ECLI:CY:EDLEM:2011:A100
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Δ. Ι. Κίτσιου, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 4090/07
Μεταξύ:
ΜΟΡΦΗ ΜΟΡΦΑΚΗΣ, εκ Λεμεσού
Ενάγοντος
- και -
D.O.M.S. CARS LIMITED, εκ Λευκωσίας
Εναγομένων
---------------------
Ημερομηνία: 30.03.2011
Εμφανίσεις:
Για τον Ενάγοντα: κα Φ. Νικολάου (κα Στίγγα κατά την απόφαση)
Για τους Εναγόμενους: κ. Α. Παναγιώτου
---------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγή:
Με γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα ο Ενάγοντας αξιώνει απόφαση και/ή διάταγμα Δικαστηρίου όπου θα διατάσσεται η ακυρότητα και/ή ακύρωση του αγοραπωλητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 23.05.2005 και/ή της μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας αγοραπωλησίας του οχήματος υπ’ αριθμούς εγγραφής KLE068 μάρκας RENAULT και/ή ότι η συμφωνία είναι εξ’ υπαρχής άκυρη και/ή ακυρώσιμη και/ή στερούμενη έννομης ισχύος και/ή ως νομίμως τερματισθείσα από 23.05.2005 και/ή την 17.05.2007 και την 30.05.2007. Περαιτέρω, ζητείται απόφαση και/ή Διάταγμα Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι Εναγόμενοι να επιστρέψουν στον Ενάγοντα το ποσό των ΛΚ13.500,00 το οποίο αυτός τους κατέβαλε έναντι και/ή προς πληρωμή και εξόφληση του τιμήματος αγοράς του οχήματος υπ’ αριθμούς KLE068.
Διαζευκτικά προς τα πιο πάνω, ο Ενάγοντας ζητά την έκδοση απόφασης και/ή διατάγματος με το οποίο να αποφασίζεται ότι αυτός δικαιούται σε μείωση της αξίας και/ή του τιμήματος αγοράς του επίδικου οχήματος KLE068 λόγω παράβασης συμφωνίας και/ή Νόμου. Ως επίσης διαζευκτικά, διεκδικούνται γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας και/ή βάσει των αρχών αποκατάστασης, και/ή για απώλεια και/ή δαπάνη ένεκα αμέλειας και/ή παράβασης νομίμων και συμβατικών καθηκόντων και/ή υποχρεώσεων των Εναγομένων.
Σύμφωνα με την Έκθεση Απαίτησης του ο Ενάγοντας ισχυρίζεται ότι στις 23.05.2005 μετέβηκε στον εκθεσιακό χώρο των Εναγομένων ως υποψήφιος αγοραστής ενός αυτοκινήτου από τους Εναγόμενους. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα δια το όχημα RENAULT τύπου MEGANE COUPE CABRIOLET και ζήτησε να λάβει τις σχετικές πληροφορίες. Οι Εναγόμενοι δε με ψευδείς παραστάσεις και/ή ασκώντας πίεση στον Ενάγοντα τον έπεισαν να παραγγείλει από τους Εναγόμενους το ως άνω αυτοκίνητο και ότι θα μείνει πολύ ευχαριστημένος εφόσον είναι οικονομικό, άνετο στην οδήγηση αλλά κυρίως μέχρι τώρα δεν έχει βγάλει ως μοντέλο κανένα πρόβλημα.
Η παραγγελία του οχήματος έγινε και ο Ενάγοντας έδωσε ως προκαταβολή το ποσό των €854,30 έναντι της συνολικής συμφωνημένης τιμής των ΛΚ13.500,00, το δε υπόλοιπο ποσό εξοφλήθηκε αργότερα. Το όχημα παραλήφθηκε εντός της συμφωνημένης προθεσμίας ωστόσο από την επομένη της παραλαβής του αποκαλύφθηκε ότι παρουσίαζε πρόβλημα στην οροφή του (sunroof) η οποία διαφάνηκε ότι ήταν ελαττωματική. Για το γεγονός αυτό ο Ενάγοντας όχλησε κατ’ επανάληψη τους Εναγόμενους για να επιδιορθώσουν αποτελεσματικά το πρόβλημα στο όχημα του, αρκετές δε φορές το μετέφερε στο συνεργείο των Εναγομένων για επισκευή τόσο της οροφής αλλά και του εσωτερικού του αυτοκινήτου ένεκα πλημμύρας και/ή υγρασίας και/ή άλλως, όμως το πρόβλημα εξακολουθούσε να υφίσταται και ως αποτέλεσμα ο Ενάγοντας να μην μπορεί να κάνει χρήση του οχήματος του.
Ενόψει των πιο πάνω ο Ενάγοντας με επιστολές του ημερομηνίας 17.05.2007 και 11.06.2007 δια μέσω του δικηγόρου του τερμάτισε τη μεταξύ των διαδίκων συμφωνία αγοραπωλησίας λόγω παράβασης από αυτούς ουσιωδών όρων της συμφωνίας και κάλεσε τους Εναγόμενους να παραλάβουν πίσω αμέσως το επίδικο αυτοκίνητο και να επιστρέψουν σ’ αυτόν οποιοδήποτε ποσό καταβλήθηκε προς εξόφληση του τιμήματος αγοράς και οποιωνδήποτε επιδιορθώσεων και εξόδων. Λόγω δε των τελευταίων βροχοπτώσεων, το επίδικο αυτοκίνητο υπέστη μεγαλύτερη ζημιά και/ή σοβαρή μείωση της αξίας του και/ή απώλεια εξ’ ολοκλήρου της αξίας του, την οποία ζημιά εξακολουθεί να υφίσταται ο Ενάγοντας μέχρι και σήμερα.
Με βάση τις πιο πάνω εξελίξεις συνεχίζει η εκδοχή του Ενάγοντα και λόγω μη συμμόρφωσης των Εναγομένων με τα συμφωνηθέντα, στις 29.01.2009 αρνήθηκε να παραλάβει το επίδικο όχημα από το γκαράζ των Εναγομένων επιφυλάσσοντας τα δικαιώματα του τα οποία άσκησε διά της παρούσας αγωγής.
Τέλος, στην Έκθεση Απαίτησης και παρά το ότι δεν υπάρχει ανάλογος ισχυρισμός στην γενική οπισθογράφηση του κλητηρίου που καταχώρησε ο Ενάγοντας, παρατίθενται λεπτομέρειες δόλου και/ή απάτης και ψευδών παραστάσεων εκ μέρους των Εναγομένων. Επίσης παρατίθενται, λεπτομέρειες αμέλειας των Εναγομένων, που είχαν ως αποτέλεσμα την πρόκληση ζημιάς στον Ενάγοντα ύψους €23.066,00, (προφανώς αφορά το ποσό των ΛΚ13.500,00) που πληρώθηκε για την αξία του επίδικου οχήματος.
Στην Υπεράσπιση τους οι Εναγόμενοι παραδέχονται τη σύναψη της συμφωνίας αγοραπωλησίας του επίδικου οχήματος με τον Ενάγοντα, και ότι του παρέδωσαν καινούργιο όχημα με τριετή εγγύηση. Αρνούνται όμως τους υπόλοιπους και αναφερόμενους ισχυρισμούς του Ενάγοντα στην Έκθεση Απαίτησης και προβάλλουν τις ακόλουθες θέσεις:
1. Όσες φορές ο Ενάγοντας αντιμετώπισε μικροπροβλήματα διαρροής νερού από διάφορα σημεία της κινούμενης οροφής του οχήματος και τα παρουσίασε για έλεγχο και επιδιόρθωση στα συνεργεία των Εναγομένων, οι τελευταίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα για τον έλεγχο και την κατάλληλη επιδιόρθωση τους χωρίς καμιά χρέωση στα πλαίσια της υφιστάμενης εγγύησης.
2. Τέτοια μικροπροβλήματα σε οχήματα κινούμενης οροφής είναι συνήθη λόγω του τύπου τους και μπορεί να οφείλονται σε διάφορες αιτίες.
3. Η περίπτωση διαρροής νερού στο εσωτερικό του οχήματος δεν προήρχετο από τα σημεία της κινούμενης οροφής, αλλά εντοπίζετο στα σημεία που είναι τα πατίδια του οδηγού κάτω από τους καθαριστήρες και οφείλονταν σε ακαθαρσίες που συσσωρεύθηκαν και έκλεισαν τις σωλήνες του συστήματος θέρμανσης με αποτέλεσμα τη συσσώρευση νερού του οποίου η στάθμη έφτανε μέχρι υπερχείλισης των αεραγωγών.
Παρόλον ότι τούτο οφείλετο σε υπαιτιότητα του Ενάγοντα εν τούτοις οι Εναγόμενοι προέβηκαν στον κατάλληλο καθαρισμό και επιδιόρθωση χωρίς καμιά χρέωση.
4. Οι Εναγόμενοι δεν αποδέχονται οποιαδήποτε ζημιά ή/και απώλεια του Ενάγοντα ή/και εν πάση περιπτώσει αυτές δεν οφείλονται σε οποιαδήποτε ευθύνη ή/και υπαιτιότητα τους.
Περαιτέρω είναι ισχυρισμός των Εναγομένων ότι η ακύρωση της συμφωνίας εκ μέρους του Ενάγοντα είναι πλήρως αδικαιολόγητη και ως εκ τούτου δεν γίνεται αποδεκτή και εν πάση περιπτώσει ο Ενάγοντας εξακολουθούσε και μετά ταύτα να κατέχει και χρησιμοποιεί το όχημα του.
Οι Εναγόμενοι ακόμη αρνούνται τους ισχυρισμούς περί πλημμύρας και ζημιάς στο όχημα και επιπρόσθετα των πιο πάνω αναφέρουν τα ακόλουθα:
Κατά ή περί την 29.01.2009 και εκκρεμούσης της αγωγής ο Ενάγοντας μετέφερε το όχημα του σε συνεργείο των Εναγομένων προς έλεγχο και επιδιόρθωση για ισχυριζόμενη διαρροή νερού και παρακάλεσε τους Εναγόμενους να του παραχωρήσουν ένα όχημα προς εξυπηρέτηση του μέχρι την επιδιόρθωση του οχήματος του, πράγμα που οι Εναγόμενοι έπραξαν παραδίδοντας του το όχημα KLE727.
Στη συνέχεια παρόλο που οι Εναγόμενοι ενημέρωσαν επανειλημμένα τον Ενάγοντα ότι το όχημα του έχει επιδιορθωθεί και τον κάλεσαν να το παραλάβει επιστρέφοντας τους το δικό τους όχημα, εν τούτοις αυτός αρνείται να συμμορφωθεί και εξακολουθεί να κατέχει και χρησιμοποιεί το όχημα KLE 727 αρνούμενος να παραλάβει το δικό του όχημα.
Συνακόλουθα των πιο πάνω η άρνηση του Ενάγοντα για επιστροφή του οχήματος KLE727 που του παραδόθηκε, κατόπιν παράκλησης του, προς χρήση μέχρι την επιδιόρθωση και παραλαβή του δικού του οχήματος και η συνέχιση της κατοχής και χρήσης του είναι παράνομη και ως εκ τούτου οι Εναγόμενοι το διεκδικούν ανταπαιτητικά.
Ενόψει δε όλων των πιο πάνω ζητείται διάταγμα το οποίο να διατάσσει τον Ενάγοντα να επιστρέψει στους Εναγόμενους το όχημα KLE727, πλέον απόφαση για αποζημιώσεις λόγω παράνομης κατακράτησης και χρήσης.
Στην Απάντηση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση ο Ενάγοντας αρνείται τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς των Εναγομένων και επαναλαμβάνει τις θέσεις του ως αυτές εκτίθενται στην Έκθεση Απαίτησης, κάνει δε λόγο για εξ’ υπαρχής ελαττωματική κατασκευή του οχήματος και ζητείται η απόρριψη της ανταπαίτησης.
Προσαχθείσα μαρτυρία:
Κατά την ακροαματική διαδικασία ο Ενάγοντας για την απόδειξη της απαίτησης του παρουσίασε τέσσερις (4) μάρτυρες και η Υπεράσπιση επίσης τέσσερις (4) μάρτυρες. Κατατέθηκαν δε ως τεκμήρια τα ακόλουθα έγγραφα:
Τεκμήριο 1 – Επιστολή της Renault προς Ενάγοντα για
αντικατάσταση στηρίγματος επί του ανεμοθώρακα
του επίδικου οχήματος.
Τεκμήριο 1(α) – Φάκελος με τον οποίο στάληκε το Τεκμήριο 1. Τεκμήριο 2(α) – Service order Νo. SOR00150942
Τεκμήριο 2(β) – Service order Νo. SOR00150942
Τεκμήριο 2(γ) – Service order Νο. SOR00155675
Τεκμήριο 2(δ) – Service order Νo. SOR00157256
Τεκμήριο 2(ε) - Service order No. SOR00159048
Τεκμήριο 3(α) – Repair order No. SOR00181534
Τεκμήριο 3(β) – Repair order No. SOR00185717
Τεκμήριο 3(γ) – Repair order No. SOR00185717
Τεκμήριο 3(δ) – Repair order No. SOR00193079
Τεκμήριο 3(ε) – Repair order No. SOR00193079 (ροζ χρώμα)
Τεκμήριο 3(στ) – Repair order No. SOR00210604
Τεκμήριο 3(ζ) – Repair order No. SOR00235195
Τεκμήριο 3(η) – Repair order No. SOR00237353
Τεκμήριο 4 – Επιστολή ημερομηνίας 24.03.2009 του Ενάγοντα
προς Renault Γαλλίας
Τεκμήριο 5 – Έγγραφο συνεργείου της Renault – Εναγομένων
με τίτλο «Ποιοτικός έλεγχος»
Τεκμήριο 6 – Δέσμη από 4 φωτογραφίες
Τεκμήριο 7 – Επιστολή δικηγόρων του Ενάγοντα προς
Εναγόμενους ημερομηνίας 17.05.2007 μαζί με
ένορκη δήλωση Επίδοσης στον Άριστο Αρέστη.
Τεκμήριο 8 – Επιστολή δικηγόρων του Ενάγοντα προς
Εναγόμενους ημερομηνίας 17.05.2007 μαζί με
ένορκη δήλωση Επίδοσης στον Τάσο Μεστάνα.
Τεκμήριο 9 – Δέσμη επιστολών των δικηγόρων των δυο πλευρών
σε διάφορες ημερομηνίες μεταξύ 01.06.2007 και
26.05.2009.
Τεκμήριο 10 – Έγγραφο με τίτλο «Παραγγελία» Νo. 18182
Τεκμήριο 11 – Βεβαίωση παραλαβής του επίδικου οχήματος
ημερομηνίας 06.06.2005
Τεκμήριο 12 – Λεπτομερής περιγραφή εξοπλισμού οχήματος από
Renault.
Τεκμήριο 13 – Δέσμη από 6 φωτογραφίες
Τεκμήριο 14 – Repair order με order Νo. SOR00257995
Τεκμήριο 15 – Έκθεση εκτίμησης Νίκου Μαρκουλλή (Μ.Ε.3)
ημερομηνίας 01.03.2010 μαζί με φωτογραφίες
Τεκμήριο 15(α) – Η πρώτη σελίδα από τρεις φωτογραφίες του
Τεκμηρίου 15
Τεκμήριο 15(β) – Η δεύτερη σελίδα από τέσσερις φωτογραφίες του
Τεκμηρίου 15
Τεκμήριο 15(γ) – Η τρίτη σελίδα από δύο φωτογραφίες του
Τεκμηρίου 15
Τεκμήριο 16 – Προσφορά Σωτήρη Γιώρκα (Μ.Ε.4) ημερομηνίας
25.02.2010
Τεκμήριο 17(α) – Service Invoice ημερομηνίας 18.11.2005.
αναφέρεται Payment terms: CREDIT
Τεκμήριο 17(β) – Service Invoice ημερομηνίας 18.11.2005 που
αναφέρεται Payment terms: CASH
Τεκμήριο 18 – Service Invoice ημερομηνίας 26.05.2006
Τεκμήριο 19 – Service Invoice ημερομηνίας 15.02.2007
Τεκμήριο 20 – Service Invoice ημερομηνίας 08.01.2008
Τεκμήριο 21 – Service Invoice ημερομηνίας 24.07.2008
Τεκμήριο 22 – Έκθεση εκτίμησης Μ.Υ.3 ημερομηνίας 18.03.2009
αποτελούμενη από 3 σελίδες περιλαμβανομένων
φωτογραφιών
Ως Μ.Ε.1 κατέθεσε ο Ενάγοντας, αναφέρθηκε στις συνθήκες αγοράς και παράδοσης του επίδικου οχήματος από τους Εναγόμενους με την καταβολή εκ μέρους του συνολικά του ποσού των Λ.Κ.13.500,00. Από την αρχή ως εξήγησε, επειδή την ημέρα της παραλαβής του οχήματος είδε νερά στο κάθισμα, ρώτησε τι συνέβαινε και του ανέφεραν ότι είναι λόγω πλυσίματος. Έκανε επίσης λόγο για «φτιάξιμο» και τότε πήρε το αυτοκίνητο και έφυγε. Σε 7 – 10 μέρες όταν ξαναέβρεξε πάλι το όχημα έβαλε νερά, και στη συνέχεια κάθε νέα περίοδο βροχής το όχημα του έβαζε νερό από την οροφή. Αυτός για να προστατευθεί σταματούσε σε βενζινάδικα κάτω από στέγαστρα μέχρι να περάσει η μπόρα. Ακόμη ανέφερε ότι ενώ πάντα έπαιρνε το όχημα για επιδιόρθωση και οι Εναγόμενοι το παραλάμβαναν με καλή διάθεση ουδέποτε αυτό διορθωνόταν, παρ΄ όλο που από την πρώτη μέρα βάζει νερό στο ίδιο σημείο και το πρόβλημα αυξανόταν. Παρουσίασε και επικαλέστηκε προς τούτο έγγραφα των Εναγομένων (Τεκμήρια 2 και 3), ως επίσης το Τεκμήριο 1 το οποίο προέρχεται από τη Renault Γαλλίας.
Στην πορεία όπως αναφέρει ο Ενάγοντας και επειδή το όχημα δεν επιδιορθωνόταν, κάποιες φορές κρατήθηκε στο γκαράζ της Λεμεσού ως επίσης στάληκε και στη Λευκωσία για έλεγχο. Ως αποτέλεσμα του προβλήματος ήταν να μη μπορεί να κυκλοφορήσει το όχημα του, αναφέρθηκε δε σε περιστατικό όπου πήγε σε γάμο στη Λευκωσία και όταν κατά την επιστροφή του έβρεχε, αναγκάστηκε να σταματήσει για μισή ώρα κάτω από αερογέφυρα για να μην πέφτουν βροχές πάνω στο όχημα και μετά να εισχωρήσουν στο εσωτερικό του.
Αναφέρθηκε ακόμη ο Ενάγοντας στο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 3(α)-(η) υποστηρίζοντας τη θέση του ότι ενώ υπήρχε το πρόβλημα στο όχημα του κατά τους ελέγχους και κράτηση του στο γκαράζ δεν διορθωνόταν, επιπλέον όμως εξέφρασε τη θέση ότι κατά την παραμονή του οχήματος του στο γκαράζ των Εναγομένων του προκάλεσαν και άλλες βλάβες. Ενόψει της όλης συμπεριφοράς των Εναγομένων δεν είχε άλλη εκλογή παρά να παραδώσει το όχημα στους Εναγόμενους και αποτάθηκε στη δικηγόρο του, οπότε ακολούθησε καταγγελία της αγοραπωλησίας. Παρόλο που ακολούθησαν κάποιες διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών, αυτός δεν αποδέχθηκε διάφορες προτάσεις που του έγιναν, και ειδικότερα την πρόταση για αλλαγή ολόκληρης της οροφής γιατί πλέον δεν εμπιστευόταν τους Εναγόμενους. Το όχημα είναι πλέον ακατάλληλο για οδήγηση αφού οι Εναγόμενοι το είχαν πεταγμένο σε κάποιο ανοικτό χώρο με ανοικτά παράθυρα, παρουσίασε για τον εν λόγω ισχυρισμό σχετικές φωτογραφίες (Τεκμήριο 6).
Μ.Ε.2 κατέθεσε ο Γρηγόρης Μορφάκης, είναι γιος του Ενάγοντα, ως ανέφερε το αυτοκίνητο το αγόρασε ο πατέρας του, προοριζόταν όμως γι΄ αυτόν, για τις σπουδές του και έτσι το οδηγούσε αυτός. Ενώ αρχικά του άρεσε πάρα πολύ επειδή ήταν caprio λόγω του προβλήματος του το έχει μισήσει. Αναφέρθηκε και αυτός σε νερά πάνω στα καθίσματα κατά την παραλαβή του οχήματος, όταν όμως ρώτησε τι συνέβαινε, του είπαν ότι ήταν επειδή ήρθε από το λιμάνι. Σε λίγες μέρες όταν ξαναέβρεξε και πάλι μπήκε νερό, ενώ τη δεύτερη φορά έβαλε νερό από αριστερά και δεξιά η καμπίνα. Τις 2 – 3 πρώτες φορές πήρε αυτός το αυτοκίνητο στο γκαράζ των Εναγομένων όμως μετά ανέλαβε ο πατέρας του επειδή αυτός έφυγε για σπουδές. Έκανε δε και αυτός μνεία για ¨εγκύκλιο¨ που ήρθε από τη Γαλλία η οποία μιλούσε ότι τα αυτοκίνητα της χρονιάς εκείνης είχαν πρόβλημα στην καμπίνα και έπρεπε να επιστραφούν για επιδιόρθωση.
Ως Μ.Ε.3 ήταν ο Νίκος Μαρκουλλής, ως έχει δηλώσει είναι εκτιμητής αυτοκινήτων για 40 χρόνια. Στις 27.02.2010 κατόπιν οδηγιών του Ενάγοντα εξέτασε έξω από την οικία του τελευταίου το επίδικο όχημα (Renault Megane Caprio). Κατά την εξέταση αυτός βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο και όταν χρησιμοποιήθηκε νερό με συνηθισμένο λάστιχο νερού χωρίς πίεση και αφού βρέχτηκε η οροφή εισήλθε νερό στην καμπίνα του οχήματος από τα δύο πλαϊνά σημεία. Για το θέμα της εξέτασης του ετοίμασε σχετική έκθεση (τεκμήριο 15), ως επίσης τράβηξε ο ίδιος φωτογραφίες (μέρος του τεκμηρίου 15) όπου φαίνονται οι σταγόνες νερού όταν αυτό εισήλθε στην καμπίνα, επρόκειτο για αρκετή ποσότητα, κυρίως στην πλευρά του οδηγού. Ως περαιτέρω διευκρίνισε το νερό φαινόταν να στάζει από τα ελαστικά της οροφής (δεν υπάρχει πλαίσιο στο συγκεκριμένο σημείο) τα οποία λειτουργούν ως στοιχεία στεγανοποίησης και δεν εισερχόταν απ’ όλα τα σημεία επαφής της οροφής αλλά μόνο σε ένα σημείο στα αριστερά και ένα στα δεξιά. Όπως εξήγησε αυτός δεν έλεγξε τα ελαστικά στα σημεία που υπήρχε διαρροή απλά διαπίστωσε το πρόβλημα και όχι την αιτία. Ήταν η γνώμη του πως αν το πρόβλημα είναι από τα λάστιχα της οροφής τότε με την αλλαγή τους το πρόβλημα λύνεται, υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες που διέπουν την στεγανοποίηση της οροφής, όπως ο μηχανισμός που την ανοιγοκλείνει αλλά και η αντλία ενεργοποίησης της οροφής. Είναι ενδεχόμενο κατά το μάρτυρα να υπάρχει κατασκευαστικό λάθος στην οροφή και να μην εξασφαλίζεται πλήρης στεγανοποίηση της καμπίνας κατά το κλείσιμο της οροφής, δεν απέκλεισε ως αιτία το κατασκευαστικό λάθος στο αμάξωμα του αυτοκινήτου. Τα ελαστικά δε τα οποία είναι δυνατό να φθαρθούν με το χρόνο, έχουν τουλάχιστο 10 χρόνια ζωής.
Ως Μ.Ε.4 κατέθεσε ο Σωτήρης Γιώρκας, διατηρεί γραφείο πώλησης αυτοκινήτων, στις 25.02.2010 τον είχε επισκεφθεί ο Ενάγοντας ρωτώντας τον για την αξία του επίδικου οχήματος. Έτυχε εκείνη την ημέρα και έβρεχε οπότε αντιλήφθηκε ότι έμπαινε νερό στην καμπίνα από τις δύο πλευρές της οροφής εκεί που είναι η θέση του οδηγού και συνοδηγού. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του για να γίνει πλήρης διόρθωση απαιτείται η αλλαγή όλου του μηχανισμού της οροφής και των ελαστικών και το κόστος είναι €5.000,00. Στη βάση του προβλήματος του οχήματος που είδε έκανε προσφορά (τεκμήριο 16) στον Ενάγοντα για αγορά του οχήματος για το ποσό των € 2.000,00 λαμβάνοντας υπόψη το κόστος επιδιόρθωσης της οροφής και την αξία του οχήματος (€7.500,00) τότε. Εξήγησε ωστόσο ότι δεν έλεγξε τα κορδόνια των ελαστικών της οροφής, ήταν όμως η γνώμη του ότι το πρόβλημα δεν οφειλόταν στα ελαστικά αλλά σ’ ολόκληρο το μηχανισμό, παρ’ όλο που αποδέκτηκε ότι είναι ένα ενδεχόμενο αυτό που είπε, και στη βάση του ότι είχε υπόψη του άλλα αυτοκίνητα ιδίου μοντέλου και ιδίας μάρκας με ίδιο πρόβλημα.
Μ.Υ.1 κατέθεσε ο Πέτρος Κοντοβούρκης, πρόκειται για το άτομο που ήταν υπεύθυνος του γκαράζ των Εναγομένων στη Λεμεσό, τοποθετήθηκε επί των Τεκμηρίων 1, 2, 3, 5, 14, 17, 18, 19, 20 και 21, εξήγησε το περιεχόμενο αλλά και τον τρόπο έκδοσης τους, ως επίσης τον τρόπο εισαγωγής και ελέγχου του οχήματος του Ενάγοντα όταν αυτό παρουσιαζόταν στο γκαράζ των Εναγομένων στη Λεμεσό είτε για συντήρηση είτε για παράπονα και έλεγχο είτε για επιδιόρθωση.
Ήταν η θέση του ότι παρ’ όλο ο Ενάγοντας άφησε αρκετές φορές το όχημα του στο γκαράζ της Λεμεσού, με παράπονο για εισροή νερού στην καμπίνα μέσω της οροφής, απ΄ όλες τις εξετάσεις που έγιναν μόνο μία φορά εντοπίστηκε νερό η οποία όμως δεν αφορούσε την οροφή, καθ΄ ότι οφειλόταν σε συσσώρευση ξηρών φύλλων από δέντρα και δεν υπήρχε σημείο διαφυγής των νερών της βροχής οπότε έγινε καθαρισμός και επιδιόρθωση. Τις υπόλοιπες φορές πέραν από επιδιορθώσεις ή και τη συντήρηση του οχήματος (service) δεν εντοπίστηκε εισροή νερού παρά τους ελέγχους που γίνονταν. Επειδή υπήρξε όμως εμμονή του Ενάγοντα στο παράπονο για εισροή νερού στην καμπίνα το επίδικο όχημα στάληκε και στη Λευκωσία δύο φορές όπου έγιναν έλεγχοι χωρίς όμως να ανταποκρίνεται στην αλήθεια το παράπονο του Ενάγοντα.
Εξήγησε περαιτέρω ότι τα Τεκμήρια 1 και 3(α) που αφορούν σε ανάκληση του επίδικου οχήματος όπως και όλων όσων είναι ιδίου μοντέλου δεν σχετίζονται με το παράπονο του Ενάγοντα, διότι επρόκειτο για οδηγία της Renault Γαλλίας για αντικατάσταση ενός κλιπ που βρίσκεται αριστερά και δεξιά του ανεμοθώρακα, ουδεμία δε σχέση έχουν με εισροή νερού από την οροφή, είτε από οπουδήποτε αλλού είτε με πρόβλημα της οροφής.
Όσον αφορά το Τεκμήριο 3(ε) ανέφερε ότι τα χειρόγραφα γράμματα που υπάρχουν σ΄ αυτό είναι δικά του, ο λόγος που τα έγραψε ήταν όταν ο Ενάγοντας πήγε στο γκαράζ, στη Λεμεσό, ήταν δε και λίγο εκτός ελέγχου και προσπαθούσε να δείξει σ΄ αυτόν από πού ήταν η διαρροή οπότε ο μάρτυρας για να κατευνάσει τα πνεύματα έγραψε στο τεκμήριο ότι θα έκανε εκτίμηση της κατάστασης, κατόπιν βέβαια απαίτησης του Ενάγοντα. Στη συνέχεια έβαλε πάλι το αυτοκίνητο στο γκαράζ χωρίς όμως να διαπιστώσει εισροή νερού στην καμπίνα.
Την τελευταία φορά που το αυτοκίνητο στάληκε στη Λευκωσία για έλεγχο ειδοποιήθηκε ο Ενάγοντας από αυτόν (Μ.Υ.1) για να παραλάβει το όχημα του, όμως δεν το παρελάμβανε και τον παρέπεμψε στη δικηγόρο του. Από δε τις 29.01.2009 οπότε ο Ενάγοντας αρνήθηκε να παραλάβει το όχημα του αυτό βρισκόταν σε χώρο του συνεργείου των Εναγόμενων στη Λεμεσό.
Μ.Υ.2 κατέθεσε ο Τάκης Χαραλάμπους, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, από τον Μάιο του 2010 εργάζεται ως τεχνικός διευθυντής σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της OPEL στην Κύπρο. Προηγουμένως όμως από το 1992 μέχρι τον Απρίλιο του 2010 εργαζόταν στους Εναγόμενους, από το 1994 ήταν αρχιμηχανικός, υπεύθυνος του γκαράζ στη Λευκωσία αλλά και υπεύθυνος παγκύπρια. Το επίδικο όχημα πήγε για πρώτη φορά στη Λευκωσία από τη Λεμεσό κατόπιν συνεννόησης του με τον Π. Κοντοβούρκη (Μ.Υ.1) στις 05.02.2007, λόγω παραπόνου του ιδιοκτήτη για εισροή σταγόνων νερού από την οροφή. Έγινε έλεγχος, αρχικά οπτικά στα ευαίσθητα σημεία και στη συνέχεια σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή ελέχθηκαν ουσιαστικά όλα τα σημεία που θα μπορούσαν να προκαλέσουν εισροή νερού στην καμπίνα. Μετά τον έλεγχο το όχημα τέθηκε σε συνθήκες τεχνητής βροχής και δεν διαπιστώθηκε είσοδος νερού στην καμπίνα, οπότε, στις 12.02.2007 επιστράφηκε στη Λεμεσό και στον ιδιοκτήτη.
Το επίδικο όχημα ξαναελέχθηκε στη Λευκωσία τον Ιανουάριο του 2009 όταν πάλι μεταφέρθηκε στη βάση παραπόνου του ιδιοκτήτη για εξακολούθηση του προβλήματος εισροής νερού από την οροφή. Επίσης και αυτή τη φορά ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία ελέγχου και επιπρόσθετα αντικαταστάθηκαν τα λάστιχα στεγανοποίησης μήπως και υπήρχε κάποια φθορά σ΄ αυτά λόγω του χρόνου που παρήλθε. Αφού έγιναν όλες οι ρυθμίσεις και έλεγχοι πάλι δεν διαπιστώθηκε εισροή νερού και ειδοποιήθηκε ο ιδιοκτήτης για να το παραλάβει από τη Λεμεσό, ωστόσο αυτός αρνήθηκε λέγοντας σ΄ αυτόν ότι θα κινείτο με νομικά μέτρα εναντίον των Εναγομένων. Εν΄ όψει αυτής της εξέλιξης κρίθηκε ορθό από τους Εναγόμενους να ζητήσουν όπως εξετάσει το αυτοκίνητο ανεξάρτητος εκτιμητής, όπως και έγινε. Ο ανεξάρτητος εκτιμητής Κωνσταντίνος Τελεβάντος, ζήτησε τα εγχειρίδια του οχήματος και αφού έλεγξε το όχημα, διαπίστωσε και αυτός ότι δεν εισερχόταν νερό στην καμπίνα του οχήματος. Σύμφωνα με το Μ.Υ.2 η αλλαγή των λαστίχων της οροφής κοστίζει περί τα €400,00-€500,00 ενώ η αντικατάσταση ολόκληρου του συστήματος της οροφής κοστίζει περί τις €4.000,00-€4.500,00 πλέον €250,00-€500,00 εργατικά. Τέλος ανέφερε ότι όλα τα οχήματα τύπου capriolet έχουν προβλήματα με τα ευαίσθητα τους σημεία που είναι τα λάστιχα ως σημεία επαφής της οροφής αφού δεν υπάρχει πλαίσιο και οι υδροροές είναι μαζί.
Μ.Υ.3 κατέθεσε ο Κωνσταντίνος Τελεβάντος, ως ανέφερε τελείωσε μηχανολόγος αυτοκινήτων στο Λονδίνο και έχει ειδικότητα στις εκτιμήσεις οχημάτων. Από το 1990 διατηρεί γραφείο εκτιμητή και είναι μέλος του Επαγγελματικού και Τεχνικού Επιμελητηρίου (ΕΤΕΚ) είναι δε Πρόεδρος του Συνδέσμου Εκτιμητών. Εξέτασε το επίδικο όχημα στις 16.03.2009 ενώ αυτό βρισκόταν στο γκαράζ της Renault στην Έγκωμη, Λευκωσίας, κατόπιν οδηγιών του Τάκη Χαραλάμπους, υπεύθυνου στο γκαράζ της Renault. Από τον έλεγχο δεν διαπίστωσε εισροή νερού στην καμπίνα, στο όχημα φαινόταν ότι ήταν αλλαγμένα τα ελαστικά της οροφής και το διαπίστωσε και ο ίδιος. Ετοίμασε σχετική έκθεση με φωτογραφίες (Τεκμήριο 22).
Ένα χρόνο μετά στις 03.03.2010 κλήθηκε ξανά να επιθεωρήσει το όχημα, έκανε ακριβώς τον ίδιο έλεγχο και διαδικασία όπως και την πρώτη φορά. Επίσης και αυτή τη φορά το όχημα δεν έβαζε νερό στην καμπίνα του. Γενικά όμως αποδέκτηκε ότι τα αυτοκίνητα του τύπου του επίδικου σε μεγάλες ταχύτητες είναι δυνατό να παρουσιάσουν εισροή νερού και αέρα, είναι όμως κάτι που οι ιδιοκτήτες το γνωρίζουν, αιτία είναι δε η φθορά των λαστίχων της οροφής λόγω των καιρικών συνθηκών ή αν δεν γίνεται σωστή χρήση κατά το κλείσιμο των παραθύρων. Άλλη αιτία επίσης είναι όταν δεν κλείνει σωστά η οροφή επειδή υπάρχουν ξηρά φύλλα ή όταν χρειάζεται συντήρηση η οροφή. Σε περίπτωση δυνατής βροχής και καταιγίδας είναι πολύ πιθανό να εισρεύσει νερό γι’ αυτό και ο κατασκευαστής έχει συγκεκριμένο τρόπο κατά τον έλεγχο και όχι με νερό υπό πίεση. Το κόστος αλλαγής των λαστίχων της οροφής είναι περί τα €500,00 ενώ το κόστος αλλαγής της οροφής και όλου του συστήματος λειτουργίας της είναι περί τις €4.500,00-€5.000,00. Η αξία του οχήματος το Μάρτιο του 2009 ήταν €8.500,00 ενώ σήμερα δεν είναι πέραν των €7.000,00-€7.500,00.
Μ.Υ.4 κατέθεσε ο Άριστος Αρέστη, εργάζεται ως πωλητής στους Εναγόμενους στο κατάστημα τους στην οδό Λεοντίου 152 στη Λευκωσία. Γνωρίζει τον Ενάγοντα μετά την παραγγελία που έδωσε για την αγορά του επίδικου οχήματος, η παράδοση του οποίου έγινε από τον ίδιο. Το όχημα ήταν ολοκαίνουργιο και παραδόθηκε στις 02.06.2005 ενώ η άδεια κυκλοφορίας παραδόθηκε στις 06.06.2005, δεν τέθηκε οποιοδήποτε παράπονο κατά τις δύο πιο πάνω ημερομηνίες και ούτε ο ίδιος αντιλήφθηκε νερά μέσα στο αυτοκίνητο κατά την παράδοση.
Κατά το στάδιο των αγορεύσεων ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εναγομένων κάλεσε το Δικαστήριο να αποδεχθεί τη μαρτυρία των μαρτύρων υπεράσπισης οι οποίοι όλοι συμφωνούν ότι το επίδικο όχημα δεν έβαζε νερό από την οροφή κατά τους σχετικούς ελέγχους, ως εκ τούτου δεν δικαιολογείται οποιαδήποτε αποζημίωση στον Ενάγοντα αφού ο τερματισμός της συμφωνίας δεν ήταν νόμιμος. Διαζευκτικά εισηγείται πως αν το Δικαστήριο αποδεχθεί τη θέση ότι υπήρχε εισροή νερού στο επίδικο όχημα τότε πρόκειται για παράβαση εγγυητικής διαβεβαίωσης η οποία σύμφωνα με αγγλική νομολογία παρέχει δικαίωμα αποζημίωσης και σε καμία περίπτωση στοιχείο για ακύρωση εξ΄ υπαρχής της συμφωνίας, άρα ούτε και επιστροφή του τιμήματος όπως απαιτεί ο Ενάγοντας. Στην περίπτωση δε που ο Ενάγοντας δικαιούται αποζημίωση αυτή δεν πρέπει να είναι πέρα των €5.000,00 τα οποία απαιτούνται για εξ΄ ολοκλήρου αλλαγή της οροφής. Όσον αφορά στην ανταπαίτηση αυτή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου καθ΄ ότι ο Ενάγοντας έχει παραδώσει μετά την καταχώρηση της το όχημα των Εναγομένων το οποίο του παραχώρησαν μέχρι να ελεχθεί από αυτούς το επίδικο όχημα.
Από την άλλη πλευρά η ευπαίδευτη συνήγορος του Ενάγοντα εισηγείται πως ο Ενάγοντας απέδειξε όλες τις βάσεις αγωγής, ήτοι την ύπαρξη ψευδών παραστάσεων εκ μέρους των Εναγομένων διά των ψευδών διαβεβαιώσεων τους ότι το όχημα δεν θα έβαζε νερό. Επίσης υπήρξε παράβαση όρου της συμφωνίας, τέτοιας σημασίας ο οποίος καθιστά την επίδικη συμφωνία εξ΄ υπαρχής άκυρη, ως εκ τούτου η αποκατάσταση του Ενάγοντα θα επέλθει μόνο με την επιστροφή του τιμήματος που κατέβαλε στους Εναγόμενους οι οποίοι θα πρέπει να κρατήσουν το όχημα μετά την καταγγελία της σύμβασης και απόρριψης του από τον Ενάγοντα. Διαζευκτικά ως προς το θέμα των θεραπειών η πλευρά του Ενάγοντα εισηγείται ότι θα πρέπει τουλάχιστον να επιδικάζει ποσό €6.000,00 για αποκατάσταση της ελαττωματικής οροφής. Ως προς την ανταπαίτηση αυτή θα πρέπει να απορριφθεί με έξοδα εναντίον των Εναγομένων.
Αξιολόγηση μαρτυρίας:
Κατά την ακροαματική διαδικασία το Δικαστήριο είχε την ευχέρεια να παρακολουθήσει με κάθε δυνατή προσοχή όλους τους μάρτυρες οι οποίοι κατέθεσαν ενώπιον του. Με κριτήρια την όλη συμπεριφορά και στάση τους στο εδώλιο του μάρτυρα κατά τη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης, καθώς επίσης το περιεχόμενο της μαρτυρίας τους, σε συνυφασμό με το περιεχόμενο των τεκμηρίων της υπόθεσης το Δικαστήριο έχει προβεί στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας τους. Πιο συγκεκριμένα:
Τόσο ο Ενάγοντας όσο και ο γιος του Μ.Ε.2 παρόλο που μέσα από τη μαρτυρία τους υπήρξαν αναφορές υπερβολής ή στοιχεία που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά (π.χ. η άποψη τους για σημασία του Τεκμηρίου 1), ταυτόχρονα παραμένει σαφές ότι ήταν σταθεροί στα ουσιώδη γεγονότα των επίδικων θεμάτων και στη θέση ότι από την πρώτη στιγμή της παραλαβής του επίδικου οχήματος ηγέρθησαν υποψίες για εισροή νερού αλλά και στη συνέχεια ότι κατόπιν βροχής το επίδικο όχημα έβαζε νερό από την οροφή, εξ΄ ου και οι αρκετές εισαγωγές του οχήματος για έλεγχο με το σχετικό παράπονο προς τους Εναγόμενους, στοιχείο το οποίο αποδεικνύεται από τα Τεκμήρια 2 και 3. Ουδέποτε αμφισβητήθηκε κατά τη δίκη ότι ο Ενάγοντας επισκεπτόταν το συνεργείο των Εναγομένων στη Λεμεσό με το συγκεκριμένο παράπονο διαρροής νερού από την οροφή του επίδικου οχήματος.
Επισημαίνεται ακόμη πώς μέσα από την ακροαματική διαδικασία ήταν καίριο και αποφασιστικής σημασίας το ερώτημα κατά πόσο τελικά έβαζε νερό το επίδικο όχημα ως ισχυρίζεται ο Ενάγοντας ή δεν έβαζε, όπως ισχυρίζονται οι Εναγόμενοι και οι μάρτυρες τους, κυρίως οι Μ.Υ.1 και 2 οι οποίοι προέβαιναν και στους σχετικούς ελέγχους. Επομένως κρίνεται ορθό όπως, η αξιοπιστία όλων αυτών των προσώπων δηλαδή Μ.Ε.1, Μ.Ε.2 από τη μια και των Μ.Υ.1, Μ.Υ.2 από την άλλη, να αξιολογηθεί κάτω από τον ίδιο φακό και τη λογική των θέσεων τους.
Ερχόμενο έτσι το Δικαστήριο στη μαρτυρία των Μ.Υ.1 και Μ.Υ.2 κρίνεται ότι από όλα τα στοιχεία που βρίσκονται ενώπιον του, είναι δικαιολογημένο να δεχθεί τη μαρτυρία των Μ.Ε.1 και 2 και δη ότι το επίδικο όχημα έβαζε νερό από την οροφή και να απορρίψει τη μαρτυρία των Μ.Υ.1 και 2 ως προς αυτό το σημείο. Ειδικότερα παρατηρείται ότι κατά τη μαρτυρία τους οι Μ.Ε.1 και 2 ήσαν αυθόρμητοι έστω με κάποιες υπερβολές, παρέμεναν όμως θετικοί στη μαρτυρία τους λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι η εντύπωση που άφησαν στο Δικαστήριο, κυρίως ο Ενάγοντας, είναι πως δεν ήταν πρόσωπο με ψηλό μορφωτικό επίπεδο, συνεπώς οι σχετικά έντονες αναφορές του ή λανθασμένες εκτιμήσεις του ή άποψη του για το Tεκμήριο 1 δεν θα πρέπει να επηρεάσουν την αξιοπιστία του ως προς τα γεγονότα. Από την άλλη οι Μ.Υ.1 και 2 δεν έπεισαν το Δικαστήριο για τη θέση τους, πρόκειται για άτομα μορφωμένα, απόφοιτους πανεπιστημίου και, υπεύθυνοι συνεργείου, στη Λεμεσό ο Μ.Υ.1 και υπεύθυνος παγκύπρια ο Μ.Υ.2, ήταν αναμενόμενο υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης πως, εάν το όχημα του Ενάγοντα δεν παρουσίαζε πρόβλημα όπως ισχυρίζονται να τον φωνάξουν σε κάποιο από τους ελέγχους, τουλάχιστον αν όχι από τον πρώτο έλεγχο, στους μετέπειτα, να είναι παρών και να διαπιστώσει και ο ίδιος ότι πράγματι δεν εισερχόταν νερό στο όχημα του και να τον θέσουν επί των θέσεων του και του παραπόνου του. Οι φορές που παρουσιάστηκε ο Ενάγοντας με το ίδιο παράπονο ήσαν πάρα πολλές για να επιμένει και αυτοί να μην βρίσκουν έρεισμα στο παράπονο του τόσο στη Λεμεσό αλλά και στη Λευκωσία όπου το όχημα πήγε δύο φορές. Η μαρτυρία τους περιστρεφόμενη γύρω από το ότι πάντοτε γίνονταν οι νενομισμένοι έλεγχοι της οροφής και ότι πάντοτε δεν διαπιστωνόταν διαρροή νερού προβάλλει υπό τις περιστάσεις αφενός μη πειστική αλλά και ενάντια πλέον στην κοινή λογική.
Ως ενισχυτικό στοιχείο της πιο πάνω τοποθέτησης του Δικαστηρίου λειτουργεί και το γεγονός ότι παρά τη θέση τους ότι το όχημα κατά τους ελέγχους δεν έβαζε νερό, προχώρησαν και αντικατέστησαν τα ελαστικά της οροφής κατά τη δεύτερη φορά (2009) όπου είχε ήδη εγερθεί η αγωγή κάτι που δεν συνάδει με την κοινή λογική, αφού δεν υπήρχε λόγος για κάτι τέτοιο εφόσον κατά τη θέση τους δεν εισερχόταν νερό ούτε από οποιοδήποτε άλλο μέρος αλλά ούτε και από τα ελαστικά της οροφής.
Σημειώνεται ωστόσο ότι παρά την απόρριψη της θέσης των Μ.Υ.1 και Μ.Υ.2 για την εισροή νερού στην καμπίνα του επίδικου οχήματος, η υπόλοιπη μαρτυρία τους η οποία δεν αμφισβητήθηκε και η οποία παρέμεινε αναντίλεκτη γίνεται αποδεκτή.
Ως Μ.Ε.3 κατέθεσε ο Νίκος Μαρκουλλής, άφησε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο ως μάρτυρας, εξήγησε τις ενέργειες στις οποίες προέβηκε οι οποίες βέβαια όπως διαφάνηκε στη δίκη δεν περιλάμβαναν οποιοδήποτε τεχνικό έλεγχο, ωστόσο, η γνώμη του για τις πιθανές αιτίες της εισροής νερού στην καμπίνα φαίνεται να ήσαν αποδεκτές από την υπεράσπιση, άλλωστε είναι ίδιες με τις αιτίες που ανέφερε και ο Μ.Υ.3. Περαιτέρω για το θέμα της διαρροής νερού στην καμπίνα παρουσίασε σχετικές φωτογραφίες τις οποίες τράβηξε ο ίδιος και κατά την αντεξέταση του ουσιαστικά δεν αμφισβητήθηκε στο ότι εισερχόταν νερό στην καμπίνα, παρά μόνο γινόταν προσπάθεια να διευκρινιστεί αν είναι από τα λάστιχα της οροφής που εισερχόταν. Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε αντίφαση στη μαρτυρία του, η οποία ήταν θετική αλλά ούτε και οποιοδήποτε άλλο κλονιστικό στοιχείο, ως εκ τούτου το Δικαστήριο τον κρίνει αξιόπιστο και αποδέχεται τη μαρτυρία του.
Μ.Ε.4 κατέθεσε ο Σωτήρης Γιώρκας, η ουσία της μαρτυρίας του επικεντρώνεται στο ότι το επίδικο αυτοκίνητο είχε ελαττωματική οροφή και μόνο αν αυτή αλλαχθεί ολόκληρη μαζί με το μηχανισμό της είναι δυνατό να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Κατ΄ αρχήν παρατηρείται ότι ο μάρτυρας αυτός είναι πωλητής αυτοκινήτων και δεν είναι ειδικός για τέτοια τεχνικά θέματα συνεπώς δεν υπάρχουν τα εχέγγυα, ελλείψει και εμπειρίας επί του επιδίκου θέματος στο οποίο αναφέρθηκε, για να γίνει αποδεκτή η θέση του. Επίσης κατά την αντεξέταση διαφοροποιήθηκε κάπως από τη θέση του και ομιλούσε πλέον στη βάση της πιθανότητας να είναι το πρόβλημα στην οροφή. Αρνητική εντύπωση επίσης έχει αφήσει στο Δικαστήριο όταν επέμενε ότι το πρόβλημα δεν είναι στα ελαστικά της οροφής αλλά σε ολόκληρο το σύστημα – μηχανισμό της οροφής ωστόσο όπως διαφάνηκε δεν έλεγξε καθ΄ όλου τα ελαστικά της οροφής. Ως αρνητικό επίσης στοιχείο στην αποδοχή της μαρτυρίας του λειτουργεί και το γεγονός ότι στο Τεκμήριο 16 το οποίο αυτός ετοίμασε αναφέρει ότι προέβηκε σε τεχνικό έλεγχο του οχήματος, ωστόσο κατά την αντεξέταση του διαφάνηκε ότι δεν έλεγξε παρά μόνο οπτικά το όχημα και τούτο επειδή ¨τυχαία¨ έτυχε να βρέχει όταν πήρε το όχημα ο Ενάγοντας, οπότε είδε ότι εισερχόταν νερό στην καμπίνα από την οροφή.
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία το Δικαστήριο κρίνει ότι θα ήταν ακροσφαλές να αποδεχθεί τη μαρτυρία του και την απορρίπτει.
Μ.Υ.3 κατέθεσε ο Κωνσταντίνος Τελεβάντος, πρόκειται για το πρόσωπο το οποίο κλήθηκε από τους Εναγόμενους, μετά που η υπόθεση άχθηκε στο Δικαστήριο, προκειμένου ως ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας να εξετάσει το επίδικο όχημα. Το εξέτασε δύο φορές, έκανε λεπτομερή αναφορά στη διαδικασία ελέγχου που ακολούθησε και αφού προηγουμένως μελέτησε το εγχειρίδιο του κατασκευαστή και τις σχετικές οδηγίες ελέγχου της οροφής. Η μαρτυρία του διαφάνηκε να έχει συνοχή και πειστικότητα. Σύμφωνα με την εμπειρία του αποδέκτηκε ότι σε περιπτώσεις καταιγίδας είναι πιθανό να εισρεύσει νερό γι΄ αυτό και ο κατασκευαστής υποδεικνύει συγκεκριμένο τρόπο χρήσης νερού και χωρίς πίεση κατά τον έλεγχο της οροφής. Εδώ σημειώνεται πως αυτή είναι και η εξήγηση στο ότι δεν αντιλαμβανόταν να εισέρχεται νερό στην καμπίνα κατά το δικό του έλεγχο. Ταυτόχρονα όμως αποδέκτηκε ότι ήταν δυνατό και αναμενόμενο να εισέρχεται νερό στη καμπίνα του επίδικου οχήματος εξαιτίας καταιγίδας και μεγάλης ταχύτητας. Ουσιαστικά και σε γενικές γραμμές οι πιθανές αιτίες εισροής νερού στο επίδικο όχημα ήταν ίδιες με αυτές που ανέφερε και ο Μ.Ε.3. Εν όψει των πιο πάνω η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή.
Μ.Υ.4 ήταν ο Άριστος Αρέστη ως πωλητής του επίδικου οχήματος εκ μέρους των Εναγομένων και παρών κατά την παράδοση, ήταν εμφανής η προσπάθεια του να αποδείξει ότι δόθηκαν οδηγίες στον Ενάγοντα για τη συντήρηση των ελαστικών της οροφής με απώτερο στόχο να επιρριφθεί ευθύνη στον Ενάγοντα, ωστόσο σύμφωνα με τους Μ.Υ.1 και Μ.Υ.2 δεν διαπιστώθηκε οποτεδήποτε ότι τα ελαστικά της οροφής φθάρηκαν. Επιπλέον όμως τέτοια μαρτυρία ή ισχυρισμός είναι εκτός δικογράφου των Εναγομένων και ως εκ τούτου δεν λαμβάνεται υπόψη. Δεν ικανοποίησε επίσης το Δικαστήριο ότι ήταν τέτοιος μάρτυρας που θα αποδεχόταν στοιχεία επιβαρυντικά για τους Εναγόμενους στους οποίους ακόμη εργάζεται. Συνακόλουθα των πιο πάνω η μαρτυρία του δεν γίνεται αποδεκτή.
Ευρήματα Δικαστηρίου
Με βάση την πιο πάνω αξιολόγηση καθώς και το περιεχόμενο των Τεκμηρίων των οποίων δεν έχει ανατραπεί ή κλονιστεί το περιεχόμενο, τα ουσιώδη πραγματικά γεγονότα επί των επίδικων θεμάτων που διέπουν την παρούσα υπόθεση και τα οποία αποτελούν ευρήματα του Δικαστηρίου έχουν ως ακολούθως:
Οι Εναγόμενοι είναι εταιρεία η οποία εμπορεύεται την πώληση των αυτοκινήτων μάρκας Renault, διατηρούν συνεργεία τόσο στη Λεμεσό όσο και στη Λευκωσία (προφανώς και σε άλλες πόλεις) ως επίσης καταστήματα – χώρους διαφήμισης (showrooms) ένα από τα οποία βρίσκεται στην οδό Λεοντίου 152 στη Λευκωσία. Στις 23.05.2005 επισκέφτηκε το εν λόγω κατάστημα ο Ενάγοντας μαζί και το γιο του (Μ.Ε.2) και κατόπιν δικής του επιλογής ο Ενάγοντας παράγγειλε για αγορά ένα όχημα Renault Meganne Cabriolet. Στη βάση της συμφωνίας αγοραπωλησίας που συνάφθηκε, ως είναι κοινώς αποδεκτό, παραδόθηκε στον Ενάγοντα στις 02.06.2005 ένα όχημα του πιο πάνω τύπου και μοντέλου το οποίο με την εγγραφή του φέρει αριθμούς εγγραφής KLE068 (στο εξής το επίδικο όχημα) ο δε Ενάγοντας έγινε ιδιοκτήτης αυτού και εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με την αποδεκτή μαρτυρία του Ενάγοντα και Μ.Ε.2 το όχημα μετά από την παραλαβή του με τις πρώτες βροχές ή πλύσιμο σε πλυντήριο αυτοκινήτων έβαζε νερό από την οροφή, αρχικά λίγο, και στην πορεία αυξανόταν το πρόβλημα. Τα δύο σημεία που έβαζε νερό ήταν αρχικά δεξιά και αργότερα αριστερά και δεξιά άνωθεν του καθίσματος του οδηγού και συνοδηγού.
Ο Ενάγοντας αποτάθηκε για το πιο πάνω πρόβλημα στους Εναγόμενους για πρώτη φορά στις 22.11.2005 αλλά και αργότερα (βλέπε Τεκμήρια 2 και 3) κατά διάφορες ημερομηνίες για έλεγχο στο συνεργείο τους στη Λεμεσό, όπου ζει και διαμένει, ωστόσο από πλευράς Εναγομένων δεν αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα αλλά ούτε και το έλυσαν. Ως αποτέλεσμα ο Ενάγοντας στις 17.05.2007 τερμάτισε, μέσω επιστολής της δικηγόρου του, τη συμφωνία αγοραπωλησίας καλώντας τους Εναγόμενους να παραλάβουν το όχημα από την οικία του και να του επιστρέψουν τα χρήματα που κατέβαλε για την αξία του. Το επίδικο όχημα δεν παραλήφθηκε από τους Εναγόμενους, ο δε Ενάγοντας συνέχιζε να κατέχει και χρησιμοποιεί αυτό μέχρι τις 29.01.2009 οπότε επρόκειτο να του παραδοθεί από τους Εναγόμενους, αφού είχε προηγηθεί έλεγχος από αυτούς στη βάση παραπόνου του για το ίδιο πρόβλημα, δηλαδή της εισροής νερού στην καμπίνα του οχήματος από την οροφή. Αποτελεί επίσης εύρημα ότι μεταξύ της 17.05.2007 (ημερομηνία καταγγελίας της συμφωνίας) και της 29.01.2009 είχαν μεσολαβήσει ακόμη δύο παράπονα του Ενάγοντα για το ίδιο πρόβλημα καθώς και ανάλογοι έλεγχοι από τους Εναγόμενους. [Βλέπε Τεκμήρια 3(στ) και 3(ζ)].
Το επίδικο όχημα όπως διαφάνηκε κατά τη δίκη τέθηκε αρκετές φορές στο συνεργείο των Εναγομένων στη βάση παραπόνου για εισροή νερού από την οροφή, σχετικά είναι τα Τεκμήρια 2, 3 επιπλέον βέβαια και κάποιες άλλες φορές που δεν σχετίζονται με το παράπονο του Ενάγοντα αλλά αφορούν είτε επιδιόρθωση από άλλες αιτίες ή και συνήθη και τακτική συντήρηση. (Βλέπε Τεκμήρια 17(α), (β), 18, 19, 20, 21).
Για σκοπούς ελέγχου το επίδικο όχημα μεταφέρθηκε δύο φορές (2007 και 2009) από το συνεργείο της Λεμεσού, στο συνεργείο των Εναγομένων στη Λευκωσία, ωστόσο πάλι μετά από την παράδοση του στον Ενάγοντα το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει παρ΄ όλο που τη δεύτερη φορά οι Εναγόμενοι είχαν προβεί και σε αντικατάσταση των ελαστικών της οροφής.
Ο Ενάγοντας αναζήτησε γνώμη ειδικού για το πρόβλημα του εκκρεμούσης της παρούσας αγωγής, από ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα τον Νίκο Μαρκουλλή ο οποίος εξέτασε το όχημα στις 27.02.2010 έξω από την κατοικία του Ενάγοντα, κατόπιν παραλαβής του οχήματος για τον σκοπό αυτό. Κατά τον εν λόγω έλεγχο όταν χρησιμοποιήθηκε λάστιχο με νερό πάνω από την καμπίνα του επίδικου οχήματος διαπιστώθηκε από τον Μ.Ε.3 Νίκο Μαρκουλλή, ο οποίος βρισκόταν εντός του οχήματος, ότι εισερχόταν νερό στην καμπίνα από την οροφή από δύο σημεία, αριστερά και δεξιά άνωθεν του καθίσματος του οδηγού και συνοδηγού. Είναι η γνώμη του μάρτυρα (Μ.Ε.3) και εύρημα του Δικαστηρίου ότι κύριες αιτίες για τέτοια προβλήματα σε οχήματα του τύπου του επίδικου είναι, είτε η φθορά των ελαστικών της οροφής ή όταν αυτά είναι ελαττωματικά είτε είναι ελαττωματική η οροφή και ολόκληρος ο μηχανισμός της και έτσι δεν αποδίδει πλήρη στεγανότητα. Σημειώνεται στο στάδιο αυτό πως την ίδια γνώμη για τις αιτίες τέτοιων προβλημάτων σε οχήματα όπως το επίδικο (cabriolet) έχει και ο Μ.Υ.3 ο οποίος εξέτασε επίσης το επίδικο όχημα.
Αποτελεί επίσης εύρημα (ως διαφάνηκε συμφωνούν και οι δύο πλευρές) ότι η αντικατάσταση των ελαστικών της οροφής όταν αυτό απαιτείται κοστίζει €500,00, ενώ για αντικατάσταση ολόκληρης της οροφής το ποσό των €5.000,00 πλέον €500,00 τα εργατικά.
Νομική πτυχή
Η παρούσα υπόθεση είναι πολιτική, η απόσειση του βάρους απόδειξης θα κριθεί με βάση το ισοζύγιο των πιθανοτήτων. Επιπλέον, το βάρος απόδειξης βρίσκεται στον Ενάγοντα, να αποδείξει τους ισχυρισμούς του οι οποίοι περιλαμβάνονται στην έκθεση απαίτησης. Η απόσειση του βάρους απόδειξης θα αποτιμηθεί υπό το φως της παραδεκτής μαρτυρίας και όχι του παραδεκτού της μαρτυρίας, υπό το πρίσμα πάντοτε του ισοζυγίου των πιθανοτήτων. Σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου διευκρινίζεται και τονίζεται πως η απόσειση του βάρους απόδειξης συναρτάται αποκλειστικά με τη μαρτυρία η οποία κρίνεται αξιόπιστη.
Έχοντας κατά νου τη μορφή που έχει η απαίτηση του Ενάγοντα αλλά και τους ισχυρισμούς της Υπεράσπισης, τόσο μέσα από τα δικόγραφα αλλά και μέσα από τη μαρτυρία καθώς και τις εισηγήσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων κατά το στάδιο των αγορεύσεων, κρίνεται ορθό όπως γίνουν κάποιες χρήσιμες αναφορές από τις νομικές αρχές που διέπουν την παρούσα διαφορά όπως αυτές προβάλλουν μέσα από τους σχετικούς Νόμους και τη νομολογία.
Αρχίζοντας από τις θέσεις του Ενάγοντα περί δόλου, απάτης και ψευδών παραστάσεων υπενθυμίζεται ότι τέτοια βάση αγωγής δεν εγείρεται στο κλητήριο ένταλμα και γενική οπισθογράφηση, συνεπώς δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη. Ωστόσο έστω και αν ήθελε κριθεί διαφορετικά η απόφαση αυτή του Δικαστηρίου, αναφέρεται πως για το αδίκημα της απάτης αναγκαία συστατικά και προϋποθέσεις είναι η πρόκληση ψευδούς παράστασης εν γνώσει του Εναγόμενου με την πρόθεση να ενεργήσει ο Ενάγοντας βασιζόμενος σ΄ αυτή, με αποτέλεσμα να ενεργήσει στη βάση αυτής και να επέλθει ζημιά. Κριτήριο για την ψευδή παράσταση αποτελεί κατά πόσο ο Εναγόμενος είχε γνήσια πεποίθηση ότι η δήλωση του ήταν αληθής. Αν όμως ο Εναγόμενος πίστευε ειλικρινά στο αληθές της δήλωσης του με την έννοια που ο ίδιος την αντιλαμβανόταν έστω και λανθασμένα, τότε δεν έχει ευθύνη. Αναγκαίο επίσης στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη απώλειας ή ζημιάς η οποία θα πρέπει να αποδεικνύεται.
Περαιτέρω όσον αφορά στον ισχυρισμό για δόλο, ψευδείς παραστάσεις και απάτη ως προς την εξασφάλιση της συναίνεσης του Ενάγοντα στην επίδικη συμφωνία, σχετικά είναι τα άρθρα 17 και 18 του Κεφ. 149 τα οποία αποδίδουν τον ορισμό της απάτης και των ψευδών παραστάσεων με αποτέλεσμα εάν συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις τότε γίνεται λόγος για ακυρώσιμη συμφωνία κατ΄ εκλογή του μέρους που έδωσε την συναίνεση του συνεπεία απάτης ή ψευδούς παραστάσεως. Τα άρθρα 17 και 18 του Κεφ. 149 αντλούν την ύπαρξη του από τον Ινδικό Νόμο περί Συμβάσεων, συνεπώς τα όσα αναφέρονται στο σύγγραμμα Pollock & Mulla Indian Contract and Specific Relief Acts, 9η έκδοση, σελίδες 156 επόμενες, αποτελούν καθοδήγηση για την ερμηνεία τους.
Αναφορικά δε με την εξ΄ υπαρχής ακυρότητα της αγοραπωλησίας, παρόλον που δεν έγινε αναφορά σε άρθρα του Κεφ. 149, δεν μπορεί παρά να ανατρέξει κανείς πρώτιστα στα άρθρα 23 και 24 του Κεφ. 149 αφού από αυτά θα μπορούσε να αντλήσει στήριξη στην επιχειρηματολογία της η συνήγορος του Ενάγοντα.
Για τις διατάξεις του άρθρου 23 Κεφ. 149 έχει διαπιστωθεί μέσα από την νομολογία (βλέπε υπόθεση Καλομοίρας Σ. Σολωμού v. Εταιρείας Vineyard View Tourist Enterprises Ltd, Πολιτική Έφεση 9798, ημερομηνίας 19.02.1998) πως το άρθρο 23 στοχεύει στο να αποτρέψει την τέλεση πράξεων που συγκρούονται με το δημόσιο δίκαιο ή τη δημόσια πολιτική επειδή το συμφέρον του δημοσίου θα πληγεί σε περίπτωση που επιτραπεί σε μια σύμβαση που αντιστρατεύεται την ισχύ της δημόσιας πολιτικής. Η δημόσια πολιτική σχετίζεται με πολιτικούς, οικονομικούς ή κοινωνικούς λόγους ένστασης. Το άρθρο 23 δεν ασχολείται με τα κίνητρα των συμβαλλομένων. Περιορίζεται στους σκοπούς της πράξης και όχι στους λόγους ή τα κίνητρα που την υπαγορεύουν. Υπάρχουν δύο γενικές αρχές. Σύμφωνα με την πρώτη αρχή μια σύμβαση η οποία συνάπτεται με σκοπό τη διάπραξη παράνομης πράξης είναι ανεφάρμοστη. Σύμφωνα με τη δεύτερη το Δικαστήριο δεν εφαρμόζει μια σύμβαση η οποία ρητά ή εξυπακουόμενα απαγορεύεται από τον Νόμο (βλέπε επίσης Pollock & Mulla 9η έκδοση, σελίδες 194 επόμενες).
Στο δίκαιο των συμβάσεων αποτελεί κοινό έδαφος ότι το αναίτιο μέρος έχει διάφορες επιλογές. Είτε δηλαδή, να θεωρήσει την παράβαση του υπαίτιου μέρους ως τέτοια που τερματίζει τη σύμβαση, και να εγείρει αγωγή για αποζημιώσεις, οπότε και οι δύο πλευρές απαλλάσσονται από την περαιτέρω εκτέλεση των προνοιών της σύμβασης εάν υπάρχουν. Είτε αποδέχεται τη σύμβαση και ζητά ειδική εκτέλεση και επιπλέον αποζημιώσεις για τυχόν ζημιά η οποία προέκυψε από την παράβαση της σύμβασης.
Περαιτέρω κρίνεται χρήσιμο να παρατεθούν αποσπάσματα από άρθρα του Νόμου 10(Ι)/1994 Περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμος.
¨Άρθρο 12.- (1) Ρήτρα σε σύμβαση πώλησης σχετικά με αγαθά που αποτελούν το αντικείμενο αυτής δύναται να αποτελεί ουσιώδη όρο ή εγγυητική διαβεβαίωση της σύμβασης.
(2) Ουσιώδης όρος είναι ρήτρα βασική για την επίτευξη του κύριου σκοπού της σύμβασης, παράβαση της οποίας παρέχει το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης ως τερματισθείσας.
(3) Εγγυητική διαβεβαίωση είναι ρήτρα συμπληρωματική για την επίτευξη του κύριου σκοπού της σύμβασης, παράβαση της οποίας δημιουργεί αξίωση για αποζημιώσεις, δεν παρέχει όμως δικαίωμα απόρριψης των αγαθών και καταγγελίας της σύμβασης ως τερματισθείσας.
(4) Το κατά πόσο ρήτρα σε σύμβαση πώλησης είναι ουσιώδης όρος ή εγγυητική διαβεβαίωση εξαρτάται σε κάθε περίπτωση από την ερμηνεία της σύμβασης. Η ρήτρα δυνατό να είναι ουσιώδης όρος έστω και αν καλείται στη σύμβαση εγγυητική διαβεβαίωση.
Άρθρο 13.- (1) Όταν σύμβαση πώλησης υπόκειται σε οποιοδήποτε ουσιώδη όρο που πρέπει να εκπληρωθεί από τον πωλητή, ο αγοραστής δύναται να παραιτηθεί από τον ουσιώδη όρο η να επιλέξει να θεωρήσει την παράβαση ουσιώδους όρου παράβαση εγγυητικής διαβεβαίωσης και όχι λόγο καταγγελίας της σύμβασης ως τερματισθείσας.
(2) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 43, όταν σύμβαση πώλησης δεν είναι δεκτική διαχωρισμού και ο αγοραστής έχει αποδεχτεί τα αγαθά ή μέρος αυτών ή όταν η σύμβαση αφορά συγκεκριμένα αγαθά των οποίων η κυριότητα έχει περιέλθει στον αγοραστή, η παράβαση οποιουδήποτε ουσιώδους όρου που πρέπει να εκπληρωθεί από τον πωλητή δύναται να θεωρηθεί μόνο παράβαση εγγυητικής διαβεβαίωσης και όχι λόγος απόρριψης των αγαθών και καταγγελίας της σύμβασης ως τερματισθείσας, εκτός αν υπάρχει όρος στη σύμβαση, ρητός ή σιωπηρός για το σκοπό αυτό.
(3) Καμία διάταξη του άρθρου αυτού δεν επηρεάζει την περάτωση οποιουδήποτε ουσιώδους όρου ή εγγυητικής διαβεβαίωσης, της οποίας η μη εκπλήρωση δικαιολογείται εκ του νόμου λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης ή άλλως πως.
Άρθρο 16.- (1) Εκτός όπως προνοείται στο άρθρο αυτό και στο άρθρο 17 και τηρουμένων των διατάξεων οποιουδήποτε άλλου νόμου, δεν υπάρχει σιωπηρός ουσιώδης όρος ή σιωπηρή εγγυητική διαβεβαίωση αναφορικά με την ποιότητα ή την καταλληλότητα, για οποιοδήποτε ειδικό σκοπό, των αγαθών που προμηθεύονται δυνάμει σύμβασης πώλησης.
(2) Όταν ο πωλητής πωλεί αγαθά κατά τη διεξαγωγή των εργασιών του, υπάρχει σιωπηρός ουσιώδης όρος ότι τα αγαθά τα οποία προμηθεύει δυνάμει της σύμβασης είναι αποδεκτής ποιότητας.
(3) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, αγαθά είναι αποδεκτής ποιότητας, αν ανταποκρίνονται στο επίπεδο το οποίο κάποιο λογικό πρόσωπο θα θεωρούσε ως αποδεκτό, αφού ληφθεί υπόψη οποιαδήποτε περιγραφή των αγαθών, η τιμή (εφόσον είναι σχετική) και κάθε άλλη συναφής περίσταση.
(4) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, η ποιότητα των αγαθών περιλαμβάνει την κατάσταση τους, τα ακόλουθα δε (μεταξύ άλλων) αποτελούν σε κατάλληλες περιπτώσεις [παράγοντες συναφείς με την ποιότητα των αγαθών, δηλαδή –
(α) Η καταλληλότητα για όλους τους σκοπούς για τους οποίους τα αγαθά του συγκεκριμένου είδους συνήθως προμηθεύονται,
(β) η εμφάνιση και η τελική επεξεργασία,
(γ) η ανυπαρξία μικροελαττωμάτων,
(δ) η ασφάλεια,
(ε) η ανθεκτικότητα.
(στ) η ικανότητα, προκειμένου περί ηλεκτρονικών υπολογιστών, λογισμικών ή συσκευών που εργάζονται με τη βοήθεια μικροεπεξεργαστών, να ανταποκριθούν στην αλλαγή της χρονολογίας μετά την έλευση του ημερολογιακού έτους 2000, χωρίς να είναι αναγκαία οποιαδήποτε τροποποίηση ή άλλη επέμβαση επί του πωλούμενου αγαθού.
Για τους σκοπούς του εδάφιου αυτού «ανθεκτικότητα» σημαίνει εύλογη αντοχή στο χρόνο και τη χρήση και περιλαμβάνει, όπου απαιτείται, τη διαθεσιμότητα ανταλλακτικών και ειδικευμένων τεχνικών για τη διασφάλιση της.
(5) Ο σιωπηρός ουσιώδης όρος που αναφέρεται στο εδάφιο (2) δεν εκτείνεται σε οποιοδήποτε θέμα που καθιστά την ποιότητα των αγαθών απαράδεκτη-
(α) Για το οποίο επισύρεται ειδικά η προσοχή του αγοραστή πριν από τη σύναψη της σύμβασης, ή
(β) όταν ο αγοραστής εξετάζει τα αγαθά πριν από τη σύναψη της σύμβασης, το οποίο όφειλε να αποκαλύψει η εξέταση αυτή, ή
(γ) προκειμένου για σύμβαση πώλησης βάσει δείγματος το οποίο θα ήταν έκδηλο μετά από εύλογη εξέταση του δείγματος
(6) Όταν ο πωλητής πωλεί αγαθά κατά τη διεξαγωγή των εργασιών του και ο αγοραστής, ρητά ή σιωπηρά, γνωστοποιεί στον πωλητή οποιοδήποτε ειδικό σκοπό για τον οποίο τα αγοράζει υπάρχει σιωπηρός ουσιώδης όρος ότι τα αγαθά τα οποία προμηθεύονται δυνάμει της σύμβασης είναι ευλόγως κατάλληλα για το σκοπό αυτό, ανεξάρτητα από το σκοπό για τον οποίο προμηθεύονται συνήθως τέτοια αγαθά, εκτός όπου οι περιστάσεις δείχνουν ότι ο αγοραστής δε βασίζεται, ή ότι σε δικαιολογείται για αυτόν να βασιστεί στη δεξιότητα ή την κρίση του πωλητή.
(7) Σιωπηρός ουσιώδης όρος ή σιωπηρή εγγυητική διαβεβαίωση αναφορικά με την ποιότητα ή την καταλληλότητα για κάποιο ειδικό σκοπό δύναται να προσαρτηθεί από την συνήθη εμπορική πρακτική.
(8) Οι πιο πάνω διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται σε πώληση από πρόσωπο το οποίο κατά τη διεξαγωγή των εργασιών του ενεργεί ως αντιπρόσωπος άλλου, όπως αυτές εφαρμόζονται σε πώληση από κάποιο αντιπροσωπευόμενο κατά τη διεξαγωγή των εργασιών του, εκτός όταν αυτός ο άλλος δεν πωλεί κατά τη διεξαγωγή των εργασιών του και είτε ο αγοραστής γνωρίζει το γεγονός αυτό είτε λαμβάνονται εύλογα μέτρα για να περιέλθει αυτό σε γνώση του αγοραστή πριν από τη σύναψη της σύμβασης.¨
Συμπεράσματα Δικαστηρίου:
Με βάση όλα τα προαναφερθέντα και ειδικότερα στη βάση των ευρημάτων και της παρατεθείσας νομικής πτυχής το Δικαστήριο προβαίνει στα πιο κάτω συμπεράσματα:
1. Η απαίτηση-αξίωση του Ενάγοντα για επιστροφή του τιμήματος αγοράς του επίδικου οχήματος δεν δύναται να επιτύχει καθ΄ ότι από τα γεγονότα της υπόθεσης αλλά και ως θα εξηγηθεί αργότερα, δεν δικαιολογείται συμπέρασμα για συμφωνία που ήταν εξ΄ υπαρχής άκυρη λαμβανομένων υπόψη των όσων έχουν παρατεθεί στη νομική πτυχή για το άρθρο 23 και τα στοιχεία και προϋποθέσεις κήρυξης μιας σύμβασης ως άκυρης εξ΄ υπαρχής.
2. Επιπλέον τα γεγονότα της υπόθεσης ουδόλως δικαιολογούν συμπέρασμα περί συμπεριφοράς απάτης, δόλου ή ψευδών παραστάσεων εκ μέρους των Εναγομένων αφού δεν αποδείχθηκε οποιοδήποτε στοιχείο ψυχολογικής πίεσης προς τον Ενάγοντα ως αυτός ισχυρίζεται στην παράγραφο 11 της Έκθεσης Απαίτησης του αλλά ούτε και στοιχείο γνώσης εκ μέρους των Εναγομένων ότι εισερχόταν νερό στην καμπίνα του επίδικου οχήματος ωστόσο προσπάθησαν να πείσουν τον Ενάγοντα να το αγοράσει. Περαιτέρω επισημαίνεται πως ο τερματισμός και καταγγελία της επίδικης συμφωνίας εκ μέρους του Ενάγοντα στις 17.05.2007 (Τεκμήρια 7 και 8) δεν σχετίζεται με ισχυρισμούς περί δόλου, απάτης ή ψευδών παραστάσεων. Τέλος υπενθυμίζεται το εμπόδιο που υπάρχει δικογραφικά καθ΄ ότι δεν καλύπτονται τέτοιοι ισχυρισμοί (περί δόλου, απάτης ή ψευδών παραστάσεων) από το κλητήριο ένταλμα το οποίο καταχωρήθηκε, ως εκ τούτου δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη τέτοιοι ισχυρισμοί οι οποίοι προβάλλονται ως νέες βάσεις αγωγής στην Έκθεση Απαίτησης.
3. Περαιτέρω με βάση τα ευρήματα προκύπτει ότι το γεγονός της εισροής νερού στο επίδικο όχημα αποτελεί ελάττωμα το οποίο το καθιστούσε ακατάλληλο για το σκοπό που αγοράστηκε και άρα μη αποδεκτής ποιότητας αφού δεν νοείται καινούργιο αυτοκίνητο και να έβαζε νερό από την οροφή έστω και αν είναι (cabriolet) με κινούμενη οροφή και συνεπώς υπάρχει παράβαση ουσιώδους όρου της συμφωνίας των διαδίκων (βλέπε άρθρο 16, παρ. 2, 3, 4 του Ν.10(Ι)/94). Η παράβαση αυτή βέβαια παρείχε στον Ενάγοντα το δικαίωμα να καταγγείλει την επίδικη συμφωνία. Προκύπτει ωστόσο το ερώτημα αν ο Ενάγοντας άσκησε δεόντως αυτό το δικαίωμα με την επιστολή του ημερομηνίας 17.05.2007 (Τεκμήριο 7). Η θέση του Δικαστηρίου είναι πως ο τερματισμός της συμφωνίας από πλευράς του Ενάγοντα, τον οποίο οι Εναγόμενοι ουδέποτε αποδέκτηκαν, δεν είναι νόμιμος καθότι υπήρξε αφενός μεγάλη καθυστέρηση, 2 χρόνια μετά από την παραλαβή του οχήματος παρόλο που υπήρχε το πρόβλημα από την αρχή, αφετέρου μετά που ο Ενάγοντας τερμάτισε τη συμφωνία συνέχισε να κατέχει και να χρησιμοποιεί το επίδικο όχημα μέχρι τον Ιανουάριο του 2009, δηλαδή 20 μήνες περίπου μετά τον τερματισμό και 2 χρόνια μετά την έγερση της αγωγής του. Η τελευταία δε αυτή του η συμπεριφορά κρίνεται ως υπαναχώρηση από την καταγγελία του και αποδοχή της σύμβασης ως εκ τούτου μόνο αποζημιώσεις δικαιούται να του επιδικαστούν για ζημιά από την παράβαση όρου της σύμβασης και όχι επιστροφή του τιμήματος το οποίο κατέβαλε. Ως σχετικά για το θέμα της υπαναχώρησης από την καταγγελία κρίνονται τα όσα έχουν κριθεί (βέβαια προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή από συμπεριφορά για συνέχιση της σύμβασης αρχικά, στην πορεία η συμπεριφορά των Εφεσειόντων θεωρήθηκε ως αποδοχή της καταγγελίας) στην υπόθεση Ανδρέας Αφαντίδης & Υιοί Λτδ ν. Σωκράτη Ηλιάδη (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 564.
Θα πρέπει επίσης να γίνει υπενθύμιση πως στην περίπτωση αποκατάστασης των μερών μετά τον τερματισμό μίας σύμβασης η αρχή είναι να αποκατασταθούν τα μέρη στη θέση την οποία βρίσκονταν αρχικά, ωστόσο ενόψει της συμπεριφοράς του Ενάγοντα να μην τερματίσει έγκαιρα την επίδικη συμφωνία θα ήταν άδικη για τους Εναγόμενους η επιστροφή του τιμήματος οι οποίοι θα έπαιρναν πίσω ένα αυτοκίνητο το οποίο σήμερα στοιχίζει πολύ λιγότερα ενώ θα επέστρεφαν ολόκληρο το τίμημα στον Ενάγοντα ο οποίος το κατείχε και το χρησιμοποιούσε για 4 χρόνια σχεδόν. Ταυτόχρονα επισημαίνεται πως ο Ενάγοντας είχε το δικαίωμα πέραν από τη ζημιά που υφίσταται λόγω του ελαττώματος της οροφής να διεκδικήσει και οποιαδήποτε άλλη ειδική ζημιά στη βάση των προνοιών του Ν.10(Ι)/94 άρθρο 62 όμως κάτι τέτοιο δεν ζητά αλλά ούτε και προώθησε στη δίκη. Σημειώνεται εδώ πως όσες φορές ο Ενάγοντες στερήθηκε του οχήματος για έλεγχο του παραχωρούνταν αυτοκίνητο από τους Εναγόμενους.
Συνακόλουθα των πιο πάνω το ζητούμενο πλέον είναι ποια η κατάλληλη θεραπεία για την αποζημίωση – αποκατάσταση του Ενάγοντα λόγω του προβλήματος της εισόδου νερού στην καμπίνα του επίδικου οχήματος.
Με βάση τα ευρήματα οι αιτίες του προβλήματος όπως καθορίστηκαν από τους Μ.Ε.3 αλλά και Μ.Υ.3 είναι δύο. Πρώτο, λόγω φθαρμένων ή ακατάλληλων ελαστικών της οροφής, δεύτερο ελαττωματικότητα στην οροφή ολόκληρη και στο μηχανισμό της.
Θα πρέπει κατ΄ αρχήν να επισημανθεί ότι δεν υπάρχουν στοιχεία τα οποία να επιτρέπουν συμπέρασμα ότι υπήρχε οποιοδήποτε ελάττωμα από οποιαδήποτε άλλη αιτία. Προχωρώντας στην αιτία των ελαττωματικών ελαστικών αυτή δεν έχει αποδειχθεί αντίθετα έχει αποκλειστεί καθότι σύμφωνα με κοινώς αποδεκτό γεγονός, το όχημα ήταν καινούργιο συνεπώς ήταν καινούργια και τα ελαστικά της οροφής. Στο ερώτημα μήπως και τα ελαστικά φθάρηκαν άρα γι΄ αυτό εισερχόταν το νερό, η απάντηση είναι αρνητική και προκύπτει από το εύρημα ότι το όχημα έβαζε νερό από την αρχή, αλλά και από το γεγονός ότι, όταν, οι Εναγόμενοι τον Ιανουάριο του 2009 αντικατέστησαν τα ελαστικά της οροφής πάλι εισερχόταν νερό στην καμπίνα και τούτο αποδείχθηκε όταν το εξέτασε ο Μ.Ε.3 αργότερα στις 27.02.2010. Συνεπώς η αιτία των ελαστικών της οροφής αποκλείεται.
Αποκλειόμενης της πιο πάνω αιτίας απομένει ως μόνη υπό τις περιστάσεις λογική αιτία ότι η εισροή νερού από την οροφή οφείλεται σε ελαττωματικότητα της οροφής. Προς περαιτέρω ενίσχυση προβάλλουν και τα όσα κατέθεσαν οι Μ.Ε.3 και Μ.Υ.3 οι οποίοι ανέφεραν ότι η εισροή ήταν πάντοτε από τα ίδια σημεία, αριστερά και δεξιά άνωθεν του οδηγού και συνοδηγού (Μ.Ε.3) και η μη ορθή επαφή της οροφής με τα ελαστικά (Μ.Υ.4) και γι΄ αυτό δεν υπήρχε πλήρης στεγανότητα. Θα πρέπει εδώ να προστεθεί ότι εφ΄ όσον τα ελαστικά ήταν καινούργια και εφ΄ όσον πάλι το όχημα πριν τους ελέγχους από τους Εναγόμενους ήταν καθαρό και άρα δεν υπήρχαν είτε ξηρά φύλλα είτε άλλες ακαθαρσίες, παραμένει ως το μόνο συμπέρασμα ότι η οροφή του επίδικου οχήματος ήταν ελαττωματική και δεν παρείχε απόλυτη στεγανοποίηση. Υπενθυμίζεται πως η θέση των Εναγομένων ήταν πάντοτε ότι δεν εισερχόταν νερό από την οροφή και ουδέποτε εντόπισαν κάποιο λάθος το οποίο να οφείλεται είτε σε συμπεριφορά οδήγησης ή πρόκλησης ζημιάς στο αμάξωμα μετά την παράδοση στον Ενάγοντα, κάτι που θα διαπιστωνόταν κατά τους ελέγχους που προέβησαν.
Συνακόλουθα με όλα τα πιο πάνω κρίνεται δίκαιο και εύλογο όπως ο Ενάγοντας αποζημιωθεί για την αξία ολόκληρης της οροφής και του μηχανισμού της που σύμφωνα με τον Μ.Υ.3 κοστίζει €5.000,00. Είναι όμως δίκαιο να επιδικασθεί ως αποζημίωση στον Ενάγοντα και το ποσό των εξόδων που θα προκύψουν από τα εργατικά της αντικατάστασης τα οποία καθορίστηκαν από την αναντίλεκτη μαρτυρία του Μ.Υ.2 στο ποσό των €500,00.
Εν΄ όψει των πιο πάνω εκδίδεται απόφαση προς όφελος του Ενάγοντα και εναντίον των Εναγομένων για το ποσό των €5.500,00 πλέον νόμιμο τόκο, πλέον τα έξοδα της δίκης όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Όσον αφορά την ανταπαίτηση απορρίπτεται (παρ΄ όλο που ο Ενάγοντας αποδέκτηκε ότι κατείχε το όχημα των Εναγομένων και το παρέδωσε μετά από κάποιους μήνες και άρα όχι 29.01.2009 που τον ειδοποίησαν), εφ΄ όσον δηλώθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο των Εναγομένων ότι μετά την καταχώρηση της ανταπαίτησης έχει παραδοθεί το αυτοκίνητο KLE 727 από πλευράς Ενάγοντα και έτσι είναι άνευ αντικειμένου, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε η ανταπαίτηση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ούτε μαρτυρία προσκομίστηκε για απόδειξη οποιασδήποτε ζημιάς εκδίδεται διαταγή όπως η κάθε πλευρά επωμισθεί τα έξοδα της στην ανταπαίτηση.
(Υπ). ………………………………….
Δ. Ι. Κίτσιος, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
Subject: Civil/Other Actions/Final
Αναφορά: Συμβάσεις – Ελαττωματικότητα οροφής καινούργιου
οχήματος – παράβαση ουσιώδους όρου.
Κατοχή του οχήματος 4 χρόνια μετά την αγορά – Αποζημίωση αξίας
της οροφής.