ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Κωνσταντίνου, A.Ε.Δ.
Αριθμός αίτησης: ΠΣΑ 4/2023 (i-justice)
Αναφορικά με τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015
Αναφορικά με την ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΝΑΧXΑ, (ΑΔΤ [ ])
Χρεώστιδα
______________________________________________________________
Αίτηση από THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 29/4/2024
EMΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για αιτητές - πιστωτές: ΠΑΝΑΓΟΣ & ΠΑΝΑΓΟΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για καθ’ ης η αίτηση - χρεώστιδα: Χαράλαμπος Γ. Σιαηλής
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στο πλαίσιο αίτησης του Τμήματος Αφερεγγυότητας η οποία υποβλήθηκε δυνάμει των προνοιών του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου 65(1)/2015 (στο εξής «Νόμος»), στις 7/4/2023 εκδόθηκε προστατευτικό διάταγμα για περίοδο 95 ημερών, με σκοπό η καθ’ ης η αίτηση - χρεώστιδα (στο εξής «χρεώστιδα») να προβεί σ’ όλες τις δέουσες ενέργειες για ολοκλήρωση του Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής (στο εξής «ΠΣΑ»), με πιστωτές, τους αιτητές στην παρούσα αίτηση (στο εξής «πιστωτές»). Το προταθέν - από το Σύμβουλο Αφερεγγυότητας - Σχέδιο απορρίφθηκε από τους πιστωτές. Συνεπεία αυτού, η χρεώστιδα, την 1/9/2023 καταχώρησε δυο μονομερείς αιτήσεις. Στο πλαίσιο της πρώτης, στις 11/9/2023 εξασφάλισε διάταγμα ανανέωσης του προστατευτικού διατάγματος μέχρι και την εκδίκαση της δεύτερης αίτησης, στο πλαίσιο της οποίας, την ίδια μέρα εξασφάλισε διάταγμα επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές.
Και τα δυο αυτά διατάγματα επιδόθηκαν δεόντως στους πιστωτές, οι οποίοι αντέδρασαν σ’ αυτά, καταχωρώντας την υπό κρίση αίτηση, με την οποία ζητούν: πρώτο, διάταγμα ακύρωσης και/ή παραμερισμού του διατάγματος επιβολής και δεύτερο, διάταγμα ακύρωσης και/ή παραμερισμού του προστατευτικού διατάγματος, ημερομηνίας 7/4/2023 και/ή οιασδήποτε παράτασης της ισχύος του.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στην οποία προέβη ο υπάλληλος - συγκεκριμένης - θυγατρικής εταιρείας των πιστωτών, Χριστόδουλος Παπαλαμπριανού.
Η χρεώστιδα καταχώρησε ένσταση στην αίτηση. Αποτελείται από 7 λόγους και υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στην οποία προέβη η ίδια.
Η ακρόαση της αίτησης διεξάχθηκε στη βάση του περιεχομένου των ενόρκων δηλώσεων. Δεν προτίθεμαι να το επαναλάβω και το ίδιο ισχύει και για το περιεχόμενο των εκατέρωθεν - γραπτών - αγορεύσεων των δικηγόρων. Στη συνέχεια και στο βαθμό που κριθεί αναγκαίο, θα διαφανεί - με αναφορά, τόσο στη μαρτυρία όσο και στις γραπτές αγορεύσεις - ποιες από τις θέσεις κάθε πλευράς αποδέχομαι και ποιες απορρίπτω.
Με τον 1ο λόγο ένστασης υποβάλλεται ότι η νομική βάση της αίτησης είναι γενική και αόριστη και ελλιπής και με το 2ο λόγο ότι η αίτηση δεν απαριθμεί και/ή δεν προσδιορίζει συγκεκριμένους λόγους για παραμερισμό του ΠΣΑ και του προστατευτικού διατάγματος, ως ορίζει ο Νόμος και οι Κανονισμοί.
Για τους δυο αυτούς λόγους, όπως αναφέρει η χρεώστιδα στην παράγραφο 18 της ένορκης δήλωσής της, εξ όσων τη συμβουλεύει ο δικηγόρος της, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Με τη σειρά του, ο κ. Σιαηλής, στο πλαίσιο της γραπτής αγόρευσής του, αναπτύσσοντας τους υπό εξέταση λόγους ένστασης, αναφέρει τα εξής:
Αρχίζοντας από τον 1ο λόγο, οι πιστωτές στηρίζουν την αίτησή τους στα άρθρα 28, 32, 35, 37 - 77 και 91 του Νόμου, χωρίς να γίνεται ειδική και συγκεκριμένη αναφορά, πού τη βασίζουν. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο λόγος που ζητούν τον παραμερισμό του ΠΣΑ. Τα όσα αναφέρουν είναι γενικά και άπτονται πολλών θεμάτων, όπως η βιωσιμότητα του ΠΣΑ, το εάν είναι σε καλύτερη θέση ή όχι οι πιστωτές, η μείωση του 25%. Εντούτοις, δεν τα αναφέρουν ρητά για να ξέρει και η χρεώστιδα τι να απαντήσει ή τι να προωθήσει μέσω της ένστασής της. Εις επίρρωση των παραπάνω θέσεων του, ο κ. Σιαηλής παραπέμπει σε 3 αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και σε μια πρωτόδικη απόφαση. Αναφορικά με το 2ο λόγο ένστασης, αφού παραθέτει τον κανονισμό 24 του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2016, στη συνέχεια επαναλαμβάνει τα όσα αναφέρει και για τον 1ο λόγο ένστασης, με την προσθήκη ότι, κατά παράβαση του πιο πάνω κανονισμού, η αίτηση είναι παράτυπη, αφού δεν απαριθμούνται και δεν προσδιορίζονται συγκεκριμένοι λόγοι για παραμερισμό του ΠΣΑ.
Ο κανονισμός 24 (α) (ανωτέρω) προνοεί ότι:
«Η δυνάμει του άρθρου 75 (5) αίτηση ακύρωσης διατάγματος επιβολής προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής από καθορισμένο πιστωτή ή /και εγγυητή ή/και σύμβουλο αφερεγγυότητας ή /και την Υπηρεσία Αφερεγγυότητας, γίνεται με αίτηση διά κλήσεως στον Τύπο 1, του Δεύτερου Παραρτήματος του παρόντος Διαδικαστικού Κανονισμού, εντός το αργότερο δεκαπέντε (15) ημερών από την επίδοση, και συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του προσώπου που αιτείται την ακύρωση στην οποία φαίνονται τα γεγονότα που αφορούν την αίτηση και οι λόγοι επί τους οποίους βασίζεται η αίτηση.»
Το μέρος του Τύπου 1 του Δεύτερου Παραρτήματος που μας ενδιαφέρει ακολουθεί επίσης αυτούσιο:
«………… Η αίτηση βασίζεται (β)
Τα γεγονότα και οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η παρούσα αίτηση παρατίθενται στην επισυνημμένη ένορκο δήλωση του/της ---------------------------------, ημερομηνίας ……………
…….
(β) Παραθέσατε τη νομική βάση της αίτησης ήτοι το(α) άρθρο(α) ειδικό μέρος του Νόμου ή/και τον(ους) κανονισμό(ους) των Κανονισμών ή/και Διαδικαστικών Κανονισμών του Δικαστηρίου επί των οποίων βασίζεται η ένσταση»
Και οι δυο αυτοί λόγοι ένστασης είναι αβάσιμοι. Καταρχάς, με απλή ανάγνωση του κανονισμού 24 (α) σε συνδυασμό και με το περιεχόμενο του σχετικού Τύπου 1 (ανωτέρω) είναι σαφές, ότι τα γεγονότα που αφορούν την αίτηση και οι λόγοι επί τους οποίους αυτή βασίζεται θα πρέπει να φαίνονται στην υποστηρικτική της αίτησης, ένορκη δήλωση και όχι στην ίδια την αίτηση, όπως εσφαλμένα υποβάλλεται με το 2ο λόγο ένστασης. Απ’ εκεί και πέρα, ο εν λόγω κανονισμός δεν επιβάλλει να απαριθμούνται στην ένορκη δήλωση οι λόγοι επί των οποίων βασίζεται η αίτηση, παρά μόνο να φαίνονται και στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει συμμόρφωση από τους πιστωτές και θα έλεγα, με το παραπάνω. Στην υποστηρικτική της αίτησης, ένορκη δήλωση εκτίθενται κατά, απολύτως συγκεκριμένο τρόπο, τιτλοφορημένοι - και υπογραμμισμένοι με έμφαση - 5 λόγοι ακύρωσης, καθώς και τα γεγονότα που τους υποστηρίζουν. Κατ’ επέκταση, τα γεγονότα που αφορούν και υποστηρίζουν την ίδια την αίτηση.
Για να συνεχίσω, μολονότι είναι γεγονός ότι στη νομική βάση της αίτησης εκτίθενται - μεταξύ άλλων - σωρεία άρθρων του Νόμου και 9 κανονισμοί του παραπάνω διαδικαστικού κανονισμού, αυτό, σε καμιά περίπτωση καθιστά την αίτηση είτε γενική είτε αόριστη είτε ελλιπή, όπως υποβάλλεται με τον 1ο λόγο ένστασης. Δεδομένης της φύσης της αίτησης και κυρίως, των αιτούμενων με -αυτή - θεραπειών και ειδικά της πρώτης σε συνδυασμό και με τους λόγους που προβάλλονται από τους αιτητές για σκοπούς στοιχειοθέτησης των εν λόγω αιτούμενων θεραπειών, οι διατάξεις του Νόμου που περιλαμβάνονται στην αίτηση, αν όχι όλες, σχεδόν στο σύνολό τους είναι άμεσα ή έμμεσα σχετικές. Εν πάση περιπτώσει αποτελεί και αντίφαση το να υποβάλλεται ότι η νομική βάση της αίτησης είναι γενική και αόριστη, ένεκα του γεγονότος ότι στη νομική βάση της περιλαμβάνονται σωρεία διατάξεων του Νόμου και την ίδια ώρα, ότι είναι ελλιπής. Προφανώς δεν μπορεί να ισχύουν και τα δυο.
Για να καταλήξω, ενώ η χρεώστιδα υποβάλλει τους δυο αυτούς λόγους ένστασης για σκοπούς απόρριψης της αίτησης δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι σε όλα τα στάδια της διαδικασίας εκπροσωπείται από δικηγόρο και αν λάβω υπόψη το περιεχόμενο της ένστασής της στην αίτηση σε συνδυασμό με αυτό της υποστηρικτικής της ένστασης, ένορκης δήλωσης της ίδιας, καθώς και το περιεχόμενο της γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου της είναι σαφές, ότι και οι δυο αντιλήφθηκαν πλήρως, τόσο τη φύση και το σκοπό όσο και του λόγους της αίτησης, εξ ου και το γεγονός ότι ο δικηγόρος της χειρίστηκε σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, ικανά και με πλήρη επάρκεια την αίτηση κατά τρόπο ώστε να μην μπορεί βάσιμα να λεχθεί ότι η ίδια υπέστη οποιαδήποτε δικονομική ή άλλη βλάβη, ένεκα του γεγονότος, ότι στη νομική βάση της αίτησης περιλαμβάνονται αρκετές διατάξεις του Νόμου, εκ των οποίων, μερικές, ενδεχομένως αχρείαστα.
Υπεισέρχομαι στην ουσία της αίτησης.
Με τον πρώτο λόγο ακύρωσης του ΠΣΑ σύμφωνα με την υποστηρικτική της αίτησης, ένορκη δήλωση υποβάλλεται ότι η χρεώστιδα δεν πληροί το κριτήριο επιλεξιμότητας του άρθρου 72 (1) (ε) και (2) του Νόμου, όσον αφορά την απαιτούμενη μείωση, κατά τουλάχιστον, 25% στα «συνολικά» της εισοδήματα, αλλά, ούτε και το αυστηρό κριτήριο πλήρους και ειλικρινούς αποκάλυψης του άρθρου 72 (1) (στ) (i) του Νόμου.
Συναφώς με τα παραπάνω, ο ενόρκως δηλών για τους πιστωτές, στην ένορκη δήλωσή του, μεταξύ άλλων αναφέρει εξής:
Δεν έχει παρουσιαστεί η επαρκούσα μαρτυρία αναφορικά με τα «συνολικά» εισοδήματα της χρεώστιδας, καθότι δεν αποκαλύφθηκε μαρτυρία που να αποδεικνύει κατά πόσο υπάρχουν άλλες πηγές εισοδήματος, πέραν της κατάστασης ασφαλιστικού λογαριασμού της, ο οποίος στηρίζεται σε εισοδήματα αποκλειστικά από μισθοδοσία, ενώ, αφετηριακή βάση έναρξης αποτελεί η φορολογική δήλωση της χρεώστιδας, η οποία συμπεριλαμβάνει ποικίλες πηγές εισοδήματος, όπως για παράδειγμα, μερίσματα από μετοχές, έσοδα από ενοίκια, μισθοδοσία εργοδότησης, έσοδα από γεωργικό εισόδημα, τόκους από τραπεζικές καταθέσεις κ.ο.κ.. Αποκαλύφθηκαν μόνο οι ασφαλιστέες αποδοχές της μέχρι και το 2021. Επομένως, δεν κατέδειξε ότι η μισθοδοσία αποτελεί τα «συνολικά» εισοδήματά της και η κατάσταση ασφαλιστικού λογαριασμού είναι ανεπαρκής για ικανοποίηση του κριτηρίου του Νόμου. Ως εκ τούτου, το διάταγμα επιβολής καθίσταται ακροσφαλές και πρέπει να ακυρωθεί.
Επιπλέον, οι ασφαλιστέες αποδοχές της καταδεικνύουν μισθοδοσία μέχρι το 2021 και όχι μέχρι τις 7/4/2023 που εκδόθηκε το προστατευτικό διάταγμα, ως προαπαιτεί ο Νόμος. Με βάση τις προϋποθέσεις του άρθρου 72 για να καταδειχθεί η απαιτούμενη μείωση υπάρχει επιτακτική ανάγκη για πλήρη αποκάλυψη των συνολικών εισοδημάτων μέχρι και την έκδοση του προστατευτικού διατάγματος. Επομένως, εφόσον δεν έχει παρουσιαστεί η επαρκούσα μαρτυρία μέχρι και το 2023, ως προαπαιτεί ο Νόμος, το Δικαστήριο δεν είχε ενώπιόν του την απαραίτητη μαρτυρία και το πραγματικό υπόβαθρο κατά την αίτηση επιβολής, ούτως ώστε να εξάγει συμπεράσματα αναφορικά με το εν λόγω κριτήριο.
Περιπλέον, ακόμη και με εξέταση του περιεχομένου των κοινωνικών ασφαλίσεων για υπολογισμό της επιτακτικής μείωσης κατά 25% διαφαίνεται ότι η χρεώστιδα υπέστη αύξηση και όχι μείωση μισθού. Διαφαίνεται από την ένορκη δήλωση στη μονομερή αίτηση επιβολής ότι η χρεώστιδα προσμετρά τη μείωση του Νόμου από το 2008, ενώ η επίδικη πιστωτική διευκόλυνση λήφθηκε πολύ αργότερα, δηλαδή το 2016. Η οποιαδήποτε αυξομείωση μισθού τα προηγούμενα έτη είναι σαφώς άσχετη με τη δυνατότητα αποπληρωμής των χρεών της. Από το 2016 σημείωσε αύξηση και στη συνέχεια, σταθεροποίηση μισθού στα περίπου €5.650 ετήσιες αποδοχές και εντεύθεν, συνεχόμενα μέχρι και την έκδοση του προστατευτικού διατάγματος, αλλά, τα 6 πιο πρόσφατα έτη που έχουμε στην κατοχή μας καταδεικνύουν αύξηση και μετέπειτα, σταθερότητα και επομένως, δεν πληρείται το κριτήριο αυτό.
Συναφώς με τα παραπάνω, η χρεώστιδα, στη δική της ένορκη δήλωση, μεταξύ άλλων ισχυρίζεται ότι τα εισοδήματά της μειώθηκαν τουλάχιστον 25%. Αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της, λόγω χειροτέρευσης της οικονομικής της κατάστασης, ως αποτέλεσμα γεγονότων ή καταστάσεων εκτός του ελέγχου της, τα οποία έχουν επισυμβεί από το 2009 και εντεύθεν και πριν από την έκδοση του προστατευτικού διατάγματος. Τα συνολικά εισοδήματά της είναι αυτά που φαίνονται στην κατάσταση των κοινωνικών ασφαλίσεων. Οι πιστωτές δεν απέδειξαν ότι έχει άλλα εισοδήματα και κάνουν υποθετικούς ισχυρισμούς. Έχει αποκαλύψει τα εισοδήματά της. Για το 2023, επειδή δεν τέλειωσε ο χρόνος δεν υπάρχουν συνολικά εισοδήματα στην κατάσταση των κοινωνικών ασφαλίσεων. Για τα εισοδήματά της μέχρι το 2022 επισυνάπτει κατάσταση κοινωνικών ασφαλίσεων (τεκμ. 4) Για τα εισοδήματά της μέχρι το προστατευτικό διάταγμα επισυνάπτει δελτία πληρωμής (τεκμ. 5).
Το άρθρο 72 του Νόμου, στο βαθμό που μας ενδιαφέρει προνοεί ότι:
«(1) Σε περίπτωση που Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής απορρίφθηκε από τη συνέλευση των πιστωτών, σύμφωνα με τις διατάξεις μη συναινετικό του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου και πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις-
…..
(ε) ο χρεώστης αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη του λόγω χειροτέρευσης της οικονομικής του κατάστασης ως αποτέλεσμα γεγονότων ή καταστάσεων εκτός του ελέγχου του, τα οποία έχουν επισυμβεί από το 2009 και εντεύθεν και πριν από την αίτηση για έκδοση προστατευτικού διατάγματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39, και είχαν ως αποτέλεσμα την ουσιαστική μείωση του εισοδήματός του κατά τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατόν (25%) ή περισσότερο· και
…..
ο χρεώστης δύναται να αιτείται μονομερώς στο δικαστήριο την έκδοση διατάγματος, με το οποίο να επιβάλλεται σε όλους τους πιστωτές το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής που απέρριψαν σε συνέλευσή τους σύμφωνα με τις διάταξεις του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου:
…..
(2) Για τους σκοπούς της παραγράφου (ε) του εδαφίου (1), τεκμαίρεται ότι οποιαδήποτε μείωση στα εισοδήματα την οποία υπέστη ο χρεώστης από το έτος 2012 και μέχρι την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος Νόμου οφείλεται σε γεγονότα ή καταστάσεις εκτός του ελέγχου του χρεώστη και πιο συγκεκριμένα στην οικονομική κρίση, εκτός εάν ο πιστωτής μπορεί να αποδείξει, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, ότι ο λόγος για τον οποίο ο χρεώστης αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη του είναι άλλος από την οικονομική κρίση.
…..
(4) Ο χρεώστης μετά την έκδοση διατάγματος δυνάμει του παρόντος άρθρου δίδει ειδοποίηση στους καθορισμένους πιστωτές, τους εγγυητές, τον σύμβουλο αφερεγγυότητας και την Υπηρεσία Αφερεγγυότητας.
(5) Οποιοδήποτε πρόσωπο αναφέρεται στο εδάφιο (4) δύναται να προσφύγει στο δικαστήριο για ακύρωση του διατάγματος που εκδίδεται δυνάμει του παρόντος άρθρου εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την ημερομηνία που ειδοποιήθηκε για την έκδοσή του.»
Με συνδυασμένη ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων, προκύπτουν τ’ ακόλουθα:
Το περιεχόμενο του εδαφίου 2 δε νομίζω να παρουσιάζει κάποιο ερμηνευτικό πρόβλημα, ενώ, τα εδάφια 4 και 5 νομιμοποιούν - και - κάθε καθορισμένο πιστωτή να καταχωρήσει αίτηση, ανάλογη με την υπό κρίση, με αίτημα την ακύρωση του διατάγματος με το οποίο του έχει επιβληθεί το ΠΣΑ, επικαλούμενος ως λόγο, τη μη συνδρομή, μιας ή περισσότερων από τις παραπάνω προϋποθέσεις, που με τη σειρά τους, θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά για να θεωρηθεί ότι ικανοποιείται η κατά το εδάφιο 1 (ε) του άρθρου 72, βασική προϋπόθεση έκδοσης διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ.
Στην προκειμένη περίπτωση, η χρεώστιδα, στην παράγραφο 15 (γ) της ένορκης δήλωσής της που υποστηρίζει τη μονομερή αίτησή της, ημερ. 1/9/2023, στο πλαίσιο της οποίας, στις 11/9/2023 εξασφάλισε το διάταγμα επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές, για σκοπούς στοιχειοθέτησης της θέσης της ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη της, λόγω χειροτέρευσης της οικονομικής της κατάστασης, ως αποτέλεσμα γεγονότων ή καταστάσεων που είχαν επισυμβεί από το 2009 και εντεύθεν και πριν από την έκδοση του προστατευτικού διατάγματος, τα οποία, όπως είναι η θέση της είχαν ως αποτέλεσμα την ουσιαστική μείωση του εισοδήματός της, κατά τουλάχιστον 25%, επισύναψε την κατάσταση των ασφαλιστέων αποδοχών της του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (τεκμ. 15), για τα έτη 1991 - 2021.
Ωστόσο, για σκοπούς εξακρίβωσης της συνδρομής των προϋποθέσεων της υπό εξέταση προϋπόθεσης έκδοσης διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές της, αποτελούσε αναγκαίο όρο η ύπαρξη μαρτυρίας αναφορικά με τα εισοδήματά της μέχρι και την ημερομηνία καταχώρησης της μονομερούς αίτησης για έκδοση προστατευτικού διατάγματος. Τέτοια μαρτυρία δεν υπάρχει, καθώς, ενώ η χρεώστιδα παρουσιάζει τις ετήσιες απολαβές της, μέχρι και το 2021 και η αίτηση για έκδοση προστατευτικού διατάγματος καταχωρήθηκε στις 31/3/2023, για όλη αυτή την περίοδο των 15 μηνών (αρχές 2022 - 31/3/2023) είναι άγνωστο κατά πόσο αυτή είχε οποιοδήποτε εισόδημα από εργασία και αν ναι, ποιο το ύψος του. Στην απουσία αυτού του στοιχείου, εξ αντικειμένου καθίσταται αδύνατο να ελεγχθεί η ορθότητα της θέσης της ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη της, λόγω χειροτέρευσης της οικονομικής της κατάστασης, ως αποτέλεσμα γεγονότων ή καταστάσεων εκτός του ελέγχου της, τα οποία επεσυνέβησαν από το 2009 και εντεύθεν και πριν από την αίτηση για έκδοση προστατευτικού διατάγματος και είχαν σαν αποτέλεσμα τη μείωση του εισοδήματός της, κατά τουλάχιστον, 25%. Θέση, η οποία αποτέλεσε και το δικαιοδοτικό λόγο για τον οποίο, στις 11/9/2023 εκδόθηκε το διάταγμα επιβολής του ΠΣΑ στους πιστωτές της.
Εάν την περίοδο που μεσολάβησε από τις αρχές του 2022 μέχρι και τις 31/3/2023 που το Τμήμα Αφερεγγυότητας καταχώρησε τη μονομερή αίτηση, στο πλαίσιο της οποίας, στις 7/4/2023 εκδόθηκε το προστατευτικό διάταγμα, αυτή εργαζόταν, με απολαβές που της επέτρεπαν να αποπληρώσει τα χρέη της ή για να το θέσω αλλιώς, που με συνυπολογισμό των εν λόγω απολαβών της στα υπόλοιπα εισοδήματά της για την περίοδο που μας ενδιαφέρει, είτε αυξήθηκαν τα εισοδήματά της, είτε ακόμη κι αν μειώθηκαν, η μείωσή τους, δεν ήταν πέραν του 25%, δε θα είχε δικαίωμα να αποταθεί στο Δικαστήριο με αίτημα την έκδοση διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ, επειδή, ενδεχομένως, τα προηγούμενα χρόνια πληρούσε τη συγκεκριμένη προϋπόθεση και είχε τέτοιο δικαίωμα.
Στην προσπάθειά της να καλύψει το παραπάνω κενό, στην ένορκη δήλωσή της που υποστηρίζει την ένστασή της στην υπό κρίση αίτηση και συγκεκριμένα, στην παράγραφο 9 - για να επαναλάβω - αναφέρει τα εξής: έχει αποκαλύψει τα εισοδήματά της. Για το 2023, επειδή δεν τέλειωσε ο χρόνος δεν υπάρχουν εισοδήματα στην κατάσταση των κοινωνικών ασφαλίσεων, για τα εισοδήματά της μέχρι το 2022 επισυνάπτει κατάσταση κοινωνικών ασφαλίσεων, ενώ, για τα εισοδήματά της μέχρι το προστατευτικό διάταγμα επισυνάπτει δελτία πληρωμής (payslip).
Τίποτε απ’ όλα αυτά μπορεί να συμπληρώσει το παραπάνω κενό. Όλα αυτά τα στοιχεία και πληροφορίες, θα έπρεπε να είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της αίτησης η οποία οδήγησε στην έκδοση του διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ και όχι ετεροχρονισμένα, σήμερα, που οι πιστωτές, επικαλούμενοι την απουσία τους επιδιώκουν την ακύρωση του εν λόγω διατάγματος.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις μου διαγράφουν και την τύχη της αίτησης σε σχέση με την πρώτη από τις δυο αιτούμενες θεραπείες, η οποία και θα γίνει αποδεκτή. Με αυτό δεδομένο θεωρώ πως δε χρειάζεται να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο λόγο αποβλέπει σε ικανοποίηση της ίδιας αιτούμενης θεραπείας.
Η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία, με την οποία ζητείται η έκδοση διατάγματος ακύρωσης και/ή παραμερισμού του προστατευτικού διατάγματος, ημερομηνίας 7/4/2023 και/ή οιαδήποτε παράταση της ισχύος του, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Το πρώτο εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 39 του Νόμου και σύμφωνα με το άρθρο 41 (1), καθορισμένος πιστωτής που θίγεται από την έκδοσή του, δύναται εντός 14 ημερών από την επίδοση της ειδοποίησης έκδοσής του, να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο για παραμερισμό του. Στην προκειμένη περίπτωση είναι φανερό ότι η εν λόγω προθεσμία έχει εκπνεύσει αρκετό καιρό προτού οι πιστωτές καταχωρήσουν την υπό κρίση αίτηση. Το δεύτερο εκδόθηκε στις 11/9/2023, δυνάμει του άρθρου 75(1) του Νόμου, πρόκειται για διάταγμα ανανέωσης του πρώτου, που είχε εκδοθεί στις 7/4/2023 - και όχι παράτασής του, όπως εσφαλμένα αποκαλείται με την αίτηση - και σύμφωνα με το άρθρο 76 (1) του Νόμου, καθορισμένος πιστωτής που θεωρεί ότι αδικείται από την έκδοσή του, δύναται και πάλιν εντός 14 ημερών από την επίδοση της ειδοποίησης έκδοσής του, να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο για παραμερισμό του.
Διήλθα με προσοχή την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την υπό κρίση αίτηση και διαπιστώνω ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο οι πιστωτές ζητούν την ακύρωση του εν λόγω διατάγματος αφορά στο χρόνο καταχώρησης της αίτησης που οδήγησε στην έκδοσή του και όχι επειδή θεωρούν ότι αδικούνται με οποιοδήποτε τρόπο από την έκδοσή του, είτε γενικά είτε εξαιτίας του χρόνου που επέλεξε η χρεώστιδα - και όχι ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, όπως εσφαλμένα υποβάλλεται - να καταχωρήσει τη σχετική αίτηση. Ωστόσο, δεδομένης της φύσης και κυρίως, των συνεπειών του διατάγματος ακύρωσης του διατάγματος επιβολής του ΠΣΑ, ενδεχομένως και να είναι αχρείαστη η έκδοση διατάγματος παραμερισμού του διατάγματος ανανέωσης του προστατευτικού διατάγματος. Όμως, δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα.
Κατ’ ακολουθία όλων των παραπάνω διαπιστώσεων και συμπερασμάτων μου, η αίτηση, στην έκταση που έχει αναφερθεί, γίνεται αποδεκτή.
Εκδίδεται διάταγμα, ως η παράγραφος Α της αίτησης. Η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία απορρίπτεται.
Αναφορικά με τα έξοδα, δε βλέπω για ποιο λόγο μπορώ να αποστώ του κανόνα ότι ακολουθούν το αποτέλεσμα. Με αυτό δεδομένο και λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό επιτυχίας της αίτησης, τα έξοδά της, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο επιδικάζονται - κατά το ήμισυ - υπέρ των αιτητών - πιστωτών και σε βάρος της καθ’ ης η αίτηση - χρεώστιδας.
(Υπ.) ...………………………….
Κ. Κωνσταντίνου, Α.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
/ΚΚ-TA