ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Ν. Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Α. Ε. Δ.
Αρ. Αίτησης: 9/20
Ημερομηνία: 17/07/2024
ΣΕ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΩΣΤΑ ΠΛΑΤΗ, ΑΔΤ.[ ], από την οδό [ ] 5, [ ] Λευκωσία
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: κα Ω. Χρήστου για Τμήμα Αφερεγγυότητας
Για Καθ’ ου η Αίτηση: κος Στ. Δαραβάνης για κο Δανό
Αίτηση ημερομηνίας 08/03/2024
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η Καθ’ ης η Αίτηση πρόκειται για πτωχεύσασα. Το Τμήμα Αφερεγγυότητας έχει καταχωρήσει την παρούσα Αίτηση και ζητείται η έκδοση του ακόλουθου διατάγματος:
Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την πιο πάνω πτωχεύσασα Ανδρονίκη Κώστα Πλατή με ΑΔΤ.[ ] από τη Λευκωσία να καταβάλει στο Τμήμα Αφερεγγυότητας το ποσό των €350 τον μήνα ή οποιοδήποτε άλλο ποσό ήθελε κρίνει εύλογο, ως το ενοίκιο που λαμβάνει από το διαμέρισμα που ενοικιάζει, για όφελος των πιστωτών της μέχρι τελείας εξόφλησης όλων των χρεών της που οφείλονται με βάση το διάταγμα πτώχευσης ημερομηνίας 09/09/2020, καθώς και τα συνεπαγόμενα έξοδα.
Η Αίτηση βασίζεται στα άρθρα 9, 4 και 52 του περί Πτώχευσης Νόμου Κεφ.5.
Λειτουργός του Τμήματος, έχει συντάξει ένορκη δήλωση που περιέχει τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η Αίτηση. Ο λειτουργός έχει στην κατοχή του τον φάκελο της πτωχευτικής διαδικασίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, δυνάμει δικαστικού διατάγματος ημερομηνίας 09/09/2020. Ο Επίσημος Παραλήπτης είναι διαχειριστής της περιουσίας της Καθ’ ης η Αίτηση. Την 04/10/2022 εκδόθηκε δικαστικό διάταγμα εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση, όπως πληρώνει το ποσό των €250 μηνιαίως προς όφελος των πιστωτών της. Η Καθ’ ης η Αίτηση είναι ιδιοκτήτρια διαμερίσματος στη Λεωφόρο Κέννεντυ στη Λευκωσία και ενοικιάζει το διαμέρισμα με μηνιαίο ενοίκιο ύψους €350. Χωρίς λόγο και τη συγκατάθεση του Τμήματος, σταμάτησε να διενεργεί τα εμβάσματα του ενοικίου στο Τμήμα. Τα οφειλόμενα ενοίκια στο Τμήμα, ανέρχονται στο ποσό των €5.600.
Η Καθ’ ης η Αίτηση έχει καταχωρήσει ένσταση και έχει προβάλει οκτώ λόγους ένστασης ως ακολούθως:
1. Η Αίτηση ημερομηνίας 08/03/2024 είναι νόμω και ουσία αβάσιμη, λανθασμένη και/ή ενοχλητική και/ή εκπρόθεσμη, καταχρηστική, τυπικά απαράδεκτη και άκυρη και εκβιαστική.
2. Ο Αιτητής κωλύεται και/ή εμποδίζεται και/ή παραιτήθη των απαράδεκτων σε κάθε περίπτωση αιτητικών του.
3. Η Καθ’ ης επικαλείται το δεδικασμένο αφού εναντίον της εξεδόθη διάταγμα την 10/09/2021 με το οποίο να συμμορφώνεται πλήρως
4. Η Καθ’ ης η Αίτηση δεν έχει την οικονομική δυνατότητα σε κάθε περίπτωση να καταβάλλει το επιπλέον απαιτούμενο ποσό των €350 μηνιαίως.
5. Το άτομο που ορκίζεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση δεν αποδεικνύει ότι είναι εξουσιοδοτημένο και στην υπό του Αιτητή αλλά και την ιδιότητα που κατέχει στην υπηρεσία του Επίσημου Παραλήπτη.
6. Η Αίτηση είναι άδικη και πρωτοφανής.
7. Ο Αιτητής παραπλανεί το Δικαστήριο και/ή απέκρυψε ουσιαστικά γεγονότα.
8. Ο Αιτητής δεν προσέρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια.
Έχει συντάξει ένορκη δήλωση και έχει αναφέρει, ότι έχει καταβάλει το ποσό των €250 μηνιαίως από 01/01/2023 για εξόφληση του χρέους. Οι προσωπικές της καταστάσεις, δεν έχουν αλλάξει. Στην περίπτωση που δεν πληρώσει το ποσό των €1.080 μηνιαίως στην Ελληνική Τράπεζα με τη συνδρομή των συγγενών της, θα οδηγήσει την Ελληνική Τράπεζα στη λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον της, με αποτέλεσμα την απώλεια του διαμερίσματος και τη δυνατότητα να εισπράττεται το ενοίκιο των €350. Ο κίνδυνος αυτός, είναι ο λόγος που πληρώνει €250 μηνιαίως στο Τμήμα Αφερεγγυότητας και το ποσό των €1.080 μηνιαίως στην τράπεζα ανελλιπώς. Καταβάλλει προσπάθεια να πωλήσει οικογενειακά κτήματα για διευθέτηση των χρεών της και χρέη που προέκυψαν εξαιτίας εγγύησης της και έχει ήδη εξοφλήσει την Astrobank Ltd.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Η όλη πτωχευτική διαδικασία, έχει ειδικό χαρακτήρα. Συνιστά μία sui generis διαδικασία, οιωνοί ποινικού χαρακτήρα, με γνώμονα πρώτιστα την προστασία της περιουσίας του χρεώστη προς όφελος των πιστωτών του. (βλ. Λοΐζου ν. Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Δερύνειας 1 ΑΑΔ 279 (2009). Είναι είδους παράγωγης αγωγής (class action) η οποία γίνεται προς όφελος όλων των πιστωτών του χρεώστη (βλ. Smith (A Bankrupt) v. Simpson & Co and another 1 [2001] 1 Ch. 239). Επειδή προέχει το καθήκον του Δικαστηρίου στην πτωχευτική διαδικασία να προστατεύσει την περιουσία του αφερέγγυου οφειλέτη προς όφελος όλων των πιστωτών, δεν επιτρέπεται δυνάμει του άρθρου 7 του Κεφ. 6 σε πιστωτή να αποσύρει την Αίτηση χωρίς άδεια του Δικαστηρίου.
Το άρθρο 9(1) του περί Πτώχευσης Νόμου, προβλέπει για το αποτέλεσμα του διατάγματος πτώχευσης στην περιουσία του πτωχεύσαντα.
9.-(1) Με την έκδοση διατάγματος πτώχευσης, επίσημος παραλήπτης θα καθίσταται διαχειριστής της περιουσίας του πτωχεύσαντα και ακολούθως, εκτός όπως διατάσσεται από τον Νόμο αυτόν, κανένας πιστωτής στον οποίον ο πτωχεύσας οφείλει αναφορικά με οποιοδήποτε χρέος που δύναται να επαληθευτεί σε πτώχευση, δε θα έχει οποιανδήποτε θεραπεία εναντίον της περιουσίας ή του προσώπου του πτωχεύσαντα σχετικά με το χρέος ή θα εγείρει οποιανδήποτε αγωγή ή άλλη νόμιμη διαδικασία, εκτός κατόπι άδειας του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους τους οποίους το Δικαστήριο δυνατό να επιβάλει:
(2) Νοείται ότι για χρέη, τα οποία δημιουργεί ο πτωχεύσας μετά την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, οποιοδήποτε πρόσωπο θα έχει το δικαίωμα να εγείρει οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νόμιμη διαδικασία εναντίον του πτωχεύσαντα προσωπικά προς είσπραξη της απαίτησής του, χωρίς οποιαδήποτε άδεια του Δικαστηρίου:
(3) Νοείται περαιτέρω, ότι οποιοδήποτε πρόστιμο ήθελε επιβληθεί από οποιοδήποτε Δικαστήριο στον πτωχεύσαντα είτε πριν, είτε μετά την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, δεν δύναται να επαληθευθεί εναντίον της πτωχευτικής περιουσίας και είναι πληρωτέο από τον πτωχεύσαντα προσωπικά.
(4) Μετά την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, ο πτωχεύσας, δύναται να εγείρει οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νόμιμη διαδικασία, κατόπιν εξουσιοδότησης του Επίσημου Παραλήπτη ή του διαχειριστή και άδειας του Δικαστηρίου υπό τους όρους τους οποίους δυνατό να επιβάλει το Δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένου και όρου για ασφάλεια εξόδων:
Νοείται ότι, οποιαδήποτε περιουσία ήθελε ανακτηθεί, σύμφωνα με τις πρόνοιες του παρόντος εδαφίου, αποδίδεται στον Επίσημο Παραλήπτη ή στον διαχειριστή:
Νοείται περαιτέρω ότι, αγωγή ή άλλη νόμιμη διαδικασία που άρχισε από τον πτωχεύσαντα πριν την έκδοση διατάγματος πτώχευσης συvεχίζεται, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε άδεια του Δικαστηρίου ή τροποποίηση του τίτλου της αγωγής ή της άλλης νόμιμης διαδικασίας, εφόσον εξασφαλιστεί γραπτή συγκατάθεση του Επίσημου Παραλήπτη ή του διαχειριστή.
(5) Τηρουμένων των προνοιών οποιουδήποτε άλλου νόμου, οποιοδήποτε χρηματικό ποσό ή περιουσία ανακτάται από τις προαναφερόμενες νομικές διαδικασίες σύμφωνα με τα εδάφια (3) και (4), θα περιέρχεται στον Επίσημο Παραλήπτη ή στον διαχειριστή:
Νοείται ότι, η πτωχευτική περιουσία δεν θα επιβαρύνεται με οποιαδήποτε έξοδα τυχόν προκύψουν από τις ανωτέρω νομικές διαδικασίες, τα οποία θα βαρύνουν αποκλειστικά τον ίδιο τον πτωχεύσαντα.
(7) Το άρθρο όμως αυτό, δεν θα επηρεάζει την εξουσία εξασφαλισμένου πιστωτή να εκποιήσει ή άλλως πως να χειριστεί την εξασφάλιση του με τον ίδιο τρόπο που θα εδικαιούτο να την εκποιήσει ή χειριστεί, αν το άρθρο αυτό δεν είχε θεσπιστεί, άνευ επηρεασμού των διατάξεων του άρθρου 54.
Όπως προκύπτει από τις διατάξεις του πιο πάνω άρθρου, όλη η περιουσία του πτωχεύσαντα θα πρέπει να περιέλθει υπό τη διαχείριση του παραλήπτη, ο οποίος αφού φροντίσει για την αποπληρωμή των πιστωτών, έχει την εξουσία να διοχετεύσει ή να αποκόψει ένα ποσό των εισοδημάτων για τις ανάγκες λογικής διαβίωσης του πτωχεύσαντα και της οικογένειας του. Παράλληλα, προβλέπεται ότι οποιοδήποτε εισόδημα ή περιουσία του πτωχεύσαντα που ανακτάται ενώ τελεί υπό πτώχευση, αποδίδεται στον Επίσημο Παραλήπτη ή στον διαχειριστή.
Η Καθ’ ης η Αίτηση αρνείται να αποδώσει το ενοίκιο που αρχικά απέδιδε στο τμήμα. Το μοναδικό της επιχείρημα για να δικαιολογήσει την άρνηση της, είναι ότι θεωρεί ότι ο Επίσημος Παραλήπτης κωλύεται να διεκδικεί την απόδοση του ενοικίου στον παραλήπτη εξαιτίας της έκδοσης εκ συμφώνου διατάγματος ημερομηνίας 04/10/2022 όπως η Καθ’ ης η Αίτηση καταβάλει το ποσό των €250 μηνιαίως από 01/01/2023 μέχρι εξοφλήσεως. Ο λόγος αυτός, δεν έχει βάση καθότι κανένα τέτοιο κώλυμα έχει δημιουργηθεί. Όλη η περιουσία της πτωχεύσασας, έχει περιέλθει στο πρόσωπο του παραλήπτη για να την διαχειρίζεται. Κατά συνέπεια, τίποτε δεν τον εμποδίζει να ζητεί την απόδοση σε εκείνο το ποσό του ενοικίου. Έχει νομικό δικαίωμα βάσει του άρθρου 52(2) να καταχωρήσει Αίτηση στο Δικαστήριο για να υποχρεώσει την Καθ’ ης η Αίτηση να του αποδώσει οποιοδήποτε εισόδημα που διαθέτει, φτάνει το ενοίκιο να είναι εισόδημα που συγκαταλέγεται στην πτωχευτική διαδικασία. Το ερώτημα είναι κατά πόσο, το ενοίκιο που εισπράττει μηνιαίως συγκαταλέγεται σε εισόδημα που θα πρέπει να περιέλθει υπό τη διαχείριση του παραλήπτη. Το θέμα ρυθμίζεται δυνάμει του άρθρου 52(2) του περί Πτώχευσης Νόμου Κεφ. 5 πιο κάτω, το λεκτικό του οποίου είναι ίδιο με το άρθρο 51(1) του Αγγλικού Bankruptcy Act 1914:
52 (2) Αν ο πτωχεύσας εισπράττει μισθό ή εισόδημα άλλο από το πιο πάνω αναφερόμενο ή δικαιούται το μισό του μισθού ή σύνταξη ή αποζημίωση που χορηγείται από το Τμήμα του Γενικού Λογιστή ή το λογιστήριο του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, ανάλογα με την περίπτωση, το Δικαστήριο, μετά από Αίτηση του διαχειριστή εκδίδει από καιρό σε καιρό διάταγμα, το οποίο θεωρεί δίκαιο, για πληρωμή του μισθού, του εισοδήματος, του μισού μισθού, σύνταξης ή αποζημίωσης ή οποιουδήποτε μέρους αυτών, στον διαχειριστή ο οποίος τα διαθέτει κατά τρόπο που δυνατό να διατάξει το Δικαστήριο.
(3) Αν ο πτωχεύσας είναι μέλος διοικητικού συμβουλίου ή υπάλληλος νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου ή υπάλληλος φυσικού προσώπου ή είναι αυτοεργοδοτούμενος, ο διαχειριστής θα εισπράξει για διανομή μεταξύ των πιστωτών, τόσο μέρος από τις αποδοχές ή τον μισθό του πτωχεύσαντα, όπως το Δικαστήριο δυνατό να διατάξει, μετά από Αίτηση του διαχειριστή.
(4) Κατά την έκδοση διατάγματος δυνάμει των εδαφίων (1), (2) ή (3), το Δικαστήριο δύναται να λαμβάνει υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές για τα λογικά έξοδα διαβίωσης, όπως αυτές εκδίδονται σύμφωνα με το άρθρο 8 του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο.
(5) Η διάρκεια του διατάγματος δυνάμει των εδαφίων (1), (2) ή (3) δεν δύναται να υπερβαίνει τα τρία έτη ανεξαρτήτως της επέλευσης της αυτοδίκαιης αποκατάστασης δυνάμει του άρθρου 27Α.
Το σύγγραμμα Williams on Bankruptcy, Hunter and Graham, Stevens,18 th edition (appropriation of portion of pay or salary to creditors pg. 419) είναι επεξηγηματικό ως προς την ερμηνεία του όρου ‘εισόδημα‘ (income) που χρησιμοποιείται στο άρθρο 51(2) του Bankruptcy Act 1914. Δεν ερμηνεύεται ο όρος κατασταλτικά και η λέξη 'εισόδημα' περιλαμβάνει όλες τις πηγές εισοδήματος που έχει να λάβει ο πτωχεύσαντας. ‘it is a larger word than salary and is as large a word as can be used…The words point to some definite annual amount coming to the bankrupt.’
Επειδή με τη λέξη 'εισόδημα' εννοείται οποιοδήποτε ποσό που έχει να λάβει ο πτωχεύσαντας το ποσό του ενοικίου, περιλαμβάνεται στο ποσό που τελεί υπό τη διαχείριση του παραλήπτη και υποχρεούται η πτωχεύσασα να το αποδώσει στον διαχειριστή. Με τον ίδιο τρόπο, στην υπόθεση Re Ward [1897] 1 Q.B. 266 στρατιωτικός που είχε αφυπηρετήσει και λάμβανε ετήσια σύνταξη διατάχθηκε να αποδώσει τη σύνταξη του στον παραλήπτη ο οποίος από το συγκεκριμένο εισόδημα έκανε πρόνοια για τα λογικά έξοδα διαβίωσης του στρατιωτικού.
Στην υπόθεση In re Landau [1934] Ch. 549, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εισόδημα για σκοπούς του άρθρου, δεν περιορίζεται σε περιουσία που θα περιέλθει αποκλειστικά υπό τη διαχείριση του παραλήπτη.
The only other question which remains is whether the payments in question in this case can properly be described as income within the meaning of s. 51, sub-s. 2. I confess that, even after hearing Mr. Tindale Davis's interesting argument, I have not the least idea now why this annual sum paid by the husband to the wife under the direction contained in the order of the Divorce Court is not her income. It is true that Lord Esher in Ex parte Benwell (3) said that income in the old section corresponding to s. 51, sub-s. 2, was income ejusdem generis with salary; but, with all respect to that learned judge, I do not think such a statement assists us very much unless the statement goes on to tell us to what genus the salary payment belongs. He did not do so, but in the same case Cotton L.J. did, and in the passage read by the Master of the Rolls (4) the learned Lord Justice said: "In my opinion s. 90 points to some definite annual amount which is coming to the bankrupt." This 1800l. a year, free of tax, without any question whatsoever is a definite annual amount coming to the bankrupt. That being so, it follows from the decision of Ex parte Benwell (1), if one wanted any authority for the proposition, that this sum is income within the meaning of s. 51, sub-s. 2.
Ομοίως στην υπόθεση Graydon, Re, ex p Official Receiver [1896] 1 QB 417, δικαιώματα που λάμβανε ο πτωχεύσαντας δυνάμει του νόμου της ευρεσιτεχνίας, θεωρήθηκαν ότι συνιστούσαν ‘εισόδημα’ ως προβλέπεται δυνάμει του Bankruptcy Act 1914. Ο διαχειριστής αποτάθηκε στο Δικαστήριο κατά τον χρόνο που τα δικαιώματα ήταν πληρωτέα και ζήτησε όπως το ποσό που είχε να λάβει ο πτωχεύσαντας, να του αποδοθεί. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε, ότι ο πτωχεύσαντας κωλύεται να ισχυριστεί ότι τα δικαιώματα συνιστούσαν προσωπικό του εισόδημα που εξαιρείται της υποχρέωσης να περιέλθουν υπό τη διαχείριση του παραλήπτη, ο οποίος με τη σειρά του είχε την ευχέρεια να διαθέσει ποσό για την πληρωμή των πιστωτών, αφού ληφθούν υπόψη τα λογικά έξοδα συντήρησης του πτωχεύσαντα.
The principles which underlay Bankruptcy Act 1883 s 53 (repealed), with respect to the salary or income of a bankrupt, were also applicable to his personal earnings. In each case it was a question of amount, and he would be allowed to retain only such a sum as was sufficient for the reasonable maintenance of himself and his family, and the residue would pass to his trustee in bankruptcy.
Κατά συνέπεια, το ποσό του ενοικίου συνιστά ‘εισόδημα’ όπως προβλέπει ο νόμος και περιλαμβάνεται στην περιουσία που έχει περιέλθει υπό τη διαχείριση του παραλήπτη. Στα πλαίσια της ένστασης στην Αίτηση ημερομηνίας 24/01/2022 η πτωχεύσασα είχε καταχωρήσει ένορκη δήλωση με την οποίαν παραδέχθηκε ότι ήδη κατέβαλε το ποσό των €350 ενοίκιο στον Επίσημο Παραλήπτη. Στη συνέχεια, εκδόθηκε το διάταγμα εκ συμφώνου για την επιπρόσθετη πληρωμή του ποσού των €250 λαμβάνοντας υπόψη τα λογικά έξοδα διαβίωσης της πτωχεύσασας. Ως εκ τούτου, το ενοίκιο πρόκειται για εισόδημα που τελεί υπό τη διαχείριση του παραλήπτη και εφόσον ο παραλήπτης έχει ήδη διαθέσει εισόδημα στην πτωχεύσασα για λόγους διαβίωσης, κακώς η πτωχεύσασα παραλείπει να αποδώσει τα χρήματα του ενοικίου στον διαχειριστή.
Εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος Α της Αίτησης. Τα έξοδα της Αίτησης επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση, όπως αυτά υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Τα εν λόγω έξοδα να καταβληθούν από την περιουσία της πτωχεύσασας.
(Υπ.)………………
Ν. Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Α. Ε. Δ.