ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ - ΠΑΠΑ, Ε.Δ.
Aρ.Aγ: 258/20
ΜΕΤΑΞΥ:
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ - ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ
ΑΙΤΗΤΩΝ
ΚΑΙ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΘ΄ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ
ΑΙΤΗΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 10.5.21
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 6 Ιουνίου 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για τους Αιτητές: κα Χαριλάου, κ.Γεωργίου για Α.Γεωργίου Δ.Ε.Π.Ε
Για την Καθ΄ης Αίτηση: αυτοπροσώπως
ΑΠΟΦΑΣΗ
EX TEMPORE
Με την υπό κρίση αίτηση οι ενάγοντες (στο εξής οι Αιτητές) στο βαθμό που τελικά προωθήθηκε αιτούνται την έκδοση διατάγματος πληρωμής του εξ΄αποφάσεως χρέους εναντίον της εναγομένης (στο εξής η καθ´ ης η αίτηση) με μηνιαίες δόσεις, διάταγμα όπως αυτή εξεταστεί αναφορικά με την οικονομική της κατάσταση και την ικανότητα της να πληρώσει το εξ´αποφάσεως οφειλόμενο ποσό και διάταγμα το οποίο να την υποχρεώνει όπως αποκαλύψει στο δικαστήριο στοιχεία αναφορικά με την ίδια και τις δαπάνες της (λόγοι 7, 1 και 6 αντίστοιχα).
Η αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση (Ε/Δ στο εξής) του Γ.Στασή ο οποίος είναι Λειτουργός Λογιστηρίου των αιτητών, γνωρίζει τα γεγονότα της υπόθεσης και είναι εξουσιοδοτημένος να προβεί στην εν λόγω Ε/Δ.
Η καθ´η η αίτηση καταχώρησε ένσταση ημερομηνίας 11.3.24. Σε αυτήν αναφέρει ότι υποβάλει ένσταση για την πληρωμή του αποχετευτικού και ζητεί όπως διεξαχθεί έρευνα γιατί το κοινό πληρώνει αποχετευτικό στην υδατοπρομήθεια κάθε τρίμηνο και επιπρόσθετα έρχεται ένας άλλος αδικαιολόγητος λογαριασμός στο τέλος της χρονιάς. Το θέμα αφορά το κοινωνικό σύνολο, θεωρεί ότι έχει πληρώσει τα ποσά που οφείλει αφού αυτά πληρώνονται σε κάθε λογαριασμό της Υδατοπρομήθειας και είναι παράνομο να υπάρχει διπλή πληρωμή. Ζητεί όπως διερευνηθεί το θέμα ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στα πλαίσια ακρόασης της αίτησης η καθ’ης η αίτηση κατέθεσε ενόρκως και όσα ανέφερε κατά την μαρτυρία της είναι καταγραμμένα στα πρακτικά λαμβάνονται υπόψην και δεν χρήζουν αναφοράς στο σημείο αυτό.
Τα όσα ανέφεραν η συνήγορος των αιτητών και η καθ΄ης η αίτηση στις αγορεύσεις τους έχουν μελετηθεί με προσοχή και επίσης λαμβάνονται υπόψην.
Σχετική αναφορά θα γίνει στη συνέχεια, εάν και στο μέτρο που αυτό απαιτηθεί, όμως στα σημεία στα οποία αναφέρθηκαν δεν λαμβάνονται υπόψη εφόσον δεν έχουν καλυφθεί προγενέστερα από τα δικόγραφα τους και δεν αποτελούν μαρτυρία.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης προχωρώ να εκθέσω το ιστορικό της παρούσας αγωγής. Από τον φάκελο της υπόθεσης προκύπτουν λοιπόν τα ακόλουθα:
Την 4.11.20 εξεδόθη απόφαση εναντίον της εναγομένης όπως πληρώσει το ποσό των Ε3.321.61σεντ με νόμιμο τόκο προς 2% ετησίως επ΄αυτού απο 3.2.20 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον το ποσον των Ε 841.00 έξοδα της αγωγής συμπ., των εξόδων εκδόσεως της αποφάσεως με τόκο επ΄αυτού προς 2% ετησίως απο 3.2.20 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον Ε 87.00 έξοδα επίδοσις, πλέον Ε 145.00 έξοδα εκδόσεως ριτ κινητών.
Η αίτηση εναντίον της καθ΄ης καταχωρίστηκε στις 10.5.21.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η διαδικασία που αφορά την εξέταση αίτησης όπως η παρούσα προβλέπεται στα Μέρη VIII και IX του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Ο σκοπός του Νόμου, ως λέχθηκε και στην Χριστοφόρου ν. Σ.Π.Ε. Ακακίου (2008) 1Α Α.Α.Δ. 708, είναι η διασφάλιση της εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων, ύψιστο ζήτημα που αφορά καίρια την απονομή της δικαιοσύνης γιατί αν οι αποφάσεις των Δικαστηρίων δεν εκτελούνται τότε η Δικαιοσύνη θα απονέμεται επί ματαίω.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Κεφ. 6, κάθε δικαστική απόφαση ή διάταγμα του Δικαστηρίου που διατάσσει πληρωμή χρημάτων μπορεί να εκτελεστεί με όλα ή με οποιοδήποτε από τα μέσα που αναφέρονται στο εδάφιο (1) του άρθρου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η εξέταση του εξ αποφάσεως οφειλέτη δυνάμει του Μέρους VIII και η έκδοση σχετικών διαταγμάτων δυνάμει του Μέρους ΙΧ του Νόμου.
Το άρθρο 82(1)(α) του Κεφ. 6 προνοεί ότι όταν χρέος οφειλόμενο δυνάμει απόφασης ή διατάγματος Δικαστηρίου παραμένει εξ ολοκλήρου ή εν μέρει απλήρωτο, ο εξ αποφάσεως πιστωτής μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο και να ζητήσει την εξέταση του εξ αποφάσεως οφειλέτη αναφορικά με την οικονοµική του κατάσταση µε σκοπό την έκδοση οποιουδήποτε από τα διατάγµατα που αναφέρονται στο Μέρος ΙΧ. Σύμφωνα με το άρθρο 82(2) στην εν λόγω αίτηση, η οποία ονομάζεται «αίτηση έρευνας», ο εξ αποφάσεως πιστωτής μπορεί να ζητήσει την διεξαγωγή έρευνας και για το πιο πάνω. Σύμφωνα δε με το άρθρο 87 του ίδιου Νόμου το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει, ανάλογα με την περίπτωση, διατάγματα μεταξύ των οποίων και διάταγμα πληρωµής του χρέους µε µηνιαίες δόσεις (άρθρο 87(1)(Α).
Οι αρχές βάσει των οποίων το Δικαστήριο εκδικάζει τέτοιες αιτήσεις, πέραν από τα όσα προκύπτουν από τις πρόνοιες του Μέρους VIII του Κεφ. 6, έχουν τεθεί σε σωρεία αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου. Από αυτές προκύπτουν τα ακόλουθα:
· Η διαδικασία της εξέτασης του οφειλέτη χρέους με βάση το Μέρος VIII του Κεφ. 6 έχει ουσιαστικά ανακριτικό - εξεταστικό χαρακτήρα και αποβλέπει στην παροχή ευχέρειας στο Δικαστήριο, μετά την διεξαγωγή της αναγκαίας έρευνας σχετικά με τα οικονομικά μέσα που διαθέτει ο χρεώστης, να κρίνει κατά πόσον ο τελευταίος έχει την ικανότητα να αποπληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος του με δόσεις. Εστιάζεται δηλ. στην διαπίστωση των πόρων και μέσων του χρεώστη (βλ. Φλαγκοφάς ν. Αταλέζα Λτδ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 686 και Φιλίππου ν. Σ.Π.Ε. Παλλουριώτισσας (1997) 1Γ Α.Α.Δ 1755).
· Ο χρεώστης εµφανίζεται ή εξαναγκάζεται να εµφανισθεί (δυνάμει του άρθρου 83) ενώπιον Δικαστηρίου και εξετάζεται ενόρκως από ή εκ µέρους του εξ αποφάσεως πιστωτή και από το Δικαστήριο (βλ. άρθρο 84(1). Η έρευνα δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση του χρεώστη. Το Δικαστήριο μπορεί να ακούσει μάρτυρες, η μαρτυρία των οποίων κρίνεται ως αναγκαία για τους σκοπούς της έρευνας και με βάση την ολότητα της μαρτυρίας να εκδόσει ή μη διάταγμα μηναίων δόσεων (βλ. άρθρο 85, Μιχαήλ κ.α. ν. Αδελφοί Πούλλου Λτδ (1997) 1Γ Α.Α.Δ. 1759 και Νέα Σ.Π.Ε. Αραδίππου ν. Γεωργίου (2000) 1Β Α.Α.Δ. 1221). Η εξέταση αναφορικά με τα μέσα του χρεώστη δεν περιορίζεται στον ίδιο τον εξ αποφάσεως χρεώστη ούτε καθιστά την παρουσία του προϋπόθεση για την διερεύνηση των μέσων του για αποπληρωμή του χρέους. Παρέχεται εξουσία στο Δικαστήριο να διερευνήσει τα μέσα του χρεώστη μέσω της μαρτυρίας οποιουδήποτε προσώπου εφόσον τείνει να διαφωτίσει ως προς τα μέσα του χρεώστη (βλ. Gesico v. J.K. Video (1991) 1 Α.Α.Δ. 134).
· Με βάση τη νομοθεσία και τον επιτακτικό προσδιορισμό της υποχρέωσης ενός εξ αποφάσεως οφειλέτη να παρουσιάσει στοιχεία, το Δικαστήριο πρέπει να επιμένει στην παρουσίαση αυτών, εκεί όπου δεν τίθενται, ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός της νομοθεσίας (βλ. και S.X. v. X.X., Έφεση Αρ. 31/2015, ημερ. 19.10.2018).
· Όλα τα αναγκαία στοιχεία πρέπει να τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου για να μπορέσει να αποφασίσει κατά πόσο δικαιολογείται η έκδοση διατάγματος ή όχι και αν δικαιολογείται για ποιό ποσό (βλ. Soteriades v. Koutsiou (1970) 1 C.L.R. 24).
· Η οικονομική ευχέρεια για την αποπληρωμή χρέους με δόσεις, μετά τον προσδιορισμό των μέσων του χρεώστη, συναρτάται άμεσα με τις ανάγκες αυτού και της οικογένειας του για αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτές περιλαμβάνουν τη στέγαση, την διατροφή, την ιατρική περίθαλψη, τη μόρφωση των παιδιών εάν υπάρχουν, κάποια ευχέρεια για την κοινωνική διακίνηση του χρεώστη και κάποιο λογικό περιθώριο για την αντιμετώπιση εκτάκτων δαπανών που μπορεί να παραστεί ανάγκη να αντιμετωπίσει (βλ. Φλαγκοφάς και Παναγιώτου ν. Μιχαήλ (1998) 1 Α.Α.Δ. 422). Σε περίπτωση φυσικών προσώπων, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τον μισθό και τα εισοδήματα του χρεώστη, τις προσωπικές και οικογενειακές του ανάγκες και διατάσσει πληρωμή ποσού, το οποίο είναι περίσσευμα από το μισθό του, μετά την αφαίρεση εύλογου αναγκαίου ποσού για τη συντήρηση του και των εξαρτωμένων του (βλ. Gesico).
· Κατά την εξέταση το Δικαστήριο δεν λαμβάνει υπόψην του συγκεκριμέναν ποσά που λαμβάνει ο χρεώστης και καθορίζονται στην επιφύλαξη άρθρου 82(1).
· Είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος μηνιαίων δόσεων έστω και εάν τη δεδομένη στιγμή ο χρεώστης δεν εργάζεται, δεδομένου ότι έχει τέτοια δυνατότητα, αλλά το μόνο που λείπει είναι η αναγκαία βούληση (βλ. Παναγιώτου και Προκοπίου κ.α. ν. Ανδρέας Λάμπρου Λτδ (2004) 1Α Α.Α.Δ. 310).
· Δεν είναι ανεκτή η δημιουργία υποχρεώσεων - εκτός από κάλυψη ουσιαστικών αναγκών του χρεώστη και της οικογένειας του - και η μεταγενέστερη επίκληση τους ως δικαιολογίας για την ανικανότητα χρεώστη να πληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος (βλ. Anestos A. Kokoni v. Ioannides (1963) C.L.R. 468, Σ.Π.Ε. Αραδίππου v. Ιακώβου (1999) 1 Α.Α.Δ. 2032).
· Χρέη για τα οποία δεν υπάρχει διαταγή μηνιαίων πληρωμών ή τα οποία προκύπτουν από μεταγενέστερες του δικαστικού χρέους υποχρεώσεις δεν έχουν προτεραιότητα απέναντι στο εξ αποφάσεως χρέος. Ιδιαίτερα χωρίς να υπάρχει καν δικαστική απόφαση (βλ. Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.). Δεν μπορεί δε να θεωρηθεί αναγκαίο έξοδο η αποπληρωμή χρέους τρίτου προσώπου περιλαμβανομένου γονέα ή ενήλικου παιδιού (βλ. Σ.Π.Ε. Αραδίππου ν. Ιακώβου (1999) 1Γ Α.Α.Δ. 2032 και Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.).
· Το ζήτημα πιθανού μελλοντικού εισοδήματος του χρεώστη εξετάζεται με περίσκεψη (βλ. Gesico).
· Αφού διαπιστωθεί μετά από συνεκτίμηση των πόρων και των αναγκών του χρεώστη ότι αυτός είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος του με δόσεις ο επακριβής καθορισμός του ποσού επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (βλ. Φλαγκοφάς).
ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ
Προχωρώ να αναφέρω συνοπτικά τις θέσεις της καθ´ης η αίτηση ως παρατέθηκαν ενόρκως ενώπιον του δικαστηρίου.
Αντεξεταζόμενη είπε ότι εργάζεται ως υπάλληλος σε Κτηματομεσιτικό γραφείο εδώ και δύο μήνες, χωρίς μηνιαίο μισθό αλλά μόνο με προμήθεια. Στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις είναι γραμμένη για €400. Είναι μητέρα δύο ενηλίκων παιδιών, το ένα φοιτά στο πανεπιστήμιο και το άλλο είναι τελειόφοιτο. Αυτή δαπανεί για καύσιμα €50 μηνιαίως, για κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και νερού. Είχε μία εταιρεία η οποία δεν μπορούσε να πληρώσει τα χρέη της και αυτή μετά αγόρασε κάποια διαμερίσματα. Πώλησε και ένα σπίτι σε χωριό. Ως έσοδα έχει τρία ακίνητα της εταιρείας στη Λεμεσό από τα οποία εισπράττει ενοίκια ύψους €1500 - 1800 και τον μισθό της €1000. Περιγράφοντας τα ακίνητα είπε ότι έχει το σπίτι που κάθεται η μητέρα της στην περιοχή Τσιρείου στη Λεμεσό και το υπερυψωμένο το ενοικιάζει και λαμβάνει ενοίκιο €900. Επίσης έχει ένα διαμέρισμα στην Τουριστική περιοχή Λεμεσού το οποίο ενοικιάζει €380 και δύο άλλα στη Γερμασόγεια και λαμβάνει συνολικά ενοίκια €1050. Έχει αποδείξεις για τα ποσά που εισπράττει. Στην υποβολή ότι μπορεί να δίνει €600 για αποπληρωμή του εξ´αποφάσεως χρέους της η απάντηση της ήταν «αρνούμαι να τα πληρώσω». Τα μηνιαία έξοδά της είναι €2000, για πληρωμή φροντιστηρίων, ο γιος της δαπανεί €600 -700 και για την κόρη της καταβάλει έξοδα για βιβλία και για την προσωπική περιποίηση της.
Πρωτίστως να αναφέρω ότι η καθ΄ης η αίτηση δεν αρνείται, ως ανέφερε, τις υποχρεώσεις της αλλά δεν αποδέχεται να καταβάλει ποσά εις διπλούν που επιβάλλουν οι αιτητές. Είναι αναντίλεκτη η έκδοση της απόφασης στις 4.11.20 εναντίον της.
Με μια απλή ματιά του εγγράφου το οποίο η καθ´ ης η αίτηση έχει καταχωρήσει ως ένσταση παρατηρώ ότι αυτό δεν αποτελεί ένσταση με βάση τον καθορισμένο τύπο ο οποίος προβλέπεται με βάση τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας.
Επίσης σε αυτό δεν αναφέρεται οποιαδήποτε νομική βάση στην οποία στηρίζεται.
Οι θέσεις της στο έγγραφο το οποίο έχει καταχωρήσει δεν σχετίζονται με το περιεχόμενο της παρούσας αίτησης και ενδεχομένως αφορούν διαβήματα στα οποία θα μπορούσε αυτή να προβεί σε προγενέστερο στάδιο. Συνεπώς δεν λαμβάνονται υπόψη στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας.
Ενόψει των πιο πάνω θεωρώ ότι αυτή είναι αβάσιμη και παράτυπη και απορρίπτεται.
Προχωρώ να εξετάσω κατά πόσο υπάρχει οικονομική δυνατότητα της καθ΄ης η αίτηση ως το αιτητικό 7 της αίτησης.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την καθ΄ης η αίτηση ενώ κατέθετε ενόρκως και έχω την πεποίθηση ότι αυτή δεν παρουσίασε την αληθή οικονομική δυνατότητα της στο Δικαστήριο, μάλιστα σε αρκετές ερωτήσεις απαντούσε γενικόλογα, χωρίς συγκεκριμένες αναφορές ή στοιχεία.
Το δικαστήριο ζήτησε από την ίδια όπως παρουσιάσει ενώπιον του αποδείξεις ή έγγραφα που να την επιβεβαιώνουν. Αυτή κατέθεσε τα τεκμήρια 1 – 8 τα οποία αποτελούν 4 ενοικιαστήρια έγγραφα και λογαριασμούς κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, υδατοπρομήθειας και τηλεφώνων.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία και δεδομένα έχω διαπιστώσει τα εξής:
Η καθ΄ης η αίτηση δεν καθόρισε επακριβώς ποιό είναι το ποσοστό που λαμβάνει ως Κτηματομεσίτρια παρά το ότι εργάζεται και δηλώνει στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις μόνο το ποσό των €480 από το 2023. Στις ερωτήσεις της συνηγόρου των αιτητών και στην υποβολή ότι το ποσόν των €1500 - 1800 που ανέφερε ως ενοίκια είναι πολύ χαμηλό, αυτή δεν απάντησε ευθέως λέγοντας ειρωνικά «είστε γνώστης των ενοικίων;».
Τα ενοικιαστήρια έγγραφα που παρουσίασε τεκμ. 1 – 4 επιβεβαιώνουν την θέση της ότι αυτή κατέχει ακίνητη ιδιοκτησία από την οποία λαμβάνει ενοίκια. Να αναφέρω ότι δεν παρουσίασε καμία απόδειξη είσπραξης αυτών των ποσών.
Λαμβάνω υπόψη μου τι ανέφερε για τα τέσσερα ακίνητα τα οποία ενοικιάζει σε αναβαθμισμένες τουριστικές περιοχές της Λεμεσού. Αυτή δε με έχει πείσει ότι λαμβάνει γι΄αυτά μόνο το ποσόν των €1950.
Αυτή διαμένει με τα ενήλικα παιδιά της τα οποία συντηρεί, χωρίς να καταβάλει ενοίκιο. Αντίθετα φαίνεται ότι η ίδια εισπράττει ενοίκια σύμφωνα με την μαρτυρία της από 4 ακίνητα, τα μεν 3 ευρίσκονται στην Τουριστική περιοχή Λεμεσού και το τέταρτο στην περιοχή Τσιρείου. Θεωρώ ότι αυτή εισπράττει πολύ περισσότερα ποσά ως ενοίκια από το ποσό των €1900 που η ίδια ανέφερε.
Πέραν των ενοικίων αυτή λαμβάνει επιπρόσθετα και μισθό από την εργασία της. Ενώ είπε ότι είναι υπάλληλος εντούτοις δεν παρουσίασε οποιοδήποτε συμβόλαιο εργοδότησης της. Αυτή δεν παρουσίασε στοιχεία στο δικαστήριο για να υποστηρίξει τις θέσεις της αναφορικά με τα μηνιαία έξοδα της, και οι θέσεις της ήταν αόριστες και ατεκμηρίωτες.
Το δικαστήριο της ζήτησε να παρουσιάσει ενώπιον του διάφορα στοιχεία όπως αντίγραφα λογαριασμού σε τραπεζικά ιδρύματα και αυτή υποστήριξε ότι υπάρχει ένας μόνο λογαριασμός για τον οποίο όμως δεν παρουσίασε οτιδήποτε και θεωρώ ότι αυτό γίνεται γιατί η καθ΄ης αποκρύβει τα πραγματικά της έσοδα.
Επίσης δεν παρουσίασε αποδείξεις για οποιαδήποτε έξοδα φροντιστηρίων του παιδιού της, ούτε και για έξοδα διαβίωσης, διατροφής και διακίνησης της.
Παρ΄όλα αυτά αποδέχομαι ως δικαιολογημένο ένα ποσό €700 μηνιαίως για την διατροφή της. Επίσης ότι μηνιαίως καταβάλει έξοδα κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, τέλη σκυβάλων και άλλων έκτακτων εξόδων της. Η θέση της για δαπάνη ποσών που αφορούν κινητά τηλέφωνα ή έξοδα περιποίησης μηνιαίως θεωρείται σύμφωνα με την Soteriades (ανωτέρω) αχρείαστο έξοδο. Η ίδια δεν έχει προσκομίσει στοιχεία για οποιοδήποτε χρέος το οποίο να προηγείται της παρούσας.
Η καθ΄ης η αίτηση σε διαδικασία αυτής της φύσης έχει υποχρέωση να παρουσιάσει στο Δικαστήριο όλα τα περιουσιακά του στοιχεία για να αποδείξει κατά πόσο αδυνατεί να καταβάλει οποιοδήποτε μηνιαίο ποσό προς εξόφληση του εξ’ αποφάσεως χρέος του (άρθρο 84(2) του Κεφαλαίου 6).
Ο εξ΄αποφάσεως πιστωτής δεν μπορεί να γνωρίζει ποιά είναι τα περιουσιακά στοιχεία του εξ αποφάσεως οφειλέτη, τα οποία θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την έκδοση διατάγματος καταβολής του εξ αποφάσεως χρέους δια μηνιαίων δόσεων. Έτσι το βάρος απόδειξης ότι ο εξ αποφάσεως οφειλέτης δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εξοφλήσει το χρέος του, μετατοπίζεται στους ώμους του. Ο εξ αποφάσεως οφειλέτης υποχρεούται να προβαίνει ενόρκως σε πλήρη αποκάλυψη όλων των περιουσιακών του στοιχείων για να δείξει, αν έτσι ισχυρίζεται, πως δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εξοφλήσει το χρέος του ή να καθορίσει το ποσό που προτείνει ότι είναι μέσα στην οικονομική του δυνατότητα να πληρώνει μηνιαίως. (Γιαννάκης Βασιλειάδης v. Χαράλαμπου Τσουρή (2007) 1 ΑΑΔ 43. The Old Salt Yachhting Co Ltd v. Βικής, Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 42/2014).
Έχει νομολογηθεί ότι δεν εκδίδεται διαταγή για πληρωμή χρέους με μηνιαίες δόσεις εάν η διαταγή αυτή επηρεάζει τις βασικές και ουσιαστικές ανάγκες του ιδίου και της οικογένεια του (βλ. Μιχαήλ ν. Κυπριακή Λαϊκή Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ (1993) 1 Α.Α.Δ. 812). Δαπάνες για τσιγάρα, ποτά, διασκέδαση, καφενεία αλλά και κινητό τηλέφωνο κλπ. θεωρούνται ως μη αναγκαία έξοδα (βλ. Koutsiou, Chrysostomou v. Athanasiou (1981) 1 C.L.R. 669 και Μιχαήλ κ.α. ν. Σκορδή (2005) 1Α Α.Α.Δ. 64).
Αυτή όμως στα σημεία που αναφέρθηκαν πιο πάνω θα μπορούσε να παρουσιάσει έγγραφα για να υποστηρίξει τις θέσεις της που αφορούν την μη οικονομική δυνατότητα της για να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό για εξόφληση του εξ΄αποφάσεως χρέους, πράγμα που δεν έκανε.
Συγκρίνοντας το σύνολο των μηνιαίων εισοδημάτων της (μισθός, είσπραξη ενοικίων) με το σύνολο των μηνιαίων εξόδων και αφού αφαιρεθεί κάποιο μηνιαίο ποσό για κάλυψη έκτακτων αναγκών της ένα ποσό ύψους €500 θα μπορούσε να διατεθεί μηνιαίως από την καθ΄ης η αίτηση για εξόφληση του εξ’ αποφάσεως χρέους της.
Έχω λοιπόν κατά νου ότι η εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων είναι στοιχείο που άπτεται άμεσα με το κύρος της δικαστικής διαδικασίας. Η αξιοπιστία της δικαιοσύνης εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα της. Διαφορετικά δημιουργείται δυσπιστία για την αποστολή της με ανάλογες διαβρωτικές επιπτώσεις. Τα προβλεπόμενα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης δεν πρέπει να καταντούν ατελέσφορα, εκτός στις απόλυτα δικαιολογημένες περιπτώσεις (Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. v. Μ. Κωνσταντίνου (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1034).
Επίσης έχω κατά νου την δικαστική απόφαση ημερ.4.11.20 στην παρούσα υπόθεση και το ύψος των οφειλομένων ποσών προς τους αιτητές, τα πιο πάνω που αναφέρθηκαν σε σχέση με αυτήν και την οικογενειακή της κατάσταση και ένα εύλογο ποσό για την κάλυψη των μηνιαίων εξόδων της, έτσι ώστε να της επιτρέπουν να έχει μία αξιοπρεπή διαβίωση και ασκώντας την διακριτική μου ευχέρεια κρίνω ότι δικαιολογείται η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Κρίνω ότι αυτή έχει την οικονομική δυνατότητα να καταβάλλει το μηνιαίο ποσό των €500 προς τους αιτητές για εξόφληση της εναντίον της απόφασης.
Ως εκ τούτου εκδίδεται διάταγμα με το οποίο η καθ΄ης η αίτηση διατάσσεται να πληρώνει το εξ΄αποφάσεως χρέος της με μηνιαίες δόσεις των €500, αρχής γενομένης την 1.7.24 με 5 ημέρες χάρη και ακολούθως την 1η ημέρα εκάστου επόμενου μήνα με 5 ημέρες χάρη, μέχρι τελικής εξόφλησης του εξ΄αποφάσεως χρέους, τόκων και εξόδων.
Επίσης η καθ΄ης η αίτηση καταδικάζεται στα έξοδα της παρούσας αίτησης, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το δικαστήριο.
......................................
Γ.Ιωαννίδου – Παπά, Ε.Δ
θξΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ