ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Aγωγή Αρ. 2956/18
Μεταξύ:
VTB BANK (PJSC)
Ενάγουσας
-και-
1. Dmytro Firtash
2. Group MR FIRTASH Holdings Ltd
3. Letan Investments Ltd
4. Tolexis Trading Ltd
5. Tolexis International Ltd
6. Ohna Holdings Ltd
7. Titanium International Ltd
8. Μαρία Λούλλη Σιούφτα
9. Ανδριάνα Πίας
10. Ιωάννα Σωτηρίου
11. Ανδριανή Ζεβεδαίου
Εναγόμενων
------------------------
Αίτηση ημερ. 25.11.2022
30 Απριλίου 2024
Για Εναγόμενους 2 – 11 - Αιτητές: κ. Σ. Πίττας για Σωτήρης Πίττας & Σία ΔΕΠΕ και Χαβιαράς & Φιλίππου Δ.Ε.Π.Ε.
Για την Ενάγουσα/Καθ’ ης η Αίτηση: κα Ε. Διονυσίου για Πατρίκιος Παύλου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Οι Εναγόμενοι 2 – 11 (στη συνέχεια θα αναφέρονται ως οι Αιτητές) με την υπό εξέταση Αίτηση τους επιδιώκουν τον παραμερισμό ή και την αναστολή της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής λόγω ισχυζόμενης έλλειψης δικαιοδοσίας των Κυπριακών Δικαστηρίων (lack of jurisdiction).
H Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κας Σωτηρίου, η οποία είναι η Εναγόμενη 10 ως επίσης και διευθύντρια της Εναγόμενης 7. Σ’ αυτήν αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Από το περιεχόμενο της Έκθεσης Απαίτησης φαίνεται ότι οι θεραπείες που αξιώνει η Ενάγουσα βασίζονται σε υλοποίηση κατ’ ισχυρισμό παράνομων ή και αντικανονικών αποφάσεων των οργάνων της Ρώσικης εταιρείας Titanium Investments LLC, με βάση τις οποίες συνάφθηκαν διάφορες συμφωνίες οι οποίες, κατ’ ισχυρισμό της Ενάγουσας, είναι πλασματικές (sham) ή και δόλιες (fraudulent agreements) και ενορχηστρώθηκαν με απώτερο σκοπό να αποξενωθούν περιουσιακά στοιχεία της Titanium Investments LLC, κατά τρόπο ώστε η Ενάγουσα να μην μπορεί να ανακτήσει τα δάνεια που της παραχώρησε. Οι κατ’ ισχυρισμό ζημιές της Ενάγουσας δεν μπορούν να εξεταστούν αυτοτελώς χωρίς να προηγηθεί η εξέταση της αιτίας της πρόκλησης τους που δεν ήταν άλλη από αποφάσεις των οργάνων της εταιρείας Titanium Investments LLC, οι οποίες έγιναν με σκοπό να καταδολιευθεί η Ενάγουσα. Προβάλλει επομένως θέμα ελέγχου της εγκυρότητας των αποφάσεων των οργάνων της Titanium Investments LLC.
Όπως την συμβουλεύουν οι δικηγόροι των Αιτητών, τα Κυπριακά Δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία να εκδικάσουν τα αγώγιμα δικαιώματα της Ενάγουσας για το λόγο ότι τα Ρώσικα Δικαστήρια, ως τα Δικαστήρια της χώρας όπου ιδρύθηκε και κατοικοεδρεύει η Titanium Investments LLC, έχουν αποκλειστική δικαιοδοσία να τα εκδικάσουν.
Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ
Η Ενάγουσα εναντιώθηκε στην αιτούμενη θεραπεία. Με την Ειδοποίηση για Πρόθεση Ένστασης την οποία καταχώρησε προβάλλει σειρά λόγων ένστασης, οι βασικοί των οποίων είναι οι ακόλουθοι:
1. Δεν συντρέχουν ή και δεν προβάλλονται ικανοί λόγοι που να δικαιολογούν την έγκριση του αιτήματος των Αιτητών.
2. Τα Κυπριακά Δικαστήρια και ειδικά το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της παρούσας αγωγής ή και τα Ρώσικα Δικαστήρια δεν έχουν αποκλειστική δικαιοδοσία εκδίκασης της.
3. Η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση είναι ανεπαρκής και ή δεν περιέχει επαρκείς ισχυρισμούς που να μπορούν να στηρίξουν το αίτημα για παραμερισμό της παρούσας αγωγής.
4. Οι Αιτητές έχουν αποδεχθεί ανεπιφύλακτα με τη δικονομική συμπεριφορά τους τη δικαιοδοσία των Κυπριακών Δικαστηρίων και ή έλαβαν νέα διαβήματα που τους εμποδίζουν νομικά να προωθούν την υπό εξέταση Αίτηση.
5. Η Αίτηση καταχωρίστηκε με υπέρμετρη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση και ή βασίζεται σε θέσεις και δεδομένα που ήταν γνωστά στους Αιτητές πολύ πριν την καταχώριση της.
Η Ειδοποίηση για Πρόθεση Ένστασης υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κας Σταύρου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την Ενάγουσα. Σ’ αυτήν αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Οι Εναγόμενες Εταιρείες 2 – 7 έχουν την έδρα / εγγεγραμμένο τους γραφείο στην Κυπριακή Δημοκρατία και είναι συνεργοί του Εναγόμενου 1, ενώ οι Εναγόμενοι 8 – 11 που είναι φυσικά πρόσωπα, διαμένουν στην Κύπρο και είναι αξιωματούχοι των Εναγομένων Εταιρειών. Με την παρούσα αγωγή της η Ενάγουσα αξιώνει αποζημιώσεις εναντίον των Εναγομένων 1, 2, 3 και 5 για σειρά αδικημάτων που διαπράχθηκαν εις βάρος της, όπως δόλος, απάτη, συνωμοσία, παράνομη παρέμβαση και πρόκληση παράνομης παρέμβασης, που είχαν ως αποτέλεσμα το διασκορπισμό των περιουσιακών στοιχείων της Titanium Investments LLC, στην οποία παραχωρήθηκε πιστωτική διευκόλυνση από την Ενάγουσα, εναντίον της οποίας εκδόθηκε απόφαση από Ρώσικο Δικαστήριο αναφορικά με το εν λόγω χρέος. Εξ όσων καλύτερα γνωρίζει, μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων της Titanium Investments LLC μεταφέρθηκαν σε άλλες Ρώσικες Εταιρείες μέσω των Εναγομένων Κυπριακών Εταιρειών και άλλων εταιρειών εγγεγραμμένων στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους οι οποίες ελέγχονται από τον Εναγόμενο 1, με σκοπό να προκληθεί βλάβη στην Ενάγουσα. Κάποιοι δε από τους Εναγόμενους (Εναγόμενοι 2, 3 και 5) έχουν εμπλακεί ενεργά στις δόλιες και παράνομες ενέργειες του Εναγόμενου 1. Συνεπεία δε αυτού, καθώς και συνεπεία του ότι η αιτία της αγωγής βασίζεται σε αδικοπραξίες που διαπράχθηκαν τουλάχιστον εν μέρει στην Κύπρο, τα Κυπριακά Δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία να εκδικάσουν την παρούσα αγωγή και το εφαρμοστέο δίκαιο είναι το Κυπριακό. Πιο συγκεκριμένα όπως αναφέρεται στις παραγράφους 41 – 44 της Έκθεσης Απαίτησης, φαίνεται να έχουν μεταβιβαστεί / αποξενωθεί χρηματικά ποσά από την Titanium Investments LLC προς την Εναγόμενη 3 που έχει την έδρα της στη Λεμεσό. Η Ενάγουσα δεν αξιώνει οτιδήποτε εναντίον της εταιρείας Titanium Investments LLC ούτε και υπάρχει οποιαδήποτε θεραπεία για ακύρωση της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον της από Ρώσικο Δικαστήριο.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η Αίτηση στηρίζεται στα άρθρα 4, 8, 24 και 26 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για τη Διεθνή Δικαιοδοσία, Αναγνώριση και Εκτέλεση Αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις 1215/12, στο άρθρο 3 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.6, στα άρθρα 21, 29 και 31 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Νόμος 14/60 και στη Δ.6, Δ.19 θ.26, Δ.27 θ.θ. 1 – 3, Δ.48 θ.θ. 1, 2, 3, 8 – 9 και στη Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Το άρθρο 4 του ΕΚ 1215/2012 που ρυθμίζει το ζήτημα της διεθνούς δικαιοδοσίας προνοεί επί λέξει τα ακόλουθα:
1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, τα πρόσωπα που έχουν την κατοικία τους στο έδαφος κράτους μέλους ενάγονται ενώπιον των δικαστηρίων αυτού του κράτους μέλους, ανεξάρτητα από την ιθαγένειά τους.
2. Τα πρόσωπα που δεν έχουν την ιθαγένεια του κράτους μέλους στο οποίο κατοικούν, υπάγονται, στο κράτος αυτό, στους κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας που ισχύουν για τους ημεδαπούς.»
Αποτελεί κοινό τόπο ότι οι Εναγόμενες 2, 4 και 5 είναι Κυπριακές Εταιρείες και έχουν το εγγεγραμμένο τους γραφείο στη Λεμεσό, εντός της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου. Οι Εναγόμενες 3, 6 και 7 είναι επίσης Κυπριακές Εταιρείες και έχουν το εγγεγραμμένο τους γραφείο στην Κύπρο.
Η πλευρά των Αιτητών υποστηρίζει ότι με βάση το άρθρο 24 του ΕΚ1215/12 τα Ρώσικα Δικαστήρια έχουν διεθνή αποκλειστική δικαιοδοσία εκδίκασης των αγώγιμων δικαιωμάτων της Ενάγουσας, ως αυτά δικογραφούνται στην Έκθεση Απαίτησης και όχι τα Κυπριακά Δικαστήρια για τους ακόλουθους λόγους:
1. Οι αξιούμενες από την Ενάγουσα θεραπείες βασίζονται σε υλοποίηση κατ’ ισχυρισμό παράνομων ή και αντικανονικών αποφάσεων των οργάνων της Ρώσικης Εταιρείας Titanium Investments LLC, με βάση τις οποίες συνήφθησαν διάφορες συμφωνίες που κατά τον ισχυρισμό της Ενάγουσας είναι πλασματικές ή και δόλιες και ενορχηστρώθηκαν με απώτερο σκοπό την αποξένωση περιουσιακών στοιχείων της Titanium Investments LLC, ώστε η Ενάγουσα να μην μπορεί να ανακτήσει τα δάνεια που παραχώρησε στην ως άνω εταιρεία.
2. Οι κατ’ ισχυρισμό ζημιές της Ενάγουσες, ως «ζημιογόνα αποτελέσματα» δεν μπορούν να εξεταστούν αυτοτελώς χωρίς να προηγηθεί η εξέταση της αιτίας της πρόκλησης τους που δεν ήταν άλλη από αποφάσεις των οργάνων της εταιρείας Titanium Investments LLC.
3. Ως κατακλείδα υποστηρίζεται ότι αντικείμενο της παρούσας αγωγής είναι η κατ’ ισχυρισμό αντικανονικές, παράνομες και δόλιες αποφάσεις των οργάνων της Titanium Investments LLC, που επέφεραν τα ισχυριζόμενα ζημιογόνα αποτελέσματα στην Ενάγουσα. Τίθεται συνεπώς, κατά τους Αιτητές, θέμα ελέγχου, έστω εν μέρει, της εγκυρότητας των ανωτέρω αναφερόμενων αποφάσεων.
Στην αντίπερα όχθη η πλευρά της Ενάγουσας ισχυρίζεται ότι η παρούσα αγωγή σε καμιά περίπτωση δεν αφορά το κύρος ή την νομιμότητα των αποφάσεων των οργάνων της Titanium Investments LLC, η οποία δεν είναι καν διάδικος. Ούτε ζητούνται θεραπείες οι οποίες προαπαιτούν την εξέταση αποφάσεων των οργάνων Ρώσικης νομικής οντότητας, αλλά ούτε και η «άρση ζημιογόνων αποτελεσμάτων» όπως λανθασμένα και παραπλανητικά ισχυρίζονται οι Αιτητές.
Το άρθρο 24 του ΕΚ1215/12, το οποίο περιλαμβάνεται στο Τμήμα 6 με τον υπότιτλο «Αποκλειστική Δικαιοδοσία» αναφέρει επί λέξει τα ακόλουθα:
«Τα ακόλουθα δικαστήρια κράτους μέλους έχουν αποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κατοικία των διαδίκων:
…………………………………………………………………………………………
2) σε δίκες που έχουν ως αντικείμενο το κύρος της σύστασης, ακυρότητας ή λύσης εταιρειών ή άλλων νομικών προσώπων ή ενώσεων φυσικών ή νομικών προσώπων ή το κύρος αποφάσεων των οργάνων τους, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο η εταιρεία, το νομικό πρόσωπο ή η ένωση έχουν την έδρα τους. Προκειμένου να καθορισθεί η έδρα, το δικαστήριο εφαρμόζει τους ιδιωτικού διεθνούς δικαίου κανόνες του·»
Πριν προχωρήσω στην εξέταση της εισήγησης των Αιτητών ότι τα ισχυριζόμενα ζημιογόνα αποτελέσματα δεν μπορούν να αρθούν χωρίς να προηγηθεί η κρίση και εξέταση των αποφάσεων των οργάνων της Titanium Investments LLC, θεωρώ ορθό όπως εξετάσω τον λόγο ένστασης της Ενάγουσας ότι τα Ρώσικα Δικαστήρια δεν έχουν αποκλειστική δικαιοδοσία εκδίκασης της παρούσας αγωγής και ότι το εφαρμοστέο δίκαιο είναι το Κυπριακό. Όπως συγκεκριμένα υποστηρίζεται στην γραπτή αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων της Ενάγουσας, το άρθρο 24 του ΕΚ1215/12 δεν εφαρμόζεται προς όφελος δικαιοδοσίας Δικαστηρίων τρίτης χώρας, στην προκείμενη περίπτωση των Δικαστηρίων της Ρώσικης Ομοσπονδίας, καθότι σ’ αυτό καταγράφονται οι περιπτώσεις όπου αποκλειστική δικαιοδοσία αποκτούν μόνο κράτη μέλη. Σύμφωνα δε με τους ευπαίδευτους συνηγόρους, η φράση «Δικαστήρια Κράτους Μέλους» δεν υπήρχε στο αντίστοιχο άρθρο 22 του Κανονισμού 44/2001, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον ΕΚ1215/12, αλλά προστέθηκε στο αναθεωρημένο κείμενο ακριβώς για να μην υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κανονισμός δεν καθορίζει ούτε προβλέπει οτιδήποτε αναφορικά με την αποκλειστική δικαιοδοσία Δικαστηρίων τρίτης χώρας. Γίνεται επίσης παραπομπή στο σύγγραμμα των A. Dickinson και E. Lein The Brussels I Regulation Recast (2015) από το οποίο παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα της παραγράφου 8.04:
«Art 24 only binds courts of Member States bound by the Recast. For courts in Denmark, Switzerland, Iceland, and Norway, similar rules apply. Exclusive jurisdiction of the courts of other States is not recognized, even where the criteria used in Art 24 would point to them. In other words, Art 24 is a unilateral rule of jurisdiction. Suggestions had been made in the literature that the provision's forerunner could be "universalized" to the benefit of third-State courts. Particularly widespread was the theory that the provision could have a "reflexive" or "mirror" effect in the sense that Member State courts could decline jurisdiction where the court of a third State would have competence under the criteria used in Art. 24. The European Parliament had first taken an ambiguous position, calling the introduction of a reflexive effect "premature", while recommending it for disputes over immovable property. In the end, it was decided to not introduce such an effect in the Regulation, but rather to seek to enter bilateral agreements with third States. To make the restriction of Art 24 perfectly clear, the phrase "of a Member State" has been added to its introductory phrase. It excluded any possible reflexive or mirror effect on the jurisdiction of third countries.»
Τόσο το ξεκάθαρο λεκτικό με το οποίο είναι διατυπωμένο το άρθρο 24, όσο και το απόσπασμα του συγγράμματος που παρέθεσα πιο πάνω, καθιστούν φανερό ότι το άρθρο αυτό δεν εφαρμόζεται αναφορικά με δικαστήρια κράτους το οποίο δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατ’ επέκταση, τα Ρώσικα Δικαστήρια δεν κέκτηνται αποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία για εκδίκαση του εγειρόμενου από την πλευρά των Αιτητών ζητήματος. Είναι λοιπόν φανερό ότι στην προκείμενη περίπτωση το άρθρο 4 του ΕΚ1215/12 είναι αυτό που διέπει το θέμα της δικαιοδοσίας.
Ανεξάρτητα από την πιο πάνω κατάληξη μου, θεωρώ ορθό όπως εξετάσω και την κύρια εισήγηση των Αιτητών ότι οι κατ’ ισχυρισμό ζημιές της Ενάγουσας δεν μπορούν να εξεταστούν αυτοτελώς χωρίς να προηγηθεί η εξέταση της αιτίας της πρόκλησης τους που δεν είναι άλλη από αποφάσεις των οργάνων της Ρώσικης Εταιρείας Titanium Investments LLC. Κατά δε τους ευπαίδευτους συνηγόρους των Αιτητών τα ισχυριζόμενα ζημιογόνα αποτελέσματα δεν θα μπορούν να αρθούν χωρίς να προηγηθεί κρίση ή και εξέταση του κατά πόσο η αιτία πρόκλησης τους ήταν οι προηγηθείσες αποφάσεις των οργάνων της Titanium Investments LLC.
Όπως διαφαίνεται από τον δικαστικό φάκελο της παρούσας υπόθεσης, αρχικά είχε καταχωριστεί αίτηση από τον Εναγόμενο 1 με ημερομηνία 20.9.2019 με την οποία ζητείτο, μεταξύ άλλων θεραπειών, η αναστολή του κλητηρίου εντάλματος λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να εκδικάσει την παρούσα αγωγή. Το Δικαστήριο με απόφαση του ημερομηνίας 24.10.2022 απέρριψε την ως άνω αίτηση. Ενόψει δε του ότι το πραγματικό υπόβαθρο επί του οποίου στηρίζεται η υπό εξέταση Αίτηση είναι το ίδιο με αυτό της Αίτησης ημερομηνίας 20.9.2019 θεωρώ χρήσιμο όπως το μεταφέρω αυτούσιο:
«Πρωτίστως, αυτό το οποίο έχω διαπιστώσει, μελετώντας προσεκτικά την Έκθεση Απαίτησης της Ενάγουσας καθώς και την ένορκη δήλωση της κας Αθάνατου ημερ. 20.12.18, η οποία υποστηρίζει την μονομερή αίτηση για έκδοση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, είναι ότι η αγωγή της Ενάγουσας στηρίζεται στα αστικά αδικήματα του δόλου, της απάτης, της συνωμοσίας με παράνομα μέσα προς καταδολίευση της, της παράνομης παρέμβασης και της πρόκλησης παράβασης σύμβασης (inducement for breach of contract). Όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στην παρ. 20 της ως άνω ενόρκου δηλώσεως της κας Αθάνατου, μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων της ΤΙΤΑΝΙUM LLC αποξενώθηκε ή μεταφέρθηκε σε άλλες Ρωσικές εταιρείες μέσω των Εναγομένων/Κυπριακών εταιρειών, ως αποτέλεσμα ενός δόλιου σχεδίου το οποίο ενορχηστρώθηκε και εκτελέστηκε από τον Αιτητή και τους συνεργούς του με σκοπό την απογύμνωση της ΤΙΤΑΝΙUM LLC από τα περιουσιακά της στοιχεία καθιστώντας την, κατ’ αυτό τον τρόπο, ανίκανη να εκπληρώσει τις απορρέουσες από τη Συμφωνία Πιστωτικής Διευκόλυνσης υποχρεώσεις της προς την Ενάγουσα.
Σύμφωνα με την ως άνω ένορκο δήλωση της κας Αθάνατου, ο Αιτητής, ο οποίος φέρεται να είναι το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από το δόλιο σχέδιο που οργανώθηκε για καταδολίευση της Ενάγουσας, είναι ο τελικός δικαιούχος της UCP καθώς και ο πραγματικός τελικός δικαιούχος της TΙΤΑΝIUM LLC, ο οποίος κατά τον ουσιώδη χρόνο ασκούσε έλεγχο στις αποφάσεις της, παρά το ότι τελικός δικαιούχος της φαίνεται να είναι κάποιος Emelin. Στην παράγραφο 28 της ανωτέρω ένορκης δήλωσης καταγράφονται τα γεγονότα τα οποία, κατά την κα Αθάνατου, υποδεικνύουν το ότι ο Αιτητής δεν ήταν απλά αναμεμειγμένος στις εργασίες και αποφάσεις της TITANIUM LLC, αλλά λάμβανε ενεργά βήματα για να αποκρύψει την ανάμειξη του, ώστε να παραπλανήσει την Ενάγουσα σχετικά με την πραγματική ιδιοκτησία της ΤΙΤΑΝΙUM LLC. Περαιτέρω, στις παραγράφους 36 και επόμενα της ανωτέρω ένορκης δήλωσης καταγράφονται λεπτομερώς τα γεγονότα και ειδικότερα οι συναλλαγές οι οποίες, κατά την κα Αθάνατου, δείχνουν την εμπλοκή των κυπριακών εταιρειών/Εναγόμενων 2 και 3 στην απάτη εναντίον της Ενάγουσας. Όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στην παρ. 57, η Εναγόμενη 3 αποτελούσε το όχημα μέσω του οποίου εκπληρώθηκαν αρκετές συναλλαγές με σκοπό να μεταβιβαστούν περιουσιακά στοιχεία της ΤITANIUM LLC σε άλλες νομικές οντότητες κατά τρόπο ώστε η τελευταία να καταστεί αφερέγγυα και, κατ’ επέκταση, ανίκανη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ενάγουσα, βάσει της Συμφωνίας Πιστωτικής Διευκόλυνσης. Ομοίως η Εναγόμενη 2 ήταν η εταιρεία μέσω της οποίας ο Αιτητής κατείχε και ασκούσε τον έλεγχο επί της Εναγόμενης 3. Αξίζει ακόμα να αναφερθεί ότι σύμφωνα με την παρ. 36 της ως άνω ένορκης δήλωσης, η Ενάγουσα στις 27.11.2017 ξεκίνησε διαδικασίες εκκαθάρισης στα πλαίσια των οποίων το Εμπορικό Δικαστήριο της Μόσχας στις 5.3.2018 εξέδωσε αναγνωριστική απόφαση με την οποία αναγνώριζε ότι η TITANIUM LLC είχε από κοινού υποχρέωση με τη UCP να αποπληρώσει στην Ενάγουσα ολόκληρο ή μέρος του ποσού της οφειλής που προέκυπτε από τη Συμφωνία Πιστωτικής Διευκόλυνσης. Η TITANIUM LLC είχε αποτύχει να αποδείξει την ικανοποίηση της απαίτησης της Ενάγουσας σύμφωνα με τις πρόνοιες της Ρωσικής νομοθεσίας. Υπό το φως των πιο πάνω ευρημάτων το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το αίτημα της Ενάγουσας ήταν δικαιολογημένο και ως εκ τούτου διέταξε την έναρξη της εποπτικής διαδικασίας στα πλαίσια της οποίας διορίστηκε εκκαθαριστής/επίσημος παραλήπτης της TITANIUM LLC.»
Με κάθε σεβασμό προς τους ευπαίδευτους συνηγόρους των Αιτητών, η θέση τους ότι οι ισχυριζόμενες ζημιές της Ενάγουσας δεν μπορούν να εξεταστούν αυτοτελώς χωρίς να προηγηθεί η εξέταση της αιτίας της πρόκλησης τους που δεν είναι άλλη από αποφάσεις των οργάνων της Ρώσικης Εταιρείας Titanium Investments LLC δεν βρίσκει σύμφωνο το Δικαστήριο. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η αγωγή της Ενάγουσας στηρίζεται στα αστικά αδικήματα του δόλου, της απάτης, της συνωμοσίας με παράνομα μέσα προς καταδολίευση της, της παράνομης παρέμβασης και της πρόκλησης παράνομης σύμβασης. Αυτό δε που καλείται να εξετάσει το Δικαστήριο είναι, μεταξύ άλλων, η εμπλοκή των Εναγομένων Κυπριακών Εταιρειών στο δόλιο σχέδιο το οποίο οργανώθηκε από τον Εναγόμενο 1, ο οποίος είναι ο τελικός δικαιούχος της Titanium Investments LLC, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον διασκορπισμό των περιουσιακών στοιχείων της ως άνω εταιρείας προς το σκοπό της καταδολίευσης της Ενάγουσας. Αναμφισβήτητα οι πράξεις που επέφεραν τα «ζημιογόνα αποτελέσματα» στην Ενάγουσα δεν στηρίζονται σε οποιεσδήποτε αποφάσεις των εταιρικών οργάνων της Titanium Investments LLC, η οποία δεν είναι καν διάδικος στην παρούσα αγωγή. Δεν με βρίσκει σύμφωνο ούτε και η θέση της γραπτής αγόρευσης των ευπαίδευτων συνηγόρων των Αιτητών ότι το επίκεντρο της διαφοράς που είναι το αντικείμενο της παρούσας αγωγής είναι οι κατ’ ισχυρισμό αντικανονικές, παράνομες και δόλιες αποφάσεις των οργάνων της Titanium Investments LLC, που επέφεραν τα ισχυριζόμενα ζημιογόνα αποτελέσματα στην Ενάγουσα. Επισημαίνεται ότι δεν επιδιώκεται από την Ενάγουσα με την παρούσα αγωγή της η ανατροπή ή η ακύρωση οποιωνδήποτε αποφάσεων των οργάνων της Ρωσικής Εταιρείας Titanium Investments LLC. Κατά την ταπεινή μου άποψη τα περιστατικά της υπόθεσης Open Joint Stock Company “Sumy Machine-Building Science & Production Association” v. Prosceno Trading Ltd, Πολ. Έφ. 253/12, ημερ. 29.3.2018, την οποία επικαλούνται οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των Αιτητών προς επίρρωση των θέσεων τους, είναι παντελώς διαφορετικά από αυτά της υπό εξέταση υπόθεσης. Στην υπόθεση εκείνη οι θεραπείες που αξίωνε η εφεσίβλητη (Ενάγουσα) βασίζονταν σε υλοποίηση κατ’ ισχυρισμό παράνομων και αντικανονικών αποφάσεων οργάνων της εφεσείουσας 1 και πιο συγκεκριμένα (α) ενώ το 2009 η εφεσείουσα 1 είχε καθαρό κέρδος UAH 403.254.000, το Εποπτικό της Συμβούλιο που ελεγχόταν από τους εφεσείοντες 15 και 33 ενήργησε επιλήψιμα ώστε να μην εγκριθεί ψήφισμα για διανομή στους μετόχους και στην ίδια μερίσματος και (β) με αντικανονικές και παράνομες αποφάσεις συνελεύσεων των μετόχων της διατέθηκε το 100% του εκδοθέντος μετοχικού κεφαλαίου των εφεσειουσών 17 και 18 και του 78,32% της εφεσείουσας 19, που είναι εξ ολοκλήρου θυγατρικές (ουκρανικές) εταιρείες της εφεσείουσας 1. Το Ανώτατο Δικαστήριο ανατρέποντας την πρωτόδικη κρίση κατέληξε ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι με την αγωγή της η εφεσίβλητη δεν επεδίωκε ανατροπή των αποφάσεων ή ακυρότητα της παράλειψης των οργάνων της Εναγόμενης 1 (Εφεσείουσας 1) για το λόγο ότι τα ζημιογόνα αποτελέσματα δεν θα μπορούσαν να κριθούν χωρίς να προηγηθεί κρίση κατά πόσο η αιτία πρόκλησης τους, δηλαδή οι προηγηθείσες αποφάσεις οργάνων της εφεσίβλητης ήταν νόμιμες ή παράνομες. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η αμέσως πιο πάνω υπόθεση εξετάστηκε στη βάση του άρθρου 22.2 του ΕΚ44/2001 που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, του οποίου η διατύπωση, ως έχει ήδη αναφερθεί, δεν είναι ακριβώς η ίδια με αυτή του άρθρου 24.2 του ΕΚ1215/2012, ο οποίος αντικατέστησε τον ΕΚ44/2001.
Πέραν των πιο πάνω δεν με βρίσκει σύμφωνο ούτε και η θέση της γραπτής αγόρευσης των ευπαίδευτων συνηγόρων των Αιτητών ότι τα αγώγιμα δικαιώματα της Ενάγουσας, αντικείμενο της παρούσας αγωγής, εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Ρώσικου Πτωχευτικού Δικαστηρίου (Bankruptcy Court) που εποπτεύει την εκκαθάριση της Ρώσικης Εταιρείας Titanium Investments LLC καθότι η Ενάγουσα έχει υπαχθεί στη δικαιοδοσία του Ρώσικου Πτωχευτικού Δικαστηρίου με την υποβολή της απαίτησης της στα πλαίσια της Ρώσικης Πτωχευτικής διαδικασίας ή και καθότι η απαίτηση της έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο πιστωτών της Titanium Investments LLC. Τα αγώγιμα δικαιώματα της Ενάγουσας δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με την πτωχευτική διαδικασία εναντίον της ως άνω εταιρείας, η οποία δεν είναι καν διάδικος στην παρούσα αγωγή.
Προβάλλεται επίσης από την Ενάγουσα στους λόγους ένστασης της ότι οι Αιτητές με την δικονομική συμπεριφορά τους έχουν αποδεχθεί ανεπιφύλακτα τη δικαιοδοσία των Κυπριακών Δικαστηρίων ή και έλαβαν νέα διαβήματα που τους εμποδίζουν νομικά να προωθούν την υπό εξέταση Αίτηση.
Όπως διαφαίνεται από το δικαστικό φάκελο της παρούσας αγωγής, οι Αιτητές καταχώρισαν σημείωμα εμφάνισης άνευ όρων στις 15.2.2019. Στις 13.9.2019 καταχώρισαν ειδοποίηση για πρόθεση ένστασης στην ενδιάμεση αίτησης της Ενάγουσας ημερομηνίας 20.12.2018 για έκδοση ενδιάμεσων διαταγμάτων. Επίσης στις 14.11.2022 καταχώρισαν ειδοποίηση για πρόθεση ένστασης στην αίτηση της Ενάγουσας για εξασφάλιση άδειας καταχώρισης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης. Αποτελεί πάγια νομολογημένη αρχή ότι καθυστέρηση στην καταχώριση αίτησης για παραμερισμό ισοδυναμεί με αποδοχή της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Στην υπόθεση G. J. Magdon Ltd v. A. L. Metal Trading Ltd (2001) 1 Α.Α.Δ. 2064 η εφεσείουσα (Εναγόμενη) καταχώρισε σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία στις 12.6.1998 και εννιά περίπου μήνες αργότερα αίτηση για ακύρωση της επίδοσης της αγωγής λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας των Κυπριακών Δικαστηρίων για εκδίκαση της. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε, κάτω από τα ως άνω δεδομένα, ότι η Εφεσείουσα είχε δεχθεί και υπαχθεί στη δικαιοδοσία των Κυπριακών Δικαστηρίων. Το Ανώτατο Δικαστήριο στην απορριπτική της έφεσης απόφαση του ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Προβλήθηκε ενώπιον μας η εισήγηση πως το Δικαστήριο δεν ερμήνευσε ορθά τη νομολογία. Προτείνει ο δικηγόρος της εφεσείουσας πως ως ο εναγόμενος, εφόσο δεν προέβη σε οποιοδήποτε νέο διάβημα στη διαδικασία, μπορούσε μετά την καταχώριση της υπό αίρεση εμφάνισης να προχωρήσει με την επίδικη αίτηση ακύρωσης του κλητηρίου εντάλματος.
Δεν συμφωνούμε με την πιο πάνω εισήγηση, η οποία απολήγει στην ουσία σε απεριόριστο δικαίωμα του εναγομένου να ενεργεί κατά το δοκούν ενώ εκκρεμεί εναντίον του καταχωρισθείσα αγωγή. Αυτό έγινε και στην υπόθεση που εξετάζουμε, όπου η εφεσείουσα επέλεξε να καταχωρίσει την επίμαχη αίτηση 9 μήνες μετά την εκ μέρους της καταχώριση του σημειώματος εμφάνισης. Ο κανονισμός που θέσαμε πιο πάνω, και η νομολογία, αποσκοπούν στην άμεση και κατά προτεραιότητα εξέταση πιθανής ένστασης στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Τέτοιο ζήτημα δεν μπορεί να παραμένει στην ελεύθερη επιλογή χρόνου από τον εναγόμενο.»
Στην προκείμενη περίπτωση οι Αιτητές καταχώρισαν την υπό εξέταση Αίτηση 3½ και πλέον χρόνια μετά την καταχώριση του άνευ όρων σημειώματος εμφάνισης τους. Αξίζει να αναφερθεί ότι καμιά δικαιολογία δόθηκε από τους Αιτητές για την καθυστέρηση τους στην καταχώρηση της υπό εξέταση Αίτησης.
Κάτω από τα δεδομένα τα οποία έχω παραθέσει πιο πάνω καταλήγω ότι οι Αιτητές με τη συμπεριφορά τους έχουν αποδεχθεί και υπαχθεί στη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.
Εγείρεται επίσης από την Ενάγουσα στους λόγους ένστασης της ζήτημα κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας. Όπως ειδικότερα προβάλλεται, η υπό εξέταση Αίτηση καταχωρίστηκε κακόπιστα με μοναδικό σκοπό την πρόκληση καθυστέρησης στην προώθηση της αγωγής της Ενάγουσας και ή με μοναδικό σκοπό τον εκτροχιασμό της διαδικασίας.
Στη γραπτή αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων του Αιτητή γίνεται εκτενής αναφορά στη νομολογία που αφορά το ζήτημα της κατάχρησης (Διευθυντής των Φυλακών ν. Περέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217, Constantinides v. Vima Ltd (1913) 1 C.L.R. 348 και Χαραλαμπίδης ν. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522). Στο σύγγραμμα του Π. Γ. Πολυβίου Κατάχρηση Διαδικασίας στο Κυπριακό Δίκαιο αναφέρονται στις σελ. 26 – 27 τα ακόλουθα:
«Σε γενικές γραμμές η εξουσία του Δικαστηρίου εξασκείται εκεί όπου οι δικονομικοί χειρισμοί και οι ενέργειες του ενός μέρους συνεπάγονται «αδικία» (unfairness) κατά του άλλου μέρους ή εκεί όπου τίθεται σε κίνδυνο η αξιόπιστη απονομή της δικαιοσύνης (είτε στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης ή γενικότερα). Έχουμε ήδη αναφέρει ότι δεν υπάρχει κλειστός κατάλογος κατηγοριών όπου μπορεί και πρέπει να ενεργοποιείται η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για αποτροπή και καταστολή της κατάχρησης της διαδικασίας. Είναι όμως χρήσιμο να παραθέσουμε ορισμένες ενδεικτικές κατηγορίες όπου ενεργοποιείται η σχετική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, όπως αυτές προκύπτουν από τη σύγχρονη νομολογία του κοινοδικαίου:
(ί) Καταστρατήγηση κάθε αρχής και κανόνα έντιμης συμπεριφοράς.
(ii) Έγερση λανθασμένης διαδικασίας και/ή κατά παράβαση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
(ίν) Δόλια συμπεριφορά.
(ν) Χρησιμοποίηση της δικαστικής διαδικασίας για αλλότριους λόγους και με σκοπό την κατάχρηση αφενός και την ταλαιπωρία του αντιδίκου αφετέρου, χωρίς καμία πρόθεση για την προώθηση επίλυσης γνήσιας διαφοράς από το Δικαστήριο.
(νϊ) Προώθηση στο Δικαστήριο «χαλκευμένης» υπόθεσης, όπου η πρόθεση του ενάγοντα προκύπτει από την όλη συμπεριφορά του, συμπεριλαμβανομένων πλαστογραφίας, κατασκευής μαρτυρίας και προσπάθειας στοιχειοθέτησης πλαστής υπόθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου.
Η υπό εξέταση Αίτηση καταχωρίστηκε ένα περίπου μήνα μετά την απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 24.10.2022, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του Εναγόμενου 1 για αναστολή της παρούσας αγωγής λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο με την απορριπτική του απόφαση αποφάνθηκε επί του θέματος της δικαιοδοσίας του, αφού ήταν ένα εκ των ζητημάτων τα οποία ηγέρθηκαν από τον Εναγόμενο 1. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, καμιά δικαιολογία προβάλλεται από τους Αιτητές για την καθυστέρηση στην καταχώριση της υπό εξέταση Αίτησης, όπως επίσης και για το χρονικό σημείο το οποίο επέλεξαν να την καταχωρίσουν. Ενώ οι Αιτητές γνώριζαν για την εκκρεμοδικία της αίτησης του Εναγόμενου 1, δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν. Αποφάσισαν να εγείρουν το ίδιο βασικά ζήτημα της δικαιοδοσίας, μετά την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου επί της αίτησης του Εναγόμενου 1, χωρίς να παραθέτουν καμιά επεξήγηση ή δικαιολογία για την αδράνεια τους.
Κάτω από τα δεδομένα τα οποία έχω παραθέσει πιο πάνω με βρίσκει σύμφωνο η θέση της Ενάγουσας ότι σκοπός των Αιτητών με την καταχώριση της υπό εξέταση αίτησης είναι απλά η καθυστέρηση της διαδικασίας, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω λεπτομερώς πιο πάνω, καταλήγω ότι η Αίτηση δεν μπορεί να πετύχει. Συνεπώς θα πρέπει να απορριφθεί.
Όσον αφορά τα έξοδα δεν βλέπω λόγο για απόκλιση από τον γενικό κανόνα ότι επιδικάζονται υπέρ του επιτυχόντα διάδικου, που στην προκείμενη περίπτωση είναι η Ενάγουσα.
Η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα προς όφελος της Ενάγουσας-Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον των Εναγομένων 2 – 11 - Αιτητών τα οποία υπολόγισα κατ’ αποκοπή στο ποσό των €4.000,00 πλέον Φ.Π.Α..
Όλες οι εκκρεμούσες αιτήσεις ορίζονται για οδηγίες την 10.6.2024 ώρα 09.00.
(Υπ.) ..............................................
Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής