ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Ιωαννίδου - Παπά, Ε.Δ.
Αρ. Αγ.: 1592/20
ΜΕΤΑΞΥ:
Διαχειριστική Επιτροπή EVGENIA COURT
Αιτήτρια
-και-
SUNBEAM CARE LIMITED (HE 245346)
Καθ΄ης η Αίτηση
ΑΙΤΗΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 8.9.2022
(EX TEMPORE)
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 18 Απριλίου 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Αιτήτρια: κ. Φ. Αποστολίδης
Για την Καθ΄ης η Αίτηση 1: κ. Α.Νεοκλέους για Ν.Ε.Νεοκλέους Δ.Ε.Π.Ε
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την υπό κρίση αίτηση, η ενάγουσα (στο εξής η αιτήτρια) στον βαθμό που τελικά προωθήθηκε αιτείται την έκδοση διατάγματος πληρωμής του εξ’ αποφάσεως χρέους εναντίον της εναγόμενης (στο εξής η Καθ’ ης η αίτηση) με μηνιαίες δόσεις ήτοι για το ποσό των €100 (αιτητικό με αρ.1 (α)).
Η αίτηση βασίζεται στον Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο Κεφ.6, άρθρα 82 - 89, 90, 91 (I) και στην Δ.48 Θ1-3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στην συμφυή εξουσία και την πρακτική του παρόντος δικαστηρίου.
Υποστηρίζεται δε από την ένορκη δήλωση (Ε/Δ στο εξής) της Φ.Ιωάννου δικηγορικής υπαλλήλου στο δικηγορικό γραφείο του συνήγορου της αιτήτριας η οποία είναι εξουσιοδοτημένη από την αιτήτρια για να προβεί στην εν λόγω Ε/Δ της.
Αρχικά ο διευθυντής της καθ΄ης η αίτηση καταχώρησε ένσταση ημερ.18.1.23 με 4 λόγους ένστασης, η οποία συνοδεύεται από την Ε/Δ του και επισυνημμένα τεκμήρια και στη συνέχεια καταχωρίστηκε ένσταση ημερ. 21.4.23 από την καθ΄ης η αίτηση με 3 λόγους ένστασης και επισυνημμένα τεκμήρια, όμως κατά την ακροαματική διαδικασία προωθήθηκε ο 1ος λόγος ένστασης, δηλαδή η οικονομική αδυναμία της καθ΄ης η αίτηση να καταβάλλει στην αιτήτρια οποιοδήποτε ποσό.
Στα πλαίσια ακρόασης της αίτησης ο διευθυντής της καθ’ης η αίτηση κατέθεσε ενόρκως και όσα ανέφερε κατά την μαρτυρία του είναι καταγραμμένα στα πρακτικά λαμβάνονται υπόψην και δεν χρήζουν αναφοράς στο σημείο αυτό.
Τα όσα ανέφεραν οι συνήγοροι των διαδίκων στις αγορεύσεις τους έχουν μελετηθεί με προσοχή και επίσης λαμβάνονται υπόψην. Σχετική αναφορά θα γίνει στη συνέχεια, εάν και στο μέτρο που αυτό απαιτηθεί, όμως στα σημεία στα οποία αναφέρθηκαν οι συνήγοροι δεν λαμβάνονται υπόψη εφόσον δεν έχουν καλυφθεί προγενέστερα από τα δικόγραφα τους.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης προχωρώ να εκθέσω το ιστορικό της παρούσας αγωγής. Από τον φάκελο της υπόθεσης προκύπτουν λοιπόν τα ακόλουθα:
Στις 20.6.22 εκδόθηκε δικαστική απόφαση εναντίον της καθ΄ης η αίτηση για το ποσό των €108,70 με τόκο 2% από 4.8.2020 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον το ποσό των €843,00 δικηγορικά έξοδα με τόκο 2% ετησίως από 4.8.2020 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον έξοδα εκδόσεως της απόφασης €27,00 πλέον Φ.Π.Α επί ποσού €749,00. Την 8.8.2022 καταχωρήθηκε ριτ κινητών εναντίον της εναγόμενης εταιρείας και την 2.9.2022 επιστράφηκε ανεκτέλεστο με τη δικαιολογία ότι η εναγόμενη εταιρεία εγκατέλειψε τη διεύθυνση της. Τα έξοδα του ριτ είναι €90,00 πλέον Φ.Π.Α. Η καθ’ ης η αίτηση μέχρι σήμερα δεν έχει πληρώσει κανένα ποσό έναντι του πιο πάνω εξ αποφάσεως χρέους της.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η διαδικασία που αφορά την εξέταση αίτησης όπως η παρούσα προβλέπεται στα Μέρη VIII και IX του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Ο σκοπός του Νόμου, ως λέχθηκε και στην Χριστοφόρου ν. Σ.Π.Ε. Ακακίου (2008) 1Α Α.Α.Δ. 708, είναι η διασφάλιση της εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων, ύψιστο ζήτημα που αφορά καίρια την απονομή της δικαιοσύνης γιατί αν οι αποφάσεις των Δικαστηρίων δεν εκτελούνται τότε η Δικαιοσύνη θα απονέμεται επί ματαίω.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Κεφ. 6, κάθε δικαστική απόφαση ή διάταγμα του Δικαστηρίου που διατάσσει πληρωμή χρημάτων μπορεί να εκτελεστεί με όλα ή με οποιοδήποτε από τα μέσα που αναφέρονται στο εδάφιο (1) του άρθρου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η εξέταση του εξ αποφάσεως οφειλέτη δυνάμει του Μέρους VIII και η έκδοση σχετικών διαταγμάτων δυνάμει του Μέρους ΙΧ του Νόμου.
Το άρθρο 82(1)(α) του Κεφ. 6 προνοεί ότι όταν χρέος οφειλόμενο δυνάμει απόφασης ή διατάγματος Δικαστηρίου παραμένει εξ ολοκλήρου ή εν μέρει απλήρωτο, ο εξ αποφάσεως πιστωτής μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο και να ζητήσει την εξέταση του εξ αποφάσεως οφειλέτη αναφορικά με την οικονοµική του κατάσταση µε σκοπό την έκδοση οποιουδήποτε από τα διατάγµατα που αναφέρονται στο Μέρος ΙΧ. Σύμφωνα με το άρθρο 82(2) στην εν λόγω αίτηση, η οποία ονομάζεται «αίτηση έρευνας», ο εξ αποφάσεως πιστωτής μπορεί να ζητήσει την διεξαγωγή έρευνας και για το πιο πάνω. Σύμφωνα δε με το άρθρο 87 του ίδιου Νόμου το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει, ανάλογα με την περίπτωση, διατάγματα μεταξύ των οποίων και διάταγμα πληρωµής του χρέους µε µηνιαίες δόσεις (άρθρο 87(1)(Α).
Οι αρχές βάσει των οποίων το Δικαστήριο εκδικάζει τέτοιες αιτήσεις, πέραν από τα όσα προκύπτουν από τις πρόνοιες του Μέρους VIII του Κεφ. 6, έχουν τεθεί σε σωρεία αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου. Από αυτές προκύπτουν τα ακόλουθα:
· Η διαδικασία της εξέτασης του οφειλέτη χρέους με βάση το Μέρος VIII του Κεφ. 6 έχει ουσιαστικά ανακριτικό - εξεταστικό χαρακτήρα και αποβλέπει στην παροχή ευχέρειας στο Δικαστήριο, μετά την διεξαγωγή της αναγκαίας έρευνας σχετικά με τα οικονομικά μέσα που διαθέτει ο χρεώστης, να κρίνει κατά πόσον ο τελευταίος έχει την ικανότητα να αποπληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος του με δόσεις. Εστιάζεται δηλ. στην διαπίστωση των πόρων και μέσων του χρεώστη (βλ. Φλαγκοφάς ν. Αταλέζα Λτδ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 686 και Φιλίππου ν. Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισσας (1997) 1Γ Α.Α.Δ 1755).
· Ο χρεώστης εµφανίζεται ή εξαναγκάζεται να εµφανισθεί (δυνάμει του άρθρου 83) ενώπιον Δικαστηρίου και εξετάζεται ενόρκως από ή εκ µέρους του εξ αποφάσεως πιστωτή και από το Δικαστήριο (βλ. άρθρο 84(1). Η έρευνα δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση του χρεώστη. Το Δικαστήριο μπορεί να ακούσει μάρτυρες, η μαρτυρία των οποίων κρίνεται ως αναγκαία για τους σκοπούς της έρευνας και με βάση την ολότητα της μαρτυρίας να εκδόσει ή μη διάταγμα μηναίων δόσεων (βλ. άρθρο 85, Μιχαήλ κ.α. ν. Αδελφοί Πούλλου Λτδ (1997) 1Γ Α.Α.Δ. 1759 και Νέα Σ.Π.Ε. Αραδίππου ν. Γεωργίου (2000) 1Β Α.Α.Δ. 1221). Η εξέταση αναφορικά με τα μέσα του χρεώστη δεν περιορίζεται στον ίδιο τον εξ αποφάσεως χρεώστη ούτε καθιστά την παρουσία του προϋπόθεση για την διερεύνηση των μέσων του για αποπληρωμή του χρέους. Παρέχεται εξουσία στο Δικαστήριο να διερευνήσει τα μέσα του χρεώστη μέσω της μαρτυρίας οποιουδήποτε προσώπου εφόσον τείνει να διαφωτίσει ως προς τα μέσα του χρεώστη (βλ. Gesico v. J.K. Video (1991) 1 Α.Α.Δ. 134).
· Με βάση τη νομοθεσία και τον επιτακτικό προσδιορισμό της υποχρέωσης ενός εξ αποφάσεως οφειλέτη να παρουσιάσει στοιχεία, το Δικαστήριο πρέπει να επιμένει στην παρουσίαση αυτών, εκεί όπου δεν τίθενται, ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός της νομοθεσίας (βλ. και S.X. v. X.X., Έφεση Αρ. 31/2015, ημερ. 19.10.2018).
· Όλα τα αναγκαία στοιχεία πρέπει να τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου για να μπορέσει να αποφασίσει κατά πόσο δικαιολογείται η έκδοση διατάγματος ή όχι και αν δικαιολογείται για ποιό ποσό (βλ. Soteriades v. Koutsiou (1970) 1 C.L.R. 24).
· Η οικονομική ευχέρεια για την αποπληρωμή χρέους με δόσεις, μετά τον προσδιορισμό των μέσων του χρεώστη, συναρτάται άμεσα με τις ανάγκες αυτού και της οικογένειας του για αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτές περιλαμβάνουν τη στέγαση, την διατροφή, την ιατρική περίθαλψη, τη μόρφωση των παιδιών εάν υπάρχουν, κάποια ευχέρεια για την κοινωνική διακίνηση του χρεώστη και κάποιο λογικό περιθώριο για την αντιμετώπιση εκτάκτων δαπανών που μπορεί να παραστεί ανάγκη να αντιμετωπίσει (βλ. Φλαγκοφάς και Παναγιώτου ν. Μιχαήλ (1998) 1 Α.Α.Δ. 422). Σε περίπτωση φυσικών προσώπων, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τον μισθό και τα εισοδήματα του χρεώστη, τις προσωπικές και οικογενειακές του ανάγκες και διατάσσει πληρωμή ποσού, το οποίο είναι περίσσευμα από το μισθό του, μετά την αφαίρεση εύλογου αναγκαίου ποσού για τη συντήρηση του και των εξαρτωμένων του (βλ. Gesico).
· Κατά την εξέταση το Δικαστήριο δεν λαμβάνει υπόψην του συγκεκριμέναν ποσά που λαμβάνει ο χρεώστης και καθορίζονται στην επιφύλαξη άρθρου 82(1).
· Είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος μηνιαίων δόσεων έστω και εάν τη δεδομένη στιγμή ο χρεώστης δεν εργάζεται, δεδομένου ότι έχει τέτοια δυνατότητα, αλλά το μόνο που λείπει είναι η αναγκαία βούληση (βλ. Παναγιώτου και Προκοπίου κ.α. ν. Ανδρέας Λάμπρου Λτδ (2004) 1Α Α.Α.Δ. 310).
· Δεν είναι ανεκτή η δημιουργία υποχρεώσεων - εκτός από κάλυψη ουσιαστικών αναγκών του χρεώστη και της οικογένειας του - και η μεταγενέστερη επίκληση τους ως δικαιολογίας για την ανικανότητα χρεώστη να πληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος (βλ. Anestos A. Kokoni v. Ioannides (1963) C.L.R. 468, Σ.Π.Ε. Αραδίππου v. Ιακώβου (1999) 1 Α.Α.Δ. 2032).
· Χρέη για τα οποία δεν υπάρχει διαταγή μηνιαίων πληρωμών ή τα οποία προκύπτουν από μεταγενέστερες του δικαστικού χρέους υποχρεώσεις δεν έχουν προτεραιότητα απέναντι στο εξ αποφάσεως χρέος. Ιδιαίτερα χωρίς να υπάρχει καν δικαστική απόφαση (βλ. Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.). Δεν μπορεί δε να θεωρηθεί αναγκαίο έξοδο η αποπληρωμή χρέους τρίτου προσώπου περιλαμβανομένου γονέα ή ενήλικου παιδιού (βλ. Σ.Π.Ε. Αραδίππου ν. Ιακώβου (1999) 1Γ Α.Α.Δ. 2032 και Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.).
· Το ζήτημα πιθανού μελλοντικού εισοδήματος του χρεώστη εξετάζεται με περίσκεψη (βλ. Gesico).
· Αφού διαπιστωθεί μετά από συνεκτίμηση των πόρων και των αναγκών του χρεώστη ότι αυτός είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος του με δόσεις ο επακριβής καθορισμός του ποσού επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (βλ. Φλαγκοφάς).
ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ
Προχωρώ να εξετάσω τον 1ο λόγο ένστασης ο οποίος αφορά την οικονομική αδυναμία της καθ΄ης η αίτηση να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό, ως προωθήθηκε κατά την ακρόαση.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν την έναρξη της ακρόασης είχε γίνει εισήγηση εκ μέρους του συνήγορου της αιτήτριας για καταβολή του ποσού των €50 αντί €100 ως η αίτηση, η οποία όμως δεν έγινε αποδεκτή από τον διευθυντή της καθ΄ης η αίτηση λόγω οικονομικής αδυναμίας αυτής.
Ο διευθυντής της καθ΄ης η αίτηση στην δεύτερη Ε/Δ του στην οποία επισυνάπτονται 3 τεκμήρια αποδέχεται την έκδοση της εν λόγω απόφασης εναντίον της στις 20.6.22. Αυτή δεν έχει οποιαδήποτε έσοδα αφού δεν ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα εδώ και καιρό. Υπάρχει μόνο ένα διαμέρισμα με αρ.91 στη Λεμεσό επ΄ονόματι της (τεκμ.1). Επισύναψε διάφορους λογαριασμούς τελών καθαριότητας και ακίνητης ιδιοκτησίας (τεκμ.2, 3).
Αυτός κατέθεσε ενόρκως και υϊοθέτησε την ένορκη δήλωση του ημερομηνίας 21.4.23. Αυτός είπε ότι δεν ασχολήθηκε με την εταιρεία.
Αντεξεταζόμενος είπε ότι δεν έχει βιβλία η εταιρεία και ούτε είναι ενεργή. Σε ερώτηση του κου Αποστολίδη ότι αυτή είναι ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος με αριθμό 91 (τεκμήριο 1) είπε ότι όταν το αγόρασε, του είπε ο δικηγόρος του να μεταβιβαστεί στην εταιρεία γιατί δεν είχε χρήματα για να γίνει η μεταβίβαση. Αυτό δεν μπορεί να ενοικιαστεί γιατί αυτός διαμένει μέσα. Σε ερώτηση πώς πληρώθηκαν διάφοροι λογαριασμοί οι οποίοι είναι επισυνημμένοι στην ένορκη δήλωση του είπε «δεν ξέρω». Επανέλαβε ότι η καθ´ης η αίτηση δεν είχε επαγγελματική δραστηριότητα. Στην ερώτηση ποιός πλήρωσε για το ηλεκτρικό ρεύμα (τεκμ.3) στην αρχική του Ε/Δ που είναι στο όνομα της καθ´ης η αίτηση είπε ότι «δεν θυμάται, δεν ξέρει, ούτε πλήρωσε το λογαριασμό». Η θυγατέρα του σταμάτησε να σπουδάζει γιατί δεν αντεπεξέρχονται οικονομικά.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον διευθυντή της καθ΄ης η αίτηση ενώ κατέθετε ενόρκως και έχω την πεποίθηση ότι αυτός δεν παρουσίασε την αληθή οικονομική δυνατότητα της στο Δικαστήριο.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία και δεδομένα έχω διαπιστώσει τα εξής:
Ο διευθυντής της καθ´ ης η αίτηση είναι συνταξιούχος, ηλικίας 83 ετών με σύνταξη €555 (τεκμ.1). Αποδέχτηκε ότι η καθ´ης η αίτηση είναι ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος με αριθμό 91 στο οποίο διαμένει αυτός με την οικογένειά του. Αυτός δεν έχει παρουσιάσει οποιαδήποτε έγγραφα που ν΄αναφέρουν περαιτέρω στοιχεία γι΄αυτήν, εάν είναι ανενεργή ή όχι, ούτε οποιαδήποτε κατάσταση λογαριασμού της με βάση τον οποίο πληρώνονται τα λειτουργικά της έξοδα, εφόσον ο ίδιος ο μάρτυρας κατέθεσε διάφορους λογαριασμούς (τέλη καθαριότητας τεκμ.2) τα οποία αποδέχομαι και τέλη ακίνητης ιδιοκτησίας (τεκμ.3). Επίσης αποδέχομαι ότι καταβάλλονται λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.
Δεν αποδέχομαι το ποσό το οποίο επικαλείται για σύνδεση διαδικτύου/κινητής τηλεφωνίας και για Cytavision το οποίο θεωρώ υπερβολικό.
Έχω παρατηρήσει ότι στους διάφορους λογαριασμούς που έχει επισυνάψει φαίνονται διάφορες διευθύνσεις και διαφορετικά διαμερίσματα, σε αντίθεση με την θέση του ότι αυτός διαμένει με την οικογένειά του στο διαμέρισμα της καθ´ης η αίτηση γιατί δεν αντεπεξέρχονται οικονομικά. Συνεπώς παραμένει αναπάντητη η ενδεχόμενη ύπαρξη άλλης ακίνητης ιδιοκτησίας της καθ΄ης η αίτηση η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την αποπληρωμή του εξ΄αποφάσεως χρέους της. Επίσης δεν έχει αναφερθεί οποιαδήποτε άλλη απόφαση ή χρέος που να προηγείται του χρέους της παρούσας υπόθεσης.
Η καθ’ ης η αίτηση σε διαδικασία αυτής της φύσης έχει υποχρέωση να παρουσιάσει στο Δικαστήριο όλα τα περιουσιακά της στοιχεία για ν΄αποδείξει κατά πόσο αδυνατεί να καταβάλει οποιοδήποτε μηνιαίο ποσό προς εξόφληση του εξ’ αποφάσεως χρέος της (άρθρο 84(2) του Κεφαλαίου 6). Αυτό δεν το έχει πράξει στην παρούσα.
Ο εξ’ αποφάσεως πιστωτής δεν μπορεί να γνωρίζει ποια είναι τα περιουσιακά στοιχεία του εξ αποφάσεως οφειλέτη, τα οποία θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την έκδοση διατάγματος καταβολής του εξ αποφάσεως χρέους δια μηνιαίων δόσεων. Έτσι το βάρος απόδειξης ότι ο εξ αποφάσεως οφειλέτης δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εξοφλήσει το χρέος του, μετατοπίζεται στους ώμους του. Ο εξ αποφάσεως οφειλέτης υποχρεούται να προβαίνει ενόρκως σε πλήρη αποκάλυψη όλων των περιουσιακών του στοιχείων για να δείξει, αν έτσι ισχυρίζεται, πως δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εξοφλήσει το χρέος του ή να καθορίσει το ποσό που προτείνει ότι είναι μέσα στην οικονομική του δυνατότητα να πληρώνει μηνιαίως. (Γιαννάκης Βασιλειάδης v. Χαράλαμπου Τσουρή (2007) 1 ΑΑΔ 43. The Old Salt Yachhting Co Ltd v. Βικής, Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 42/2014).
Έχει νομολογηθεί ότι δαπάνες για κινητό τηλέφωνο, τσιγάρα, ποτά, διασκέδαση, καφενεία κτλπ. θεωρούνται ως μη αναγκαία έξοδα (βλ. Koutsiou, Chrysostomou v. Athanasiou (1981) 1 C.L.R. 669 και Μιχαήλ κ.α. ν. Σκορδή (2005) 1Α Α.Α.Δ. 64).
Το δικαστήριο εξετάζοντας όλα τα ενώπιον του στοιχεία σε συνάρτηση με την ένορκη μαρτυρία του διευθυντή της καθ΄ης η αίτηση θεωρεί ότι ένα ποσό ύψους €30 θα μπορούσε να διατεθεί μηνιαίως από αυτόν, για εξόφληση του εξ’ αποφάσεως χρέους της καθ΄ης η αίτηση της οποίας είναι διευθυντής.
Έχω λοιπόν κατά νου ότι η εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων είναι στοιχείο που άπτεται άμεσα με το κύρος της δικαστικής διαδικασίας. Η αξιοπιστία της δικαιοσύνης εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα της. Διαφορετικά δημιουργείται δυσπιστία για την αποστολή της με ανάλογες διαβρωτικές επιπτώσεις. Τα προβλεπόμενα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης δεν πρέπει να καταντούν ατελέσφορα, εκτός στις απόλυτα δικαιολογημένες περιπτώσεις (Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. v. Μ. Κωνσταντίνου (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1034). Λαμβάνω επίσης υπόψη μου την δικαστική απόφαση ημερ.20.6.22 της παρούσας υπόθεσης και το ύψος των οφειλομένων ποσών προς την αιτήτρια, και ασκώντας την διακριτική μου ευχέρεια κρίνω ότι δικαιολογείται η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος πληρωμής μηνιαίας δόσης από τον διευθυντής της καθ΄ης η αίτηση προς την αιτήτρια.
Ως εκ τούτου εκδίδεται διάταγμα με το οποίο ο διευθυντής της καθ΄ης η αίτηση διατάσσεται να πληρώνει το εξ΄αποφάσεως χρέος της με μηνιαίες δόσεις των €30 αρχής γενομένης την 1.5.24 και ακολούθως την 1η ημέρα εκάστου επόμενου μήνα, μέχρι τελικής εξόφλησης του εξ΄αποφάσεως χρέους και εξόδων.
Επίσης η καθ΄ης η αίτηση καταδικάζεται στα έξοδα της παρούσας αίτησης, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το δικαστήριο.
(Υπ.) Γ. Ιωαννίδου-Παπά, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ