ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Δικαιοδοσία Πτωχεύσεων
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Κωνσταντίνου, A.Ε.Δ.
Αριθμός αίτησης: 6/2023 (i-justice)
Αναφορικά με τον Μάρκο Δ. Μάρκαρη
Χρεώστης
--------------------
Αίτηση χρεώστη, ημερομηνίας 21/12/2023
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 5/2/2024
EMΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για αιτητή - χρεώστη: Ρ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για καθ’ ου η αίτηση: MICHAEL KYPRIANOU & CO LLC
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο καθ’ ου η αίτηση στην υπό κρίση αίτηση (στο εξής «πιστωτής») υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντα - ενάγοντα στην αγωγή 6185/2001, Ε.Δ. Λεμεσού, ο οποίος, στις 5/8/2014 εξασφάλισε δικαστική απόφαση υπέρ του και εναντίον του χρεώστη για διάφορα χρηματικά ποσά, πλέον τόκους και έξοδα, στις 14/7/2023 καταχώρησε την αίτηση με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο, στο πλαίσιο της οποίας εξέδωσε και επέδωσε στο χρεώστη, ειδοποίηση πτώχευσης, ισχυριζόμενος ότι αυτός, δυνάμει της εν λόγω απόφασης οφείλει ακόμη το ποσό των €115.974,62, πλέον τόκους και έξοδα.
Ο χρεώστης, στις 20/7/2023 καταχώρησε την προβλεπόμενη στον κανονισμό 40 των Πτωχευτικών Κανονισμών, ένορκη δήλωση, η οποία σύμφωνα με τον κανονισμό 41 των ίδιων κανονισμών υπέχει θέση αίτησης ακύρωσης/παραμερισμού της ειδοποίησης πτώχευσης, επικαλούμενος ως λόγο - όπως αναφέρει στην παράγραφο 7 - «..το δικαίωμα του να προβάλει ισχυρισμό στο δικαστήριο για δικαίωμα συμψηφισμού που ισούται ή υπερβαίνει το ποσό του εξ αποφάσεως χρέους…»
Ο «πιστωτής» καταχώρησε ένσταση στην πιο πάνω αίτηση, ενώ ο χρεώστης, στις 21/12/2023 καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση με την οποία ζητά:
«Α. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου, με το οποίο το δικαστήριο να αποφασίζει ότι, στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης, εγείρεται το ακόλουθο ειδικό θέμα και/ή ειδική υπόθεση (special case):
Δεδομένου ότι, εκκρεμεί στο Ε.Δ. Λεμεσού, Αίτηση ημερ. 24.10.2023 για Αντικατάσταση του Διαχειριστή Βαγιανού στα πλαίσια της Αίτησης προς έκδοση Διαχειριστικού Διατάγματος με αρ. 612/2022, δεν μπορεί να προωθηθεί η παρούσα αίτηση για Έκδοση Ειδοποίησης Πτώχευσης η οποία καταχωρήθηκε από τον εν λόγω διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντος Μάρκου Παρασκευά, υπέρ του οποίου εκδόθηκε η δικαστική απόφαση του Ε.Δ. Λεμεσού ημερ. 5.8.2014 στα πλαίσια της Αγωγής 6185/2001, γιατί, κάτι τέτοιο, θα παραβίαζε το δικαίωμα του Εξ αποφάσεως Χρεώστη /Αιτητή για διάγνωση των αστικών του δικαιωμάτων στα πλαίσια της προειρημένης δικαστικής διαδικασίας, το δικαίωμα του σε δίκαιη δίκη και στην ισότητα των όπλων, ως επίσης και το δικαίωμα του να διαγνωστεί το δικαίωμα του αυτό, στη βάση του δικαίου της Επιείκειας, χωρίς να παραβιαστεί η Πτωχευτική Διαδικασία και Νομοθεσία.
Τηρουμένης της παραγ. Α ανωτέρω,
Β. Διάταγμα του Σεβαστού Διατάγματος με το οποίο να τίθεται η παρούσα Αίτηση προς Έκδοση Ειδοποίηση Πτώχευσης εκτός πινακίου (sine die), μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης, στα πλαίσια της Αίτησης ημερ. 24.10.2023 για Αντικατάσταση του Διαχειριστή Βαγιανού στα πλαίσια της αίτησης προς έκδοση Διαχειριστικού Διατάγματος με αρ. 612/2022.»
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του χρεώστη.
Ο «πιστωτής» καταχώρησε ένσταση στην αίτηση. Αποτελείται από 5 λόγους και υποστηρίζεται από δική του ένορκη δήλωση.
Η ακρόαση της αίτησης διεξάχθηκε στη βάση του περιεχομένου των ενόρκων δηλώσεων. Δεν προτίθεμαι να το επαναλάβω και το ίδιο ισχύει και για το περιεχόμενο των εκατέρωθεν - γραπτών - αγορεύσεων των δικηγόρων. Στη συνέχεια και στο βαθμό που κριθεί αναγκαίο, θα διαφανεί - με αναφορά, τόσο στη μαρτυρία όσο και στις γραπτές αγορεύσεις - ποιες από τις θέσεις κάθε πλευράς αποδέχομαι και ποιες απορρίπτω.
Με τον 1ο λόγο ένστασης υποβάλλεται ότι η αίτηση είναι νομικά αβάσιμη και/ή καταχωρήθηκε παράτυπα και/ή αντικανονικά και/ή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έγερση και/ή προώθηση της αίτησης για ειδική υπόθεση (special case). Με το 2ο λόγο υποβάλλεται ότι δεν εγείρεται στην αίτηση εκ συμφώνου νομικό σημείο και/ή ειδική υπόθεση ή θέμα (special case) που να σχετίζεται με τα ζητήματα που αφορούν στην ειδοποίηση πτώχευσης και το οποίο να μπορεί να εκδικαστεί προδικαστικά.
Η Δ.29 Θ.Θ. 1 και 2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που αποτελεί κοινό έδαφος μεταξύ των μερών ότι διέπει την υπό κρίση αίτηση - σε ελεύθερη μετάφραση - προνοεί ότι:
«1. Οι διάδικοι σε οιονδήποτε ζήτημα μπορούν να υποβάλλουν τα νομικά ερωτήματα που προκύπτουν σ’ αυτό υπό τύπον ειδικής υπόθεσης για γνωμοδότηση από το Δικαστήριο. Κάθε τέτοια ειδική υπόθεση, θα διαιρείται σε αριθμημένες παραγράφους και θα αναφέρει περιληπτικά τα γεγονότα και έγγραφα που θα είναι αναγκαία για να μπορέσει το Δικαστήριο να αποφασίσει τα ερωτήματα που εγείρονται. Κατά τη συζήτηση της ειδικής αυτής υπόθεσης, το Δικαστήριο και οι διάδικοι θα είναι ελεύθεροι να αναφερθούν σε όλο το περιεχόμενο των εν λόγω εγγράφων και το Δικαστήριο θα είναι ελεύθερο να εξαγάγει από τα γεγονότα και τα έγγραφα που αναφέρονται σε τέτοια ειδική υπόθεση, οιονδήποτε συμπέρασμα, είτε γεγονότος είτε νομικό που θα μπορούσε να εξαχθεί αν αποδεικνυόταν στη δίκη.
2. Αν ήθελε φανεί στο Δικαστήριο ή Δικαστή ότι υπάρχει σε οιονδήποτε ζήτημα νομικό ερώτημα το οποίο θα ήταν πιο καλά να αποφασισθεί προτού δοθεί οιαδήποτε μαρτυρία ή προτού δικαστεί οιονδήποτε σημείο γεγονότος ή προτού παραπεμφθεί σε διαιτητή, το Δικαστήριο ή Δικαστής μπορεί να εκδώσει συναφές διάταγμα και μπορεί να δώσει οδηγίες, όπως το εν λόγω νομικό ερώτημα εγερθεί για γνωμοδότηση από το Δικαστήριο, είτε υπό τύπον ειδικής υπόθεσης ή υπό άλλη μορφή που το Δικαστήριο ή Δικαστής θα κρίνει κατάλληλο και όλες οι ακολουθητέες διαδικασίες ανάλογα με την απόφαση στο εν λόγω νομικό ερώτημα που θα κριθούν μη αναγκαίες, θα αναστέλλονται.»
Όπως επισημαίνεται στην υπόθεση Τραπέζης Κύπρου Λτδ ν. M. E. OSTRICH FARMS (AKAMAS) LTD κ.ά., Αρ. Αγωγής: 822/04, ημερ. 15/11/2013 (Ε. Δ. Λευκωσίας), η Δ.29 παρέχει ευχέρεια στους διαδίκους να υποβάλουν από κοινού ένα νομικό ερώτημα στο προδικαστικό στάδιο. Αυτονόητο πως - προσθέτω με τη σειρά μου - ότι η από κοινού υποβολή νομικού ερωτήματος για γνωμοδότηση από το Δικαστήριο αποτελεί δικαιοδοτικό όρο για σκοπούς ενεργοποίησης της εξουσίας του Δικαστηρίου να εξετάσει και, πολύ περισσότερο, να αποφασίσει - υπό τύπον γνωμάτευσης - επί ενός τέτοιου ερωτήματος.
Ειδικά για τη Δ.29 Θ.2, όπως επισημαίνεται στην υπόθεση Ελληνίδης και άλλη ν. Καζαντζιάν (1990) 1 Α.Α.Δ. 128, οι πρόνοιές της σχετίζονται με τον προσδιορισμό ειδικής υπόθεσης ή θέματος που αφορά αποκλειστικά νομικό θέμα, η επίλυση του οποίου κρίνεται πρόσφορη ή αναγκαία κατά παρέκκλιση από τα δικονομικά θέσμια της δίκης.
Στην προκειμένη περίπτωση, το πρώτο που παρατηρώ είναι ότι με το πρώτο αίτημα ζητείται απόφαση ότι στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης «… εγείρεται το ακόλουθο ειδικό θέμα και/ή ειδική υπόθεση (special case):», χωρίς ωστόσο να υποβάλλεται οποιοδήποτε νομικό ερώτημα για γνωμοδότηση από το Δικαστήριο. Και το δεύτερο, ότι το αίτημα υποβάλλεται μόνο από το χρεώστη και όχι από κοινού με τον «πιστωτή». Με μόνο λόγο αυτό, το αίτημα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Υπάρχει όμως ακόμη ένας λόγος για τον οποίο και τα δυο αιτήματα δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Συγκεκριμένα, όπως τίθενται είναι άνευ αντικειμένου. Εξηγώ αμέσως τι εννοώ με αυτό. Με το πρώτο αίτημα ζητείται διάταγμα με το οποίο να αποφασίζεται ότι στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης, εγείρεται ως «ειδικό θέμα και/ή ειδική υπόθεση» ότι, δεδομένου ότι εκκρεμεί η αίτηση αντικατάστασης του «πιστωτή» από διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντα κ.ο.κ. «δεν μπορεί να προωθηθεί η παρούσα Αίτηση για Έκδοση Ειδοποίησης Πτώχευσης η οποία καταχωρήθηκε από τον εν λόγω διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντος..» Με το δεύτερο αίτημα ζητείται διάταγμα με το οποίο να τίθεται η «παρούσα Αίτηση προς Έκδοση Ειδοποίησης Πτώχευσης» εκτός πινακίου μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης στην παραπάνω αίτηση για αντικατάσταση του «πιστωτή» από διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντα.
Και τα δυο αυτά αιτήματα λοιπόν είναι άνευ αντικειμένου, επειδή, πολύ απλά, ενώ συναρτώνται με αίτηση για έκδοση ειδοποίησης πτώχευσης, τέτοια αίτηση δεν υπάρχει πλέον. Πρόκειται για την κυρίως αίτηση αυτή, στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε ειδοποίηση πτώχευσης και ο χρεώστης, αφού του επιδόθηκε, ασκώντας το δικαίωμά του που του παρέχει ο κανονισμός 40 των πτωχευτικών κανονισμών, στις 20/7/2023 καταχώρησε τη διαλαμβανόμενη στον εν λόγω κανονισμό, ένορκη δήλωση, η οποία σύμφωνα με τον κανονισμό 41 των ίδιων κανονισμών, υπέχει θέση αίτησης ακύρωσης/παραμερισμού της εν λόγω ειδοποίησης.
Όμως, ειδικά για το δεύτερο αίτημα, υπάρχει και συνέχεια. Συναφώς με αυτό, ο χρεώστης, στην υποστηρικτική της αίτησης, ένορκη δήλωσή του, αναφέρει τα εξής:
Δεδομένου ότι υφίσταται σε εκκρεμότητα η αίτηση παραμερισμού του διορισμού του «πιστωτή» από διαχειριστή, εάν το Δικαστήριο δεν κάνει αποδεκτή την παρούσα αίτηση, αυτό θα έχει ως συνέπεια την παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του για διάγνωση των αστικών του δικαιωμάτων στα πλαίσια της αίτησης παραμερισμού, το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη και ισότητα των όπλων έναντι των αντιδίκων του στην εν λόγω πτωχευτική διαδικασία, ως επίσης και το θεμελιώδες δικαίωμά του για προστασία της περιουσίας του. Επιπλέον, το αίτημά του γίνεται για σκοπούς προστασίας των δικαιωμάτων του στα πλαίσια του δικαίου της επιεικείας, η εφαρμογή του οποίου, υπό τις περιστάσεις δεν παρακάμπτει ούτε και παραβιάζει την πτωχευτική νομοθεσία.
Στη βάση των πιο πάνω, το συγκεκριμένο αίτημά του, θα πρέπει να εξεταστεί ως ειδικό θέμα ή ειδική υπόθεση και να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, μέσω του οποίου η παρούσα αίτηση προς έκδοση ειδοποίησης πτώχευσης να τεθεί εκτός πινακίου μέχρι την αποπεράτωση της αίτησης αντικατάστασης του «πιστωτή» από διαχειριστή, κατ’ εφαρμογή του νομολογιακού ή και νομοθετικού ή και διαδικαστικού κανόνα sine die, αφενός, διότι εξυπηρετεί το συμφέρον της δικαιοσύνης και αφετέρου, διότι, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη πτωχευτική διαδικασία αποτελεί μια sui generis διαδικασία η οποία αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων του εξ αποφάσεως πιστωτή και όχι στην εκτέλεση τής εναντίον του δικαστικής απόφασης, εάν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα, ο εξ αποφάσεως πιστωτής δεν πρόκειται να υποστεί οποιαδήποτε ζημιά ή και δεν πρόκειται να υποστεί οποιαδήποτε ζημιά που να μην μπορεί να αποζημιωθεί με την καταβολή των εξόδων ή και δε θα υποστεί ζημιά μεγαλύτερη από τη ζημιά που θα υποστεί ο ίδιος, εάν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα.
Ακολουθεί η θέση μου.
Ο χρεώστης - καθώς ήδη έχει αναφερθεί - σε σχέση με την ειδοποίηση πτώχευσης που του έχει επιδοθεί καταχώρησε ένορκη δήλωση, η οποία υπέχει θέση παραμερισμού της εν λόγω ειδοποίησης, επικαλούμενος ως λόγο «..το δικαίωμα του να προβάλει ισχυρισμό στο δικαστήριο για δικαίωμα συμψηφισμού που ισούται ή υπερβαίνει το ποσό του εξ αποφάσεως χρέους…». Για σκοπούς τεκμηρίωσης και στοιχειοθέτησης της θέσης του προβάλλει διάφορους ισχυρισμούς και επισυνάπτει αριθμό τεκμηρίων. Ο «πιστωτής» καταχώρησε ένσταση στην εν λόγω διαδικασία και η τύχη της επίμαχης ειδοποίησης πτώχευσης, θα κριθεί κατόπιν ακρόασης, η οποία, δυνάμει της Δ.48 Θ.4(2) θα διεξαχθεί στη βάση των γεγονότων που αναφέρονται στις εκατέρωθεν ένορκες δηλώσεις. Σε περίπτωση που η παραπάνω θέση του χρεώστη γίνει αποδεκτή, η επίμαχη ειδοποίηση πτώχευσης θα ακυρωθεί/παραμεριστεί. Με αυτό δεδομένο, ομολογώ πως δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο θα πρέπει, ουσιαστικά να ανασταλεί η εν λόγω διαδικασία μέχρις ότου κριθεί η αίτηση παραμερισμού και, πολύ περισσότερο, πώς και γιατί σε αντίθετη περίπτωση, θα παραβιαστούν τα θεμελιώδη δικαιώματα του χρεώστη για δίκαιη δίκη και ισότητα των όπλων έναντι του «πιστωτή», στην ίδια διαδικασία, καθώς και το θεμελιώδες δικαίωμά του για προστασία της περιουσίας του, όπως ισχυρίζεται με την ένορκη δήλωσή του που υποστηρίζει την υπό κρίση αίτηση. Για να το θέσω και αλλιώς, το γεγονός ότι ο «πιστωτής» τροχοδρόμησε την πτωχευτική διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση της επίμαχης ειδοποίησης πτώχευσης, κανένα απολύτως ρόλο θα διαδραματίσει κατά την ακρόαση της διαδικασίας παραμερισμού της εν λόγω ειδοποίησης.
Έπεται ότι και οι δυο λόγοι ένστασης στην αίτηση είναι βάσιμοι. Αυτό σημαίνει ότι η αίτηση έχει κριθεί, επομένως παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ένστασης.
Κατ’ ακολουθία όλων των παραπάνω διαπιστώσεων και συμπερασμάτων μου, η αίτηση απορρίπτεται.
Αναφορικά με τα έξοδα, δε βλέπω για ποιο λόγο μπορώ να αποστώ του κανόνα ότι ακολουθούν το αποτέλεσμα. Με αυτό δεδομένο, τα έξοδα της αίτησης, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο επιδικάζονται υπέρ του καθ’ ου η αίτηση και σε βάρος του αιτητή - χρεώστη.
(Υπ.) ...…………………………
Κ. Κωνσταντίνου, Α.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΚΚ-TA
Subject: Civil/Other Actions /Interim
Αναφορά: Πολιτική – Αίτηση για γνωμοδότηση επί ειδικού θέματος/ειδικής υπόθεσης (Δ.29 Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας).