ECLI:CY:EDLEM:2021:A2
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αίτηση αρ. 639/2018
Αναφορικά με την EXOTICA GARDENS LTD
και
Αναφορικά με τον περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113
και
Αναφορικά με την Αίτηση της: MAVROMATIS ESTATES LTD
Ημερομηνία: 05.01.2021
Εμφανίσεις:
Για την Αιτήτρια: Α. Νικολάου για ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ
Για την Καθ’ ης η αίτηση: Ν. Καλλής
ΑΠΟΦΑΣΗ
Σύμφωνα με το άρθρο 211(ε) του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113 («το Κεφ. 113»), εταιρεία μπορεί να εκκαθαριστεί από το Δικαστήριο, μεταξύ άλλων λόγων που εκτίθενται, εάν αναστέλλει τις εργασίες της για ολόκληρο έτος, εάν είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της ή και εάν είναι δίκαιο και σύμφωνο με το δίκαιο της επιείκειας να διαλυθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 112(α) του Κεφ. 113, εταιρεία λογίζεται ότι είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της αν πιστωτής, με εκχώρηση ή διαφορετικά, που του χρωστά η εταιρεία ποσό που υπερβαίνει τις 5.000,00 Ευρώ επέδωσε στην εταιρεία παραδίνοντας στο εγγεγραμμένο γραφείο της εταιρείας απαίτηση η οποία απαιτεί από την εταιρεία να καταβάλει το ποσό που οφείλεται με τον τρόπο αυτό, και η εταιρεία για τις επόμενες τρεις εβδομάδες αμέλησε να καταβάλει το ποσό ή να εξασφαλίσει ή να το διευθετήσει προς εύλογη ικανοποίηση του πιστωτή.
Με την αίτησή της, ημερομηνίας 05.11.2018, η Αιτήτρια ζητά την εκκαθάριση της Καθ’ ης η αίτηση από το Δικαστήριο, κατά βάση λόγω ανικανότητας πληρωμής των χρεών της (inability to pay debts). Η Καθ’ ης αίτηση έχει την έδρα της στη Λεμεσό, το ονομαστικό της κεφάλαιο είναι 85.000,00 Ευρώ, το εκδομένο κεφάλαιό της ανέρχεται σε 34.371,00 Ευρώ, ασχολείται με επιχειρήσεις ανθοπωλείου, γενικού εμπορίου και καλλιέργειας φυτών και συναφείς εργασίας, οι μέτοχοί της είναι η εταιρεία N. KYRIAKIDOY MASTER PLANT HOUSE LTD και η κυρία XXXX, διευθύντριά της η κυρία XXXX και γραμματέας της ο κύριος XXXX. Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι είναι πιστώτρια της Καθ’ ης η αίτηση, βάσει δικαστικής απόφασης που εξέδωσε το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού-Πάφου, τμήμα Λεμεσού, την 16.05.2018, με την οποία επιδικάζονταν προς όφελός της και εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση ποσό 240.856,34 Ευρώ πλέον 4.400,00 Ευρώ μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη από την 01.08.2018 μέχρι την παράδοση της κατοχής του ακινήτου. Την 29.08.2018, επέδωσε επιστολή ημερομηνίας 29.08.2018 προς την Καθ’ ης η αίτηση, δια της Διευθύντριάς της, καλώντας την να εξοφλήσει το χρέος, σύμφωνα με το άρθρο 112(α) του Κεφ. 113, ωστόσο, ενώ παρήλθε χρονικό διάστημα πέραν των τριών εβδομάδων, το χρέος παραμένει ανεξόφλητο και οφειλόμενο, χωρίς οποιαδήποτε διευθέτηση, εξασφάλιση ή συμβιβασμό του. Βάσει αυτών, η Αιτήτρια θεωρεί ότι η Καθ’ ης η αίτηση είναι ανίκανη να πληρώσει το χρέος της και γι’ αυτό ότι είναι λογικό, ορθό και δίκαιο να τεθεί υπό εκκαθάριση.
Την αίτηση της Αιτήτριας υποστηρίζει με ένορκη δήλωσή της η κυρία XXXX, εκ των διευθυντών της Αιτήτριας. Η κυρία XXXX βεβαιώνει όσα αναφέρονται στην αίτηση της Αιτήτριας και προσκομίζει περαιτέρω έγγραφη μαρτυρία, ήτοι τα έγγραφα της Καθ’ ης η αίτηση που εκδόθηκαν από το ηλεκτρονικό αρχείο του Εφόρου Εταιρειών, τη δικαστική απόφαση ημερομηνίας 16.05.2018, και την επιστολή της ημερομηνίας 29.08.2018 που περιέχει την απαίτηση πληρωμής μαζί με την ένορκη δήλωση επίδοσής της. Και από αυτή την έγγραφη μαρτυρία, προκύπτει ότι η Καθ’ ης η αίτηση είναι ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης που συστάθηκε την 27.02.1982, με διεύθυνση εγγεγραμμένου γραφείου στη Λεμεσό, και μέτοχους και αξιωματούχους τα προαναφερόμενα πρόσωπα. Η δικαστική απόφαση ημερομηνίας 16.05.2018, στην υπόθεση του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού-Πάφου Ε32/2014, περιλαμβάνει διάταγμα έξωσης, και επιδικάζει προς όφελος της Αιτήτριας και εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση τα προαναφερόμενα ποσά. Περιέχει, επίσης, το εξής όρο:
«Εφόσον οι Καθ’ ων η αίτηση συμμορφωθούν με την προαναφερόμενη ημερομηνία παράδοσης του επίδικου υποστατικού στους Αιτητές (το αργότερο μέχρι τις «20/07/2018») τότε ολόκληρη η παρούσα απόφαση θα θεωρείται ως πλήρως εξοφληθείσα καθώς και οι οποιεσδήποτε απαιτήσεις των Αιτητών πηγάζουν από την απόφαση στην Αίτηση XXXXX/17 του παρόντος Δικαστηρίου».
Η Αιτήτρια, με επιστολή ημερομηνίας 29.08.2018 που συνέταξε ο δικηγόρος της, απαίτησε από την Καθ’ ης η αίτηση την πληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους εντός 21 ημερών από την επίδοσητης επιστολής της, προειδοποιώντας την ότι πρόκειται για ειδοποίηση βάσει του άρθρου 212(α) του Κεφ. 113. Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του ιδιώτη δικαστικού επιδότη κύριου XXXX, η απαίτηση πληρωμής επιδόθηκε στη διευθύντρια της Καθ’ ης η αίτηση την 18.09.2018. Η Αιτήτρια κατέβαλε στον Έφορο Εταιρειών τα τέλη για την καταχώριση της αίτησής της για εκκαθάριση.
Η Καθ’ ης η αίτηση, με την ειδοποίηση περί πρόθεσης ένστασης που καταχώρισε την 22.03.2019, προβάλλει τρείς λόγους για τους οποίους θεωρεί πως η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί, οι οποίοι εστιάζουν στο γεγονός ότι η Καθ’ ης η αίτηση παρέδωσε την κατοχή του ακινήτου πριν από την 20.07.2018, συνεπώς, σύμφωνα με τους όρους της δικαστικής απόφασης, δεν οφείλει πλέον οποιοδήποτε χρηματικό ποσό στην Αιτήτρια, γεγονός που η Καθ’ ης η αίτηση θεωρεί ότι απέκρυψε η Αιτήτρια. Η κυρία XXXX, διευθύντρια της Καθ’ ης η αίτηση, υποστηρίζει την ένστασή της με σχετική ένορκη της δήλωση, στην οποίαν αναφέρει ότι παρέδωσε το ενοικιαζόμενο ακίνητο, το οποίο χρησιμοποιούσε ως ανθοπωλείο-φυτώριο, στην Αιτήτρια, πριν από την 20.07.2018, δια της κατεδάφισης των θερμοκηπίων και άλλων εγκαταστάσεων, της αποσύνδεσης της παροχής του ηλεκτρονικού ρεύματος, και της παύσης της λειτουργίας της επιχείρησής της στον χώρο. Πρόκειται, κατ’ αυτήν, για ανοικτό οικόπεδο χωρίς κλειδί, και από τις ενέργειες αυτές της Καθ’ ης η αίτηση θα έπρεπε να είχε λάβει γνώση η Αιτήτρια ότι έγινε η παράδοση, καθώς και από την ενημέρωση του δικηγόρου της, κύριου XXXX, ότι εγκατέλειψε τον χώρο και η Αιτήτρια μπορούσε να λάβει την κατοχή του, ενώ αντικείμενα που είχαν παραμείνει στο οικόπεδο επειδή δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, κατά τη θέση της Καθ’ ης η αίτησης, η Αιτήτρια συμφώνησε να μείνουν εκεί, χωρίς οποιαδήποτε αξίωση από μέρους της Καθ’ ης η αίτηση.
Με ενδιάμεση απόφασή του ημερομηνίας 19.10.2020, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση της Αιτήτριας για καταχώριση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, και καθόρισε τον τρόπο διεξαγωγής της ακροαματικής διαδικασίας της αίτησης. Βάσει των οδηγιών του Δικαστηρίου, τόσον η πλευρά της Αιτήτριας όσο και η πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση προσκόμισαν μαρτυρία, προς απόδειξη των θέσεων της η κάθε μία, ενώ μόνο αμφισβητούμενο εκ των γεγονότων είναι εάν υπάρχει χρέος, και κατ’ επέκταση εάν η Αιτήτρια έχει την ιδιότητα της πιστώτριας, που τη νομιμοποιεί να υποβάλει αυτού του είδους την αίτηση.
Για την απόδειξη της υπόθεσης της Αιτήτριας, προσκομίστηκε μαρτυρία από τον δικηγόρο κύριο XXXX. Η μαρτυρία του κύριου XXXX είναι γραπτή και περιέχεται σε ένορκη του δήλωση ημερομηνίας 02.11.2020. Είναι ο δικηγόρος που χειρίστηκε την υπόθεση ενοικιοστασίου, αλλά και απέστειλε την ειδοποίηση απαίτησης πληρωμής προς την Καθ’ ης η αίτηση, και γι’ αυτό θεωρεί τον εαυτό του τον πιο κατάλληλο για να αναφέρει τα γεγονότα, σχετικά με το χρέος που επικαλείται η Αιτήτρια. Ο κύριος XXXX επαναλαμβάνει τα γεγονότα που ανέφερε και η κυρία XXXX, στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση της Αιτήτριας, και όσον αφορά τον ισχυρισμό της Καθ’ ης η αίτηση περί παράδοσης του ακινήτου τον θεωρεί ψευδή, καθότι ο ίδιος ουδέποτε ενημερώθηκε από οποιονδήποτε περί παράδοσης του ακινήτου, αλλά και ουδέποτε έγινε προφανής η εγκατάλειψη της κατοχής του. Το ακίνητο, το είναι ανοιχτό οικόπεδο αλλά υπάρχει κατάστημα στο τεμάχιο, ήταν επίσης πλήρως περιφραγμένο περιμετρικά και κλειδωμένο με κλειδαριές, τα κλειδιά των οποίων ουδέποτε παραδόθηκαν στην Αιτήτρια. Ο ίδιος επικοινώνησε με τον δικηγόρο της Καθ’ ης η αίτηση τόσο πριν όσο και μετά την 20.07.2018, ζητώντας την παράδοση του ακινήτου, και δεν έλαβε ενημέρωση περί παράδοσης ή εγκατάλειψής του. Μάλιστα, την 23.07.2018, μετέβηκε στον χώρο και διαπίστωσε κατ’ ιδίαν ότι εξακολουθούσε να είναι περιφραγμένος και κλειδωμένος και μέσα στο κατάστημα, επίσης κλειδωμένο, να υπάρχουν φυτά και αντικείμενα, έβγαλε και σχετικές φωτογραφίες, που προσκομίζει στο Δικαστήριο. Την 27.08.2018 επικοινώνησε μαζί του ο σύζυγος της Καθ’ ης η αίτηση, κύριος XXXX, επειδή ο δικηγόρος της Αιτήτριας δεν ανταποκρίνονταν στις κλήσεις του, ο και είχε εκφράσει την επιθυμία η Αιτήτρια να μείνει για περισσότερο χρόνο στο υποστατικό, μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2018, επειδή είχαν συμφωνήσει με τρίτα πρόσωπα να τους παραδώσει η Αιτήτρια διάφορες υπηρεσίες σε τελετές γάμων, λόγω και εγκυμοσύνης της κόρης τους κ.λπ.. Ο κύριος XXXX, όπως αναφέρει, επέμεινε στο ότι η παράδοση έπρεπε να γίνει όπως όριζε η δικαστική απόφαση. Η Καθ’ ης η αίτηση, όπως διαπίστωσε ο ίδιος ο κύριος XXXX, περνώντας τυχαία από το υποστατικό και την 17.11.2018, μέχρι τότε συνέχισε να κατακρατεί το υποστατικό, ενώ στο μεσοδιάστημα, σε τυχαίες συναντήσεις του με την κυρία Κυριακίδου και τον κύριο XXXX, τους υπενθύμιζε τη δικαστική απόφαση. Επειδή ακριβώς η Καθ’ ης η αίτηση δεν παρέδωσε το υποστατικό, την 27.11.2018 υποβλήθηκε από την Αιτήτρια και αίτηση για έκδοση εντάλματος ανάληψης κατοχής και εκδόθηκε και σχετικό διάταγμα την 27.11.2018, που προσκομίζει στο Δικαστήριο. Ήταν μέσω της εκτέλεσης του εντάλματος αυτού που ανακτήθηκε η κατοχή του ακινήτου, την 25.01.2019. Προσκομίζει αντίγραφο σχετικής βεβαίωσης εκτέλεσης ημερομηνίας 25.01.2019. Ισχυρίζεται ότι το χρέος που επιδικάζεται με τη δικαστική απόφαση είναι οφειλόμενο και πληρωτέο. Περαιτέρω, επισημαίνει πως η Καθ’ ης η αίτηση ουδέποτε απάντησε στην επιστολή ημερομηνίας 29.08.2018, να αρνηθεί το περιεχόμενό της. Προσκομίζει, ο κύριος XXXX, τη δημοσίευση της αίτησης στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας την 04.12.2018 και στην εφημερίδα «Πολίτης» την 13.12.2018, και με δεδομένο ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν έχει εξοφλήσει, εκφράζει την πεποίθηση ότι θα πρέπει να εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισής της.
Εκ μέρους της Καθ’ ης η αίτηση, προσκομίστηκε μαρτυρία από την κυρία XXXX, διευθύντριά της. Η μαρτυρία της Καθ΄ης η αίτηση είναι γραπτή και περιέχεται στην ένορκη δήλωση της κυρίας XXXX ημερομηνίας 23.10.2020. Με τη μαρτυρία της, η κυρία XXXX, επαναλαμβάνει όσα αναφέρει και στην ένστασή της, και σε σχέση με το επίδικο γεγονός επιμένει στην εκδοχή της ότι μέχρι την 20.07.2018 είχε γίνει η παράδοση του υποστατικού, με τον τρόπο που αναφέρει και στην ένστασή της η Αιτήτρια, είχε ενημερωθεί ο δικηγόρος της Αιτήτριας και δεν εμπόδισαν την Αιτήτρια να λάβει την κατοχή του υποστατικού. Θεωρεί, με τη σειρά της, ψευδείς τους ισχυρισμούς του κύριου XXXX, και επικαλείται τη λογική του διαβήματος να παραδώσουν το ακίνητο, προκειμένου να αποφύγουν την πληρωμή του ποσού, εφόσον είχαν κλείσει και την επιχείρησή τους, αφήνοντας να νοηθεί ότι δεν μπορεί παρά να έπραξε, η Καθ’ ης η αίτηση, και λογικά. Δεν αναφέρει οτιδήποτε άλλο παρά για τη δικονομική πορεία της αίτησης.
Το Δικαστήριο, την 02.11.2020, ορίζοντας την υπόθεση για ακρόαση/γραπτές αγορεύσεις την 02.12.2020, έδωσε ξανά τη δυνατότητα στην Καθ’ ης η αίτηση να προσκομίσει οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία, μέχρι την 09.11.2020, εις απάντηση της μαρτυρίας της Αιτήτριας. Δεν προσκομίστηκε οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία από πλευράς της Καθ’ ης η αίτηση.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων αγόρευσαν προς υποστήριξη της υπόθεσης ενός εκάστου, και έχω υπόψη μου ό,τι έχει λεχθεί στο Δικαστήριο. Ο κύριος Καλλής εισηγείται ότι, στη βάση της New Travellers’ Chambers Ltd v. Cheese and Green [1894] 70 LT 271 και της Re a company [1992] 2 All E.R. 797, νοουμένου ότι αμφισβητείται η ύπαρξη του χρέους και η αίτηση εκκαθάρισης δεν είναι το κατάλληλο πεδίο για εκδίκαση αμφισβητούμενης οφειλής, θα πρέπει να απορριφθεί η αίτηση, γιατί στην ουσία προσπαθεί να εξαναγκάσει την Καθ’ ης η αίτηση να πληρώσει χρήματα που η ίδια θεωρεί πως δεν οφείλει, και είναι καταχρηστική. Ο κύριος Νικολάου εισηγείται πως, με βάση τη μαρτυρία γεγονότων, πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου για έκδοση διατάγματος και στη βάση της ίδιας νομολογίας, όπως τυγχάνει επίκλησης και στην Χατζηγιάννης v. C J Kyprianou Promotions Ltd (2010) 1 Α.Α.Δ. 991, αλλά και αυτής που αναφέρθηκε στην ενδιάμεση απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου την 19.10.2020, έχοντας υπόψη και τον λόγο του Oliver J στη Re Claybridge Shipping Company SA [1981] Com LR 107 για την ευκολία με την οποία μπορεί να εγερθεί «νέφος αμφισβητήσεων» στις ένορκης δηλώσεις, προκειμένου να προβληθεί εισήγηση ότι μια αίτηση για εκκαθάριση θα πρέπει να απορριφθεί. Ο κύριος Νικολάου επισημαίνει τα σημεία στα οποία μαρτυρία της Αιτήτριας παρέμεινε αναντίλεκτη και εκδηλώσεις συμπεριφοράς της Αιτήτριας που δηλώνει τάσεις υπεκφυγής ως προς την πληρωμή του χρέους αλλά και την αποφυγή των συνεπειών μη πληρωμής του, λόγω ανικανότητας πληρωμής, παρά λόγω γνήσιας αμφισβήτησης της ύπαρξης του χρέους.
Όπως λέχθηκε και στην ενδιάμεση απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου την 19.10.2020, και λέχθηκε ακριβώς για να ξεκαθαρίσει τι καλείται να αποφασίσει το Δικαστήριο στο πλαίσιο της κυρίως αίτησης (εκεί για να δικαιολογηθεί η μη αναγκαιότητα καταχώρισης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης από μέρους της Αιτήτριας), όταν ο λόγος εκκαθάρισης αφορά σε ανικανότητα πληρωμής χρεών της Καθ’ ης η αίτηση, με την απόδειξη της γνησιότητας του χρέους, το διάταγμα εκκαθάρισης προκύπτει “as a matter of course”, όπως η ήταν η έκφραση του Danckwerts L.J στη Re Davis Investments (East Ham) Ltd [1961] 1 WLR 1396, CA (σελ. 1398). Όπως προκύπτει και από τη Re a Company (No 00962 of 1991), ex p Electrical Engineering Contracts (London) Ltd [1992] BCLC 248, ο γενικός κανόνας είναι ότι ο απλήρωτος πιστωτής δικαιούσαι σε διάταγμα εκκαθάρισης ex debito justitiae (“as of right”)[1]. Ο κανόνας, όμως, αυτός υπόκειται στην υπερέχουσα αρχή πως το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να εκδώσει διάταγμα εκκαθάρισης[2], η άσκηση της οποίας εξαρτάται από τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης. Γι’ αυτό και η νομολογία επί των αιτήσεων εκκαθάρισης συνιστά απλά οδηγό, παρά ένα αυστηρό πλαίσιο. Όταν αιτείται πιστωτής στη βάση της ανικανότητας της εταιρείας να πληρώσει χρέη, το διάταγμα της εκκαθάρισης συνήθως εκδίδεται, εκτός εάν συντρέχουν λόγοι για να μην εκδοθεί και το βάρος για την απόδειξη τέτοιων λόγων το έχει η Καθ’ ης η αίτηση εταιρεία[3]. Ως γενικός κανόνας πρακτικής, το πρόσωπο η απαίτηση του οποίου αμφισβητείται από την εταιρεία καλόπιστα και για ουσιώδεις λόγους (παρά για κακό σκοπό που απλά εκτίθεται με ειλικρίνεια[4]), μπορεί να μην δικαιούται σε διάταγμα εκκαθάρισης. Είναι εξάλλου γνωστό ότι η αίτηση για εκκαθάριση δεν συνιστά μέσο για εξαναγκασμό πληρωμής χρεών που ο χρεώστης αμέλησε να εξοφλήσει[5]. Συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας να προωθείται αίτηση εκκαθάρισης βασισμένη σε μη πληρωμή χρέους, όταν υπάρχει bona fide διαφωνία ως προς το ότι το χρέος οφείλεται καθόλου. Η αίτηση σε τέτοια περίπτωση δεν αποκλείεται να θεωρηθεί και ως καταπιεστική[6].
Στη Re a Company No 00212 of 1995, The Times, 7 April 1995 λέχθηκε (λόγος Rattee J) ότι όταν το χρέος αμφισβητείται καλόπιστα και για ουσιαστικούς λόγους, ο ορθός χειρισμός της αίτησης είναι η διαγραφή της, ανεξάρτητα από το εάν η εταιρεία είναι ή δεν είναι αφερέγγυα. Στην απουσία, όμως, καλόπιστων και ουσιαστικών λόγων αμφισβήτησης του χρέους, η μη πληρωμή του χρέους συνιστά επαρκή μαρτυρία της ανικανότητας πληρωμής[7]. Όταν αμφισβητείται μόνον το ύψος του χρέους και όχι αυτή η ύπαρξή του, δεν επηρεάζεται η δυνατότητα έκδοσης διατάγματος εκκαθάρισης, εάν κατά τα λοιπά πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου. Στη Re Record Tennis Centres Ltd [1991] BCC 509, ο Hoffmann J διέγνωσε, για παράδειγμα, επί των γεγονότων που εκτέθηκαν ενώπιον του, πως η αμφισβήτηση του χρέους της εταιρείας δεν ήταν καλόπιστη, αλλά ότι η διαφωνία ήταν μια εφεύρεση προκειμένου να αποφευχθεί η εκκαθάριση. Στη Re a Company (No 001946 of 1991), ex parte Fin Soft Holding SA [1991] BCLC 737, επίσης, διαπιστώθηκε η μη ύπαρξη ουσιαστικών λόγων αμφισβήτησης του χρέους, αλλά η εταιρεία αναζητούσε τρόπο αποφυγής της εκκαθάρισης. Άλλη περίπτωση ήταν η Re a Company (No 006685 of 1996) [1997] 1 BCLC 639. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, και σε διάφορες άλλες, το Δικαστήριο είχε ενώπιον του μαρτυρία για να διαγνώσει όχι εάν υφίσταται ή όχι χρέος ή την αλήθεια σε σχέση με κάποιο γεγονός, αλλά εάν η Καθ’ ης η αίτηση εταιρεία καλόπιστα και για ουσιαστικούς λόγους είναι που αμφισβητεί χρέος, δηλαδή γνήσια.
Έχοντας υπόψη όλες τις πιο πάνω αρχές, σε συνάρτηση με τα δεδομένα αυτής της υπόθεσης, να λεχθεί εκ νέου πως σε αυτή τη δικαιοδοσία δεν υπάρχει η δυνατότητα διάγνωσης του πότε παραδόθηκε η κατοχή του ακινήτου στην Αιτήτρια, και εάν, με βάση τη δικαστική απόφαση του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, υπάρχει ακόμα εξ αποφάσεως χρέος ή όχι και το ύψος του ή εάν αυτό έχει εξοφληθεί επειδή εκπληρώθηκε συγκεκριμένος όρος της δικαστικής απόφασης, ή όχι. Η υποχρέωση του Δικαστηρίου είναι απλά η διαπίστωση του εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει καλόπιστη και ουσιαστική αμφισβήτηση του χρέους από την Καθ’ ης η αίτηση, που να καθιστά δικαιότερη την μη έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης, ή εάν ό,τι προβάλλεται από την Καθ’ ης η αίτηση δεν επαρκεί για να καταδείξει τέτοια καλόπιστη και ουσιαστική διαφορά και να ανακόψει το δικαίωμα και κατ’ επέκταση το locus standi της Αιτήτριας. Tο βάρος απόδειξης σε σχέση με την αμφισβήτηση του χρέους το έχει η Καθ’ ης η αίτηση εταιρεία, όχι η Αιτήτρια.
H Καθ’ ης η αίτηση δεν αμφισβητεί την ύπαρξη της δικαστικής απόφασης που δημιούργησε την οφειλή της έναντι στην Αιτήτρια, όπως αυτή αναγράφεται στη δικαστική απόφαση, αλλά επικαλείται έναν επιμέρους όρο της δικαστικής απόφασης (που προφανώς τέθηκε για να δοθεί κίνητρο στην Καθ’ ης η αίτηση να παραδώσει την κατοχή του υποστατικού το συντομότερο δυνατόν), με βάση τον οποίον θεωρεί ότι εξόφλησε το χρέος, και η εκπλήρωση του οποίου εξαρτάται από το εάν η ίδια συμμορφώθηκε με το διάταγμα έξωσης, παραδίδοντας οικειοθελώς τον ενοικιαζόμενο χώρο στην Αιτήτρια πριν από την 20.07.2018. Αυτή η εκδοχή αμφισβητείται από την Αιτήτρια. Η Καθ’ ης η αίτηση, έναντι στην αμφισβήτηση αυτή, βασίζει το επιχείρημά της περί παράδοσης σε ενέργειες εγκατάλειψης της κατοχής στις οποίες ισχυρίζεται πως προέβη η ίδια (π.χ. διακοπή ρεύματος, κατεδάφιση κτισμάτων), γενικά εκτιθέμενες, που έγιναν και λόγω παύσης της επιχείρησής της. Αναφέρει, επίσης, ότι ενημέρωσε τον δικηγόρο της Αιτήτριας, γεγονός που επίσης αμφισβητήθηκε έντονα. Δεν αντικρούει τους αρκετά πιο συγκεκριμένους ισχυρισμούς της Αιτήτριας, όπως, μεταξύ άλλων, το ότι η Καθ’ ης η αίτηση εξακολουθούσε να κατέχει το ακίνητο για αρκετό καιρό μετά την 20.07.2018, εξ ου και η Αιτήτρια αναγκάστηκε να επιδιώξει την έκδοση εντάλματος, και υπάρχει εκδομένο από Δικαστήριο ένταλμα παράδοσης της κατοχής του, μεταγενέστερο της 20.07.2018. Η ύπαρξη δικαστικού εντάλματος παράδοσης της κατοχής του ακινήτου συνιστά αρκετά στέρεη μαρτυρία. Η καθ’ ης η αίτηση δεν προσκομίζει συγκεκριμένα στοιχεία, προς ενίσχυση του αληθούς του λόγου της, έναντι σε αυτόν της Αιτήτριας, όπως από την άλλη πράττει η Αιτητρια. Αφήνει και διάφορα αναπάντητα ερωτήματα, όπως, για παράδειγμα, γιατί δεν έσπευσε, αμέσως μετά την επίδοση της απαίτησης πληρωμής του χρέους (που δεν αμφισβητεί ότι έλαβε), που με βάση τη λογική που η ίδια επικαλείται θα απέφευγε παραδίδοντας την κατοχή, να διαλευκάνει τη θέση της έναντι στην Αιτήτρια, λέγοντάς της ότι δεν υπάρχει η οφειλή, εάν όντως δεν υπήρχε· γιατί δεν αναζήτησε θετικά βεβαίωση περί συμμόρφωσής της από την Αιτήτρια ή απλά απόδειξη εξόφλησης, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί μη ευκαταφρόνητο το οφειλόμενο ποσό με βάση τη δικαστική απόφαση και λογικό να έπραττε το παν για να μην βρεθεί εκτεθειμένη σε αυτό. Ο τρόπος με τον οποίον η Καθ’ ης η αίτηση χρησιμοποιεί τον όρο που περιλήφθηκε στη δικαστική απόφαση γενικά, στο πλαίσιο αυτής της ένστασής της, αφήνει στο Δικαστήριο γλαφυρά την εικόνα ότι η Καθ’ ης η αίτηση απλά δεν έδωσε και τη δέουσα βαρύτητα στις συνέπειες της μη έγκαιρης παράδοσης που η ίδια συμφώνησε, ενδεχομένως ευελπιστώντας ότι, στην πράξη, θα μπορούσε να εξασφαλίσει περαιτέρω χρόνο παραμονής στο υποστατικό, ταυτόχρονα και απαλλαγή από το εξ αποφάσεως χρέος· ότι δεν υφίσταται καλόπιστη και ουσιαστική αμφισβήτηση της οφειλής της προς την Αιτήτρια, που να καθιστά δικαιότερη την μη έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης, υπό όλες τις περιστάσεις που έχει υπόψη του το Δικαστήριο.
Έχοντας ικανοποιηθεί ότι:
1. Η Αιτήτρια είναι πιστώτρια και ένα από τα πρόσωπα που δύνανται να υποβάλουν αίτηση για εκκαθάριση της εταιρείας (άρθρο 213 του Κεφ. 113),
2. Το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία εκκαθάρισης της Καθ’ ης η αίτηση εταιρείας, λαμβανομένων υπόψη (α) του εγγεγραμμένου γραφείου της εταιρείας το οποίο βρίσκεται εντός της επαρχίας Λεμεσού κατά τους 6 μήνες που προηγήθηκαν αμέσως από την υποβολή της αίτησης και (β) του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας που καταβλήθηκε ή πιστώθηκε ότι καταβλήθηκε (άρθρο 209 του Κεφ. 113),
3. Η Καθ’ ης η αίτηση εταιρεία είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της (άρθρα 211-212 του Κεφ. 113) καθότι, με βάση δικαστική απόφαση που δεν έχει εξοφληθεί σύμφωνα με τη μαρτυρία που το Δικαστήριο αποδέχεται, οφείλει στην Αιτήτρια πόσο που υπερβαίνει τις 5.000,00 Ευρώ και η Αιτήτρια επέδωσε στην Καθ’ ης η αίτηση εταιρεία, με επίδοση που δεν αμφισβητείται, και θεωρείται νομότυπη και καλή επίδοση, σχετική απαίτηση με την οποία απαιτεί από την εταιρεία να της καταβάλει το οφειλόμενο ποσό, αλλά αυτή, για τρείς βδομάδες μετά την επίδοση της απαίτησης, παρέλειψε να καταβάλει το ποσό ή να εξασφαλίσει ή να το διευθετήσει προς εύλογη ικανοποίηση της Αιτήτριας,
εκδίδεται διάταγμα εκκαθάρισης της Καθ΄ ης η Αίτηση εταιρείας σύμφωνα με τη σχετική παράγραφο της Αίτησης. Πιστό αντίγραφο του παρόντος Διατάγματος να επιδοθεί αμέσως από την Αιτήτρια στον Επίσημο Παραλήπτη, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 219 του Κεφ. 113. O Επίσημος Παραλήπτης διορίζεται Εκκαθαριστής της εταιρείας.
Τα έξοδα της διαδικασίας, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, να πληρωθούν από την Καθ΄ ης η αίτηση εταιρεία.
(Υπ.)…………………………….
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Re Sklan Ltd [1961] 1 WLR 1013 και Re James Millward [1940] Ch 333.
[2] Re P & J Macrae Ltd [1961] 1 WLR 229.
[3] Re Lummus Agricultural Services Ltd [1999] BCC 953 at 956, 957.
[4] 'a thoroughly bad reason … put forward honestly' (Taylor's Industrial Flooring Ltd v. M & H Plant Hire (Manchester) Ltd [1990] BCC 44).
[5] Re a Company (No 003729 of 1982) [1984] 1 WLR 1090 και Stonegate Securities Ltd v. Gregory [1980] 1 All ER 241 (CA).
[6] Βλ. και Re a Company (No 00751 of 1992), ex parte Avocet Aviation Ltd [1992] BCLC 869.
[7] Taylor's Industrial Flooring Ltd v. M & H Plant Hire (Manchester) Ltd [1990] BCC 44.