ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 19 Φ/2024
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ & ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΗΧΟΥ Ή ΗΧΟΥ & ΕΙΚΟΝΑΣ υπό την επωνυμία «GRAMMO»
Αιτητής
και
A.T. FOOD & MOOD ENTERTAINMENT LTD (HE 286645)
Καθ’ ής η Αίτηση
Αίτηση ημ. 02/08/2024 για προσωρινά διατάγματα (πριν την καταχώρηση απαίτησης)
Ημερομηνία: 07 Αυγούστου 2024
Για τους Αιτητές: κος Γ. Χριστοφίδης με κα Τ. Χριστοφίδου και κο Ξάνθο
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η παρούσα εξετάζει αίτηση ημερομηνίας 2 Αυγούστου 2024 η οποία καταχωρήθηκε δυνάμει του μέρους 25.2 των νέων κανονισμών πολιτικής δικονομίας του έτους 2023. Ουσιαστικά η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε πριν από την έγερση απαίτησης (στο εξής ως «η Αίτηση»).
Με την υπό κρίση Αίτηση ζητείται απαγορευτικό διάταγμα το οποίο να απαγορεύει στην Καθ’ ής η Αίτηση δια των διευθυντών και/ή αξιωματούχων και/ή υπαλλήλων και/ή υπηρετών και/ή αντιπροσώπων αυτής να αναπαραγάγει και να παρουσιάζει στο κοινό τα φωνογραφήματα και/ή οπτικοποιημένα φωνογραφήματα που εκπροσωπούνται από τον Αιτητή και προστατεύονται με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και/ή να παραβιάζει με οποιοδήποτε τρόπο τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των εκπροσωπούμενων από τον Αιτητή μουσικών έργων (φωνογραφημάτων και/ή οπτικοποιημένων φωνογραφημάτων) μέχρι την έκδοση τελικής απόφασης επί της απαίτησης ή την ημερομηνία κατά την οποία το διάταγμα ορίζεται επιστρεπτέο ή την έκδοση νέας διαταγής του Δικαστηρίου.
Η Αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς με την ένδειξη κατεπείγοντος.
Η Αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της κας Σταυρούλας Σιταρίδου. Πολύ συνοπτικά αναφέρει ότι στις 17/07/2024 διαπιστώθηκε ότι η Καθ’ ής η Αίτηση προβαίνει σε χρήση των έργων των μελών του Αιτητή στο υποστατικό που χειρίζεται με την επωνυμία SKY LOUNGE, χωρίς να έχει εξασφαλίσει την απαιτούμενη προηγούμενη άδεια από τον Αιτητή και συνακόλουθα χωρίς να πληρώσει την αντίστοιχη αμοιβή για την έκδοση της. Συνεπεία της άνω παράνομης συμπεριφοράς της Καθ’ ής η Αίτηση, ο Αιτητής υφίσταται τεράστια περιουσιακή βλάβη εφόσον γίνεται κατά τη θέση της χρήση του εκπροσωπούμενου από αυτόν ρεπερτορίου άνευ της αδείας του και άνευ καταβολής αμοιβής σ’ αυτόν. Ως αναφέρει επίσης η παραβίαση είναι συνεχιζόμενη, η Καθ’ ής η Αίτηση πλουτίζει αδικαιολόγητα και η παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων παραβιάζει συνακόλουθα το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα η ζημιά δε θα μπορεί να υπολογιστεί.
Ως προς το θέμα του κατεπείγοντος αναφέρει ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος καθότι πολλά από τα μέλη του Αιτητή αποβλέπουν στα έσοδα που διανέμονται από τον Αιτητή για την κάλυψη των άμεσων και μη επιδεικτικών αναβολής βιοτικών αναγκών τους, ενώ επείγει και η κάλυψη των εξόδων του Αιτητή προς όφελος των μελών του λειτουργία του. Το υποστατικό που λειτουργεί η Καθ’ ής η Αίτηση είναι κέντρο αναψυχής το οποίο λειτουργεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του έτους και η καθυστέρηση στην έκδοση του αιτούμενου διατάγματος θα καταστήσει την αίτηση άνευ αντικειμένου.
Η υπό κρίση Αίτηση ουσιαστικά στηρίζεται στο άρθρο 32 του περί δικαστηρίων νόμου 14/60 (στο εξής «ως του νόμου»). Επίσης ως αναφέρθηκε ανωτέρω η Αίτηση καταχωρήθηκε στα πλαίσια του μέρους 25.2 των νέων κανονισμών πολιτικής δικονομίας 2023 (στο εξής «των νέων Κανονισμών»), ήτοι πριν την έγερση απαίτησης.
Κατά τη μέρα που ήταν ορισμένη η Αίτηση για ακρόαση κατατέθηκε στο φάκελο του Δικαστηρίου γραπτό κείμενο αγόρευσης. Ο κος Χριστοφίδης αγόρευσε και προφορικά. Το Δικαστήριο ζήτησε όπως αγορεύσει συγκεκριμένα ως προς τις δύο δικονομικές προϋποθέσεις που καθορίζονται στο μέρος 25.2 (2) στο οποίο προβλέπονται τα ακόλουθα:
« 25.2. Χρόνος έκδοσης διατάγματος για ενδιάμεση θεραπεία
(1) Διάταγμα για ενδιάμεση θεραπεία μπορεί να εκδοθεί σε οποιοδήποτε χρόνο περιλαμβανομένου του χρόνου:
(α) πριν από την καταχώριση απαίτησης· και
(β) μετά την έκδοση απόφασης.
(2) Ωστόσο:
(α) η παράγραφος (1) τελεί υπό την επιφύλαξη οποιασδήποτε άλλης πρόνοιας σε κανονισμό ή νομοθεσία η οποία προνοεί διαφορετικά·
(β) το δικαστήριο δύναται να χορηγήσει ενδιάμεση θεραπεία πριν από την καταχώριση απαίτησης μόνο αν:
(i) το θέμα είναι επείγον· ή
(ii) υφίστανται άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις.»
Κατά συνέπεια το Δικαστήριο θα πρέπει να εξετάσει πρωτίστως κατά πόσο πληρούνται οι δικονομικές προϋποθέσεις που ορίζονται στο μέρος 25.2 (2) (α) και (β) των νέων κανονισμών η πλήρωση των οποίων παρέχει τη δυνατότητα στο Δικαστήριο να προχωρήσει στην έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος πριν την απαίτηση. Στο μέρος 25.2 (2) (α) των νέων κανονισμών προνοείται ότι δύναται η χορήγηση θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης μόνο εάν αυτό δεν αντίκειται σε νόμο ή κανονισμό και δη στο μέρος 25.2 (2) (β) τονίζεται ότι δυνατόν να χορηγηθεί ενδιάμεση θεραπεία πριν από την καταχώρηση απαίτησης μόνο (υπογράμμιση δική μου) εάν συντρέχει μια εκ των δύο προϋποθέσεων που περιγράφει. Εξυπακούεται λοιπόν ότι η δυνατότητα παροχής ενδιάμεσης θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Ως αναφέρεται και στο Αγγλικό White book 2021 παράγραφος 25.2.3 σελ. 889 μια ενδιάμεση θεραπεία εφαρμόζεται γενικά για να καλύψει την περίοδο μεταξύ της έναρξης διαδικασιών μέχρι και την έκδοση τελικής απόφασης. Με το μέρος 25.2 των νέων κανονισμών επιτρέπεται όμως σε ορισμένες περιπτώσεις σε κάποιο διάδικο να αποταθεί στο Δικαστήριο και να αιτηθεί ενδιάμεση θεραπεία πριν την έναρξη δικαστικής διαδικασίας.
Πρωτίστως αναφέρω ότι εξετάζοντας το σημείο 25.2 (2) (α) των νέων κανονισμών δεν έχω διαπιστώσει να υφίσταται άλλη πρόνοια κανονισμός ή νομοθεσία που να προβλέπει διαφορετικά ή να εμποδίζει την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Συνεπώς απομένει προς εξέταση το σημείο β του μέρους 25 2 (2) των νέων Κανονισμών
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή ανάφερε ότι συντρέχουν οι δικονομικές προϋποθέσεις που καθορίζονται στο μέρος 25.2 (2) (β) τονίζοντας ότι τα γεγονότα προέκυψαν την 17/07/2024, η Καθ’ής η Αίτηση παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα, ότι η παραβίαση αυτή είναι συνεχής και ότι η συμπεριφορά της Καθ’ ής η Αίτηση είναι παράνομη. Ουσιαστικά ο Αιτητής θεωρεί ότι η επείγουσα ανάγκη για παροχή θεραπείας προκύπτει αβίαστα από τα γεγονότα που περιγράφονται στην ένορκη δήλωση ως περιγράφονται ανωτέρω. Επιπρόσθετα ο συνήγορος του Αιτητή ανάφερε ότι προχώρησαν στην καταχώρηση αίτησης πριν την έγερση απαίτησης επειδή αν γινόταν απαίτηση θα οριζόταν σε μεταγενέστερο χρόνο, θεώρησαν το θέμα κατεπείγον και ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης δικαιολογεί την έκδοση διατάγματος στο παρόν στάδιο. Σε συνάρτηση με το άρθρο 32 του νόμου μπορεί να εκδοθεί προσωρινό διάταγμα δε ζητούν τελική θεραπεία αλλά την προσωρινή απαγόρευση της παρανομίας. Γι’ αυτούς τους λόγους αποτάθηκαν στο Δικαστήριο.
Στην παράγραφο 25.2.4 του Αγγλικού White Book 2021 καταγράφονται στη σελίδα 889 τα εξής σχετικά με την αντίστοιχη αγγλική πρόνοια 25.2(2)(b):
«The general rule is that an order for an interim remedy may be made at any time; but the court may grant an interim remedy before proceedings have been started only if (i) the matter is urgent, or (ii) it is otherwise desirable to do so in the interests of justice (r.25.2(2)(b)). The court should not entertain an application of which no notice has been given unless either giving notice would enable the defendant to take steps to defeat the purpose of the application or there has been literally no time to give notice before the remedy is required (National Commercial Bank Jamaica Ltd v Olint Corp Ltd (Practice Note) [2009] UKPC 16; [2009] 1 W.L.R. 1405, PC). Some interim remedies have been designed specifically for use before a claim has been made. »
Ως είναι αντιληπτό τέτοιου είδους αιτήσεις πρέπει να προσεγγίζονται με αυστηρότητα. Εν προκειμένω ως προς το «επείγον θέμα» και «άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις» που πρέπει να συντρέχουν ώστε να δύναται να χορηγηθεί ενδιάμεση θεραπεία πριν από την καταχώρηση απαίτησης θεωρώ ότι αυτό είναι ζήτημα που πρέπει να εξετάζεται κάθε φορά με τα δεδομένα και περιστατικά κάθε υπόθεσης ξεχωριστά και ως αυτά τίθενται κατά το χρόνο καταχώρησης της αίτησης. Το μέρος 25.2 των νέων κανονισμών αποτελεί προσθήκη που εισάχθηκε με τους νέους κανονισμούς. Δεν υπάρχει νομολογία προς το παρόν που να εξετάζει το «επείγον θέμα» και «άλλη ιδιαίτερη περίσταση» ως καθορίζεται στο μέρος 25.2 (2) (β).
Ως προς το τι συνίσταται σε επείγον θέμα και ιδιαίτερες περιστάσεις σαφώς και μπορεί να αντληθεί καθοδήγηση από τη νομολογία ως εξελίχθηκε σήμερα μέσα από εξέταση των προϋποθέσεων που καθορίζει το άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου κατά την εξέταση αιτήματος για χορήγηση θεραπείας μονομερώς. Είναι σαφές στη νομολογία ως εξελίχθηκε με βάση το άρθρο 9, ότι το επείγον συνιστάται σε επείγουσα ανάγκη ώστε να μην παρέχεται χρόνος για ειδοποίηση της άλλης πλευράς χωρίς να διακινδυνεύεται η όλη εξασφάλιση η οποία επιδιώκεται. H ιδιαίτερη περίσταση συνίσταται σε μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή θα έλεγα περίσταση που να δικαιολογεί υπό τας περιστάσεις την έκδοση διατάγματος στην απουσία ειδοποίησης της άλλης πλευράς. Εν προκειμένω όμως πέραν των πιο πάνω στην περίπτωση εξέτασης της δυνατότητας χορήγησης ενδιάμεσης θεραπείας με βάση το μέρος 25.2 (2) (β) πριν δηλαδή την έγερση απαίτησης θεωρώ ότι για τη διαπίστωση αυτών των δύο προυποθέσεων που είναι απαραίτητο να συντρέχουν ώστε να εξεταστεί η δυνατότητα χορήγησης θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης, θα πρέπει να λαμβάνεται επιπροσθέτως υπόψη η φύση της διαφοράς αλλά και η φύση της θεραπείας που ζητείται.
Το επείγον ή άλλη ιδιαίτερη περίσταση σαφώς συναρτάται και με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις που μπορεί να έχει η έκδοση διατάγματος σε περίπτωση που η θεραπεία χορηγηθεί πριν την καταχώρηση απαίτησης. Θα πρέπει να συναρτάται και με κάποια κατάσταση που να τη χαρακτηρίζει το στοιχείο της άμεσης αναγκαιότητας ή να πρόκειται για μια πιεστική κατάσταση ώστε κυριολεκτικά να μην παρέχεται χρόνος να καταχωρηθεί απαίτηση πριν την έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος.
Εν προκειμένω ουδείς εκ των ισχυρισμών που τέθηκαν εκ μέρους του Αιτητή δεν είναι ικανός ώστε να πείσει ότι συντρέχει κατεπείγουσα κατάσταση για να εξεταστεί η δυνατότητα έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος στο παρόν στάδιο ή ότι συντρέχουν άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις. Το γεγονός ότι στις 17/07/2024 διαπιστώθηκε η ισχυριζόμενη παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, ότι κατ’ ισχυρισμό η Καθ’ ής η Αίτηση παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας ή ότι το υποστατικό λειτουργεί μόνο τους θερινούς μήνες δεν είναι ικανά ώστε να συναχθεί συμπέρασμα ότι συντρέχει μια επείγουσα κατάσταση ούτε εξηγήθηκε τι το ιδιαίτερο είχε η συγκεκριμένη περίπτωση ώστε να ήταν πρακτικά αδύνατο να καταχωρηθεί έντυπο απαίτησης. Δεν έχει διαπιστωθεί λοιπόν ποια είναι η άμεση ανάγκη να χορηγηθεί ενδιάμεση θεραπεία και μάλιστα στο συγκεκριμένο στάδιο πριν την έγερση απαίτησης ή πως θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες του Αιτητή η χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης. Θεωρώ εν πάση περίπτωση ότι οι δύο αυτές προϋποθέσεις και δη η επείγουσα κατάσταση θα πρέπει να εξετάζεται παράλληλα και με την αναγκαιότητα χορήγησης θεραπείας πριν την καταχώρηση εντύπου απαίτησης. Δηλαδή ποια ήταν η επείγουσα πιεστική αυτή κατάσταση ώστε να μην υπήρχε επιλογή να εγερθεί απαίτηση και να εξεταστεί τυχόν αίτηση στα πλαίσια αυτής.
Εν πάση περίπτωση εξετάζοντας και τη φύση του αιτούμενου διατάγματος διαπιστώνω ότι τυχόν χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας ως το συγκεκριμένο διάταγμα δε θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας ούτε αφορά διάταγμα «που να σχεδιάστηκε ειδικά» για να χρησιμοποιηθεί πριν την έγερση απαίτησης. Ως αναφέρεται στο Αγγλικό White Book 2021 ως ανωτέρω παράδειγμα ενδιάμεσης θεραπείας πριν την έγερση απαίτησης είναι η έκδοση διατάγματος για επιθεώρηση εγγράφων, περιουσίας, αποκάλυψη εγγράφων ή πληροφοριών και δη συνήθως αφορά περιπτώσεις που εάν δοθεί ειδοποίηση στην άλλη πλευρά για την πρόθεση του Αιτητή να αποταθεί για ενδιάμεση θεραπεία τότε υπάρχει το ενδεχόμενο η άλλη πλευρά να προβεί σε ενέργειες και ακυρώσει το σκοπό της αίτησης ή αφορά περιπτώσεις που πράγματι δεν παρέχεται χρόνος για να δοθεί ειδοποίηση πριν τη χορήγηση θεραπείας. Κάτι τέτοιο προφανώς δε συμβαίνει.
Παρατηρώ επίσης ότι τα γεγονότα που επικαλείται ο Αιτητής ως επείγοντα, ότι συμπίπτουν με τα γεγονότα που εισηγείται ότι συντρέχουν για το στοιχείο του κατεπείγοντος ώστε να εκδοθεί διάταγμα μονομερώς με βάση το άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ 6. Υπενθυμίζω ότι με βάση το άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6 το στοιχείο του κατεπείγοντος ή ιδιαίτερων περιστάσεων αποτελεί δικαιοδοτικό όρο.
Εξετάζοντας την Αίτηση υπό αυτό το πρίσμα εάν δηλαδή συντρέχει κάποια κατεπείγουσα περίσταση ώστε να μπορούσε εν πάση περίπτωση να εκδοθεί διάταγμα μονομερώς χωρίς να ακουστεί η άλλη πλευρά, κρίνω ότι τα πιο πάνω γεγονότα δεν είναι τόσο επείγοντα και τόσο πιεστικά ώστε να μην υπήρχε άλλη επιλογή στο Δικαστήριο παρά να προχωρούσε στην έκδοση διατάγματος μονομερώς. (βλ. κατ΄ αναλογίαν, Χατζηβασιλείου v. White Knight Holdings Ltd (2004) 1 (A) AAΔ.203, 207, Fastact Developments Ltd κ.α. (2002) 1 ΑΑΔ 543). Δεν παρουσιάστηκε ούτε ιδιαίτερη περίσταση. Επισημαίνω επίσης το μέρος 25.3 (3) των νέων κανονισμών όπου αναφέρει ότι όταν ο Αιτητής υποβάλει αίτηση χωρίς ειδοποίηση θα πρέπει στη μαρτυρία που υποστηρίζει αυτή να παραθέτει λόγους για τους οποίους δε δίδεται ειδοποίηση. Τέτοια μαρτυρία δε δόθηκε εν πάση περίπτωση.
Ερχόμενη στην υπό κρίση Αίτηση εφόσον διαπιστώνεται ότι οι δικονομικές προϋποθέσεις ως καθορίζονται στο μέρος 25.2. (2) (β) των νέων κανονισμών δε συντρέχουν, με αποτέλεσμα να μη δύναται το Δικαστήριο να χορηγήσει θεραπεία πριν την έγερση απαίτησης, κρίνω ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την απόρριψη της Αίτησης. Και αυτό διότι τυχόν οδηγίες για επίδοση αυτής θα ήταν αντίθετη με το πνεύμα του μέρους 25.2.1 και 2 των νέων κανονισμών εφόσον μόνο για συγκεκριμένες περιπτώσεις επιτρέπεται η καταχώρηση αίτησης και χορήγηση θεραπείας έξω από τα πλαίσια απαίτησης.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω η Αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
(Υπ.).......................................
Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής