ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Μ. Αγιομαμίτη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 4253/14
Μεταξύ:
Gordian Holdings Limited
Εναγόντων
ν.
1. Panikos Hoglastos Casual Wear Ltd
2. Πανίκος Χογλαστός
3.Ιφιγένεια Πανίκου Χογλαστού
4.Hoglastos (Properties) Ltd
Εναγομένων
και
1.EUROBANK CYPRUS LTD,
2.HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LTD,
Μεσεγγυούχων
Αίτηση κατάσχεσης εις χείρας τρίτου ημερ. 19.10.2023
01 Ιουλίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για την Ενάγουσα/Αιτήτρια: κ. Χρ. Ιωσήφ
Για τους Εναγόμενους/Καθ’ ων η αίτηση: κ. Α. Κασιανής
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 29.09.2023 εκδόθηκε απόφαση υπέρ της Ενάγουσας (στο εξής «Αιτήτρια») και εναντίον των Εναγομένων 1 – 4 (στο εξής «Καθ’ ων η αίτηση») όπως πληρώσουν αλληλεγγύως και/ή κεχωρισμένως το ποσό των €3.489.496,79 με τόκο 7% επί του ποσού των €3.426.615,66 από 04.04.2023 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον το ποσό των €854.494,60 με τόκο 5,148% επί του ποσού των €843.248,64 από 04.04.2023 μέχρι εξοφλήσεως με κεφαλαιοποίηση των τόκων δύο φορές ετησίως, πλέον δικηγορικά έξοδα.
Μετά την έκδοση της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε από την Αιτήτρια μονομερώς η υπό κρίση αίτηση. Το Δικαστήριο εξέδωσε στις 26.10.2023 εντάλματα κατάσχεσης (garnishee order nisi) εις χείρας των Eurobank Cyprus Ltd και Hellenic Bank Public Company Ltd (στο εξής «Μεσεγγυούχος 1» και «Μεσεγγυούχος 2» αντίστοιχα), ως ακολούθως:
«1. Ένταλμα κατάσχεσης (garnishee order nisi) εναντίον της Μεσεγγυούχου 1, το οποίο διατάσσει τη Μεσεγγυούχο 1/(EUROBANK CYPRUS LTD) και/ή τους υπηρέτες και/ή υπαλλήλους και/ή τους αντιπροσώπους αυτής όπως μην αποχωριστεί το ποσό των €1.490.111,65 μέχρι εξόφλησης και/ή οποιουδήποτε μικρότερου ποσού το οποίο κατέχει και το οποίο βρίσκεται κατατεθειμένο σε λογαριασμό στο όνομα οποιουδήποτε εκ των πιο πάνω Εναγομένων 1 ‑ 4 και συγκεκριμένα στο όνομα της εταιρείας Panikos Hoglastos Casual Wear Ltd και/ή στο όνομα του Πανίκου Χογλαστού και/ή στο όνομα της Ιφιγένειας Πανίκου Χογλαστού και/ή στο όνομα της εταιρείας Hoglastos (Properties) Ltd και το οποίο προτίθεται να πληρώσει στους Εναγόμενους 1 ‑ 4, μέχρι τελικής αποπεράτωσης της παρούσας Αίτησης.
2. Ένταλμα κατάσχεσης (garnishee order nisi) εναντίον της Μεσεγγυούχου 2, το οποίο διατάσσει τη Μεσεγγυούχο 2/ HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LTD και/ή τους υπηρέτες και/ή υπαλλήλους και/ή τους αντιπροσώπους αυτής όπως μην αποχωριστεί το ποσό των €1.490.111,65 μέχρι εξόφλησης και/ή οποιουδήποτε μικρότερου ποσού το οποίο κατέχει και το οποίο βρίσκεται κατατεθειμένο σε λογαριασμό στο όνομα οποιουδήποτε εκ των πιο πάνω Εναγομένων 1 ‑ 4 και συγκεκριμένα στο όνομα της εταιρείας Panikos Hoglastos Casual Wear Ltd και/ή στο όνομα του Πανίκου Χογλαστού και/ή στο όνομα της Ιφιγένειας Πανίκου Χογλαστού και/ή στο όνομα της εταιρείας Hoglastos (Properties) Ltd και το οποίο προτίθεται να πληρώσει στους Εναγόμενους 1 ‑ 4, μέχρι τελικής αποπεράτωσης της παρούσας Αίτησης.»
Ταυτόχρονα εκδοθήκαν και τα ακόλουθα διατάγματα που αφορούν συγκεκριμένους τραπεζικούς λογαριασμούς της Καθ’ ης η αίτηση 4:
«Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον την Μεσεγγυούχο 1 / EUROBANK CYPRUS LTD και/ή τους υπηρέτες και/ή υπαλλήλους και/ή τους αντιπροσώπους αυτής όπως μην αποχωριστεί το ποσό το οποίο είναι καταχωρισμένο στον λογαριασμό με αρ. [ ] στο όνομα της Εναγόμενης 4, Hoglastos (Properties) Ltd, μέχρι τελικής αποπεράτωσης της παρούσας Αίτησης.
Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον την Μεσεγγυούχο 2 / HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LTD και/ή τους υπηρέτες και/ή υπαλλήλους και/ή τους αντιπροσώπους αυτής όπως μην αποχωριστεί το ποσό το οποίο είναι καταχωρισμένο στον λογαριασμό με αρ. [ ] στο όνομα της Εναγόμενης 4, Hoglastos (Properties) Ltd, μέχρι τελικής αποπεράτωσης της παρούσας Αίτησης.»
Η αίτηση, στον βαθμό που αφορούσε την έκδοση διατάγματος πληρωμής του επίμαχου χρηματικού ποσού, κατέστη δια κλήσεως και διατάχθηκε η επίδοσή της μαζί με τα εντάλματα στους Μεσεγγυούχους και τους Καθ’ ων η αίτηση.
Προς υποστήριξη της αίτησης καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση από υπάλληλο της εταιρείας Gordian Servicing Ltd, η οποία ενεργεί για λογαριασμό της Αιτήτριας. Ο ενόρκως δηλών ισχυρίστηκε, ότι στις 24.06.2021 εκδόθηκε, στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής, διάταγμα παγοποίησης ενοικίων που εισέπραττε η Καθ’ ης η αίτηση 4, καθώς και διάταγμα αποκάλυψης των στοιχείων των λογαριασμών στους οποίους θα γινόταν κατάθεση και παγοποίηση των εν λόγω ενοικίων. Σε συμμόρφωση με το πιο πάνω διάταγμα, οι Καθ’ ων η αίτηση, πληροφόρησαν την Αιτήτρια, ότι τα ενοίκια κατατίθονταν σε δύο τραπεζικούς λογαριασμούς οι οποίοι διατηρούνταν στις Μεσεγγυούχους 1 και 2.
Οι μοναδικές πληρωμές που έγιναν έναντι του εξ αποφάσεως χρέους προήλθαν από την εκποίηση των ενυπόθηκων ακινήτων στην οποία προχώρησε η Αιτήτρια. Οι Καθ’ ων η αίτηση ουδέν ποσό κατέβαλαν, με αποτέλεσμα την 13.10.2023 να εξακολουθεί να οφείλεται το ποσό των €1.490.111,65.
Η έκδοση των επίδικων διαταγμάτων θα εξυπηρετήσει το συμφέρον της δικαιοσύνης, καθώς η Αιτήτρια δεν διαθέτει άλλο τρόπο εκτέλεσης της απόφασης.
Οι Καθ’ ων η αίτηση καταχώρησαν ειδοποίηση περί πρόθεσης ένστασης εγείροντας 30 λόγους ένστασης. Οι πολυάριθμοι λόγοι ένστασης μπορούν να συνοψισθούν στους εξής 5:
Η ένσταση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της Καθ’ ης η αίτηση 3 η οποία ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι η Καθ’ ης η αίτηση 4 ήταν ιδιοκτήτρια τριών ακινήτων σε σχέση με τα οποία εγγράφηκαν υποθήκες προς εξασφάλιση των τραπεζικών διευκολύνσεων που αποτέλεσαν το αντικείμενο της παρούσας αγωγής και συνακόλουθα της απόφασης ημερ.29.09.2023. Επί των εν λόγω ακινήτων ανεγέρθηκε πολυκατάστημα το οποίο χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες της επιχείρησης που ασκούσε η Καθ’ ης η αίτηση 1.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα της Καθ’ ης η αίτηση 1 δεν εξελίχθηκε θετικά και ενόψει των οικονομικών προβλημάτων που παρουσιάστηκαν, η Καθ’ ης η αίτηση 4 αναγκάστηκε να ενοικιάσει σε τρίτο πρόσωπο το πολυκατάστημα.
Η Αιτήτρια, αν και γνώριζε για την ενοικίαση του πολυκαταστήματος, εντούτοις πρόβαλε τη θέση ότι η ενοικίαση ήταν άκυρη και παράνομη, καθώς αυτή έγινε κατά παράβαση ρητού όρου των συμβάσεων υποθήκης. Στηριζόμενη σε αυτή τη θέση εξασφάλισε, με τη σύμφωνη γνώμη των Καθ’ ων η αίτηση στη βάση της συμβουλής των τότε δικηγόρων τους, το διάταγμα ημερ.24.06.2021 για παγοποίηση των ενοικίων που εισπράττονταν για το πολυκατάστημα. Περαιτέρω, σε όλες τις εκτιμήσεις που διενεργούνταν για την αξία των ενυπόθηκων ακινήτων, η Αιτήτρια, παρά τη θέση της περί ακυρότητας της συμφωνίας ενοικίασης, λάμβανε υπόψη ότι αυτά δεν ήταν ελεύθερης κατοχής με αποτέλεσμα η αγοραία αξία των ακινήτων να παρουσιάζεται κατά τουλάχιστον €1.300.000 χαμηλότερη από την πραγματική. Εάν λαμβανόταν υπόψη η πραγματική αξία, τότε, σήμερα δεν θα υπήρχε οποιαδήποτε οφειλή.
Σύμφωνα με νομική συμβουλή που έλαβαν από τους δικηγόρους τους, η Αιτήτρια κωλύεται να διεκδικεί την είσπραξη των ενοικίων, καθώς έχει απεμπολήσει τα δικαιώματά της σε σχέση με τις υποθήκες επί των επίμαχων ακινήτων εντός των οποίων ανεγέρθηκε το πολυκατάστημα.
Συγκεκριμένα, η Αιτήτρια ουδέποτε αξίωσε μέσω της αγωγής την είσπραξη των ενοικίων του πολυκαταστήματος. Περαιτέρω, δεν ανέμενε την εκδίκαση της αγωγής σε σχέση με την αξίωσή της για εκποίηση των υποθηκών, αλλά κατέφυγε στη διαδικασία πώλησης των ενυπόθηκων ακινήτων μέσω του Μέρους VIA του Ν.9/1965. Το αποτέλεσμα της διαδικασίας ήταν η αγορά των ενυπόθηκων ακινήτων από την Αιτήτρια σε τιμή χαμηλότερη κατά τουλάχιστον €1.300.000 από την πραγματική τους αξία. Μάλιστα, κατά την εκδίκαση της αγωγής, δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός η απόκτηση των ενυπόθηκων ακινήτων από την Αιτήτρια, καθώς και η τιμή απόκτησής τους.
Ενόψει των πιο πάνω εγκαταλείφθηκε οποιαδήποτε αξίωση της Αιτήτριας σε σχέση με τις υποθήκες, περιλαμβανομένης και τυχόν αξίωσης αναφορικά με τα ενοίκια και την είσπραξή τους. Κατά συνέπεια, η Αιτήτρια κωλύεται λόγω δεδικασμένου να αξιώνει με την παρούσα διαδικασία την κατάσχεση των ενοικίων που εισπράχθηκαν από την Καθ’ ης η αίτηση 4.
Η Αιτήτρια με τη συμπεριφορά της έχει οδηγήσει σε οικονομική εξαθλίωση τους Καθ’ ων η αίτηση. Συγκεκριμένα, η ίδια και ο Καθ’ ου η αίτηση 2 είναι συνταξιούχοι και τυχόν επιτυχία της επίδικης αίτησης θα τους οδηγήσει σε καταστροφή και δεν θα μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, αφού με την έκδοση διαταγμάτων πληρωμής θα κατασχεθούν χρήματα από τις συντάξεις τους. Είναι ξεκάθαρο, ότι απώτερος σκοπός της Αιτήτριας είναι ο εξαναγκασμός των Καθ’ ων η αίτηση να αποδεχθούν την έκδοση διαταγμάτων πληρωμής των χρηματικών ποσών που βρίσκονται κατατεθειμένα στους λογαριασμούς της Καθ’ ης η αίτηση 4.
Η ακρόαση της επίδικης αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις αγορεύσεις τους προέβαλαν την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία τους. Τόσο η αίτηση και η ένσταση με τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις, όσο και οι αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν μελετηθεί και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους.
Σημειώνεται, ότι οι Μεσεγγυούχοι 1 και 2 δήλωσαν μέσω των συνηγόρων τους τη συμμόρφωσή τους σε σχέση με το ένταλμα κατάσχεσης που τους αφορούσε. Συγκεκριμένα, στις 08.11.2023, η Μεσεγγυούχος 2 δήλωσε ότι εντοπίστηκαν και δεσμεύτηκαν οι λογαριασμοί με αριθμούς (i) [ ] με υπόλοιπο €810,52 και δικαιούχο τον Καθ’ ου η αίτηση 2, (ii) [ ] με υπόλοιπο €292,03 και δικαιούχο την Καθ’ ης η αίτηση 3 και (iii) [ ] με υπόλοιπο €80.554 και δικαιούχο την Καθ’ ης η αίτηση 4. Περαιτέρω, στις 04.12.2023, η Μεσεγγυούχος 1 δήλωσε ότι εντόπισε και δέσμευσε τον λογαριασμό με αριθμό [ ] με υπόλοιπο €41.961,78 και δικαιούχο την Καθ’ ης η αίτηση 4.
Περαιτέρω, οι Μεσεγγυούχοι 1 και 2 δήλωσαν ότι δεν θα έχουν ένσταση σε τυχόν έκδοση διατάγματος πληρωμής των χρηματικών ποσών που κατασχέθηκαν.
Νομική πτυχή
Η εκτέλεση με κατάσχεση ιδιοκτησίας στα χέρια τρίτου προβλέπεται στο Μέρος VII του Κεφ. 6 (άρθρα 73 – 81). Στην Solvochem France, Sarl v. Κυπριακής Εταιρείας Αποθήκευσης Πετρελαιοειδών Λτδ, Πολ. Έφ αρ.Ε9/2014, ημερ.09.05.2019, ECLI:CY:AD:2019:A177, συνοψίσθηκαν ως ακολούθως οι αρχές έκδοσης εντάλματος κατάσχεσης εις χείρας τρίτου:
«Οι αρχές και οι προϋποθέσεις έκδοσης εντάλματος κατάσχεσης στα χέρια τρίτου, όπως καθορίστηκαν στη νομολογία (Carna Plants Ltd v. Masalcha & Others(1990) 1 AAΔ 28, Κυριάκος και Νικόλας Τρικωμίτες Λτδ ν. Τουμαζή κ.ά. (2013) 1 ΑΑΔ 754) κατ΄ ακολουθία των σχετικών νομοθετικών διατάξεων είναι:
(α) Ο αιτητής θα πρέπει να είναι εξ αποφάσεως πιστωτής και να αποδείξει στο Δικαστήριο ότι η σχετική απόφαση δεν έχει ικανοποιηθεί εν όλω ή εν μέρει,
(β) Πρέπει επίσης να καταδειχθεί σχέση πιστωτή και οφειλέτη μεταξύ του εξ αποφάσεως οφειλέτη και του τρίτου προσώπου, του μεσεγγυούχου,
(γ) Η έκδοση διατάγματος είναι ζήτημα που εμπίπτει στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.»
Σύμφωνα με τη νομολογία το άρθρο 73 του Κεφ.6 δεν περιορίζεται μόνο στην περίπτωση που μεταξύ του εξ αποφάσεως οφειλέτη και του μεσεγγυούχου υπάρχει σχέση πιστωτή – οφειλέτη, αλλά η εφαρμογή του επεκτείνεται και σε άλλες μορφές δικαιωμάτων (Κυριάκος και Νικόλας Τρικωμίτες Λτδ ν. Τουμαζή κ.ά. (2013) 1 Α.Α.Δ 754).
Ως προς την ακολουθητέα διαδικασία έκδοσης εντάλματος κατάσχεσης, αυτή, σύμφωνα με την αυθεντία F. Hoffman La Roche and Co. A.G. v. Inter – Continental Pharmaceuticals (Bletchley) Ltd Curtis and Company Ltd and Zygmunt (Chemists) Ltd (1969) 1 C.L.R. 196, η οποία υιοθετήθηκε σε σειρά μεταγενέστερων αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, διακρίνεται σε δύο ουσιαστικά στάδια. Το πρώτο στάδιο αφορά την έκδοση μονομερώς του εντάλματος κατάσχεσης με το οποίο καλείται ο μεσεγγυούχος να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου προκειμένου να εξεταστεί σε σχέση με περιουσία που βρίσκεται στην κατοχή του και ανήκει στον εξ αποφάσεως χρεώστη. Στο δεύτερο στάδιο, αφού το Δικαστήριο ακούσει όσους κριθούν ως ενδιαφερόμενοι, δύναται να διατάξει είτε τη διάθεση της περιουσίας που κατασχέθηκε προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους, είτε την άρση του διατάγματος κατάσχεσης, είτε να εκδώσει οποιοδήποτε άλλο διάταγμα κρίνει υπό τις περιστάσεις δίκαιο. Σημειώνεται, ότι ο εξ αποφάσεως οφειλέτης, ως ενδιαφερόμενο μέρος, έχει το δικαίωμα να ακουστεί πριν την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου επί της διάθεσης της περιουσίας δυνάμει του άρθρου 78 του Κεφ.6.
Συμπεράσματα
Αποτελεί κοινό έδαφος μεταξύ των διαδίκων, ότι η Αιτήτρια είναι εξ αποφάσεως πιστωτής δυνάμει της απόφασης ημερ.29.09.2023 που εκδόθηκε στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής. Περαιτέρω, δεν αμφισβητείται το γεγονός, ότι παραμένει μέχρι και σήμερα οφειλόμενο εξ αποφάσεως χρέος ύψους €1.490.111,65.
Δεν υπάρχει, επίσης, αμφισβήτηση, ως προς το ότι μεταξύ των Καθ’ ων η αίτηση 2 - 4 – εξ αποφάσεως οφειλετών και των Μεσεγγυούχων 1 και 2 υπάρχει σχέση πιστωτή – οφειλέτη. Οι Καθ’ ων η αίτηση 2 και 3 είναι οι δικαιούχοι του τραπεζικού λογαριασμού που έκαστος εξ αυτών διατηρεί στη Μεσεγγυούχο 2 και η Καθ’ ης η αίτηση 4 είναι η δικαιούχος των τραπεζικών λογαριασμών που διατηρούνται επ’ ονόματί της στις Μεσεγγυούχους 1 και 2. Στους επίμαχους τραπεζικούς λογαριασμούς υπάρχουν κατατεθειμένα χρηματικά ποσά. Η σχέση μεταξύ των Καθ’ ων η αίτηση και των Μεσεγγυούχων είναι σχέση πιστωτή – οφειλέτη, αφού οι τελευταίοι οφείλουν στους πρώτους τα χρηματικά ποσά που είναι κατατεθειμένα στους λογαριασμούς τους (βλ. κατ’ αναλογία Χριστοδούλου κ.α. ν. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου κ.α. (2013) 3 Α.Α.Δ 427). Εν πάση περιπτώσει, σημειώνεται ότι οι Μεσεγγυούχοι δεν αμφισβήτησαν την οφειλή τους προς τους Καθ’ ων η αίτηση (Κουζαλή ν. Gordian Holdings Ltd, Πολ. Έφ. αρ.Ε4/2018, ημερ.28.09.2023).
Σε αυτό το σημείο κρίνω σκόπιμο να παρεμβάλω τα ουσιαστικά σημεία της επιχειρηματολογίας των συνηγόρων των διαδίκων.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας, αφού επισήμανε ότι η συνδρομή των πιο πάνω προϋποθέσεων αποτελεί κοινό έδαφος, κάλεσε το Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελος της Αιτήτριας διατάσσοντας την πληρωμή των χρηματικών ποσών έναντι του εξ αποφάσεως χρέους. Τόνισε ο κ. Ιωσήφ, ότι η είσπραξη των επίμαχων χρηματικών ποσών δεν επιδιώκεται στη βάση των υποθηκών που παραχωρήθηκαν ως εξασφάλιση στην Αιτήτρια. Η παρούσα διαδικασία είναι αυτοτελής και θα πρέπει να εξεταστεί στη βάσει των δικών της προϋποθέσεων οι οποίες, εν προκειμένω, πληρούνται.
Στον αντίποδα, ο ευπαίδευτος συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση επικεντρώθηκε στον τρόπο με τον οποίο το Δικαστήριο θα πρέπει, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια. Αναφερόμενος ειδικότερα στους τραπεζικούς λογαριασμούς της Καθ’ ης η αίτηση 4, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του ότι τα χρήματα που είναι κατατεθειμένα σε αυτούς αποτελούν το προϊόν των ενοικίων που εισπράχθηκαν από την Καθ’ ης η αίτηση 4 μέσω της ενοικίασης του πολυκαταστήματος που ανεγέρθηκε επί των ενυπόθηκων ακινήτων. Σύμφωνα με τον κ. Κασιανή, η Αιτήτρια κωλύεται λόγω δεδικασμένου να διεκδικεί τα υπό αναφορά χρηματικά ποσά. Αυτό, διότι κατά την εκδίκαση της αγωγής δεν συμπεριέλαβε αξίωση για απόδοση των υπό αναφορά ενοικίων. Μάλιστα, εκκρεμούσης της αγωγής, εξασφάλισε προσωρινό διάταγμα παγοποίησης των ενοικίων που εισέπραξε η Καθ’ ης η αίτηση 4, ισχυριζόμενη ότι η συμφωνία ενοικίασης ήταν παράνομη και εξ υπαρχής άκυρη λόγω παραβίασης προνοιών των όρων των υποθηκών. Περαιτέρω, η Αιτήτρια, δυνάμει των προνοιών του Μέρους VIA του Ν.9/65, αγόρασε τα ενυπόθηκα ακίνητα με αποτέλεσμα την εξάλειψη των υποθηκών που είχαν εκτελεστεί προς όφελός της. Το πιο πάνω γεγονός δηλώθηκε στον κατάλογο παραδεκτών γεγονότων που καταχωρήθηκε από κοινού από τους διαδίκους στο πλαίσιο της αγωγής (Τεκμήριο 24 της ένστασης).
Επιπροσθέτως, ο συνήγορος κάλεσε το Δικαστήριο να προσμετρήσει το γεγονός, ότι τα ενυπόθηκα ακίνητα αποκτήθηκαν σε τιμή χαμηλότερη της πραγματικής τους αξίας, καθώς οι εκτιμήσεις έγιναν στη βάση ότι τα ακίνητα δεν ήταν ελεύθερης κατοχής. Επεσήμανε ο κ. Κασιανής, ότι η Αιτήτρια, αναλόγως των συμφερόντων που ήθελε να εξυπηρετήσει, από τη μία υποστήριξε ότι η συμφωνία ενοικίασης ήταν εξ υπαρχής άκυρη εξασφαλίζοντας προσωρινό διάταγμα παγοποίησης των ενοικίων και από την άλλη αναγνώρισε τη συμφωνία ενοικίασης για να επιτύχει μείωση της αγοραίας αξίας των ενυπόθηκων ακινήτων.
Εν κατακλείδι, ο συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση υποστήριξε, ενόψει των πιο πάνω, ότι η διεκδίκηση των ενοικίων μέσω της παρούσας διαδικασίας καλύπτεται από δεδικασμένο και σε κάθε περίπτωση αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας.
Μέσα από την ένσταση, αλλά και την αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Καθ’ ων η αίτηση, αναδεικνύεται ως κεντρικό σημείο της ένστασης η θέση περί ύπαρξης δεδικασμένου.
Στη Χωματένος κ.α ν. Σταυρινού (2015) 1Γ Α.Α.Δ 2825, περιγράφηκαν οι παράμετροι εφαρμογής της αρχής του δεδικασμένου:
«Η αρχή του δεδικασμένου αποτελεί δημιούργημα του δικαίου της επιείκειας και προέκυψε από την ανάγκη να δίδεται τέλος στην αντιδικία. Η αρχή υιοθετήθηκε από την κυπριακή νομολογία σε πολλές υποθέσεις. Περιοριζόμαστε να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την υπόθεση K.S.R. Comercio Ε Industria De Papel S.A. κ.α. ν. Bluecoral Navigation Ltd (1995) 1 ΑΑΔ 309 στην οποία η αρχή συνοψίζεται στη σελίδα 312 ως ακολούθως:-
«Σαν θέμα γενικής πολιτικής του δικαίου, η παράλειψη διαδίκου να εγείρει σε προηγούμενη δικαστική διαδικασία στα δικογραφήματα του ή την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε, ή να προσκομίσει μαρτυρία αναφορικά με οτιδήποτε θα μπορούσε να στηρίζει την υπόθεση ή υπεράσπισή του δε δικαιολογεί ούτε επιτρέπει νέο δικαστικό αγώνα με αντικείμενο ό,τι παραλείφθηκε. Αυτό θα σήμαινε την τμηματική εκδίκαση των διαφορών κατ' επιλογήν του διαδίκου και τη διαιώνιση τους. Έτσι, η αρχή της τελεσιδικίας, που είναι κοινωνικά επιβεβλημένη, θα υφίστατο καίριο πλήγμα..»
Επίσης στο σύγγραμμα Halsbury's Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 15, σελ. 184, αναφέρεται ότι όταν ένα επίδικο γεγονός αποφασιστεί σε δίκη μεταξύ των ίδιων διαδίκων και το ίδιο γεγονός επανεμφανιστεί σε μεταγενέστερη δίκη μεταξύ των ίδιων διαδίκων, εγείρεται θέμα δεδικασμένου. Όμως η σχετική αρχή δεν εφαρμόζεται μόνο σε ζητήματα που έχουν εξεταστεί στην πρώτη διαδικασία, αλλά επεκτείνεται και σε ζητήματα που θα μπορούσαν να είχαν εγερθεί στην πρώτη διαδικασία (βλ. Theori and Another v. Djoni and Another (1984) 1 CLR 296, Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1995) 1 ΑΑΔ 670, Γαβριήλ κ.α. ν. Αγαπίου (1998) 1Γ ΑΑΔ 1868 και Χριστοφή (Παπέττας) ν. Σ. & Μ. Φλοκκάς Λτδ κ.α. (2001) 1Γ ΑΑΔ 1703).»
Προτού προχωρήσω στην εξέταση της θέσης των Καθ’ ων η αίτηση περί ύπαρξης δεδικασμένου, θεωρώ ότι θα πρέπει να διευκρινιστεί το αντικείμενο της υπό εκδίκαση αίτησης. Στην υπόθεση Γυμναστικού Συλλόγου τα Παγκύπρια ΓΣΠ δια του Προέδρου του ΧΧΧ Ιωαννίδη v. ULYSSES INVESTMENTS LTD, Πολ. Εφ. Αρ. 171/2014, ημερ. 30.12.2021, ECLI:CY:AD:2021:A596, αναφέρθηκε ότι η διαδικασία εκτέλεσης δικαστικής απόφασης με κατάσχεση στα χέρια τρίτου είναι διερευνητικής υφής και στοχεύει στη διακρίβωση ύπαρξης χρέους από τον μεσεγγυούχο προς τον εξ αποφάσεως χρεώστη. Αντικείμενο, επομένως, της υπό εκδίκαση αίτησης είναι η εκτέλεση δικαστικής απόφασης.
Επιπροσθέτως των πιο πάνω, το ότι η κατάσχεση ιδιοκτησίας στα χέρια τρίτου συνιστά μέθοδο εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων προκύπτει ξεκάθαρα, τόσο από τις πρόνοιες του Μέρους VII του Κεφ.6, όσο και από το άρθρο 14(1)(δ) του Κεφ.6.
Έχοντας διευκρινίσει το αντικείμενο της επίδικης αίτησης, θα προχωρήσω να εξετάσω κατά πόσο μπορεί να εγείρεται ζήτημα δεδικασμένου ενόψει της μη διεκδίκησης κατά την εκδίκαση της με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγής των επίμαχων ενοικίων στη βάση των όρων των εγγράφων υποθήκης.
Η απάντηση είναι, κατά την κρίση μου, αρνητική.
Η διαδικασία της αγωγής και η παρούσα διαδικασία, η οποία έπεται της έκδοσης της απόφασης στην αγωγή, έχουν εντελώς διαφορετικό αντικείμενο. Με άλλα λόγια, τα επίδικα ζητήματα σε μία αγωγή είναι εξ ορισμού διαφορετικά από τα επίδικα ζητήματα μίας διαδικασίας εκτέλεσης απόφασης. Συνεπώς, δεν μπορεί να εγείρεται θέμα ταύτισης των επίδικων ζητημάτων στις δύο διαδικασίες, ούτε και θα μπορούσαν να εγερθούν στο πλαίσιο εκδίκασης της αγωγής ζητήματα που αφορούν την εκτέλεση της απόφασης που εκδόθηκε στην αγωγή. Πρόκειται για διαφορετικές διαδικασίες με διαφορετικό αντικείμενο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τίθεται ζήτημα δεδικασμένου.
Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, η υπό εκδίκαση διαδικασία δεν στοχεύει στη διάγνωση αγώγιμου δικαιώματος της Αιτήτριας στη βάση των υποθηκών και ειδικότερα της παράβασης όρου αυτών, με σκοπό την απόδοση σχετικής θεραπείας. Το αγώγιμο δικαίωμα της Αιτήτριας διαγνώστηκε με την έκδοση της απόφασης. Αντιθέτως, η παρούσα διαδικασία έχει ως σημείο εκκίνησης το εξ αποφάσεως χρέος και αποσκοπεί στη διακρίβωση ύπαρξης χρέους από τον μεσεγγυούχο προς τον εξ αποφάσεως χρεώστη (Γυμναστικού Συλλόγου τα Παγκύπρια ΓΣΠ δια του Προέδρου του ΧΧΧ Ιωαννίδη v. ULYSSES INVESTMENTS LTD, ανωτέρω). Δεν εδράζεται, επομένως, στις υποθήκες ή σε συμβατικούς όρους αυτών.
Ούτε από την άλλη μπορεί να προβάλλεται βάσιμα το επιχείρημα, ότι προκύπτει δεδικασμένο από τη δήλωση παραδεκτών γεγονότων κατά την εκδίκαση της με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγής (Τεκμήριο 24 της ένστασης). Επαναλαμβάνω, ότι η επίδικη αίτηση δεν εδράζεται στις υποθήκες, οι οποίες πλέον δεν υφίστανται, ή σε οποιαδήποτε δικαιώματα που απορρέουν από αυτές.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, οι Καθ' ων η αίτηση επικαλούνται και κατάχρηση της διαδικασίας. Η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε προς υποστήριξη του προαναφερόμενου επιχειρήματος είναι εν πολλοίς συνυφασμένη με τα όσα εκτέθηκαν στο πλαίσιο της θέσης των Καθ' ων η αίτηση περί ύπαρξης δεδικασμένου. Επιπροσθέτως των όσων έχουν αναφερθεί πιο πάνω σημειώνω και τα ακόλουθα:
· Η έκδοση προσωρινού διατάγματος στις 24.06.2021 με το οποίο, μεταξύ άλλων, απαγορεύτηκε στην Καθ' ης η αίτηση 4 να αποξενώσει και/ή διαθέσει τα ενοίκια που εισέπραξε και/ή θα εισέπραττε από την ενοικίαση του πολυκαταστήματος που ανεγέρθηκε επί των ενυπόθηκων ακινήτων δεν μπορεί να αποτελέσει στοιχείο που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η επίδικη αίτηση συνιστά κατάχρηση των δικαστικών διαδικασιών. Καταρχάς, σύμφωνα με το λεκτικό του διατάγματος (Τεκμήριο 4 της αίτησης), αυτό εκδόθηκε μέχρι την εκτέλεση της τελικής απόφασης στην παρούσα αγωγή και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου. Καθίσταται, επομένως, σαφές ότι το επίμαχο διάταγμα εκδόθηκε προς υποβοήθηση της εκτέλεσης της απόφασης. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να προβάλλεται βάσιμα η θέση περί κατάχρησης της διαδικασίας ενόψει του ότι με την υπό κρίση αίτηση επιδιώκεται στο πλαίσιο της εκτέλεσης της απόφασης η είσπραξη των χρημάτων που βρίσκονται κατατεθειμένα στους τραπεζικούς λογαριασμούς της Καθ' ης η αίτηση 4 και τα οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Καθ' ων η αίτηση, είναι το προϊόν των ενοικίων που αποτέλεσαν το αντικείμενο του προαναφερόμενου ενδιάμεσου διατάγματος. Η παρούσα διαδικασία αποτελεί, ακριβώς, το επόμενο στάδιο προς υλοποίηση του σκοπού έκδοσης του διατάγματος.
· Ούτε και η απόκτηση των ενυπόθηκων ακινήτων, μέσω της διαδικασίας που προβλέπεται στο Μέρος VIA του Ν.9/65, καθιστά καταχρηστική την επίδικη αίτηση. Καταρχάς, οι δύο διαδικασίες έχουν διαφορετικό αντικείμενο. Η μεν διαδικασία του Μέρους VIA του Ν.9/65 αποσκοπεί στην πώληση ενός ενυπόθηκου ακινήτου, η δε παρούσα έχει ως αντικείμενό της την κατάσχεση ιδιοκτησίας στα χέρια τρίτου στο πλαίσιο εκτέλεσης δικαστικής απόφασης. Αποτελεί δε, κοινό έδαφος μεταξύ των διαδίκων, ότι εξακολουθεί να παραμένει οφειλόμενο εξ αποφάσεως χρέος. Επομένως, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κατάχρηση, επειδή η Αιτήτρια ενεργοποίησε την παρούσα διαδικασία προς εκτέλεση της απόφασης.
Αναφορικά με το τίμημα απόκτησης των ενυπόθηκων ακινήτων από την Αιτήτρια, για το οποίο έγινε αρκετός λόγος από τους Καθ' ων η αίτηση, θεωρώ ότι δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας και κατ’ επέκταση δεν μπορεί εξ αυτού να εγείρεται ζήτημα κατάχρησης. Επισημαίνεται, ότι ο καθορισμός της τιμής κτήσης ενυπόθηκων ακινήτων με βάση τη διαδικασία του Μέρους VIA του Ν.9/65 καθορίζεται από τις πρόνοιες της συγκεκριμένης νομοθεσίας.
Ως εκ των ανωτέρω δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη κατάχρησης εκ μέρους της Αιτήτριας.
Θα προχωρήσω, επομένως, να εξετάσω τον τρόπο διάθεσης της ιδιοκτησίας που κατασχέθηκε. Όπως ήδη αναφέρθηκε, η έκδοση διατάγματος διάθεσης της κατασχεθείσας περιουσίας δυνάμει του άρθρου 78 του Κεφ.6 είναι θέμα διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (Κυριάκος και Νικόλας Τρικωμίτες Λτδ ν. Τουμαζή, ανωτέρω).
Θεωρώ, ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου θα πρέπει να ασκηθεί με διαφορετικό τρόπο σε σχέση, από τη μία, με τα χρηματικά ποσά που κατασχέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς της Καθ' ης η αίτηση 4 και, από την άλλη, με τα χρηματικά ποσά που κατασχέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των Καθ' ων η αίτηση 2 και 3.
Ξεκινώντας από τα χρήματα που κατασχέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς της Καθ' ης η αίτηση 4 δεν διαβλέπω οποιονδήποτε βάσιμο λόγο για τον οποίο να μην διαταχθεί η πληρωμή των εν λόγω χρηματικών ποσών στην Αιτήτρια έναντι του εξ αποφάσεως χρέους. Οι θέσεις των Καθ’ ων η αίτηση περί ύπαρξης δεδικασμένου και κατάχρησης απαντήθηκαν πιο πάνω.
Αναφορικά, όμως, με τους Καθ' ων η αίτηση 2 και 3 τα πράγματα διαφοροποιούνται. Οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση ως προς το ότι οι Καθ' ων η αίτηση 2 και 3 είναι συνταξιούχοι και τα χρηματικά ποσά που βρίσκονται κατατεθειμένα στους επίμαχους τραπεζικούς λογαριασμούς αποτελούν χρήματα των συντάξεών τους, δεν έχουν αντικρουστεί από την Αιτήτρια. Με την πιο πάνω δήλωση συνηγορεί και το γεγονός, ότι στους επίμαχους τραπεζικούς λογαριασμούς των Καθ' ων η αίτηση 2 και 3 κατά τον χρόνο έκδοσης του εντάλματος κατάσχεσης ήταν κατατεθειμένα τα ποσά των €810,52 και €292,03 αντιστοίχως. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι το ένταλμα κατάσχεσης σε σχέση με τους Καθ’ ων η αίτηση 2 και 3 τροποποιήθηκε εκ συμφώνου στις 08.11.2023, έτσι ώστε να επιτρέπεται στους τελευταίους να αποσύρουν έκαστος το ποσό των €500 μηνιαίως από τον τραπεζικό λογαριασμό που ανήκει στον καθένα εξ αυτών.
Ως εκ των ανωτέρω, θεωρώ ότι το ένταλμα σε σχέση με τους εν λόγω λογαριασμούς θα πρέπει να αρθεί, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα ισοδυναμούσε με στέρηση της σύνταξης των Καθ' ων η αίτηση.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω εκδίδεται διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η Μεσεγγυούχος 1 όπως εντός 7 ημερών από την επίδοση του διατάγματος σε αυτήν καταβάλει στην Αιτήτρια ποσό ύψους €41.961,78 το οποίο είναι κατατεθειμένο στον λογαριασμό της Καθ' ης η αίτηση 4 που διατηρείται στη Μεσεγγυούχο 1 και φέρει αριθμό [ ], προκειμένου το πιο πάνω χρηματικό ποσό να λογιστεί έναντι του εξ αποφάσεως χρέους των Καθ' ων η αίτηση στο πλαίσιο της με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγής. Η Μεσεγγυούχος 1 θα αφαιρέσει από το πιο πάνω ποσό τα έξοδά της, τα οποία έχουν συμφωνηθεί στο ποσό των €555 πλέον Φ.Π.Α (βλ. πρακτικό ημερομηνίας 04/12/2023).
Περαιτέρω, εκδίδεται διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η Μεσεγγυούχος 2 όπως εντός 7 ημερών από την επίδοση του διατάγματος σε αυτήν καταβάλει στην Αιτήτρια το ποσό των €80.554 το οποίο είναι κατατεθειμένο στον τραπεζικό λογαριασμό της Καθ' ης η αίτηση 4 που διατηρείται στη Μεσεγγυούχο 2 και φέρει αριθμό [ ], προκειμένου το πιο πάνω χρηματικό ποσό να λογιστεί έναντι του εξ αποφάσεως χρέους των Καθ' ων η αίτηση στο πλαίσιο της με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγής. Η Μεσεγγυούχος 2 θα αφαιρέσει από το πιο πάνω ποσό τα έξοδά της τα οποία έχουν συμφωνηθεί στο ποσό των €554 πλέον Φ.Π.Α (βλ. πρακτικό ημερομηνίας 08/11/2023).
Επιπροσθέτως, διατάσσεται η άρση των ενταλμάτων κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών των Καθ’ ων η αίτηση 2 και 3 με αρ. [ ] και [ ] αντίστοιχα που τηρούνται στη Μεσεγγυούχο 2.
Ως προς τα έξοδα της διαδικασίας σημειώνω τα ακόλουθα. Είναι καλά γνωστό, ότι τα έξοδα εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και κατά κανόνα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης (Κυριάκου ν. Φιλικής Ασφαλιστικής Εταιρείας Λτδ (2000) 1 Α.Α.Δ 416). Στην προκείμενη περίπτωση, αν και η αίτηση έχει επιτυχή κατάληξη μόνο σε σχέση με την Καθ’ ης η αίτηση 4, εντούτοις θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να επιδικαστούν έξοδα προς όφελος των Καθ’ ων η αίτηση 1 – 3. Αυτό, διότι η εκπροσώπηση των Καθ’ ων η αίτηση ήταν κοινή, όπως κοινή ήταν και η καταχωρηθείσα ένσταση. Επιπροσθέτως, όπως προκύπτει από τα γεγονότα που παρατέθηκαν πιο πάνω, η ουσιαστική πτυχή της κοινής ένστασης των Καθ’ ων η αίτηση συνίστατο στην ύπαρξη δεδικασμένου και κατάχρησης. Οι εν λόγω θέσεις, για τους λόγους που έχουν ήδη επεξηγηθεί, απορρίφθηκαν. Στη βάση των πιο πάνω δεδομένων θεωρώ ορθό και δίκαιο να μην επιδικαστούν έξοδα μεταξύ Αιτήτριας και Καθ’ ων η αίτηση 1 – 3 (βλ. κατ’ αναλογία Λουκαΐδης ν. Εκδοτική Εταιρεία Αλήθεια Λτδ κ.α. (2003) 1Α Α.Α.Δ 22 και Αναφορικά με τον Λούκα Ναζίρη, Πολ. Αίτηση αρ.90/2017, ημερ.29.11.2017), ECLI:CY:AD:2017:B433.
Όσον αφορά την Καθ’ ης η αίτηση 4, επιδικάζονται εναντίον της και υπέρ της Αιτήτριας τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας ως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ……………………………………
Μ. Αγιομαμίτης, Π.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ