ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Α. Τζ. Σολομωνίδου, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 27/2014
Μεταξύ:
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
Ενάγοντας
-και-
1. G. A. Gavrielides Ltd
2. Λουκία Γαβριηλίδου
3. Αλκιβιάδης Γαβριηλίδου
4. Λυδία Μελισσά Γαβριηλίδου
Εναγόμενοι
Ως τροποποιήθηκε δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου ημερ. 12/11/2021
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
Ενάγοντας
-και-
1. Aristo Developers Ltd
2. Λουκία Γαβριηλίδου
3. Αλκιβιάδης Γαβριηλίδου
4. Λυδία Μελισσά Γαβριηλίδου
Εναγόμενοι
Ως τροποποιήθηκε δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου ημερ. 02/02/2022
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
Ενάγοντας
-και-
2. Aristo Developers Ltd
2. Λουκία Γαβριηλίδου
5. Αλκιβιάδης Γαβριηλίδου
6. Λυδία Μελισσά Γαβριηλίδου
Εναγόμενοι
Ως τροποποιήθηκε δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου ημερ. 16/02/2022
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
Ενάγοντας
-και-
1. Aristo Developers Ltd
2. Λουκία Γαβριηλίδου
3. Αλκιβιάδης Γαβριηλίδου
4. Λυδία Μελισσά Γαβριηλίδου
Εναγόμενοι
Ημερομηνία: 8 Δεκεμβρίου 2023
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για τον Ενάγοντα: κ. Α. Σαουρής για
Α. ΣΑΟΥΡΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΠΕ
Για τους Εναγόμενους 1, 3 και 4: κ. Κ. Καντούνας
για Κωνσταντή Καντούνα Δ.Ε.Π.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα αγωγή ο Ενάγων αξιώνει διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει την εκκένωση και παράδοση ελευθέρας κατοχής της δασικής γης και του κτηρίου που βρίσκεται σε αυτήν, έκτασης περίπου μίας σκάλας, μέρος του τεμαχίου με αριθμό [ ] του Κ. Χ. Σχεδίου [ ] στο χωριό Πάνω Πλάτρες της Επαρχίας Λεμεσού (στο εξής το «Ακίνητο»), στον Περιφερειακό Δασικό Λειτουργό Τροόδους και/ή στον αντιπρόσωπο αυτού, πλέον έξοδα της αγωγής πλέον Φ.Π.Α.
Δικογραφημένοι Ισχυρισμοί
Το μεγαλύτερο μέρος της Έκθεσης Απαίτησης είναι παραδεκτό από την Υπεράσπιση. Ως εκ τούτου δεν καθίσταται αναγκαίο να προβώ σε λεπτομερή καταγραφή των όσων αναγράφονται στα δικόγραφα. Τα όσα είναι παραδεκτά από τα δικόγραφα καταγράφονται κατωτέρω.
Επιγραμματικά, ο Ενάγων ισχυρίζεται ότι την 25/04/1934 η τότε αποικιακή Κυβέρνηση σύναψε σύμβαση μίσθωσης με κάποιον Henry Peter Marius McLaughlan για σκοπούς ανέγερσης κατοικίας ιδιοκατοίκησης εντός του Ακινήτου. Το μίσθωμα καθορίστηκε στις 3 Λ.Κ τον χρόνο και η διάρκεια μίσθωσης ήταν 33 χρόνια με δικαίωμα ανανέωσης της για άλλες δύο ισόχρονες περιόδους. Η πρώτη περίοδος ίσχυσε από την 13/08/1933 έως την 12/08/1966.
Την 09/04/1957 μετά τον θάνατο του Henry Peter Marius McLaughlan, ο διαχειριστής της περιουσίας του ήλθε σε συμφωνία με την G. A. Gavrielides Ltd για μεταβίβαση του μίσθιου σε αυτήν για το υπόλοιπο της περιόδου της μίσθωσης γεγονός το οποίο εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Την 29/08/1962 συνάφθηκε νέα σύμβαση μίσθωσης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της G. A. Gavrielides Ltd η οποία θα έληγε στις 12/08/1966 όπως προέβλεπε και η αρχική σύμβαση μίσθωσης μεταξύ τους.
Την 17/10/1962, η G. A. Gavrielides Ltd ζήτησε ανανέωση της μίσθωσης για ακόμη 33 έτη, μέχρι την 12/08/1999. Το αίτημα της απορρίφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφαση του υπ’ αριθμό 11.826 ημερ. 09/11/1972.
Ο Ενάγων ισχυρίζεται ότι την 02/02/1999 ο τότε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Φυσικών Πόρων κάλεσε την G. A. Gavrielides Ltd και τους διευθυντές αυτής όπως μέχρι την 13/08/1999 να παραδώσουν το Ακίνητο ελεύθερο κατοχής χωρίς όμως αυτοί να ανταποκριθούν. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η κατοικία εντός του Ακινήτου κατέχεται και χρησιμοποιείται από τους Εναγόμενους 2, 3 και 4 και η Εναγόμενη 1 ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο δεν καταβάλλει οποιοδήποτε ενοίκιο.
Στην αντίπερα όχθη, οι Εναγόμενοι 1, 3 και 4 ισχυρίζονται ότι ουδέποτε έτυχαν ενημέρωσης για την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για μη ανανέωση της μίσθωσης, ούτε έλαβαν οποιαδήποτε πρόταση από την Δημοκρατία. Η Δημοκρατία δεν προσφέρθηκε να καταβάλει οποιαδήποτε αποζημίωση για την αξία της οικοδομής που ανήγειρε στο Ακίνητο η G.A. Gavrielides Ltd και ότι η Δημοκρατία αποδέχτηκε την ανανέωση της μίσθωσης του Ακινήτου αφού συνέχισε για χρονικό διάστημα να εισπράττει από την Εναγόμενη 1 φόρους και άλλες επιβαρύνσεις που αφορούν το Ακίνητο.
Είναι περαιτέρω θέση τους ότι η Εναγόμενη 1 κατέχει το Ακίνητο νόμιμα και η Δημοκρατία έχει με τη συμπεριφορά της αναιρέσει οποιαδήποτε τυχόν προσπάθεια τερματισμού της σύμβασης μίσθωσης. Επιπρόσθετα ισχυρίζονται ότι στην προσπάθεια να εκδιώξει αρχικά την εταιρεία G.A. Gavrielides Ltd και στη συνέχεια την Εναγομένη 1 από το Ακίνητο, η Δημοκρατία αρνείται να εισπράξει τα ενοίκια, τα οποία η Εναγόμενη 1 οφείλει και δηλώνει ετοιμότητα για άμεση πληρωμή αυτών. Είναι περαιτέρω ισχυρισμός τους ότι οι Εναγόμενοι 3 και 4 ουδεμία σχέση έχουν με την μίσθωση του Ακινήτου και ότι αυτό κατέχεται από την Εναγόμενη 1.
Συνεπώς τα επίδικα θέματα στην παρούσα είναι η σύμβαση μίσθωσης, κατά πόσο αυτή έχει τερματιστεί και κατά πόσο οι Εναγόμενοι 3 και 4 μπορούν να θεωρηθούν ως «κάτοχοι» του Ακινήτου.
Αγορεύσεις
Οι συνήγοροι των διαδίκων προώθησαν και υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους με εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις, τις οποίες διεξήλθα με προσοχή και έλαβα υπόψη μου τις αναφορές, τοποθετήσεις και εισηγήσεις στις οποίες αναφέρθηκαν. Ειδικότερη αναφορά στις εισηγήσεις τους θα γίνει σε μεταγενέστερο στάδιο και όπου τούτο κρίνεται αναγκαίο για τις ανάγκες της παρούσας απόφασης, έχοντας πάντα κατά νου ότι δεν απαιτείται ειδικότερη αναφορά ή πραγμάτευση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται (βλ. Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 176/2018, ημερ. 11.01.2019, ECLI:CY:AD:2019:B4 και Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490).
Προσαχθείσα μαρτυρία
Κατά την ακροαματική διαδικασία κατέθεσαν σύνολο 3 μάρτυρες. Από πλευράς του Ενάγοντα κατάθεσε ένας μάρτυρας, ο Χρίστος Καριτζής (Μ.Ε.1). Για τους Εναγόμενους 1, 3 και 4 Εναγόμενη κατάθεσαν δύο μάρτυρες, η Ανθή Γαβριηλίδου (Μ.Υ.1) και ο Γαβριήλ Γαβριηλίδης (Μ.Υ.2).
Προχωρώ στη συνέχεια να συνοψίσω την προσαχθείσα μαρτυρία.
Χρίστος Καριτζής (ΜΕ1)
Ο Μ.Ε.1 ανέφερε ότι είναι λειτουργός στο Τμήμα Δασών με καθήκον εργασίας, μεταξύ άλλων, την παρακολούθηση μακροχρόνιων συμβάσεων μίσθωσης.
Σύμφωνα με αυτόν η G.A. Gavrielides Ltd είναι εταιρεία δεόντως συσταθείσα και εγγεγραμμένη στην Κύπρο και στις 04/09/2018 κατόπιν σχετικής αίτησης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας υπ’ αριθμό 286/14, διαλύθηκε χωρίς εκκαθάριση και συγχωνεύθηκε με την Εναγόμενη 1 μεταφέροντας σε αυτήν κάθε στοιχείο του ενεργητικού και παθητικού της συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών της στοιχείων, των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της.
Ανέφερε ότι στις 25/04/1934 η τότε αποικιακή Κυβέρνηση σύναψε σύμβαση μίσθωσης με κάποιον Henry Peter Marius McLaughlan για σκοπούς ανέγερσης κατοικίας ιδιοκατοίκησης, στη δασική γη, έκτασης μιας σκάλας περίπου, μέρος του τεμαχίου με αριθμό [ ] του Κ. Χ. Σχεδίου [ ] στο χωριό Πάνω Πλάτρες της Επαρχίας Λεμεσού (στο εξής το «Ακίνητο»). Το μίσθωμα καθορίστηκε στις 3 Λ.Κ τον χρόνο και η διάρκεια μίσθωσης ήταν 33 χρόνια με δικαίωμα ανανέωσης της για άλλες δύο ισόχρονες περιόδους. Η πρώτη περίοδος ίσχυσε από την 13/08/1933 έως την 12/08/1966.
Ως είπε, στις 09/04/1957 μετά τον θάνατο του Henry Peter Marius McLaughlan, ο διαχειριστής της περιουσίας του ήλθε σε συμφωνία με την G. A. Gavrielides Ltd για μεταβίβαση του μίσθιου σε αυτήν για το υπόλοιπο της περιόδου της μίσθωσης. Το θέμα τέθηκε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου και έγινε αποδεκτό. Στις 29/08/1962 συνάφθηκε νέα σύμβαση μίσθωσης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της G. A. Gavrielides Ltd η οποία θα έληγε στις 12/08/1966 όπως προέβλεπε και η σύμβαση μίσθωσης που αναφέρεται ανωτέρω.
Περαιτέρω ανέφερε ότι η G. A. Gavrielides Ltd με επιστολή ημερ. 17/10/1962 ζήτησε να ανανεωθεί η σύμβαση μίσθωσης για ακόμη μια περίοδο 33 χρόνων, ήτοι μέχρι τις 12/08/1999. Το εν λόγω θέμα τέθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο σε συνεδρίαση του στις 09/11/1972 εξέδωσε την απόφαση υπ’ αριθμό 11.826, σύμφωνα με την οποία απέρριπτε το εν λόγω αίτημα και αποφάσισε την καταβολή του ποσού των Λ.Κ. 1.380,00 που αντιπροσώπευε την αξία των κτηρίων που ανεγέρθηκαν στο μίσθιο και τη σύναψη νέας σύμβασης μίσθωσης, υπό τον όρο ότι αυτή θα ανανεώνεται από χρόνο σε χρόνο και ότι θα μπορούσε να τερματιστεί με τρίμηνη προειδοποίηση. Το ύψος του μισθώματος θα καθοριζόταν από το Υπουργείο Εσωτερικών και Οικονομικών. Ως είπε, η G. A. Gavrielides Ltd δεν αποδέχτηκε το ποσό και συνέχισε να κατέχει το μίσθιο.
Ανέφερε επίσης ότι στις 02/02/1999 ο τότε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος απέστειλε διπλοσυστημένη επιστολή στην G. A. Gavrielides Ltd και στους τότε Διευθυντές της καλώντας τους όπως μέχρι την 13/08/1999 παραδώσουν ελευθέρα κατοχής την δασική γη μαζί με το κτήριο που βρίσκεται σε αυτή, στον Περιφερειακό Δασικό Λειτουργό Τροόδους, χωρίς όμως αυτοί να ανταποκριθούν με αποτέλεσμα να κατέχουν την εν λόγω δασική γη και το κτήριο που βρίσκεται σε αυτή παράνομα αυθαίρετα και καταχρηστικά. Περαιτέρω, ανέφερε ότι η εξοχική κατοικία που βρίσκεται στην δασική γη, της οποίας η αξία ανέρχεται στις €45.000 κατέχεται και χρησιμοποιείται από τους Εναγόμενους 3 και 4 και ότι η Εναγόμενη 1 ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο δεν καταβάλει οποιοδήποτε ενοίκιο.
Κατά την αντεξέταση του μεταξύ άλλων ανέφερε ότι η επίδικη σύμβαση μίσθωσης ανανεώθηκε σιωπηρά για την δεύτερη τριαντακοντατριετία και ότι από το 1999 όταν τερματίστηκε η επίδικη συμφωνία μίσθωσης, η Δημοκρατία αρνείται να λάβει και δεν λαμβάνει οποιοδήποτε ποσό ως ενοίκιο.
Ανθή Γαβριηλίδου (Μ.Υ.1)
Η Μ.Υ.1 ανέφερε ότι είναι εγγονή της Εναγόμενης 2 και θυγατέρα του Εναγόμενου 3. Το 1962, η ίδια δεν ήταν γεννημένη και τα όσα ανάφερε της τα έχει αναφέρει η γιαγιά της (Εναγόμενη 2) και ο πατέρας της (Εναγόμενος 3). Ως εξήγησε, ο πατέρας της, είναι 82 ετών, με κλονισμένη υγεία, καρδιολογικά προβλήματα, προβλήματα όρασης και ακοής καθώς και γαστρεντερολογικά προβλήματα και δεν είναι σε θέση να προσέλθει στο Δικαστήριο για να προσφέρει μαρτυρία. Περαιτέρω ανέφερε ότι η Εναγόμενη 2 απεβίωσε εντός του έτους 2021.
Ισχυρίστηκε ότι η εταιρεία G. A. Gavrielides Ltd δεν υφίσταται αλλά ούτε και υπήρξε ποτέ τέτοια εταιρεία και ότι ως φαίνεται από το Τεκμήριο 2, η εταιρεία η οποία ενοικίασε το επίδικο ακίνητο είναι η εταιρεία «G. A. Gabrielides and Co Ltd» και όχι η «G. A. Gavrielides Ltd». Η εταιρεία G. A. Gabrielides and Co Ltd το 1968 μετονομάστηκε σε G. A. Gabrielides Ltd.
Ως είπε, η γιαγιά της πάντα ήθελε η οικογένεια να έχει εξοχική κατοικία στο Τρόοδος. Περί το 1961 με 1962 πληροφορήθηκε ότι ο διαχειριστής της περιουσίας του Henry Peter Marius McLaughlan επιθυμούσε να τερματίσει τη σύμβαση που είχε ο αποβιώσας για το επίδικο ακίνητο στο Τρόοδος. Μετά από ενέργειες, επαφές και διαπραγματεύσεις της γιαγιάς της με τον διαχειριστή της περιουσίας του Henry Peter Marius McLaughlan καθώς και με την κυβέρνηση κατέληξαν σε συμφωνία με την οποία η οικογενειακή τους εταιρεία G. A. Gabrielides and Co Ltd να καταβάλει στον διαχειριστή της περουσίας του Henry Peter Marius McLaughlan το πόσο των Λ.Κ. 2.000,00 και παράλληλα να υπογραφεί νέα συμφωνία για ενοικίαση επίδικου ακινήτου μεταξύ της κυβέρνησης και της G. A. Gabrielides and Co Ltd. Η περίοδος ενοικίασης θα ήταν το υπόλοιπο της περιόδου ενοικίασης του McLaughlan, δηλαδή το υπόλοιπο της 1ης τριακονταετούς περιόδου το οποίο ήταν μόνο 4 χρόνια (από το 1962 έως το 1966), πλέον ακόμη δύο τριακοντατριετείς περίοδοι.
Ετοιμάστηκε τότε από τη Δημοκρατία ένα συμβόλαιο, το οποίο η γιαγιά της η οποία εκπροσωπούσε την G. A. Gabrielides and Co Ltd, δεν αποδέχτηκε αφού, μεταξύ άλλων, (α) η κυβέρνηση θα είχε τη δυνατότητα, χωρίς λόγο, μόλις 4 χρόνια μετά και αφού η εταιρεία τους είχε πληρώσει το πόσο των Λ.Κ. 2.000,00 στον διαχειριστή της περιουσίας του McLaughlan να τερματίσει τη συμφωνία και (β) το κείμενο της συμφωνίας ήταν εσφαλμένο αφού έκανε αναφορά στις παραγράφους 2(β) και 2(γ) σε σπίτι και κτίσματα τα οποία θα κτίζονταν με βάση τη συμφωνία αυτή, ενώ αυτά είχαν ήδη κτιστεί από τον McLaughlan στη βάση άλλης προγενέστερης συμφωνίας. Θα έπρεπε να γίνει η σχετική διόρθωση για να αντανακλάται η πραγματικότητα και να δικαιούνται να αποζημιωθούν σε περίπτωση που η Δημοκρατία τερμάτιζε τη συμφωνία. Έτσι η γιαγιά της ζήτησε να τροποποιηθεί η συμφωνία ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να τερματίσει μόνο στην περίπτωση που είχε καλό λόγο να πράξει τούτο και συγκεκριμένα σε περίπτωση που η εταιρεία παραβίαζε τους όρους της συμφωνίας και για να αποτυπωθεί σωστά το θέμα της αποζημίωσης σε περίπτωση τερματισμού. Οι παρατηρήσεις της γιαγιάς της έγιναν αμέσως αποδεκτές από το Τμήμα Δασών και έτσι υπογράφηκε η συμφωνία η οποία συμπεριλάμβανε τους όρους αυτούς.
Περαιτέρω ανέφερε ότι Διευθύντρια της εταιρείας τους ήταν η γιαγιά της από την 14/05/1952 μέχρι την 24/04/1973 όταν διορίστηκε ο Εναγόμενος 3 ως Διευθυντής. Ως εξήγησε τα χαρτιά της εταιρείας τους παρέμειναν στο σπίτι της γιαγιάς της μέχρι το 1980 όταν αυτή μετακόμισε. Στη συνέχεια τα χαρτιά της εταιρείας μεταφέρθηκαν στο σπίτι των γονιών της. Τότε διαπιστώθηκε ότι χάθηκαν διάφοροι φάκελοι και έγγραφα της εταιρείας μεταξύ των οποίων και η σύμβαση ενοικίασης. Ο Εναγόμενος 3 επικοινώνησε τότε με το Τμήμα Δασών ζητώντας από αυτούς αντίγραφο της επίδικης συμφωνίας, οι οποίοι του έδωσαν αντίγραφο του Τεκμηρίου 2 αναφέροντας σε αυτόν ότι ούτε αυτοί μπορούσαν να εντοπίσουν το διορθωμένο υπογεγραμμένο συμβόλαιο. Κατά την ετοιμασία της γραπτής της δήλωσης και ενόψει της αναφοράς του Μ.Ε.1 ότι το υπογεγραμμένο πρωτότυπο της επίδικης συμφωνίας βρίσκεται στο Κρατικό Αρχείο, η Μ.Υ.1 επικοινώνησε με το Κρατικό Αρχείο για να εξασφαλίσει αντίγραφο της επίδικης συμφωνίας. Η Μ.Υ.1 ενημερώθηκε από τον κ. Μίνο Περδίο ότι ο μόνος τρόπος εξεύρεσης ενός φακέλου στο Κρατικό Αρχείο είναι δια μέσω του αριθμού του και όταν υπάρχει υπόθεση Δικαστηρίου ο εν λόγω φάκελος αποστέλλεται στο αρμόδιο τμήμα. Η Μ.Υ.1 επικοινώνησε ξανά με το Κρατικό Αρχείο και συγκεκριμένα με την υπεύθυνη λειτουργό για τους φακέλους του Τμήματος Δασών κα Κούλα Πιερή, η οποία της επιβεβαίωσε όσα της είπε ο κ. Περδίος και της ζήτησε τον αριθμό φακέλου. Τότε ο δικηγόρος της επικοινώνησε με τον δικηγόρο του Ενάγοντα και ζήτησε από αυτόν τον αριθμό φακέλου ο οποίος ανέφερε ότι ο Μ.Ε.1 δεν γνώριζε τον αριθμό.
Επίσης ανέφερε ότι η επίδικη σύμβαση ενοικίασης ανανεώθηκε σιωπηρά για την δεύτερη τριαντακοντατριετία. Το 1999 ενώ πλησίαζε η λήξη της δεύτερης τριαντακοντατριετίας η γιαγιά της ετοίμασε επιστολή με την οποία ζητούσε ανανέωση της ενοικίασης για τρίτη τριαντακοντατριετία και ως της ανέφερε μετέβη η ίδια στο Τμήμα Δασών για να παραδώσει την εν λόγω επιστολή η οποία έφερε ημερ. 01/02/1999. Όταν πέρασαν αρκετές εβδομάδες χωρίς όμως να λάβουν απάντηση από το Τμήμα Δασών, η γιαγιά της Μ.Υ.1 επικοινώνησε με το Τμήμα Δασών όπου ανέφεραν ότι δεν έβρισκαν την εν λόγω επιστολή και να τους πάρουν καινούργια. Τότε ο Εναγόμενος 3 έγραψε νέα επιστολή ημερ. 30/04/1999 στην οποία δεν έχει υπόψη της έλαβαν ποτέ απάντηση.
Τον Ιούλιο του 2000 η οικογένεια τους πώλησε την εταιρεία τους στην Εναγόμενη 1 και τότε όλοι οι φάκελοι στάλθηκαν στην Εναγόμενη 1. Η Μ.Υ.1 ανέφερε ότι ουδέποτε μεταφέρθηκαν στην Εναγόμενη 1 στα στοιχεία του ενεργητικού και παθητικού, τα περιουσιακά στοιχεία, τα δικαιώματα και υποχρεώσεις της εταιρείας G. A. Gabrielides Ltd. Περαιτέρω, ανέφερε ότι Εναγόμενοι 2, 3 και 4 ουδέποτε υπήρξαν ενοικιαστές του επίδικου ακινήτου. Ως εξήγησε η εταιρεία τους ήταν οικογενειακή επιχείρηση. Όταν αυτή πωλήθηκε στην Εναγόμενη 1, παρόλο που η νέα διεύθυνση επέτρεψε σε αυτούς να χρησιμοποιούν το επίδικο ακίνητο, εντούτοις ο έλεγχος βρισκόταν στην Εναγόμενη 1. Έτσι την 26/03/2015 μετά από σχετική συνεννόηση με την διεύθυνση της Εναγόμενης 1, διευθετήθηκε συνάντηση με το Τμήμα Δασών στην παρουσία του δικηγόρου τους, όπου ζήτησαν όπως τα δικαιώματα της ενοικιάστριας εταιρείας μεταβιβαστούν πλέον στους Εναγόμενους 3 και 4. Το αίτημα τους δεν έγινε αποδεκτό.
Επίσης ισχυρίστηκε ότι η Δημοκρατία συνέχισε να εισπράττει φόρους και τέλη και ότι τα διάφορα τέλη που κατέβαλαν, τα κατέβαλλαν στην Δημοκρατία και όχι σε ανεξάρτητες αρχές. Συγκεκριμένα για το επίδικο ακίνητο πληρώνονταν τέλη για κατανάλωση νερού, ετήσια εισφορά για κοινοτικές υπηρεσίες και τέλη αποκομιδής σκυβάλων. Ως προς τα τέλη κατανάλωσης νερού ανέφερε ότι αυτά δεν χερώνονται ούτε πληρώνονται σε οποιοδήποτε ανεξάρτητο συμβούλιο υδατοπρομήθειας αλλά η χρέωση γίνεται από το Τμήμα Δημοσίων Έργων. Ως προς την ετήσια εισφορά για κοινοτικές εργασίες και τα τέλη αποκομιδής σκυβάλων αυτά χρεώνονται από το Κοινοτικό Συμβούλιο Τρόοδους το οποίο είναι τμήμα της Επαρχιακής Διοίκησης και απαρτίζεται από Κυβερνητικούς Αξιωματούχους.
Επίσης αναφέρθηκε στην αξία του επίδικου ακινήτου σήμερα και συγκεκριμένα ότι αυτό ανέρχεται πέραν του πόσου των €165.000,00. Είναι θέση της ότι η Εναγόμενη 1 κατέχει το επίδικο ακίνητο νόμιμα αφού η Δημοκρατία με τη συμπεριφορά της, και ειδικότερα με τη μη απάντηση στις επιστολές ημερ. 01/02/1999 και 30/04/1999, τη σιωπή της για 15 χρόνια όπου συνέχισε να εισπράττει τέλη, φόρους και επιβαρύνσεις πριν την καταχώριση της παρούσας αγωγής, αναίρεσε οποιανδήποτε τυχόν προσπάθεια τερματισμού της συμφωνίας μίσθωσης, και ως εκ τούτου η συμφωνία μίσθωσης έχει ανανεωθεί για τρίτη τριαντακοντατριετία. Περαιτέρω, ανέφερε ότι στην προσπάθεια του να εκδιώξει την Εναγόμενη 1 από το επίδικο ακίνητο, ο Ενάγων αρνείτο να εισπράξει τα ενοίκια τα οποία η Εναγόμενης 1 παραδέχεται ότι οφείλονται και δηλώνει ετοιμότητα να καταβάλει.
Κατά την αντεξέταση ανέφερε ότι η Εναγόμενη 2 κατείχε κλειδί της οικίας που βρίσκεται εντός του επίδικου ακινήτου και ότι τώρα κλειδία για την εν λόγω οικία κατέχουν τα μέλη της οικογένειας της και ειδικότερα ο Εναγόμενος 3, η Εναγόμενη 4, η ίδια και ο αδελφός της (Μ.Υ.2).
Γαβριήλ Γαβριηλίδης (Μ.Υ.2)
Ο Μ.Υ.2 αναφέρει ότι είναι εγγονός της Εναγομένης 2, υιός του Εναγομένου 3 και ανιψιός της Εναγομένης 4. Εργάζεται ως αρχιτέκτονας και ασκεί το εν λόγω επάγγελμα από το 2001.
Ανέφερε ότι την 29/10/2021 ημερομηνία κατά την οποία η υπόθεση ήταν ορισμένη για Ακρόαση, δηλώθηκε στο Δικαστήριο ότι η Εναγόμενη 2 είχε αποβιώσει και ότι ο δικηγόρος του Ενάγοντα παρά την ενημέρωση του για τον θάνατο της Εναγομένης 2, δεν είχε λάβει μέτρα για τροποποίηση του τίτλου της αγωγής για να συμπεριληφθεί ο διαχειριστής της περιουσίας της Εναγομένης 2. Παρόντες στο Δικαστήριο κατά την εν λόγω ημερομηνία ήταν ο Μ.Ε.1, κάποιος προϊστάμενος του Μ.Ε.1, το όνομα του οποίου σημείωσε στο σημειωματάριο του ως «κ. Χωράτας Ανώτερος - Προιστάμενος του Τμήματος Δασών», οι δικηγόροι των δύο πλευρών και ο ίδιος. Ως ανέφερε, εκείνη την ημέρα στην παρουσία του συμφωνήθηκε μεταξύ των μερών να οριστεί η υπόθεση σε μεταγενέστερη ημερομηνία για να μπορεί ο Ενάγων να καταχωρίσει σχετική αίτηση τροποποίησης του τίτλου της αγωγής για προσθήκη της Aristo Developers Ltd ως Εναγόμενη 1 την οποία οι Εναγόμενοι θα αποδέχονταν. Περαιτέρω συμφωνήθηκε ότι μετά την τροποποίηση του τίτλου της αγωγής θα εκδίδετο απόφαση για έξωση στις 30/09/2033, θα καταβάλλετο το ενοίκιο και ο Ενάγων θα αποδεχόταν την είσπραξη του ενοικίου και η κάθε πλευρά θα επωμιζόταν τα έξοδα της.
Πριν καταλήξουν τα μέρη στην εν λόγω συμφωνία, ο Μ.Υ.2 επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Εναγόμενο 3 για να δει κατά πόσο οι Εναγόμενοι ήταν σύμφωνοι με τα πιο πάνω. Το ίδιο έπραξαν και ο Μ.Ε.1 και ο προϊστάμενος του οι οποίοι επικοινώνησαν με κάποιο από την υπηρεσία τους. Όλο αυτό διήρκησε 30 – 45 λεπτά διότι έγιναν αρκετά τηλεφωνήματα και διαπραγμάτευση. Μετά την εν λόγω συμφωνία, οι δικηγόροι των μερών ενημέρωσαν το Δικαστήριο και δόθηκε νέα ημερομηνία για να ετοιμάσει η πλευρά του Ενάγοντα την αίτηση τροποποίησης.
Περαιτέρω ανέφερε ότι τα γεγονότα τα οποία καθιστούσαν απαραίτητη την τροποποίηση του τίτλου της αγωγής για να προστεθεί η εταιρεία Aristo Developers Ltd είχαν λάβει χώρα τον Σεπτέμβριο του 2018 και ήταν εις γνώση του Ενάγοντα αφού η Δημοκρατία έλαβε μέρος στη σχετική δικαστική διαδικασία.
Την 15/11/2021 εκδόθηκε, με τη συγκατάθεση των Εναγομένων, διάταγμα για τροποποίηση του τίτλου της αγωγής. Από ενημέρωση που έλαβε από τον δικηγόρο των Εναγομένων, μετά την τροποποίηση του τίτλου της αγωγής ο δικηγόρος του Ενάγοντα επικοινώνησε με τον δικηγόρο των Εναγομένων όπου τον ενημέρωσε ότι ο Ενάγων επιθυμούσε την τροποποίηση της συμφωνίας σε ότι αφορά τα έξοδα της αγωγής κάτι το οποίο οι Εναγόμενοι δεν αποδέχτηκαν. Στη συνέχεια ο δικηγόρος του Ενάγοντα επικοινώνησε εκ νέου με τον δικηγόρο των Εναγομένων όπου τον ενημέρωσε ότι το Υπουργείο Οικονομικών επιθυμούσε τροποποίηση της συμφωνίας πέραν των πιο πάνω και σε ότι αφορά το ενοίκιο, δηλαδή αυτό να μην είναι αυτό που προνοεί η συμφωνία μίσθωσης αλλά να υπολογιστεί το τρέχων ενοίκιο. Οι Εναγόμενοι δεν αποδέχτηκαν και τότε ο δικηγόρος του Ενάγοντα απάντησε ότι ο Ενάγων υπαναχωρεί και η υπόθεση θα πρέπει να εκδικαστεί. Πότε προηγουμένως δεν είχε γίνει οποιαδήποτε αναφορά στο Υπουργείο Οικονομικών.
Περαιτέρω έκανε αναφορά στο ιστορικό του φακέλου σε σχέση με τις τροποποιήσεις του Κλητηρίου Εντάλματος από τον Ενάγοντα.
Περαιτέρω, ως είπε, όλες οι φορολογικές υποχρεώσεις προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Τροόδους πληρώνονται κανονικά και είναι εξοφλημένες μέχρι και το 2022. Επίσης ανέφερε ότι ο Ενάγων δια του Τμήματος Δημοσίων Έργων θεωρεί ότι ακόμη και σήμερα κάτοχος του επίδικης κατοικίας είναι ο Γ. Α. Γαβριηλίδης ο οποίος απεβίωσε από το 1972. Επίσης, είναι θέση του ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο Τροόδους είναι διορισμένο και απαρτίζεται από Κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Σε σχέση με την αξία της επίδικης οικίας ανέφερε ότι ως αρχιτέκτονας έχει πείρα πέραν των 20 ετών και έχει εκτιμήσει την αξία της επίδικης οικίας η οποία το 2014 ήταν €100.000,00 ενώ σήμερα ανέρχεται πέραν των €165.000,00.
Κατά την αντεξέταση ανέφερε ότι δεν άκουσε ότι η εν λόγω συμφωνία διευθέτησης της υπόθεσης έπρεπε να μεταφερθεί στον Γενικό Εισαγγελέα για έγκριση. Περαιτέρω, έδωσε λεπτομέρειες ως προς το πως υπολόγισε την αξία της οικίας που βρίσκεται εντός τους επίδικου ακινήτου.
Παραδεκτά και μη αμφισβητούμενα γεγονότα
Τα πιο κάτω γεγονότα, είτε με βάση τα δικόγραφα είτε από το γεγονός ότι δεν έτυχαν αμφισβήτησης, είναι παραδεκτά και έχουν ως ακολούθως:
· Ο Ενάγων εγείρει την παρούσα αγωγή υπό την ιδιότητα τους ως Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας.
· Στις 04/09/2018 κατόπιν σχετικής αίτησης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας υπ’ αριθμό 286/14, η εταιρεία G. A. Gavrielides Ltd διαλύθηκε χωρίς εκκαθάριση και συγχωνεύθηκε με την Εναγόμενη 1 μεταφέροντας σε αυτήν κάθε στοιχείο του ενεργητικού και παθητικού της συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών της στοιχείων, των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της.
· Στις 25/04/1934 η τότε αποικιακή Κυβέρνηση σύναψε σύμβαση μίσθωσης με κάποιον Henry Peter Marius McLaughlan για σκοπούς ανέγερσης κατοικίας ιδιοκατοίκησης στο Ακίνητο. Το μίσθωμα καθορίστηκε στις 3 Λ.Κ τον χρόνο και η διάρκεια μίσθωσης ήταν 33 χρόνια με δικαίωμα ανανέωσης της για άλλες δύο ισόχρονες περιόδους. Η πρώτη περίοδος ίσχυσε από την 13/08/1933 έως την 12/08/1966.
· Στις 09/04/1957 μετά τον θάνατο του Henry Peter Marius McLaughlan, ο διαχειριστής της περιουσίας του ήλθε σε συμφωνία με την G. A. Gavrielides Ltd για μεταβίβαση του μίσθιου σε αυτήν για το υπόλοιπο της περιόδου της μίσθωσης. Το θέμα τέθηκε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου και έγινε αποδεκτό.
· Στις 29/08/1962 συνάφθηκε νέα σύμβαση μίσθωσης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της G. A. Gavrielides Ltd η οποία θα έληγε στις 12/08/1966 όπως προέβλεπε και η αρχική σύμβαση μίσθωσης.
· Στις 02/02/1999 ο τότε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος απέστειλε διπλοσυστημένη επιστολή στην G. A. Gavrielides Ltd και στους τότε Διευθυντές της την οποία οι Εναγόμενοι παρέλαβαν.
· Η Εναγόμενη 1 οφείλει στη Δημοκρατία ενοίκια για μίσθωση του Ακινήτου τα οποία η Δημοκρατία αρνείται να εισπράξει.
· Η σύμβαση μίσθωσης του Ακινήτου ανανεώθηκε σιωπηρά για δεύτερη τριαντακοντατριετία.
· Το Κοινοτικό Συμβούλιο Τροόδους διορίζεται από την Κυβέρνηση και απαρτίζεται από κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Προδικαστικές Ενστάσεις
Με την υπεράσπιση τους οι Εναγόμενοι 1, 3 και 4 εγείρουν 7 προδικαστικές ενστάσεις. Στο πλαίσιο της δίκης, αυτές που προωθήθηκαν είναι οι ακόλουθες:
· Το κλητήριο ένταλμα και η έκθεση απαίτησης του Ενάγοντα είναι άκυρα διότι δεν έχουν καταχωρηθεί και επιδοθεί ως η διαταγή του Δικαστηρίου ημερομηνίας 02/02/2022 (προδικαστικές ενστάσεις Α και Β).
· Η αγωγή είναι επιπόλαιη (frivolous) και/ή ενοχλητική (vexatious) και τα τροποποιημένα δικόγραφα του Ενάγοντα δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες δικογράφησης εφόσον, μεταξύ άλλων, σε αυτά έγιναν τροποποιήσεις στον τίτλο χωρίς να εξασφαλιστεί ή χωρίς να εξασφαλιστεί κατά τρόπο ορθό η άδεια του Δικαστηρίου (προδικαστικές ένστασεις Δ και Ε).
· Η αγωγή και/ή η συνέχιση της είναι επιπόλαιη (frivolous) και/ή ενοχλητική (vexatious) και/ή κακόπιστη εφόσον ενώ οι διάδικοι συμφώνησαν σε τελική και οριστική διευθέτηση της υπόθεσης, η οποία περιλάμβανε και/ή βάση της οποίας ο Ενάγων, αφού εκμαίευσε την αποδοχή των Εναγομένων για αντικατάσταση της Εναγόμενης 1, όταν η αντικατάσταση αυτή επιτεύχθη, ο Ενάγων υπαναχώρησε από τη συμφωνία και επιμένει στην εκδίκαση της αγωγής (προδικαστική ένσταση Στ).
Οι προδικαστικές ενστάσεις Γ και Ζ δεν έχουν προωθηθεί από τους Εναγόμενους κατά την ακροαματική διαδικασία και ως εκ τούτου δεν θα τύχουν εξέτασης.
Για εξέταση των προδικαστικών ενστάσεων κρίνω σκόπιμο να παραθέσω το σχετικό δικονομικό ιστορικό αναφορικά με την τροποποίηση του ειδικώς οπισθογραφημένου Κλητήριου Εντάλματος από την 02/02/2022 και εντεύθεν, ως αυτό προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου.
Την 02/02/2022 το Δικαστήριο (υπό άλλη σύνθεση) ενέκρινε το αίτημα του Ενάγοντα για τροποποίηση της Έκθεσης Απαίτησης ως η αίτηση του ημερ.13/12/2021. Στην απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 02/02/2022 δίδονται οδηγίες όπως το τροποποιημένο δικόγραφο καταχωριστεί εντός 3 ημερών από την σύνταξη του διατάγματος τροποποίησης. Το διάταγμα τροποποίησης συντάχθηκε την 08/02/2022 και τροποποιημένο ειδικώς οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα καταχωρίστηκε την 11/02/2022. Την 16/02/2022 το Δικαστήριο (πάλι υπό άλλη σύνθεση) ενέκρινε αίτημα του Ενάγοντα για εκ νέου καταχώριση του τροποποιημένου κλητήριου εντάλματος ενόψει του ότι στο τροποποιημένο Κλητήριο Ένταλμα που καταχωρίστηκε την 11/02/2022 η αρίθμηση των Εναγομένων ήταν λανθασμένη. Το εν λόγω αίτημα υποβλήθηκε μονομερώς και προφορικά από τον συνήγορο του Ενάγοντα. Το εκ νέου τροποποιημένο Κλητήριο Ένταλμα με διορθωμένη αρίθμηση σε ότι αφορά τους Εναγόμενους, καταχωρίστηκε την ίδια ημέρα ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου. Την ίδια ημέρα επιδόθηκε και στην πλευρά των Εναγομένων (βλ. ένορκη δήλωση Μαρίνου Βασιλείου ημερ. 21/02/2022).
Για σκοπούς πληρότητας παραθέτω αυτούσιο το πρακτικό του Δικαστηρίου ημερ. 16/02/2022:
« Έχει τεθεί ο φάκελος σήμερα ενώπιον μου μετά από άδεια που έδωσα στον κ. Σαουρή. Ο κ. Σαουρής ζητά προφορικά άδεια για να καταχωρίσει ξανά σήμερα το τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα το οποίο καταχωρήθηκε στις 11.2.22 με διορθωμένη αρίθμηση που αφορά τους Εναγόμενους.
Άδεια δίδεται όπως καταχωρηθεί εκ νέου σήμερα το τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα με διορθωμένη την αρίθμηση. Να επιδοθεί αμέσως στους Εναγόμενους. Δεν κρίνω αναγκαίο να ειδοποιηθεί η άλλη πλευρά, πρόκειται για αλλαγή που δεν επηρεάζει. Χωρίς έξοδα σήμερα.»
Την 21/02/2022 οι Εναγόμενοι καταχώρισαν αίτηση για διαγραφή και παραμερισμό του τροποποιημένου Κλητήριου Εντάλματος εν όψει ότι αυτό δεν καταχωρίστηκε εντός του χρόνου που προκαθορίστηκε στην απόφαση ημερ. 02/02/2022. Η εν λόγω αίτηση αποσύρθηκε από τους Εναγόμενους την 29/03/2022 και έκτοτε δεν καταχωρίστηκε οποιαδήποτε άλλη αίτηση για διαγραφή ή παραμερισμό του Κλητηρίου Εντάλματος ημερ. 16/02/2022. Οι Εναγόμενοι 1, 3 και 4 καταχώρισαν Υπεράσπιση την 23/02/2022 στην οποία μεταξύ άλλων εγείρουν τις πιο πάνω προδικαστικές ενστάσεις.
Κατ’ αρχάς σημειώνω ότι εν όψει της εκδίκασης της αγωγής το αντικείμενο και η εξέταση των προδικαστικών ενστάσεων έχει πλέον εκλείψει. Αυτό, διότι η αγωγή έχει ήδη εκδικαστεί και θα αποτελούσε σχήμα οξύμωρο μετά την εκδίκαση της αγωγής το Δικαστήριο να εξετάσει ζητήματα ως προς το κατά πόσο θα μπορούσε η αγωγή να προωθηθεί. Ζητήματα για απόρριψη της αγωγής εξετάζονται κατά κανόνα από την αρχή της διαδικασίας με σχετική αίτηση που εισαγάγεται από τον αντίδικο ώστε να περισωθεί δικαστικός χρόνος και να μην δημιουργούνται αχρείαστα έξοδα (βλ. Artesa Trading Co. Limited κ.α. ν. Credit Bank of Moscow, Πολ. Έφεση Αρ. 147/2021, ημερ. 03/04/2018).
Παρόλα αυτά και για σκοπούς πληρότητας, αναφέρω ότι από τα πιο πάνω είναι προφανές ότι το τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα ημερ. 16/02/2022 καταχωρίστηκε και επιδόθηκε στους Εναγόμενους στη βάση της άδειας που δόθηκε από το Δικαστήριο την 16/02/2022 και όχι στη βάση του διατάγματος ημερ. 02/02/2022. Ως διαφαίνεται από τα πιο πάνω, υπήρξε συμμόρφωση του Ενάγοντα με τις οδηγίες του Δικαστηρίου ημερομηνίας 16/02/2022 τόσο σε σχέση με την καταχώριση όσο και με την επίδοση του τροποποιημένου κλητήριου εντάλματος ημερ. 16/02/2022 στους Εναγόμενους. Σημειώνεται περαιτέρω, ότι συμμόρφωση του Ενάγοντα υπήρξε και στο διάταγμα ημερ. 02/02/2022.
Περαιτέρω, ως είναι νομολογημένο η δίκη διεξάγεται στην βάση των δικογράφων (βλ.Α.Σ Πηλαβάκης Λίμιτεδ ν. Στέλιος Γ. Γιωργάλλου κ.α., Πολ. Έφεση αρ. 88/2011, ημερ. 28/11/2017, ECLI:CY:AD:2017:A425). Εάν κάποιος από τους διάδικους ενίσταται σε κάποιο μέρος ή σε ολόκληρο το δικόγραφο του αντιδίκου του τότε το ορθό δικονομικό μέτρο είναι να υποβάλει το αίτημα του για διαγραφή, είτε δυνάμει της Δ.19 θ.26 είτε δυνάμει της Δ.27 θ.3 ανάλογα με την περίπτωση, εντός των καθορισμένων χρονικών ορίων που παρέχει η δικονομία, έγκαιρα και πριν την διεξαγωγή της δίκης (βλ. Williams and Glyns Bank v. Ship “Maria” (1984) 1 C.L.R. 821 και Μούρτζινος Μιχαήλ ν. Πλοίου “Galaxias” κ.α. (1997) 1 ΑΑΔ 80).
Στην προκειμένη, οι Εναγόμενοι όχι μόνο δεν προώθησαν οποιαδήποτε αίτηση για διαγραφή της Έκθεση Απαίτησης του Ενάγοντα ενόψει της κατ’ ισχυρισμό τους μη συμμόρφωσης με τους κανόνες δικογράφησης αλλά προχώρησαν στην εκδίκαση της αγωγής στην βάση των δικογράφων ως είχαν. Σημειώνεται ότι απέσυραν την αίτηση τους ημερ. 21/02/2022 για διαγραφή και παραμερισμό του κλητηρίου εντάλματος και ουδέποτε επανήλθαν με νέο αίτημα επί τούτου παρά μόνο ήγειραν τις πιο πάνω προδικαστικές ενστάσεις τις οποίες προώθησαν κατά την ακροαματική διαδικασία.
Περαιτέρω, ως προκύπτει ανωτέρω, η τροποποίηση στον τίτλο της αγωγής έλαβε χώρα αφού εξασφαλίστηκε σχετική άδεια του Δικαστηρίου (τόσο την 02/02/2022 όσο και την 16/02/2022). Σημειώνω ότι ως πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν έχω εξουσία να εξετάσω την ορθότητα απόφασης Δικαστηρίου όμοιου βαθμού και κατ’ επέκταση να ελέγξω κατά πόσο η άδεια που δόθηκε την 16/02/2022 για επανακαταχώρηση του τροποποιημένου κλητηρίου εντάλματος δόθηκε ορθά ή όχι.
Τέλος, και ειδικότερα σε σχέση με την προδικαστική ένσταση Στ όπου προβάλλεται η θέση ότι οι διάδικοι κατέληξαν σε συμφωνία διευθέτησης της αγωγής και το παράπονο των Εναγομένων είναι ότι ο Ενάγων παράβηκε την εν λόγω συμφωνία, αναφέρω ότι το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να τύχει εξέτασης στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής.
Εν όψει των ανωτέρω, οι προδικαστικές ενστάσεις Α, Β, Δ, Ε και Στ απορρίπτονται.
Αξιολόγηση Μαρτυρίας
Μέσα στα πλαίσια της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή όλους τους μάρτυρες ενώ κατέθεταν ενόρκως ενώπιον μου. Αξιολόγησα τη μαρτυρία τους με βάση το περιεχόμενο, ποιότητα και σύγκριση της με την υπόλοιπη μαρτυρία και καθοδηγούμενη από σειρά παραγόντων που είναι αδύνατο να καταγραφούν εξαντλητικά. Τέτοιοι παράγοντες είναι, μεταξύ άλλων, η σαφήνεια και αμεσότητα των απαντήσεων των μαρτύρων και η ύπαρξη σ΄ αυτές υπερβολών ή ουσιαστικών αντιφάσεων, η λογικοφάνεια και αληθοφάνεια της εκδοχής τους, η ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος ή προκατάληψης στην υπόθεση, οι ευκαιρίες που είχαν να αντιληφθούν τα διαδραματισθέντα, η μνήμη τους και οι λόγοι που είχαν να ενθυμούνται ή να πιστεύουν αυτά για τα οποία καταθέτουν, η πηγή των γνώσεων τους στο βαθμό που αυτές αφορούσαν τα επίδικα γεγονότα κ.τ.λ. (βλ. Παπακόκκινου κ.α. ν. Σμιρλή κ.α. (2001) 2 Α.Α.Δ. 506, C&A Pelecanos Associates Ltd v. Πελεκάνου (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 1273 και Χ. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 174).
Σημειώνω ότι το Δικαστήριο ασφαλώς διατηρεί πάντα τη δυνατότητα να αποδεχθεί μέρος μιας μαρτυρίας και να απορρίψει άλλη. Δεν υπάρχει κανόνας ότι μια μαρτυρία θα πρέπει να γίνει αποδεκτή ή να απορριφθεί στην ολότητα της (βλ. Γεώργιος Σάββα ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 391 και Αντώνης Σωτηρίου ν. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 301).
Προτού προχωρήσω να αξιολογώ τη μαρτυρία του κάθε μάρτυρα που κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου, θέλω να τονίζω ότι η αξιολόγηση μου δεν έχει περιοριστεί μόνο στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του καθενός μάρτυρα ξεχωριστά, αλλά την έχω συσχετίσει, αντιπαραβάλει και διερευνήσει με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων, δηλαδή υποβάλλοντας την στη βάσανο της συνεκτίμησης στο πλαίσιο του συνόλου της μαρτυρίας, με βάση την προσέγγιση που η νομολογία μας επιτάσσει στο θέμα αυτό (βλ. Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056).
Μ.Ε.1
Παρά του ότι η αντεξέταση του Μ.Ε.1 ήταν μακρά, η αξιολόγηση της μαρτυρίας του θα περιοριστεί επί των επίδικων θεμάτων και τα όσα είναι άσχετα με αυτά δεν θα τύχουν αξιολόγησης ούτε θα ληφθούν υπόψη, ανεξαρτήτως αν αυτά παρεισφρήσαν χωρίς ένσταση (βλ. Hellenic Bank Public Co Ltd v. Χριστοδουλίδη, Πολ. Έφεση 82/11, ημερ. 24/02/2016 και Hasan v Ανδρέου, Πολ. Έφεση 2/11, ημερ. 02/12/2015).
Ο Μ.Ε.1 δεν μου έκανε καλή εντύπωση. Η μαρτυρία του δεν ήταν πειστική. Αρκετές φορές υπέπεσε σε αντιφάσεις και κάποτε απαντούσε στις ερωτήσεις που του τέθηκαν συγκεχυμένα.
Κατ’ αρχάς στην παράγραφο 1 της γραπτής του δήλωσης (Έγγραφο Α) αναφέρει ότι γνωρίζει πλήρως και προσωπικά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Εντούτοις κατά την αντεξέταση του ανέφερε ότι η γνώση των γεγονότων έλαβε κατόπιν μελέτης των φακέλων της υπόθεσης. Ερωτηθείς για το πώς γνωρίζει τα όσα αναφέρει στην παράγραφο 2 της γραπτής του δήλωσης απάντησε «για το θέμα αυτό γνωρίζει ο κ. Σαουρής». Είναι λοιπόν προφανές ότι ο Μ.Ε.1 δεν έχει προσωπική γνώση επί των επίδικων γεγονότων.
Περαιτέρω, προς απόδειξη του ισχυρισμού του ότι την 29/08/1962 συνάφθηκε σύμβαση μίσθωσης για το επίδικο ακίνητο μεταξύ της Δημοκρατίας και της εταιρείας G. A. Gavrielides Ltd, ο Μ.Ε.1 κατάθεσε το Τεκμήριο 2. Κατ΄ αρχάς, παρατηρώ ότι το Τεκμήριο 2 δεν αποτελεί πρωτότυπο έγγραφο. Είναι αντίγραφο συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας και της εταιρείας «G. A. Gabrielides & Co Ltd» με ημερομηνία 29/08/1962 και είναι ανυπόγραφο. Ως έχει δικογραφηθεί, η επίδικη συμφωνία μίσθωσης συνάφθηκε μεταξύ της Δημοκρατίας και της εταιρείας «G. A. Gavrielides Ltd». Πουθένα δεν δικογραφείται η θέση ότι αυτή συνάφθηκε με την εταιρεία «G. A. Gavrielides & Co Ltd».
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι Εναγόμενοι αμφισβητούν ότι το Τεκμήριο 2 αποτελεί αντίγραφο της επίδικης συμφωνίας μίσθωσης. Κατά την αντεξέταση υποβλήθηκε στον Μ.Ε.1 ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει κατά πόσο το Τεκμήριο 2 είναι το τελικό έγγραφο της επίδικης συμφωνίας ή αν αυτό είναι προσχέδιο στο οποίο ενδεχομένως να έγιναν και τροποποιήσεις, με τον μάρτυρα να απαντά «Αυτά τα έγγραφα έχω. Δεν έχω κάτι άλλο».
Περαιτέρω κατά την αντεξέταση ανέφερε ότι όταν ανοιχθεί φάκελος για μίσθωση κρατικής γης όπου η μίσθωση ξεπερνά τα 5 έτη, δηλαδή αφορά πολυετή μίσθωση, αφού περάσουν 5 έτη, τότε ο εν λόγω φάκελος αποστέλλεται στο Κρατικό Αρχείο και ότι από το 2008 τέτοιοι φάκελοι στάλθηκαν στο Κρατικό Αρχείο. Ερωτηθείς αν ο φάκελος που αφορά την επίδικη συμφωνία μίσθωσης στάλθηκε και αυτός στο Κρατικό Αρχείο, ο Μ.Ε.1 απάντησε θετικά αναφέροντας ότι αυτή την ενημέρωση την έλαβε από το αρχείο του τμήματος δασών. Δεν μπορούσε όμως να τοποθετηθεί ως προς το πότε στάλθηκε ο φάκελος στο Κρατικό Αρχείο ούτε θυμόταν αν ο φάκελος ζητήθηκε από το Κρατικό Αρχείο όταν ετοιμαζόταν η αγωγή για καταχώρηση. Ως ανέφερε δεν είναι δουλεία δική του να ξέρει αν ο σχετικός φάκελος βρίσκεται στο Κρατικό Αρχείο.
Στην ερώτηση αν ετοιμάζεται αντίγραφο του φακέλου που αποστέλλεται στο Κρατικό Αρχείο όταν αποστέλλεται σε αυτούς ο φάκελος, απάντησε αρνητικά. Μετά ανέφερε ότι «άλλο ο φάκελος της εκμίσθωσης και άλλο της αγωγής. Όταν ετοιμαστεί μια υπόθεση για το Δικαστήριο υπάρχουν αντίγραφα στο φάκελο της αγωγής.» Στην ερώτηση ως προς το ποιος ετοίμασε το φάκελο της αγωγής, απάντησε ότι τον ετοίμασε ο ίδιος με ένα συνάδελφο του ενώ αργότερα ανέφερε ότι δεν μπορεί να θυμηθεί πότε ήρθε ο φάκελος από το Κρατικό Αρχείο και ότι «για να ετοιμαστεί αυτός της αγωγής σημαίνει ότι ο φάκελος της εκμίσθωσης ήρθε από το Κρατικό Αρχείο». Θυμάται όμως ότι ζήτησε το φάκελο από το Κρατικό Αρχείο και ότι φωτοτύπησε τα έγγραφα και δημιούργησε το νέο φάκελο της αγωγής.
Από το πιο πάνω είναι προφανές ότι ο Μ.Ε.1 δεν μπορούσε να προσφέρει θετική μαρτυρία ως προς το ότι το Τεκμήριο 2 αποτελεί την συμφωνία που πράγματι υπογράφηκε μεταξύ των μερών. Λαμβάνοντας λοιπόν αυτό υπόψη και το ότι το Τεκμήριο 2 είναι αντίγραφο, ανυπόγραφης συμφωνίας η οποία αφορά άλλο νομικό πρόσωπο από αυτό που δικογραφείται, κρίνω ότι δεν μπορεί να δοθεί οποιαδήποτε βαρύτητα στο εν λόγω έγγραφο. Δεν μου διαφεύγουν και τα όσα προνοεί το άρθρο 77 του Περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149. Σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο, σύμβαση που αφορά τη μίσθωση ακίνητης ιδιοκτησίας για περίοδο που υπερβαίνει το ένα έτος δεν είναι έγκυρη και εκτελεστή εκτός αν είναι γραπτή και υπογράφεται στο τέλος αυτής, από το κάθε πρόσωπο που βαρύνεται από τη σύμβαση ή από πρόσωπο το οποίο είναι ικανό προς το συμβάλλεσθαι και το οποίο έχει δεόντως εξουσιοδοτηθεί να υπογράψει εκ μέρους του πιο πάνω προσώπου στην παρουσία δύο τουλάχιστο μαρτύρων ικανών προς το συμβάλλεσθαι, οι οποίοι και προσυπογράφουν τη σύμβαση ως μάρτυρες.
Σημειώνω ότι με δεδομένο ότι δεν δίδεται οποιαδήποτε βαρύτητα στο Τεκμήριο 2 τα όσα τέθηκαν στο Μ.Ε.1 κατά την αντεξέταση σε σχέση με τους όρους της επίδικης συμφωνίας δεν χρήζουν αξιολόγησης.
Ως προς το ζήτημα κατοχής του Ακινήτου, ο Μ.Ε.1 ανέφερε ότι δεν έχει μεταβεί στο επίδικο ακίνητο για να ελέγξει ποιοι το κατέχουν ούτε γνωρίζει κατά πόσο κάποιος συνάδελφος του το έχει επισκεφθεί. Ανάφερε ότι από τη στιγμή που οι Εναγόμενοι 2, 3 και 4 ήταν διαχειριστές - μετόχοι της εταιρείας σημαίνει ότι το χρησιμοποιούν. Περαιτέρω, όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει σε τι στηρίζει την απάντηση του ότι οι Εναγόμενοι 3 και 4 είναι ενοικιαστές του Ακινήτου, παρέπεμψε στη επιστολή ημερ. 02/02/1999 (Τεκμήριο 2) αναφέροντας ότι σε αυτή την επιστολή απάντησε ο Εναγόμενος 3 την 30/04/1999.
Από τα πιο πάνω είναι προφανές ότι τα όσα ανάφερε ο Μ.Ε.1 σε σχέση με την κατοχή του Ακινήτου από τους Εναγόμενους 2, 3 και 4 αποτελούν εικασίες του μάρτυρα και στερούνται πειστικότητας. Εν πάση περιπτώσει η αναφορά του σε επιστολές που ανταλλάχθηκαν το 1999 κατ’ ουδένα λόγο δεν αποδεικνύει ποιος κατέχει σήμερα το Ακίνητο.
Ως εκ των ανωτέρω, η μαρτυρία του Μ.Ε.1 απορρίπτεται.
Μ.Υ.1
Η Μ.Υ.1 δεν μου έκανε καλή εντύπωση. Με τη μαρτυρία της πρόβαλε θέσεις αντίθετες με αυτές που δικογραφούνται στην Υπεράσπιση των Εναγομένων. Περαιτέρω, η μαρτυρία της περιείχε και θέσεις άσχετες με τα επίδικα θέματα.
Ως είναι γνωστό, η απόκλιση από τους δικογραφημένους ισχυρισμούς που καταγράφονται στα δικόγραφα, επηρεάζει την αξιοπιστία του μάρτυρα και γενικότερα την εκδοχή του (βλ. Ιωάννης Παπά ν. D. Stavrinos Constructions Ltd, Πολ. Εφ. 217/2008, ημερ. 21/02/2017, ECLI:CY:AD:2017:A56). Οι αρχές του δικονομικού δικαίου περιορίζουν τα επίδικα θέματα σε εκείνα τα οποία προσδιορίζονται από τη δικογραφία, δηλαδή την απαίτηση, την υπεράσπιση και την απάντηση όπου υπάρχει. Οποιαδήποτε θέση εκφεύγει των δικογραφημένων ισχυρισμών ουδόλως μπορεί να ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο (βλ. Πούρικκος v. Σάββα κ.ά. (1991) 1 Α.Α.Δ. 507 και QUICΚSERF ADVERTISING LTD ν. BONNY UNISEX CO κ.α., ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 289/2012, ημερ. 28/6/2018, ECLI:CY:AD:2018:A316, ECLI:CY:AD:2018:A316).
Συγκεκριμένα, με την γραπτή της δήλωση, η Μ.Υ.1 προέβαλε την εκδοχή ότι η εταιρεία G. A. Gavrielides Ltd δεν υπάρχει ούτε και υπήρχε ποτέ και ότι δεν είναι η εταιρεία η οποία συμβλήθηκε με τη Δημοκρατία για μίσθωση του Ακινήτου. Ως ανέφερε η εταιρεία η οποία ενοικίασε το Ακίνητο είναι η εταιρεία G. A. Gabrielides Ltd & Co Ltd η οποία στη συνέχεια μετονομάστηκε σε G. A. Gabrielides Ltd. Περαιτέρω, η Μ.Υ.1 προέβαλε ότι στην Εναγόμενη 1 ουδέποτε μεταφέρθηκαν τα στοιχεία του ενεργητικού και παθητικού, τα περιουσιακά στοιχεία, δικαιώματα και υποχρεώσεις της εταιρείας G. A. Gavrielides Ltd. Αυτή η μαρτυρία δεν συνάδει με τις έγγραφες προτάσεις και ειδικότερα δεν συνάδει με τις παραγράφους 5, 6, 8 και 10 της Υπεράσπισης.
Το ότι η έκφραση «ούτε και υφίσταται» στην παράγραφο 5 της Υπεράσπισης καλύπτει την αναφορά της Μ.Υ.1 ως προς τα ανωτέρω δεν με βρίσκει σύμφωνη. Αυτό γιατί η αναφορά των Εναγομένων στην παράγραφο 5 της Υπεράσπισης ότι η G. A. Gavrielides Ltd δεν «υφίσταται» δεν μπορεί να διαβάζεται απομονωμένα. Η εν λόγω αναφορά πρέπει να διαβαστεί σε συνάρτηση με ολόκληρη την παράγραφο 5 της Υπεράσπισης και την παράγραφο 2 της Έκθεσης Απαίτησης. Παραθέτω αυτούσιο το λεκτικό των εν λόγω παραγράφων:
«Έκθεση Απαίτησης
2. Η Εναγόμενη 1 η G. A. Gavrielides Ltd είναι εταιρείας δεόντως συσταθείσα, εγγγραμμένη στην Κύπρο. Η εταιρεία G. A. Gavrielides Ltd, από Λευκωσία στις 04/09/18 κατόπιν αίτησης στο Ε.Δ. Λευκωσίας υπ’ αρ. 286/14 διαλύθηκε χωρίς εκκαθάριση και συγχωνεύθηκε στην Εναγόμενη 1, μεταφέροντας σε αυτήν κάθε στοιχείο του ενεργητικού και παθητικού, περιουσιακών στοιχείων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Υπεράσπιση
5. Αναφορικά με την 1η πρόταση της παραγράφου 2, οι Εναγόμενοι αναφέρουν ότι αυτή δεν είναι κατανοητή, αφού η G. A. Gavrielides Ltd, δεν είναι η Εναγόμενη 1, ούτε και υφίσταται. Οι Εναγόμενοι παραδέχονται το υπόλοιπο μέρος της παραγράφου 2.»
Ως επίσης, δεν μπορεί να αγνοηθεί και το γεγονός ότι οι Εναγόμενοι με την παράγραφο 6 της Υπεράσπισης παραδέχονται τις παραγράφους 3, 4 και 5 της Έκθεσης απαίτησης και ειδικότερα τον ισχυρισμό ότι η συμφωνία μίσθωσης του 1962 συνάφθηκε μεταξύ της εταιρείας G. A. Gavrielides Ltd και της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη ως προς το μη παραδεκτό μέρος της παραγράφου 2.
Περαιτέρω, αξίζει να σημειωθεί και το εξής: το όλο ζήτημα αναφορικά με το όνομα της εταιρείας G. A. Gavrielides Ltd προέκυψε για πρώτη φορά κατά την αντεξέταση του Μ.Ε.1. Όταν αυτό έγινε αντιληπτό από την πλευρά των Εναγομένων, ο συνήγορος τους ζήτησε αναβολή της ακρόασης με σκοπό να τροποποιήσει την Υπεράσπιση. Το αίτημα για αναβολή απορρίφθηκε, όμως το Δικαστήριο, παρά τη μη δικογράφιση της θέσης και προκειμένου να διασφαλιστεί το δικαίωμα των Εναγομένων και να περισωθούν έξοδα και δικαστικός χρόνος, έκρινε ορθό όπως επιτρέψει να τεθούν οι σχετικές ερωτήσεις στον Μ.Ε.1 η αξιολόγηση των οποίων θα τελούσε υπό την αίρεση του αποτελέσματος τυχόν αίτησης τροποποίησης της Υπεράσπισης που θα καταχωρείτο. Παρόλα αυτά οι Εναγόμενοι δεν καταχώρισαν οποιαδήποτε αίτηση τροποποίησης με αποτέλεσμα οι ισχυρισμοί της Μ.Υ.1 να παραμένουν χωρίς την ανάλογη δικογραφική κάλυψη επηρεάζοντας έτσι την αξιοπιστία της Μ.Υ.1.
Τέλος, επισημαίνω περαιτέρω ότι το γεγονός ότι οι εν λόγω θέσεις της Μ.Υ.1 δεν αμφισβητήθηκαν από τον συνήγορο του Ενάγοντα δεν μπορεί να θεραπεύσει την κατάσταση αφού η μαρτυρία παραμένει ως μη καλυπτόμενη από τα δικόγραφα.
Ως εκ τούτου η μαρτυρία της Μ.Υ.1, με εξαίρεση τις αναφορές της ως προς παραδεκτά γεγονότα, απορρίπτεται.
Μ.Υ.2
Το μεγαλύτερο μέρος της μαρτυρίας του Μ.Υ.2 εστιάζεται σε γεγονότα που αφορούν την κατ’ ισχυρισμό εξώδικη διευθέτηση της υπόθεσης. Εν όψει της κατάληξης της προδικαστικής ένστασης Στ ανωτέρω, τα όσα αναφέρει ο Μ.Υ.2 σχετικά με το εν λόγω θέμα εκ φεύγουν των επίδικων θεμάτων και ως εκ τούτου δεν θα τύχουν αξιολόγησης και δεν λαμβάνονται υπόψη (βλ. Hasan (ανωτέρω)).
Εκτός επίδικων θεμάτων είναι και οι αναφορές του Μ.Υ.2 στην αξία της οικίας που ανεγέρθη εντός του επίδικου ακινήτου αφού με την αγωγή το Δικαστήριο δεν καλείται να καθορίσει η αξία της εν λόγω οικίας. Οι Εναγόμενοι δεν έχουν καταχωρίσει Ανταπαίτηση με την οποία να ανταπαιτούν πληρωμή οποιασδήποτε αποζημίωσης για να μπορεί το θέμα της αξίας της εν λόγω οικίας να καταστεί επίδικο ούτε και απαιτεί ο Ενάγων να καθοριστεί τέτοια αξία. Συνεπώς, ούτε τα όσα αναφέρει ο Μ.Υ.2 αναφορικά με την αξία της οικίας στο επίδικο ακινήτο, μπορούν να τύχουν αξιολόγησης και να ληφθούν υπόψη.
Ως προς το υπόλοιπο μέρος της μαρτυρίας του Μ.Υ.2, και ειδικότερα την αναφορά του ότι όλες οι φορολογικές υποχρεώσεις που αφορούν την κατοικία εντός του Ακινήτου προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Τροόδους πληρώνονται κανονικά και είναι εξοφλημένες μέχρι και το 2022, αναφέρω ότι γίνεται δεκτό. Ο εν λόγω ισχυρισμός δεν αμφισβητήθηκε κατά την αντεξέταση και επιβεβαιώνεται από το Τεκμήριο 19.
Ευρήματα
Έχοντας αξιολογήσει συνολικά την ενώπιον μου προσαχθείσα μαρτυρία και έχοντας κατά νου τα παραδεχτά και μη αμφισβητούμενα γεγονότα, τις δικογραφημένες θέσεις των διαδίκων, τις θέσεις που προωθήθηκαν από τους δικηγόρους τους και τις αγορεύσεις των τελευταίων, προβαίνω στα εξής ευρήματα:
Στις 25/04/1934 η τότε αποικιακή Κυβέρνηση σύναψε σύμβαση μίσθωσης με κάποιον Henry Peter Marius McLaughlan για σκοπούς ανέγερσης κατοικίας ιδιοκατοίκησης στο Ακίνητο. Το μίσθωμα καθορίστηκε στις 3 Λ.Κ τον χρόνο και η διάρκεια μίσθωσης ήταν 33 χρόνια με δικαίωμα ανανέωσης της για άλλες δύο ισόχρονες περιόδους. Η πρώτη περίοδος ίσχυσε από την 13/08/1933 έως την 12/08/1966.
Στις 09/04/1957 μετά τον θάνατο του Henry Peter Marius McLaughlan, ο διαχειριστής της περιουσίας του ήλθε σε συμφωνία με την G. A. Gavrielides Ltd για μεταβίβαση του μίσθιου σε αυτήν για το υπόλοιπο της περιόδου της μίσθωσης. Το θέμα τέθηκε ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου και έγινε αποδεκτό.
Στις 29/08/1962 συνάφθηκε νέα σύμβαση μίσθωσης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της G. A. Gavrielides Ltd η οποία θα έληγε στις 12/08/1966 όπως προέβλεπε και η αρχική σύμβαση μίσθωσης. Η σύμβαση μίσθωσης του Ακινήτου ανανεώθηκε σιωπηρά για δεύτερη τριαντακοντατριετία.
Στις 02/02/1999 ο τότε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος απέστειλε διπλοσυστημένη επιστολή στην G. A. Gavrielides Ltd και στους τότε Διευθυντές της την οποία οι Εναγόμενοι παρέλαβαν.
Στις 04/09/2018 κατόπιν σχετικής αίτησης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας υπ’ αριθμό 286/14, η εταιρεία G. A. Gavrielides Ltd διαλύθηκε χωρίς εκκαθάριση και συγχωνεύθηκε με Εναγόμενη 1 μεταφέροντας σε αυτήν κάθε στοιχείο του ενεργητικού και παθητικού της συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών της στοιχείων, των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της.
Η Εναγόμενη 1 οφείλει στη Δημοκρατία ενοίκια για μίσθωση του Ακινήτου τα οποία η Δημοκρατία αρνείται να εισπράξει. Όλες οι φορολογικές υποχρεώσεις που αφορούν την κατοικία εντός του Ακινήτου προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Τροόδους πληρώνονται κανονικά και είναι εξοφλημένες μέχρι και το 2022. Τα κλειδιά της οικίας εντός του Ακινήτου κατέχουν ο Εναγόμενος 3, η Εναγομένη 4, η Μ.Υ.1 και ο Μ.Υ.2.
Νομική Πτυχή και Συμπεράσματα
Σε αστικές υποθέσεις, όπως η παρούσα, ο ενάγων έχει το γενικό βάρος να αποδείξει στο μέτρο του ισοζυγίου των πιθανοτήτων ότι η δική του εκδοχή γεγονότων είναι πιο πιθανή παρά να μην είναι.
Η αρχή επαναλήφθηκε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Χρυσάνθη Χρύσανθου και Σταύρος Φραντζή ν. Αντρέα Φραντζή (2010) 1Β Α.Α.Δ. 1295. Προηγουμένως στην υπόθεση Μαρσέλ κ.ά ν. Λαϊκή Τράπεζα Λτδ (2001) 1(B) Α.Α.Δ. 1858 το Εφετείο ανέφερε ότι: «[…] το κριτήριο δεν είναι αν η θέση ή η εκδοχή του διαδίκου που φέρει το βάρος της απόδειξης (onus of proof) είναι «η πιο πιθανή παρά η αντίθετη», εκείνη δηλαδή του αντιδίκου του. Το κριτήριο είναι κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης ικανοποίησε το Δικαστήριο, με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, ότι η θέση του ή η εκδοχή του είναι πιο πιθανή παρά όχι (is more probable than not)».
Η απόσειση του βάρους αυτού, συναρτάται αποκλειστικά με την μαρτυρία η οποία κρίνεται αποδεκτή και αξιόπιστη. Αν ο Ενάγων απέτυχε να αποδείξει τη θέση ή την εκδοχή του σε αυτό το επίπεδο (standard of proof), ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης δεν θεωρείται ότι το απέσεισε, έστω και εάν η θέση του ή η εκδοχή του είναι πιο πιθανή παρά εκείνη του αντιδίκου του (βλ. Αθανασίου κ.ά., ως διαχειριστές της περιουσίας του Σάββα Aθανασίου, αποβιώσαντος v. Κουνούνη (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 614 και Demil Imports Exports Ltd ν. Zήνων H Kωνσταντινίδης Λτδ (2011) 1 Α.Α.Δ. 462).
Όπως έχει κριθεί στην απόφαση Πούρικος ν. Σάββα κ.ά. (1991) 1 ΑΑΔ 507, η βασική υποχρέωση κάθε ενάγοντα είναι να αποδείξει με αξιόπιστη μαρτυρία τα βασικά γεγονότα πάνω στα οποία επέλεξε να βασίσει την απαίτησή του, με τη μορφή που ο ίδιος τα καθόρισε στα δικόγραφά του.
Σε αγωγές όπου η βάση αγωγής στηρίζεται σε συμφωνία, είναι απαραίτητο οι ουσιώδεις όροι της συμφωνίας να αναφέρονται ρητά στα δικόγραφα και να αποδειχθούν με ανάλογη μαρτυρία. Ειδικότερα, η απαίτηση θα πρέπει να δείχνει, με τις αναγκαίες λεπτομέρειες, ότι η συμφωνία των μερών έχει διαρρηχθεί ή τερματιστεί και με ποιο τρόπο, για να μπορεί να καταλήξει ο Ενάγων στις ανάλογες θεραπείες τις οποίες ζητά (βλ. Eurogal Surveys Ltd v. D. Trade International Ltd (2014) 1 ΑΑΔ 2258 και Πανίκος Α. Λεωνίδου κ.α. ν. Δρ. Θρασυβούλου Σπυριδάκη (2012) 1 ΑΑΔ 1694).
Με βάση την μαρτυρία που το Δικαστήριο έκρινε ως αξιόπιστη είναι προφανές ότι ο Ενάγων απέτυχε να αποδείξει στον απαιτούμενο βαθμό, ήτοι στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, την αξίωση του στη βάση συμφωνίας μίσθωσης. Αυτό αφού, δεν υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε ευρήματα ως προς τους όρους της επίδικης συμφωνίας μίσθωσης βάση των οποίων να μπορεί το Δικαστήριο να καταλήξει στο κατά πόσο η επίδικη σύμβαση μίσθωσης έχει τερματιστεί και σε τέτοια περίπτωση κατά πόσο ο τερματισμός ήταν σύμφωνος με τους όρους της σύμβασης μίσθωσης. Συνεπώς δεν αποδείχθηκε ότι ο Ενάγων δικαιούται την αιτούμενη θεραπεία ανάκτησης κατοχής του ακινήτου.
Κατάληξη
Ως εν των ανωτέρω, η αγωγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του Ενάγοντα και υπέρ των Εναγόμενων 1, 3 και 4 ως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ………………………………………….
Α. Τζ. Σολομωνίδου, Προσ. Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ