ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: X-M Καραπατάκη, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 1596/91
Μεταξύ:
Themis Portfolio (H3) Management Holdings Ltd
Ενάγουσα
-και-
1. Nicolas Furnishings Ltd
2. Ανδρέα Τρύφωνος
3. Χρύσω Ανδρέου
Εναγόμενων
------------------------------------------------------------------------
Αίτηση ημερ. 27/10/2023 για ακύρωση και/ή παραμερισμό του διατάγματος ημερ. 28/06/2023 για άδεια εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 01/07/1991
Ημερομηνία:22/04/2023
Εμφανίσεις:
Για τους Εναγόμενους/Αιτητές: κα Φρ. Γέρου
Για την Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση: κα Χλ. Στυλιανού για κ.κ. Χρυσαφίνης & Πολυβίου Δ.Ε.Π.Ε.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την υπό κρίση αίτηση οι Αιτητές επιδιώκουν τον παραμερισμό του διατάγματος ημερ. 28/06/2023 με το οποίο δόθηκε άδεια εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 01/07/1991 («η απόφαση») για περίοδο 12 ετών. Με την απόφαση ημερ. 01/07/1991 οι Εναγόμενοι διατάχθηκαν να καταβάλουν στην τότε Ενάγουσα Τράπεζα Κύπρου Λτδ αλληλέγγυα ή και κεχωρισμένα το ποσό των Λ.Κ. 12.333,10 πλέον τόκους και δικηγορικά έξοδα και διατάχθηκε η εκποίηση της υποθήκης ΒΥ. 9092/89 ημερ. 07/11/1989.
Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στη Δ.40 θ.8, στη Δ.48 θ.8(4) των Θ.Π.Δ., στο άρθρο 30.2 του Συντάγματος, στους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και στις συμφυείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου.
Στην ένορκη δήλωση του κ. Ανδρέα Τρύφωνος, Εναγόμενου 2/Αιτητή («ΕΔ Τρύφωνος») προβάλλονται κατά συνοπτική αναφορά τα εξής:
· Ότι η απόφαση πάσχει νομικά, καθότι δεν διευκρινίζει το τελικό ποσό που οφείλουν οι Εναγόμενοι και η Ενάγουσα αξιώνει €68.767,15, ήτοι ποσό που υπερβαίνει το διπλάσιο του αρχικώς δανεισθέντος κατά παράβαση του Ν. 22/77.
· Ότι η απόφαση εκδόθηκε μετά που αναβλήθηκε η υπόθεση εξαιτίας της αργίας της Δευτέρας του Κατακλυσμού και οι Εναγόμενοι ουδέποτε ενημερώθηκαν για την μεταγενέστερη ημερομηνία από τους δικηγόρους της Ενάγουσας που ανέλαβαν να τους ενημερώσουν.
· Ότι η απόφαση ανανεώθηκε πολλές φορές από την Ενάγουσα, καθώς και τα εμπράγματα βάρη που ενεγράφησαν εξ αυτής, ειδικότερα στις 07/07/2008 για περίοδο 6 ετών και στις 08/07/2014 για περίοδο 5 ετών.
· Ότι στην αίτηση ημερ. 27/05/2014 με την οποία η Ενάγουσα εξασφάλισε εκ νέου άδεια εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 08/07/2014 η ενόρκως δηλούσα κα Τ ορκίστηκε ψευδώς ότι οι Εναγόμενοι ζήτησαν κατά καιρούς παράταση χρόνου προς διευθέτηση τρόπου πληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους τους και ότι οι Ενάγοντες συγκατατέθηκαν και/ή παραχωρούσαν τον απαιτούμενο χρόνο στους Εναγόμενους προς διευθέτηση της πληρωμής του χρέους τους και προβάλλει ότι οι Εναγόμενοι ουδέποτε προέβηκαν σε τέτοιο ή παρόμοιο αίτημα, αλλά ότι είχαν σταλεί πολλές επιστολές για εξόφληση των νόμιμων τους υποχρεώσεων.
· Ότι το διάταγμα ημερ. 07/07/2008 προσβλήθηκε με την Έφεση αρ. 206/2012 στην οποία το Ανώτατο Δικαστήριο με την απόφαση του ημερ. 26/10/2017 ανέφερε ότι η Τράπεζα Κύπρου Λτδ δεν έλαβε δικαστικά μέτρα προς εκτέλεση της απόφασης και ότι περιορίστηκε στην κατ’ επανάληψη υποβολή αιτήσεων δυνάμει της Δ.40 θ. 8 και Δ.48 Θ. 8(ι)(κκ) των Θ.Π.Δ., παρά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος από την έκδοση της.
· Ότι εναντίον της άδειας εκτέλεσης ημερ. 08/07/2014 οι Εναγόμενοι καταχώρησαν αίτηση παραμερισμού ημερ. 17/06/2016, ενώ με την ίδια αίτηση εξαιτήθηκαν τον παραμερισμό της δοθείσας άδειας παράτασης του ΕΒ591/09 και του ΕΒ406/92 που είχαν εγγραφεί στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λευκωσίας δυνάμει της απόφασης.
· Ότι στις 10/11/2007 στα πλαίσια της αίτησης ημερ. 08/07/2014 εκδόθηκε εξ συμφώνου διάταγμα με το οποίο η άδεια εκτέλεσης ημερ. 08/07/2014 παραμερίστηκε και ακυρώθηκαν τα ΕΒ591/09 και ΕΒ406/92, υποστηρίζοντας ότι αυτό έγινε επειδή η Ενάγουσα ουδέποτε προέβη σε μέτρα εκτέλεσης εντός εύλογου χρόνου.
· Ότι η δικηγόρος τους στις 03/08/2023 έλαβε η-μήνυμα από τους δικηγόρους της Εναγόμενης με αίτημα για καταβολή του ποσού των €50.000 για σκοπούς διευθέτησης και ότι αυτό τους προκάλεσε έκπληξη γιατί ουδέποτε ενημερώθηκαν για οποιοδήποτε διάβημα για άδεια εκτέλεσης της απόφασης από τις 10/11/2017 ή τους επιδόθηκε τέτοιο διάταγμα.
· Ότι στη συνέχεια προέβη σε έρευνα στον προσωρινό φάκελο του Δικαστηρίου όπου διαπίστωσε πως η Ενάγουσα στη βάση μονομερούς αίτησης ημερ. 16/05/2023 συνοδευόμενη από ψευδή και/ή ελλιπή ένορκη δήλωση της κας Τ εξασφάλισε διάταγμα για άδεια εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 28/06/2023.
· Ότι η ένορκη δήλωση της κας Τ δεν αποκαλύπτει ουσιώδη στοιχεία και παραπλάνησε το Δικαστήριο, αφού σε κανένα σημείο δεν αναφέρει ότι ουδεμία ενέργεια δεν λήφθηκε όλα αυτά τα χρόνια για εκτέλεση της απόφασης και ότι απέκρυψε την εξ συμφώνου απόφαση ημερ. 10/11/2017 και την απόφαση στην Έφεση 206/2017.
· Ότι η ενόρκως δηλούσα κα Τ επιλέγει να ορκίζεται συστηματικά σε όλες τις αιτήσεις για ανανέωση της απόφασης με το ίδιο λεκτικό, ήτοι ότι οι Εναγόμενοι ζητούσαν και ελάμβαναν παρατάσεις για διευθέτηση του χρέους και υποστηρίζει ότι οι Εναγόμενοι κατέβαλαν ένα μικρό ποσό έναντι και ουδέποτε ζήτησαν τέτοια παράταση χρόνου για διευθέτηση.
· Ότι ως λαμβάνει νομική συμβουλή ένας διάδικος, ο οποίος αιτείται μονομερώς διάταγμα πρέπει να προβαίνει σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη όλων των ουσιωδών στοιχείων και να προσέρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια, κάτι που δεν έπραξε στην προκείμενη περίπτωση η Ενάγουσα, αφού η ένορκη δήλωση Τ κακόπιστα και σκόπιμα δεν αποκάλυψε όλα τα γεγονότα για να εξασφαλίσει την προσβαλλόμενη ανανέωση της απόφασης.
· Ότι η Ενάγουσα δεν έχει αιτιολογήσει την καθυστέρηση στην λήψη μέτρων εκτέλεσης της απόφασης για 32 έτη, ενώ εξασφάλισε μονομερώς την ανανέωση της απόφασης επηρεάζοντας κατά τον τρόπο αυτό δυσμενώς τους Εναγόμενους για πλήρη εκμετάλλευση της περιουσίας τους.
· Ότι ως λαμβάνει νομική συμβουλή, η γενική αρχή είναι ότι το Δικαστήριο δεν πρέπει να δίδει άδεια εκτέλεσης απόφασης όταν παρέλθουν 12 έτη, εκτός αν ικανοποιηθεί ότι συντρέχουν τέτοιες περιστάσεις που να θέτουν την υπόθεση σε ασύνηθες πλαίσιο, ώστε να είναι δίκαιο να δοθεί τέτοια άδεια που στην προκείμενη περίπτωση δεν έχουν παρουσιαστεί ή αναφερθεί τέτοια στοιχεία που να δικαιολογούν την άδεια, αντιθέτως υφίστανται σοβαροί λόγοι η άδεια εκτέλεσης να παραμεριστεί.
· Ότι στα πλαίσια της παρούσας αγωγής καταχωρήθηκε ειδοποίηση μεταβιβάσεως πιστωτικών διευκολύνσεων στην Themis Portfolio (HE3) Management Holdings Ltd, ημερ. 19/10/2022 για την οποία δεν είχε ενημερωθεί, αφού οι σχετικές επιστολές στάληκαν σε εσφαλμένη και μη δηλωμένη διεύθυνση, ήτοι στην οδό [ ] 4, διαμ. 4, [ ], παρά το ότι τόσο η Τράπεζα Κύπρου Δημοσία Εταιρεία Λτδ, όσο και η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση είχαν πλήρως επικαιροποιημένη διεύθυνση, υποστηρίζοντας ότι η διεύθυνση του άλλαξε από 28/11/2007 σε [ ] 5, [ ] και ενημερώθηκε η Τράπεζα Κύπρου.
· Ότι σύμφωνα με την κατάσταση του «tracking number» του ταχυδρομείου οι επιστολές ουδέποτε παραλήφθηκαν από κανένα παρά την υποχρέωση ενημέρωσης που είχε η Τράπεζα Κύπρου σύμφωνα με τον περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και για Συναφή Θέματα Νόμο του 2015, άρθρα 18 και 19.
· Ότι η αίτηση με αρ. 516/22 της Τράπεζας Κύπρου για επικύρωση του σχεδίου διακανονισμού που τέθηκε σε ισχύ στις 19/10/2022 περιέχει ψευδή δήλωση ότι η Τράπεζα Κύπρου έχει αποστείλει επιστολές στην σωστή διεύθυνση των εγγυητών και ότι αυτές έχουν παραληφθεί.
Η ΕΔ Τρύφωνος παραθέτει ως Παράρτημα Α αντίγραφο του διατάγματος ημερ. 28/06/2023, καθώς και σειρά τεκμηρίων. Ειδικότερα, παραθέτει αντίγραφο της απόφασης (τεκ. 1), του διατάγματος παράτασης χρόνου για ανανέωση της εγγραφής του ΕΒ591/09 ημερ. 13/02/2015 (τεκ. 2), αντίγραφο της αίτησης ημερ. 27/05/2014 για άδεια εκτέλεσης της απόφασης (τεκ. 3), αντίγραφο του διατάγματος ημερ. 07/07/2008 άδειας εκτέλεσης της απόφασης (τεκ. 5), αντίγραφο του διατάγματος ημερ. 08/07/2014 άδειας εκτέλεσης της απόφασης, αντίγραφο επιστολής ημερ. 25/06/2014 του Εναγόμενου 2 προς Τράπεζα Κύπρου (τεκ. 8), αντίγραφο της απόφασης ημερ. 26/10/2017 στην Πολ. Έφεση αρ. 206/2012 (τεκ. 9), αντίγραφο του εξ συμφώνου διατάγματος ημερ. 10/11/2017 (τεκ. 10), αντίγραφο του η-μηνύματος των δικηγόρων της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση προς την δικηγόρο των Εναγόμενων/Αιτητών ημερ. 3/08/2023 (τεκ. 11), αντίγραφα επιστολών ημερ. 25/02/2022 της Τράπεζας Κύπρου και ημερ. 27/10/2022 της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση προς τον Εναγόμενο 2/Αιτητή με αντίγραφα κατάστασης επιστολικού ταχυδρομείου (τεκ. 13), καθώς και αντίγραφο επιστολής ημερ. 15/10/2014 του Εναγόμενου 2/Αιτητή προς την Τράπεζα Κύπρου (τεκ. 14).
Στην Ειδοποίηση περί Πρόθεσης Ένστασης η πλευρά της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση προβάλλει, μεταξύ άλλων λόγων, ότι η απόφαση είναι καθ’ όλα νόμιμη και το ποσό που οφείλουν οι Εναγόμενοι/Αιτητές είναι ξεκάθαρο, χωρίς να δύναται να εξεταστούν οι σχετικοί ισχυρισμοί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας. Περαιτέρω προβάλλεται ότι η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση έλαβαν όλα τα νόμιμα μέτρα εκτέλεσης της απόφασης και ότι δεν επέδειξαν αδράνεια ή καθυστέρηση εξ υπαιτιότητας, αλλά ότι η όποια τυχόν καθυστέρηση οφείλεται στους Εναγόμενους/Αιτητές, οι οποίοι παραλείπουν να συμμορφωθούν με την απόφαση. Επίσης προβάλλεται ότι οι ισχυρισμοί περί ψευδορκίας της ένορκης δήλωσης Τ δεν υφίστανται και ότι η εν γένει συμπεριφορά των Εναγόμενων/Αιτητών αποσκοπεί στο να ασκήσει πίεση στην Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση και αποτελεί προσπάθεια να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους εκ της αποφάσεως. Σε ένα άλλο λόγο ένστασης η πλευρά της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση προβάλλει ότι οι Εναγόμενοι/Αιτητές κωλύονται να αμφισβητούν την νομιμότητα της μεταβίβασης των επίδικων πιστωτικών διευκολύνσεων στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, καθότι αυτή έχει επικυρωθεί από το αρμόδιο Δικαστήριο στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης υπ’ αρ. 516/2022 και το παρόν Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εξετάσει τη νομιμότητα της μεταβίβασης καθιστώντας τον εαυτό του ως Εφετείο ομόβαθμου Δικαστηρίου.
Στην ένορκη δήλωση του κ. Χριστόδουλου Παπαλαμπριανού («ΕΔ Παπαλαμπριανού») που συνοδεύει την Ένσταση προβάλλονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
· Ότι η θέση περί απαγόρευσης για τόκο πέραν του διπλάσιου του αρχικού κεφαλαίου δεν ισχύει, καθότι ο επίδικος λογαριασμός ήταν τρεχούμενος με δικαίωμα παρατραβήγματος.
· Ότι η 1/07/1991 ήταν εργάσιμη μέρα και η γιορτή του Αγίου Πνεύματος εορτάστηκε στις 27/05/1991, ενώ η αγωγή δεν ήταν ορισμένη κατά την ημερομηνία αυτή.
· Ότι αρχικά η μονομερής αίτηση για έκδοση απόφασης εναντίον του Εναγόμενου 2/Αιτητή καταχωρήθηκε στις 20/06/1991 και επαναορίστηκε για απόδειξη την 1/07/1991, ενώ η αίτηση για συνοπτική απόφαση εναντίον των Εναγόμενων 1 και 3 ορίστηκε για πρώτη φορά στις 27/06/1991 και εκ της μη εμφάνισης του δικηγόρου τους ορίστηκε για απόδειξη την 1/07/1991.
· Ότι δεν δύναται το Δικαστήριο να εξετάσει τους ισχυρισμούς αυτούς στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, εν πάση περιπτώσει η αίτηση παραμερισμού που καταχωρήθηκε από τους Εναγόμενους 1 και 3 απορρίφθηκε στις 18/11/1991.
· Ότι η απόφαση έχει ανανεωθεί με διατάγματα ημερ. 19/06/1998, 17/06/2004, 16/06/2006, 07/07/2008, 08/07/2014 και 28/06/2023.
· Ότι προς τον σκοπό εκτέλεσης της απόφασης η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση ενέγραψε το ΕΒ406/92 επί της ακίνητης περιουσίας των Εναγομένων 1, του οποίου η εγγραφή παρατάθηκε με διατάγματα που παραθέτει με τελευταίο το διάταγμα ημερ. 08/07/2014, το οποίο παραμερίστηκε εξ συμφώνου την 10/11/2017.
· Ότι προς τον σκοπό εκτέλεσης της απόφασης η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση ενέγραψε το ΕΒ591/09 επί της ακίνητης ιδιοκτησίας της Εναγόμενης 3, του οποίου η εγγραφή παρατάθηκε με διάταγμα ημερ. 13/02/2015 μέχρι και την 08/07/2019, όμως το διάταγμα ημερ. 13/02/2015 παραμερίστηκε εξ συμφώνου την 10/11/2017.
· Ότι στις 14/07/2023 ενεγράφη το ΕΒ2431/2023 επί της ακίνητης ιδιοκτησίας της Εναγόμενης 3.
· Ότι η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση στις 08/04/2008 καταχώρησε αίτηση έκδοσης πτωχευτικής διαδικασίας εναντίον της Εναγόμενης 3, η οποία αποσύρθηκε κατόπιν αιτήματος του Εναγόμενου 2 σε συναντήσεις που έγιναν με σκοπό την υποβολή πρότασης για εξώδικη διευθέτηση.
· Ότι στις 13/03/2014 καταχωρήθηκε η αίτηση πώλησης ΑΝΠ94/2014 δυνάμει του ΕΒ406/92 και στις 23/06/2015 η αίτηση πώλησης ΑΝΠ244/2015 δυνάμει του ΕΒ591/09.
· Ότι η Πολ. Έφεση 206/12 καταχωρήθηκε εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου ημερ. 20/03/2012 με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ημερ. 4/11/2011 για παραμερισμό του διατάγματος για άδεια εκτέλεσης της απόφασης και το Εφετείο ανέφερε στην απόφαση του ότι η άδεια εκτέλεσης είχε εκπνεύσει, καθώς και ότι εάν το αντικείμενο της Έφεσης δεν είχε εκ του λόγου αυτού εκλείψει η έφεση θα ήταν επιτυχής ένεκα λανθασμένης άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου ενόψει της απουσίας επαρκούς αιτιολόγησης της καθυστέρησης.
· Ότι το εξ συμφώνου διάταγμα ημερ. 10/11/2017 και η έκδοση της απόφασης στην Πολ. Έφεση 206/12 είναι δύο διαφορετικές δικαστικές διαδικασίες από την αίτηση ημερ. 16/05/2023 και δεν εμποδίζουν εκ νέου την Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση να αιτηθεί την εκ νέου ανανέωση της απόφασης για χρέος που δεν έχει εξοφληθεί.
· Ότι εκ του συνόλου των γεγονότων που περιβάλλουν την παρούσα η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση έχει προβεί σε λήψη μέτρων εκτέλεσης της απόφασης και στις 31/10/21 καταχώρησαν εμπράγματο βάρος επί της ακίνητης περιουσίας της Εναγόμενης 3.
· Ότι οι ισχυρισμοί της ΕΔ Τρύφωνος είναι αντιφατικοί, καθότι ενώ αυτός απορρίπτει ότι έγιναν προσπάθειες διευθέτησης της υπόθεσης σε άλλο μέρος της ένορκης του δήλωσης αποδέχεται ότι έστειλε διάφορες επιστολές στους Ενάγοντες προς τον σκοπό διευθέτησης, παραπέμποντας ειδικότερα στο τεκ. 8 της ΕΔ Τρύφωνος όπου προβαίνει σε εισήγηση για εξόφληση του χρέους.
· Ότι σε διάφορες επιστολές ημερ. 21/05/2008, 7/10/2010, 27/12/2010 και 15/12/2013 ο Εναγόμενος 2/Αιτητής προβαίνει σε διάφορες προτάσεις για διευθέτηση, καθώς και ότι πραγματοποιήθηκαν αρκετές συναντήσεις και τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ των ετών 2007 μέχρι και το έτος 2014.
· Ότι αντικείμενο των συναντήσεων του αποτελούσαν οι συνολικές υποχρεώσεις της οικογένειας του Εναγόμενου 2/Αιτητή στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι υποχρεώσεις των Εναγόμενων 1/Αιτητών εκ της παρούσας αγωγής, άνευ αποτελέσματος.
· Ότι πέραν του χρέους εκ της απόφασης εκκρεμεί η υπ’ αριθμό αγωγή 3576/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που σχετίζεται με προσωπικές διευκολύνσεις μελών της οικογένειας του Εναγόμενου 2/Αιτητή και την Εναγόμενη 3/Αιτήτρια και περί τον Ιούλιο του 2023 έγιναν συζητήσεις με ανταλλαγή προτάσεων για διευθέτηση της.
· Ότι στα πλαίσια των συζητήσεων αυτών αφού εξασφαλίστηκε το προσβαλλόμενο διάταγμα άδειας εκτέλεσης της απόφασης οι δικηγόροι απέστειλαν το η-μήνυμα του τεκ. 11.
· Ότι αφού ευρίσκονταν σε εξέλιξη οι συζητήσεις οι Ενάγοντες εύλογα εισηγήθηκαν όπως συζητηθεί και το ενδεχόμενο πλαίσιο διευθέτησης της απόφασης και οι Εναγόμενοι/Αιτητές παρέλειψαν να ανταποκριθούν.
· Ότι ο Εναγόμενος 2/Αιτητής στις 19/10/2023 επικοινώνησε με λειτουργό της Ενάγουσας/Αιτήτριας που χειριζόταν τις υποχρεώσεις της Εναγόμενης 1 και της ανέφερε ότι επιθυμούσε λύση για τις υποχρεώσεις της οικογένειας του, η οποία του ανέφερε ότι χειριζόταν μόνο τα της παρούσας και ο Εναγόμενος 2/Αιτητής της πρότεινε να πάρουν το υποθηκευμένο εργοστάσιο των Εναγόμενων 1/Αιτητών του οποίου όμως η μίσθωση είχε λήξει και για να εξεταστεί τέτοια πρόταση θα έπρεπε ο ίδιος να προβεί σε ανανέωση της, κάτι που θα εξέταζε, όμως δεν επανήλθε.
· Ότι σε σχέση με το εργοστάσιο είχε εκδοθεί διάταγμα εκποίησης του και η μίσθωση του έληξε στις 31/10/2021.
· Ότι στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας δεν δύναται να αμφισβητηθεί η νομιμότητα εκχώρησης της επίδικης πιστωτικής διευκόλυνσης, καθότι έχει επικυρωθεί από το αρμόδιο Δικαστήριο στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης αρ. 516/22 και το διάταγμα ημερ. 12/10/2022, το οποίο δεν έχει ακυρωθεί.
· Ότι οι επιστολές ενημέρωσης έχουν αποσταλεί από το αυτοματοποιημένο σύστημα αποστολής επιστολών στη διεύθυνση που ήταν καταχωρημένη στα αρχεία της Ενάγουσας ως η τελευταία γνωστή διεύθυνση και τα οποία μεταφέρθηκαν αυτούσια σε αυτή από την Τράπεζα Κύπρου.
· Ότι σκοπός της υπό κρίση αίτησης είναι η καθυστέρηση της διαδικασίας και αποτελεί κατάχρηση διαδικασίας.
· Ότι τυχόν έγκριση της υπό κρίση αίτησης θα ήταν ενάντια στην αρχή της φυσικής δικαιοσύνης και θα αποστερήσει την Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση από το ευεργέτημα της απόφασης και θα της προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά.
Τα μέρη παρέδωσαν στο Δικαστήριο γραπτές αγορεύσεις τις οποίες μελέτησα με προσοχή, όμως δεν κρίνω σκόπιμο να προβώ σε οποιαδήποτε ειδικότερη αναφορά.
Στην προκειμένη περίπτωση το διάταγμα για άδεια εκτέλεσης της απόφασης εκδόθηκε στη βάση της αίτησης ημερ. 16/05/2023 που καταχωρήθηκε δυνάμει της διαταγής 40 θ8 και Δ.48(8)(1)(κκ) των Θ.Π.Δ. Η τελευταία Διαταγή προνοεί ότι αίτηση δυνάμει της Δ.40 θ. 8 μπορεί να γίνει όπως και έγινε μονομερώς. Ειδικότερα, όπως αυτή προβλέπει:
«Όταν παρέλθουν δώδεκα έτη από την απόφαση ή την ημερομηνία του διατάγματος, ή όταν έχει γίνει οποιαδήποτε αλλαγή στους διαδίκους οι οποίοι δικαιούνται ή υπόκεινται σε εκτέλεση, ο διάδικος ο οποίος ισχυρίζεται ότι δικαιούται σε εκτέλεση μπορεί να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο ή το Δικαστή για άδεια να εκτελέσει ανάλογα. Και το Δικαστήριο ή ο Δικαστής εάν ικανοποιηθεί ότι ο διάδικος, ο οποίος υποβάλλει την αίτηση αυτή, δικαιούται να εκτελέσει, μπορεί να εκδώσει διάταγμα προς αυτό το σκοπό, ή μπορεί να διατάξει όπως οποιοδήποτε επίδικο θέμα ή ζήτημα αναγκαίο για να αποφασιστούν τα δικαιώματα των διαδίκων εκδικαστεί με οποιοδήποτε από τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκδικαστεί οποιοδήποτε ζήτημα σε αγωγή. Και σε κάθε μια από τις περιπτώσεις το Δικαστήριο ή ο Δικαστής μπορεί να επιβάλει τέτοιους όρους ως προς τα έξοδα ή διαφορετικά, οι οποίοι θα είναι δίκαιοι.».
Σύμφωνα με την Δ. στη Δ.48 Θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας:
«Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court or Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just.».
Σε μετάφραση:
«Οιονδήποτε πρόσωπο (άλλο από τον αιτητή), το οποίο επηρεάζεται από διάταγμα εκδοθέν μονομερώς δύναται να αποταθεί δια κλήσεως για παραμερισμό ή διαφοροποίησή του και το Δικαστήριο ή Δικαστής δύναται να παραμερίσει ή να διαφοροποιήσει τέτοιο διάταγμα κάτω από όρους τους οποίους θα θεωρήσει δίκαιους.».
Όπως έχει λεχθεί η Δ.48(8)(4) των Θ.Π.Δ. αφορά σε κάθε διάταγμα που εκδίδεται μονομερώς και ότι στόχος της είναι η παροχή δυνατότητας επανεξέτασης θέματος που ρυθμίστηκε ex parte, όταν εκείνος που επηρεάζεται επιθυμεί να ασκήσει το θεμελιώδες δικαίωμα του να ακουστεί, με προοπτική την ακύρωση ή τη διαφοροποίησή του. (βλ. Γιαννάκη Κτωρίδη v. Alpha Bank Πολ. Έφεση 290/2010 ημερ. 19/6/2014) Η αίτηση διά κλήσεως δυνάμει της Δ.48 θ.8(4) των Θ.Π.Δ. δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προηγούμενης διαδικασίας, η οποία έχει και εκείνη τη δική της αυτοτέλεια με ευρύτερους ορίζοντες, ενώ η νέα διαδικασία δια κλήσεως δε συναρτάται με το πρόσωπο του Δικαστή, ο οποίος είχε επιληφθεί προηγουμένως του θέματος κατόπιν μονομερούς αιτήσεως, καθώς δικονομικά πρόκειται για δύο ξεχωριστά εγχειρήματα, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην περίπτωση, την παγιωμένη από την πρακτική, των μονομερώς εκδοθέντων και ακολούθως επιστρεπτέων συντηρητικών διαταγμάτων. (βλ. Έλληνας v. Χριστοδούλου (1995) 1 Α.Α.Δ 438). Στην υπόθεση Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Κοντέας ν. Μιχαήλ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 1604, λέχθηκε ότι η Δ.40 Κ. 8 των Θ.Π.Δ. δεν απαριθμεί τα κριτήρια που το Δικαστήριο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη προτού ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια για να διατάξει την ανανέωση μιας απόφασης, καθώς και ότι ο διάδικος που υποβάλλει την αίτηση θα πρέπει να ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι δικαιούται εκτέλεσης και το όλο πνεύμα της νομολογίας είναι ότι έχει ο αιτητής το βάρος απόδειξης. Όπως λέχθηκε στην ίδια απόφαση:
«Στην υπόθεση Panaou v. Christofi (1963) 2 C.L.R. 19, 23 γενικά με το θέμα εκτέλεσης μιας απόφασης λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«The execution of a judgment is a matter under the Court's supervision and control, and cannot be allowed to be used for purposes of unnecessary oppression as the circumstances of the present case would seem to suggest, or, indeed, for any purpose, other than the proper satisfaction of the Court's judgment, under the Court's control."
Τα κριτήρια που το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη αναφέρονται σε αγγλικά συγγράμματα όπου ερμηνεύθηκε παρόμοια πρόνοια των αγγλικών θεσμών. (βλ. The Annual Practice 1958 σελ. 1019-1020). Θα πρέπει η ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση να περιέχει τα εξής στοιχεία: (α) Την ημερομηνία, το αρχικό ποσό της απόφασης και το οφειλόμενο ακόμα ποσό, (β) ότι ο αιτητής δικαιούται σε εκτέλεση της απόφασης και (γ) να αιτιολογεί την καθυστέρηση.
Από αριθμό αγγλικών αποφάσεων (βλ. μεταξύ άλλων W.T.Lamb & Sons v. Rider [1948] 2 All E.R. 402, Good Challenger Nevugante SA v. Metalexportimport SA [2003] Q.B. 471, Duer v. Frazer (2001) 1 All E.R. 249 και Patel v. Singh [2002] EWCA 1668) φαίνεται ότι ο κανόνας είναι ότι η διακριτική ευχέρεια πρέπει να είναι ενάντια της έγκρισης της αίτησης μετά την παρέλευση των 6 ετών (τώρα 10) εκτός αν υπάρχουν τέτοια γεγονότα που η δικαιοσύνη εξυπηρετείται καλύτερα με την έγκριση της αίτησης.
Στην υπόθεση Pater v. Singh (πιο πάνω) λέχθηκε ότι προτού δοθεί άδεια για εκτέλεση μετά τα 6 χρόνια ο εξ αποφάσεως πιστωτής θα πρέπει να δώσει στο δικαστήριο ικανοποιητική εξήγηση για την καθυστέρηση ενώ αντίθετα ο εξ αποφάσεως χρεώστης δεν έχει υποχρέωση να δείξει δυσμενή επηρεασμό εξαιτίας της καθυστέρησης. Με δεδομένο ότι μετά τα 6 χρόνια δεν επιτρέπεται εκτέλεση χωρίς την άδεια του δικαστηρίου, ο αιτητής υποχρεούται να ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι συντρέχουν τέτοιες περιστάσεις οι οποίες θέτουν την υπόθεση σε ασύνηθες πλαίσιο (take the case out of the ordinary) ούτως ώστε να είναι δίκαιο όπως δοθεί η άδεια για ανανέωση της απόφασης.».
Όπως τόνισε η εν λόγω απόφαση με αναφορά στην Αγγλική Νομολογία, η λυδία λίθος για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, και το πιο σημαντικό κριτήριο, είναι ο δυσμενής επηρεασμός του εξ αποφάσεως χρεώστη παραθέτοντας τις υποθέσεις Westacre Investments Inc. v. Yugoimport SDPR [2008] EWHC 801 και Good Challenger Navegante SA v. Mineralexportimport SA [2004] 1 Lloyd' s Rep. 67. Τις ανωτέρω αρχές επανέλαβε το Ανώτατο Δικαστήριο και στην σχετική με την παρούσα υπόθεση ΑΝΔΡΕΑ ΤΡΥΦΩΝΟΣ ν. ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 206/2012, ημερ. 26/10/2017, ECLI:CY:AD:2017:A373. Τέλος σε σχέση με το ζήτημα της παράθεσης του υπολοίπου χρέους στην Πολιτική Αίτηση 7/2012 ημερ. 8/2/2012 Αναφορικά με την Ελένη Μιχαήλ λέχθηκαν τα εξής:
«Το γεγονός ότι το εξ αποφάσεως χρέος δεν είχε ακόμα εξοφληθεί, κατά την άποψή μου, ήταν αρκετό για να επιτρέψει στο Δικαστήριο να εκδώσει το διάταγμα, δίδοντας άδεια για τη λήψη μέτρων εκτέλεσης. Δεν βλέπω γιατί ο διάδικος που υπέβαλε την αίτηση, θα έπρεπε να επισυνάψει στην αίτηση του κατάσταση λογαριασμού, όπως εισηγήθηκε ο κ. Πολυχρόνης. Το γεγονός ότι ενόρκως δηλωνόταν ότι το χρέος δεν είχε εξοφληθεί, ήταν κατά την κρίση μου αρκετό. Δεν διαπιστώνω οποιαδήποτε παραβίαση των προϋποθέσεων της Δ.40 θ.8 ή οποιαδήποτε πλάνη περί το νόμο ή άλλη παρανομία. Ούτε βέβαια διαπιστώνεται οποιαδήποτε παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης ή του Συντάγματος, όπως ισχυρίζεται ο δικηγόρος της Αιτήτριας.».
Στην Γιαννάκη Κτωρίδη v. Alpha Bank, ανωτέρω λέχθηκε το εξής:
«Ως προς το ύψος του οφειλομένου υπολοίπου, θεωρούμε ότι δεν αφορά άμεσα στο ζήτημα της παραχώρησης άδειας εκτέλεσης της απόφασης, αλλά είναι θέμα ορθού υπολογισμού που μπορεί να εγερθεί κατά την εκτέλεση.».
Προτού προχωρήσω να εξετάσω την παρούσα αίτηση θα ήθελα να επισημάνω ότι το Δικαστήριο δεν δύναται να ενεργήσει ως εφετείο ομόβαθμου Δικαστηρίου και να κρίνει κατά πόσο ορθά εκδόθηκε ένα τέτοιο διάταγμα αλλά να εξετάσει κατά πόσο με την αίτηση υπάρχει ενώπιον του επαρκής μαρτυρία ή περιστάσεις που αντικειμενικώς δικαιολογούν παραμερισμό ή ακύρωση (βλ. Πολ. Εφ.124/09 Τράπεζα Κύπρου Λτδ v. Μαρκίδη κ.α. (2012) 1 ΑΑΔ 1218, ημερ.07/06/12).
Εξετάζοντας την παρούσα διαπιστώνω ότι αποτελεί μια απόφαση που χρονολογείται πριν από 33 τόσα έτη. Περαιτέρω διαπιστώνω ότι η Τράπεζα Κύπρου η οποία μεταβίβασε στην σημερινή Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση το αντικείμενο της απόφασης προέβη σε διαδοχικές ανανεώσεις της απόφασης. Ο φάκελος της παρούσας αποτελεί προσωρινό φάκελο, ο οποίος ανοίχθηκε για να καταχωρηθεί η αίτηση ημερ. 16/05/2023 και συνεπώς τα μόνα έγγραφα τα οποία ευρίσκονται καταχωρημένα είναι όσα αφορούν την εν λόγω αίτηση, καθώς και τα όσα αφορούν την υπό κρίση αίτηση.
Στα πλαίσια της αίτησης ημερ. 16/05/2023 το Δικαστήριο υπό άλλη σύνθεση έκρινε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του διατάγματος για άδεια εκτέλεσης ημερ. 28/06/2023. Ο αδελφός Δικαστής μελέτησε την ένορκη δήλωση που την συνόδευε, η οποία ανάφερε το ποσό της απόφασης, την ημερομηνία, καθώς και το υπόλοιπο οφειλόμενο. Περαιτέρω, φαίνεται ότι ικανοποιήθηκε ότι η Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση δικαιούται σε εκτέλεση της απόφασης εκ της μεταβίβασης του αντικειμένου της απόφασης στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης που επήλθε και επικυρώθηκε με το διάταγμα ημερ. 19/10/2022 ως η σχετική Ειδοποίηση ημερ. 16/05/2023. Σε σχέση με τα μέτρα εκτέλεσης προφανώς έλαβε υπόψη του την καταχώρηση του εντάλματος κινητών εναντίον της Εναγόμενης 3, το οποίο επιστράφηκε ανεκτέλεστο και την καταχώρηση των ΕΒ 406/92 και ΕΒ591/09, καθώς και τις αντίστοιχες αιτήσεις πώλησης ΑΝΠ98/2014 και ΑΝΠ244/2015 και την αναφορά σε αιτήματα για παράταση χρόνου προς διευθέτηση τρόπου πληρωμής της απόφασης και ανάλογη συγκατάθεση για παροχή χρόνου από την Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση. Στα πλαίσια αυτά επαναλαμβάνω ότι δεν προτίθεμαι να καταστώ Εφετείο του Αδελφού Δικαστή.
Εκείνο για το οποίο παραπονούνται έντονα οι Εναγόμενοι/Αιτητές είναι ότι η πλευρά της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση απέκρυψαν από το Δικαστήριο το γεγονός της απόφασης ημερ. 26/10/2017 στα πλαίσια της Πολ. Έφεσης 206/12 και το γεγονός της εξ συμφώνου έκδοσης του διατάγματος ημερ. 10/11/17, ECLI:CY:AD:2017:A373. Το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση ημερ. 26/10/2017 έκρινε ότι σε σχέση με την άδεια εκτέλεσης ημερ. 07/07/08 η ισχύς της είχε τότε λήξει και εξέλιπε το αντικείμενο της Έφεσης, όμως έκρινε ότι αν δεν είχε λήξει η ισχύς της απόφασης η Έφεση θα ήταν επιτυχής στη βάση του ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια λόγω του ότι η Τράπεζα δεν έλαβε κανένα μέτρο εκτέλεσης, χωρίς να αιτιολογήσει την καθυστέρηση πέραν της γενικής αναφοράς περί ικανοποίησης αιτημάτων για παράταση χρόνου στην διευθέτηση του χρέους. Εκείνο που διαπιστώνω είναι ότι μετά την έκδοση της απόφασης ημερ. 26/10/2017 ακολούθησε μετά από πάροδο περίπου 15 ημερών η έκδοση του εξ συμφώνου διατάγματος ημερ. 10/11/2017, ECLI:CY:AD:2017:B363 όπου εξ συμφώνου ακυρώθηκε μεταγενέστερη άδεια εκτέλεσης που εξασφάλισε μονομερώς η Τράπεζα Κύπρου ημερ. 08/07/2014, καθώς και των ΕΒ406/92 και ΕΒ591/09, των οποίων οι αιτήσεις για πώληση είχαν καταχωρηθεί στις 13/03/2014 και 23/06/2015 αντίστοιχα. Η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση ημερ. 16/05/2023 καμία αναφορά δεν έκανε στην εξ συμφώνου ακύρωση της άδειας εκτέλεσης ημερ. 08/07/2014, ούτε και στον λόγο της ακύρωσης των ΕΒ406/92 και ΕΒ591. Ούτε και έγινε αναφορά στην παροχή άδειας εκτέλεσης ημερ. 08/07/2014, αλλά ούτε και στον λόγο της ακύρωσης των ΕΒ406/92 και ΕΒ591, μάλιστα δε, γίνεται αναφορά σε ακύρωση τους από τους Ενάγοντες και όχι σε εξ συμφώνου διατάγμα του Δικαστηρίου ημερ. 11/10/2017.
Εκείνο που οδήγησε την Τράπεζα Κύπρου να προβεί στην εξ συμφώνου έκδοση του διατάγματος ημερ. 11/10/2017 δεν προκύπτει από την ΕΔ Παπαλαμπριανού, αφού περιορίζεται στο να αναφέρει ότι τόσο η απόφαση επί της Εφέσεως 206/2012 όσο και το διάταγμα ημερ. 11/10/2017 αποτελούν ανεξάρτητες διαδικασίες που έχουν περατωθεί, οι οποίες δεν εμποδίζουν την Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση να αποταθεί εκ νέου για άδεια εκτέλεσης της απόφασης, αφού το ποσό παραμένει οφειλόμενο. Το τι οδήγησε την πλευρά της Τράπεζας Κύπρου να δεχθεί το διάταγμα ακύρωσης δεν έχει απαντηθεί και αυτό συνηγορεί υπέρ της θέσης της ΕΔ Τρύφωνος ότι είναι η αδράνεια της πολλά χρόνια να εκτελέσει την απόφαση που την οδήγησε να δεχθεί την έκδοση του εξ συμφώνου διατάγματος ημερ. 11/10/2017.
Τόσο η Εφετειακή απόφαση ημερ. 26/10/2017 που έκρινε ότι η έφεση θα ήταν επιτυχής σε σχέση με την εξασφαλισθείσα άδεια εκτέλεσης ημερ. 07/07/2008 για μη λήψη μέτρων εκτέλεσης από την Τράπεζα Κύπρου, όσο και η εξ συμφώνου ακύρωση της επόμενης χρονικά ανανέωσης ημερ. 11/10/2017, συμπεριφορά που καταδεικνύει ενέργειες ενάντια στα όσα προβάλλονται στην ΕΔ Παπαλαμπριανού και στα συμφέροντα της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση, καταδεικνύουν καθυστέρηση στην λήψη μέτρων εκτέλεσης της απόφασης. Τονίζω ότι όλα αυτά δεν τέθηκαν σε γνώση του Αδελφού Δικαστή όταν εξέδιδε το προσβαλλόμενο διάταγμα ημερ. 28/06/2023 μετά από μονομερή αίτηση. Στην προκείμενη περίπτωση εξασφαλίστηκε διάταγμα μονομερώς στα πλαίσια της Δ.40 θ. 8 των Θ.Π.Δ. χωρίς να αποκαλυφθούν ζητήματα που ενδεχόμενα θα δημιουργούσαν εύλογως απορία στον Αδελφό Δικαστή και ενδεχομένως θα επηρέαζαν την κρίση του.
Περαιτέρω, εξετάζοντας τα όσα προβάλλονται από την ΕΔ Παπαλαμπριανού σε σχέση με τα μέτρα εκτέλεσης που έχουν ληφθεί παρατηρώ ότι εκδόθηκε στα πλαίσια της άδειας εκτέλεσης ημερ. 17/06/2004 η Ειδοποίηση Πτώχευσης 806/08 ημερ. 8/04/2008, καθώς και οι Αιτήσεις για αναγκαστικές πωλήσεις των επιβαρυμένων ακινήτων με τα ΕΒ406/92 και ΕΒ591/09 στις 13/03/2014 και 23/06/2015 (τεκ. 8, 9 και 10). Περαιτέρω, εκ των επιστολών τεκ. 11 προκύπτει μια προσπάθεια για διευθέτηση εκ μέρους του Εναγόμενου 2/Αιτητή με επιστολές ημερ. 21/05/08, 7/10/10, 27/12/10 και 15/12/13 στις οποίες προβάλλει ισχυρισμούς και διάφορες θέσεις. Ουδεμία απάντηση δεν παρατίθεται για παροχή παράτασης ή έστω κάποια βάση για συζήτηση της υπόθεσης από πλευράς της Τράπεζας Κύπρου, ώστε να κρίνεται ως παροχή παρατάσεων χρόνου για διευθέτηση.
Σε σχέση με τα πιο πρόσφατα γεγονότα που παρουσιάζονται από την ΕΔ Παπαλαμπριανού ξενίζει το Δικαστήριο η αναφορά στην παρ. 24 όπου κάνει λόγο για την υπ’ αριθμό αγωγή 3576/2015 και σε συζητήσεις για εξώδικη διευθέτηση, καθώς και ότι στα πλαίσια των συζητήσεων η Ενάγουσα/Αιτήτρια εξασφάλισε το προσβαλλόμενο με την υπό κρίση αίτηση διάταγμα. Αυτό που φαίνεται να επιχειρεί η εν λόγω θέση είναι να διασυνδέσει τις συζητήσεις στα πλαίσια άλλης αγωγής με άλλους Εναγόμενους εκτός της Εναγόμενης 3/Αιτήτριας και σε συζητήσεις για εξώδικη διευθέτηση και της παρούσας, χωρίς να παραθέτει οτιδήποτε συγκεκριμένο και χωρίς μάλιστα να προκύπτει ότι υπήρχε σε ισχύ άδεια για εκτέλεση της απόφασης. Μάλιστα προβαίνει σε επεξήγηση του τεκ. 11 της ΕΔ Τρύφωνος ως ενέργεια που εντάσσεται στα πλαίσια αυτά για να υποστηρίξει ότι έγινε πρόταση για εξώδικη διευθέτηση αφήνοντας να νοηθεί ότι την προκάλεσαν οι Εναγόμενοι/Αιτητές. Ως εκ τούτου, αυτό το οποίο γίνεται φανερό και αποτυπώνει την δικαστική κρίση είναι ότι υπήρξε εκ μέρους της Τράπεζας Κύπρου και συνακολούθως της σημερινής Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην λήψη μέτρων εκτέλεσης της απόφασης λαμβάνοντας υπόψη και την αλληλουχία των γεγονότων και δικονομικών ενεργειών που παρατέθηκαν. Στην ελάχιστη των περιπτώσεων η ενέργεια της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση με τα όσα προηγήθηκαν να αιτηθεί και να εξασφαλίσει με τον τρόπο που το έπραξε εκ νέου άδεια εκτέλεσης κρίνεται καταχρηστικό, αφού προκύπτει ότι γνώριζε την κατάσταση που είχε προηγηθεί με το αποτέλεσμα της απόφασης ημερ. 26/10/2017 στα πλαίσια της Έφεσης αρ. 206/12 και το εξ συμφώνου διατάγμα ημερ. 11/10/17, τα οποία οδήγησαν τους Εναγόμενους εύλογα να πιστεύουν ότι δεν θα εκτελείτο εναντίον τους η απόφαση. Τονίζω ότι στην προκείμενη περίπτωση όχι μόνο ακυρώθηκε το διάταγμα για άδεια εκτέλεσης ημερ. 08/07/2014, αλλά και έκτοτε δεν προκύπτει το οποιοδήποτε μέτρο εκτέλεσης της απόφασης, ενώ για τους λόγους που έχουν επεξηγηθεί σε σχέση με τις μεταγενέστερες αναφορές στην ΕΔ Παπαλαμπριανού κρίνονται ως προσπάθεια για να δικαιολογηθεί η αδρανής στάση της πλευράς της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω η υπό κρίση αίτηση έχει επιτυχή κατάληξη. Εκδίδεται διάταγμα ως το Α της υπό κρίση αίτησης και επιδικάζονται δικηγορικά έξοδα υπέρ των Εναγόμενων/Αιτητών και εναντίον της Ενάγουσας/Καθ’ ης η Αίτηση όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(υπ.)………………………………………..
Χ-Μ Καραπατάκης, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής