ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αγωγή αρ. 795/2018
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
Ενάγων
ν.
1. MICHAEL JOHN CUSHION
2. ANDREE CUSHION
Εναγόμενοι
Ημερομηνία: 08 Ιανουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Επαμεινώνδας Κορακίδης ΔΕΠΕ, για τον Ενάγοντα
Ανδρέας Δημητριάδης & Σία ΔΕΠΕ, για τους Εναγόμενους
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το πλαίσιο της διαφοράς
1. Ο Ενάγων ισχυρίζεται πως είναι ιδιοκτήτης ακινήτου στο Πολέμι, το οποίο περιγράφει στην αγωγή του (Τεμάχιο 24). Οι Εναγόμενοι κατέχουν συνορεύον τεμάχιο (Τεμάχιο 23). Από το 2015, παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες του Ενάγοντος, οι Εναγόμενοι, κατά τη θέση του, επεμβαίνουν αυθαίρετα και παράνομα στο Τεμάχιο 24, σε εμβαδόν περίπου 44 τ.μ., χρησιμοποιώντας το ως πέρασμα, καταστρέφοντας και εμποδίζοντας την περίφραξη, τοποθετώντας πέργολα και δική τους ξύλινη περίφραξη, οικειοποιούμενοι μέρος του ακινήτου του Ενάγοντος, η αξία του οποίου ανέρχεται, στο μέρος επέμβασης, ανέρχεται σε €5.000,00. Ο Ενάγων ζητά την έκδοση σχετικής αναγνωριστικής απόφασης, διατάγματος άρσης της επέμβασης και αποζημιώσεις.
2. Οι Εναγόμενοι, στην υπεράσπισή τους, ισχυρίζονται πως είχαν αγοράσει την οικία εντός του Τεμαχίου 23 από το 2006, χωρίς οι ίδιοι να έχουν προβεί σε αναπροσαρμογή συνόρων ή σε πρόσθετες κατασκευές και αρνούνται πως επεμβαίνουν στην περιουσία του Ενάγοντος. Ούτε τον εμποδίζουν να εισέρχεται στο τεμάχιό του. Συνεπώς, αρνούνται τις αξιώσεις του Ενάγοντος, ο οποίος, με τη σειρά του, με απαντητικό δικόγραφο, επιμένει στη δική του εκδοχή.
3. Μόνο επίδικο θέμα είναι εάν οι Εναγόμενοι, που παραδεκτά κατέχουν και χρησιμοποιούν το Τεμάχιο 23, επεμβαίνουν στο Τεμάχιο 24, του Ενάγοντος.
Διαδικασία
4. Πολύμηνες προσπάθειες των διαδίκων για επίτευξη εξώδικης διευθέτησης δεν καρποφόρησαν.
5. Έπρεπε να προχωρήσει η εκδίκαση της υπόθεσης και η αγωγή εκδικάστηκε με τη διαδικασία της ταχείας εκδίκασης, δηλαδή με έγγραφη μαρτυρία που προσκόμισε η κάθε πλευρά, σύμφωνα με όσα διαλαμβάνει η Δ.30,κκ.6,7 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ).
6. Για την απόδειξη της υπόθεσης του Ενάγοντος, παρουσιάστηκε μαρτυρία από την Ελένη Αντωνιάδου (ΜΕ1) και τον Ευαγόρα Οδυσσέως (ΜΕ2). Μαρτυρία προσκομίστηκε και από τον Εναγόμενο 1 (ΜΥ1). Δεν υπήρξε αντεξέταση ή προφορική μαρτυρία.
7. Μετά την παρουσίαση του συνόλου της μαρτυρίας, οι δικηγόροι των δύο πλευρών αγόρευσαν. Είναι σε γνώση του Δικαστηρίου ό,τι αναφέρθηκε, ακόμα κι αν δεν γίνεται αυτούσια ή λεπτομερής ή ειδική μνεία.
Μαρτυρία
8. Η αξιολόγηση της μαρτυρίας περιορίζεται στην έκταση των αμφισβητούμενων γεγονότων που προκύπτουν[1]. Σκοπεί στην εύρεση των πραγματικών γεγονότων επί των οποίων το Δικαστήριο μπορεί να βασιστεί. Αξιολογείται το περιεχόμενο της μαρτυρίας[2], από το οποίο δυνατόν να προκύπτουν και κρίσεις αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων. Λόγω και του τρόπου παρουσίασης της μαρτυρίας στις υποθέσεις ταχείας εκδίκασης, το πλέγμα των κλασικών νομολογιακών αρχών προσαρμόζεται ανάλογα, με προσεγγίσεις απαλλαγμένες από εξωτερικές εντυπώσεις εκ της άμεσης συμπεριφοράς ή των αντιδράσεων στο εδώλιο του μάρτυρα[3] ή αντίστοιχα που να παρεμβάλλουν εκ του ύφους, της έκτασης ή των εξωτερικών γνωρισμάτων της γραφής ή της αφηγηματικής ικανότητας του συγγράψαντος την κάθε κείμενη εκδοχή. Η πληρότητα και η σαφήνεια ή η ελλειμματικότητα και η αοριστία επί των αμφισβητούμενων γεγονότων, η αμεσότητα ή η υπεκφυγή, οι συμπτώσεις και η λογική ή η ύπαρξη ουσιωδών αντιφάσεων ή υπερβολών[4], εν τέλει η πειστικότητα ή όχι της εκδοχής, είναι κριτήρια περιεχομένου που μπορούν να εξετάζονται και να λαμβάνονται υπόψη, συναρτώμενα με το σύνολο της μαρτυρίας, ασχέτως του έγγραφου ή έμμεσου τρόπου του λόγου των μαρτύρων, την απουσία πλήρους ζωντανής ατμόσφαιρας και την απόσταση του Δικαστηρίου από τον μάρτυρα και τους τρόπους συμπεριφοράς του (demeanour) ή τα έκδηλα στοιχεία της προσωπικότητάς του.
9. Για ορισμένα ζητήματα, το Δικαστήριο δεν αποκλείεται να χρειάζεται μαρτυρία ειδικής γνώμης, εάν αυτά βρίσκονται έξω από το πεδίο της κοινής γνώσης και εμπειρίας, και εμπειρογνώμονας, που διαθέτει κατάλληλα προσόντα, μπορεί να εκφέρει γνώμη γι’ αυτά, ώστε να βοηθήσει το Δικαστήριο ως προς την κρίση του. Το προσόν της εμπειρογνωμοσύνης μπορεί να προκύπτει από την εξειδικευμένη μόρφωση ή κατάρτιση ή και την επαγγελματική πείρα ή και την ικανότητα πρόσβασης σε δεδομένα μη προσιτά σε όλους και κατανόησης εξειδικευμένων εννοιών και ζητημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μαρτυρία γνώμης συνιστά μαρτυρία γεγονότων βάσει των οποίων σχηματίζεται συμπέρασμα ή γνώμη για ένα θέμα εξειδικευμένο. Σε κάθε περίπτωση, η ειδική γνώμη αξιολογείται ως προς τη βασιμότητα ή την εγκυρότητά της όπως και η μαρτυρία γεγονότων ως προς την αλήθεια τους, με κριτήρια που δεν δίδονται εξαντλητικά, όμως θα μπορούσαν να αναφέρονται στην πληρότητα της αιτιολογίας ή στον βαθμό μελέτης, και άλλα, έχοντας υπόψη και πως το καθήκον του εμπειρογνώμονα είναι, ενεργώντας κατά κανόνα με ανεξάρτητο και αντικειμενικό τρόπο, να εφοδιάσει το Δικαστήριο με όλες τις απαραίτητες επιστημονικές ή εξειδικευμένες πληροφορίες, για σκοπούς ελέγχου της ορθότητας των συμπερασμάτων του, και ούτως ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση, εφαρμόζοντας τις πληροφορίες στα γεγονότα της υπόθεσης που αποδεικνύονται, να σχηματίσει την κρίση του[5].
10. Η ΜΕ1, μητέρα του Ενάγοντος, στη δική της μαρτυρία, ανέφερε πως ο Ενάγων εργάζεται στη Λευκωσία, λόγος για τον οποίο δεν μπορούσε να δώσει ο ίδιος μαρτυρία για τα γεγονότα της υπόθεσης, εξουσιοδοτώντας την ίδια, η οποία επίσης γνωρίζει προσωπικά τα γεγονότα που σχετίζονται με την υπόθεση. Προσκομίζει το πιστοποιητικό εγγραφής του Τεμαχίου 24 στο όνομα του Ενάγοντος (Τεκμήριο 1) και, για όσα σχετίζονται με την επέμβαση, που ισχυρίζεται πως άρχισε να συμβαίνει από το 2015, επικαλείται έκθεση που ετοίμασε ο αγρονόμος-τοπογράφος μηχανικός Ευαγόρας Οδυσσέως, στην οποία, όπως αναφέρει, εξηγείται ο τρόπος και η έκταση της επέμβασης. Ειδικότερα, όπως αναφέρει η ΜΕ1, μέρος της βόρειας πλευράς του Τεμαχίου 24, σε εμβαδόν 44 τ.μ., χρησιμοποιείται ως πέρασμα, έχοντας ανεγείρει εντός αυτού, οι Εναγόμενοι, ξύλινο φράκτη και μέρος ξύλινης πέργολας. Οι Εναγόμενοι, για να εισέλθουν με το αυτοκίνητό τους στο Τεμάχιο 23, ερχόμενοι από νότια προς βόρεια, για να στρίψουν προς τα δεξιά, χρησιμοποιούν μέρος του Τεμαχίου 24 και ακολούθως οδηγούν προς τη ξύλινη πέργολα που μέρος της βρίσκεται στο Τεμάχιο 24. Επιπρόσθετα, δίπλα από τη ξύλινη πέργολα, οι Εναγόμενοι διατηρούν ξύλινη περίφραξη που βρίσκεται νότια της ξύλινης πέργολας. Με τον τρόπο αυτό, επεμβαίνουν στο Τεμάχιο 24 και με τη διατήρηση της ξύλινης πέργολας και της ξύλινης περίφραξης εμποδίζουν τη δυνατότητα περίφραξης του Τεμαχίου 24 επί του συνόρου του, έχοντας οικειοποιηθεί τα 44 τ.μ.. Το εν λόγω πέρασμα χρησιμοποιείται μόνο από τους Εναγόμενους, από κανέναν άλλο. Πριν αρχίσουν να επεμβαίνουν, υπήρχε περίφραξη με τέλι, στη βόρεια πλευρά του Τεμαχίου 24, η οποία σκόπιμα αφαιρέθηκε και καταστράφηκε, προφανώς για να μπορεί να γίνεται η επέμβαση. Η αξία του μέρους στο οποίο γίνεται η επέμβαση είναι €5.000,00. Η ίδια έχει κατ’ επανάληψη διαμαρτυρηθεί, αλλά την αγνοούν. Γι’ αυτό, θεωρεί πως θα πρέπει να παρέμβει το Δικαστήριο.
11. Ο ΜΕ2 ασκεί από το 2001 το επάγγελμα του αγρονόμου – τοπογράφου μηχανικού, έχοντας αποφοιτήσει από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Ελλάδα. Είναι εγγεγραμμένος από το 2001 στο ΕΤΕΚ και χωρομέτρης, από το 2007. Περί την 03.06.2018, έλαβε οδηγίες από την ΜΕ1 και επισκέφθηκε το Τεμάχιο 24 για χωρομετρική εργασία, σε σχέση με τα Τεμάχια 23 και 24. Ετοίμασε έκθεση, την οποία προσκόμισε (Τεκμήριο 2). Όπως εξηγεί, υπάρχει διαμορφωμένο πέρασμα στη βόρεια πλευρά του Τεμαχίου 24 που προφανώς έγινε για να εξυπηρετεί τους ιδιοκτήτες ή κατόχους της κατοικίας στην ανατολική πλευρά του Τεμαχίου 23, το οποίο επεμβαίνει κατά 44 τ.μ. στο Τεμάχιο 24. Το πέρασμα στη νότια πλευρά, απέναντι από την ανατολική κατοικία, έχει ένα ξύλινο φράκτη και μια ξύλινη πέργολα. Για να μπορεί να εξυπηρετηθεί η κατοικία στο Τεμάχιο 24, έγινε διαμόρφωση του περάσματος και κατασκευάστηκαν ο ξύλινος φράκτης και η ξύλινη πέργολα, κατά τρόπο που συμβαίνει η επέμβαση. Η αρχή του περάσματος στη δυτική πλευρά έγινε σε τέτοιο πλάτος ώστε να μπορεί να στρίψει προς τα δεξιά όχημα που κατευθύνεται στο Τεμάχιο 23 και χρησιμοποιήθηκε μέρος του Τεμαχίου 24 από τη βορειοδυτική μέχρι τη βορειοανατολική πλευρά του. Το πέρασμα εμποδίζει την κατασκευή περίφραξης του Τεμαχίου 24 επί του βόρειου συνόρου και επιτρέπει τη συνεχή επέμβαση στη βόρεια πλευρά.
12. Το Τεκμήριο 2, που προσκομίζει ο ΜΕ2, περιλαμβάνει σχέδιο των Τεμαχίων 23 και 24. Στο Τεμάχιο 23, απεικονίζονται δύο ισόγειες κατοικίες, τα σύνορα με το Τεμάχιο 24, το σημείο όπου υπάρχει συρματόπλεγμα και τα σημεία όπου έχουν κατασκευαστεί ξύλινος φράκτης και ξύλινη πέργολα, καθώς και η έκταση των 44 τ.μ., αναμεταξύ του φερόμενου ως συνόρου και του συρματοπλέγματος, που είναι η διαφιλονικούμενη ζώνη. Περιέχονται επίσης δύο φωτογραφίες που δείχνουν τις ξύλινες κατασκευές.
13. Ο ΜΥ1, στη δική του μαρτυρία, προσκομίζει το πωλητήριο έγγραφο δια του οποίου οι Εναγόμενοι αγόρασαν το Τεμάχιο 23 μαζί με την απόδειξη κατάθεσής του στο Κτηματολόγιο (Τεκμήριο 3), εξηγώντας, μέσα από το σχέδιο που είναι συνημμένο στο πωλητήριο έγγραφο, πως το πέρασμα, που ο Ενάγων θεωρεί επέμβαση, είναι το μόνο που επιτρέπει την είσοδο των Εναγόμενων στο ακίνητό τους. Την 10.11.2021, επειδή προέκυψε πως οι ιδιοκτήτες της κατοικίας δίπλα τους χρησιμοποιούσαν επίσης το συγκεκριμένο πέρασμα, υπογράφθηκε συμφωνία διανομής. Οι αναφερόμενοι ιδιοκτήτες της διπλανής οικίας είναι πρόσωπα που δεν είναι διάδικοι στην αγωγή. Με την εν λόγω συμφωνία (Τεκμήριο 4), συμφώνησαν σχετικά με το δικαίωμά τους στο πέρασμα, θεωρώντας, όλοι, πως το πέρασμα είναι μέρος του Τεμαχίου 23. Διαμένουν στο Τεμάχιο 23 από το 2006 και χρησιμοποιούν το πέρασμα αυτό. Δεν ευσταθεί, κατά τον ΜΥ1, ο ισχυρισμός της ΜΕ1 πως υπήρχε περίφραξη με τέλι που αφαιρέθηκε. Είναι εκεί μια περίφραξη με τέλι, από τότε που αγόρασαν την οικία, που δεν γνωρίζουν ποιος την τοποθέτησε, ενώ ο ξύλινος φράκτης και η ξύλινη πέργολα είναι μέσα από την περίφραξη. Προσκομίζει και ο ίδιος φωτογραφικό υλικό (Τεκμήριο 5). Η κατάσταση, όπως λέει, είναι ίδια και μέχρι σήμερα, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες. Το τέλι, όπως επισημαίνει, φαίνεται και στη δεύτερη φωτογραφία που προσκόμισε ο ΜΕ2. Η πρώτη φορά που λήφθηκε γνώση για κάποια επέμβαση ήταν το 2013, όταν η ΜΕ1 είχε επικοινωνήσει με τους δικηγόρους των Εναγόμενων και τους ανέφερε πως υπήρχε απόφαση του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με αρ. φακέλου ΑΧ2378/07 επί συνοριακής διαφοράς. Μετά από έρευνα, εντοπίστηκαν τα σχετικά στοιχεία, που όμως ουδέποτε ήταν γνώση των Εναγόμενων (Τεκμήριο 6). Έγινε συνάντηση για να βρεθεί κάποια λύση, εξήγησαν πως δεν γνώριζαν πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα και δεν ευθύνονται, καθώς και ότι το πέρασμα είναι ο μοναδικός τρόπος να εισέρχονται στην κατοικία τους και επιθυμούν να παραμείνει ως έχει, λόγος για τον οποίον επιθυμούν να αγοράσουν το κομμάτι της ισχυριζόμενης επέμβασης. Εισηγούνται πως ευθύνη έχει ο πωλητής της οικίας που δεν τους ενημέρωσε.
Επέμβαση ή μη
14. Η μαρτυρία των ΜΕ1 και ΜΕ2 και το Τεκμήριο 2 συνάδουν με το Τεκμήριο 6 που προσκόμισαν οι Εναγόμενοι, δηλαδή την απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου επί της συνοριακής διαφοράς, η οποία φαίνεται πως κοινοποιήθηκε στην εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια του Τεμαχίου 23, που είναι η εταιρεία που πώλησε στους Εναγόμενους το συγκεκριμένο ακίνητο. Εάν η εν λόγω απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου λήφθηκε ορθά ή εάν έπρεπε να ειδοποιηθούν και να μετέχουν στη διαδικασία και συμβεβλημένοι με την πωλήτρια εταιρεία και δικαιούχοι προς εγγραφή, ως ενδιαφερόμενα πρόσωπα, δεν είναι ζήτημα που μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας. Όπως είναι κατανοητό, δεν προσβλήθηκε με κάποιον τρόπο εκείνη η απόφαση, όταν ελήφθη γνώση της.
15. Σ’ εκείνη την απόφαση, το γεγονός είναι πως η έκταση γης που συνιστά τη διαφιλονικούμενη λωρίδα γης, εντός της οποίας ανεγέρθηκαν και πωλήθηκαν και στους Εναγόμενους το πέρασμα με τις ξύλινες κατασκευές, είναι μέρος του Τεμαχίου 24 και δεν ανήκει στο Τεμάχιο 23, που απέκτησαν και κατέχουν οι Εναγόμενοι. Αναπόδραστα, το γεγονός αυτό, που προκύπτει από το σύνολο της μαρτυρίας, είναι και εύρημα του Δικαστηρίου και δεν υπάρχει δυνατότητα απόκλισης από αυτό και κατάληξης σε ένα αντίθετο συμπέρασμα, ότι δηλαδή η διαφιλονικούμενη λωρίδα γης, που ταυτόχρονα συνιστά και το πέρασα και την είσοδο στο ακίνητο των Εναγόμενων, εντός της οποίας ανεγέρθηκαν οι ξύλινες κατασκευές, είναι μέρος του Τεμαχίου 23. Δεν αμφισβητήθηκε το γεγονός πως η έκταση του μέρους του Τεμαχίου 24 που, σύμφωνα με την απόφαση του Κτηματολογίου κατέχεται από το Τεμάχιο 23, είναι 44 τ.μ..
Νομιμότητα ή μη της επέμβασης
16. Ως προς το νομικό σκέλος, οι Εναγόμενοι αρνούνται την ευθύνη, για λόγους που είναι βεβαίως κατανοητοί. Δεν είναι περίπτωση άγνωστη στα χρονικά η απόκτηση ακινήτου από τρίτο πρόσωπο, το οποίο ακίνητο να αντιμετωπίσει στη συνέχεια ζητήματα που σχετίζονται με την εφαρμογή νόμων ή κρατικών αποφάσεων. Στην προκειμένη, συνυπάρχει και το παράπονο των Εναγόμενων πως δεν μετείχαν οι ίδιοι στη διαδικασία επίλυσης της συνοριακής διαφοράς που είχε προκύψει, ούτε ειδοποιήθηκαν, παρόλο που είχαν αγοράσει το ακίνητο από το 2006. Θα έπρεπε ενδεχομένως να ενημερωθούν από την πωλήτρια εταιρεία ως προς την εκκρεμότητα της συνοριακής διαφοράς που σχετίζεται με το ακίνητο που αγόρασαν και επηρεάζει την έκτασή του. Εκείνη, ως διαφορά που σχετίζονταν με τα σύνορα των ακινήτων και τον προσδιορισμό της έκτασης του περιουσιακού δικαιώματος, περιέλαβε τους εγγεγραμμένους ιδιοκτήτες, που δεν ήταν οι Εναγόμενοι. Δεν προσεπικαλούνται, σε αυτή τη διαδικασία, άλλα πρόσωπα, για να αποφασιστεί τυχόν αναμεταξύ τους σχετική διαφορά, και οι ίδιοι είναι αδιαμφισβήτητα κάτοχοι του Τεμαχίου 23 και χρησιμοποιούν το πέρασμα και τις ξύλινες κατασκευές, που συνιστά μέρος του Τεμαχίου 24.
17. Η δε αγωγή του Ενάγοντος απευθύνεται στη δική τους κατοχή, ανεξαρτήτως τυχόν απαίτησής του και εναντίον άλλων προσώπων, που δεν είναι αναγκαίοι διάδικοι στην αγωγή αυτή. Και η πλευρά των Εναγόμενων, δια της αγόρευσης των συνηγόρων τους, δέχεται πως η παράνομη επέμβαση, που με βάση το άρθρο 43 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ.148 συνιστά την παράνομη είσοδο ή πρόκληση ζημιάς ή παρέμβαση σε ιδιοκτησία από οποιοδήποτε πρόσωπο, και που αναλύθηκε σε περαιτέρω νομολογία[6], είναι αδίκημα εναντίον της κατοχής, της φυσικής και πραγματικής κατοχής, όχι της κυριότητας, και αρκεί και ελάχιστος βαθμός τέτοιας κατοχής, για να δώσει αγώγιμο δικαίωμα[7]. Σε αγωγή πoυ εγείρεται για παράvoμη επέμβαση σε ακίvητη ιδιoκτησία, εφόσον ο ενάγων αποδείξει ότι ο εναγόμενος επέδειξε συμπεριφορά η οποία συνιστά είσοδο σε ακίνητη ιδιοκτησία ή πρόκληση ζημιάς ή επέμβαση στην ιδιοκτησία αυτή, τo βάρoς της απόδειξης ότι η πράξη για τηv oπoία εγείρεται η αγωγή δεv ήταv παράvoμη φέρει o εvαγόμεvoς.
18. Η συνάρτηση του τρόπου καθορισμού των συνόρων από την αρμόδια αρχή, χωρίς τη συμμετοχή των Εναγόμενων, και της έκθεσής τους σε παρανομία εν αγνοία τους, εκ της κατοχής, αν και είναι κατανοητό πως δημιουργεί στους Εναγόμενους το αίσθημα του αδίκου (με τον ίδιο τρόπο που θα το δημιουργούσε λ.χ. το γεγονός εάν στο ακίνητο υφίσταντο κατασκευές μη εγκεκριμένες από την αρμόδια πολεοδομική αρχή), δεν διαφοροποιεί τα πράγματα έναντι στον Ενάγοντα. Το γεγονός πως οι Εναγόμενοι αγόρασαν την κατοικία έτοιμη και δεν την ανήγειραν οι ίδιοι, αλλά την κατέχουν και τη χρησιμοποιούν, νομίζοντας ή προσδοκώντας δικαίωμα, απλώς επειδή δεν ενημερώθηκαν από την εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια, δεν νομιμοποιεί τη εξακολούθηση της κατοχής και χρήσης της έναντι στον Ενάγοντα. Δεν κατέστησαν ιδιοκτήτες του μέρους του Τεμαχίου 24, έχοντας απλώς συμβληθεί με το τρίτο πρόσωπο, που δεν του ανήκε το συγκεκριμένο μέρος του Τεμαχίου 24. Ο Ενάγων δέχεται επέμβαση μόνιμου χαρακτήρα, εκ της δημιουργίας του συγκεκριμένου περάσματος και της ύπαρξης των ξύλινων κατασκευών, που του δίδουν δικαίωμα να ενάγει, εκ της ιδιοκτησίας του[8].
19. Η σύμβαση των Εναγόμενων με την πωλήτρια εταιρεία και ο τρόπος απόκτησης του ακινήτου, όπως προαναφέρθηκε, δεν συνιστά νομιμοποιητική βάση διατήρησης στην κατοχή τους των 44 τ.μ. του Τεμαχίου 24, ως ιδιοκτησία των Εναγόμενων. Εξάλλου, όπως ο ΜΥ1 ανέφερε, έλαβαν γνώση της σχετικής απόφασης του Κτηματολογίου από το 2013. Έκτοτε, θα μπορούσαν να δράσουν για την επαναφορά της νομιμότητας, που θα μπορούσε να επέλθει με διάφορους τρόπους, περιλαμβανομένων τρόπων σε περίπτωση που είτε δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση στο Τεμάχιο 23 είτε δεν είναι επιθυμητή η κατεδάφιση κτισμάτων ή άλλη τεχνική αλλαγή.
20. Ό,τι ζητά ο Ενάγων από το Δικαστήριο, είναι να εξαναγκάσει τον τερματισμό της εξακολούθησης αυτής της χρήσης του μέρους του Τεμαχίου 24, στην οποία οι Εναγόμενοι δεν έχουν δικαίωμα, ασχέτως του τρόπου που οι Εναγόμενοι θα επιλέξουν να το πράξουν ή που θα επιλέξουν να αποκαταστήσουν δικά τους δικαιώματα έναντι στην αντισυμβαλλόμενή τους.
Ζημιά και αποζημιώσεις
21. Η παράνομη επέμβαση είναι αγώγιμη per se, δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο της η απόδειξη ζημιάς. Εάν ωστόσο αποδειχθεί και συγκεκριμένο μέγεθος ζημιάς, δυνατόν να επιδικαστούν αποζημιώσεις, ανάμεσα σε άλλες εφικτές θεραπείες, ειδάλλως προτιμητέα λύση είναι η επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων. Ο Ενάγων ζητά αναγνώριση από το Δικαστήριο της παρανομίας και διάταγμα άρσης της και δευτερευόντως αποζημιώσεις, γενικές και τιμωρητικές.
22. Θέτει, η ΜΕ1, πως η αξία των 44 τ.μ., στα οποία γίνεται η επέμβαση, είναι €5.000,00, ωστόσο, η ΜΕ1 δεν εξέθεσε κάποιες ειδικές γνώσεις της σε σχέση με το θέμα αυτό, για το οποίο το Δικαστήριο θα χρειάζονταν μαρτυρία ειδικού, ούτε προσκόμισε τέτοια εκτίμηση. Το Τεκμήριο 2, επίσης, δεν αναφέρει οτιδήποτε σχετικά με την αξία των 44 τ.μ.. Συμμερίζομαι τη θέση των Εναγόμενων, πως η μαρτυρία που προσκομίστηκε δεν επαρκεί για την απόδειξη συγκεκριμένης ζημιάς ή απώλειας.
23. Έχοντας κατά νου πως δεν αποδείχθηκε από τον Ενάγοντα συγκεκριμένη ζημιά ή απώλεια, πέρα από τη βλάβη που προκαλεί η διάπραξη του αστικού αδικήματος καθαυτή, θα επιδικαστούν ονομαστικές αποζημιώσεις, ύψους €200,00. Αυτές, υπενθυμίζεται, δεν έχουν σκοπό την αποκατάσταση συγκεκριμένης ζημιάς ή απώλειας, αλλά την αναγνώριση από το Δικαστήριο πως ο Ενάγων έχει υποστεί μια συμπεριφορά που είναι άδικη και μη αποδεκτή στο δίκαιο.
24. Όσον αφορά την αξίωση για τιμωρητικές αποζημιώσεις, όπως λέχθηκε και στην Adrian Holdings Ltd ν. Δημοκρατίας (1998) 1 AAΔ.1836, υιοθετώντας τον λόγο της Papakokkinou and Others v. Kanther (1982) 1 CLR 65, προτιμάται μια ευρύτερη προσέγγιση που επιτρέπει επιδίκαση παραδειγματικών αποζημιώσεων όπου η διαγωγή του εναγόμενου είναι τόσο αξιόμεμπτη ώστε να αρμόζει επιβολή τιμωρίας από πολιτικό δικαστήριο. Αξιόμεμπτη διαγωγή είναι εκείνη που συνοδεύεται από έντονα στοιχεία αλαζονείας, θρασύτητας ή αθέμιτου κίνητρου, ιδιαίτερα όταν τείνει να ταπεινώσει το θύμα του αδικήματος. Τιμωρητικές αποζημιώσεις αποδίδονται για να δείξει το Δικαστήριο τον αποτροπιασμό του για τη συμπεριφορά του εναγόμενου και στόχο έχει τόσο την τιμωρία όσο και τον παραδειγματισμό.
25. Ενόψει της επιδίκασης μόνον ονομαστικών αποζημιώσεων, και λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους και τον τρόπο και το μέγεθος της επέμβασης, δεν ωθείται το Δικαστήριο στην επιδίκαση παραδειγματικών ή τιμωρητικών αποζημιώσεων στην περίπτωση αυτή, ως αναγκαίο μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός που εξυπηρετούν.
26. Ο νόμιμος τόκος, λαμβάνοντας υπόψη τα ίδια, προαναφερόμενα, αλλά και τον χρόνο καταχώρισης της αγωγής, θα είναι από τον χρόνο καταχώρισης της αγωγής.
Σύνοψη συμπερασμάτων και κατάληξη
27. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν προηγουμένως, επειδή ο Ενάγων, με βάση όσα εκτέθηκαν στο Δικαστήριο, έχει αποδείξει την αγωγή του εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2, πως οι Εναγόμενοι 1 και 2 κατέχουν και χρησιμοποιούν μέρος του Τεμαχίου 24, ιδιοκτησίας του, έκτασης 44 τ.μ., και επειδή οι Εναγόμενοι 1 και 2 δεν απέδειξαν νομιμοποιητική βάση για την εξακολούθηση της κατοχής και χρήσης του εν λόγω μέρους του Τεμαχίου 24, θα πρέπει να αποδοθούν οι θεραπείες που ζητά ο Ενάγων υπό τις παραγράφους 6(Α)(Β) του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησής του και να επιδικαστούν ονομαστικές αποζημιώσεις ύψους €200,00, πλέον νόμιμος τόκος από την καταχώριση της αγωγής.
28. Όσον αφορά τα έξοδα, εκ του αποτελέσματος της αγωγής, εφόσον δεν προκύπτει λόγος απόκλισης από την ανάγκη συμφωνίας με αυτό, θα επιδικαστούν προς όφελος του Ενάγοντος.
29. Ως εκ των ανωτέρω:
Α. Εκδίδεται αναγνωριστική απόφαση ως η παράγραφος 6(Α) του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησης του Ενάγοντος.
Β. Εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος 6(Β) του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησης του Ενάγοντος.
Γ. Εκδίδεται απόφαση υπέρ του Ενάγοντος και εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2, αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα, για το ποσό των €200,00 (ονομαστικές αποζημιώσεις), πλέον νόμιμος τόκος από την καταχώριση της αγωγής μέχρι εξόφλησης, πλέον για τα έξοδα της αγωγής, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ………………………….
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Courtis and Others v. Iasonides (1970) 1 CLR 180, Λεμονάρης ν. Πολεμίτη (1995) 1 ΑΑΔ 530.
[2] Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν. Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339.
[3] Ηρακλέους ν. Πίτρου (1994) 1 ΑΑΔ 239, Joyce v. Yeomans [1981] 2 All E.R. 21.
[4] Αυξεντίου ν. Δίγκλη (2007) 1 ΑΑΔ 1367.
[6] Αγγελίδης & Φιλίππου ν. Κολοκασίδης Εστέϊτς Λτδ (1991) 1 ΑΑΔ 327, Γενικός Εισαγγελέας ν. Bahchecioglou (1998) 1 ΑΑΔ 426, Παπακόκκινου ν. Δήμου Πάφου (Αρ.1) (1998) 1 ΑΑΔ 634, Adrian Holdings Ltd v. Δημοκρατίας (1998) 1 ΑΑΔ 1836, Γλυκής ν. Ιεράς Μονής Μαχαιρά (1999) 1 ΑΑΔ 654, Παπακόκκινου ν. Σμυρλή (2001) 1 ΑΑΔ 1653.
[7] Λάμπρου ν. Κεφάλα (2000) 1 ΑΑΔ 1516, 1527, Adamou v. Christou (1974) 1 CLR 100, Liasidou v. Papademetriou (1975) 1 CLR 122.
[8] Βλ. και Γεωργίου ν. Ανδρέα (1998) 1 ΑΑΔ 2311.