεν πληρείται. Το πρόβλημα που εντοπίζει η Themis είναι ότι η Χρεώστιδα είναι ιδιοκτήτρια ακίνητης περιουσίας στα κατεχόμενα. Η Themis υποστηρίζει ότι η αξία της κατεχόμενης περιουσίας είναι περί τις €475.000 και ότι ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, λανθασμένα, θεώρησε τα ακίνητα αυτά ως μηδενικής αξίας για σκοπούς του ΠΣΑ. Το επιχείρημα της Themis είναι ότι εάν αποδοθεί στα ακίνητα αυτά η πραγματική τους αξία (αντί μηδενική αξία), τότε το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της Χρεώστιδας, πέραν της κύριας κατοικίας της, υπερβαίνει τις €500.000.
Για να υποστηρίξει ότι το ποσό των €475.000 συνιστά την πραγματική αξία των κατεχόμενων ακινήτων, η Themis παραπέμπει στην αξία που είχε καθοριστεί για σκοπούς υποθήκευσης των ακινήτων υπέρ του Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης για φοιτητικά δάνεια των παιδιών της Χρεώστιδας. Από την άλλη, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας υποστηρίζει ότι τα εν λόγω ακίνητα είναι μηδενικής αξίας για σκοπούς του ΠΣΑ γιατί δεν είναι εφικτή η αξιοποίηση τους ως περιουσιακού στοιχείου. Σημειώνει ότι η εκτιμημένη αξία που το Κτηματολόγιο προσδίδει σε ακίνητα που βρίσκονται στις κατεχόμενες περιοχές είναι μηδενική.
Αναφορικά με αυτό το ζήτημα, εξετάζοντας τα ενώπιον μου δεδομένα και τις εκατέρωθεν θέσεις, κρίνω ότι ορθά για σκοπούς του ΠΣΑ η αξία των ακινήτων στις κατεχόμενες περιοχές θεωρήθηκε μηδενική. Τα ακίνητα αυτά είναι, ασφαλώς, περιουσιακά στοιχεία και νόμιμη ιδιοκτήτρια τους είναι η Χρεώστιδα. Ταυτόχρονα όμως, εκ των πραγμάτων, τα δεδομένα της εισβολής και κατοχής δεν επιτρέπουν την αξιοποίηση των ακινήτων προς αποπληρωμή των χρεών της Χρεώστιδας. Δεν διακρίνω ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο η Χρεώστιδα θα μπορούσε να μεταχειριστεί τα ακίνητα αυτά ώστε να μειώσει ή αποπληρώσει τα χρέη της.
Συνεπώς, κρίνω ότι δεν ανατρέπεται η αρχική διαπίστωση ότι πληρείται η προϋπόθεση του άρθρου 71(1)(γ) του Ν. 65(Ι)/2015.
Παρά τη διαπίστωση μου αυτή, σημειώνω την ετοιμότητα που εκφράζει η Χρεώστιδα, μέσω του συμβούλου αφερεγγυότητας, να διαπραγματευτεί την παραχώρηση των εν λόγω ακινήτων προς την Themis έναντι των επαληθεύσιμων χρεών της.
Προχωρώντας, η Themis αμφισβητεί ότι πληρείται η προϋπόθεση του άρθρου 72(1)(ε) που αναφέρεται σε μείωση των εισοδημάτων του χρεώστη κατά 25% από το 2009, ως εκεί καθορίζεται. Είναι η θέση της Themis ότι στην εξέταση αυτής της παραμέτρου τα στοιχεία για τα εισοδήματα της Χρεώστιδας δεν πείθουν ότι υφίσταται τέτοια μείωση και μάλιστα για λόγους εκτός του ελέγχου της.
Εξέτασα επί αυτού τα εκατέρωθεν επιχειρήματα και κρίνω ότι παραμένει η αρχική διαπίστωση πως και αυτή η προϋπόθεση πληρείται.
Εδώ, η μείωση στα εισοδήματα της οικογένειας είναι δεδομένη από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν. Εφόσον στον υπολογισμό των εισοδημάτων για σκοπούς διαμόρφωσης ενός προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής λαμβάνονται υπόψη τα εισοδήματα και αναγκαία έξοδα διαβίωσης όλης της οικογένειας, σαν θέμα αρχής, δεν διακρίνω λόγο για τον οποίο να μην ληφθεί υπόψη η εισοδηματική κατάσταση του συζύγου στην εξέταση κατά πόσο τα εισοδήματα του χρεώστη έχουν μειωθεί κατά 25%.
Στοιχεία που να δείχνουν ότι η μείωση των εισοδημάτων δεν είναι αποτέλεσμα γεγονότων εκτός του ελέγχου της Χρεώστιδας αλλά, ουσιαστικά, η μείωση έγινε κατ’ επιλογή της Χρεώστιδας, δεν έχουν παρουσιαστεί μέσω της Αίτησης. Συνεπώς, δεν ανατρέπεται η αρχική διαπίστωση ότι πληρείται η αντίστοιχη προϋπόθεση.
Η πλευρά της Themis αμφισβητεί επίσης τα προβλεπόμενα στο άρθρο 72(1)(στ) του Ν. 65(Ι)/2015. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη διάταξη, ο σύμβουλος αφερεγγυότητας πρέπει να έχει υπογράψει δήλωση με την οποία να επιβεβαιώνει την άποψη του ότι συντρέχουν συγκεκριμένες παράμετροι που απαριθμούνται στις υπο-παραγράφους (i)-(v) του εν λόγω άρθρου.
Αυτή η έγγραφη επιβεβαίωση του συμβούλου αφερεγγυότητας είχε δοθεί στα πλαίσια της μονομερούς αίτησης στη βάση της οποίας εκδόθηκε το Επίδικο Διάταγμα. Όμως, η Themis, μέσω των ενόρκων δηλώσεων που καταχώρησε, αμφισβητεί κάθε μια από αυτές τις παραμέτρους σε σχέση με τη Χρεώστιδα.
Επί της συγκεκριμένης προϋπόθεσης του άρθρου 72(1)(στ), σαν θέμα αρχής αναφέρω τα εξής. Ο νομοθέτης έχει καθορίσει διαδικασία εξουσιοδότησης κάποιου προσώπου ώστε αυτός να ενεργεί ως σύμβουλος αφερεγγυότητας. Σχετικές είναι οι πρόνοιες του περί Συμβούλων Αφερεγγυότητας Νόμου στις οποίες παραπέμπω. Ο νομοθέτης έχει επίσης, μέσω των διατάξεων του Ν. 65(Ι)/2015, επιφορτίσει τους συμβούλους αφερεγγυότητας με συγκεκριμένα καθήκοντα και αρμοδιότητες. Στα πλαίσια των καθηκόντων του, ένας σύμβουλος αφερεγγυότητας που διορίζεται για τον εκάστοτε χρεώστη οφείλει να βεβαιώσει προς το Δικαστήριο εγγράφως ότι, κατά την άποψη του, πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 72(1)(στ) του Ν. 65(Ι)/2015.
Όταν το Δικαστήριο εξετάζει εάν πληρούνται τα κριτήρια του άρθρου 72(1) του Νόμου για επιβολή στους πιστωτές ενός μη συναινετικού προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής, εξετάζει και κατά πόσο υπάρχει η προαναφερόμενη έγγραφη επιβεβαίωση από τον σύμβουλο αφερεγγυότητας. Η διαπίστωση ότι δόθηκε η εν λόγω βεβαίωση, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, θεωρώ ότι επαρκεί.
Δηλαδή, θα ήταν λάθος το Δικαστήριο να εξετάζει, κατά κανόνα, εκ νέου και εξαντλητικά, μια εκάστη των παραμέτρων του άρθρου 72(1)(στ)(i)-(v) και να υποκαταστήσει την κρίση του για την κρίση του συμβούλου αφερεγγυότητας. Αυτό θα ακύρωνε, ουσιαστικά, την αρμοδιότητα του συμβούλου αφερεγγυότητας. Θεωρώ ότι δεν ήταν αυτή η πρόθεση του νομοθέτη. Κάποιος έλεγχος πρέπει να γίνεται όταν υπάρχουν ενδείξεις για κακοπιστία του συμβούλου αφερεγγυότητας ή του Χρεώστη ή εξόφθαλμα λάθη και παραλείψεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις το Δικαστήριο μπορεί και πρέπει να επέμβει. Όμως δεν είναι ορθό να αναμένεται από το Δικαστήριο να υπεισέλθει στη θέση του συμβούλου αφερεγγυότητας και να εξετάσει από την αρχή, μικροσκοπικά και εξαντλητικά όλα τα στοιχεία, πληροφορίες, λογιστικές πράξεις και οικονομικά δεδομένα καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια, ενέργεια ή άποψη του συμβούλου αφερεγγυότητας.
Τα πιο πάνω συνιστούν την δική μου αντίληψη για την ορθή προσέγγιση. Ανεξαρτήτως αυτών, παρά τα όσα υποστηρίζει η πλευρά της Themis, δεν διαπιστώνω κακοπιστία, αντικανονικότητα ή άλλο έρεισμα για «ακύρωση» ή «παραμερισμό» της εν λόγω βεβαίωσης του συμβούλου αφερεγγυότητας στην παρούσα περίπτωση.
Ειδικότερα, δεν διαπιστώνω έκδηλες ελλείψεις ή ανακρίβειες στην Κατάσταση Οικονομικών Στοιχείων της Χρεώστιδας. Ούτε διαπιστώνω έλλειψη καλής πίστης από μέρους της. Το γεγονός ότι πριν την έναρξη της προσπάθειας για ρύθμιση των χρεών της μέσω του ΠΣΑ φαίνεται να πλήρωνε τις δόσεις δανείων προς τον Οργανισμό Χρηματοδοτήσεως Στέγης δεν συνιστά ένδειξη κακοπιστίας. Επρόκειτο – όπως στην περίπτωση του χρέους προς τη Themis – για συμβατικές υποχρεώσεις της Χρεώστιδας όμως, παράλληλα, οι δόσεις εκείνες ήταν πολύ χαμηλότερες των δόσεων που ήταν πληρωτέες για το χρέος της Themis και υπήρχε προοπτική εξόφλησης εκείνων των δανείων στο εγγύς μέλλον. Τέτοια προοπτική δεν φαίνεται να υπήρχε για το χρέος της Themis που αφορούσε κατά πολύ μεγαλύτερο ποσό.
Η Themis παραπονείται για προσπάθεια παραπλάνησης του Δικαστηρίου γιατί στο ΠΣΑ αναφέρεται ότι ποσό €18.000 που δικαιούται η Χρεώστιδα από ασφαλιστήριο συμβόλαιο πληρώθηκε στη Hellenic Bank. Παρά την εν λόγω αναφορά, το ποσό αυτό δεν έχει πληρωθεί αλλά παραμένει στην ασφαλιστική εταιρεία. Θεωρώ όμως ότι το παράπονο της Themis είναι ανεδαφικό. Στην συμπληρωματική ένορκη που καταχωρήθηκε για τη Themis υπάρχει ρητή παραδοχή ότι το ποσό αυτό πράγματι τέθηκε στη διάθεση της Hellenic Bank από την ασφαλιστική εταιρεία, όμως η Hellenic Bank επέλεξε να μην το εισπράξει γιατί «εκκρεμούσαν αιτήματα της Χρεώστιδας για αναδιάρθρωση των χρεών της». Δεν διακρίνω λόγο γιατί να μην μπορεί να εισπραχθεί σήμερα άμεσα από την ασφαλιστική εταιρεία, ενόψει και του ότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο δυνάμει του οποίου θα γίνει η πληρωμή είναι εκχωρημένο προς την Themis. Συνεπώς δεν διαπιστώνω παραπλάνηση.
Περαιτέρω, το άρθρο 72(1)(στ)(iv) του Ν. 65(Ι)/2015 προβλέπει τα εξής:
«Το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής που απορρίφθηκε από τους πιστωτές έχει ως αποτέλεσμα να θέσει τους πιστωτές στην ίδια ή σε καλύτερη θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν οι εν λόγω πιστωτές, εάν η περιουσία του χρεώστη εδιατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Πτώχευσης Νόμου, εξαιρουμένων των περιουσιακών στοιχειών που δεν διατίθενται και τηρουμένης της σειράς προτεραιότητας των χρεών»
Είναι η θέση της Themis ότι αυτή η προϋπόθεση δεν πληρείται διότι με το ΠΣΑ θα βρεθεί σε δυσμενέστερη θέση παρά στην πτώχευση της Χρεώστιδας.
Εξέτασα αυτό το επιχείρημα σε συνάρτηση με τα ενώπιον μου στοιχεία, τις διατάξεις του περί Πτωχεύσεως Νόμου, Κεφ. 5 αλλά και το σκοπό του νομοθέτη όπως εκφράζεται στο προοίμιο του Ν. 65(Ι)/2015 και καταλήγω ότι δεν συμφωνώ με τη θέση της Themis.
Από τις ένορκες δηλώσεις και την αγόρευση του συνηγόρου της Themis, διακρίνω ότι η Themis εδράζει αυτό το επιχείρημα στο ότι η επιβολή του ΠΣΑ την εμποδίζει να εκποιήσει αμέσως το ενυπόθηκο ακίνητο. Δηλαδή, ουσιαστικά, το παράπονο της είναι ότι το ΠΣΑ της στερεί τη δυνατότητα να ασκήσει τα δικαιώματα της δυνάμει του Μέρους VI του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Νόμου Ν. 9/65. Όμως, ο Ν. 9/65 είναι άσχετος με τα προς απόφαση ζητήματα. Ο νομοθέτης δεν καθόρισε ως μέτρο σύγκρισης την θέση των πιστωτών σε συνάρτηση με το Ν. 9/65 αλλά με τον περί Πτωχεύσεως Νόμο, Κεφ. 5. Συνεπώς οι διατάξεις του Ν. 9/65 και τα δικαιώματα και δυνατότητες που ο Νόμος εκείνος παρέχει σε ενυπόθηκο δανειστή, δεν υπεισέρχονται στην κρίση του Δικαστηρίου για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας.
Στην προκείμενη περίπτωση, εξετάζοντας το ΠΣΑ, σε συνάρτηση με τις πρόνοιες του Κεφ. 5, δεν διακρίνω ότι η Themis θα βρεθεί σε δυσμενέστερη θέση παρά τη θέση στην οποία θα βρισκόταν εάν σήμερα η Χρεώστιδα κηρυσσόταν σε πτώχευση. Αντίθετα, το ΠΣΑ προβλέπει ότι η Themis διατηρεί την υποθήκη επί της κύριας κατοικίας της Χρεώστιδας και συνεχίζει να παραμένει «ενυπόθηκος δανειστής» (στην έννοια του Κεφ. 5). Περαιτέρω, σύμφωνα με το ΠΣΑ, τα διαθέσιμα εισοδήματα της Χρεώστιδας – τόσο σημερινά όσο και για τα επόμενα 13 χρόνια - θα διατεθούν προς πληρωμή του χρέους στην Themis όπως και τα έσοδα από την πώληση άλλων ακινήτων. Με την πιστή τήρηση και ολοκλήρωση του ΠΣΑ, κατά τη λήξη του, η Themis θα έχει εισπράξει συνολικό ποσό μεγαλύτερο παρά εάν η Χρεώστιδα κηρυσσόταν σήμερα σε πτώχευση.
Συνεπώς, όχι μόνο η Themis δεν θα βρεθεί σε δυσμενέστερη θέση υπό του ΠΣΑ παρά στην πτώχευση της Χρεώστιδας, αλλά ευνοείται από τις πρόνοιες του. Άρα, καταλήγω ότι η προϋπόθεση του άρθρου 72(1)(στ)(iv) πληρείται.
Αυτά είναι όσα είχα να πω σε σχέση με τις προϋποθέσεις του άρθρου 72(1) του Ν. 65(Ι)/2015. Πέραν αυτών όμως, προσθέτω και τα ακόλουθα.
Η πλευρά της Themis επικεντρώνεται τόσο στην Αίτηση όσο και στην αγόρευση των συνηγόρων της στους όρους και το κείμενο του ΠΣΑ.
Παραπονείται, μεταξύ άλλων, ότι δεν τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης πιστωτές ίδιας τάξης (pari passu) επισημαίνοντας ότι το ποσό των δόσεων που θα πληρώνεται προς τον Οργανισμό Χρηματοδοτήσεων Στέγης είναι, κατ’ αναλογία, μεγαλύτερο από το ποσοστό των χρεών του Οργανισμού. Όμως, αυτή η ανάγνωση των όρων του ΠΣΑ είναι αποσπασματική και παραπλανητική. Παραβλέπει η Themis ότι, σε αντίθεση με τον Οργανισμό Χρηματοδοτήσεως Στέγης, σύμφωνα με τις πρόνοιες του ΠΣΑ θα λάβει και ποσό περί τις €180.000 σε εφάπαξ πληρωμές, επιπρόσθετα των μηνιαίων δόσεων που θα εισπράττει. Παραβλέπει επίσης ότι το άρθρο 47(3) του Ν 65(Ι)/2015 επιτρέπει τη διαφορετική μεταχείριση πιστωτών ίδιας τάξης νοουμένου ότι διευκρινίζονται οι λόγοι για τη διαφορετική πρόβλεψη. Στην προκείμενη περίπτωση, από το κείμενο του ΠΣΑ φαίνεται ότι πρόκειται για δύο εξασφαλισμένους πιστωτές και δίδονται επαρκείς εξηγήσεις για τον τρόπο που τυγχάνουν μεταχείρισης τα χρέη προς έκαστο εξ αυτών.
Τα δε παράπονα που εκφράζονται για ασάφεια σε σχέση με την προτεινόμενη πώληση ακινήτων στην Ψημολόφου και Κακοπετριά και πληρωμή του τιμήματος έναντι των χρεών επίσης κρίνονται αδικαιολόγητα. Από το κείμενο του ΠΣΑ προκύπτει ότι τα ποσά από την πώληση των ακινήτων θα πρέπει να πληρωθούν το αργότερο με την τελευταία δόση του ΠΣΑ ή νωρίτερα εάν η πώληση επιτευχθεί πιο σύντομα. Όσα προβάλλονται από την πλευρά της Themis σε σχέση με τον τρόπο που διαφημίζονται προς πώληση τα ακίνητα αυτά μέσω κτηματομεσιτικών γραφείων (κατά πόσο οι σχετικές αναρτήσεις συνοδεύονται από φωτογραφίες ή παρατηρήσεις για τη διαφημιζόμενη τιμή) είναι εκτός του πλαισίου της παρούσας διαδικασίας και δεν θα απασχολήσουν περαιτέρω.
Επίσης, η Themis υποστηρίζει ότι τροποποίηση που διενεργήθηκε στις αρχές 2022 στους όρους του ΠΣΑ ήταν αντικανονική γιατί δεν συνοδευόταν από έγγραφη συναίνεση της Χρεώστιδας. Άρα, συνεχίζει, το ΠΣΑ είναι παράτυπο. Ούτε αυτή η θέση με βρίσκει σύμφωνη. Έγγραφη συναίνεση έχει παρουσιαστεί και, εξ άλλου, κανένα παράπονο και καμία αμφισβήτηση εκφράζει η ίδια η Χρεώστιδα για την τροποποίηση. Περαιτέρω, η τροποποίηση διενεργήθηκε πριν το ΠΣΑ τεθεί προς ψήφιση στη συνέλευση πιστωτών και δεν διακρίνω ότι επηρεάστηκαν δυσμενώς τα συμφέροντα της Themis.
Τέλος σε σχέση με τις πρόνοιες του ΠΣΑ για πληρωμή δόσεων για 13 χρόνια, αυτό είναι κάτι που δεν απαγορεύεται από τον Ν. 65(Ι)/2015 και δεν διακρίνω ότι είναι μεμπτό.
Πριν ολοκληρώσω, σημειώσω παρενθετικά το εξής τελευταίο. Ένα προσωπικό σχέδιο αποπληρωμής δεν είναι μια σύμβαση στην έννοια του περί Συμβάσεων Νόμου. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια εισήγηση/πρόταση του συμβούλου αφερεγγυότητας για τον τρόπο με τον οποίο κάποιος επιλέξιμος χρεώστης δύναται να ρυθμίσει την αποπληρωμή και αναδιάρθρωση των χρεών του στις παραμέτρους που καθορίζει ο Ν. 65(Ι)/2015.
Οι εκατέρωθεν υποχρεώσεις και δικαιώματα στα πλαίσια ενός προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής δημιουργούνται και ρυθμίζονται από το καινοφανές - για σκοπούς του δικού μας νομικού συστήματος – πλαίσιο που έχει δημιουργήσει ο Ν. 65(Ι)/2015. Σε περίπτωση απόρριψης του προτεινόμενου σχεδίου από τη συνέλευση πιστωτών, ο Ν. 65(Ι)/2015 δημιουργεί τον μηχανισμό για να επιβληθούν τα προτεινόμενα ακόμα και σε πιστωτές που διαφωνούν. Είναι λάθος να αναμένεται ότι οι όροι και προτάσεις ενός προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής θα προσομοιάζουν με την μορφή, τύπο και ορολογία μιας σύμβασης ή ότι θα μπορούν να υπαχθούν στο νόμο και αρχές περί συμβάσεων. Το ζητούμενο είναι να καθορίζεται στο κείμενο με επαρκή σαφήνεια η προτεινόμενη αναδιάρθρωση και ρυθμίσεις για την αποπληρωμή των χρεών του επιλέξιμου χρεώστη.
Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να προσεγγίζεται και να ερμηνεύεται το κείμενο ενός προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής. Πρόκειται για έγγραφο που ετοιμάζεται, συντάσσεται και προτείνεται στους πιστωτές με γνώμονα την εκπλήρωση των σκοπών του νομοθέτη όπως ρητά εκφράζονται στο προοίμιο του Ν. 65(Ι)/2015. Επισημαίνω ότι στη διαμόρφωση των όρων του προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής έχουν λόγο και οι πιστωτές εξ αρχής ενώ, περαιτέρω, το προτεινόμενο προσωπικό σχέδιο αποπληρωμής τίθεται προς συζήτηση και ψήφιση στη συνέλευση πιστωτών.
Επανέρχομαι στην ουσία της υπό κρίση Αίτησης το αποτέλεσμα της οποίας καθορίζεται από όσα έχω εξηγήσει πιο πάνω.
Δεν διαπιστώνω λόγο για τον οποίο η Χρεώστιδα να αποστερηθεί της δυνατότητας που της παρέχει ο Ν. 65(Ι)/2015 να αναδιαρθρώσει τα χρέη της «με λογικό και οργανωμένο τρόπο», στο βαθμό που οι δυνατότητες, τα εισοδηματικά και περιουσιακά δεδομένα της το επιτρέπουν, «ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση της και να διευκολυνθεί η ενεργός συμμετοχή της στην οικονομική δραστηριότητα», όπως ο ίδιος ο νομοθέτης το θέτει στο προοίμιο του Ν. 65(Ι)/2015.
Εξ άλλου, σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης των δικαιωμάτων των πιστωτών και των οφειλετών, ο νομοθέτης έχει προνοήσει όπως σε περίπτωση που όροι του ΠΣΑ δεν τηρούνται, οι πιστωτές μπορούν να ζητήσουν τον τερματισμό του. Σε αυτή την περίπτωση θα δικαιούνται να διεκδικήσουν αμέσως όλα όσα τους οφείλονται και αν εξασκήσουν κάθε δικαίωμα που τους παρέχεται ως πιστωτές.
Καταληκτικά, για τους λόγους που έχω εξηγήσει, κρίνω ότι η Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται.
Ακολουθώντας το αποτέλεσμα, τα έξοδα της παρούσας Αίτησης επιδικάζονται υπέρ της Χρεώστιδας και εναντίον της Themis Portfolio (S1) Management Holdings Limited, όπως θα υπολογιστούν και θα εγκριθούν.
(Υπ.) ………………………..
Γ. Κυθραιώτου-Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής