ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Χ-Μ Καραπατάκη, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 7846/2014
Μεταξύ:
B2KAPITAL CYPRUS LTD (HE 378002)
Εναγόντων
-και-
1. Αλέκας Δημητριάδου (Α.Δ.Τ. [ ]) από τη Λευκωσία
2. Ανδρέα Δημητριάδη (Α.Δ.Τ. [ ]) από τη Λευκωσία
Εναγομένων
-------------------------------------------------------------------------------
Αίτηση ημερ. 13/10/2023 υπό των Εναγόντων/Αιτητών για απαγορευτικό διάταγμα
Ημερομηνία: 12/02/2024
Εμφανίσεις:
Για τους Ενάγοντες/Αιτητές: κα Ν. Πελεκάνου για κ.κ. Πύργου Βάκης Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση: κα Χριστοδούλου για κ.κ. Γεώργιος Κολοκασίδης & Συνεταίροι Δ.Ε.Π.Ε.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε μονομερώς εναντίον των Εναγόμενων 1 & 2 για προσωρινά απαγορευτικά διατάγματα. Στις 20/10/23 το σχετικό αιτητικό υπό (Β) που αφορούσε τον Εναγόμενο 2 αποσύρθηκε και απορρίφθηκε. Ακολούθως το Δικαστήριο διέταξε την επίδοση της υπό κρίση αίτησης στην Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση και ως εκ τούτου κατέστηκε δια κλήσεως. Εναντίον της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση οι Εναγόμενοι/Αιτητές εξαιτούνται ως ακολούθως:
«Α. Προσωρινό Απαγορευτικό Διάταγμα και/ή Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στην Εναγόμενη 1 και/ή σε οποιοδήποτε αντιπρόσωπο και/ή διαχειριστή της περιουσίας της να μεταβιβάσει, πωλήσει, διαθέσει, υποθηκεύσει ή άλλως πως αποξενώσει ή προβεί σε οιαδήποτε άλλη δοσοληψία σε σχέση με την ακόλουθη ακίνητη περιουσία:-
- Διαμέρισμα αρ. 1 στον 2ον όροφο, με αριθμό εγγραφής [ ], Φύλλο/Σχέδιο 21/53W1, Τεμάχιο [ ], Τμήμα 4, (μερίδιο όλον) στον Δήμο Έγκωμης, στη Λευκωσία.
μέχρι την ακρόαση και τέλεια αποπεράτωση της αγωγής αυτής και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.».
Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται στον περί Δικαστηρίων Νόμο 14/60 άρθρο 32, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, άρθρα 2, 4, 5, 7 και 9, στους περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.48 Θ. 1, 2, 3, 8 και 9, Δ.57 και Δ.64 και στις συμφυείς εξουσίες και γενική πρακτική του Δικαστηρίου.
Στην ένορκη δήλωση του κ. Ανδρέα Βανέζη, υπεύθυνου λειτουργού υποθέσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων, η ανάκτηση των οποίων προωθείται δικαστικά από τους Ενάγοντες/Αιτητές («ΕΔ Βανέζη») παρατίθεται η νομική διαδοχή στα δικαιώματα και υποχρεώσεις αρχικά της Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ, μετέπειτα της Bank of Cyprus Public Company Limited δυνάμει της Κ.Δ.Π. 104/2013 και εν τέλει στους σημερινούς Ενάγοντες/Αιτητές σύμφωνα με συμφωνία ημερ. 2/01/2020, με την οποία έγινε μεταβίβαση σε αυτούς όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αναφορικά με τις πιστωτικές διευκολύνσεις του τρεχούμενου λογαριασμού υπ’ αρ. [ ] που άλλαξε σε [ ] («1η πιστωτική διευκόλυνση») και του λογαριασμού δανείου υπ’ αρ. [ ] που άλλαξε σε [ ] («2η πιστωτική διευκόλυνση») που παραχωρήθηκαν στην Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση. Όπως εξηγεί η ΕΔ Βανέζη, σύμφωνα με τον περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και Συναφή Θέματα Νόμο του 2015 (Ν. 169(Ι)/2015) από τις 08/05/2020, οπόταν και ολοκληρώθηκε η μεταβίβαση των επίδικων πιστωτικών διευκολύνσεων στους Ενάγοντες/Αιτητές, αυτοί υποκατέστησαν την Τράπεζα Κύπρου σε όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις σε σχέση με αυτές συμπεριλαμβανομένων οποιωνδήποτε εξασφαλίσεων. Η δικονομική θέση των Εναγόντων/Αιτητών επιβεβαιώθηκε με την καταχώρηση της σχετικής ειδοποίησης ημερ. 10/06/21 δυνάμει του άρθρου 18(4) του περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και Συναφή Θέματα Νόμο του 2015 (Ν. 169(Ι)/2015).
Στη συνέχεια η ΕΔ Βανέζη αναφέρεται στην σύναψη των επίδικων πιστωτικών διευκολύνσεων μεταξύ της Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ και της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, ήτοι του τρεχούμενου λογαριασμού ημερ. 10/03/2000 που αφορά στην 1η πιστωτική διευκόλυνση, καθώς και την συμφωνία δανείου ημερ. 10/03/2000, η οποία αφορά στην 2η πιστωτική διευκόλυνση για τις οποίες αναφέρθηκε στους όρους τους. Οι υπό αναφορά πιστωτικές διευκολύνσεις, όπως προβάλλει, εξασφαλίστηκαν από τον Εναγόμενο 2 με συμφωνία εγγύησης ημερ. 10/03/2000, αλλά και με ενεχυρίαση 13,000 μετοχών της Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση. Τόσο για τις επίδικες πιστωτικές διευκολύνσεις, όσο και για την εγγύηση, αλλά και για την προς εξασφάλιση ενεχυρίαση παρέθεσε τα τεκμήρια 4, 5, 6 και 7. Ακολούθως, σύμφωνα με την ΕΔ. Βανέζη στις 24/07/06 επήλθε δια γραπτής συμφωνίας τροποποίηση στη συμφωνία ενεχυρίασης και αποδεσμεύτηκαν 5,066 μετοχές εκ των οποίων οι 2,000 πωλήθηκαν και το προϊόν πώλησης κατατέθηκε στον λογαριασμό της 2ης πιστωτικής διευκόλυνσης για κάλυψη καθυστερημένων δόσεων.
Σύμφωνα με την ΕΔ Βανέζη εκ της παράλειψης της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της εκ των παρεχόμενων πιστωτικών διευκολύνσεων στις 08/01/2013 αυτές τερματίστηκαν. Όπως εξηγεί, στις 28/11/2014 η 1η πιστωτική διευκόλυνση παρουσίαζε χρεωστικό υπόλοιπο εκ €4.810,82 πλέον τόκους προς 12% ετησίως επί ποσού €4.581,73 με ανατοκισμό δύο φορές τον χρόνο από 28/11/2014 μέχρι εξόφλησης, ενώ η 2η πιστωτική διευκόλυνση την 01/12/2014 παρουσίαζε χρεωστικό υπόλοιπο εκ €18.977,51 πλέον τόκους προς 12% ετησίως επί ποσού €18.056,91 με ανατοκισμό δύο φορές τον χρόνο από 01/12/2014 μέχρι εξόφλησης, ενώ εκ της μη καταβολής οποιουδήποτε ποσού η 1η πιστωτική διευκόλυνση παρουσιάζει σήμερα χρεωστικό υπόλοιπο εκ €11.476,48 πλέον τόκους προς 8% ετησίως επί ποσού €11.060,72 με ανατοκισμό δύο φορές τον χρόνο από 16/09/2023 μέχρι εξόφλησης, ενώ η 2η πιστωτική διευκόλυνση παρουσιάζει χρεωστικό υπόλοιπο εκ €45.203,52 πλέον τόκους προς 8% ετησίως επί ποσού €43.547,97 με ανατοκισμό δύο φορές τον χρόνο από 16/09/2023 μέχρι εξόφλησης ως οι καταστάσεις λογαριασμού τεκμήρια 12 και 13.
Σε σχέση με τα γεγονότα που αποτέλεσαν το έναυσμα της καταχώρησης της υπό κρίση αίτησης σε σχέση με την Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση η ΕΔ Βανέζη υποστηρίζει τα εξής:
· Ότι περί τον Ιούνιο του 2021 η θυγατέρα της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, Δάφνη Δημητριάδη επικοινώνησε με τους Ενάγοντες και εξέφρασε την πρόθεση της να καταβάλει μηνιαίως ένα ποσό έναντι της οφειλής, άνευ όμως της οποιασδήποτε διευθέτησης, ενώ ο Εναγόμενος 2, όπως ενημερώθηκαν τον Νοέμβριο του 2021 απεβίωσε.
· Ότι τον Απρίλιο του 2022 οι δικηγόροι των Εναγομένων ενημέρωσαν τους Ενάγοντες, μεταξύ άλλων, ότι για τον Εναγόμενο 2 δεν είχε γίνει διαδικασία διαχείρισης της περιουσίας του, καθώς και ότι η Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και ότι την υπόθεση χειρίζονται τα παιδιά της με προοπτική διευθέτησης της εκ της αναμενόμενης πώλησης ακίνητης περιουσίας, η οποία αναμενόταν να ολοκληρωθεί το προσεχές καλοκαίρι. Προς τον σκοπό αυτό παραθέτει ως τεκμήριο 15 αντίγραφο ηλεκτρονικών μηνυμάτων.
· Η διαδικασία κήρυξης της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση ως ανικάνου προσώπου είχε οριστεί για τις 25/10/23, ημερομηνία κατά την οποία ορίστηκε η υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό αγωγή για οδηγίες.
· Η θυγατέρα της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση περί τις αρχές Σεπτεμβρίου 2023 επικοινώνησε με λειτουργό των Εναγόντων/Αιτητών υποβάλλοντας πρόταση εξώδικης διευθέτησης ενημερώνοντας παράλληλα ότι η μοναδική πηγή εισοδημάτων της είναι η σύνταξή της. Η πρόταση εν τέλει απορρίφθηκε ως παρατίθεται ως τεκμήριο 16 αντίγραφο ηλεκτρονικής αλληλογραφίας.
· Εκ της υποβληθείσας πρότασης για εξώδικη διευθέτηση οι Ενάγοντες/Αιτητές προέβηκαν σε έρευνα στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, μεταξύ άλλων, για την Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση διαπιστώνοντας ότι αυτή είναι ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος του οποίου επιδιώκεται δια της παρούσης η απαγόρευση μεταβίβασης (τεκμήριο 18).
· Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι τον Οκτώβριο του 2022 ένα άλλο ακίνητο της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση μεταβιβάστηκε στα δύο παιδία της, δηλαδή την περίοδο κατά την οποία αναμενόταν η πώληση ακινήτου και η διευθέτηση της παρούσας αγωγής.
Όπως υποστηρίζει η ΕΔ Βανέζη υπάρχει ορατός κίνδυνος πως μόλις εκδοθεί το διάταγμα κήρυξης της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση ως ανικάνου προσώπου οι διαχειριστές της θα προχωρήσουν με μεταβίβαση του διαμερίσματος και ότι η οποιαδήποτε απόφαση του Δικαστηρίου θα παραμείνει ανικανοποίητη, ενόψει του ότι δεν υπάρχουν οποιεσδήποτε άλλες εξασφαλίσεις που έχουν προς όφελος τους πέραν της προσωπικής εγγύησης του αποβιώσαντος Εναγόμενου 2 και των μηδενικής αξίας ενεχυριασμένων μετοχών της Λαϊκής, κάτι που θα τους προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά.
Στην Ειδοποίηση περί πρόθεσης Ένστασης της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση στο μέρος που την αφορά, καθότι αυτή καταχωρήθηκε και για τους Εναγόμενους 1 & 2 χωρίς οι δικηγόροι τους να ενημερωθούν ότι το αιτητικό υπό (Β) που αφορούσε τον Εναγόμενο 2 αποσύρθηκε και απορρίφθηκε, προβάλλονται, πέραν της θέσης ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος και το κατά νόμο και ουσία αβάσιμου της υπό κρίση αίτησης, μεταξύ άλλων, τα εξής:
· Ότι η προσκομισθείσα μαρτυρία δεν είναι επαρκής για να καταδείξει την πλήρωση των προϋποθέσεων έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος και ότι τέτοια μαρτυρία είναι αόριστη και γενική.
· Ότι υπήρξε παραβίαση του καθήκοντος ειλικρινούς αποκάλυψης και απόκρυψη ουσιωδών και σημαντικών γεγονότων, ήτοι των συζητήσεων για αναδιάρθρωση, ρύθμιση και διευθέτηση τόσο κατά τον ουσιώδη χρόνο όσο και από το καλοκαίρι του 2023 μέχρι τον Νοέμβριο του 2023.
· Ότι η πλευρά των Εναγόντων/Αιτητών δεν προέβηκε σε λογική έρευνα για γεγονότα και έγγραφα, τα οποία ευχερώς θα εξασφάλιζε και τα οποία αν τίθεντο ενώπιον του Δικαστηρίου θα ήταν ουσιώδη στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας για την έκδοση ή μη του αιτούμενου διατάγματος.
· Ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλονται είναι αναληθείς, ανυπόστατοι και προϊόν εκ των υστέρων σκέψεων των Εναγόντων/Αιτητών.
· Ότι ουδεμία ανεπανόρθωτη ζημιά προκύπτει στους Ενάγοντες/Αιτητές και δεν είναι δίκαιο και εύλογο να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, απεναντίας η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος θα επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά στην Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση.
· Ότι η επιδιωκόμενη θεραπεία είναι καταπιεστική, δυσανάλογη και καταχρηστική.
· Ότι η υπό κρίση αίτηση υποβλήθηκε με μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
· Ότι η ΕΔ Βανέζη είναι παράτυπη και αντικανονική.
· Ότι η υπό κρίση αίτηση γίνεται κακόπιστα με απώτερο σκοπό να πλήξουν τα συμφέροντα της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση.
· Ότι αν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα θα είναι επί ματαίω και ότι η αίτηση είναι άνευ αντικειμένου.
· Ότι η ΕΔ Βανέζη δεν καταδεικνύει πως σε περίπτωση επιτυχίας της απαίτησης των Εναγόντων/Αιτητών θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο χωρίς την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
· Ότι η ενδεχόμενη ζημιά των Εναγόντων/Αιτητών είναι χρηματική και εύκολα αποτιμητέα σε χρήμα και η επιδίκαση αποζημιώσεων στο τελικό στάδιο είναι αρκετή, εφόσον η Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση είναι φερέγγυα και έχει την οικονομική δυνατότητα να ικανοποιήσει τυχόν απόφαση εκδοθεί εναντίον της.
Η Ένσταση της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση στηρίζεται στην ένορκη δήλωση της θυγατέρας της κας Δάφνης Δημητριάδου, η οποία δηλώνει ότι είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη από αυτή και ότι τα όσα ορκίζεται τα γνωρίζει από τους ίδιους τους Εναγόμενους και από τους δικηγόρους τους («ΕΔ Δ.Δ.»). Όπως αναφέρεται ειδικότερα στην ΕΔ Δ.Δ., κατά αναπαραγωγή των λόγων Ένστασης, οι Ενάγοντες/Αιτητές δεν έχουν καταδείξει εκ πρώτης όψεως ότι υπάρχει βάσιμος κίνδυνος μεταβίβασης ή αποξένωσης του αιτούμενου προς δέσμευση ακινήτου και ότι η ΕΔ Βανέζη δεν επεξηγεί πως προκύπτει ο εν λόγω κίνδυνος που θα καταστήσει αδύνατη την ικανοποίηση της τυχόν απόφασης εκδοθεί υπέρ τους.
Σε σχέση με τον κίνδυνο που προβάλλει η ΕΔ Βανέζη ότι μόλις εκδοθεί το διάταγμα κήρυξης της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση ως ανίκανο πρόσωπο ο διαχειριστής θα προχωρήσει με μεταβίβαση, η ΕΔ Δ.Δ. αναφέρει ότι η εν λόγω αίτηση υπ’ αριθμό 11/2023 που καταχωρήθηκε αποσύρθηκε στις 25/10/23 και παραθέτει ως τεκμήριο 1 απόσπασμα από την ηλεκτρονική σελίδα στο σύστημα i-justice που καταδεικνύει του λόγου το αληθές, υποστηρίζοντας συνάμα ότι ουδείς τέτοιος κίνδυνος ελλοχεύει για αποξένωση και υπογραμμίζει ότι η εν λόγω αίτηση καταχωρήθηκε τον Ιανουάριο του 2023 και η υπό κρίση αίτηση στις 13/10/23. Όπως επισημαίνει η ΕΔ Δ.Δ., η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε με μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση και ότι κανένα σημαντικό γεγονός δεν μεσολάβησε από την καταχώρηση της αγωγής που να δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων. Ούτε αποσκοπεί στην διατήρηση του status quo, καθότι τέτοια αναφορά δεν γίνεται στην ΕΔ Βανέζη, ενώ τονίζει ότι αν υπήρχε ενδεχόμενο να γίνει κάτι τέτοιο θα λάμβανε χώρα εδώ και 10 χρόνια από την καταχώρηση της αγωγής μέχρι σήμερα που δεν υπάρχει σε ισχύ οποιοδήποτε απαγορευτικό διάταγμα.
H ακρόαση της υπό κρίση αίτησης έγινε στην βάση των ενόρκων δηλώσεων και ακολούθως τα μέρη παρέδωσαν στο Δικαστήριο γραπτές αγορεύσεις στις οποίες ανέπτυξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους. Αντεξέταση επί οποιουδήποτε σημείου των ενόρκων δηλώσεων δεν ζητήθηκε και συνεπώς δεν έλαβε χώρα. Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του το περιεχόμενο των γραπτών αγορεύσεων, όμως δεν κρίνει σκόπιμο να αναφερθεί ειδικότερα στο περιεχόμενό τους.
Νομική πτυχή:-
Αναφορικά με τις προϋποθέσεις για την παροχή προσωρινής προστασίας σύμφωνα με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 η νομολογία είναι αρκετά πλούσια (βλ. Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557, Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263, Εκδόσεις Αρκτίνος Λτδ κ.ά. ν. xxx Λοϊζίδου, Πολιτική Εφεση Αρ. E7/2018, ημερ. 21.3.2019). Η διακριτική εξουσία των Δικαστηρίων προς έκδοση διαταγμάτων είναι ευρύτατη αν αυτό κρίνεται δίκαιο και πρόσφορο.
Στην παρούσα διαδικασία ο ρόλος του Δικαστηρίου περιορίζεται στη διαπίστωση του κατά πόσο ικανοποιούνται οι τρεις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Ν. 14/60. (βλ. Parico Aluminium Designs Ltd v. Muskita - Aluminium Co Ltd κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 2015).
Οι προϋποθέσεις για την παροχή προστασίας σε αυτές τις περιπτώσεις έχουν ως εξής:
α. H ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση, δηλαδή ο ενάγων θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του εναγόμενου (Γ. Ερωτοκρίτου και Π. Αρτέμη, Διατάγματα Injunctions, 1η έκδ., 2016 σελ. 55). Εκείνο που χρειάζεται να καταδειχθεί είναι η αποκάλυψη συζητήσιμης υπόθεσης με βάση την δικογράφηση.
β. Η πιθανότητα ότι ο Ενάγοντας να δικαιούται στην θεραπεία υπό την έννοια του ορατού ενδεχομένου επιτυχίας στην βάση του κάτι περισσότερο από απλή πιθανολόγηση, αλλά βεβαίως όχι στο επίπεδο ισοζυγίου των πιθανοτήτων.
γ. Θα πρέπει να καταδειχθεί ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να αποδοθεί δικαιοσύνη σε κατοπινό στάδιο (Odysseos v.Pieris Estates and others (1982) 1 C.L.R.557). Στην υπόθεση Εκδόσεις «Αρκτίνος» Λίμιτεδ κ.α. ν. Λοϊζίδου, Πολιτική Έφεση. αρ. Ε7/2018 ημερ. 21.03.2019 λέχθηκαν τα εξής αναφορικά με την προϋπόθεση αυτή:
«Η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32(1) σχετίζεται με τη δυνατότητα απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει κατ' επανάληψη νομολογηθεί, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς, αλλά με μια πιο ευρεία αντίκριση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσώπου το οποίο επιδιώκει δικαστική θεραπεία. Με δεδομένο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θα ήταν επαρκής η θεραπεία των αποζημιώσεων για να απονεμηθεί ορθά η δικαιοσύνη, τα Δικαστήρια της επιείκειας προχωρούν στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων. Το τρίτο αυτό κριτήριο εξετάζεται προτού το Δικαστήριο ασκήσει τη διακριτική του εξουσία προκειμένου να αποφασίσει κατά πόσο θα είναι δίκαιο ή πρόσφορο να προχωρήσει στην έκδοση διατάγματος. Εν τέλει, η αδυναμία στην απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο συναρτάται από το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, υπό την αίρεση πάντα ότι δεν αρκούν γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί προς τεκμηρίωση και ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης, αλλά αιτιολόγηση με σαφή και θετική μαρτυρία».
δ. Κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο στο ισοζύγιο της ευχέρειας να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα όπου το Δικαστήριο κρίνει τις διαβλεπόμενες επιπτώσεις από την έκδοση ή την μη έκδοση του διατάγματος στους διαδίκους ή τρίτους, την τυχόν καθυστέρηση στην αναζήτηση θεραπείας και όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης (Δρ. Χρίστου Φ. Κληρίδη, Το Κυπριακό δίκαιο της Επιείκειας, 2021, σελ 273). Χαρακτηρίστηκα στην υπόθεση Bacardi & Co Ltd v. Vinco Ltd (1996) 1(B) Α.Α.Δ. λέχθηκαν τα εξής:
«Αναφορικά με το ισοζύγιο της ευχέρειας αυτό υποδηλώνει το ενδιαφέρον του δικαστηρίου να ισοζυγίσει τον κίνδυνο αδικίας η οποία θα προκύψει αν φανεί ότι η απόφασή του που δόθηκε στο ενδιάμεσο στάδιο ήταν εσφαλμένη».
Πέραν της νομικής βάσης που θεμελιώνει το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, η Αίτηση βασίζεται και στο Άρθρο 5 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.6, σύμφωνα με τις πρόνοιες του οποίου ο Εναγόμενος μπορεί να διαταχθεί να μην αποξενώσει ακίνητη περιουσία τόσο όσο κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου αρκούσε για να ικανοποιήσει την απαίτηση του Ενάγοντα πλέον τα έξοδα της αγωγής.
Οι προϋποθέσεις του άρθρου 5 του Κεφ. 6 δεν εξετάζονται ανεξάρτητα από τις πρόνοιες του άρθρου 32. Όπως έχει νομολογηθεί, το άρθρο αυτό κάνει ειδική ρύθμιση των καταστάσεων στις οποίες αναφέρονται και δεν αφαιρεί τίποτε από τις πρόνοιες του άρθρου 32, το οποίο προσδιορίζει το γενικό πλαίσιο της δικαιοδοσίας των Δικαστηρίων στην έκδοση παρεμπίπτοντων διαταγμάτων (βλ. Παναγίδου κ.α. ν. Παναγίδου κ.α. (2001) 1(Α) Α.Α.Δ. 396).
Το δικαιοδοτικό πλαίσιο που καθορίζει το άρθρο 5 του Κεφ.6 αφορά δέσμευση ακίνητης περιουσίας του εναγόμενου για ικανοποίηση ενδεχόμενης απόφασης υπέρ του ενάγοντα και απαγόρευσης πώλησης ή αποξένωσης της ακίνητης περιουσίας του εναγομένου, νοουμένου ότι η απαίτηση του ενάγοντα αναφέρεται σε χρέος ή αποζημίωση. Συγκεκριμένα σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που καθορίζει το άρθρο 5 (2) του Κεφ. 6 θα πρέπει ο «..ενάγων να έχει καλή βάση αγωγής..» και «….με την πώληση ή μεταβίβαση της περιουσίας σε τρίτο πρόσωπο να είναι πιθανόν ο ενάγων να εμποδιστεί στην ικανοποίηση απόφασης που ενδεχόμενα να εκδοθεί υπέρ του.».
Όπως έχει νομολογηθεί η ύπαρξη «καλής βάσης αγωγής» με βάση το άρθρο 5 του Κεφ. 6 εννοιολογικά ταυτίζεται την προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, 14/60 για «σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση» (βλ. Τσιολάκκη ν. Στυλιανίδη (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 782), ενώ αναφορικά με το δεύτερο κριτήριο του άρθρου 5 του Κεφ. 6, αυτό αντιστοιχεί προς την τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32.
Το Δικαστήριο σε αυτής της φύσεως αιτήσεις εξετάζει διαμέσου του πραγματικού υποβάθρου που τίθενται στις ένορκες δηλώσεις και της όποιας αντεξέτασης διενεργηθεί δυνάμει της Δ.39 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60. Προς τον σκοπό αυτό ο αιτητής είναι αναγκαίο να παραθέσει εκείνο το πραγματικό υπόβαθρο με την προσκομισθείσα μαρτυρία που να μπορεί να δικαιολογήσει την έκδοση των παρεμπίπτοντων διαταγμάτων. Το Δικαστήριο θα πρέπει να αυτοπροειδοποιηθεί και να αποφεύγει να καταλήγει σε τελικά ευρήματα ως προς τα νομικά και πραγματικά ζητήματα της υπόθεσης (βλ. Φαέθων Μιχαηλίδης ν. Κυριάκος Άγγελου Παπακυριακού (2004) 1 Α.Α.Δ.209).
Αναφορικά με εγειρόμενα ζητήματα καθυστέρησης σε αναζήτηση θεραπείας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο σύγγραμμα των κκ. Ερωτοκρίτου και Αρτέμη (βλ. ανωτέρω) σελ. 149:
«Κατ’ αρχάς η απλή καθυστέρηση στην αναζήτηση θεραπείας από μόνη της δεν είναι αρκετή για να αποτρέψει το δικαστήριο από του να εκδώσει το διάταγμα, αφού η καταχώρηση αίτησης για παρεμπίπτον διάταγμα δεν επηρεάζεται από τον περί Παραγραφής Νόμο. Η καθυστέρηση δεν πρέπει να είναι παράλογη. Αν είναι ή όχι είναι θέμα βαθμού, δηλαδή κατά πόσο ο ενάγοντας ενήργησε ή όχι εύλογα υπό τις περιστάσεις. Το δικαστήριο θα εξετάσει με προσοχή τους λόγους που προβάλλει ο αιτητής για να δικαιολογήσει την καθυστέρηση. Καθυστέρηση, η οποία υπό τις περιστάσεις ήταν αναπόφευκτη, συνήθως δεν καταλογίζεται εναντίον του αιτητή. Όμως, όπου η καθυστέρηση είναι ουσιαστική και αδικαιολόγητη, ενδεχόμενα να ληφθεί υπόψη από το δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας ώστε να αποτρέψει την έκδοση προσωρινού διατάγματος. Κρίσιμο στοιχείο για την παραχώρηση ενδιάμεσης θεραπείας είναι ο χρόνος πληροφόρησης του ενάγοντος, για την δυνατότητα του να επιτύχει την ενδιάμεση θεραπεία.».
(δική μου υπογράμμιση)
Εξέταση της υπό κρίση αίτησης:-
Προτού προχωρήσω στην εξέταση της συνδρομής των προϋποθέσεων για χορήγηση της αιτούμενης θεραπείας κρίνω ότι πρέπει να με απασχολήσει ο λόγος ένστασης της που εγείρει η πλευρά της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση της μη αποκάλυψης ουσιωδών γεγονότων. Θα πρέπει να επισημάνω ότι το ζήτημα της ενδεχόμενης μη αποκάλυψης ουσιωδών γεγονότων τίθεται μόνο αναφορικά με μονομερώς εκδοθέντα διατάγματα (βλ. Γ. Β. Μιχαήλ, Πολ. Αίτ. 114/12, 22/08/12 (Αρ. 3)(2012) 1 Α.Α.Δ. 1943)). Στην προκειμένη περίπτωση η υπό κρίση αίτηση αν και καταχωρήθηκε μονομερώς εν συνεχεία διατάχθηκε η επίδοσή της και συνεπώς κατέστη δια κλήσεως. Το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν υπάρχει το οτιδήποτε να το απασχολήσει αναφορικά με τον λόγο ένστασης της μη αποκάλυψης ουσιωδών γεγονότων, καθότι έχει ενώπιον του τις εκατέρωθεν θέσεις για να αποφασίσει κατά πόσο θα προβεί ή όχι στην έκδοση του αιτούμενου υπό των Εναγόντων/Αιτητών διατάγματος. Εν πάση όμως περιπτώσει, εκ του περιεχομένου των λόγων ένστασης αναφορικά με το ζήτημα αυτό παρατίθεται γενικά και αόριστα ο ισχυρισμός αυτός με αιχμή του δόρατος την μη αποκάλυψη συζητήσεων, διαπραγματεύσεων, εγγράφων και γεγονότων που δεν θα δικαιολογούσαν προσφυγή προς το Δικαστήριο και θα επηρέαζαν την κρίση του Δικαστηρίου στο κατά πόσο θα παρείχε την αιτούμενη θεραπεία. Τέτοια γεγονότα, συζητήσεις, διαπραγματεύσεις και έγγραφα σε σχέση με την Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση δεν προκύπτει ότι έχουν εξειδικευτεί προς τον σκοπό αυτό, κάτι που αποτελεί ρητή επιταγή στα πλαίσια της εξειδίκευσης των λόγων ένστασης (βλ. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ ν. Χαρίδη (2011) 1 Α.Α.Δ. 825, Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 92, Yugos Finance BV και Άλλοι ν. Halebay Holdings Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 569, Αρακελιάν Ανδριανή, διαχειρίστρια της περιουσίας του αποβιώσαντος Harutune L Arakelian ν. Ταμείου Προνοίας του προσωπικού της Marfin Λαϊκή Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ και των εξαρτημένων της εταιρειών και Άλλων (2016) 1 ΑΑΔ 412). Ως εκ τούτου κρίνεται απορριπτέος.
Σε σχέση με τον εγειρόμενο λόγο ένστασης της αντικανονικότητας της ΕΔ Βανέζη παρατηρώ ότι τίποτα δεν έχει συγκεκριμένα εξειδικευτεί περί τούτου αφήνοντας τον έκθετο σε απόρριψη και ωσαύτως απορρίπτεται (βλ. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ ν. Χαρίδη, ανωτέρω).
Αναφορικά με την πρώτη προϋπόθεση που θέτει το Άρθρο 32(1) για σοβαρό θέμα προς εκδίκαση, αλλά και την ύπαρξη καλής βάσης αγωγής σύμφωνα με το Άρθρο 5(1) του Κεφ.6, όπως διαφαίνεται από το ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα οι Ενάγοντες/Αιτητές επικαλούνται το αγώγιμο δικαίωμα της παράβασης των συμβάσεων τρεχούμενου λογαριασμού και δανείου, ήτοι της 1η και 2η πιστωτικής διευκόλυνσης ημερ. 10/03/2000 εκ της παράλειψης της να αποπληρώνει σύμφωνα με τους όρους αυτών, οι οποίες τερματίστηκαν στις 08/01/2013 και δεν έχουν εξοφληθεί. Κατά συνέπεια, κρίνω ότι η πρώτη προϋπόθεση πληρείται.
Η δεύτερη προϋπόθεση, ήτοι η σοβαρή πιθανότητα επιτυχίας κρίνεται με βάση την προσκομισθείσα μαρτυρία, ήτοι εκείνο το προσκομισθέν πραγματικό υπόβαθρο που μπορεί να πείσει το Δικαστήριο σε συνάρτηση με την νομική βάση ότι υπάρχει πραγματική προοπτική επιτυχίας. Στην προκειμένη περίπτωση το Δικαστήριο περιορίζεται στο περιεχόμενο της ΕΔ Βανέζη και της ΕΔ Δ.Δ. Στο παρόν στάδιο το Δικαστήριο δεν πρέπει να προβεί στην εξαγωγή του οποιουδήποτε δεσμευτικού ευρήματος ως προς αντίθετους ισχυρισμούς γεγονότων ή διαφορετικές ερμηνείες. Ενόψει των όσων έχω διαβάσει και διαπιστώσει από τις υπό αναφορά ένορκες δηλώσεις των δύο πλευρών και των παρατιθέμενων τεκμηρίων, ενόψει και του περιορισμένου βάρους απόδειξης των Εναγόντων/Αιτητών στην παρούσα διαδικασία θεωρώ ότι έχει καταδειχθεί ορατή πιθανότητα επιτυχίας αναφορικά με την Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση επισημαίνοντας ότι στην Ένσταση της γίνεται απλά μια γενική και αόριστη άρνηση της συνδρομής της προϋπόθεσης αυτής, ενώ στην ΕΔ. Δ.Δ. δεν παρατίθεται οτιδήποτε το συγκεκριμένο περί τούτου, αλλά εστιάζει σε ισχυρισμούς μη πλήρωσης των υπολοίπων προϋποθέσεων.
Αναφορικά με την τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, 14/60 που αντιστοιχεί στη δεύτερη προϋπόθεση του άρθρου 5 του Κεφ.6. θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο οι Ενάγοντες/Αιτητές υπό το υπόβαθρο γεγονότων που προσκόμισαν αποδεικνύουν ότι είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, εκτός εάν εκδοθεί το διάταγμα και ότι με την αποξένωση ή επιβάρυνση της περιουσίας είναι πιθανόν να εμποδιστούν στην ικανοποίηση απόφασης που ενδεχομένως εκδοθεί υπέρ τους. Σχετικά με το αιτούμενο διάταγμα που αφορά την ακίνητη περιουσία της Εναγόμενης/Καθ’ ης η Αίτηση 1 όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα των κκ. Γ. Ερωτοκρίτου και Π. Αρτέμη, Διατάγματα/Injunctions, ανωτέρω, σελ. 113, η συγκεκριμένη προϋπόθεση εξυπακούει την ύπαρξη ακίνητης περιουσίας που μπορεί να διατεθεί για να ικανοποιήσει την απόφασή που τυχόν εκδοθεί υπέρ του Ενάγοντος, κατά συνέπεια θα πρέπει να καταδείξει ο Ενάγοντας ότι ο Εναγόμενος έχει περιουσία στο όνομά του. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι είναι παραδεκτό, ήτοι η εγγεγραμμένη περιουσία στο όνομα της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, η οποία αποτελεί αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης. Περαιτέρω, όπως αναφέρεται στο εν λόγω σύγγραμμα:
«Πέραν τούτου, αναμένεται από τον ενάγοντα να προσκομίσει στοιχεία τόσο για την φύση, όσο και για την εκτιμημένη αξία της ακίνητης περιουσίας που θα επιζητεί την δέσμευσή της….Το δικαστήριο βέβαια, σύμφωνα με το άρθρο 5(1), δεσμεύει τόση από την περιουσία όση χρειάζεται για να ικανοποιηθεί η απαίτηση του ενάγοντα. Επίσης, αν υπάρχει διαθέσιμη μαρτυρία ότι ο εναγόμενος σκοπεύει να αποξενώσει τη συγκεκριμένη ακίνητη περιουσία, αυτή θα πρέπει να τίθεται ενώπιον του δικαστηρίου. Όμως στην υπόθεση C. Phasarias (Automotive Centre) Ltd v. Σκυροποιία «Λεωνικ» Λτδ, ανατρέποντας την πρωτόδικη κατάληξη, ξεκαθάρισε ότι δεν «αναδύεται ως ανάγκη η προσαγωγή μαρτυρίας για πραγματική πρόθεση του εναγόμενου για αποξένωση ή επιβάρυνση. Εκείνο που μετρά είναι η επίδραση που ενδεχομένως να έχει η πιθανή αποξένωση ή η επιβάρυνση, στην ικανοποίηση της δικαστικής απόφασης που ενδεχομένως να εκδοθεί….Ο ενάγων θα πρέπει επίσης να προσφέρει μαρτυρία αναφορικά με την οικονομική κατάσταση του εναγόμενου, με σκοπό να δείξει ότι αν δεν εκδοθεί το παρεμπίμπτον διάταγμα ώστε να παρεμποδιστεί η αποξένωση της ακίνητης περιουσίας του εναγόμενου είναι πιθανό ο ενάγοντας να παρεμποδιστεί στο να ικανοποιήσει απόφαση που τυχόν εκδοθεί υπέρ του.
Σε σχέση με την εκτίμηση της αξίας του προς δέσμευση ακινήτου της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, μπορεί στην ΕΔ Βανέζη να μην γίνεται η οποιαδήποτε συγκεκριμένη αναφορά όμως παρατίθεται ως τεκμήριο 18 η σχετική έρευνα στα Κτηματικά Μητρώα του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας στην οποία εμφαίνεται ως εκτιμώμενη αξία σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία αναφοράς, ήτοι την 01/01/2018 και 01/01/2021 το ποσό των €241.700 και €253.500, αντίστοιχα. Περαιτέρω, λαμβάνω υπόψη μου ότι το διαμέρισμα αυτό φαίνεται να είναι το μοναδικό απομείναν ακίνητο της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, αφού το έτερο ακίνητο, η διαπίστωση της αποξένωσης του οποίου έδωσε το έναυσμα της καταχώρησης της υπό κρίση αίτησης, ενεγράφη δυνάμει δωρεάς επ’ ονόματι της κας Δάφνης Δημητριάδη και του κ. Αλέξανδρου Δημητριάδη στις 26/10/2022 όπως προκύπτει εκ του τεκμηρίου 19, το οποίο δεν αμφισβητείται. Στην παράγραφο 30 της ΕΔ Βανέζη προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η θυγατέρα της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση τους ανέφερε ότι η Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση έχει ως μοναδικό της εισόδημα την σύνταξη της εξ’ ου και ότι εξέφρασε την επιθυμία να υποβάλει πρόταση διευθέτησης. Προς τον σκοπό επιβεβαίωσης του ισχυρισμού αυτού παρέθεσε το τεκμήριο 16, ήτοι την ηλεκτρονική αλληλογραφία εκ της οποίας διαπιστώνω ότι όντως αυτό φέρεται να δηλώνει η θυγατέρα της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση στους Ενάγοντες/Αιτητές. Αυτός ο ισχυρισμός δεν αμφισβητήθηκε από την ΕΔ Δ.Δ., απλά στον 22ο λόγο ένστασης προβάλλεται ότι η Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση είναι φερέγγυα και έχει την οικονομική δυνατότητα να ικανοποιήσει τυχόν απόφαση εκδοθεί εναντίον της, άνευ της οποιασδήποτε άλλης πληροφορίας ή λεπτομέρειας, δηλαδή ένα γενικό και αόριστο ισχυρισμό. Τούτων λεχθέντων, το συμπέρασμα που διαφαίνεται είναι ότι ουδέν άλλο περιουσιακό στοιχείο κατέχει η Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση, πέραν του αντικειμένου της υπό κρίση αίτησης και ότι λαμβάνει σύνταξη για το ύψος της οποίας δεν παρέχεται οποιαδήποτε πληροφόρηση.
Η θέση της πλευράς της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση είναι ότι η αίτηση κήρυξης ανικάνου προσώπου έχει αποσυρθεί στις 25/10/2023. Μάλιστα, όπως προβάλλει, ο λόγος για τον οποίο η ΕΔ Βανέζη εδράζει την καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης είναι ο κίνδυνος όπως ο όποιος διορισθείς διαχειριστής ανικάνου προσώπου να προβεί σε μεταβίβαση του αντικειμένου του οποίου επιζητείται η δέσμευση, άρα με την απόσυρση εκλείπει τέτοιος κίνδυνος. Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την νομολογία δεν απαιτείται απόδειξη περί πρόθεσης αποξένωσης (βλ. C. Phasarias (Automotive Centre) Ltd v. Σκυροποιία «Λεωνικ» Λτδ (2001) 1 ΑΑΔ 785). Η απόσυρση της αίτησης κήρυξης ανικάνου προσώπου έγινε μετά την επίδοση της υπό κρίση αίτησης, η οποία εκ της σχετικής ένορκης δήλωσης επίδοσης που ευρίσκεται στο φάκελο του Δικαστηρίου προκύπτει ότι έγινε στις 20/10/2023. Η ΕΔ Δ.Δ. θεωρεί ότι εξ’ αυτού αφαιρείται το υπόβαθρο που οδήγησε στην καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης.
Το Δικαστήριο διαφωνεί με την θέση αυτή. Μπορεί μεν η ΕΔ Βανέζη να αναφέρεται σε κίνδυνο αποξένωσης από ενέργειες του όποιου διορισθέντος διαχειριστή της Εναγόμενης 1/Καθ’ ς η Αίτηση, όμως αυτό αποτελεί μια αποσπασματική αντιμετώπιση των γεγονότων. Αυτό που οδήγησε στην καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης δεν είναι απλά ο ενδεχόμενος διορισμός του όποιου διαχειριστή, αλλά η διαπίστωση περί τον Σεπτέμβριο του 2023, η οποία ουδόλως αμφισβητήθηκε, ότι τον Οκτώβριο του 2022, έγινε αποξένωση του ετέρου ακινήτου της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, την στιγμή που εκ της σχετικής αλληλογραφίας, που παρατίθεται ως τεκμήριο 15 στην ΕΔ Βανέζη γίνεται λόγος για αναμενόμενη πώληση ακίνητης περιουσίας, η οποία θα ολοκληρωνόταν το καλοκαίρι. Μάλιστα προκύπτει ότι δηλώνονταν και τα προβλήματα υγείας της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση και η αδυναμία χειρισμού της υπόθεσης της από την ίδια, καθώς και ότι την χειρίζονται τα παιδιά της, στα οποία μετά από μερικούς μήνες έγινε μεταβίβαση του ακινήτου. Την κατάσταση της υγείας της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της εμφαίνεται να την δηλώνουν στο Δικαστήριο και στο ηλεκτρονικό τους μήνυμα ημερ. 4/11/2022, όπως προκύπτει εκ του φακέλου του Δικαστηρίου. Όλα αυτά δεν προκύπτει ότι αμφισβητούνται ουσιωδώς από την ΕΔ Δ.Δ., η οποία απομονώνει στην ουσία τον διορισμό του διαχειριστή από το οποιοδήποτε άλλο πραγματικό υπόβαθρο γεγονότων. Ενδεχομένως, η απόσυρση της αίτησης κήρυξης της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση ανίκανου προσώπου να ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο αποξένωσης του αιτούμενου προς δέσμευση διαμερίσματος, χωρίς βέβαια να εξηγείται γιατί αυτή αποσύρθηκε. Όμως εκ της αλληλουχίας των γεγονότων και των ενεργειών σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, για την οποία καταχωρήθηκε κατά παραδοχή τον Ιανουάριο του 2023 αίτηση για κήρυξη της ως ανικάνου προσώπου, με την αποξένωση του ετέρου περιουσιακού στοιχείου να γίνεται δύο περίπου μήνες προηγουμένως, δεν θεωρώ ότι μια ενδεχόμενη αποξένωση της περιουσίας της Εναγόμενης/Καθ’ ης η Αίτηση 1 που αποτελεί το αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης δεν θα μπορούσε να επισυμβεί ανά πάσα στιγμή και υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις. Ως εκ τούτου κρίνω ότι η τρίτη προϋπόθεση πληρούται, ενόψει της πιθανής επίδρασης που θα είχε μια τέτοια αποξένωση.
Αναφορικά με την εξέταση του ισοζυγίου της ευχέρειας το Δικαστήριο θα πρέπει να ισοζυγίσει τον κίνδυνο αδικίας που θα προκύψει αν φανεί ότι η απόφαση για έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων είναι λανθασμένη. Οι παράμετροι που λαμβάνονται υπόψη είναι, μεταξύ άλλων, η διατήρηση του «status quo» και η ενδεχόμενη καθυστέρηση στην αναζήτηση θεραπείας. Προς τον σκοπό αυτό παραπέμπω στα όσα έχω παραθέσει από το σύγγραμμα των κκ. Ερωτοκρίτου και Αρτέμη (βλ. ανωτέρω) σελ. 149 και τις εκεί δικές μου υπογραμμίσεις αναφορικά με το ότι η όποια καθυστέρηση δεν πρέπει να είναι παράλογη και ο αιτητής θα πρέπει να δικαιολογήσει την καθυστέρηση.
Η ΕΔ Βανέζη επικαλείται την έρευνα που πραγματοποίησε στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας τον Σεπτέμβριο του 2023 με την οποία διαπιστώθηκε η μεταβίβαση του ακινήτου της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση, ως οι λεπτομέρειες αποξένωσης του τεκμηρίου 19, μετά που υποβλήθηκε πρόταση από την θυγατέρα της για εξώδικη διευθέτηση. Από την άλλη, η Εναγόμενη 1/Καθ’ ης Αίτηση προβάλλει αδικαιολόγητη καθυστέρηση, εκ του ότι η αίτηση διαχείρισης ανικάνου καταχωρήθηκε τον Ιανουάριο του 2023 και η υπό κρίση αίτηση τον Οκτώβριο του 2023. Αυτό που κρίνεται ως το ορόσημο εξέτασης της όποιας καθυστέρησης είναι το χρονικό σημείο της διαπίστωσης της αποξένωσης που αποτυπώνεται στο τεκμήριο 19 και όχι της καταχώρησης της αίτησης διαχείρισης ανικάνου προσώπου. Το γεγονός δε ότι η αγωγή εκκρεμεί εδώ και 10 χρόνια δεν κρίνεται ως αποτρεπτικός παράγοντας να αποταθούν οι Ενάγοντες/Αιτητές στο Δικαστήριο για τις θεραπείες που αξιώνουν. Από την άλλη όμως, αν και η πλευρά της Εναγόμενης/Καθ’ ης η Αίτηση 1 επικαλείται την καθυστέρηση ως λόγο για να μην εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα δεν αναφέρει το οτιδήποτε που να καταδεικνύει το πως θα επηρεαστεί από την έκδοσή τους είτε γενικά είτε εξαιτίας της όποιας καθυστέρησης. Ανεξαρτήτως όμως τούτων, δεν διαπιστώνω καθυστέρηση στην αναζήτηση της υπό κρίση θεραπείας.
Η πλευρά της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση επικαλείται γενικά και αόριστα ότι αν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη, χωρίς να επεξηγεί ποια θα είναι αυτή. Ως εκ τούτου το Δικαστήριο κρίνει ότι στο ισοζύγιο της ευχέρειας η έγκριση της αιτούμενης θεραπείας είναι αρκετή να διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση προς τον σκοπό ικανοποίησης ενδεχόμενης δικαστικής απόφασης υπέρ των Εναγόντων/Αιτητών και πως ο επηρεασμός τους από την μη έκδοση του αιτούμενου διατάγματος θα είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση αν αυτό εκδοθεί σε περίπτωση που ήθελε φανεί ότι η απόφαση για την έκδοσή του ήταν λανθασμένη, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη μου και το ότι η υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό αγωγή εκ της παλαιότητάς της θα προχωρήσει στην εκδίκαση της εντός του προσεχούς χρονικού διαστήματος.
Κατάληξη:-
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω η υπό κρίση αίτηση έχει επιτυχή κατάληξη. Εκδίδεται διάταγμα ως το (Α) αυτής. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των Εναγόντων/Αιτητών και εναντίον της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η Αίτηση όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο καταβλητέα στο τέλος της διαδικασίας της αγωγής.
(υπ.)………………………………………..
Χ.Μ. Καραπατάκης, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής