ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Αγωγή Αρ. 2575/2023
iJustice
Μεταξύ:
Marina Vladimirovna Shcherbinina
Ενάγουσας
Και
1. Alexander Gennadyevich
2. Irina Fedotova
3. Anton Fedotov
4. C & L Trustees Limited
5. Abacus (Nominees) Limited
6. Tara Investment Ltd
7. Lesilake Holding Limited
8. Artis Veips
9. Arturs Veips
10. Dedserve Limited
11. Χλόη Σκαρπάρη
12. Ειρήνη Σολομωνίδου
13. Itaka Limited
14. Midas Keep Limited
15. Τμήμα Εφόρου Εταιρειών και Διανοητικής Ιδιοκτησίας
Εναγομένων
----------------------------
Αίτηση ημερ. 28.11.2023 για παρέμβαση
22 Μαΐου 2024
Για Εναγόμενους 2 & 3 – Αιτητές: κ. Κ. Κληρίδης για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
Για Ενάγουσα – Καθ’ ης η Αίτηση: Δρ. Π.Ν. Κούρτελλος για Π.Ν. Κούρτελλος & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
H Ενάγουσα, στη βάση μονομερούς αίτησης της ημερομηνίας 27.10.2023, εξασφάλισε κατά την 1.11.2023 σειρά προσωρινών διαταγμάτων στα οποία περιλαμβάνεται διάταγμα φίμωσης (gagging order) το οποίο απαγορεύει στους Εναγόμενους 4 – 14 από του να πληροφορήσουν και κοινοποιήσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε οποιοδήποτε πρόσωπο και ειδικά στα πρόσωπα στα οποία αφορά η παρούσα υπόθεση, την έγερση και/ή προώθηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής και/ή διαδικασίας και/ή της αίτησης ημερομηνίας 27.10.2023, μέχρι την αποκάλυψη και/ή την παράδοση των αιτούμενων όπως αποκαλυφθούν πληροφοριών, εγγράφων και/ή στοιχείων. Περιλαμβάνεται επίσης συμπληρωματικό και/ή επικουρικό και/ή προληπτικό διάταγμα το οποίο απαγορεύει στους Εναγόμενους 4 – 14 από του να καταστρέψουν και/ή αλλοιώσουν και ή τροποποιήσουν και/ή αποκρύψουν τα αιτούμενα από την Ενάγουσα όπως αποκαλυφθούν έγγραφα και/ή στοιχεία.
Οι Εναγόμενοι 2 και 3 (στη συνέχεια θα αναφέρονται ως οι Αιτητές) με την υπό εξέταση Αίτηση τους επιδιώκουν την εξασφάλιση διατάγματος, το οποίο να τους επιτρέπει να παρέμβουν στην Αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023, στη βάση της οποίας εκδόθηκαν τα ανωτέρω περιγραφόμενα προσωρινά διατάγματα. Η Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κας Κασάπη, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τους Αιτητές. Σ’ αυτήν αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Την 6.11.2023 και ώρα 12.35, ο Δρ. Κούρτελλος απέστειλε προς τα δικηγορικά γραφεία των εμπλεκομένων μερών, συμπεριλαμβανομένου και του δικηγορικού γραφείου Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, ηλεκτρονικό μήνυμα στο οποίο επισυνάπτεται και το ως άνω περιγραφόμενο προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023. Ο Δρ. Κούρτελλος γνωρίζει ότι το δικηγορικό γραφείο Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ εκπροσωπεί τους Αιτητές σε έξι άλλες εκκρεμούσες διαδικασίες, τέσσερις εκ των οποίων εγείρονται και πάλι από την Ενάγουσα εναντίον των Αιτητών, με επίδικα θέματα τα επίδικα στην παρούσα υπόθεση εμπιστεύματα. Με τη λήψη του ανωτέρω ηλεκτρονικού μηνύματος και με το λεκτικό του, που παρέπεμπε σε διάταγμα που αφορά και/ή επηρεάζει πελάτες του γραφείου τους, καθηκόντως και χωρίς την οποιαδήποτε καθυστέρηση, ενημερώθηκαν οι Αιτητές οι οποίοι, εντός της ίδιας ημέρας, τους έδωσαν οδηγίες όπως εμφανιστούν εκ μέρους τους ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την ημερομηνία που είχε οριστεί το ενδιάμεσο διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023.
Λαμβάνοντας υπόψη το λεκτικό του ως άνω ηλεκτρονικού μηνύματος, δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος να ερμηνευθεί ως παράλειψη (;) η ενημέρωση του διατάγματος. Κατά την επόμενη μέρα, ήτοι την 7.11.2023 και ώρα 13.30, ο Δρ. Κούρτελλος απέστειλε στο γραφείο τους νέο ηλεκτρονικό μήνυμα με το οποίο ενημέρωνε ότι το ως άνω ενδιάμεσο διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023 απεστάλη στο γραφείο τους «εκ παραλείψεως» (;) και συνεπώς δεν θα έπρεπε να ενημερωθούν οι Αιτητές.
Από τη στιγμή που οι Αιτητές ενημερώθηκαν από τους ίδιους τους δικηγόρους της Ενάγουσας, το διάταγμα φίμωσης να μη λάβουν οποιαδήποτε γνώση οι Αιτητές της παρούσας αγωγής κατέστη άνευ αντικειμένου. Από τη στιγμή δε που κατέστη άνευ αντικειμένου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Αιτητές είναι ήδη διάδικοι στην παρούσα αγωγή, εξυπακούεται το δικαίωμα τους να καταχωρίσουν ένσταση στην αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023, η οποία οδήγησε στην έκδοση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 1.11.2023.
Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ
Η Ενάγουσα εναντιώθηκε στην αιτούμενη θεραπεία. Με την Ένσταση της, την οποία καταχώρησε, προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ένστασης:
1. Τυχόν έγκριση της Αίτησης, θα αντίκειται στο διάταγμα φίμωσης και θα επικροτήσει την αυταπόδεικτη παραβίαση αυτού.
2. Δεν υπάρχει άμεσος επηρεασμός των δικαιωμάτων των Αιτητών.
3. Οι Αιτητές δεν είναι αναγκαίοι διάδικοι.
4. Η επίλυση των επίδικων ζητημάτων θα καταστεί δυσχερέστερη με τη συμμετοχή των Αιτητών.
5. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έγκριση της Αίτησης.
6. Η Αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας.
7. Τυχόν έγκριση της Αίτησης αντίκειται στη φύση των αιτούμενων θεραπειών αποκάλυψης, οι οποίες θα καταστούν αναποτελεσματικές.
Η Ένσταση υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση του κ. Κωστακόπουλου, δικηγόρου στη δικηγορική εταιρεία που εκπροσωπεί την Ενάγουσα. Σ’ αυτήν αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Όπως πληροφορείται από τους δικηγόρους που χειρίζονται την υπόθεση, το ενδιάμεσο διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023 στάληκε κατά την 6.11.2023, μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος, στα δικηγορικά γραφεία που εκπροσωπούν τους Εναγόμενους 4, 5 και 13, πιο συγκεκριμένα στάληκε στα δικηγορικά γραφεία των κ.κ. Χατζηαναστασίου, Ιωαννίδης ΔΕΠΕ και Ανδρέας Πέτσας & Συνεργάτες ΔΕΠΕ. Εκ παραδρομής στάληκε και στο δικηγορικό γραφείο των κ.κ. Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ που εκπροσωπεί τους Αιτητές στις άλλες εκκρεμούσες μεταξύ των διαδίκων δικαστικές διαδικασίες. Την επόμενη μέρα της αποστολής του πιο πάνω ηλεκτρονικού μηνύματος, περιήλθε στην αντίληψη του αποστολέα, ήτοι του Δρ. Κούρτελλου, η παραδρομή, ώστε ο ίδιος απέστειλε αυθημερόν νέο ηλεκτρονικό μήνυμα προς όλα τα πιο πάνω δικηγορικά γραφεία, ενημερώνοντας τους ακριβώς ότι εκ παραδρομής στάληκε το αντίγραφο του ενδιάμεσου διατάγματος ημερομηνίας 1.11.2023 στο δικηγορικό γραφείο των κ.κ. Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ. Ο Δρ. Κούρτελλος επέστεισε την προσοχή όλων στο ότι η παραδρομή δεν εξουδετερώνει την ισχύ του διατάγματος φίμωσης, το οποίο εκδόθηκε για να διασφαλίσει την εμπιστευτικότητα της διαδικασίας και την αποφυγή λήψης μέτρων εκ μέρους προσώπων που δεν αφορά η ενδιάμεση διαδικασία, καθώς επίσης και στο ότι η εκ παραδρομής λήψη γνώσης από δικηγόρο δεν ισοδυναμεί με λήψη γνώση από διάδικο ή πρόσωπο το οποίο αφορά το διάταγμα φίμωσης. Παρά τα πιο πάνω, το δικηγορικό γραφείο των κ.κ. Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ ενημέρωσε τους Αιτητές και καταχωρίστηκε εμφάνιση εκ μέρους τους στον ηλεκτρονικό φάκελο της υπόθεσης.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η Αίτηση στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 2023, Μέρος 1 Κ.1.1 – 1.5, Μέρος 2 Κ.2.1 – 2.11, Μέρος 3 Κ.3.1 – 3.17, Μέρος 10 Κ.10.1 – 10.6, Μέρος 16 Κ.16.1 – 16.17, Μέρος 17 Κ.17.1 – 17.10, Μέρος 20 Κ.20.1 – 20.11, Μέρος 22 Κ.22.1 – 22.6, Μέρος 23 Κ.23.1 – 23.16 και Μέρος 25 Κ.25.1 – 25.8.
Το Μέρος 20.2 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, προνοεί επί λέξει τα ακόλουθα:
«(1) Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται όταν διάδικος πρόκειται να προστεθεί ή να υποκατασταθεί ή να αφαιρεθεί, εκτός όταν η υπόθεση εμπίπτει στο πλαίσιο του κανονισμού 20.6 (ειδικές διατάξεις για την αλλαγή διαδίκων μετά το τέλος σχετικής περιόδου παραγραφής).
(2) Το δικαστήριο δύναται να διατάξει την προσθήκη προσώπου ως νέου διαδίκου αν:
(α) η προσθήκη του νέου διαδίκου είναι επιθυμητή, ώστε το δικαστήριο να δυνηθεί να επιλύσει όλα τα αμφισβητούμενα θέματα στη δικαστική διαδικασία· ή
(β) υφίσταται ζήτημα, το οποίο αφορά στον νέο διάδικο και στον υφιστάμενο διάδικο, το οποίο συνδέεται με τα αμφισβητούμενα θέματα στη δικαστική διαδικασία, και είναι επιθυμητό να προστεθεί ο νέος διάδικος, ώστε το δικαστήριο να δυνηθεί να επιλύσει το εν λόγω ζήτημα.
(3) Το δικαστήριο δύναται να διατάξει οποιοδήποτε πρόσωπο να παύσει να είναι διάδικος, αν δεν είναι επιθυμητό το πρόσωπο αυτό να είναι διάδικος στη διαδικασία.
(4) Το δικαστήριο δύναται να διατάξει την υποκατάσταση υφιστάμενου διαδίκου με νέο διάδικο αν:
(α) το συμφέρον ή η ευθύνη του υφιστάμενου διαδίκου έχει μεταφερθεί στον νέο διάδικο· ή
(β) είναι επιθυμητή η υποκατάσταση με τον νέο διάδικο, ώστε το δικαστήριο να δυνηθεί να επιλύσει τα αμφισβητούμενα θέματα στη διαδικασία.»
Το Μέρος 20 αντιστοιχεί στην καταργηθείσα Δ.9 θ.10 των θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία προνοούσε επί λέξει τα ακόλουθα:
«………………………………………………………………………………………. The Court or a Judge may, at any stage of the proceedings, either upon or without the application of either party, and on such terms as may appear to the Court or Judge to be just, order that the names of any parties improperly joined, whether as plaintiffs or as defendants, be struck out, and that the names of any parties, whether plaintiffs or defendants, who ought to have been joined, or whose presence before the Court may be necessary in order to enable the Court effectually and completely to adjudicate upon and settle all the questions involved in the cause or matter, be added. No person shall be added as a plaintiff suing without a next friend, or as the next friend of a plaintiff under any disability, without his own consent in writing thereto. Every party whose name is so added as defendant shall be served with a writ of summons or notice in manner provided by Rule 11 of this Order or in such manner as may be prescribed by any special order, and the proceedings as against such party shall be deemed to have begun only on the service of such writ or notice.»
Στην υπόθεση Παγκυπριακή Ασφαλιστική Λτδ ν. Μηνά (2003) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1818 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η προσθήκη διαδίκου διέπεται από την Δ.9 θ.10 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Η τελευταία αντιστοιχεί με την Δ.16 θ.11 των Παλαιών Αγγλικών Διαδικαστικών Κανονισμών. Ο θ.11 έτυχε ερμηνείας από την Αγγλική νομολογία. Στην Amon v. Raphael Tuck & Sons Ltd [1956] 1 All E.R. 273 το θέμα τέθηκε ως εξής:
«Το κριτήριο κατά πόσο δυνάμει της Δ.16 θ.11 το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να προσθέσει ως εναγόμενο πρόσωπο το οποίο ο ενάγων δεν επιθυμούσε να εναγάγει ήταν κατά πόσο το διάταγμα το οποίο ο ενάγων επεδίωκε στην αγωγή δυνατόν να επηρέαζε άμεσα τον παρεμβαίνοντα (δηλαδή τον προτεινόμενο διάδικο) με τον περιορισμό των νομίμων δικαιωμάτων του γιατί ο μόνος λόγος ο οποίος δυνατόν να καθιστά την παρουσία ενός μέρους ενώπιον του Δικαστηρίου αναγκαία για να δυνηθεί το Δικαστήριο να αποφανθεί πλήρως (εντός της έννοιας της Δ.16 θ.11) ήταν ότι θα δεσμεύεται από το αποτέλεσμα της διαδικασίας.»»
Στην P. T. Kiani Kertas v. Interorient Navigation Company Limited κ.ά (Αρ.1) (2001) 1 Α.Α.Δ. 300 παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα από την αγγλική υπόθεση Dollfus Mieg et Companie S.A. v. Bank of England [1951] Ch. 33, στη σελ. 38:
«Generally in Common Law and Chancery matters a plaintiff who conceives that he has a cause of action against the defendant is entitled to pursue his remedy against that defendant alone. He cannot be compelled to proceed against other persons whom he has no desire to sue.»
Απόλυτα σχετικά είναι και τα όσα αναφέρθηκαν στην Mepa Underwiting Management Ltd κ.ά v. Αγροτικής Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλίσεων (1997) 1(B) A.A.Δ. 772, τα οποία παραθέτω αμέσως πιο κάτω:
«Το ζήτημα της προσθήκης διαδίκου εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Όπως έχει νομολογηθεί το δικαστήριο διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια να κάμει οποιεσδήποτε αναγκαίες τροποποιήσεις σε σχέση με τους διαδίκους με το να τους προσθέσει, να τους διαγράψει ή να τους αντικαταστήσει και να επιφέρει τέτοιες αλλαγές όσες είναι αναγκαίες για να καταστήσει δυνατή την αποτελεσματική εκδίκαση όλων των μεταξύ των διαδίκων επίδικων θεμάτων (Βλ. Van Gelder, Apsimon & Co v. Sowerby Bridge United District Flour Society [1890] 44 Ch D 374, C.A., Montgomery v. Foy, Morgan & Co [1895] 2 Q.B. 321, C.A., Bennetts & Co v. McIlwraith & Co [1896] 2 Q.B. 464, C.A., Ideal Films Ltd v. Richards [1927] 1 K.B. 374, C.A., Wilson v. Balcarres [1893] 1 Q.B. 422, Robinson v. Geisel [1894] 2 Q.B. 688).»
Από μια αντιπαραβολή των εκατέρωθεν εκδοχών διαφαίνεται ότι τα ακόλουθα γεγονότα αποτελούν κοινό τόπο:
Η Ενάγουσα είναι η μητέρα των Αιτητών, τους οποίους απέκτησε με τον Εναγόμενο 1, ο οποίος είναι ο πρώην σύζυγος της. Τόσο η Αιτήτρια όσο και οι Αιτητές είναι οι δικαιούχοι (beneficiaries) των κυπριακών Εμπιστευμάτων «Trent Trust» και «Wigan Trust». Η Εναγόμενη 4 αποτελεί την Επίτροπο του «Trent Trust» και η Εναγόμενη 5 την Επίτροπο του «Wigan Trust». Η Εναγόμενη 6 αποτελεί εταιρεία συσταθείσα στις Σεϋχέλλες και είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του «Trent Trust». Η Εναγόμενη 7 αποτελεί κυπριακή εταιρεία και κατέχει, μέσω της Εναγόμενης 6, η οποία αποτελεί τον μοναδικό της μέτοχο, τις μονάδες στα κλειστά μετοχικά επενδυτικά ταμεία (closed share investments funds – CSFIs) στη Ρωσία που είναι κατ’ ουσία εμπορικά ακίνητα που απέκτησε η Ενάγουσα από το γάμο της με τον Εναγόμενο 1 και τα οποία αποτελούν τα υποκείμενα περιουσιακά στοιχεία του «Trent Trust». Παρά το ότι οι Αιτητές συμπεριλαμβάνονται στα πρόσωπα τα οποία εναγάγει η Ενάγουσα με την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής της, εντούτοις η αίτηση ημερομηνίας 27.10.2023, στη βάση της οποίας εκδόθηκαν τα ενδιάμεσα προσωρινά διατάγματα ημερομηνίας 1.11.2023, δεν στρέφεται εναντίον τους. Είναι σ’ αυτήν την αίτηση που επιδιώκουν να καταστούν μέρος οι Αιτητές με την υπό εξέταση Αίτηση τους.
Η Ενάγουσα με το Έντυπο Απαίτησης, το οποίο καταχώρησε στο πλαίσιο της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής αξιώνει, μεταξύ άλλων θεραπειών, εναντίον των Εναγομένων 1 – 14 αποζημιώσεις στη βάση απάτης και/ή δόλου και/ή συνωμοσίας προς διάπραξη απάτης και/ή συνωμοσίας για πρόκληση ζημιάς με νόμιμα και/ή με παράνομα μέσα. Περαιτέρω, αξιώνει εναντίον όλων των ως άνω Εναγομένων διάταγμα με το οποίο να διατάσσονται όπως αποκαλύψουν ενόρκως τις πληροφορίες ή και στοιχεία τα οποία περιγράφονται λεπτομερώς στην παράγραφο 4 του Εντύπου Απαίτησης. Αξιώνει ακόμα διάταγμα το οποίο να της επιτρέπει όπως χρησιμοποιήσει οποιεσδήποτε εκ των ως άνω πληροφοριών που θα αποκαλυφθούν στα πλαίσια αστικής διαδικασίας και/ή στο πλαίσιο εμπορικής διαιτησίας που ήθελε καταχωρήσει και/ή προωθήσει, είτε εντός είτε εκτός δικαιοδοσίας.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, αποτελεί θέση των ευπαίδευτων συνηγόρων της Ενάγουσας ότι εκ παραδρομής απέστειλαν το ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023 στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τους Αιτητές. Είμαι της άποψης ότι το ότι δεν υπήρχε πρόθεση των δικηγόρων της Ενάγουσας να κοινοποιήσουν το ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023 και στους Αιτητές ή και στο δικηγορικό γραφείο που τους εκπροσωπεί, αλλά αυτό στάληκε από απροσεξία ή/και από παραδρομή, διαφαίνεται, πέραν από την επιστολή των δικηγόρων της Ενάγουσας ημερομηνίας 7.11.2023 (Τεκμήριο 1Α της ένορκης δήλωσης του κ. Κωστακόπουλου) με την οποία τα δικηγορικά γραφεία στα οποία το διάταγμα στάληκε την προηγούμενη μέρα ενημερώνονται ότι εκ παραδρομής στάληκε στο δικηγορικό γραφείο των κ.κ. Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, από το ίδιο το λεκτικό του υπό αναφορά διατάγματος και ειδικά το λεκτικό της παρ.Α, το οποίο θεωρώ ορθό όπως μεταφέρω αυτούσιο:
«Εκδοθεί και δια του παρόντος εκδίδεται ενδιάμεσο απαγορευτικό διάταγμα του Δικαστηρίου (Διάταγμα Φίμωσης/Gagging order) το οποίο απαγορεύει και/ή εμποδίζει τους Εναγόμενους 4 μέχρι και 14 - Καθ’ ων η Αίτηση και/ή τους
αξιωματούχους και/ή αντιπροσώπους και/ή υπηρέτες αυτών και/ή οιονδήποτε
φυσικό και/ή νομικό πρόσωπο ενεργεί εκ μέρους των από το να πληροφορήσουν και κοινωνήσουν, πλην των νομικών των συμβούλων, καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε οποιοδήποτε πρόσωπο και ειδικά στα πρόσωπα στα οποία αφορά η παρούσα και/ή στους διευθυντές και/ή αντιπροσώπους και/ή μετόχους και/ή απώτερους τελικούς δικαιούχους (ultimate beneficial owners) αυτών και/ή οποιοδήποτε πρόσωπο συνδέεται μετά των πιο πάνω αναφορικά με την έγερση και/ή προώθηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής και/ή διαδικασίας και/ή της Αίτησης ημερομηνίας 27/10/2023 από την Ενάγουσα - Αιτήτρια μέχρι την αποκάλυψη και/ή την παράδοση των εγγράφων και/ή στοιχείων και/ή πληροφοριών τα οποία καλύπτονται από το Αιτητικό υπό Μ. και των υποπαραγράφων αυτού, της Αίτησης ημερομηνίας 27/10/2023 και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι τελείας ακροάσεως της Αίτησης ημερομηνίας 27/10/2023 (περιλαμβανόμενης και τυχόν εφέσεως που ήθελε καταχωρηθεί κατά της τελικής απόφασης του Δικαστηρίου).»
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι από τη στιγμή που είχαν εξασφαλίσει το υπό το ανωτέρω λεκτικό διάταγμα, δεν θα μπορούσαν οι ίδιοι με τη βούληση τους να πράξουν αυτό το οποίο επεβλήθη ως απαγόρευση στους Εναγόμενους 4 – 14 με την παρ.Α του υπό αναφορά διατάγματος, να πληροφορήσουν δηλαδή οι ίδιοι οι Αιτητές ή/και τους δικηγόρους τους για την έγερση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής.
Η κα Κασάπη στην ένορκη δήλωση της ισχυρίζεται ότι από το λεκτικό με το οποίο ήταν διατυπωμένο το πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα των δικηγόρων της Ενάγουσας (Τεκμήριο 8 της ενόρκου δηλώσεως της) δεν υπήρχε λόγος να ερμηνευθεί ως παράλειψη (προφανώς εννοώντας ως παραδρομή) η κοινοποίηση του διατάγματος, γι’ αυτό και ενημέρωσαν καθηκόντως αυθημερόν τους Αιτητές για την έκδοση του.
Με κάθε σεβασμό προς τα όσα ανωτέρω ισχυρίζεται η κα Κασάπη, το λεκτικό με το οποίο είναι διατυπωμένο το υπό αναφορά διάταγμα, το οποίο επισυνάφθηκε στο ανωτέρω ηλεκτρονικό μήνυμα, είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, τόσο ξεκάθαρο που δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ότι δεν κοινοποιήθηκε σκόπιμα στο δικηγορικό γραφείο των κ.κ. Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ. Όμως, ακόμα και στην περίπτωση που οι ευπαίδευτοι συνήγοροι είχαν κάποια αμφιβολία, θα μπορούσαν, κατά την άποψη μου, πριν κοινοποιήσουν το υπό αναφορά διάταγμα στους Αιτητές, να συνομιλήσουν τηλεφωνικά με τους δικηγόρους της Ενάγουσας ώστε να ξεδιαλύνετο η πραγματική πρόθεση των τελευταίων. Αντ’ αυτού έσπευσαν με μεγάλη σπουδή να ενημερώσουν αυθημερόν μάλιστα τους πελάτες τους.
Αποτελεί θέση της ενόρκου δηλώσεως της κας Κασάπη ότι από τη στιγμή που οι Αιτητές ενημερώθηκαν από τους ίδιους τους δικηγόρους της Ενάγουσας, το διάταγμα φίμωσης κατέστη πλέον άνευ αντικειμένου. Με βάση δε την ως άνω ενημέρωση των Αιτητών, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι ήδη διάδικοι στην αγωγή, εξυπακούεται το δικαίωμα τους να καταχωρίσουν ένσταση στην αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023.
Κατά πρώτον, θα πρέπει να επισημανθεί ότι δεν είναι τους ίδιους τους Αιτητές που ενημέρωσαν οι δικηγόροι της Ενάγουσας για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 1.11.2023 αλλά τους δικηγόρους που τους εκπροσωπούν στις άλλες εκκρεμούσες διαδικασίες, ενημέρωση η οποία έγινε, ως έχει ήδη αναφερθεί, εκ παραδρομής. Κατά δεύτερο, δεν με βρίσκει σύμφωνο η θέση της κας Κασάπη ότι το διάταγμα φίμωσης κατέστη άνευ αντικειμένου ή και εξουδετερώθηκε η ισχύς του συνεπεία του ότι οι Αιτητές έλαβαν γνώση της έκδοσης του. Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η θέση της ενόρκου δηλώσεως του κ. Κωστακόπουλου ότι το διάταγμα φίμωσης εκδόθηκε με σκοπό, πέραν από τη διασφάλιση της εμπιστευτικότητας, την προστασία της ενδιάμεσης διαδικασίας και την αποφυγή λήψης μέτρων εκ μέρους προσώπων που δεν αφορά η ενδιάμεση αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Ενάγουσα, με την υπό αναφορά ενδιάμεση αίτηση της, πέραν των διαταγμάτων τα οποία έχουν εκδοθεί μονομερώς, αξιώνει την έκδοση διαταγμάτων αποκάλυψης των πληροφοριών, στοιχείων και εγγράφων τα οποία περιγράφονται λεπτομερώς στα αιτητικά της παραγράφου Κ της αίτησης της, ως επίσης και διάταγμα το οποίο να επιτρέπει τη χρήση των όσων ζητούνται όπως αποκαλυφθούν ενόρκως, στο πλαίσιο αστικής διαδικασίας και/ή εμπορικής διαιτησίας που ήθελε καταχωρίσει, είτε εντός είτε εκτός δικαιοδοσίας.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η Ενάγουσα με το Έντυπο Απαίτησης της αξιώνει αποζημιώσεις εναντίον των Εναγομένων 1 – 14 στη βάση απάτης και/ή δόλου και/ή συνωμοσίας προς διάπραξη απάτης και/ή συνωμοσίας για πρόκληση ζημιάς με νόμιμα και/ή με παράνομα μέσα. Στη βάση δε της ένορκης δήλωσης η οποία υποστηρίζει την ενδιάμεση αίτηση της ημερομηνίας 27.10.2023, δημιουργείται εύλογη υποψία ότι οι Αιτητές συμμετείχαν ενεργά στην αδικοπραξία, η οποία ενορχηστρώθηκε από τον πατέρα τους – Εναγόμενο 1 – εις βάρος της Ενάγουσας. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην υπό αναφορά ένορκη δήλωση προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι περιγραφόμενες σ’ αυτήν ενέργειες ή/και παραλείψεις δεικνύουν μια προσπάθεια απομείωσης της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των επίδικων εμπιστευμάτων και ότι ιθύνων νους αυτής της προσπάθειας είναι ο Εναγόμενος 1, ο οποίος φαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των παιδιών του, δηλαδή των Αιτητών.
Φαίνεται όμως ότι η Ενάγουσα δεν έχει στην κατοχή της ολόκληρο το μαρτυρικό υλικό, το οποίο θα τη βοηθήσει να ανασυνθέσει το μωσαϊκό της εις βάρος της ισχυριζόμενης διαπραχθείσας αδικοπραξίας, γι’ αυτό και ζητά τη βοήθεια του Δικαστηρίου για να λάβει όλες τις πληροφορίες, έγγραφα και στοιχεία από τα πρόσωπα που φαίνεται να έχουν εμπλακεί στην αδικοπραξία, για να μπορέσει να δικογραφήσει την απαίτηση της εναντίον των αδικοπραγησάντων. Ακριβώς λόγω της κατ’ ισχυρισμό εμπλοκής των Αιτητών στην διαπραχθείσα εις βάρος της αδικοπραξία, προσπαθεί να προστατεύσει τη διαδικασία συλλογής των ως άνω πληροφοριών, γι’ αυτό και η ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 27.10.2023 όχι μόνο δεν στρέφεται εναντίον τους, αλλά περιλαμβάνει και πρόνοια για απαγόρευση κοινοποίησης σ’ αυτούς της έγερσης της παρούσας αγωγής, ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε τυχόν προσπάθεια καταστροφής από αυτούς των αιτούμενων όπως αποκαλυφθούν πληροφοριών. Αξίζει δε να επισημανθεί ότι οι ειδικές αρχές με βάση τις οποίες εκδίδεται διάταγμα ένορκης αποκάλυψης του τύπου Norwich Pharmacal συγκεφαλαιώνονται στην υπόθεση Mitsui & Co Ltd. v. Nexen Petroleum UK Ltd (2005) EWHC 625, η οποία υιοθετείται στην υπόθεση Avila Management Services Ltd κ.ά ν. Frantisek Stepanek κ.ά., (2012) 1Β ΑΑΔ 1403. Οι αρχές αυτές, όπως παρατίθενται στην αμέσως πιο πάνω αναφερόμενη υπόθεση, είναι οι ακόλουθες:
«(i) a wrong must have been carried out, or arguably carried out, by an ultimate wrongdoer; (ii) there must be the need for an order to enable action to be brought against the ultimate wrongdoer; and (iii) the person against whom the order is sought must: (a) be mixed up in so as to have facilitated the wrongdoing; and (b) be able or likely to be able to provide the information necessary to enable the ultimate wrongdoer to be sued».
Σε μετάφραση:
«(i) πρέπει να έχει λάβει χώραν ή κατ’ ισχυρισμόν να έχει λάβει χώραν μια αδικοπραξία από ένα τελικό αδικοπραγούντα, (ii) πρέπει να διαπιστώνεται ανάγκη για την έκδοση διατάγματος ώστε να είναι δυνατή η έγερση αγωγής εναντίον του τελικού αδικοπραγούντος και (iii) το πρόσωπο εναντίον του οποίου επιδιώκεται η έκδοση πρέπει: (α) να έχει αναμειχθεί κατά τρόπο που να έχει διευκολύνει την αδικοπραξία και (β) να είναι σε θέση ή πιθανόν να είναι σε θέση να παράσχει τις αναγκαίες πληροφορίες που θα καταστήσουν δυνατή την έγερση αγωγής εναντίον του τελικού αδικοπραγούντος.»
Στην υπόθεση Penderhill Holdings Limited κ.ά ν. Κλούκινα (2014) 1Α Α.Α.Δ. 118, καταγράφεται αυτούσιο το ακόλουθο απόσπασμα από την πρωτόδικη απόφαση:
«Το, βάσει των αυθεντιών, θεμελιωτικό της δικαιοδοσίας έκδοσης τέτοιων διαταγμάτων, κατά την κρίση μου, είναι στο στάδιο εξέτασης των δύο πρώτων προϋποθέσεων του άρθρου 32, κατά το οποίο ο αιτητής έχει το βάρος να καταδείξει «σοβαρές ενδείξεις δικαιωμάτων» και πρωταρχικά ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος του μια αδικοπραξία αφενός και αφετέρου ότι οι εναγόμενοι-καθ’ ων η αίτηση εμπλέκονται σ’ αυτήν – είτε αθώα είτε όχι.
Τα πιο πάνω αγγίζουν τόσο την ύπαρξη σοβαρού ζητήματος για εκδίκαση το οποίο ικανοποιείται με την αποκάλυψη μιας συζητήσιμης υπόθεσης όσο και την θεμελίωση «ορατής πιθανότητας επιτυχίας», νομικών εννοιών που έτυχαν ευρείας νομολογιακής αξιολόγησης διαχρονικά στην ιστορία του Κυπριακού Δικαίου».
Στην αμέσως πιο πάνω υπόθεση αναφέρθηκε επίσης ότι διατάγματα αυτής της φύσης είναι αναγκαία προκειμένου ένας αιτητής να ανασυνθέσει το μωσαϊκό των περιστατικών της εις βάρος του αδικοπραξίας, αλλά και να αποκαλύψει περαιτέρω τα στοιχεία των αδικοπραγούντων εναντίον του ή περαιτέρω τα αγώγιμα δικαιώματα του.
Υπό το φως των όσων έχω παραθέσει πιο πάνω, καταλήγω ότι η ιδιότητα των Αιτητών ως Εναγομένων στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή, ουδόλως τους δίδει το δικαίωμα να παρέμβουν στην ενδιάμεση αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023. Ούτε και το γεγονός ότι σε όλες τις μέχρι σήμερα εκκρεμούσες διαδικασίες, οι οποίες καταχωρίστηκαν από την Ενάγουσα σε σχέση με τα επίδικα εμπιστεύματα αναγνωρίστηκε από την Ενάγουσα το δικαίωμα τους να εμφανιστούν και να ενστούν ως δικαιούχοι των εμπιστευμάτων, ως ισχυρίζεται η κα Κασάπη στην ένορκη δήλωση της, θα μπορούσε να δικαιολογήσει την παραχώρηση σ’ αυτούς του δικαιώματος να παρέμβουν στην ως άνω ενδιάμεση αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023. Οι Αιτητές θα έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούν την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή στην οποία, ως αναφέρθηκε, είναι εναγόμενοι.
Διατείνεται επίσης η κα Κασάπη στην ένορκη δήλωση της ότι τα περιουσιακά στοιχεία για τα οποία εκδόθηκαν μονομερώς τα διατάγματα παγοποίησης αποτελούν περιουσιακά στοιχεία με τελικούς δικαιούχους, πέραν της Ενάγουσας, τους ίδιους τους Αιτητές. Από τη στιγμή δε που τελικοί δικαιούχοι είναι και οι Αιτητές, η παγοποίηση των ως άνω περιουσιακών στοιχείων επηρεάζει έμμεσα τα δικαιώματα τους. Κατά την κα Κασάπη, οι Αιτητές ως δικαιούχοι, έχουν δικαίωμα να ακουστούν στο κατά πόσο ενδείκνυται ή όχι η ακύρωση των διαταγμάτων παγοποίησης.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να αναφερθεί ότι με την αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023 εκδόθηκαν και προσωρινά διατάγματα με τα οποία απαγορεύεται η αποξένωση και/ή μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων των επίδικων εμπιστευμάτων, ως επίσης και των Εναγομένων 6 και 7 εταιρειών, οι οποίες, ως έχει ήδη αναφερθεί, αποτελούν το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του Εμπιστεύματος “Trend Trust”. Εκδόθηκαν ακόμα προσωρινά αντιεκτελεστικά διατάγματα (anti-enforcement injuctions) με τα οποία απαγορεύεται η προώθηση ή/και η συνέχιση οποιωνδήποτε μέτρων εκτέλεσης προς ικανοποίηση των δικαστικών αποφάσεων που εκδόθηκαν στις αγωγές υπ’ αριθμό 1722/2022 και 2641/2022 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εναντίον των Εναγομένων 6 και 7 εταιρειών.
Ως πολύ ορθά αναφέρεται από την κα Κασάπη, τα μονομερώς εκδοθέντα διατάγματα παγοποίησης μόνο εμμέσως επηρεάζουν τους Αιτητές. Αξίζει να επισημανθεί ότι τα ανωτέρω διατάγματα στρέφονται εναντίον των επιτρόπων των επίδικων εμπιστευμάτων, ως επίσης και των εταιρειών οι οποίες αποτελούν τα περιουσιακά στοιχεία του Εμπιστεύματος “Trend Trust” (Εναγόμενες 6 και 7), των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία έχουν δεσμευτεί με το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023. Από τη στιγμή δε που το ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 27.10.2023 στρέφεται εναντίον των ανωτέρω νομικών προσώπων, αυτά έχουν κάθε δικαίωμα να εμφανιστούν στη διαδικασία της ενδιάμεσης αίτησης της Ενάγουσας ημερομηνίας 27.10.2023, ως άμεσα επηρεαζόμενα πρόσωπα και να ενστούν στη συνέχιση της ισχύος του διατάγματος, κάτι το οποίο έχουν ήδη πράξει. Αφ’ ης στιγμής δε τα ως άνω νομικά πρόσωπα, τα οποία, ως έχει ήδη αναφερθεί, επηρεάζονται άμεσα από το ενδιάμεσο διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023 εμφανίστηκαν ή/και πρόκειται να εμφανιστούν στη διαδικασία, καθίσταται φανερό ότι δεν είναι αναγκαία η παρέμβαση των Αιτητών στη διαδικασία της ενδιάμεσης αίτησης, καθότι μόνο εμμέσως επηρεάζονται οποιαδήποτε δικαιώματα τους από το διάταγμα παγοποίησης ημερομηνίας 1.11.2023.
Οι ίδιες παρατηρήσεις μου θα πρέπει να λεχθούν και σε σχέση με τους ισχυρισμούς της κας Κασάπη ότι η έκδοση του αντιεκτελεστικού διατάγματος εν σχέσει με την αγωγή υπ’ αριθμό 1722/2022 προκαλεί σοβαρή ζημιά στο εμπίστευμα “Trend Trust” για το λόγο ότι, ενόσω παραμένει απλήρωτο το εξ αποφάσεως χρέος ύψους €13.921.000, το ως άνω Εμπίστευμα βαρύνεται με τόκο προς 10% επί τους ως άνω ποσού, ήτοι €116.008,333 μηνιαίως. Αυτό το οποίο θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι, αφ’ ης στιγμής το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 1.11.2023 στρέφεται ευθέως εναντίον των Εναγομένων 6 και 7 εταιρειών που είναι οι εξ αποφάσεως οφειλέτιδες, ως επίσης και εναντίον των Επιτρόπων των επίδικων Εμπιστευμάτων (Εναγόμενες 4 και 5), τα ως άνω νομικά πρόσωπα έχουν κάθε δικαίωμα να εμφανιστούν στην ενδιάμεση διαδικασία και να ενστούν στη συνέχιση της ισχύος του προσωρινού διατάγματος, ως επίσης και να προβάλουν όλους τους λόγους για τους οποίους ενίστανται.
Ενόψει των όσων αναφέρονται πιο πάνω, η παρέμβαση των Αιτητών στην παρούσα διαδικασία, κάθε άλλο παρά αναγκαία και επιβεβλημένη είναι. Οι Αιτητές δεν είναι αναγκαίοι διάδικοι (Mepa Underwiting Management Ltd κ.ά v. Αγροτικής Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Γενικών Ασφαλίσεων (ανωτέρω) ). Κανένα δικαίωμα τους επηρεάζεται άμεσα, ώστε να καθίσταται αναγκαία η παρέμβαση τους.
Πέραν των πιο πάνω, η κα Κασάπη ισχυρίζεται ότι από τη στιγμή που η Ενάγουσα εμπλέκει προσωπικά τους Αιτητές στην αγωγή καθώς και στη διαδικασία της ενδιάμεσης αίτησης ημερομηνίας 27.10.2023, προβάλλοντας εις βάρος τους ισχυρισμούς, δεν γίνεται οι Αιτητές να μην έχουν δικαίωμα να απαντήσουν στα όσα τους καταλογίζει η Ενάγουσα ή και να μην έχουν λόγο στην ενδεχόμενη οριστικοποίηση ή και έκδοση περαιτέρω διαταγμάτων.
Ως έχει ήδη αναφερθεί, ο λόγος για τον οποίο η ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 27.10.2023 δεν στρέφεται εναντίον των Αιτητών είναι η προστασία της διαδικασίας από την τυχόν απόπειρα τους να καταστρέψουν ή/και εξαφανίσουν μαρτυρικό υλικό, το οποίο ζητείται από την Ενάγουσα όπως αποκαλυφθεί ενόρκως. Υπό αυτές τις συνθήκες θεωρώ ότι ορθά η ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 27.10.2023 δεν στρέφεται εναντίον και των Αιτητών. Εν πάση περιπτώσει οι Αιτητές, με δεδομένη την ιδιότητα τους ως Εναγόμενοι στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή, θα έχουν κάθε δικαίωμα να απαντήσουν σε όσους ισχυρισμούς τους καταλογίζει η Ενάγουσα, στο πλαίσιο της εκδίκασης της αγωγής, όπως επίσης και στο πλαίσιο οποιωνδήποτε άλλων διαδικασιών οι οποίες τυχόν καταχωριστούν εναντίον τους από την Ενάγουσα μετά την ένορκη αποκάλυψη του αιτούμενου μαρτυρικού υλικού.
Ισχυρίζεται ακόμα η κα Κασάπη ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει πρόσβαση των Αιτητών στην ένορκη δήλωση αλλά και στα τεκμήρια τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για σκοπούς έκδοσης του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 1.11.2023, δεν υπάρχει η αναγκαία ισότητα των όπλων, ώστε να γνωρίζει η πλευρά τους το τι ακριβώς λέχθηκε εις βάρος τους ώστε να πειστεί το Δικαστήριο να εκδώσει το προσωρινό διάταγμα. Ο ανωτέρω ισχυρισμός είναι παντελώς ανεδαφικός. Από τη στιγμή που η ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 27.10.2023 δεν στρέφεται εναντίον και των Αιτητών, είναι λογικό αυτοί να μην έχουν πρόσβαση στο μαρτυρικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση του ενδιάμεσου διατάγματος ημερομηνίας 1.11.2023. Συνεπώς, ουδόλως παραβιάζεται η αρχή της ισότητας των όπλων από τη μη πρόσβαση των Αιτητών στο ως άνω μαρτυρικό υλικό.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να επεξηγήσω λεπτομερώς πιο πάνω καταλήγω ότι η Αίτηση δεν μπορεί να πετύχει, γι’ αυτό θα απορριφθεί. Όσον αφορά τα έξοδα δεν βλέπω οποιοδήποτε λόγο για απόκλιση από το γενικό κανόνα ότι επιδικάζονται υπέρ του επιτυχόντα διαδίκου, που στην προκείμενη περίπτωση είναι η Ενάγουσα.
Η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Ενάγουσας – Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον των Εναγομένων 2 και 3 – Αιτητών, τα οποία υπολόγισα κατ’ αποκοπή στο ποσό των €3.500 πλέον Φ.Π.Α.
(Υπ.) …………………………………
Θ. Θωμά, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής