ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Πασιαρδή, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 2798/2017
Μεταξύ:
Μ & Δ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΤΔ
Ενάγοντες
-και-
1. ΝΕΜΕΣΙΣ ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ, ως μετονομάστηκε σε CYFIELD ENGINEERING AND CONTRACTING PUBLIC LIMITED
2. ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Εναγόμενο
Αίτηση ημερομηνίας 12/12/2022 για ανταλλαγή δικογράφων μεταξύ συνεναγομένων
Ημερομηνία: 19 Απριλίου 2024
Εμφανίσεις:
Για τον Εναγόμενο 2/Αιτητή: κα Ι. Τσιντίδου για Γενικό Εισαγγελέα
Για τον Εναγόμενη 1/Καθ’ ης η Αίτηση: κ. Η. Κονναρής για Απόστολος Ντορζής & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγή
1. Στις 03/10/2017 οι Ενάγοντες προχώρησαν στην καταχώριση της παρούσας αγωγής με ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα με την οποία αξιώνονται αποζημιώσεις για ζημιές που υπέστησαν οι φυτείες και/ή λαχανικά που καλλιεργούσαν, συνεπεία ισχυριζόμενης οχληρίας και/ή παράνομης επέμβασης, που προκλήθηκε κατά την κατασκευή δρόμου που γειτνίαζε με το ακίνητο τους. Σύμφωνα με δικόγραφα το Τμήμα Δημοσιών Έργων της Κυπριακής Δημοκρατίας ανέθεσε στην Εναγόμενη 1 (η «Καθ’ ης η Αίτηση») δυνάμει συμβολαίου ημερομηνίας 29/09/2014 την κατασκευή συγκεκριμένου δημόσιου έργου. Οι Εναγόμενοι προχώρησαν στην καταχώριση Υπεράσπισης και ειδικότερα ο Εναγόμενος 2 («Αιτητής») προχώρησε στην καταχώριση της δικής του Υπεράσπισης στις 21/09/2018. Η καταχώριση των δικογράφων ολοκληρώθηκε με την καταχώριση της Τροποποιημένης Απάντησης στην Υπεράσπιση του Αιτητή στις 28/09/2018 και η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση για πρώτη φορά στις 03/06/2019. Μετά την μεσολάβηση αριθμού ημερομηνιών στα πλαίσια προσπαθειών συμβιβασμού, κατόπιν κοινής παράκλησης των μερών, η υπόθεση επαναορίστηκε για ακρόαση και έπειτα για οδηγίες σε άλλες ημερομηνίες μέχρι και την καταχώριση της παρούσας αίτησης.
Αίτηση
2. Στις 12/12/2022 ο Αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση με την οποία αιτείται την έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου που να επιτρέπει την ανταλλαγή δικογράφων μεταξύ του Αιτητή και της Καθ’ ης η Αίτηση και όπως το ζήτημα της ευθύνης και η ύπαρξη υποχρέωσης να αποζημιώσει και/ή να συνεισφέρει ποσό προς τον Αιτητή αν πετύχει η αξίωση του Ενάγοντα να εκδικαστεί κατά την ακρόαση της αγωγής (η «Αίτηση»). Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται στις Δ.10 θ.θ 1, 2, 7, 8. 10 και 12, Δ.12 θ.θ.4, 5 και 10, Δ.26, Δ.27θ.1 και Δ.48 θ.4, στον Περί Δικαστηρίων Νόμο 14/1960, στις γενικές και συμφυείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου. Την Αίτηση υποστηρίζει ένορκη δήλωση της κας Μαίρης Δαμιανού (Ε/Δ ΜΔ) βοηθού γραμματειακού λειτουργού στο γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα το περιεχόμενο της οποίας θα συνοψίσω, καθότι παρέλκει η αναγκαιότητα αυτούσιας μεταφοράς και επανάληψης όλων των αναφορών στο πλαίσιο της παρούσας.
3. Συνοπτικά, στην Ε/Δ ΜΔ γίνεται αναφορά στην ειδοποίηση συνεναγόμενου που καταχωρήθηκε στις 03/01/2019 και έπειτα επεξηγείται ότι κατά την ίδια αν αποδείξει ο Ενάγοντας την απαίτηση του εναντίον του Αιτητή τότε για τους λόγους που εκτίθενται στην Υπεράσπιση που καταχωρήθηκε εκ μέρους του, ο Αιτητής δικαιούται να αποζημιωθεί και δικαιούται σε κάλυψη και συνεισφορά από την Καθ’ ης η Αίτηση. Συνεπώς, πιστεύει ότι αυτά τα ζητήματα σχετίζονται και συνδέονται με τα αρχικά επίδικα θέματα μεταξύ του Αιτητή και του Ενάγοντα και που πρέπει να καθοριστούν όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και μεταξύ των εναγομένων στην παρούσα αγωγή. Για αυτούς τους λόγους πιστεύει ότι είναι ορθό, λογικό και δίκαιο να εγκριθεί η παρούσα Αίτηση και να δοθούν οι αιτούμενες οδηγίες που αιτούνται.
Ένσταση
4. Η Καθ΄ ης η Αίτηση καταχώρισε την ένσταση της στις 17/02/2023 και με αυτή προβάλλονται 7 συνολικά λόγοι ένστασης ως προς το γιατί η υπό κρίση Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της κας Κατερίνας Καρή (Ε/Δ ΚΚ), υπάλληλο στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την Καθ΄ ης η Αίτηση στην πιο πάνω αγωγή. Η ένσταση βασίζεται στους στις Δ.10, θ.θ 1, 2, 7, 8, 10 και 12, Δ.12, θ.θ 4, 5 και 10, Δ.26, Δ.27, θ.1 και Δ.48, θ.4 στις Δ.48, θ.4, Δ.60 θ.θ. 1-6, Δ.64 θ.θ1-2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στον Περί Δικαστηρίων Νόμο 14/60, στις γενικές και συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου και στην πρακτική του Δικαστηρίου.
5. Συνοπτικά αποδιδόμενοι, οι λόγοι ένστασης επικεντρώνονται κυρίως στο παράτυπο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και ειδικότερα ότι η ειδοποίηση συνεναγομένου δεν καταχωρήθηκε εντός της προθεσμίας που προβλέπεται στους σχετικούς θεσμούς ή εντός εύλογου χρόνου και ότι η παρούσα αίτηση είναι καταχρηστική και θα δυσχεράνει και περιπλέξει την εκδίκαση της αγωγής. Επιπλέον, προβάλλεται η θέση ότι δεν προκύπτει από την υπεράσπιση του Αιτητή οποιοδήποτε αγώγιμο δικαίωμα ή δικαίωμα συνεισφοράς ή αποζημίωσης έναντι της Καθ‘ ης η Αίτηση. Στην Ε/Δ ΚΚ, ουσιαστικά υιοθετούνται και επαναλαμβάνονται οι λόγοι ένστασης σε συνάρτηση με κάποιες επί μέρους αναφορές που άπτονται του δικονομικού ιστορικού της παρούσας αγωγής ήτοι ότι η ειδοποίηση συνεναγομένου καταχωρήθηκε στις 03/01/2019 σε χρόνο πέραν των 3 μηνών μετά την καταχώριση της Υπεράσπισης (21/09/2018) από τον Αιτητή.
6. Σύμφωνα με την Ε/Δ ΚΚ τα χρονικά πλαίσια που τίθενται στην Δ.10 θ.12 αναφορικά με την διαδικασία τριτοδιαδίκου εξομοιώνονται και στη διαδικασία συνεναγομένου, και συνεπώς η ειδοποίηση συνεναγομένου πρέπει να εκδίδεται πριν την πάροδο ενός μηνός από την καταχώριση της Υπεράσπισης. Η μη τήρηση των ως άνω καθιστά όλη την διαδικασία που ακολουθήθηκε άκυρη. Επιπλέον, επισημαίνει ότι η παρούσα Αίτηση καταχωρήθηκε σχεδόν 4 χρόνια από την έκδοση της ειδοποίησης συνεναγομένου πράγμα που καθιστά όλη την διαδικασία καταχρηστική καθότι θα προκαλέσει καθυστέρηση και θα περιπλέξει την εκδίκαση της παρούσα. Ενόψει της δυσχέρειας που θα προκληθεί πιστεύει ότι είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να απορριφθεί η παρούσα αίτηση.
Ακρόαση της Αίτησης
7. Η ακρόαση της Αίτησης διεξήχθη αποκλειστικά στη βάση των αντίστοιχων ένορκων δηλώσεων που συνοδεύουν την αίτηση και την ένσταση. Ουδείς εκ των ενόρκως δηλούντων αντεξετάστηκε. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων προσκόμισαν στο Δικαστήριο γραπτές αγορεύσεις.
8. Επισημαίνω, ότι τα επιχειρήματα και όλη η μαρτυρία που προσκομίσθηκε, αμφότερων των πλευρών, εξετάστηκαν σε όλη τους την εμβέλεια από το Δικαστήριο χωρίς να υπάρχει ανάγκη ειδικής επίκλησής τους καθότι δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αιτιολόγησης δικαστικής απόφασης ειδική αναφορά ή πραγμάτευση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται. (BITONIC LTD v. BΑNK OF MOSCOW-BANK JOINT STOCK COMPANY ΠΡΩΗΝ JOINT STOCK COMMERCIAL BANK "BANK OF MOSCOW" (OPEN JOINT-STOCK COMPANY), Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 117/2018, 16/3/2022, Νίκος Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490).
9. Η Δ.10, θ.12 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στην οποία βασίζεται η Αίτηση, προνοεί τα ακόλουθα:
Where a defendant claims against another defendant-
(a) that he is entitled to contribution or indemnity, or
(b) that he is entitled to any relief or remedy relating to or connected with the original subject matter of the action and substantially the same as some relief or remedy claimed by the plaintiff, or
(c) that any question or issue relating to or connected with the said subject matter is substantially the same as some question or issue arising between the plaintiff and the defendant making the claim and should properly be determined not only as between the plaintiff and the defendant making the claim but as between the plaintiff and the defendant and another defendant or between any or either of them, the defendant making the claim may without any leave issue and serve on such other defendant a notice making such claim or specifying such question or issue.
(2) No appearance to such notice shall be necessary and the same procedure shall be adopted for the determination of such claim, question or issue between the defendants as would be appropriate under this Order if he were a third party.
(3) Nothing herein contained shall prejudice the rights of the plaintiff against any defendant to the action."
10. Στην απόφαση Ιωαννίδης ν. Νικόλα Χαραλάμπους κ.α. (1992) 1Α Α.Α.Δ 558, εξετάστηκε το εύρος της εν λόγω διαταγής και υιοθετήθηκαν τα όσα σχετικά καταγράφονται στο The Annual Practice 1962, Τόμος 1, σελ.390, ως εξής:
"Η ερμηνεία που έδωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο στη φράση "the same procedure shall be adopted for the determination of such claim" στο κείμενο της παρα. (2) του θ. 12 της Δ.10 είναι προφανώς λανθασμένη. Η ακολουθητέα διαδικασία που προνοεί η επίδικη παράγραφος αφορά τόσο τα προδικαστικά στάδια όσο και το στάδιο της ακρόασης. Η διαδικασία αυτή δεν είναι άλλη από εκείνη που καθορίζεται στους θεσμούς 7 και 8 της Δ.10. Στην παρούσα περίπτωση ο Εφεσείων είχε καθήκον όσο και δικαίωμα να υποβάλει την απορριφθείσα αίτηση για οδηγίες εν όψει του γεγονότος ότι η απαίτηση του εναντίον του συνεναγομένου του αφορούσε πλήρη κάλυψη του ποσού της αποζημίωσης αναφορικά με το οποίο εκκρεμούσε απαίτηση εναντίον του όχι υπό την ιδιότητα του αδικοπραγήσαντα μαζί με το συνεναγόμενό του, αλλά λόγω ευθύνης του εκ προστήσεως που πήγαζε από τη σχέση εργοδότη - εργοδοτούμενου που υφίστατο μεταξύ του και του οδηγού του αυτοκινήτου κατά τον ουσιώδη χρόνο. Στην παρούσα περίπτωση είχαν εφαρμογή όλες οι πρόνοιες της Δ.10 εκτός εκείνων που προβλέπουν για άδεια του Δικαστηρίου για την έκδοση της Ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου, η οποία περιττεύει εφόσον ο Εφεσίβλητος 2 ήταν ήδη διάδικος στην αγωγή. Το κείμενο της Δ.10, θ. 12 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας αντιγράφει πλήρως το κείμενο της αντίστοιχης Αγγλικής Διάταξης 16Α, θ. 12. Στο σύγγραμμα The Annual Practice 1962, Τόμος 1, σ.390, η εφαρμογή του πιο πάνω θεσμού οριοθετείται ως εξής:
"Application of the Rule. Except where the two defendants are sued as tortfeasors liable in respect of the same damage, it is necessary for a defendant who claims against his co - defendant relief of any of the kinds mentioned in the rule to issue and serve upon him a third party notice under this rule and a summons for third party directions under r.7."
11. Ως προς την ερμηνεία της πιο πάνω δικονομική διάταξης, διαφωτιστική είναι η ανάλυση στην πρωτόδικη απόφαση ΕΝΚΑΡΝΙΤΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ν. ΑΝΔΡΕΑ ΤΡΙΚΩΜΙΤΗ κ.α., Αρ. Αγ. 3684/ 2011, 19/4/2016 ως ακολούθως:
«Στο σύγγραμμα Αστικά Αδικήματα των Αρτέμη και Ερωτοκρίτου Τόμος 2 σελ. 86, όπου σχολιάζεται η πιο πάνω υπόθεση, αναφέρονται ως κατακλείδα σε σχέση με το θέμα αυτό, τα εξής: «Συμπέρασμα - Έχοντας υπόψη τη νομολογία η οποία έχει αναφερθεί πιο πάνω καθώς και τα σχόλια και τη νομολογία που περιέχονται στο Halsbury's Laws of England (3rd Edition, Vol. 37, Παρ. 248 και υποσημειώσεις) εισηγούμαστε ως θέμα ορθής πρακτικής, ανάλογα με την περίπτωση, τα πιο κάτω:
(α) Όπου το θέμα είναι απλό και αφορά συνυπεύθυνους συνεναγομένους, να ακολουθείται η διαδικασία ειδοποίησης, με την οποία δυνατό να μην απαιτείται ανταλλαγή δικογράφων.
(β) Όπου το θέμα είναι περίπλοκο και χρειάζεται η ανταλλαγή δικογράφων ή όπου δεν είναι όλα τα μέρη συνεναγόμενοι, να ακολουθείται διαδικασία τριτοδιαδίκου.
(γ) ΄Οπου δεν έχει ακολουθηθεί διαδικασία ειδοποίησης και ούτε διαδικασία τριτοδιαδίκου να καταχωρείται ανεξάρτητη αγωγή για συνεισφορά.»
12. Από το λεκτικό της επίδικης διάταξης, τη σχετική νομολογία και συγγράμματα προκύπτει ότι για να ενεργοποιηθούν οι πρόνοιες της Δ.10 θ.12, θα πρέπει ο ένας εκ των εναγομένων να απαιτεί εναντίον συνεναγομένου του ότι δικαιούται συνεισφοράς ή αποζημίωσης ή να ισχυρίζεται ότι δικαιούται σε θεραπεία αναφορικά με το αρχικό ζήτημα που αφορά η αγωγή ή να υφίσταται οποιοδήποτε θέμα ή σημείο που εγείρεται στην αρχική αγωγή και θα πρέπει να εκδικαστεί και μεταξύ του ίδιου και του συνεναγομένου του.
13. Περαιτέρω, παρατηρώ ότι στο Annual Practice η διαδικασία συνεναγομένου αποκαλείται διαδικασία τριτοδιαδίκου και η μόνη διαφοροποίηση έγκειται στο γεγονός ότι στην διαδικασία τριτοδιαδίκου απαιτείται άδεια από το Δικαστήριο για την έκδοση της ειδοποίησης τριτοδιαδίκου, σε αντίθεση με την Ειδοποίηση συνεναγομένου , γιατί ως λέχθηκε το τρίτο πρόσωπο, είναι ήδη διάδικος στην διαδικασία. Από μελέτη της Δ.10, Θ.1 που αφορά τον τριτοδιάδικο και του θ.12 που αφορά την ειδοποίηση συνεναγομένου, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι οι δυο θεσμοί είναι πανομοιότυποι και είναι ακριβώς οι ίδιες προϋποθέσεις που τίθενται αλλά και απαιτούνται για ορθή προώθηση τους και στις δυο περιπτώσεις.
14. Δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι στο ίδιο το λεκτικό της Δ.10 Θ.12 (2) υπάρχει αναφορά ότι για την διαδικασία συνεναγομένου υιοθετείται και ακολουθείται η ίδια διαδικασία ως εάν επρόκειτο για διαδικασία τριτοδιαδίκου, όπως ακριβώς υπεδείχθη και στην υπόθεση Χαραλάμπους ανωτέρω. Περαιτέρω, στο Annual Practice ανωτέρω, υπάρχει η εξής σημαντική σημείωση, μετά που παρατίθεται το κείμενο της υπό εξέταση διαταγής: This Rule replaces r.55 of O.16, and is extended to correspond with r.1 of this order». Το r.1 του O.16 αφορά την διαδικασία τριτοδιαδίκου και άρα εύκολα συνάγεται ότι οι δύο διαδικασίες διέπονται από μια ενιαία η φιλοσοφία και πρέπει να αντιμετωπίζονται με κοινό τρόπο.
15. Η Δ.10 Θ.1 (2) προνοεί ότι:
«Αίτηση για έκδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου υποβάλλεται οποτεδήποτε από την ημερομηνία καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης, αλλά το αργότερο πριν την πάροδο ενός μηνός από την ημερομηνία καταχώρισης της έκθεσης υπεράσπισης».
16. Συνυπολογίζοντας τα όσα έχω αναφέρει πιο πάνω, σε συμφωνία με το σκεπτικό των πρωτόδικων αποφάσεων στις οποίες παραπέμφθηκα (ΑΝΔΡΕΑ ΑΔΑΜΟΥ ν. Ε.Τ.Α.Ε. ADAMOU ERGOLIPTIKI LTD κ.α., Aρ. Αγωγής: 10093/10, 31/10/2017 και EMPORIKI BANK-CYPRUS LIMITED ν. Rombel Entreprises Ltd κ.α., Αρ. Αγωγής: 1828/08, 19/2/2016) είμαι της άποψης ότι τα όσα ισχύουν και εφαρμόζονται για την έγκυρη έκδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου το αργότερο εντός ενός μηνός από την καταχώριση της υπεράσπισης εφαρμόζονται κατ΄ αναλογία και για την έκδοση και επίδοση ειδοποίησης συνεναγομένου. Ως εκ τούτου, για να είναι έγκυρη η ειδοποίηση συνεναγομένου πρέπει να εκδίδεται το αργότερο πριν της παρόδου ενός μηνός από την ημερομηνία καταχώρισης της Υπεράσπισης, κατ' αναλογία προς την διαδικασία τριτοδιαδίκου. Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οποιαδήποτε επιχειρηματολογία ως προς το γιατί πρέπει να ισχύει και να εφαρμόζεται ένα συγκριτικά ευνοϊκότερο καθεστώς έναρξης της διαδικασίας συνεναγομένου σε σχέση με αυτό της διαδικασίας τριτοδιαδίκου και που άπτεται της εγκυρότητας της έναρξης της μεταξύ τους διαδικασίας.
17. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι πέρα για πέρα ορατό το ενδεχόμενο παραβίασης των δικαιωμάτων των υπόλοιπων εναγομένων αφού το ζήτημα της καταχώρισης και επίδοσης ειδοποίησης συνεναγομένου θα επαφίεται στην αποκλειστική, κατά το δοκούν, επιλογή του εναγομένου που επιθυμεί να εκδώσει την ειδοποίηση συνεγαγόμενου, προκαλώντας ανά πάσα στιγμή τον εκτροχιασμό της διαδικασίας και πιθανή αλλοίωση της ορισθείσας ημερομηνίας ακρόασης.
18. Επισημαίνω ότι από το φάκελο της υπόθεσης προκύπτει ότι δεν υποβλήθηκε οποιοδήποτε αίτημα για παράταση του χρόνου καταχώρισης της εν λόγω ειδοποίησης είτε πριν είτε μετά την καταχώριση αυτής ούτε και ζητήθηκε οποιαδήποτε μεταγενέστερη θεράπευση αυτής της παρατυπίας από τον Αιτητή με οποιοδήποτε διάβημα ούτε και προωθήθηκε οτιδήποτε από την πλευρά του, έστω στα πλαίσια εκδίκασης της παρούσας, παρά το γεγονός ότι ο χρόνος έκδοσης της ειδοποίησης συνεναγομένου είναι το πιο ουσιώδες ζήτημα που πρόβαλλε η Καθ’ ης η Αίτηση με την ένσταση της. Συνεπώς, είναι ορθή η θέση της Καθ΄ ης η Αίτηση ότι η ειδοποίηση συνεναγόμενου στην παρούσα υπόθεση ήταν εκπρόθεσμη καθότι καταχωρίστηκε σχεδόν 3 μήνες (03/01/2019) μετά την καταχώριση της Υπεράσπισης του Αιτητή. Ο παράγοντας χρόνος είναι ουσιώδης σε αιτήσεις αυτής της φύσης και η παράταση του χρόνου εγκρίνεται νοουμένου ότι είναι δικαιολογημένη κάτω από τις περιστάσεις.
19. Το θέμα χρόνου δεν είναι σε καμία περίπτωση τυπικό και παρέκκλιση από τις προθεσμίες που θέτουν οι θεσμοί ανατρέπουν τα θέσμια της δίκης. Σχετικές είναι οι αναφορές που γίνονται επί τούτου στην απόφαση Α/φοί Ιακώβου (Κατασκευαί) Λτδ ν. Λάμπρος Αδάμου Χ΄Νικόλα (1990) 1 Α.Α.Δ. 470, τις οποίες παραθέτω:
" Η προσέγγιση των δικαστηρίων αναφορικά με τις προθεσμίες που ορίζονται από τους θεσμούς, είναι πολύ διαφορετική από τις δικαστικές αντιλήψεις του περασμένου αιώνα.
.................................
Οι προθεσμίες και οι χρόνοι που ορίζονται από τους θεσμούς πρέπει να τηρούνται. Η παράταση του χρόνου είναι εξαιρετικό δικονομικό μέτρο. Το Δικαστήριο έχει ευρεία διακριτική εξουσία να παρατείνει το χρόνο. Η εξουσία αυτή είναι ελεύθερη και αδέσμευτη και ασκείται με βάση τα γεγονότα της κάθε συγκεκριμένης υπόθεσης. Καθυστέρηση, ειδικά όταν είναι μακρά, πρέπει να αιτιολογείται ικανοποιητικά διαφορετικά αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για τον παραβάτη των προθεσμιών."
20. Το θέμα τήρησης των χρονικών πλαισίων που θέτουν οι θεσμοί εξετάστηκε από το Δικαστήριο σε πλειάδα αποφάσεων και ενδεικτικά παραπέμπω στην απόφαση ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ κ.α. ν. ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΝΙΔΗ κ.α., ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 324/2011, 5/12/2017 και στην απόφαση Λυσιώτη Ανδρέας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 1 ΑΑΔ 364 όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Οι τασσόμενες προθεσμίες αποτελούν βασικό υποστήριγμα του νομικού μας συστήματος για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης (Μιχαηλίδης v. Χρίστου (1996) 1(B) A.A.Δ. 1190, Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1348 και Βαρδιάνου ν. Richards (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 698). Όπου ο νομοθέτης θέτει προθεσμίες για τη λήψη διαδικαστικών μέτρων οι πρόνοιες αναφορικά με τις προθεσμίες πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρά. Η τήρηση τους εξυπηρετεί άμεσα τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Πρόκειται για ζήτημα που συνδέεται με το δημόσιο συμφέρον για την τελεσιδικία και επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα των διαδίκων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα που τάσσονται από τους θεσμούς εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης. Διαφορετική αντιμετώπιση θα δημιουργούσε επικίνδυνα ρήγματα στην απονομή της δικαιοσύνης (Χόππης ν. Παναγή (1993) Α.Α.Δ. 140, Βαρδιάνου (πιο πάνω) και Cyprus Import Corporation Ltd v. Σενέκη (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 1108)".
21. Παρενθετικά, επισημαίνω ότι στην παρούσα υπόθεση από το περιεχόμενο της Έκθεσης Απαίτησης προκύπτει ότι ο Ενάγοντας αντιμετωπίζει τους Εναγόμενους ως συναδικοπραγήσαντες αποδίδοντας τους δικογραφικά τις ίδιες ενέργειες και/ή παραλείψεις και προβάλλει ισχυρισμούς ότι και οι δύο ευθύνονται από κοινού για την κατ’ ισχυρισμό ζημιά που έχει προκληθεί στην περιουσία του. Συνεπώς, δεν αποκλείεται εκ προοιμίου η δυνατότητα του Δικαστηρίου να εκδώσει απόφαση εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 είτε από κοινού είτε χωριστά, για ολόκληρο ποσό ή να προβεί σε καταμερισμό ποσοστού ευθύνης αναλόγως των ενέργειων/παραλείψεων τους και οι οποίες θα εξακριβωθούν κατά την ακρόαση της υπόθεσης.
22. Αν και το Δικαστήριο, υπό άλλες περιστάσεις, ενδεχομένως να προέβαινε αυτεπάγγελτα σε θεράπευση της εν λόγω παρατυπίας που άπτεται του χρόνου καταχώρισης της ειδοποίησης συνεναγομένου, κατ’ εφαρμογή των προνοιών της Δ.64 και της νομολογιακής τάσης που προκρίνει διάσωσης δικονομικού μέτρου που παρεκκλίνει από τους θεσμούς (C.M.A. HOLDINGS LTD ν. ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 265/2014, 21/12/2018, ECLI:CY:AD:2018:A559), με δεδομένο τον επηρεασμό που θα προκύψει από την μη ανταλλαγή δικογράφων μεταξύ των συνεναγομένων όσον αφορά το ζήτημα εξέτασης του ζητήματος της συνεισφοράς ή της κάλυψης μεταξύ τους, εντούτοις επιλέγω να μην το πράξω καθότι υπάρχουν επιπρόσθετοι λόγοι που δικαιολογούν την απόρριψη της παρούσας.
23. Ο πρώτος λόγος αφορά τον χρόνο καταχώρισης της παρούσας Αίτησης ήτοι περίπου 4 χρόνια μετά την καταχώριση της ειδοποίησης συνεναγομένου ως ο σχετικός λόγος ένστασης που προώθησε η πλευρά της Καθ’ ης η Αίτηση περί ύπαρξης κατάχρησης. Δεν παραγνωρίζω την ορθή παρατήρηση της συνηγόρου του Αιτητή ότι η Δ.10 θ.7 και 8, κατ΄ αναλογία της οποίας καταχωρίστηκε η παρούσα Αίτηση, δεν προνοεί συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου δύναται αυτή να καταχωριστεί. Εντούτοις, το γεγονός ότι δεν προνοείται ρητή προθεσμία δεν εξετάζεται αποσυνδεδέμενο από την ευρύτερη δικονομική συμπεριφορά του Αιτητή στην παρούσα υπόθεση όπως προκύπτει από τον φάκελο του Δικαστήριο στον οποίο το Δικαστήριο δύναται να ανατρέξει (Γεωργίου ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ (Αρ. 2), (1999) 1 Α.Α.Δ. 1938).
24. Ειδικότερα, ουδεμία εξήγηση δεν δόθηκε γιατί η παρούσα Αίτηση δεν προωθήθηκε νωρίτερα πόσο μάλλον όταν i) μεσολάβησαν αριθμός εμφανίσεων ενώπιον του Δικαστηρίου, ii) από τα πρακτικά και την επικοινωνία των μερών δενυπήρξε καμία αναφορά ή επεξήγηση από τον Αιτητή προς το Δικαστήριο στο στάδιο της κλήσης οδηγιών ως προς την πρόθεση του να προωθήσει την διαδικασία μεταξύ συνεναγομένων και ότι θα αιτείτο την ανταλλαγή δικογράφων μεταξύ του ιδίου και της Καθ’ ης η Αίτηση (δέστε και τις Οδηγίες Πρακτικής αναφορικά με την Δ.30) ώστε να μπορέσει το Δικαστήριο να προγραμματίσει την υπόθεση καλύτερα και με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πρωταρχικού σκοπού (Δ.30 θ.9) iii) όλα τα προδικαστικά διαβήματα ολοκληρώθηκαν μέχρι την 09/10/2019 και η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση σε αριθμό ημερομηνιών, κατόπιν κοινού αιτήματος όλων των μερών, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά στην διαδικασία μεταξύ των συνεναγομένων και η παρούσα υποβλήθηκε μόνο μετά που οι προσπάθειες συμβιβασμού δεν τελεσφόρησαν.
25. Συνυπολογίζοντας τα πιο πάνω, κρίνω ότι τυχόν έγκριση της παρούσας θα οδηγήσει σε εκτροχιασμό της διαδικασίας από τα θέσμια της δίκαιης δίκης που συμπεριλαμβάνουν και την διεξαγωγή αυτής σε εύλογο χρόνο, ως θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε διαδίκου, σύμφωνα με τα όσα προνοούνται στο άρθρο 30.2 του Συντάγματος ένεκα του χρόνου και της καθυστέρησης που θα προκληθεί μέχρι να ολοκληρωθούν εκ νέου τα δικόγραφα και γενικότερα να ολοκληρωθούν όλα τα διαδικαστικά βήματα μεταξύ των συνεναγόμενων για να δύναται η υπόθεση να οριστεί εκ νέου για ακρόαση. Συνεπώς, κρίνω ότι η επιλογή προώθησης της παρούσας Αίτησης σε αυτό το χρονικό σημείο, σε συνάρτηση με την προαναφερθείσα δικονομική συμπεριφορά, απολήγει σε κατάχρηση της διαδικασίας που δύναται να προσλάβει πολλές μορφές και την οποία το Δικαστήριο οφείλει να καταστείλει (Διευθυντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περέλλα (1995) 1 A.A.Δ. 217) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ν. ΗΛΙΑΔΗ, ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 348/2018, 349/2018, 31/5/2019).
26. Πέραν των πιο πάνω, υπάρχει και ένας επιπρόσθετος λόγος απόρριψης της αίτησης που συσχετίζεται με το γεγονός ότι κατά τον χρόνο καταχώρησης της Αίτησης βρίσκονταν σε ισχύ Οι περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικών) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022. Ειδικότερα, ο Κανονισμός 4, πριν την τροποποίηση του που επήλθε στις 23/12/2023, προνοούσε τα εξής:
«Για όλες τις υποθέσεις, μεταξύ των πιο πάνω ετών, για τις οποίες είτε υπάρχει ήδη ορισμένη ημερομηνία έναρξης της ακροαματικής διαδικασίας, είτε θα καταχωριστεί αίτηση προς ορισμό συμφώνως της προηγούμενης παραγράφου, δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση η καταχώριση οποιασδήποτε ενδιάμεσης αίτησης, πλην εκείνης κατά την οποία τέτοια αίτηση καταχωρίζεται και αιτιολογείται στη βάση γεγονότων που έχουν αντικειμενικώς προκύψει μετά τη θέσπιση των παρόντων Κανονισμών και τα οποία ενδέχεται να επηρεάζουν ουσιωδώς την πορεία της ακρόασης, καθιστώντας αναγκαία την εισαγωγή της αίτησης για χειρισμό της από το Δικαστήριο.
Οποιοδήποτε άλλο αίτημα που αφορά σε γεγονότα που προηγήθηκαν του ορισμού της υπόθεσης για ακρόαση, θα τίθεται προφορικώς ενώπιον του Δικαστηρίου προς έγκριση ή απόρριψη, αναλόγως της περιπτώσεως.
(η έμφαση είναι του παρόντος Δικαστηρίου)
27. Παρόλο που το εν λόγω ζήτημα δεν εγείρεται μέσα από την ένσταση της Καθ΄ ης η Αίτηση εντούτοις θα το εξετάσω αυτεπάγγελτα. Συγκεκριμένα, το λεκτικό του Κανονισμού 4, όπως αυτό εκτέθηκε προηγουμένως, επιτάσσει μια αυστηρή προσέγγιση, η οποία δεν απαγορεύει στο Δικαστήριο αλλά απεναντίας κρίνω ότι επιβάλλει την αυτεπάγγελτη εξέταση και εφαρμογή του αντικειμένου των προνοιών των εν λόγω Κανονισμών. Σε αντίθετη περίπτωση, η αποτελεσματικότητα των εν λόγω κανονισμών θα επαφίετο στους διαδίκους και στην προώθηση ανάλογων λόγων ένστασης, καθιστώντας ορατό το ενδεχόμενο οι κανονισμοί να οδηγηθούν σε αδράνεια. Από το λεκτικό των κανονισμών προκύπτει αβίαστα ότι αυτοί θεσπίστηκαν, μεταξύ άλλων, για να ελεγχθεί η καταχώριση ενδιάμεσων αιτήσεων, οι οποίες διαχρονικά αποτέλεσαν παράγοντα πρόκλησης καθυστερήσεων στην εκδίκαση της ουσίας αγωγών και αναμφίβολα να υποβοηθήσουν την ολοκλήρωση δικαστικών διαδικασιών το συντομότερο.
28. Ειδικότερα, από το λεκτικό του Κανονισμού 4 προκύπτει ότι για να καταχωριστεί οποιαδήποτε ενδιάμεση αίτηση σε υπόθεση που εμπίπτει στην κατηγορία των καθυστερημένων υποθέσεων, εναπόκειτο στην πλευρά του εκάστοτε αιτητή να καταδείξει ότι τα γεγονότα στη βάση των οποίων στηρίζεται η αίτηση έλαβαν χώρα μετά τη θέσπιση των Κανονισμών, κάτι το οποίο στην παρούσα ουδόλως προκύπτει από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση, με αποτέλεσμα να δικαιολογείται η απόρριψη της Αίτησης και για αυτό τον λόγο.
Κατάληξη
(Υπ.) ……………………………….
Κ. Πασιαρδής, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής