ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Μ. Αγιομαμίτη, Π.Ε.Δ
Αρ. Αγωγής 5432/2010
Μεταξύ:
SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD, από τη Λεμεσό
Εναγόντων
και
1. Hussein Ali Nasrat Abdallah, από τη Λεμεσό
2. Ekaterina Masalova, από τη Λεμεσό
3. Tenlux Trading Ltd, από τη Λεμεσό
4. Marfin Popular Bank Public Co Ltd,
Εναγομένων
Όπως τροποποιήθηκε την 1/11/2013 δυνάμει διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 30/10/2013 και την 4/12/2013 δυνάμει διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 2/12/2013.
Μεταξύ:
SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD, από τη Λεμεσό
Εναγόντων
και
Εναγομένων
Και όπως τροποποιήθηκε την 10/11/2014 δυνάμει διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 7/11/2014.
Μεταξύ:
Επίσημου Παραλήπτη ως Προσωρινού Εκκαθαριστή των Εναγόντων SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD, από τη Λεμεσό
Εναγόντων
και
Εναγομένων
Και όπως τροποποιήθηκε την 2/5/2017 δυνάμει διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 28/4/2017.
Μεταξύ:
Χριστάκη Ιακωβίδη, υπό την ιδιότητα του ως Εκκαθαριστή των Εναγόντων Soboh Petroleum (Cyprus) Ltd»
Εναγόντων
και
Εναγομένων
Και όπως τροποποιήθηκε την 07/03/2023 δυνάμει διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 23/02/2023.
Μεταξύ:
Χριστάκη Ιακωβίδη, υπό την ιδιότητα του ως Εκκαθαριστή των Εναγόντων Soboh Petroleum (Cyprus) Ltd
Εναγόντων
και
1. Hussein Ali Nasrat Abdallah, από τη Λεμεσό
2. Ekaterina Masalova, από τη Λεμεσό
3. Tenlux Trading Ltd, από τη Λεμεσό
4. Αυγουστίνος Παπαθωμά υπό την ιδιότητα του ως εκκαθαριστής της Εταιρείας CYPRUS POPULAR BANK PUBLIC CO LTD (HE 1)
5. Crownhill Investments Ltd Inc., από Apartado 6-4298, Estafeta El Dorado, Panama City, Republic of Panama.
6. Glencore Energy UK Ltd, από 50 Berkeley Street, West Central, W1J 8HD, London,United Kingdom.
7. Tarek Barbir, από Flat [ ], [ ], [ ], [ ], London, United Kingdom
8. Oakridge Consultancy Limited από Van Der Pool Plaza, 2nd Floor, Wickmans Cay Road Town Tortola, British Virgin Islands.
Εναγομένων
Αίτηση ημερομηνίας 17.08.2023
15 Φεβρουαρίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντα: κα Μ. Πίττα για CHRYSSES DEMETRIADES & CO. LLC
Για Εναγόμενο 1: κα Ε. Μαρκουλλή για κ. Α. Κυπρίζογλου
Για Εναγόμενη 3: Καμία εμφάνιση
Για Εναγόμενο 4: κα Κωνσταντίνου για Τορναρίτης & ΣΙΑ ΔΕΠΕ
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η παρούσα αγωγή αφορά απαίτηση της εταιρείας Soboh Petroleum (Cyprus) Ltd (στο εξής «Soboh»), η οποία τελεί υπό εκκαθάριση, για ισχυριζόμενη συνωμοσία και/ή απάτη που διαπράχθηκε εναντίον της. Η αγωγή στρεφόταν αρχικά εναντίον οκτώ Εναγομένων, αλλά, πλέον, προωθείται μόνο εναντίον των Εναγομένων 1, 3 και 4.
Αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης είναι η έκδοση διατάγματος περαιτέρω ένορκης αποκάλυψης εγγράφων, δυνάμει των προνοιών της Δ.28 θ.11 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, καθώς και η έκδοση διατάγματος διαγραφής της Υπεράσπισης των Εναγομένων σε περίπτωση που εκδοθεί διάταγμα περαιτέρω αποκάλυψης και οι τελευταίοι δεν συμμορφωθούν με αυτό.
Η υπό κρίση αίτηση, πέραν των Εναγομένων 1, 3 και 4, στρεφόταν και εναντίον της πρώην Εναγόμενης 6. Ωστόσο, στις 29.11.2023, αποσύρθηκε τόσο η αίτηση, όσο και η αγωγή εναντίον της Εναγόμενης 6, ενόψει της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Glencore Energy UK Ltd v. Χριστάκη Ιακωβίδη υπό την ιδιότητα του ως εκκαθαριστή της Soboh Petroleum (Cyprus) Ltd, Πολ. Έφεση αρ.Ε210/2018, ημερ.27.11.2023.
Προτού αναφερθώ περαιτέρω στην αίτηση και τις καταχωρηθείσες ενστάσεις, θεωρώ σκόπιμο να παρεμβάλω σε αυτό το σημείο τις δικογραφημένες θέσεις των διαδίκων.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της τροποποιημένης Έκθεσης Απαίτησης, η Soboh ασχολούνταν με το εμπόριο πετρελαϊκών προϊόντων. Ο Εναγόμενος 1 ήταν ο εμπορικός διευθυντής της Soboh και μέσα σε αυτό το πλαίσιο διεξήγαγε εκ μέρους της Soboh τις διαπραγματεύσεις για την αγορά και πώληση πετρελαϊκών προϊόντων. Η Soboh και οι πρώην Εναγόμενοι 5 και 6 κατάρτισαν τρεις Συμφωνίες Διαμοιρασμού Κερδών δυνάμει των οποίων συμφώνησαν όπως διαμοιράζουν μεταξύ τους τα κέρδη που θα προέκυπταν από την προμήθεια πετρελαϊκών προϊόντων σε τρίτους. Για σκοπούς υλοποίησης των προνοιών των προαναφερόμενων συμφωνιών, ο Εναγόμενος 1 και ο πρώην Εναγόμενος 7 ήταν οι αντιπρόσωποι της Soboh και των πρώην Εναγομένων 5 και 6 αντίστοιχα.
Ο Εναγόμενος 1 συνωμότησε με τους πρώην Εναγόμενους 2 και 5 – 7, καθώς και με την Εναγόμενη 3, με αποτέλεσμα το ποσό των US$1.356.953 και/ή άλλο ποσό που θα έπρεπε να καταβληθεί στη Soboh στο πλαίσιο των Συμφωνιών Διαμοιρασμού Κερδών, να διοχετευτεί στον τραπεζικό λογαριασμό που διατηρούσε η Εναγόμενη 3 στην Cyprus Popular Bank Public Co Ltd (στο εξής η «τράπεζα») και/ή σε άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς. Η Εναγόμενη 3 στην πραγματικότητα ανήκει και/ή ελέγχεται από τον Εναγόμενο 1 και/ή τη σύζυγό του – πρώην Εναγόμενη 2.
Περαιτέρω, η Soboh, κατόπιν παρότρυνσης του Εναγόμενου 1, συμφώνησε με την πρώην Εναγόμενη 8, μέσω του πρώην Εναγόμενου 7, όπως χρησιμοποιήσει τις μεσιτικές υπηρεσίες που θα της προσέφερε η πρώην Εναγόμενη 8. Στη βάση της εν λόγω συμφωνίας, η πρώην Εναγόμενη 8 θα πληρώνονταν για κάθε μετρικό τόνο πετρελαίου που θα αγοραζόταν ή θα πωλούνταν μέσω αυτής το ποσό των US$0,50 ανά μετρικό τόνο. Η εν λόγω, ωστόσο, τιμή, εν αγνοία της Soboh, προοριζόταν για να καλύψει και το κόστος των παράνομων προμηθειών και/ή δωροδοκιών που ο πρώην Εναγόμενος 7 συμφώνησε να καταβληθούν στον Εναγόμενο 1 για κάθε τιμολόγιο που η πρώην Εναγόμενη 8 θα εξέδιδε προς τη Soboh. Για την υλοποίηση της πιο πάνω παράνομης ρύθμισης χρησιμοποιήθηκε ο τραπεζικός λογαριασμός της Εναγόμενης 3 στην τράπεζα και/ή άλλοι λογαριασμοί προς τους οποίους έγιναν πληρωμές ύψους US$82.000.
Η τράπεζα, κατά παράβαση νομοθετικών υποχρεώσεων της, επέτρεψε και/ή ανέχθηκε, όπως χρησιμοποιηθούν τραπεζικοί λογαριασμοί που διατηρούσε η Εναγόμενη 3 για τη διενέργεια παράνομων πληρωμών έτσι ώστε αυτές να νομιμοποιηθούν εις βάρος της Soboh.
Ο Εναγόμενος 1 με την Υπεράσπισή του αρνείται όσα του καταλογίζει η Soboh και ισχυρίζεται, ότι η αγωγή αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας και/ή προσπάθεια αλίευσης στοιχείων προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών που προβάλλονται εναντίον του.
Ομοίως και η Εναγόμενη 3 αρνείται το σύνολο των ισχυρισμών που προβάλλονται εναντίον της και προωθεί τη θέση, ότι αντικείμενο της αγωγής είναι το ψάρεμα μαρτυρίας αφού σε αυτήν δεν περιλαμβάνονται ξεκάθαρες θέσεις και γεγονότα.
Ο Εναγόμενος 4, ο οποίος ενάγεται υπό την ιδιότητα του εκκαθαριστή της τράπεζας, ισχυρίζεται στο δικόγραφο της Υπεράσπισης, ότι η έγκριση οποιωνδήποτε πληρωμών σε τραπεζικούς λογαριασμούς που διατηρούνταν στην τράπεζα γινόταν στη βάση των εκ του νόμου απαραίτητων δικαιολογητικών και ουδέποτε επέτρεψε τη διενέργεια οποιασδήποτε παράνομης πράξης και/ή πληρωμής.
Επανέρχομαι στα της αίτησης προς υποστήριξη της οποίας καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση από τον Ενάγοντα. Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του Ενάγοντα, οι πρώην Εναγόμενοι 5 και 6 κατέβαλαν διάφορα ποσά προς την Εναγόμενη 3, δυνάμει οδηγιών του Εναγόμενου 1, προς τον σκοπό υλοποίησης των επίδικων Συμφωνιών Διαμοιρασμού Κερδών. Η πιο πάνω θέση προκύπτει από ισχυρισμούς που πρόβαλε η πρώην Εναγόμενη 6. Μάλιστα, η τελευταία, στην ένορκη δήλωση αποκάλυψης εγγράφων που καταχώρησε παραθέτει σειρά τιμολογίων της Εναγόμενης 3. Τα εν λόγω τιμολόγια (Τεκμήρια 3 – 18 της αίτησης) δικαιολογούν πληρωμές που έγιναν προς την Εναγόμενη 3 συνολικού ύψους US$715.700, αντί του ποσού των US$1.356.953,83 που η πρώην Εναγόμενη 6 παραδέχεται ότι κατέβαλε στην Εναγόμενη 3. Συνάγεται, επομένως, ως θέμα κοινής λογικής, ότι η πρώην Εναγόμενη 6 έχει στην κατοχή της και τα υπόλοιπα τιμολόγια στη βάση των οποίων διατείνεται ότι κατέβαλε προς την Εναγόμενη 3 το ποσό των USD$1.356.953,83.
Περαιτέρω, στην ένορκη δήλωση αποκάλυψης εγγράφων που καταχώρησε η πρώην Εναγόμενη 6, αποκαλύφθηκε η ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ της Εναγόμενης 3 και της Glencore International A.G, η οποία είναι μητρική εταιρεία της πρώην Εναγόμενης 6. Η εν λόγω συμφωνία (Τεκμήριο 32 της αίτησης) κατά την επιθεώρηση εγγράφων από τους συνηγόρους του Ενάγοντα διαπιστώθηκε ότι δεν φέρει την υπογραφή της Glencore International A.G. Παράλληλα, ο Εναγόμενος 1 σε ένορκη δήλωση του στο πλαίσιο άλλης δικαστικής διαδικασίας δήλωσε, ότι, εξ όσων γνωρίζει, η Εναγόμενη 3 είχε συνάψει συμφωνία με την πρώην Εναγόμενη 6. Προκύπτουν, επομένως, εύλογα ερωτήματα, όπως, γιατί αποκαλύφθηκε μία ανυπόγραφη συμφωνία και πώς η Glencore International A.G προχώρησε σε πληρωμές προς την Εναγόμενη 3 στη βάση μίας ανυπόγραφης συμφωνίας. Επίσης, αν υπάρχει συμφωνία μεταξύ Εναγόμενης 3 και πρώην Εναγόμενης 6, γιατί αυτή δεν έχει αποκαλυφθεί στο Δικαστήριο;
Στα πιο πάνω, θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός, ότι σε δικαστικές αποφάσεις Αμερικανικών και Αγγλικών Δικαστηρίων διαπιστώθηκε ότι ο όμιλος Glencore επιδίδεται σε συστηματικές δωροδοκίες, καθώς και σε κατάρτιση και κυκλοφορία πλαστών εγγράφων. Πρόκειται, δηλαδή, για παρόμοιας φύσης έκνομες ενέργειες με αυτές που αποδίδονται στην παρούσα υπόθεση στους πρώην Εναγόμενους 5 και 6 και τους Εναγόμενους 1 και 3.
Τα έγγραφα των οποίων ζητείται η αποκάλυψη είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα. Μέσα δε από την ένορκη δήλωση αποκάλυψης της πρώην Εναγόμενης 6 είναι φανερό, ότι τα επίμαχα έγγραφα κατέχονται και από τους Εναγόμενους 1 και 3.
Σε ό,τι αφορά τον Εναγόμενο 4, δεν αναμένεται να έχει στην κατοχή του όλα τα επίμαχα έγγραφα. Κατά την ακροαματική διαδικασία της υπό κρίση αίτησης θα διευκρινιστούν οι κατηγορίες εγγράφων που ζητούνται να αποκαλυφθούν από τον Εναγόμενο 4.
Ειδοποίηση περί πρόθεσης ένστασης καταχωρήθηκε από τους Εναγόμενους 1 και 4. Η Εναγόμενη 3 δεν επέδειξε οποιοδήποτε ενδιαφέρον στη διαδικασία, αφού παρά την επίδοση της αίτησης προς τους συνηγόρους της ουδείς εμφανίστηκε.
Ξεκινώ από την ένσταση του Εναγόμενου 1. Οι έξι λόγοι ένστασης συγκεφαλαιώνονται στο ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων, καθώς ο Εναγόμενος 1 δεν έχει στην κατοχή, φύλαξη ή έλεγχο του τα έγγραφα των οποίων ζητείται η αποκάλυψη.
Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση δικηγόρου, η οποία συνεργάζεται με τον δικηγόρο που εκπροσωπεί τον Εναγόμενο 1. Στην ένορκη δήλωση προβάλλεται η θέση, ότι ο Εναγόμενος 1 δεν έχει πρόσβαση στα έγγραφα των οποίων ζητείται η αποκάλυψη, ούτε και αυτά βρίσκονται στην κατοχή ή έλεγχό του, καθώς αποχώρησε από την υπηρεσία της Soboh από το έτος 2008. Ως εκ των ανωτέρω, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί εναντίον του Εναγόμενου 1.
Ο Εναγόμενος 4 ήγειρε επτά λόγους ένστασης, οι οποίοι συνοψίζονται στο ότι η αίτηση αποσκοπεί στην εκμαίευση μαρτυρίας και στο ότι τα αιτούμενα διατάγματα, στον βαθμό που αφορούν τον Εναγόμενο 4, χαρακτηρίζονται από ασάφεια, γενικότητα και αοριστία.
Η ένσταση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση δικηγόρου του δικηγορικού γραφείου που εκπροσωπεί τον Εναγόμενο 4. Η ενόρκως δηλούσα επαναλαμβάνει τους λόγους ένστασης και ειδικότερα τη θέση, ότι σκοπός της επίδικης αίτησης είναι η αποκάλυψη μαρτυρίας.
Σε κάθε περίπτωση, το αιτούμενο διάταγμα που στρέφεται εναντίον του Εναγόμενου 4 είναι τόσο γενικά διατυπωμένο που καθιστά αδύνατο τον προσδιορισμό των εγγράφων που ζητούνται να αποκαλυφθούν. Περαιτέρω, δεν αποδεικνύεται από την αίτηση, ότι τα αιτούμενα έγγραφα βρίσκονται στην κατοχή του Εναγόμενου 4.
Επιπροσθέτως, η αίτηση καταχωρήθηκε με καθυστέρηση και συγκεκριμένα μετά την πάροδο δύο ετών από την ένορκη δήλωση αποκάλυψης εγγράφων του Εναγόμενου 4. Εν κατακλείδι, η ενόρκως δηλούσα υποστηρίζει ότι δεν δικαιολογείται η έγκριση της αίτησης.
Η ακρόαση της υπό κρίση αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις αγορεύσεις τους προέβαλαν την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία τους. Τόσο η αίτηση και η ένσταση με τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις, όσο και οι αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν μελετηθεί και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολο τους.
Νομική πτυχή
Οι γενικές αρχές που διέπουν την αποκάλυψη εγγράφων περιλαμβάνονται στη Δ.28 θ.1 και έχουν τύχει ανάλυσης σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ., μεταξύ άλλων, The National Bank of Greece S.A. v. Paraskevas Mitsides Debtor a.a (1962) 1 C.L.R 40, G.A.P. Navigation Ltd v. Merzario Marrittima SRL (1998) 1 A.A.Δ 1624 και VECTOR ONEGA A.G. v. Το Πλοίο M/V GIRVAS κ.α. (αρ. 4) (2000) 1Β Α.Α.Δ 823).
Σύμφωνα με τη νομολογία, η αποκάλυψη εγγράφων υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και στόχο έχει την παρουσίαση εγγράφων που σχετίζονται με την διαφορά που προέκυψε μεταξύ των διαδίκων για τον σκοπό προετοιμασίας της ακρόασης. Τέτοια έγγραφα είναι τα έγγραφα που περιέχουν πληροφορίες οι οποίες μπορούν άμεσα ή έμμεσα να βοηθήσουν το μέρος που ζητά την αποκάλυψη, είτε να προωθήσει την υπόθεση του, είτε να βλάψει την υπόθεση του αντιδίκου του, είτε που να μπορούν δίκαια να οδηγήσουν στις πιο πάνω συνέπειες και είναι άσχετο με το κατά πόσο μπορούν ή όχι να δοθούν ως μαρτυρία.
Στην προκείμενη περίπτωση έχει ήδη διαταχθεί γενική αποκάλυψη εγγράφων και αυτό το οποίο επιδιώκει η πλευρά του Ενάγοντα είναι περαιτέρω αποκάλυψη στη βάση της Δ.28 θ.11. Παραθέτω αυτούσιο το περιεχόμενο της εν λόγω διαταγής:
«The Court or a Judge may, on the application of any party to a cause or matter at any time, and whether an affidavit of documents shall or shall not have already been ordered or made, make an order requiring any other party to state by affidavit whether any particular document or documents or any class or classes of documents specified or indicated in the application, is or are, or has or have at any time been, in his possession, custody or power; and, if not then in his possession, custody or power, when he parted with the same and what has become thereof. Such application shall be made on an affidavit stating that in the belief of the deponent the party against whom the application is made has, or has at some time had in his possession, custody or power, the particular document or documents or the class or classes of documents specified or indicated in the application, and that they relate to the matters in question in the cause or matter, or to some or one of them.»
Η Δ.28 θ.11, έτυχε σχολιασμού στην υπόθεση TBF (Cyprus) Ltd κ.ά. v. Εμπορικής Μελετών Σχεδιασμού και Επιχειρηματικού Κεφαλαίου Ανώνυμης Εταιρείας κ.ά. (2001) 1Α Α.Α.Δ 153, στην οποία λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Ο δικαστής είπε στο προκείμενο ότι είναι άλλοι οι στόχοι της Δ. 28 θ. 11. Η άποψη του, με λίγα λόγια, είναι ότι ο θ. 11 χρησιμοποιείται εφόσο η προηγηθείσα διαταγή για γενική αποκάλυψη δεν απέληξε στην αποκάλυψη και συγκεκριμένων εγγράφων που, με έρεισμα πλέον το θ. 11, μπορεί ο διάδικος να ζητήσει για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Επικροτούμε αυτή την προσέγγιση. Η Δ. 28, θ.11 ταυτίζεται με την αγγλική Δ.19 Α (3). Από τα παρακάτω αποσπάσματα της απόφασης του Tomlin Δ., στην Astra-Nat Production v. Neo-Art Productions [1928] W.N. 218, διαφαίνεται ο σκοπός της διάταξης και παράλληλα η κοινή αντιμετώπιση:
“The present application was one under Order XXXI, rule 19 A (3), which gave power to the Court to order discovery of a particular document or class of documents where a prima facie case was made out that the original affidavit of documents of the party against whom the application was made was insufficient.”
… … … … … … … … … … … … … …… … … … … … …
....In his Lordship’s opinion, upon an application under the Order and rule, it was necessary for the applicant to displace the oath of the party on the other side, at any rate to this extent, by making a prima facie case that there were in existence some documents which were relevant to the matters in issue in the action which had not been included in the other party’s affidavit of documents.”
Από την ίδια απόφαση προέρχεται ο κλασσικός ορισμός της σχετικότητας των εγγράφων προς τα επίδικα θέματα (βλ. Δ. 28, θ.1), που υιοθετείται στην υπόθεση The National Bank of Greece SA v. Mitsides & Anor (1962) C.L. R. 40, 42 και σε μεταγενέστερες αποφάσεις:
“‘Relevant’ meant something which contained information either directly or indirectly enabling the party seeking discovery either to advance his own case or to damage that of his adversary, or which might fairly lead to a train of inquiry which might have either of those consequences.”»
Όπως προκύπτει από το πιο πάνω απόσπασμα η Δ.28 θ.11 ταυτίζεται με τη Δ.31 θ.19 Α(3) των παλαιών Αγγλικών Θεσμών. Καθοδήγηση, επομένως, μπορεί να αντληθεί και από το Annual Practice του 1958. Οι βασικές προϋποθέσεις για την έκδοση διατάγματος περαιτέρω αποκάλυψης είναι, αφενός η σχετικότητα, και αφετέρου η κατοχή των εγγράφων των οποίων ζητείται η αποκάλυψη. Συγκεκριμένα, στη σελ.725 του Annual Practice του 1958 αναφέρεται ότι: «A prima facie case of relevancy and possession of the documents is sufficient to enable the applicant to the order ….».
Ο Ενάγων αξιώνει και την έκδοση διατάγματος διαγραφής της Υπεράσπισης των Εναγομένων, σε περίπτωση που οι τελευταίοι δεν συμμορφωθούν με τυχόν διάταγμα του Δικαστηρίου για περαιτέρω αποκάλυψη εγγράφων. Το εν λόγω αιτητικό στηρίζεται στη Δ.28 θ.12, η οποία έχει ως ακολούθως:
«If any party refuses to allow inspection at the place named by him in that behalf and within the prescribed time of any document which he has not objected to produce, or if he fails to comply with any order for discovery or inspection of documents, he shall be liable to attachment. He shall also, if a plaintiff, be liable to have his action dismissed for want of prosecution, and, if a defendant, to have his defence (if any) struck out, and to be placed in the same position as if he had not defended, and the party seeking discovery or inspection may apply to the Court for an order to that effect, and an order may be made accordingly.»
Η Δ.28 θ.12 αντιστοιχεί στην παλαιά αγγλική Δ.31 θ.21, η οποία επεξηγείται στο Annual Practice του 1958 στις σελ.726 και 727. Προκύπτει από τις σχετικές αναφορές στο Annual Practice του 1958, ότι διαγραφή δικογράφου ενός διαδίκου δεν διατάσσεται εκτός αν πεισθεί το Δικαστήριο ότι ο διάδικος αυτός προσπαθεί να αποφύγει δίκαιη αποκάλυψη εκ μέρους του. Όταν ένας Εναγόμενος δεν προβεί σε αποκάλυψη, παρά τις αναβολές που δίδονται με σκοπό να του δοθεί χρόνος για την αποκάλυψη, το Δικαστήριο δικαιολογείται να διατάξει τη διαγραφή της Υπεράσπισης, αν ικανοποιηθεί ότι η παράλειψη αποκάλυψης είναι εσκεμμένη και συνεχιζόμενη (Haigh v. Haigh (1885) 31 Ch.D.478 και Annual Practice 1958 σελ.727).
Συμπεράσματα
Πριν την ενασχόληση μου με την ουσία της υπό κρίση αίτησης θεωρώ ορθό να επιληφθώ πρώτα της εισήγησης της συνηγόρου του Ενάγοντα, όπως αγνοηθούν οι ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν τις ενστάσεις των Εναγομένων 1 και 4, καθώς αυτές υπογράφονται από δικηγόρους οι οποίες εμφανίστηκαν στη διαδικασία και χειρίστηκαν την παρούσα αίτηση.
Έχει κατ’ επανάληψη τονιστεί στη νομολογία το ανεπιθύμητο της κατάρτισης ενόρκου δηλώσεως από δικηγόρο (Nwili v. Maremonte Investments Ltd Πολ. Έφεση 205/2017 ημερ. 23.04.19), ECLI:CY:AD:2019:A161. Η νομολογία, ωστόσο, απαγορεύει την όμνυση ένορκης δήλωσης από δικηγόρο, όταν ο τελευταίος καθίσταται μάρτυρας γεγονότων, οπότε θεωρείται ασυμβίβαστος ο περαιτέρω εκ μέρους του χειρισμός της υπόθεσης (Ζωγράφου κ.ά ν. Drosoneri Farm Limited (2015) 1Β Α.Α.Δ 1119).
Εν προκειμένω είναι γεγονός, ότι οι ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν τις ενστάσεις υπογράφηκαν από τους δικηγόρους που εμφανίστηκαν και εκπροσώπησαν τους Εναγόμενους 1 και 4 κατά την ακρόαση της αίτησης. Αν και θα ήταν επιθυμητό να προέβαιναν άλλα πρόσωπα στις σχετικές ένορκες δηλώσεις, εντούτοις, δεν θεωρώ ότι αυτές θα πρέπει να αγνοηθούν. Σημειώνω, ότι η παρούσα διαδικασία αφορά περαιτέρω αποκάλυψη εγγράφων και όχι θέματα που άπτονται της ουσίας της αγωγής.
Μετά την επίλυση του προαναφερόμενου διαδικαστικού ζητήματος, επανέρχομαι στην ουσία της αίτησης. Υπό το φως των αρχών που παρατέθηκαν στη νομική πτυχή, θα προχωρήσω να εξετάσω κατά πόσο ο Ενάγων έχει καταδείξει εκ πρώτης όψεως τη σχετικότητα των αιτούμενων προς αποκάλυψη εγγράφων, καθώς και την κατοχή τους από τους Εναγόμενους 1, 3 και 4, έτσι ώστε να δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς έκδοση των επίδικων διαταγμάτων.
Κατά την ακρόαση της αίτησης η ευπαίδευτη συνήγορος του Ενάγοντα περιόρισε την επιδιωκόμενη περαιτέρω αποκάλυψη στα εξής αιτητικά (παρατίθενται αυτούσια και διατηρώντας την αρίθμηση τους):
(i) «όλα τα τιμολόγια των Εναγομένων 3 στη βάση των οποίων οι Εναγόμενοι 6 και/η οι GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και/ή οι Εναγόμενοι 5 έκαναν πληρωμές προς οποιοδήποτε από τους Εναγόμενους 1-3, περιλαμβανομένων των τιμολογίων των Εναγομένων 3 που σχετίζονται με τις πληρωμές συνολικού ύψους USD$1,356,953.8 και/η USD$1,356,953, ως οι ισχυρισμοί των Εναγομένων στις παραγράφους 12, 21, 22, 24, 37(b) και 46 της Υπεράσπισης τους, πλην των 16 τιμολογίων των Εναγομένων 3 προς τους Εναγόμενους 6 και/ή την GLENCORE INTERNATIONAL A.G. που οι Εναγόμενοι 6 ήδη απεκάλυψαν ως έγγραφα αρ. 10-16 στο Παράρτημα Α της ένορκης αποκάλυψης του Φοίβου Χριστοφίδη ημερομηνίας 14/09/2021.
(iii) όλη την ηλεκτρονική ή άλλη αλληλογραφία μεταξύ αφενός οποιουδήποτε των Εναγομένων 1-3 και/η των δικηγόρων τους και αφετέρου των Εναγομένων 5, 6 και/ή GLENCORE INTERNATIONAL A.G. με τα συνημμένα σε αυτή έγραφα, αν υπήρχαν, που ανταλλάχθηκε είτε για τους σκοπούς των Συμφωνιών Διαμοιρασμού Κερδών (Marketing and Profit Share Agreement) ημερομηνίας 26/07/2006, 13/08/2007 και 30/01/2009 με την SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD είτε για τους σκοπούς της συμφωνίας μεταξύ της GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και των Εναγομένων 3, την οποία οι Εναγόμενοι 6 αποκαλύψαν ως έγγραφο αρ. 4 στο Παράρτημα Α της ένορκης αποκάλυψης του Φοίβου Χριστοφίδη ημερομηνίας 14/09/2021, στην οποία συμφωνία γίνεται αναφορά στην παράγραφο 12(b) της Υπεράσπισης των Εναγομένων 6.
(iv) όλη την ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ οποιουδήποτε των Εναγομένων 1-3 και των Εναγομένων 6 και/ή της GLENCORE INTERNATIONAL A.G. που είτε προηγήθηκε είτε ακολούθησε της έκδοσης όλων των τιμολογίων των Εναγομένων 3 προς τους Εναγόμενους 6 και/ή GLENCORE INTERNATIONAL A.G., στη βάση των οποίων οι Εναγόμενοι 6 και/η οι GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και/ή οι Εναγόμενοι 5 έκαναν οποιεσδήποτε πληρωμές, περιλαμβανομένων των τιμολογίων με βάση τα οποία έγιναν πληρωμές προς τους Εναγόμενους 3 συνολικού ύψους USD$1,356,953.8 και/η USD$1,356,953 ως οι ισχυρισμοί των Εναγομένων 6 στις παραγράφους 21, 22, 24, 37(b) και 46 της Υπεράσπισης τους.
(vi) Τα λεγόμενα “Secondary Cost Settlement” και/η οποιαδήποτε άλλα παραστατικά ή έγγραφα οποιουδήποτε από τους GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και/η Εναγόμενους 6 και/η που σχετίζονται με πληρωμές προς οποιοδήποτε από τους Εναγόμενους 1-3.
(vii) Όλα τα έγγραφα που αποστάληκαν από τον Εναγόμενο 1 είτε για λογαριασμό των Εναγόντων είτε για λογαριασμό των Εναγομένων 3 είτε για άλλο πρόσωπο προς τους Εναγόμενους 5-6 και GLENCORE INTERNATIONAL A.G. για τους σκοπούς του προσδιορισμού των ποσών που θα έπρεπε να καταβάλλονται στους Ενάγοντες για τους σκοπούς των Συμφωνιών Διαμοιρασμού Κερδών (Marketing and Profit Share Agreement) ημερομηνίας 26/07/2006, 13/08/2007 και 30/01/2009.
(viii) Όλα τα έγγραφα που αποστάληκαν από τον Εναγόμενο 1, είτε για λογαριασμό των Εναγόντων είτε για λογαριασμό των Εναγομένων 3 είτε για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο προς οποιοδήποτε από τους Εναγόμενους 4-6 ή την GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και αφορούν συναλλαγές των SOBOH PETROLEUM (CYPRUS) LTD με τους Εναγόμενους 5-6 ή GLENCORE INTERNATIONAL A.G. ή συναλλαγές των Εναγομένων 3 με τους Εναγόμενους 5-6 ή την GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και/ή η άλλη εταιρεία του ιδίου ομίλου εταιρειών.
(ix) Τα εμβάσματα που σχετίζονται με τις πληρωμές προς τους Εναγόμενους 1-3 και/η οποιουδήποτε αυτών δυνάμει των τιμολογίων οποιουδήποτε των Εναγομένων 1-3 και/ή δυνάμει άλλων διευθετήσεων μεταξύ των Εναγομένων 1-3 ή οποιουδήποτε από αυτούς και των Εναγομένων 5-6 και/η της GLENCORE INTERNATIONAL A.G.
(xii) τη συμφωνία μεταξύ της GLENCORE INTERNATIONAL A.G. και των Εναγομένων 3, που οι Εναγόμενοι 6 αποκαλύψαν ως έγγραφο με αρ. 4 στο Παράρτημα Α της ένορκης αποκάλυψης του Φοίβου Χριστοφίδη ημερομηνίας 14/09/2021, όπως αυτή υπογράφτηκε και από την πλευρά της GLENCORE INTERNATIONAL A.G., αφού το αντίγραφο της εν λόγω συμφωνίας που δόθηκε στους δικηγόρους του Ενάγοντος στα πλαίσια της επιθεώρησης είναι υπογραμμένο μόνο από τους Εναγόμενους 3.
(xiii) τη συμφωνία μεταξύ των Εναγομένων 6 και των Εναγομένων 3, στην οποία έκανε αναφορά ο Εναγόμενος 1 στην ένορκη δήλωση του που καταχώρισε στη διαδικασία Αρ. Αίτησης 92/2012 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού και όλη την αλληλογραφία που είτε προηγήθηκε είτε ακολούθησε της υπογραφής τέτοιας συμφωνίας μεταξύ των Εναγομένων 6 και των Εναγομένων 3.»
Το αιτητικό της παραγράφου (i) της αίτησης πληροί, κατά την κρίση μου, τις πιο πάνω προϋποθέσεις στον βαθμό που αφορά την Εναγόμενη 3 και στην έκταση που σχετίζεται με τις πληρωμές του συνολικού ποσού των US$1.356.953. Τα ισχυριζόμενα τιμολόγια διασυνδέονται άμεσα με τα επίδικα θέματα της παρούσας αγωγής, αφού αποτελεί βασικό δικογραφημένο ισχυρισμό του Ενάγοντα, ότι το εν λόγω ποσό κατέληξε σε τραπεζικό λογαριασμό της Εναγόμενης 3 στη βάση συνωμοσίας και/ή απάτης που διενεργήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους Εναγόμενους 1 και 3 προς ζημιά της Soboh. Ειδικότερα, ο Ενάγων προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η συνωμοσία και/ή απάτη και/ή δόλος διενεργήθηκε και με την έκδοση εικονικών τιμολογίων (σχετικές είναι οι παράγραφοι 8, 12, 15 – 17 της τροποποιημένης Έκθεσης Απαίτησης).
Περαιτέρω, μέσα από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του Ενάγοντα έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως και η ύπαρξη των εν λόγω εγγράφων. Επισημαίνω, ότι αριθμός των επίμαχων τιμολογίων, παρουσιάστηκαν ως Τεκμήρια 3 – 18 στην αίτηση. Από τη μελέτη των εν λόγω Τεκμηρίων διαφαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ότι εκδότης τους είναι η Εναγόμενη 3 πράγμα που οδηγεί στο εύλογο, υπό τις περιστάσεις, συμπέρασμα ότι τα εν λόγω έγγραφα βρίσκονται στην κατοχή της Εναγόμενης 3.
Η παράγραφος (i) της αίτησης, ωστόσο, στον βαθμό που αφορά το σύνολο των τιμολογίων της Εναγόμενης 3 είναι γενικά διατυπωμένη, αφού αναφέρεται σε απροσδιόριστο αριθμό τιμολογίων χωρίς, μάλιστα, να υπάρχουν οποιεσδήποτε ενδείξεις ότι υφίστανται και άλλα τιμολόγια πέραν αυτών που σχετίζονται με το ποσό των US$1.356.953.
Το επόμενο αιτητικό που, κατά την κρίση μου, δικαιολογεί την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς όφελος του Ενάγοντα είναι αυτό της παραγράφου (xiii). Συγκεκριμένα, στην ένορκη δήλωση του Ενάγοντα επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 33 η απόφαση στην Αίτηση με αρ.92/2012 Ε.Δ. Λεμεσού, ημερ.25.05.2012. Στις σελ.6 - 9 της πιο πάνω απόφασης παρατίθεται αυτούσιο μέρος της ένορκης δήλωσης που υπέγραψε ο Εναγόμενος 1 στο πλαίσιο της προαναφερόμενης διαδικασίας. Ο Εναγόμενος 1 δήλωσε, μεταξύ άλλων (σελ.8 Τεκμηρίου 33): «Εξ’ ΄όσων κάλλιον γνωρίζω όμως, η εταιρεία TENLUX TRADING LTD, είχε συνάψει συμφωνία με την εταιρεία GLENCORE ENERGY…..».
Από την πιο πάνω ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 1, απόσπασμα της οποίας περιλαμβάνεται στο Τεκμήριο 33, εξάγεται εκ πρώτης όψεως το συμπέρασμα, ότι υφίσταται τέτοια συμφωνία μεταξύ της Εναγόμενης 3 και της πρώην Εναγόμενης 6. Εύλογα, επίσης, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι η εν λόγω συμφωνία βρίσκεται στην κατοχή της Εναγόμενης 3, ως συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν, καθώς και ότι περιήλθε σε γνώση του Εναγόμενου 1. Συνάγεται, επίσης, ενόψει των δικογραφημένων ισχυρισμών του Ενάγοντα, η εκ πρώτης όψεως συσχέτιση της με τα επίδικα θέματα. Επισημαίνω, ότι κάθε έγγραφο που μπορεί να ρίξει φως στην υπόθεση είναι σχετικό (Τηλλυρή ν. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ (1998) 1Δ Α.Α.Δ 2271). Το ακόλουθο απόσπασμα από το Supreme Court Practice 1982, σελ.447, το οποίο ερμηνεύει την έννοια της σχετικότητας είναι διαφωτιστικό:
«They are not limited to documents which would be admissible in evidence (Compagnie Financiere v. Peruvian Guano Co. (1882) 11 Q.B.D. 62, per Esher M.R. at 63; O'Rourke v. Darbishire (1920) A.C. 581 at 630), nor to those which would prove or disprove any matter in question: any document which, it is reasonable to suppose, 'contains information which may enable the party (applying for discovery) either to advance his own case or damage that of his adversary, if it is a document which may fairly lead him to a train of inquiry which may have either of these two consequences' must be disclosed (Compagnie Financiere, etc. supra, at 63).»
Η επιτυχία, ωστόσο, και σε σχέση με αυτό το αιτητικό θα περιοριστεί μόνο στην αποκάλυψη της συμφωνίας που φέρεται να υπογράφηκε μεταξύ της Εναγόμενης 3 και της πρώην Εναγόμενης 6. Από τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου δεν διαφαίνεται η ύπαρξη αλληλογραφίας, είτε πριν, είτε μετά την κατάρτιση της προαναφερόμενης συμφωνίας.
Αναφορικά, τώρα, με τα υπόλοιπα αιτητικά θεωρώ ότι δεν δικαιολογείται η έκδοση σχετικού διατάγματος περαιτέρω αποκάλυψης. Καταρχάς, σημειώνω, ότι τα αιτητικά των παραγράφων (iii), (iv), (vi) – (ix), είναι τόσο γενικά διατυπωμένα που σαφώς εκφεύγουν των προνοιών της Δ.28 θ.11 που αφορά την αποκάλυψη συγκεκριμένων εγγράφων ή τάξης εγγράφων. Πιο συγκεκριμένα, στα υπό αναφορά αιτητικά, γίνεται γενική αναφορά σε απροσδιόριστο αριθμό εγγράφων, με αποτέλεσμα να αδυνατεί το Δικαστήριο να εξετάσει τη σχετικότητα των εν λόγω εγγράφων και την κατοχή τους από τους Εναγόμενους, αλλά και αυτή την ίδια την ύπαρξη τους.
Εξαίρεση αποτελεί η παράγραφος (vi) σε σχέση με τα «Secondary Cost Settlement», για τα οποία σημειώνω τα ακόλουθα. Η ένορκη δήλωση του Ενάγοντα θα μπορούσε να δικαιολογήσει εκ πρώτης όψεως συμπέρασμα, περί κατοχής των εν λόγω εγγράφων από την πρώην Εναγόμενη 6. Πέραν τούτου, όμως, δεν υπάρχουν ενδείξεις που να μπορούν να οδηγήσουν εύλογα στο συμπέρασμα, ότι αυτά ενδεχομένως να είναι ή να βρίσκονταν σε οποιοδήποτε χρόνο στην κατοχή των Εναγομένων 1, 3 και 4.
Για το αιτητικό της παραγράφου (vi) υπήρξε ειδική αναφορά από την ευπαίδευτη συνήγορο του Ενάγοντα στη δια ζώσης αγόρευση της σε σχέση με τον Εναγόμενο 4. Με κάθε σεβασμό, η επιχειρηματολογία της κας Πίττα αποτελεί προϊόν υποθέσεων που δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν εκ πρώτης όψεως συμπέρασμα κατοχής των εν λόγω εγγράφων από τον Εναγόμενο 4. Εν πάση περιπτώσει, η αναφορά του Ενάγοντα στην παράγραφο 55 της ένορκης δήλωσης του, ότι κατά την ακρόαση της αίτησης θα διευκρινιστεί από τους συνηγόρους του ποιες κατηγορίες εγγράφων εφαρμόζονται στην περίπτωση του Εναγόμενου 4, καταδεικνύει την πλήρη άγνοια του Ενάγοντα ως προς τα έγγραφα που βρίσκονται στην κατοχή του Εναγόμενου 4 και ζητεί να αποκαλυφθούν από αυτόν. Θεωρώ, ότι η εν λόγω αναφορά καταδικάζει από μόνη της σε αποτυχία την αίτηση στον βαθμό που αυτή αφορά τον Εναγόμενο 4. Υποδεικνύω, ότι η αναγκαιότητα καταχώρησης ένορκης δήλωσης προς υποστήριξη αίτησης που στηρίζεται στη Δ.28 θ.11 στοχεύει, προφανώς, στο να κατονομαστούν με μαρτυρία τα ειδικά έγγραφα που ζητεί ο ένας διάδικος από άλλο διάδικο να αποκαλύψει και τα οποία βρίσκονται ή βρίσκονταν στην κατοχή του.
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μου στα αιτητικά των παραγράφων (iii), (iv), (vi) – (ix) επισημαίνω, ότι ακόμη κι αν εκδίδονταν τα αιτούμενα διατάγματα ο έλεγχος συμμόρφωσης με αυτά και ενδεχόμενης επιβολής κυρώσεων σε περίπτωση παράβασής τους θα ήταν αδύνατος ενόψει της αοριστίας που χαρακτηρίζει τα σχετικά αιτητικά.
Προχωρώ στην εξέταση του αιτητικού της παραγράφου (xii) σε σχέση με το οποίο σημειώνω τα ακόλουθα. Η εν λόγω συμφωνία βρίσκεται ήδη στη γνώση του Ενάγοντα (βλ. Τεκμήριο 32 της αίτησης). Το ότι η συμφωνία – Τεκμήριο 32 της αίτησης είναι ανυπόγραφη από τον ένα συμβαλλόμενο αποτελεί στοιχείο που θα συνεκτιμηθεί στον κατάλληλο χρόνο, ήτοι κατά την αξιολόγηση της βαρύτητας που μπορεί να αποδοθεί στην εν λόγω συμφωνία εάν φυσικά θεωρηθεί ότι, εντέλει, διασυνδέεται με τα επίδικα θέματα.
Ως εκ των ανωτέρω, το αιτητικό της παραγράφου (xii) δεν μπορεί να επιτύχει.
Το τελευταίο ζήτημα που απομένει να εξεταστεί σε σχέση με την έκδοση διατάγματος περαιτέρω αποκάλυψης αφορά την καθυστέρηση στην καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης.
Δεν χωρεί αμφιβολία ως προς το ότι αυτή μπορούσε να καταχωρηθεί ενωρίτερα. Αυτή η διαπίστωση, ωστόσο, δεν οδηγεί άνευ ετέρου και σε απόρριψη της αίτησης. Καταρχάς, ο χρόνος που διέρρευσε από τις καταχωρήσεις των ενόρκων δηλώσεων αποκάλυψης εγγράφων μέχρι την ημερομηνία καταχώρησης της παρούσας δεν είναι τόσο μεγάλος. Παράλληλα, σημειώνω, ότι δεν υποστηρίχθηκε από τους Εναγόμενους, ότι η καθυστέρηση ήταν αποτέλεσμα αλλότριων κινήτρων ή επίδειξης κακής πίστης από τον Ενάγοντα, ούτε και αμφισβητήθηκαν τα όσα ο τελευταίος δήλωσε στην παράγραφο 45 της ένορκης δήλωσης του για να αιτιολογήσει την παρατηρούμενη καθυστέρηση. Περαιτέρω, δεν έχει υποδειχθεί από τους Εναγόμενους η πρόκληση οποιασδήποτε ζημιάς ή βλάβης στα δικαιώματά τους ένεκα της καθυστέρησης. Επιπροσθέτως, η ακροαματική διαδικασία της αγωγής δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, ούτε και η επίδικη αίτηση ανέτρεψε την έναρξη της ακρόασης.
Με δεδομένη τη μερική επιτυχία της αίτησης, θα προχωρήσω στην εξέταση του αιτήματος για διαγραφή των Υπερασπίσεων δυνάμει της Δ.28 θ.12.
Θεωρώ, ότι η έκδοση μίας τέτοιας διαταγής σε αυτό το στάδιο θα ήταν πρόωρη. Αυτό, διότι, δεν μπορεί από τώρα να προδικαστεί, ότι οι Εναγόμενοι 1 και 3 θα αποφύγουν εσκεμμένα να συμμορφωθούν με τη διαταγή του Δικαστηρίου.
Δεν παραβλέπω, ότι όσον αφορά την Εναγόμενη 3 υπάρχουν ενδείξεις περί μη συμμόρφωσης, ενόψει του ότι σε αρκετές δικασίμους δεν εμφανίστηκε. Αυτό, άλλωστε, έπραξε και στην παρούσα αίτηση. Η διαγραφή της Υπεράσπισης, ωστόσο, αποτελεί δραστικότατο μέτρο και έσχατη λύση. Ως εκ τούτου, θεωρώ ορθό να παραχωρηθεί η ευκαιρία και στην Εναγόμενη 3 για να συμμορφωθεί με τη διαταγή που θα εκδώσει το Δικαστήριο.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω, η αίτηση εγκρίνεται μερικώς και εκδίδονται τα ακόλουθα διατάγματα:
· Εναντίον της Εναγόμενης 3, διάταγμα όπως εντός 14 ημερών από σήμερα καταχωρήσει ένορκη δήλωση αποκάλυψης εγγράφων αποκαλύπτοντας κατά πόσον είχε ή έχει υπό την κατοχή, έλεγχο ή φύλαξή της: (α) οποιαδήποτε τιμολόγια που σχετίζονται με τις πληρωμές συνολικού ύψους US$1.359.953 και (β) τη συμφωνία μεταξύ της ιδίας και της πρώην Εναγόμενης 6 για την οποία έγινε αναφορά από τον Εναγόμενο 1 στην ένορκη δήλωση που καταχώρησε στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αίτησης με αρ.92/2012 Ε.Δ. Λεμεσού (Τεκμήριο 33 της αίτησης). Σε περίπτωση κατά την οποία τα εν λόγω έγγραφα ήταν, αλλά δεν είναι πλέον στην κατοχή της να δηλώσει πότε αποξενώθηκαν και τι απέγιναν αυτά. Νοείται, ότι του παρόντος διατάγματος εξαιρούνται τα τιμολόγια που επισυνάφθηκαν στην επίδικη αίτηση ως Τεκμήρια 3 – 18 αμφοτέρων συμπεριλαμβανομένων.
· Εναντίον του Εναγόμενου 1, διάταγμα όπως εντός 14 ημερών από σήμερα καταχωρήσει ένορκη δήλωση αποκάλυψης εγγράφων αποκαλύπτοντας κατά πόσον είχε ή έχει υπό την κατοχή, έλεγχο ή φύλαξή του τη συμφωνία μεταξύ της Εναγόμενης 3 και της πρώην Εναγόμενης 6 για την οποία έγινε αναφορά από τον ίδιο στην ένορκη δήλωση που καταχώρησε στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αίτησης με αρ.92/2012 Ε.Δ. Λεμεσού (Τεκμήριο 33 της αίτησης). Σε περίπτωση κατά την οποία η εν λόγω συμφωνία ήταν, αλλά δεν είναι πλέον στην κατοχή του να δηλώσει πότε αποξενώθηκε και τι απέγινε.
Ενόψει της μερικής επιτυχίας της αίτησης επιδικάζονται υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον των Εναγομένων 1 και 3 το 50% των εξόδων της αίτησης, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της διαδικασίας.
Όσον αφορά τον Εναγόμενο 4, η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του και εναντίον του Ενάγοντα, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της διαδικασίας.
(Υπ.) ……………………………………
Μ. Αγιομαμίτης, Π.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ