ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ-Α ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 236/2024
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ενάγοντας/Αιτητής
και
ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΑΚΗ ΑΡΧΗ ΚΥΠΡΟΥ
Εναγόμενης/Καθ’ής η Αίτηση
Αίτηση ημ. 11/03/2024 για προσωρινά διατάγματα
Ημερομηνία: 22 Ioυλίου 2024
Για τον Αιτητή κος Μούσκος
Για Εναγόμενη κκ Χρίστος Μ. Τριανταφυλλίδης
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
O Aιτητής με την υπό την ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή αξιώνει μεταξύ άλλων ακύρωση της πειθαρχικής καταδίκης της Ιπποδρομιακής Αρχής Κύπρου (Cyprus Turf Club) ημερομηνίας 05/03/2024 (στο εξής ως «η απόφαση») καθότι κατά τη θέση του Αιτητή παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και/ή οι κανονισμοί του Ιπποδρομιακού Κώδικα αλλά γενικές και ειδικές αποζημιώσεις δια υλικές ζημιές και βλάβες και/ή απώλειες τις οποίες ο Ενάγων υπέστη συνέπεια της απόφασης. Η υπό κρίση Απαίτηση καταχωρήθηκε στα πλαίσια εφαρμογής των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του έτους 2023.
Με την υπό κρίση Αίτηση (στο εξής « η Αίτηση») ζητείται η έκδοση απαγορευτικών και προστακτικών διαταγμάτων αναφορικά με την απόφαση της Καθ’ ής η αίτηση.
Συγκεκριμένα ζητούνται διατάγματα αναστολής της καταδικαστικής απόφασης αλλά και διάταγμα που να απαγορεύεται στην Καθ΄ ής η Αίτηση και στους αντιπροσώπους αυτής από το να αποκαλύψουν ή να χρησιμοποιήσουν ή να διαβιβάσουν μέσω οποιουδήποτε άλλου προσώπου προς οποιοδήποτε πρόσωπο οποιαδήποτε πληροφορία στοιχείο η έγγραφο σχετικά με την παρούσα αίτηση ως επίσης σχετικά και με την ένορκη δήλωση ή τεκμήρια και οποιονδήποτε αντιγράφων τους που θα περιέλθουν στην κατοχή τους. Επίσης ζητείται διάταγμα το οποίο να διατάζει την Καθ’ ής η Αίτηση και τους αντιπροσώπους αυτής να εκτελέσουν και να ενεργήσουν συμφώνως της απόφασης ως ήθελε το Δικαστήριο θεωρήσει δίκαιο και εύλογο.
Σύμφωνα με τον Αιτητή είναι εγκεκριμένος αδειούχος προπονητής άλογων. Έχει υπό την προπόνηση και επίβλεψη του 2 άλογα τα οποία προπονεί για να λαμβάνουν μέρος σε ιπποδρομίες. Μεταξύ των ημερομηνιών 19/04/2023 και 17/12/2023 του υποβλήθηκαν σε πέντε ιπποδρομιακές συναντήσεις ποινές προστίμου αλλά και αναστολή της άδειας του ως προπονητής. Ως τεκμήριο 1 καταχώρησε τις εφέσεις που υπέβαλε εναντίον των ποινών προστίμου που επιβλήθηκαν. Ζήτησε μέσω του δικηγόρου του το μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης και τις καταθέσεις όλων των εμπλεκομένων. Σχετικά κατάθεσε τα Τεκμήρια 2,3. Μετά από αίτημα του για να του δοθεί περαιτέρω χρόνος για προετοιμασία των εφέσεων αυτές ορίστηκαν για ακρόαση στις 05/03/2024. Τη συγκεκριμένη μέρα ο Αιτητής παρουσίασε ως αναφέρει έντονη συμπτωματολογία της νόσου Covid. Υποβλήθηκε σε διαγνωστικό τεστ και ήταν θετικό. Ενόψει αυτής της κατάστασης ζήτησε αναβολή της ακρόασης μέσω του δικηγόρου του. Επίσης υποδείχθηκαν στην επιτροπή των εφόρων τα αποτελέσματα της εξέτασης rapid τεστ. Το αίτημα για αναβολή της ακρόασης απορρίφθηκε. Ο δικηγόρος του τότε αποσύρθηκε από την εκπροσώπηση του και η υπόθεση προχώρησε στην απουσία του με αποτέλεσμα να απορριφθούν όλες οι θέσεις χωρίς να ακουστεί. Του επιβλήθηκε συνολικά αναστολή της άδειας του άμεσα για 32 ιπποδρομιακές συναντήσεις που αντιστοιχούν σε 16 εβδομάδες αφού σε κάθε βδομάδα ως αναφέρει ο Αιτητής γίνονται δύο ιπποδρομιακές συναντήσεις. Περαιτέρω του υποβλήθηκαν πρόστιμα συνολικού ποσού ευρώ 10.80017,20σ. Ως Τεκμήριο 7 επισύναψε την εν λόγω απόφαση.
Του αναφέρθηκε επίσης από την Καθ’ ής η αίτηση ότι θα γίνονταν διευθετήσεις ώστε τα άλογα του να μη στερηθούν το δικαίωμα συμμετοχής στις ιπποδρομίες που θα ακολουθούσαν νοουμένου ότι θα εγγράφονταν υπό την φροντίδα και επίβλεψη άλλου προπονητή.
Το γεγονός αυτό δε το βοηθά ούτε τον εξυπηρετεί ως αναφέρει. Θεωρεί ότι η αλλαγή προπονητή και η αλλαγή στις συνήθειες του αλόγου οδηγεί στην μείωση απόδοσης του στις ιπποδρομίες. Επίσης μετά από τις 20 Απριλίου 2023 όταν επιβλήθηκε ποινή αναστολής της άδειας για 12 ιπποδρομιακές συναντήσεις και πρόστιμο αντιμετωπίζει από τους ελλανοδίκες μια επιθετική συμπεριφορά προς το πρόσωπό του λόγω των διαφόρων ποινών που του επιβλήθηκαν. Έξι ιδιοκτήτες αλόγων έφυγαν. Επίσης πούλησε δικά του άλογα για να μπορέσει να εξασφαλίσει τα έξοδα του. Για 16 εβδομάδες δεν θα έχει κάποιον πελάτη αφού τον έχουν αποκλείσει και ταυτόχρονα θα πρέπει να πληρώσει και τα προστίματα που έχουν επιβληθεί. Επιπλέον θα πρέπει να πληρώνει κι άλλον προπονητή ο όποιος θα έχει τα άλογα του κάτω από την φροντίδα του. Έχει υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά το ύψος της οποίας ανέρχεται περίπου σε ευρώ 40.000 για τους πιο πάνω λογούς ζητά την έκδοση των διαταγμάτων.
Η Καθ’ ής η Αίτηση καταχώρησε ένσταση στην υπό κρίση αίτηση η οποία αποτελείται από 10 λόγους ένστασης. Οι λόγοι ένστασης συνοψίζονται στο α) ότι δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση οποιασδήποτε θεραπείας. Ειδικότερα ως προς τις προϋποθέσεις έκδοσης ενός προσωρινού διατάγματος συγκεκριμένα είναι θέση της εναγόμενης ότι δεν πληρείται η τρίτη προϋπόθεση, β) ότι δεν είναι δίκαιο ούτε εύλογο να προχωρήσει το δικαστήριο στην έκδοση διατάγματος, γ) ότι η αίτηση είναι πρόωρη και δεν επιτρέπεται σε αυτό το στάδιο διαδικασίας όπου ακόμα δεν καταχωρήθηκε υπεράσπιση, δ) ότι αυτή είναι καταχρηστική καταπιεστική και συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, ε) ότι η αίτηση είναι παράτυπη και ότι ο Αιτητής απέκρυψε ουσιώδη γεγονότα από το δικαστήριο και δη ότι δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια.
Η ενόρκως δηλούσα ουσιαστικά υιοθετεί τους λόγους ένστασης. Ως Τεκμήριο 1 επισυνάπτει την απόφαση επιτροπής εφέσεων όπου φαίνονται οι ποινές που επιβλήθηκαν στον Αιτητή. Αναφορικά με τα όσα αναφέρει ο Αιτητής σε σχέση με ότι τα άλογα του δε συμμετέχουν στις ιπποδρομίες η ένορκος δηλούσα αναφέρει ότι η συμμετοχή των αλόγων επιτρέπεται σύμφωνα με σχετικό κανονισμό του ιπποδρομιακού κώδικα. Κατάθεσε προς τούτο το Τεκμήριο 2. Δηλαδή τα άλογα του δεν στερήθηκαν της δυνατότητας να συμμετέχουν σε αγώνες. Όσον αφορά τις οικονομικές απώλειες εάν αυτές αποδειχθούν θεωρεί ότι είναι αποτιμητές σε χρήμα.
Η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκε με βάση τους νέους κανονισμούς πολιτικής δικονομίας οι οποίοι τέθηκαν σε εφαρμογή την 1η Σεπτεμβρίου 2023. Η αναφορά γίνεται με σκοπό να εξηγηθεί ότι μέσω της νέας διαδικασίας δόθηκε η δυνατότητα στους διαδίκους εάν επιθυμούσαν να υποβάλουν συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις ή και το δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για να την εξέταση ένορκος δηλούντα. Εξαρχής αναφέρω ότι εν προκειμένω οι διάδικοι δε πρόβηκαν σε καταχώρηση οιασδήποτε συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης ούτε αιτήθηκαν την αντεξέταση οιουσδήποτε των ενόρκων δηλούντων. Η ακρόαση της Αίτησης λοιπόν έγινε με βάση το περιεχόμενο των ένορκων δηλώσεων που συνοδεύουν την Αίτηση και ένσταση αντίστοιχα. Επισημαίνω ότι ακρόαση ολοκληρώθηκε με την καταχώριση από κάθε διάδικο γραπτής αγόρευσης.
Η εν λόγω Αίτηση στηρίζεται ουσιαστικά στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60. Παρόλο που η Αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς με αίτημα όπως εξεταστεί σε κατεπείγουσα βάση εν τέλει κατέστη δια κλήσεως. Με την παρούσα λοιπόν δε θα εξεταστεί το στοιχείο του κατεπείγοντος.
Είναι γνωστές οι νομολογιακές αρχές για την έκδοση προσωρινών απαγορευτικών και/ή προστακτικών διαταγμάτων.
Οι τρεις βασικές προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 για την έκδοση προσωρινού διατάγματος, όπως υιοθετήθηκαν στην Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557 επαναλήφθηκαν σε σωρεία άλλων αποφάσεων είναι:
(α) η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
(β) η ύπαρξη ορατής πιθανότητας επιτυχίας (δηλαδή πιθανότητα ο Ενάγοντας να δικαιούται σε θεραπεία), και
(γ) ότι, εκτός αν εκδοθεί το διάταγμα, θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.
Οι τρεις πιο πάνω προϋποθέσεις έτυχαν ερμηνείας σε πλειάδα αποφάσεις. Ως αναφέρεται στην απόφαση Κοζάκου κ.α. ν. Νικολάου Π.Ε. Ε127/13, ημερομηνίας 13 Ιουνίου 2019:
«[...] Εν τέλει, η εξέταση στο στάδιο αναζήτησης προσωρινού διατάγματος της πρώτης προϋπόθεσης του άρθρου 32 περιορίζεται στη δύναμη των δικογράφων και στα όσα αντικειμενικά προκύπτουν από αυτά [...] Η πιθανότητα επιτυχίας, η δεύτερη δηλαδή προϋπόθεση του άρθρου 32, χαρακτηρίζεται ως το «πρωταρχικό κριτήριο» και το Δικαστήριο προχωρά στην εξέτασή του στην περίπτωση και μόνο όπου έχει ικανοποιηθεί ότι συντρέχει το πρώτο κριτήριο του εν λόγω άρθρου. Η υπόθεση Odysseos (ανωτέρω), ερμηνεύοντας το υπό αναφορά κριτήριο, καθόρισε ότι στο πλαίσιο της νομοθετικής διάταξης του άρθρου 32, δεν θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αποδεικτική ισχύ της υπόθεσης του Ενάγοντα. Το επίπεδο του αποδεικτικού εμποδίου το οποίο απαιτείται να υπερπηδήσει ο Ενάγοντας συνίσταται στην τεκμηρίωση «μιας πιθανότητας» επιτυχίας. Κάτι δηλαδή περισσότερο από μια απλή δυνατότητα, αλλά και πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, το επίπεδο δηλαδή απόδειξης που απαιτείται για πολιτική αγωγή. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι επιθυμητό το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε βάθος στα επίδικα θέματα σε αυτό το πρόωρο στάδιο. Όπως κατ' επανάληψη λέχθηκε, η άσκηση κρίσης επί σοβαρών και περίπλοκων ζητημάτων στα πλαίσια αίτησης για παρεμπίπτον διάταγμα δεν ενδείκνυται, αρχή η οποία θα πρέπει να τηρείται με ευλάβεια. Η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) σχετίζεται με τη δυνατότητα απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με μια πιο ευρεία αντίκρυση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει δικαστική θεραπεία [...] Εν τέλει, η αδυναμία στην απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο συναρτάται από το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, υπό την αίρεση πάντα ότι δεν αρκούν γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί προς τεκμηρίωση και ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης, αλλά αιτιολόγηση με σαφή και θετική μαρτυρία. Με δεδομένη την πλήρωση των τριών κριτηρίων του άρθρου 32(1), υπεισέρχεται στην όλη εικόνα το ζήτημα της εξέτασης του πιο σημαντικού ίσως παράγοντα στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων, ήτοι, η ευρεία διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο από το πιο πάνω άρθρο να εκδίδει διατάγματα στις περιπτώσεις όπου κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι «δίκαιον ή πρόσφορον».»
Εξετάζοντας εάν συντρέχουν οι τρεις πιο πάνω προϋποθέσεις στα πλαίσια της παρούσης επισημαίνω ότι με βάση τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει ότι αιτία αγωγής είναι η παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων του Αιτητή και δη το δικαίωμα του να ακουστεί και να προβάλει την Υπεράσπιση του σε πειθαρχική διαδικασία εναντίον του. Με βάση το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την Αίτηση αλλά και από το έντυπο απαίτησης κρίνω ότι η 1η προϋπόθεση πληρούται και δη φαίνεται να συντρέχει σοβαρό θέμα προς εκδίκαση.
Η διακρίβωση της πιθανότητας επιτυχίας ήτοι της δεύτερης προυπόθεσης γίνεται με βάση την προσαχθείσα μαρτυρία η οποία πρέπει να αναφέρεται με ακρίβεια σε γεγονότα από τα οποία να καταδεικνύεται η ύπαρξη πιθανότητας (βλ. Ανδρέας Σάββα Κυτάλα κ.ά.v.Άννα Χρυσάνθου κ.ά(1996) 1 ΑΑΔ 253, 257-8). Όπως επίσης αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Laxiflora Holdings Ltd κ.α. ν Κώστα Ζερβού κ.α., πολιτικές εφέσεις Ε38/2021 και Ε42/2021, ημερομηνίας 12.2.2024: «Κατά την εξέταση της προϋπόθεσης αυτής γίνεται συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα, από πλευράς αιτητή, μαρτυρίας. Σταθμίζεται βέβαια και η αντίθετη εκδοχή του καθ' ου η αίτηση. Η υποκειμενική και εξαντλητική αξιολόγηση της μαρτυρίας, αλλά και η επιλογή εκδοχών και η εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά είναι αξιώματα που ανήκουν στην κυρίως δίκη. Αυτού λεχθέντος, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία, κάποια αποτίμηση της αποδεικτικής δύναμης της μαρτυρίας εκείνου που ζητά τη θεραπεία, θα πρέπει να γίνεται από το Δικαστήριο.»
Εν προκειμένω χωρίς να υπεισέρχομαι σε θέματα ουσίας με βάση τα όσα έθεσε ενώπιον μου ο Αιτητής κρίνω ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο, πάντοτε με βάση το επίπεδο που η νομολογία ζητά στο στάδιο αυτό, ο Ενάγοντας να δικαιούται σε θεραπεία. Σταθμίζοντας επίσης τη θέση της Εναγόμενης-Καθ’ ής η Αίτηση διαπιστώνω ότι με βάση τα όσα προβάλλονται πάντα στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση ότι δεν «απαντά» στις θέσεις του Αιτητή ότι αυτός στερήθηκε του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης και/ή ότι δεν έχει ακουστεί.
Αναφορικά με την 3η προϋπόθεση ο Αιτητής πολύ συνοπτικά αναφέρει στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση ότι τα άλογα του στερήθηκαν το δικαίωμα συμμετοχής σε ιπποδρομίες, ότι αυτά είναι ιδιόρρυθμα και το γεγονός ότι έπρεπε να μεταφερθούν υπό νέα προπόνηση δεν τον εξυπηρέτησε. Η εγγραφή αλόγων σε άλλο προπονητή συνεπάγεται ότι όλα τα δικαιώματα σε σχέση με τα έπαθλα θα τα δικαιούται ο προπονητής στον οποίο θα είναι εγγεγραμμένα τα άλογα. Λόγω των ποινών που του επιβλήθηκαν έφυγαν 6 ιδιοκτήτες, των οποίων είχε την φροντίδα των αλόγων τους, τα εισοδήματα του μειώθηκαν, αναγκάστηκε να πωλήσει άλογα. Με την έκδοση της επίδικης απόφασης δε θα είχε πελάτη-ιδιοκτήτη αλόγου για 16 εβδομάδες και θα πρέπει να πληρώσει το πρόστιμο των €10,817.20 αλλά και άλλον προπονητή για τα άλογα του. Αποκλείστηκε από πρόγραμμα ιπποδρομιών όπου υπήρχαν χρηματικά έπαθλα. Εν κατακλείδι έχει υποστεί χρηματική ζημιά ύψους €40.000.
Ουσιαστικά ο Αιτητής παραπονείται για οικονομική βλάβη και ζημιά που φαίνεται να είναι αποτιμητή σε χρήμα. Άλλωστε με την υπό κρίση απαίτηση αξιώνει μεταξύ άλλων αποζημιώσεις για τη ζημιά που ισχυρίζεται ότι έχει υποστεί από την απόφαση της Καθ’ ής η Αίτηση ημερομηνίας 05/03/2024. Ο Αιτητής πρέπει να καταδείξει ότι εάν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Έχει επικρατήσει στη νομολογία, ζημιά να μην θεωρείται ανεπανόρθωτη εάν μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα, εκτός εάν συντρέχουν άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις Karydas Taxi Services Ltd v Komodikis (1975) 1 ΑΑΔ 330. Επισημαίνω ότι στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση ο Αιτητής αναφέρει ότι ο αποκλεισμός του ιδίου (όχι των αλόγων του αφού σύμφωνα με το καταστατικό της Καθ’ ής η Αίτηση δεν έχασαν το δικαίωμα συμμετοχής τους σε αγώνες) ήταν για περίοδο 16 εβδομάδων επρόκειτο δηλαδή για ένα προσωρινό χρονικό διάστημα το οποίο φαίνεται εν πάση περίπτωση να έχει παρέλθει. Αυτό που απομένει ως κύρωση στον Αιτητή είναι η πληρωμή του ποσού του προστίμου. Η αναφορά του Αιτητή όμως ότι η πληρωμή του προστίμου προκαλεί σ’ αυτόν ανεπανόρθωτη ζημιά τέθηκε γενικά και αόριστα. Στην παράγραφο 13 της ένορκης δήλωσης του που συνοδεύει την Αίτηση όπου γίνεται αναφορά γενικά στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει αναφέρεται σε οικονομικές δυσκολίες που ξεκίνησε να έχει ως ισχυρίζεται από όταν του επιβλήθηκε ποινή στις 20/04/2023. Αν ισχύουν όσα αναφέρει αφορούν γεγονότα που έγιναν πριν από μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη και πριν την επίδικη απόφαση ώστε να δυσκολεύομαι να αντιληφθώ το ανεπανόρθωτο της ζημιάς.
Δεν έχω ικανοποιηθεί λοιπόν ότι πληρείται η 3η προϋπόθεση. Με βάση τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου φαίνεται ότι η οικονομική ζημιά που ισχυρίζεται ο Αιτητής ότι έχει υποστεί επιδέχεται χρηματικής αποζημίωσης. Μαρτυρία ότι θα είναι αδύνατο να πληρωθεί οποιοδήποτε ποσό αποζημίωσης ήθελε διαταχθεί, δεν υπάρχει. Ούτε διαπιστώνω άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που συνηγορούν ότι η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Επιπρόσθετα η ποινή αποκλεισμού που του επιβλήθηκε ήταν προσωρινής φύσεως και με βάση τα όσα ανάφερε ο Αιτητής αυτό ουσιαστικά του προξενούσε οικονομική ζημιά.
Στην απόφαση Papastratis v Petrides (1979) 1 CLR 231 κρίθηκε ότι η αποβολή μέλους σωματείου δεν επιφέρει αφ 'εαυτής ανεπανόρθωτη ζημιά υπό την έννοια της ζημιάς που δεν είναι επανορθώσιμη διά της καταβολής χρηματικών αποζημιώσεων, εφόσον εάν η αγωγή του επιτύχει, θα αποκατασταθεί αναδρομικά στη θέση μέλους που κατείχε στο σωματείο και θα λάβει και την ανάλογη χρηματική αποζημίωση.
Εν προκειμένω ως φαίνεται έχει παρέλθει το χρονικό διάστημα των 16 εβδομάδων αποκλεισμού του Αιτητή από τις ιπποδρομιακές συναντήσεις που αυτό συνεπάγεται ότι ο προσωρινός αποκλεισμός του έληξε. Πέραν τούτου όμως ακόμη κι αν δεν είχε παρέλθει το χρονικό διάστημα αποκλεισμού του αναφέρω ανωτέρω δεν τέθηκε οτιδήποτε άλλο που να συνηγορεί ότι η ζημιά του δεν είναι επανορθώσιμη με την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης. Εν πάση περίπτωση εάν επιτύχει η αγωγή του θα επιδικαστούν υπέρ του αποζημιώσεις που στο τέλος της ημέρας αυτό είναι το ζητούμενο. Επιπροσθέτως κρίνω ότι δε δικαιολογείται ούτε η έκδοση διατάγματος για αναστολή πληρωμής του προστίμου που επιβλήθηκε και ήταν μέρος της ποινής. Παραπέμπω στην απόφαση Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου αντιπροσωπευόμενη υπο Βάσου Βασιλόπουλου κ.α. v Πασχάλη Χ’ Βασίλη (1989) 1 Ε ΑΑΔ 152 όπου αναφέρθηκε:
«Ο δικηγόρος του εφεσίβλητου εισηγήθηκε πως θα ήτο ανεπανόρθωτη ζημία του πελάτου του εάν δεν εκδίδετο το διάταγμα γιατί, παρόλο που σύμφωνα με του Κανονισμούς θα μπορούσε να πληρώσει σε διάστημα ενός μηνός από την επιβολή του προστίμου και αν δεν μπορούσε να το πληρώσει θα είχε ακόμα τρεις μήνες μετά, εντούτοις, τελικά εάν δεν πλήρωνε το πρόστιμο θα εστερείτο και της άδειας του προπονητού, πράγμα που θα προκαλούσε στον εφεσίβλητο ανεπανόρθωτη ζημιά.
Δεν συμφωνούμε με τον ευπαίδευτο δικηγόρο του εφεσίβλητου πως ο πελάτης του θα υπόκειτο σε ανεπανόρθωτη ζημιά εάν πλήρωνε τις £5, 000. -. Βασικός σκοπός των διαταγμάτων κάτω από το άρθρο 32 του Νόμου 14/60 είναι η διατήρηση της επικρατούσας κατάστασης, δηλαδή, του status quo, προς αποφυγή πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς στον ενάγοντα. Στην προκειμένη περίπτωση, με το διάταγμα που εκδόθηκε δεν διετάσσετο η διατήρηση μιας επικρατούσης κατάστασης αλλά αναστελλόταν η πληρωμή ενός προστίμου που είχε επιβληθεί με βάση πειθαρχικούς κανονισμούς μιας Λέσχης. Σε τελευταία ανάλυση, το βασικό στοιχείο της όλης υπόθεσης περιστρέφετο γύρω από την πληρωμή ενός ποσού χρημάτων, έστω και μεγάλου. Δεν τέθηκε οποιοδήποτε στοιχείο ούτε ουσιαστικά υποστηρίκτηκε ότι με την πληρωμή του ποσού των £5, 000.- θα υφίστατο ο εφεσείων ανεπανόρθωτη ζημιά. Ούτε τέθηκε θέμα για την ικανότητά του να ανεύρει το ποσό ή εκείνη των εφεσειόντων να το επιστρέψουν, αν πετύγχαινε στην αγωγή του.»
Εν προκειμένω δεν τέθηκε κάποιο στοιχείο πέραν της γενικής αναφοράς ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη εάν πληρώσει το πρόστιμο, αλλά ούτε τέθηκε θέμα για την ικανότητα του να βρει το ποσό ή να επιστραφεί σ’ αυτόν εάν πετύχει η αγωγή.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω κρίνω ότι παρέλκει η εξέταση οιουνδήποτε άλλου ζητήματος εφόσον δεν πληρούνται σωρευτικά οι τρεις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο άρθρο 32 του Νόμου 14/60. Η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Καθ’ ής η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή. Το ποσό των εξόδων θα καθοριστεί από το Δικαστήριο με συνοπτικό υπολογισμό στη βάση της Δ.39.7 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023.
(Υπ.).......................................
Μ-Α Στυλιανού, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής