ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Γενικής Αίτησης: 472/2020
Μεταξύ:
Αναφορικά με τον Κανονισμό (ΕΕ) αρ.1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2012 για τη Διεθνή Δικαιοδοσία, την Αναγνώριση και την Εκτέλεση Αποφάσεων σε Αστικές και Εμπορικές Υποθέσεις
και
Αναφορικά με την απαίτηση με αριθμό BL-2020-001050 ενώπιον του Ανώτερου Δικαστηρίου της Αγγλίας και της Ουαλίας (High Court of Justice of England and Wales) μεταξύ των: (1) Loudmila Bourlakova, (2) Hermitage One Limited, (3) Greenbay Invest Holdings Limited ως Ενάγοντες και των (1) Oleg Bourlakov, (2) Daniel Tribaldos, (3) Leo Services Holding Limited, (4) Leo Trust Switzerland AG, (5) Reuwen Schwarz, (6) Semen Anufriev, (7) Nikolai Kazakov, (8) Vera Kazakova, (9) Colombus Holding and Enterprises SA, (10) Finco Financial Inc, (11) Gatiabe Business Inc, (12) Edelweiss Investments Inc, (13) IPEC International Petroleum Co Inc.
Μεταξύ:
(1) Loudmila Bourlakova
(2) Hermitage One Limited
(3) Greenbay Invest Holdings Limited
Αιτητές
και
(1) Leo Trust Cyprus Ltd
(2) Leo Fiduciaries Ltd
Καθ’ ων η Αίτηση
Ημερομηνία: 19 Απριλίου 2024
Αίτηση ημερομηνίας 13.6.2023 από Nikolai Kazakov για παρέμβαση στην διαδικασία που αφορά την έκδοση και συνέχιση της ισχύος του εκδoθέντος την 28.12.2020 Διατάγματος Anton Piller.
Εμφανίσεις:
Για Αιτητή (Nikolai Kazakov): κ. Κωνσταντίνος Αυγουστή για Κωνσταντίνος Αυγουστή ΔΕΠΕ
Για Καθ΄ ων η αίτηση (Loudmila Bourlakova, Hermitage One Limited, Greenbay Invest Holdings Limited): κ. Ρ. Λοϊζίδης μαζί με κα Μ. Αθάνατου
και κα Α. Ζερβού για ΓΙΩΡΓΟΣ Ζ.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΠΕ
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Loudmila Bourlakova (στην συνέχεια «η Loudmila») υπήρξε σύζυγος του Oleg Bourlakov (στην συνέχεια «o Oleg»). Μετά την κατάρρευση της συζυγικής τους σχέσης ο Oleg επιδίωξε, κατά την Loudmila, σε συνέργεια με άλλα πρόσωπα, μία δόλια και εκδικητική στρατηγική, περιλαμβάνουσα ανέντιμες, παράτυπες και παράνομες ενέργειες με απώτερο σκοπό την μεγιστοποίηση του δικού του μεριδίου στα περιουσιακά στοιχεία της οικογενειακής περιουσίας και ταυτόχρονα την ελαχιστοποίηση ή ακόμη και εξάλειψη του μεριδίου της Loudmila.
Οι διαφορές τους απασχολούν τα Αγγλικά και Ουαλικά Δικαστήρια. Τον Ιούλιο του 2020 (16.7.2020), η Loudmila, η Hermitage One Limited και η Greenbay Invest Holdings Limited, νομικά πρόσωπα, τελικός δικαιούχος των οποίων είναι η Loudmila (στην συνέχεια «οι ενάγοντες στην Αγγλική Διαδικασία») ξεκίνησαν δικαστικές διαδικασίες εναντίον του Oleg, του επ΄ αδελφή γαμβρού του, Nikolai Kazakov (στην συνέχεια «ο Kazakov») και άλλων προσώπων (στην συνέχεια «οι εναγόμενοι στην Αγγλική Διαδικασία»). Η εν λόγω διαδικασία σχετίζεται με γεγονότα, τα οποία επεσυνέβησαν από τον Δεκέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2018.
Προς υποβοήθηση της Αγγλικής Διαδικασίας καταχωρήθηκε, στην βάση του άρθρου 35 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού (ΕΕ1215/2012), ως επικουρική διαδικασία, η Αίτηση με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο (στην συνέχεια «η κυρίως Αίτηση»). Στα πλαίσια της κυρίως Αίτησης εκδόθηκε στις 28.12.2020 Διάταγμα τύπου Anton Piller εναντίον των ημεδαπών εταιρειών Leo Trust Cyprus Ltd και Leo Fiduciaries Ltd (στην συνέχεια «οι εταιρείες Leo») καθ΄ ων η Αίτηση στην κυρίως Αίτηση, οι οποίες συνδέονται με εναγόμενες εταιρείες στην Αγγλική Διαδικασία. Το Διάταγμα εκδόθηκε με την επιφύλαξη ότι απαγορεύεται η αποκάλυψη και χρήση οποιωνδήποτε πληροφοριών και/ή εγγράφων που θα ληφθούν στα πλαίσια εκτέλεσης του, σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, πέραν της παρούσας και της Αγγλικής αγωγής, χωρίς την προηγούμενη άδεια του Δικαστηρίου. Το Διάταγμα εκτελέστηκε στις 12 και 13.1.2021 και λήφθηκε αριθμός εγγράφων.
Στις 13.7.2021, η Loudmila και οι άλλες δύο νομικές οντότητες καταχώρησαν Αίτηση, με την οποία ζήτησαν την άδεια του Δικαστηρίου, ώστε τα έγγραφα που λήφθηκαν βάσει του Διατάγματος Anton Piller να χρησιμοποιηθούν σε ποινικές διαδικασίες στο Μονακό. Οι εταιρείες Leo καταχώρησαν Ένσταση προβάλλοντας σωρεία λόγων. Ο Kazakov επίσης καταχώρησε Ένσταση στην Αίτηση ημερομηνίας 13.7.2021. Το Δικαστήριο στις 15.2.2024 ενέκρινε την αίτηση και επέτρεψε την χρησιμοποίηση των Εγγράφων στις εν λόγω διαδικασίες.
Ο Kazakov καταχώρησε επίσης δύο Αιτήσεις. Με την μία επιζητούσε την απαγόρευση χρήσης των εγγράφων στις διαδικασίες στο Ηνωμένο Βασίλειο και με την άλλη, τον παραμερισμό του Διατάγματος Anton Piller και την επιστροφή στον ίδιο, όλων των εγγράφων που λήφθηκαν κατά την εκτέλεση του. Η Loudmila και οι ανήκουσες σ΄αυτήν νομικές οντότητες αιτήθηκαν την απόρριψη και/ή τον παραμερισμό τόσο των δύο Αιτήσεων του Kazakov όσο και της Ένστασης του στην αίτηση της 13.7.2021, προβάλλοντας πως ο Kazakov προτού προχωρήσει σε οποιοδήποτε διάβημα θα έπρεπε να λάβει την άδεια του Δικαστηρίου για να παρέμβει στην διαδικασία. Το Δικαστήριο, υιοθετώντας την θέση της Loudmila και των εταιρειών της, ενέκρινε στις 31.5.2023 το αίτημα και παραμέρισε τόσο τις εν λόγω Αιτήσεις όσο και την Ένσταση του Kazakov.
Με την υπό κρίση Αίτηση, ο Kazakov αιτείται τα ακόλουθα:
«Α. Όπως το Δικαστήριο επιτρέψει στον Αιτητή να παρέμβει στην διαδικασία σε σχέση μόνο με τη διαδικασία που αφορά την έκδοση και συνέχιση της ισχύος ή την τροποποίηση και/ή ακύρωση του Διατάγματος τύπου Anton Piller ημερομηνίας 28/12/2020 που εκδόθηκε μονομερώς και σε όλες τις διαδικασίες που απορρέουν από την εκτέλεση του Διατάγματος ή εναλλακτικά όπως ο Αιτητής καταστεί διάδικος για περιορισμένη έκταση σε σχέση με την έκδοση και/ή συνέχιση της ισχύος και/ή της τροποποίησης και/ή της ακύρωσης του Διατάγματος ημερομηνίας 28/12/2020 και/ή άλλως πώς να παρέμβει, ως το Δικαστήριο ήθελε διατάξει υπό τις περιστάσεις.
Β. Όπως το Δικαστήριο επιτρέψει στον Αιτητή να παρέμβει στην διαδικασία και να προωθήσει Ειδοποίηση Ένστασης και/ή να λάβει οδηγίες για την καταχώρηση και προώθηση Ειδοποίησης Ένστασης στην Ενδιάμεση Αίτηση ημερομηνίας 13 Ιουλίου 2021.
Γ. Οποιοδήποτε άλλο διάταγμα το Δικαστήριο ήθελε κρίνει εύλογο και δίκαιο υπό τις περιστάσεις.
Δ. Έξοδα και ΦΠΑ».
Η Αίτηση στηρίζεται στα άρθρα 17 και 30 του Συντάγματος, στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.9 θ.1-13, Δ.25 θ.5, Δ.48 θ.1-8 και Δ.64, στην σχετική νομολογία που αφορά «την έκδοση Διαταγμάτων Παρέμβασης», στο δίκαιο της Επιείκειας και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.
Την Αίτηση υποστηρίζει Ένορκη Δήλωση της Μαρίας-Αφροδίτη Καρύδη, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Αιτητή, δεόντως εξουσιοδοτημένης.
Κατά την ομνύουσα, ο Αιτητής τυγχάνει «επηρεαζόμενο πρόσωπο» (affected person) υπό την έννοια της Δ.48 θ.8(4), από το εκδοθέν, μονομερώς, στις 28.12.2020 Διάταγμα Anton Piller.
Αναφέρει τα εξής:
Η Αγγλική Διαδικασία, (αγωγή και κατ΄ουσίαν) στρέφεται, μεταξύ άλλων, κατά του Kazakov, της συζύγου του Vera Kazakova, αδελφής του Oleg και τριών άλλων νομικών οντοτήτων, συμφερόντων του Kazakov. Οι εταιρείες Leo δεν είναι διάδικοι στην Αγγλική Διαδικασία. Η εν λόγω διαδικασία προέκυψε μετά την κατάρρευση του γάμου της Loudmila και του Oleg και την «απορρέουσα» διανομή των περιουσιακών τους στοιχείων. Ανέκυψε διαφορά σε σχέση με το εάν ο Kazakov είχε συμφέρον σε αυτά τα στοιχεία, ως αποτέλεσμα των «μακροχρόνιων κοινών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του» με τον Oleg. Τα επίμαχα περιουσιακά στοιχεία «είναι ή προέρχονται» από τα έσοδα πώλησης δύο Ρωσικών επιχειρήσεων, τις οποίες κατείχαν και διαχειρίζονταν οι Oleg και Kazakov.
Το γεγονός ότι ο Kazakov είναι διάδικος στην Αγγλική Διαδικασία, προς υποστήριξη της οποίας εκδόθηκε το Διάταγμα Anton Piller, τον καθιστά «αυταπόδεικτα άμεσα επηρεαζόμενο πρόσωπο» υπό την έννοια της Δ.48 θ.8(4), εφόσον τα έγγραφα που «κατασχέθηκαν», χρησιμοποιήθηκαν προς υποβοήθηση της πλευράς της Loudmila εναντίον του Kazakov στην Αγγλική Διαδικασία. Στο ίδιο το Διάταγμα (Anton Piller) γίνονται «άμεσες και ξεκάθαρες αναφορές» είτε στο όνομα του Kazakov είτε στις εταιρείες Finco Financial Inc (στην συνέχεια «η Finco») και Gatiabe Business Inc (στην συνέχεια «η Gatiabe»), εναγόμενες 10 και 11 αντίστοιχα στην Αγγλική Διαδικασία, των οποίων ο Kazakov είναι ο τελικός πραγματικός δικαιούχος.
Το Διάταγμα Anton Piller εκτελέστηκε στις 12 και 13 Ιανουαρίου 2021. Οι εταιρείες Leo συμμορφώθηκαν στις 22 Ιανουαρίου 2021, με την καταχώρηση Ένορκης Δήλωσης από τον Μάριο Χαραλαμπίδη, διευθυντή, κατά τον χρόνο εκείνο, των δύο εταιρειών.
Η «νομική ομάδα» του Kazakov έλαβε γνώση για πρώτη φορά του Διατάγματος, στα μέσα Μαΐου 2021 και στην συνέχεια έλαβε αντίγραφα των κατασχεθέντων εγγράφων. Στην Ένορκη Δήλωση Αποκάλυψης του Χαραλαμπίδη δεν «προσδιορίζεται η μέθοδος με την οποίαν πραγματοποιήθηκαν οι έρευνες και λήφθηκαν τα έγγραφα», ούτε και ο «Επιβλέπων Δικηγόρος» συνέταξε Έκθεση σχετικά με την εκτέλεση του Διατάγματος και «την μέθοδο με την οποία πραγματοποιήθηκαν οι έρευνες» ούτε αυτό επεξηγήθηκε σε αλληλογραφία. Το αποτέλεσμα είναι ότι λείπει «μία από τις ζωτικές διασφαλίσεις για τα μέρη που επηρεάζονται από ένα διάταγμα έρευνας (συμπεριλαμβανομένων τρίτων όπως ο ΝΚ)».
Εκ της εξετάσεως από την νομική ομάδα του Kazakov των Εγγράφων που κατασχέθηκαν (φαίνεται ότι «το επίθετο του Αιτητή χρησιμοποιήθηκε στις έρευνες για τα έγγραφα ως κλειδί αναζήτησης, καθιστώντας τον, ατομικό στόχο του Διατάγματος Anton Piller») διαπιστώθηκε ότι σ΄αυτά περιλαμβάνονται έγγραφα (αντίγραφο του διαβατηρίου του Kazakov, προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας και άλλα προσωπικά στοιχεία, περιλαμβανομένου του εισοδήματος του, του πλούτου και της πηγής του πλούτου του) που δόθηκαν στην Leo Trust με σκοπό την συμμόρφωση με τις απαιτήσεις επαλήθευσης ταυτότητας («Know your client») και λεπτομέρειες σχετικά με την πραγματική ιδιοκτησία των οντοτήτων Finco και Gatiabe. Κατασχέθηκαν επίσης έγγραφα από τους εταιρικούς φακέλους των εν λόγω οντοτήτων, όπως πρακτικά συναντήσεων και ψηφισμάτων των Διοικητικών Συμβουλίων κάθε εταιρείας, πιστοποιητικά μετοχών, μητρώα μετόχων και διευθυντών. Επίσης Συμφωνίες Δανείου και άλλες Συμβάσεις σχετικά με το ενεργητικό και παθητικό των εν λόγω οντοτήτων, τραπεζικά τους αρχεία (περιλαμβανομένων εκτεταμένων αρχείων συναλλαγών και καταστάσεις τραπεζικών λογαριασμών, τα οποία χρονολογούνται από το 2007), οικονομικές Καταστάσεις των οντοτήτων, τιμολόγια για υπηρεσίες που παρέχονται από παρόχους εταιρικών υπηρεσιών στον Παναμά και στην Κύπρο, αλληλογραφία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σε σχέση με τα προαναφερθέντα, μεταξύ διαφόρων παρόχων εταιρικών υπηρεσιών και τρίτων.
Είναι θέση του Kazakov πως ο ίδιος έχει συμφέρον στα εν λόγω έγγραφα (αποτελούν περιουσιακά του στοιχεία), η «κατάσχεση» των οποίων επηρεάζει τα δικαιώματα του στην Αγγλική Διαδικασία. Περαιτέρω πως ο ίδιος ουδέποτε «ειδοποιήθηκε» από τους ενάγοντες στην Αγγλική Διαδικασία για την εκτέλεση του Διατάγματος Anton Piller (ούτε και του επιδόθηκε) και την κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων. Τούτο συνιστά «ξεκάθαρη και κραυγαλέα υπόθεση κατάχρησης της διαδικασίας που εξελίσσεται ενώπιον των Κυπριακών Δικαστηρίων, η οποία είναι προς υποβοήθηση της Αγγλικής Διαδικασίας».
Οι ενάγοντες στην Αγγλική Διαδικασία χρησιμοποίησαν τα έγγραφα που κατασχέθηκαν για να προωθήσουν αίτηση τροποποίησης της Έκθεσης Απαίτησης τους, προσθέτοντας «επιπλέον» ισχυρισμούς εναντίον του Kazakov. Επιζητούν επίσης να τα χρησιμοποιήσουν και σε ποινικές διαδικασίες στο Μονακό που αφορούν καταγγελίες τόσο από τον Kazakov εναντίον της Loudmila όσο και αντίθετα (από την Loudmila και την θυγατέρα της Veronica Bourlakova εναντίον του Kazakov).
Απόφαση Ρωσικού Δικαστηρίου ημερομηνίας 4.4.2023 επικύρωσε κατ΄ έφεση απόφαση πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία ο Kazakov και η σύζυγος του είναι οι μοναδικοί κληρονόμοι της περιουσίας του Oleg με βάση την διαθήκη του τελευταίου. Η διαθήκη επικυρώθηκε ως προς την γνησιότητα και αυθεντικότητα της παρά τις προσπάθειες της Loudmila και των θυγατέρων του ζεύγους, Veronica και Elena να την αμφισβητήσουν (εμπειρογνώμονες εξέτασαν την διαθήκη και απεφάνθησαν ότι ο γραφικός χαρακτήρας και η υπογραφή επί της διαθήκης ανήκαν στον αποβιώσαντα Oleg). Το Ρωσικό Δικαστήριο έλαβε υπόψη του ότι ο Oleg κατά την ημερομηνία υπογραφής της διαθήκης (21.10.2019) ήταν σε διαδικασία διαζυγίου με την Loudmila (ζούσαν χωριστά από το 2018), ενώ είχε κακή σχέση με τις θυγατέρες του. Οι Loudmila, Veronika και Elena επικοινωνούσαν με τον Oleg μέσω δικηγόρων. Ο Oleg μέσω της διαθήκης του εξέφρασε την επιθυμία του να αφήσει την περιουσία του στην αδελφή του Vera Kazakova και στον σύζυγο της Kazakov, με τους οποίους ήταν στενά συνδεδεμένος και δούλευαν μαζί. Το Δικαστήριο του Μονακό διόρισε διαχειριστή της περιουσίας του Oleg, στο Μονακό.
Ως εκ τούτου, ο Kazakov ως ένας εκ των κληρονόμων του Oleg επηρεάζεται επίσης από το Διάταγμα Anton Piller, αφού αυτό είχε «ως στόχο», μεταξύ άλλων, και έγγραφα που σχετίζονται με τον Oleg και/ή με τις εταιρίες του, «κληροδόχος και δικαιούχος» των οποίων είναι τώρα ο Kazakov.
Η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκε αμέσως μετά την έκδοση της Ενδιάμεσης Απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 31.5.2023.
Καταληκτικά, είναι η θέση του Αιτητή πως το Δικαστήριο θα πρέπει να του επιτρέψει να παρέμβει στην διαδικασία για να αμφισβητήσει το Διάταγμα Anton Piller, το οποίο τον επηρεάζει. Διαφορετικά θα καταστρατηγηθεί το δικαίωμα του να ακουστεί, υπερασπιστεί και αμφισβητήσει την χρήση των περιουσιακών του στοιχείων από τρίτα πρόσωπα. Ο ίδιος είναι «επηρεαζόμενο πρόσωπο» και εάν δεν του δοθεί η αιτούμενη άδεια παρέμβασης δεν θα μπορεί να λάβει δικαστικά διαβήματα για ακύρωση του Διατάγματος Anton Piller.
Οι καθ΄ων η Αίτηση (Loudmila Bourlakova, Hermitage One Limited, Greenbay Invest Holdings Limited) έφεραν Ένσταση στην υπό κρίση Αίτηση, προβάλλοντας τους ακόλουθους Λόγους:
«1. Η Αίτηση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη και/ή στερείται νομικού και/ή πραγματικού ερείσματος.
2. Δεν συντρέχουν και/ή δεν πληρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις, η σχετική επί του θέματος Νομολογία και/ή οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίες καθιστούν δυνατή την έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων και/ή δεν δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης της παρούσας Αίτησης.
3. Το νομικό και πραγματικό υπόβαθρο της υπό τον άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης και/ή του διατάγματος τύπου Anton Piller («το Διάταγμα Anton Piller/ΔΑΡ») που εκδόθηκε στις 28/12/2020, και εκτελέστηκε δεόντως στις 12/01/2021 και 13/01/2021, δεν δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
4. Ο ΝΚ δεν είναι αναγκαίος διάδικος στη διαδικασία και/ή δεν επηρεάζονται τα νομικά δικαιώματα και/ή οικονομικά του συμφέροντα από την έκδοση του ΔΑΡ.
5. Από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση δεν καταδεικνύεται ότι υπάρχει οποιοσδήποτε επηρεασμός των συμφερόντων ή των νομικών δικαιωμάτων του ΝΚ και/ή ο ΝΚ δεν εξειδικεύει τι είδους ζημιά θα υποστεί σε περίπτωση απόρριψης της υπό κρίση Αίτησης.
6. Ο ΝΚ δεν είναι αναγκαίος διάδικος στην Γενική Αίτηση με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο και η παρουσία του ενώπιον του Δικαστηρίου δεν είναι αναγκαία για να μπορέσει το Δικαστήριο να αποφασίσει πλήρως όλα τα ζητήματα που εγείρονται στην Γενική Αίτηση με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο.
7. Τυχόν έγκριση του αιτήματος για παρέμβαση θα οδηγήσει σε εκτροχιασμό της υπόθεσης και σε δυσμενή επηρεασμό των δικαιωμάτων των Καθ΄ ων η Αίτηση.
8. Η καταχώρηση της Αίτησης από τον ΝΚ αποσκοπούσε στην πρόκληση αδικαιολόγητης καθυστέρησης στην εκδίκαση της Αίτησης ημερομηνίας 13/07/2021 που καταχώρησαν οι Καθ΄ων η Αίτηση, επιδιώκοντας να αποστερήσει από τους Καθ΄ ων η Αίτηση την χρήση των εγγράφων που λήφθηκαν από την εκτέλεση του ΔΑΡ, τα οποία καταδεικνύουν τις δόλιες πράξεις του.
9. Η Αίτηση συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και/ή προωθείται για αλλότριους σκοπούς, ήτοι τη μεθοδευμένη προσπάθεια να προκαλέσει αδικαιολόγητη σύγχυση ως προς τα δικαιώματα των Καθ΄ων η Αίτηση ως αυτά απορρέουν από την έκδοση του ΔΑΡ και/ή να εμποδίσει τους Καθ΄ων η Αίτηση από το να ασκήσουν τα έννομα συμφέροντα τους και/ή να χρησιμοποιήσουν τα έγγραφα που έλαβαν κατά την εκτέλεση του ΔΑΡ.
10. Ο ΝΚ, προς υποστήριξη της Αίτησης του, προβάλλει γεγονότα και/ή δικαιολογίες που είναι ψευδείς και/ή ανυπόστατες και/ή παραπλανητικές και/ή που έρχονται σε αντίφαση και/ή σύγκρουση με τα πραγματικά γεγονότα και/ή τους λόγους που οδηγήσαν στην καταχώρηση της Αίτησης.
11. Η Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση δεν αποτελεί και/ή δεν υποστηρίζεται από ικανή και επαρκή μαρτυρία που να δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος.
12. Το συμφέρον της ορθής απονομής της Δικαιοσύνης και/ή η ιδιάζουσα φύση των διαταγμάτων Anton Piller και/ή των διαταγμάτων προς υποβοήθηση αλλοδαπής διαδικασίας στη βάση του Κανονισμού (ΕΕ) αρ. 1215/2012 η οποία δεν αποτελεί συνηθισμένη διαδικασία αντιπαλότητας, επιτάσσουν την απόρριψης της παρούσας Αίτησης.
13. Η Αίτηση υποβάλλεται με υπερβολική καθυστέρηση και δεν παρέχεται ικανοποιητική εξήγηση και/ή μαρτυρία προς δικαιολόγηση της εν λόγω καθυστέρησης».
Η Ένσταση υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση του Μιχάλη Κούρου Λοϊζίδη, εκ των δικηγόρων της Loudmila στην Κύπρο, δεόντως εξουσιοδοτημένου.
Ο ομνύων αφού αναφέρεται στα γεγονότα της υπόθεσης, επιχειρηματολογεί υπέρ της απόρριψης της Αίτησης.
Είναι η θέση του, μεταξύ άλλων, πως η υπό κρίση Αίτηση υπεβλήθη με σκοπό την εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών, δηλαδή «την μεθοδευμένη παρακώλυση της διαδικασίας» και ως εκ τούτου συνιστά κατάχρηση.
Ως προς τα γεγονότα της υπόθεσης αναφέρει τα εξής:
· στην Αγγλική Διαδικασία (Αγωγή με αρ. BL 2020-001050) υποστηρίζεται πως Oleg και Kazakov, μετά την κατάρρευση του γάμου του πρώτου, συνωμότησαν μεταξύ τους και χρησιμοποίησαν αθέμιτα μέσα (επινόησαν ψευδείς ιστορίες και πλαστογράφησαν έγγραφα), ώστε το μερίδιο του Oleg στα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας Bourlakov να μεγιστοποιηθεί ενώ το μερίδιο της Loudmila και των θυγατέρων του ζεύγους να ελαχιστοποιηθεί ή και να εξαλειφθεί. Βασικός ισχυρισμός είναι πως όλα τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Oleg «υπόκειντο» σε προφορικό συνεταιρισμό με τον Kazakov, «στην βάση του 50:50», έτσι ώστε το ήμισυ όλου του πλούτου (περιουσιακά στοιχεία) της οικογένειας Bourlakov να κατέχεται σε καταπίστευμα προς όφελος του Kazakov.
· το Διάταγμα Anton Piller εκδόθηκε καθότι οι ενάγοντες στην Αγγλική Διαδικασία πληροφορήθηκαν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, ότι οι εταιρείες Leo, οι οποίες συνδέονται με εναγόμενες στις εν λόγω διαδικασίες εταιρείες, κατείχαν πληθώρα εγγράφων που σχετίζοντο με την διαδικασία και για τα οποία υπήρχε κίνδυνος καταστροφής των.
· από την μελέτη των εγγράφων που λήφθηκαν τόσο σε ηλεκτρονική όσο και σε έντυπη μορφή, διαπιστώθηκε ότι είχαν πλαστογραφηθεί έγγραφα στα πλαίσια μιας ενορχηστρωμένης συνωμοσίας εναντίον της πλευράς της Loumdila. Έγιναν επίσης προσπάθειες καταστροφής εγγράφων, τα οποία διατηρούντο από τις εταιρείες Leo.
· οι διαφορές μεταξύ των μερών επεκτάθηκαν και στο Μονακό. Η Loumdila προώθησε ποινικές διαδικασίες τόσο εναντίον του Oleg όσο και του Kazakov αλλά και αντίστροφα, Oleg και Kazakov προώθησαν ποινικές διαδικασίες εναντίον της Loudmila.
· κάποια από τα έγγραφα που λήφθηκαν κατά την εκτέλεση του Διατάγματος Anton Piller «διαψεύδουν και καταρρίπτουν» τους ισχυρισμούς Oleg και Kakazov για την ύπαρξη «μυστικού συνεταιρισμού» μεταξύ των δύο, ισχυρισμός ο οποίος προωθήθηκε από τους τελευταίους, στα πλαίσια των ποινικών διαδικασιών στο Μονακό. Κάποια εξ΄ αυτών επίσης «αποδεικνύουν» ότι τα «έγγραφα» που παραδόθηκαν από τους Oleg και Kazakov στις Αρχές του Μονακό για να προωθήσουν τις καταγγελίες τους εναντίον της Loudmila, είναι πλαστά και χρησιμοποιήθηκαν με μοναδικό σκοπό την παραπλάνηση των Αρχών. Είναι γι΄αυτό τον λόγο που καταχωρήθηκε η αίτηση ημερομηνίας 13.7.2021 για επέκταση της άδειας χρήσης των Εγγράφων και στο Μονακό.
Είναι θέση της πλευράς της Loudmila πως το γεγονός ότι ο Kazakov είναι διάδικος στην Αγγλική Διαδικασία δεν τον καθιστά «αυτόματα» και «επηρεαζόμενο πρόσωπο». Ούτε και μπορεί να «καθίσταται» αναγκαίος διάδικος στην παρούσα διαδικασία, επειδή ο ίδιος ή τυχόν εταιρείες που ισχυρίζεται ότι είναι συμφερόντων του, «κατονομάζονται στο περιεχόμενο του ΔΑΡ». Σκοπός του διατάγματος Anton Piller είναι η προστασία και η διασφάλιση μαρτυρικού υλικού υπό καταστροφή ή αλλοίωση, με σκοπό την χρησιμοποίηση του σε επικείμενη δίκη ή εκκρεμούσα διαδικασία («υπό τις περιστάσεις την Αγγλική Διαδικασία»). Ως εκ τούτου, το αίτημα δεν είναι απαραίτητο να στρέφεται εναντίον των «διαδίκων» σε εκκρεμούσα διαδικασία αλλά μπορεί να στρέφεται εναντίον οποιουδήποτε προσώπου, το οποίο μπορεί να κατέχει έγγραφα και μαρτυρία ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία είναι σχετικά με την έκβαση της διαδικασίας.
Είναι επίσης θέση τους πως ούτε ο ισχυρισμός του Kazakov ότι είναι κληρονόμος του Oleg μπορεί να τον καταστήσει ως «επηρεαζόμενο μέρος» στην υπό κρίση διαδικασία, καθότι η Ρωσική απόφαση δεν έχει αναγνωριστεί ως δικαστική απόφαση εντός της δικαιοδοσίας των Κυπριακών Δικαστηρίων και ως εκ τούτου δεν παράγει οποιαδήποτε αποτελέσματα.
Η πλευρά της Loudmila διατείνεται περαιτέρω πως ούτε το γεγονός ότι τα κατασχεθέντα έγγραφα έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί εναντίον του Kazakov στην Αγγλική Διαδικασία, δικαιολογεί την παρέμβαση του στην παρούσα διαδικασία.
Ο ομνύων αναφέρει πως εξ΄ όσων πληροφορείται από τους δικηγόρους της Loudmila στην Αγγλία, μεγάλος αριθμός εγγράφων έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί από πλευράς τους στην Αγγλική Διαδικασία από το 2021 σε αιτήσεις τροποποίησης δικογράφων, σε αριθμό Ενόρκων Δηλώσεων στα πλαίσια Αποκάλυψης Εγγράφων, χωρίς ποτέ ο Kazakov και οι δικηγόροι του να προβάλουν οποιαδήποτε ένσταση στην παρουσίαση των εν λόγω εγγράφων ενώπιον του Αγγλικού Δικαστηρίου, ούτε και αιτήθηκαν όπως το Δικαστήριο «αντιμετωπίσει» τα έγγραφα ως εμπιστευτικά. Από νομική συμβουλή δε που έλαβε από τους ίδιους δικηγόρους, «από την στιγμή που ένα έγγραφο έχει αναγνωστεί προς το Δικαστήριο, είτε έχει αναγνωστεί από το Δικαστήριο ή έχει γίνει αναφορά σε αυτό στα πλαίσια δημόσιας ακρόασης, σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο δεν υπάρχει οποιοσδήποτε περιορισμός στην περαιτέρω χρήση του».
Κατά την Loudmila, «ο Kazakov κωλύεται από του να διαμαρτύρεται για την χρήση των κατασχεθέντων εγγράφων στην Αγγλική Διαδικασία, από τη στιγμή που ο ίδιος επέλεξε να συναινέσει στην τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης της εν λόγω διαδικασίας, η οποία είχε προωθηθεί στην βάση πληροφοριών που λήφθηκαν, από τα κατασχεθέντα έγγραφα». Συνεπώς, οι ισχυρισμοί του Kazakov ότι η χρήση των κατασχεθέντων εγγράφων στην Αγγλική Διαδικασία παραβιάζουν το Διάταγμα Anton Piller, αποτελούν ξεκάθαρα εκ των υστέρων σκέψεις του.
Είναι περαιτέρω θέση της Loumdila πως η πλευρά της δεν είχε καμμιά υποχρέωση να επιδώσει το Διάταγμα Anton Piller στον Kazakov ή σε εταιρείες συμφερόντων του, ούτε και να τον ενημέρωνε για την κατάσχεση των εγγράφων. Το Διάταγμα επεδόθη στις εταιρείες Leo, οι οποίες και καταχώρησαν αίτηση για τον παραμερισμό του.
Η πλευρά της Loumdila απορρίπτει επίσης τον ισχυρισμό του Kazakov πως ο ίδιος είναι ο τελικός δικαιούχος των εταιρειών Gatiabe και Finco και πως τα έγγραφα των συγκεκριμένων εταιρειών αποτελούν περιουσιακά στοιχεία του ιδίου. Ανταπαντά πως οι συγκεκριμένες εταιρείες «αποτελούν ξεχωριστές νομικές οντότητες, οι οποίες σε κάθε περίπτωση δεν αποτελούν μέρος της υπό κρίση διαδικασίας».
Διατείνεται τέλος, πως η προσθήκη του Kazakov στην διαδικασία δεν είναι αναγκαία, ούτε και καταδεικνύεται από τα όσα ο ίδιος έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου «άμεσος επηρεασμός των δικαιωμάτων του».
Οι συνήγοροι προνόησαν να καταγράψουν και να θέσουν υπόψη του Δικαστηρίου τις εκατέρωθεν θέσεις τους, για τα ζητήματα που απασχολούν στα πλαίσια της υπό κρίση Αίτησης. Έχω σημειώσει τις αναφορές, τοποθετήσεις και εισηγήσεις και των δύο πλευρών, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα επιχειρήματα όσο και τις νομικές αυθεντίες στις οποίες αναφέρθηκαν, σχετικές πάντα με τα ζητήματα που εδώ απασχολούν. Ειδικότερη αναφορά στις εισηγήσεις τους θα γίνει εκεί και όπου τούτο κρίνεται αναγκαίο για τις ανάγκες τις παρούσας απόφασης, έχοντας πάντα κατά νουν ότι δεν απαιτείται ειδικότερη αναφορά ή πραγμάτωση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται. Άλλωστε η δραστικότητα ενός επιχειρήματος συναρτάται με την επίδραση που τούτο μπορεί να έχει στην θεώρηση των επιδίκων θεμάτων.
Η υπό κρίση Αίτηση στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στην Δ.9 και στην Δ.25.
Τόσο η Δ.9 όσο και η Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, σύμφωνα με την νομολογία, παρέχουν την εξουσία στο Δικαστήριο να προβεί στις αναγκαίες τροποποιήσεις ή και προσθήκη ή αντικατάσταση οποιουδήποτε προσώπου ως διαδίκου ώστε να βρίσκονται όλοι οι αναγκαίοι διάδικοι ενώπιον του Δικαστηρίου προς αποτελεσματική επίλυση των επιδίκων θεμάτων όπως αυτά προσδιορίζονται στις γραπτές προτάσεις, [βλ. Οδυσσέως ν. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ, Πολ. Έφ. 10837, ημερ. 20.9.2001].
Είναι νομολογημένο ότι η τροποποίηση του τίτλου της αγωγής διέπεται από την Δ.9 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Θεσμών, η οποία καθορίζει και τις συνέπειες τέτοιας τροποποίησης, [βλ. Ferro Fashions Limited ν. Fashion Box S.R.L., Πολ. Έφ. 9674, ημερ. 20.10.1999, Έλληνας κ.α. ν. Χριστοδούλου (1993) 1 Α.Α.Δ. 485, Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς ν. Χαρικλείδη κ.α., Πολ. Έφ. 10719 κ.α., ημερ. 24.10.2001]. Η εξουσία του Δικαστηρίου να προβεί σε διόρθωση λανθασμένου ονόματος διαδίκου στην αγωγή (misnomer), ακόμα και μετά την έκδοση της απόφασης, δυνάμει της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας έχει τονισθεί στην υπόθεση Ε. G. Falekkos Ltd ν. Reana Manufacturers Ltd, Πολ. Έφ. 10235, ημερ. 31.3.1999. Στην υπόθεση Mepa Manag. Ltd κ.α. ν. Αγροτικής Ετ. Γεν. Ασφαλ. (1997) 1 Α.Α.Δ. 772 στη σελ. 778 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Το ζήτημα της προσθήκης διαδίκου εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Όπως έχει νομολογηθεί το δικαστήριο διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια να κάμει οποιεσδήποτε αναγκαίες τροποποιήσεις σε σχέση με τους διαδίκους με το να τους προσθέσει, να τους διαγράψει ή να τους αντικαταστήσει και να επιφέρει τέτοιες αλλαγές όσες είναι αναγκαίες για να καταστήσει δυνατή την αποτελεσματική εκδίκαση όλων των μεταξύ των διαδίκων επιδίκων θεμάτων (Βλ. Van Gelder, Apsimon & Co v. Sowerby Bridge United District Flour Society [1890] 44 Ch D 374, CA, Montgomery v. Foy, Morgan & Co [1895] 2 Q.B. 321, CA, Bennetts & Co v. Mcltwraith & Co [1896] 2 CLB. 464, CA, Ideal Films Ltd v. Richards [1927] 1 K.B. 374, CA., Wilson v. Balcarres [1893] 1 Q.B. 422, Robinson v. Geisel [1894] 2 Q.B. 688).»
Ειδικότερα σε σχέση με την προσθήκη εναγομένου, είναι Γενική Αρχή πως ο ενάγοντας έχει δικαίωμα να επιλέξει τα πρόσωπα εναντίον των οποίων θα στραφεί και δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να στραφεί εναντίον προσώπων που δεν επιθυμεί [Dollfus Mieg et Companie S.A. v. Bank of England (1951) Ch.33].
Στην υπόθεση Perihan Mustafa Korkut ή Eyiam Perihan v. Απόστολου Γεωργίου, διά του πληρεξουσίου αντιπροσώπου του Χαράλαμπου Χ. Ζόππου (Αρ.1), (2007) 1 Α.Α.Δ. 1213, λέχθηκε πως:
«Για να προστεθεί ένα πρόσωπο ως διάδικος δυνάμει της Δ.9, θ.10 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών θα πρέπει να κριθεί ως αναγκαίος διάδικος. Βασικό κριτήριο για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για την προσθήκη διαδίκου, είναι κατά πόσο θα επηρεαστούν άμεσα τα νομικά δικαιώματα ή τα οικονομικά του συμφέροντα και ιδιαίτερα όταν υπάρχουν υπό αμφισβήτηση ή επηρεάζονται ιδιοκτησιακά δικαιώματα ή συμφέροντα σε περιουσία όπου οι νόμιμοι ιδιοκτήτες πρέπει να αντιπροσωπεύονται.»
Το κατά πόσον βρίσκονται όλοι οι αναγκαίοι διάδικοι ενώπιον του Δικαστηρίου, είναι συνηρτημένο με τα επίδικα θέματα όπως αυτά προσδιορίζονται στις έγγραφες προτάσεις των μερών [Παπαχριστοφόρου ν. Χαραλάμπους (1991) 1 Α.Α.Δ. 906].
Στην υπόθεση Ανδρέας Οδυσσέως ν. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ (2001) 1 Α.Α.Δ. 1372, το Ανώτατο Δικαστήριο προσδιόρισε τους παράγοντες που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο, κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας, όταν επιλαμβάνεται τέτοιας φύσεως αιτήσεις. Λέχθησαν, επί τούτου, τα εξής:
«Η επιλογή των εναγομένων προσώπων σε μια αγωγή είναι δικαίωμα το οποίο ανήκει βασικά στον ενάγοντα. (Βλ. Supreme Court Practice 1982 3 - σελ. 210. Το Δικαστήριο έχει ωστόσο την εξουσία (Βλ. Κανόνες Πολιτικής Δικονομίας - Διαταγή 9 θ.10) να διατάξει σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, είτε κατόπιν αιτήσεως είτε χωρίς αίτηση, την προσθήκη οποιουδήποτε προσώπου ως διαδίκου την παρουσία του οποίου θεωρεί αναγκαία για την πλήρη και αποτελεσματική επίλυση όλων των θεμάτων που εγείρονται στην αγωγή. Είναι αυτόδηλο ότι το ζήτημα εμπίπτει στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου και καθώς έχει ειπωθεί στην Παπαχριστοφόρου ν. Χαραλάμπους (ανωτέρω), η απόφανση ως προς το αν βρίσκονται όλοι οι αναγκαίοι διάδικοι ενώπιον του δικαστηρίου είναι συναρτημένη προς τα επίδικα θέματα όπως αυτά προσδιορίζονται στις γραπτές προτάσεις.
[…]
Καθώς έχει προαναφερθεί, η προσθήκη διαδίκου είναι ζήτημα το οποίο εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Προκειμένου να καταστεί δυνατή η αποτελεσματική εκδίκαση όλων των επίδικων θεμάτων μεταξύ των διαδίκων το Δικαστήριο διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια η οποία του παρέχει τη δυνατότητα διαγραφής, προσθήκης ή αντικατάστασης διαδίκου σε μια εκκρεμούσα διαδικασία.
Στην προκείμενη περίπτωση, η έκθεση απαιτήσεως δεν περιέχει ο,τιδήποτε που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συνιστά αιτία αγωγής εναντίον του προτεινόμενου διαδίκου Mark Antony Cyprus Ltd. Από την άλλη, τα στοιχεία που παρέθεσε ο εφεσείων προς υποστήριξη του αιτήματος για προσθήκη διαδίκου δεν παρέχουν το απαραίτητο νομιμοποιητικό έρεισμα ότι η προσθήκη της Mark Antony Cyprus Ltd ως διαδίκου θα συμβάλει στην αποτελεσματική επίλυση των υφιστάμενων μεταξύ των διαδίκων επίδικων θεμάτων.»
Στην υπόθεση Manchester Lines Ltd and others v. Viamar Coach Industry Ltd (1983) 1 C.L.R. 178, το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθετώντας αγγλική επί του θέματος νομολογία, τόνισε, μεταξύ άλλων, πως όπου η σκοπούμενη προσθήκη εναγομένου θα οδηγήσει στην προσθήκη νέας βάσης αγωγής, το Δικαστήριο δύναται να μην την επιτρέψει.
Η υπόθεση Manchester (ανωτέρω) υιοθετήθηκε στην Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 201/96, P.T. Kiani Kertas v. Interorient Navigation Company Limited κ.ά. (Αρ.1) (2001) 1 Α.Α.Δ. 300.
Δεδομένου του ότι ο Αιτητής επιδιώκει την παρέμβαση του στην διαδικασία ούτως ώστε να αιτηθεί την ακύρωση και/ή την τροποποίηση του εκδοθέντος Διατάγματος Anton Piller της 28.12.2020, ορθώς στηρίζει την Αίτηση του και στην Δ.48 θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Η Δ.48(8)(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας παρέχει το δικαίωμα υποβολής αίτησης για τον παραμερισμό και/ή την ακύρωση μονομερώς εκδοθέντος διατάγματος από πρόσωπο το οποίο έχει προηγουμένως εξασφαλίσει άδεια του Δικαστηρίου για να είναι διάδικος. Αυτή η διαπίστωση βρίσκει έρεισμα στην υπόθεση Κουή v. Χριστοδούλου (2010) 1(Α) Α.Α.Δ. 401, στην οποία αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«1. Η Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στην οποία βασίστηκε η εφεσείουσα για την υποβολή της προαναφερόμενης αίτησης της, δεν παρέχει δικαίωμα, σε τρίτα πρόσωπα (μη διαδίκους), γενικά, υποβολής αίτησης δια κλήσεως με σκοπό την ακύρωση ή την τροποποίηση ενός παρεμπίπτοντος διατάγματος το οποίο εκδόθηκε σε διαδικασία στην οποία τα τρίτα πρόσωπα δεν είναι διάδικοι. Οι λέξεις «any person» (οποιοδήποτε πρόσωπο) στη Δ.48, θ.8(4) δεν καλύπτουν πρόσωπα για τα οποία δεν έχει καταχωρηθεί οποιαδήποτε αίτηση για συνένωση τους ως διάδικους, σε διαδικασία στην οποία τα επίδικα θέματα είναι ανοικτά (Δέστε: Heli-Air (Egypt) J.S.C. v. Drescher (1988) 1 C.L.R. 234).
…
4. Στην παρούσα υπόθεση η εφεσείουσα δεν υπέβαλε ποτέ οποιαδήποτε αίτηση για να καταστεί διάδικος στην πρωτόδικη διαδικασία … Δεν θεωρούμε, υπό τις περιστάσεις, ότι η αιτήτρια είχε δικαίωμα καταχώρισης αίτησης παραμερισμού του μονομερούς διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης, δυνάμει της Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, όπως ορθά αποφάσισε το πρωτόδικο δικαστήριο...»
Τα όσα λέχθηκαν ανωτέρω υιοθετήθηκαν στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Brainpedia Holdings Ltd (2010) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1713, στην οποία αναφέρονται τα εξής:
«Η αιτήτρια, στην οποία έχει επιδοθεί το Προσωρινό Διάταγμα, δε στερείται θεραπείας, εκ του γεγονότος ότι δεν είναι διάδικος. Από τη στιγμή που έλαβε γνώση και θεωρεί ότι από το Προσωρινό Διάταγμα επηρεάζονται τα συμφέροντα της, έχει τη δυνατότητα να παρέμβει στη διαδικασία, είτε εμφανιζόμενη κατά την ημερομηνία που αυτό ορίστηκε επιστρεπτέο ή κατά άλλο τρόπο και να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί το όλο θέμα, όλα όσα θεωρεί ότι έχουν σχέση με την υπόθεσή της και προωθεί με την παρούσα. Θεωρώ ότι όλα όσα ισχυρίζεται σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μετοχών που απαγορεύθηκε στον εναγόμενο 4 να αποξενώσει, μπορεί και πρέπει να κριθούν στα πλαίσια της διαδικασίας της αγωγής/προσωρινού διατάγματος. Τα αποφασισθέντα στη Μηλίτσα Γ. Κουή v. Μιχάλη Χριστοδούλου (πιο πάνω), δεν καταργούν τη δυνατότητα παρέμβασης στη διαδικασία. Απλά, για την υποβολή αίτησης παραμερισμού διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς, τίθεται ως προϋπόθεση η προηγούμενη υποβολή αίτησης συνένωσης του προσώπου που ισχυρίζεται ότι επηρεάζονται τα συμφέροντά του.»
Τούτων λεχθέντων επανέρχομαι στην υπό κρίση Αίτηση. Θεωρώ πως για τους λόγους που θα εξηγήσω στην συνέχεια, το αίτημα δεν θα πρέπει να εγκριθεί.
Η θέση του αιτητή όπως προβλήθηκε μέσω του δικηγόρου του, πως το Διάταγμα Anton Piller τον κατονομάζει «σαφώς» και στρεφόταν εναντίον των δικαιωμάτων και συμφερόντων του, δεν γίνεται αποδεκτή και απορρίπτεται.
Το Διάταγμα στρεφόταν εναντίον των εταιρειών Leo, οι οποίες, σύμφωνα με ό,τι η πλευρά της Loudmila έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου για να στηρίξει το αίτημα της για έκδοση του Διατάγματος Anton Piller, είχαν στην κατοχή τους συγκεκριμένα έγγραφα που απεδείκνυαν τις δόλιες ενέργειες του Oleg, οι οποίες στόχευαν στο να παρουσιάσουν πως η οικογενειακή περιουσία δεν ήταν του μεγέθους που διατείνετο η Loudmila. Το Διάταγμα δεν στρεφόταν εναντίον του Kazakov.
Στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Α» που συνόδευε το Διάταγμα και αποτελούσε μέρος του, καταγράφονται τα Έγγραφα και οι πληροφορίες που αναζητούντο. Αυτές αφορούσαν πέντε (5) δάνεια που έλαβαν εταιρείες συμφερόντων του Oleg, τα οποία κατά την Loudmila ήταν εικονικά.
Στην παράγραφο 6 του Παραρτήματος κάτω από τον τίτλο «Άλλα Έγγραφα» καταγράφονται τα εξής.
«6.2. Τυχόν έγγραφα που αναφέρονται στον κ. Kazakov σε σχέση με οποιαδήποτε εταιρεία ανήκει ή ελέγχεται (εν όλω ή εν μέρει) από μέλη της οικογένειας Bourlakov, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αναφέρονται παραπάνω.
6.3. Αρχεία και σημειώσεις σχετικά με τις ημερομηνίες όλων των συναντήσεων με τον κ. Kazakov σχετικά με τέτοιες εταιρείες».
Σαφώς οι πάνω αναφορές δεν αφορούν «εταιρείες συμφερόντων του Kazakov», όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται ο τελευταίος στην Αίτηση του. Τα έγγραφα που αναζητούντο αφορούσαν εταιρείες που ελέγχονται (εν όλω ή εν μέρει) από μέλη της οικογένειας Bourlakov. Όσον αφορά τον Kazakov αναζητούντο πληροφορίες και έγγραφα για τυχόν συναντήσεις του με τις εν λόγω εταιρείες.
Θεωρώ πως το πιο πάνω πλαίσιο, δεν καθιστά τον Kazakov «άμεσα επηρεαζόμενο πρόσωπο», όπως ο ίδιος επιθυμεί να παρουσιάζεται. Εν προκειμένω, ο Kazakov δεν είχε υποχρέωση να συμμορφωθεί με οποιαδήποτε πρόνοια του Διατάγματος, αφού τούτο, όπως έχει προαναφερθεί, δεν στεφόταν εναντίον του.
Σύμφωνα με ό,τι έχει προαναφερθεί όσον αφορά την νομική προσέγγιση του ζητήματος που εδώ ενδιαφέρει, βασικό κριτήριο για την προσθήκη διαδίκου είναι κατά πόσο θα επηρεαστούν άμεσα τα νομικά δικαιώματα ή τα οικονομικά του συμφέροντα. Πρόσωπο το οποίο είναι εμμέσως ενδιαφερόμενο («indirectly interested») δεν θα προστεθεί.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να λησμονείται η φύση του Διατάγματος Anton Piller και ο σκοπός για τον οποίον αυτό εκδίδεται. Εν προκειμένω σκοπός έκδοσης του ήταν η προστασία και η διασφάλιση μαρτυρικού υλικού από καταστροφή ή αλλοίωση με σκοπό την χρησιμοποίηση του στην Αγγλική Διαδικασία. Σύμφωνα δε με την πλευρά της Loudmila, αριθμός εγγράφων χρησιμοποιήθηκε από την ίδια στην εν λόγω Διαδικασία, σε αιτήσεις τροποποίησης δικογράφων (Έκθεσης Απαίτησης), σε Ένορκες Δηλώσεις, χωρίς η πλευρά του Kazakov, που είναι μέρος της Αγγλικής Διαδικασίας, να φέρει ένσταση. Τούτο δεν αμφισβητείται από πλευράς του τελευταίου.
Αμφισβητήσιμη από πλευράς της Loudmila είναι και η θέση του Kazakov πως είναι ο ωφέλιμος δικαιούχος των εταιρειών Finco και Gatiabe. Ακόμη όμως και εάν έτσι έχουν τα πράγματα, είναι δηλαδή ο Kazakov ο δικαιούχος των εταιρειών, τούτο δεν οδηγεί από μόνο του στην συμπερίληψη του Kazakov ως αναγκαίου διαδίκου στην διαδικασία αμφισβήτησης της αναγκαιότητας έκδοσης του Anton Piller, αφού δεν συγκεκριμενοποίησε, ούτε καθόρισε, ούτε και επεξήγησε ποια δικαιώματα ή συμφέροντα του απειλούνται ή επηρεάζονται από το Διάταγμα Anton Piller, καθώς και πώς αυτά πλήττονται.
Τέλος επισημαίνεται πως η πλευρά της Loudmila δεν επιζητεί οποιαδήποτε θεραπεία από τον Kazakov και δεν επιθυμεί την προσθήκη του. Συνεπώς ορθώς ενίσταται στην παρέμβαση του.
Υπενθυμίζω την Γενική αρχή του δικαίου ότι ο ενάγοντας έχει δικαίωμα να επιλέξει τα πρόσωπα εναντίον των οποίων θα στραφεί και δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να στραφεί εναντίον προσώπων που δεν επιθυμεί [Dollfus Mieg et Companie S.A. v. Bank of England (1951) Ch.33].
Για τους προαναφερόμενους λόγους κρίνω πως η Αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και θα πρέπει να απορριφθεί.
Δια ταύτα η Αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα της Αίτησης, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση (Loudmila Bourlakova, Hermitage One Limited, Greenbay Invest Holdings Limited) και σε βάρος του αιτητή (Nikolay Kazakov).
(Υπ.) Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη, Π.Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΕΝ