ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Ενώπιον: Χ-Μ Καραπατάκη, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 6010/2015
Μεταξύ:
ΟΠΑΠ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ
Ενάγουσα
-και-
AUTOTECHNICA (CYPRUS) LTD, HE157440 (ή άλλος DEMSTAR
RENTALS (2005) LTD), οδός Αικατερίνης Κορνάρου 16, 2015 Στρόβολος
Εναγόμενης
-------------------------------------------------------------------------
Ημερομηνία: 13/02/2024
Εμφανίσεις:
Για την Ενάγουσα: κ. Λιβέρας για κ.κ. Ξένια Άννα Φωτίου Δ.Ε.Π.Ε.
Για την Εναγόμενη: κα Ιάσωνος για κ.κ. Chrysses Demetriades & Co LLC
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι εκατέρωθεν θέσεις:-
Η εκμίσθωση του οχήματος υπ’ αριθμό εγγραφής LBP 220, μάρκας VW PASSAT 1.4 TSI DSG HIGHLINE PETROL («το όχημα») δυνάμει γραπτής συμφωνίας ημερ. 20/02/2013 για περίοδο 48 μηνών, με μηνιαίο μίσθωμα €635- πλέον Φ.Π.Α. από την Εναγόμενη στην Ενάγουσα και η μη επιστροφή του ποσού των €3.000- που καταβλήθηκε ως εγγύηση, όταν τερματίστηκε η συμφωνία και παραδόθηκε πίσω το όχημα αποτέλεσε την αιτία της διαφοράς. Η Εναγόμενη προέβαλε ότι αντισυμβατικά τερμάτισε η Ενάγουσα την συμφωνία και παρέδωσε το όχημα και εγείρει ανταπαίτηση για το ποσό των €9.840- ως ζημιά για πρόωρο και αδικαιολόγητο τερματισμό προβάλλοντας ότι η εγγύηση των €3.000- ρητώς προνοείται ότι δεν θα επιστραφεί σε περίπτωση υπαναχώρησης της Ενάγουσας.
Ειδικότερα, η Ενάγουσα προβάλλει ότι ο τερματισμός της συμφωνίας έγινε εκ της παράβασης της από την Εναγόμενη, η οποία δεν ενέγραψε το όχημα ως όχημα δημόσιας χρήσης («ΟΔΧ») με δικαίωμα εκμίσθωσης χωρίς οδηγό, ούτε και παρείχε την απαιτούμενη ασφαλιστική κάλυψη στην Κοινοπραξία Ασφαλιστικών Οχημάτων Δημοσίας Χρήσης («η Κοινοπραξία»), αλλά το όχημα ήταν εγγεγραμμένο στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών («ΤΟΜ») ως ιδιωτικό όχημα χωρίς δικαίωμα να εκμισθώνεται χωρίς οδηγό. Προβάλλει δε, ότι μετά τον τερματισμό της συμφωνίας, η πλευρά της Εναγόμενης την διαβεβαίωσε ότι η εγγύηση θα επιστρεφόταν και αναγνώρισε την υποχρέωση και οφειλή της αυτή, κάτι που δεν έπραξε, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της Ενάγουσας.
Αντίθετα με την θέση της Ενάγουσας, η Εναγόμενη αρνείται ότι το όχημα θα έπρεπε να είναι ασφαλισμένο στην Κοινοπραξία και υποστηρίζει ότι ο λόγος που η Ενάγουσα τερμάτισε την συμφωνία και επέστρεψε το όχημα, κατά παράβαση των όρων αυτής, ήταν διότι ο Γενικός Διευθυντής της κ. Χειμώνας από τις 31/08/2014 έπαυσε να εργάζεται στην Ενάγουσα και δεν τους ήταν χρήσιμο πια. Αρνείται δε την προβαλλόμενη υπόσχεση περί επιστροφής της εγγύησης ως μη δεσμευτικώς δοθείσας ελλείψει αντιπαροχής και από μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο.
Προσκομισθείσα μαρτυρία:-
Με τις κατ’ ουσίαν ανωτέρω προβαλλόμενες θέσεις των διαδίκων, καθοριζόμενων κατά τον τρόπο αυτό των επίδικων θεμάτων, η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή προχώρησε σε ακρόαση στην οποία μαρτυρία για την Ενάγουσα έδωσαν η κα Έλενα Πάντζιαρου (ΜΕ1) και η κα Ξένια Φωτίου (ΜΕ2), ενώ για την Εναγόμενη μαρτυρία δόθηκε από την κα Ελένη Σταράτου (ΜΥ).
Μαρτυρία κας Έλενας Πάντζιαρου (ΜΕ1):
H ΜΕ1 κατέθεσε στο Δικαστήριο γραπτή δήλωση που σημειώθηκε ως Έγγραφο Α’ στην οποία αναφέρει ότι ευρίσκεται στην υπηρεσία της Ενάγουσας από το 1999, ενώ μέχρι το 2014 εργαζόταν στο λογιστήριο. Πέραν της αναφοράς σε ζητήματα σύστασης Ενάγουσας και Εναγόμενης με κατάθεση των τεκμηρίων 1 και 2, αναφέρθηκε στην συμφωνία AΠ/A 264 ημερ. 20/02/2013 για την εκμίσθωση του οχήματος καταθέτοντας αντίγραφο αυτής ως τεκμήριο 3 και επανέλαβε κάποιους εκ των όρων της. Επιπρόσθετα, κατάθεσε ως τεκμήριο 4 αντίγραφο του Παραρτήματος Ειδικών Όρων της συμφωνίας ημερ. 20/02/2013, στην οποία αναφέρονταν το είδος και η περιγραφή του οχήματος, η διάρκεια μίσθωσης 48 μηνών, το προκαταβολικά καταβαλλόμενο μηνιαίο μίσθωμα των €635- πλέον Φ.Π.Α. και η εγγύηση των €3.000- που θα επιστρεφόταν με την λήξη της μισθωτικής περιόδου. Όπως προβάλλει, συμφώνως των τεκμηρίων 3 και 4 η Εναγόμενη ήταν υποχρεωμένη να εξασφαλίσει όλες τις απαραίτητες άδειες από τις αρμόδιες αρχές, ώστε το όχημα να εγγραφεί ως ΟΔΧ με δικαίωμα εκμίσθωσης χωρίς οδηγό, καθώς και την παροχή της απαιτούμενης εκ του Νόμου ασφαλιστικής κάλυψης στην Κοινοπραξία για όλη την περίοδο της μίσθωσης ως ΟΔΧ. Όπως υποστήριξε δια του τεκμηρίου 5, η Ενάγουσα κατέβαλε στην Εναγόμενη δια της επιταγής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) αρ. 50441757 ημερ. 31/01/13 την συμφωνηθείσα εγγύηση, η οποία υποστήριξε ότι θα ήταν επιστρεπτέα με την λήξη ή τον πρόωρο τερματισμό της εκμίσθωσης.
Σύμφωνα με την ΜΕ1, περί τον Αύγουστο του 2013 περιήλθε σε γνώση της Ενάγουσας ότι το όχημα ήταν εγγεγραμμένο στο ΤΟΜ ως ιδιωτικό όχημα χωρίς δικαίωμα εκμίσθωσης χωρίς οδηγό και δεν διέθετε ασφαλιστική κάλυψη στην Κοινοπραξία, οπόταν και τερμάτισε την συμφωνία ημερ. 20/02/2013 και παρέδωσε το όχημα στην Εναγόμενη. Αυτά επιβεβαιώνονται, σύμφωνα με την ΜΕ1 από τα τεκμήρια 8 και 10, ήτοι τις επιστολές που απέστειλαν στην Ενάγουσα το ΤΟΜ και η Κοινοπραξία αντίστοιχα, μετά από τις επιστολές που τους απέστειλε η δικηγόρος της Ενάγουσας, ήτοι τα τεκμήρια 6, 7 και 9. Περί τις αρχές Μαΐου 2015 η Ενάγουσα μέσω της δικηγόρου της ζήτησε την επιστροφή της εγγύησης από την Εναγόμενη, η οποία σε ηλεκτρονικό μήνυμα της ανέφερε ότι αυτή συμψηφίστηκε με την ρήτρα πρόωρης διακοπής της σύμβασης, όμως αργότερα, μετά από συνάντηση που έλαβε χώρα στα γραφεία της Εναγόμενης συμφωνήθηκε η επιστροφή της εγγύησης και καμία διεκδίκηση οποιουδήποτε ποσού. Κατέθεσε περί τούτου σειρά ηλεκτρονικών μηνυμάτων ως τεκμήρια 14, 15 και 16 με τα οποία υποστήριξε ότι εκπρόσωπος της Εναγόμενης διαβεβαίωνε την δικηγόρο της Ενάγουσας για επιστροφή της εγγύησης δια έκδοσης επιταγής, χωρίς όμως αυτό να γίνει οποτεδήποτε. Όπως θεωρεί, τα όσα προέβαλε η πλευρά της Εναγόμενης είναι προϊόν εκ των υστέρων σκέψεων για να αποφύγει την υποχρέωση της, την οποία αναγνώρισε, παραπέμποντας στους όρους του τεκμηρίου 7, με το οποίο υποστηρίζει ότι ρητά προβλέπεται η επιστροφή της εγγύησης μετά την λήξη της περιόδου μίσθωσης.
Στην αντεξέταση της η ΜΕ1 ανέφερε ότι το όχημα θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες της Εναγόμενης και του οποιουδήποτε διευθύνοντα συμβούλου αυτή είχε. Όπως εξήγησε, το όχημα χρησιμοποιείτο από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και τους ανώτερους διευθυντές, δεν ήξερε όμως κάθε μέρα ποιος το χρησιμοποιούσε. Αρνήθηκε τη θέση ότι το όχημα ήταν ιδιωτικής χρήσης και ως τέτοιο ενοικιάστηκε, εμμένοντας στο ότι μισθώθηκε ως ΟΔΧ. Σε σχέση με τον κ. Χειμώνα ανέφερε ότι αποχώρησε από την Ενάγουσα το καλοκαίρι του 2014, αρνήθηκε όμως την υποβληθείσα θέση ότι αυτός ήταν ο λόγος τερματισμού της μίσθωσης που καθιστούσε το όχημα αχρείαστο, προβάλλοντας τη θέση ότι το όχημα θα το χρησιμοποιούσε άλλος που προσλήφθηκε στη θέση του.
Σε σχέση με τα όσα ανέφερε για την μη διεκδίκηση οποιουδήποτε ποσού από την Εναγόμενη και την αναγνώριση της υποχρέωσης για επιστροφή της εγγύησης παραδέχθηκε ότι έλαβε ενημέρωση από την ΜΕ2 και δεν είχε η ίδια προσωπική επαφή με την Εναγόμενη ούτε και με τον υπάλληλό τους κ. Κακουλλή.
Μαρτυρία κας Ξένιας Φωτίου (ΜΕ2):
Η ΜΕ2 είναι η νομικός σύμβουλος της Ενάγουσας. Κατέθεσε γραπτή δήλωση ως Έγγραφο Β’ στην οποία έκανε αναφορά στην σύμβαση μίσθωσης του οχήματος και στην διαπίστωση από την Ενάγουσα τον Αύγουστο του 2014 ότι το όχημα δεν ήταν ασφαλισμένο και εγγεγραμμένο ως ΟΔΧ, οπόταν και η σύμβαση τερματίστηκε και το όχημα παραδόθηκε στην Εναγόμενη. Έκανε αναφορά στα τεκμήρια 6 και 7, ήτοι στις επιστολές που απέστειλε στο ΤΟΜ, ημερ. 5/11/2014 και 25/11/2014 αντίστοιχα, αλλά και στην απάντηση του ΤΟΜ, ήτοι στο τεκμήριο 8 που φέρει ημερ. 10/12/2014 με την οποία επιβεβαίωνε ότι η Εναγόμενη είναι πάροχος υπηρεσιών εκμίσθωσης οχημάτων χωρίς οδηγό, καθώς και ότι το όχημα είναι εγγεγραμμένο ως ιδιωτικό όχημα από τις 27/02/2013. Σε σχέση με το τεκμήριο 9, ήτοι την επιστολή ημερ. 5/11/2014 που απέστειλε στην Κοινοπραξία για να εξακριβώσει κατά πόσο το όχημα ήταν ασφαλισμένο σε αυτή ανέφερε ότι έλαβε την βεβαίωση του τεκμηρίου 10, στην οποία επιβεβαιώνεται ότι τέτοια ασφαλιστική κάλυψη δεν υφίστατο.
Περαιτέρω, η ΜΕ2 αναφέρθηκε στις οδηγίες που έλαβε από την Ενάγουσα περί τον Μάιο του 2015 για να προβεί σε ενέργειες και συζητήσεις για να επιστραφεί από την Εναγόμενη το καταβληθέν ποσό της εγγύησης. Ειδικότερα, όπως υποστήριξε, στις 4/05/2015 της απεστάλη από την Εναγόμενη το τεκμήριο 12, ήτοι ηλεκτρονικό μήνυμα με το οποίο πληροφορήθηκε ότι εγγύηση είχε συμψηφιστεί για την εξόφληση της ρήτρας πρόωρης διακοπής της συμφωνίας, κάτι που την οδήγησε να αποστείλει ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 16/06/2015 στην Εναγόμενη ζητώντας συνάντηση για συζήτηση και ότι έλαβε την απάντηση του τεκμηρίου 13, με την οποία αυτή κανονίστηκε για τις 19/06/2013 στα γραφεία της Εναγόμενης. Όπως προβάλλει, στην συνάντηση που έγινε με τον κ. Δανό, ο οποίος της ανέφερε ήταν διευθυντής του τμήματος, συμφώνησαν όπως η Εναγόμενη επιστρέψει το ποσό της εγγύησης με την έκδοση επιταγής τον Αύγουστο και ότι θα την ειδοποιούσε να την παραλάβει. Όπως αναφέρει, κατά την συνάντηση δεν τέθηκε η οποιαδήποτε απαίτηση για την ρήτρα λόγω τερματισμού της μισθώσεως.
Σύμφωνα με την γραπτή δήλωση της ΜΕ2 με το τεκμήριο 14, ήτοι των αντιγράφων ηλεκτρονικών μηνυμάτων ημερ. 20/08/2015 ζήτησε ενημέρωση αναφορικά με την έκδοση της επιταγής για επιστροφή της εγγύησης και έλαβε απάντηση με την οποία η Εναγόμενη την ενημέρωσε ότι το λογιστήριο της θα προέβαινε στην έκδοση επιταγής, ενώ με το τεκμήριο 15, η Εναγόμενη δια του κ. Κακουλλή με ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 21/08/2015 της ανέφερε ότι έχει ενημερώσει το λογιστήριο και από την επόμενη Δευτέρα θα διευθετούνταν όλες οι λεπτομέρειες για επιστροφή του ποσού της εγγύησης της Ενάγουσας. Στην τελευταία της δήλωση επί των γεγονότων στο Έγγραφο Β’ η ΜΕ2 έκανε αναφορά στο τεκμήριο 16, ήτοι στο ηλεκτρονικό μήνυμα της Εναγόμενης ημερ. 25/09/2015 με το οποίο ο κ. Κακουλλής την ενημέρωσε ότι ο κ. Δανός του είπε ότι είχαν πει στις 30/09 θα είναι έτοιμη η επιταγή ενώ τον ενημέρωσε ότι θα απουσιάζει εκτός Λευκωσίας το απόγευμα. Σε συνέχεια της κυρίως της εξέτασης η ΜΕ2 τόνισε ότι δεν τέθηκε ζήτημα οποιασδήποτε απαίτησης για πρόωρο τερματισμό.
Αντεξεταζόμενη ανέφερε ότι με τον κ. Δανό συναντήθηκαν στις 19/06/2014 και μίλησαν και στο τηλέφωνο, αλλά την παρέπεμψε στον κ. Ανδρέα (σ.σ. Κακουλλή), ο οποίος ακολουθούσε τις οδηγίες του κ. Δανού και δεν αποφάσιζε ο ίδιος. Υποστήριξε ότι ο κ. Κακουλλής έπαιρνε αποφάσεις από τον κ. Δανό και ότι ο κ. Δανός της είχε επιβεβαιώσει την επιστροφή της εγγύησης. Εκτός από τα ηλεκτρονικά μηνύματα, όπως υποστήριξε, υπήρχαν και πολλές τηλεφωνικές κλήσεις προς την Εναγόμενη και με τον κ. Δανό και τον κ. Ανδρέα. Παραδέχθηκε ότι εκτός από την υπόθεση της Ενάγουσας είχε περαιτέρω συνεργασία με τον κ. Κακουλλή και προσωπικά με την Hertz.
H ΜΕ2 προέβαλε τη θέση ότι ο κ. Ανδρέας ενημερωνόταν από το λογιστήριο της Εναγόμενης, όπως αναφέρει και το ηλεκτρονικό του μήνυμα και ότι του είχαν δοθεί οδηγίες να της απαντά στα ηλεκτρονικά της μηνύματα και να συνομιλούν και ότι αν δεν ήθελε να της μιλά δεν θα το έκανε. Στην υποβληθείσα θέση ότι εκ του ηλεκτρονικού μηνύματος ημερ. 4/05/2014 που αναφέρεται σε συμψηφισμό προκύπτει ότι η θέση της Εναγόμενης ήταν πως έγινε πρόωρη διακοπή συμφωνίας από την Ενάγουσα απάντησε ότι αυτό δεν ισχύει γιατί ζήτησε για τον λόγο αυτό συνάντηση, η οποία έγινε στις 19/06/2014. Για την αναφορά στο τεκμήριο 13 σε έγγραφα απάντησε ότι αυτό δεν είχε σχέση με την παρούσα υπόθεση, αλλά με άλλη εταιρεία, την Bureau Veritas, η οποία ενοικίαζε πολλά αυτοκίνητα και ήταν καλοί πελάτες της Hertz.
Αρνήθηκε την θέση ότι χρησιμοποίησε πίεση για να πάρει πίσω την εγγύηση της Ενάγουσας στα πλαίσια άλλων υποθέσεων που είχε με τον κ. Κακουλλή που ήταν διευθυντής πωλήσεων του τμήματος ενοικιαγορών, ο οποίος και θα επωφελείτο. Επέμεινε ότι μιλούσε με τον κ. Κακουλλή γιατί της είχε πει ο κ. Δανός και ότι δεν αποφάσιζε αυτός μόνος του γιατί ήταν υπάλληλος και έπαιρνε οδηγίες λέγοντας της στο τηλέφωνο πολλές φορές ότι δεν μπορούσε να μιλήσει αν δεν δίδονταν οδηγίες από τον κ. Δανό. Δεν είχε ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων με τον κ. Δανό γιατί ήταν ξεκάθαρος ότι δεν ήθελε να μιλά για το ζήτημα αυτό, ότι ήταν δύσκολος άνθρωπος, αλλά μιλούσε μαζί του τηλεφωνικώς και εμφαίνεται και από το τεκμήριο 16. Για το τεκμήριο αυτό τόνισε την αναφορά στο θέμα του ηλεκτρονικού μηνύματος ότι αφορά την επιστροφή της εγγύησης στην Ενάγουσα, προσθέτοντας ότι και από τα άλλα ηλεκτρονικά μηνύματα προκύπτει ξεκάθαρη δήλωση εναντίον των συμφερόντων της Εναγόμενης και ότι απλά την παρέπεμπαν από εβδομάδα σε εβδομάδα για την έκδοση της επιταγής.
Όπως δήλωσε, συμφωνώντας με αυτό και η ευπαίδευτη συνήγορος της Εναγόμενης, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον κ. Δανό αυτός της είχε πει ότι δεν θα του υποδείκνυαν αν θα ασφάλιζε το όχημα στην Κοινοπραξία ή αλλού και ότι το είχε ασφαλίσει σαν ιδιωτικό όχημα, επισήμανε όμως ότι το όχημα δεν ενοικιάστηκε με αυτό τον σκοπό. Όπως εξήγησε το όχημα δεν ήταν προς χρήση μόνο του κ. Χειμώνα, αλλά στον ΟΠΑΠ έρχονται και άλλοι από το Διοικητικό Συμβούλιο από την Ελλάδα. Στην υποβολή της θέσης ότι έπρεπε σαν νομική σύμβουλος να γνωρίζει πως σύμφωνα με το συμφωνητικό υπήρχε η υποχρέωση να αναφέρει τα ονόματα των οδηγών, δήλωσε ότι η Εναγόμενη το έχει πράξει και διαφώνησε ότι το όχημα είχε χρήση μόνο από τον κ. Χειμώνα, λέγοντας ότι είχε χρήση και από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Μαρτυρία κας Ελένης Σταράτου (ΜΥ):
Η ΜΥ που δήλωσε ότι σήμερα είναι υπεύθυνη του λογιστηρίου της Εναγόμενης και ότι ευρίσκεται στην υπηρεσία της από τις 26/01/2015 μέχρι 14/08/2018 και στην συνέχεια από την 1/09/2021 μέχρι σήμερα κατέθεσε γραπτή δήλωση ως Έγγραφο Γ’. Όπως ανέφερε, τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση τα γνωρίζει από το περιεχόμενο των φακέλων που τηρούνται στην Εναγόμενη και από πληροφορίες που έλαβε από συναδέλφους, οι οποίοι γνωρίζουν τα γεγονότα από πρώτο χέρι. Προβαίνει στην αναφορά ότι εκ της πολύχρονης πείρας και θέσης στην Εναγόμενη είναι σε θέση να γνωρίζει την διαφορά μεταξύ οχήματος ενοικιαγοράς που είναι ιδιωτικής χρήσης και οχήματος ενοικιάσεως που είναι δημόσιας χρήσης. Ειδικότερα, όπως προβάλλει στο Έγγραφο Α’ τα οχήματα που προορίζονταν για μακροχρόνια μίσθωση «Leasing» όπως το επίδικο όχημα εγγράφονταν στο ΤΟΜ ως ιδιωτικά για τον λόγο ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνήθως 4-5 έτη θα ήταν στην αποκλειστική κατοχή ενός οδηγού, ήτοι του μισθωτή, ενώ τα οχήματα RAC («Rent a Car») που θα χρησιμοποιούντο από διάφορους οδηγούς για βραχυχρόνια διαστήματα εγγράφονταν ως δημόσια. Κατέθεσε ως τεκμήριο 17 αντίγραφο της επιστολής προσφοράς της Εναγόμενης προς την Ενάγουσα ημερ. 15/01/2013, καθώς και ως τεκμήριο 18 την επιστολή ημερ. 21/01/2013 που αποτελεί την αποδοχή της Εναγόμενης. Αναφέρθηκε δε, στην συμφωνία, διάρκεια και μηνιαίο μίσθωμα στα πλαίσια αυτής, καθώς και στην καταβολή της εγγύησης για την εκτέλεση της σύμβασης.
Στην γραπτή της δήλωση προέβαλε την θέση ότι ο λόγος του τερματισμού της σύμβασης ήταν η αποχώρηση του κ. Χειμώνα από την Ενάγουσα από τις 31/08/2014 και ότι η εγγύηση δεν μπορεί να επιστραφεί στην Ενάγουσα γιατί η υπαναχώρηση έγινε κατά παράβαση της συμφωνίας, η οποία δίδει δικαίωμα στην Εναγόμενη σε αποζημιώσεις ύψους πέραν των €9.000- καταθέτοντας ως τεκμήριο 19 σχετική κατάσταση λογαριασμού που καταδεικνύει τέτοια αξίωση, το οποίο η Εναγόμενη διεκδικεί από την Ενάγουσα.
Σε συνέχεια της κυρίως της εξέτασης εξήγησε την διαδικασία που γίνεται όταν ένας πελάτης επιθυμεί να ενοικιάσει ένα όχημα δυνάμει ενοικιαγοράς, αναφέροντας ότι επιλέγει αρχικά το όχημα, πηγαίνει στην Εναγόμενη, ο πωλητής της επικοινωνεί με την αντιπροσωπία για προσφορές, γίνεται κοστολόγηση για να καθοριστεί το μηνιαίο μίσθωμα, γίνεται προσφορά, ακολουθεί η αποδοχή του πελάτη και καταβάλλεται η καθορισθείσα εγγύηση για να γίνει η παραγγελία του οχήματος. Στην προκείμενη περίπτωση οι διαπραγματεύσεις έγιναν μεταξύ του κ. Χειμώνα που ήταν γενικός διευθυντής του ΟΠΑΠ και του κ. Κακουλλή. Υπέδειξε δε σε σχέση με το τεκμήριο 18 ότι αν θα οδηγούσαν το όχημα και άλλοι οδηγοί θα έπρεπε να αναφέρεται σε αυτό και επισήμανε ότι η Εναγόμενη δεν έδωσε δικαίωμα σε οποιονδήποτε άλλο να το χρησιμοποιεί και αν ήταν έτσι θα έπρεπε να ενημερώσουν την Εναγόμενη, εξ’ ου και ο πίνακας περιλαμβάνει και άλλα πεδία για να προστεθούν οδηγοί. Το γεγονός ότι δεν αναγραφόταν στην σύμβαση καθιστούσε τον κ. Χειμώνα ως αποκλειστικό οδηγό του οχήματος. Τόνισε ότι τα οχήματα που προορίζονταν για μακροχρόνια μίσθωση που επέλεγε ο πελάτης γράφονταν ως ιδιωτικά και ασφαλίζονταν στην Olympic, ενώ τα οχήματα του στόλου της Εναγόμενης βραχυχρόνιας μίσθωσης, ήτοι RAC ήταν εγγεγραμμένα ως δημόσιας χρήσης («Z») και ασφαλισμένα στην Κοινοπραξία. Όπως εξήγησε, όταν τελειώσει η μίσθωση ενός οχήματος εάν είναι εμπορεύσιμο και μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του RAC τότε μετατρέπεται σε Ζ, αλλιώς πάει στην μάντρα για πώληση μεταχειρισμένων στο κέντρο αποθέματος που διατηρεί η Εναγόμενη.
Σε σχέση με την επιστροφή της εγγύησης δήλωσε ότι τις αποφάσεις ελάμβαναν ο κ. Δανός ως εμπορικός διευθυντής και ο κ. Μαλάς ως διευθυντής λογιστηρίου και ανέφερε ότι δεν περιήλθε στην αντίληψη της συμφωνία επιστροφής εγγύησης του οχήματος στην Ενάγουσα, καθώς και ότι κάτι τέτοιο ουδέποτε συμφώνησε η Εναγόμενη μετά που έχει παραβεί συμφωνία ο μισθωτής.
Αναφορικά με τον τρόπο υπολογισμού της ρήτρας στο τεκμήριο 19 εξήγησε ότι αφού το όχημα επιστράφηκε στις 13/08/2014 από τους 48 μήνες μίσθωσης συμπλήρωσε τους 17.3 μήνες και υπολειπομένων των 30.7 μηνών δια 2 επί €635, ισούται με €9747.25, όμως σε ένδειξη καλής θέλησης ο κ. Δανός κατόπιν συνεννόησης με την Ελλάδα έλαβε άδεια να το στρογγυλοποιήσει σε €9.000- και επί του ποσού αυτού υπολογίστηκε ο νόμιμος τόκος των ανεξόφλητων τιμολογίων ώστε ανέρχεται σε €11.763,41.
Για τις ενέργειες του κ. Δανού ερωτώμενη για το κατά πόσο είχε άμεση εμπλοκή σε περιπτώσεις παράβασης συμβολαίων και αν αυτός συναντούσε παραπονούμενους εκ της θέσεως του ως εμπορικός διευθυντής απάντησε καταφατικά προσθέτοντας ότι η ομάδα του τον συμβουλευόταν όταν υπήρχε πρόβλημα. Σε σχέση με το αν είχε απευθείας επαφή με τον πελάτη απάντησε ότι εξαρτάτο από τον πελάτη, ενώ για το κατά πόσο έδινε εξουσία σε πωλητές να υπόσχονται ή να κλείνουν υποθέσεις απάντησε ότι οι αποφάσεις λαμβάνονταν από τον ίδιο σε συνεννόηση με τον περιφερειακό διευθυντή της Ελλάδας.
Στην αντεξέταση της η ΜΥ απάντησε τα εξής:
· Ότι όσα τεκμήρια προσκόμισε στο Δικαστήριο τα βρήκε στο αρχείο της Εναγόμενης διαφωνώντας με την θέση ότι για όσα έλαβαν χώρα πριν την 26/01/2015 δεν έχει προσωπική γνώση των γεγονότων εξηγώντας ότι ακόμη και αν ήταν στην Εναγόμενη ως υπεύθυνη λογιστηρίου κατά την διάρκεια των διαβουλεύσεων δεν υπήρχε λόγος να εμπλακεί το λογιστήριο αν δεν έκλεινε η συμφωνία.
· Ότι για την συγκεκριμένη υπόθεση ενημερώθηκε από την κα Χαριτίνη Τσιοπανή που εργάζεται στο λογιστήριο της Εναγόμενης από την πρώτη μέρα ίδρυσης της και από κανένα άλλο πρόσωπο.
· Σε σχέση με το τεκμήριο 3 ανέφερε ότι αυτό είναι το συμφωνητικό μίσθωσης που είναι λίγο πολύ κοινό για όλους τους πελάτες και η εξειδίκευση του γίνεται στα τεκμήρια 17 και 18, όμως παραδέχθηκε ότι αυτά περιλαμβάνονται στο τεκμήριο 4.
· Ότι στα τεκμήρια 3 και 4 δεν αναφέρεται ο οδηγός, όμως στην αποδοχή του τεκμηρίου 18 ο πελάτης δηλώνει τον οδηγό με τα στοιχεία του γιατί το όχημα ανήκει στην Εναγόμενη και πρέπει να γνωρίζει ποιος θα το οδηγεί.
· Ότι τα όσα δεδομένα ανέφερε προέκυψαν από έγγραφα και από τα όσα μελέτησε από τα αρχεία της Εναγόμενης.
· Ότι το γεγονός της αποχώρησης του κ. Χειμώνα από την Ενάγουσα ήταν γνωστό, όμως δεν έχει καμιά σημασία γιατί η επιστροφή του οχήματος πριν την λήξη της μίσθωσης αποτελεί παράβαση συμφωνίας.
· Ότι το όχημα έγινε ΟΔΧ το 2014 και προηγουμένως η Εναγόμενη δεν είχε το δικαίωμα να το ενοικιάσει χωρίς οδηγό.
· Ότι αν η Ενάγουσα χρησιμοποιούσε το όχημα για τις ανάγκες της δεν το γνώριζε και αν το έπραττε θα παραβίαζε την συμφωνία γιατί το όχημα ήταν του κ. Χειμώνα, ότι το έπαιρνε σπίτι του όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και του το πλήρωνε η Ενάγουσα. Αν ήθελε η Ενάγουσα να χρησιμοποιείται και από άλλα πρόσωπα θα έπρεπε να το αναφέρει. Επέμεινε ότι τα τεκμήρια 3 και 4 είναι γενικοί όροι και η εξειδίκευση γίνεται στα τεκμήρια 17 και 18.
· Ότι εκείνοι που μπορούσαν να δεσμεύουν την Εναγόμενη και να λαμβάνουν αποφάσεις για αυτή ήταν ο κ. Δανός και ο κ. Μαλάς. Μπορούσαν να δίνουν εντολές στο προσωπικό τους όμως δεν γνωρίζει αν δόθηκαν ποτέ οδηγίες στον οποιονδήποτε.
· Ότι το λογισμικό από το οποίο εξήχθη το τεκμήριο 19 το χειρίζονται όλοι οι υπόλοιποι του λογιστηρίου, το οποίο για τον συγκεκριμένο λογαριασμό το τροφοδοτούσε ο υπεύθυνος έκδοσης των τιμολογίων μέσω του συστήματος, δεν γνώριζε όμως ποιος ήταν στην προκείμενη περίπτωση. Για το συγκεκριμένο δήλωσε ότι αναζήτησε τον πελάτη, καθόρισε τις ημερομηνίες και έκανε εξαγωγή του τεκμηρίου 19, παραδέχθηκε όμως ότι το τι έγινε προηγουμένως, με τι στοιχεία τροφοδοτείτο και από ποιον δεν ήξερε.
· Ότι τα τιμολόγια τα κρατούν για 7 χρόνια και μετά τα καταστρέφουν. Σε σχέση με την εγγραφή «τιμολόγιο Γ94» για ποσό €9.000- της ρήτρας δεν γνώριζε αν στάληκε ή ενημερώθηκε για αυτό η Ενάγουσα.
· Σε σχέση με το τεκμήριο 12 όπου φέρεται ο κ. Κακουλλής να αναφέρει στην ΜΕ2 για συμψηφισμό της εγγύησης με την ρήτρα πρόωρης διακοπής συμβολαίου ανέφερε ότι ο κ. Κακουλλής δεν μπορούσε να δεσμεύει την Εναγόμενη γιατί ήταν ένας πωλητής, παραδέχθηκε όμως ότι το επιστολόχαρτο που εμφανιζόταν δεσμεύει την εταιρεία, δεν ήξερε όμως γιατί το έστειλε ο κ. Κακουλλής και το λογιστήριο δεν ήταν ενήμερο, απλά έγγραψε κάτι αυθαίρετο. Δεν ήταν κάποιος του λογιστηρίου κοινοποιημένος στο εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα.
· Ότι πουθενά στο τεκμήριο 19 αναγράφεται ο συμψηφισμός για εξόφληση της ρήτρας γιατί η κατάσταση δεν δείχνει άλλες πράξεις μετά τις 30/09/2014 και δεν έγιναν.
· Ότι δεν γνώριζε αν έγινε κάποια συνάντηση μεταξύ Ενάγουσας και Εναγόμενης για να λυθεί το θέμα, αλλά δεν έχει λόγο να το αμφισβητήσει.
· Στην υπόδειξη ότι τα τεκμήρια 15 και 16 που μιλούν για επιστροφή της εγγύησης είναι κοινοποιημένα και στην ίδια, αφού το παραδέχθηκε, ανέφερε ότι δεν έλαβε κάποια εντολή από τους προϊστάμενους της να εκδώσει τέτοια επιταγή. Παραδέχθηκε ότι στα ηλεκτρονικά μηνύματα η Εναγόμενη υπόσχεται να επιστρέψει την εγγύηση, όμως αρνείται ότι κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει γιατί διακόπηκε πρόωρα η συμφωνία στις 13/08/2014 και η εγγύηση δεν επιστρέφεται.
· Ότι είναι συγχυσμένη με τα ηλεκτρονικά μηνύματα γιατί αυτά αφορούσαν στην εγγύηση της ΟΠΑΠ, την Bureau Veritas και ένα ΒΜW.
· Ότι οι συμβάσεις έχουν μεγαλύτερη ισχύ από το ηλεκτρονικό μήνυμα ενός πωλητή.
· Ότι για την αναφορά στο τεκμήριο 16 σε οδηγίες του κ. Δανού για την ετοιμασία της επιταγής επιστροφής της εγγύησης όπως αναφέρει ο κ. Κακουλλής δεν ξέρουμε αν, αλλά θεωρούμε ότι έδωσε οδηγίες ο κ. Δανός.
· Ότι ήταν κοινοποιημένη στο τεκμήριο 16 για να εκδώσει, αλλά δεν μπορούσε να γνωρίζει τη σκέψη του κ. Κακουλλή πίσω από το ηλεκτρονικό μήνυμα, αφού είχε προηγουμένως αναφέρει εικάζοντας ότι ο κ. Κακουλλής έστειλε το μήνυμα για να κάνει η ΜΕ2 υπομονή ίσως για να πείσει τον κ. Δανό να της επιστρέψει την εγγύηση ή να τον πείσει να ζητήσει την εγγύηση από την Ελλάδα ή να καθυστερήσει να της την επιστρέψει.
· Ότι κλήθηκε κατά την δικάσιμο για να εξηγήσει πως λειτουργεί μια σύμβαση μακροχρόνιας μίσθωσης και ότι το τι μηνύματα αντάλλαζε ο κ. Κακουλλής με την ΜΕ2 δεν τα γνώριζε και δεν την αφορούσαν.
Κατά την επανεξέταση της εξήγησε ότι καθημερινά είναι κοινοποιημένη σε δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα και στις κοινοποιήσεις δεν είναι υποχρεωμένη να ασχοληθεί, αλλά απαντά σε όσα απευθύνονται σε αυτή. Περαιτέρω, ανέφερε ότι μόνο στο τεκμήριο 13 εμφαίνεται κοινοποίηση ηλεκτρονικού μηνύματος στον κ. Δανό και πουθενά αλλού.
Αξιολόγηση μαρτυρίας:-
Νομικές αρχές αξιολόγησης μαρτυρίας:-
Κρίσιμο ζήτημα σε αστικής φύσεως υποθέσεις είναι η ορθή αξιολόγηση της προσκομισθείσας μαρτυρίας από το Δικαστήριο, ώστε να προβεί σε διαπιστώσεις αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα, με τελική κατάληξη στο κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης το έχει αποσείσει στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων. Η αναφορά της απόφασης στην υπόθεση Μαρσέλ κ.α. ν. Λαϊκή Τράπεζα Λτδ (2001) 1(B) Α.Α.Δ 1858 είναι διαφωτιστική αναφορικά με το ζήτημα αυτό:
«Το κριτήριο δεν είναι αν η θέση ή η εκδοχή του διαδίκου που φέρει το βάρος της απόδειξης (onus of proof) είναι «η πιο πιθανή παρά η αντίθετη», εκείνη δηλαδή του αντιδίκου του. Το κριτήριο είναι κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης ικανοποίησε το Δικαστήριο, με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, ότι η θέση του ή η εκδοχή του είναι πιο πιθανή παρά όχι (is more probable than not).».
Περαιτέρω, σημαντικό είναι να λεχθεί ότι η οποιαδήποτε υπόθεση πρέπει να εκδικάζεται μέσα στα στενά πλαίσια της δικογράφησης των προβαλλόμενων ισχυρισμών όπως αποτυπώνονται στην όποια προσκομισθείσα μαρτυρία (Cheeseline Ltd v Ανθούλης Θωμά & Υιοί Λτδ ECLI:CY:AD:2014:A319, Πολιτική Έφεση 45/2009, ημερομηνίας 14.5.2014). Ως αυτού, η αξιολόγηση της μαρτυρίας γίνεται πάντοτε υπό το πρίσμα της συνοχής της που αυτή καταδεικνύει σε σχέση με την δικογραφηθείσα εκδοχή της κάθε πλευράς (βλ. Χρίστου ν. Ηροδότου κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 676).
H σημαντικότητα της αντεξέτασης έγκειται στην νομική αρχή που καθορίζει ότι όπου ένας μάρτυρας δεν αντεξετάζεται σε ουσιώδες τμήμα της μαρτυρίας του, παρέχεται διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να θεωρήσει την παράλειψη αυτή ως αποδοχή των ισχυρισμών του στο σημείο που δεν αντεξετάστηκε (βλ. Philippou General Bonded Warehouse Ltd v. Νικολαϊδη (2006) 1Β 1057). Όπως χαρακτηριστικά λέχθηκε στην υπόθεση Σκάρος v. Χριστοδούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 291:
«Η παράλειψη αντεξέτασης δεν εξυπακούει ότι η μαρτυρία που δίνεται μπορεί να γίνει αποδεκτή στη μορφή που παρουσιάζεται και να οδηγήσει στην εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων χωρίς την αξιολόγηση της μαρτυρίας της άλλης πλευράς. Αντίθετα το Δικαστήριο προβαίνει στην αξιολόγηση των δύο εκδοχών για να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα».
Μικρές αντιφάσεις σε ασήμαντες λεπτομέρειες ή μικροανακρίβειες σε επουσιώδη θέματα δεν καταστρέφουν την αξιοπιστία των μαρτύρων αλλά αντίθετα ενδυναμώνουν την ειλικρίνειά τους και δείχνουν ότι δεν προσχεδίασαν την εκδοχή που μετέφεραν στο Δικαστήριο (Κουδουνάρης ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 320).
Το Δικαστήριο προέβηκε σε ενδελεχή μελέτη και αξιολόγηση της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον του τόσο από την ΜΕ1 και την ΜΕ2 για την Ενάγουσα, όσο και από την ΜΥ για την Εναγόμενη. Επίσης το Δικαστήριο μελέτησε και αξιολόγησε όλα τα τεκμήρια που κατατέθηκαν. Προς τον σκοπό αυτό δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην πειστικότητα, καθώς και στην συνοχή της μαρτυρίας αυτής, ενόψει βεβαίως και των δικογραφημένων θέσεων και του περιεχομένου των εγγράφων που κατατέθηκαν ως τεκμήρια. Επίσης, το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του την νομολογιακή αρχή ότι η μαρτυρία που παρουσιάζεται δεν κρίνεται μικροσκοπικά, με απομόνωση των λεγόμενων του κάθε μάρτυρα από το συνολικό πλαίσιο της μαρτυρίας, ενώ η αξιολόγηση δεν έχει περιοριστεί στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρα αλλά συσχετίστηκε, τέθηκε σε αντιπαράθεση και διερευνήθηκε με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων (βλ. Στυλιανίδης v. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056 και Mustafa v. Κακουρή κ.α (2002) 1Α Α.Α.Δ. 165). Επίσης, το Δικαστήριο έλαβε υπόψη την αρχή ότι ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός μερικώς ή ολικώς (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Μανώλη (1995) 1 Α.Α.Δ. 207 και Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506) και πως η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη (βλ. Χάρης Χρίστου v. Ευγενία Khoreva (2002) 1 (Α) Α.Α.Δ. 455 και Mossa και Mohamed Mustafa v. Ανδρέα Κακουρή κ.ά. (2002) 1 (Α) Α.Α.Δ. 165).
H κρίση του Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας δεν πρέπει να απορρίπτεται με μόνο την εξωτερική εντύπωση του προκαλεί ο μάρτυρας, αλλά θα πρέπει να τίθεται στη βάσανο της αξιολόγησης του περιεχομένου της, ήτοι κατά κύριο λόγο τον έλεγχο με τη βάσανο της λογικής και την ανθρώπινη εμπειρία ως προς την αναμενόμενη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων της ζωής (βλ. Ζερβού Παναγιώτης και άλλη ν. Τράπεζα Κύπρου Δημοσία Εταιρεία Λτδ (2011) 1 Α.Α.Δ. 2192).
Σε σχέση με τα τεκμήρια 1-11 που κατάθεσε η ΜΕ1 κατά την ακροαματική διαδικασία γίνονται δεκτά για την αλήθεια του περιεχομένου τους, άλλωστε κάτι τέτοιο δηλώθηκε και από την πλευρά της Εναγόμενης. Σε σχέση με την ερμηνεία που αποδίδει η ΜΕ1 στα τεκμήρια 3 και 4 δεν κρίνω ότι χρειάζεται να προβώ σε τέτοια αξιολόγηση, καθότι αποτελεί έργο του Δικαστηρίου το τι αυτά διαλαμβάνουν και η ίδια η ΜΕ1 δηλώνει υπεύθυνη του λογιστηρίου από το 2014 της Εναγόμενης που ναι μεν την αφορούν οι διάφορες συμβάσεις που συνομολογεί η Εναγόμενη, αλλά δεν κρίνεται εκ της θέσεως της ότι έχει ίδια γνώση του τι συμφωνήθηκε πέραν του τι διαλαμβάνουν τα έγγραφα και κάτι τέτοιο βεβαίως δεν δήλωσε ούτε και η ίδια. Ως εκ τούτου η μαρτυρία της πέραν της κατάθεσης των εν λόγω τεκμηρίων δεν ήταν βοηθητική. Απλά ανέφερε ότι βάσει των συμβολαίων η Εναγόμενη ήταν υποχρεωμένη να εγγράψει το όχημα ως ΟΔΧ και να το ασφαλίσει στην Κοινοπραξία. Ούτε εξήγησε που βάσισε συγκεκριμένα τον ισχυρισμό της αυτό. Σε σχέση με τα τεκμήρια 12-16 προέβαλε την θέση ότι αποτελούν αναγνώριση της υποχρέωσης της Εναγόμενης να επιστρέψει την εγγύηση και της μη έγερσης της οποιασδήποτε απαίτησης εκ μέρους της εναντίον της Ενάγουσας, ενώ περί τούτου τα όσα ανέφερε και συμπέρανε τα βάσισε και στα όσα έτυχε ενημέρωσης από την ΜΕ2, της οποίας την μαρτυρία σε συνάρτηση με τα τεκμήρια αυτά θα αξιολογήσω σχετικά. Ζήτημα ερμηνείας αποτελούν και τα όσα ανέφερε σε σχέση με τις προϋποθέσεις για επιστροφή της εγγύησης. Σε σχέση δε με την προβολή του ισχυρισμού ότι το όχημα εξυπηρετούσε ως πραγματικό γεγονός και άλλους αξιωματούχους της Ενάγουσας η ΜΕ1 κρίνεται ως αξιόπιστη, όμως η μαρτυρία της δεν είναι βοηθητική στην επίλυση του επίδικου θέματος του τι συμφωνήθηκε μεταξύ της Ενάγουσας και της Εναγόμενης κάτι που θα αξιολογηθεί εκ των εγγράφων που παράθεσε η ΜΕ1 και από την μαρτυρία της ΜΕ2 και ΜΥ για τους λόγους που έχω ήδη επεξηγήσει.
Η ΜΕ2 απέδωσε την δική της ερμηνεία για το τι συμφωνήθηκε μεταξύ της Ενάγουσας και της Εναγόμενης αναφορικά με το όχημα, ήτοι αν θα ήταν εγγεγραμμένο ως ΟΔΧ χωρίς οδηγό ή ιδιωτικό όχημα με οδηγό. Τα όσα παράθεσε περί τούτου δεν τα στήριξε με αναφορά στα τεκμήρια 3 και 4 που κατάθεσε η ΜΕ1, ούτε και δήλωσε προσωπική γνώση των διαπραγματεύσεων κατάρτισης της συμφωνίας. Δεν αμφιβάλλω ότι το όχημα θεωρείτο από την Ενάγουσα ότι θα μπορούσε να οδηγείται από οποιοδήποτε αξιωματούχο. Το τι συμφωνήθηκε είναι ζήτημα ερμηνείας των εγγράφων.
Η ΜΕ2 δεν εξήγησε πώς διαπιστώθηκε ότι το όχημα δεν ήταν ΟΔΧ ασφαλισμένο στην Κοινοπραξία, ούτε και πως τερματίστηκε η σύμβαση και το ποιες ενέργειες έγιναν περί τούτου. Όντως το όχημα ήταν εγγεγραμμένο ως ιδιωτικό και ασφαλισμένο σε ασφαλιστική εταιρεία και όχι στην Κοινοπραξία. Αυτό γίνεται παραδεκτό από την πλευρά της Εναγόμενης. Τα όσα εξήγησε η ΜΕ2 απλά παρέπεμψαν σε μια διαπίστωση και σε συνακόλουθη παράδοση του οχήματος στην Εναγόμενη. Καμία αναφορά σε επικοινωνία τηλεφωνική ή γραπτή για ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα. Ούτε και εξήγησε γιατί εκ των υστέρων προέβηκε στις ενέργειες αποστολής των επιστολών προς το ΤΟΜ και την Κοινοπραξία. Η ίδια ανέφερε ότι τον Μάιο του 2015 της ανατέθηκε να ανακτήσει την εγγύηση και τότε αποτάθηκε στην Εναγόμενη. Μέχρι τότε το τι μεσολάβησε παραμένει άγνωστο.
Τα όσα ανέφερε για το ηλεκτρονικό μήνυμα περί συμψηφισμού τα δέχομαι ως αξιόπιστα. Αυτό καταδεικνύει ότι η Εναγόμενη είχε απαίτηση μέχρι τότε για πρόωρη διακοπή συμβολαίου μίσθωσης. Το ίδιο αξιόπιστη κρίνεται και η θέση της ΜΕ2 ότι ζήτησε και έλαβε ημερομηνία συνάντησης, ότι αυτή έγινε με τον κ. Δανό, ήτοι τον διευθυντή πωλήσεων και συμφωνήθηκε η επιστροφή της εγγύησης, κάτι που σηματοδότησε και την εγκατάλειψη οποιασδήποτε αξίωσης για αποζημιώσεις ένεκα πρόωρου τερματισμού που σημειώνω ότι δεν φαίνεται να είχε προηγουμένως επίσημα απαιτηθεί από την Εναγόμενη μετά την παράδοση του οχήματος. Το πρόσωπο επικοινωνίας για την υλοποίηση φαίνεται να ήταν ο κ. Κακουλλής, ο οποίος λάμβανε οδηγίες και δεν ενεργούσε αυτοβούλως όπως φαίνεται από την κοινοποίηση στα τεκμήρια 15 και 16, με τον οποίο συνεργαζόταν η ΜΕ2 και για άλλες υποθέσεις. Ειλικρινώς δήλωσε η ΜΕ2, όπως προκύπτει και από τα τεκμήρια 14-16, ότι το ζήτημα της επιστροφής πήγαινε από εβδομάδα σε εβδομάδα χωρίς αποτέλεσμα. Δέχομαι ως ειλικρινή της θέση της ότι δεν ασκούσε πίεση ένεκα της λοιπής της συνεργασίας στον κ. Κακουλλή για να εξασφαλίσει υπόσχεση επιστροφής της επιταγής, ούτε με δέλεαρ τέτοια συνεργασία, καθότι δεν προκύπτει από την ανάγνωση των τεκμηρίων 13-16, αλλά ούτε και δικογραφήθηκε και παρατέθηκε με λεπτομέρειες τέτοιος ισχυρισμός.
Σε σχέση με την θέση της ότι δηλώθηκαν όλοι οι οδηγοί του οχήματος, αφού προέβαλε ότι είχαν δικαίωμα να το οδηγούν και άλλοι αξιωματούχοι δεν φαίνεται να υποστηρίζεται από τα παρατιθέμενα τεκμήρια και δεν παρέπεμψε σε οποιαδήποτε τέτοια δήλωση.
Αξιολόγηση ΜΥ:-
Η θέση της ΜΥ ότι η πλευρά της Ενάγουσας παρέδωσε το όχημα επειδή αποχώρησε ο κ. Χειμώνας από την θέση του διευθύνοντα σύμβουλου της δεν στηρίζεται σε οτιδήποτε το συγκεκριμένο, μάλλον είναι μια θέση που αποτελεί εικασία παρά θετική γνώση. Τα όσα ανέφερε η ΜΥ αποτελούν πληροφορίες τις οποίες εξασφάλισε από την κα Τσιοπανή, η οποία εργάζεται στην Εναγόμενη από της ιδρύσεως της, όπως δήλωσε, αλλά δεν εξήγησε γιατί η ίδια δεν ήρθε στο Δικαστήριο να δώσει μαρτυρία. Μπορεί να επιτρέπεται η εξ ακοής μαρτυρία, όμως υπό προϋποθέσεις (βλ. Pakistan Cables Ltd v. NSB General Trading (Overseas) Co Ltd κ.α. (2012) 1 Α.Α.Δ. 1711). Επίσης, όπως δήλωσε, τα όσα αναφέρει προκύπτουν από μελέτη των εγγράφων που ανηύρε στο αρχείο της Ενάγουσας σε σχέση με τον πελάτη. Δηλώνει υπεύθυνη λογιστηρίου, η οποία μπορεί να ελέγχει το πως δημιουργούνται τα οικονομικά δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της Εναγόμενης οπόταν θα δεχθώ ότι τα όσα κατάθεσε ως τεκμήρια ήσαν έγγραφα τα οποία μπορούσε όντως να καταθέσει, τα οποία εξάλλου εκτός του τεκμηρίου 19 δεν αμφισβητήθηκαν.
Η θέση της αναφορικά με τον τρόπο σύναψης και πως λειτουργούσαν οι συμφωνίες μακροχρόνιας μίσθωσης και πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις τα οχήματα εγγράφονταν ως leasing δεν κρίνω ότι έχει την οποιαδήποτε σημασία, καθότι στην προκείμενη περίπτωση σημασία έχει το τι συμφωνήθηκε μεταξύ της Ενάγουσας και της Εναγόμενης. Σε σχέση με τις αναφορές στο τεκμήριο 19, δέχομαι ότι τα όσα παράθεσε αποτελούν εφαρμογή της σχετικής συμφωνίας για καταβολή ρήτρας πρόωρης διακοπής του συμβολαίου, ήτοι των υπολειπόμενων μηνών της μίσθωσης επί του μηνιαίου μισθώματος μειωμένο κατά το ήμισυ. Όμως δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει γιατί αφού έγινε συμψηφισμός της καταβληθείσας εγγύησης, αυτή δεν συνυπολογίστηκε στο οφειλόμενο υπόλοιπο που διεκδικεί δια της ανταπαίτησης της η Εναγόμενη παρουσιάζοντας το τεκμήριο 19. Ούτε και μπορώ να αντιληφθώ γιατί καταστράφηκαν τα τιμολόγια, ιδιαίτερα αυτό της χρέωσης της ρήτρας πρόωρου τερματισμού, μετά την πάροδο των 7 ετών από της εκδόσεως τους με δεδομένη την εκκρεμότητα που υπήρχε σε σχέση με την υπόθεση του οχήματος και την αρχικά αναμενόμενη και ακολούθως εκκρεμή δικαστική διαδικασία.
Αναφορικά με την άγνοια που δήλωσε για την επιστροφή της καταβληθείσας εγγύησης και ότι κάτι τέτοιο δεν ήρθε σε γνώση της, κρίνω ότι δεν υπήρξε ειλικρινής προς το Δικαστήριο, αφού αυτό τέθηκε ξεκάθαρα στα ηλεκτρονικά μηνύματα στα οποία ήταν κοινοποιημένη. Ούτε με έπεισε η θέση ότι δεν ασχολήθηκε γιατί απαντά μόνο σε όσα της απευθύνονται, γιατί εκ της ανθρώπινης πείρας και λογικής για να αντιληφθεί κάποιος ότι ένα ηλεκτρονικό μήνυμα του απευθύνεται ή απλά του κοινοποιείται πρέπει να το ανοίξει και να το αναγνώσει μήπως και χρήζει κάποιας ενέργειας. Ούτε και με έπεισε το ότι απλά δεν έλαβε οδηγίες για το οτιδήποτε περί τούτου, καθότι η κοινοποίηση εξυπηρετούσε κάποιο σκοπό και θα μπορούσε να είχε διερωτηθεί αν υπήρχε κάποια σε εξέλιξη διαδικασία ειδικότερα εκ του τεκμηρίου 15 στο οποίο γίνεται αναφορά σε ενημέρωση του λογιστηρίου για διευθέτηση των λεπτομερειών επιστροφής της εγγύησης. Τα όσα ανέφερε περί σύγχυσης διαφόρων ζητημάτων στα τεκμήρια 12-16 δέχομαι ότι υπάρχει μια αναφορά σε διάφορα ζητήματα, όπως για το όχημα BMW και Bureau (Veritas), όμως το τεκμήριο 15 αναφέρεται σε «OPAP Guarantee return», όπως και στο τεκμήριο 16 με το θέμα «Cheque-Guarantee return OPAP» στο οποίο είναι κοινοποιημένη και πάλι με την δήλωση του κ. Κακουλλή για τα όσα φέρεται να λέει ο κ. Δανός για το θέμα όπου εμφαίνονται ξεκάθαρες δηλώσεις. Τα όσα υποστήριξε ότι δεν ξέρει αν όντως δήλωσε κάτι τέτοιο ο κ. Δανός στο τεκμήριο 16, αλλά αποτελούν αυτά που είπε ο κ. Κακουλλής δεν γίνονται δεκτά, αφού υπήρχαν πρόσωπα κοινοποιημένα, μεταξύ των οποίων και η ίδια. Αυτό που προκύπτει από την όλη ανταλλαγή των ηλεκτρονικών μηνυμάτων είναι ότι η εγγύηση θα επιστρεφόταν και στο τέλος αυτό δεν έγινε.
Η ΜΥ δεν εξήγησε στο Δικαστήριο γιατί αφού η Εναγόμενη ενέμεινε στην απαίτηση της για καταβολή της ρήτρας πρόωρης διακοπής συμβολαίου δεν επιδίωξε να προωθήσει την απαίτηση της εναντίον της Ενάγουσας, αλλά το έπραξε με την Ανταπαίτηση της στα πλαίσια της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής. Αφού υπήρχε χρέωση ποσού ρήτρας στο τεκμήριο 19 διερωτώμαι πως δεν απέστειλε το οποιοδήποτε έστω ηλεκτρονικό μήνυμα στην Ενάγουσα οποτεδήποτε από τις 29/08/2014 όταν χρέωσε την ρήτρα πρόωρης διακοπής, ενώ δεν φαίνεται να πίστωσε το ποσό της εγγύησης στο τεκμήριο 19 και μόνο όταν ζητήθηκε η επιστροφή της εγγύησης από την ΜΕ2 έγινε αναφορά σε συμψηφισμό και ακολούθησαν τα ηλεκτρονικά μηνύματα των τεκμηρίων 12-16.
Τα όσα εξήγησε για την αμφισβήτηση της εξουσίας του κ. Κακουλλή να προβαίνει σε ενέργειες δεν γίνονται δεκτά από το Δικαστήριο. Πέραν των όσων έχουν αναφερθεί ανωτέρω για την ανταλλαγή των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και κοινοποιήσεων τους, δεν κρίνεται ότι ο κ. Κακουλλής έλαβε αυτοβούλως αποφάσεις για την επιστροφή της εγγύησης, αλλά μετέφερε αποφάσεις και προς τον σκοπό αυτό ακόμη και αν εθεωρείτο ότι δεν είχε την πραγματική εξουσία να το πράξει είχε την φαινομενική εξουσία, δηλαδή η θέση του ως υπεύθυνου πωλήσεων στο τμήμα μισθώσεων τον «ενδύει» με την εξουσία την οποία δικαιούνται οι τρίτοι να υποθέσουν ότι έχει εκ της θέσης του εκτός αν γνώριζαν το αντίθετο (βλ. άρθρο 197 Κεφ. 149 και Armagas Ltd v. Mundogas SA (The Ocean Frost) [1986] 1 A.C. 717).
Τέλος, σε σχέση με την θέση της αναφορικά με το πως έπρεπε να ενοικιαστεί το όχημα και που να ασφαλιστεί, λαμβάνω υπόψη μου ότι υποστήριξε τα όσα κρίνει η ίδια εκ των τεκμηρίων 3, 4, 17 και 18, τα οποία θα απασχολήσουν σε επόμενο μέρος της παρούσας το Δικαστήριο. Η αξιολόγηση των θέσεων της αυτών δεν θα προσδώσει οτιδήποτε στην δικανική σκέψη για την έκδοση απόφασης.
Ευρήματα Δικαστηρίου:-
Αυτό που προκύπτει από την αξιολόγηση της προσκομισθείσας μαρτυρίας και των παραδεκτών γεγονότων και εγγράφων είναι ότι η Εναγόμενη με έγγραφη προσφορά της ημερ. 15/01/2013 προσέφερε στην Εναγόμενη πακέτο υπηρεσιών που αφορούν σε μακροχρόνια μίσθωση αυτοκινήτων χωρίς δικαίωμα εξαγοράς, την οποία η Εναγόμενη αποδέχθηκε με δική της επιστολή ημερ. 21/01/2013 για ένα όχημα VW PASSAT 1.4 TSI DSG HIGHLINE PETROL χρώματος μαύρου με μηνιαίο μίσθωμα €635- πλέον Φ.Π.Α. και οδηγό τον διευθύνοντα σύμβουλο της κ. Μιχάλη Χειμώνα. Με επιταγή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) ημερ. 31/01/2013 η Ενάγουσα κατέβαλε στην Εναγόμενη το ποσό των €3.000- ως εγγύηση εκτέλεσης της σύμβασης και για παραγγελία του οχήματος.
Στις 20/02/2013 υπογράφηκε το συμφωνητικό μίσθωσης ΑΠ/Α-264 μεταξύ της Ενάγουσας και της Εναγόμενης που καθορίζει τους γενικούς όρους μίσθωσης, καθώς και το σχετικό Παράρτημα ειδικών όρων που καθορίζει, μεταξύ άλλων, το όχημα, την διάρκεια της μίσθωσης 48 μηνών, το μηνιαίο μίσθωμα, καθώς και την καταβληθείσα εγγύηση.
Η Ενάγουσα στις 13/08/2014 τερμάτισε μονομερώς την σύμβαση μίσθωσης του οχήματος που φέρει αρ. εγγραφής LBP 220 και το παρέδωσε στην Εναγόμενη, καθότι διαπίστωσε ότι το όχημα δεν ήταν εγγεγραμμένο ως ΟΔΧ με δικαίωμα εκμίσθωσης χωρίς οδηγό, αλλά ούτε και ασφαλισμένο στην Κοινοπραξία, αλλά ιδιωτικό όχημα χωρίς δικαίωμα εκμίσθωσης χωρίς οδηγό. Τα όσα διαπίστωσε η Ενάγουσα επιβεβαιώνονται και με τις σχετικές απαντητικές επιστολές στην δικηγόρο τους από το ΤΟΜ και την Κοινοπραξία.
Περί τον Μάιο του 2015 η δικηγόρος της Ενάγουσας προέβηκε σε επικοινωνία με την Εναγόμενη για την επιστροφή της εγγύησης, οπόταν και πληροφορήθηκε από τον υπεύθυνο πωλήσεων της Εναγόμενης κ. Κακουλλή ότι η εγγύηση συμψηφίστηκε για την εξόφληση της ρήτρας πρόωρης διακοπής του συμβολαίου. Ακολούθως, στις 19/06/2013 έλαβε χώρα συνάντηση για το ζήτημα της επιστροφής της εγγύησης μεταξύ της δικηγόρου της Ενάγουσας και του Γενικού Διευθυντή της Εναγόμενης κ. Πάμπου Δανού, όπου συμφωνήθηκε η επιστροφή της εγγύησης στην Ενάγουσα, όμως παρά τις διαβεβαιώσεις για έκδοση επιταγής που έδινε σε διάφορα χρονικά διαστήματα ο κ. Κακουλλής στην δικηγόρο των Εναγόντων η Εναγόμενη ουδέποτε επέστρεψε την εγγυητική, απεναντίας με την ανταπαίτηση της αξιώνει αποζημιώσεις για πρόωρη διακοπή συμβολαίου ως η σχετική ρήτρα που προβλέπεται, η οποία ισούται με το ½ των υπολειπόμενων μισθωμάτων.
Νομικές Αρχές – Ερμηνεία – Κρίση Δικαστηρίου:-
Αυτό το οποίο γίνεται κατανοητό σύμφωνα με τα όσα παρατέθηκαν, αξιολογήθηκαν και τέθηκαν υπό εξέταση από το Δικαστήριο είναι ότι φως στην επίλυση της διαφοράς δίδουν κυρίως τα όσα υπογράφηκαν από τους διαδίκους και η ερμηνεία που τους αποδίδεται.
Το Δικαστήριο κρίνει χρήσιμο να παραθέσει το τι αναφέρονται σχετικά σε αποσπάσματα των τεκμηρίων 3, 4, 17 και 18 για ευκολία αναφοράς.
Τεκμήριο 3 (Συμφωνητικό μίσθωσης ΑΠ/Α-264):
«4. ΑΣΦΑΛΙΣΗ:
(a) Με επιμέλεια και ευθύνη του Εκμισθωτή, τα αυτοκίνητα καλύπτονται στο τμήμα που ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία για όλους τους κινδύνους που ρητώς αναφέρονται παρακάτω και σύμφωνα με το άρθρο 7 της παρούσης.
Ειδικότερα τα αυτοκίνητα καλύπτονται ως εξής:
- Αστική Ασφάλεια προς Τρίτους (Υλικές Ζημιές – Σωματικές Βλάβες) και μέχρι τα εκάστοτε οριζόμενα από την κυβέρνηση ποσά, σε ασφαλιστική εταιρεία της επιλογής της Demstar Rentals (2005) Ltd…….
(β) Ο Εκμισθωτής διατηρεί το δικαίωμα να αρνηθεί να παρέξει οποιαδήποτε ασφάλιση σε εντεταλμένο οδηγό του Μισθωτή, εφόσον αυτός είναι πρόξενος επανειλημμένων ζημιών σε μισθωμένα αυτοκίνητα.».
«6. ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ:
……………………………………………………………………………………………………………………………………
(ζ) Ο Μισθωτής και οι προστεθέντες υπό αυτόν οδηγοί υποχρεούνται να χρησιμοποιούν το μίσθιο αυτοκίνητο με την δέουσα επιμέλεια, να τηρούν τα προβλεπόμενα από τον κατασκευαστή διαστήματα τακτικής συντήρησης…….».
«7. ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΗΣΗ:
O Μισθωτής αποδέχεται ότι:
(a) Ta μισθωμένα αυτοκίνητα θα χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες του Μισθωτή μόνο και μόνο για νόμιμες χρήσεις, από προσεκτικούς, ασφαλείς και κατόχους αντίστοιχης άδειας οδήγησης οδηγούς……
(β) Ελάχιστο όριο ηλικίας του οδηγού για μισθωμένα αυτοκίνητα είναι το 23ο έτος, και ο ελάχιστος χρόνος που έχει παρέλθει από την απόκτηση του διπλώματος οδήγησης είναι ένα έτος.
Στην περίπτωση που κάποια από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν ισχύει τότε χρειάζεται προέγκριση του Εκμισθωτή και η καταβολή επασφάλιστρου, ώστε να ισχύουν όλες οι ασφαλιστικές καλύψεις, που αναφέρονται στο άρθρο 4(α) του παρόντος.
(η) Ο Μισθωτής ή προστεθέντες από αυτόν οδηγοί υποχρεούνται να προβαίνουν σε κάθε ενδεδειγμένη ενέργεια για την εξασφάλιση επί του αυτοκινήτου των δικαιωμάτων του Εκμισθωτή, ευθυνόμενος άλλως σε αποζημίωση.
(θ) Τα μισθωμένα αυτοκίνητα θα χρησιμοποιούνται από εκπροσώπους του Μισθωτή τα ονόματα των οποίων θα έχουν προεγκριθεί από τον Εκμισθωτή. Για τον λόγο αυτό, ο Μισθωτής υποχρεούται να παραδίδει στον Εκμισθωτή κατάσταση των υπαλλήλων που θα είναι προοστεθέντες για την οδήγηση του αυτοκινήτου, στην οποία θα αναγράφεται και ο αριθμός αδείας ικανότητας τούτων.».
«10. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ:
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
(β) Σε περίπτωση που λείπουν εξαρτήματα ή ανταλλακτικά κατά την παράδοση ή το αυτοκίνητο έχει υποστεί φθορές πέραν της συνήθους χρήσεως ο Μισθωτής υποχρεούται να καταβάλλει στον Εκμισθωτή το κόστος αντικαταστάσεως ή επισκευής κατά περίπτωση. Εφ’ όσον η δοθείσα εγγύηση δεν έχει συμψηφισθεί, τότε αυτή συμψηφίζεται με το παραπάνω κόστος αντικαταστάσεως ή επισκευής.
«13. ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ:
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
(β) Τα δικαιώματα και ένδικα βοηθήματα του Εκμισθωτή σε περίπτωση που έχει επέλθει και συνεχίζεται Γεγονός Καταγγελίας είναι τα ακόλουθα και η καταβολή των παρακάτω ποσών συμφωνείται από τώρα ότι αποτελεί δίκαια και εύλογη αποζημίωση του Εκμισθωτή για τις θετικές και αποθετικές της ζημιές σε κάθε περίπτωση.
1. Na καταγγείλει το παρόν Συμφωνητικό Μίσθωσης και να κηρύξει πλην των ανεξόφλητων (ληξιπρόθεσμων) και το ½ (ήμισυ) των υπολειπόμενων μέχρι την λήξιν της μισθώσεως μισθωμάτων αμέσως ληξιπρόθεσμα και απαιτητά.
Στην περίπτωση αυτή θα επέρχεται έκπτωση του Μισθωτή από τους όρους του παρόντος που αναφέρονται στην προθεσμία αποπληρωμής των Μισθωμάτων και έτσι το σύνολο του Χρέους θα καθίσταται κατά το χρόνο εκείνο αμέσως ληξιπρόθεσμο και απαιτητό και θα φέρει τόκο μέχρι την ημέρα της πραγματικής αποπληρωμής των, για τα μεν ανεξόφλητα μισθώματα από την συμφωνηθείσα ημερομηνία πληρωμής, για το δε ήμισυ (1/2) των υπολειπόμενων μισθωμάτων από την ημερομηνία Καταγγελίας του Συμφωνητικού Μίσθωσης, με το επιτόκιο υπερημερίας και επιπλέον των άλλων εξόδων και επιβαρύνσεων. Οι πάσης φύσεως εγγυήσεις, προκαταβολές ή εγγυητικές επιστολές που βρίσκονται στα χέρια του Εκμισθωτή, στη περίπτωση αυτή θα καταπίπτουν αυτοδικαίως υπέρ αυτού και θα εισπράττονται αμέσως προς κάλυψη του χρέους.».
Τεκμήριο 4 (Ειδικοί Όροι του Συμφωνητικού Μακρόχρονης Μίσθωσης-Παράρτημα Α):
«Ο Μισθωτής και οι προστιθέντες από αυτόν οδηγοί υποχρεούνται να χρησιμοποιούν το μίσθιο αυτοκίνητο με την δέουσα επιμέλεια, να τηρούν τα προβλεπόμενα από τον κατασκευαστή διαστήματα προληπτικής συντήρησης……………..».
Τεκμήριο 17 (Όροι Προσφοράς-Συμπληρωματικοί Όροι και τρόπος πληρωμής):
«……………………………………………………………………………………………………………………………………
- Ποσό ισοδύναμο με 4 συνολικά μηνιαία μισθώματα συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. προκαταβάλλεται με την παραγγελία του αυτοκινήτου ως ελάχιστη εγγύηση καλής τήρησης των όρων της σύμβασης και επιστρέφεται στο τέλος της μισθωτικής περιόδου.
- Εάν η μίσθωση, από υπαιτιότητα του μισθωτή, διακοπεί νωρίτερα από την λήξη της περιόδου μίσθωσης θα πρέπει άμεσα ο μισθωτής να καταβάλλει ποσό που θα αντιστοιχεί στο σύνολο των ληξιπρόθεσμων μισθωμάτων καθώς και το ½ των υπολοιπομένων μισθωμάτων.
…………………………………………………………………………………………………………………….
Τα ποσά και οι όροι που αναφέρονται στην παραπάνω προσφορά σε καμία περίπτωση δεν δεσμεύουν την Demstar Rentals (2005) Ltd, η οποία και επιφυλάσσεται σε τυχόν αναπροσαρμογές αυτών μέχρι την υπογραφή της σύμβασης μίσθωσης».
Τεκμήριο 18 (Αποδοχή όρων και προϋποθέσεων προσφοράς):
«……………………………………………………………………………………………………………………………………
Σύμφωνα με τους όρους της προσφοράς σας θα σας καταβάλουμε ποσό ίσο με €3000,00 σαν εγγύηση ότι θα εκτελέσουμε την σύμβαση που μας προτείνατε και αποδεχόμαστε, ώστε να προχωρήσετε στην παραγγελία των αυτοκινήτων………………..
………………………………………………………………………………………………………………………………………
Στην περίπτωση υπαναχώρησης μας από την εκτέλεση της παραπάνω σύμβασης, θα καταπέσει το παραπάνω αναφερόμενο ποσό της εγγύησης υπέρ της “Demstar Rentals (2005) Ltd” σαν ποινική ρήτρα, παραιτούμενοι από κάθε δικαίωμα μείωσης της ή αναπροσαρμογής της. Η Εταιρία μας θα καλύψει επιπλέον κάθε άλλη ζημιά που θα προκύψει από την μη εκπλήρωση της σύμβασης. Η κατάπτωση της ποινικής ρήτρας θα γίνεται με απλή δήλωσή σας.
……………………………………………………………………………………………………………………………………».
Στο τεκμήριο 18, ήτοι την αποδοχή της Ενάγουσας παρατίθενται τα πλήρη της στοιχεία, ενώ σε σχετικό παράρτημα που το συνοδεύει γίνεται αναφορά στο όχημα, στην περίοδο της μίσθωσης των 4 ετών, χωρίς δικαίωμα εξαγοράς, στο μηνιαίο μίσθωμα, στην αξία αγοράς, καθώς και δηλώνεται το όνομα του κ. Χειμώνα ως οδηγός, ο αριθμός του διπλώματος αδείας, η ημερομηνία έκδοσης και λήξης του, καθώς και η ταυτότητα και ημερομηνία γεννήσεως του.
Αυτό το οποίο γίνεται φανερό εκ των τεκμηρίων 17 και 18 ημερ. 15/01/2013 και 21/01/2013, αντίστοιχα, είναι ενώ γίνεται προσφορά με γενικούς όρους, οι οποίοι αναφέρονται σε υπογραφή σύμβασης μίσθωσης, η Ενάγουσα αποδέχεται με συγκεκριμένες αναφορές στην εγγύηση και στις συνέπειες επ’ αυτής αν δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα, τονίζοντας ότι θα καταβάλει το ποσό της εγγύησης για να γίνει η παραγγελία του οχήματος, η οποία εγγύηση καταβλήθηκε με επιταγή ημερ. 31/01/2013, προφανώς για να γίνει η παραγγελία. Από τον συνδυασμό των τεκμηρίων 17 και 18 προκύπτει περί τούτου δέσμευση της Ενάγουσας για τα όσα αποδέχθηκε, μάλιστα δήλωσε και 1 οδηγό τον κ. Χειμώνα.
Η ολοκληρωμένη σύμβαση μεταξύ Ενάγουσας και Εναγόμενης αποτέλεσαν τα τεκμήρια 3 και 4 που έπονται χρονολογικά, ήτοι την 20/02/2013, χωρίς να διαπιστώνεται η οποιαδήποτε σύγκρουση όρων με τα τεκμήρια 17 και 18.
Εκ των τεκμηρίων 17, 18, αλλά και της ολοκληρωμένης σύμβασης των τεκμηρίων 3 και 4 δεν προβλέπεται ότι το όχημα θα εγγραφεί ως ΟΔΧ χωρίς οδηγό. Αυτό που γίνεται εμφανές ειδικότερα στον όρο 7 του τεκμηρίου 3, όπως αναφέρεται πιο πάνω, οι οδηγοί του οχήματος θα πρέπει να αναφέρονται ρητά, γίνεται αναφορά σε προστιθέμενους οδηγούς, ενώ στο όρο 7 (β) του τεκμηρίου 3 γίνεται αναφορά στην περίπτωση που δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για ηλικία και εμπειρία οδήγησης (23 έτη και 1 χρόνο κατοχή άδειας) να τίθενται στην προέγκριση της Εναγόμενης και να καταβάλλεται επισφάλιστρο για να ισχύουν οι ασφαλιστικές καλύψεις που παρέχονται. Ούτε και προκύπτει ότι το όχημα θα πρέπει να ασφαλιστεί στην Κοινοπραξία, αλλά σύμφωνα με τον όρο 4(α) η ασφάλιση θα γίνεται σε ασφαλιστική εταιρεία της επιλογής της Εναγόμενης.
Ως εκ τούτου, με δεδομένο το παραδεκτό γεγονός από την Ενάγουσα ότι η σύμβαση μίσθωσης τερματίστηκε μονομερώς για τον λόγο ότι το όχημα ήταν εγγεγραμμένο ως ιδιωτικό και όχι ΟΔΧ ασφαλισμένο στην Κοινοπραξία, καθιστά την ίδια υπαίτια παράβασης της σύμβασης μίσθωσης ημερ. 20/02/2013 και όχι την Εναγόμενη. Η θέση που προβλήθηκε ότι το όχημα έπρεπε να είναι εγγεγραμμένο ώστε να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από οποιοδήποτε αξιωματούχο ως η θέση της ΜΕ1 έχει ισχύ νοουμένου ότι δηλώνονταν οι λεπτομέρειες τους σύμφωνα με τον σχετικό όρο του τεκμηρίου 3, κάτι το οποίο η ΜΕ2 ανέφερε ότι η Ενάγουσα έπραξε, χωρίς όμως να έχει παράσχει οποιοδήποτε περί τούτου έγγραφο. Αυτό το οποίο προέκυψε εκ της μαρτυρίας είναι ότι μόνο ο κ. Χειμώνας δηλώθηκε ως οδηγός του οχήματος και κανένα άλλο πρόσωπο.
Η όποια επιχειρηματολογία στην τελική αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου της Ενάγουσας με αναφορά στον περί Εκμίσθωσης Οχημάτων Χωρίς Οδηγό Νόμο του 2012 (Ν. 39(Ι)/2012), στον περί της Εκμίσθωσης Οχημάτων Χωρίς Οδηγό Νόμο του 2013 (Ν. 156(Ι)/2013) και στον περί Έγκρισης Τύπου Οχημάτων Νόμο του 2000 (Ν. 18(Ι)/2000) με την εισήγηση ότι εξ αυτών προκύπτει πως η Εναγόμενη για να έχει δικαίωμα εκμίσθωσης του οχήματος έπρεπε να το εγγράψει ως ΟΔΧ και να είναι ασφαλισμένο ως τέτοιο, δεν υποστηρίζεται από την δικογραφημένως προωθηθείσα θέση η οποία εδράζει την παράβαση της σύμβασης σε παράβαση σαφούς και ρητού όρου ότι η εγγραφή του οχήματος θα ήταν ως ΟΔΧ και η ασφαλιστική του κάλυψη ως τέτοιο θα γινόταν στην Κοινοπραξία. Αντιθέτως η θέση αυτή προβάλλει ζήτημα παρανομίας άνευ της οποιασδήποτε δικογράφησης κατ’ επιταγήν της Δ.19 θ. 13 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας μετά της απαραίτητης παράθεσης λεπτομερειών.
Για το ζήτημα της προβληθείσας ανταπαίτησης της Εναγόμενης παρατηρείται ότι αυτή εδράζεται επί της σχετικής ρήτρας για πρόωρη διακοπή του συμβολαίου, όπως προνοείται στην παράγραφο 13.1 του τεκμηρίου 3 και συνάδει και με τον αντίστοιχο όρο προσφοράς του τεκμηρίου 17, ήτοι το υπόλοιπο των μισθωμάτων μειωμένων κατά το ήμισυ. Αυτό καθορίζεται ως ποινική ρήτρα στην επιστολή αποδοχής του τεκμηρίου 18, όμως ανεξαρτήτως καθορισμού το Δικαστήριο οφείλει να εξετάσει την φύση και εκτελεστότητα της στην προκείμενη περίπτωση.
Σύμφωνα με το άρθρο 74 (1) του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149:
«74.-(1) Αν στη σύμβαση διαλαμβάνεται όρος ως προς το ποσό το οποίο πρέπει να καταβληθεί σε περίπτωση παράβασης αυτής ή ποινική ρήτρα, σε περίπτωση παράβασης της σύμβασης από τον ένα από τους συμβαλλόμενους, ο άλλος δικαιούται, και αν ακόμη δεν αποδειχτεί ότι υπέστη από την παράβαση πραγματική ζημιά ή απώλεια, να λάβει από τον υπαίτιο εύλογη αποζημίωση που δεν υπερβαίνει το ποσό που ορίστηκε κατά τον πιο πάνω τρόπο, ή ανάλογα με την περίπτωση, την ποινική ρήτρα.»
Στην υπόθεση Χαραλάμπους κ.α. v. Liberty Life Insurance Public Company Limited (πρώην Liberty Life Insurance Limited) (2011) 1 Α.Α.Δ. 1739) λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 74(1) του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149, ο προκαθορισμός της ζημιάς στη σύμβαση δεν είναι δεσμευτικός, επενεργεί μόνο στην οριοθέτηση του ανωτάτου ορίου της αποζημίωσης που μπορεί να επιδικασθεί. Εκεί όπου η προβλεπόμενη αποζημίωση ενέχει χαρακτήρα ποινικής ρήτρας (penalty) αυτή αγνοείται, ενώ εκεί που συνιστά γνήσια προσπάθεια προκαθορισμού της ζημιάς την οποία θα υποστεί το αθώο μέρος από την παράβαση της συμφωνίας, τότε μετρά ως στοιχείο σχετικό στον καθορισμό της εύλογης αποζημίωσης και λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο (βλ. The Holy Monastery of Ayios Neophytos v. Antoniades (1968) 1 C.L.R. 10, Panayiotou v. Island Beach Development Ltd. (1985) 1 C.L.R. 623, Χαραλάμπους v. A.N. Stasis Estates Ltd. κ.ά. (1991) 1 Α.Α.Δ. 418, Παγιάση κ.ά. v. Σπύρος Σταυρινίδης Κέμικαλς Λτδ. (1993) 1 Α.Α.Δ. 232 και Σύλλογος «Ανόρθωσις» Αμμοχώστου v. «Απόλλων» Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λεμεσού (πιο πάνω)).»
Εκ των ανωτέρω προνοιών συνάγεται ότι εφόσον καταδειχθεί ότι η Εναγόμενη υπέστηκε ζημιές και/ή απώλειες και αποδειχτεί το ύψος αυτών, το Δικαστήριο θα της επιδικάσει την εύλογη αποζημίωση που δεν θα υπερβαίνει το ποσό που σημειώνεται στον όρο της ποινικής ρήτρας ή των προσυμφωνημένων εκκαθαρισμένων αποζημιώσεων (Michael Antoni Maltezou and Another v. Iosif Louka and Another 16 C.L.R. 88). Στην προκείμενη περίπτωση στην Ανταπαίτηση της Εναγόμενης γίνεται αναφορά σε ένα ποσό το οποίο προβάλλει πως αποτελεί τη ζημιά της χωρίς να δικογραφούνται οι οποιεσδήποτε λεπτομέρειες και ουσιώδη γεγονότα κατά παράβαση της Δ.19 θ.θ. 4 & 13 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Εν πάση όμως περιπτώσει, τα όσα παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο διαμέσου της μαρτυρίας της ΜΥ, αλλά και του τεκμηρίου 19 δεν θέτουν ενώπιον του Δικαστηρίου όλες τις απαραίτητες παραμέτρους για να καταλήξει στο κατά πόσο το διεκδικούμενο ποσό πλέον οι τόκοι υπό της Εναγόμενης αποτελεί γνήσια προσπάθεια προκαθορισμού των αποζημιώσεων ή ποινική ρήτρα, αλλά και να καταδείξουν το ύψος αυτών που στην προκείμενη περίπτωση δεν θα μπορούσε να υπερβεί το κατονομαζόμενο στην σύμβαση.
Τα όσα κατέθεσε διαμέσου του τεκμηρίου 19 η ΜΥ αποτελούν απλά εφαρμογή της ρήτρας που καθορίζεται στο τεκμήριο 3, ήτοι το ½ των υπόλοιπων μισθωμάτων, χωρίς να καταδεικνύει ότι αυτό αφ’ εαυτού αποτέλεσε την ζημιά που έχει υποστεί η Εναγόμενη και το ύψος της, υπογραμμίζοντας και ότι φαίνεται να έλαβε μέτρα μετριασμού της ζημιάς, ως το καθήκον της (βλ. και άρθρο 73(3) του Κεφ. 149) εγγράφοντας το όχημα ως ΟΔΧ με δικαίωμα να εκμισθώνεται χωρίς οδηγό σύμφωνα με την βεβαίωση του τεκμηρίου 8 από τις 20/11/2013. Τίποτα το συγκεκριμένο δεν μου παρατέθηκε λαμβάνοντας υπόψη ότι στο ποσό του μηνιαίου μισθώματος συμπεριλαμβάνονταν η μείωση της αξίας του οχήματος, ο υπολογισμός εξόδων ασφαλίστρων, τέλη κυκλοφορίας, συντήρησης, κέρδος, κ.τ.λ., τα οποία δεν επιβάρυναν την Εναγόμενη με τον τερματισμό της σύμβασης μίσθωσης. Ως εκ τούτου η Ανταπαίτηση της Εναγόμενη υπόκειται σε απόρριψη.
Για το ζήτημα της αξίωσης της Ενάγουσας για επιστροφή της εγγύησης λαμβανομένου υπόψη του περιεχομένου του τεκμηρίου 3 αυτή καταπίπτει αυτοδικαίως και εισπράττεται προς κάλυψη του χρέους του μισθωτή. Η διάκριση του σχετικού όρου αναφορικά με την τύχη της εγγύησης που παρέχεται για την τήρηση της σύμβασης μίσθωσης, ήτοι της παρακράτησης της ή της κατάπτωσης της ή όπως αναφέρθηκε στο τεκμήριο 12 του συμψηφισμού της φαίνεται στο κάτωθι απόσπασμα από το σύγγραμμα των Pollock & Mulla on Indian Contract and Specific Relief Acts, 9th edition, 1972, σελ 598 (σχετικό το άρθρο 74 του Indian Contract Act 1872 αντίστοιχο με το άρθρο 74 του Κεφ. 149):
«Deposits other than earnest money- Moneys are often deposited as security for the performance of a contract without such moneys being earnest money. In such a case there may be a forfeiture clause or not. Where there is no forfeiture clause, the party committing the breach of the contract is liable only to pay damages and is entitled to the return of the remainder of the moneys deposited. Where however there is a forfeiture clause, the question in England arises whether the deposit represented a genuine pre-estimate of liquidated damages or was in the nature of a penalty……It is submitted that the words “any other stipulation by way of penalty” are sufficiently ample to cover the case of a deposit with regard to which there is a stipulation of forfeiture».
Στην προκειμένη περίπτωση ο όρος για κατάπτωση της εγγύησης, όπως εκφράστηκε δια του τεκμηρίου 12 ως συμψηφισμός έναντι της ρήτρας πρόωρης διακοπής, εντάσσεται στο πεδίο του άρθρου 74 του Κεφ. 149 και για τους λόγους που έχουν ήδη επεξηγηθεί κατέχονται υπό της Εναγόμενης χωρίς αυτή να έχει αποδείξει την οποιαδήποτε ζημία προς τον σκοπό αυτό. Περαιτέρω, στην Ανταπαίτηση της Εναγόμενης, αλλά και στην μαρτυρία της ΜΥ δεν γίνεται αντιληπτό πως αφού αυτή συμψηφίστηκε δεν συνυπολογίστηκε στο αξιούμενο ποσό με την δέουσα δικογράφηση γεγονότων και λεπτομερειών. Τονίζω και πάλι ότι υπάρχει παντελής περί τούτου έλλειψη δέουσας δικογράφησης.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου η Ενάγουσα είναι υπαίτια για παράβαση της σύμβασης. Σύμφωνα με τους όρους αυτής το ποσό της εγγύησης είναι επιστρεπτέο με την λήξη της σύμβασης και σε περίπτωση παράβασης της σύμβασης από την Ενάγουσα θα κατέπιπτε αυτοδικαίως έναντι του χρέους. Όπως κρίθηκε χρέος δεν κατάφερε να αποδείξει η Εναγόμενη με αποτέλεσμα να υποχρεούται να το επιστρέψει στην Ενάγουσα. Στην προκείμενη περίπτωση ο τερματισμός της συμφωνίας επέφερε και την λήξη της με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται ο σχετικός όρος επιστροφής της καταβληθείσας εγγύησης στην Ενάγουσα, ώστε η αξίωση της να κρίνεται επιτυχής. Παρά τον τρόπο που δικογραφείται και προωθείται η αξίωση της Ενάγουσας δεν με αποτρέπει να της αποδώσω την ζητούμενη θεραπεία (βλ. Kenedy Hotels Ltd v.Waiq Indjirdjian (1992) 1 AAΔ.400).
Εν πάση όμως περιπτώσει, ακόμη και αν κρινόταν ότι η Εναγόμενη είχε καταδείξει ζημιά ωσαύτως νομιμοποιούμενη σε αποζημιώσεις και κατακράτηση της εγγύησης, εκ της μαρτυρίας προέκυψε ότι ουδέποτε διεκδίκησε οποιαδήποτε αποζημίωση από την Ενάγουσα και μόνο όταν η Ενάγουσα αναζήτησε την καταβληθείσα εγγύηση αρνήθηκε ένεκα συμψηφισμού (τεκμήριο 12) και πάλι χωρίς να προβάλλει αξιώσεις για τις αποζημιώσεις που εν τέλει διεκδίκησε. Περαιτέρω, προκύπτει εκ των ευρημάτων του Δικαστηρίου ότι συμφώνησε και υποσχέθηκε να επιστρέψει την εγγύηση στην Ενάγουσα και ουδεμία αξίωση για ζημιές προέβαλε. Εκ της λογικής δεν θα υποσχόταν να επιστρέψει την εγγύηση, αλλά να διεκδικούσε αποζημιώσεις ενόψει και του όρου του τεκμηρίου 3 περί κατάπτωσης της και συνυπολογισμού της έναντι του χρέους. Εξάλλου δεν προέκυψε να προέβηκε στην όποια επιφύλαξη δικαιώματος για διεκδίκηση αποζημιώσεων ενάντια στην Ενάγουσα, όταν υποσχέθηκε και συμφώνησε να την επιστρέψει.
Όπως έχει κριθεί η απεμπόληση δικαιώματος (waiver) μπορεί να τεκμηριωθεί από την συμπεριφορά του δικαιούχου μόνο εφ' όσον αυτή υποδηλώνει αναμφισβήτητα (unequivocally) εγκατάλειψη του δικαιώματος (βλ. Louis Tourist ν. Ηλία (1992) 1 ΑΑΔ 98). Η συγκατάνευση, ή εγκατάλειψη δικαιωμάτων (waiver) συνιστά ένα είδος του νομικού κωλύματος που είναι γνωστό στο Κοινοδίκαιο ως "estoppel" και απαιτείται ειδική αναφορά του estoppel στα δικόγραφα όχι μόνο γιατί είναι ένα ουσιώδες γεγονός, αλλά γιατί επίσης μπορεί να θέσει τον αντίδικο προ εκπλήξεως (βλ. Πούρικος ν. Σάββα & άλλων (1991) 1 ΑΑΔ 507). Η δέουσα δικογράφηση περί πρόθεσης επιστροφής είναι εμφανής στην Έκθεση Απαίτησης της Ενάγουσας.
Τα όσα προβάλλει στην γραπτή της αγόρευση η ευπαίδευτη συνήγορος της Εναγόμενης περί μη δικογράφησης της συνάντησης και διευθέτησης στα πλαίσια αυτής ως η δοθείσα μαρτυρία δεν κρίνω ότι "απέχει κατά παρασάγγας από τη δικογραφημένη" θέση (βλ. Παναγιώτης Λουκά Λτδ v. Ονουφρίου (2004) 1(Α) Α.Α.Δ. 582).
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω η αγωγή της Ενάγουσας εναντίον της Εναγόμενης έχει επιτυχή κατάληξη. Εκδίδεται απόφαση υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον της Εναγόμενης για το ποσό των €3.000- πλέον νόμιμο τόκο, πλέον δικηγορικά έξοδα ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Η Ανταπαίτηση της Εναγόμενης εναντίον της Ενάγουσας απορρίπτεται. Σε σχέση με τα έξοδα της Ανταπαίτησης εκ της συνεκδίκασης Απαίτησης και Ανταπαίτησης δεν επιδικάζω οποιαδήποτε έξοδα.
(Υπ.)..................................
Χ-Μ Καραπατάκης, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής