ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Π. Μιχαηλίδη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 181/24
Μεταξύ:
1.Abraxas Marketing Limited
2.Bertolucci International Limited
Ενάγοντες
και
1.International Limited Liability Company Streamcore (ILLC)
2.RVK INVEST LIMITED
3.Έφορος Εταιρειών και Επίσημος Παραλήπτης
Εναγόμενοι
Ημερομηνία: 12.4.24
Εμφανίσεις:
Για τους Ενάγοντες/Αιτητές: κα Μ. Κωνσταντίνου για Α. Γ. Παφίτης & Σία ΔΕΠΕ
Για την Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η αίτηση: κ. Σ. Παύλου και κα Ε. Διονυσίου για Π. Παύλου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
Για τον Εναγόμενο 3: κα Δ. Νικολάτου
--------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Αφορμή για την έκδοση της παρούσης απόφασης αποτέλεσε αίτηση που υποβλήθηκε εκ μέρους των Εναγόντων/Αιτητών στις 22.3.24 με την οποία οι Αιτητές εξαιτούνται αδείας του Δικαστηρίου για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας και για υποκατάστατη επίδοση στην Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η αίτηση στην Ρωσία αριθμού εγγράφων μεταξύ των οποίων του Έντυπου Απαίτησης στην αγωγή και του προσωρινού διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς στις 12.3.24.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκο δήλωση ασκούμενης δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων των Αιτητών η οποία είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη να προβεί στην ένορκο δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση.
Η αίτηση προσέκρουσε στην ένσταση της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η αίτηση. Στις 5.4.24 που η αίτηση ήταν ορισμένη για οδηγίες οι δικηγόροι της Καθ’ ης η αίτηση παρουσιάσθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και ζήτησαν χρόνο να καταχωρήσουν ένσταση αφού προηγουμένως ενημερώθηκαν από τους δικηγόρους των Αιτητών για την ύπαρξη του προσωρινού διατάγματος και γενικά της όλης διαδικασίας που εκκρεμεί. Με Ειδοποίηση ένστασης η οποία εν τέλει καταχωρήθηκε εκ μέρους της η Καθ’ ης η αίτηση ενίσταται στην έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων. Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων της Καθ’ ης η αίτηση η οποία είναι πλήρως εξουσιοδοτημένη να ορκισθεί την ένορκο δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση εκ μέρους και για λογαριασμό της Καθ’ ης η αίτηση. Προέβη δε η δικηγόρος στην ένορκο δήλωση καθότι η Καθ’ ης η αίτηση είναι αλλοδαπή εταιρεία εγγεγραμμένη στην Ρωσία και ήταν δύσκολο για τους διοικητικούς συμβούλους ή εκπροσώπους της οι οποίοι διαμένουν και εργάζονται στο εξωτερικό και έχουν γνώση των γεγονότων της υπόθεσης να μεταβούν στην Κύπρο για να ορκισθούν την ένορκο δήλωση. Έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε δυνατότητα να φθάσουν έγκαιρα στην Κύπρο λόγω των πολύ στενών χρονικών περιθωρίων. Στο σώμα της Ειδοποίησης παρατίθενται οι λόγοι στους οποίους η ένσταση εδράζεται σύμφωνα με την Διάταξη 48, θεσμό 4 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας.
Στην ένορκο δήλωση που υποστηρίζει την υπό κρίση αίτηση αναφέρονται επιγραμματικά, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα. Η Καθ’ ης η αίτηση είναι εταιρεία η οποία αρχικά ενεγράφη στην Κύπρο με το όνομα Streamcore Ltd και στις 28.3.23 ενεγράφη στην Ρωσία. Στις 30.3.23 διαγράφηκε από το Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών και Επίσημου Παραλήπτη στην Κύπρο, από τώρα και στο εξής «ο Έφορος». Το εγγεγραμμένο γραφείο της Καθ’ ης η αίτηση τώρα βρίσκεται στην Ρωσία. Σύμφωνα με το αρχείο του Εφόρου η Streamcore Ltd έχει μεταφέρει την έδρα της (redomiciled) στην Ρωσία με αποτέλεσμα την διαγραφή της από το Μητρώο του Εφόρου και την νυν σύσταση της ως εταιρεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η μεταφορά της έδρας στην Ρωσία δεν έγινε νόμιμα οπότε και δεν είναι έγκυρη. Το θέμα της μεταφοράς της έδρας της εταιρείας αποτελεί και το επίδικο θέμα στην αγωγή.
Η Εναγόμενη 2 είναι εταιρεία η οποία είναι εγγεγραμμένη στην Κύπρο και το εγγεγραμμένο γραφείο της βρίσκεται στην Λεμεσό, εντός της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου.
Με την διαγραφή της από το Μητρώο του Εφόρου Εταιρειών στις 30.3.23 δόθηκε στην εταιρεία Streamcore Ltd η συγκατάθεση του Εφόρου για να συνεχίσει στην Ρωσία. Η εταιρεία αυτή σήμερα λειτουργεί στην Ρωσία με το όνομα της Καθ’ ης η αίτηση. Η πλευρά των Αιτητών δεν δέχεται ότι η συνέχιση της εταιρείας Streamcore Ltd είναι νόμιμη για λόγους που θα αναφερθούν παρακάτω και οι οποίοι διαφάνηκαν ύστερα από έρευνα στον Έφορο.
Παρατίθεται αυτούσιο απόσπασμα από την παράγραφο 7 της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση διαφωτιστικό των γεγονότων που πλαισιώνουν την υπόθεση:
«Από την προαναφερόμενη έρευνα στον Έφορο Εταιρειών προέκυψαν ότι κατατέθηκαν στο αρχείο αυτού, αναφορικά με την πιο πάνω αμφισβητούμενη μεταφορά έδρας της εταιρείας στη Ρωσία και/ή της αμφισβητούμενης συνέχισης της στη Ρωσία, τα ακόλουθα έγγραφα:
(α). Στο σημείο αυτό μου παρουσιάζεται σημειούμενη ως Τεκμήριο ΕΙ-4 η Αίτηση ημεδαπής εταιρείας για συνέχισή της εκτός της Δημοκρατίας, Έντυπο ΜΕ2. Το εν λόγω έντυπο συνοδεύεται από «Δήλωση» των αξιωματούχων της εταιρείας και η παράγραφος 1 αυτού αναφέρει ότι «η εταιρεία έχει αποφασίσει όπως προχωρήσει στη συνέχιση εργασιών της εκτός Δημοκρατίας, σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπονται στο Καταστατικό της και στον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ.113». Προκύπτει από το πιο πάνω κείμενο ότι η απόφαση της εταιρείας λήφθηκε, σύμφωνα με την δήλωση των αξιωματούχων της, σύμφωνα με το καταστατικό αυτής. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι το άρθρο 354ΙΒ του Περί Εταιρειών Νόμου. Κεφ. 113, προνοεί ότι θα πρέπει να προσκομιστεί ειδικό ψήφισμα των μετόχων της εταιρείας σύμφωνα με το ιδρυτικό έγγραφο και καταστατικό αυτής που να εξουσιοδοτεί την εν λόγω αίτηση. Θέση μας είναι ότι δεν υπάρχει ειδικό ψήφισμα σύμφωνα με το ιδρυτικό έγγραφο της εταιρείας που να εξουσιοδοτεί την εν λόγω αίτηση, δηλαδή δεν προνοείται στο ιδρυτικό έγγραφο της εταιρείας ότι αυτή δύναται να υποβάλει αίτηση στον Έφορο Εταιρειών για τη λήψη της συγκατάθεσης του για συνέχιση της εταιρείας εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θέση μας είναι ότι εξυπακούεται σε αυτό το άρθρο ότι το ιδρυτικό έγγραφο θα πρέπει να προνοεί ότι η εταιρεία δύναται να μεταφέρει την έδρα της εκτός της δικαιοδοσίας και να συνεχίζει η υπόσταση της εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας και να προνοεί ότι η εταιρεία δύναται να υποβάλει σχετική αίτηση προς τούτο, και ότι αυτό όφειλε να τροποποιηθεί, πριν την καταχώρηση από την εταιρεία της αίτησης για συνέχιση της εκτός της Δημοκρατίας. Όφειλε δηλαδή, το ιδρυτικό έγγραφο να τροποποιηθεί με σκοπό, (α) να επιτρέπει την συνέχιση της εταιρείας εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας και (β) να προνοεί ότι η εταιρεία δύναται να υποβάλει σχετική αίτηση προς τούτο ή να επιτρέπει την υποβολή σχετικής αίτησης προς το σκοπό τούτο καθώς επίσης να υπάρχει ειδική πρόνοια και στο Καταστατικό της εταιρείας ότι η εταιρεία με ειδικό ψήφισμα των μελών της δύναται να αποφασίσει να μεταφέρει την έδρα της εκτός Δημοκρατίας και να υποβάλει προς τούτο σχετική αίτηση προς τον Έφορο Εταιρειών για συνέχιση της εταιρείας εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(β). Στο σημείο αυτό μου παρουσιάζεται σημειούμενο ως Τεκμήριο ΕΙ-5 το Ομόφωνο Γραπτό Ψήφισμα των Μετόχων της Εταιρείας ημερ. 22.08.2022. Σύμφωνα με το εν λόγω ψήφισμα οι διευθυντές της εταιρείας εξουσιοδοτούνται να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες σύμφωνα με τις πρόνοιες του Καταστατικού Εγγράφου της ώστε να υποβληθεί η εκ του Περί Εταιρειών Νόμου (Κεφ. 113) προβλεπόμενη αίτηση στον Έφορο Εταιρειών της Κύπρου εκ μέρους της Εταιρείας για τη συνέχιση και τη μεταφορά της στην ΧΧΧΧ. To εν λόγω ψήφισμα προνοεί επίσης ότι η εταιρεία έχει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση στον Έφορο Εταιρειών Κύπρου για τη συνέχιση της και όπως μεταφερθεί στη δικαιοδοσία της ΧΧΧΧ. Προκύπτει από τα προαναφερόμενα ότι το εν λόγω ψήφισμα δεν κάνει αναφορά στο ιδρυτικό έγγραφο της εταιρείας και ως εκ τούτου δεν λήφθηκε σύμφωνα με αυτό και ότι το ψήφισμα πάσχει. Επιπλέον εξ όσων με πληροφορεί η συνάδελφος Μυριάνθη Παπαγιάννη έχει διεξέλθει με προσοχή του Ιδρυτικού Εγγράφου και Καταστατικού της εταιρείας και σε αυτό δεν προνοείται η συνέχεια της εταιρείας εκτός Δημοκρατίας και ούτε προνοείται ότι δύναται να υποβληθεί αίτηση προς το σκοπό τούτο εκ μέρους της εταιρείας. Έπεται ότι πριν την υποβολή της εν λόγω αίτησης όφειλε να προηγηθεί τροποποίηση του ιδρυτικού εγγράφου της εταιρείας με σχετικό διάταγμα του δικαστηρίου και να ακολουθηθεί η προβλεπόμενη στο Νόμο διαδικασία. Όφειλε επίσης να προηγηθεί και η τροποποίηση του καταστατικού της εταιρείας προς τον ίδιο σκοπό».
Παρατίθενται αυτούσιες οι παράγραφοι 9 και 10 της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση και μέρος της παραγράφου 11 της ίδιας δήλωσης:
9.Όλα τα πιο πάνω έγγραφα και γεγονότα αποτελούν αδιαμφισβήτητα γεγονότα και αυτό που αναμένεται από το Σεβαστό Δικαστήριο να πράξει είναι να αποφασίσει κατά πόσο (α) το άρθρο 354ΙΒ του Περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 απαιτεί την λήψη απόφασης σύμφωνα με το Ιδρυτικό έγγραφο και καταστατικό της εταιρείας, ήτοι θα πρέπει να προνοείται σε αυτά η συνέχιση της εταιρείας εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και η υποβολή οποιασδήποτε αίτησης προς το σκοπό τούτο και (β) κατά πόσο αυτή η παράλειψη θεωρείται παράβαση του Νόμου και/ή παρανομία και ως εκ τούτου η απόφαση του Εφόρου για έκδοση της συγκατάθεσης του μιαίνεται από παρανομία (γ) κατά πόσο κατ’ επέκταση η διαδικασία είναι άκυρη και (δ) κατά πόσο η Streamcore ILLC κωλύεται καθότι είναι in pari delicto και ως εκ τούτου δεν δύναται να ζητά εφαρμογή της παράνομης πράξης της, ήτοι να θεωρείται ως συνέχεια της Streamcore Ltd. Eπιπλέον το Σεβαστό Δικαστήριο θα αποφανθεί επί των Δηλωτικών Αποφάσεων οι οποίες ζητούνται στην αγωγή μας.
10.Θεωρούμε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού έχει συντρέχουσα δικαιοδοσία για να αποφασίσει κατά πόσο οι πρόνοιες του Νόμου έχουν παραβιαστεί και κατά πόσο η παρανομία είναι τέτοιας φύσης που καθιστά την διαδικασία άκυρη, εν όψει της έδρας της Εναγόμενης 2 εντός της δικαιοδοσίας του παρόντος δικαστηρίου. Το παρόν δικαστήριο είναι το πλέον αρμόδιο για να αποφασίσει όλα τα θέματα της παρούσας αγωγής και των όσων στην παράγραφο 9 ανωτέρω ανέφερα.
11.Έντιμα και ειλικρινά πιστεύω ότι είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα ....................................................................................».
Σύμφωνα με το Έντυπο αρ. 7: Έντυπο Απαίτησης για Μέρος 8 οι θεραπείες που οι Αιτητές αξιώνουν με την αγωγή τους είναι οι ακόλουθες (διατηρούνται η ορθογραφία και τα σημεία της στίξης):
(A) Δηλωτική απόφαση δικαστηρίου με την οποία να διακηρύσσεται ότι η μεταφορά έδρας της εταιρείας Streamcore Ltd στην Ρωσία και/ή η συγκατάθεση να συνεχιστεί η εταιρεία Streamcore Ltd υπό το καθεστώς μίας άλλης χώρας και/ή δικαιοδοσίας, ήτοι της Ρωσίας με το όνομα Streamcore International Limited Liability Company, εν τοις εφεξής καλούμενη (Streamcore ILLC) είναι άκυρη και/ή παράνομη και άνευ οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
(B) Δηλωτική απόφαση δικαστηρίου ότι ως αποτέλεσμα της πιο πάνω παράνομης μεταφοράς της έδρας και/ή της παράνομης συνέχισης της Streamcore Ltd υπό το καθεστώς μίας άλλης χώρας ή δικαιοδοσίας, δηλαδή υπό το όνομα της Streamcore ILLC, η τελευταία δεν αποτελεί συνέχεια της Streamcore Ltd, κατ’επέκταση η Streamcore ILLC αποτελεί νέα νομική οντότητα ανεξάρτητη από την Streamcore Ltd.
(Γ) Δηλωτική απόφαση του Δικαστηρίου ότι η Εναγόμενη 1 (Streamcore ILLC) και/ή η Streamcore Ltd ενήργησαν in pari delicto και ως εκ τούτου η Εναγόμενη 1 δεν δύναται να ζητά εφαρμογή της παράνομης πράξης της, ήτοι να θεωρείται ως συνέχεια της Streamcore Ltd .
(Δ) Δηλωτική απόφαση του δικαστηρίου ότι ως αποτέλεσμα των παραγράφων (Α) και (Β) και/ή (Γ) ανωτέρω η Εναγόμενη 1 (Streamcore ILLC) δεν μπορεί να είναι μέτοχος και/ή δεν μπορεί να καταστεί μέτοχος στην ΧΧΧΧ.
(Ε) Διάταγμα του Δικαστηρίου ότι η RVK Invest Ltd δεν μπορεί να έχει ως μέτοχο της την Εναγόμενη 1 (Streamcore ILLC) και οι Ενάγοντες δεν μπορούν να δεχθούν ως μέτοχο στην ΧΧΧΧ, την Εναγόμενη 1 (Streamcore ILLC), καθότι αυτή και/ή η Streamcore Ltd ενήργησαν παράνομα και επιδιώκεται να εφαρμοστεί το αποτέλεσμα της παράνομης πράξης τους, ήτοι της μεταφοράς της έδρας της στην Ρωσία, και/ή ήτοι της δήθεν συνέχισης της στην Ρωσία με το όνομα Streamcore International Limited Liability Company (Streamcore ILLC).
(ΣΤ). Διακήρυξη ή και Αναγνωριστική Απόφαση του Δικαστηρίου ότι η Εναγόμενη 1, (STREAMCORE ILLC) δεν δικαιούται ή/και δεν νομιμοποιείται ή/και δεν έχει εξουσία να ενεργεί ως μέτοχος της Εναγόμενης 2 ή/ και να προβαίνει σε παραστάσεις ή/και στην υποβολή οποιωνδήποτε καταγγελιών ή απαιτήσεων σε οποιαδήποτε αρχή, είτε δικαστήριο είτε οιωνεί δικαστική αρχή, είτε σε διαιτησία είτε στην Κύπρο είτε αλλού, με την ιδιότητα του μετόχου της Εναγόμενης 2.
(Ζ). Διακήρυξη ή και Αναγνωριστική Απόφαση του Δικαστηρίου ότι οι οποιεσδήποτε πράξεις ή και παραστάσεις που έγιναν ή και φέρονται να έγιναν ή και οποιεσδήποτε απαιτήσεις ή και καταγγελίες που υποβλήθηκαν από την Εναγόμενη 1, (STREAMCORE ILLC) ή και τους αντιπροσώπους ή και τους εκπροσώπους ή και ενδολοδόχους αυτών κατ’ ισχυρισμόν ως φερόμενοι μέτοχοι της Εναγόμενης 2 είναι άκυρες και εστερημένες οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Οι δυο πρώτοι λόγοι ένστασης καταπιάνονται με το θέμα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Σύμφωνα με αυτούς το παρόν Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την παρούσα αγωγή καθότι η «απόφαση και/ή συγκατάθεση του Εφόρου Εταιρειών σε σχέση με την συνέχιση εταιρείας εκτός της δημοκρατίας και/ή η απόφαση και/ή συγκατάθεση του Εφόρου Εταιρειών αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και η εξέταση άμεσα, έμμεσα και/ή παρεμπιπτόντως από οποιοδήποτε Δικαστήριο άλλο από Διοικητικό Δικαστήριο της νομιμότητας και/ή εγκυρότητας εκτελεστής διοικητικής πράξης αποκλείεται από το άρθρο 146.1 του Συντάγματος».
Η ακρόαση της υπό κρίση αίτησης διεξήχθη στην βάση των ενόρκων δηλώσεων που υποστηρίζουν την αίτηση και την ένσταση αντίστοιχα. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι επιχειρηματολόγησαν ενώπιον του Δικαστηρίου υποστηρίζοντας τις θέσεις του διαδίκου που ο καθένας εκπροσωπεί. Εκτός από τους δικηγόρους των Αιτητών και της Καθ’ ης η αίτηση αγόρευσε ενώπιον του Δικαστηρίου και η ευπαίδευτη συνήγορος η οποία εμφανίσθηκε εκ μέρους του Εναγόμενου 3 κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου και με την σύμφωνη γνώμη της ευπαίδευτης συνηγόρου των Αιτητών. Η επιχειρηματολογία για την πλευρά του Εναγόμενου 3 κινήθηκε προς την ίδια κατεύθυνση όπως και η επιχειρηματολογία για την πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση.
Στην υπόθεση Michael Antoniou and Others v. The Republic of Cyprus (1984) 3 CLR 623 ο Έντιμος Δικαστής Πικής εισήγαγε το κριτήριο για την διάκριση μεταξύ πράξεων της Διοίκησης οι οποίες εμπίπτουν στην σφαίρα του δημοσίου δικαίου και πράξεων της Διοίκησης οι οποίες εμπίπτουν στην σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου. Λέχθηκε ότι το κριτήριο είναι ο πρωταρχικός σκοπός της πράξης ή της απόφασης. Αν η πράξη στοχεύει στην προώθηση ενός δημόσιου σκοπού, τότε, η πράξη ή η απόφαση εμπίπτουν στην σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Στην αντίθετη περίπτωση εμπίπτουν στην σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου. Δημόσιος είναι ο σκοπός που αφορά το κοινό ή μια σημαντική μερίδα του με την έννοια ότι η ορθή προώθηση του έχει συνέπειες οι οποίες εκτείνονται πέραν από εκείνες στις οποίες υπόκεινται τα μέρη τα οποία επηρεάζονται ευθέως από αυτόν. Συγκεκριμένα λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«The Supreme Court was alive to the conceptual difficulties inherent in drawing the dividing line between acts of administration in the domain of public law on the one hand and in the domain of private law on the other. In one sense the public is interested in every decision of the administration. Underlying the above decisions is the appreciation by the Court that the degree of interest on the part or the public in actions of the administration varies, in proportion to the extent to which such decisions are likely to affect the public or sections of it. The Supreme Constitutional Court adopted a practical test to chart the line of demarcation between decisions in the domain of public and private law. It revolves round the primary object of the act or decision. If the decision is primarily aimed to promote a public purpose it falls in the domain of public law; otherwise in that of private law. Naturally the public has a livelier interest in public purposes.
A public purpose is one in which the public at large or a noticeable section of it has an interest in the sense that its proper promotion has repercussions extending beyond those immediately affecting the parties directly affected thereby. If the decision intended to promote a public purpose entails adjustment of private rights, it is nonetheless justiciable under Article 146.1 because of the need to ensure proper scrutiny of its legality. Inevitably the public has but limited interest in the precise definition of immovable property rights of its members. It can confidently be predicated that decisions in this area are primarily of interest to them. The interest of the public in such matters is remote. The parties affected thereby can be expected to protect their rights by recourse to the civil Courts and in that manner correct abuses, if any, of due process of the law».
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των Αιτητών και της Καθ’ ης η αίτηση στα πλαίσια των αγορεύσεών τους παρέπεμψαν το Δικαστήριο σε πληθώρα ενδιαφερουσών αποφάσεων οι οποίες καταπιάνονται με το θέμα της διάκρισης μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου. Θα περιορισθώ σε αναφορά στην Πολιτική Αίτηση Αναφορικά με την εταιρεία Fresno Capital Corp., αριθμός 11/23, ημερομηνίας 4.10.23 καθότι η εν λόγω υπόθεση καταπιάνεται με το ίδιο ζήτημα που απασχολεί στην υπό εξέταση περίπτωση με την μόνη διαφορά ότι η αιτήτρια εταιρεία στην πιο πάνω υπόθεση επιδίωκε την άδεια του Εφόρου για να συνεχίσει στην Δημοκρατία σε αντίθεση με την Αιτήτρια στην υπό εξέταση περίπτωση στην οποία δόθηκε άδεια για συνέχιση στο εξωτερικό. Στην πιο πάνω υπόθεση η Έφορος Εταιρειών με απόφαση της απέρριψε αίτημα της αιτήτριας εταιρείας για εγγραφή της «ως συνεχίζουσα στη Δημοκρατία» δυνάμει των σχετικών διατάξεων του Περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Ως αποτέλεσμα η αιτήτρια μετά από σχετική άδεια υπέβαλε δια κλήσεως αίτηση με την οποία ζητούσε την έκδοση εντάλματος mandamus το οποίο, ουσιαστικά, να διατάσσει την Έφορο να αποδεχθεί την αίτηση της για εγγραφή της υπό το πιο πάνω καθεστώς. Στην ένσταση της η Έφορος υποστήριξε ότι η απόρριψη της αίτησης αποτελούσε πράξη η οποία απέβλεπε στην προστασία, γενικά, των πιστωτών της εταιρείας. Προς τούτο, βασίστηκε, ιδιαίτερα, στις πρόνοιες του άρθρου 354Θ του Κεφ. 113 παραπέμποντας και στις συναφείς πρόνοιες του άρθρου 354ΣΤ(γ). Εισηγήθηκε συναφώς ότι η συγκεκριμένη πράξη, ως τέτοια, συνιστούσε άσκηση δημόσιας εξουσίας και ενέπιπτε στην σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Κατά συνέπεια, η νομιμότητα της υπόκειτο σε έλεγχο από το Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος. Η αίτηση απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο υπό την μονομελή του σύνθεση με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Επομένως, εν προκειμένω, εγείρεται θέμα κατά πόσο η άσκηση από την Έφορο της εξουσίας της, δυνάμει του άρθρου 354Θ του Νόμου εμπίπτει στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου ή του ιδιωτικού δικαίου. Όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία, πράξη διοικητικού οργάνου εμπίπτει στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου αν με αυτή επιδιώκεται, πρωτίστως, η εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού. Σχετική επί τούτου είναι η υπόθεση Antoniou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 623. Στην υπόθεση Tamasos Tobaco Suppl. v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 407, όπου γίνεται αναφορά και στην πιο πάνω υπόθεση, κρίθηκε, ωστόσο, ότι η απόρριψη από τον Έφορο αιτήματος για εγγραφή ομόρρυθμης εταιρείας, ενέπιπτε στο ιδιωτικό δίκαιο. Σαφώς, επρόκειτο για διαφορετική περίπτωση. Το αίτημα, στο στάδιο εκείνο, αφορούσε τα ιδιωτικά συμφέροντα των εταίρων, οπότε ανάλογη ήταν και η επίδραση της απόφασης, σχετικά, του Εφόρου. Ως εκ τούτου, κρίθηκε ότι δεν υπόκειτο σε αναθεώρηση, δυνάμει του Άρθρου 146. Το θέμα που συζητείται πιο πάνω, εξετάζεται διεξοδικά στο σύγγραμμα Εγχειρίδιο Κυπριακού Διοικητικού Δικαίου, του Νίκου Χρ. Χαραλάμπους, 3η έκδοση 2016, σελίδες 92 κ.ε., καθώς, επίσης, στο σύγγραμμα Κυπριακό Διοικητικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, 2017, του Δρ Κώστα Παρασκευά, σελίδες 161 κ.ε..
Η παρούσα περίπτωση, σαφώς, διαφέρει. Στη φάση που βρίσκεται η αιτήτρια, προφανώς, αποτελεί δρώσα οικονομική οντότητα, όπως κάθε, εν ενεργεία, εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, διά μετοχών. Σύμφωνα δε με το εταιρικό δίκαιο, μια τέτοια εταιρεία αποτελεί ξεχωριστή νομική οντότητα, διακριτή από τους μετόχους, στους οποίου ανήκουν οι μετοχές της, (βλ. Johnson v. Gore Wood & Co (2001) 1 All E.R. 481, σελίδα 528. Αυτές, ως ιδιοκτησιακό στοιχείο, υπόκεινται σε μέτρα εκτέλεσης. Δυνατόν να κατασχεθούν και να πωληθούν, προς ικανοποίηση εξ αποφάσεως οφειλών του μετόχου που εμφανίζεται ως ο ιδιοκτήτης τους. Μια τέτοια εξέλιξη, όμως, δυνατό να προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις στις οικονομικές δραστηριότητες της εταιρείας. Εφόσον αυτό συμβεί, δεν αφήνει αδιάφορους ή και ανεπηρέαστους τους πιστωτές της. Αυτοί, αναμφίβολα, αποτελούν τμήμα του κοινού και έχουν ενδιαφέρον στο αποτέλεσμα εξέτασης, από την Έφορο, αιτήματος για εγγραφή εταιρείας, «ως συνεχίζουσα στη Δημοκρατία». Τα όσα έχουν λεχθεί πιο πάνω, είναι γενικά και αφορούν σε κάθε τέτοια περίπτωση, που τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 354Θ του Νόμου. Όσον αφορά την υπό συζήτηση περίπτωση, ασφαλώς και οι πιστωτές έχουν ενδιαφέρον, ότι η αιτήτρια δεν θα τεθεί σε κίνδυνο, ως οικονομική οντότητα, εξαιτίας του προαναφερθέντος διατάγματος παγοποίησης των μετοχών που κατέχουν σε αυτή τα προαναφερθέντα φυσικά πρόσωπα.
Στη βάση, λοιπόν, της συζήτησης που έχει προηγηθεί, κρίνεται ότι η πράξη της Εφόρου, λήφθηκε προς το δημόσιο συμφέρον. Ως εκ τούτου, αυτή εμπίπτει στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου και ελέγχεται ως προς τη νομιμότητα της από το Διοικητικό Δικαστήριο, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Σημειώνεται, παρεμπιπτόντως, πως η αιτήτρια, προφανώς, τελεί σε αμφιβολία, ως προς το ζήτημα τούτο. Γι΄ αυτό στις 13.1.2023 καταχώρησε, επίσης, την προσφυγή αρ. 63/2023, στο προαναφερθέν πρωτόδικο αναθεωρητικό Δικαστήριο. Ωστόσο, με τη δικαιοδοσία, όσον αφορά το Δικαστικό έλεγχο της υπό αναφορά πράξης της Εφόρου να έχει κριθεί, ως ανωτέρω, δεν τίθεται θέμα εξέτασης κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας».
Το πιο πάνω σκεπτικό δεν μπορεί παρά να βρίσκει σύμφωνο το παρόν Δικαστήριο. Η συνέχιση της Καθ’ ης η αίτηση στο εξωτερικό είναι ζήτημα που ενδιαφέρει πρωτίστως τους πιστωτές της. Αυτοί αποτελούν μέρος του κοινού και έχουν ενδιαφέρον στην απόφαση του Εφόρου για εγγραφή της Καθ’ ης η αίτηση ως συνεχίζουσα στο εξωτερικό. Επομένως η απόφαση του Εφόρου η οποία αποτελεί το αντικείμενο της αγωγής και από την νομιμότητα της οποίας εξαρτούνται όλες οι αξιωμένες στην αγωγή θεραπείες είναι απόφαση που λήφθηκε προς το δημόσιο συμφέρον και, επομένως, εμπίπτει στην σφαίρα του δημόσιου δικαίου. Ακολουθεί ότι η νομιμότητά της ελέγχεται από το Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος.
Η εκδίκαση της αγωγής συνεπάγεται αναπόφευκτα αναθεώρηση από το Δικαστήριο της απόφασης του Εφόρου για συνέχιση της Καθ’ ης η αίτηση στο εξωτερικό η οποία ανάγεται στον τοµέα του διοικητικού δικαίου, αρµοδιότητα που σύµφωνα µε το άρθρο 146 του Συντάγµατος εµπίπτει στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Διοικητικού Δικαστηρίου. Ακολουθεί ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει την παρούσα υπόθεση. Οι λόγοι ένστασης με αριθμούς 1 και 2 ευσταθούν. Η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ένστασης παρέλκει.
Η αγωγή εναντίον των Εναγόμενων 1-3 απορρίπτεται. Καμία διαταγή για έξοδα αναφορικά με την αγωγή.
Τα έξοδα της αίτησης ημερομηνίας 22.3.24 επιδικάζονται υπέρ της Εναγόμενης 1/Καθ’ ης η αίτηση και εναντίον των Εναγόντων 1 και 2/Καθ’ ων η αίτηση αλληλεγγύως και/ή κεχωρισμένως όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 12.3.24 ακυρώνεται.
(Υπ.) ....……………………………
Π. Μιχαηλίδης, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής