ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Πασιαρδή, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 3142/2019
Μεταξύ:
Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου
Ενάγοντες
-και-
1. Χ & S (MORGAN) LIMITED
2. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΛΑ
Εναγόμενοι
Ημερομηνία: 28 Φεβρουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για τους Ενάγοντες: κα Μ. Κονναρή για Α. Κ. Χατζηιωάννου & Σία & Γεώργιος Ανδρονίκου Δ.Ε.Π.Ε
H Εναγόμενη 2 εκπροσώπησε τον εαυτό της
ΑΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγή - Δικόγραφα
1. Στις 23/10/2019 οι Ενάγοντες καταχώρησαν την παρούσα αγωγή με κλητήριο ένταλμα ειδικώς οπισθογραφημένο και σύμφωνα με την Έκθεση Απαίτησης οι Ενάγοντες αξιώνουν εναντίον των Εναγομένων το ποσό €2,033.65 πλέον νόμιμο τόκο. Όπως οι Ενάγοντες ισχυρίζονται, κατά ή περί την 29/04/2010 κατόπιν αιτήσεως οι Ενάγοντες συμφώνησαν όπως παρέχουν στους Εναγόμενους τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, η δε Εναγόμενη 2 εγγυήθηκε γραπτώς στις 29/04/2010 με σχετική συμφωνία εγγύησης όλες τις υποχρεώσεις της Εναγόμενης 1 δυνάμει της εν λόγω σύμβασης.
2. Οι Εναγόμενοι χρησιμοποίησαν τις τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, όμως κατά παράβαση της συμφωνίας παρέλειψαν να καταβάλουν στους Ενάγοντες το συνολικό ποσό των €2,033.65 που αντιπροσωπεύει τις χρεώσεις για συνδρομές και κλήσεις για τους μήνες Ιούνιο 2015 μέχρι Φεβρουάριο 2017. Οι Ενάγοντες σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας διέκοψαν την παροχή υπηρεσιών και κάλεσαν τους Εναγόμενους να εξοφλήσουν το πιο πάνω ποσό, όμως αυτοί παρέλειψαν να το πράξουν.
3. Με την Υπεράσπιση της η Εναγόμενη 2, που εκπροσώπησε τον εαυτό της στη διαδικασία, δήλωσε άγνοια επί όλων των δικογραφημένων ισχυρισμών πλην της παραγράφου στην οποία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι Ενάγοντες παρείχαν τις εν λόγω τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες. Επιπλέον, με την καταληκτική παράγραφο της Υπεράσπισης της αναφέρει ότι αρνείται όλους τους ισχυρισμούς των Εναγόντων και αιτείται την απόρριψη της αγωγής.
4. Με την Απάντηση στην Υπεράσπιση οι Ενάγοντες απέρριψαν τους ισχυρισμούς της Εναγόμενης 2 και ανέφεραν ότι η Εναγόμενη 2 ουδέποτε αμφισβήτησε τις χρεώσεις, ως είχε δικαίωμα και ότι αποστάλθηκαν τόσο στην ίδια όσο και στην Εναγόμενη 1 επιστολές τερματισμού του λογαριασμού.
5. Προκειμένου να υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα της υπόθεσης επισημαίνω ότι εναντίον της Εναγόμενης 1 κατά το στάδιο της ακρόασης οι συνήγοροι απέσυραν την αξίωση τους ενόψει του ότι, όπως δήλωσαν, η Εναγόμενη 1 διαγράφηκε από το μητρώο του Εφόρου Εταιρειών και Διανοητικής Ιδιοκτησίας. Συνεπώς η υπόθεση προωθήθηκε μόνο αναφορικά με την Εναγόμενη 2.
Διαδικασία
6. Η παρούσα αγωγή καταχωρήθηκε το 2019 και δεδομένου ότι με την αγωγή αξιώνεται το ποσό των €2,033.65 η παρούσα εντάσσεται στην κατηγορία «ταχείας εκδίκασης» δυνάμει της Δ.30, θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και ως εκ τούτου το σύνολο της μαρτυρίας προσκομίστηκε υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων.
7. Ειδικότερα, προς υποστήριξη της απαίτησης των Εναγόντων, καταχωρήθηκε γραπτή μαρτυρία από τον κο Θεοχάρη Βούρο, υπάλληλο των Εναγόντων, μέσω ένορκης δήλωσης ημερομηνίας 13/03/2023 (η «Ε/Δ Βούρος»). Προς υποστήριξη της υπεράσπισης της Εναγομένης 2, καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση από τον κο Ξενοφών Νικολάου ημερομηνίας 06/09/2023 (η «Ε/Δ ΞΝ») καθώς και ένορκη δήλωση από την ίδια την Εναγόμενη 2 ημερομηνίας 06/09/2022 (η «Ε/Δ Νικολάου»).
8. Ακολούθως, η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των Εναγόντων παρέδωσαν τις γραπτές αγορεύσεις τους προωθώντας τις εκατέρωθεν θέσεις τους ενώ η Εναγόμενη 2 παρέδωσε προσωπικά το δικό της κείμενο. Σημειώνω ότι με το έγγραφο της Εναγόμενης 2 που τιτλοφορείται ως γραπτή αγόρευση το μόνο που δηλώνεται είναι ότι το ποσό που οφείλεται για το επίδικο κύκλωμα είναι το ποσό των €507,84.
9. Επισημαίνω, ότι τα επιχειρήματα και όλη η μαρτυρία που προσκομίσθηκε, αμφότερων των πλευρών, εξετάστηκαν σε όλη τους την εμβέλεια από το Δικαστήριο χωρίς να υπάρχει ανάγκη ειδικής επίκλησής τους καθότι δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αιτιολόγησης δικαστικής απόφασης ειδική αναφορά ή πραγμάτευση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται (BITONIC LTD v. BΑNK OF MOSCOW-BANK JOINT STOCK COMPANY ΠΡΩΗΝ JOINT STOCK COMMERCIAL BANK "BANK OF MOSCOW" (OPEN JOINT-STOCK COMPANY), Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 117/2018, 16/3/2022, ECLI:CY:AD:2022:A113, Νίκος Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490).
Μαρτυρία
Μαρτυρία των Εναγόντων
11. Στη συνέχεια επεξηγεί ότι το 2015 η Εναγόμενη 1 υπέγραψε σχετικό έντυπο ώστε τα ήδη οφειλόμενα ποσά των υπόλοιπων κυκλωμάτων να χρεωθούν στο κύκλωμα με αριθμό 25748080 και ότι το οφειλόμενο ποσό θα εξοφλείτο με μηνιαίες δόσεις ύψους €100 εκάστη και συνεπώς επαναγκαταστάθηκε το κύκλωμα με αριθμό 25748080 που είχε διακοπεί. Επισυνάπτει σχετικά ως Τεκμήριο 5 έκθεση που επεξηγεί τον τρόπο που προκύπτει το εν λόγω ποσό που μεταφέρθηκε στο εν λόγω κύκλωμα.
12. Έπειτα, περιγράφει ότι ενώ οι Ενάγοντες παρείχαν τις εν λόγω υπηρεσίες και παρά το γεγονός ότι η Εναγόμενη 1 λάμβανε τους μηνιαίους λογαριασμούς στην διεύθυνση που είχε προμηθεύσει και τους οποίους ξοφλούσε, εντούτοις, δεν πλήρωσε τα οφειλόμενα ποσά για τους επίδικους μήνες ήτοι από τον Ιούνιο 2015 μέχρι τον Φεβρουάριο 2017. Επισυνάπτει σχετική κατάσταση λογαριασμού της Εναγόμενης 1 ως Τεκμήριο 7 στην οποία φαίνονται οι λογαριασμοί κάθε μήνα και οι οποίες ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από τους Εναγόμενους. Επισυνάπτει και τα σχετικά αντίγραφα λογαριασμών που αποστέλλονταν Τεκμήριο 8. Ο τερματισμός υπηρεσιών επήλθε στις 09/02/2017.
13. Οι Ενάγοντες όχλησαν επανειλημμένως τους Εναγόμενους χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση. Προς τούτο επισυνάπτει ως Τεκμήριο 10 έντυπο από την ηλεκτρονική βάση δεδομένων των Εναγόντων στο οποίο φαίνονται οι προειδοποιητικές επιστολές και επιστολές τερματισμού που στάλθηκαν στους Εναγόμενους στις σχετικές διευθύνσεις που είχαν δηλώσει ως διεύθυνση τους για αποστολή λογαριασμών.
14. Προσθέτει ότι οι Εναγόμενοι ουδέποτε υπέβαλαν οποιοδήποτε παράπονο στους Ενάγοντες, ουδέποτε αμφισβήτησαν την ορθότητα των λογαριασμών τους εντός της προβλεπόμενης δυνάμει της Γενικής Σύμβασης προθεσμίας των 21 ημερών από την ημερομηνία που ήταν πληρωτέοι, ούτε και υπέβαλαν οποιοδήποτε παράπονο για τις χρεώσεις των Εναγόντων εντός της πιο πάνω προθεσμίας, παρά το ότι έλαβαν μηνιαίους λογαριασμούς για το κύκλωμα για το οποίο εκκρεμεί η οφειλή.
15. Επισυνάφθηκε έντυπο (Τεκμήριο 11) που καταγράφει ενέργειες προσώπου στο οποίο ανατέθηκε η είσπραξη των οφειλών και που καταγράφει ότι «ο πελάτης δεν πληρώνει» υπάλληλος των Εναγόντων επικοινώνησε με τον Εναγόμενο 2 για σκοπούς είσπραξης των οφειλόμενων ποσών και ο Εναγόμενος 2 δεν ήταν συνεργάσιμος και δήλωσε πως δεν πληρώνει το οφειλόμενο ποσό.
16. Μετά που οι Εναγόμενοι δεν ανταποκρίθηκαν στις επανειλημμένες οχλήσεις των εναγόντων, οι Ενάγοντες απέστειλαν στις 27/07/2018 επιστολή (Τεκμήριο 12), δια μέσω των δικηγόρων τους, με την οποία καλούσαν την Εναγόμενη 1 να προβεί σε εκπλήρωση των υποχρεώσεων και οφειλών τους αναφέροντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα λαμβάνονταν δικαστικά μέτρα εναντίον της. Καταληκτικά, αναφέρει ότι εξακολουθεί να οφείλεται το ποσό των €2,033.65 μέχρι και σήμερα και αξιώνει το πιο πάνω ποσό πλέον δικηγορικά έξοδα και τόκους.
Μαρτυρία της Εναγόμενης 2
Ε/Δ Νικολάου
17. Ο κος Ξενοφών Νικολάου ανέφερε ότι ήταν υπάλληλος και Διευθυντής της Εναγόμενης 1 και ότι ο ίδιος υπέγραψε τη σύμβαση με αριθμό 16543689 στις 29/04/2010. Δηλώνει ότι υπήρχε και δεύτερη αίτηση στο όνομα άλλης εταιρείας της MORGAN BEAUTY SPA που σύμφωνα με τον ίδιο χρησιμοποιούσε το εν λόγω κύκλωμα με αριθμό 25748080 που αποτελεί αντικείμενο της αγωγής. Ισχυρίστηκε ότι η εν λόγω υπηρεσία τερματίστηκε και ξοφλήθηκε στις 25/08/2015 και επισυνάπτει σχετική απόδειξη. Έπειτα αναφέρει ότι συνάφθηκε νέα συμφωνία με τους Ενάγοντες και την Εναγόμενη 1 που αφορά το εν λόγω κύκλωμα, που όμως δεχόταν μόνο κλήσεις και ότι από τα τιμολόγια των Εναγόντων προκύπτει ένα ποσό ύψους €507 (συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α) ως οφειλή.
18. Στη συνέχεια αναφέρεται στην πολιτική των Εναγόντων να αποσυνδέουν υπηρεσίες όταν η οφειλή ξεπερνά το ποσό των €45, πλην όμως δεν γνωρίζει γιατί αυτό δεν έγινε στην περίπτωση της Εναγόμενης 1. Πιστεύει ότι δεν οφείλεται το ποσό των €507,84 για την χρονική περίοδο που αναφέρουν οι Ενάγοντες αλλά ποσό πολύ λιγότερο, χωρίς όμως να έχει οποιαδήποτε απόδειξη όπως ανέφερε για να υποστηρίξει τη θέση του.
Μαρτυρία της κας Ιωάννου
19. Η Εναγόμενη 2 μέσω της ένορκης της δήλωσης αναφέρει ότι ήταν υπάλληλος και γραμματέας της Εναγόμενης εταιρείας και ότι της ζητήθηκε να υπογράψει σχετικά έγγραφα για παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και επιβεβαιώνει ότι τα υπέγραψε ως Γραμματέας της Εναγόμενης 1. Αναφέρει ότι δεν θυμάται να υπέγραψε οποιοδήποτε εγγυητήριο αλλά αν της ζητήθηκε αυτό θα αφορούσε το κύκλωμα με αριθμό 25748080.
20. Η αξιολόγηση της μαρτυρίας γίνεται προκειμένου να προβεί το Δικαστήριο σε ευρήματα αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα και στη συνέχεια στηριζόμενο σε αυτά να εξετάσει αν αυτός που έχει το βάρος της απόδειξης το έχει αποσείσει στο βαθμό που απαιτείται. Ως επί το πλείστον, ζητήματα αξιοπιστίας εγείρονται όταν υπάρχουν δύο διιστάμενες εκδοχές και το δικαστήριο θα πρέπει να επιλέξει μια από τις δύο (Wynne Barry ν. David Costaki Mavronicola, ως διαχειριστή της περιουσίας του Kωστάκη Δαυίδ Mαυρονικόλα (ανίκανου προσώπου) (2009) 1 ΑΑΔ 1138).
21. Επισημαίνεται ότι, η αξιολόγηση της μαρτυρίας περιορίζεται στην έκταση των αμφισβητούμενων γεγονότων που προκύπτουν και δεν επεκτείνεται σε θέματα που δεν δικογραφούνται ή σε θέματα που έχουν εγερθεί πρώτη φορά είτε μέσω της μαρτυρίας είτε μέσω των αγορεύσεων των συνηγόρων των διαδίκων και άρα οποιοδήποτε μέρος της μαρτυρίας που δεν καλύπτεται από τις έγγραφες προτάσεις ή δεν είναι σχετικό με τα επίδικα θέματα δεν λαμβάνεται υπόψη (Παπαγεωργίου ν Κλάππας Invstment Services Ltd (1991) 1 Α.Α.Δ. 24) και ΑΝΤΩΝΙΑ ΠΗΛΙΝΑ v. PASCAL EDUCATION LTD, Πολιτική Έφεση Αρ. 222/2015, 22/11/2023). Επιπλέον, έχει λεχθεί σε πληθώρα αποφάσεων ότι μαρτυρία που κατατίθεται έστω και χωρίς ένσταση και που τελικά φαίνεται ότι δεν είναι αποδεκτή μαρτυρία πρέπει να αγνοείται κατά την τελική κρίση του Δικαστηρίου (Μελάς v. Κυριάκου (2003) 1 Α.Α.Δ. 826, DEMARI KRONOS LIMITED v. MICHAEL LESLIE GRAY κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 264/2014, 22/2/2023, ECLI:CY:AD:2023:A62.
22. Η ακρόαση της παρούσης αγωγής, ως αναφέρθηκε, έγινε συμφώνα με τις πρόνοιες της Δ.30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Η μαρτυρία μπορεί να έχει κατατεθεί γραπτώς και να μη δόθηκε προφορική μαρτυρία ώστε το δικαστήριο να μπορεί να αξιολογήσει τον κάθε μάρτυρα ενόσω καταθέτει εντούτοις το καθήκον του Δικαστηρίου να αξιολογήσει την ενώπιον του μαρτυρία δεν αλλοιώνεται ούτε ατονεί είτε ως θέμα αρχής είτε ως θέμα πρακτικής. Στις υποθέσεις ταχείας εκδίκασης ενόψει του γεγονότος ότι το Δικαστήριο δεν έχει ενώπιον του ζώσα μαρτυρία οι καλά καθιερωμένες νομολογιακές αρχές προσαρμόζονται ανάλογα χωρίς αναφορά σε εξωτερικές εντυπώσεις ή στην συμπεριφορά και στις αντιδράσεις του μάρτυρα στο εδώλιο.
23. Ειδικότερα, το Δικαστήριο επικεντρώνεται εξ αντικειμένου σε άλλους νομολογιακά αναγνωρισμένους παράγοντες όπως την πληρότητα και σαφήνεια και αμεσότητα στον τρόπο περιγραφής των γεγονότων την ύπαρξη γενικών και αορίστων αναφορών, υπεκφυγών ή ουσιωδών αντιφάσεων ή υπερβολών στη σχετική μαρτυρία, αλλά και την γενικότερη λογικοφάνεια της εκδοχής που προβάλλεται καθώς και την ύπαρξη ή την απουσία οποιουδήποτε προσωπικού συμφέροντος του προσώπου που προσκομίζει την μαρτυρία (Ζερβού ν. Ζερβού (2011) 1 ΑΑΔ 2192, Ομήρου ν. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506 Κυριακίδης ν. Τράπεζα Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, Πολιτική Έφεση 185/2012, 19/04/2018), ECLI:CY:AD:2018:A179.
24. Το Δικαστήριο προχωρεί με προσοχή στην αξιολόγηση της μαρτυρίας με αντιπαραβολή των θέσεων των διαδίκων αλλά και των τεκμηρίων που κατατέθηκαν στη διαδικασία και το περιεχόμενο, η πειστικότητα και η ποιότητα της μαρτυρίας εκάστου μάρτυρα συσχετίζεται, αντιπαραβάλλεται και διερευνάται με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων ενώ υπόκειται και στη βάσανο της λογικής και της ανθρώπινης πείρας (Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ 1056, Χριστοφίνης ν. Φραντζή, Π.Έ. 328/2011, ημερ. 31/05/2017, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ v. ΚΩΣΤΑ ΘΕΟΔΟΤΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 40/2014, 8/6/2022), ECLI:CY:AD:2022:D243. Επισημαίνω ότι το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να αποδεχτεί ή να απορρίψει είτε όλη είτε μέρος της προσκομισθείσας μαρτυρίας (Φάρμα Ρένος Χ"Ιωάννου Δημοσια Εταιρεία Λτδ ν. Χίννη (2012) 1(Β) ΑΑΔ 1331, ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ v. ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 158/2013, 26/10/2022), ECLI:CY:AD:2022:A403.
25. Μελετώντας την Ε/Δ Βούρου δεν εντοπίζω εγγενή προβλήματα αξιοπιστίας. Οι θέσεις και οι ισχυρισμοί του επί των γεγονότων είναι σαφείς, παρουσίαζαν ειρμό και συνοχή και υποστηρίζονται πλήρως από έγγραφα τα οποία κατέθεσαν. Tα όσα αναφέρει συνάδουν με τις δικογραφημένες θέσεις των Εναγόντων και δεν εντοπίζονται αντιφάσεις στις αναφορές του σε συνάρτηση και με το σύνολο της μαρτυρίας που προσκόμισε. Δεν διαπιστώνω κάποιο λόγο που να καθιστά την μαρτυρία των Εναγόντων μη αποδεκτή και συνεπώς την αποδέχομαι στο σύνολο της ως αυτή έχει συνοψιστεί ανωτέρω με αποτέλεσμα τα όσα αναφέρονται στην Ε/Δ Βούρου να καθίστανται δικά μου ευρήματα τα οποία θα υπαχθούν στις νομικές αρχές που διέπουν τα υπό κρίση ζητήματα.
26. Προτού προχωρήσω σε σχολιασμό της μαρτυρίας που προσκόμισε η Εναγόμενη 2 επισημαίνω ότι η Υπεράσπιση που καταχωρήθηκε εκ μέρους της εξόφθαλμα αποκλίνει από τους κανόνες σύνταξης των δικογράφων και αυτό είναι ως ένα βαθμό αναμενόμενο, δεδομένου ότι Εναγόμενη 2 επέλεξε να εκπροσωπήσει τον εαυτό της στην διαδικασία. Όπως θα διαφανεί ο τρόπος δικογράφησης ενέχει καταλυτικές συνέπειες αναφορικά με την αποδεκτότητα της μαρτυρίας που προσκόμισε. Ειδικότερα, η Εναγόμενη 2 προέβαλε μια γενική άρνηση και άγνοια των ισχυρισμών των Εναγόντων πλην του ισχυρισμού περί παροχής των υπηρεσιών από τους Ενάγοντες. Όπως έχει νομολογηθεί, ο κάθε διάδικος, οφείλει να προβάλλει στα δικόγραφα του ισχυρισμούς αναφορικά με όλα τα ουσιώδη γεγονότα τα οποία συνθέτουν και θεμελιώνουν την βάση αγωγής ή την υπεράσπιση του αντίστοιχα διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα του εκάστοτε διαδίκου να απαντήσει ουσιαστικά στις θέσεις και ισχυρισμούς του αντιδίκου του αλλά και για να υπάρχει επακριβής προσδιορισμός των επιδίκων θεμάτων επί των οποίων θα διεξαχθεί η ακροαματική διαδικασία (ΑΝΤΩΝΙΑ ΠΗΛΙΝΑ ανωτέρω).
27. Οι Δ.19 θ. 15 και 16 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας καταδεικνύουν την καταλυτική σημασία της δικογραφίας στον καθορισμό των επιδίκων θεμάτων και προνοούν τα ακόλουθα:
15. It shall not be sufficient for a defendant in his defence to deny generally the grounds alleged by the statement of claim but each party must deal specifically with each allegation of fact of which he does not admit the truth, except damages.
16. When a party in any pleading denies an allegation of fact in the previous pleading of the opposite party, he must not do so evasively, but answer the point of substance. Thus if it be alleged that he received a certain sum of money, it shall not be sufficient to deny that he received that particular amount, but he must deny that he received that sum or any part thereof, or else set out how much he received. And if an allegation is made with divers circumstances, it shall not be sufficient to deny it along with those circumstances. »
28. Επιπρόσθετα παραπέμπω στη Δ.21 θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία προβλέπει ότι:
«.a defence in denial must deny such matters of fact, from which the liability of the defendant is alleged to arise, as are disputed; e.g., in actions for goods bargained and sold or sold and delivered, The defence must deny the order or contract, the delivery, or the amount claimed; in an action for money had and received, it must deny the receipt of the money, or the existence of those facts which are alleged to make such receipt by the defendant a receipt to the use of the plaintiff; and in an action on a bond in customary form the defence must set up some one or more of the grounds which may, under Part X of the Contract Law, Cap. 192, be set up as a defence.»
29. Στην απόφαση Γεώργιος Παπαγεωργίου ν Λούη Κλάππα (Investment Services) Ltd (1991) 1 Α.Α.Δ. 1991 αναφέρθηκε χαρακτηριστικά:
«Η γενική άρνηση των ισχυρισμών που προσδιορίζουν την απαίτηση δεν εξυπακούει και την προβολή άλλων θετικών γεγονότων, τα οποία είτε την αποδυναμώνουν ή την καθιστούν ανεδαφική.»
30. Απερίφραστα αναφέρω ότι τα όσα αναφέρονται στο δικόγραφο της Υπεράσπισης υπό μορφή άγνοιας και γενικής άρνησης δεν αποκαλύπτουν οποιαδήποτε υπεράσπιση καθότι η Εναγόμενη 2 δεν προβάλλει κανένα απολύτως θετικό ισχυρισμό σε σχέση με επίδικα ζητήματα ούτε και προάγονται εν προκειμένω πραγματικοί ισχυρισμοί που να αντιπαρατάσσονται των ισχυρισμών που αναφέρονται στην Έκθεση Απαίτησης των Εναγόντων.
31. Ενόψει των πιο πάνω, δεν επιτρεπόταν στην Εναγόμενη 2 να προβάλει με τη μαρτυρία της οποιεσδήποτε θέσεις προς θεμελίωση μιας αντίθετης εκδοχής πέραν των όσων δικογράφησαν οι Ενάγοντες (Πιττής ν. Progress Electronics Co Ltd (2005) 1(Α) ΑΑΔ, 50 ΜΙΧΑΛΗΣ Α. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ v. ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ, Πολιτική Έφεση Αρ. 94/2013, 30/6/2022), ECLI:CY:AD:2022:D288, εφόσον οι εν λόγω θέσεις ουδέποτε δικογραφήθηκαν κατά τον δέοντα τρόπο. Κατ’ ακολουθία, η μαρτυρία που προσκομίστηκε εκ μέρους της Εναγόμενης 2, πλην του μέρους που αφορά την σύναψη των συμφωνιών και την παροχή υπηρεσιών από τους Ενάγοντες, ζητήματα τα οποία ούτως ή άλλως δεν αμφισβητούνται, απορρίπτεται εξ ολοκλήρου και δεν θα ληφθεί υπόψη.
Νομική Πτυχή και Συμπεράσματα
32. Στις αστικές υποθέσεις όπως έχει επανηλλειμένως νομολογηθεί η απόδειξη της υπόθεσης κρίνεται με βάση το ισοζύγιο των πιθανοτήτων, ενώ το βάρος απόδειξης βρίσκεται στους ώμους του εκάστοτε ενάγοντα, να αποδείξει τους ισχυρισμούς του που θεμελιώνουν την αξίωση του. Η απόσειση του βάρους αυτού, συναρτάται αποκλειστικά με την μαρτυρία η οποία κρίνεται αποδεκτή και αξιόπιστη (Demil Imports Exports Ltd ν. Zήνων η Kωνσταντινίδης Λτδ (2011) 1 ΑΑΔ 462). Το κριτήριο είναι κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης (onus of proof) ικανοποίησε το Δικαστήριο, με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, ότι η θέση του ή η εκδοχή του είναι πιο πιθανή παρά όχι (is more probable than not) (Μαρσέλ κ.α ν. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ (2001) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1858, ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ν. ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΛΩΡΑΚΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 214/2013, 24/6/2019), ECLI:CY:AD:2019:A238
33. Η αξίωση των Εναγόντων εδράζεται στην βάση παράβασης των συμβάσεων εκ μέρους των Εναγόμενων αλλά και στη βάση οφειλόμενου υπόλοιπου κατάστασης λογαριασμού ποσού και οι αρχές που διέπουν την παράβαση μιας σύμβασης είναι καλά γνωστές και δεν χρήζουν επανάληψης. Θα αρκεστώ να αναφέρω ότι σύμφωνα με το δίκαιο των συμβάσεων, σε περίπτωση αθέτησης συμβατικών υποχρεώσεων, το αθώο μέρος πρέπει να αποκαθίσταται στην θέση στην οποία θα βρισκόταν εάν η σύμβαση είχε εκτελεστεί, στον βαθμό που αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την επιδίκαση αποζημιώσεων (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ν. SUN SEA (SS) DEVELOPERS LTD κ.α., ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1/2013, 30/1/2019). Η σύναψη της Γενικής Συμφωνίας και της Συμφωνίας Εγγύησης είναι αδιαμφισβήτητη. Στη βάση του όρου 3.11 της Γενικής Σύμβασης η Εναγόμενη 1, ως συνδρομητής, όφειλε να εξοφλεί τους μηνιαίους λογαριασμούς. Επιπλέον, σύμφωνα με τον όρο 10 των Ειδικών Όρων - Σταθερή Τηλεφωνία, η Εναγόμενη 1 όφειλε να εξοφλεί τους τηλεφωνικούς της λογαριασμούς εντός της «ταχθείσας» προθεσμίας. Σημειώνω ότι οι ταχθείσες προθεσμίες καταγράφονταν σε κάθε λογαριασμό χωριστά δίπλα από την ένδειξη «πληρωτέο μέχρι».
34. Στην υπόθεση Παναγιώτης Μαστρής Λιμιτεδ ν. Επιπλώσεις Λάσκο Λτδ (2006) 1 Α.Α.Δ. 728, όπου η απαίτηση βασίστηκε σε υπόλοιπο κατάστασης λογαριασμού, λέχθηκε ότι «η παρουσίαση των τιμολογίων ήταν μαρτυρία που, αν ήταν αποδεκτή, θα έτεινε να αποδείξει την απαίτηση». Μεταγενέστερα στην απόφαση στην απόφαση Κλεάνθους ν. Λευκόνοικο Χρηματιστηριακή Λτδ. (2012) 1 Α.Α.Δ. 1344, το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε, μεταξύ άλλων, ότι από τη στιγμή που παρουσιάζεται εκ πρώτης όψεως επαρκής μαρτυρία για να αποδείξει το υπόλοιπο της ισχυριζόμενης οφειλής, εναπόκειται στον αντίδικο να αντικρούσει τα στοιχεία που αποτελούσαν το λογαριασμό, προκειμένου να πείσει το Δικαστήριο ότι η προσκομισθείσα μαρτυρία δεν ήταν επαρκής για να αποδείξει την απαίτηση στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων.
35. Πιο πρόσφατα στην CITI PRINCIPAL INVESTMENTS LTD. v. Γιωργάλλα, Π.Ε. 271/2012, ημερομηνίας 10/07/2018, ECLI:CY:AD:2018:A348, το Ανώτατο Δικαστήριο επισήμανε ότι «[.] η ουσία είναι ότι η εφεσείουσα, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, ήτοι κατά πόσο η εκδοχή της είναι πιο πιθανή παρά όχι, είχε δώσει ικανοποιητικά στοιχεία μαρτυρίας προς υποστήριξη της αξίωσης της. Αναμφίβολα θα μπορούσε να έδινε περισσότερες λεπτομέρειες, ακόμη και να υποστήριζε την αξίωση με πρόσθετα στοιχεία και έγγραφα, αλλά εκείνο το οποίο είχε παρουσιάσει, δηλαδή, το Τεκμήριο 1, ήταν ικανοποιητικό. Πρόκειτο για κατάσταση λογαριασμού στην οποία αποτυπωνόταν όλο το ιστορικό των συναλλαγών με την εφεσίβλητη, με γνώση του περιεχομένου του από τον Μ.Ε.1, ο οποίος ως λειτουργός του Back Office ήλεγχε τις συναλλαγές. Η κατάσταση δόθηκε στην εφεσίβλητη, η ίδια βρισκόταν στο πάτωμα του Χ.Α.Κ. ως συνεργάτης της εφεσείουσας και ανά πάσα στιγμή μπορούσε και να γνωρίζει και να αμφισβητήσει τις πράξεις».
36. Από την ενώπιον μου αποδεκτή και αξιόπιστη μαρτυρία αναμφίβολα προκύπτει ότι η εν λόγω συμφωνία έχει παραβιαστεί, λόγω της μη πληρωμής των μηνιαίων οφειλόμενων ποσών, όπως αυτά προκύπτουν από εξέταση των σχετικών τιμολογίων σε συνδυασμό με την κατάσταση λογαριασμού. Συνεπώς, κρίνω ότι η πλευρά των Εναγόντων προσκόμισε στο Δικαστήριο ικανοποιητικά στοιχεία, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, προκειμένου να καταδείξει ότι μέχρι και σήμερα οφείλονται σε αυτούς το ποσό των €2,033.65.
37. Όπως έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω, η Εναγόμενη 2 ενάγεται υπό την ιδιότητα της ως εγγυήτρια των υποχρεώσεων της Εναγόμενης 1. Στο άρθρο 84 του Κεφ.149 παρέχεται ορισμός της σύμβασης εγγύησης ως: «σύμβαση προς εκπλήρωση της υπόσχεσης ή υποχρέωσης τρίτου, σε περίπτωση μη εκπλήρωσης από τον τρίτο~ ". Επιπλέον, στο άρθρο 87 του Κεφ.149 προνοείται ότι: "Εγγύηση η οποία εκτείνεται σε σειρά συναλλαγών, καλείται "συνεχής εγγύηση".
38. Περαιτέρω, στο σύγγραμμα του Π. Πολυβίου, Το Δίκαιο των Συμβάσεων», τόμος Β', σελ.881, με σχετική παραπομπή στο σύγγραμμα Chitty on Contracts σ.1332, αναφέρεται ότι μια ειδική (specific) εγγύηση είναι εκείνη που καλύπτει μια συγκεκριμένη υποχρέωση ή μια συγκεκριμένη πράξη ή σειρά πράξεων π.χ. τα ποσά που οφείλονται δυνάμει αναγνωρισθείσας σειράς τιμολογίων. Από την άλλη μια συνεχής εγγύηση είναι εκείνη που καλύπτει υποχρεώσεις ή πράξεις αποπληρωμής οφειλών οι οποίες συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα μεταξύ του πρωτοφειλέτη και του πιστωτή, όπως τα δάνεια τα οποία είναι πληρωτέα σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα επί τρεχούμενου λογαριασμού μεταξύ προμηθευτή αγαθών και συνήθους αγοραστή ή τραπεζίτη και πελάτη.
39. Στην προκειμένη περίπτωση κατά την κρίση μου δεν χωρεί καμία αμφιβολία ως προς το συνεχές της εγγύησης που υπέγραψε η Εναγόμενη 2. Με το εγγυητήριο η Εναγόμενη 2 εγγυάται την εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεων της Εναγόμενης 1, με βάση τους όρους της σχετικής ενιαίας σύμβασης για την παροχή της υπηρεσίας με αριθμό 25748080, 25746070 και 25749090 και με αυτό αποδέχεται ότι η εγγύηση της θα ισχύει και σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο υπάρξει αλλαγή στους εν λόγω αριθμούς υπηρεσίας. Δεδομένης της πιο πάνω κατάληξης μου περί παράβασης της Γενικής Σύμβασης από την Εναγόμενη 1 και της μέχρι σήμερα ύπαρξης οφειλών από αυτή, αποφαίνομαι ότι η Εναγόμενη 2 είναι υποχρεωμένη, δυνάμει των όρων της Συμφωνίας Εγγύησης, να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της Εναγόμενης 1, ήτοι να καταβάλει προς τους ενάγοντες το ποσό που οφείλεται.
Κατάληξη
40. Στη βάση όλων των πιο πάνω, εκδίδεται απόφαση υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον της Εναγόμενης 2 για το ποσό των €2,033.65 πλέον νόμιμο τόκο πλέον έξοδα όπως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον Φ.Π.Α.
(Υπ.) ……………………………….
Κ. Πασιαρδής, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής