ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Πασιαρδή, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 2513/2019
Μεταξύ:
MOHAMMED HAMBO ASHIYAN
Ενάγοντα
-και-
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ
Εναγόμενου
Αίτηση ημερομηνίας 04/10/2021 για Τροποποίηση Έκθεσης Απαίτησης
Ημερομηνία: 28 Φεβρουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για τον Ενάγοντα/Αιτητή: κος Χ. Λαφαζάνης
Για την Ενάγουσα/ Καθ’ ης η Αίτηση: κος Μ. Κονής για Πανίκος Α. Λεωνίδου & ΣΙΑ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγή
1. Στις 03/10/2019 ο Ενάγοντας (ο «Αιτητής»), καταχώρησε την παρούσα αγωγή με κλητήριο ένταλμα ειδικώς οπισθογραφημένο. Με την αγωγή του o Αιτητής διεκδικεί ως αποζημιώσεις το ποσό των €6,568 εναντίον του Εναγόμενου («ο Καθ΄ ου η Αιτητή»), το οποίο ισχυρίζεται ότι ξόδεψε σε υποστατικό που ενοικίαζε από τον Εναγόμενο. Είναι η δικογραφημένη θέση του ότι ως αντάλλαγμα συμφωνήθηκε ότι δεν θα κατέβαλλε οποιοδήποτε ενοίκιο από την ολοκλήρωση των εργασιών για ολόκληρη την διάρκεια των συμφωνιών ενοικίασης. Επιπλέον, αξιώνει και άλλο ποσό ύψους €2,000 το οποίο περιγράφει ως απώλεια κατοικίας.
2. Ο Καθ’ ου η Αίτηση καταχώρισε Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση την 13/03/2020 με την οποία αρνείται όλους τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί ολοκλήρωσης εργασιών, περί ύπαρξης συμφωνίας για δωρεάν διαμονή, αναφέρει ποιο είναι το ορθό ποσό ενοικίου και ανταπαιτεί ποσό ύψους €7,700 το οποίο ισχυρίζεται ότι προκύπτει από κατ΄ ισχυρισμό ζημιές που προκάλεσε στο υποστατικό ο Αιτητής και απλήρωτα ενοίκια πριν την αποχώρηση του από το υποστατικό. Όπως προκύπτει από τον φάκελο του Δικαστηρίου έχει καταχωρηθεί και σχετική Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση.
Αίτηση
3. Ο Αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση τροποποίησης της Έκθεσης Απαίτησης ημερομηνίας 04/10/2021 (η «Αίτηση»). Όπως εμφαίνεται από την Αίτηση, οι αιτούμενες τροποποιήσεις είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες και ευρείες καθότι ουσιαστικά ο Αιτητής επιθυμεί την διαγραφή και την αντικατάσταση όλων των παραγράφων της υφιστάμενης Έκθεσης Απαίτησης συμπεριλαμβανομένων και των θεραπειών. Επιπλέον, με την αίτηση φαίνεται να αιτείται και την προσθήκη νέου προσώπου ως Ενάγουσας.
4. Η υπό κρίση Αίτηση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.19, Δ.20, Δ.25 θ.1-9, Δ.48 θ.1-3, και 9, Δ.64, θ1 και 2, στην νομολογία Κυπριακών και Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων, στην διακριτική ευχέρεια και πρακτική του Δικαστηρίου. Την Αίτηση υποστηρίζει ένορκη δήλωση του Αιτητή ίδια ς ημερομηνίας (η «Ε/Δ MHA»).
5. Συνοπτικά, στην Ε/Δ MHA αναφέρεται ότι ο λόγος που προβαίνει στην παρούσα Αίτηση είναι διότι, το προηγούμενο δικόγραφο ήταν ελλιπές εξ ου και προέβη σε αλλαγή δικηγόρου καθότι δεν συμπεριλαμβάνονταν σε αυτό όλα τα σημαντικά σημεία της απαίτησης του στην αγωγή την οποία πρόσφατα διάβασε. Συνεπώς, θεωρεί ότι με έγκριση της παρούσας θα του δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο της υπόθεση του στο Δικαστήριο και θα διακριβωθούν τα συνταγματικώς κατωχυρωθέντα δικαιώματα του.
6. Επεξηγεί ότι η οποιαδήποτε καθυστέρηση παρατηρείται οφείλεται στην αλλαγή δικηγόρου και μελέτη της δικογραφίας από τον υφιστάμενο και δεν αποτελεί καταφρόνηση του Δικαστηρίου. Ο υφιστάμενος δικηγόρος του Αιτητή τον συμβούλεψε να λάβει αντίγραφα των Αστυνομικών Εκθέσεων που είχαν υποβάλει εκατέρωθεν οι διάδικοι στην Αστυνομία κατά το έτος 2018-2019 και αναφέρεται σε επιστολή που απέστειλε ο υφιστάμενος δικηγόρος του στην Αστυνομία στις 25/05/2021. Επιπλέον, αναφέρει ότι επειδή είναι μικροτεχνίτης έπρεπε να μαζέψει λεφτά για καταχώριση της παρούσας και συνεπώς παρά το ότι έλαβε απάντηση στο αίτημα του στις 07/06/2021 εντούτοις τώρα μπορούσε να υποβάλει την αίτηση.
7. Λαμβάνει νομική συμβουλή ότι καμία βλάβη δεν θα προκληθεί στα δικαιώματα του Εναγόμενου από την προτεινόμενη τροποποίηση και όπως τον συμβουλεύει ο δικηγόρος του το Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια σε οποιοδήποτε στάδιο και πόσο μάλλον εδώ που δεν έχει αρχίσει η ακροαματική διαδικασία. Αναφέρεται ακόμη, κατόπιν νομικής συμβουλής, στην σύγχρονη τάση των Δικαστηρίων να επιτρέπουν τροποποιήσεις δικογράφων ακόμη και όταν είναι αποτέλεσμα αμέλειας, ή καθυστέρησης νοουμένου ότι δεν θα προκληθεί αδικία στην άλλη πλευρά και ότι μπορεί να αποζημιωθεί με ανάλογη διαταγή εξόδων ο Καθ΄ ου η Αίτηση. Καταληκτικά, ισχυρίζεται ότι η Αίτηση είναι καλόπιστη.
Ένσταση
8. Ο Καθ΄ ου η Αίτηση καταχώρησε την ένσταση του στις 09/06/2022, η οποία υποστηρίζεται από δική του ένορκη δήλωση ίδιας ημερομηνίας και με την οποία προβάλλονται 25 συνολικά λόγοι ένστασης ως προς το γιατί η υπό κρίση Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Η ένσταση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.9 θ.2, 10, Δ.12, Δ.25, θ.1-6, Δ.39, Δ.39, Δ.48 θ.1-9, Δ.63, θ.1, 2, Δ.64, στο άρθρο 29(1)(γ) του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/1960), στα άρθρα 30, 35 και 188 του Συντάγματος, στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και επί των συμφυών εξουσιών και στην πρακτική του Δικαστηρίου. Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του Καθ΄ ου η Αίτηση (η «Ε/Δ ΝΧ»)
9. Συνοψίζω το περιεχόμενο των λόγων ένστασης που προβλήθηκαν και ειδικότερα ότι α) δεν πληρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις που θέτει η Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας β) τα όσα προσπαθεί να εισάγει ο Αιτητής αποτελούν μαρτυρία δεν έχουν θέση στο δικόγραφo, γ) υπήρξε υπέρμετρη καθυστέρηση, εκ μέρους του Αιτητή, στην καταχώρηση της παρούσας Αίτησης χωρίς ικανοποιητική εξήγηση, δ) η νομική βάση της αίτησης είναι παράτυπη καθότι απουσιάζουν οι σχετικές πρόνοιες για προσθήκη διαδίκου Δ.9 ε) ότι με την αίτηση ο Αιτητής προσπαθεί να εισάξει νέες βάσεις αγωγής και να μεταβάλει άρδην τις θέσεις του και δεν εξηγεί την αναγκαιότητα εισαγωγής των εν λόγω ισχυρισμών και συνεπώς η μαρτυρία του είναι ελλιπής στ) ότι η αίτηση είναι κακόπιστη, ζ) ότι δεν ασκήθηκε η δέουσα επιμέλεια από τον Αιτητή και η) ότι προσπαθεί να εισάξει στοιχεία και ισχυρισμούς που ήταν ήδη εις γνώση του και που δεν αποτελούν νέα στοιχεία και άρα με την Αίτηση προσπαθεί καταχρηστικά να διορθώσει λάθη και παραλείψεις του.
10. Στην Ε/Δ ΝΧ ουσιαστικά υιοθετούνται και επαναλαμβάνονται οι λόγοι ένστασης σε συνάρτηση με κάποιες επί μέρους αναφορές με ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι η μόνη αιτιολογία που προβάλλεται από τον Αιτητή για προώθηση της παρούσας είναι η αλλαγή του δικηγόρου του. Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι τυχόν έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων θα επιφέρει εκτροχιασμό της διαδικασίας αφού υπάρχει προσπάθεια εισαγωγής νέων βάσεων αγωγής όπως «εκβιασμού και/ή δόλου και/ή πλάνης και/ή απάτης και/ή απειλών και/ή ψευδών παραστάσεων» χωρίς επαρκή αιτιολόγηση γιατί δεν είχαν συμπεριληφθεί στην αρχική Έκθεση Απαίτησης. Πιστεύει, ότι θα προκληθεί καθυστέρηση και θεωρεί ότι θα κληθεί να απαντήσει γεγονότα εκτός του δικογραφικού πλαισίου κάτι το οποίο δεν μπορεί να αποζημιωθεί με κατάλληλη διαταγή για έξοδα πλήττοντας με αυτό τον τρόπο την ορθή απονομή της δικαιοσύνης
Ακρόαση της Αίτησης
11. Η ακρόαση της Αίτησης διεξήχθη αποκλειστικά στη βάση των αντίστοιχων ένορκων δηλώσεων που συνοδεύουν την αίτηση και την ένσταση. Ουδείς εκ των ενόρκως δηλούντων αντεξετάστηκε. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων, προσκόμισαν στο Δικαστήριο γραπτές αγορεύσεις και επισημαίνω, ότι τα επιχειρήματα αμφότερων των πλευρών εξετάστηκαν σε όλη τους την εμβέλεια από το Δικαστήριο χωρίς να υπάρχει ανάγκη ειδικής επίκλησής τους καθότι δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αιτιολόγησης δικαστικής απόφασης ειδική αναφορά ή πραγμάτευση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται. (BITONIC LTD v. BΑNK OF MOSCOW-BANK JOINT STOCK COMPANY ΠΡΩΗΝ JOINT STOCK COMMERCIAL BANK "BANK OF MOSCOW" (OPEN JOINT-STOCK COMPANY), Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 117/2018, 16/3/2022, Νίκος Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490).
Νομική Πτυχή και Συμπεράσματα
12. Στην υπό κρίση περίπτωση, δεδομένου ότι η παρούσα αγωγή έχει καταχωρηθεί στις 03/10/2019, σύμφωνα και με τα όσα αναφέρονται στην Δ.30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, εφαρμόζεται η Δ.25, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την έκδοση του περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2015.
13. Η νέα Δ.25 καθορίζει με λεπτομέρεια σε ποιο στάδιο της διαδικασίας μπορεί να γίνει τροποποίηση ενός δικογράφου και υπό ποιες προϋποθέσεις. Στην παρούσα υπόθεση η αίτηση έχει καταχωριστεί μεταγενέστερα της έκδοσης της κλήσης οδηγιών από τον Αιτητή (17/06/2020) και συνεπώς παραθέτω μόνο το μέρος της νέας Δ.25 που σχετίζεται με την παρούσα Αίτηση:
«1. (1) [.....]
(2) [.....]
(3) Μετά την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες ως προνοείται από τη Διαταγή 30, ουδεμία τροποποίηση επιτρέπεται με εξαίρεση το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, και τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής ή της καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος ή της δικογραφίας, αναλόγως της περίπτωσης».
14. Από το λεκτικό της Δ.25 θ.3 προκύπτει αβίαστα ότι η τροποποίηση δικογράφου μετά την έκδοση κλήσεως οδηγιών, δεν επιτρέπεται, με εξαίρεση τις δύο ακόλουθες περιπτώσεις: (1) όπου η τροποποίηση που αποσκοπεί στη διόρθωση εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους στη σύνταξη της δικογραφίας και (2) στην περίπτωση που η τροποποίηση είναι αναγκαία, λόγω του ότι έχουν προκύψει νέα δεδομένα που δεν ήταν υπαρκτά κατά τον χρόνο καταχώρισης του δικογράφου του οποίου σκοπείται η τροποποίηση.
15. Ο επιτακτικός χαρακτήρας της νέας δικονομικής διάταξης προκύπτει αβίαστα από τη χρήση της λέξης «ουδεμία». Αναμφίβολα η νέα Δ.30 έχει εισαγάγει μια εντελώς νέα διαδικασία όσον αφορά την εκδίκαση αστικών υποθέσεων και όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα Halsbury's Laws of England, 5η Έκδοση, Τόμος 11, παρ. 33 σε σχέση με τους τότε νεοεισαχθέντες Civil Procedure Rules (CPR 1998), "The effect of this provision is that previous case law, authorities and other legal material will not usually be applied but are, at most, only persuasive in interpreting and giving effect to the new provisions. This new code has the overriding objective of enabling the court to deal with cases justly."
16. Η ανάγκη να εξυπηρετείται ο πρωταρχικός σκοπός αφορά και τις αιτήσεις τροποποίησης δικογράφων, όπως έχει αναγνωριστεί στην Αγγλική απόφαση Strongway Nominees Ltd v. Pallett (2000) All E.R. (D) 314. Επιπλέον σύμφωνα με την Δ.30 θ.9 το Δικαστήριο πρέπει να έχει συνεχώς υπόψιν τον πρωταρχικό στόχο ενόσω εξασκεί οποιαδήποτε εξουσία η οποία χορηγείται από τις νέες διαταγές ή όταν ερμηνεύει οποιοδήποτε κανονισμό αυτών.
17. Καθίσταται αντιληπτό πως η παλαιότερη νομολογία, που αφορούσε την καταργηθείσα Δ.25, θα πρέπει να έχει μόνο συμπληρωματική και περιορισμένη χρησιμότητα σε σχέση με την ερμηνεία και εφαρμογή της νέας Δ.25 καθότι η ευρεία διακριτική ευχέρεια και η φιλελεύθερη προσέγγιση που υιοθετείτο στο παρελθόν έχει πλέον αναπόφευκτα περιοριστεί ουσιαστικώς. Αντίθετη ερμηνεία θα εξουδετέρωνε στην ουσία το σκοπό των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων ώστε να υπάρχει ορθή διαχείριση και προώθηση των υποθέσεων κατά την προδικασία και η σύντομη εκδίκαση των πολιτικών αγωγών. Το πνεύμα των όσων έχω αναφέρει επαναλαμβάνονται σε αριθμό πρωτόδικων αποφάσεων οι οποίες δεν είναι μεν δεσμευτικές για το παρόν Δικαστήριο, αλλά ακολουθούν ουσιαστικά την ίδια γραμμή. Ενδεικτικά παραπέμπω στο ακόλουθο απόσπασμα από την πρωτόδικη απόφαση ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ν. ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ, Αρ. Αγωγής 382/2017, 15/10/2019 με το οποίο συμφωνώ πλήρως:
«Από τις εν λόγω πρόνοιες προκύπτει ξεκάθαρα ότι η δυνατότητα τροποποίησης δικογράφου γενικότερα, αλλά και η φιλελεύθερη τάση να επιτρέπεται τέτοια τροποποίηση σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, ως ήταν η νομολογία πριν την τροποποίηση της Δ.25, έχει πλέον περιοριστεί και αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί».
18. Κατ’ ακολουθία, η επίκληση από τον συνήγορο του Αιτητή στη γραπτή του αγόρευση, τόσο της νομολογίας πολύ παλαιότερων ετών όσο και της φιλοσοφίας της παλαιάς Δ.25 σίγουρα δεν βοηθά την επιχειρηματολογία του, ούτε και συνάδει με τις πρόνοιες της νέας Δ.25. Παρομοίως, σημειώνω ότι ούτε οι συνήγοροι του Καθ’ ου η Αίτηση προώθησαν με την αναμενόμενη σαφήνεια είτε με την ένσταση τους είτε με τις γραπτές τους αγορεύσεις επιχειρηματολογία που στηρίζεται στη βάση των αλλαγών που επέφερε η τροποποίηση της Δ.25, χωρίς αυτό φυσικά να εμποδίζει το Δικαστήριο να εξετάσει κατά πόσο πληρούνται οι εν λόγω σχετικές προϋποθέσεις για άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας.
19. Κατά το στάδιο της ακρόασης, κατόπιν σχετικής διευκρινιστικής ερώτησης του Δικαστηρίου αναφέρθηκε από τον συνήγορο του Αιτητή, ότι η αίτηση προωθείται στη βάση και των δύο εξαιρέσεων που προνοεί η Δ.25, αν και δεν υπήρξε οποιαδήποτε επιχειρηματολογία επί τούτου.
Εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη
20. Εξ’ αρχής αναφέρω ότι η έννοια και η αναφορά σε «καλόπιστο λάθος κατά τη σύνταξη της δικογραφίας», δεν προσδιορίζεται και θα ήταν ακροσφαλές να επιχειρηθεί να αποδοθεί κάποιος άκαμπτος ορισμός στην εν λόγω αόριστη έννοια, διότι η κάθε περίπτωση εξετάζεται κάτω από τις δικές της ιδιαίτερες περιστάσεις και συνεπώς είναι ορθό να δύναται να προσαρμόζεται και να ερμηνεύεται στα πλαίσια της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Η πολυπλοκότητα των επίδικων γεγονότων ή των νομικών θεμάτων, καθώς και η έκταση της μαρτυρίας που πρόκειται να προσφερθεί απαιτεί την αντίστοιχη κατά περίπτωση αξιολογική κρίση.
21. Στην απόφαση Associated Leisure Ltd & Others v. Associated Newspaper Ltd (1970) 1 All E.R. 754, έγινε επανάληψη των όσων αναφέρθηκαν στην Cropper v. Smith (1884) 26 Ch.D.700 (σελ. 710-711):
" I know of no kind of error or mistake which, if not fraudulent or intended to overreach, the Court ought not to correct, if it can be done without injustice to the other party. Courts do not exist for the sake of discipline, but for the sake of deciding matters in controversy, and I do not regard such amendment as a matter of favour or grace .. It seems to me that as soon as it appears that the way in which a party has framed his case will not lead to a decision of the real matter in controversy, it is as much a matter or right on his part to have it corrected, if it can be done without injustice, as anything else in the case is a matter of right."
(Οι υπογραμμίσεις είναι του παρόντος Δικαστηρίου)
22. Επισημαίνω ότι δεν έχω εντοπίσει σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ή του νεοσυσταθέντος Εφετείου που να πραγματεύεται την έννοια του καλόπιστου λάθους ούτε και παραπέμφθηκα σε κάποια δεσμευτική απόφαση. Ωστόσο, η έννοια του καλόπιστου λάθους έχει τύχει ερμηνείας από πρωτόδικα Δικαστήρια, και παρά το ότι οι εν λόγω αποφάσεις δεν είναι δεσμευτικές για το παρόν Δικαστήριο, θεωρώ χρήσιμη την συνοπτική αναφορά σε αυτές. Ειδικότερα, στις πρωτόδικες αποφάσεις φαίνεται να ακολουθείται η ίδια προσέγγιση ότι το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος σημαίνει απλά εσφαλμένη σύνταξη ή εκτυπωτική πλημμέλεια, αλλά όχι προσθήκη νέων ισχυρισμών.
23. Επίσης, καλόπιστο λάθος διαπιστώνεται εάν με την τροποποίηση επιδιωκόταν η διόρθωση μίας μικρής παράλειψης ή ασάφειας που εξ ορισμού εξ υπακούει την ύπαρξη κάποιας πλημμέλειας κατά τη σύνταξη εξ ου και η αναφορά στις λέξεις «εκ παραδρομής» (βλ. ΟΔΥΣΣΕΩΣ ν. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΤΔ και ως μετατράπηκε την 03/09/2018 σε Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων ΛΤΔ εκ Λευκωσίας κ.α., Αρ. Αγωγής: 813/2017, 30/12/2019, ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Χλόης Ιωάννου Νεοφύτου (Γένος: Θεόφιλου Γεωργίου) κ.α., Αρ. Αγωγής 911/16, 28/7/2017, AstroBank Limited πρώην (Τράπεζα Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ) ν. Νικόλας Χρυσοστόμου, Αρ. Αγωγής: 1688/16, 8/2/2018, ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΒΡΑΑΜΙΔΗΣ ν. ΣΠΥΡΟΣ ΑΡΟΤΗΣ - ΕΛΕΝΑ ΑΡΟΤΑ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ, Αρ. Αγωγής: 41/15, 11/5/2016).
24. Επιπλέον, θεωρώ πως εύλογα θα μπορούσε να υποστηριχθεί πως η φράση αυτή σημαίνει κάτι περισσότερο από ένα απλό γραφικό λάθος τα οποία δύναται να διορθωθούν σύμφωνα με τα όσα πραγματεύεται η Δ.25 θ.6. Το τι πρέπει να καταδειχθεί είναι ότι το καλόπιστο λάθος συσχετίζεται με τη σύνταξη της δικογραφίας και να είναι εκ παραδρομής.
Νέα γεγονότα μη υπαρκτά
25. Είναι ουσιαστικό να εξεταστεί η έννοια των λέξεων «νέα δεδομένα μη υπαρκτά…» που καταγράφονται στη Δ.25 θ.1 (3). Δεδομένου του περιοριστικού λεκτικού που χρησιμοποιείται στην Δ.25 και ακολουθώντας μια γραμματική ερμηνεία της διατύπωσης στη Δ.25 η αναφορά σε «νέα δεδομένα, μη υπαρκτά» έχει την έννοια γεγονότων που δεν υπήρχαν κατά την καταχώρηση της δικογραφίας και όχι δεδομένων υπαρκτών αλλά άγνωστα στον αιτούντα την τροποποίηση. Συνεπώς, εκεί όπου για παράδειγμα προβάλλεται η θέση ότι ένας δικηγόρος δεν γνώριζε ένα γεγονός κατά τη σύνταξη της δικογραφίας ή ο διάδικος δεν προέβη στις απαραίτητες έρευνες για να εξακριβώσει συγκεκριμένα γεγονότα, το εν λόγω γεγονός δεν θεωρείται, δίχως άλλο, ως μη υπαρκτό δεδομένο. Τέτοια προσέγγιση θα συναρτούσε το δικαίωμα τροποποίησης με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια και συμπεριφορές με αποτέλεσμα ο εκάστοτε διάδικος να μπορεί να επικαλείται το πότε πληροφόρησε ο ίδιος τον δικηγόρο του για ένα γεγονός, ή πότε ο ίδιος πληροφορήθηκε για κάποιο γεγονός ώστε ουσιαστικά να δημιουργούνται κατ’ επιλογή του «νέα δεδομένα».
26. Η ως άνω προσέγγιση και ερμηνεία συνάδει με το νέο αυστηρότερο πλαίσιο εκδίκασης υποθέσεων που επιτάσσει η νέα Διαταγή 25. Ο απώτερος σκοπός τόσο της νέας Διαταγής 25 όσο και της νέας Διαταγής 30 είναι η αντιμετώπιση των καθυστερήσεων στην απονομή της Δικαιοσύνης με την έγκαιρη και αποτελεσματική επίλυση όλων των προδικαστικών ζητημάτων πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας.
Περιεχόμενο Ένορκης Δήλωσης Αιτητή
27. Επιθυμώ να παραπέμψω στην πρόσφατη απόφαση Μ.Κ.Τ. v. Ι.Χ.Z, Έφεση Αρ. 7/2019, 20/12/2021, της οποίας το σκεπτικό συνάδει πλήρως και με τα όσα αποφασίστηκαν στην απόφαση Agini Latouf Anna ν. Eθνικής Tράπεζας Eλλάδος A.E. (1999) 1 ΑΑΔ 11. Ειδικότερα, στην απόφαση Μ.Κ.Τ ανωτέρω επεξηγείται το είδος και το περιεχόμενο της μαρτυρίας που πρέπει να προσκομίζεται στα πλαίσια προώθησης αίτησης τροποποίησης:
«Η αιτιολόγηση για τροποποίηση δεν μπορεί να εδράζεται στην, απογυμνωμένη από μαρτυρία γεγονότων, διαπίστωση του διαδίκου που αιτείται την τροποποίηση ή του δικηγόρου του ότι αυτή είναι χρήσιμη ή και αναγκαία. Πρέπει να αναφέρονται τα γεγονότα επί των οποίων εδράζεται η διαπίστωση, ώστε να παρέχεται η ευχέρεια στο Δικαστήριο, αφού τα διέλθει, να κρίνει κατά πόσο μπορεί η διαπίστωση να δικαιολογείται. Είναι συνεπώς απαραίτητο να τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου τα γεγονότα πάνω στα οποία βασίζεται το κάθε επιμέρους αίτημα τροποποίησης, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα για δικαστική κρίση. Διαφορετικά καλείται το Δικαστήριο, χωρίς να ασκήσει δικαστική κρίση, να σφραγίσει τη γνώμη του διαδίκου ή του δικηγόρου του και χωρίς να μπορεί να διακρίνει κατά πόσο το αίτημα προωθείται καλόπιστα, κάτι που δεν είναι επιτρεπτό».
28. Τα όσα λέχθηκαν στην απόφαση Μ.Κ.Τ. (ανωτέρω) τυγχάνουν εφαρμογής και εξετάζονται από το ίδιο το Δικαστήριο σε κάθε περίπτωση όπου υπάρχει αίτημα τροποποίησης, καθότι ελλείψει των εν λόγω λεπτομερειών υποχωρεί το αναγκαίο υπόβαθρο γεγονότων που επιτρέπει στο Δικαστήριο να συνυπολογίσει όλους τους σχετικούς παράγοντες κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Αποφαίνομαι ότι στο περιεχόμενο της Ε/Δ MHA απουσιάζει εντελώς οποιαδήποτε αναφορά στο κατά πόσο υπήρξε καλόπιστο λάθος κατά την προηγούμενη δικογράφηση είτε κατά πόσο προέκυψαν νέα γεγονότα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής. Το μόνο που αναφέρεται, όπως παρατέθηκε πιο πάνω, ήταν ότι δεν υπήρξε ουσιαστικά ορθή σύνταξη της δικογραφίας από τον προηγούμενο δικηγόρο του Αιτητή.
29. Απερίφραστα επισημαίνω ότι όπως και αν εξεταστεί η παρούσα αίτηση, η παράλειψη καταγραφής γεγονότων που θεμελιώνουν τη βάση της αγωγής ή συνιστούν αναγκαίες λεπτομέρειες προς υποστήριξη των ήδη δικογραφημένων ισχυρισμών, η εισαγωγή νέων βάσεων αγωγής, και δη όπως αυτών του δόλου, απάτης, ψευδών παραστάσεων, απειλής και συμπερίληψης στο δικόγραφο μαρτυρίας που ούτως η άλλως δεν έχει θέση σε δικόγραφο, η εισαγωγή νέων θεραπειών στο παρακλητικό, στηριζόμενες στις νέες βάσεις αγωγής, δεν μπορούν να υπαχθούν στην έννοια του εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους ιδιαίτερα δε, όταν επιδιώκεται η τροποποίηση ολόκληρης της Έκθεσης Απαίτησης.
30. Συνεπώς απορρίπτω τη σχετική επιχειρηματολογία του συνηγόρου του Αιτητή ότι τα πιο πάνω αποτελούν απλά προέκταση της παράβασης των συμφωνηθέντων. Τυχόν έγκριση της παρούσας αίτησης θα συνιστούσε μια ξεκάθαρη παραβίαση και οπισθοχώρηση της φιλοσοφίας που προσπάθησε να εισαγάγει η τροποποίηση της Δ.25 και θα άνοιγε την πόρτα σε ένα ευρύ φάσμα αδικαιολόγητων αιτημάτων με αποτέλεσμα να εκτροχιάζεται η εκδίκαση της υπόθεσης. Παρενθετικά, παραπέμπω στην πρωτόδικη απόφαση της Λιμνατίτου, Π.Ε.Δ. (ως ήταν τότε) ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Χλόης Ιωάννου Νεοφύτου (Γένος: Θεόφιλου Γεωργίου) κ.α., Αρ. Αγωγής 911/16, 28/7/2017 όπου ο εκεί αιτητής επικαλέστηκε το καλόπιστο λάθος και/ή την αβλεψία λόγω αλλαγής του δικηγόρου του και στην οποία το σχετικό αίτημα τροποποίησης δεν επιτράπηκε, της οποίας το σκεπτικό υιοθετώ για σκοπούς της παρούσας.
31. Θα εξετάσω συνοπτικά και την δεύτερη εξαίρεση που προνοείται στην Δ.25. Αρχικά επαναλαμβάνω ότι με την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση ο Αιτητής δεν επικαλείται την ύπαρξη νέων γεγονότων μη υπαρκτών κατά την λήψη οδηγιών για σύνταξη της δικογραφίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε και ο συνήγορος του Αιτητή δεν αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση ότι η αίτηση στηρίζεται επί νέων μη υπαρκτών γεγονότων. Απεναντίας αναφέρει ότι «… η παρούσα αίτηση τροποποίησης του Ενάγοντα όμως δεν περιέχει κανένα ουσιαστικό τουλάχιστο, στοιχείο ή αναφορά γεγονότος τα οποία δεν υπήρχαν κατά την σύνταξη της αγωγής του, ούτε και βέβαια προσπάθεια εισαγωγής μαρτυρίας ή νέων γεγονότων…».
32. Όντως από μελέτη των προτεινόμενων τροποποιήσεων και εξετάζοντας εάν αυτά αφορούν σε νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τον χρόνο λήψης οδηγιών για καταχώρηση του κλητηρίου εντάλματος, δεν φαίνεται να υπάρχει αναφορά σε οποιαδήποτε γεγονός που δεν υπήρχε κατά τη σύνταξη της δικογραφίας καθότι όλες οι προτεινόμενες δικογραφημένες θέσεις αφορούν γεγονότα και ισχυρισμούς που προηγούνται χρονικά της καταχώρησης της Έκθεσης Απαίτησης σύμφωνα με τις ημερομηνίες 2018-2019 που παρατίθενται στις προτεινόμενες τροποποιήσεις. Αναπόφευκτα η παρούσα αίτηση δεν εμπίπτει ούτε στην άλλη εξαίρεση της Δ.25 και συνεπώς η παρούσα Αιτηση αναμφίβολα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
33. Τα ως άνω απολήγουν στη διαμόρφωση μιας κατάστασης όπου οι λόγοι που παρατέθηκαν για την αιτούμενη τροποποίηση ολόκληρης της έκθεσης απαίτησης δεν την εντάσσουν σε καμία από τις πιο πάνω εξαιρέσεις που προνοούνται από την νέα διαταγή 25. Τυχόν αποδοχή του αιτήματος, θα είχε ως αποτέλεσμα το Δικαστήριο να «σφραγίσει» τη γνώμη του διαδίκου ή του συνηγόρου του, κατ΄ αναλογία των όσων λέχθηκαν στην απόφαση Μ.Κ.Τ ανωτέρω, ότι οι τροποποιήσεις είναι αναγκαίες για προώθηση της υπόθεσης του οποιοδήποτε τρόπο ενεργώντας εκτός του δικονομικού πλαισίου . Επιπλέον ενόψει της μαρτυρίας που προσκομίστηκε απουσιάζει εξ ολοκλήρου το αναγκαίο υπόβαθρο για να εξεταστεί το καλόπιστο και γνήσιο του αιτήματος τροποποίησης, κάτι το οποίο και τυγχάνει αμφισβήτησης από τον Καθ’ ου η Αίτηση.
34. Καταληκτικά, δεν μπορώ να μην σχολιάσω και τα όσα ανέφερε ο Αιτητής στην ένορκη του δήλωση ότι διάβασε πρόσφατα την αγωγή του θέση η οποία αναμφίβολα ξενίζει. Οι νέες Δ.25 και Δ.30 επιβάλλουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή και επιμέλεια κατά την ετοιμασία δικογράφων ώστε να είναι εφικτή η ορθή διαχείριση και προώθηση των υποθέσεων κατά την προδικασία αλλά και για να είναι δυνατή η ολοκλήρωση των πολιτικών αγωγών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού απαιτείται τόσο οι διάδικοι όσο και δικηγόροι τους να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες για να θέτουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενώπιον του Δικαστηρίου καθότι είναι εμφανές ότι αν ο Αιτητής επιδείκνυε τη δέουσα επιμέλεια πριν την καταχώριση της Αγωγής όλα τα εν λόγω γεγονότα και ισχυρισμοί, οι οποίοι προϋπήρχαν της εν λόγω καταχώρησης, θα μπορούσαν ενδεχομένως να δικογραφηθούν από τότε.
35. Βάσει των πιο πάνω καταλήξεων μου και ειδικότερα ότι η παρούσα Αίτηση δεν εντάσσεται σε καμία από τις δύο εξαιρέσεις της Δ.25 κρίνω ότι δεν είναι αναγκαία η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ένστασης που εγέρθηκαν στα πλαίσια εξέτασης της παρούσας αίτησης, όπως αυτοί συνοψίσθηκαν προηγουμένως και που άπτονται της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Αίτημα για προσθήκη διαδίκου
36. Παρατηρώ ότι στον τίτλο της Αίτησης υπάρχει αναφορά και σε δεύτερο Ενάγοντα, χωρίς φυσικά να έχει δοθεί οποιαδήποτε άδεια για τροποποίηση του τίτλου σε προηγούμενο στάδιο. Ο Καθ’ ου η Αίτηση βάσει του περιεχομένου της Αίτησης αντιλήφθηκε ότι με την Αίτηση υπάρχει προσπάθεια προσθήκης διαδίκου και με την ένσταση αλλά και τις γραπτές αγορεύσεις του συνηγόρου του επισημαίνεται ότι απουσιάζει εξ ολοκλήρου η Δ.9 που διέπει το ζήτημα της προσθήκης διαδίκου. Ο συνήγορος του Αιτητή στις αγορεύσεις του αναφέρει ότι η μη αναφορά στη Δ.9 αποτελεί απλή παρατυπία που μπορεί να θεραπευθεί δυνάμει της Δ.64. Αφήνω επί μέρους κατά πόσο αυτή η παράλειψη να θεραπευθεί κατ’ επίκληση της Δ.64.
37. Όντως συνάγεται ότι με την παρούσα αίτηση επιχειρήθηκε να υπάρξει προσθήκη διαδίκου και δη προσώπου ως Ενάγουσας μέσω τροποποίησης βάσει της Δ.25 χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε τέτοιο αιτητικό για προσθήκη διαδίκου και τροποποίηση του τίτλου της παρούσας αγωγής. Η εξουσία του Δικαστηρίου για προσθήκη διαδίκου διέπεται δικονομικά από τη Δ.9 Θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία αποτελεί ξεχωριστή και διακριτή πρόνοια από την Δ.25, με δικές της νομολογιακές προϋποθέσεις και κριτήρια.
38. Τα όσα λέχθηκαν στην πρωτόδικη απόφαση της έντιμης Π.Ε.Δ Ε. Εφραίμ (ως ήταν τότε) Graftonex Investments Ltd ν. Zimber Investments Ltd κ.α., Αρ. Αγωγής: 137/2020, 16/3/2021 με τα οποία συμφωνώ, είναι απόλυτα σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης από το Δικαστήριο αιτημάτων προσθήκης διαδίκων σε υποθέσεις που εφαρμόζεται η νέα Δ.25 «Επομένως, συνάγεται το εύλογο συμπέρασμα ότι η Δ.25 φαίνεται να αφορά και περιορίζεται σε οποιαδήποτε τροποποίηση του κλητηρίου και των δικογράφων επί της ουσίας και του περιεχόμενου τους και όχι την τροποποίηση του τίτλου με την προσθήκη διαδίκου η οποία διέπεται από ξεχωριστή δικονομική πρόνοια. Διαφορετική προσέγγιση θα οδηγούσε στο παράδοξο αποτέλεσμα, στην περίπτωση προσθήκης διαδίκου πριν την έκδοση Κλήσης για Οδηγίες, αυτό να επιτρέπεται χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου ενώ όταν επιχειρείται προσθήκη διαδίκου μετά την έκδοση Κλήσης για Οδηγίες θα απαιτείτο άδεια του Δικαστηρίου το οποίο πλέον θα τίθετο ανάμεσα σε δύο ξεχωριστές δικονομικές πρόνοιες που θέτουν διαφορετικά κριτήρια για το κατά πόσο το Δικαστήριο θα χορηγήσει τέτοια άδεια».
39. Η νομολογία που έχει ερμηνεύσει το πεδίο εφαρμογής της Δ.9, θ.10 υποδεικνύει ότι για να προστεθεί ένα πρόσωπο σε μια διαδικασία, είτε φυσικό είναι είτε νομικό είναι, θα πρέπει να κριθεί ως αναγκαίος διάδικος. Το εάν ένας διάδικος είναι αναγκαίος ή όχι εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (Mepa Underwriting Management Ltd. κ.ά. v. Αγροτικής Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλειών (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 772, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ v. CYPRUS POPULAR BANK PUBLIC CO LIMITED κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 73/2019, 28/9/2021, ECLI:CY:AD:2021:A410 και εξετάζεται με το αν θα επηρεαστούν άμεσα τα νομικά δικαιώματα ή τα οικονομικά συμφέροντα του προτεινόμενου διαδίκου από το αποτέλεσμα της υπόθεσης (Perihan v. Απόστολου Γεωργίου δια του πληρεξουσίου αντιπροσώπου Χαράλαμπου Ζόππου (Αρ.1) (2007) 1Β Α.Α.Δ. 1213). Στόχος της προσθήκης είναι να καταστεί δυνατή η πλήρης και αποτελεσματική εκδίκαση όλων των επίδικων θεμάτων μεταξύ των αναγκαίων διαδίκων (Σοφιανού v. Minas Makris Developers Ltd και άλλη (2011) 1 Α.Α.Δ. 1668).
40. Σύμφωνα με την πρακτική που επιβάλλει η ίδια η Δ.9, θ.10, η συνένωση προσώπου ως ενάγοντα σε υφιστάμενη αγωγή, μπορεί να επιτραπεί, μόνο όταν το πρόσωπο αυτό συγκατατεθεί προς τούτο γραπτώς. Συγκατάθεση την οποία μάλιστα, πρέπει να υπογράφει ο ίδιος και όχι το οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Παρά ταύτα, σχετικό διάταγμα μπορεί να εκδοθεί από το Δικαστήριο, ακόμη και στην απουσία γραπτής συγκατάθεσης του προσώπου η συνένωσης του οποίου επιδιώκεται, υπό την αίρεση παρουσίασης σχετικής συγκατάθεσης στον Πρωτοκολλητή, εντός ταχθείσας από το Δικαστήριο προθεσμίας (βλ. Annual Practise του 1958, Τόμος 1, στην σελίδα 346 κάτω από τον τίτλο «Procedure—Consent of Person Added»)
41. Στην παρούσα Αίτηση, πέραν των όσων έχω ήδη αναφέρει, περί αδυναμίας προώθησης αιτήματος προσθήκης διαδίκου κατ’ επίκληση της Δ.25, παρατηρώ ότι δεν υπάρχει ούτε η αναγκαία συγκατάθεση από την προτεινόμενη Ενάγουσα. Επιπλέον, δεν υπάρχει ίχνος μαρτυρίας στην Ε/Δ MHA ως προς την ταυτότητα και ιδιότητα του εν λόγω προσώπου αλλά και προπάντων γιατί είναι αναγκαίο να προστεθεί το εν λόγω πρόσωπο ως διάδικος στην παρούσα διαδικασία ώστε να παραμένει ένα ανυπέρβλητο κενό στο υπόβαθρο της μαρτυρίας που υποστηρίζει την Αίτηση ακόμη και αν προωθείτο ορθά στη βάση των όσων προνοεί η Δ.9, θ.10. Τα όσα έχω πραγματευτεί στην παρούσα παράγραφο κρίνω ότι έχουν εξαντλήσει το ζήτημα και αποτελούν επιπρόσθετους λόγους που οδηγούν στην απόρριψη της παρούσας Αίτησης.
42. Για όλους τους πιο πάνω λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω, η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του Καθ’ ου η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ……………………………….
Κ. Πασιαρδής, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής