ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Χ-Μ Καραπατάκη, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 2092/15
Μεταξύ:
KASSINIS INTERNATIONAL CONSULTING LIMITED
Ενάγουσα
-και-
UCLAN CYPRUS LIMITED
Εναγόμενη
----------------------------------------------------------------------------
Ημερομηνία: 09/07/2024
Εμφανίσεις:
Για Ενάγουσα: κ. Αγγελίδης με κ. Αλεξάνδρου για κ.κ. Π. Αγγελίδη & Σια Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενη: κ. Ζαχαρίου για κ.κ. Ανδρέας Β. Ζαχαρίου & Σια Δ.Ε.Π.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι δικογραφημένες θέσεις:-
1. H αξίωση της Ενάγουσας, που αποτελεί εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, εναντίον της Εναγόμενης, που λειτουργεί αδειούχο Πανεπιστήμιο και παρέχει εκπαιδευτικές υπηρεσίες, εγείρεται για το ποσό των €14.118,72 συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. ως ειδικές αποζημιώσεις για παράβαση σύμβασης. Περαιτέρω, αξιώνονται γενικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις για δυσφήμηση της Ενάγουσας, οι οποίες όμως εγκαταλείφθηκαν με δήλωση κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία.
2. Η βάση της αγωγής εδράζεται στην κατ’ ισχυρισμό παράβαση της συμφωνίας ημερ. 1/11/2013 που συνήψε η Ενάγουσα με την Εναγόμενη σύμφωνα με την οποία η Ενάγουσα παραχώρησε τη χρήση των γραφείων της στην Εναγόμενη για συναντήσεις με φοιτητές και για σκοπούς παρουσιάσεων, συναντήσεων και άλλων συναφών εργασιών, καθώς και χρήση διαφημιστικού περιεχομένου υλικών. Το αντάλλαγμα που συμφωνήθηκε ήταν €1.000- συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. μηνιαίως καταβλητέο στην αρχή κάθε μήνα και είχε διάρκεια μέχρι την 31/10/2015. Σύμφωνα με τη Ενάγουσα, τον Σεπτέμβριο του 2014 η Εναγόμενη σταμάτησε να καταβάλλει το μηνιαίο ενοίκιο, αλλά συνέχισε να κάνει χρήση του διαφημιστικού περιεχομένου υλικών που είχε σχέση με την Ενάγουσα και των γραφείων της, ενώ συνέχισε να αποστέλλει φοιτητές για συζήτηση ακαδημαϊκών θεμάτων. Όπως προβάλλει η Ενάγουσα, σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του δικηγόρου της Εναγόμενης ημερ. 20/02/2015 αναφέρεται ότι το συμβόλαιο χρήσης του χώρου είχε τερματιστεί προηγουμένως με την θέση ότι η συμφωνία προέβλεπε προσωρινή χρήση. Παρά δε τις επανειλημμένες οχλήσεις της Ενάγουσας, η Εναγόμενη δεν κατέβαλε τα ενοίκια που συμποσούνται στο αξιούμενο ποσό.
3. Στην Υπεράσπιση της Εναγόμενης προβάλλονται οι εξής δικογραφημένες θέσεις, πέραν των προδικαστικών ενστάσεων που εκ της δήλωσης απόσυρσης των αξιώσεων για δυσφήμιση έχουν καταστεί άνευ αντικειμένου:
3.1. H συμφωνία ημερ. 01/11/2013 γίνεται παραδεκτή όπως και η διάρκεια της μέχρι την 31/10/2015 και αφορούσε σε περιστασιακή χρήση των γραφείων της Ενάγουσας και το ποσό των €1.000- μηνιαίως αποτελούσε τέλος υπηρεσιών.
3.2. Ότι η χρήση των γραφείων συμφωνήθηκε να γίνεται αν αυτό ήταν αναγκαίο για την εξυπηρέτηση της Ενάγουσας ως Πανεπιστήμιο.
3.3. Ότι η χρήση των γραφείων θα γινόταν εφόσον συνεχιζόταν η συνεργασία της Ενάγουσας με την Uclan CY ISP Ltd.
3.4. Ότι το καλοκαίρι του 2014 ο Διευθυντής της Ενάγουσας ενημερώθηκε προφορικά και γραπτώς από την Εναγόμενη πως δεν χρειαζόταν η παροχή οποιωνδήποτε υπηρεσιών και δεν απαιτήθηκε η επιστροφή του εξοπλισμού που δόθηκε στην Ενάγουσα.
3.5. Ότι η χρήση των γραφείων μετά την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος κατέστη μη απαραίτητη και μη εφικτή, επειδή η Ενάγουσα δεν προσέφερε τα γραφεία για χρήση παραμένοντας κλειστά, ώστε να μην δύνανται να χρησιμοποιηθούν και ως εκ τούτου η συμφωνία τερματίστηκε και η χρήση κατέστη μη αναγκαία.
3.6. Ότι η συμφωνία δεν προέβλεπε την αποστολή φοιτητών για συζήτηση ακαδημαϊκών θεμάτων και ότι η Ενάγουσα δεν μπορούσε να προσφέρει τέτοια υπηρεσία και ότι έκλεισε τα γραφεία της και μεταφέρθηκε σε άλλο χώρο περί τον Ιανουάριο του 2015.
4. Κανένας άλλος ισχυρισμός δεν προβάλλεται στην Απάντηση στην Υπεράσπιση πέραν της άρνησης των άνευ αντικειμένου προδικαστικών ενστάσεων και θέσεων της Εναγόμενης κατά το μέρος που δεν συνάδουν με αυτές της Ενάγουσας και επανάληψης του περιεχομένου της Έκθεσης Απαίτησης.
Προσκομισθείσα μαρτυρία:-
5. Κατά την ακροαματική διαδικασία μαρτυρία για την Ενάγουσα προσέφερε ο κ. Μ. Παυλίδης (ΜΕ), ενώ για την Εναγόμενη η κα Π. Λουκά (ΜΥ1) και η κα Α. Φωτίου (ΜΥ2). Η μαρτυρία τους καταγράφεται στα πρακτικά του Δικαστήριου και παρατίθεται ακολούθως η συνοπτική αναφορά της με όσα τεκμήρια κατατέθηκαν.
6. O ME κατάθεσε γραπτή δήλωση ως Έγγραφο Α’ στην οποία δηλώνει ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο κατείχε την θέση του υπεύθυνου γραφείου-συμβούλου στην Ενάγουσα και ότι είχε καθημερινή επικοινωνία και συνεργασία με τον αποβιώσαντα Ιδρυτή και Διευθυντή της Σ. Κασίνη, ο οποίος του είχε αναθέσει να παρακολουθεί τα οικονομικά ζητήματα και συμφωνίες που συνήπτε η Ενάγουσα και να τον ενημερώνει, καθώς και να τον βοηθά σε όλες τις εργασίες της. Όπως εξηγεί, έχει προσωπική γνώση των γεγονότων στα οποία αφορά η παρούσα. Παρέθεσε σύντομο βιογραφικό σημείωμα του αποβιώσαντα Σ. Κασίνη ως τεκμήριο 1, αναφέρθηκε στις δραστηριότητες της Εναγόμενης και κατέθεσε ως τεκμήριο 2 απόσπασμα έρευνας από το Γραφείο του Εφόρου Εταιρειών και Διανοητικής Ιδιοκτησίας στο οποίο αναφέρονται οι Διευθυντές της.
7. Ο ΜΕ αναφέρθηκε στην σύναψη της συμφωνίας ημερ. 01/11/2013, την οποία κατάθεσε ως τεκμήριο 3, η οποία δήλωσε ότι προέκυψε εκ της ανάγκης της Εναγόμενης για χρήση χώρου για συναντήσεις και παρουσιάσεις στη Λευκωσία, στο συμφωνηθέν αντάλλαγμα ως δικογραφείται, καθώς και στην υποχρέωση για προμήθεια της Ενάγουσας με εξοπλισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών, λογισμικών και άλλων περιφερειακών ως καθορίζονται στο παράρτημα της, κάτι που έγινε. Η πρόσβαση στον χώρο που παραχωρήθηκε από την Ενάγουσα στην Εναγόμενη ήταν απρόσκοπτη για τους εκπροσώπους της και η κα Α. Φωτίου που εργοδοτείτο από την Εναγόμενη ήταν τοποθετημένη σε μερική βάση στον χώρο μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2014. Όπως τονίζει ο ΜΕ, από την Εναγόμενη διευθετήθηκαν αρκετές συναντήσεις με ενδιαφερόμενους και υποψήφιους φοιτητές με την τελευταία να λαμβάνει χώρα περί τον Φεβρουάριο του 2015 και παράθεσε ενδεικτική αλληλογραφία ως τεκμήριο 4, ενώ εξηγεί ότι έξω από τα γραφεία, στην κύρια είσοδο και στο ισόγειο του κτιρίου είχε τοποθετηθεί πινακίδα στην οποία αναγραφόταν το όνομα της Εναγόμενης. Επίσης, όπως ισχυρίζεται, ο Πρόεδρος της Νομικής Σχολής της Εναγόμενης είχε προσεγγίσει τον κ. Κασίνη εκδηλώνοντας την πρόθεση του να χρησιμοποιήσει κατά τον ουσιώδη χρόνο τα γραφεία της Ενάγουσας στα πλαίσια δημιουργίας περιφερειακού κέντρου για δικηγόρους που θα επιδείκνυαν ενδιαφέρον για ένα νέο πρόγραμμα της Σχολής.
8. Μέχρι τον Αύγουστο του 2014 ο ΜΕ αναφέρει ότι καταβλήθηκαν στην Ενάγουσα από την Εναγόμενη το συνολικό ποσό των €10.050,88 που αφορά στην συμφωνία ημερ. 01/11/2013. Κατέθεσε ως τεκμήριο 5 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της κας Λουκά, εκτελεστικού στελέχους της Εναγόμενης προς τους διευθυντές της στην οποία επιβεβαιώνονται αυτά και αναφέρεται ότι αποστάληκαν και άλλα τιμολόγια ύψους €4.000- για τους μήνες 9ον, 10ον, 11ον και 12ον του 2014 και ότι αυτά δεν είχαν πληρωθεί. Επίσης, ο ΜΕ κατάθεσε ως τεκμήριο 6 δέσμη τιμολογίων τα εν λόγω τιμολόγια, καθώς και τα τιμολόγια για τους μήνες 1ο και 2ο του 2015 και εξήγησε ότι έκτοτε δεν εκδόθηκαν άλλα τιμολόγια για να μην χρεώνεται η Ενάγουσα Φ.Π.Α., αφού η Εναγόμενη έπαυσε αυθαίρετα τις πληρωμές μετά τον Αύγουστο του 2014 διατεινόμενη ότι εδικαιούτο να το πράξει ένεκα έλλειψης της ανάγκης χρήσης του χώρου.
9. Για το ζήτημα του τερματισμού της συμφωνίας ημερ. 01/11/2013 κατάθεσε ως τεκμήριο 7 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 20/02/2015 του δικηγόρου της Εναγόμενης προς τον κ. Κασίνη, στην οποία ισχυρίζεται ότι γίνεται παραδεκτό ότι η συμφωνία τερματίστηκε ένεκα της μη αναγκαιότητας του χώρου, κάτι με το οποίο δήλωσε ότι διαφωνεί, εξηγώντας ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί όρο τερματισμού, αφού υπήρχε συγκεκριμένη συμφωνηθείσα χρονική διάρκεια και δεν εξαρτάτο η συνέχιση της χρήσης από την οποιαδήποτε μονομερή κρίση της Εναγόμενης. Την θέση του αυτή ολοκλήρωσε με την κατάθεση ως τεκμηρίου 8 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του κ. Κασίνη προς τον δικηγόρο της Ενάγουσας ημερ. 17/02/2015. Όπως υποστήριξε ο ΜΕ, η πρώτη φορά που αναφέρθηκε στην Ενάγουσα ότι η συμφωνία ημερ. 01/11/2013 τερματίστηκε είναι σε συνάντηση που έγινε στις 11/02/2015, υπογραμμίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση η Ενάγουσα συνέχιζε να προσφέρει διαθεσιμότητα και πρόσβαση στον χώρο τουλάχιστον μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015, οπόταν και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η Εναγόμενη παράνομα τερμάτισε την συμφωνία, εκ της προφορικής περί τούτου αναφοράς, αλλά και της γραπτής αναφοράς του διευθυντή της, αλλά και εκ της παράλειψης της από τον Αύγουστο του 2014 να προβεί σε πληρωμές και παρά την αποστολή τιμολογίων.
10. Για να ενισχύσει την θέση του αναφορικά με τους λόγους που τερματίστηκε η συμφωνία από την Εναγόμενη, ο ΜΕ παράθεσε ως τεκμήριο 9 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του διευθυντή της Εναγόμενης προς τον κ. Κασίνη ημερ. 07/07/2014 με την οποία από τότε του εισηγείτο, μεταξύ άλλων, κατάργηση της συμφωνίας χρήσης για σκοπούς εξοικονόμησης, η οποία δεν έγινε δεκτή από την Ενάγουσα και παραθέτει περί τούτου ως τεκμήριο 10 ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 09/07/2014 του κ. Κασίνη που με την οποία εγείρονται οι προβληματισμοί του σε σχέση με την εισήγηση αυτή. Ακόμη, κατάθεσε ως τεκμήριο 11 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 18/08/2014 του κ. Χρ. Ελευθερίου, οικονομικού διευθυντή της Εναγόμενης με το οποίο απαντά σε ανάλογο ηλεκτρονικό μήνυμα υπαλλήλου της Ενάγουσας ημερ. 12/08/2014 αναφορικά με το τιμολόγιο του Αυγούστου 2014, στην οποία αναφέρει ότι θα ήθελε να συζητηθεί με τον κ. Κασίνη το ενδεχόμενο τερματισμού της συμφωνίας, επειδή ο χώρος δεν ήταν χρήσιμος, υποδεικνύοντας ότι αυτός ήταν ξεκάθαρα ο λόγος τερματισμού.
11. Η θέση που υποστηρίζει ο ΜΕ είναι ότι ο τερματισμός ουδέποτε έγινε αποδεκτός από την Ενάγουσα και παραθέτει ως τεκμήριο 12 ηλεκτρονικό μήνυμα του κ. Κασίνη ημερ. 26/08/2014 στον κ. Ελευθερίου, στο οποίο παρατίθεται η απάντηση που είχε αποστείλει στον δικηγόρο της Εναγόμενης με το ηλεκτρονικό του μήνυμα ημερ. 07/07/2014.
12. Όπως ισχυρίζεται, εκ της συνολικής διάρκειας της συμφωνίας ημερ. 01/11/2013 η Ενάγουσα έπρεπε να εισπράξει το συνολικό ποσό των €24.000- για 24 μήνες και εισέπραξε μόνο το ποσό των €10.050,86 για τους μήνες από Νοέμβριο του 2013 μέχρι και Αύγουστο του 2014. Ως εκ τούτου προβάλλει ότι δικαιούται εναντίον της Εναγόμενης το ποσό των €13.949,12 πλέον νόμιμο τόκο από 01/11/2015. Εξειδικεύοντας την θέση του υποστηρίζει ότι από τον Αύγουστο του 2014 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015 που συνεχίστηκε η χρήση από την Εναγόμενη θα πρέπει να καταβληθούν δεδουλευμένα ποσά για 6 μήνες, ήτοι €6.000- και για το υπόλοιπο της συμφωνίας μέχρι την λήξη της, ήτοι τους 8 μήνες που απομένουν θα πρέπει να καταβληθεί το ποσό των €7.949,12. Το ποσό αυτό αποτελεί σύμφωνα με τον ΜΕ μελλοντικές χρηματικές εισροές για την Ενάγουσα που ουδέποτε θα μπορούσαν να προκύψουν υπό άλλες συνθήκες, αφού η συμφωνία αποτελούσε συγκεκριμένη συμφωνία προσφερόμενης υπηρεσίας προς την Εναγόμενη.
13. Στις καταληκτικές παραγράφους του Εγγράφου Α’ ο ΜΕ αναφέρει ότι ουδέποτε η Εναγόμενη κατά την διάρκεια της συνεργασίας με την Ενάγουσα παραπονέθηκε σε αυτή ή στον κ. Κασίνη για μη εκπλήρωση των συμφωνηθέντων ή ότι τα γραφεία δεν ήταν διαθέσιμα προς χρήση ή για οποιοδήποτε άλλο κώλυμα. Η μεταφορά των γραφείων της Ενάγουσας σύμφωνα με τον ΜΕ έγινε τον Ιούνιο του 2015 από την Θ. Δέρβη στην λεωφόρο Τζων Κέννετυ που ευρίσκετο σε κοντινή απόσταση και παραθέτει ως τεκμήριο 13 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 08/10/2015, το οποίο απέστειλε ο ίδιος στην Α.Τ.Η.Κ. αναφορικά με τις τηλεφωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες διαδικτύου. Όπως εξηγεί, η συμφωνία ημερ. 01/11/2013 προνοεί ότι η Εναγόμενη μπορεί να χρησιμοποιεί μέρος των γραφείων της Ενάγουσας στη Λευκωσία στα πλαίσια της συνεργασίας τους και δεν αναφέρει συγκεκριμένη τοποθεσία πέραν της Λευκωσίας.
14. Στην αντεξέταση του ο ΜΕ υποστήριξε ότι προσλήφθηκε στην Ενάγουσα τον Σεπτέμβριο του 2013 και παρέμεινε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2018. Τα καθήκοντα του ήταν διπλά, ήτοι χημικός μηχανικός με άμεση σχέση με τα συμβόλαια της εταιρείας με τους πελάτες, αλλά και υπεύθυνος γραφείου. Τα γραφεία που λειτουργούσε η Ενάγουσα ήταν αυτά που αφορούσαν στην παρούσα υπόθεση μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Για την κατάρτιση της συμφωνίας ημερ. 01/11/2013 απάντησε ότι υπήρξε επαφή του κ. Κασίνη με κάποιο από την Εναγόμενη, στην οποία ενεπλάκη και αυτός και ενημερώθηκε για τα διαδικαστικά θέματα. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι για την συγκεκριμένη συμφωνία αυτό που θυμόταν ήταν ότι είδε ότι ήταν παράρτημα που περιλάμβανε θέματα εξοπλισμού για τα οποία σχολίασε και ότι απλά έλεγξε ότι ο εξοπλισμός παραλήφθηκε. Αυτή ήταν η συμμετοχή του μέχρι την υπογραφή της.
15. Την κα Α. Φωτίου δήλωσε ότι την γνώριζε από τη συνεργασία που είχαν με την Εναγόμενη. Όπως υποστήριξε, ασχολείτο με ακαδημαϊκά και άλλα θέματα του Uclan, αλλά δεν μπορούσε να γνωρίζει τι ακριβώς έκανε και τόνισε ότι για θέματα που αφορούσαν την συμφωνία χρησιμοποιούσε τα γραφεία ως μέρος του Uclan. Όπως πρόβαλε ήταν τοποθετημένη ως μερικούς απασχόλησης και ορισμένες φορές ερχόταν στα γραφεία της Ενάγουσας όπου εκτελούσε εργασία της Εναγόμενης. Σταμάτησε να έρχεται στα γραφεία κατά τον Δεκέμβριο του 2014 και επισήμανε ότι την έβλεπε μπροστά του, ότι μιλούσαν και είχαν αλληλογραφία και τηλεφωνήματα. Δεν είχε ο ίδιος πρόσβαση στην αλληλογραφία για να αποδείξει αυτά που έλεγε, αλλά επέμεινε ότι ήταν μαζί στον ίδιο χώρο. Όπως απάντησε ερχόταν καθημερινά, αλλά για μερικές ώρες γιατί έκανε και εργασία του Uclan στην Πύλα. Σε επόμενη του απάντηση είπε ότι αυτό που εννοούσε ήταν ότι ερχόταν σε αποσπασματική βάση και παρέπεμψε στην γραπτή του δήλωση, ήτοι ότι ήταν τοποθετημένη σε μερική βάση στα γραφεία της Ενάγουσας μέχρι τον Δεκέμβρη του 2014. Στην γραπτή του δήλωση παράπεμψε και πάλι σε σχέση με τις θέσεις που εξέφρασε για τις συναντήσεις που γίνονταν στα γραφεία της Ενάγουσας υποδεικνύοντας ότι τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που κατάθεσε είναι τα μόνα που ενδεικτικά εξηύρε.
16. Για το τεκμήριο 5, δήλωσε ότι το κατέθεσε γιατί αναφέρεται στα ποσά που είχαν ήδη πληρωθεί από την Εναγόμενη και αναφέρει τα ποσά που εκκρεμούσαν την δεδομένη ημερομηνία που είχαν σταλεί τιμολόγια, ενώ για τα τιμολόγια της δέσμης τιμολογίων του τεκμηρίου 6 απάντησε ότι τα εξέδιδε η γραμματέας του κ. Κασίνη και ότι ο ίδιος είχε εμπλοκή στη διαδικασία με τον έλεγχό τους. Για το τεκμήριο 7 απάντησε ότι ρητά δηλώνεται από τους δικηγόρους της Εναγόμενης ότι η συμφωνία είχε τερματιστεί μονομερώς. Υπέδειξε ότι το εν λόγω τεκμήριο αποτελεί σειρά αλληλογραφίας όπου ο δικηγόρος της Εναγόμενης απαντά στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Ενάγουσας ημερ. 17/02/2015, προφανώς αναφερόμενος στο τεκμήριο 8. Σε σχέση με το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του δικηγόρου της Εναγόμενης ημερ. 16/02/2015 προς τον κ. Κασίνη που αποτελεί μέρος του τεκμήριου 8 και στην υπόδειξη ότι είχε επισημανθεί στην Ενάγουσα ότι από τον Οκτώβρη του 2014 οι υπηρεσίες του IPS είχαν τερματιστεί απάντησε ότι το IPS δεν αφορούσε στην επίδικη συμφωνία. Στην υποβολή ότι η επίδικη συμφωνία είχε τερματιστεί από τον Αύγουστο του 2014 και ότι τέλειωσε εντελώς η συνεργασία από τον Οκτώβρη εκεί που ήταν καθηγητής ο κ. Κασίνης επισήμανε ότι τα ακαδημαϊκά θέματα αφορούσαν άλλη συμφωνία και όχι την επίδικη.
17. Στην υπόδειξη της αναφοράς στο τεκμήριο 9 ότι καταργείται η χρήση των επίδικων γραφείων εξήγησε ότι η Ενάγουσα έχει απαντήσει σε όλες τις επιστολές αφορούσαν στον μονομερή τερματισμό της επίδικης συμφωνίας. Ακολούθως υπέδειξε την παράγραφο (η) του τεκμηρίου 10, όπου ο κ. Κασίνης αναφέρει ότι κρίνεται επαναγκές να διατηρηθεί η επίδικη συμφωνία και ότι δεν προκύπτει παραδοχή (σ.σ. αποδοχή) ως προς την εισήγηση που έγινε από τον διευθυντή της Εναγόμενης για τερματισμό στο τεκμήριο 9. Η θέση αυτή δήλωσε ότι επαναλήφθηκε και σε άλλη επιστολή προς τον λογιστή της Εναγόμενης κ. Ελευθερίου, δεν θυμόταν όμως την ημερομηνία της.
18. Ο ΜΕ ξεκαθάρισε ότι ο τερματισμός ξεκάθαρα έγινε στην συνάντηση των δύο πλευρών στις 07/02/2015, ήτοι του κ. Κασίνη και του δικηγόρου της Εναγόμενης. Στην υποβολή της θέσης ότι η συμφωνία είχε τερματιστεί από τον Αύγουστο του 2014 και για τον λόγο αυτό σταμάτησε να καταβάλλεται οποιοδήποτε ποσό απάντησε ότι τον Αύγουστο του 2014, η Ενάγουσα δεν ήταν σύμφωνη με τον τερματισμό αυτό και ότι από τον Φεβρουάριο του 2015 ήταν ξεκάθαρο ότι η συμφωνία είχε τερματιστεί μονομερώς από την Εναγόμενη παραπέμποντας στην παράγραφο 11 της γραπτής του δήλωσης διορθώνοντας την θέση του για την αναφερόμενη σε αυτή ημερομηνία για την 07/02/2015. Στον τερματισμό αυτό όπως τόνισε ουδέποτε συμφώνησε η Ενάγουσα προσθέτοντας ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει για τους λόγους που αναφέρονται στα κατατεθειμένα τεκμήρια, ήτοι της αλληλογραφίας εκ του ότι υπήρχαν και εν εξελίξει γεγονότα και προγραμματισμένα θέματα που αφορούσαν την επίδικη συμφωνία. Ήταν ξεκάθαρη η θέση του ότι η συμφωνία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2013 και έπρεπε να τερματιστεί τον Νοέμβριο του 2015.
19. Όπως επισήμανε ο ΜΕ, η επίδικη συμφωνία αφορούσε σε συγκεκριμένες υπηρεσίες και χώρο. Τα γραφεία αρχικά ήταν στην οδό Θ. Δέρβη και μετά μεταφέρθηκαν στην Λεωφόρο Τζων Κέννετυ. Όπως του υποβλήθηκε, η παράγραφος 1 της επίδικης συμφωνίας αναφέρεται στην οδό Θ. Δέρβη ως τον τόπο όπου ευρίσκονται τα γραφεία και η παράγραφος 4 αναφέρει που θα παραχωρείτο χώρος στην Εναγόμενη σε αυτά τα γραφεία. Ο ΜΕ παρέπεμψε στο προοίμιο του τεκμηρίου 3, ήτοι της επίδικης συμφωνίας, όπου γίνεται αναφορά στις διευθύνσεις των δύο πλευρών και ακολούθως του υποδείχθηκε ότι παραλείπει να διαβάσει την αναφορά της παραγράφου 1 για την διεύθυνση των γραφείων εκ του πονηρού. Στην ερώτηση αν μετέφερε η Ενάγουσα την έδρα της στη Λεμεσό θα έπρεπε να παρέχουν εκεί τις εν λόγω υπηρεσίες, απάντησε ότι αυτό είναι υποθετικό προσθέτοντας ότι αν προέκυπτε η ανάγκη η Ενάγουσα να μεταφέρει τα γραφεία της εντός του χρόνου που ίσχυε η επίδικη συμφωνία θα ήταν κατόπιν συνεννόησης και συντονισμού με την Εναγόμενη. Υπέδειξε δε ότι τα γεγονότα αυτά (σ.σ. της μεταφοράς των γραφείων) έγιναν έχοντας ως δεδομένο τον μονομερή τερματισμό της επίδικης συμφωνίας.
Μαρτυρία κας Π. Λουκά (ΜΥ1):-
20. Η ΜΥ1 στην γραπτή της δήλωση Έγγραφο Β’ δήλωσε ότι είναι Chief Operations Officer της Εναγόμενης και ότι έχει χειριστεί προσωπικά την υπόθεση. Αναφέρθηκε στο τεκμήριο 3, ήτοι στην επίδικη συμφωνία και υποστήριξε ότι δια της επιστολής του τεκμηρίου 9 περί τον Αύγουστο του 2014 αυτή τερματίστηκε, κάτι που ουδέποτε απέρριψε η Ενάγουσα.
21. Εξέφρασε την θέση ότι το τεκμήριο 3 προέβλεπε ότι ήταν μέρος της μεταξύ των διαδίκων συνεργασίας που αφορούσε την συμφωνία με την εταιρεία Uclan Cy Ips Ltd, η οποία τερματίστηκε τον Ιανουάριο του 2015 και καταχωρήθηκε η αγωγή 2093/2015. Όπως τόνισε, μετά τον Ιούνιο του 2014 δεν χρησιμοποιήθηκαν τα γραφεία και ούτε προσφέρθηκε κάποια υπηρεσία από την Ενάγουσα, ενώ η κα Α. Φωτίου αποχώρησε από τα επίδικα γραφεία.
22. Όπως επισήμανε, η Ενάγουσα δεν εξέφρασε οποιαδήποτε διαμαρτυρία ή διαφωνία και ότι τον Ιούνιο του 2015 εγκατέλειψαν τα επίδικα γραφεία χωρίς ενημέρωση ή τη συγκατάθεση της Εναγόμενης, αφού αποδέχθηκαν τον τερματισμό της επίδικης συμφωνίας από τον Αύγουστο του 2014, τονίζοντας ότι δεν προσέφεραν μαρτυρία για την ζημία που διεκδικούν ή για την ενοικιαστική αξία του ακινήτου, αλλά ούτε και αν ενοικιάστηκε σε άλλους ή αν έγινε προσπάθεια για τέτοια ενοικίαση προς τον σκοπό περιορισμού της αξιούμενης ζημιάς που προβάλλουν.
23. Κατά την αντεξέταση της απαντώντας στην ερώτηση πού στο τεκμήριο 9 αναφέρεται ότι η επίδικη συμφωνία τερματίζεται, υπέδειξε την παράγραφο (η) την οποία γίνεται ενημέρωση ότι η συμφωνία καταργείται. Όμως, συμφώνησε με την υπόδειξη ότι αυτά αποτελούσαν εισηγήσεις προσθέτοντας ότι αυτό έγινε τον Ιούλιο και η Εναγόμενη πλήρωσε για Ιούλιο και Αύγουστο και ότι υπάρχει άλλη επικοινωνία που ήταν ξεκάθαρο ότι η Εναγόμενη τερμάτισε την συμφωνία. Επέμεινε ότι το εν λόγω τεκμήριο αποτελεί τον τερματισμό που έγινε τον Ιούλιο του 2014 και δήλωσε ότι υπάρχει και μεταγενέστερη επικοινωνία με τον CFO της Εναγόμενης που το αποδεικνύει. Διαφώνησε ότι ο τερματισμός ήταν μονομερής. Παραδέχθηκε ότι στο εν λόγω τεκμήριο έγινε μια εισήγηση που αφορούσε στην Εναγόμενη για να εξοικονομηθούν χρήματα τερματίζοντας την επίδικη συμφωνία γιατί δεν υπήρχε λόγος να την διατηρούν επειδή δεν την χρησιμοποιούσαν. Όπως απάντησε, η Εναγόμενη δεν διαφώνησε. Ακολούθως, συμφώνησε ότι το τεκμήριο 9 είναι εισήγηση.
24. Της υποδείχθηκε η παράγραφος (η) του τεκμηρίου 10 και παραδέχθηκε ότι ο κ. Κασίνης δεν διαφωνεί και ότι απλά θέλει να το συζητήσουν. Ακολούθως απάντησε ότι ο κ. Κασίνης ούτε συμφώνησε, αλλά ούτε και διαφώνησε. Σε σχέση με το τεκμήριο 12 όπου παρατίθεται μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 18/08/2014 από τον κ. Ελευθερίου τον οποίο υπέδειξε ως τον CFO της Εναγόμενης, απάντησε ότι ο κ. Κασίνης απαντά όπως και είχε απαντήσει προηγουμένως, υποδεικνύοντας και πάλι ότι δεν διαφωνεί και ότι απλά επισυνάπτει επ’ ακριβώς την προηγούμενη του απάντηση. Σε επόμενη απάντηση της η ΜΥ1 είπε ότι δεν αναφέρεται οπουδήποτε ότι πρέπει να συμφωνεί ο κ. Κασίνης για τον τερματισμό από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιείτο ο χώρος για πολλούς μήνες και διερωτήθηκε γιατί να διαφωνήσει με τον τερματισμό, αφού δεν επιβαρυνόταν με οτιδήποτε. Σε σχέση με την τελευταία παράγραφο του τεκμηρίου 12 όπου ο κ. Κασίνης φέρεται να λέει ότι η επίδικη συμφωνία για χρήση του χώρου ενόψει των όσων είχε αναφέρει, κρίνεται επαναγκές, πρόβαλε ότι δεν είναι διαφωνία, αλλά έκφραση του κ. Κασίνη για την ανάγκη της Εναγόμενης για τα γραφεία του, ήτοι ότι τα είχαν ανάγκη, όπως ο ίδιος έκρινε, κάτι που δεν είπε η ίδια η Εναγόμενη. Όπως τόνισε, του το ανέφερε και ο κ. Ελευθερίου.
25. Η ΜΥ1 παραδέχθηκε ότι στο τεκμήριο 3 δεν αναφέρει για τερματισμό και υπέδειξε ότι επειδή δεν αναφέρεται ο λόγος τερματισμού οποιοσδήποτε μπορούσε να τερματίσει. Στην υπόδειξη του τεκμήριου 5 και τι εννοούσε ότι τα άλλα ποσά ήταν μέρος της σύμβασης του κ. Κασίνη απάντησε ότι δεν είχαν να κάνουν με την παρούσα υπόθεση, αλλά με άλλες πληρωμές που εξέδιδε τιμολόγια ο κ. Κασίνης. Συμφώνησε ότι το ποσό των €22.323,72 αφορούν άλλη συμφωνία που αποτελεί αντικείμενο άλλης αγωγής. Στην ερώτηση γιατί για τις €18.323,72 (€22.323,72 - €4.000) εκφράζει παράπονο, αλλά δεν το πράττει για τις €4.000 που αφορούν στην παρούσα συμφωνία, διερωτήθηκε γιατί να το κάνει αφού ήταν λάθος που της στάληκαν για τις €4.000 παραπέμποντας και σε άλλη αλληλογραφία όπου ισχυρίστηκε ότι εξέφρασε και άλλα παράπονα. Ακολούθως εξήγησε ότι στο τεκμήριο 5 δεν γίνονται παράπονα, αλλά ότι εξηγεί στο Δ.Σ. τι γίνεται με τα διάφορα τιμολόγια εκφράζοντας τα γεγονότα.
26. Η ΜΥ1 τόνισε ότι ο δικηγόρος της Εναγόμενης ξεκίνησε από τον Ιούνιο να εξηγεί στον κ. Κασίνη ότι η Εναγόμενη δεν χρειάζεται τα γραφεία του και ότι αδίκως καταβάλλει χρήματα, χωρίς να τα έχει χρησιμοποιήσει και είχαν δώσει και εκτυπωτές, δύο φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ένα σταθερό ηλεκτρονικό υπολογιστή, τα οποία δεν ξέρει τι απέγιναν. Για το ζήτημα της μετακίνησης των γραφείων της Ενάγουσας τον Ιούνιο του 2015 απάντησε ότι είχε κάθε δικαίωμα να το πράξει, αλλά ότι δεν έπρεπε να πληρώνει η Εναγόμενη. Διαφώνησε όμως με την θέση ότι η επίδικη συμφωνία δεν απαγόρευσε τη μετακίνηση υποδεικνύοντας ότι αφορούσε σε συγκεκριμένη διεύθυνση. Σε σχέση με τον τερματισμό διαφώνησε ότι αυτό έγινε στη συνάντηση ημερ. 11/02/2015 παραπέμποντας στον Αύγουστο του 2014. Παραδέχθηκε ότι για τους υπολογιστές και εκτυπωτές η Εναγόμενη δεν υπέβαλε απαίτηση.
Μαρτυρία κας Α. Φωτίου (ΜΥ2):-
27. Στη γραπτή δήλωση της ΜΥ2 που κατατέθηκε ως Έγγραφο Γ’ δηλώνει ότι εργαζόταν στην εταιρεία Uclan Cy Ips Ltd ως βοηθός του Προέδρου της σχολής. Όπως υποστηρίζει, ο κ. Κασίνης της ζήτησε να μετακινηθεί στο γραφείο του στη Λευκωσία για να τον βοηθά στη συγγραφή βιβλίου και όχι για σκοπούς της σχολής. Από τον Ιούνιο του 2014 υποστήριξε ότι σταμάτησε την συνεργασία της μαζί του, τον οποίο βοηθούσε στη συγγραφή ενός προσωπικού του βιβλίου για θέματα ενέργειας που δεν είχε σχέση με την Εναγόμενη και μετακινήθηκε στην Λάρνακα. Έκτοτε, όπως προέβαλε, ευρισκόταν στις εγκαταστάσεις της σχολής και δεν μετέβη ξανά για οποιεσδήποτε εργασίες στη Λευκωσία που να αφορούν την Εναγόμενη.
28. Στην αντεξέταση της απάντησε ότι στη Λευκωσία και συγκεκριμένα στην οδό Θ. Δέρβη μετέβαινε κάποιες φορές αρχής γενομένης τον Απρίλιο του 2014 και για δύο μήνες, διαφωνώντας με την θέση ότι το έπραττε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014. Εργοδότης της, όπως δήλωσε, από την 1/04/2014 και μετέπειτα ήταν το ΙPS. Καθήκοντα στην IPS που σχετίζονταν με την Kassinis Energy Solutions εξήγησε ότι εκτελούσε όταν ήταν στις εγκαταστάσεις στη Λάρνακα και ότι όταν ήταν στο γραφείο στη Λευκωσία, ως επί το πλείστο της ζητείτο να βοηθά στη συγγραφή του βιβλίου του κ. Κασίνη για θέματα υδρογονανθράκων, πλην κάποιων πραγμάτων που έκανε και σχετίζονταν με τη σχολή.
29. Στην υπόδειξη των δύο μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 6/05/2014 και 27/10/2014 του τεκμηρίου 4, όπου φέρεται να τα αποστέλλει αναφορικά με ραντεβού ενδιαφερόμενων φοιτητών υπέδειξε ότι δεν φαίνεται που ήταν όταν τα απέστειλε και ότι αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησε να έχει επικοινωνία με τον κ. Κασίνη μετά που έπαυσε να πηγαίνει στη Λευκωσία και να εκτελεί εργασία του ΙPS με αυτόν. Επέμεινε ότι ασχολείτο με την συγγραφή του προσωπικού βιβλίου του κ. Κασίνη. Τους προβληματισμούς της για την εργασία της αυτή την συζήτησε με τους εργοδότες της τον Ιούνιο του 2014 και αποφασίστηκε να μην ξαναπάει. Αυτή έγινε προφορικά, όμως δήλωσε ότι υπάρχει και εσωτερική επικοινωνία που επιβεβαιώνει ότι σταμάτησε να πηγαίνει στη Λευκωσία τον Ιούνη. Επέμεινε στη θέση της ότι όταν εστάλη το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 27/10/2014 του τεκμήριου 4 η βάση της ήταν στην Λάρνακα και ότι κάποιες μέρες για περίπου δύο μήνες μετέβαινε στη Λευκωσία και ακολούθως καθόλου. Τα ραντεβού με τους φοιτητές υπήρχε περίπτωση να γίνονταν και στη Λευκωσία. Όπως δήλωσε, είχε και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προσωπικής διεύθυνσης, αλλά δεν τα παρουσίασε. Κατά την επανεξέταση της ανέφερε ότι σταμάτησε να εργάζεται στο IPS από τον Απρίλιο του 2018.
Αξιολόγηση μαρτυρίας:-
Νομικές αρχές αξιολόγησης μαρτυρίας:-
30. Κρίσιμο ζήτημα σε αστικής φύσεως υποθέσεις είναι η ορθή αξιολόγηση της προσκομισθείσας μαρτυρίας από το Δικαστήριο, ώστε να προβεί σε διαπιστώσεις αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα, με τελική κατάληξη στο κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης το έχει αποσείσει στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων. Η αναφορά της απόφασης στην υπόθεση Μαρσέλ κ.α. ν. Λαϊκή Τράπεζα Λτδ (2001) 1(B) Α.Α.Δ 1858 είναι διαφωτιστική αναφορικά με το ζήτημα αυτό:
«Το κριτήριο δεν είναι αν η θέση ή η εκδοχή του διαδίκου που φέρει το βάρος της απόδειξης (onus of proof) είναι «η πιο πιθανή παρά η αντίθετη», εκείνη δηλαδή του αντιδίκου του. Το κριτήριο είναι κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης ικανοποίησε το Δικαστήριο, με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, ότι η θέση του ή η εκδοχή του είναι πιο πιθανή παρά όχι (is more probable than not).».
31. Περαιτέρω, σημαντικό είναι να λεχθεί ότι η οποιαδήποτε υπόθεση πρέπει να εκδικάζεται μέσα στα στενά πλαίσια της δικογράφησης των προβαλλόμενων ισχυρισμών όπως αποτυπώνονται στην όποια προσκομισθείσα μαρτυρία (Cheeseline Ltd v Ανθούλης Θωμά & Υιοί Λτδ ECLI:CY:AD:2014:A319, Πολιτική Έφεση 45/2009, ημερομηνίας 14.5.2014). Ως αυτού, η αξιολόγηση της μαρτυρίας γίνεται πάντοτε υπό το πρίσμα της συνοχής της που αυτή καταδεικνύει σε σχέση με την δικογραφηθείσα εκδοχή της κάθε πλευράς (βλ. Χρίστου ν. Ηροδότου κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 676).
32. H σημαντικότητα της αντεξέτασης έγκειται στην νομική αρχή που καθορίζει ότι όπου ένας μάρτυρας δεν αντεξετάζεται σε ουσιώδες τμήμα της μαρτυρίας του, παρέχεται διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να θεωρήσει την παράλειψη αυτή ως αποδοχή των ισχυρισμών του στο σημείο που δεν αντεξετάστηκε (βλ. Philippou General Bonded Warehouse Ltd v. Νικολαϊδη (2006) 1Β 1057). Όπως χαρακτηριστικά λέχθηκε στην υπόθεση Σκάρος v. Χριστοδούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 291:
«Η παράλειψη αντεξέτασης δεν εξυπακούει ότι η μαρτυρία που δίνεται μπορεί να γίνει αποδεκτή στη μορφή που παρουσιάζεται και να οδηγήσει στην εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων χωρίς την αξιολόγηση της μαρτυρίας της άλλης πλευράς. Αντίθετα το Δικαστήριο προβαίνει στην αξιολόγηση των δύο εκδοχών για να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα».
33. Μικρές αντιφάσεις σε ασήμαντες λεπτομέρειες ή μικροανακρίβειες σε επουσιώδη θέματα δεν καταστρέφουν την αξιοπιστία των μαρτύρων αλλά αντίθετα ενδυναμώνουν την ειλικρίνειά τους και δείχνουν ότι δεν προσχεδίασαν την εκδοχή που μετέφεραν στο Δικαστήριο (Κουδουνάρης ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 320).
34. H κρίση του Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας δεν πρέπει να απορρίπτεται με μόνο την εξωτερική εντύπωση του προκαλεί ο μάρτυρας, αλλά θα πρέπει να τίθεται στη βάσανο της αξιολόγησης του περιεχομένου της, ήτοι κατά κύριο λόγο τον έλεγχο με τη βάσανο της λογικής και την ανθρώπινη εμπειρία ως προς την αναμενόμενη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων της ζωής (βλ. Ζερβού Παναγιώτης και άλλη ν. Τράπεζα Κύπρου Δημοσία Εταιρεία Λτδ (2011) 1 Α.Α.Δ. 2192).
35. Το Δικαστήριο προέβηκε σε ενδελεχή μελέτη και αξιολόγηση της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον του τόσο από τον ΜΕ για την Ενάγουσα, όσο και από την ΜΥ1 και ΜΥ2 για την Εναγόμενη. Επίσης, το Δικαστήριο μελέτησε και αξιολόγησε όλα τα τεκμήρια που κατατέθηκαν. Προς τον σκοπό αυτό δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην πειστικότητα, καθώς και στην συνοχή της μαρτυρίας αυτής, ενόψει βεβαίως και των δικογραφημένων θέσεων και του περιεχομένου των εγγράφων που κατατέθηκαν ως τεκμήρια. Επίσης, το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του την νομολογιακή αρχή ότι η μαρτυρία που παρουσιάζεται δεν κρίνεται μικροσκοπικά, με απομόνωση των λεγόμενων του κάθε μάρτυρα από το συνολικό πλαίσιο της μαρτυρίας, ενώ η αξιολόγηση δεν έχει περιοριστεί στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρα αλλά συσχετίστηκε, τέθηκε σε αντιπαράθεση και διερευνήθηκε με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων (βλ. Στυλιανίδης v. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056 και Mustafa v. Κακουρή κ.α (2002) 1Α Α.Α.Δ. 165). Επίσης, το Δικαστήριο έλαβε υπόψη την αρχή ότι ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός μερικώς ή ολικώς (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Μανώλη (1995) 1 Α.Α.Δ. 207 και Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506) και πως η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη (βλ. Χάρης Χρίστου v. Ευγενία Khoreva (2002) 1 (Α) Α.Α.Δ. 455 και Mossa και Mohamed Mustafa v. Ανδρέα Κακουρή κ.ά. (2002) 1 (Α) Α.Α.Δ. 165).
36. Ο ΜΕ ήταν σαφής στις τοποθετήσεις του σε σχέση με την σύναψη της επίδικης συμφωνίας και στους σκοπούς που αυτή εξυπηρετούσε. Η θέση του ήταν ότι η εν λόγω συμφωνία ήταν ανεξάρτητη από την όποια άλλη συμφωνία είχε συνομολογηθεί με το IPS όπως αναφέρθηκε με αυτή μεταξύ της Ενάγουσας και της Εναγόμενης. Ξεκάθαρος υπήρξε τόσο για το ζήτημα της έναρξης και της διάρκειας της. Σε σχέση με το θέμα του τερματισμού της αναφέρθηκε μέσω των τεκμηρίων που κατέθεσε στο ότι η επιστολή του διευθυντή της Ενάγουσας που αναφερόταν σε τερματισμό του τεκμηρίου 3 αποτελούσαν εισηγήσεις, με τις οποίες δεν συμφώνησε ο κ. Κασίνης εκ μέρους της Ενάγουσας, εξηγώντας ότι η συνέχιση της είναι αναγκαία για τους λόγους που παράθεσε στο τεκμήριο 8 και επανέλαβε στον κ. Ελευθερίου μέσω του τεκμηρίου 12. Δέχομαι την μαρτυρία του σε σχέση με το ότι η Ενάγουσα ουδέποτε αποδέχθηκε οποιονδήποτε τερματισμό της επίδικης συμφωνίας όπως την προωθεί η Ενάγουσα και ότι ο τερματισμός εκ μέρους της Εναγόμενης έγινε για λόγους που έκρινε η Εναγόμενη σε σχέση με την αναγκαιότητα για την ίδια των γραφειακών χώρων.
37. Σε σχέση με την χρήση των γραφειακών χώρων από την Εναγόμενη, ο ΜΕ αν και επέμεινε στη θέση του ότι αυτή γινόταν μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2014 δεν παρουσίασε οτιδήποτε πιο συγκεκριμένο που να το καταδεικνύει, όμως δεν κρίνω ότι αυτό αποτελεί και την ουσία της παρούσας διαφοράς όπως θα γίνει κατανοητό στην κρίση το Δικαστήριο στις επόμενες παραγράφους. Πάντως αναφορικά με το πότε έγινε ξεκάθαρο για την Ενάγουσα ότι η συμφωνία είχε τερματιστεί από την Εναγόμενη, ήτοι περί τον Φεβρουάριο του 2015, προκύπτει από τα κατατιθέμενα υπό του ΜΕ τεκμήρια και ειδικότερα στο τεκμήριο 7 όπου ο διευθυντής της Εναγόμενης αναφέρεται στον εν λόγω τερματισμό σε απάντηση του τεκμηρίου 8 που αναφέρεται σε συνάντηση ημερ. 11/02/2015 και στην κοινοποίηση της απόφασης αυτής. Τα όσα τεκμήρια κατατέθηκαν στην διαδικασία και αφορούν σε προγενέστερες ημερομηνίες, ήτοι το τεκμήριο 11 (ημερ. 12 & 18 Αυγούστου 2014), το τεκμήριο 9 (ημερ. 7 Ιουλίου 2014), το τεκμήριο 10 (ημερ. 9/07/2014), το τεκμήριο 5 (ημερ. 3/12/2014) πέραν της εκφρασμένης υπό της Εναγόμενης θέσης περί μη αναγκαιότητας χρησιμοποίησης των γραφείων που αποτελούν αντικείμενο της επίδικης συμφωνίας του τεκμήριου 3, δεν προκύπτει ότι έχει γίνει τερματισμός. Εξάλλου η πλευρά της Εναγόμενης μέσω της δικής της προσκομισθείσας μαρτυρίας τίποτε άλλο δεν κατάθεσε περί τούτου. Η επόμενη αλληλογραφία που παρατίθεται ως τεκμήρια είναι αυτή που αναφέρεται στην επικοινωνία του κ. Κασίνη με τον δικηγόρο της Εναγόμενης. Ως εκ τούτου δέχομαι ως ειλικρινή την μαρτυρία του ΜΕ περί τούτου.
38. Σε σχέση με την παρουσία της κας Φωτίου στο χώρο των γραφείων της Ενάγουσας και της εργασίας που αυτή πραγματοποιούσε δεν κρίνω ότι αποτελεί για τους λόγους που θα γίνει κατανοητό στην κρίση του Δικαστηρίου ουσιώδους σημασίας για να αποφασιστούν τα επίδικα θέματα στην παρούσα, πέραν της προσπάθειας του ΜΕ να καταδείξει ότι ακόμη και τον Οκτώβρη του 2014 γινόταν χρήση των γραφείων της Ενάγουσας από την Εναγόμενη για δικούς της σκοπούς. Εν πάση όμως περιπτώσει, δεν προσκομίστηκε η οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία και λεπτομέρειες για την παρουσία της κας Φωτίου στον χώρο των γραφείων όπως την επικαλέστηκε σε συχνότητα και διάρκεια ο ΜΕ και σε πολλές περιπτώσεις ο ΜΕ περί τούτου υπήρξε αντιφατικός και ασαφής, ειδικότερα στις απαντήσεις που έδωσε σε σχέση με την συχνότητα των ημερών που η κα Φωτίου ήταν παρούσα.
39. Σε σχέση με την μαρτυρία του ΜΕ αναφορικά με τα ποσά και τις χρεώσεις για την επίδικη συμφωνία, αλλά και την περίοδο για την οποία αυτά καταβλήθηκαν δεν τίθεται το οποιοδήποτε ζήτημα αξιολόγησης με δεδομένο ότι γίνονται παραδεκτές οι καταβολές και η περίοδος για την οποία αφορούσαν.
Αξιολόγηση ΜΥ1:-
40. Η ΜΥ1 προσπάθησε να δώσει την δική της ερμηνεία στα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν αναφορικά με την σχέση που δημιουργήθηκε με την επίδικη συμφωνία του τεκμήριου 3, πέραν της θέσης της σε σχέση με το πότε η κα Φωτίου σταμάτησε να πηγαίνει στο χώρο των γραφείων της Ενάγουσας. Συγκεκριμένα υπέδειξε ότι το τεκμήριο 9 αποτελεί και τον τερματισμό της επίδικης συμφωνίας για να παραδεχθεί σε επόμενη της απάντηση ότι αποτελούσε εισήγηση, με την οποία όμως δεν προκύπτει ότι διαφώνησε ο κ. Κασίνης για την Ενάγουσα. Πέραν της νομικής διάστασης που αποτελεί έργο του Δικαστηρίου να κρίνει, ως τρόπος προσέγγισης εκ μέρους της ΜΥ1 κρίνεται ως μια προσπάθεια να αποδοθεί μια βολική για την Εναγόμενη ερμηνεία των όσων έλαβαν χώρα και καταγράφηκαν στα κατατιθέμενα τεκμήρια. Τέτοια ερμηνεία, όπως πρόβαλε η ΜΥ1 δεν γίνεται δεκτή από το Δικαστήριο, αφού αυτό που προκύπτει από το τεκμήριο 11 στο μέρος που παρατίθεται το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 18/08/2014 του κ. Ελευθερίου, που δήλωσε ως τον CFO της Εναγόμενης, ζητά από την κα Επισκόπου να συζητήσει με τον κ. Κασίνη πως μπορούν να τερματίσουν την επίδικη συμφωνία, επειδή φαίνεται ότι ο γραφειακός χώρος δεν τους είναι χρήσιμος.
41. Η ίδια η ΜΥ1 υπήρξε ειλικρινής προς το Δικαστήριο ότι ο λόγος για τον οποίο τερματίστηκε η επίδικη συμφωνία ήταν ότι η Εναγόμενη δεν έκρινε ότι της ήταν απαραίτητα τα γραφεία της Εναγόμενης, κάτι που θα συνέτεινε στην εξοικονόμηση χρημάτων.
Αξιολόγηση ΜΥ2:-
42. Η ΜΥ2 κρίνεται ότι υπήρξε ειλικρινής στο Δικαστήριο για τα ζητήματα για τα οποία έδωσε μαρτυρία. Δέχομαι τη θέση της ότι παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στα γραφεία της Ενάγουσας εξυπηρετώντας και θέματα που αφορούσαν την Εναγόμενη, όπως και τη θέση της ότι εκείνο το μέρος του τεκμηρίου 4 που αφορά στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 27/10/2014 θα μπορούσε να είχε σταλεί και από την βάση της στη Λάρνακα. Άλλωστε, πέραν τούτου, η πλευρά της Ενάγουσας δεν μου προσκόμισε οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία για την παρουσία της ΜΥ2 στη Λευκωσία μέχρι και το τέλος του 2014 όπως επικαλέστηκε ο ΜΕ. Το κατά πόσο ασχολείτο με ζητήματα που αφορούσαν προσωπικές υποθέσεις του κ. Κασσίνη, ήτοι την συγγραφή του βιβλίου δεν παρουσίασε οτιδήποτε που να το καταδεικνύει παρά τις αναφορές της για χρήση και προσωπικών διευθύνσεων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ευρήματα Δικαστηρίου:-
43. Έχοντας αξιολογήσει τους μάρτυρες κατά τον τρόπο που παρατέθηκε στις προηγούμενες παραγράφους προβαίνω στη διατύπωση των κάτωθι ευρημάτων:
i) Την 1/11/2013 η Ενάγουσα συμφώνησε με την Εναγόμενη να της παραχωρήσει στα πλαίσια της συνεργασίας τους την χρήση μέρους των γραφείων της στη Λευκωσία, η οποία λειτουργούσε στην οδό Θ. Δέρβη 48, Centennial Building, γρ. 101, Λευκωσία, για σκοπούς συσκέψεων, παρουσιάσεων και άλλων συναντήσεων έναντι του ποσού των €1.000- μηνιαίως ως τέλος υπηρεσιών συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. ή άλλων πληρωτέων φόρων και χρεώσεων αρχής γενομένης της 1/11/2013.
ii) H διάρκεια της περιόδου χρήσης καθορίστηκε στους 24 μήνες μέχρι την 30/10/2015 και σε αυτή συμπεριλαμβανόταν και η χρήση διαφημιστικού υλικού από την Εναγόμενη, η οποία συμφώνησε και παρέδωσε στην Ενάγουσα 2 φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, 1 σταθερό ηλεκτρονικό υπολογιστή και 1 εκτυπωτή ως το σχετικό παράρτημα της συμφωνίας.
iii) Η επίδικη συμφωνία προκύπτει ότι λειτουργούσε παράλληλα και ανεξάρτητα από άλλη συμφωνία που είχε συνάψει η Ενάγουσα με κάποια εταιρεία που αναφέρεται με το όνομα Uclan Cyprus Ips Ltd και αφορά σε διαφορετικά ζητήματα από αυτά της επίδικης συμφωνίας.
iv) Τα δικαιώματα χρήσης που πληρώθηκαν στην Ενάγουσα ανήλθαν στο ποσό των €10.050,88 και κάλυψαν την περίοδο χρήσης μέχρι και τον Αύγουστο του 2014. Κανένα άλλο ποσό δεν κατέβαλε η Εναγόμενη στην Ενάγουσα.
v) Στις 7/07/2014 ο διευθυντής της Εναγόμενης απέστειλε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον κ. Κασίνη, ιδρυτή και Διευθυντή της Ενάγουσας στο οποίο του εξέφρασε, μεταξύ άλλων, την προσωπική άποψη και εισήγηση για κατάργηση της επίδικης συμφωνίας χρήσης χώρου στα γραφεία της Ενάγουσας.
vi) Ο κ. Κασίνης σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς τον διευθυντή της Εναγόμενης απάντησε ότι η εισήγηση για κατάργηση της επίδικης συμφωνίας χρήσης χώρου των γραφείων της Εναγόμενης στη Λευκωσία θα πρέπει να συζητηθεί διεξοδικά για λόγους που παράθεσε περί τούτου.
vii) Σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 18/08/2014 ο CFO της Εναγόμενης κ. Ελευθερίου ζητά από την υπάλληλο της Ενάγουσας να συζητήσει με τον κ. Κασίνη πως μπορούν να τερματίσουν την επίδικη συμφωνία, επειδή φαίνεται ότι ο γραφειακός χώρος δεν τους είναι χρήσιμος. Σε απάντηση ο κ. Κασίνης με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 26/08/2014 προς τον κ. Ελευθερίου παραθέτει αυτούσια την θέση του που παράθεσε στον δικηγόρο της Εναγόμενης στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 9/07/2014 (παράγραφος (η)), προσθέτοντας ότι η χρήση του χώρου είναι επαναγκής.
viii) Σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του κ. Κασίνη ημερ. 17/02/2015 προς τον δικηγόρο της Εναγόμενης αναφέρεται σε ενέργειες μονομερούς τερματισμού της επίδικης συμφωνίας από την Εναγόμενη με ημερ. 11/02/15. Σε απάντηση μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ημερ. 20/02/2015 ο δικηγόρος της Εναγόμενης πληροφορεί τον κ. Κασσίνη ότι η επίδικη συμφωνία τερματίστηκε ένεκα της μη αναγκαιότητας της και ότι η διευθέτηση αυτή ήταν προσωρινή και ότι τους είχε δηλωθεί και εγγράφως.
ix) Στο τέλος του Ιουνίου 2015 η Ενάγουσα μετέφερε τα γραφεία της στην οδό Τζων Κέννετυ στην Λευκωσία.
Νομικές αρχές και κρίση Δικαστηρίου:-
44. Ξεκινώντας την επεξήγηση του σκεπτικού του Δικαστηρίου προς τον σκοπό της διατύπωσης της τελικής του κρίσης επί των ζητημάτων που καλείται να αποφασίσει επισημαίνω ότι η επίδικη συμφωνία όπως είναι διατυπωμένη αναφέρεται σε συνεργασία μεταξύ της Ενάγουσας και της Εναγόμενης, καθώς και σε χρήση του χώρου για σκοπούς συσκέψεων, παρουσιάσεων και άλλων συναντήσεων. Επίσης, προνοεί για καθορισμένη διάρκεια δύο ετών αρχής γενομένης την 1/11/2013 μέχρι 30/10/2015. Ουδεμία πρόνοια για δικαίωμα τερματισμού πριν την λήξη της ή διασύνδεση με τον οποιαδήποτε τερματισμό της όποιας άλλης συνεργασίας είχε η Ενάγουσα με την Εναγόμενη ή με τον ίδιο τον κ. Κασίνη. Με αυτό τον τρόπο προωθήθηκαν οι αξιώσεις της Ενάγουσας εναντίον της Εναγόμενης τόσο δικογραφικά όσο και με την προσκομισθείσα μαρτυρία. Το γεγονός αυτό, ήτοι ο σκοπός του τεκμηρίου 3 προκύπτει ότι ενισχύεται με την πρόβλεψη για παράδοση κάποιου εξοπλισμού, ήτοι ηλεκτρονικών υπολογιστών και εκτυπωτή στο Παράρτημα 1.
45. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία που παρατέθηκε στο Δικαστήριο χρονολογικά ιδωμένη αρχίζει με το τεκμήριο 9 όπου στις 7/07/2014 εκφράζεται η εισήγηση για κατάργηση της επίδικης συμφωνίας προς τον σκοπό εξοικονόμησης, μάλιστα δηλώνεται ότι αποτελούν προϊόν προσωπικών εισηγήσεων του γράφοντος με τελική αναφορά ότι αναμένονται οι σκέψεις του κ. Κασίνη για να μεταφερθούν στο Διοικητικό Συμβούλιου της Εναγόμενης και ξεκάθαρα της IPS για λήψη αποφάσεων. Με το τεκμήριο 10 που φέρει ημερ. 9/07/2014 υπογραμμίζεται η ανάγκη για συζήτηση του θέματος της εισηγούμενης κατάργησης της επίδικης συμφωνίας επειδή αυτή συνομολογήθηκε με την Εναγόμενη και όχι με την IPS, ένεκα της διάθεσης του εξοπλισμού και της χρήσης του στα γραφεία της Ενάγουσας, της έκθεσης πινακίδας, καθώς και οι προγραμματισμένες επισκέψεις στο γραφείο από ενδιαφερόμενους για το πρόγραμμα της σχολής και της εκδήλωσης πρόθεσης χρήσης του χώρου από τον Επικεφαλή της Νομικής Σχολής για τους σκοπούς προγράμματος της Νομικής Σχολής. Εκ των πραγμάτων, δεν τίθεται ζήτημα αποδοχής της πρότασης κατάργησης της επίδικης συμφωνίας, αλλά ούτε τέτοιο ζήτημα εγείρεται από την Εναγόμενη αναφορικά με την ουσία της επίδικης συμφωνίας πέραν της εξοικονόμησης.
46. Η ίδια θέση, ήτοι η ανάγκη για κατάργηση ένεκα μη χρήσης του χώρου των γραφείων τίθεται και μέσω του τεκμηρίου 11 ημερ. 18/08/2014, μάλιστα δε, ο CFO επιδιώκει την έναρξη συζητήσεων με τον κ. Κασσίνη προς τον σκοπό τερματισμού. Αυτό γίνεται με την παράδοση του τιμολογίου Αυγούστου 2014. Η θέση του κ. Κασίνη επαναλαμβάνεται σε απάντηση στο τεκμήριο 12, ημερ. 26/08/2014, όπου στην ουσία γίνεται επανάληψη των θέσεων του που αποτυπώθηκαν στο τεκμήριο 10.
47. Στο τεκμήριο 5, ημερ. 3/12/2014, η ΜΥ1 δηλώνει ότι έλαβε τιμολόγια για την επίδικη συμφωνία ύψους €4.000- για την οποία έχουν καταβληθεί τα οφειλόμενα μέχρι και τον Αύγουστο του 2014, προφανώς για τους μήνες που ακολούθησαν μετά τον μήνα αυτό. Δεν προκύπτει ζήτημα τερματισμού, αλλά ούτε και η όποια διαμαρτυρία.
48. Η αναφορά σε τερματισμό προκύπτει στο τεκμήριο 8 ημερ. 17/02/2015, όπου παρατίθεται η συνάντηση ημερ. 11/02/2015 και ο τερματισμός κατ’ επιλογή της Εναγόμενης. Αυτό αποτέλεσε την απάντηση στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ήμερ. 16/02/2015, όπου ο Διευθυντής της IPS αναφέρει ότι είναι ξεκάθαρο ότι η συνεργασία με την IPS έχει τελειώσει. Δεν διακρίνω ότι η αναφορά αυτή δεν καταλαμβάνει και την επίδικη συμφωνία με βάση και την συνολική αποτύπωση και εξέλιξη των γεγονότων. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το τεκμήριο 7 ημερ. 20/02/2015.
49. Γίνεται κατανοητό ότι η ημερομηνία που προκύπτει ότι έλαβε χώρα ο τερματισμός της επίδικης συμφωνίας ήταν οι αρχές Φεβρουαρίου 2015 και με βάση την προσκομισθείσα και αξιολογηθείσα μαρτυρία, η 11/02/2015. Τα όσα προηγήθηκαν δεν καταδεικνύουν ότι υπήρξε προηγουμένως τέτοιος τερματισμός. Ο τερματισμός έγινε μονομερώς κατά παράβαση της επίδικης συμφωνίας για λόγους που αφορούσαν την Εναγόμενη κατ’ επίκληση λόγων μη χρήσης του γραφειακού χώρου και εξοικονόμησης. Το κατά πόσο μετά τον Ιούνιο του 2014 ο χώρος χρησιμοποιείτο ή όχι δεν κρίνω ότι έχει την οποιαδήποτε σημασία, αφού δεν προσκομίστηκε η οποιαδήποτε μαρτυρία ότι η Ενάγουσα ή το IPS δεν είχαν πρόσβαση στον χώρο ή δεν μπορούσαν να έχουν τέτοια πρόσβαση ανά πάσα στιγμή. Εκείνο που έχει βαρύνουσα σημασία είναι η διαθεσιμότητα του χώρου, κάτι που δεν έχει καταδειχθεί προς το αντίθετο. Μάλιστα δε, δεν αμφισβητήθηκε η θέση ότι ακόμη και τον Φεβρουάριο του 2015 ευρισκόταν πινακίδα έξω από τα γραφεία με το λογότυπο του IPS. Σύμφωνα με τον όρο 5 της επίδικης συμφωνίας το μηνιαίο ποσό τέλους εξυπηρέτησης ήταν καταβλητέο στην αρχή εκάστου μήνα.
50. Η σημασία καθορισμού της ημερομηνίας τερματισμού έγκειται στο διαχωρισμό των όσων δεδουλευμένων προέκυψαν μέχρι την ημερομηνία αυτή σε αντιδιαστολή με τις όποιες μελλοντικές απώλειες και συναρτάται με την ενεργοποίηση τυχόν καθηκόντων για μετριασμό της όποιας ζημιάς.
51. Στην προκείμενη περίπτωση η άδεια χρήσης του χώρου των γραφείων της Ενάγουσας ήταν μια συμβατική άδεια χρήσης (βλ. Aπολλώνειο Iδιωτικό Nοσοκομείο Λτδ ν. C & S American Heart Institute Ltd και Άλλων (2011) 1 ΑΑΔ 379). Τα όσα τέλη υπηρεσίας για την χρήση των γραφείων προέκυψαν μέχρι την ημερομηνία τερματισμού άσχετα αν ο χώρος χρησιμοποιείτο ή όχι, όπως έχει επεξηγηθεί, κρίνω ότι τα δικαιούται η Ενάγουσα.
52. Το άρθρο 73 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149 όπως αποτύπωσε τις αρχές της υποθέσης Hadley v. Baxendale (1854) 9 Ex. 341 [με συνέχεια την Victoria Laundry (Windsor) Ltd v. Newman Industries Ltd (1949) 2 K.B. 528, καθώς και την Koufos v. C. Czarnikow Ltd (The Heron II) (1969) 1 AC 350], καθορίζει ότι σε περίπτωση παράβασης σύμβασης το αναίτιο μέρος δικαιούται στην ανάκτηση ζημιάς η οποία προέκυψε φυσικά κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, από την εν λόγω παράβαση ή την οποία οι συμβαλλόμενοι γνώριζαν όταν συνήπτετο η σύμβαση, ως ενδεχόμενη συνέπεια της παράβασης της σύμβασης. Σημαντική παράμετρος αποτελεί και το ζήτημα της λήψης μέτρων προς μετριασμό της ζημιάς εκ της παραβάσεως της σύμβασης.
53. Σε σχέση με το ζήτημα του μετριασμού της ζημιάς, στην υπόθεση Mεταλλικά Hράκλης Mιχαηλίδης Λτδ. ν. G & C Exhaust Systems Ltd (2001) 1 ΑΑΔ 500 λέχθηκαν τα εξής χαρακτηριστικά:
«Η εφεσίβλητη επένδυσε ποσό της τάξεως των £180.000 για απόκτηση στεγαστικού χώρου, η εφεσείουσα αρνήθηκε να τον παραδώσει εντός της συμφωνηθείσας προθεσμίας και ο χρόνος παράδοσης ήταν άγνωστος. Δεν ήταν, επομένως, λογικό κάτω από αυτές τις περιστάσεις να αναμένεται από την εφεσίβλητη να αναζητήσει άλλο χώρο για να μετριάσει ή περιορίσει τη ζημιά της. Το βάρος της απόδειξης του θέματος μετριασμού της ζημιάς το φέρει η εφεσείουσα (Βλ. Central (Holdings) Ltd v. Reuters Ltd (1999) 1 Α.Α.Δ. 298). Αν δεν αποδείξει ότι η εφεσίβλητη έπρεπε λογικά να είχε λάβει ορισμένα μέτρα για μετριασμό της ζημιάς της τότε εφαρμόζεται το συνηθισμένο μέτρο καθορισμού της ζημιάς (Mc Gregor on Damages, 15th ed., παραγ. 289). Τέτοια απόδειξη δεν έχει προσφερθεί από την εφεσείουσα. Αυτό που καλούμεθα να αποφασίσουμε είναι κατά πόσο, εν όψει της μη παράδοσης των υποστατικών κατά το συμφωνηθέντα χρόνο, η ενοικιαστική αξία του κτήματος αποτελεί νόμιμο μέτρο καθορισμού των αποζημιώσεων λόγω καθυστέρησης στην παράδοση των υποστατικών κατά παράβαση της σύμβασης. Το θέμα έχει επιλυθεί από τη Νομολογία με καταφατική απάντηση στο τεθέν ερώτημα (βλ. Mc Gregor on Damages, 15th ed., παραγ. 914: "The normal measure of damages is the value of the user of the land, which will generally be taken as its rental value, for the period from the contractual time for completion to the date of actual completion"* - Βλ. και Royal Bristol Permanent Building Society v. Bomagh [1887] 35 Ch. D. 390).».
54. Η κάθε περίπτωση κρίνεται υπό το φως των δικών της περιστατικών. Ο ΜΕ στην γραπτή του δήλωση Έγγραφο Α’ ανέφερε ότι η επίδικη συμφωνία ήταν συγκεκριμένη συμφωνία προσφερόμενης υπηρεσίας στην Εναγόμενη, κάτι που διαπιστώνει και το Δικαστήριο τόσο εκ του περιεχομένου της όσο και εκ των όσων παρατέθηκαν στην προσκομισθείσα μαρτυρία και κατατεθειμένα τεκμήρια. Δεν κρίνεται ότι ήταν λογικό να αναμενόταν από την Ενάγουσα να προβεί στις οποιεσδήποτε υπό τις περιστάσεις ενέργειες για να εξεύρει τρίτο προς τον σκοπό σύναψης της οποιασδήποτε συμφωνίας χρήσης γραφειακού χώρου, τόσο εκ της φύσης της σχέσης συνεργασίας που είχαν οι διάδικοι, όσο και εκ του γεγονότος ότι η επίδικη συμφωνία στην φύση της δεν αποτελούσε μια συνήθη συμφωνία χρήσης γραφειακών χώρων που ενδεχόμενα υπό άλλες περιπτώσεις θα αποτελούσε την συνήθη εργασία και δραστηριότητα κάποιας οντότητας. Ούτε και η οποιαδήποτε τέτοια μαρτυρία προσκομίστηκε από την Εναγόμενη περί τούτου.
55. Το ζήτημα της μετακίνησης των γραφείων της Ενάγουσας σε νέα διεύθυνση και σε ιδιόκτητο γραφειακό χώρο προβλημάτισε το Δικαστήριο αναφορικά με την επίδραση του γεγονότος αυτού στην επιδίκαση αποζημιώσεων. Γίνεται αντιληπτό εκ της επίδικης συμφωνίας ότι παρά την παράλειψη αναφοράς στο μέγεθος του παραχωρηθέντος χώρου, αριθμού γραφείου και τετραγωνικών μέτρων, ότι εκ της παραγράφου 1 προκύπτει ότι η διεύθυνση των γραφειακών χώρων ευρίσκετο στην οδό Θεμιστοκλή Δέρβη στη Λευκωσία. Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι εκ της επίδικης συμφωνίας προκύπτει η παραχώρηση χώρου σε οποιοδήποτε άλλο χώρο που θα έπρεπε εξάλλου να εγκριθεί από την Εναγόμενη για τους σκοπούς που εξυπηρετούσε. Ούτε και μπορώ να δεχθώ τη θέση που εξέφρασε ο ΜΕ ότι αυτό θα γινόταν κατόπιν συνεννόησης με την Εναγόμενη. Οι παραχωρηθέντες γραφειακοί χώροι ευρίσκονταν στη διάθεση της Ενάγουσας ως αυτοί που συμφωνήθηκαν και όχι σε οποιαδήποτε άλλη διεύθυνση, η οποία βεβαίως άλλαξε κατόπιν αγοράς χώρου, ως το τι ανέφερε ο ΜΕ. Άλλωστε, ο ίδιος ο ΜΕ παραδέχθηκε ότι ο χώρος δεν ήταν ο ίδιος με αυτό που αποτέλεσε αντικείμενο της επίδικης συμφωνίας και η οποιαδήποτε αναφορά σε συνεννόηση στο ενδεχόμενο μεταφοράς αποτελεί μια ασαφή και αόριστη επεξήγηση. Ζητούμενο είναι η ζημιά που υφίσταται η Ενάγουσα εκ της παραβίασης, κάτι που δεν θα υφίστατο αν καλώς εχόντων των πραγμάτων αυτή δεν προέκυπτε. Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε ζημιά θα περιορίζετο χρονικά μέχρι την μεταφορά σε ιδιόκτητα γραφεία.
56. Όμως τίθεται και ένα άλλο ζήτημα. Το γεγονός ότι η αγωγή εγείρεται στις 6/05/2015 με την οποία διεκδικείται ζημιά η οποία δεν προέκυψε. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Ενάγουσας υποστηρίζει ότι στην προκείμενη περίπτωση υπάρχει ζήτημα προκαταβολικής παραβίασης (anticipatory breach) θέση με την οποία διαφωνεί το Δικαστήριο. Η προκαταβολική παραβίαση υφίσταται όταν ένα μέρος αναλαμβάνει την εκπλήρωση υποχρέωσης που θα εκτελεστεί και πριν την επέλευση του χρόνου εκπλήρωσης ρητώς ή κατά τρόπο εξυπακουόμενο αυτή παραβιάζεται, επειδή ο υπόχρεος εκφράζει την απόφαση του να μην εκτελέσει. Από την άλλη ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εναγόμενης προβάλλει ότι δεν γίνεται εξειδίκευση και διαχωρισμός της ζημιάς και ότι ενώ γίνεται αναφορά σε ειδικές αποζημιώσεις συγκεκριμένου ποσού, ήτοι το ποσό που θα εισέπραττε η Ενάγουσα μέχρι την λήξης της άδειας χρήσης, δεν διαχωρίζονται αυτές από τα διαφυγόντα κέρδη. Εκ της δικογράφησης στην Έκθεσης Απαίτησης και συνολικά ιδωμένη παρατηρώ ότι παρατίθενται όλα εκείνα τα αναγκαία στοιχεία που καθορίζουν τις παραμέτρους για να διαχωρίσουν τις αξιώσεις της Ενάγουσας, παρά το ότι ομολογουμένως θα ανέμενα καλύτερη δικογράφηση (βλ. Alex. Evangelou Camera House Ltd k.a. v. Minerva Ltd (2004) 1AAΔ 1734). Επίσης παρατηρώ ότι στις αξιώσεις παρατίθεται και αυτή των γενικών αποζημιώσεων για παράβαση σύμβασης, εκ του τερματισμού που προέκυψε ότι έγινε αποδεκτός από την Ενάγουσα προωθώντας τις αξιώσεις της για αποζημιώσεις.
57. Τα όσα παρατίθενται με σχετική νομολογία στην γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου της Εναγόμενης περί ανάγκης για προσκόμιση μαρτυρίας για την ενοικιαστική αξία του χώρου ως μέτρο υπολογισμού ζημιάς δεν βρίσκουν σύμφωνο το Δικαστήριο, όχι μόνο εκ του σκεπτικού που έχει ήδη παρατεθεί για την φύση της επίδικης συμφωνίας, αλλά και επειδή τα όσα προβάλλονται για την ανάγκη παροχής μαρτυρίας για την ενοικιαστική αξία δεν αφορούν την υπό κρίση υπόθεση, αλλά περιπτώσεις παράνομης κατοχής ακινήτου όπου το μέτρο της αποζημίωσης είναι η ενοικιαστική αξία του κτήματος και όχι το όφελος που προσπορίζεται ο παράνομος κάτοχος από τη χρήση της γης ή η ακριβής απώλεια του ιδιοκτήτη, καθώς και ότι το κριτήριο για την αποζημίωση του ιδιοκτήτη είναι αντικειμενικό, αλληλένδετο με την ενοικιαστική αξία του κτήματος (βλ. Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 882). Στην προκείμενη περίπτωση ομιλούμε περί άδειας χρήσης γραφειακών χώρων, ήτοι συμβατικής άδειας χρήσης και όχι ενοικίασης. Εν πάση όμως περιπτώσει ακόμη και αν απαιτείτο η προσκόμιση τέτοιας μαρτυρίας θα μπορούσε να κριθεί ότι με δεδομένο ότι η αξία του τέλους χρήσης δεν είχε αμφισβητηθεί από την Εναγόμενη κρίνεται ως ισχυρή απόδειξη για την αξία αυτή, όπως επίσης και για την απώλεια της Ενάγουσας (βλ. και κατ’ αναλογία στην Χρυσοχόου ν.Turkish Bank Ltd (2010) 1 ΑΑΔ 1894)
58. Συνοψίζοντας, καταλήγω ότι η Ενάγουσα δικαιούται για τους μήνες 9/14 – 02-15 το ποσό των €1.000- για έκαστο μήνα ως τη δεδουλευμένη χρήση εκ της επίδικης συμφωνίας ημερ. 01/11/2013, ήτοι €6.000- και ως αποζημίωση για παράβαση της τα ποσά που θα ελάμβανε αν αυτή δεν τερματιζόταν μονομερώς από την Εναγόμενη συμποσούμενα στα όσα θα λάμβανε για τους μήνες 3/15-6/15, ήτοι €4.000-.
Κατάληξη:-
59. Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω εκδίδεται απόφαση υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον της Εναγόμενης για το ποσό των €10.000- με νόμιμο τόκο από την καταχώρηση της αγωγής. Επιδικάζονται δικηγορικά έξοδα υπέρ της Ενάγουσας εναντίον της Εναγόμενης όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
60. Παρατηρώ ότι το τεκμήριο 3 δεν έχει δεόντως χαρτοσημανθεί κατά τα προβλεπόμενα στον Περί Χαρτοσήμων Νόμο 19/63 ως ετροποποιήθηκε. Η υποχρέωση για δέουσα χαρτοσήμανση αποτέλεσε αντικείμενο σχετικής παρατήρησης του Εφετείου στην υπόθεση Maximos Court Ltd ν Πιερή (2001) 1(Β) ΑΑΔ 875. Συνεπώς εκδίδεται διαταγή όπως η Ενάγουσα μεριμνήσει για τη δέουσα χαρτοσήμανση της επίδικης συμφωνίας τεκμήριο 3 εντός 30 ημερών από σήμερα. Η παρούσα απόφαση να μην συνταχθεί εκτός αν η συμφωνία συνεργασίας-τεκμήριο 3, χαρτοσημανθεί δεόντως από την Ενάγουσα ως η διαταγή του Δικαστηρίου.
(υπ.)……………………………………….
Χ-Μ Καραπατάκης, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ