ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 36/2024
D. ELLINAS FACTORY PRODUCTS LTD
Ενάγουσα/Αιτήτρια
και
1. ARENCO LIMITED
2. AIRTECHNIC ΧΑΤΖΟΥΔΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Εναγόμενης/Καθ’ής η Αίτηση
Αίτηση ημ. 07/02/2024 για προσωρινά διατάγματα
Ημερομηνία: 08 Αυγούστου 2024
Για την Αιήτρια: κα Διόλα
Για Εναγόμενη: κκ Ανδρέας B. Ζαχαρίου και Σια Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η Αιτήτρια με την υπό την ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή αξιώνει μεταξύ άλλων θεραπείες για αθέμιτο ανταγωνισμό, για παράβαση των σχετικών νόμων και κανονισμών. Μεταξύ των θεραπειών ζηούνται αποφάσεις και/ή διατάγματα με σκοπό να εμποδιστούν οι Εναγόμενοι από του να χρησιμοποιούν κατασκευάζουν, διεξάγουν εργασίες ή να συναλλάσσονται χρησιμοποιώντας και/ή αντιποιούμενοι και/ή απομιμούμενοι την κατασκευή είτε από μόνη της είτε σε συνδυασμό με την κατασκευή γρίλιες θέρμανσης, κλιματισμού, εξαερισμού και θυρίδες επίσκεψης με αριθμό βιομηχανικών σχεδίων και υποδείγματος 004731347-0003, 004731347-0004, 004731347-0005, 004731347-0007, 04731347-0009,004731347-0011,004731347-0012.
Με την υπό κρίση Αίτηση (στο εξής « η Αίτηση») ζητείται η έκδοση απαγορευτικών και/ή προστακτικών διαταγμάτων ώστε να εμποδιστούν οι Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 προσωρινά από του να χρησιμοποιούν ή να συναλλάσσονται ή να απομιμούνται κατασκευές με βάση προϊόντα της Αιτήτριας. Η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκε με την ένδειξη κατεπείγοντος.
Περί την 09/02/2024 εκδόθηκε ενδιάμεσο ενδιάμεσο απαγορευτικό διάταγμα με το οποίο «εμποδίζονται οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 και/ή αντιπρόσωποι και/ή εκπρόσωποι και/ή υπάλληλοι και/ή υπηρέτες αυτών από το χρησιμοποιήσουν και/ή να διαφημίζουν και /ή να κατασκευάζουν ή να συναλλάσσονται χρησιμοποιώντας τα προϊόντα της Ενάγουσας Αιτήτριας με αριθμό πιστοποιητικών βιομηχανικών σχεδίων και υποδείγματος 004731347-0003, 004731347-0004, 004731347-0005, 004731347-0007, 04731347-0009,004731347-0011,004731347-0012 ως περιλαμβάνονται στη δέσμη εγγράφων του Τεκμηρίου 8 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπό κρίση Αίτηση.»
Η Αίτηση καταχωρήθηκε με βάση τις πρόνοιες των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του έτους 2023. Πέραν της καταχώρησης ένστασης στην Αίτηση καταχωρήθηκαν εκατέρωθεν συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις. Σημειώνω της ότι ο κύριος Δημητράκης Έλληνας περί την 07/02/2024 καταχώρησε ένορκη δήλωση με σκοπό να υποστηρίξει το κατεπείγον στην έκδοση του διατάγματος μονομερώς.
Αίτηση
Η Αίτηση συνοδεύεται με την ένορκη δήλωση κου Δημήτρη Έλληνα (στο εξής «ως η 1η ένορκη δήλωση Έλληνα») όπου συνοπτικά αναφέρονται τα ακόλουθα:
Η Αιτήτρια αποτελεί Κυπριακή εταιρεία με εγγεγραμμένο γραφείο στη Λεμεσό. Σχεδιάζει παρασκευάζει και κατασκευάζει μηχανολογικά συστήματα στομίων κλιματισμού, γρίλιες αερισμού και αρχιτεκτονικών διακοσμητικών προϊόντων από το υλικό pvc.
Η Καθ’ ης η Αίτηση 2 εταιρεία ασχολείται μεταξύ άλλων με τη διαχείριση αέρα και διατηρεί καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το παράπονο της Αιτήτριας είναι ότι η Καθ’ ης η Αίτηση αντίγραψε και αντιποίησε προϊόντα της τα οποία περιγράφει στο παράρτημα Α της Αίτησης της. Σύμφωνα με τον ενόρκως δηλoύντα στο Παράρτημα Α παρατίθενται τα προϊόντα που παράγει μαζί με της τεχνικές προδιαγραφές και τη χρήση τους. Ως επίσης αναφέρει ο ενόρκως δηλών η Αιτήτρια κατέχει όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά για τα προϊόντα της, τα οποία πιστοποιήθηκαν από διεθνείς και εγχώριους οργανισμούς. Κατάθεσε σχετικά το Τεκμήριο 7. Επιπλέον η Αιτήτρια κατοχύρωσε τα προϊόντα της ως βιομηχανικά σχέδια τα οποία είναι και γραμμένα στο ευρωπαϊκό μητρώο βιομηχανικών σχεδίων. Κατάθεσε το Τεκμήριο 8 αντίγραφα πιστοποιητικών βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων των προϊόντων της.
Όταν εκπρόσωποι της Αιτήτριας μετέβηκαν στην Αθήνα για να λάβουν μέρος σε έκθεση με το όνομα «Xenia» την περίοδο 25 Νοεμβρίου με 27 Νοεμβρίου 2023 με σκοπό να παρουσιάσουν τα προϊόντα της στο καταναλωτικό και εμπορικό κοινό, αντιλήφθηκαν ότι η Καθ’ ής η αίτηση 2 παρουσίαζε και διαφήμιζε τα ίδια προϊόντα με την Αιτήτρια. Κατάθεσε σχετικά το τεκμήριο 10. Ως τεκμήριο 11 επισύναψε έγγραφο με τα προϊόντα της Καθ’ ής η Αίτηση 2 αλλά και της Αιτήτριας ώστε να αποδείξει την ομοιότητα των προϊόντων. Το Δεκέμβριο του 2023 περιήλθε στην αντίληψη του ενόρκως δηλούντα ότι η Καθ’ ης η αίτηση 2 ήρθε σε επαφή με το καταναλωτικό κοινό στην Κύπρο και προσπάθησε να πουλήσει τα προϊόντα παρουσιάζοντας τα ως δικό της απόκτημα.
Περιήλθε εις γνώση της Αιτήτριας προσφορά που απέστειλε η Καθ’ ής η Αίτηση 2 σε πελάτη της Αιτήτριας με προϊόντα της. Στην προσφορά επισυνάφθηκε κατάλογος της Καθ΄ ής η Αίτηση 2 με τα προϊόντα τα οποία παράγει, κατασκευάζει και διαθέτει στην αγορά. Είναι θέση της Αιτήτριας ότι αντίγραψε τα προϊόντα της στο σύνολο ακόμη και τις μετρήσεις και τα τεχνικά χαρακτηριστικά αυτών. Επισύναψε σχετικά το τεκμήριο 14. Το Τεκμήριο 14 ετοίμασε η Αιτήτρια με τα προϊόντα της Καθ’ ής η Αίτηση 2 όπου κατά τη θέση της φαίνεται η ομοιότητα στο σχήμα και οι μετρήσεις των προϊόντων. Ως επίσης αναφέρει ο ενόρκως δηλούντα η Αιτήτρια έδωσε προσφορά για ένα προϊόν της σε κάποιον πελάτη της ως το Τεκμήριο 16 ο όποιος πελάτης στη συνέχεια της προώθησε την προσφορά που έλαβε από την Καθ’ ής η Αίτηση 1 για το ίδιο έργο και ίδιο προϊόν. Το εν λόγω προϊόν το οποίο η Αιτήτρια περιγράφει ως C2020 είναι το ίδιο με το προϊόν που προώθησε στην προσφορά της η Καθ’ ής η αίτηση 1 και το οποίο φαίνεται ότι είναι το ίδιο προϊόν που διαφημίζει η Καθ’ ης η αίτηση 2 ως δικό της.
Συμπληρωματικά αναφέρει ο ενόρκως δηλών ότι η συμφωνία ημερομηνίας 6/12/2023 που σύναψε με εταιρεία στην Ινδία με σκοπό την δικαιόχρηση των προϊόντων της με βάση την οποία η Αιτήτρια θα αναλάμβανε την εκπαίδευση ατόμων ώστε να κατασκευάζουν και να παράγουν τα προϊόντα της έχει τερματιστεί με επιστολή ημερομηνίας 26/01/2024. Ο λόγος ακύρωσης σχετίζεται με την κατασκευή ίδιων προϊόντων από την Καθ’ ής η αίτηση 2. Σχετικά κατάθεσε τα τεκμήρια 20 και 21.
Ένσταση
Η Καθ’ ής η αίτηση 1 ως ανάφερε δεν έχει ένσταση στην έκδοση του διατάγματος. Ένσταση καταχωρήθηκε από την Καθ’ ής η Αίτηση 2 περί την 08/04/2024. Εγείρονται 24 λόγοι ένστασης οι οποίοι συνοψίζονται ως ακολούθως:
Α. Η αίτηση είναι νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη, ελλιπής, λανθασμένη ανακριβής, παράτυπη, αντικανονική, αναληθής, καταχρηστική.
Β. Τα κοινοτικά σχέδια είναι άκυρα καθώς δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νέου και του ατομικού χαρακτήρα και έχει λήξει η διάρκεια προστασίας που θα ίσχυε εάν ήταν έγκυρα τα λόγω σχέδια δεν προστατεύονται από τις διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας αλλά ούτε πληρούνται οι προϋποθέσεις για εφαρμογή των διατάξεων του αθέμιτου ανταγωνισμού.
Γ. Ο ενόρκως δηλών δεν αναφέρει την πηγή πληροφόρησης του, ούτε έχει νομότυπη εξουσιοδότηση. Επίσης η ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει είναι παράτυπη και αντικανονική.
Δ. Το διάταγμα είναι γενικό και ασαφές αλλά επίσης έχει εκδοθεί χωρίς δικαιοδοσία.
Έ. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης διατάγματος.
Ζ. Η Αίτηση είναι αδικαιολόγητα καθυστερημένη και έχουν αποκρυφθεί ουσιώδη γεγονότα.
Την ένορκη δήλωση ορκίζεται ο κύριος Δημήτρης Χατζούδης διευθυντής της Καθ’ ής η Αίτηση 2. Επίσης έχει καταχωρήσει ένορκη δήλωση δήλωση και ο κύριος Παπαευθυμίου Χαρίλαος εργοδοτούμενος της Καθ’ ής η αίτηση 2. Η ένορκη δήλωση του κυρίου Χατζούδη στο εξής θα αναφέρεται ως «ένορκη δήλωση Χατζούδη» και η ένορκη δήλωση του κυρίου Παπαευθυμίου «ως ένορκη δήλωση Παπαευθυμίου».
Ως προκύπτει από την ένορκη δήλωση Χατζούδη, η Αιτήτρια εταιρεία παραπλανητικά δίδει την εικόνα ότι είναι μια εταιρεία ειδικευμένη στο σχεδιασμό και παραγωγής στομίων αέρα και δευτερευόντως γίνεται αναφορά στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση ότι ασχολείται με το σχεδιασμό και παραγωγή διακοσμητικών προϊόντων προσπαθώντας κατά τον ενόρκως δηλούντα να προβάλει αντίθεση με την Καθ’ ης η Αίτηση 2. Είναι η θέση του ότι η Αιτήτρια ξεκίνησε πολύ αργότερα από την Καθ’ ης η αίτηση 2 να εντάσσει στη γκάμα της στόμια αέρα με ελάχιστους και περιορισμένους τύπους. Ο ενόρκως δηλών αρνείται ότι η Καθ’ ής η Αίτηση αντίγραψέ προϊόντα της Αιτήτριας και παραθέτει παραδείγματα άλλων εταιρειών όπου στον ίδιο τομέα παράγουν προϊόντα παρόμοιας φύσης εκ των πραγμάτων εφόσον δεν υπάρχει επιλογή. Ως αναφέρει δεν υπάρχουν πολλά γεωμετρικά σχήματα και είναι πολύ εύκολο να παράγουν προϊόντα με τα ίδια σχήματα και τις ίδιες μετρήσεις.
Μεγάλο μέρος της ένορκης δηλώσεις αναλώνεται στο πότε ξεκίνησε η Καθ’ ής η αίτηση 2 να διαθέτει στόμια και διαφράγματα αέρα αλλά και για το υλικό κατασκευής που χρησιμοποιεί γι’ αυτά. Ο ένορκος δηλών εξηγεί την θέση του αναφορικά με την συνεργασία της Καθ’ ής η Αίτηση 2, με το πανεπιστήμιο Πάτρας αλλά παράλληλα αρνείται τις θέσεις της Αιτήτριας σε σχέση με το ότι ο καθηγητής κύριος Μάργαρης υπήρξε ο αποκλειστικός συνεργάτης και σύμβουλος της. Η ίδια η Καθ’ ής η Αίτηση 2 στα πλαίσια ανάπτυξης της θέλησε να κάνει νέες μετρήσεις και το έκανε αυτό σε χρονικό σημείο πριν την συνεργασία της Αιτήτριας με το πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Εξηγεί επίσης πως εξασφάλισε τα πιστοποιητικά για την καταλληλόλητα των προϊόντων της. Παραθέτει τη θέση του ως προς τι είναι αυτό που κατοχυρώνει ένα βιομηχανικό σχέδιο η σχεδίασμα λέγοντας ότι αυτό που κατοχυρώνεται είναι μόνο η εμφάνιση και το σχέδιο ενός προϊόντος και όχι η λειτουργία του ούτε το υλικό από το οποίο κατασκευάστηκε.
Θεωρεί επίσης ότι η Αιτήτρια κατά την έκδοση του διατάγματος μονομερώς απόκρυψε γεγονότα ουσιαστικά από το Δικαστήριο και δη απέκρυψε ότι η διαδικασία κατάθεσης βιομηχανικού σχεδίου είναι τελείως τυπική και ότι πάντοτε γίνεται δεκτή καθώς δεν γίνεται κανένας ουσιαστικός έλεγχος στα σχέδια που υποβάλλονται. Αναλυτικός έλεγχος γίνεται από το αρμόδιο ελεγκτικό σώμα όταν γίνεται μια διαδικασία για προσβολή αυτού του σχεδίου. Ως παράδειγμα ανάφερε το βιομηχανικό σχέδιο της Αιτήτριας για τη χρήση του μαύρου κοίλου ορθογωνίου σχήματος όψη του στόμιου αέρα που όταν εγκατασταθεί στη ψευδοροφή το τελικό αποτέλεσμα είναι μια οπή ορθογωνίου σχήματος. Αναφέρει επίσης ότι υπάρχουν άπειρα προϊόντα στην αγορά όταν εγκατασταθούν στην οροφή τοίχο όπου το τελικό αποτέλεσμα είναι μια μαύρη οπή ορθογωνίου σχήματος. Ως τεκμήριο 14 επισυνάφθηκε έκθεση του τεχνικού συμβούλου κύριου Αντρέα Μαρούλη ο όποιος αναφέρει ότι τα Βιομηχανικά σχέδια της Αιτήτριας δεν είναι νέα ούτε έχουν ατομικό χαρακτήρα ούτε είναι έγκυρα και θα πρέπει να ακυρωθούν. Ήδη η Καθ’ ης η αίτηση 2 έχει καταθέσει αίτηση ακύρωσης των εγγράφων των βιομηχανικών σχεδίων και εκκρεμεί η εξέταση τους. Κατάθεσε σχετικά το τεκμήριο 17.
Αναφέρθηκε και σε συνάντηση που είχε με τον κύριο Έλληνα στην έκθεση όπου του ζήτησε να του στείλει τις πατέντες των προϊόντων εφόσον του ανάφερε ότι είχε πατέντες. Για όσο χρονικό διάστημα περίμενε δεν λάμβανε νέες παραγγελίες προϊόντων. Ουδέποτε του απάντησε ούτε παρουσίασε η Αιτήτρια πατέντες. Αμέσως μετά συνέχισε να λαμβάνει νέες παραγγελίες προϊόντων. Αυτό έγινε την περίοδο Δεκεμβρίου 2023-Ιανουάριο 2024.
Θεωρεί ότι η Αιτήτρια ξεγελά το καταναλωτικό κοινό λέγοντας πως διαθέτει πατέντες για τα προϊόντα της αφού δε διαθέτει πατέντες παρά μόνο βιομηχανικά σχέδια για 14 προϊόντα της. Ο ενόρκως δηλών αρνείται ότι τα προϊόντα της Καθ’ ής η Αίτηση 2 είναι τα ίδια με της Αιτήτριας και σε καμία περίπτωση δε συνδέονται μαζί της. Αποδέχεται ότι απόστειλε κάποια προσφορά για προϊόντα της προς κάποιον πελάτη αλλά η Αιτήτρια δεν έχει κανένα κεκτημένο δικαίωμα επί των προϊόντων.
Είναι η θέση του ενόρκως δηλούντα επίσης ότι η Αιτήτρια προσπαθεί να δημιουργήσει λανθασμένες εντυπώσεις σχετικά με την μοναδικότητα των προϊόντων της. Τα προϊόντα της δεν είναι καινοτόμα ούτε το υλικό που χρησιμοποιεί. Εισηγείται ότι σε κάθε περίπτωση η ζημιά που επικαλείται η Αιτήτρια είναι χρηματική και ουδείς ισχυρισμός για αφερεγγυότητα της Καθ’ ής η Αίτηση 2 υπάρχει στην αίτηση.
Επίσης έχουν τεθεί ισχυρισμοί περί έλλειψης δικαιοδοσίας του παρόντος δικαστηρίου. Γενικά ως συμβουλεύεται θα πρέπει να ακυρωθεί το διάταγμα που εκδόθηκε και η Αίτηση ν’ απορριφθεί.
Ο κύριος Παπαευθυμίου μέσω της ένορκης δήλωσης του αναφέρει ότι από το έτος 1998-2017 εργάστηκε στην εταιρεία Αερογραμμή Α.Ε. και από το έτος 2017 εργάζεται για την Καθ’ ής η Αίτηση 2. Σχεδιάζει και κατασκευάζει στόμια αέρα, οδοφράγματα αέρα, θυρίδες επίσκεψης, εξαρτήματα. Ως ανάφερε επίσης τα στόμια αέρα της Καθ’ ής η Αίτηση 2 δεν κατασκευάστηκαν από δικά του σχέδια. Τα στόμια αέρα είναι προϊόντα όπου ο σχεδιασμός υπαγορεύεται από κανόνες αεροδυναμικής και μηχανικής ρευστών. Διαθέτουν διεθνώς αναγνωρισμένη τυποποίηση η οποία εδραιώθηκε από παλαιότερες εταιρείες. Η Καθ’ η αίτηση 2 για κάθε στόμιο αέρα ακολουθεί τον τρόπο σχεδιασμού που έχει εδραιωθεί στην παγκόσμια αγορά. Ενδεικτικά πρόβηκε σε κάποια παραδείγματα. Όσον αφορά τα προϊόντα της Αιτήτριας ανάφερε ότι αυτά δεν είναι δημιούργημα της αλλά αποτελούν προϊόντα που παράγονται εδώ και 40 χρόνια.
Παράθεσε επίσης παραδείγματα με προϊόντα που κατασκεύαζε όταν εργαζόταν στην Αερογραμμή Α.Ε. όπως στόμια γραμμικά επισκέψιμα, στόμια γραμμικά με φίλτρο, στόμια οροφής, θυρίδες επίσκεψης, κυκλικό διάφραγμα κ.α. Όμοια προϊόντα μ’ αυτά κατασκεύαζαν παράλληλα με την Καθ’ ής η αίτηση 2 κι άλλες εταιρείες. Επίσης η κυκλική μούφα με ενσωματωμένο διάφραγμα που διαφημίζει η Αιτήτρια ως δημιούργημα της ήταν γνωστή στον ίδιο από το έτος 2017 από την εταιρεία Flexiva και εξάγεται στην Ευρωπαϊκή αγορά από το έτος 2018 και η οποία εταιρεία έχει κατοχυρωμένη πατέντα.
Το υλικό κατασκευής δεν παίζει ρόλο στην αποκλειστικότητα του εκάστοτε σχεδιασμού σύμφωνα με τον ενόρκως δηλών. Αναφέρει επίσης ότι η μαύρη σχισμή στην οροφή δεν είναι σχέδιο της Αιτήτριας αλλά διακοσμητική τάση που εδραιώθηκε πολύ πριν ξεκινήσει η Αιτήτρια τη δραστηριότητα της.
Συμπληρωματική ένορκη δήλωση ημερομηνίας ημερομηνίας 19/04/2024
Εκ μέρους της Αιτήτριας καταχωρήθηκε την 19/04/2024 συμπληρωματική ένορκη δήλωση του κύριου Έλληνα (στο εξής «2η ένορκη δήλωση Έλληνα») ο οποίος αρνείται τις θέσεις που εγέρθηκαν εκ μέρους της Καθ’ ης η Αίτηση 2. Πολύ συνοπτικά αναφέρει ότι πριν την επίσκεψη της Αιτήτριας στην έκθεση «Xenia» και «Climatherm» δε γνώριζε η Αιτήτρια την ύπαρξη της Καθ’ ής η Αίτηση εταιρείας 2. Είναι η θέση του ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 πριν από το λανσάρισμα των προϊόντων της δε γνώριζε για την ύπαρξη των σχετικών σχεδίων στομίων και θυρίδων επίσκεψης με το υλικό PVC και ότι άλλωστε γι’ αυτό παρομοίαζε το προϊόν της με αυτόν της Αιτήτριας.
Εις απάντηση των θέσεων εκ μέρους της Καθ’ ής η Αίτηση 2 ότι υπάρχουν εταιρείες που χρησιμοποιούν παρόμοια προϊόντα ο ένορκων δηλών παράθεσε τη δική του εκδοχή. Αναφορικά με τα βιομηχανικά σχέδια που καταχωρήθηκαν εξήγησε ότι προχώρησαν στην εγγραφή τους με σκοπό να διαφυλάξει την αποκλειστικότητα των σχεδίων που κατά καιρούς σχεδιάζει η Αιτήτρια.
Ως Τεκμήριο 4 παράθεσε τα έργα τα οποία κατ’ ισχυρισμό η Αιτήτρια απώλεσε λόγω της συμπεριφοράς της Καθ’ ής η αίτηση 2 εφόσον συναλλάσσεται και πλησιάζει πελάτες της Αιτήτριας ακόμη και μετά την έκδοση του προσωρινού διατάγματος.
Συμπληρωματική ένορκη δήλωση ημερομηνίας 08/05/2024
Εκ μέρους της Καθ’ ής η αίτηση 2 καταχωρήθηκε συμπληρωματική ένορκη δήλωση. Υιοθετούνται οι αρχικοί ισχυρισμοί που τέθηκαν στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση. Είναι η θέση της Καθ’ ής η αίτηση 2 ότι ο τρόπος που μετρούν τα μεγέθη τα εργαστήρια είναι διεθνής και σύμφωνα με ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρότυπα. Δε μετράει ο κάθε κατασκευαστής με το δικό του τρόπο και συνεπώς δεν τίθεται θέμα αντιγραφής του τρόπου μέτρησης. Επισημαίνει ότι τα προϊόντα που παρουσιάζει ως δικά της η Αιτήτρια είναι εξωτερικά παρόμοια με προγενέστερα προϊόντα τρίτων εταιρειών. Έχει λάβει επίσης νομική συμβουλή ότι η προστασία που παρέχει η καταχώρηση ενός βιομηχανικού σχεδίου αφορά στο αισθητικό στοιχείο του προϊόντος δηλαδή την εξωτερική διαμόρφωση. Εξηγεί γιατί δεν μπορούν να θεωρηθούν ως νέα προϊόντα ή ως προϊόντα με ατομικό χαρακτήρα, τα προϊόντα της Αιτήτριας. Όσον αφορά το γεγονός ότι η Καθ’ ής η αίτηση 2 έλαβε μέρος στη σχετική έκθεση «climatherm» αναφέρεται ότι δεν παρουσίασαν κανένα προϊόν από αυτά που αναγράφεται στην απόφαση του δικαστηρίου παρά μόνο δικά τους προϊόντα τα οποία υπάρχουν στην αγορά εδώ και αρκετά χρόνια.
Η ακρόαση της Αίτησης διεξάχθηκε με βάση το περιεχόμενο των ένορκων δηλώσεων που συνοδεύουν την Αίτηση και ένσταση αντίστοιχα. Επισημαίνω ότι η ακρόαση ολοκληρώθηκε με την καταχώριση από κάθε διάδικο γραπτής αγόρευσης. Έχω μελετήσει όσα ανέφεραν στις αγορεύσεις τους οι συνήγοροι των δύο πλευρών καθώς και τις πηγές και νομολογία στην οποία παρέπεμψαν. Όπου κριθεί αναγκαίο θα γίνει αναφορά στα επιχειρήματα που προβλήθηκαν.
Από το σύνολο των όσων έχουν τεθεί μέσω των ενόρκων δηλώσεων προκύπτει ότι σχεδόν όλα τα γεγονότα είναι αμφισβητούμενα. Η διαφορά των μερών εντείνεται στο κατά πόσο υπήρξε αντιγραφή και αντιποίηση των προϊόντων της Αιτήτριας από την Καθ’ ής η Αίτηση 2 και δη κατά πόσο η εγγραφή των βιομηχανικών σχεδίων και υποδειγμάτων (Τεκμήριο 8 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την Ένσταση) είναι έγκυρα, το είδος της προστασίας που κατοχυρώνει ένα βιομηχανικό σχέδιο, το είδος της συνεργασίας που ισχυρίζεται η Αιτήτρια ότι είχε με το Πανεπιστήμιο στην Πάτρα, ο τρόπος μέτρησης των μεγεθών στα εργαστήρια και ο τρόπος σχεδιασμός των προϊόντων, ο λόγος που εκδίδεται πιστοποιητικό καινοτομίας.
Θεωρώ ότι τα πιο πάνω δεν είναι ζητήματα που μπορούν να αποφασιστούν στο παρόν στάδιο και δη στο πλαίσιο μιας αίτησης για ενδιάμεση θεραπεία. Κατά πόσο δηλαδή είναι έγκυρο ή όχι ένα βιομηχανικό σχέδιο ή εάν τα προϊόντα είναι καινοτόμα ή ατομικά δεν μπορούν να εξεταστούν και να κριθούν στα πλαίσια της παρούσας αλλά ούτε και δύναται να τεθούν ευρήματα επί των αμφισβητούμενων γεγονότων.
Η διαδικασία έκδοσης παρεμπιπτόντων διαταγμάτων δεν προσφέρεται για εις βάθος αξιολόγηση αντικρουόμενης μαρτυρίας. Η μαρτυρία που παρουσιάζεται εκατέρωθεν προσεγγίζεται και εξετάζεται μόνο στο βαθμό που είναι απαραίτητο για τα προς απόφαση ζητήματα βλ. Jonitexo Ltd v. Adidas (1983) 1 CLR 263.
Κρίνω επομένως ότι δεν είναι απαραίτητο να επεκταθώ περαιτέρω ως προς τα ζητήματα που βρίσκονται σε διάσταση και αμφισβήτηση.
Προτού προχωρήσω στην εξέταση της ουσίας της Αίτησης κρίνω ορθό όπως εξετάσω το κατά πόσο συνέτρεχε το στοιχείο του κατεπείγοντος και δη εάν η Αιτήτρια απόκρυψε ουσιώδη γεγονότα κατά το χρόνο έκδοσης του διατάγματος. Επισημαίνω ότι δεν υποβλήθηκε συγκεκριμένος λόγος ένστασης ως προς το στοιχείο του κατεπείγοντος αλλά μόνο ότι η Αίτηση καταχωρήθηκε με υπερβολική καθυστέρηση. Παρόλα αυτά εξετάζεται το ζήτημα.
Ως προς το θέμα του κατεπείγοντος επισημαίνω το άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6 όπου αναφέρεται ότι το στοιχείο του κατεπείγοντος ή ιδιαίτερων περιστάσεων αποτελεί δικαιοδοτικό όρο.
Εξετάζοντας λοιπόν το στοιχείο αυτό θεωρώ ορθό να αναφέρω εξ’ αρχής ότι κρίνω αβάσιμη τη θέση της Εναγόμενης ότι υπήρξε καθυστέρηση στην καταχώρηση της Αίτησης και ότι κατ’ επέκταση δε συνέτρεχε το στοιχείο του κατ’ επείγοντος. Ως γίνεται αναφορά στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση η Αιτήτρια τέλη Νοεμβρίου 2023 έλαβε μέρος σε μια έκθεση στα πλαίσια της εμπορικής δραστηριότητας της επ’ ονόματι «Xenia» και σ’ αυτήν την επίσκεψη έγινε αντιληπτό ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 χρησιμοποιεί τα προϊόντα της και/ή ως ισχυρίστηκε απομιμείται αυτά. Περί το Δεκέμβριο 2023 ήρθε εις γνώση της ότι ήρθε σε επαφή η Καθ’ ής η Αίτηση 2 με το καταναλωτικό κοινό στην Κύπρο και ότι υπέπεσε στην αντίληψη της προσφορά που απόστειλε σε πελάτη της. Το ίδιο έγινε και την 30/01/2024. Επίσης με τη ξεχωριστή ένορκη δήλωση που καταχωρήθηκε με σκοπό να οριστεί η Αίτηση σε επείγουσα βάση ημερομηνίας 07/02/2024 αναφέρθηκε ότι μέχρι το Φεβρουάριο 2024 η Καθ’ ής η Αίτηση 2 πλησίαζε πελάτες της Αιτήτριας και ανάλαβε έργα παρουσιάζοντας προϊόντα της Αιτήτριας ως δικά της. Επίσης σε σύντομο χρονικό διάστημα από το χρόνο καταχώρησης της Αίτησης θα πραγματοποιούνταν εκθέσεις με σκοπό να παρουσιάζονταν προϊόντα που κατασκεύαζε ο κάθε εκθέτης και θα λάμβαναν μέρος τόσο η Αιτήτρια όσο και η Καθ’ ής η Αίτηση 2 η οποία επίσης θα λάμβανε μέρος για να παρουσιάσει και προωθήσει προϊόντα. Δε θεωρώ ότι από το Νοέμβριο 2023 μέχρι το χρόνο καταχώρησης της υπό κρίση Αίτησης μεσολάβησε μεγάλο χρονικό διάστημα ή ότι ο χρόνος που διέρρευσε ήταν αδικαιολόγητος. Εν πάση περίπτωση φαίνεται ότι τέλη Ιανουαρίου 2024 επιβεβαιώθηκε η στάση της Καθ’ ής η Αίτηση 2 να στέλνει προσφορές με προϊόντα που κατ’ ισχυρισμό είναι τα ίδια με τα προϊόντα της Αιτήτριας, σε καταναλωτικό κοινό στην Κύπρο. Επιπλέον το γεγονός ότι επέκειντο οι εκθέσεις το αμέσως επόμενο διάστημα αλλά η φύση και περιστάσεις της υπόθεσης ήταν τέτοιες ώστε το θέμα να θεωρείτο κατεπείγον.
Διάδικος ο οποίος επιδιώκει με μονομερή αίτηση τη χορήγηση θεραπείας, πρέπει να προβεί σε πλήρη αποκάλυψη των γεγονότων τα οποία επενεργούν στην άσκηση των εξουσιών του Δικαστηρίου για την παροχή θεραπείας και ασφαλέστατα να μην παραπλανήσει το Δικαστήριο. Η αρχή αυτή συναρτάται με την καλή πίστη η οποία πρέπει να επιδεικνύεται οποτεδήποτε επιδιώκεται η θεραπεία στην απουσία του διαδίκου. Το δε στοιχείο της εξαπάτησης δεν αποτελεί προϋπόθεση για ακύρωση του διατάγματος. Ότι ανατρέπει τη βάση του διατάγματος είναι η μη αποκάλυψη γεγονότων εξ αντικειμένου ουσιώδους σημασίας για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (βλ. Demstar Limited v. Zim Israel Navigation Co. Ltd (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 597).
Το ουσιώδες ενός ζητήματος προσδιορίζεται με αναφορά στα επίδικα θέματα (βλ. M & Ch. Mitsingas Trading Ltd και άλλοι v. The Timberland Co. (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1791, Άκης άλλως Γρηγόρης Ν. Γρηγορίου και άλλοι v. Χριστίνας Σταύρου Χριστοφόρου και άλλων (1995) 1 Α.Α.Δ. 248). Το καθήκον πλήρους και ειλικρινής αποκάλυψης δεν περιλαμβάνει υποχρέωση για αποκάλυψη όμως κάθε λεπτομέρειας, γεγονότος ή διαβήματος. Επικεντρώνεται στην αποκάλυψη πληροφοριών στην έκταση που αυτές είναι σχετικές με τα προς απόφαση ζητήματα και που είναι καθοριστικές για την διαμόρφωση δικαστικής κρίσης.
Στην προκείμενη περίπτωση, ως έχει ήδη αναφερθεί μεταξύ των διαδίκων μεγάλο μέρος των θεμάτων που εγέρθηκαν είναι αμφισβητούμενα και φαίνεται να εκτείνονται και εκτός της παρούσας διαδικασίας εφόσον ως προκύπτει η Καθ’ ής η Αίτηση 2 έχει προχωρήσει με την προσβολή των κοινοτικών βιομηχανικών σχεδίων που κατοχύρωσε υπέρ της η Αιτήτρια στο αρμόδιο ελεγκτικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Αιτήτρια θεωρώ ότι παράθεσε τα γεγονότα, με την αναγκαία πληρότητα και ειλικρίνεια και έτσι επεξηγήθηκε με επάρκεια η αντιδικία των διαδίκων. Ως προς τα ουσιώδη αυτά ζητήματα δεν έχω διαπιστώσει ότι η Αιτήτρια απόκρυψε κάποιο ουσιώδες γεγονός ή ότι αυτά που αποκάλυψε η Αιτήτρια τα αποκάλυψε παραπλανητικά ως ισχυρίζεται η Καθ’ ής η Αίτηση 2 ή ότι τα απόκρυψε. Για παράδειγμα τέθηκε ισχυρισμός ότι η Αιτήτρια δεν αποκάλυψε α)ότι η εγγραφή ενός βιομηχανικού σχεδίου δε συνεπάγεται απόδοση δικαιωμάτων, β) ότι η διαδικασία κατάθεσης είναι κατά την άποψη τους τυπική, γ) ότι δε γίνεται ουσιαστικός έλεγχος κατά την κατάθεση αίτησης για εγγραφή κοινοτικού σχεδίου, ή δ) ότι δεν αποκαλύφθηκε τι είναι αυτό που κατοχυρώνει το βιομηχανικό σχέδιο. Οι εν λόγω θέσεις σαφώς αποτελούν ισχυρισμούς υπερασπιστικούς της Καθ’ ής η Αίτηση 2 και όχι θέσεις και ισχυρισμούς που θα έπρεπε να αποκαλύψει η Αιτήτρια. Το εάν αυτοί οι ισχυρισμοί είναι βάσιμοι δε θα εξεταστεί στην παρούσα αλλά ούτε αποτελεί γεγονός που θα έπρεπε να αποκαλυφθεί. Αφορά θέσεις που χρήζουν απόδειξης. Το ίδιο ισχύει για τους ισχυρισμούς περί του τρόπου μέτρησης μεγεθών.
Επίσης τα όσα έθεσε η Καθ’ ής η Αίτηση 2 περί παραπλανητικής περιγραφής των εργασιών της Αιτήτριας ή της ίδιας της Καθ’ ής η Αίτηση 2 δεν μπορώ να κρίνω ότι αποτελούν πρωτίστως παραπλάνηση ή ότι αφορά ουσιώδες γεγονός που επιδρά στην κρίση του Δικαστηρίου. Η Καθ’ ής η Αίτηση 2 επίσης αναφορικά με τη συνεργασία της Αιτήτριας με το Πανεπιστήμιο Πάτρας παραπέμπει σε ελληνική νομοθεσία. Υπενθυμίζω ότι το Δικαστήριο δεν έχει γνώση αλλοδαπού δικαίου το οποίο κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύεται με κάποια μαρτυρία εμπειρογνώμονα. Πέραν του ότι ελλείπει τέτοια μαρτυρία οι ισχυρισμοί δεν μπορούν να θεωρηθούν ουσιώδεις ή ότι ήταν τέτοιας εμβέλειας ώστε να επιδράσουν στην κρίση του Δικαστηρίου. Το ίδιο ισχύει για ισχυρισμούς αναφορικά με το τι προϊόντα παράγουν άλλες εταιρείες ή τι έγινε κατά τη διάρκεια έκθεσης «Xenia». Ως αναφέρεται ανωτέρω η Καθ’ ής η Αίτηση 2 ουσιαστικά προβάλλοντας την υπεράσπιση της εις απάντηση στους ισχυρισμούς που έθεσε η Αιτήτρια θέτει παράλληλα ότι αυτές οι θέσεις και ισχυρισμοί αφορούν γεγονότα που δεν αποκαλύφθηκαν.
Θα ήταν αφελές να δεχθεί το Δικαστήριο ότι θα έπρεπε να αποκαλυφθούν τα πιο πάνω ειδικότερα οι θέσεις της ότι δεν είναι έγκυρα τα βιομηχανικά σχέδια. Επισημαίνω επίσης ότι ως αναφέρει η Καθ’ ής η Αίτηση 2 υπέβαλε αίτημα ακύρωσης αυτών στο σχεδίων στο EUIPO (European Union Intellectual Property Office) το Μάρτιο 2024 (βλέπε Τεκμήριο 17 της ένορκης Δήλωσης Χατζούδη). Το γεγονός προσβολής της εγκυρότητας των σχεδίων προφανώς εν πάση περίπτωση δεν ήταν εις γνώση της Αιτήτριας κατά το χρόνο υποβολής της Αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος ώστε να ήταν σε θέση να το αποκαλύψει.
Εν κατακλείδι δε διακρίνω ότι υπήρχε πρόθεση από την πλευρά της Αιτήτριας να αποκρύψει γεγονότα αφού στην μαρτυρία που παρουσίασε αναφέρεται με επαρκή στοιχεία για τη διαφορά που πρόκυψε ως προς τα προϊόντα της τα οποία ισχυρίζεται ότι αντιποιείται η Καθ’ ής η Αίτηση 2 και καθόρισε ως ουσιώδες ότι κατ’ ισχυρισμό η Καθ’ ής η Αίτηση 2 χρησιμοποιεί ως δικά της προϊόντα της Αιτήτριας. Τα υπόλοιπα επιπρόσθετα γεγονότα στα οποία αναφέρεται ως εξηγείται ανωτέρω όπως για παράδειγμα η συνεργασία της με το Πανεπιστήμιο Πάτρας, θεωρώ ότι δεν είναι σχετικά ούτε ήταν καθοριστικά στη διαμόρφωση της κρίσης του Δικαστηρίου κατά την έκδοση του επίδικου διατάγματος.
Σημαντικό επίσης είναι το εξής απόσπασμα από την Πολιτική Έφεση Ε6/2014 Commerzbank Auslandsbanken Holding κ.α. ν. Adeona Holdings Limited, ημερ. 27.2.15, που κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιο:
«Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση στο θέμα του κατεπείγοντος. Όπου εκδίδεται μονομερώς ένα διάταγμα και στη συνέχεια, αφού ακουστεί και ο εναγόμενος, τεθεί θέμα ότι το διάταγμα δεν θα έπρεπε να είχε εκδοθεί μονομερώς, το δικαστήριο θα πρέπει με φειδώ να προχωρεί σε ακύρωση του παρεμπίπτοντος διατάγματος, ιδιαίτερα όταν ο ενάγων δεν συνέβαλε και ούτε απέκρυψε οποιαδήποτε στοιχεία ώστε να θεωρηθεί ότι παραπλάνησε το δικαστήριο για να δεχθεί να εξετάσει την αίτηση στην απουσία της άλλης πλευράς. Όπως νομολογήθηκε πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Κούππα ν. Πουλλά Τσαδιώτη Λίμιτεδ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 312/10, ημερ. 17.7.2014, όταν εγερθεί θέμα κατεπείγοντος μετά που ακουστεί ο εναγόμενος, το θέμα δεν «θα πρέπει να αφήνεται να καταστρατηγεί το ζητούμενο και να αποπροσανατολίζει από τον στόχο, αλλά να εκλαμβάνεται εξ αρχής ως καθήκον του Δικαστηρίου να εξετάζει με προσοχή το υλικό που τίθεται ενώπιον του..». Σχετικές είναι επίσης και οι υποθέσεις Κασπαρή ν. Ανδρέου (2004) 1Β ΑΑΔ 784 και Αποστόλου ν. Ιωάννου (2012) 1Α ΑΑΔ 604, στις οποίες εκφράστηκαν επιφυλάξεις ως προς την προηγούμενη νομολογία επί του θέματος.»
Είναι γνωστές οι νομολογιακές αρχές για την έκδοση προσωρινών απαγορευτικών και/ή προστακτικών διαταγμάτων.
Οι τρεις βασικές προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 για την έκδοση προσωρινού διατάγματος, όπως υιοθετήθηκαν στην Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557 και επαναλήφθηκαν σε σωρεία άλλων αποφάσεων είναι:
(α) η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
(β) η ύπαρξη ορατής πιθανότητας επιτυχίας (δηλαδή πιθανότητας η Ενάγουσα να δικαιούται σε θεραπεία), και
(γ) ότι, εκτός αν εκδοθεί το διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.
Οι τρεις πιο πάνω προϋποθέσεις έτυχαν ερμηνείας σε πλειάδα αποφάσεις. Ως αναφέρεται στην απόφαση Κοζάκου κ.α. ν. Νικολάου Π.Ε. Ε127/13, ημερομηνίας 13 Ιουνίου 2019:
«[...] Εν τέλει, η εξέταση στο στάδιο αναζήτησης προσωρινού διατάγματος της πρώτης προϋπόθεσης του άρθρου 32 περιορίζεται στη δύναμη των δικογράφων και στα όσα αντικειμενικά προκύπτουν από αυτά [...] Η πιθανότητα επιτυχίας, η δεύτερη δηλαδή προϋπόθεση του άρθρου 32, χαρακτηρίζεται ως το «πρωταρχικό κριτήριο» και το Δικαστήριο προχωρά στην εξέτασή του στην περίπτωση και μόνο όπου έχει ικανοποιηθεί ότι συντρέχει το πρώτο κριτήριο του εν λόγω άρθρου. Η υπόθεση Odysseos (ανωτέρω), ερμηνεύοντας το υπό αναφορά κριτήριο, καθόρισε ότι στο πλαίσιο της νομοθετικής διάταξης του άρθρου 32, δεν θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αποδεικτική ισχύ της υπόθεσης του Ενάγοντα. Το επίπεδο του αποδεικτικού εμποδίου το οποίο απαιτείται να υπερπηδήσει ο Ενάγοντας συνίσταται στην τεκμηρίωση «μιας πιθανότητας» επιτυχίας. Κάτι δηλαδή περισσότερο από μια απλή δυνατότητα, αλλά και πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, το επίπεδο δηλαδή απόδειξης που απαιτείται για πολιτική αγωγή. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι επιθυμητό το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε βάθος στα επίδικα θέματα σε αυτό το πρόωρο στάδιο. Όπως κατ' επανάληψη λέχθηκε, η άσκηση κρίσης επί σοβαρών και περίπλοκων ζητημάτων στα πλαίσια αίτησης για παρεμπίπτον διάταγμα δεν ενδείκνυται, αρχή η οποία θα πρέπει να τηρείται με ευλάβεια. Η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) σχετίζεται με τη δυνατότητα απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με μια πιο ευρεία αντίκρυση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει δικαστική θεραπεία [...] Εν τέλει, η αδυναμία στην απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο συναρτάται από το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, υπό την αίρεση πάντα ότι δεν αρκούν γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί προς τεκμηρίωση και ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης, αλλά αιτιολόγηση με σαφή και θετική μαρτυρία. Με δεδομένη την πλήρωση των τριών κριτηρίων του άρθρου 32(1), υπεισέρχεται στην όλη εικόνα το ζήτημα της εξέτασης του πιο σημαντικού ίσως παράγοντα στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων, ήτοι, η ευρεία διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο από το πιο πάνω άρθρο να εκδίδει διατάγματα στις περιπτώσεις όπου κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι «δίκαιον ή πρόσφορον».»
Εξετάζοντας την 1η προϋπόθεση στην προκείμενη περίπτωση παρατηρώ ότι με βάση το έντυπο απαίτησης περιλαμβάνονται θεραπείες για (α) διατάγματα ως αυτά της υπό κρίση Αίτησης καθώς επίσης και (β) αποζημιώσεις για αντιποίηση και για αθέμιτο ανταγωνισμό, (γ) αποζημιώσεις κατά παράβαση σχετικών νόμων και κανονισμών. Στις ένορκες δηλώσεις που συνοδεύουν την υπό κρίση Αίτηση αλλά και στην Έκθεση Απαίτησης η οποία στο μεταξύ καταχωρήθηκε εγείρονται ισχυρισμοί για αντιποίηση, αθέμιτο ανταγωνισμό, ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 ενήργησε μη λαμβάνοντας υπόψη τα εγγεγραμμένα βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα ως περιγράφονται στο Τεκμήριο 8 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την Αίτηση και προχωρεί στην κατασκευή προϊόντων χρησιμοποιώντας και αντιποιούμενη τα προϊόντα της Αιτήτριας με βάση τα βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα που έχει κατοχυρώσει χωρίς την άδεια και συγκατάθεση της.
Με βάση το περιεχόμενο των δικογράφων και των ενόρκων δηλώσεων και ειδικότερα της φύσης των ισχυρισμών και των αξιώσεων της Αιτήτριας- Ενάγουσας κρίνω ότι αποκαλύπτεται σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση. Με την παρούσα αγωγή εγείρεται ζήτημα αντιποίησης και απομίμησης των προϊόντων της Αιτήτριας υπέρ της οποίας φέρεται να έχουν κατοχυρωθεί τα βιοτεχνικά σχέδια και υποδείγματα. Εγείρεται δε θέμα συζήτησης με βάση το αστικό αδίκημα της ισχυριζόμενης διενέργειας αθέμιτου ανταγωνισμού εκ μέρους της Καθ’ ής η Αίτηση 2 αλλά και παραβίασης κανονισμών και νομοθεσίας περί των κοινοτικών σχεδίων και υποδειγμάτων.
Αναφορικά με τη 2η προϋπόθεση παραπέμπω επίσης στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Laxiflora Holdings Ltd κ.α. ν Κώστα Ζερβού κ.α., πολιτικές εφέσεις Ε38/2021 και Ε42/2021, ημερομηνίας 12.2.2024 αναφέρθηκε ότι: «Κατά την εξέταση της προϋπόθεσης αυτής γίνεται συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα, από πλευράς αιτητή, μαρτυρίας. Σταθμίζεται βέβαια και η αντίθετη εκδοχή του καθ' ου η αίτηση. Η υποκειμενική και εξαντλητική αξιολόγηση της μαρτυρίας, αλλά και η επιλογή εκδοχών και η εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά είναι αξιώματα που ανήκουν στην κυρίως δίκη. Αυτού λεχθέντος, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία, κάποια αποτίμηση της αποδεικτικής δύναμης της μαρτυρίας εκείνου που ζητά τη θεραπεία, θα πρέπει να γίνεται από το Δικαστήριο.»
Εν προκειμένω χωρίς να υπεισέρχομαι σε θέματα ουσίας με βάση τα όσα έθεσε ενώπιον μου η Αιτήτρια κρίνω ότι το μαρτυρικό υλικό που έθεσε η Αιτήτρια χωρίς βεβαίως να παραβλέπω το μαρτυρικό υλικό και θέσεις που παράθεσε η Καθ’ ής η Αίτηση 2 δεικνύει κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Η Αιτήτρια μέσω των ενόρκων δηλώσεων που καταχώρησε προς υποστήριξη της Αίτησης επισύναψε Τεκμήρια που χωρίς να εξετάζονται στην ουσία τους εκ πρώτης όψεος δεικνύουν ότι κατασκευάζει τα προϊόντα τα οποία απαριθμεί, ότι έχει κατοχυρώσει υπέρ της συγκεκριμένα σχέδια και υποδείγματα με βάση τα οποία σχεδιάζει και κατασκευάζει τα προϊόντα που εμπορεύεται και προωθεί στην αγορά. Παρατηρώ επίσης ότι η Αιτήτρια παραθέτει για τις αναφορές της Τεκμήρια. Ειδικότερα έχει επισυνάψει το Τεκμήριο 8 μέσω της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την Αίτηση όπου εκ πρώτης όψεος φαίνεται να κατοχύρωσε βιοτεχνικά σχέδια και υποδείγματα το έτος 2018 τα οποία φαίνεται να ανανεώθηκαν το έτος 2023. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου για σκοπούς της 2ης προϋπόθεσης το άρθρο 12 και 17 του Κανονισμού 06/2022 όπου αναφέρεται ότι ένα κοινοτικό σχέδιο με την καταχώρισή του προστατεύεται και ότι το πρόσωπο υπέρ του οποίου έχει καταχωρηθεί θεωρείται δικαιούχος αυτού εκτός εάν ακυρωθεί η καταχώρηση.
Επισημαίνω ότι οι θέσεις και ισχυρισμοί που έθεσε η Καθ’ ής η Αίτηση 2 ως προς το ότι η Αιτήτρια δεν είναι καινοτόμα εταιρεία ή ότι τα προϊόντα της δεν έχουν το στοιχείο του νέου και ατομικού, ότι δεν είναι έγκυρα τα βιοτεχνικά σχέδια και υποδείγματα της, ότι έχει προσβάλει την εγκυρότητα τους αφορούν θέσεις ουσίας. Συμπεράσματα και αξιολόγηση θέσεων δεν υπέχουν θέση σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Επίσης το γεγονός ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 προωθεί διαδικασία στο ελεγκτικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (European Union Intellectual Property Office-EUIPO) αποτρέπει το Δικαστήριο από του να σχολιάσει ή να εξετάσει τα θέματα που εγέρθηκαν ως προς την εγκυρότητα τους καθότι αυτό θα συνιστούσε παρέμβαση στο έργο του αρμόδιου οργάνου να το πράξει τούτο.
Επίσης η Αιτήτρια επισύναψε μεταξύ άλλων τα Τεκμήρια 11 και 14 που εκ πρώτης όψεως επιτρέπει στο Δικαστήριο στο παρόν στάδιο χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία των θέσεων και χωρίς να προβαίνει σε τελικά συμπεράσματα να συγκρίνει μέσω των φωτογραφιών που επισυνάφθηκαν συγκρίνοντας τα προϊόντα που εμπορεύεται η Αιτήτρια με τα προϊόντα που εμπορεύεται η Καθ’ ής η Αίτηση 2. Εκ πρώτης όψεως συγκρίνοντας τις φωτογραφίες φαίνεται ότι υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθεί σύγχυση στο καταναλωτικό κοινό ως προς το ότι πρόκειται για τα προϊόντα της Αιτήτριας. Αναφορικά με την αντιποίηση εμπορευμάτων και τον αθέμιτο ανταγωνισμό καθοδήγηση προσφέρουν οι υποθέσεις M & CH Mitsingas Ltd κ.α. v The Timberland Co (1997) 1 Γ Α.Α.Δ. 1791, The Timberland and Co USA v Evans & Sons Ltd κ.α. (1998) 1Β ΑΑΔ. 1179.
Παραθέτω επίσης απόσπασμα από την υπόθεση CTO Public Company Ltd κ.α. v BAT (Cyprus) Ltd κ.α. (2012) 1Α Α.Α.Δ. 178 η οποία αφορούσε την έκδοση προσωρινού διατάγματος για το αστικό αδίκημα του αθέμιτου ανταγωνισμού και στην οποία λέχθηκε ότι η απομίμηση δεν είναι απαραίτητο να είναι απόλυτη:
«Ως προς το ζήτημα της σύγχυσης, το πρωτόδικο δικαστήριο, είπε ότι αρκεί να προκαλείται σύγχυση ως προς την προέλευση των εμπορευμάτων. Το θέμα της σύγχυσης είναι θέμα που αποφασίζει το ίδιο το δικαστήριο με κριτήριο το κατά πόσο υπάρχει πιθανότητα ένας συνήθης καταναλωτής, με συνηθισμένη μνήμη, να συγχυστεί και να αγοράσει τα προϊόντα των καθ' ων η αίτηση νομιζόμενος ότι αγοράζει τα προϊόντα των αιτητών. Ο ρόλος του πρωτόδικου δικαστηρίου ως κριτή του βαθμού ομοιότητας των υπό αμφισβήτηση προϊόντων, είναι αποφασιστικής σημασίας και αυτός ο ρόλος επιτελείται συνήθως, χωρίς μαρτυρία, με την αντιπαραβολή της επίδικης απομίμησης (δηλαδή των εμπορευμάτων των δύο πλευρών) (Δέστε: Παπαχρυσοστόμου ν. Παπαχρυσοστόμου (1992) 1 Α.Α.Δ. 389). Η ουσία του αστικού αδικήματος του αθέμιτου ανταγωνισμού (ή συναγωνισμού) είναι ότι απαγορεύεται η πώληση αγαθών ή η άσκηση επιχείρησης και η διεξαγωγή των εργασιών κάποιου προσώπου, χρησιμοποιώντας όνομα, επωνυμία, σήμα, περιγραφή ή άλλο τρόπο, έτσι ώστε να παραπλανεί το (καταναλωτικό) κοινό, δημιουργώντας του την (λανθασμένη) εντύπωση, ότι τα αγαθά ή η επιχείρησή του, είναι εκείνα κάποιου άλλου προσώπου.
Είναι αρκετό να αποδειχθεί η ψευδής παράσταση και η πιθανότητα πρόκλησης ζημιάς και δεν είναι απαραίτητο να αποδειχθεί πραγματική εξαπάτηση (Δέστε: Erven Warnick BV v. J Townend & Sons [1979] 2 All E.R. 927 (Υπόθεση Advocaat))».
Στη βάση των πιο πάνω, κρίνω ότι ικανοποιείται και η 2η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του Ν. 14/60.
Αναφορικά με την 3η προϋπόθεση έχει επικρατήσει στη νομολογία, η ζημιά να μην θεωρείται ανεπανόρθωτη εάν μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα, εκτός εάν συντρέχουν άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις Karydas Taxi Services Ltd v Komodikis (1975) 1 ΑΑΔ 330. Επισημαίνω την απόφαση στην υπόθεση Eκδόσεις Αρκτίνος Λίμιτεδ κ.α. v Λοιζίδου Π.Ε. 07/2018 21/03/2019 όπου αναφορικά με την 3η προϋπόθεση αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) σχετίζεται με τη δυνατότητα απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με μια πιο ευρεία αντίκρυση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει δικαστική θεραπεία. Με δεδομένο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θα ήταν επαρκής η θεραπεία των αποζημιώσεων για να απονεμηθεί ορθά η δικαιοσύνη, τα Δικαστήρια της επιείκειας προχωρούν στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων. Το τρίτο αυτό κριτήριο εξετάζεται προτού το Δικαστήριο ασκήσει τη διακριτική του εξουσία προκειμένου να αποφασίσει κατά πόσο θα είναι δίκαιο ή πρόσφορο να προχωρήσει στην έκδοση διατάγματος. Εν τέλει, η αδυναμία στην απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο συναρτάται από το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, υπό την αίρεση πάντα ότι δεν αρκούν γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί προς τεκμηρίωση και ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης, αλλά αιτιολόγηση με σαφή και θετική μαρτυρία.
Μεταξύ των περιπτώσεων όπου η θεραπεία των αποζημιώσεων δεν μπορεί να κριθεί επαρκής εντάσσεται και η περίπτωση όπου γίνεται επίκληση παραβίασης δικαιωμάτων, ιδίως όπου η επικαλούμενη ζημιά ή βλάβη συνεχίζεται, με απρόβλεπτες προεκτάσεις.»
Στην παρούσα περίπτωση, θεωρώ ότι και η συγκεκριμένη προϋπόθεση πληρείται. Καταρχάς έχω λάβει υπόψη μου το γεγονός ότι η Αιτήτρια μέσω της απαίτησης της διεκδικεί και αποζημιώσεις για ζημιά που ενδεχομένως υποστεί για αθέμιτο ανταγωνισμό ή για παραβίαση νόμων κανονισμών ή για παράνομη απομίμηση αλλά και τη θέση της ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 είναι φερέγγυα εταιρεία.
Όμως για τους λόγους που εξηγούνται κατωτέρω κρίνω ότι σε περίπτωση μη έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων οι αποζημιώσεις δεν συνιστούν επαρκή θεραπεία, καθότι πρόκειται για προϊόντα για τα οποία η Αιτήτρια φαίνεται να έχει κατοχυρώσει βιοτεχνικά σχέδια υπέρ της έχοντας εξασφαλίσει σχετικά πιστοποιητικά από το γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά είναι σε ισχύ. Παρόλο που τέθηκαν ισχυρισμοί για ακυρότητα αυτών στο παρόν στάδιο αυτά δεν έχουν κηρυχθεί άκυρα αλλά παραμένουν σε ισχύ. Στο άρθρο 18 του Κανονισμού 06/2002 ένα καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα παρέχει στο δικαιούχο του δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης καθώς και δικαίωμα να απαγορεύει σε τρίτο τη χρήση του χωρίς τη συγκατάθεση του. Με λίγα λόγια δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου λόγος ώστε να μη συνεχίσει η προστασία των κατοχυρωμένων υποδειγμάτων και σχεδίων.
Επιπροσθέτως εκ της φύσεως του δικαιώματος το οποίο επιδιώκει να προστατέψει η Αιτήτρια τυχόν ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος ενδεχομένως να απολήξει στην πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στην επιχείρηση της Αιτήτριας η οποία διεξάγει την επιχείρηση της με βάση τα υπό αναφορά προστατευόμενα βιοτεχνικά σχέδια. Αυτό ενδεχομένως να προκαλέσει βλάβη και στη επιχειρηματική της φήμη, πελατεία κάτι που δεν μπορεί να υπολογιστεί με χρήμα. Ήδη η Αιτήτρια παρουσίασε μαρτυρία όπου φαίνεται εκ πρώτης όψεως πάντα ότι ακυρώθηκαν συμβόλαια λόγω προώθησης στην αγορά προϊόντα τα ίδια με της Αιτήτριας από την Καθ’ ής η Αίτηση 2. Όπως επίσης αναφέρθηκε στην υπόθεση CTO Public Company Ltd ανωτέρω: «Είναι θεμελιωμένο ότι σε υποθέσεις αθέμιτου ανταγωνισμού είναι συνήθως δύσκολο ή αδύνατο να υπολογιστεί η ζημιά, στη φήμη και την εμπορική εύνοια, που μπορεί να προκληθεί στον ενάγοντα και ως εκ τούτου σε τέτοιες υποθέσεις, όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις, συνήθως εκδίδονται παρεμπίπτοντα διατάγματα. Εκτιμούμε ότι ορθά, το πρωτόδικο δικαστήριο, έκρινε ότι και η τρίτη προϋπόθεση ικανοποιείται.»
Επίσης στην υπόθεση Parico v Muskita Aluminium 1 ΑΑΔ 2015 (2002) το Εφετείο επεξήγησε ότι στις περιπτώσεις που είναι δύσκολο να υπολογισθεί η ζημιά σε χρήμα από την συνεχιζόμενη παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων είναι από τις περιπτώσεις που η πλάστιγγα θα κλίνει υπέρ της έκδοσης του διατάγματος.
Η θέση λοιπόν της Καθ’ ής η Αίτηση 2 ότι είναι φερέγγυα δεν είναι αρκετή ώστε να θεωρηθεί ότι η ζημιά που ενδεχομένως να υποστεί η Αιτήτρια είναι επανορθώσιμη. Δεν παραγνωρίζω τη θέση της Καθ’ ής η Αίτηση 2 ότι η συνέχιση του εκδοθέντος διατάγματος πλήττει τη φήμη και υφιστάμενη πελατεία της ή ότι θα υπάρξει παραβίαση του κανονισμού 06/2002. Οι πιο πάνω ισχυρισμοί τέθηκαν γενικά και αόριστα. Δεν παρατέθηκε κάποιο απτό στοιχείο που να δεικνύει πως το διάταγμα επηρέασε τη φήμη της ή πως παραβιάζεται το εθνικό δίκαιο και ο κανονισμός. Υπενθυμίζω ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 δεν έχει κατοχυρώσει υπέρ της κάποιο βιοτεχνικό σχέδιο ή υπόδειγμα.
Συνεπώς η φύση των επιπτώσεων στην Αιτήτρια είναι τέτοια ώστε να συνιστά, υπό τα δεδομένα της παρούσας περίπτωσης, ιδιαίτερες περιστάσεις για σκοπούς της 3ης προϋπόθεσης.
Ισοζύγιο ευχέρειας
Έχω σταθμίσει τις επιπτώσεις στις δύο πλευρές τόσο σε περίπτωση ακύρωσης όσο και σε περίπτωση διατήρησης του επίδικου διατάγματος. Κρίνω ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει προς τη διατήρηση παρά στην ακύρωση αυτού ενόψει της φύσης και έκτασης των επιπτώσεων στην Αιτήτρια εάν απωλέσει την προστασία του επίδικου διατάγματος μέχρι την εκδίκαση της Απαίτησης. Το επίδικο διάταγμα δεν εμποδίζει την Καθ’ ής η Αίτηση 2 να συνεχίσει να προωθεί τη διαδικασία για προσβολή των βιομηχανικών σχεδίων στο αρμόδιο ελεγκτικό τμήμα αλλά ούτε και να συνεχίσει να δραστηριοποιείται στον τομέα της προωθώντας τα προϊόντα της στην αγορά και στο ευρύτερο καταναλωτικό κοινό. Αυτό που την εμποδίζει να πράξει είναι χρησιμοποιήσει στην αγορά τα βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα σε προϊόντα της τα οποία είναι κατοχυρωμένα υπέρ της Αιτήτριας.
Αναφορικά με τους ισχυρισμούς της Καθ’ ής η Αίτηση 2 για έλλειψη δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου αναφορικά με την παρούσα διαφορά, αρχικά αναφέρω ότι με τα γεγονότα που έχουν τεθεί τα οποία αμφισβητούνται σε μεγάλο βαθμό δεν μπορώ να αποκλείσω σε αυτό το στάδιο δικαιοδοσία μου. Λαμβάνω επίσης υπόψη μου το άρθρο 82 (5) του Κανονισμού 06/2002 για τον οποίο γίνεται αναφορά και από τις δύο πλευρές ότι διαδικασίες δύναται να διεξάγονται ενώπιον Δικαστηρίων κράτους-μέλους στο οποίο διαπράχθηκε ή επαπειλείται να διαπραχθεί η απομίμηση. Τέθηκε ισχυρισμός ότι η Καθ’ ής η Αίτηση 2 διάπραξε απομίμηση και ότι απειλεί με τις ενέργειες της να το πράξει. Εκ πρώτης όψεως χωρίς να εξετάζεται ουσία ισχυρισμών υπάρχει ισχυρισμός μεταξύ άλλων για απειλή διάπραξης απομίμησης που εν πάση περίπτωση προσδίδει δικαιοδοσία. Και κάτι τελευταίο η αγωγή στρέφεται και εναντίον εναγόμενου που έχει την κατοικία του στην Κυπριακή Δημοκρατία και γίνεται αναφορά για διάπραξη αστικού αδικήματος που ενδεχομένως να διαπράχθηκε εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατά συνέπεια είναι πρόωρο στο παρόν στάδιο να συζητάμε για θέματα δικαιοδοσίας.
Τέλος τέθηκε η θέση ότι το εκδοθέν επίδικο διάταγμα είναι ασαφές θέση που απορρίπτεται καθότι το διάταγμα καθορίζει ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται προϊόντα από την Καθ’ ής η Αίτηση 2 με βάση τα κατοχυρωμένα βιοτεχνικά σχέδια και υποδείγματα ως περιγράφονται στο Τεκμήριο 8 της 1ης ένορκης δήλωσης Έλληνα. Υπενθυμίζω ότι στην ένορκη δήλωση ημερομηνίας 08/05/2024 αναφέρθηκε εκ μέρους της Καθ’ ής η Αίτηση 2, εν πάση περίπτωση ότι μετά το διάταγμα έχουν σταματήσει την παραγωγή προϊόντων που αναφέρονται στο διάταγμα του Δικαστηρίου. Προφανώς το περιεχόμενο του εκδοθέντος διατάγματος κατέστη σαφές στην Καθ’ ής η Αίτηση 2.
Υπό το φως των πιο πάνω θεωρώ ότι παρέλκει η εξέταση λοιπών λόγων ένστασης. Σε καμία περίπτωση δεν έχει θεωρηθεί ότι η αίτηση καταχωρήθηκε καταχρηστικά ή ότι αυτή είναι γενική αόριστη, αναληθής ή ανακριβής. Περαιτέρω παρότι τέθηκαν σχετικοί λόγοι ένστασης περί παράτυπης ένορκης δήλωσης ή αίτησης δεν προωθήθηκαν.
Τέλος, θεωρώ ότι δικαιολογείται η συνέχιση ισχύος του εκδοθέντος διατάγματος. Τα διατάγματα Α-Δ της Αίτησης παρατηρώ ότι είναι παρόμοια με το εκδοθέν διάταγμα. Θεωρώ ότι με το εκδοθέν διάταγμα επιτελείται ο σκοπός για τον οποίο ζήτησε η Αιτήτρια την προστασία του Δικαστηρίου μέχρι την εκδίκαση της απαίτησης ώστε να καθίσταται αχρείαστο η έκδοση περαιτέρω διαταγμάτων.
Το γεγονός ότι τα εν λόγω διατάγματα συμπεριλαμβάνονται και στην Αγωγή δεν συνεπάγεται και εξέταση της ουσίας της Αγωγής, ειδικότερα εφόσον με την Αγωγή ζητούνται και άλλες επιπρόσθετες θεραπείες, όπως αποζημιώσεις.
Συνεπώς σταθμίζοντας όλα όσα έχω προαναφέρει, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο όπως διατηρηθεί το επίδικο διάταγμα η ισχύς του οποίου παρατείνεται μέχρι την εκδίκαση της Απαίτησης.
Παραμένει το θέμα των εξόδων της Αίτησης. Ακολουθώντας το αποτέλεσμα κρίνω ορθό όπως τα έξοδα επιδικαστούν υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον της Καθ’ ής η αίτηση 2 για το ποσό των €2976 πλέον νόμιμο τόκο από σήμερα πλέον Φ.Π.Α. εάν υπάρχει πλέον το ποσό των €90 πραγματικά έξοδα. Το ποσό των εξόδων καθορίστηκε από το Δικαστήριο με συνοπτικό υπολογισμό στη βάση της Δ.39.7 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023. Με οδηγίες του Δικαστηρίου εκατέρωθεν των διαδίκων καταχώρησαν συνοπτικούς καταλόγους εξόδων.
(Υπ.) ...................
Μ-Α Στυλιανού Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής