ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Αγωγή αρ. 2159/2015

 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ενάγων

ν.

 

ΔΗΜΟΣ ΠΑΦΟΥ

Εναγόμενος

 

Ημερομηνία: 19 Φεβρουαρίου 2024

Εμφανίσεις:

Κ. Ερωτοκρίτου, Α. Φακοντή (κα), Μ. Χ’Σάββα (κα) για Ε. Ερωτοκρίτου & Σία ΔΕΠΕ, για τον Ενάγοντα

Κ. Σέργη για Κενδέας Α. Σέργη ΔΕΠΕ, για τον Εναγόμενο

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Το πλαίσιο της διαφοράς

 

1.             Το 2013, ο Ενάγων, ηλικίας τότε 38 ετών, εργάζονταν ως μισθωτός στις υπηρεσίες του Εναγόμενου, στον τομέα της καταγραφής τελών ύδατος. Είναι η θέση του πως η μοτοσικλέτα που του δόθηκε για να ασκεί τα καθήκοντά του είχε προβλήματα, που προκάλεσαν ατύχημα την 29.11.2013 και τραυματισμούς. Καταλογίζει την ευθύνη στον Εναγόμενο, ως εργοδότη[1], εκθέτοντας σειρά παραλείψεων ή πράξεων που κατά τη θέση του συνιστούν αμέλεια ή και παράβαση νόμιμων καθηκόντων.

 

2.             Ειδικότερα, όπως αναφέρει ο Ενάγων, η μοτοσικλέτα που του δόθηκε παρουσίαζε προβλήματα που τον Ιανουάριο 2013, κορυφώθηκαν, όταν είχε αποκοπεί ή ραγίσει η κάτω γέφυρα της μοτοσικλέτας, πάνω στον άξονα του τιμονιού, η οποία στηρίζει και ενώνει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ). Ο Εναγόμενος, ακόμα και τότε, δεν αντικατέστησε τη μοτοσικλέτα, αλλά προχώρησε σε πρόχειρη και κακή συγκόλληση του σημείου. Η ενέργεια αυτή, όπως θέτει, ήταν επικίνδυνη και απαγορευμένη. Δημιούργησε αστάθεια και ταλάντευση κατά την οδήγηση, λόγω της εσφαλμένης γεωμετρίας του μπροστινού τροχού, με αποτέλεσμα να γέρνει η μοτοσικλέτα, προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Έτσι, η μοτοσικλέτα κατέστη ακατάλληλη για χρήση, γεγονός για το οποίο υπήρξαν παράπονα. Πλην όμως, ο Εναγόμενος επέδειξε αδιαφορία, υποχρεώνοντας τον Ενάγοντα να την χρησιμοποιεί, μη προσφέροντάς του εναλλακτικό μέσο, και εκθέτοντάς τον σε περιττό κίνδυνο. Την 29.11.2013, ενώ ο Ενάγων οδηγούσε τη μοτοσικλέτα αυτή, εν ώρα εργασίας, στο πλαίσιο των καθηκόντων του, επί της Λεωφόρου Ποσειδώνος, στην Κάτω Πάφο, σε ένα σημείο του δρόμου, παρά το ξενοδοχείο «Alexander the Great», η μοτοσικλέτα, λόγω των προαναφερόμενων προβλημάτων της, έριξε τον Ενάγοντα στον δρόμο.

 

3.             Ο Ενάγων περιγράφει, εκτός από τις σωματικές του βλάβες, που είναι τραυματισμοί στον αριστερό καρπό, το δεξί γόνατο και τον δεξιό ώμο, που δικογραφεί αναλυτικά, το άγχος και την ταλαιπωρία που υπέστη. Τόσο πριν από το ατύχημα, εξαιτίας της αγνόησης των συνεχών εκκλήσεών του και αισθανόμενος υποχρεωμένος καθημερινά να εκτίθεται σε κίνδυνο προκειμένου να εργάζεται, τόσο και μετά από το ατύχημα, εξαιτίας των τραυματισμών του. Θεωρεί ότι θα υποφέρει και στο μέλλον, συνεπεία των τραυματισμών του, που διατάραξαν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά του και ανέτρεψαν τη φυσιολογική ζωή και ρουτίνα του, προκαλώντας μείωση της διάθεσης και της ενεργητικότητάς του, απώλεια των απολαύσεων και των ανέσεων, των δυνατοτήτων ενασχόλησης με τον αθλητισμό και με αγαπημένες δραστηριότητες που απαιτούν χειρωνακτική δύναμη ή παρατεταμένη βάδιση. Αξιώνει ειδικές, γενικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις και έξοδα.

 

4.             Ο Εναγόμενος δεν αρνείται το γεγονός ότι ο Ενάγων εργάζονταν, όπως εργάζεται μέχρι και σήμερα, στις υπηρεσίες του. Ωστόσο, αρνείται την αξίωσή του, στο σύνολό της, και θέτει πως το σύστημα εργασίας, ο εξοπλισμός και τα μηχανήματα, ήταν ασφαλή, και ουδέποτε ο Ενάγων εκτέθηκε σε περιττό κίνδυνο για να ασκεί τα καθήκοντά του. Η μοτοσικλέτα που του δόθηκε δεν είχε οποιοδήποτε μηχανικό ή λειτουργικό πρόβλημα, περιλαμβανομένων των προβλημάτων που ανέφερε ο Ενάγων, δεν έτυχε πρόχειρης ή ακατάλληλης επιδιόρθωσης, ήταν πλήρως γεωμετρικά ευθυγραμμισμένη και δεν επηρεάζονταν με οποιονδήποτε τρόπο η οδήγηση με τον ορθό και σώφρονα τρόπο. Η δε πτώση του Ενάγοντος, την 29.11.2013, που όντως έλαβε χώρα, δεν σχετίζεται με την κατάσταση της μοτοσικλέτας. Ο Εναγόμενος θεωρεί πως το ατύχημα οφείλεται στην οδική συμπεριφορά του Ενάγοντος και γι’ αυτό αποκλειστική ή συντρέχουσα ευθύνη έχει ο Ενάγων, εκθέτοντας λεπτομέρειες σε σχέση με την οδική συμπεριφορά του Ενάγοντος. Ο Εναγόμενος αρνείται και το γεγονός πως ο Ενάγων υπέστη σοβαρό τραυματισμό από το ατύχημα, θέτοντας πως ορισμένα εκ των όσων δικογραφεί είναι είτε προϋφιστάμενα είτε οφειλόμενα σε νέο αίτιο, ειδικότερα νέο ατύχημα. Ακόμα κι αν ο Ενάγων υπέστη ελαφρύ τραυματισμό, όπως αναφέρει, η ταλαιπωρία που ισχυρίζεται πως υπέστη ή οποιαδήποτε κατάλοιπα ή χειρουργικές επεμβάσεις οφείλονται στο ότι δεν ακολούθησε την ενδεδειγμένη θεραπεία. Ο Εναγόμενος αρνείται και όσα αναφέρει ο Ενάγων σχετικά με ανικανότητά του για βαριά χειρονακτική εργασία ή μείωση της ικανότητάς του για εργασία ή απολαύσεις και δραστηριότητες που είχε προ του ατυχήματος και γενικότερα ότι υπάρχουν κατάλοιπα. Αρνείται γενικότερα τις ζημιές που εκθέτει ο Ενάγων και την έκτασή τους, ενώ, σε κάθε περίπτωση, θέτει πως αυτές οφείλονται στην ευθύνη του Ενάγοντος, ιδίως στην πρόκληση μεταγενέστερου ατυχήματος.

 

5.             Με απαντητικό δικόγραφο, ο Ενάγων αρνείται την εκδοχή του Εναγόμενου, και επιμένει στη δική του εκδοχή.

 

6.             Επίδικα, εκ των δικογράφων, είναι, συνοπτικά, τα εξής: η κατάσταση της μοτοσικλέτας που δόθηκε στον Ενάγοντα για να ασκεί τα καθήκοντά του ως καταγραφέας τελών ύδατος, εάν ήταν κατάλληλη προς χρήση και ασφαλής· εάν το ατύχημα που έγινε την 29.11.2013 οφείλεται στην κατάσταση της μοτοσικλέτας, κατά τρόπο που να δημιουργεί ευθύνη στον Εναγόμενο· εάν από το ατύχημα ο Ενάγων υπέστη ζημιά και σε ποια έκτασή της η ζημιά σχετίζεται αιτιωδώς με το ατύχημα· κατά πόσον ο Εναγόμενος οφείλει να αποζημιώσει τον Ενάγοντα και το ύψος των αποζημιώσεων.

 

Διαδικασία

 

7.             Για την απόδειξη της υπόθεσης του Ενάγοντος, προσκομίστηκε μαρτυρία από τον Γεώργιο Τζιρκαλλή (ΜΕ1), τον Ενάγοντα (ΜΕ2), τον Μάριο Φιλιππίδη (ΜΕ3), τον Δρ. Γ. Χριστοδούλου (ΜΕ4) και τον Γιώργο Κατσονούρη (ΜΕ5), οι οποίοι αντεξετάστηκαν από τον δικηγόρο του Εναγόμενου. Για την υπόθεση του Εναγόμενου, προσκομίστηκε μαρτυρία από τους Δρ. Η. Γεωργίου (ΜΥ1) και Λάμπρο Παπασάββα (ΜΥ2), που αντεξετάστηκαν από δικηγόρο, εκ των δικηγόρων του Ενάγοντος. Η μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά της δίκης. Έγγραφη μαρτυρία, αποτελούμενη από έγγραφα ή δέσμες εγγράφων που σημάνθηκαν ως τεκμήρια, είναι στον φάκελο της διαδικασίας.

 

8.             Μετά την παρουσίαση του συνόλου της μαρτυρίας, οι δικηγόρων των δύο πλευρών αγόρευσαν, επιχειρηματολογώντας σε σχέση με την υπόθεση του Ενάγοντος και του Εναγόμενου.

 

9.             Είναι σε γνώση του Δικαστηρίου ό,τι παρουσιάστηκε, στην ολοκληρωμένη του μορφή, ακόμα κι αν δεν γίνεται αυτούσια, ειδική ή λεπτομερής αναφορά. 

 

Νομική πτυχή

 

10.         Η ευθύνη του εργοδότη παραδοσιακά προσεγγίζονταν στο κοινοδίκαιο μέσω του δικαίου της αμέλειας. Ο εργοδότης έχει καθήκον επιμέλειας έναντι στους υπαλλήλους του σε σχέση με την τήρηση όλων των ευλόγως αναγκαίων μέτρων διασφάλισης της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία[2]. Με τη θέσπιση του περί Ασφαλείας και Υγείας στην Εργασία Νόμου 89(I)/1996, κωδικοποιήθηκαν ορισμένες από τις αρχές του κοινοδικαίου. Από το περιεχόμενο του Ν.89(Ι)/1996 και των σχετικών κανονισμών, προκύπτει και το εύρος του καθήκοντος επιμέλειας στο πλαίσιο της εργασιακής σχέσης[3].

 

11.         Λαμβάνοντας υπόψη το άρθρο 13 Ν.89(Ι)/1996, ο εργοδότης πρέπει, μεταξύ άλλων, να διασφαλίζει την ασφάλεια, υγεία και ευημερία στην εργασία, όλων των υπαλλήλων του. Απαλλάσσεται από την ευθύνη για συμβάντα οφειλόμενα σε ανώμαλες ή και απρόβλεπτες συνθήκες (μη προβλέψιμες), που εκφεύγουν του ελέγχου  του ή και σε έκτακτα γεγονότα οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με λογικά μέσα, παρ’ όλη την επιδειχθείσα επιμέλεια[4]. Χωρίς επηρεασμό της γενικότητας των υποχρεώσεών του, αυτές επεκτείνονται ώστε να περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την ασφάλεια του μέσου ή εξοπλισμού με τα οποία εκτελείται η εργασία, όταν αυτό το μέσο ή ο εξοπλισμός είναι όχημα, περιλαμβανομένης μοτοσικλέτας. Ο εργoδότης εφαρμόζει τα μέτρα που προβλέπονται στον νόμο και τους κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει αυτού, ακολουθώντας τις αρχές της πρόληψης.

 

12.         Όπως περαιτέρω αναδύεται από τη νομολογία[5], για τη διαπίστωση του κατά πόσον υπάρχει παράβαση καθήκοντος επιμέλειας, το μέτρο εξακολουθεί να είναι η συμπεριφορά του λογικού συνετού εργοδότη, που λαμβάνει θετικά υπόψη του την ασφάλεια των εργαζομένων, υπό το πρίσμα αυτών που γνωρίζει ή πρέπει να γνωρίζει. Όταν υπάρχει αναγνωρισμένη και γενική πρακτική που έχει ακολουθηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε παρόμοιες συνθήκες χωρίς ατυχήματα, δικαιούται να την ακολουθήσει, εκτός εάν, υπό το πρίσμα της κοινής λογικής ή νεότερης γνώσης, είναι σαφώς κακή. Όπου υπάρχει αναπτυσσόμενη γνώση, πρέπει να είναι ενήμερος γι’ αυτήν και να μην αργεί πολύ να την εφαρμόσει. Όταν έχει πράγματι μεγαλύτερη από τον μέσο όρο γνώση των κινδύνων, μπορεί να υποχρεωθεί να λάβει προφυλάξεις μεγαλύτερες από τον μέσο όρο ή από τις τυπικές προφυλάξεις. Πρέπει να σταθμίσει τον κίνδυνο όσον αφορά την πιθανότητα να συμβεί τραυματισμός και τις πιθανές συνέπειες εάν συμβεί. Πρέπει να εξισορροπήσει με αυτό την πιθανή αποτελεσματικότητα των προφυλάξεων που μπορούν να ληφθούν για την αντιμετώπισή του και το κόστος και την ταλαιπωρία που συνεπάγονται. Εάν διαπιστωθεί ότι έχει πέσει κάτω από το επίπεδο που πρέπει να αναμένεται από έναν λογικό και συνετό εργοδότη υπό τις ίδιες περιστάσεις, είναι αμελής.

 

13.         Συναφώς, όπως προβλέπεται και στα άρθρα 51επ. του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ.148, αμέλεια συνίσταται στην τέλεση πράξης την οποία, υπό τις περιστάσεις, δεν θα τελούσε λογικό συνετό πρόσωπο ή στην παράλειψη τέλεσης πράξης την οποία υπό τις περιστάσεις τέτοιο πρόσωπο θα τελούσε. Δύναται να τύχει αποζημίωσης μόνο το πρόσωπο έναντι του οποίου ο υπαίτιος της αμέλειας υπείχε υποχρέωση, υπό τις περιστάσεις, να μην επιδείξει αμέλεια. Αν κάποιος υποστεί ζημιά συνεπεία εν μέρει δικού του πταίσματος και εν μέρει πταίσματος άλλου ή άλλων, η αξίωση σε σχέση με τη ζημιά αυτή δεν αναιρείται λόγω πταίσματος του προσώπου που υπέστη τη ζημιά, αλλά η αποζημίωση που πρέπει να καταβληθεί σε αυτό μειώνεται κατά την έκταση κατά την οποία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει δίκαιο, λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό της ευθύνης του στη ζημιά. Το δικαστήριο πρέπει να σταθμίσει την αιτιώδη ισχύ της συμπεριφοράς του εναγόμενου και του ενάγοντος, για να οδηγηθεί στο τι είναι δίκαιο[6]. Σε αγωγή που εγείρεται για αστικό αδίκημα, συνιστά υπεράσπιση ότι o ενάγων είχε γνώση και αντίληψη ή πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει γνώση και αντίληψη της κατάστασης πραγμάτων που προκαλεί τη ζημιά και ότι εκούσια εξέθεσε τον εαυτό του ή την ιδιοκτησία του σε αυτήν (volenti not fit injuria). Αυτή η υπεράσπιση όμως δεν ισχύει σε αγωγή που εγείρεται για αστικό αδίκημα που οφειλόταν στη μη εκπλήρωση υποχρέωσης που επιβάλλεται στον εναγόμενο από οποιοδήποτε νομοθέτημα.

 

14.         Οι υποχρεώσεις των εργαζομένων στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία δεν θίγουν την αρχή της ευθύνης του εργοδότη, η οποία, όπως προβλέπεται στον Ν.89(Ι)/1996, αλλά και όπως καθιερώθηκε στο κοινοδίκαιο, είναι απόλυτη (absolute liability) και διαρκής[7]. Σειρά αποφάσεων έχει καταδείξει πως το καθήκον του εργοδότη έναντι στον υπάλληλό του είναι «non-delegable»[8], δηλαδή δεν μπορεί να μεταβιβαστεί, συνεπώς ακόμα κι αν υπάρχει ανάθεση σε άλλο πρόσωπο για την εκτέλεσή του, δεν αφαιρείται από τον εργοδότη η προσωπική ευθύνη.

 

15.         Κάθε εργαζόμενος, εφόσον βρίσκεται στην εργασία του, πρέπει και ο ίδιος να λαμβάνει εύλογη φροντίδα για την ασφάλεια και την υγεία του, καθώς και των άλλων προσώπων που μπορεί να επηρεάζονται από πράξεις ή παραλείψεις του, να συνεργάζεται με τον εργοδότη στην εκτέλεση κάθε καθήκοντος ή υποχρέωσης που επιβάλλεται σ' αυτόν σύμφωνα με τον νόμο, και να χρησιμοποιεί τον προστατευτικό εξοπλισμό ή ιματισμό που παρέχεται από τον εργοδότη σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου. Κανένα πρόσωπο πρέπει, εσκεμμένα ή απερίσκεπτα, να κάνει κακή χρήση ή να επεμβαίνει αυθαίρετα σε οτιδήποτε που να παρέχεται για την ασφάλεια, υγεία και ευημερία, του ιδίου ή άλλων προσώπων στην εργασία.

 

16.         Στους περί Διαχείρισης Θεμάτων Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Κανονισμούς του 2002 (ΚΔΠ 173/2002), που εκδόθηκαν προς εναρμόνιση με την οδηγία-πλαίσιο της Ε.Ε. για την ασφάλεια και την υγεία κατά την εργασία (Οδηγία 89/391/ΕΟΚ), προβλέπονται ειδικότερες υποχρεώσεις του εργοδότη.

 

Μαρτυρία και εξέταση

 

17.         Το Δικαστήριο ακούει μαρτυρία μόνο σε σχέση με τα επίδικα θέματα. Όταν η μαρτυρία είναι αντικρουόμενη ή αμφισβητείται, την αξιολογεί, να βρει εάν και ποια είναι η αξιόπιστη μαρτυρία, στην οποία να μπορεί να βασιστεί και όπου χρειάζεται να προβεί σε ευρήματα σε σχέση με τα γεγονότα. Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της μαρτυρίας, η συμπεριφορά και οι τρόποι των μαρτύρων (demeanour) στο εδώλιο[9], που το Δικαστήριο έχει την ευκαιρία να παρατηρεί κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο της μαρτυρίας τους, προσεγγίζονται με παράλληλους άξονες το σύνολο της μαρτυρίας, αλλά και την αντικειμενική όψη των πραγμάτων[10]. Η εκδοχή του κάθε μάρτυρα δεν προσεγγίζεται μικροσκοπικά, με αναφορά στις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν ή τη σειρά τους, αλλά ως ένα σύνολο μέσα στη ζωντανή ατμόσφαιρα της προφορικής δίκης, με όσα την περιστοιχίζουν, και στην οποία ο προφορικός λόγος των μαρτύρων μπορεί να μην είναι σε τέλεια γλώσσα ή καλά συνταγμένος και εκφρασμένος ή απόλυτα ακριβής.

 

18.         Για ορισμένα ζητήματα, το Δικαστήριο δεν αποκλείεται να χρειάζεται μαρτυρία ειδικής γνώμης, εάν αυτά βρίσκονται έξω από το πεδίο της κοινής γνώσης και εμπειρίας. Εμπειρογνώμονας, που διαθέτει κατάλληλα προσόντα, μπορεί να εκφέρει γνώμη γι’ αυτά, ώστε να βοηθήσει το Δικαστήριο ως προς την κρίση του. Το προσόν της εμπειρογνωμοσύνης μπορεί να προκύπτει από την εξειδικευμένη μόρφωση ή κατάρτιση ή και την επαγγελματική πείρα ή και την ικανότητα πρόσβασης σε δεδομένα μη προσιτά σε όλους και κατανόησης εξειδικευμένων εννοιών και ζητημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μαρτυρία γνώμης συνιστά μαρτυρία γεγονότων βάσει των οποίων σχηματίζεται συμπέρασμα ή γνώμη για ένα θέμα εξειδικευμένο. Σε κάθε περίπτωση, η ειδική γνώμη αξιολογείται ως προς τη βασιμότητα ή την εγκυρότητά της όπως και η μαρτυρία γεγονότων ως προς την αλήθεια τους, με κριτήρια που δεν δίδονται εξαντλητικά, όμως θα μπορούσαν να αναφέρονται στην πληρότητα της αιτιολογίας ή στον βαθμό μελέτης, και άλλα, έχοντας υπόψη και πως το καθήκον του εμπειρογνώμονα είναι, ενεργώντας κατά κανόνα με ανεξάρτητο και αντικειμενικό τρόπο, να εφοδιάσει το Δικαστήριο με όλες τις απαραίτητες επιστημονικές ή εξειδικευμένες πληροφορίες, για σκοπούς ελέγχου της ορθότητας των συμπερασμάτων του, και ούτως ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση, εφαρμόζοντας τις πληροφορίες στα γεγονότα της υπόθεσης που αποδεικνύονται, να σχηματίσει την κρίση του[11].

 

19.         Κατά τη διαδικασία, δηλώθηκαν ως παραδεκτά τα εξής:

 

-          Όλες οι ειδικές ζημιές του Ενάγοντος, επί ενδεχόμενης και πλήρους ευθύνης, ανέρχονται συνολικά σε €4.347,00, με νόμιμο τόκο από την ημερομηνία τυχόν επιδίκασης του ποσού[12].

 

-          Όντως, συντάχθηκαν, στάλθηκαν και παραλήφθηκαν: η επιστολή ημερομηνίας 23.04.2014 από τους δικηγόρους του Ενάγοντος προς τον Προϊστάμενο του Επαρχιακού Γραφείου Επιθεωρητών Εργασίας Πάφου (Τεκμήριο 2), η επιστολή ημερομηνίας 27.11.2015 από τους δικηγόρους του Ενάγοντος προς τον Προϊστάμενο του Επαρχιακού Γραφείου Επιθεωρητών Εργασίας Πάφου (Τεκμήριο 3), η επιστολή ημερομηνίας 28.04.2014 από τους δικηγόρους του Ενάγοντος προς τον Εναγόμενο (Τεκμήριο 4), η επιστολή ημερομηνίας 28.04.2014 προς την Υδρόγειος Ασφαλιστική Εταιρεία (Κύπρου) Λτδ (Τεκμήριο 5) και η επιστολή ημερομηνίας 21.10.2016 από τους δικηγόρους του Ενάγοντος προς τον Προϊστάμενο του Επαρχιακού Γραφείου Επιθεωρητών Πάφου (Τεκμήριο 6). Δεν είναι αποδεκτή η αλήθεια των γεγονότων που δηλώνονται στο περιεχόμενό τους[13].

 

-          Το περιεχόμενο των εκθέσεων εξετάσεων μαγνητικής τομογραφίας (MRI) ημερομηνίας 24.01.2024 στο δεξί γόνατο, ημερομηνίας 26.09.2014 στο δεξί γόνατο, ημερομηνίας 03.03.2015 στην αριστερή πηχεοκαρπική άρθρωση, ημερομηνίας 03.03.2015 στον δεξιό ώμο, και ημερομηνίας 22.12.2015 στο δεξί γόνατο (Τεκμήρια 12.1 – 12.5), ότι απεικονίζουν τα αντικειμενικά ευρήματα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεν είναι αποδεκτό πως κάθε εύρημα σχετίζεται με το επίδικο ατύχημα[14].

 

Η κατάσταση της μοτοσικλέτας και η αιτία του ατυχήματος

 

20.         Ότι ο Εναγόμενος, ως εργοδότης του Ενάγοντος, είχε το καθήκον επιμέλειας να παρέχει στον Ενάγοντα ασφαλές οδικό μέσο, καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας του, για να ασκεί τα καθήκοντά του, δεν αμφισβητήθηκε.

 

21.         Δεν αμφισβητείται, επίσης, ότι η μοτοσικλέτα, γενικά, είναι κατάλληλο μέσο για την εκτέλεση της εργασίας του καταγραφέα τελών ύδατος.

 

22.         Ούτε το γεγονός ότι έγινε ατύχημα κατά την οδήγηση της μοτοσικλέτας, εν ώρα εργασίας και για τους σκοπούς της, αμφισβητείται.

 

23.         Επίσης, η διαφορά δεν εστίασε με κανέναν τρόπο στην απουσία αναγκαίων οδηγιών ως προς τον τρόπο οδήγησης μοτοσικλέτας και τους εγγενείς κινδύνους που έχει η οδήγηση ενός τέτοιου μέσου, περιλαμβανομένου του κινδύνου πτώσης από αυτήν και τραυματισμού.

 

24.         Δεν εστίασε, επίσης, ούτε στον επιπλέον εξοπλισμό που κατείχε ο Ενάγων, ως οδηγός μοτοσικλέτας.

 

25.         Αμφισβητείται κατά πόσον ο Εναγόμενος έχει παραβεί το καθήκον του έναντι στον Ενάγοντα σχετικά με το οδικό μέσο άσκησης της εργασίας του, με αποκλειστική αναφορά στην κατάσταση της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας, ιδίως μετά από την επιλογή επιδιόρθωσής της, αντί αντικατάστασή της, και κατά πόσον το ατύχημα του Ενάγοντος συνδέεται αιτιωδώς με τέτοια παράβαση, εάν υπάρχει.

 

26.         Ως παρουσιάστηκε η μαρτυρία, το ζήτημα της κατάστασης της μοτοσικλέτας συνεξετάζεται με το ζήτημα της αιτίας του ατυχήματος.

 

27.         Για την κατάσταση της μοτοσικλέτας, σε συνάρτηση με την αιτία του ατυχήματος, σχετική ήταν η μαρτυρία των ΜΕ1, ΜΕ2, ΜΕ3, ΜΕ5 και ΜΥ2. Ειδική μαρτυρία είναι μόνον η μαρτυρία των ΜΕ1 και ΜΥ2, που επικεντρώνεται στην καταλληλότητα της μοτοσικλέτας να οδηγείται μετά από την επιδιόρθωσή της, που εν τέλει αναμφίβολα, ως γεγονός, έλαβε χώρα.

 

28.         Η υπόθεση του Ενάγοντος, όπως προκύπτει και από το σύνολο του δικογράφου του, τοποθετείται σε δύο χρονικές φάσεις: Στην κατάσταση της μοτοσικλέτας γενικότερα, για την άσκηση των καθηκόντων του καταγραφέα τελών ύδατος, και στην κατάστασή της μετά από την επιδιόρθωσή της.

 

29.         Η μαρτυρία των ΜΕ1, ΜΕ2, ΜΥ2 είναι σχετική και με την αιτία του ατυχήματος του Ενάγοντος.

 

Γενικά η κατάσταση της μοτοσικλέτας σε συνάρτηση με τα καθήκοντα του Ενάγοντος

 

30.         Ο Ενάγων ανέφερε καί στο δικόγραφό του καί στη μαρτυρία του πως οδηγούσε «αμφίβολης ποιότητας και κατασκευής» μοτοσικλέτα, με αρκετά προβλήματα, περιλαμβανομένων προβλημάτων «στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής» της. Αναφέρθηκε, επίσης, σε ακόμα μία μοτοσικλέτα, στην οποία, κατά τον Ιανουάριο του 2013, είχε αποκοπεί το σασί, αλλά και στη δική του, στην οποία είχε αποκοπεί ή ραγίσει η κάτω γέφυρα πάνω στον άξονα του τιμονιού που στηρίζει και ενώνει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ). Εκείνο, όπως λέει, ήταν το «αποκορύφωμα» των ήδη υφιστάμενων προβλημάτων.

 

31.         Τα προϋφιστάμενα προβλήματα, βεβαίως, δεν εξηγήθηκαν από τον Ενάγοντα, με λεπτομερέστερο τρόπο, αλλά η κύρια περιγραφή ήταν ότι ήταν θέματα «στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής».

 

32.         Τα λεγόμενα του Ενάγοντος δεν παραπέμπουν σε εργοστασιακή ελαττωματικότητα των μοτοσικλετιστών Natty Jmstar, του συγκεκριμένου μοντέλου ή της παρτίδας που προμηθεύτηκε ο Εναγόμενος για τους υπαλλήλους του, ως εάν άλλες μοτοσικλέτες Natty Jmstar να μπορούσαν να ήταν κατάλληλες για τον ίδιο σκοπό. Δεν παραπέμπει έτσι και στην ανάγκη αναζήτησης ειδικής μαρτυρίας για το θέμα αυτό.

 

33.         Προκύπτει, όμως, από τη μαρτυρία των ΜΕ1 και ΜΥ2 και τα Τεκμήρια 7 και Τεκμήριο 17Β, όπως και από τη μαρτυρία του Ενάγοντος, αλλά και από την κοινή εμπειρία, πως η μοτοσικλέτα του Ενάγοντος ήταν 125cc, κατασκευής του 2008. Ο ΜΥ2 ανέφερε πως μέχρι 80χιλ/ώρα μπορούσε να πάει. Ωστόσο, χρησιμοποιείτο, στην προκειμένη περίπτωση, το 2013, δηλαδή περίπου πέντε χρόνια μετά, για επαγγελματική χρήση, για την άσκηση των καθηκόντων του καταγραφέα τελών ύδατος.

 

34.         Ο Ενάγων δεν αναφέρθηκε, επίσης, με λεπτομέρεια, στον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του, ως καταγραφέας τελών ύδατος· τι κάνει ακριβώς, με τι συχνότητα και σε τι έκταση μέσα στα δημοτικά όρια οδηγεί μοτοσικλέτα. Είναι δεδομένο, όμως, μέσα από τη μαρτυρία του Ενάγοντος, και αναντίλεκτο, πως έπρεπε να οδηγεί μοτοσικλέτα, για να ασκεί αυτά τα εργασιακά καθήκοντα.

 

35.         Ο καταγραφέας τελών ύδατος, όπως προκύπτει από τη μαρτυρία, περιλαμβανομένης της αναφοράς του Ενάγοντος στον ΜΥ1 κατά την εξέταση, όπως και από την κοινή εμπειρία, και δεν αμφισβητείται, θα πρέπει να μεταβαίνει, οδηγώντας, σε μετρητές κατανάλωσης ύδατος, μέσα στα δημοτικά όρια, προκειμένου να καταγράφει την κατανάλωση του ύδατος που δείχνουν οι μετρητές, βάσει της οποίας ο Εναγόμενος θα χρεώσει τα σχετικά τέλη ύδατος.

 

36.         Η λογική λέει πως δεν χρειάζεται μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού, για να κυκλοφορεί ένας καταγραφέας τελών ύδατος στους δρόμους της πόλης και να εκτελεί τέτοιο καθήκον. Ωστόσο, για να λειτουργεί μια μοτοσικλέτα εκτεταμένα, οδηγούμενη στους δρόμους της πόλης, για επαγγελματική χρήση, ο δε οδηγός της να χρειάζεται να ανεβοκατεβαίνει σε αυτήν, για να επιθεωρεί τους μετρητές στα υποστατικά που επισκέπτεται και να καταγράφει την κατανάλωση ύδατος, θα πρέπει να έχει ανάλογη ανθεκτικότητα και να παρέχει την απαιτούμενη σταθερότητα και ασφάλεια, όσον αφορά τις κατασκευαστικές και μηχανικές δυνατότητές της, σε συνάρτηση με το είδος της χρήσης και τους προβλεπτούς κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσει στον δρόμο ο καταγραφέας τελών ύδατος.

 

37.         Η χρόνια χρήση, ως είναι η κοινή γνώση, δημιουργεί φθορά. Αυτή, με τη σειρά της, συντείνει στη δημιουργία ανασφάλειας, σχετικά με τη δυνατότητα της μοτοσικλέτας να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των καθηκόντων του καταγραφέα τελών ύδατος. Όταν δε εκδηλώνεται και με συγκεκριμένα προβλήματα, όπως η αποκοπή ή το ράγισμα της κάτω γέφυρας πάνω στον άξονα του τιμονιού που στηρίζει και ενώνει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ), είναι λογικό αυτή η ανασφάλεια να μετουσιώνεται σε συγκεκριμένο ορατό κίνδυνο.

 

38.         Τα προαναφερόμενα, στη μαρτυρία του Ενάγοντος, δηλαδή το είδος των καθηκόντων του, το είδος και οι κανονικές δυναμικές της μοτοσικλέτας, η χρονιότητα στη χρήση της, συνάδουν με τη λογική του πράγματος, ότι μια τέτοια μοτοσικλέτα, έχει θέματα «στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής», και είναι αποδεκτή αυτή η μαρτυρία του Ενάγοντος.

 

39.         Τα θέματα «στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής» φαίνεται πως δεν απασχολούσαν τον Ενάγοντα με συγκεκριμένο τρόπο, γι’ αυτό ο Ενάγων αρκείται στην απλή αναφορά των θεμάτων αυτών. Δίδουν, βεβαίως, διάσταση μη καταλληλότητας και ασφάλειας ενός τέτοιου μέσου, εάν μια μοτοσικλέτα τέτοιου τύπου, για τέτοια καθήκοντα, δεν ελέγχεται τακτικά από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως παρουσίασης προβλημάτων, για να επιβεβαιώνεται το αντίθετο. Έναντι στη μαρτυρία του Ενάγοντος ότι υπήρχαν «θέματα στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής», ως προσεγγίζεται, δεν υπάρχει άλλη εκδοχή πραγμάτων. Ότι δηλαδή η μοτοσικλέτα επιλέχθηκε με συγκεκριμένα κριτήρια, σε συνάρτηση με τα καθήκοντα του Ενάγοντος, και ελέγχονταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, παρ’ όλη την χρονιότητα στη χρήση της, για να διασφαλίζεται πως παρέχει δυνατότητα ασφαλούς οδήγησης, σε συνάρτηση με τους προβλεπτούς κινδύνους που αντιμετωπίζει ένας καταγραφέας τελών ύδατος στον δρόμο.

 

40.         Επειδή η στάση του Ενάγοντος ήταν κάπως παθητική στη γενικότητα των «θεμάτων στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής», κατανοητά, δίδει όλη την έμφαση στο συγκεκριμένο πρόβλημα που εκδηλώθηκε. Δεν αμφισβητήθηκε, ως γεγονός, πως είχε αποκοπεί ή ραγίσει η κάτω γέφυρα πάνω στον άξονα του τιμονιού που στηρίζει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ). Η αποκοπή ή το ράγισμα της κάτω γέφυρας πάνω στον άξονα του τιμονιού που στηρίζει και ενώνει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ), δεν προκλήθηκε, με βάση τη μαρτυρία, από αιτία άλλη από τη συνήθη χρήση, και ήταν, κατά τον Ενάγοντα, το «αποκορύφωμα», εννοώντας την ξεκάθαρη πλέον απόδειξη πως η μοτοσικλέτα αυτή είχε εξαντλήσει κάθε περιθώριο χρήσης της.

 

41.         Ο τρόπος αναφοράς του Ενάγοντος, στο «αποκορύφωμα» μιας προϋφιστάμενης κατάστασης, με αφορμή το πρόβλημα που εκδηλώθηκε στη μοτοσικλέτα του, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν και σε άλλες μοτοσικλέτες συναδέλφων του, έδωσε στο Δικαστήριο ξεκάθαρα τη διάσταση ότι υπήρχε καλά εμπεδωμένη ανασφάλεια και αναταραχή για το θέμα αυτό, των μοτοσικλετών του Τμήματος Υδατοπρομήθειας του Δήμου Πάφου. Ότι βοούσε η ανάγκη για αντικατάστασή τους. Ότι η αντικατάστασή τους ήταν το ευλόγως αναμενόμενο για τον εργοδότη, υπό τις περίσταση.

 

42.         Το γεγονός ότι υπήρξαν προβλήματα σε περισσότερες μοτοσικλέτες μαρτυρήθηκε από τον Ενάγοντα, αλλά και από τον ΜΕ3, και την επιστολή ημερομηνίας 20.05.2013  (Τεκμήριο 9) που φαίνεται να συντάχθηκε και να εστάλη σε ανύποπτο χρόνο πριν από το ατύχημα. Με την επιστολή του Τεκμηρίου 9, ο Εναγόμενος ενημερώνονταν πως οι μοτοσικλέτες των εργαζόμενων παρουσιάζουν συνεχώς «μηχανικές βλάβες», σοβαρές, που δημιουργούν κινδύνους. Δεν εξειδικεύονταν μεν οι μηχανικές βλάβες ή οι «κίνδυνοι», αλλά γίνονταν αναφορά, που, σύμφωνα με τη μαρτυρία, λήφθηκε από τον Εναγόμενο και ήταν εν γνώσει του. Ότι λήφθηκε από τον Εναγόμενο και ήταν εν γνώσει του, ήταν ξεκάθαρη η μαρτυρία του ΜΕ3, δεν του υποβλήθηκε διαφορετικά, και είναι αποδεκτή.

 

43.         Έπειτα, και ο Ενάγων, ήταν σταθερός στη μαρτυρία του πως, κι άλλες φορές, είχαν αναφερθεί τα προβλήματα των μοτοσικλετών στον Εναγόμενο. Δεν κλονίστηκε η αξιοπιστία του επί τούτου με την αντεξέτασή του. Επιχειρήθηκε να του υποβληθεί πως ο ίδιος δεν παραπονέθηκε οποτεδήποτε για τη δική του μοτοσικλέτα. Ο Ενάγων απαντούσε με φυσικό τρόπο το αντίθετο, που συνάδει και με τη λογική. Ο καθένας στη θέση αυτή δυνατόν να παραπονείτο, εάν έπρεπε να οδηγεί μια μοτοσικλέτα Natty Jmstar 125cc, κατασκευής του 2008, στους δρόμους της Πάφου, εκτεταμένα, για να ασκεί επαγγελματικά καθήκοντα καταγραφέα τελών ύδατος. Δεν προκύπτει, από το ευρύτερο πλαίσιο του αναβρασμού για το θέμα της ασφάλειας όλων των μοτοσικλετών, να εξαιρείτο η μοτοσικλέτα του Ενάγοντος, για κάποιον λόγο, εφόσον και εκείνη παρουσίασε συγκεκριμένο πρόβλημα. Το ζητούμενο, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι οι αντιδράσεις ή ενέργειες του Ενάγοντος, αλλά του Εναγόμενου, ο οποίος είχε το αμετάβατο και απόλυτο καθήκον να παρέχει ασφαλές μέσο εργασίας στον Ενάγοντα.

 

44.         Όπως ανέφερε ο ΜΕ3, πέραν της σύνταξης και παράδοσης της επιστολής του Τεκμηρίου 9, οι συντεχνίες δεν έπραξαν οτιδήποτε, ούτε επιθεώρησαν τις μοτοσικλέτες, για να διαπιστωθεί εάν τυχόν είχαν τα προβλήματα που ισχυρίζονταν οι εργαζόμενοι, γιατί δεν ήταν δικό τους έργο, αλλά του εργοδότη. Ο ίδιος ήταν ειλικρινής όταν ανέφερε πως δεν είναι τεχνικός και δεν γνωρίζει εάν όντως είχαν προβλήματα οι μοτοσικλέτες, απλώς μετέφερε τα παράπονα των εργαζομένων, που, ως γεγονός, που δεν αμφισβητήθηκε κατ’ ουσία, υφίσταντο σε σχέση με την κατάσταση των μοτοσικλετών, περιλαμβανομένης της μοτοσικλέτας του Ενάγοντος, και όντως, μεταφέρθηκαν στον Εναγόμενο.

 

45.         Ο Ενάγων μαρτύρησε επίσης πως υπήρξε αδιαφορία του Εναγόμενου. Δεν υποδείχθηκαν συγκεκριμένες ενέργειες του Εναγόμενου, που να δείχνουν το αντίθετο. Γενικότερα, δεν κλονίστηκε η αξιοπιστία του Ενάγοντος επί των προαναφερόμενων γεγονότων, ούτε του ΜΕ3, ούτε αντικρούστηκε η μαρτυρία τους με μαρτυρία του Εναγόμενου ή της πλευράς του Εναγόμενου, που να δίνει άλλη εκδοχή ως προς τα πράγματα, ότι δεν υπήρχε αδιαφορία, ότι έγιναν συγκεκριμένες ενέργειες.

 

46.         Δεν προσκομίστηκε οποιαδήποτε απάντηση του Εναγόμενου στην επιστολή του Τεκμηρίου 9 και δεν μαρτυρήθηκε από τον Εναγόμενο, θετικά, οποιαδήποτε ενέργεια, μετά που έλαβε γνώση του περιεχομένου της επιστολής του Τεκμηρίου 9 ή και οτιδήποτε σχετικό με το κλίμα που υπήρχε και που μετέφερε η πλευρά του Ενάγοντος στο Δικαστήριο, μέσα από τις μαρτυρίες του Ενάγοντος και του ΜΕ3. Κάποια συζήτηση του θέματος ή έκθεση, οτιδήποτε που να δείχνει την ελάχιστη ενασχόληση του Εναγόμενου με το θέμα αυτό.

 

47.         Είναι αποδεκτή η μαρτυρία του Ενάγοντος και του ΜΕ3 για τα προαναφερόμενα θέματα. Ό,τι προκύπτει από τα συνομολογούμενα και την μέχρι στιγμής αποδεκτή μαρτυρία είναι τα εξής: Ο Ενάγων, το 2013, εργάζονταν στον Εναγόμενο ως καταγραφέας τελών ύδατος και για τα καθήκοντά του έπρεπε να οδηγεί μοτοσικλέτα. Ο Εναγόμενος του παρείχε, για να ασκεί τα συγκεκριμένα καθήκοντά του, μια μοτοσικλέτα Natty Jmstar 125cc, κατασκευής του 2008, η οποία είναι θέματα στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής της και δεν ήταν κατάλληλη για τη συγκεκριμένη χρήση. Το 2013, η μοτοσικλέτα αυτή ήταν ήδη επιβαρυμμένη, λόγω της χρήσης της για την άσκηση των καθηκόντων του καταγραφέα τελών ύδατος σε συνάρτηση με τις κατασκευαστικές και λειτουργικές ικανότητές της, κάτι που διαφάνηκε από το γεγονός ότι, χωρίς αιτία άλλη από τη συνήθη χρήση, έφτασε να αποκοπεί ή να ραγίσει η κάτω γέφυρα πάνω στον άξονα του τιμονιού που στηρίζει και ενώνει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ). Την ίδια χρονική περίοδο, είχαν παρουσιαστεί προβλήματα και σε άλλες μοτοσικλέτες, γεγονός που δεν παρέπεμπε σε σύμπτωση, αλλά σε γενικευμένο πρόβλημα, που αφενός έδειχνε πως οι μοτοσικλέτες αυτές έχρηζαν πλέον αντικατάστασης, αφετέρου οδήγησε τους εργαζόμενους, μέσω των συντεχνιών τους, την 20.05.2013, να δώσουν στον Εναγόμενο επιστολή  (Τεκμήριο 9), κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου που υπήρχε σχετικά με τις μοτοσικλέτες αυτές, περιλαμβανομένης της μοτοσικλέτας του Ενάγοντος. Ο Εναγόμενος, ως γεγονός, παρέλειψε να ενεργήσει με οποιονδήποτε τρόπο.

 

48.         Ο Εναγόμενος, μέσα σε ένα τέτοιο γνωστό σε αυτόν κλίμα αναβρασμού σε σχέση με την κατάσταση των μοτοσικλετών του Τμήματος Υδατοπρομήθειας, περιλαμβανομένης της μοτοσικλέτας του Ενάγοντος, που τεκμηριώνονταν με την παρουσίαση μη μεμονωμένων και σοβαρών προβλημάτων, θα έπρεπε οπωσδήποτε να κινητοποιηθεί. Αυτό θα ήταν το ευλόγως αναμενόμενο για έναν εργοδότη, υπό την περίσταση. Να προβεί σε θετικές ενέργειες. Να προχωρήσει σε έλεγχο των αναφορών για προβλήματα, για τη διαπίστωση της ύπαρξης ή μη των αναφερόμενων κινδύνων, και εάν διαπιστώνονταν η ύπαρξη κινδύνων, σε ανάλογη διασφάλισή τους. Θα έπρεπε, μεταξύ άλλων, να σταθμίσει τον κίνδυνο όσον αφορά την πιθανότητα να εκδηλωθεί πρόβλημα στον δρόμο και να συμβεί τραυματισμός και τις πιθανές συνέπειες εάν συμβεί, να εξισορροπήσει με αυτά την πιθανή αποτελεσματικότητα των προφυλάξεων που μπορούν να ληφθούν για την αντιμετώπισή του και το κόστος και την ταλαιπωρία που θα συνεπάγονταν. Να επιλέξει ανάμεσα στην αντικατάσταση της μοτοσικλέτας και στην επιδιόρθωσή της την πιο ασφαλή λύση, συναρτώντας τις επιλογές με το κόστος και το όφελος και τον κίνδυνο, σε κάθε περίπτωση.

 

49.         Η ανάγκη, όπως είναι κατανοητό, από τη μαρτυρία του Ενάγοντος, ήταν η αντικατάσταση της Natty Jmstar του 2008 με μοτοσικλέτα που θα ήταν βασικά πιο καινούρια, αλλά και πιο ανθεκτική κατασκευαστικά, πιο σταθερή στον δρόμο όταν θα πρέπει να οδηγηθεί εκτεταμένα μέσα στην πόλη και να αναπτύξει νόμιμη ταχύτητα· κατ’ επέκταση, πιο ασφαλής και κατάλληλη, για τον σκοπό άσκησης των συγκεκριμένων εργασιακών καθηκόντων, του καταγραφέα τελών ύδατος. Δεν προκύπτει από οπουδήποτε η αντικατάσταση να ήταν ανέφικτη λύση για τον Εναγόμενο, που είναι η δημοτική αρχή. Εξάλλου, σύμφωνα με τον Ενάγοντα, έγινε τελικά τέτοια αντικατάσταση, αλλά μετά το ατύχημά του. Δεν αμφισβητήθηκε το γεγονός.

 

50.         Αυτή η εκδοχή του Ενάγοντος, ότι η αντικατάσταση της μοτοσικλέτας ήταν η δέουσα και εύλογη και προσιτή επιλογή, και όχι η επιδιόρθωση, δεν βρίσκει αντίθετη εκδοχή. Ο Εναγόμενος δεν παρουσίασε κάποια μαρτυρία για τις σταθμίσεις του, την επιλογή της επιδιόρθωσης, αντί της αντικατάστασης, τη δεδομένη χρονική στιγμή που παρουσιάστηκε και το συγκεκριμένο πρόβλημα· της φύσης που έδειχνε, σε έναν παρατηρητή, πως η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα, που είχε ούτως ή άλλως «θέματα στερεότητας», είχε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια χρήσης της, για τον συγκεκριμένο σκοπό.

 

51.         Παρεμβάλλεται πως το γιατί χρησιμοποίησε ο Ενάγων το οδικό μέσο που του χορήγησε ο εργοδότης του, όπως απασχόλησε την αντεξέτασή του, δεν είναι παράμετρος πάνω στην οποία μπορεί να τρέξει ο λογισμός για το εάν υπήρξε παράβαση του καθήκοντος του Εναγόμενου ή όχι.

 

52.         Τα παραπάνω αρκούν, για να διαπιστωθεί πως η παράλειψη του Εναγόμενου να παρέχει στον Ενάγοντα ένα σταθερό και ασφαλές οδικό μέσο, για την άσκηση εργασιακών οδικών καθηκόντων του ως καταγραφέα τελών ύδατος, ιδίως μετά που εκδηλώθηκε συγκεκριμένο πρόβλημα στη μοτοσικλέτα του, ενδεικτικό της ακαταλληλότητά της, να λάβει θετικά υπόψη του τον γνωστό του κίνδυνο και να τον διασφαλίσει με κατάλληλο τρόπο, κρίνεται ως αντίθετη με το καθήκον του Εναγόμενου, ως εργοδότη, να διασφαλίζει την ασφάλεια, υγεία και ευημερία στην εργασία όλων των υπαλλήλων του, περιλαμβανομένου του Ενάγοντος. Τοποθετείται παράλληλα κάτω από το επίπεδο του λογικού συνετού εργοδότη, υπό αυτές τις περιστάσεις.

 

Η επιδιόρθωση

 

53.         Ότι είχε παραβεί το καθήκον του και ήταν αμελής ο Εναγόμενος, με τον προαναφερόμενο τρόπο, δεν σημαίνει από μόνο του πως η κατάσταση της μοτοσικλέτας που οδηγούσε ο Ενάγων κατά την 29.11.2013 ευθύνεται και για τη πτώση του Ενάγοντος από αυτήν. Γι’ αυτό ο Ενάγων επιχείρησε να αποδείξει το αντίθετο.

 

54.         Η μαρτυρία της πλευράς του Ενάγοντος παρουσιάζει προβλήματα, όταν γίνεται αναφορά σε κακή ή ακατάλληλη επιδιόρθωση, για να δικαιολογήσει την «ταλάντευση», ως εάν, σε περίπτωση που ήταν καλή η επιδιόρθωση, θα μπορούσε να συνεχίσει κανονικά η χρήση της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας. Εκδοχή που δεν συνάδει με όλο το πλαίσιο αντιδράσεων που παρουσίασε ο Ενάγων και μέσω της μαρτυρίας του ΜΕ3. Πολύς χρόνος αναλώθηκε στην επιμέρους επιδικία, εάν ήταν καλή ή κακή η επιδιόρθωση που έγινε στη μοτοσικλέτα, και εάν γενικότερα η μοτοσικλέτα μπορούσε να οδηγηθεί.

 

55.         Ο Ενάγων αναφέρθηκε σε αστάθεια και ταλάντευση κατά την οδήγηση, μετά από την επιδιόρθωση, ακόμα και σε χαμηλές ταχύτητες, λόγω εσφαλμένης γεωμετρίας, βάσει των λεγομένων του ΜΕ1. Ο ΜΕ1, σε αντίθεση με τον Ενάγοντα, δεν αναφέρθηκε οποτεδήποτε σε αντικατάσταση της μοτοσικλέτας. Αναφέρθηκε σε αντικατάσταση της κάτω γέφυρας και του άξονα του τιμονιού, δηλαδή, και πάλι, σε καταλληλότερη επιδιόρθωσή της. Εάν όμως τα προβλήματα, κατά τον Ενάγοντα, προϋφίσταντο, λόγω της κατάστασης της μοτοσικλέτας και των δυνατοτήτων της, που κατέληξαν στο «αποκορύφωμα», στο σπάσιμό της, και υπήρχαν και σε άλλες μοτοσικλέτες, φωνάζοντας το προφανές, πως δεν μπορούσε πλέον να χρησιμοποιείται αυτή η μοτοσικλέτα με ασφάλεια για την άσκηση των καθηκόντων του, δεν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι με την επιδιόρθωση, είτε καλή ήταν είτε κακή.

 

56.         Για το επιμέρους θέμα της καταλληλότητας της επιδιόρθωσης, αν η επιδιόρθωση και ο τρόπος που έγινε συνέβαλε καθόλου αρνητικά στην κατάσταση της μοτοσικλέτας, το Δικαστήριο χρειάζεται ειδική μαρτυρία, καθότι είναι ζήτημα που εκφεύγει από το πεδίο της κοινής εμπειρίας και της λογικής. Ο Ενάγων δεν έχει ειδικές γνώσεις. Όταν υποβλήθηκε στον Ενάγοντα, κατά την αντεξέτασή του, ότι ο ίδιος δεν έχει ειδικές γνώσεις, για να αναφέρεται σε θέματα γεωμετρικής ευθυγράμμισης της μοτοσικλέτας μετά την επιδιόρθωση, αντέδρασε κάπως απότομα, λέγοντας πως απάντησε ήδη, αν και δεν είχε απαντήσει σε οτιδήποτε. Είπε ότι ο ίδιος, μετά την επιδιόρθωση, δεν μπορούσε να ευθυγραμμίσει τη μοτοσικλέτα, προσπαθώντας να υποστηρίξει τη μαρτυρία του ΜΕ1, στην οποία βασίστηκε και η υπόθεσή του. Όμως, ως γεγονός, την οδηγούσε και την ευθυγράμμιζε για αρκετούς μήνες μετά την επιδιόρθωση και πριν από το ατύχημα, ενώ, και πριν από τη συγκόλληση, υπήρχαν παράπονα, όπως ο ίδιος ανέφερε, και ο ΜΕ3, που ήταν κατά τα λοιπά, όπως προαναφέρθηκε, δικαιολογημένα. Δεν είναι αποδεκτή η μαρτυρία του Ενάγοντος περί κακής επιδιόρθωσης της μοτοσικλέτας. Στα όσα ανέφερε για την «ταλάντευση» θα επανέλθω γιατί δεν εξαντλούν το περιεχόμενό τους στο επιμέρους θέμα.

 

57.         Η ειδική μαρτυρία, όπως λέχθηκε και προηγουμένως, είναι αυτή των ΜΕ1 και ΜΥ2. Ο ΜΕ1 είναι προσοντούχος ερευνητής τροχαίων ατυχημάτων με πείρα (Τεκμήριο 8). Αυτό δεν αμφισβητείται. Έλαβε εντολή από τον Ενάγοντα, την 25.02.2014, να διερευνήσει το ατύχημα και να προβεί, όπως ανέφερε, σε αναπαράσταση. Για τον σκοπό αυτό, ετοίμασε σχετική έκθεση (Τεκμήρια 7 και 7Α). Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έλαβε από τον Ενάγοντα, κατά την ημέρα και ώρα του ατυχήματος (29.11.2013 ώρα 08:10), υπήρχε φως της ημέρας, ο καιρός ήταν αίθριος και το οδόστρωμα ήταν από άσφαλτο και στεγνό. Ο Ενάγων, που ήταν ο μόνος που ήταν παρών στο ατύχημα που του συνέβη, του ανέφερε, επίσης, πως η μοτοσικλέτα άρχισε να «ταλαντεύεται», με αποτέλεσμα, να μην μπορεί να την ελέγξει και να τον ρίξει στο οδόστρωμα. Βασιζόμενος σε αυτά τα λεγόμενα του Ενάγοντος, ο ΜΕ1 επιθεώρησε τη μοτοσικλέτα την 27.02.2014, για να διαπιστώσει, όπως λέει, εάν ήταν αληθής ο ισχυρισμός του.

 

58.         Καταρχάς, ο ΜΕ1 δεν προέβη σε αναπαράσταση του ατυχήματος, αλλά σε τεχνικό έλεγχο της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας, που μετά το ατύχημα, φυλάγονταν στην αποθήκη του Δήμου Πάφου. Αυτή την πραγματικότητα, για άγνωστο λόγο, ο ΜΕ1 την αρνήθηκε κατά την αντεξέτασή του, λέγοντας πως προέβη σε «διερεύνηση και αναπαράσταση» του ατυχήματος. Πώς ακριβώς προέβη σε αναπαράσταση του ατυχήματος, παρέμεινε άγνωστο, μέχρι και το τέλος της μαρτυρίας του.

 

59.         Σχολιάζοντας τη μαρτυρία αυτή του ΜΕ1, ο ΜΥ2, αναντίλεκτα προσοντούχος μηχανολόγος αυτοκινήτων με πείρα (Τεκμήριο 17Α), ο οποίος έλαβε οδηγίες την 07.12.2015 και επιθεώρησε τη μοτοσικλέτα, επίσης, μετά το ατύχημα, με σκοπό την τεχνική επιθεώρησή της και τη διαπίστωση της καταλληλότητας της χρήσης της, καθώς και τον έλεγχο και τη μέτρηση της γεωμετρίας της, ανέφερε πως κατ’ ουδένα λόγο η έκθεση του Τεκμηρίου 7Α μπορεί να θεωρηθεί έκθεση αναπαράστασης. Αναπαράσταση, όπως εξήγησε ο ίδιος, σε αντίθεση με τον ΜΕ1, σημαίνει ότι επαναλαμβάνεται το ατύχημα, για να δούμε τι συνέβη. Γίνεται με δύο τρόπους, ο ένας είναι χρησιμοποιώντας εξειδικευμένο λογισμικό, το ίδιο με αυτά που υπάρχουν για τα αεροπορικά δυστυχήματα, τα οποία είναι εξειδικευμένα για τροχαία ατυχήματα, τα οποία, ναι, υπάρχουν εξειδικευμένοι μηχανολόγοι στην Κύπρο που διενεργούν τέτοιου είδους αναπαραστάσεις. Ο δεύτερος τρόπος αναπαράστασης είναι δια μέσου εξειδικευμένων εργαστηρίων, τα οποία υπάρχουν μόνο στο εξωτερικό, όπου γίνεται έρευνα «crash test», δηλαδή παίρνουν τον ίδιο τύπο μοτοσικλέτας και κάνουν τα διάφορα τεστ, για να βγάλουν συμπεράσματα για το πώς έγινε ένα ατύχημα. Αυτή η μέθοδος πλέον δεν χρησιμοποιείται διότι έχει ένα τεράστιο κόστος και πλέον αυτά τα κέντρα χρησιμοποιούνται μόνο για διερευνητικά προγράμματα βελτίωσης της οδικής ασφάλειας στον δρόμο. Η έκθεση του Τεκμηρίου 7Α, ανέφερε ο ΜΥ2, είναι απλώς μία οπτική επιθεώρηση της μοτοσικλέτας με κάποιες φωτογραφίες. Αυτό φαίνεται και στο Δικαστήριο.

 

60.         Ως ΜΕ1 θεώρησε την «ταλάντευση», κατ’ επέκταση τη πτώση του Ενάγοντος από αδυναμία ελέγχου της μοτοσικλέτας λόγω «ταλάντευσης», ως μια δεδομένη συνθήκη, προσπαθώντας να την εξηγήσει τεχνικά, μέσα από την κατάσταση της μοτοσικλέτας μετά το ατύχημα και σε συνάρτηση με την επιδιόρθωση, βασιζόμενος επίσης στην υπόθεση πως η «ταλάντευση» ήταν πρόβλημα που παρουσιάστηκε μετά από την επιδιόρθωση. Αυτή η προσπάθεια είναι έκδηλη και στην έκθεση του ΜΕ1. Λειτούργησε, έτσι, προσπαθώντας να επιβεβαιώσει το συγκεκριμένο δεδομένο, την «ταλάντευση», προσπάθεια που εξηγεί και όλες τις μετέπειτα αναφορές και ενέργειές του, που φτάνουν σε λογικό αδιέξοδο, το οποίο, αντίστοιχα, ανέδειξε ο ΜΥ2.

 

61.         Επειδή ίσως δεν έτυχε κατανόησης το ζητούμενο του Ενάγοντος, ακόμα και η προσπάθειά του να εξηγηθεί τεχνικά η «ταλάντευση» και να συνδεθεί με την επιδιόρθωση, το θέμα της «ταλάντευσης» συνδέθηκε και από τον ΜΕ1 συγκεχυμένα με άλλα ζητήματα. Επιχείρησε, ο ΜΕ1, μέσα από φωτογραφίες, ειδικότερα τη φωτογραφία 1 στο Τεκμήριο 7 και τις δύο πρώτες φωτογραφίες στο Τεκμήριο 7Α να δείξει, πρώτον, πως «το μπροστινό ελαστικό είναι άνισα φθαρμένο, ενώ θα έπρεπε να ήταν στρογγυλό». Αυτό, όμως, δεν φαίνεται πράγματι από τις φωτογραφίες. Ούτε κάποιο «φάγωμα» στο λάστιχο.

 

62.         Έθεσε την παρατήρηση αυτή, για το φθαρμένο ελαστικό, με σκοπό, κατά τη δίκη και μόνον, να πει πως η φθορά του ελαστικού, μεγαλύτερη στο αριστερό της μέρος, δείχνει, κατ’ αυτόν, ότι η μοτοσικλέτα οδηγείτο με λανθασμένη γεωμετρία, υποθέτοντας και πως αυτή η λανθασμένη γεωμετρία υπήρχε και πριν από το ατύχημα. Η λανθασμένη γεωμετρία, μέρα με τη μέρα, είπε, έφθειρε το ελαστικό. Δεν τέθηκε οπουδήποτε πως η «ταλάντευση» που ισχυρίστηκε ο Ενάγων ή η πτώση του οφείλεται σε φθαρμένο ελαστικό, ενώ εάν υπήρχε εμφανής φθορά στο ελαστικό, η λογική λέει πως απλώς θα αλλάζονταν το ελαστικό. Το κατ’ ισχυρισμό φθαρμένο ελαστικό, όμως, τέθηκε απλώς ως θέμα ενδεικτικό της κατ’ ισχυρισμό λανθασμένης γεωμετρίας, χωρίς να έχει εξηγηθεί σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν φθορά στο ελαστικό που να είναι μεγαλύτερη στη μια πλευρά, όπως έπραξε ο ΜΥ2.

 

63.         Έπειτα, κατ’ ισχυρισμό λανθασμένη γεωμετρία αναφέρθηκε από τον ΜΕ1 ως αποτέλεσμα της συγκόλλησης, που αναμφίβολα έγινε στο συγκεκριμένο σημείο (που παραπέμπει λογικά απλώς στην απλή υποψία περί λάθους στη γεωμετρία), χωρίς συγκεκριμένη διασύνδεση με την «ταλάντευση» και την έκταση τέτοιας «ταλάντευσης» που ανυπακούει στον ανθρώπινο έλεγχο από τον οδηγό.

 

64.         Όταν υποβλήθηκε στον ΜΕ1 πως άλλο το τι περιγράφει την κατάσταση της μοτοσικλέτας, που μπορεί να παραπέμπει σε γενικά κακή εικόνα (που υπήρχε, εφόσον ήταν ένα απλό σκούτερ του 2008 που χρησιμοποιείτο για επαγγελματική χρήση), και άλλο το εάν εξ αυτής της κατάστασης προκλήθηκε και το ατύχημα, και ότι ο ίδιος δεν είναι σε θέση να πει, επιστημονικά, το δεύτερο, ο ΜΕ1 αντέδρασε, λέγοντας «έχω επαναλάβει τον εαυτό μου πολλές φορές», δείχνοντας υπεροψία και απροθυμία να εξηγήσει στο Δικαστήριο τους συλλογισμούς του, που με όμοια γενικό και αόριστο τρόπο εξέθεσε στις εκθέσεις του.

 

65.         Δεύτερον, ο ΜΕ1 ανέφερε, στην έκθεσή του, πως το κενό μεταξύ του τροχού και των μπροστινών αμορτισέρ (περόνες) δεν είναι ίσο και το κενό μεταξύ του τροχού και του δεξιού αμορτισέρ είναι μεγαλύτερο από το κενό μεταξύ του τροχού και του αριστερού αμορτισέρ. Ωστόσο, δεν προέβη σε μετρήσεις ή δοκιμές γιατί, όπως είπε, τα κενά ήταν εμφανή «με το μάτι», αρνούμενος να δεχθεί πως, εάν προέβαινε σε μετρήσεις, θα έδιδε πιο αντικειμενική εικόνα. Για να δείξει τι εννοεί, στο Δικαστήριο, χωρίς, όμως, και να επεξηγεί και να αναλύει στην έκθεσή του, τράβηξε μια ευθεία κάθετη γραμμή στη φωτογραφία 1 του Τεκμηρίου 7 και την παρουσίασε με τη γραμμή επάνω στο Τεκμήριο 7Α. Όταν του υποβλήθηκε πως δεν είναι άνισα τα κενά στη φωτογραφία, και πως, χωρίς μετρήσεις, δεν μπορεί να εξαχθεί ανισότητα, αλλά είναι απλώς θέμα της θέσης της μοτοσικλέτας κατά τη φωτογράφηση και της ίδιας της φωτογραφίας, ο ΜΕ1 απάντησε πως «η φωτογραφία μιλά από μόνη της» και πως ο ίδιος δεν έγειρε τη μοτοσικλέτα και η ευθεία γραμμή χαράχθηκε ορθά.

 

66.         Επειδή, όμως, δεν μιλούσε από μόνη της η φωτογραφία, η αντεξέτασή του ήταν αναγκαστικά εκτεταμένη. Και κατ’ αυτήν, ο ΜΕ1, εκφράζονταν με απόλυτη βεβαιότητα, υιοθετώντας απλώς τα λεγόμενα του Ενάγοντος περί «ταλάντευσης» και προσπαθώντας να τα εξηγήσει με περιγραφή της κατάστασης της μοτοσικλέτας, όπως αυτή η κατάσταση φαίνεται, εν τέλει, στον καθένα. Όταν ο συνήγορος του Εναγόμενου επέμενε πως θα έπρεπε να γίνουν μετρήσεις, ο ΜΕ1, με κάπως πιο επιθετικό τρόπο, απευθυνόμενος προς τον ίδιο, αντί προς το Δικαστήριο, είπε ότι τις έχουν κάνει εκείνοι τις μετρήσεις (εννοώντας τον Εναγόμενο ή την ασφαλιστική εταιρεία) και δεν πήραν ούτε μια μέτρηση σωστά. Όταν του υποβλήθηκε ότι πρέπει πρώτα να μετρηθεί ο σκελετός, σε σχέση με τον άξονα του τιμονιού και του άξονα του τιμονιού σε σχέση με τις περόνες και των περονών σε σχέση με τη ζάντα, κ.λπ., ο ΜΕ1 απάντησε πως δεν είναι ο σκελετός το θέμα μας, και πάλι, μη εξηγώντας, ή αποφεύγοντας να μπει στη διαδικασία να εξηγήσει συγκεκριμένα και με επαρκή λεπτομέρεια τυχόν διαφωνία του με την αντίθετη άποψη που τίθετο σε αυτόν προς σχολιασμό. Η θέση του ΜΕ1 ήταν ότι, με «γυμνό μάτι», ήταν ορατό πως η μοτοσικλέτα δεν ήταν κατάλληλη να οδηγείται, και πάλι, δείχνοντας αδυναμία να διαχωρίσει πως άλλο θέμα είναι η κατάσταση της μοτοσικλέτας και άλλο θέμα είναι η πρόκληση του ατυχήματος λόγω αυτής της κατάστασης της μοτοσικλέτας.

 

67.         Επιπλέον, ο ΜΕ1 αναφέρθηκε στη γέφυρα που είχε τύχει συγκόλλησης, χωρίς να επεξηγεί τη διασύνδεση της συγκόλλησης με τη λανθασμένη, κατ’ αυτόν, γεωμετρία ή την «ταλάντευση» που, κατά τον Ενάγοντα πάντοτε, και μόνον, ήταν ο λόγος που έπεσε από τη μοτοσικλέτα. Η αναφορά του ΜΕ1 πως «εκείνη τα εζάβωσε» ήταν εντελώς αντιεπιστημονική και δεν εξηγήθηκε. Ανέφερε πως η συγκόλληση δεν θεωρείται επιδιόρθωση και είναι «απαγορευμένη», μη εξηγώντας τι εννοεί, εάν απαγορεύεται στα συνεργεία να επιδιορθώνουν μοτοσικλέτες με αυτόν τον τρόπο ή εάν αναπόφευκτα επηρεάζει τη γεωμετρία του μπροστινού τροχού, προκαλώντας ταλάντευση, επηρεασμό που, και πάλι, δεν εξήγησε, πώς και γιατί συμβαίνει, εάν συμβαίνει. Στο συμπέρασμά του, από την άλλη, ως το εξέθεσε στο Τεκμήριο 7, διατύπωσε πως η αιτία του ατυχήματος ήταν η λανθασμένη επισκευή, που θα έπρεπε να ήταν η αντικατάσταση της κάτω γέφυρας και του άξονα του τιμονιού, αντί η συγκόλλησή της σε εκείνο το σημείο που υπέδειξε στις φωτογραφίες. Διατύπωση που δεν μπόρεσε να αναλύσει, να αναπτύξει και να αιτιολογήσει περαιτέρω κατά τη δίκη, δείχνοντας πως θεωρεί ότι, επειδή τη διατυπώνει ο ίδιος, απλώς πρέπει να γίνει δεκτή ως ισχυρή.

 

68.         Ο ΜΕ1 ανέφερε πως η φωτογραφία 5 του Τεκμηρίου 7 είναι μεγέθυνση άλλης φωτογραφίας του ιδίου εγγράφου, όμως, αυτό δεν προκύπτει πράγματι από οπουδήποτε. Η φωτογραφία 5 είναι απλώς μια επιπλέον φωτογραφία. Ωστόσο, και πάλι, η επιμονή του ΜΕ1 σε κάτι έκδηλα λανθασμένο, και δη αχρείαστα, από πείσμα, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια διερεύνησης, αξιολόγησης του αντίθετου ισχυρισμού και δικαιολόγησης της θέσης του, τακτική που διατήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της μαρτυρίας του, δεν βοήθησε καθόλου το Δικαστήριο να εμπιστευτεί τα πορίσματα του ΜΕ1 ως αξιόπιστα, για να βασιστεί σε αυτά και να προβεί σε ανάλογα ευρήματα, πως το ατύχημα οφείλεται στην κακή επιδιόρθωση που είχε ως αποτέλεσμα την «ταλάντευση».

 

69.         Εκ διαμέτρου αντίθετη με τη μαρτυρία του ΜΕ1 ήταν η μαρτυρία του ΜΥ2, σε όλα τα πιο πάνω ζητήματα. Την 08.12.2015, ο ΜΥ2 επισκέφθηκε την αποθήκη του Δήμου Πάφου, όπου του υποδείχθηκε η μοτοσικλέτα. Λόγω του ότι, για να ελεγχθούν τα διάφορα σημεία της και να γίνουν μετρήσεις γεωμετρικής ευθυγράμμισης της θα έπρεπε να αποσυναρμολογηθούν διάφορα πλαστικά καλύμματα, η μοτοσικλέτα μεταφέρθηκε σε δικό του, κατάλληλο χώρο, όπου έτυχε αποσυναρμολόγησης. Κατά τον έλεγχο της γεωμετρικής ευθυγράμμισης, έγινε έλεγχος του σκελετού, του σκελετού σε σχέση με τον άξονα τιμονιού, του άξονα τιμονιού σε σχέση με τις περόνες, στις περόνες σε σχέση με την ζάντα, του σκελετού σε σχέση με τον πίσω άξονα και ανάρτηση και της εμπρόσθιας ζάντας σε σχέση με την οπίσθια ζάντα. Ο έλεγχος απέδειξε, κατά τη θέση του, ότι η μοτοσικλέτα ήταν πλήρως γεωμετρικά ευθυγραμμισμένη. Λήφθηκαν φωτογραφίες που προσκομίστηκαν ως μέρος της έκθεσης (Τεκμηρίου 17Β), αλλά και φωτογραφίες ξεχωριστά της μοτοσικλέτας συναρμολογημένης (Τεκμήριο 18) και αποσυναρμολογημένης (Τεκμήριο 19). Κατά τον έλεγχο της γενικής κατάστασης της μοτοσικλέτας, διαπιστώθηκε πως η κατάσταση των εμπρόσθιων φρένων είναι άριστη, η κατάσταση των οπίσθιων φρένων είναι άριστη, η προηγούμενη επιδιόρθωση και συγκόλληση γέφυρας περόνων είναι σε καλή κατάσταση και δεν προκαλεί ανησυχία και η συγκόλληση της βάσης του σταντ είναι σε τέλεια κατάσταση. Συμπερασματικά, ο ΜΥ2 κατέληξε πως η μοτοσικλέτα είναι κατάλληλη πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας για ασφαλή οδήγηση. Όπως προκύπτει από το Τεκμήριο 17Β, η μοτοσικλέτα που απεικονίζεται είναι η ίδια με τη μοτοσικλέτα που απεικονίζεται και στο Τεκμήριο 7Α. Τουλάχιστον, αυτό δείχνουν τα νούμερα που έχουν φωτογραφηθεί πάνω στη μοτοσικλέτα, χωρίς να έχει υποβληθεί το αντίθετο γεγονός. Στη δέσμη φωτογραφιών του Τεκμηρίου 17Β και του Τεκμηρίου 18, απεικονίζονται και μετρήσεις, δηλαδή το μέτρο που χρησιμοποιήθηκε, για να καταδείξεις τις αποστάσεις στα διάφορα σημεία της μοτοσικλέτας. Από αυτές δεν προκύπτουν τα θέματα που ήγειρε ο ΜΕ1, όπως, για παράδειγμα, τα άνισα κενά. Από το υλικό που προσκόμισε ο ΜΥ2, περιλαμβανομένης της δέσμης φωτογραφιών του Τεκμηρίου 19, προκύπτει πως έγινε, από μέρους του ΜΥ2, ενδελεχής εργασίας εξέτασης της μοτοσικλέτας.

 

70.         Ο ΜΥ2, κατά την κυρίως εξέτασή του, εξήγησε πως, για να διαπιστωθεί εάν υπήρχε οποιοδήποτε θέμα στρέβλωσης ή λανθασμένης γεωμετρίας στον σκελετό της μοτοσικλέτας, έπρεπε  ακολουθηθεί η μέθοδος της χιαστί μέτρησης, μεταξύ σταθερών σημείων από τη βάση του τιμονιού σε δύο σταθερά σημεία του πλαισίου (σκελετού). Εξήγησε αναλυτικά τη μέθοδο αυτή, παραπέμποντας σε συγκεκριμένες φωτογραφίες εκ των τεκμηρίων. Ανέφερε, μάλιστα, πως, μετά τον έλεγχο, από τον οποίο δεν διαπίστωσε οποιοδήποτε πρόβλημα, οδήγησε και ο ίδιος τη μοτοσικλέτα, για να είναι βέβαιος ότι δεν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα. Δεν διαπίστωσε πραγματικά τίποτε, όπως είπε. Εξήγησε πως η «ταλάντευση» είναι διαφορετικό θέμα από αυτό της γεωμετρίας, καθώς μπορεί να υπάρχει σε μια λακούβα, μπορεί να κτυπήσει κάποιος τον τροχό του σε πέτρα, τότε να υπάρξει «ταλάντευση». Εάν υπήρχε λανθασμένη γεωμετρία, δεν θα μπορούσε οποιοσδήποτε να την οδηγήσει ούτε και μία ημέρα. Μία μοτοσικλέτα, όπως είπε, στηρίζεται στην ικανότητα του αναβάτη να ισορροπεί. Όταν υπάρχει πρόβλημα στη γεωμετρία, δεν μπορεί ο αναβάτης να βρει ισορροπία· ακόμα και με την ελάχιστη διαφορά γεωμετρίας, λάθους πάνω σε μοτοσικλέτα, η μοτοσικλέτα δεν μπορεί να οδηγηθεί.

 

71.         Ήταν σε καλή κατάσταση τα ελαστικά, όπως ανέφερε ο ΜΥ2. Στην φωτογραφία 5, φαίνεται το τέλειο ελαστικό, μη φθαρμένο. Τα ελαστικά της μοτοσικλέτας, όπως είπε, έχουν από κατασκευής τους οβάλ σχήμα διότι αν θα στρίψει δεξιά, μετατοπίζει το κέντρο βάρους του δεξιά και γέρνει κάποιες μοίρες δεξιά, οπότε αν το ελαστικό ήταν τετραγωνισμένο, όπως των αυτοκινήτων, δεν θα είχε αρκετή επαφή με την άσφαλτο κατά τη στροφή. Δεν βρήκαν να έχει «φάγωμα» ή κάτι που να το προκαλεί, δεν ήθελε άλλαγμα. Επίσης, με βάση τις δικές του μετρήσεις, δεν υπήρχαν διαφορές, συνεπώς διαφωνεί με ό,τι εκτίθεται στο Τεκμήριο 7Α. Σχολίασε έντονα τον τρόπο που ο ΜΕ1 προσπάθησε να παραπλανήσει, όπως είπε, το Δικαστήριο, χαράζοντας μια ευθεία γραμμή σε μια φωτογραφία. Θα έπρεπε, εάν ήθελε να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο, δηλαδή με τη χάραξη γραμμής, να λαμβάνονταν η φωτογραφία με ειδικό μηχάνημα που θα μετρούσε τις κάθετες γραμμές του πατώματος και της μοτοσικλέτας, θα έπρεπε η γραμμή να στηρίζονταν γεωμετρικά σε μοίρες και να παρθεί από συγκεκριμένα σημεία της μοτοσικλέτας, τα οποία να είναι σταθερά. Στην έκθεση του Τεκμηρίου 7Α βλέπει, όπως είπε, τη μοτοσικλέτα με τα πλαστικά της που έχουν από το εργοστάσιο ανοχές και δεν μπορεί να κρίνει κάποιος αν αυτή η γραμμή είναι κάθετη, αν η φωτογραφία είναι κάθετη. Ο ΜΥ2 διαφώνησε έντονα και με την άποψη του ΜΕ1 ότι η συγκόλληση, που ως γεγονός έγινε, στη γέφυρα και στο στάντ (το σίδερο που ανοίγει για να στηρίζεται η μοτοσικλέτα όταν είναι ακινητοποιημένη) επηρέασε τη γεωμετρία, επαναλαμβάνοντας πως οι μετρήσεις δεν κατέδειξαν κάτι τέτοιο. Ανέφερε πως, όταν τους δόθηκε η εντολή, δεν γνώριζαν ούτε αν υπήρχε θέμα με κόλληση της περόνης. Πήγαν να ελέγξουν γενικά μια ευθυγράμμιση, σίγουρα ο ΜΕ1, όπως ανέφερε ο ΜΥ2, με την έκθεσή του, έχει επικεντρωθεί στην μπροστινή περόνη, που, για να μετρηθεί, δεν χρειάζεται αποσυναρμολόγηση, μετριέται όπως είναι εκεί, με μέτρημα που δεν έκανε, και στηρίζει την έκθεση «με το μάτι».

 

72.         Κατά την επίμονη αντεξέτασή του, ο ΜΥ2, ήταν πολύ σταθερός, επεξηγηματικός σε όλες τις θέσεις του, που εξέφραζε με βεβαιότητα στο Δικαστήριο. Δεν υπέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση και κατέδειξε πόσο αντιεπιστημονικό και ανεπίτρεπτο είναι να προσκομίζεται μαρτυρία εμπειρογνώμονα στο Δικαστήριο «με το μάτι», δείχνοντας και την έντονη ενόχλησή του για το γεγονός. Ήταν έκδηλα ειλικρινής, όταν ανέφερε πως η αλλαγή του εξαρτήματος που παρουσίασε πρόβλημα θα ήταν το καλύτερο μέτρο, εξηγώντας πως, από την άλλη, δεν σημαίνει πως η συγκόλληση δημιούργησε πρόβλημα. Εξήγησε λογικά πως, εάν υπήρχε σε όλες τις μοτοσικλέτες πρόβλημα, ασχέτως της συγκόλλησης, θα παρέπεμπε στον κατασκευαστή τους, στο εργοστάσιο. Εξήγησε, επίσης, ερωτώμενος σχετικά, πως ο ίδιος χρησιμοποίησε απλό μέτρο, διότι δεν υπάρχει όργανο γεωμετρικού ελέγχου όπως στα αυτοκίνητα και είναι το μόνο διαθέσιμο μέτρο, που είναι σαφώς πιο αντικειμενικό από «το μάτι». Ανέφερε κατ’ επανάληψη και ποικίλους τρόπους, και εξαντλώντας το θέμα, πάντοτε διατηρώντας τη λογική των πραγμάτων, πως το παραμικρό λάθος στη γεωμετρία της μοτοσικλέτας, επειδή κινείται σε τρισδιάστατο περιβάλλον, αν υπάρχει, ουσιαστικά ωθεί στην πτώση, δεν μπορεί να οδηγεί κάποιος μια μοτοσικλέτα με γεωμετρικό λάθος, σε τέτοιο χρονικό διάστημα που να μπορέσει να δείξει αυτό το γεγονός πάνω στα ελαστικά. Συνήθως, αν υπάρχει περισσότερο «φάγωμα» στη δεξιά ή στην αριστερή μεριά, αυτό οφείλεται στην περισσότερη χρήση της δεξιάς στροφής και λιγότερη χρήση της αριστερής στροφής, για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Του υποβλήθηκε πως η προσθήκη της συγκόλλησης προσθέτει βάρος και υπάρχει απώλεια ισορροπίας και ο ΜΥ2 απάντησε με αφοπλιστική φυσικότητα και αμεσότητα, πως ακόμα κι αν προσθέτει κάποια γραμμάρια βάρος, δεν επηρεάζει τη γεωμετρία ή τη συμμετρία της μοτοσικλέτας, όπως ούτε εάν μία μοτοσικλέτα που έχει ένα καθρέφτη, αντί δύο, χάνει τη γεωμετρία ή τη συμμετρία της. Εάν από την άλλη τοποθετηθεί μια βαριά τσάντα με ψώνια στη μία πλευρά του τιμονιού, τότε θα υπάρχει αστάθεια. Ο λόγος, όμως, για τη συγκόλληση, δηλαδή για ελάχιστα γραμμάρια βάρους, λιγότερα από 100, που δεν έχουν σχέση με τη γεωμετρία και τη συμμετρία. Σημειώνεται πως ο ΜΕ1 δεν είχε αναφερθεί σε προσθήκη βάρους, με τη συγκόλληση, για να εξηγήσει πώς η συγκόλληση επηρεάζει τη γεωμετρία. Εξηγώντας, περαιτέρω, πως ολόκληροι γερανοί που οι πυρήνες τους είναι από ματέμι, όταν υπάρχουν «κρακς», υπάρχει μεθοδολογία με την οποία επικολλώνται, και δεν τίθεται ως ζήτημα ότι το ματέμι δεν επιδιορθώνεται ή δεν κολλιέται. Εξήγησε επίσης τη διαφορά ανάμεσα σε ματέμι και χυτοσίδερο.

 

73.         Γενικότερα, για ό,τι ερωτήθηκε ο ΜΥ2, ακόμα κι αν δεν ερείδονταν από τη μαρτυρία του ΜΕ1, απαντήθηκε, από τον ΜΥ2, με πειστική επάρκεια, χωρίς οποιαδήποτε αντίφαση, δισταγμό ή απόκλιση από τη λογική. Δεν είναι αποδεκτή η μαρτυρία του ΜΕ1, για τους λόγους εξηγήθηκαν, και είναι αποδεκτή στο σύνολό της η μαρτυρία του ΜΥ2, ως μια αξιόπιστη μαρτυρία.

 

74.         Με βάση την αποδεκτή μαρτυρία του ΜΥ2, η επιδιόρθωση της μοτοσικλέτας δεν προκάλεσε λανθασμένη γεωμετρία και η μοτοσικλέτα γενικά μπορούσε να τύχει οδήγησης. Δεν υπήρχε «ταλάντευση» λόγω λανθασμένης γεωμετρίας.

 

Η αιτία του ατυχήματος

 

75.         Ο Ενάγων καταρχάς θα πρέπει να αποδείξει πως το ατύχημά του σχετίζεται με την παράβαση καθήκοντος και αμέλεια του Εναγόμενου.

 

76.         Είναι δεδομένο πως η μοτοσικλέτα δεν αποκόπηκε ή ράγισε τη δεδομένη χρονική στιγμή που ο Ενάγων έπεσε από αυτήν. Δεν υπήρξε κάποιο ξαφνικό μηχανικό ή άλλο πασίδηλο πρόβλημα. Ο Ενάγων αναφέρθηκε σε «ταλάντευση» κατά την οδήγηση. Ότι εκείνη υφίστατο ιδίως μετά την επιδιόρθωση της μοτοσικλέτας. Η τελευταία παρατήρησή του τον οδήγησε και στον ΜΕ1, που επιχείρησε ανεπιτυχώς να συνδέσει την ταλάντευση με τον συγκεκριμένο τρόπο επισκευής της μοτοσικλέτας.

 

77.         Παραμένει όμως η μαρτυρία του Ενάγοντος, πως η πτώση του από τη μοτοσικλέτα ήταν λόγω «ταλάντευσης» που οφείλεται στην κατάσταση της μοτοσικλέτας, ασχέτως της επιδιόρθωσής της. Ήταν ο ίδιος ο οδηγός της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας. Δεν ήταν μεν σε θέση να εξηγήσει καλύτερα αυτήν την «ταλάντευση», να εκφραστεί με περισσότερες λέξεις, αλλά από τα συμφραζόμενα του, το σύνολο της μαρτυρίας του, κατέστη κατανοητό πως ο Ενάγων, αναφερόμενος σε «ταλάντευση», εννοούσε την αστάθεια της μοτοσικλέτας στον δρόμο, που προκαλούσε συχνά δυσκολίες στον έλεγχο της μοτοσικλέτας, κατά την οδήγηση.

 

78.         Ο Ενάγων δυσκολεύτηκε στο να δώσει αρκετές πληροφορίες για το πώς έγινε το ατύχημα, αλλά, ως ένα βαθμό, αυτές οι δυσκολίες εξηγούνται. Παρήλθαν αρκετά χρόνια από το ατύχημα στο οποίο ο Ενάγων, όπως ανέφερε, υπέστη και τραυματισμούς. Δεν μπορεί να λεχθεί πως ο Ενάγων υπέπεσε σε ουσιώδεις αντιφάσεις, που να οδηγούν σε διαπίστωση ότι ήρθε στο Δικαστήριο για να πει ψέματα. Το γεγονός πως ανέφερε ως ώρα του ατυχήματος «09:00-11:00», ευρέως, αλλά ο ΜΕ1 ανέφερε, εξ ακοής του Ενάγοντος, άλλην ώρα, δεν υποδηλώνει ψεύδος για ουσιώδες θέμα. Το ατύχημα έγινε. Απλώς, με πιο επιμελή προσπάθεια, θα μπορούσε να εξακριβωθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια και η ώρα του, στον βαθμό που αυτή θα είχε σημασία (π.χ. με μαρτυρία σχετικά με την ώρα εγγραφής του Ενάγοντος στο νοσοκομείο).

 

79.         Τη συγκεκριμένη στιγμή που έγινε το ατύχημα, όπως είπε ο Ενάγων, παρόλο που η λεωφόρος Ποσειδώνος στην Κάτω Πάφο είναι μία πολυσύχναστη οδός, δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση. Είχε έρθει αυτοκίνητο από πίσω, μετά από 2-3 λεπτά που έγινε το ατύχημα. Τυχαία περνούσε, όπως είπε, και ήταν αυτοκίνητο του Δήμου Πάφου. Τον βοήθησε ο οδηγός του οχήματος να σηκωθεί. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε με το όχημα του Δήμου Πάφου στις πρώτες βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου (ΤΑΕΠ), μετά από περίπου 15-20 λεπτά. Δεν ειδοποιήθηκε η Αστυνομία. Το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, όπως είπε, ενημερώθηκε μετά τα χειρουργεία.

 

80.         Υποβλήθηκε στον Ενάγοντα πως ο λόγος που δεν ειδοποίησε άμεσα είτε την Αστυνομία είτε το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, που θα είχαν και την ευκαιρία να ελέγξουν και τη μοτοσικλέτα, ήταν γιατί, τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, ο ίδιος δήλωνε πως έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας και έπεσε κάτω, χωρίς να συνδέει εξ αρχής τη πτώση του με την κατάσταση της μοτοσικλέτας. Ο Ενάγων αρνήθηκε, λέγοντας, με πιο ξεκάθαρο και επιβλητικό τρόπο, πως «έτρεμε» καθημερινά η μοτοσικλέτα, όταν την οδηγούσε. Μέχρι που έγινε το ατύχημα. Προσπαθώντας να περιγράψει καλύτερα το θέμα της αστάθειας και των προβλημάτων ελέγχου της μοτοσικλέτας.

 

81.         Παρεμβάλλεται, βεβαίως, πως, εφόσον η μοτοσικλέτα ήταν ιδιοκτησίας του Εναγόμενου, και ο Ενάγων δεν την πήρε μαζί του στο νοσοκομείο, ευλόγως, μπορούσε να την ελέγξει ο Εναγόμενος, ανά πάσα στιγμή μετά το ατύχημα, ως άλλωστε θα ήταν και το αναμενόμενο, λαμβανομένου υπόψη του γνωστού προβλήματος με τις μοτοσικλέτες. Εξάλλου, δεν αμφισβητήθηκε το γεγονός πως το όχημα που ακολούθησε τον Ενάγοντα και τον μετέφερε στο νοσοκομείο ήταν του Εναγόμενου. Θα μπορούσε να κληθεί η Αστυνομία και από τον οδηγό του οχήματος του Εναγόμενου, που ακολουθούσε.

 

82.         Δεν διαφεύγει επίσης την προσοχή του Δικαστηρίου πως δεν ευθύνεται ο Ενάγων για τη μη διερεύνηση του ατυχήματος από το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, όπως του υποβλήθηκε από την πλευρά του Εναγόμενου. Ο ΜΕ5, από τον Οκτώβριο του 2013 μέχρι το 2017, ήταν συντονιστής στο Επαρχιακό Γραφείο Επιθεώρησης Εργασίας. Από το 2017 και μέχρι σήμερα, είναι ο προϊστάμενος του Γραφείου Πάφου, του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας. Κατά την κυρίως εξέτασή του, ανέφερε πως το ατύχημα του Ενάγοντος γνωστοποιήθηκε στο Επαρχιακό Γραφείο  Επιθεώρησης στον καθορισμένο τύπο εντύπου γνωστοποίησης εργατικών ατυχημάτων που προβλέπονται από την ΚΔΠ 531/2017 και παραλήφθηκε την 27.12.2013. Έτυχε χειρισμού σύμφωνα με τις διαδικασίες τις εσωτερικές που ακολουθούν. Η γνωστοποίηση έγινε από τον Δήμο Πάφου, από τη λειτουργό ασφάλειας του Δήμου Πάφου, και το έντυπο αυτό παραλήφθηκε και σφραγίστηκε την 27.12.2013 (Τεκμήριο 14). Η λειτουργός ασφαλείας ισχυρίστηκε πως το έντυπο αυτό υποβλήθηκε στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων μαζί με την αίτηση σωματικής βλάβης και ότι δεν το προσκόμισε η ίδια στο Επαρχιακό Γραφείο, θεωρώντας ότι ακολούθησε τον ενδεδειγμένο τρόπο. Προωθήθηκε από το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων στο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, αλλά δεν έγινε αυτό που προβλέπεται από τη νομοθεσία, η απευθείας γνωστοποίηση. Όπως αναγράφεται και στο Τεκμήριο 13, επειδή το ατύχημα έγινε την 29.11.2023 και δεν γνωστοποιήθηκε έγκαιρα στο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας, ενώ στο μεταξύ η σκηνή του ατυχήματος είχε αλλοιωθεί, δεν μπόρεσε να ετοιμαστεί έκθεση διερεύνησης. Στο Τεκμήριο 13, όπως και στο σημείωμα διερεύνησης του Τεκμηρίου 14γ, γίνεται αναφορά πως ο Ενάγων «έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας που οδηγούσε με αποτέλεσμα να πέσει στο οδόστρωμα», αλλά παράλληλα, υπήρξε ενημέρωση για προβλήματα που παρουσίαζαν οι μοτοσικλέτες του Τμήματος Υδατοπρομήθειας με την επιστολή του Τεκμηρίου 9. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο επιθεωρητής εργασίας Ιωάννου με τον Ενάγοντα, ο Ενάγων του ανέφερε για την ελαττωματικότητα και την αστάθεια, επειδή στο παρελθόν είχε κοπεί και συγκολληθεί η γέφυρα. Επίσης, σημειώνεται η απόσυρση της μοτοσικλέτας μετά το ατύχημα.

 

83.         Ο ΜΕ5 ερωτήθηκε, κατά την κυρίως εξέτασή του, εάν είναι εργατικό ή τροχαίο το ατύχημα. Απάντησε πως είναι ξεκάθαρα τροχαίο εργατικό ατύχημα, δηλαδή ατύχημα που συνδέεται με τροχαίο, δηλαδή εμπλεκόμενο μηχάνημα αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα, αλλά εν ώρα εργασίας. Πολλές φορές, όπως είπε, στα πλαίσιο των καθηκόντων που εκτελούν εργοδοτούμενα πρόσωπα, οι υποχρεώσεις των καθηκόντων τους επιβάλλουν, κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, να χρησιμοποιούν κάποιο μηχανοκίνητο όχημα. Αν κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων αυτών προκύψει ατύχημα και ο εργαζόμενος τραυματιστεί και δεν μπορεί να εργαστεί πέραν των τριών ημερολογιακών ημερών, εξαιρουμένης της ημέρας του ατυχήματος, άρα πληρούνται ξεκάθαρα οι προϋποθέσεις για ατύχημα, ο εργοδότης, μέσω υπεύθυνου προσώπου, οφείλει να γνωστοποιήσει το ατύχημα σύμφωνα με την ΚΠΔ 531/2007 και στο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας ονομάζουν τα ατυχήματα αυτά «τροχαία εργατικά ατυχήματα». Ο ίδιος προσωπικά, όπως ανέφερε, επιβεβαίωσε αυτά που κατέγραψε ο συνάδελφος του, θέτοντας επιπρόσθετα την πληροφορία ότι υπήρχε επιστολή των τριών συντεχνιών ΣΕΚ ΠΕΟ και ΔΕΟ προς τον Δήμο Πάφου από τον Μάιο του 2013 στην οποία οι συντεχνίες αναφέρονταν σε προβλήματα που υπήρχαν με τις μοτοσικλέτας που χρησιμοποιούσαν οι υδατογραφείς. Η λειτουργός ασφαλείας του Εναγόμενου επιβεβαίωσε τηλεφωνικώς πως είχαν αποσυρθεί οι μοτοσικλέτες, και ο ίδιος είχε επισκεφθεί, παρουσία της και παρουσία του επιστάτη του Δήμου Πάφου, αποθήκη που διατηρούσε ο Δήμος Πάφου, στη νέα χονδρική αγορά, όπου υπήρχε και η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα που εμπλέκεται στο ατύχημα του Ενάγοντος. Άρα, επιβεβαίωσε και είδε και με τα μάτια του πως είχε αποσυρθεί. Επίσης, επειδή είχε οπτική επαφή με τη μοτοσικλέτα, είχε δει να έχει συγκόλληση, μπροστά, εκεί που είναι ο μπροστινός τροχός, σε κάποιο σημείο, στο σημείο που συνδέεται και μπαίνει ο τροχός της μοτοσικλέτας, όμως δεν είχε προβεί σε άλλο έλεγχο, ήταν μόνο οπτική παρατήρηση. Κατά την αντεξέτασή του, ο ΜΕ5 δέχθηκε, και τονίστηκε, πως δεν ήταν δυνατή η διερεύνηση από το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας και ότι δεν υπάρχει αντικειμενική διερεύνηση. Κατ’ επέκταση, ο ίδιος δεν είναι σε θέση να πει ποια είναι η αιτία του ατυχήματος. Είναι αναντίλεκτο το γεγονός πως το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας δεν διερεύνησε το ατύχημα για τους λόγους που εξήγησε ο ΜΕ5.

 

84.         Επανερχόμενη στη μαρτυρία του Ενάγοντος, ακόμα και να είχε αναφέρει, οπουδήποτε, ο Ενάγων, πως έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας, όπως ήταν η υποβολή από πλευράς Εναγόμενου, δεν αναιρείται η εκδοχή του Ενάγοντος ότι η απώλεια ελέγχου οφείλεται στην αστάθεια, που ανέφερε, ούτε η αναφορά της απώλειας ελέγχου, από μόνη της, υποδηλοί αιτία που να σχετίζεται με το μυαλό ή το σώμα του Ενάγοντος, αντί με την κατάσταση της μοτοσικλέτας.

 

85.         Εξάλλου, οι αναφορές αυτές του Ενάγοντος σε «ταλάντευση» ή «αστάθεια» ή «τρέμολο» (ασχέτως γεωμετρίας), συνάδουν και με τα προαναφερόμενα, σχετικά με τις δυνατότητες της μοτοσικλέτας, το ίδιο το γεγονός ότι η μοτοσικλέτα έσπασε ή ράγισε, δείχνοντας ότι το σώμα της δεν αντέχει επιπλέον επιβάρυνση, ότι εξάντλησε τις δυνατότητες χρήσης της. Επιβαρύνθηκε όμως περαιτέρω με το δεδομένο της επιδιόρθωσης με συγκόλληση.

 

86.         Μετά από την επιδιόρθωση της μοτοσικλέτας με τον συγκεκριμένο τρόπο, ήταν πάντως λογικό να ενταθεί η ανασφάλεια του Ενάγοντος κατά την οδήγηση της συγκεκριμένης «συγκολλημένης μοτοσικλέτας», που είχε ήδη «θέματα στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής της» και προηγουμένως, και ο ίδιος ο Ενάγων, ως ο οδηγός της, να την αισθάνεται ακόμα περισσότερο ασταθή και εύθραυστη. Δεν αναφέρθηκε από τον Εναγόμενο ότι δόθηκαν στον Ενάγοντα εξηγήσεις σχετικά με την ασφάλειά της μετά την επιδιόρθωση ή οδηγίες σχετικά με την χρήση της, εάν η μοτοσικλέτα απαιτούσε κάποια ειδική μεταχείριση, λόγω της επιδιόρθωσης. Πέραν αυτού, όμως, αναζητείται κάπως πιο αντικειμενικά ο λόγος της πτώσης του Ενάγοντος από τη συγκεκριμένη μοτοσικλέτα, που με βάση τη μαρτυρία του Ενάγοντος ήταν η «ταλάντευση» της μοτοσικλέτας τη δεδομένη χρονική στιγμή, κατά τρόπο που του αφαίρεσε τον οδικό έλεγχο.

 

87.         Το γεγονός πως δεν ήταν τυχαίο το ατύχημα του Ενάγοντος, προκύπτει, όπως ανέφερε ο ίδιος, και από το γεγονός πως, αμέσως μετά το ατύχημα, ο Εναγόμενος παρήγγειλε καινούργιες μοτοσικλέτες, παραδόθηκαν από τους υπόλοιπους τα κλειδιά τους και διατάχθηκαν να πάνε σε χώρο ενοικίασης και να τους παραχωρηθούν άλλες, μέχρι να έρθουν οι καινούριες. Αυτό, κατά τη γνώμη του, τα λέει όλα. Όπως και το γεγονός ότι όλες οι μοτοσικλέτες παρουσίασαν προβλήματα, ασχέτως εάν η δική του μοτοσικλέτα δεν παρουσίασε τα προβλήματα που παρουσίασαν άλλες. Αυτή η συμπερασματική λογική του Ενάγοντος, βασίζεται, πάντως, σε γεγονότα που δεν αμφισβητούνται.

 

88.         Η αδυναμία του Ενάγοντος να εξηγήσει και τεχνικά το πρόβλημα της μοτοσικλέτας, δια του ΜΕ1 ή άλλως πώς, δεν κλονίζει την αξιοπιστία της εκδοχής του σχετικά με το γεγονός ότι η μοτοσικλέτα παρουσίαζε αστάθεια κατά την οδήγηση, είτε ο Ενάγων την περιέγραψε ως «ταλάντευση» είτε ως «τρέμολο», και ότι η πτώση του από τη μοτοσικλέτα οφείλεται στην αστάθεια που παρουσίασε και τη δεδομένη χρονική στιγμή, που δεν του επέτρεψε, ως άλλοτε, να την ελέγξει αποτελεσματικά και να αποφύγει την πτώση.

 

89.         Ο Ενάγων δεν θα μπορούσε να αποδείξει διαφορετικά την αιτιακή σύνδεση του κινδύνου, που εκείνος αποδείχθηκε και είναι δεδομένος, με την υλοποίησή του κατά την 29.11.2013, δηλαδή με το γεγονός ότι συνέβη το ατύχημα, ο Ενάγων έπεσε από την επικίνδυνη μοτοσικλέτα.

 

90.         Επίσης, δεν προκύπτει από οπουδήποτε πως ο Ενάγων είχε λόγο να πέσει μόνος του από τη μοτοσικλέτα, επίτηδες, και να τραυματιστεί, ότι το συνδικαλιστικό ζήτημα των μοτοσικλετών ήταν επαρκές κίνητρο για να το πράξει. Εξάλλου, ο Ενάγων ήταν ένας έμπειρος οδηγός της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας.

 

91.         Θεωρώ πως ο Ενάγων, με τη δική του μαρτυρία, και όχι κατ’ ανάγκη με ειδική μαρτυρία, έχει αποσείσει το δικό του βάρος σχετικά με την αιτιακή σύνδεση της πτώσης του με την αστάθεια κατά την οδήγηση της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας, μεταθέτοντάς το πλέον στον Εναγόμενο, να αποδείξει εκείνος, αρνητικά, ότι η πτώση του Ενάγοντος από τη μοτοσικλέτα δεν οφείλεται στην κατάστασή της και στον κίνδυνο για τον οποίο υπήρξε προειδοποίηση, γνώση και άρα δυνατότητα πρόβλεψης. Ότι κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται αλλού, όπως στην οδική συμπεριφορά του Ενάγοντος ή στην κατάσταση του δρόμου σε συνάρτηση με κάποιον αμελή χειρισμό της μοτοσικλέτας από τον Ενάγοντα.

 

92.         Έναντι στη μαρτυρία αυτή του Ενάγοντος, ότι οδηγούσε μια επικίνδυνη μοτοσικλέτα που είχε θέματα αστάθειας και τη δεδομένη χρονική στιγμή, λόγω αυτής της αστάθειας, δεν κατάφερε να την ελέγξει και τον έριξε στον δρόμο, δεν υπάρχει άλλη μαρτυρία, που να δίδει μια άλλη εκδοχή για τον τρόπο που έγινε το ατύχημα.

 

93.         Αν και είναι αποδεκτή η μαρτυρία του ΜΥ2 σχετικά με το γεγονός ότι η επιδιόρθωση της μοτοσικλέτας δεν προκάλεσε λανθασμένη γεωμετρία και ότι η μοτοσικλέτα γενικά μπορούσε να τύχει οδήγησης, και αυτό συνιστά και εύρημα του Δικαστηρίου, βασιζόμενο σε αυτή τη μαρτυρία του, ο ΜΥ2 δεν αναφέρθηκε στην οδήγηση για τους σκοπούς άσκησης του επαγγέλματος του Ενάγοντος, ούτε εξήγησε για τι είδους οδήγηση είναι κατάλληλη η μοτοσικλέτα μετά την επιδιόρθωσή της. Γενικότερα, δεν αποκλείεται η μοτοσικλέτα να μπορεί να οδηγηθεί, χωρίς να σημαίνει πως είναι και ασφαλής ως εξοπλισμός ή μέσο εκτέλεσης των συγκεκριμένων καθηκόντων. Αναφέρθηκε απλώς σε δοκιμή οδήγησης και σε ασφαλή οδήγηση στο πλαίσιο ελέγχου, μη αποκλείοντας αστάθεια κατά την οδήγηση στον δρόμο για λόγους άλλους από τη γεωμετρία, που είχε κληθεί να ελέγξει.  Η μαρτυρία του ΜΥ2 ήταν σχετική με το γεγονός ότι το ατύχημα δεν οφείλεται σε «ταλάντευση» λόγω «λανθασμένης γεωμετρίας», με εστίαση στο ότι η γεωμετρία της μοτοσικλέτας ήταν ορθή και δεν διαταράχθηκε με τη συγκεκριμένη επιδιόρθωση.

 

94.         Ο Εναγόμενος, με την αποδεκτή μαρτυρία του ΜΥ2, δεν μπορεί να αποσείσει το δικό του βάρος. Δεν προσκόμισε άλλη μαρτυρία.

 

95.         Καταληκτικά, ο Ενάγων, έμπειρος οδηγός της συγκεκριμένης μοτοσικλέτας, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, έχει αποδείξει πως η πτώση του από τη μοτοσικλέτα, κατά την 29.11.2013, οφείλεται σε αστάθεια που παρουσίασε η μοτοσικλέτα τη δεδομένη χρονική στιγμή, που δεν του επέτρεψε να προβεί σε έλεγχό της και να αποτρέψει την πτώση του.

 

96.         Δεν υπάρχει μαρτυρία για την οδική συμπεριφορά του Ενάγοντος ή λόγος απόδοσης συντρέχουσας αμέλειας στον Ενάγοντα.

 

97.         Παρεμβάλλεται πως, ακόμα κι αν δεν θα έχανε την εργασία του ο Ενάγων, εάν αρνείτο να οδηγήσει τη μοτοσικλέτα, δεν αποτελεί, αυτή η απλώς υποθετική δυνατότητα ή εικασία, δικαίωμα επιλογής, τη δεδομένη στιγμή, να μην ασκεί τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί, κατά τρόπο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί εις βάρος του από τον εργοδότη.

 

Ζημιά και υπολογισμός αποζημίωσης

 

98.         Αναμφίβολα, ο Ενάγων, από το ατύχημα, τραυματίστηκε. Σχετικές με το θέμα αυτό ήταν οι μαρτυρίες του Ενάγοντος και των ΜΕ4 και ΜΥ1.

 

99.         Ο Ενάγων, σε σχέση με τους τραυματισμούς του, βασίζεται στη μαρτυρία του ΜΕ4, εφόσον ο ίδιος δεν έχει ειδικές γνώσεις. Περιέγραψε, βεβαίως, τον πόνο και την ταλαιπωρία του, όπως και στην αγωγή του. Ανέφερε με ειλικρίνεια πως υπέστη και δεύτερο ατύχημα, την 30.11.2015, που όμως δεν σχετίζεται με τις ιατρικές πράξεις που προηγήθηκαν. Στο δεύτερο ατύχημα, είχε τραυματιστεί στο δεξί γόνατο (ρήξη έξω μηνίσκου) και στον δεξιό ώμο. Μετά από το επίδικο ατύχημα, η επιστροφή στην εργασία του ήταν την 16.01.2015.

 

100.     Δεν υπάρχει διαφωνία των ιατρών πως το ιστορικό του Ενάγοντος ήταν καθαρό πριν από το πρώτο ατύχημα, το επίδικο. Ο ΜΕ4 είναι αναμφίβολα προσοντούχος και πεπειραμένος ορθοπεδικός στον δημόσιο τομέα, ο θεράπων ιατρός του Ενάγοντος, που ετοίμασε και τα ιατρικά πιστοποιητικά σχετικά με την κατάσταση του Ενάγοντος (Τεκμήρια 10α-β). Ο ΜΥ1, επίσης αναντίλεκτα, είναι προσοντούχος και πεπειραμένος ορθοπεδικός χειρουργός (Τεκμήριο 15) στον ιδιωτικό τομέα, που εξέτασε τον Ενάγοντα κατά την 08.03.2016. Ο ΜΥ1 κατέγραψε, στη δική του έκθεση (Τεκμήριο 16), τα συμπεράσματά του, στα οποία κατέληξε από την ανάγνωση των ιατρικών πιστοποιητικών του ΜΕ4 (Τεκμήρια 10α-β) και των μαγνητικών τομογραφιών και συνοδευτικών εκθέσεων (Τεκμήρια 12.1 – 12.5) που του είχε προσκομίσει ο Ενάγων, σε συνάρτηση με τη δική του κλινική εξέταση. Στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν είναι αντίθετα με τη μαρτυρία του ΜΕ4, που και εκείνη βασίζεται στα Τεκμήρια 12.1-12.5. Αναφέρονται οι τραυματισμοί του Ενάγοντος και τα σημεία απόκλισης των δύο ιατρών, που δεν έχουν τις διαστάσεις «διιστάμενων απόψεων», όπως εκτέθηκαν από την πλευρά του Εναγόμενου.

 

Τραυματισμός στον δεξιό ώμο

 

101.     Ο ΜΕ4 ανέφερε, στο Τεκμήριο 10(α), ημερομηνίας 06.11.2014, κάκωση του δεξιού ώμου του Ενάγοντος. Ωστόσο, τα ενοχλήματα στον ώμο, το άλγος και η δυσκαμψία, συνέχιζαν, πιθανολογώντας, απλώς, στο Τεκμήριο 10(α), ρήξη μυοτενόντιου πελάτου που, εάν επαληθεύονταν, δυνατόν να χρειάζονταν συρραφή τένοντα. Κατά την τελευταία εξέταση, στον δεξιό ώμο (Τεκμήριο 12.4), που έγινε την 03.03.2015, δεν επαληθεύτηκαν οι εν λόγω υποθέσεις του ΜΕ4, αλλά φάνηκαν εκφυλιστικές αλλοιώσεις, που ο ΜΕ4 εξέφρασε πως θεωρεί πως αποτελούν απότοκο του επίδικου τραυματισμού του.

 

102.     Κατά την κλινική εξέταση του Ενάγοντος από τον ΜΥ1, υπήρχε φυσιολογική λειτουργικότητα του νευροαγγειακού συστήματος των μελών και το εύρος κίνησης του δεξιού ώμου δεν είχε οποιαδήποτε διαφορά από το εύρος κίνησης του αριστερού. Ο τραυματισμός του δεξιού ώμου υπήρξε μεν, αλλά συνίστατο, κατά τον ΜΥ1, σε απλό τραυματισμό μαλακών μορίων χωρίς κάταγμα και ρήξη τένοντα ή άλλου ανατομικού στοιχείου. Τα πολύμορφα ευρήματα εκφυλιστικών αλλοιώσεων του ώμου, κατά τον ΜΥ1, είναι ευρήματα χρονιότητας – φυσικής μέσω του χρόνου φθοράς και όχι τραυματικής αιτιολογίας, και δεν σχετίζονται με το ατύχημα.

 

103.     Ο ΜΕ4, κατά τη δίκη, δεν διαφώνησε πως οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις μπορεί να είναι θέμα χρονιότητας και φυσικής μέσω του χρόνου φθοράς, προσθέτοντας πως ίσως ήταν καλύτερα να διατύπωνε στο πιστοποιητικό του πως ο τραυματισμός που συνέβη στον ώμο δυνατόν να συνέβαλε στην πρόκληση της αρθρίτιδας. Αλλά, όπως είπε, και πάλι, δεν μπορεί να το πει κάποιος με σιγουριά, παρά την αναφορά της θεωρητικής δυνατότητας.

 

104.     Ενόψει της συμφωνίας και του ΜΕ4 πως υπάρχει μεν δυνατότητα να συνέβαλε ο τραυματισμός στη δημιουργία αρθρίτιδας, αλλά δεν μπορεί να λεχθεί με επαρκή βεβαιότητα, για τους σκοπούς αυτής της διαδικασίας, είναι αποδεκτό πως οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις, κατά πάσαν πιθανότητα, είναι θέμα χρονιότητας, που δεν μπορούν να συσχετιστούν, για τους σκοπούς αυτής της διαδικασίας, με τον επίδικο τραυματισμό, που ήταν απλή κάκωση στον δεξιό ώμο. Αυτό συνιστά και εύρημα του Δικαστηρίου, βάσει της μαρτυρίας.

 

Τραυματισμός στο δεξί γόνατο

 

105.     Ο ΜΕ4 ανέφερε πως ο Ενάγων υπέστη κάκωση του δεξιού γόνατος που παρουσίαζε θλαστικά τραύματα στην πρόσθια επιφάνεια. Έγινε συρραφή του τραύματος. Στη συνέχεια, διαπιστώθηκε μόλυνση του τραύματος αυτού, ακολούθησε συντηρητική θεραπεία, και εν τέλει, ο Ενάγων κατέληξε ξανά στο χειρουργείο την 30.06.2014, για αρθροσκόπηση στο γόνατο. Παρέμεινε στην ορθοπεδική κλινική από την 27.06.2014 μέχρι την 02.07.2014. Τα ενοχλήματα στο γόνατο δεν υποχωρούσαν, και οι εξετάσεις έδειξαν οριζόντια ρήξη του έσω μηνίσκου, που τον οδήγησαν σε νέο χειρουργείο την 30.10.2014 για αρθροσκοπικό καθαρισμό της οριζόντιας ρήξης του έσω μηνίσκου. Νοσηλεύθηκε στην ορθοπεδική κλινική από την 29.10.2014 μέχρι την 03.11.2014.

 

106.     Ο τραυματισμός στο δεξί γόνατο δημιούργησε κάποια σύγχυση στην όλη αποδεικτική διαδικασία, λόγω της αναφοράς του ΜΕ4, στο Τεκμήριο 10(α), και σε «ρήξη δίκην λαβής κάδου του έξω μηνίσκου», και έπειτα, γιατί δόθηκε η εντύπωση πως δεν αντιμετωπίστηκε ιατρικά ορθά εξ αρχής, εντείνοντας την ταλαιπωρία του Ενάγοντος. Τέλος, γιατί και από το δεύτερο ατύχημά του ο Ενάγων τραυματίστηκε και πάλι στο δεξί γόνατο.

 

107.     Κατά την κλινική εξέταση και από τον ΜΥ1, διαπιστώθηκαν οι ουλές, 4 εκατοστών εγκάρσιας εντόπισης στο γόνατο και 1 εκατοστού με δύο περαιτέρω ουλές μεγέθους κεφαλής καρφίδας στο γόνατο (σημεία τοποθέτησης αρθροσκοποπίου). Ο ΜΥ1 βεβαίωσε την ύπαρξη του τραυματισμού στο δεξί γόνατο, χωρίς κάταγμα, που συνίστατο μόνο σε οριζόντια ρήξη έσω μηνίσκου και μικρής έκτασης θλαστική κάκωση της έξω κεφαλής του γαστροκνημίου μυός.

 

108.     Επειδή στη μαγνητική τομογραφία του γόνατος που έγινε την 21.01.2014 (Τεκμήριο 12.1) αναγράφεται πως ο έξω μηνίσκος ήταν ακέραιος με φυσιολογική απεικόνιση, δεν βρίσκει σύμφωνο τον ΜΥ1 η αναφορά του ΜΕ4 ότι παρουσιάστηκε «ρήξη δίκην λαβής κάδου του έξω μηνίσκου». Ο ΜΕ4, που γενικότερα δεν αμφισβήτησε το εύλογο των παρατηρήσεων του ΜΥ1, δεν εξήγησε επαρκώς κατά τη δίκη εκείνη την αναφορά του σε «ρήξη δίκην λαβής κάδου του έξω μηνίσκου» στο Τεκμήριο 10α, η οποία, ούτως ή άλλως, όντως, δεν αναφέρεται είτε στο Τεκμήριο 12.1 είτε στο Τεκμήριο 12.2, που η τελευταία είναι η μεταγενέστερη μαγνητική τομογραφία δεξιού γόνατος ημερομηνίας 26.09.2014. Εξάλλου, και ο Ενάγων δεν συσχέτισε τη ρήξη του έξω μηνίσκου με το επίδικο ατύχημα, αλλά με το δεύτερο ατύχημα. Ο ΜΕ4 προφανώς εκ λάθους ανέγραψε στο πιστοποιητικό του για «ρήξη δίκην λαβής κάδου του έξω μηνίσκου», η δε προσπάθειά του να δικαιολογήσει το λάθος, κατά τη δίκη, αλλοιώνοντας την ερμηνεία στα απεικονιστικά ευρήματα, δεν δικαιολογείτο. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός, ως προς το οποίο υπάρχει σύμπτωση των ιατρικών απόψεων, πως ο Ενάγων υπέστη οριζόντια ρήξη του έσω μηνίσκου συνεπεία του επίδικου ατυχήματος και μικρής έκτασης θλαστική κάκωση της έξω κεφαλής του γαστροκνημίου μυός.

 

109.     Ο ΜΕ4 έδωσε, κατά τη δίκη, ορισμένες εξηγήσεις σχετικά με το γεγονός ότι, ενώ την 30.06.2014 ο Ενάγων υποβλήθηκε σε αρθροσκοπική αποκατάσταση, βάσει των ευρημάτων του Τεκμηρίου 12.1 (ημερομηνίας 24.01.2014), στη μεταγενέστερη μαγνητική τομογραφία ημερομηνίας 26.09.2014 (Τεκμήριο 12.2), αναφέρεται (εάν έπρεπε να αναφέρεται ή όχι, δεν απασχολεί· ως γεγονός, αναφέρεται) «οριζόντια λοξή ρήξη στο σώμα και οπίσθιο κέρας του έσω μηνίσκου που εκτείνεται στην κάτω αρθρική επιφάνεια στο σημείο μετάπτωσης σώματος/οπίσθιου κέρατος», καθώς και ότι «μικρό τεμάχιο μηνίσκου είχε παρεκτοπισθεί στο οπίσθιο έσω τμήμα του μεσοκονδυλίου διαστήματος επί τα εντός του οποσθίου χιαστού, ενδεικτικό ρήξης τύπου flap». Βεβαίως, οι εξηγήσεις ήταν υπό τύπο εικοτολογίας, χωρίς τεκμηρίωση οπουδήποτε, αφήνοντας περισσότερο να νοηθεί ότι θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα κατά το πρώτο χειρουργείο του Ενάγοντος (που ήταν μερική μηνισκεκτομή, όπως αναφέρεται και στο Τεκμήριο 12.2), και ότι, στην ταλαιπωρία του Ενάγοντος, κατά πάσα πιθανότητα, συνέβαλε και ο ιατρικός χειρισμός του τραυματισμού του ή κάποιο μετέπειτα συμβάν, ή και τα μεγάλα κενά αναμεταξύ των θεραπευτικών πράξεων που παρατήρησε και ο ΜΥ1, παρά αυτός καθαυτός ο τραυματισμός, ως είχε προκληθεί από το επίδικο ατύχημα. Προς αυτή την τελευταία κατεύθυνση, η μαρτυρία του ΜΥ1 ήταν αρκετά πιο παραστατική, συνεκτική, επεξηγηματική και κατατοπιστική και είναι αποδεκτή και από το Δικαστήριο, που περιορίζεται στη διατύπωση του ΜΥ1 σε σχέση με τον τραυματισμό στο δεξί γόνατο, λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα η κακή μετατραυματική φροντίδα να συνέβαλε στον πόνο και την ταλαιπωρία του Ενάγοντος.

 

110.     Όσον αφορά τυχόν κατάλοιπα, και ο ΜΥ1, κατά την κλινική εξέταση, διαπίστωσε πως η κάμψη και η έκταση του γόνατος ήταν πλήρεις, χωρίς συνδεσμική αστάθεια της άρθρωσης και χωρίς μυϊκή ατροφία των μυών του δεξιού κάτω άκρου συγκριτικά με τη μυϊκή μάζα του αριστερού κάτω άκρου. Έπειτα, λόγω του μετέπειτα τραυματισμού του Ενάγοντος στο δεξί γόνατο σε δεύτερο ατύχημα, δεν μπορεί να αποδοθεί η ταλαιπωρία που υπέστη από εκείνον τον τραυματισμό στο επίδικο ατύχημα. Ο ΜΕ4 είχε απλώς αναφερθεί σε ενοχλήσεις ως απότοκο και των δύο ατυχημάτων. Σχολιάζεται έντονα από τον συνήγορο του Εναγόμενου η μαρτυρία του ΜΕ4, αχρείαστα, γιατί, στο σημείο 11 των συμπερασμάτων του (Τεκμήριο 16), και ο ΜΥ1, ανέφερε, με ειλικρίνεια, και τρόπο πιο διαφωτιστικό για το Δικαστήριο, πως ήπιας έντασης περιοδικές ενοχλήσεις του γόνατος μετά από παρατεταμένη υπερφόρτωση αποτελούν πιθανότητα, που μερικώς, αλλά λιγότερο, μπορεί να αποδοθεί και στο επίδικο ατύχημα, και περισσότερο στο δεύτερο ατύχημα. Ως πιο επεξηγηματική και συγκεκριμένη, είναι αποδεκτή αυτή η μαρτυρία του ΜΥ1, που συμφωνεί και με τη μαρτυρία του ιδίου του Ενάγοντος, πως αισθάνεται ενοχλήσεις κατά την παρατεταμένη ορθοστασία ή τη βάδιση που φορτίζει το γόνατό του. Ο Ενάγων φυσιολογικά δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι οφείλεται στο ένα ή στο άλλο ατύχημα και αυτή του η δυσκολία δεν τον καθιστά αναξιόπιστο. Ήταν αχρείαστοι οι σχολιασμοί για τον μάρτυρα, ότι επειδή στέκονταν στο εδώλιο και έδιδε μαρτυρία (ακουμπώντας σε αυτό), είπε ψεύδη για τις ενοχλήσεις του. Εφόσον αυτές επιβεβαιώνονται από την ιατρική μαρτυρία του ΜΥ1.

 

111.     Είναι εύρημα πως ο Ενάγων, από το επίδικο ατύχημα, υπέστη τραυματισμό στο γόνατο, που συνίσταται σε οριζόντια ρήξη έσω μηνίσκου και μικρής έκτασης θλαστική κάκωση της έξω κεφαλής του γαστροκνημίου μυός. Ο τραυματισμός αυτός συνέβαλε, σε κάποιο βαθμό, σε πιθανές ήπιας έντασης περιοδικές ενοχλήσεις κατά την παρατεταμένη υπερφόρτωση, ενώ άφησε ουλές από τη συρραφή και τα σημεία τοποθέτησης του αρθροσκοποπίου, που μπορούν να εντοπιστούν με κλινική εξέταση.

 

Τραυματισμός στον αριστερό καρπό

 

112.     Στα ευρήματά του, ο ΜΕ4, αναφέρει πως ο Ενάγων, από το επίδικο ατύχημα, είχε υποστεί βαρύ τραυματισμό της αριστεράς πηχεοκαρπικής άρθρωσης, περιμηνοειδές διασκαφοειδές κάταγμα - εξάρθρημα της αριστεράς πηχεοκαρπικής και κάταγμα της στυλοειδούς απόφυσης της κερκίδας. Ο ΜΕ4 ανέφερε πως αυτός ο τραυματισμός χαρακτηρίζεται ως «βαρύς» γιατί είναι σύνθετος τραυματισμός στην περιοχή του καρπού όπου, συνάμα με το εξάρθρημα του χεριού, υπάρχουν και κατάγματα στην περιοχή αυτή. Ανατομικά, όπως είπε, «είχε φύγει το χέρι από τη θέση του». Έγινε ανάταξη περιμηνοειδούς διασκαφοειδούς κατάγματος - εξαρθρήματος της πηχεοκαρπικής, ακινητοποιήθηκε σε γύψιμο νάρθηκε πηχεοκαρπικό.

 

113.     Σε επανεξέταση του Ενάγοντος, την 08.01.2014, διαπιστώθηκε παρεκτόπιση των καταγμάτων του καρπού. Η παρεκτόπιση, όπως εξήγησε, είναι η μετακίνηση. Υποβλήθηκε τότε σε χειρουργική επέμβαση ανοικτής ανάταξης, σταθεροποίηση του κατάγματος του σκαφοειδούς με βελόνες kirshners και τοποθέτηση μοσχεύματος από τη μετάφιση της κερκίδος και ακινητοποίηση με γύψινο νάρθηκα πηχεοκαρπικό. Παρέμεινε στην ορθοπεδική κλινική μέχρι την 14.01.2014.

 

114.     Κατά την τελευταία φορά που εξετάστηκε στα εξωτερικά ορθοπεδικά ιατρεία, την 02.03.2016, διαπιστώθηκε ότι το σκαφοειδές οστό παρουσίαζε ατελή πόρωση, ρήξη του σκαφομηνοειδούς συνδέσμου και ενδοαρθρική επέκταση του κατάγματος της περιφερικής επίφυσης της κερκίδος.

 

115.     Ο ΜΥ1 επιβεβαίωσε το κάταγμα του αριστερού σκαφοειδούς οστού, το κάταγμα του κάτω άκρου της κερκίδας με ενδοαρθρική προέκταση και ότι είχε γίνει σταθεροποίηση μέσω τοποθέτησης δύο μεταλλικών βαλβίδων. Αναγνωρίζει πως υπήρξε μόνο μερική επούλωση στην τελευταία ακτινογραφία. Κατά την κλινική του εξέταση, ο ΜΥ1 διαπίστωσε η χειρουργική ουλή στην ραχιαία επιφάνεια του αριστερού καρπού, μήκους 8 εκατοστών, είχε μεν επουλωθεί πλήρως, αλλά η έκταση του καρπού παρουσίαζε μείωση μικρού βαθμού 10 μοιρών και η κάμψη παρουσίαζε μεγαλύτερου βαθμού 20 μοιρών. Οι στροφικές κινήσεις του αντιβραχίου, οι πλάγιες κινήσεις του καρπού και η κινητικότητα των δακτύλων που αριστερού χεριού δεν είχαν οποιοδήποτε πρόβλημα.

 

116.     Ο ΜΕ4 διατύπωσε τη θέση πως, εξαιτίας αυτού του τραυματισμού του, ιδίως στον αριστερό καρπό, ο Ενάγων δεν είναι ικανός για βαριά χειρωνακτική εργασία. Αυτή ήταν και η θέση του Ενάγοντος, που αμφισβητήθηκε έντονα, είτε επειδή ο Ενάγων είναι δεξιόχειρας είτε επειδή τα καθήκοντά του ως καταγραφέα τελών ύδατος δεν προϋποθέτουν βαριά χειρονακτική εργασία. Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είναι δεξιόχειρας, δηλαδή εκτελεί τις περισσότερες κινήσεις ή εργασίες με το δεξί του χέρι, δεν σημαίνει πως δεν χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι καθόλου. Το γεγονός πως ο Ενάγων εργάζεται επί του παρόντος ως καταγραφέας τελών ύδατος, δεν αποκλείει την ανάγκη να εκτελέσει, είτε στην εργασία του, είτε γενικότερα στην καθημερινή ζωή του, εργασία που να απαιτεί την εντονότερη χρήση του αριστερού χεριού του.

 

117.     Ο ΜΥ1 βεβαίωσε τη δυσκαμψία, κάποιου βαθμού, που χαρακτήρισε ιατρικά μικρό βαθμό, και ο ΜΕ4 δεν διαφώνησε τελικά με τη θέση αυτή. Πώς αυτή η δυσκαμψία λειτουργεί ή επηρεάζει την καθημερινή ζωή του Ενάγοντος, δεν είναι θέμα ιατρικό, και αυτό προσπάθησε να εξηγήσει και ο ΜΕ4 μέσα από τα δικά του παραδείγματα, που όμως προσεγγίζονταν από την πλευρά του Εναγόμενου κάπως μικροσκοπικά.

 

118.     Ο ΜΥ1 από την άλλη προσπάθησε να παρουσιάσει την άκρα θετική όψη της κατάστασης, εφόσον ο Ενάγων δεν είναι και ανάπηρος ή δεν έχει ακρωτηριαστεί. Τι συνιστά για τον καθένα «βαριά χειρονακτική εργασία» είναι, ως ένα βαθμό, υποκειμενικό, άρα η εστίαση σε κάτι που κατ’ ουσία δεν συνιστά πεδίο διαφωνίας, περιλαμβανομένων επιμέρους παραδειγμάτων, είναι άγονη.

 

119.     Ο Ενάγων αναφέρθηκε στις δυσκολίες που έχει. Δεν φάνηκε στο Δικαστήριο να είπε ψέματα, ακόμα κι αν εκφράζονταν με υπερβολή. Στην τελευταία, οδηγούσε κυρίως το πάθος του και η προσπάθειά του να δικαιωθεί, παρά η ανάγκη του να προσποιηθεί για να επαξαπατήσει ή να υποδυθεί την ταλαιπωρία που δεν υφίσταται.

 

120.     Την ίδια ταλαιπωρία εξέφρασε και ο ΜΕ4, με διαφορετικό τρόπο, και ο ΜΥ1, στο σημείο 9 του Τεκμηρίου 16. Ο ΜΥ1, η μαρτυρία του οποίου ήταν, σε όλη της έκτασή της, πιο επεξηγηματική, συνεκτική και κατατοπιστική, ανέφερε πως δεν αναμένεται διαφοροποίηση των ευρημάτων σχετικά με τη δυσκαμψία, που δικαιολογούν περιοδικές ενοχλήσεις, κυρίως μετά από παρατεταμένες χειρονακτικές δραστηριότητες και σε καιρικές αλλαγές.

 

121.     Εάν ο ΜΥ1 εκφράζεται, ως ειδικός, πιο συγκρατημένα ή αισιόδοξα από τον Ενάγοντα, δεν διαψεύδει την εκδοχή του Ενάγοντος, η μόνη ουσία της οποίας είναι πως υπάρχει ταλαιπωρία του Ενάγοντος από αυτόν τον τραυματισμό του στον αριστερό καρπό, από το επίδικο ατύχημα, μέχρι και σήμερα, λόγω της δυσκαμψίας, που επιβάλλει περιορισμούς στις κινήσεις του, κατ’ επέκταση στις δραστηριότητές του, κατά τρόπο που τέλος πάντων διαφοροποίησε δυσάρεστα την προϋφιστάμενη κατάστασή του.

 

122.     Συνιστά εύρημα πως ο Ενάγων, από το επίδικο ατύχημα, υπέστη κάταγμα του αριστερού σκαφοειδούς οστού, κάταγμα του κάτω άκρου της κερκίδας με ενδοαρθρική προέκταση και ότι είχε γίνει σταθεροποίηση μέσω τοποθέτησης δύο μεταλλικών βαλβίδων. Ο τραυματισμός άφησε ουλή οκτώ εκατοστών, που μπορεί να εντοπιστεί, καθώς και δυσκαμψία, με ενδεχόμενες περιοδικές ενοχλήσεις κυρίως μετά από παρατεταμένες χειρονακτικές δραστηριότητες και σε καιρικές αλλαγές.

 

Σύνοψη ευρημάτων σωματικών βλαβών

 

123.     Συνοψίζοντας τα ευρήματα σε σχέση με τους τραυματισμούς του Ενάγοντος που μπορούν να αποδοθούν στο επίδικο ατύχημα, ο Ενάγων υπέστη (α) κάκωση στον δεξιό ώμο, χωρίς κατάλοιπα· (β) τραυματισμό στο δεξί γόνατο, που συνίσταται σε οριζόντια ρήξη έσω μηνίσκου και μικρής έκτασης θλαστική κάκωση της έξω κεφαλής του γαστροκνημίου μυός, που προκαλεί μόνον πιθανές ήπιας έντασης περιοδικές ενοχλήσεις κατά την παρατεταμένη υπερφόρτωση, και άφησε τις ουλές από τη συρραφή και τα σημεία τοποθέτησης του αρθροσκοποπίου, που μπορούν να εντοπιστούν με κλινική εξέταση· και (γ) κατάγματα του αριστερού σκαφοειδούς οστού και του κάτω άκρου της κερκίδας με ενδοαρθρική προέκταση, για τα οποία έγινε σταθεροποίηση μέσω τοποθέτησης δύο μεταλλικών βαλβίδων, παρέμεινε ουλή οκτώ εκατοστών, που μπορεί να εντοπιστεί, καθώς και δυσκαμψία, με ενδεχόμενες περιοδικές ενοχλήσεις κυρίως μετά από παρατεταμένες χειρονακτικές δραστηριότητες και σε καιρικές αλλαγές.

 

124.     Δεν αμφισβητείται πως ο Ενάγων, που κατά τον χρόνο του ατυχήματος ήταν 38 ετών, χωρίς ιστορικό τραυματισμών, χρειάστηκε να υποστεί, για εκτεταμένο χρονικό διάστημα, ιατρικές πράξεις, περιλαμβανομένων χειρουργικών πράξεων, πολυήμερη νοσηλεία, και να απέχει για πολλούς μήνες από την εργασία του, μέχρι την 16.01.2015. Επέστρεψε τότε στην εργασία του, χωρίς επηρεασμό των καθηκόντων του.

 

125.     Δεν αποδείχθηκε, μέσα από τη μαρτυρία του Ενάγοντος, που ήταν πολύ γενική και αόριστη επ’ αυτών, συγκεκριμένη ενασχόληση του Ενάγοντος με αθλήματα ή με άλλες δραστηριότητες, τις οποίες να έχει στερηθεί.

 

126.     Ο πόνος και η ταλαιπωρία του είναι αυτά που φυσιολογικά απορρέουν εκ των τραυματισμών του, και την ανάγκη για θεραπεία, λαμβάνοντας υπόψη ό,τι προαναφέρθηκε, για την κακή μετατραυματική φροντίδα του Ενάγοντος.

 

Υπολογισμός αποζημιώσεων

 

127.     Η αρχή που διέπει τον υπολογισμό των αποζημιώσεων είναι η αρχή της αποκατάστασης[15]. Με βάση αυτήν, οι (συνήθεις) αποζημιώσεις που επιδικάζονται θα πρέπει να είναι εκείνο το ποσό το οποίο θα θέσει τον ενάγοντα στην θέση στην οποία θα βρισκόταν εάν δεν λάμβανε χώρα το ζημιογόνο συμβάν. Το ποσό που θα επιδικαστεί θα πρέπει να είναι δίκαιο και εύλογο, μέσα στο πλαίσιο του κοινωνικά αποδεκτού[16]. 

 

128.     Έχει αναγνωριστεί προ ετών η τάση της νομολογίας για αύξηση των αποζημιώσεων σε σύγκριση με το ύψος των αποζημιώσεων που επιδικάζονταν στο παρελθόν[17], που αντανακλά την μεγαλύτερη ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο· τάση που δεν φαίνεται να έχει διαφοροποιηθεί. Οι αποζημιώσεις παραμένουν το μέσο αποτίμησης του ανθρώπινου πόνου και αντιμετώπισης των δυσχερειών που επιφέρει η σωματική βλάβη στην κάθε ξεχωριστή περίπτωση· όπως και το χρήμα παραμένει ένα φύσει ατελές μέσο για να επιφέρει την πλήρη αποκατάσταση. Λαμβάνεται υπόψη και η αγοραστική αξία του χρήματος μέσα στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον[18]. Αλλά ως τέτοιο, ατελές μέσο, το χρήμα, δεν θα πρέπει να ωθεί σε μίαν ανέλεγκτη πορεία αύξησης των αποζημιώσεων[19].

 

129.     Εκεί όπου υπάρχει πλήγμα στην αξιοπρέπεια του θύματος, υπάρχει και η δυνατότητα επιδίκασης επαυξημένων αποζημιώσεων, οι οποίες διακρίνονται από τις παραδειγματικές αποζημιώσεις (exemplary damages). Οι τελευταίες αποσκοπούν στην τιμωρία του παραβάτη και την αποτροπή[20]. Στη διαχρονική νομολογία[21] επιδικάζονται παραδειγματικές αποζημιώσεις για συμπεριφορά που αποτελεί αστικό αδίκημα και είναι τόσο αξιοκατάκριτη ή στοχεύει να εξευτελίσει ή να γελοιοποιήσει το θύμα ή που πηγάζει από αθέμιτο κίνητρο ή κακή πρόθεση (malice), θρασύτητα (insolence) ή αλαζονεία (arrogance). Δεν επιδικάζεται διακριτά κάποιο ποσό ως παραδειγματικές αποζημιώσεις, αλλά επηρεάζεται το ύψος της συνήθους αποζημίωσης, που εν τέλει υπολογίζεται και προσδιορίζεται με βάση το σύνολο των δεδομένων. Ενόψει του ότι ο υπολογισμός των αποζημιώσεων σε κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστός, η υφιστάμενη νομολογία σε σχέση με τα ποσά που επιδικάστηκαν σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί έναν χρήσιμο οδηγό, χωρίς όμως να δεσμεύει.

 

130.     Η πλευρά του Εναγόμενου, μέσα από το πλέγμα των Νεάρχου ν. Στεφανίδης (2003) 1 ΑΑΔ 351, Πέτρου ν. Γαλάνη (2009) 1 ΑΑΔ 84, Τιτώνης ν. Χαρ. Πηλακούτας Λτδ (2001) 1 ΑΑΔ 479, και πρωτόδικων αποφάσεων, θέτει ένα ευρύ πλαίσιο €10.000,00 - €35.000,00, και η εισήγηση είναι για €17.000,00. Η πλευρά του Ενάγοντος, μέσα από το πλέγμα των Γιαπατός ν. Σάββα (2010) 1 ΑΑΔ 1324, Γεωργίου ν. Αντωνίου (2005) 1 ΑΑΔ 967, Constantin v. Αντωνιάδη (2004) 1 ΑΑΔ 1701, και πρωτόδικων αποφάσεων, θέτει ένα επίσης ευρύ πλαίσιο €40.000,00 – €75.000,00 και εισηγείται ένα ποσό €75.000,00. Προφανώς, η διάσταση στις εισηγήσεις των δύο πλευρών είναι πολύ μεγάλη, ενώ η κάθε πλευρά κινείται στα κατώτατα ή στα ανώτατα όρια, αντίστοιχα.

 

131.     Με κάθε μία από τις αποφάσεις που ανέφεραν και οι δύο πλευρές, όπως και με άλλες που εντοπίζονται, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες και διαφορές, είτε στη φύση των τραυματισμών ή ορισμένων εξ αυτών ή του συνδυασμού τους, είτε στην έκταση της ταλαιπωρίας των διαδίκων, ενώ, από την έκδοση κάποιων εκ των αποφάσεων στις οποίες παραπέμφθηκε το Δικαστήριο, έχουν παρέλθει αρκετά χρόνια, η πάροδος των οποίων είχε επίδραση και στην αξία του χρήματος, μέσα στο σύγχρονο οικονομικοκοινωνικό περιβάλλον. Η παραμετροποίηση της αποζημίωσης, σε συνάρτηση με τις προσεγγίσεις άλλων δικαστηρίων, είναι απλώς για να πλαισιωθεί το δίκαιο και εύλογο αυτής.

 

132.     Λαμβάνοντας υπόψη τις προαναφερόμενες δικαστικές αποφάσεις, σε συνάρτηση με τα δεδομένα της υπόθεσης του Ενάγοντος, σήμερα, ως προαναφέρθηκαν, κρίνεται πως το ποσό των €40.000,00 είναι δίκαιο και εύλογο για την αποζημίωση του Ενάγοντος, υπό τις περιστάσεις αυτής της υπόθεσης. Ο νόμιμος τόκος θα είναι από την καταχώριση της αγωγής.

 

133.     Οι ειδικές αποζημιώσεις έχουν συμφωνηθεί στο ποσό των €4.347,00, με νόμιμο τόκο από την ημερομηνία επιδίκασης του ποσού.

 

134.     Οι εν λόγω αποζημιώσεις εξαντλούν τις θεραπείες που μπορούν να αποδοθούν στην περίπτωση του Ενάγοντος.

 

135.     Όσον αφορά τα έξοδα, δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος απόκλισης από τον κανόνα, ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της διαδικασίας στην οποία έχουν προκύψει.

 

Κατάληξη

 

136.     Συμπερασματικά:

 

136.1.    Ο Ενάγων, το 2013, εργάζονταν στον Εναγόμενο ως καταγραφέας τελών ύδατος και για τα καθήκοντά του έπρεπε να οδηγεί μοτοσικλέτα. Ο Εναγόμενος του παρείχε, για να ασκεί τα συγκεκριμένα καθήκοντά του, μια μοτοσικλέτα Natty Jmstar 125cc, κατασκευής του 2008, η οποία είναι θέματα στερεότητας της μεταλλικής κατασκευής της και δεν ήταν κατάλληλη για τη συγκεκριμένη χρήση. Το 2013, η μοτοσικλέτα αυτή ήταν ήδη επιβαρυμμένη, λόγω της χρήσης της για την άσκηση των καθηκόντων του καταγραφέα τελών ύδατος σε συνάρτηση με τις κατασκευαστικές και λειτουργικές ικανότητές της, κάτι που διαφάνηκε από το γεγονός ότι, χωρίς αιτία άλλη από τη συνήθη χρήση, έφτασε να αποκοπεί ή να ραγίσει η κάτω γέφυρα πάνω στον άξονα του τιμονιού που στηρίζει και ενώνει τις μπροστινές περόνες (αμορτισέρ). Την ίδια χρονική περίοδο, είχαν παρουσιαστεί προβλήματα και σε άλλες μοτοσικλέτες, γεγονός που δεν παρέπεμπε σε σύμπτωση, αλλά σε γενικευμένο πρόβλημα, που αφενός έδειχνε πως οι μοτοσικλέτες αυτές έχρηζαν πλέον αντικατάστασης, αφετέρου οδήγησε τους εργαζόμενους, μέσω των συντεχνιών τους, την 20.05.2013, να δώσουν στον Εναγόμενο επιστολή  (Τεκμήριο 9), κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου που υπήρχε σχετικά με τις μοτοσικλέτες αυτές, περιλαμβανομένης της μοτοσικλέτας του Ενάγοντος.

 

136.2.    Ο Εναγόμενος, ως γεγονός, παρέλειψε να ενεργήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Διαπιστώθηκε πως η παράλειψη του Εναγόμενου να παρέχει ένα σταθερό και ασφαλές οδικό μέσο στον Ενάγοντα, για την άσκηση εργασιακών οδικών καθηκόντων του ως καταγραφέα τελών ύδατος, ιδίως μετά που εκδηλώθηκε συγκεκριμένο πρόβλημα στη μοτοσικλέτα του, ενδεικτικό ακαταλληλότητας, να λάβει θετικά υπόψη του τον γνωστό του κίνδυνο και να τον διασφαλίσει με κατάλληλο τρόπο, ήταν αντίθετη με το καθήκον του Εναγόμενου, ως εργοδότη, να διασφαλίζει την ασφάλεια, υγεία και ευημερία στην εργασία όλων των υπαλλήλων του, περιλαμβανομένου του Ενάγοντος, και κάτω από το επίπεδο του λογικού συνετού εργοδότη, υπό τις ίδιες περιστάσεις.

 

136.3.    Ο Ενάγων, μετά την παρουσίαση του προβλήματος στη μοτοσικλέτα του Ενάγοντος, αντί να την αντικαταστήσει, προέβη στην επιδιόρθωσή της, με συγκόλληση. Η επιδιόρθωση της μοτοσικλέτας με τον τρόπο αυτό δεν προκάλεσε μεν λανθασμένη γεωμετρία και η μοτοσικλέτα γενικά μπορούσε να τύχει οδήγησης. Ωστόσο, ο Ενάγων, έμπειρος οδηγός της συγκεκριμένος μοτοσικλέτας, απέδειξε, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, πως το ατύχημά του, δηλαδή η πτώση του από τη μοτοσικλέτα, κατά την 29.11.2013, οφείλονταν σε αστάθεια που παρουσίασε η μοτοσικλέτα κατά την οδήγηση τη δεδομένη χρονική στιγμή, που δεν του επέτρεψε τον αποτελεσματικό έλεγχό της, για να αποφύγει την πτώση.

 

136.4.    Ο Ενάγων, συνεπεία της πτώσης του από τη μοτοσικλέτα, χωρίς ιστορικό προηγούμενων τραυματισμών, τραυματίστηκε σοβαρά στον αριστερό καρπό, και ελαφρύτερα στο δεξί γόνατο και στον δεξιό ώμο. Χρειάστηκε να υποστεί, για εκτεταμένο χρονικό διάστημα, ιατρικές πράξεις, περιλαμβανομένων χειρουργικών πράξεων, πολυήμερη νοσηλεία, και να απέχει για πολλούς μήνες από την εργασία του, μέχρι την 16.01.2015, οπότε και επέστρεψε σε αυτήν. Υπόκειται μέχρι και σήμερα σε περιορισμούς κινήσεων και δραστηριοτήτων που προϋποθέτουν συγκεκριμένες κινήσεις ή περαιτέρω επιβάρυνση και υποφέρει από περιοδικές ενοχλήσεις, λόγω των τραυματισμών του, που έχουν επηρεάσει και επηρεάζουν τη ζωή του.

 

136.5.    Ο Ενάγων δικαιούται σε αποζημίωση, που έχει υπολογιστεί από το Δικαστήριο, έχοντας υπόψη τα δεδομένα της συγκεκριμένης υπόθεσης, τις κατευθυντήριες που δίδουν οι αρχές της αποζημίωσης και τις τάσεις της νομολογίας.

 

137.     Ως εκ των ανωτέρω, εκδίδεται απόφαση:

 

Α. Ο Εναγόμενος να πληρώσει στον Ενάγοντα το ποσό των €40.000,00, πλέον νόμιμο τόκο από την καταχώριση της αγωγής, ως γενικές αποζημιώσεις.

 

Β. Ο Εναγόμενος να πληρώσει στον Ενάγοντα το ποσό των €4.347,00, με νόμιμο τόκο από σήμερα, ως ειδικές αποζημιώσεις.

 

Γ. Ο Εναγόμενος να πληρώσει στον Ενάγοντα τα έξοδα της αγωγής, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα €10.000,00 - €50.000,00.

 

 

(Υπ.) ……………..………..

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

Πιστό Αντίγραφο

 

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ


[1] Η απαίτηση προωθήθηκε σε αυτή τη βάση.

[2] Wilson & Clyde Coal Co Ltd v English [1938] AC 57, 84, Stokes v Guest, Keen and Nettlefold (Bolts and Nuts) Ltd [1968] 1 WLR 1776, 1783.

[3] Cockerill v CXK Limited [2018] EWHC 1155 (QB) [15]-[18], Chisholm v D&R Hankins (Manea) Ltd [2018] EWHC 3407 (QB, Palmer v Perrins Hill Partnership [2019] 4 WLUK 542, James v White Lion Hotel [2020] 1 WLUK 39, Jagger v Holland [2020] EWHC 46 (QB), Harris v Bartrums Haulage and Storage Ltd [2020] EWHC 900 (QB). Βλ. και στην πρόσφατη Χαιλής ν. Σταύρου, Πολιτική Έφεση 380/2014, ημερομηνίας 04.05.2023, ECLI:CY:AD:2023:A187.

[4] βλ. και Αναγνού ν Alco Filters (Cyprus) Ltd 1 ΑΑΔ  (2002) 918, St. Marina Sporting Promotions Ltd v. Dimitrov, 1 ΑΑΔ (2004) 1663.

[5] Wilson & Clyde Coal Co Ltd v English [1938] AC 57, 78, Stokes v Guest, Keen and Nettlefield (Bolts and Nuts) Ltd [1968] 1 WLR 1776, 1783, Barber v Somerset County Council [2004] 1 WLR 1089, [65].

[6] Jackson v Murray [2015] 2 All ER 805, [28].

[7] βλ. και Χαϊλής ν. Σταύρου, Πολιτική Έφεση 380/2014, ημερομηνίας 04.05.2023, ECLI:CY:AD:2023:A187.

[8] Βλ. και Wilsons & Clyde Coal Co. v. English [1938] AC 57, McDermid v Nash Dredging & Reclamation Co Ltd [1987] AC 906, 919, Paine v Colne Valley Electricity Company [1938] 4 All ER 803, 807.

[9] Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Vlatislaw (2011) 1 ΑΑΔ 55, Χριστοφή ν. Ζαχαριάδη (2002) 1 ΑΑΔ 401.

[10] Ιωάννου ν. Παλάζη (2004) 1 ΑΑΔ 576, Παπακοκκίνου ν. Σμυρλή (2001) 1 ΑΑΔ 1653, Χριστοδούλου ν. Αριστοδήμου (1996) 1 ΑΑΔ 552.

[11] Μελικίδης ν. Παπαγεωργίου (2013) 1 ΑΑΔ 832, Κοινοτικό Συμβούλιο Ομόδους ν. Κονναρή (2011) 1 ΑΑΔ 2298.

[12] Πρακτικά 12.12.2022.

[13] Πρακτικά 12.12.2022.

[14] Πρακτικά 16.01.2023.

[15] Papakokkinou and Others v. Kanther (1982) 1 CLR 65.

[16] Paraskevopoulos v. Georghiou (1970) 1 CLR 116.

[17] Paraskevaides (Overseas) Ltd v. Christofi (1992) 1 CLR 789.

[18] Christodoulides v. Kyprianou (1968) 1 CLR 130, Karavallis v. Economides (1970) 1 CLR 271.

[19] Μαυροπετρή v. Λουκά (1995) 1 ΑΑΔ 66.

[20] Socrates Eliades v. Vassos Lyssarides (1979) 1 CLR 254.

[21]Papakokkinou and Others v. Kanther (1982) 1 CLR 65, Adrian Holdings Ltd v. Δημοκρατίας (1988) 1 ΑΑΔ 1836, Rookes v. Barnard [1964] 1 All E.R.367, Broome v. Cassel & Co. [1972] Α.C. 1027 και Drane v. Evangelou [1978] 1 W.L.R. 455 (C.A.), Μήτα ν. Γ. & Κ. Σοφοκλέους Λτδ (2003) 1(Γ) ΑΑΔ 1952.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο