ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 4 Φ/2024
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Ενάγοντας/Αιτητής
και
1. ΛΟΙΖΟΣ ΛΟΥΚΑ
2. ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΚΑ
Εναγόμενης/Καθ’ ής η Αίτηση
Αίτηση ημ. 02/02/2024 για προσωρινά διατάγματα (πριν την καταχώρηση απαίτησης)
Ημερομηνία: 02 Αυγούστου 2024
Για την Αιτήτρια: κα Κέστωρος
Για Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2: κα Κόκκινου
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η παρούσα εξετάζει Αίτηση ημερομηνίας 2 Φεβρουαρίου 2024 η οποία καταχωρήθηκε δυνάμει του μέρους 25.2 των νέων κανονισμών πολιτικής δικονομίας του έτους 2023. Ουσιαστικά η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε πριν από την έγερση απαίτησης (στο εξής ως «η Αίτηση»). Με την υπό κρίση Αίτηση ζητούνται απαγορευτικά διατάγματα τα οποία να απαγορεύουν στους Καθ’ ών η αίτηση 1 και 2 αλλά και τους αντιπροσώπους, υπηρέτες εντεταλμένους και διορισμένους από αυτούς από το να παύσουν να επεμβαίνουν ή να προβαίνουν σε πράξεις οι οποίες δυνατόν να προκαλέσουν την χειροτέρευση της κατάστασης ή την κατάρρευση ή τη στατικότητα του «επίδικου» τοίχου ή του εξωτερικού μέρους της κατοικίας και ιδιοκτησίας της Αιτήτριας και/ή του συνόρου των δύο ακινήτων (Αιτήτριας και Καθ’ ών η Αίτηση).
Ως εξηγείται κατωτέρω η Αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς με την ένδειξη κατεπείγοντος ωστόσο για λόγους που εξηγεί το Δικαστήριο στο πρακτικό του ημερομηνίας 07/02/2024 δεν εκδόθηκε διάταγμα μονομερώς. Η Αίτηση κατέστη δια κλήσεως.
Η Αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της ίδιας της Αιτήτριας. Με τη συγκεκριμένη ένορκη δήλωση της η Αιτήτρια αναφέρει ότι εκκρεμούσε μεταξύ της και των Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 δικαστική διαδικασία στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με αρ. 570/2016 για επίλυση συνοριακής διαφοράς. Συγκεκριμένα ως αναφέρει είναι ιδιοκτήτρια μέρους του τοίχου ο οποίος χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα στο σχεδιάγραμμα του Τεκμηρίου Β ως αυτό επισυνάπτεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση. Ως επίσης αναφέρει μέσω της αίτησης/έφεσης αρ. 570/2016 διεκδίκησε την ιδιοκτησία του μέρους που χρωματίζεται με κόκκινο χρώμα και ανήκει στους Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2. Ως τεκμήριο Α επισύναψε την απόφαση του διευθυντή του Διευθυντή Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με την οποία αποφασίστηκε ότι η έκταση γης στα σύνορα του τεμαχίου της και του τεμαχίου των Καθ’ ών η αίτηση 1 και 2 ως σημειώνεται με κόκκινο χρώμα στο τεκμήριο Β, ότι αποτελεί μέρος του τεμαχίου των Καθ’ ων η Αίτηση (στο «εξής το τεμάχιο 107»). Η εν λόγω απόφαση είναι αυτή που προσβλήθηκε με την αίτηση/ έφεσης.
Μέσω της εν λόγω αίτησης/έφεσης η οποία καταχωρήθηκε στα πλαίσια της υπόθεσης αρ.572/2016 ως το Τεκμήριο Γ ζητούσε από το δικαστήριο να αναγνωρίσει ότι αυτή είναι ιδιοκτήτρια του μέρους που χρωματίζεται με κόκκινο χρώμα και όχι οι Καθ’ ών η αίτηση 1 και 2. Ως επίσης εξηγεί τα σημεία που χρωματίζονται με κόκκινο και κίτρινο χρώμα στο τεκμήριο Β είναι ο τοίχος ο οποίος αποτελεί κοινό σύνορο των δύο ακινήτων.
Σύμφωνα με την ενόρκως δηλούσα τους τελευταίους μήνες οι Καθ’ ών η αίτηση 1 και 2 ξεκίνησαν εργασίες στο τεμάχιο 107, κατεδάφισαν την οικία που υπήρχε αλλά η ίδια ανησυχεί μήπως και επηρεαστεί η στατικότητα του τοίχου. Την 01/02/2024 παρατήρησε ότι ανοίχτηκε τρύπα στον τοίχο στα θεμέλια του, περάστηκαν σωλήνες και σιδερικά και στο σημείο αυτό απέμεινε ελάχιστο μέρος από τον τοίχο. Κατάθεσε ως τεκμήριο Δ φωτογραφίες. Ισχυρίζεται επίσης ότι με αυτές τις ενέργειες επηρεάζεται η στατικότητα του τοίχου από το ένα άκρο στο άλλο και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος κατάρρευσης ολόκληρου του τοίχου. Η ίδια είναι ιδιοκτήτρια του μέρους του τοίχου το οποίο χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα στο τεκμήριο Β.
Οι Καθ’ ών η αίτηση 1 και 2 περί την 04/04/2024 καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση. Εγείρουν 6 λόγους ένστασης οι οποίοι συνοψίζονται ως ακολούθως: 1) δε πληρούνται σωρευτικά οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του νόμου 14 / 1960 αναφορικά με την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων 2) η αίτηση και ένορκη δήλωση είναι κατά νόμο και ουσία αβάσιμη, καταχωρήθηκε κακόπιστα, 3) η ένορκη δήλωση περιέχει ανακρίβειες,
4) η Αιτήτρια δε προσήλθε στο δικαστήριο με καθαρά χέρια και δεν αποκαλύπτει την πλήρη εικόνα των πραγμάτων και της κατάστασης στο οικόπεδο των Καθ’ ών η αίτηση 1,2 αναφορικά με εργασίες που κατ’ ισχυρισμό έγιναν στον τοίχο και στο κόκκινο μέρος αυτού που ανήκει στους Καθ’ ών η αίτηση 1 και 2, 5) οι Καθ’ ών η αίτηση 1,2 μπορούν να αποζημιώσουν την Αιτήτρια με καταβολή χρηματικής αποζημίωσης σε περίπτωση τυχόν επιτυχίας απαίτησης, 5) τα αιτητικά που καταγράφονται στην αίτηση δεν μπορούν να επιτύχουν καθότι είναι παράλογα, αντίθετα με την κοινή λογική και θα παραβιάσουν το δικαίωμα των Καθ’ ών η αίτηση 1,2 για απόλαυση της περιουσίας και ακίνητης ιδιοκτησίας τους.
Με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση επαναλαμβάνονται οι λόγοι ένστασης.
Την ένορκη δήλωση ορκίζεται ο εργολάβος των Καθ’ ών η αίτηση 1,2. Ως τεκμήριο 1 επισυνάπτει απόφαση του δικαστηρίου στην αίτηση/ έφεση με αρ. 570/2016 με την οποία φαίνεται αυτή να απορρίφθηκε επικυρώνοντας ουσιαστικά την απόφαση του διευθυντή κτηματολογίου όπου φαίνεται ότι το κόκκινο μέρος του σχεδιαγράμματος Τεκμήριο Β της ένορκης δήλωσης της Αιτήτριας ανήκει στους Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2.
Αναφέρει ότι δεν ακούμπησαν οι εργολάβοι τον τοίχο που χωρίζει τα δυο οικόπεδα ενώ υπήρχε η εκκρεμοδικία της απόφασης του δικαστηρίου της αίτησης/έφεσης.
Εξήγησε ότι οι εργασίες που έγιναν στο οικόπεδο δεν έχουν σχέση με τον τοίχο απλώς πίσω απ’ αυτόν τοποθέτησαν σωλήνες και υλικά τα οποία θα χρησιμοποιήσουν για τις εργασίες τους για την ανέγερση της κατοικίας. Ούτε έριξαν ούτε αφαίρεσαν πέτρες ούτε στο κόκκινο μέρος ούτε στο κίτρινο μέρος του τοίχου ούτε άνοιξαν τρύπα στα θεμέλια του. Δεν προέβησαν σε εργασίες με σκοπό την κατάρρευση του τοίχου.
Συμπληρωματική ένορκη δήλωση εκ μέρους της Αιτήτριας καταχωρήθηκε την 22/04/2024.
Μέσω της ένορκης δήλωσης η Αιτήτρια εξηγεί ότι όταν καταχωρήθηκε η Αίτηση δεν είχε εκδοθεί ακόμη η απόφαση του δικαστηρίου την οποία εφεσίβαλε. Επίσης ως αναφέρει ο τοίχος είναι διατηρητέος και κατάθεσε το τεκμήριο 2. Επίσης ως τεκμήριο 3 κατάθεσε βεβαίωση από κάποιον Βαρνάβα Λουκά πολιτικό μηχανικό όποιος επιθεώρησε την κατάσταση του τοίχου και συνέταξε βεβαίωση.
Συμπληρωματική ένορκη δήλωση εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 καταχωρήθηκε την 29/04/2024. Έχουν επισυναφθεί ως τεκμήρια 1 και 2 φωτογραφίες που έχουν ληφθεί πριν την έναρξη των εργασιών στο τεμάχιο των Καθ’ ών η αίτηση 1,2 αλλά και φωτογραφίες με ημερομηνία 24 / 04 / 2024. Σύμφωνα με τον ενόρκως δηλούντα δεν έγινε καμία εργασία επί του τοίχου, ούτε επέμβαση. Αναφέρει επίσης ότι ο τοίχος είναι ετοιμόρροπος και σε άθλια κατάσταση λόγω της παλαιότητας του.
Η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκε με βάση τους νέους κανονισμούς πολιτικής δικονομίας οι οποίοι τέθηκαν σε εφαρμογή την 1η Σεπτεμβρίου 2023. Η αναφορά γίνεται με σκοπό να εξηγηθεί ότι μέσω της νέας διαδικασίας δόθηκε η δυνατότητα στους διαδίκους εάν επιθυμούσαν να υποβάλουν συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις ή και το δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για να την αντεξέταση ενόρκως δηλούντα. Εξαρχής αναφέρω ότι εν προκειμένω οι διάδικοι πρόβηκαν σε καταχώρηση συμπληρωματικών ένορκων δηλώσεων αλλά δεν αιτήθηκαν την αντεξέταση οιουδήποτε εκ των ενόρκων δηλούντων. Η ακρόαση της Αίτησης λοιπόν έγινε με βάση το περιεχόμενο των ένορκων δηλώσεων που συνοδεύουν την Αίτηση και ένσταση αντίστοιχα. Επισημαίνω ότι η ακρόαση ολοκληρώθηκε με την καταχώριση από κάθε διάδικο γραπτής αγόρευσης. Έχω μελετήσει όσα ανέφεραν στις αγορεύσεις τους οι συνήγοροι των δύο πλευρών καθώς και τις πηγές και νομολογία στην οποία παρέπεμψαν.
Υπάρχουν αμφισβητούμενα γεγονότα εν προκειμένω αυτό όμως που προκύπτει αβίαστα και δεν αμφισβητείται είναι ότι οι Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 είναι οι ιδιοκτήτες του τεμαχίου 107 στον οποίο ανήκει και ο επίδικος τοίχος και χρωματίζεται με κόκκινο χρώμα στο Τεκμήριο Β που επισύναψε με την ένορκη δήλωση της ημερομηνίας 02/02/2024 η Αιτήτρια. Οι Καθ’ ών η Αίτηση αγόρασαν το τεμάχιο 107 και θα ανεγείρουν κατοικία σ’ αυτό. Ως φαίνεται η Αιτήτρια στο ίδιο σχέδιο είναι ιδιοκτήτρια του εξωτερικού μέρους του τοίχου που είναι χρωματισμένο με κίτρινο χρώμα. Παρόλο επίσης που η Αιτήτρια αμφισβητεί την απόφαση του Δικαστηρίου που εκδόθηκε την 15/02/2024 στα πλαίσια της αίτησης/έφεσης αρ. 570/2016 η εν λόγω απόφαση επικύρωσε την απόφαση του διευθυντή Κτηματολογίου όπου καθόρισε ότι στο τεμάχιο 107 των Καθ’ ών η Αίτηση ανήκει το μέρος που χρωματίστηκε με κόκκινο χρώμα στο Τεκμήριο Β και όχι στην Αιτήτρια. Η Αιτήτρια εφεσίβαλε την απόφαση του Δικαστηρίου. Ο επίδικος τοίχος ως αναφέρει η Αιτήτρια κτίστηκε πριν από 90 χρόνια και βρίσκεται στο σύνορο των δύο τεμαχίων (Αιτήτριας και Καθ’ ών η Αίτηση) και διαχωρίζει αυτά.
Υπάρχουν διαστάσεις θέσεων ως προς το εάν έγινε επέμβαση επί του επίδικου τοίχου ή εάν πρόβηκαν οι εργολάβοι που διόρισαν οι Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 σε οιονδήποτε εργασίες επ΄ αυτόν ή υπό αυτόν. Η διαδικασία έκδοσης ενδιάμεσων διαταγμάτων δεν προσφέρεται για την αξιολόγηση εις βάθος αντικρουόμενης μαρτυρίας ώστε να καταλήξει το Δικαστήριο σε ευρήματα για αμφισβητούμενα γεγονότα. Η μαρτυρία που παρουσιάζεται εκατέρωθεν προσεγγίζεται και εξετάζεται μόνο στο βαθμό που είναι απαραίτητο για τα προς απόφαση ζητήματα.
Η υπο κρίση Αίτηση ουσιαστικά στηρίζεται στο άρθρο 32 του περί δικαστηρίων νόμου 14/60 (στο εξής « ως του νόμου»). Επίσης ως αναφέρθηκε ανωτέρω η Αίτηση καταχωρήθηκε στα πλαίσια του μέρους 25.2 των νέων κανονισμών πολιτικής δικονομίας 2023, ήτοι πριν την έγερση απαίτησης. Ως αναφέρεται στο μέρος 25.2 των κανονισμών του 2023:
25.2. Χρόνος έκδοσης διατάγματος για ενδιάμεση θεραπεία
(1) Διάταγμα για ενδιάμεση θεραπεία μπορεί να εκδοθεί σε οποιοδήποτε χρόνο περιλαμβανομένου του χρόνου:
(α) πριν από την καταχώριση απαίτησης· και
(β) μετά την έκδοση απόφασης.
(2) Ωστόσο:
(α) η παράγραφος (1) τελεί υπό την επιφύλαξη οποιασδήποτε άλλης πρόνοιας σε κανονισμό ή νομοθεσία η οποία προνοεί διαφορετικά·
(β) το δικαστήριο δύναται να χορηγήσει ενδιάμεση θεραπεία πριν από την καταχώριση απαίτησης μόνο αν:
(i) το θέμα είναι επείγον· ή
(ii) υφίστανται άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις.
Συνεπώς το Δικαστήριο θα πρέπει να εξετάσει κατά πόσο πληρούνται οι δύο δικονομικές προϋποθέσεις που ορίζονται στο μέρος 25.2 (β) η πλήρωση των οποίων επιτρέπει την έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος πριν την απαίτηση.
Το «επείγον» αναφορικά με την προϋπόθεση που ορίζεται στο Μέρος 25.2(β) (i) των νέων Κανονισμών του έτους 2023 είναι ζήτημα που πρέπει να εξετάζεται κάθε φορά με τα δεδομένα της υπόθεσης ως είχαν τεθεί κατά το χρόνο καταχώρησης της Αίτησης περί την 02/02/2024, τη φύση της διαφοράς αλλά και, τη φύση της θεραπείας που ζητείται. Επίσης συναρτάται και με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις που μπορεί να έχει η έκδοση διατάγματος σε περίπτωση που η θεραπεία χορηγηθεί πριν την καταχώρηση απαίτησης. Επείγον κατά το χρόνο που καταχωρήθηκε η αίτηση δεν κρίθηκε ότι συνέτρεχε το επείγον ή κάποια επείγουσα κατάσταση γεγονός που ουσιαστικά αποδέχθηκε η Αιτήτρια. Δε διαπιστώνω όμως να υπήρχε ή να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη περίσταση ώστε να αναζητηθεί θεραπεία πριν την καταχώρηση απαίτησης. Υπενθυμίζω ότι η Αιτήτρια δεν είναι ιδιοκτήτρια του επίδικου τοίχου αλλά μόνο κάποιου μέρους αυτού και δη ως φαίνεται από το Τεκμήριο Β που η ίδια κατάθεσε στην ένορκη δήλωση της ημερομηνίας 02/02/2024 είναι ιδιοκτήτρια του εξωτερικού μέρους του τοίχου που χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα. Την 02/02/2024 η Αιτήτρια όταν καταχώρησε την Αίτηση ανάφερε μεταξύ άλλων ως ιδιαίτερη περίσταση ότι ελκούσε δικαιώματα για την κυριότητα του τοίχου και ότι ανάμενε την έκδοση απόφασης άλλου Δικαστηρίου εφόσον είχε προσβάλει την απόφαση του Διευθυντή Κτηματολογίου. Στη συνέχεια και δη στις 15/02/2024 εκδόθηκε απόφαση Δικαστηρίου με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση του Διευθυντή Κτηματολογίου και δη ότι δεν ανήκει ο επίδικος τοίχος στην Αιτήτρια εκτός ενός μικρού μέρους αυτού στο εξωτερικό της σύνορο. Το γεγονός ότι καταχώρησε έφεση επί της απόφασης δεν δημιουργεί ιδιαίτερη περίσταση ούτε η καταχώρηση έφεσης αναστέλλει την απόφαση του Δικαστηρίου η οποία επικύρωσε την απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου. Δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου τι το ιδιαίτερο παρουσίαζε αυτή η περίπτωση ώστε να συνηγορεί υπέρ της θέσης ότι κατ’ εξαίρεση θα πρέπει η Αίτηση να καταχωρηθεί πριν την καταχώρηση απαίτησης ή ότι υφίστανται ιδιαίτερες περιστάσεις ώστε να εκδοθεί διάταγμα πριν την Απαίτηση. Τα όσα επίσης τέθηκαν προς υποστήριξη της θέσης της Αιτήτριας ως προς το ότι συνέτρεχαν ιδιαίτερες περιστάσεις που να δικαιολογούσαν την καταχώρηση αίτησης εκτός Απαίτησης δεν αποτελούν ιδιαίτερη περίσταση παρά μόνο θέσεις που εξετάζονται στα πλαίσια εξέτασης των προϋποθέσεων του άρθρου 32 του Νόμου 14/60. Η Αιτήτρια κατά το χρόνο καταχώρησης της Αίτησης είχε αναφέρει γενικά ότι ο τοίχος είναι διατηρητέος, ότι υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης, ότι επιθυμεί την προφύλαξη της περιουσίας της. Οι πιο πάνω θέσεις εξετάζονται με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 32 του Νόμου 14/60 και δεν είναι ικανές να περιλάβουν την υπό κρίση Αίτηση στις κατ΄ εξαίρεση περιπτώσεις που καταχωρούνται χωρίς να υπάρχει απαίτηση. Κατά συνέπεια δεν έπρεπε να καταχωρηθεί η Αίτηση πριν την καταχώρηση σχετικής απαίτησης εφόσον δε συντρέχουν οι δύο δικονομικές προϋποθέσεις ώστε να επιβάλλεται να εκδοθεί διάταγμα πριν την απαίτηση.
Επισημαίνω επίσης ότι το γεγονός ότι από το Φεβρουάριο μέχρι σήμερα δεν καταχώρησε η Αιτήτρια απαίτηση ώστε να προωθήσει τις απαιτήσεις της αποδυναμώνει τη θέση της ότι υπήρχε «επείγουσα» επαπειλούμενη κατάσταση στην ιδιοκτησία της.
Παρά την κατάληξη όμως ότι δεν έπρεπε να καταχωρηθεί η Αίτηση πριν την καταχώρηση Απαίτησης και δη ότι κατά συνέπεια δε συντρέχουν οι δύο δικονομικές προϋποθέσεις για να εκδοθεί διάταγμα πριν την απαίτηση, προχωρώ να εξετάσω τη συνδρομή των προϋποθέσεων του άρθρου 32 του Νόμου 14/60.
Το άρθρο 32 λοιπόν του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 καθορίζει τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται για την έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Οι τρεις βασικές προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου για την έκδοση προσωρινού διατάγματος, υιοθετήθηκαν στην Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557 αλλά επαναλήφθηκαν σε σωρεία άλλων αποφάσεων:
(α) η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
(β) η ύπαρξη ορατής πιθανότητας επιτυχίας (δηλαδή πιθανότητας η Ενάγουσα να δικαιούται σε θεραπεία), και
(γ) ότι, εκτός αν εκδοθεί το διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.
Οι τρεις πιο πάνω προϋποθέσεις έτυχαν ερμηνείας σε πλειάδα αποφάσεις. Ως αναφέρεται στην απόφαση Κοζάκου κ.α. ν. Νικολάου Π.Ε. Ε127/13, ημερομηνίας 13 Ιουνίου 2019:
«[...] Εν τέλει, η εξέταση στο στάδιο αναζήτησης προσωρινού διατάγματος της πρώτης προϋπόθεσης του άρθρου 32 περιορίζεται στη δύναμη των δικογράφων και στα όσα αντικειμενικά προκύπτουν από αυτά [...] Η πιθανότητα επιτυχίας, η δεύτερη δηλαδή προϋπόθεση του άρθρου 32, χαρακτηρίζεται ως το «πρωταρχικό κριτήριο» και το Δικαστήριο προχωρά στην εξέτασή του στην περίπτωση και μόνο όπου έχει ικανοποιηθεί ότι συντρέχει το πρώτο κριτήριο του εν λόγω άρθρου. Η υπόθεση Odysseos (ανωτέρω), ερμηνεύοντας το υπό αναφορά κριτήριο, καθόρισε ότι στο πλαίσιο της νομοθετικής διάταξης του άρθρου 32, δεν θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αποδεικτική ισχύ της υπόθεσης του Ενάγοντα. Το επίπεδο του αποδεικτικού εμποδίου το οποίο απαιτείται να υπερπηδήσει ο Ενάγοντας συνίσταται στην τεκμηρίωση «μιας πιθανότητας» επιτυχίας. Κάτι δηλαδή περισσότερο από μια απλή δυνατότητα, αλλά και πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, το επίπεδο δηλαδή απόδειξης που απαιτείται για πολιτική αγωγή. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι επιθυμητό το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε βάθος στα επίδικα θέματα σε αυτό το πρόωρο στάδιο. Όπως κατ' επανάληψη λέχθηκε, η άσκηση κρίσης επί σοβαρών και περίπλοκων ζητημάτων στα πλαίσια αίτησης για παρεμπίπτον διάταγμα δεν ενδείκνυται, αρχή η οποία θα πρέπει να τηρείται με ευλάβεια. Η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) σχετίζεται με τη δυνατότητα απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με μια πιο ευρεία αντίκρυση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει δικαστική θεραπεία [...] Εν τέλει, η αδυναμία στην απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο συναρτάται από το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, υπό την αίρεση πάντα ότι δεν αρκούν γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί προς τεκμηρίωση και ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης, αλλά αιτιολόγηση με σαφή και θετική μαρτυρία. Με δεδομένη την πλήρωση των τριών κριτηρίων του άρθρου 32(1), υπεισέρχεται στην όλη εικόνα το ζήτημα της εξέτασης του πιο σημαντικού ίσως παράγοντα στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων, ήτοι, η ευρεία διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο από το πιο πάνω άρθρο να εκδίδει διατάγματα στις περιπτώσεις όπου κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι «δίκαιον ή πρόσφορον».»
Αναφορικά με την 1η προϋπόθεση του άρθρου 32(1) του νόμου, σύμφωνα με τη νομολογία (η οποία προηγείται της θέσπισης των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας 2023) το Δικαστήριο ανατρέχει στα δικόγραφα για να αποφασίσει κατά πόσο αποκαλύπτεται καλή βάση αγωγής. Εν προκειμένω η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκε χωρίς να υπάρχει Απαίτηση. Εφόσον η δικονομία μας επιτρέπει την καταχώρηση Αίτησης πριν την Απαίτηση είναι ανορθόδοξο να εμποδίζεται η εξέταση της 1ης προϋπόθεσης σε περίπτωση καταχώρησης αίτησης για ενδιάμεση θεραπεία με βάση το άρθρο 32 του νόμου. Επισημαίνω ότι δεν καταργήθηκε η δυνατότητα καταχώρησης αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος με βάση το άρθρο 32 του νόμου απλώς δόθηκε η δυνατότητα καταχώρηση αίτησης και χορήγησης ενδιάμεσης θεραπείας ακόμα και έκδοση προσωρινού διατάγματος στα πλαίσια αίτησης πριν την καταχώρηση απαίτησης.
Συνεπώς, η προσέγγιση της νομολογίας σε σχέση με την 1η προϋπόθεση πρέπει να προσαρμοστεί αναλόγως. Προχωρώ λοιπόν να εξετάσω την πρώτη προϋπόθεση με βάση τη μαρτυρία της Αιτήτριας.
Η αιτήτρια αιτείται όπως απαγορευθεί στους Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 και στους νόμιμους εκπροσώπους αυτών από του να επεμβαίνουν ή να προβαίνουν σε πράξεις που δυνατόν να προκαλέσουν τη χειροτέρευση της κατάστασης ή πρόβλημα στη στατικότητα του επίδικου τοίχου και τους εξωτερικού μέρους της κατοικίας της. Ως αναφέρεται είναι παραδεκτό ότι η ίδια δεν είναι ιδιοκτήτρια του επίδικου τοίχου που χρωματίζεται με κόκκινο χρώμα στο Τεκμήριο Β που η ίδια κατάθεσε μέσω της ένορκης δήλωσης της ημερομηνίας 02/02/2024 παρά μόνο μικρού μέρους αυτού και δη του εξωτερικού μέρους του τοίχου που χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα. Συστατικό στοιχείο του αδικήματος της παράνομης επέμβασης είναι η εκ μέρους του ενάγοντα νόμιμη κατοχή του χώρου επί του οποίου γίνεται η παράνομη επέμβαση. Στρεφόμενη στην παρούσα υπόθεση διαπιστώνω ότι η Αιτήτρια δεν είναι ιδιοκτήτρια ούτε κάτοχος του επίδικου τοίχου (που σημειώνεται με κόκκινο χρώμα στο Τεκμήριο Β με εξαίρεση το εξωτερικό μέρος του τοίχου ως εξηγείται πιο πάνω). Αυτό συνεπάγεται ότι η Αιτήτρια δεν έχει αγώγιμο δικαίωμα ώστε να ζητά θεραπείες για ισχυριζόμενη επέμβαση στον τοίχο και δη στο μέρος της ακίνητης ιδιοκτησίας των Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 που χρωματίζεται με κόκκινο χρώμα στο Τεκμήριο Β που κατάθεσε η Αιτήτρια με την Αίτηση.
Σύμφωνα με την απόφαση Γεώργιος Λάμπρου ν Ελένη Κεφάλα, Π.Ε. 10197, ημερ. 25.9.00, για να υφίσταται παράνομη επέμβαση πρέπει να συντρέχουν τα ακόλουθα:
«Η παράνομη επέμβαση σε ακίνητη ιδιοκτησία είναι ουσιαστικά αδίκημα εναντίον της κατοχής και όχι της κυριότητας του ακινήτου..έστω και μικρός βαθμός κατοχής είναι αρκετός για να νομιμοποιεί τον ενάγοντα να εγείρει αγωγή εναντίον του εναγόμενου...η κατοχή (possession) σημαίνει πραγματική κατοχή (occupation) ή φυσικό έλεγχο της περιουσίας. Ο ιδιοκτήτης που δεν έχει κατοχή δεν μπορεί να ενάγει σε σχέση με παράνομη επέμβαση στην ιδιοκτησία του, με εξαίρεση την περίπτωση όπου υπάρχει πρόκληση ζημιάς στην περιουσία ή όπου η επέμβαση έχει νόμιμο χαρακτήρα».
Αναφορικά όμως με το εξωτερικό μέρους του τοίχου και δη το κίτρινο μέρος που χρωματίζεται στο Τεκμήριο Β της ένορκης δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, για τον περιορισμένο σκοπό της παρούσας διαδικασίας, μπορεί να λεχθεί ότι μόνο αναφορικά με το εξωτερικό μέρος του τοίχου που βρίσκεται στο τεμάχιο γης που ανήκει στην Αιτήτρια και το οποίο αυτή κατέχει νόμιμα, ότι έχει αγώγιμο δικαίωμα. Και αυτό ώστε να μην προκληθεί κάποια επέμβαση στο μέρος που ανήκει στην Αιτήτρια (κίτρινο μέρος του Τεκμηρίου Β) από ενδεχόμενες ενέργειες των Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 και/ή των νόμιμων αντιπροσώπων της στον επίδικο τοίχο που δυνατόν να επηρεάσουν τη στατικότητα και δη το μέρος του τοίχου που ανήκει στην Αιτήτρια. Συνεπώς θα μπορούσε να λεχθεί ότι αναφορικά με τη δική της ακίνητη ιδιοκτησία και δη σε συνάρτηση με το εξωτερικό μέρος του συνόρου του τεμαχίου της το οποίο κατέχει νόμιμα ότι φαίνεται να υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση.
Η διακρίβωση της πιθανότητας επιτυχίας ήτοι της δεύτερης προϋπόθεσης γίνεται με βάση την προσαχθείσα μαρτυρία η οποία πρέπει να αναφέρεται με ακρίβεια σε γεγονότα από τα οποία να καταδεικνύεται η ύπαρξη πιθανότητας (βλ. Ανδρέας Σάββα Κυτάλα κ.ά.v.Άννα Χρυσάνθου κ.ά(1996) 1 ΑΑΔ 253, 257-8). Όπως επίσης αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Laxiflora Holdings Ltd κ.α. ν Κώστα Ζερβού κ.α., πολιτικές εφέσεις Ε38/2021 και Ε42/2021, ημερομηνίας 12.2.2024: «Κατά την εξέταση της προϋπόθεσης αυτής γίνεται συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα, από πλευράς αιτητή, μαρτυρίας. Σταθμίζεται βέβαια και η αντίθετη εκδοχή του καθ' ου η αίτηση. Η υποκειμενική και εξαντλητική αξιολόγηση της μαρτυρίας, αλλά και η επιλογή εκδοχών και η εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά είναι αξιώματα που ανήκουν στην κυρίως δίκη. Αυτού λεχθέντος, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία, κάποια αποτίμηση της αποδεικτικής δύναμης της μαρτυρίας εκείνου που ζητά τη θεραπεία, θα πρέπει να γίνεται από το Δικαστήριο.»
Η Αιτήτρια εν προκειμένω δεν έχει εκθέσει γεγονότα στην ένορκη της δήλωση από τα οποία να φαίνεται ότι προκαλείται παρέμβαση σε περιουσία που νόμιμα κατέχει ήτοι ότι διεξάγονται έργα στο εξωτερικό μέρος του τοίχου που βρίσκεται στο τεμάχιο της (κίτρινο μέρος του Τεκμηρίου Β). Παράθεσε μόνο ως Τεκμήριο 3 στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση της ημερομηνίας 22/04/2024 έγγραφο υπό τύπο βεβαίωσης από κάποιο Λουκά Βαρνάβα Πολιτικό Μηχανικό ότι γενικά έγιναν επεμβάσεις στον επίδικο τοίχο και ότι έχει επηρεαστεί η στατικότητα γενικά του τοίχου με κίνδυνο να επηρεαστεί οποιοδήποτε μέρος αυτού. Εν προκειμένω χωρίς να υπεισέρχομαι σε θέματα ουσίας κρίνω ότι υπάρχει, πάντοτε με βάση το επίπεδο που η νομολογία ζητά στο στάδιο αυτό, κάποια πιθανότητα επιτυχίας αναφορικά με ενδεχόμενη παρέμβαση στη στατικότητα του τοίχου που δυνατον να επηρεάσει το μέρος του τοίχου που της ανήκει. Επαναλαμβάνω στο στάδιο αυτό το Δικαστήριο δεν προβαίνει σε αξιολόγηση μαρτυρίας.
Αναφορικά με την 3η προϋπόθεση έχει τεθεί εκ μέρους της Αιτήτριας ότι εάν δεν εκδοθεί διάταγμα και γίνουν εργασίες ότι υπάρχει ο κίνδυνος κατάρρευσης του τοίχου και ότι θα απωλέσει την περιουσία της. Ισχυρίστηκε ότι ο τοίχος είναι διατηρητέος αλλά και ότι παρόλο που εκδόθηκε απόφαση στα πλαίσια της υπόθεσης αρ. 570/2016 με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση του Διευθυντή Κτηματολογίου ότι η συνοριακή διαφορά, δεν επιλύθηκε το θέμα σε τελικό βαθμό. Ως τέθηκε επίσης από τη συνήγορο της εάν καταρρεύσει ο τοίχος με ενέργειες των Καθ’ ών η Αίτηση η έφεση θα καταστεί άνευ αντικειμένου. Η ευπαίδευτη συνήγορος εκ μέρους της Αιτήτριας επιπλέον αναφέρει ότι η Αιτήτρια δεν επιθυμεί την κατεδάφιση του τοίχου και δεν αντιλαμβάνεται γιατί το δικαίωμα των Καθ’ ών η Αίτηση να έχει περισσότερη σημασία από αυτό της Αιτήτριας στην οποία ανήκει μέρος του τοίχου. Αιτείται την προστασία του τοίχου.
Πρωτίστως είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι το γεγονός ότι εκδόθηκε μια απόφαση η οποία επικυρώνει το ιδιοκτησιακό καθεστώς στον επίδικο τοίχο με την οποία δε συμφωνεί η Αιτήτρια και έχει καταχωρήσει έφεση εναντίον αυτής της απόφασης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι τυχόν μη έκδοση διατάγματος μέσω της παρούσας διαδικασίας εκκρεμούσης της έφεσης, ότι είναι δυνατόν να προκαλέσει σ’ αυτήν ανεπανόρθωτη βλάβη ως προνοείται στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου. Η Αιτήτρια μεταξύ άλλων συνδέει την «ανεπανόρθωτη βλάβη» με το γεγονός ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς δε κρίθηκε σε 2ο βαθμό. Η παρούσα διαδικασία δεν αποτελεί μέσο όμως για αναστολή εκτέλεση της απόφασης που εκδόθηκε στα πλαίσια της αίτησης έφεσης αρ. 570/2016. Αν θα καταστεί η έφεση άνευ αντικειμένου επίσης αυτό δεν είναι θέμα που εξετάζεται με την παρούσα.
Σημειώνω ότι εν προκειμένω δεν τέθηκε από τους Καθ’ ών η Αίτηση πρόθεση για κατεδάφιση του τοίχου που τους ανήκει πόσο μάλλον του μέρους που ανήκει στην Αιτήτρια. Οι Καθ’ ών η Αίτηση ως αναφέρθηκε και δεν αμφισβητήθηκε έχουν πρόθεση να ανεγείρουν κατοικία στο τεμάχιο τους αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να προβούν σε εξωτερικές εργασίες σ’ αυτό. Εν πάση περίπτωση το ενδεχόμενο πρόκλησης βλάβης στο εξωτερικό μέρος του τοίχου δεν αποκλείει την επιδίκαση αποζημιώσεων ως θεραπεία για αποκατάσταση ενδεχόμενης ζημιάς. Η Αιτήτρια γενικά και αόριστα υποστήριξε ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά λόγω καταστροφής της περιουσίας της. Δεν έχω ικανοποιηθεί όμως ότι θα υποστεί η Αιτήτρια ανεπανόρθωτη ζημιά εάν δεν εκδοθεί το διάταγμα που να μη δύναται να αποζημιωθεί καταλλήλως.
Γενικά και αόριστα πρόβηκε η Αιτήτρια σε αναφορά περί του ότι ο επίδικος τοίχος είναι διατηρητέος. Ουδεμία μαρτυρία παρουσίασε παρά μόνο ένα έγγραφο (Τεκμήριο 2 συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης ημερ. 22/04/2024) που πράγματι δεικνύει ότι η οικοδομή στο τεμάχιο 108 στον Άγιο Ανδρέα φ/σχ XXI/46.2.III είναι διατηρητέα. Δε γίνεται αναφορά σε τοίχο ούτε ότι στην οικοδομή περιλαμβάνεται και μέρος του τοίχου που συνορεύει με το τεμάχιο 107. Εν πάση περίπτωση ο επίδικος τοίχος (εκτός του μέρους που χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα στο Τεκμήριο Β) ανήκει στους Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 οι οποίοι αρνούνται ότι αυτός είναι διατηρητέος. Ακόμη όμως και διατηρητέος να είναι ο τοίχος δεν εξήγησε η Αιτήτρια πως θα υποστεί η ίδια ανεπανόρθωτη βλάβη ή εάν σε περίπτωση πρόκλησης κάποιας ζημιάς στον τοίχο το ανεπανόρθωτο επανακατασκευής του. Οι ισχυρισμοί της παρέμειναν μετέωροι και τέθηκαν αόριστα.
Έχει επικρατήσει στη νομολογία, ζημιά να μην θεωρείται ανεπανόρθωτη εάν μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα, εκτός εάν συντρέχουν άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις Karydas Taxi Services Ltd v Komodikis (1975) 1 ΑΑΔ 330. Επισημαίνω ότι τέτοιες ιδιαίτερες περιστάσεις δεν έχουν καταδειχθεί. Οι Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 επιπροσθέτως μέσω του ενόρκως δηλούντα δήλωσαν φερέγγυοι και έτοιμοι να καλύψουν τυχόν ζημιά προκληθεί στην Αιτήτρια γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε.
Δεν έχω ικανοποιηθεί λοιπόν ότι πληρείται η 3η προϋπόθεση. Τυχόν ζημιά που δυνατόν προκληθεί στο μέρος της ακίνητης ιδιοκτησίας που κατέχει η Αιτήτρια είναι αποτιμητή σε χρήμα.
Για σκοπούς πληρότητας αναφέρω ότι παρόλο που θα απέρριπτα την Αίτηση λόγω μη συνδρομής των προϋποθέσεων που ορίζει το άρθρο 32 του Νόμου 14/60, σε κάθε περίπτωση θα την απέρριπτα και για το λόγο ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας γέρνει υπέρ των Καθ’ ών η Αίτηση και όχι υπέρ της Αιτήτριας. Παραπέμπω στην απόφαση BACARDI CO LTD ν. VINCO LTD, (1996) 1 ΑΑΔ 788) όπου αναφέρθηκε ότι το Δικαστήριο αναφορικά με το ισοζύγιο της ευχέρειας θα πρέπει ουσιαστικά να ισοζυγίσει τον κίνδυνο αδικίας αν φανεί ότι η απόφαση του που δόθηκε στο ενδιάμεσο στάδιο ήταν εσφαλμένη.
Οι Καθ’ ών η Αίτηση είναι οι ιδιοκτήτες του επίδικου τοίχου εκτός ενός μικρού μέρους στην εξωτερική πλευρά. Οι Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 θα ανεγείρουν οικία για την οποία δαπάνησαν χρήματα και θα δαπανήσουν ποσά πέραν των ευρώ 800.0000 ως αναφέρθηκε. Ήδη καθυστέρησαν τις εργασίες από το Μάρτιο 2023 και εάν παρεμποδιστούν να προχωρήσουν σε εργασίες εξωτερικές επί του τεμαχίου τους κρίνω ότι αυτό θα προκαλούσε αδικία στην πλευρά των Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2. Αντιθέτως η μη έκδοση κάποιου διατάγματος θεωρώ ενέχει τους λιγότερους κινδύνους. Υπενθυμίζω ότι ο τοίχος τους ανήκει. Βρίσκεται στο τεμάχιο τους. Η ενδεχόμενη έκδοση διατάγματος ενδεχομένως να δυσκόλευε τη δυνατότητα ανέγερσης της οικίας εφόσον ως αναφέρθηκε πρωτίστως πρέπει να γίνουν εργασίες στους εξωτερικούς χώρους.
Εν πάση περίπτωση ως αναφέρθηκε η Αιτήτρια θα μπορούσε να αποζημιωθεί με επιδίκαση αποζημιώσεων σε περίπτωση ενδεχόμενης ζημιάς από τυχόν ενέργειες των Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 στον τοίχο τους.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω είναι ξεκάθαρο ότι η τύχη της υπό κρίση Αίτησης είναι προδιαγραμμένη. Η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των Καθ’ ών η Αίτηση 1 και 2 και εναντίον της Αιτήτριας για το ποσό των €1.842,00 πλέον νόμιμο τόκο από σήμερα πλέον Φ.Π.Α. πλέον το ποσό των €50 πραγματικά έξοδα. Το ποσό των εξόδων καθορίστηκε από το Δικαστήριο με συνοπτικό υπολογισμό στη βάση της Δ.39.7 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023. Με οδηγίες του Δικαστηρίου εκατέρωθεν των διαδίκων καταχώρησαν συνοπτικούς καταλόγους εξόδων.
(Υπ.).......................................
Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής