ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αγωγή αρ. 685/2021
Σ. Ζ.
Ενάγων
ν.
Ε. Κ.
Εναγόμενος
Αίτηση ημερομηνίας 20.11.2023 για απόρριψη της αγωγής
Ημερομηνία: 22 Ιανουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Σ. Ζαννούπας, για τον Ενάγων/Καθ’ ου η αίτηση
Επ. Κορακίδης με Λ. Κορακίδη για Επαμεινώνδας Κορακίδης & Σία ΔΕΠΕ, για τον Εναγόμενο/Αιτητή
Α Π Ο Φ Α Σ Η
1. Ο Ενάγων, με αγωγή που καταχώρισε εναντίον του Εναγόμενου, για την οποία εκδόθηκε Γενικά Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα, αξιώνει αποζημιώσεις και άλλες θεραπείες, για εξύβριση και δυσφήμιση που ισχυρίζεται πως υπέστη, την 22.09.2020, στον χώρο που περιγράφει, όταν ο Εναγόμενος του είπε τη φράση «Φίλε μου, για μένα θα είσαι πάντα ένας καρακιόζης».
2. Με Έκθεση Απαίτησης που καταχωρίστηκε αρκετά μετά την καταχώριση της αγωγής, ο Ενάγων αναφέρει τις ιδιότητες των διαδίκων, που αμφότεροι είναι δικηγόροι, και εξιστορεί πώς άρχισε και εξελίχθηκε η σχέση τους. Συνοπτικά, θέτει πως οι σχέσεις τους διαταράχθηκαν όταν ο Εναγόμενος, από το 2014, όπως λέει ο Εναγόμενος, άρχισε έναν «πόλεμο» εναντίον του, που συνοδεύτηκε από απαίτησή του να παραιτηθεί από θέση που κατείχε στο συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Πάφου, κατέληξε σε καταγγελία στην Αστυνομία, σε διαγραφή του από ομάδα στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης «Facebook», και κλιμακώθηκε με διάφορα περιστατικά, που εκτίθενται στο δικόγραφο, ως προς τα οποία ο Ενάγων αισθάνθηκε κατ’ επανάληψη προσβολή και μείωση. Μεταξύ αυτών, αναφέρονται φράσεις που ειπώθηκαν και στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών, όπως «Εντιμοτάτη παρακαλώ να σημειωθεί, ότι ο συνάδελφος απαντά στη θέση του μάρτυρα, να υποθέσω ότι ο συνάδελφος δε γνωρίζει το καθήκον του δικηγόρου; Δε θέλω να υποθέσω ότι είναι λόγω ανικανότητας να το αντιληφθεί, αλλά είναι λόγω πονηριάς και αυτό δεν είναι επιτρεπτό.», ή «Μάθε επιτέλους να είσαι δικηγόρος». Η διαταραγμένη σχέση των δύο δικηγόρων απασχόλησε την Αστυνομία και με καταγγελία του Ενάγοντος την 10.09.2019, όταν ο Εναγόμενος, όπως ισχυρίζεται ο Ενάγων, εξύβρισε τον Ενάγοντα με τις φράσεις «είσαι βλάκας» και «είσαι ηλίθιος», ενώ κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος του με σκοπό να τον κτυπήσει. Ο Ενάγων αναφέρεται σε περιστατικό που έλαβε χώρα την 11.11.2020, σε καφετέρια, στο πλαίσιο του οποίου ο Ενάγων εξέλαβε πως του απευθύνθηκε αγενής χειρονομία, καθώς και σε ανάρτηση στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης «Facebook» την 16.12.2020 που ο Ενάγων εξέλαβε πως τον κατονομάζει, και η οποία μεταξύ περιείχε και τη λέξη «καρακιόζης». Ο Ενάγων θεωρεί πως ο Εναγόμενος ενοχλείται από τις αναρτήσεις του σε αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης και ότι, προκειμένου να τον φιμώσει και να τον εκφοβίσει, καταχώρισε εναντίον του αγωγή για υποτιθέμενη δυσφήμιση. Μετά την καταχώριση της αγωγής εκείνης, είναι η θέση του Ενάγοντος πως ο Εναγόμενος, σε συνομιλία που είχε με συγκεκριμένο δικηγόρο, του ανέφερε ότι είναι διατεθειμένος να αποσύρει την αγωγή, φτάνει να βάλει τον Ενάγοντα μαζί με ένα άλλο πρόσωπο σε ένα δωμάτιο και να τους δείρει, αναδεικνύοντας, ο Εναγόμενος, όπως θέτει ο Ενάγων, χαρακτήρα με στοιχεία βιαιότητας και οξυθυμίας. Ο Ενάγων αναφέρεται σε περαιτέρω καταγγελίες που απασχόλησαν την Αστυνομία και σε συμπεριφορές του Εναγόμενου έναντι τρίτων. Αναφέρει, ο Ενάγων, και το περιστατικό που έλαβε χώρα την 22.09.2020, και περιγράφει πώς ο Εναγόμενος, με τη δεδομένη προϊστορία στη σχέση τους και τον χαρακτήρα που σκιαγραφεί, εκστόμισε ενώπιον τρίτων και τη φράση «Φίλε μου, για μένα θα είσαι πάντα ένας καρακιόζης». Εκείνο αποτέλεσε την αφορμή για την αγωγή του Ενάγοντος, αλλά και για καταγγελία στο πειθαρχικό σώμα των δικηγόρων. Είναι η θέση του Ενάγοντος πως η όλη συμπεριφορά του Εναγόμενου, εδώ και χρόνια, δείχνει έχθρα που εκδηλώνεται με ύβρεις, προσβολές, μειωτικούς χαρακτηρισμούς, προσπάθεια πρόκλησης οικονομικής ζημιάς, ακόμα και χειροδικίας. Όχι μόνο δεν έχει κοπάσει η συμπεριφορά αυτή, όλα τα χρόνια που πέρασαν, αλλά συνεχίζεται με αμείωτη ένταση εναντίον του Ενάγοντος, χωρίς κάμψη, εντελώς ανεξήγητα. Γι’ αυτό θεωρεί, ο Ενάγων, πως θα πρέπει να παρέμβει πλέον το Δικαστήριο, για να του αποδώσει θεραπεία, που περιλαμβάνει γενικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις για εξύβριση και δυσφήμιση, και διηνεκές απαγορευτικό διάταγμα.
3. Ο Εναγόμενος καταχώρισε Έκθεση Υπεράσπισης, με την οποία αρνείται την απαίτηση του Ενάγοντος, στην ολότητά της, θέτοντας πως δεν αποκαλύπτεται αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του, αλλά και όσα αναφέρει ο Ενάγων είναι ψεύδη. Ο Εναγόμενος περιγράφει τον Ενάγοντα ως δικηγόρο με προβληματική, αντιδεοντολογική και δόλια συμπεριφορά, που επιδίδεται σε μεθόδους που ξεπερνούν τα όρια της ηθικής και της νομιμότητας και που χρησιμοποιεί και την Έκθεση Απαίτησής του για να προσβάλει τον Εναγόμενο. Κατά το 2019, ο Εναγόμενος άρχισε να επιδίδεται σε δημόσιες αναρτήσεις στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης «Facebook», στο πλαίσιο μιας εκστρατείας κακόβουλης δυσφήμισης του Εναγόμενου, που ανάγκασε τον Εναγόμενο να εγείρει αγωγή εναντίον του Ενάγοντος, και να εξασφαλίσει και προσωρινά διατάγματα. Όχι μόνον δεν απολογήθηκε, ο Ενάγων, για τις πράξεις του, αλλά επιχείρησε να προβεί και σε κινήσεις αντιπερισπασμού. Ο Εναγόμενος, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του Ενάγοντος, απέφυγε να έχει οποιαδήποτε επαφή μαζί του. Κατά την 22.09.2020, που είναι το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται ο Ενάγων πως αποτέλεσε την αφορμή για την αγωγή του, ο Ενάγων πλησίασε τον Εναγόμενο απρόκλητα, για να τον ενοχλήσει. Ο Εναγόμενος δεν εξύβρισε τον Ενάγοντα. Ο Ενάγων κίνησε την αγωγή, που μέχρι την 15.09.2022 δεν είχε επιδώσει στον Εναγόμενο, αναμένοντας να την χρησιμοποιήσει για άλλο σκοπό. Ο Ενάγων, πράγματι, υπέβαλε καταγγελία εναντίον του Εναγόμενου στο πειθαρχικό σώμα των δικηγόρων, όπου εκεί, όμως, με τρόπο εντελώς απονενοημένο, έπλεξε το εγκώμιο του Εναγόμενου. Ο Εναγόμενος ουδέποτε παραδέχθηκε πως εξύβρισε τον Ενάγοντα, και θεωρεί την αγωγή του Ενάγοντος επιπόλαιη και ανυπόστατη.
4. Ο Ενάγων, με απαντητικό δικόγραφο, αρνείται την εκδοχή του Εναγόμενου και τους ισχυρισμούς του πως χρησιμοποιεί την αγωγή ως μέσο προσβολής του Εναγόμενου, επαναλαμβάνει τη δική του εκδοχή, ενώ θέτει πως είχε δικαίωμα να την επιδώσει εντός ενός έτους από την καταχώρισή της, όπως και έπραξε, χωρίς να υπάρχουν άλλοι σκοποί, πόσο μάλλον που να μπορεί να προσδιορίσει ο Ενάγων. Ο Ενάγων παραδέχεται πως αναγνώρισε τα θετικά του Εναγόμενου ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου, όπως και συνεχίζει να τα αναγνωρίζει, ωστόσο συνεχίζει να υφίσταται και το μίσος και η έχθρα από πλευράς Εναγόμενου, ακόμα και εντός αιθουσών του Δικαστηρίου, που καθιστά αναγκαία τη δικαστική θεραπεία προς τον Ενάγοντα.
5. Μετά τη συμπλήρωση αυτών των δικογράφων, ο Ενάγων υπέβαλε αίτηση για έκδοση κλήσης για οδηγίες, βάσει της οποίας η αγωγή τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου την 22.05.2023. Στα εκατέρωθεν Παραρτήματα Τύπου 25 δεν περιλήφθηκε οποιοδήποτε προδικαστικό αίτημα σχετικό με τα δικόγραφα. Κατά την 22.05.2023, το Δικαστήριο, ενώπιον του οποίου τέθηκε η υπόθεση, έδωσε οδηγίες για ένορκες αποκαλύψεις εγγράφων, που έλαβαν χώρα, την 05.07.2023 από τον Ενάγοντα και την 22.09.2023 από τον Εναγόμενο. Την 25.09.2023, δόθηκαν περαιτέρω οδηγίες για ονομαστικούς καταλόγους μαρτύρων/συνόψεις μαρτυρίας, που επίσης καταχωρίστηκαν την 24.10.2023 από τον Ενάγοντα, και την 20.11.2023 από τον Εναγόμενο.
6. Κατά την 18.12.2023, που η αγωγή ήταν ορισμένη για Οδηγίες, για σκοπούς προγραμματισμού και διαχείρισης της ακρόασής της, τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου και η υπό εξέταση αίτηση, που είχε καταχωριστεί επίσης την 20.11.2023.
7. Με την αίτησή του, ο Εναγόμενος (στο εξής «ο Αιτητής»), αξιώνει την απόρριψη ή αναστολή της διαδικασίας της αγωγής, διότι δεν αποκαλύπτεται αιτία αγωγής ή και αποκαλύπτεται ενοχλητική και επιπόλαιη αγωγή, που στερείται σοβαρότητας και αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας. Είναι αίτηση που βασίζεται στη Δ.27,κ.3 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ). Η αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του ιδίου του Αιτητή, δια της οποίας αναφέρονται όσα προκύπτουν και από τον φάκελο της διαδικασίας και εκφράζεται η θέση πως δεν αποκαλύπτεται πραγματικό και ουσιαστικό αστικό αδίκημα, αλλά τα διαδικαστικά μέσα χρησιμοποιούνται σκόπιμα και ανεπίτρεπτα κακόβουλα, ως μέσο προσβολής του, καθιστώντας την αγωγή επιπόλαιη, ενοχλητική και χωρίς σοβαρότητα.
8. Ο Ενάγων (στο εξής «ο Καθ’ ου η αίτηση»), με ένσταση που καταχώρισε, προβάλλει λόγους για τους οποίους θεωρεί πως η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Όπως θέτει, καταχωρίστηκε εκτός του πλαισίου της Δ.30 ΚΠΔ, εφόσον δεν περιλήφθηκε στο Παράρτημα Τύπου 25 του Αιτητή τέτοιο αίτημα, με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, ενώ όσα αναφέρονται δεν μπορούν να οδηγήσουν στην επιτυχία του αιτήματος. Είναι δικαίωμα του Καθ’ ου η αίτηση να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για συμπεριφορά του Αιτητή που ο Καθ’ ου η αίτηση θεωρεί προσβλητική και αναφορικά με την οποία έχει αγώγιμη αξίωση, εφόσον έχει ανάγκη τη δικαστική θεραπεία που ζητά. Και η ένσταση του Καθ’ ου η αίτηση υποστηρίζεται από τη μαρτυρία του ιδίου, με την οποία αναπτύσσονται περαιτέρω οι λόγοι ένστασης.
9. Η ακρόαση της αίτησης έγινε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων που συνοδεύουν την αίτηση και την ένσταση, χωρίς πρόσθετη μαρτυρία. Οι δύο πλευρές αγόρευσαν, επιχειρηματολογώντας σχετικά. Είναι σε γνώση του Δικαστηρίου ό,τι αναφέρθηκε, στην πλήρη του μορφή, ακόμα κι αν δεν γίνεται αυτούσια, ειδική ή λεπτομερής αναφορά.
10. Η Δ.27,κ.3 ΚΠΔ, στην οποία κυρίως βασίζεται η αίτηση, και που εξαντλεί το θέμα ρυθμιστικά, εντάσσεται στο πλαίσιο της Δ.27 ΚΠΔ που αφορά σε «points of law raised by pleadings», και προβλέπει πως το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει όπως οποιοδήποτε δικόγραφο διαγραφεί, στη βάση του ότι δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε εύλογη αιτία αγωγής ή απάντηση, και σε τέτοια περίπτωση, ή σε περίπτωση που η αγωγή ή η υπεράσπιση διαφαίνεται από τα δικόγραφα ότι είναι επιπόλαιη (frivolous) ή ενοχλητική (vexatious), το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αναστολή ή την απόρριψή της ή να εκδώσει απόφαση, ανάλογα.
11. Σύμφωνα με τη Δ.30,κ.3 ΚΠΔ, κατά την πρώτη εμφάνιση της κλήσης για οδηγίες ενώπιον του Δικαστηρίου, εκδίδονται οι ανάλογες οδηγίες από το Δικαστήριο στη βάση των αιτημάτων που καταγράφηκαν από τους διαδίκους στο Παράρτημα του Τύπου 25. Νοείται ότι το Δικαστήριο δύναται, ως κρίνει ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις, να εκδίδει είτε αυτεπάγγελτα, ή με κοινή δήλωση των διαδίκων, είτε στη βάση προφορικού αιτήματος ενός ή περισσοτέρων των διαδίκων, ανάλογα διατάγματα για τα θέματα που καλύπτονται από το Παράρτημα του Τύπου 25, εκδίδοντας, εάν χρειάζεται, συνοπτική προς τούτο απόφαση. Συναφώς, οι Δ.14, 19,κκ.6-9, 24, 28, 33, 38, 49, 57, 59 και 60, διαβάζονται υπό το πρίσμα της Δ.30 ΚΠΔ. Διάδικος ο οποίος δεν συμπλήρωσε το Παράρτημα, εν όλω ή εν μέρει, δεν δικαιούται να υποβάλει ή να προωθήσει προφορικά ενώπιον του Δικαστηρίου οποιοδήποτε αίτημα που αφορά στην έκδοση σχετικών οδηγιών και θεωρείται ότι δεν επιθυμεί την έκδοση τέτοιων οδηγιών, στο βαθμό και στην έκταση που δεν συμπλήρωσε το Παράρτημα.
12. Η Δ.27,κ.3 ΚΠΔ δεν είναι εκ των διαταγών που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Τύπου 25, αν και στο Παράρτημα Τύπου 25 μπορεί να περιληφθεί και αίτημα πλην των όσων έχουν εξ αρχής επιλεγεί να περιληφθούν. Η λειτουργία του Παραρτήματος Τύπου 25 δεν είναι περιοριστική δυνατοτήτων που δίδουν άλλες διαταγές, περιλαμβανομένης της Δ.27,κ.3 ΚΠΔ.
13. Η Δ.27,κ.3 ΚΠΔ, από μόνη της, δεν προβλέπει χρόνο κατά τον οποίο μπορεί να υποβληθεί σχετική αίτηση ή που το Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει την εξουσία του. Ευλόγως αναμενόμενο, βέβαια, εκ του κειμένου της και του σκοπού της, είναι τέτοιας φύσης αίτηση, να υποβάλλεται το συντομότερο δυνατόν μετά την καταχώριση του δικογράφου το οποίο ο αιτών θεωρεί πως πρέπει να διαγραφεί [βλ. και Daimler & Co. V. Continental Tyre Co Ltd (1916) 2 A.C. 307].
14. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρξε μεν καθυστέρηση στην καταχώριση της αίτησης, αλλά δεν είναι τέτοιας έκτασης που αποτρέπει το Δικαστήριο από το να την εξετάσει, εφόσον η υπόθεση είναι και σε στάδιο διαχείρισης της ακρόασης, που δεν έχει ακόμα αρχίσει, και το διάβημα του Αιτητή συνάδει και με θέσεις που έθεσε στο δικόγραφό του.
15. Προκύπτει και από την In re Pelmako Development Ltd (1991) 1 ΑΑΔ 246 πως το δικόγραφο εξετάζεται με βάση το περιεχόμενό του, και η in limine διαγραφή του αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, που μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο εφόσον το δικόγραφο κρίνεται αναντίλεκτα ανυπόστατο. Με δεδομένο, σε κάθε περίπτωση, το δικαίωμα του διαδίκου να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, που είναι κατοχυρωμένο και με βάση το άρθρο 30 του Συντάγματος, όπως και με βάση το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.
16. Στη Λοΐζος Λουκά & Υιοί Λτδ ν. Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος Α.Ε. (1999) 1 ΑΑΔ 1316, επίσης, αναφέρθηκε, παραπέμποντας σε περαιτέρω νομολογία, πως το Δικαστήριο δεν στέργει σε ικανοποίηση αιτήματος για απόρριψη αγωγής, παρά μόνο στην περίπτωση που διαπιστώνεται ότι πράγματι το δικόγραφο του ενάγοντος δεν περιέχει, έξω από κάθε αμφιβολία, αιτία αγωγής, και η αγωγή δεν μπορεί να διασωθεί ύστερα από τροποποιήσεις που μπορεί νόμιμα το Δικαστήριο να επιτρέψει. Διαφορετικά, θα έμενε κενό γράμμα το συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα εκάστου να προσφύγει στο Δικαστήριο για διάγνωση των δικαιωμάτων του σε συγκεκριμένη διαφορά. Η περίπτωση θα πρέπει να είναι τόσο φανερή που να δικαιολογεί τον τερματισμό της διαδικασίας στο ξεκίνημά της.
17. Η τάση για φειδωλή χρήση της εξουσίας για απόρριψη αγωγής με βάση τη Δ.27,κ.3 ΚΠΔ φαίνεται να είναι γενικά σταθερή[1].
18. Η ενόχληση που μπορεί να προκαλεί μια αγωγή ή και κάθε αγωγή, ως ένα βαθμό, εκ της ύπαρξης και του αντικειμένου της, δεν δικαιολογεί επίκληση και χρήση της δραστικής Δ.27,κ.3 ΚΠΔ, ούτε δηλοί, από μόνη της, κατάχρηση της διαδικασίας και αλλότριο σκοπό. Ορισμένες βάσεις αγωγής, μη εξαιρουμένης της δυσφήμισης, λόγω της φύσης τους, σε συνάρτηση με τη δημοσιότητα της δίκης, μπορεί να δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Άλλες φορές, το ύφος ή ο τρόπος έκφρασης του αντιδίκου, είναι δυνατόν, για διάφορους λόγους, να επενεργούν προκλητικά, στο όλο πλαίσιο της αντιπαράθεσης. Δεν μπορεί να προσδοθεί, εξ αυτών και μόνο, σκοπιμότητα και κατάχρηση της διαδικασίας.
19. Το Δικαστήριο που εξετάζει μια τέτοια αίτηση δεν μπορεί να εστιάσει στην υποκειμενική κατάσταση· που κατά τα λοιπά είναι απόλυτα κατανοητή, από την οπτική αμφότερων των πλευρών. Η διαπίστωση εάν αποκαλύπτεται αγώγιμο δικαίωμα, εάν το δικόγραφο έχει υπόσταση και μπορεί να στηρίξει δίκη, ή όχι, πρέπει να είναι ξεκάθαρα νομική[2].
20. Στην έκθεση απαίτησης του Καθ’ ου η αίτηση, εκτίθεται ένα ευρύ φάσμα γεγονότων, που θα μπορούσαν να στηρίξουν βάση αγωγής, ασχέτως των πιθανοτήτων επιτυχίας, σε περίπτωση εκδίκασης. Ο ίδιος ο Αιτητής, ήδη, αναγνωρίζει, στην αγόρευσή του, να αναδύεται νομική βάση από τα εκτιθέμενα στο δικόγραφο του Καθ’ ου η αίτηση. Αναφέρεται σε δυσφήμιση, εκ της εκστόμισης, ενώπιον τρίτων, της φράσης «Φίλε μου, για μένα θα είσαι πάντα ένας καρακιόζης», που όμως αρνείται, ενώ, σε περίπτωση που αποδειχθεί, δεν θεωρεί πως συνιστά δυσφήμιση. Η δυσφήμιση περιλαμβάνεται στις συμπεριφορές που συνιστούν αστικά αδικήματα και με βάση τον περί Αστικών Αδικημάτων Νόμο Κεφ.149, συνεπώς, δεν είναι αδιαμφισβήτητο πως δεν υφίσταται βάση αγωγής.
21. Ο Καθ’ ου η αίτηση ισχυρίζεται πως αισθάνθηκε προσβολή και μείωση από τη συμπεριφορά που καταλογίζει στον Αιτητή. Για να εξηγήσει πώς και γιατί βίωσε έτσι, μπαίνει και σε μια διαδικασία να εκθέσει πώς εκκίνησε και εξελίχθηκε η διαταραγμένη σχέση αναμεταξύ των διαδίκων, να σκιαγραφήσει τους χαρακτήρες εκάστου, φτάνοντας στο σημείο που τον ώθησε, όπως λέει, να προσφύγει πλέον στο Δικαστήριο.
22. Εάν αληθεύουν ή όχι οι ισχυρισμοί του σε σχέση με τα γεγονότα, μπορεί να διαφανεί σε δίκη. Εάν τα γεγονότα που εν τέλει θα διαπιστωθούν, αναγόμενα στη νομική βάση που προωθεί ο Καθ’ ου η αίτηση, επαρκούν για να αποδώσουν και τη θεραπεία που ζητά· εάν συνιστούν δυσφήμιση ή όχι, ή εάν είναι λεκτική απρέπεια που δεν μπορεί να οδηγήσει σε αγώγιμο δικαίωμα, όπως θέτει ο Αιτητής, δεν είναι δυνατόν να προαποφασιστεί, στο πλαίσιο μιας τέτοιας αίτησης. Ο Αιτητής υπεισέρχεται με την αγόρευσή του στο νόημα της φράσης που δικογραφεί ο Καθ’ ου η αίτηση, με εστίαση στη λεξιλογική έννοια του «καραγκιόζη», που όμως δεν είναι επί του παρόντος.
23. Επίσης, ο Καθ’ ου η αίτηση θέτει, με τα συμφραζόμενα στο δικόγραφό του, σκοπό επηρεασμού της υπόληψής του στο επάγγελμα του δικηγόρου και στο αξίωμα που είχε αποκτήσει εκ της ιδιότητας του δικηγόρου. Άρα, το να προσεγγιστεί, δια αυτής της αίτησης, πως δεν δικογραφεί, ή ακόμα και ότι δεν μπορεί να αποδείξει, ειδική ζημιά, και ότι δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, δεν είναι πρέπον.
24. Για όσα ενδεχομένως να ξεφεύγουν από την απλή γεγονοτική βάση ή είναι λίγο πιο φλύαρα ή αχρείαστα, και μπορεί απλώς να εκτέθηκαν για να εξηγήσει, ο Καθ’ ου η αίτηση, γιατί αισθάνθηκε προσβολή ή την ανάγκη του για δικαστική θεραπεία, υπάρχει η δυνατότητα για τροποποίηση, εάν αυτή χρειάζεται, για να διευκολύνει τη δίκη.
25. Εξετάζοντας όμως το δικόγραφο του Καθ’ ου η αίτηση, στο σύνολό του, και όχι μεμονωμένα συγκεκριμένες εκφράσεις σε αυτό, και χωρίς να αξιολογείται ο τρόπος γραφής ή έκφρασης, δεν στερείται νομικής υπόστασης, και δεν είναι αρμόζουσα η απόρριψη της αγωγής σε αυτή την περίπτωση, χωρίς κανονική δίκη. Διαφορετική κατάληξη, κατά τη γνώμη μου, θα υπερσκέλιζε το συνταγματικό δικαίωμα του Καθ’ ου η αίτηση για προσφυγή στο Δικαστήριο.
26. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και γι’ αυτό απορρίπτεται.
27. Τα έξοδα της αίτησης, ως εκ της φύσης της, αλλά έχοντας υπόψη και το αποτέλεσμα αυτό, να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της αγωγής, αλλά να μην είναι σε καμία περίπτωση εναντίον του Ενάγοντος/Καθ’ ου η αίτηση.
(Υπ.) ………………………
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Βλ. και Σιακόλας ν. Federal Bank of Lebanon (1998) 1 AAΔ 1338, Artesa Trading Co Ltd v. Credit Bank of Moscow, Πολιτική Έφεση αρ.147/2012, ημερομηνίας 03.04.2018, Noskov v. Gavrilenko, Πολιτική Έφεση αρ.Ε101/2017, ημερομηνίας 12.10.2021.
[2] Βλ. και Liberty Life Insurance Public Co Ltd ν. Terzian (2014) 1 ΑΑΔ 558 και Paikkos v. Kontemeniotis (1989) 1 CLR 50.