ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Χ-Μ Καραπατάκη, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 1578/2012
Μεταξύ:
1. ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ
2. POLYBEST BUILDING CONTRACTORS LTD
Εναγόντων
-και-
1. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΤΣΙΑΣ
2. ΕΛΕΝΑ ΠΑΤΣΙΑ
Εναγομένων
----------------------------------------------------------------------------
Αίτηση ημερ. 22/03/23 για εκποίηση ακινήτου
Ημερομηνία: 19/03/2024
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντες 1 και 2/Αιτητές: κ. Ρ. Τσαγκάρης για κ.κ. P. Tsangaris & Associates LLC
Για Εναγόμενους 1 και 2/Καθ’ ων η Αίτηση: κ. Λαμπριανίδης για κ.κ. Ανδρέας Ι. Καρύδης & Σια Δ.Ε.Π.Ε
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Εισαγωγή:-
Την 1/06/2020 εκδόθηκε απόφαση υπέρ των Εναγόντων 1 και 2/Αιτητών εναντίον των Εναγομένων 1 και 2/Καθ’ ων η Αίτηση αλληλέγγυα και κεχωρισμένα για το ποσό των €61.876,50 πλέον τόκο 5,5% ετησίως από 5/03/2012 μέχρι 31/12/2014 και τόκο 4% ετησίως από 01/01/2015 μέχρι 31/12/2016 και τόκο 3,5% ετησίως από 01/01/2017 μέχρι 31/12/2018 και τόκο 2% ετησίως από 01/01/2019 μέχρι εξοφλήσεως πλέον δικηγορικά έξοδα στο ποσό των €6.200- πλέον €527.42 πραγματικά έξοδα, πλέον τόκο 5,5% ετησίως από 5/03/2012 μέχρι 31/12/2014 και τόκο 4% ετησίως από 01/01/2015 μέχρι 31/12/2016 και τόκο 3,5% ετησίως από 01/01/2017 μέχρι 31/12/2018 και τόκο 2% ετησίως από 01/01/2019 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον Φ.Π.Α. €1.191,30 πλέον €77 έξοδα έκδοσης της απόφασης («η απόφαση»).
Ακολούθως, οι Ενάγοντες την 21/07/2020 προχώρησαν στη βάση της απόφασης στην εγγραφή ΜΕΜΟ επί όλων των ακινήτων του Εναγόμενου 1 στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές που έλαβε τον αριθμό ΕΒ1814/2020 του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας («το ΜΕΜΟ»). Μέρος του ΜΕΜΟ αποτελεί και το τεμάχιο [ ], Φ/Σχ. 30/16Ε2, εμβαδού 4348 τ.μ. μερίδιο όλον, αρ. εγγραφής [ ], Δήμος Γερίου, τοποθεσία Λουρκά, Επαρχία Λευκωσίας, το οποίο είναι το μοναδικό τεμάχιο που καλύπτεται από το ΜΕΜΟ και δεν επιβαρύνεται με υποθήκες και άλλα εμπράγματα βάρη («το τεμάχιο»).
Στις 13/07/2020 οι Εναγόμενοι 1 και 2/Καθ’ ων η Αίτηση καταχώρησαν Ειδοποίηση Έφεσης εναντίον της απόφασης («η Έφεση»).
Στις 4/08/2021 εκδόθηκε εξ συμφώνου διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της απόφασης στα πλαίσια αίτησης ημερ. 14/07/2021 υπό τον όρο ότι οι Εναγόμενοι 1 και 2/Καθ’ ων η Αίτηση θα κατέθεταν εντός 45 ημερών στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας το ποσό της απόφασης πλέον δικηγορικά έξοδα πλέον Φ.Π.Α. πλέον τα έξοδα του εντάλματος εκποίησης της κινητής περιουσίας πλέον συσσωρευμένους τόκους κεφαλαίου και εξόδων, καθώς και άλλες υποχρεώσεις («το διάταγμα αναστολής εκτέλεσης»). Οι όροι του διατάγματος αναστολής εκτέλεσης δεν τηρήθηκαν και συνεπώς η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης έπαυσε να ισχύει. Η εκ νέου καταχωρηθείσα αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης απορρίφθηκε με ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 16/10/23.
Η υπό κρίση Αίτηση:-
Με την υπό κρίση αίτηση οι Ενάγοντες 1 και 2/Αιτητές εξαιτούνται διάταγμα (α) που να διατάσσει την πώληση του τεμαχίου προς ικανοποίηση της απόφασης (β) που να διατάσσει την πώληση δια δημοσίου πλειστηριασμού του τεμαχίου, το οποίο θα υπόκειται σε επιφυλαχθείσα τιμή που θα ορισθεί από το Δικαστήριο και/ή τον Διευθυντή του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας και/ή άλλον Κτηματολογικό Λειτουργό και (γ) που να διατάσσεται όπως το προϊόν της πώλησης χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή του εξ’ αποφάσεως χρέους ως και των άλλων επιδικασθέντων ποσών κατά την εκτέλεση της προς όφελος των Εναγόντων/Αιτητών, το οποίο ποσό της απόφασης ανέρχεται μέχρι την 10/03/2023 σε €94.286,56 που συμπεριλαμβάνει το κεφάλαιο, δικηγορικά έξοδα, τόκους, Φ.Π.Α., έξοδα διατάγματος, έξοδα εντάλματος εκποίησης κινητών, πλέον τα έξοδα της υπό κρίση αίτησης, πλέον τα έξοδα Κτηματολογίου και Δημοπράτη για την διενέργεια του δημόσιου πλειστηριασμού, άλλα αναγκαία έξοδα, υποχρεώσεις ή δικαιώματα ή κοινοτικά τέλη ή φόρους, τυχόν δε πλεόνασμα να κατατεθεί σε ειδικό λογαριασμό προς όφελος του Εναγόμενου 1.
Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, Μέρος V, άρθρα 14(1)(β), 22 έως 71 συμπεριλαμβανομένων, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.41 θ. 1 έως 5 συμπεριλαμβανομένων, Δ.48 θ. 1-9 και Δ.64, στον περί Δικαστηρίων Νόμο 14/60, άρθρο 22(3) στην κείμενη νομολογία και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.
Στην ένορκη δήλωση του Ενάγοντα 1/Αιτητή 1 που στηρίζει την υπό κρίση αίτηση, γίνεται αναφορά στην έκδοση της απόφασης, στην καταχώρηση της έφεσης, στην έκδοση του διατάγματος αναστολής, οι όροι του οποίου δεν τηρήθηκαν και έπαυσε να ισχύει, καθώς και στην καταχώρηση της δεύτερης αίτησης αναστολής εκτέλεσης της απόφασης. Σε σχέση με τις ενέργειες που προέβηκαν οι Ενάγοντες/Αιτητές αναφέρει τα εξής:
· Ότι οι δικηγόροι τους προέβηκαν σε έρευνα στο Κτηματολόγιο στις 17/06/2020 για την ακίνητη περιουσία του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1, η οποία αποκάλυψε ότι είναι ιδιοκτήτης αριθμού ακινήτων στις ελεύθερες και κατεχόμενες περιοχές της Δημοκρατίας που παραθέτει στην παράγραφο 5 της ένορκης του δήλωσης και ως τεκμήριο Γ.
· Ότι την 21/07/2020 με βάση τα δεδομένα της έρευνας προχώρησαν στην εγγραφή του ΜΕΜΟ επί όλων των ακινήτων του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση στις ελεύθερες περιοχές, αντίγραφο του οποίου παραθέτει ως τεκμήριο Δ.
· Ότι μεταξύ των ακινήτων στα οποία ενεγράφηκε το ΜΕΜΟ είναι και το τεμάχιο, που είναι το μόνο εξ’ αυτών που δεν βαρύνεται από προγενέστερη υποθήκη ή από εγγραφή άλλων δικαστικών αποφάσεων όπως τα άλλα.
· Ότι στις 30/07/20 εξεδόθη διάταγμα κατάσχεσης εις χείρας τρίτου του ποσού των €4.150- προς όφελος των Εναγόντων, το οποίο αποτελούσε πληρωμή στο Δικαστήριο για την απαίτηση τους και περαιτέρω επιδικάστηκε κατά την απολυτοποίηση του υπέρ των Εναγόντων το ποσό των €1.078- πλέον €132- πραγματικά έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. €204.82 πλέον €77 έξοδα έκδοσης του διατάγματος, ήτοι συνολικά €1.491,82 κατόπιν υπολογισμού τους από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίσεως τους από το Δικαστήριο.
· Ότι στις 28/06/21 ο αρμόδιος επιδότης ειδοποίησε τους Ενάγοντες/Αιτητές σε σχέση με ένταλμα εκποίησης κινητής περιουσίας των Εναγομένων 1 και 2 που εκδόθηκε (αρ. 332/21), ότι εγκατέλειψαν την δοθείσα διεύθυνση (τεκμήριο Η) και προς τον σκοπό αυτό του παρείχαν νέα διεύθυνση εκτέλεσης μέσω των δικηγόρων τους.
· Ότι στις 04/08/21 εκδόθηκε εξ συμφώνου διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της απόφασης υπό τον όρο κατάθεσης στο Πρωτοκολλητείο εντός 45 ημερών του ποσού της και των εξόδων του εντάλματος κινητών εκ €149 πλέον Φ.Π.Α. πλέον τους συσσωρευμένους τόκους κεφαλαίου και εξόδων. Η αναστολή θα συνεχιζόταν νοουμένου ότι κάθε εξαμηνία από 4/02/22 οι Εναγόμενοι 1 και 2 καταθέταν στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας τους συσσωρευμένους τόκους από 4/08/21 μέχρι περατώσεως της Έφεσης. Ως εκ τούτου το ένταλμα πώλησης κινητών αναστάληκε.
· Ότι οι όροι του διατάγματος αναστολής δεν τηρήθηκαν από τους Ενάγοντες 1 και 2 με την κατάθεση του ποσού εντός 45 ημερών και αυτό έπαυσε να ισχύει. Ακολούθως, ενημερώθηκε ο αρμόδιος επιδότης εκτέλεσης του εντάλματος κινητών να προχωρήσει στην εκτέλεση του, όμως αυτό επιστράφηκε ανεκτέλεστο στις 24/11/21, καθότι σύμφωνα με την σχετική ειδοποίηση του τεκμήριου ΙΑ οι Εναγόμενοι 1 και 2 στερούντο κινητής περιουσίας.
· Ότι κατόπιν εξασφάλισης έκθεσης εκτίμησης του ακινήτου ημερ. 20/12/21 δόθηκαν οδηγίες για καταχώρηση και προώθηση της υπό κρίση αίτησης, οπόταν κατά την ετοιμασία της διαφάνηκε ότι οι Ενάγοντες 2/Αιτητές 2 είχαν διαγραφεί από το Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών και δόθηκαν οδηγίες για ετοιμασία των καθυστερημένων οικονομικών καταστάσεων και για καταχώρηση αίτησης επαναφοράς στο Μητρώο, κάτι που έγινε δυνάμει διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 4/10/2022, αντίγραφο του οποίου παρατίθεται ως τεκμήριο ΙΒ.
· Ότι οι Ενάγοντες 1 και 2 στις 24/01/23 εξασφάλισαν νέο πιστοποιητικό έρευνας του Κτηματολογίου από το οποίο διαφάνηκε ότι πέραν των ακινήτων της παραγράφου 5 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση υπάρχουν και άλλα ακίνητα εγγεγραμμένα επ’ ονόματι του Εναγόμενου 1, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται στο ΜΕΜΟ. Εκ της παράθεσης του σχετικού πίνακα και του πιστοποιητικού του τεκμήριου ΙΓ φαίνεται ότι ο Εναγόμενος 1 έχει στα ακίνητα αυτά μικρά μερίδια ιδιοκτησίας.
· Στην παράγραφο 23 της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την υπό κρίση αίτηση παρατίθεται αναφορά σε τεμάχια ιδιοκτησίας του Εναγόμενου 1 και στην αξία τους με εκτίμηση Κτηματολογίου την 01/01/18 και 01/01/21, μεταξύ των οποίων και του τεμαχίου που αποτελεί αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης, ως το μόνο που δεν βαρύνεται από άλλο ΜΕΜΟ ή υποθήκη και στην αξία του στις €429.400- κατά τις δύο ημερομηνίες. Περαιτέρω, παρατίθεται ως τεκμήριο ΙΔ έκθεση εκτίμησης ιδιώτη εκτιμητή που καθορίζει την αγοραία του αξία την 20/12/21 στο ποσό των €391.000- και την καταναγκαστική τιμή πώλησης στο ποσό των €293.250-, ενώ με το τεκμήριο ΙΕ ο ίδιος εκτιμητής στις 07/03/23 επιβεβαιώνει ότι κατά την ημερομηνία αυτή ισχύουν οι ίδιες εκτιμημένες αξίες ως η ημερομηνία 20/12/21.
· Ότι το ακίνητο είναι χωράφι και δεν αποτελεί κατοικία του Εναγόμενου 1 και της οικογένειας του, ενώ ο ίδιος είναι πιστοποιών υπάλληλος, η σύζυγός του δημόσιος υπάλληλος και ότι ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και οποιοδήποτε άλλο μέλος της οικογένειας του χρησιμοποιούν το ακίνητο για γεωργικούς σκοπούς.
· Ότι εκτός του ποσού των €4.150- οι Εναγόμενοι/Καθ’ ων η Αίτηση ουδέν άλλο ποσό κατέβαλαν και εξακολουθούν να οφείλουν το ποσό που καθορίζεται στο αιτητικό υπό Α της υπό κρίση αίτησης. Παρατίθεται κατάσταση εξ αποφάσεως χρέους ημερ. 09/03/23 σε σχέση με τους τόκους κεφαλαίου και εξόδων ως τεκμήριο ΙΣΤ.
· Ότι σύμφωνα με τον αρμόδιο Κτηματολογικό Λειτουργό, το κόστος αίτησης στο Κτηματολόγιο ανέρχεται στο ποσό των €30-, το κόστος εκτίμησης του ακινήτου από το Κτηματολόγιο ανέρχεται στο ποσό των €100-, ενώ το κόστος του δημοπράτη για τις πρώτες €100.000- ανέρχεται σε 0.1% ενώ για τις επόμενες από €100.000- μέχρι €500.000- ανέρχεται σε 0.25%.
Ειδοποίηση περί Πρόθεσης Ένστασης:-
Στην Ειδοποίηση περί Πρόθεσης Ένστασης των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση προβάλλεται η θέση ότι η υπό κρίση αίτηση στερείται νομικού και πραγματικού υποβάθρου, καθώς και ότι είναι πρόωρη, καταχρηστική και ότι υποβλήθηκε με υπέρμετρη καθυστέρηση. Περαιτέρω, όπως υποστηρίζεται, είναι αντίθετη με το δίκαιο της επιείκειας και ότι αποτελεί δυσανάλογο μέτρο εκτέλεσης της απόφασης, αφού οι Εναγόμενοι/Καθ’ ων η Αίτηση είναι σε θέση να προβούν σε ικανοποίηση της με λιγότερο επαχθείς τρόπους από τον επιδιωκόμενο δια της παρούσης. Σε μια άλλη θέση της Ένστασης προβάλλεται πως πλήττονται τα Συνταγματικά δικαιώματα των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση στην κατοχή και κυριότητα του ακινήτου και η επωφελής διαχείριση της περιουσίας τους με συμβιβασμούς με πιστωτές και τραπεζικά ιδρύματα που απαιτούν πολλαπλάσια του εξ αποφάσεως χρέους ποσά και ότι τυχόν έγκριση της υπό κρίση αίτησης θα επιφέρει κατάρρευση οποιασδήποτε συμφωνίας και συνεννόησης με τους εν λόγω πιστωτές και τραπεζικά ιδρύματα, ενώ το χρέος θα μπορούσε να διευθετηθεί με λιγότερο επαχθή τρόπο. Στο τελευταίο λόγο Ένστασης των Εναγόμενων/Καθ’ ων η Αίτηση τονίζεται ότι η Ενάγουσα 2/Αιτήτρια 2 προέβηκε σε μέτρα εκτέλεσης, ήτοι στο ένταλμα πώλησης κινητής περιουσίας και της εγγραφής του ΜΕΜΟ κατά χρόνο που ήταν διαγραμμένη από το Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών, κάτι που θεωρεί ότι ισοδυναμεί με ακυρότητα όλων των εν λόγω ενεργειών, πράξεων, δικαστικών και άλλων μέτρων εκ μέρους της και στερούμενων οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Στην νομική βάση της Ένστασης παρατίθενται, μεταξύ άλλων, πέραν των σχετικών άρθρων του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 και των σχετικών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που αφορούν την φύση της υπό κρίση αίτησης, το άρθρο 327 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 και το άρθρο 23 του Συντάγματος.
Στην ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση που στηρίζει την Ένσταση γίνεται αναφορά στην έκδοση της απόφασης και στην καταχώρηση της Έφεσης εναντίον της. Επίσης παρατίθεται το χρονικό της εξασφάλισης του εξ συμφώνου διατάγματος αναστολής και στην αδυναμία για συμμόρφωση με τους όρους που αυτό καθόρισε ένεκα των παρατεταμένων διαπραγματεύσεων με την APS Debt Servicing Cyprus Ltd («APS»), η οποία χειρίζεται τα δάνεια αυτού και της συζύγου του Εναγόμενης 2 με την Ελληνική Τράπεζα. Ειδικότερα, όπως αναφέρει ο Εναγόμενος 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1, η APS τον πληροφόρησε ότι η όποια αναδιάρθρωση των δανείων προϋποθέτει απρόσκοπτη δυνατότητα διαχείρισης της ακίνητης τους περιουσίας απαλλαγμένων από οποιαδήποτε εμπράγματα βάρη όπως το ΜΕΜΟ επί του ακινήτου, ενώ η όποια συμφωνία επιτεύχθηκε με την APS δεν μπορεί να υλοποιηθεί εάν δεν απαλλαχθεί η ακίνητη τους περιουσία από το ΜΕΜΟ δυνάμει της απόφασης. Προς τον σκοπό αυτό παραθέτει ως τεκμήριο 1 αντίγραφα εγγράφων που απαρτίζουν την συμφωνία τους με την APS και την Ελληνική Τράπεζα.
Όπως επισημαίνει ο Εναγόμενος 1, η APS τον διαβεβαίωσαν πως σε περίπτωση που διαφυλαχθεί το ακίνητο από εκποίηση, τότε θα το συμπεριλάβουν ως μέρος του ανταλλάγματος της συμφωνίας διευθέτησης και αναδιάρθρωσης του δανείου και θα συμβάλουν στην υλοποίηση συμβιβαστικής λύσης με τους Ενάγοντες, καθιστώντας τον ικανό να καταβάλει εφάπαξ ποσό έναντι του εξ αποφάσεως χρέους και σε περαιτέρω τμηματικές πληρωμές, ενώ αν προχωρήσει η εκποίηση του ΜΕΜΟ, τότε η APS θα υπαναχωρήσει από την συμφωνία διευθέτησης του δανείου και θα προχωρήσουν σε δικαστικά μέτρα εναντίον τους, κάτι που θα επιφέρει εξαιρετικά δυσμενείς σε αυτόν και την οικογένεια του συνέπειες.
Κατά τα λοιπά, ο Εναγόμενος 1 αναπαράγει τους λόγους Ένστασης σε σχέση με την παράβαση των Συνταγματικών τους δικαιωμάτων δυνάμει του άρθρου 23 και τις θέσεις που προβάλλονται σε σχέση με τις συνέπειες της διαγραφής της Ενάγουσας 2/Αιτήτριας επί των πράξεων και διαδικασιών που έλαβαν χώρα κατά την χρονική περίοδο που ευρισκόταν διαγραμμένη. Εκ των όσων προέβαλε και κατόπιν νομικής συμβουλής που λαμβάνει θεωρεί ότι η υπό κρίση αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Τα μέρη παρέδωσαν στο Δικαστήριο γραπτές αγορεύσεις προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων τους. Αντεξέταση δεν ζητήθηκε επί οποιασδήποτε εκ των παραγράφων των ενόρκων δηλώσεων. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο θα προχωρήσει με βάση τα όσα καταγράφονται επ’ αυτών άνευ της οποιασδήποτε προφορικής μαρτυρίας.
Νομικό πλαίσιο που διέπει την υπό κρίση αίτηση:-
Σύμφωνα με το άρθρο 22(6) του περί Δικαστηρίων Νόμου 114/60, «(6) Κάθε Ανώτερος Επαρχιακός Δικαστής ή Επαρχιακός Δικαστής έχει αρμοδιότητα να ακούσει και να αποφασίζει για οποιαδήποτε αίτηση σε σχέση με εκτέλεση επί ακινήτων δυνάμει του Μέρους V του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, όπως αυτός εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται, ανεξάρτητα από την αξία του ακινήτου.».
Η διαδικασία στην οποία αφορά η υπό κρίση αίτηση εμπίπτει στις πρόνοιες του Μέρους V ανεξάρτητα από την αξία του ακινήτου στο οποίο αυτή αφορά. Ως εκ τούτου κρίνω ότι έχω την αρμοδιότητα να προχωρήσω στην εξέταση της. Εξάλλου, ένα τέτοιο ζήτημα δεν έχει προβληθεί ως λόγος ένστασης από την πλευρά των Εναγόμενων/Καθ’ ων η Αίτηση.
Οι πρόνοιες που αφορούν στην εξέταση της υπό κρίση αίτησης συμπεριλαμβάνονται στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, άρθρα 22, 23 και 24, ενώ η δικονομική πτυχή προνοείται στη Δ.42 θθ. 1-3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Οι σχετικές πρόνοιες του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 προβλέπουν τα εξής:
«22. Κανένα ένταλμα εκτέλεσης με πώληση ακίνητης ιδιοκτησίας δεν θα εκδίδεται παρά μόνο με τη συναίνεση του εκ δικαστικής αποφάσεως οφειλέτη χρέους, εκτός αν ένταλμα πώλησης της κινητής ιδιοκτησίας του οφειλέτη χρέους, που εκδόθηκε από το Δικαστήριο και που απευθύνθηκε στον επιτετραμμένο με την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων της Επαρχίας στην οποία βρίσκεται το Δικαστήριο επεστράφηκε στο Δικαστήριο ανεκτέλεστο ή εκτός αν φαίνεται ότι ο οφειλέτης χρέους δεν έχει πράγματι στην κατοχή του κινητή ιδιοκτησία.
23. Η ακίνητη ιδιοκτησία του εκ δικαστικής αποφάσεως οφειλέτη χρέους, η οποία δύναται να πωληθεί με εκτέλεση θα περιλαμβάνει μονο την εγγεγραμμένη ακίνητη ιδιοκτησία που είναι εγγεγραμμένη στο όνομα του στα βιβλία του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου:
Νοείται ότι όταν η ιδιοκτησία συνίσταται ολικά ή μερικά από κατοικία ή κατοικίες πρέπει να αφήνεται ή παρέχεται στον οφειλέτη χρέους τέτοια στέγαση η οποία κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου είναι απόλυτα αναγκαία γι αυτόν και την οικογένεια του:
Νοείται επίσης ότι, όταν ο οφειλέτης χρέους είναι γεωργός πρέπει να εξαιρείται από την πώληση τέτοια γη η οποία κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου είναι απόλυτα αναγκαία για τη συντήρηση αυτού και της οικογένειας του. Η τελευταία αυτή επιφύλαξη δεν εφαρμόζεται σε σχέση με οφειλές που δημιουργήθηκαν πριν από την 2α Μαϊου, 1919 ή σε σχέση με οφειλές που πρέπει να καταβληθούν από παρόν ή πρώην μέλος, οποιασδήποτε συνεργατικής εταιρείας, που είναι δεόντως εγγεγραμμένη ως τέτοια, δυνάμει των διατάξεων του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου, 1914, ή οποιασδήποτε τροποποίησης αυτού:
Νοείται έτι περαιτέρω ότι, ακίνητη ιδιοκτησία του εκ δικαστικής αποφάσεως οφειλέτη χρέους η οποία δύναται να πωληθεί με τη διαδικασία της εκτέλεσης δεν περιλαμβάνει ακίνητη ιδιοκτησία η οποία βρίσκεται σε μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές.
24. Κανένα ένταλμα πώλησης ακίνητης ιδιοκτησίας δεν εκδίδεται παρά μόνο κατόπι αίτησης προς το Δικαστήριο και μετά από προηγούμενη γνωστοποίηση της αίτησης προς τον οφειλέτη χρέους κάθε τέτοιο ένταλμα υπογράφεται από το δικαστή ή από ένα από τους δικαστές που διατάσσουν την έκδοση του.».
Οι σχετικές δικονομικές πρόνοιες της Δ.42 θθ. 1-3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας προνοούν τα εξής:
«1. Every application under Part 5 of the Civil Procedure Law, Cap. 7, for the sale of immovable property shall be by summons and set out the property sought to be sold, giving the registration enumber, the locality, the kind of property, and its extent; it shall also set out the items making up the amount sought to be recovered, and shall have attached thereto the receipts or other evidence in support of any items for disbursements. There shall also be attached to the application an office copy of the judgment or order sought to be executed and the Land Registry Office certificates showing that the property sought to be sold stands registered in the debtor's name.
2. The application shall be supported by affidavit verifying the sum stated to be still due under the judgment or order and all sums claimed as expenses incidental to the execution thereof; the affidavit shall set forth in detail the enumber of the debtor's family, the house accommodation left, and (where necessary) the land to be exempted as requisite for the support of the debtor and his family, and shall also state that to the best of the applicant's belief sufficient provision is made for the needs of the debtor and his family in these respects.
3. A copy of the application and the affidavit in support thereof shall be served upon the debtor.».
Αξιολόγηση της υπό κρίση αίτησης και κρίση Δικαστηρίου:-
Προτού προχωρήσω στην σχετική αξιολόγηση της συνδρομής των προϋποθέσεων θα πρέπει να επισημάνω ότι το βάρος απόδειξης ευρίσκεται στους ώμους των Εναγόντων/Αιτητών, ενώ τα αμφισβητούμενα γεγονότα επιβάλλεται ν' αποδεικνύονται από το διάδικο που τα επικαλείται και η απόδειξη των αναγκαίων γεγονότων απαιτείται στο βαθμό και στην έκταση που το βάρος απόδειξης επιβάλλει (βλ. Thinking Steel International BV ν. Caramondani Bros Public Co Ltd (2012) 1 ΑΑΔ 1460).
Σε σχέση με την εξέταση της συνδρομής των ουσιαστικών και δικονομικών προϋποθέσεων της υπό κρίση αίτησης αποφαίνομαι ως εξής:
1. Η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε δια κλήσεως (Άρθρο 24 Κεφ. 6 και Δ.42 θ.1 των Θ.Π.Δ.).
2. Η υπό κρίση αίτηση επιδόθηκε στους χρεώστες στις 23/03/23 όπως προκύπτει από τις ένορκες δηλώσεις επίδοσης που ευρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου, ως εκ τούτου, οι Εναγόμενοι 1 και 2/Καθ’ ων η Αίτηση έλαβαν γνώση γι’ αυτό και εμφανίζονται δια δικηγόρων καταχωρώντας ένσταση (άρθρο 24 Κεφ. 6 και Δ.42 θ.3 των Θ.Π.Δ.).
3. Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση επισυνάπτεται ως τεκμήρια Α και Β επίσημο αντίγραφο της απόφασης ημερ. 1/06/20 (Δ.42 θ. 1 των Θ.Π.Δ.).
4. Η υπό κρίση αίτηση συνοδεύεται από υποστηρικτική ένορκη δήλωση (Δ.42 θ. 2 των Θ.Π.Δ.) και σε αυτή επισυνάπτονται ως τεκμήριο Γ πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας ημερ. 10/07/20, καθώς και ως τεκμήριο ΙΓ πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας ημερ. 24/01/23 στην οποία φαίνεται ότι το ακίνητο του οποίου ζητείται η εκποίηση είναι εγγεγραμμένο στο όνομα του κ. Πατσιά Κυριάκου, ήτοι του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1 (Δ.42 θ. 2 των Θ.Π.Δ.).
5. Το ακίνητο του οποίου επιδιώκεται η εκποίηση δια της υπό κρίση αίτησης δεν ευρίσκεται σε μη ελεγχόμενη από την Δημοκρατία περιοχή (Άρθρο 23 εδ. (δ) του Κεφ. 6).
6. Το ακίνητο του οποίου ζητείται η εκποίηση δια της υπό κρίση αίτησης προσδιορίζεται επαρκώς ως προς τοποθεσία, έκταση (4348 τ.μ.), αριθμός εγγραφής ([ ]) και τεμαχίου (αρ. [ ]), Φ/Σχ. (30/16Ε2) είδος (χωράφι), τόσο στην υπό κρίση αίτηση όσο και μέσα από τα πιστοποιητικά έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας (Τεκμήριο Γ και ΙΓ της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση). Γίνεται επίσης προσδιορισμός της αξίας του και της έκτασης τόσο από τα εν λόγω πιστοποιητικά έρευνας όσο και από εκτίμηση ιδιώτη εκτιμητή (τεκμήριο ΙΔ) που επιβεβαιώνεται και σε μεταγενέστερη ημερομηνία στο τεκμήριο ΙΕ της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση.
7. Αναφορικά με την προϋπόθεση για συναίνεση χρεώστη ή επιστροφή εντάλματος κινητών ανεκτέλεστου του άρθρου 22 του Κεφ. 6 δεν προκύπτει συναίνεση, κάτι που αποδεικνύει και η καταχώρηση της ένστασης, όμως εκ του τεκμηρίου Η καταδεικνύεται η έκδοση εντάλματος πώλησης κινητής περιουσίας των οφειλετών αρ. 332/21, το οποίο αρχικά δεν μπορούσε να εκτελεστεί επειδή εγκατέλειψαν την δοθείσα διεύθυνση [ ] 3, Έγκωμη, Λευκωσία και στη συνέχεια στην διεύθυνση [ ] 12, Έγκωμη δεν κατέστηκε δυνατό να εκτελεστεί, καθότι οι χρεώστες στερούνται κινητής περιουσίας στη δοθείσα διεύθυνση διαμονής τους την οποία οι ίδιοι ουδόλως αμφισβήτησαν δια του περιεχομένου της ενστάσεως τους. Περαιτέρω, αν και δεν προκύπτει από το τεκμήριο ΙΑ ότι το ένταλμα επιστράφηκε ανεκτέλεστο κρίνω ότι η προϋπόθεση αυτή πληρούται, αφού δεν προκύπτει οι χρεώστες να έχουν κινητή περιουσία στην διεύθυνση διαμονής τους, αλλά ούτε και στην ένσταση τους αναφέρουν οτιδήποτε περί της κατοχής κινητής περιουσίας, η οποία θα μπορούσε να πωληθεί ώστε να ικανοποιηθεί ο πιστωτής, προκειμένου να αποφευχθεί η εκποίηση ακίνητης του ιδιοκτησίας. Αυτός θεωρώ ότι είναι και ο σκοπός του νομοθέτη όπως αποτυπώνεται στο άρθρο 22 του Κεφ. 6 όταν απαιτεί να επιστραφεί ανεκτέλεστο ένταλμα πώλησης κινητών.
8. Σε σχέση με την προϋπόθεση του άρθρου 28(γ) του Κεφ. 6 δεν προκύπτει από οποιαδήποτε μαρτυρία ότι το ακίνητο βαρύνεται από υποθήκη, ώστε να εξετασθεί αν πληρώθηκε ή έγινε προσφορά για πληρωμή προς ενυπόθηκο δανειστή. Τόσο από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση, όσο και από τα πιστοποιητικά έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας των τεκμήριων Γ και ΙΓ φαίνεται ότι το ακίνητο δεν βαρύνεται από υποθήκη, αλλά ούτε και από οποιαδήποτε άλλο εμπράγματο βάρος, κάτι το οποίο δεν προβάλλεται προς το αντίθετο στην ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1, ήτοι περί ύπαρξης υποθήκης στο ακίνητο. Ακόμη, η υπό κρίση αίτηση, όπως προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου επιδόθηκε στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λευκωσίας, το οποίο δεν καταχώρησε ένσταση ή πρόβαλε την ύπαρξη υποθήκης στο ακίνητο. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν οφείλει να εξετάσει θέμα πληρωμής ή προσφοράς πληρωμής προς ενυπόθηκο δανειστή σύμφωνα με το άρθρο 28 του Κεφ. 6.
Εκ των όσων παρατίθενται ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι τόσο οι ουσιαστικές όσο και οι δικονομικές προϋποθέσεις για να είναι η υπό κρίση αίτηση επιτυχής πληρούνται. Προς τον σκοπό αυτό παρατηρώ ότι καμία εκ των προϋποθέσεων επιτυχίας της υπό κρίση αίτησης αμφισβητήθηκε από την πλευρά των Εναγόμενων/Καθ’ ων η Αίτηση, πέραν μιας γενικής και αόριστης αναφοράς στον πρώτο λόγο ένστασης ότι η υπό κρίση αίτηση στερείται νομικού και πραγματικού υποβάθρου που δεν συμμορφώνεται στα όσα έχουν νομολογηθεί για ανάγκη εξειδίκευσης των λόγων ένστασης (βλ. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ ν. Χαρίδη (2011) 1 Α.Α.Δ. 825, Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 92, Yugos Finance BV και Άλλοι ν. Halebay Holdings Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 569 και Αρακελιάν Ανδριανή, διαχειρίστρια της περιουσίας του αποβιώσαντος Harutune L Arakelian ν. Ταμείου Προνοίας του προσωπικού της Marfin Λαϊκή Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ και των εξαρτημένων της εταιρειών και Άλλων (2016) 1 ΑΑΔ 412), αφήνοντας τα όσα παρατέθηκαν από τους Ενάγοντες/Αιτητές αναντίλεκτα.
Αυτό αποτελεί και απόρριψη του πρώτου λόγου ένστασης εν μέρει, καθότι το μέρος του που αφορά στο πρόωρο της υπό κρίση αίτησης, αλλά και ότι είναι καταχρηστική και καταπιεστική ενδεχόμενα να συνδέεται, άνευ οποιασδήποτε ξεκάθαρης αιτιολόγησης με τα όσα προβάλλονται στον 2ο λόγο ένστασης, ίσως και στον 3ο και 4ο. Θα τους επιληφθώ ευθύς αμέσως.
Το μέρος του 1ου λόγου ένστασης που αφορά στην κατάχρηση και καταπίεση, ο 2ος λόγος που αφορά σε ισχυρισμό αντίθεσης με το δίκαιο της επιείκειας, δυσαναλογία μέτρου εκτέλεσης σε σχέση με άλλους ενδεχόμενα λιγότερο επαχθείς τρόπους εκτέλεσης, αλλά και ο 3ος λόγος ένστασης με τον οποίο προβάλλεται η παράβαση του Συνταγματικού δικαιώματος (άρθρο 23) για διαχείριση της περιουσίας και στη σύναψη σχετικά με αυτή διακανονισμών με τραπεζικά ιδρύματα και πιστωτές για διευθέτηση σε συνάρτηση με την δυνατότητα για διευθέτηση της απόφασης με λιγότερο επαχθείς τρόπους, θα απασχολήσει συνολικά το Δικαστήριο.
Αυτό που αποτελεί την ουσία όλων αυτών των ισχυρισμών είναι η προβαλλόμενη θέση ότι σε περίπτωση που προχωρήσει η εκτέλεση της απόφασης μέσω ενός διατάγματος για εκποίηση του τεμαχίου θα αποστερήσει τους Εναγόμενους/Καθ’ ων η Αίτηση από την δυνατότητα να διευθετήσουν άλλες υποχρεώσεις τους για τις οποίες προβάλλουν με την παράθεση του τεκμηρίου 1 της ενόρκου δηλώσεως που στηρίζει την ένσταση τους σειρά αντιγράφων συμφωνιών με την APS, οι οποίες όχι μόνο θα τους δώσουν την δυνατότητα να διευθετήσουν αυτές, αλλά και να ικανοποιήσουν και την απόφαση με ένα εφάπαξ ποσό και ακολούθως άλλες τμηματικές πληρωμές. Η δυνατότητα αυτή, όπως προβάλλουν θα καταρρεύσει, ως η λιγότερο επαχθείς λύση, καθιστώντας δυσανάλογο το μέτρο εκτέλεσης, το οποίο επιδιώκεται με την υπό κρίση αίτηση, επαχθές και καταχρηστικό, παραβιάζοντας το Συνταγματικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Στην υπόθεση Δήμητρας Γεωργιάδου ν. Alpha Bank Ltd, Πολ. Έφεση αρ. 127/11, απόφαση ημερ. 23/03/2017, ECLI:CY:AD:2017:D99, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε επί παρόμοιας φύσεως ισχυρισμών, όχι βέβαια στα πλαίσια διαδικασίας αίτησης για εκποίηση ακινήτου, αλλά στα πλαίσια αίτησης για ακύρωση εγγραφών δικαστικών αποφάσεων επί ακινήτων με τον προβαλλόμενο ισχυρισμό ότι το εξ αποφάσεως χρέος σε σχέση με την αξία τους είναι δυσανάλογο και ως εκ τούτου η εγγραφή καταχρηστική. Όπως τόνισε το Ανώτατο Δικαστήριο το δικαίωμα της ιδιοκτησίας κατοχυρώνεται από το Άρθρο 23.1 ως θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, η άσκηση του οποίου δύναται να υποβληθεί δια νόμου σε όρους, δεσμεύσεις ή περιορισμούς για τους σκοπούς που αυστηρά ορίζει το Άρθρο 23.3, περιλαμβανομένης της προστασίας των δικαιωμάτων τρίτων, έναντι δίκαιης αποζημίωσης και ότι ο περιορισμός τους στα πλαίσια αναγκαστικής εκτέλεσης είναι θεμιτός.
Σε σχέση με τιθέμενα ζητήματα εξισορρόπησης συμφερόντων των διαδίκων και τυχόν καταχρηστικής άσκησης δικαιωμάτων εκτέλεσης στην Δήμητρα Γεωργιάδου ν. Alpha Bank Ltd, ανωτέρω, λέχθηκαν τα εξής (υπογραμμίσεις δικές μου):
«Περαιτέρω, χωρίς να διαγράφουμε την ανάγκη να εξετάζεται, όπου χρειάζεται, ζήτημα καταχρηστικής και/ή καταπιεστικής συμπεριφοράς ενός εξ αποφάσεως πιστωτή σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μας βρίσκει σύμφωνους ως γενική αρχή η αντίληψη ότι το ζήτημα άπτεται της εξισορρόπησης των αντιστοίχων δικαιωμάτων των διαδίκων, όπως ήταν η εισήγηση εκ μέρους της εφεσείουσας. Τέτοια εισήγηση παραβλέπει τη δεδομένη υποχρέωση του εξ αποφάσεως οφειλέτη να εξοφλήσει το χρέος, υποχρέωση που υφίσταται όχι μόνο έναντι του εξ αποφάσεως πιστωτή, αλλά και έναντι της έννομης τάξης, βεβαιωμένη με δικαστική απόφαση η οποία, κατά το άρθρο 47 του περί Δικαστηρίων Νόμου, είναι δεσμευτική για όλους τους διαδίκους ευθύς ως εκδοθεί. Είναι λόγω της μη συμμόρφωσης του εξ αποφάσεως οφειλέτη, εν προκειμένω της εφεσείουσας, στη δικαστική απόφαση που δημιουργείται το όλο πρόβλημα και καθίσταται αναγκαία η εγγραφή της απόφασης και η δέσμευση της περιουσίας ως μέτρο εκτέλεσης (Afroditi N. Vasiliadou v. Charilaos Eracli Harikli (1964) CLR 274).
Η εκτέλεση δε των δικαστικών αποφάσεων δεν είναι ζήτημα που εμπίπτει στην ιδιωτική σφαίρα των σχέσεων μεταξύ δύο διαδίκων, αλλά εγείρει ύψιστο ζήτημα δημοσίου συμφέροντος που αφορά καίρια την απονομή της δικαιοσύνης εφόσον άπτεται του κύρους και της αποτελεσματικότητας των δικαστικών διαδικασιών (Χριστόφορος Χριστοφόρου ν. Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Ακακίου (2008) 1 ΑΑΔ 708, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ ν. Μαρίας Κωνσταντίνου (2000) 1 ΑΑΔ 1034).
Συνεπώς, λανθασμένη είναι η αντίληψη περί εξισορρόπησης αντιστοίχων δικαιωμάτων μεταξύ δύο διαδίκων. Φορέας δικαιώματος, εν προκειμένω, ιδιωτικού μεν συμφέροντος αλλά δημοσίου ενδιαφέροντος, είναι ο εξ αποφάσεως πιστωτής. Ο εξ αποφάσεως οφειλέτης δεν βρίσκεται σε αντίστοιχη θέση ως φορέας δικαιώματος, αλλά έχει πρωταρχικώς την υποχρέωση έναντι του αντιδίκου του αλλά και έναντι του νόμου να εξοφλήσει την απόφαση. Το ερώτημα άλλωστε που η ίδια η εφεσείουσα έθεσε, δεν αφορά την εξισορρόπηση εκατέρωθεν δικαιωμάτων, αλλά εγείρει ζήτημα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του εξ αποφάσεως πιστωτή.
H νομολογία έχει αναγνωρίσει τον κίνδυνο, στον οποίο ήδη αναφερθήκαμε, η εκτέλεση απόφασης να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς αδικαιολόγητης καταπίεσης ή οποιοδήποτε άλλο σκοπό αλλότριο προς τη δέουσα ικανοποίηση της δικαστικής απόφασης (Kleopas Panaou v. Chrysanthos Hadjichristofi (1963) 2 CLR 19). Eν προκειμένω όμως, η δέσμευση της περιουσίας της εφεσείουσας χωρίς συσχετισμό με το ποσό της δικαστικής απόφασης, δεν απολήγει σε κατάχρηση, εφόσον, εξ αυτής και μόνο, δεν στοιχειοθετείται καταπίεση ή αλλότριος σκοπός.».
Στην κρινόμενη περίπτωση τα όσα προβάλλουν οι Εναγόμενοι/Καθ’ ων η Αίτηση δεν έχουν έρεισμα στην νομολογία όπως παρατίθεται ανωτέρω. Αυτό που επιδιώκεται με την υπό κρίση αίτηση είναι η εκποίηση του ακινήτου για ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους, το οποίο προκύπτει από την απόφαση και αποτελεί ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος ο σεβασμός στο κύρος αυτής μέσω της εκτέλεσης της με τον τρόπο που καθορίζεται στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, ο οποίος αποδίδει και διασφαλίζει το κύρος της με τα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης που θεσπίζει. Οι Εναγόμενοι/Καθ’ ων η Αίτηση έχουν υποχρέωση να εξοφλήσουν την απόφαση, της οποίας η εκτέλεση δεν ευρίσκεται υπό αναστολή. Δεν έχω διαπιστώσει ότι οι Ενάγοντες/Αιτητές προωθούν την υπό κρίση αίτηση καταχρηστικά και αδικαιολόγητα. Σε σχέση με τα όσα παραθέτουν αναφορικά με συμφωνίες με την APS, εκτός του ότι απλά παρατίθενται χωρίς να επεξηγούνται στο Δικαστήριο πέραν της γενικής αναφοράς ότι το ακίνητο αποτελεί μέρος αυτών για διευθέτηση άλλων δανειακών υποχρεώσεων, παρατηρώ ότι αυτές δεν φέρουν την υπογραφή της APS και ότι φέρουν ημερομηνία 27/07/22. Εν πάση περιπτώσει, σε μια ανάγνωση τους αυτό που διαπιστώνει το Δικαστήριο είναι ότι το ακίνητο θα χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση των δανεικών υποχρεώσεων των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση και από πουθενά δεν προκύπτει ότι θα υπάρξει οποιοδήποτε πλεόνασμα για την αποπληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους όπως επικαλείται η ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1. Σημειώνω επίσης ότι στην ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1 γίνεται λόγος για καταβολή εφάπαξ ποσού που δεν αναφέρεται ποιο είναι αυτό και σε τμηματικές πληρωμές που και πάλι δεν αναφέρονται, κάτι που για να υλοποιηθεί θα πρέπει να αφαιρεθεί το ΜΕΜΟ, αλλιώς θα καταρρεύσουν οι συμφωνίες με την APS.
Αυτό που στην ουσία φαίνεται να ζητείται από τους Ενάγοντες/Αιτητές είναι να εγκαταλείψουν τα δικαιώματα τους προς εκτέλεση της απόφασης, χωρίς να υπάρχει τίποτα που να τους εγγυηθεί την ικανοποίηση της, ώστε το ακίνητο να χρησιμοποιηθεί για διευθέτηση άλλων υποχρεώσεων των Εναγόμενων/Αιτητών, η ικανοποίηση των οποίων δεν προκύπτει να έχει ακόμη επιδιωχθεί δικαστικά. Η απαίτηση για κάτι τέτοιο θα επέφερε αντίστροφα αποτελέσματα και θα έπληττε το κύρος της απόφασης, ενώ τα όσα προβάλλονται περί περιορισμών Συνταγματικών δικαιωμάτων διαχείρισης της περιουσίας κρίνονται ως απορριπτέα, αφού η αναγκαστική εκτέλεση που επιδιώκεται με την υπό κρίση αίτηση αποτελούν θεμιτό περιορισμό προς υλοποίηση της υποχρέωσης των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση για εξόφληση της απόφασης προς τους Ενάγοντες/Αιτητές. Ως εκ τούτου, οι σχετικοί λόγοι ένστασης απορρίπτονται.
Τα όσα προβάλλονται περί αντίθεσης με το δίκαιο της επιείκειας απορρίπτονται για τους ίδιους λόγους που προβάλλονται ανωτέρω, ενώ σε σχέση με τον εγειρόμενο ισχυρισμό της υπέρμετρης καθυστέρησης, δεν διαπιστώνω τέτοια υπέρμετρη καθυστέρηση αφού η απόφαση εκδόθηκε την 1/06/2020, ενώ προκύπτει ότι μεσολάβησε εξ συμφώνου αναστολή εκτέλεσης, οι όροι της οποίας δεν τηρήθηκαν. Περαιτέρω, επισημαίνω ότι σύμφωνα με το άρθρο 55 του Κεφ. 6 η εγγραφή δικαστικής απόφασης παραμένει σε ισχύ για δέκα μόνο χρόνια από την ημερομηνία που γράφτηκε για πρώτη φορά με δυνατότητα παράτασης χρόνου σύμφωνα με το άρθρο 56 του Κεφ. 6, ενώ σύμφωνα με την Δ.40 Κ. 8 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η ισχύς μιας δικαστικής απόφασης είναι 12 έτη από την έκδοση της, με δυνατότητα ο εξ αποφάσεως πιστωτής να αιτηθεί ακολούθως άδεια για εκτέλεση της. Σε κάθε περίπτωση, για να τύχει εφαρμογής το δόγμα των laches, πρέπει να ζητείται θεραπεία με βάση το δίκαιο της επιείκειας, κάτι που δεν ισχύει στην υπό κρίση αίτηση, αλλά σύμφωνα με τον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, άρθρα 22 επ. και την Δ.42 των Θ.Π.Δ. Ως εκ τούτου, ο σχετικός λόγος ένστασης απορρίπτεται.
Για οποιοδήποτε ζήτημα υπέρμετρης δέσμευσης περιουσίας σε αξία μεγαλύτερη του εξ αποφάσεως χρέους που φαίνεται να εισάγεται ανεπίτρεπτα δια αναφορών στην γραπτή αγόρευση των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση, απλά επισημαίνω ότι στην Δήμητρα Γεωργιάδου ν. Alpha Bank Ltd, ανωτέρω, υποδείχθηκε ότι όντως το Κεφ. 6 αναφέρεται χωρίς περιορισμό σε «οποιαδήποτε ακίνητη ιδιοκτησία», καθώς και ότι στο λεκτικό του δεν περιλαμβάνεται οτιδήποτε που να επέτρεπε τον συσχετισμό του εξ αποφάσεως χρέους με την αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας. Αντίθετα στο άρθρο 57 του Νόμου, το οποίο καθορίζει τα αποτελέσματα της εγγραφής, ρητώς αναφέρεται ότι το Δικαστήριο διατάσσει την πώληση της ιδιοκτησίας ή τόσου μέρους αυτής όσο θα ήταν αναγκαίο να πωληθεί προς ικανοποίηση της δικαστικής απόφασης. Εξ αυτού προκύπτει με σαφήνεια η δυνατότητα δέσμευσης ιδιοκτησίας που υπερβαίνει το ποσό της απόφασης, ενώ η πώληση του ακινήτου που αποτελείται από 1 τίτλο ιδιοκτησίας δεν μου έχει συγκεκριμενοποιηθεί δια μαρτυρίας πως νομικά και πραγματικά θα μπορούσε να πωληθεί κάποιο μέρος προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους.
O 5ος λόγος ένστασης αποτέλεσε και το αντικείμενο της μεγαλύτερης σε έκταση ανάλυσης στην γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Εναγόμενων/Καθ’ ων η Αίτηση. Στην καταληκτική επί τούτου εισήγηση του αναφέρει ότι κατά την εγγραφή του ΜΕΜΟ στο όνομα της Ενάγουσας 2 κατά πάσα πιθανότητα δεν υφίστατο ως διαγραμμένη από το Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών, με συνέπεια να μην παράγεται το οποιοδήποτε έννομο αποτέλεσμα τέτοια εγγραφή, καθιστώντας την υπό κρίση αίτηση πρόωρη. Σε αυτό επεξηγείται και το μέρος του 1ου λόγου ένστασης που αναφέρεται σε πρόωρη αίτηση.
Καταρχάς, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ανεξάρτητα με το ζήτημα της διαγραφής της Ενάγουσας 2, η οποία έγινε παραδεκτή από την πλευρά των Εναγόντων/Αιτητών στην ένορκη δήλωση που στηρίζει την υπό κρίση αίτηση, δεν παρατίθενται στοιχεία και μαρτυρία για το πότε διαγράφηκε, παρά μόνο, ότι διαπιστώθηκε η διαγραφή κατά την ετοιμασία της υπό κρίση αίτησης, ήτοι πριν από τον Αύγουστο 2022 που καταχωρήθηκε η αίτηση επαναφοράς, ενώ το ΜΕΜΟ καταχωρήθηκε στις 21/07/20. Δεν υπάρχει μαρτυρία δηλαδή αν το ΜΕΜΟ είχε καταχωρηθεί ενόσω η Ενάγουσα 2 ήταν διαγραμμένη ή ακόμη ευρισκόταν στο Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών. Για κάτι τέτοιο το βάρος προσκόμισης μαρτυρίας το έφερε η πλευρά των Εναγόντων/Αιτητών, η οποία στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την υπό κρίση αίτηση αρκέστηκε στην παράθεση του διατάγματος ημερ. 4/10/22 για επαναφορά και στην γραπτή της αγόρευση στις συνέπειες που αυτό έχει επί πράξεων που ενδεχόμενα να έλαβαν χώρα κατά την περίοδο που η Ενάγουσα 2 ήταν διαγραμμένη.
Εν πάση όμως περιπτώσει, το ΜΕΜΟ επί του ακινήτου καταχωρήθηκε όχι μόνο προς όφελος της Ενάγουσας 2, αλλά και του Ενάγοντα 1 ως εγγύηση για την πληρωμή του εκ δικαστικής αποφάσεως χρέους (άρθρο 53 του Κεφ. 6). Το ποσό της απόφασης οφείλεται από τους Εναγόμενους/Καθ’ ων η Αίτηση και προς τους δύο Ενάγοντες/Αιτητές και η υπό κρίση αίτηση προωθήθηκε και από τους δύο. Συνεπώς, δεν διαβλέπω πως η οποιαδήποτε διαγραφή καθιστά το ΜΕΜΟ άκυρο και την υπό κρίση αίτηση πρόωρη, χωρίς να με απασχολήσουν οι συνέπειες του διατάγματος επαναφοράς ημερ. 4/10/22 της Ενάγουσας 2 στο Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών που ναι μεν εκδόθηκε, δεν έχω μαρτυρία ότι όντως οι όροι του τηρηθήκαν και επανήλθε, όμως δεν μου παρατέθηκε αντίθετη μαρτυρία ότι το διάταγμα δεν παραδόθηκε στον Έφορο Εταιρειών και η εταιρεία δεν επαναφέρθηκε στο Μητρώο από πλευράς των Εναγόμενων/Καθ΄ ων η Αίτηση, αφήνοντας τους ισχυρισμούς περί επαναφοράς της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση αναντίλεκτους.
Προχωρώ στις συνέπειες επαναφοράς. Το άρθρο 327 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 αντιστοιχεί με το άρθρο 353 του Αγγλικού Companies Act 1948 και η Αγγλική νομολογία επί τούτου αποτελεί καθοδήγηση. Στην Αγγλική υπόθεση TYMAN'S LD. v. CRAVEN [1952] 2 Q.B. 100 αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία (Evershed M.R. and Hodson L.J.) ότι διάταγμα δικαστηρίου σύμφωνα με το s. 353 (6) του Companies Act 1948 (αντίστοιχο με το άρθρο 327(7)(β) του Κεφ. 113), για επαναφορά του ονόματος μιας εταιρείας στο Μητρώο που προηγουμένως διαλύθηκε σύμφωνα με το s. 353 (5) του Companies Act 1948 και που κηρύσσει ότι η εταιρεία θα λογίζεται ότι εξακολουθούσε να υπάρχει ωσάν η επωνυμία της δεν διαγράφηκε είναι αποτελεσματική στο να επικυρώσει όλες τις πράξεις που έγιναν στο όνομα και εκ μέρους της εταιρείας κατά την περίοδο μεταξύ της διάλυσης και της επαναφοράς του ονόματος της στο Μητρώο και ότι πρόνοιες του άρθρου αυτού που δίδουν εξουσία στο Δικαστήριο να δώσει τέτοιες οδηγίες και να εκδώσει τέτοιες διατάξεις που θεωρεί δίκαιες για την αποκατάσταση της εταιρείας και όλων των άλλων προσώπων στην ίδια θέση κατά το δυνατό, ωσάν η επωνυμία της εταιρείας δεν είχε διαγραφεί δεν είναι ερμηνευτικές καθορίζουσες το πεδίο των προηγούμενων γενικών λέξεων, αλλά μόνο συμπληρωματικές σε εκείνες τις γενικές λέξεις, ώστε να καταστήσει το Δικαστήριο ικανό να επιτύχει στην μεγαλύτερη έκταση συμφώνως με την δικαιοσύνη την θέση «as you were» της εταιρείας.
Η απόφαση αυτή σε σχέση με την ερμηνεία των συνεπειών επαναφοράς εταιρείας στο Μητρώο λήφθηκε μειοψηφούντος του Jenkins L.J., ο οποίος έκρινε ότι τέτοιο διάταγμα επαναφοράς επενεργεί μόνο για επαναφορά και διατήρηση του αρχικού εταιρικού καθεστώτος και ταυτότητας της εταιρείας και ότι το Δικαστήριο κατά διακριτική ευχέρεια δύναται να προβλέψει για την επικύρωση των πράξεων που έγιναν κατά την διάρκεια της διάλυσης και ότι δεν επικυρώνονται τέτοιες πράξεις στην απουσία οποιασδήποτε τέτοιας πρόβλεψης.
Εξετάζοντας το περιεχόμενο του τεκμηρίου ΙΒ της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπο κρίση αίτηση, ήτοι το διάταγμα επαναφοράς των Εναγομένων 2 στο Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών αναφέρεται ρητά ότι με την παράδοση του επίσημου αντιγράφου στον Έφορο Εταιρειών για εγγραφή, η εταιρεία θα λογίζεται ότι εξακολουθούσε να υπάρχει ωσάν η επωνυμία της δεν διαγράφηκε και όλα τα πρόσωπα κατατάσσονται στην ίδια θέση ωσάν η επωνυμία της εταιρείας δεν είχε διαγραφεί. Αυτό αποτελεί και επικύρωση των όποιων πράξεων και διαδικασιών έλαβαν χώρα για όσο διάστημα η επωνυμία των Εναγομένων 2 ήταν διαγραμμένη από το Μητρώο και ως εκ τούτου η εταιρεία διαλυμένη ένεκα διαγραφής σύμφωνα με το άρθρο 327(5) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 μέχρι την επαναφορά, συμπεριλαμβανομένων τυχόν εγγραφής του ΜΕΜΟ στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λευκωσίας.
Τα όσα παραθέτει ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση στην γραπτή του αγόρευση επικαλούμενος το άρθρο 327(Α)(5) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, για να στηρίξει την όποια θέση προβάλλει, αφορούν στην διοικητική επαναφορά εταιρείας δυνάμει του άρθρου 327 και όχι στην επαναφορά με διάταγμα Δικαστηρίου.
Ενόψει όλων των προαναφερόμενων κρίνεται ότι ουδείς λόγος ένστασης δύναται να ευσταθήσει και ότι οι Ενάγοντες/Αιτητές απέδειξαν την συνδρομή όλων των προϋποθέσεων που απαιτούνται για εκποίηση του ακινήτου.
Κατάληξη:-
Εκδίδεται διάταγμα πώλησης/εκποίησης του ακινήτου τεμάχιο [ ], Φ/Σχ. 30/16Ε2, εμβαδού 4348 τ.μ., αρ. εγγραφής [ ], Δήμος Γερίου, τοποθεσία Λουρκά, Επαρχία Λευκωσίας, ιδιοκτησίας του Εναγόμενου 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1 μέσω δημόσιου πλειστηριασμού. Το προϊόν της πώλησης να χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους στην υπό των ως άνω τίτλο και αριθμό αγωγή, όπως αυτό προκύπτει από την απόφαση ημερομηνίας 01/06/2020, το διάταγμα ημερ. 30/07/2020 πλέον τα έξοδα εντάλματος εκποίησης κινητών, πλέον των οποιωνδήποτε εξόδων του Κτηματολογίου και του Δημοπράτη, καθώς και άλλων αναγκαίων εξόδων, υποχρεώσεων δικαιωμάτων, τελών, φόρων που αφορούν το ακίνητο ως καθορίζει το αιτητικό υπό Γ. Οποιοδήποτε ποσό ως προϊόν της πώλησης περισσεύει να αποδοθεί στον Εναγόμενο 1/Καθ’ ου η Αίτηση 1. Η επιφυλαχθείσα τιμή πώλησης του ακινήτου να καθορισθεί από το Κτηματολογικό Γραφείο της Επαρχίας που βρίσκεται το ακίνητο κατόπιν προγενέστερης επίσκεψης, ως και η ημερομηνία πώλησης του ακινήτου.
Τα έξοδα της παρούσας αίτησης, τα οποία θα πληρωθούν από το προϊόν της πώλησης επιδικάζονται υπέρ των Εναγόντων/Αιτητών και εναντίον των Εναγομένων/Καθ’ ων η Αίτηση ως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(υπ.)……………………………………
Χ-Μ Καραπατάκης
Επαρχιακός Δικαστής
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ