ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Μ. Αγιομαμίτη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 155/13
Μεταξύ:
HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LIMITED
ν.
1. WAVE DANCE SHIPPING CO. LTD
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΕΜΙΤΣΑΣ
3. P. NEMITSAS SHIPPING LTD
4. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
5. ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ
6. ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ
Εναγομένων
Και ως τροποποιήθηκε δυνάμει ειδοποίησης ημερομηνίας 10/5/2022 με βάση το άρθρο 18 του Νόμου 169(Ι)/2015
Αρ. Αγωγής: 155/13
Μεταξύ:
GORDIAN HOLDINGS LIMITED
Ενάγουσα
ν.
1. WAVE DANCE SHIPPING CO. LTD
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΕΜΙΤΣΑΣ
3. P. NEMITSAS SHIPPING LTD
4. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
5. ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ
6. ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ
Εναγομένων
Αίτηση ημερ.28.09.2023 για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης
25 Ιουνίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για Εναγόμενο 2/ Αιτητή: κ. Μελάς
Για Ενάγουσα/Καθ’ ης η αίτηση: κ. Βασιλείου
Για Εναγόμενους 1, 5 και 6/ Ενδιαφερόμενα μέρη: κ. Τιμοθέου
Για Εναγόμενο 4/ Ενδιαφερόμενο μέρος: κα Καρακατσάνη
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την υπό κρίση αίτηση ο Εναγόμενος 2 (στο εξής «Αιτητής») αξιώνει την έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της απόφασης ημερ.05.07.2023 δυνάμει της οποίας οι Εναγόμενοι 1 – 6 καλούνται, μεταξύ άλλων, να πληρώσουν αλληλέγγυα και/ή ξεχωριστά στην Ενάγουσα (στο εξής «Καθ’ ης η αίτηση») το ποσό των €3.428.899,60, πλέον τόκο προς 7,349% ετησίως από 01.04.2022 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον τα δικηγορικά έξοδα (στο εξής η «απόφαση»).
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Αιτητή. Σύμφωνα με αυτήν, η απόφαση, πέραν του χρηματικού σκέλους, περιλαμβάνει και διάταγμα εκποίησης της υποθήκης με αρ.Υ5349/2008 του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λεμεσού. Περαιτέρω, στο πλαίσιο της διαδικασίας συνεναγομένων, εκδόθηκε απόφαση υπέρ των Εναγομένων 1, 5 και 6 και εναντίον του Αιτητή και του Εναγόμενου 4 αλληλέγγυα και/ή ξεχωριστά, όπως οι τελευταίοι καταβάλουν στους πρώτους οποιοδήποτε ποσό και έξοδα πληρώσουν στην Καθ’ ης η αίτηση.
Στις 11.08.2023 καταχωρήθηκε από τον Αιτητή και την Εναγόμενη 3 η Πολ. Έφεση με αρ.210/2023 (Τεκμήριο 1 της αρχικής ένορκης δήλωσης). Σύμφωνα με τον δικηγόρο του Αιτητή, η προαναφερόμενη έφεση διατηρεί ορατές πιθανότητες επιτυχίας.
Η αιτούμενη αναστολή είναι, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, αναγκαία. Αυτό, διότι σε διαφορετική περίπτωση η Καθ’ ης η αίτηση θα μπορεί να προχωρήσει άμεσα σε πώληση ή πλειστηριασμό των ενυπόθηκων ακινήτων, ένα εκ των οποίων αποτελεί την κύρια κατοικία του Αιτητή, της συζύγου του και της εξαρτώμενης θυγατέρας της συζύγου του. Επίσης, στην εν λόγω κατοικία διαμένει και η θυγατέρα του Αιτητή, η οποία είναι διαζευγμένη, μαζί με τα δύο ανήλικα τέκνα της (Τεκμήριο 2 της αρχικής ένορκης δήλωσης).
Τυχόν απώλεια της ενυπόθηκης οικίας θα διαταράξει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του Αιτητή και θα επιφέρει ανεπανόρθωτες ψυχολογικές επιπτώσεις, ιδίως στα ανήλικα εγγόνια του τελευταίου. Περαιτέρω, σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, θα είναι αδύνατο να ανακτήσει την κατοικία εάν αυτή πωληθεί σε καλόπιστο τρίτο αγοραστή.
Τέλος, εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, ο Αιτητής και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του θα αναγκαστούν να ενοικιάσουν οικία. Δεν είναι, ωστόσο, σε θέση να ενοικιάσουν οικία ικανή να φιλοξενήσει 6 άτομα, καθώς τα εισοδήματά τους είναι περιορισμένα (Τεκμήρια 4 – 6 της αρχικής ένορκης δήλωσης).
H Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε ειδοποίηση περί πρόθεσης ένστασης εγείροντας 12 λόγους ένστασης. Οι λόγοι ένστασης μπορούν να συνοψισθούν στο ότι δεν συντρέχουν τέτοιες περιστάσεις που να δικαιολογούν την έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της απόφασης, καθώς και στο ότι η αίτηση είναι κακόπιστη και καταχρηστική αφού αποσκοπεί στην παρέλκυση της υποχρέωσης του Αιτητή για εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους.
Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση λειτουργού της Καθ’ ης η αίτηση. Ο ενόρκως δηλών ισχυρίστηκε, ότι η βεβαίωση διαμονής (Τεκμήριο 2 της αρχικής ένορκης δήλωσης) εξασφαλίστηκε κατόπιν ψευδών δηλώσεων. Αυτό προκύπτει και από το Τεκμήριο 5 της αρχικής ένορκης δήλωσης, στο οποίο αναγράφεται ως διεύθυνση διαμονής της συζύγου του Αιτητή, άλλη από τη διεύθυνση της ενυπόθηκης οικίας.
Ο κίνδυνος εκποίησης της ενυπόθηκης οικίας δεν μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική περίσταση ικανή να δικαιολογήσει την έγκριση της επίδικης αίτησης. Η δυνατότητα εκποίησης της οικίας δεν στηρίζεται σε αυτή καθαυτή την απόφαση, αλλά στις πρόνοιες του Ν.9/1965, ο οποίος εφαρμόζεται ανεξαρτήτως της ύπαρξης δικαστικής απόφασης. Σε κάθε, όμως, περίπτωση ο Αιτητής δεν απέδειξε ότι είναι αδύνατο για τον ίδιο και τα υπόλοιπα ενήλικα μέλη της οικογένειάς του να εξεύρουν άλλο χώρο διαμονής που να επιτρέπει ένα ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσής τους.
Καταληκτικά, ο ενόρκως δηλών, υποστήριξε ότι η καταχωρηθείσα έφεση είναι εξόφθαλμα αβάσιμη και χωρίς οποιεσδήποτε πιθανότητες επιτυχίας.
Ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης καταχωρήθηκε και από τα Ενδιαφερόμενα μέρη - Εναγόμενους 1, 5 και 6. Οι τελευταίοι εγείρουν 4 λόγους ένστασης, οι οποίοι συνοψίζονται στο ότι η αίτηση πάσχει νομικά και ουσιαστικά.
Η ένσταση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 6 ο οποίος ισχυρίστηκε, ότι οι πιθανότητες ανατροπής της απόφασης στο πλαίσιο της έφεσης είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Περαιτέρω, ο Εναγόμενος 6 κάλεσε το Δικαστήριο, εφόσον το αντικείμενο της απόφασης αποτιμάται σε χρήμα, να συμπεριλάβει όρο σε ενδεχόμενο διάταγμα αναστολής με τον οποίο να υποχρεούται ο Αιτητής να παράσχει τραπεζική εγγύηση για ποσό ίσο με το εξ αποφάσεως χρέος.
Ο Εναγόμενος 4 δήλωσε, ότι δεν θα καταχωρήσει ένσταση και θα υιοθετήσει τη νομική επιχειρηματολογία των ενστάσεων που καταχωρήθηκαν από την Καθ’ ης η αίτηση και τους Εναγόμενους 1, 5 και 6.
Μετά την καταχώρηση των προαναφερόμενων ενστάσεων, ο Αιτητής ζήτησε άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης. Σχετική άδεια δόθηκε με διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ.15.04.2024. Ο Αιτητής με τη συμπληρωματική ένορκη δήλωση ισχυρίστηκε, ότι η σύζυγός του και η θυγατέρα της μετακόμισαν στην ενυπόθηκη οικία μετά τον γάμο τους ο οποίος τελέστηκε τον Ιούνιο του 2020. Προηγουμένως, η σύζυγος του Αιτητή και η θυγατέρα της διέμεναν σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα, η διεύθυνση του οποίου ήταν καταχωρημένη στον ασφαλιστικό λογαριασμό της συζύγου του Αιτητή στις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η σύζυγος του Αιτητή εκ παραδρομής δεν προχώρησε στην αλλαγή της διεύθυνσης διαμονής της, πράγμα το οποίο έπραξε τώρα (Τεκμήριο 2 της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης).
Η ακρόαση της επίδικης αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις αγορεύσεις τους προέβαλαν την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία τους. Τόσο η αίτηση και η ένσταση με τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις, όσο και οι αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν μελετηθεί και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους.
Νομική πτυχή
Η υπό κρίση αίτηση εδράζεται επί της Δ.35 θ.18 η οποία έχει ως εξής:
«18. An appeal shall not operate as a stay of execution or of proceedings under the decision appealed from except so far as the Court appealed from or the Court of Appeal, or a Judge of either Court, may order; and no intermediate act or proceeding shall be invalidated, except so far as the Court appealed from may direct. Before any order staying execution is entered, the person obtaining the order shall furnish such security (if any) as may have been directed. If the security is to be given by means of a bond, the bond shall be made to the party in whose favour the decision under appeal was given.»
Η Δ.35 θ.18 έχει τύχει ανάλυσης σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου από τις οποίες προκύπτει ότι το ζήτημα της αναστολής εκτέλεσης απόφασης εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται με βάση δύο αρχές. Στην αυθεντία BP Holdings Ltd κ.α. v. Ανδρέα Κιταλίδη κ.α. (Αρ.1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 287, λέχθηκαν χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
«Η αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται με βάση δύο αρχές:-
1. Ο διάδικος ο οποίος επιτυγχάνει δεν πρέπει να στερείται, χωρίς ουσιαστικό λόγο, του καρπού της επιτυχίας του.
2. Το ένδικο μέσο της έφεσης, το οποίο ασκείται δικαιωματικά, δεν πρέπει να αποστερείται της αποτελεσματικότητας του. [Βλ, μεταξύ άλλων, Gruno ν. Ship "Algazera" (1980) 1 C.L.R. 595· Essex Overseas v. Legent Shipping (1981) 1 C.L.R. 263· Phoenix v. Al Khalaf Exhibition (1981) 1 C.L.R. 673· Mavrochanna and Another v. Michael (1984) 1 C.L.R. 760 Charalambous v. Nicolaides & Neophytou (1985) 1 C.L.R. 737 Μέγας Χ"Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Limited και Άλλων, (1991) 1 Α.Α.Δ. 172, Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147].
Το Δικαστήριο, στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας, με βάση τις πιο πάνω αρχές, λαμβάνει υπόψη τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.»
Στο Annual Practice του 1958, σελ. 1697, κάτω από τον τίτλο “Stay of execution or of proceedings pending appeal;” αναφέρονται τα εξής:
«It is in the discretion of the Court to grant or refuse a stay (Becker v. Earl’s Court Ltd. (1911), 56 S.J. 206; The Ratata, [1897] P. at p. 132; A.-G. v. Emerson (1889), 24 Q.B.D., pp. 58, 59), and the Court will grant it where the special circumstances of the case so require.»
Οι πιο πάνω αρχές επαναβεβαιώθηκαν στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, DEMETRIADES GROUP OF COMPANIES LIMITED v. APM ITALIAN TYPE ICE-CREAM LIMITED, Πολ. Έφ. αρ.372/15, ημερ.15.02.2017, στην οποία τονίστηκαν και τα ακόλουθα:
«Η κατάδειξη ανεπανόρθωτης βλάβης στο πρόσωπο των Αιτητών, είναι, βεβαίως, δεσπόζον στοιχείο, δεδομένης της προαναφερθείσας ανάγκης εξισορρόπησης μεταξύ διασφάλισης των καρπών της επιτυχίας επιτυχόντος διαδίκου και της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος άσκησης έφεσης. …………………………………… Το σχετικό βάρος για κατάδειξη ανεπανόρθωτης βλάβης εναποτίθεται στους ώμους του κάθε Αιτητή που επιζητεί αναστολή της εκτέλεσης εις βάρος του απόφασης. Όπως επίσης φέρει το βάρος να θεμελιώσει ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, προκειμένου να καταστεί δυνατό να κλίνει η πλάστιγγα υπέρ της αρχής ότι το ένδικο μέσο της έφεσης, το οποίο, όπως λέχθηκε, ασκείται δικαιωματικά, δεν πρέπει να αποστερείται της αποτελεσματικότητάς του (Χ»Ευαγγέλου ν. Dorami Marine Ltd and Others (1991) 1 ΑΑΔ 172, Λίζα Λουκαϊδου Θεοφάνους (ανωτέρω), Ελενίτσα Κωνσταντινίδη (ανωτέρω)).»
Οι προοπτικές επιτυχίας της εκκρεμούσας έφεσης είναι, σύμφωνα με τη νομολογία, παράγοντας σχετικός, πλην όμως στις πλείστες των περιπτώσεων οριακής σημασίας. Στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός, αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις. Το πλαίσιο για τη διάγνωση των δικαιωμάτων του εφεσείοντα σε συνάρτηση με την αποτίμηση των λόγω της έφεσης είναι η ακρόαση της έφεσης. Μόνο όπου μπορεί να γίνει πρόγνωση με βεβαιότητα ως προς την επιτυχία ή αποτυχία της έφεσης, χωρίς περαιτέρω συζήτηση του θέματος, ο παράγοντας αυτός αποκτά σπουδαιότητα στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου.»
Συμπεράσματα
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή κατά την αγόρευσή του διευκρίνισε, ότι αντικείμενο της επίδικης αίτησης αναστολής αποτελεί μόνο η ενυπόθηκη οικία. Για το χρηματικό μέρος της απόφασης, καθώς και για το διάταγμα εκποίησης της υποθήκης στην έκταση που αφορά το άλλο ενυπόθηκο ακίνητο, δεν αξιώνεται αναστολή εκτέλεσης.
Έχοντας ξεκαθαρίσει το αντικείμενο της αιτούμενης αναστολής θα επιχειρήσω την εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων των διαδίκων, έχοντας κατά νου τις αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου επί του επίδικου ζητήματος, όπως αυτές παρατέθηκαν πιο πάνω.
Στην προσπάθεια εξισορρόπησης διαδραματίζει δεσπόζων ρόλο η ύπαρξη ανεπανόρθωτης βλάβης στο πρόσωπο του Αιτητή (Κωνσταντινίδη ν. Κωμοδρόμου (2016) 1 Α Α.Α.Δ 772 και DEMETRIADES GROUP OF COMPANIES LIMITED v. APM ITALIAN TYPE ICE-CREAM LIMITED, ανωτέρω). Εν προκειμένω, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η ενυπόθηκη οικία αποτελεί την κύρια κατοικία του ιδίου και της οικογένειας του.
Η πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση αρνήθηκε τον πιο πάνω ισχυρισμό, βασιζόμενη κυρίως στο Τεκμήριο 5 της αρχικής ένορκης δήλωσης επί του οποίου η διεύθυνση της συζύγου του Αιτητή είναι διαφορετική από αυτή της ενυπόθηκης οικίας. Με τη συμπληρωματική ένορκη δήλωση, ο Αιτητής επεξήγησε τον λόγο για τον οποίο αναγραφόταν διαφορετική διεύθυνση στην κατάσταση ασφαλιστικού λογαριασμού της συζύγου του (Τεκμήριο 5 της αρχικής ένορκης δήλωσης) και παρέθεσε νέα κατάσταση ασφαλιστικού λογαριασμού στην οποία αναγράφεται, πλέον, η διεύθυνση της ενυπόθηκης οικίας (Τεκμήριο 2 της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης). Επισημαίνω, ότι οι πιο πάνω ισχυρισμοί του Αιτητή παρέμειναν αναπάντητοι από την Καθ’ ης η αίτηση. Πέραν του προαναφερόμενου σημείου, δεν τέθηκε ενώπιον μου οποιοδήποτε απτό στοιχείο το οποίο να μπορεί βάσιμα να θέσει υπό αμφισβήτηση την ορθότητα της βεβαίωσης διαμονής - Τεκμήριο 2 της αρχικής ένορκης δήλωσης. Ως εκ των ανωτέρω αποδέχομαι τον ισχυρισμό του Αιτητή, ότι η ενυπόθηκη οικία είναι η κύρια κατοικία του ιδίου και της οικογένειάς του.
Έρχομαι στο κρίσιμο ερώτημα του κατά πόσο μέσα από τους ισχυρισμούς του Αιτητή αναδεικνύονται εξαιρετικές περιστάσεις ή η πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε, ανάμεσα σε άλλα, ότι σε περίπτωση εκτέλεσης του επίμαχου διατάγματος θα απωλέσει την κύρια κατοικία του ιδίου και της οικογένειάς του και θα καταστεί άνευ αντικειμένου η έφεση. Αυτό, διότι η απόκτηση της κατοικίας από τρίτο καλόπιστο αγοραστή θα καταστήσει αδύνατη την επανάκτησή της σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης.
Ως ήδη αναφέρθηκε, το βασικό κριτήριο σε υποθέσεις αυτής της φύσης συνίσταται στο ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης αδικίας στο ένα ή το άλλο μέρος αναλόγως της χορήγησης ή μη της αιτούμενης αναστολής. Συγκεκριμένα στη DEMETRIADES GROUP OF COMPANIES LIMITED v. APM ITALIAN TYPE ICE-CREAM LIMITED (ανωτέρω), το όλο θέμα τέθηκε ως εξής (οι υπογραμμίσεις είναι του Δικαστηρίου):
«Παραμένει όμως ως ουσιαστικό ερώτημα το κατά πόσο υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης αδικίας σε ένα από τους δύο διάδικους, ή ακόμη και στους δύο, στην περίπτωση έκδοσης ή μη του διατάγματος αναστολής. Όπως τέθηκε στην υπόθεση Hammond Suddard Solicitors v. Agrichem International Holdings Ltd (2001) EWCA Civ 2065, para. 22, προβάλλουν ως ερωτήματα τα οποία χρήζουν απάντησης:
«...if a stay is refused what are the risks of the appeal being stifled? If a stay is granted and the appeal fails, what are the risks that the respondent will be unable to enforce the judgment? On the other hand, if a stay is refused and the appeal succeeds, and the judgment is enforced in the meantime, what are the risks of the appellant being able to recover any monies paid from the respondent?...»
Θέτοντας τα πιο πάνω ερωτήματα στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, αποφαίνομαι ότι είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης στον Αιτητή σε περίπτωση άρνησης της αιτούμενης αναστολής. Η ιδιότητα του ενυπόθηκου ακινήτου ως κύριας κατοικίας του Αιτητή αποτελεί, κατά την κρίση μου, εξαιρετική περίσταση που δικαιολογεί τη χορήγηση αναστολής. Ταυτόχρονα, ο κίνδυνος οριστικής απώλειας της κατοικίας του Αιτητή σε περίπτωση πώλησής της σε τρίτο καλόπιστο αγοραστή, θα καταστήσει άνευ αντικειμένου μία ουσιαστική πτυχή της έφεσης, αφού σε περίπτωση επιτυχίας της δεν θα μπορεί να ανακτήσει την κατοικία του, προκαλώντας του έτσι ανεπανόρθωτη βλάβη. Όλα τα πιο πάνω δεν αποτελούν γενικούς ή υποθετικούς ισχυρισμούς, αλλά τη φυσιολογική εξέλιξη της εκτέλεσης διατάγματος εκποίησης υποθήκης. Το υπαρκτό, επομένως, ενδεχόμενο οριστικής και μη αναστρέψιμης απώλειας της κατοικίας του Αιτητή, πληροί το κριτήριο της ανεπανόρθωτης βλάβης. Αυτό το δεδομένο δεν θα μπορούσε να ανατραπεί, λόγω ακριβώς της ιδιότητας του ενυπόθηκου ακινήτου, ούτε και με τυχόν χρηματική αποζημίωση του Αιτητή.
Από την άλλη, δεν θεωρώ ότι η έγκριση της επίδικης αίτησης θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην Καθ’ ης η αίτηση. Το χρηματικό μέρος της απαίτησης, καθώς και το διάταγμα εκποίησης της υποθήκης στην έκταση που αφορά το έτερον ενυπόθηκο ακίνητο θα είναι άμεσα εκτελεστά. Επομένως, η Καθ’ ης η αίτηση θα μπορεί να προχωρήσει στη λήψη όλων των διαθέσιμων μέτρων προς εκτέλεση της απόφασης περιλαμβανομένου του διατάγματος, με εξαίρεση την εκποίηση της ενυπόθηκης οικίας. Σε σχέση με αυτήν, αν και δεν θα μπορούν να ληφθούν μέτρα εκτέλεσης, εντούτοις θα εξακολουθήσει να επιβαρύνεται με την υποθήκη και θα είναι διαθέσιμη προς εκποίηση σε περίπτωση αποτυχίας της έφεσης. Τα πιο πάνω απαντούν στις ανησυχίες που εξέφρασε ο ευπαίδευτος συνήγορος της Καθ’ ης η αίτηση κατά την αγόρευσή του, αναφορικά με την αδυναμία εκτέλεσης της απόφασης εάν χορηγηθεί η αναστολή και απορριφθεί σε μεταγενέστερο χρόνο η έφεση. Επαναλαμβάνω, ότι η Καθ’ ης η αίτηση θα μπορεί να προχωρήσει στη λήψη όλων των άλλων διαθέσιμων μέτρων εκτέλεσης, ενώ η ενυπόθηκη οικία θα εξακολουθεί να αποτελεί εμπράγματη εξασφάλιση προς όφελός της και θα μπορεί να προχωρήσει στην εφαρμογή της εάν και εφόσον απορριφθεί η έφεση.
Ούτε και από πλευράς των Ενδιαφερομένων μερών – Εναγομένων 1, 5 και 6 προβλήθηκε στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένστασή τους οτιδήποτε που να καταδεικνύει την πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης εις βάρος τους.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Καθ’ ης η αίτηση υποστήριξε, ότι δεν συντρέχουν ειδικές περιστάσεις, ούτε και τίθεται ζήτημα ανεπανόρθωτης βλάβης του Αιτητή, αφ’ ης στιγμής η Καθ’ ης η αίτηση μπορεί να προχωρήσει στην πώληση της ενυπόθηκης οικίας μέσω της διαδικασίας που καθιερώνει το Μέρος VIA του Ν.9/65. Τόνισε, ο συνήγορος, ότι η πιο πάνω διαδικασία δεν αποτελεί μέτρο εκτέλεσης της απόφασης. Ο κ. Βασιλείου παρέπεμψε στο άρθρο 44Α(4Α) του Ν.9/65, επισημαίνοντας ότι η εξασφάλιση διατάγματος για πώληση ενυπόθηκου ακινήτου δεν επηρεάζει το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει με την εφαρμογή της διαδικασίας του Μέρους VIA του Ν.9/65.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω στην ανάπτυξη της νομικής πτυχής, η υπό κρίση αίτηση εδράζεται στη Δ.35 θ.18. Συνεπώς, με κάθε σεβασμό προς την αντίθετη επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου συνήγορου, είναι υπό το πρίσμα αυτής της διάταξης που θα πρέπει να εξεταστεί η χορήγηση της αναστολής ή όχι. Οι πρόνοιες του Μέρους VIA του Ν.9/65 δεν μπορούν, κατά την άποψή μου, να διαδραματίσουν οποιοδήποτε ρόλο στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου κατά την εξέταση αίτησης όπως η παρούσα. Θεωρώ, ότι με την πιο πάνω προσέγγιση συνηγορεί και το άρθρο 44Α(4Α) του Ν.9/65 στο οποίο με παρέπεμψε ο κ. Βασιλείου και το οποίο ξεκινά με τη φράση: «Ανεξαρτήτως οποιασδήποτε άλλης διάταξης του παρόντος Νόμου….». Αναφέρεται, επομένως, σε άλλες διατάξεις του Ν.9/65 και αφήνει άθικτη τη διάταξη της Δ.35 θ.18 και τη διαδικασία αναστολής εκτέλεσης απόφασης εκκρεμούσης έφεσης, η οποία εξετάζεται στη βάση των δικών της ξεχωριστών κριτηρίων.
Το κατά πόσο, τώρα, η Καθ’ ης η αίτηση, παρά την ύπαρξη διατάγματος αναστολής εκτέλεσης του διατάγματος εκποίησης της ενυπόθηκης κατοικίας, θα μπορεί να προχωρήσει σε διαδικασία πώλησής της κατ’ επίκληση του Μέρους VIA του Ν.9/65, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποφασιστεί στο πλαίσιο της υπό εκδίκαση αίτησης. Αυτό το οποίο μπορεί, κατά την κρίση μου, να ειπωθεί στο πλαίσιο της παρούσας απόφασης είναι ότι το Μέρος VIA του Ν.9/65 δεν δύναται αποκλείσει a priori το δικαίωμα του εξ αποφάσεως οφειλέτη να αιτηθεί αναστολή εκτέλεσης διατάγματος εκποίησης υποθήκης.
Τέλος, όσον αφορά τις πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης, σε σχέση με τις οποίες εκφράζονται εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από τους συνηγόρους, παρατηρώ ότι δεν υφίστανται τέτοια αντικειμενικά δεδομένα που να μπορούν να προεξοφλήσουν το αποτέλεσμα της έφεσης. Συνεπώς, ο εν λόγω παράγοντας δεν μπορεί στην προκείμενη περίπτωση να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω εκδίδεται διάταγμα αναστολής εκτέλεσης του μέρους της απόφασης που αφορά την εκποίηση της υποθήκης με αρ.Υ5349/2008 στην έκταση που αφορά το ακίνητο με αρ. εγγραφής 04-209, Φ/Σχ.2/210/342, τμήμα 04, τεμάχιο 45 επί της οδού Προύσης 8, Άγ. Τύχωνας, Λεμεσός. Το διάταγμα εκδίδεται υπό τον όρο, ότι ο Αιτητής θα καταβάλει στους δικηγόρους της Καθ’ ης η αίτηση τα έξοδα της αγωγής, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Η Καθ’ ης η αίτηση να ετοιμάσει και να καταχωρήσει σχετικό κατάλογο προς υπολογισμό των εξόδων της. Ο Αιτητής υποχρεούται να πληρώσει τα υπολογισθέντα και εγκριθέντα έξοδα εντός 10 ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία οι συνήγοροι της Καθ’ ης η αίτηση θα ενημερώσουν με σχετική επιστολή τούς συνηγόρους του Αιτητή για το ποσό των εξόδων. Η πληρωμή των εξόδων από τον Αιτητή θα γίνει με ταυτόχρονη ανάληψη υποχρέωσης των δικηγόρων της Καθ’ ης η αίτηση όπως σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης επιστρέψουν τα εν λόγω έξοδα. Η ανάληψη της προαναφερόμενης υποχρέωσης θα γίνει με επιστολή που θα κατατεθεί στον φάκελο της υπόθεσης και θα κοινοποιηθεί στους δικηγόρους του Αιτητή (Δημητρούδης ν. Λουγκρίδη (2011) 1 Α.Α.Δ. 687).
Νοείται, ότι σε περίπτωση κατά την οποία ο Αιτητής δεν συμμορφωθεί εντός της πιο πάνω προθεσμίας, τότε η ισχύς του διατάγματος αναστολής εκτέλεσης θα παύσει.
Δεν θεωρώ ορθή ή σκόπιμη την επιβολή οποιωνδήποτε άλλων όρων, ενόψει του ότι το διάταγμα αναστολής καλύπτει μόνο την εκποίηση της ενυπόθηκης οικίας σε σχέση με την οποία η υποθήκη θα εξακολουθεί να αποτελεί εμπράγματη εξασφάλιση προς όφελος της Καθ’ ης η αίτηση. Παράλληλα, υπενθυμίζεται, ότι το χρηματικό μέρος της απόφασης, καθώς και το διάταγμα εκποίησης της υποθήκης στην έκταση που αφορά το έτερον ενυπόθηκο ακίνητο εξακολουθούν να είναι άμεσα εκτελεστά.
Τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, μειωμένα όμως κατά το ήμισυ. Αυτό, διότι η αίτηση ως είναι διατυπωμένη αφορά το σύνολο της απόφασης και ο περιορισμός της αιτούμενης αναστολής εκτέλεσης στην ενυπόθηκη οικία έγινε μόνο κατά την ακρόαση.
Σε ό,τι αφορά τους Εναγόμενους 1, 5 και 6, καθώς και τον Εναγόμενο 4, δεν επιδικάζονται οποιαδήποτε έξοδα.
(Υπ.) ……………………………………
Μ. Αγιομαμίτης, Π.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
Subject: Civil/Other Actions/Interim
Αναφορά: Αίτηση αναστολής εκτέλεσης απόφασης