ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Σ. Συμεού, Ε.Δ
Γενική Αίτηση υπ. αρ.: 340/18
Μεταξύ:
Αναφορικά με την διαιτησία μεταξύ του Αλέξανδρου Γαρβιηλίδη και Δρ. Γεώργιου Παλέξα
Αναφορικά με το άρθρο 20(2) του περί Διαιτησίας Νόμου Κεφ. 4
Ημερομηνία : 08/03/24
Για τον Αιτητή: κα. Αρίστη Κορακίδου Μακρίδου δια ARISTI KORAKIDOU MAKRIDOU LLC
Για τον Καθ’ ου η Αίτηση : κ. Νίκος Ηλία
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Εισαγωγή – Ιστορικό
Την 21/12/18, ο Γεώργιος Παλέξας, από τώρα και στο εξής «ο Αιτητής» καταχώρησε την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο Γενική Αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο της Πάφου, δια της οποίας και επιζητεί την ακύρωση της διαιτητικής απόφασης που εκδόθηκε από τον Διαιτητή Πέτρο Ζωγράφο την 04/12/18 αναφορικά με την διαφορά που ο Αλέξανδρος Γαβριηλίδης, από τώρα και στο εξής « ο Καθ’ ου η Αίτηση», αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, παρέπεμψε σε διαιτησία σε σχέση με την αμοιβή του για την μελέτη αλλά και την εκπόνηση των αρχιτεκτονικών του σχεδίων αναφορικά με την ανέγερση της κατοικίας του Αιτητή, η οποία ευρίσκεται στον Κόλπο των Κοραλλίων στην Επαρχία Πάφου.
Μετά την καταχώρηση της υπό τον άνω αριθμό και τίτλο Γενικής Αίτησης, ο Καθ’ ου η Αίτηση καταχώρησε ένσταση την 12/03/19 προβάλλοντας πέραν από τους λόγους ένστασης που έχουν προβληθεί και την προδικαστική ένσταση αναφορικά με ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Πάφου ενώπιον του οποίου και καταχωρήθηκε η Γενική Αίτηση, δεν έχει κατά τόπο αρμοδιότητα για να την εκδικάσει, και έτσι η υπόθεση θα πρέπει να παραπεμφθεί στο κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο το οποίο είναι δεν είναι άλλο από το Επαρχιακό Δικαστήριο της Λευκωσίας εντός της δικαιοδοσίας του οποίου ο Καθ’ ου η Αίτηση διαμένει και διεξάγει το επάγγελμα του.
Επί του πιο πάνω εγερθέντος προδικαστικού ζητήματος που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου και ενώ η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του Καθ’ ου η Αίτηση, κάλεσαν το Δικαστήριο να αποφασίσει πριν από την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας της Γενικής Αίτησης, το πιο πάνω εγερθέν νομικό ζήτημα με σκοπό να αποφασιστεί κατά πόσο το παρών Δικαστήριο είναι το κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο για να εκδικάσει την ουσία της υπόθεσης με την οποία και επιζητείται η ακύρωση της διαιτητικής απόφασης.
Παραδεκτά γεγονότα και Έγγραφα
Σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου την 29/02/24, προκύπτει ότι τόσο ο Διαιτητής που εξέδωσε την διαιτητική απόφαση δηλαδή ο κ. Ζωγράφος όσο και ο Καθ’ ου η Αίτηση κατά τον ουσιώδη χρόνο διέμεναν και εργαζόντουσαν στην Λευκωσία.
Ο δε Αιτήτης ανέθεσε στον Καθ’ ου η Αιτητή την μελέτη, την επίβλεψη και την ετοιμασία των αρχιτεκτονικών σχεδίων αναφορικά με την κατοικία που επιθυμούσε να ανεγείρει σε οικόπεδο που βρίσκεται στον Κόλπο των Κοραλλίων στον Δήμο Πέγειας της Επαρχίας Πάφου ενώ κατά την διάρκεια της εκτέλεσης του πιο πάνω έργου προέκυψε διαφορά μεταξύ του Αρχιτέκτονα / Καθ’ ου η Αίτηση και του ιδιοκτήτη της κατοικίας / Αιτητή, σε ότι αφορά την αμοιβή του Αρχιτέκτονα για τα έργα που ανέλαβε να προσφέρει στον ιδιοκτήτη/ Αιτητή, με αποτέλεσμα ο Καθ’ ου η Αίτηση να παραπέμψει την εν λόγω διαφωνία που είχε μεταξύ τους προκύψει σε διαιτησία και στην πορεία να εκδοθεί διαιτητική απόφαση υπέρ του Καθ’ ου η Αίτηση.
Ακολούθως και μετά από την έκδοση της πιο πάνω απόφασης του Διαιτητή, ο Αιτητής την 21/12/18 καταχώρησε την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Γενική Αίτηση με την οποία και επιδιώκει την ακύρωση της διαιτητικής απόφασης που εκδόθηκε την 04/12/18 για τους λόγους που προβάλλει μέσα από το αιτητικό της αιτήσεως που έχει καταχωρήσει.
Μέσα από τα έγγραφα επίσης που έχουν κατατεθεί και στα οποία οι ευπαίδευτοι συνήγοροι έχουν παραπέμψει το Δικαστήριο με σκοπό την απόκτηση καλύτερης εικόνας αναφορικά με το παραδεκτό πλαίσιο των γεγονότων που διέπουν την υπό κρίση περίπτωση προκύπτει επίσης, ότι, ο Διαιτητής στην απόφαση που έχει εκδώσει (Τεκμήριο 1) είχε πραγματευτεί τόσο την απαίτηση του Καθ’ ου η Αίτηση αναφορικά με την αμοιβή του, όσο και την ανταπαίτηση του Αιτητή. Σημειώνεται ότι ο Αιτητής κατά τόσο κατά τον ουσιώδη χρόνο κατά τον οποίο εκδικαζόταν η υπόθεση από τον Διαιτητή όσο και πάντοτε, διέμενε και εργαζόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Περαιτέρω προκύπτει επίσης ότι οι υπηρεσίες του Καθ’ ου η Αίτηση προς τον Αιτητή παρασχέθηκαν στον Δήμο Πέγειας στην Επαρχία Πάφου και πιο συγκεκριμένα στο οικόπεδο που θα ανεγειρόταν και τελικά ανεγέρθηκε η κατοικία του Αιτητή.
Με βάση το Τεκμήριο 13, οι αξιώσεις του Καθ’ ου η Αίτηση αφορούσαν την αμοιβή του για τις εργασίες που εκτέλεσε το έργο στην Πέγεια ενώ από την άλλη οι αξιώσεις του Αιτητή με βάση το Τεκμήριο 14 αφορούσαν την υπερπληρωμή που έκανε στον Αρχιτέκτονα αναφορικά με την αμοιβή του για το ίδιο έργο και δαπάνη που υπέστη για αγορά συντελεστή δόμησης για να χρησιμοποιηθεί για την έκδοση της άδειας οικοδομής για το ίδιο έργο που δεν χρησιμοποιήθηκε τελικά αλλά και αποζημιώσεις για την καθυστέρηση ως προς την εκτέλεση του έργου.
Αγορεύσεις
Η ακρόαση της αίτησης διεξήχθη στη βάση των παραδεκτών γεγονότων που δηλώθηκαν και οι συνήγοροι της κάθε πλευράς προχώρησαν με τις αγορεύσεις τους τις οποίες έθεσαν γραπτώς υπόψη του Δικαστηρίου. Έχω μελετήσει τόσο της αγορεύσεις της πλευράς του Αιτητή όσο και αυτές που τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου από την πλευρά του Καθ’ ου η Αίτηση.
Συνοπτικά αναφέρω ότι από πλευράς του Αιτητή υποστηρίζεται η θέση ότι το κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο που έχει δικαιοδοσία για να εκδικάσει την αίτηση του, είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Πάφου. Σύμφωνα με τον Αιτητή, οι διαφορές που είχαν προκύψει μεταξύ των μερών και που ο Διαιτητής είχε κληθεί για να αποφασίσει, αφορούσαν ζητήματα και διαφορές για γεγονότα που προέκυψαν και έλαβαν χώρα στην Επαρχία Πάφου αφού αυτές ουσιαστικά συνίσταντο στις εργασίες που ο Καθ’ ου η Αίτηση ανέλαβε να διενεργήσει και να εκπληρώσει αναφορικά με την οικία του Αιτητή η οποία και βρίσκεται στην Πάφο. Σύμφωνα μάλιστα με την κα. Κορακίδου, η διαμονή του Διαιτητή στην Λευκωσία αλλά και η διεξαγωγή της διαιτησίας στην ίδια πόλη δεν μπορούν να καθορίσουν και την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της παρούσας υπόθεσης.
Από την αντίπερα όχθη, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Καθ’ ου η Αίτηση υποστηρίζει μέσα από την γραπτή του αγόρευση την θέση, ότι κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Λευκωσίας. Δεν διαφωνεί επί το ότι, ενώ η αρχική αιτία αγωγής, δηλαδή η διαφορά των μερών ως προς την αμοιβή του αρχιτέκτονα / Καθ’ ου η Αίτηση πράγματι αφορούσε τις υπηρεσίες του για την κατοικία του Αιτητή στην Πάφο, από την άλλη όμως υποστηρίζει, ότι αυτή η αρχική αιτία αγωγής η οποία και υπήρχε, έχει πλέον αντικατασταθεί και ή υποκατασταθεί από την νέα αιτία αγωγής που εγείρεται στην αίτηση που έχει καταχωρηθεί από τον Αιτητή, δηλαδή σε αυτή της ακύρωσης και ή του παραμερισμού της διαιτητικής απόφασης η οποία προέκυψε εξαιτίας της διαιτητικής απόφασης που έχει εκδοθεί στην Λευκωσία αφού αυτός ήταν ουσιαστικά και ο τόπος της διεξαγωγής της διαιτησίας. Επίσης υποστηρίζει και την θέση ότι τόσο ο Καθ’ ου η Αίτηση όσο και ο Διαιτητής, διαμένουν και εργάζονται στην Λευκωσία.
Νομική Πτυχή
Το εν λόγω προδικαστικό ζήτημα που έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στη παρούσα περίπτωση διέπετε αδιαμφισβήτητα από τις πρόνοιες του Ν. 14/60.
Το θέμα της κατά τόπο αρμοδιότητας των Επαρχιακών Δικαστηρίων διέπεται από το άρθρο 21 του Νόμου 14/60 σύμφωνα με το οποίο:
21.-(1) Το Επαρχιακόν Δικαστήριον, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 19, θα έχη αρμοδιότητα ίνα ακούη και αποφασίζη οιανδήποτε αγωγήν συμφώνως προς τας διατάξεις του άρθρου 22 οσάκις-
(α) η βάσις της αγωγής έχη προκύψει είτε καθ' ολοκληρίαν είτε εν μέρει εντός των ορίων της επαρχίας δι' ην το δικαστήριον καθιδρύθη
(β) ο εναγόμενος ή οιοσδήποτε των εναγόμενων, κατά τον χρόνον της εγέρσεως της αγωγής, διαμένη ή διεξάγη επάγγελμα εντός της επαρχίας δι’ ην το δικαστήριον καθιδρύθη
(2) Οσάκις η αγωγή αφορά εις διανομήν ή πώλησιν οιασδήποτε ακινήτου ιδιοκτησίας ή οιονδήποτε άλλο θέμα αφορών εις ακίνητον ιδιοκτησίαν, αύτη θα εισάγεται εν τω Επαρχιακώ Δικαστηρίω της επαρχίας εντός της οποίας κείται η τοιαύτη ιδιοκτησία.
Επίσης το άρθρο 2 του πιο πάνω νόμου ερμηνεύει το τι συνίσταται η βάση της αγωγής. Πιο συγκεκριμένα αναφέρονται τα ακόλουθα :
"βάσις της αγωγής" περιλαμβάνει το σύνολον των γεγονότων των θεμελιούντων το αγώγιμον δικαίωμα, περί ου η αγωγή, αλλά εις αγωγός εκ συμβάσεως δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ολόκληρον την βάσιν της αγωγής. Βάσις της αγωγής θα θεωρήται ότι έχει προκύψει εντός της δικαιοδοσίας εάν η σύμβασις συνήφθη εντός αυτής, καίτοι η διάρρηξις δυνατόν να επήλθεν αλλαχού, και επίσης εάν η διάρρηξις επήλθεν εντός της δικαιοδοσίας, καίτοι η σύμβασις δυνατόν να συνήφθη αλλαχού-
Στην Πολ. Έφεση 7496 ημερ. 22/6/1990, C. & Κ. Κυριάκου και Α/φοι Λτδ ν Αντώνη Ιωάννου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Σύμβαση πωλήσεως θερμοσίφωνα απεκηρύχθη από τον αγοραστήν, που αρνήθηκε να τον παραλάβει εντός Επαρχίας Λευκωσίας.
Η πωλήτρια απεδέχθη ότι η αποκήρυξη διέρρηξε την σύμβαση. Ήγειρε αγωγήν αποζημιώσεως στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, που απορρίφθηκε λόγω τοπικής αναρμοδιότητας. Ο Αγοραστής διέμενε στην Λευκωσία, ενώ η πωλήτρια είχε την Έδρα της στην Λάρνακα.
Η Ενάγουσα πωλήτρια υπέβαλε Έφεση, υποστηρίζουσα ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας είχε αρμοδιότητα, γιατί βάσει του Περί Συμβάσεων Νόμου, άρθρο 49, ο οφειλέτης έπρεπε να αποταθεί στον πωλητήν (Λάρνακα) για πληρωμήν.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την Έφεση, αποφάσισε:
1. Η Εισήγηση της Εφεσείουσας δεν ευσταθεί, γιατί η αγωγή δεν είχε ως βάση μη πληρωμήν της οφειλής, αλλά διάρρηξη συμβάσεως, λόγω μη παραλαβής του πωληθέντος πράγματος.
2.0 τόπος της διάρρηξης προσδιορίζει και το τοπικά αρμόδιο Δικαστήριο (Ο Περί Δικαστηρίων Νόμος, 1960 (Ν. 14/60), άρθρο 21(1).
3. Στον όρον "βάσις αγωγής" στο άρθρο 2 του εν λόγω νόμου μνημονεύεται ότι όταν διάρρηξη συμφωνίας αποτελεί την βάση της αγωγής, αρμοδιότητα έχει το Δικαστήριο της περιοχής, όπου εκδηλώθηκε η διάρρηξη.»
Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής κατά την διαδικασία της διαιτησίας καταχώρησε ανταπαίτηση την οποία ο διαιτητής απέρριψε με την απόφαση του. Ο αιτητής ισχυρίστηκε παράβαση της συμφωνίας από τον αρχιτέκτονα παράβαση η οποία έγινε στην Πάφο.
Στην Πολ. Έφεση 11156 ημερ. 19/12/2002, PARICO ALUMINIUM DESIGNS LTD ν 1. MUSKITA - ALUMINIUM CO LIMITED κ.α. λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Με την αγόρευση του ευπαίδευτου συνήγορου τους, ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, οι εφεσείοντες ήγειραν για πρώτη φορά και ανέπτυξαν τη θέση τους ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στερείται κατά τόπο δικαιοδοσίας καθότι «οι ενάγοντες δεν έχουν ουσιαστικές αιτίες αγωγής που να είχαν προκύψει εξ ολοκλήρου είτε μερικά εντός της επαρχίας Λεμεσού» με αποτέλεσμα να μη μπορεί να οριστικοποιηθεί το επίδικο διάταγμα.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο έχει προσεγγίσει ως εξής το θέμα της δικαιοδοσίας:
« Η παραβίαση των δικαιωμάτων των εναγόντων συντελέστηκε με την εισαγωγή των προϊόντων. Η τοπική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, θεμελιώνεται από τη στιγμή που η εισαγωγή κάποιων εμπορευμάτων έγινε από τους εναγομένους μέσω του λιμανιού της Λεμεσού όπως παρουσιάζεται να έγινε. Δεν φαίνεται να απαιτείται, όπως ήταν η εισήγηση του ευπαίδευτου συνηγόρου των εναγομένων οποιαδήποτε άλλη ενέργεια από μέρους των εναγομένων πέραν της εισαγωγής τους. Αυτό προκύπτει, μεταξύ άλλων, από τη Συμφωνία Trips (άρθρο 26). Την άποψη αυτή πιστεύω, υποστηρίζει κατ' αναλογία και το άρθρο 13 του Ν 59/76 σύμφωνα με το οποίο δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας παραβιάζεται, μεταξύ άλλων, με την εισαγωγή του αντικειμένου για χρήση, χωρίς την άδεια του δημιουργού.»
Ο κ. Μουαΐμης, με αναφορά στο άρθρο 21 του Νόμου 14/60, υπέβαλε ότι από τις περιπτώσεις που αναφέρονται περιοριστικά στο άρθρο αυτό η μόνη που μπορεί να επικαλεσθούν οι εφεσίβλητοι ότι εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτή της παραγράφου (α) του εδαφίου (1): "η βάση της αγωγής έχει προκύψει είτε εξ ολοκλήρου είτε μερικά εντός των ορίων της επαρχίας για την οποία το δικαστήριο καθιδρύθηκε». Σύμφωνα με τον κ. Μουαΐμη οι εφεσείοντες έχουν βιομηχανικές και εμπορικές εγκαταστάσεις στην περιοχή Ιδαλίου, στην επαρχία Λευκωσίας, και δραστηριοποιούνται εμπορικά μόνο από τις εγκαταστάσεις αυτές. Ο όρος «εισαγωγή» - συνέχισε ο κ. Μουαΐμης - στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να νοηθεί αφηρημένα ή απομονωμένα. Θα πρέπει να συνδεθεί με το πλέγμα των εμπορικών δραστηριοτήτων των εφεσειόντων. Εισαγωγή από μόνη της, δηλαδή κατοχή των εμπορευμάτων και αποθήκευση τους δεν συνιστά παραβίαση δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας ούτε «passing off». Απαιτείται η ένταξη της εισαγόμενης ποσότητας στο δίκτυο εμπορίας των εφεσειόντων, δηλαδή η θέση τους στο εμπόριο. Στην παρούσα υπόθεση καμιά χρήση ή διάθεση των εμπορευμάτων έχει γίνει από τους εφεσείοντες στη Λεμεσό. Υποστήριξη στην πιο πάνω εισήγηση - κατέληξε ο κ. Μουαΐμης - παρέχεται από το άρθρο 44 της Σύμβασης Trips και πρόσθετη υποστήριξη από το άρθρο 50. Το ότι τα προφίλ αφίχθηκαν στο λιμάνι Λεμεσού (γεγονός που δεν αμφισβητείται) και στη διαδρομή προς τη Λευκωσία πέρασαν και από την επαρχία Λεμεσού δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ικανό να προσδώσει δικαιοδοσία στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Το δίκτυο εμπορίας των εφεσειόντων εκτείνεται εδαφικά μόνο στη Λευκωσία. Η δε είσοδος των εμπορευμάτων από το Λιμάνι της Λεμεσού είναι απλώς μια προκαταρκτική, ουδέτερη πράξη. Από πού εισάγονται στην Κύπρο τα εμπορεύματα είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Στην παρούσα υπόθεση, όπως έχει ήδη υποδειχθεί, οι εφεσίβλητοι διατείνονται ότι οι εφεσείοντες έχουν παραβιάσει τα δικαιώματα τους. Διατείνονται, επίσης, ότι η παραβίαση των δικαιωμάτων τους έχει συντελεσθεί, ανάμεσα σ' άλλα, με την εισαγωγή των επιδίκων εμπορευμάτων. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εισαγωγή έχει λάβει χώραν από το Λιμάνι Λεμεσού. Διαπιστώνουμε, επομένως, ότι η βάση της αγωγής - η κατ' ισχυρισμό παραβίαση των δικαιωμάτων των εφεσιβλήτων - έχει προκύψει στην επαρχία Λεμεσού. Αυτή η διαπίστωση είναι αρκετή για να προσδώσει κατά τόπο αρμοδιότητα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Εφόσον η εισαγωγή και η παρεμπόδιση της συνιστούν μέρος της βάσης της αγωγή η εισαγωγή από μόνη της είναι ικανή να θεμελιώσει κατά τόπο αρμοδιότητα και δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσει χρήση των επιδίκων προφίλ στο εμπόριο. Η περί του αντιθέτου εισήγηση του κ. Μουαΐμη δεν ευσταθεί. Τα άρθρα 44 και 50 της Σύμβασης Trips, τα οποία έχει επικαλεσθεί ο κ. Μουαΐμης, δεν προωθούν την σχετική εισήγηση του. Και τα δύο άρθρα ομιλούν για λήψη μέτρων από τις δικαστικές αρχές για αποτροπή της εισόδου στα υπαγόμενα στη δικαιοδοσία τους δίκτυα εμπορίας εισαγόμενων προϊόντων, τα οποία συνδέονται με κάποια παραβίαση δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας αμέσως μετά τον εκτελωνισμό τους. Για να επιτευχθεί η είσοδος στο δίκτυο εμπορίας πρέπει να προηγηθεί η εισαγωγή και ο εκτελωνισμός. Εφόσον η εισαγωγή συνιστά μέρος της βάσης της αγωγής τα άρθρα 44 και 50 δεν συνηγορούν υπέρ της πιο πάνω εισήγησης του κ. Μουαΐμη.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το θέμα της κατά τόπο αρμοδιότητας των Επαρχιακών Δικαστηρίων διέπεται από το Άρθρο 21 του Νόμου 14/60. Η σχετική για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας είναι η παράγραφος (α) του εδαφίου (1) σύμφωνα με την οποία το Επαρχιακό Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία «ίνα ακούη και αποφασίζει οιανδήποτε αγωγήν οσάκις η βάσις της αγωγής έχει προκύψει είτε καθ' ολοκληρίαν είτε εν μέρει εντός των ορίων της επαρχίας δί ην το δικαστήριον καθιδρύθη».
2. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εισαγωγή έχει λάβει χώραν από το Λιμάνι Λεμεσού. Διαπιστώνεται, επομένως, ότι η βάση της αγωγής - η κατ' ισχυρισμό παραβίαση των δικαιωμάτων των εφεσιβλήτων - έχει προκύψει στην επαρχία Λεμεσού.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το Άρθρο 26(1) της Σύμβασης Trips, το οποίο έχει επικαλεσθεί το πρωτόδικο Δικαστήριο, «ο κύριος ενός προστατευόμενου βιομηχανικού σχεδίου έχει το δικαίωμα να εμποδίζει τρίτους να προβαίνουν χωρίς τη συγκατάθεση του στην παραγωγή, την πώληση ή την εισαγωγή ειδών που φέρουν ή ενσωματώνουν ένα σχέδιο το οποίο είναι είτε εξ ολοκλήρου είτε σε μεγάλο βαθμό αντίγραφο του προστατευόμενου σχεδίου».
Εφόσον στην παρούσα υπόθεση η επίδικη εισαγωγή έχει λάβει χώραν από το λιμάνι Λεμεσού αρμόδιο Δικαστήριο για να εμποδίσει την περαιτέρω εισαγωγή είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού.»
Στην Πολ. Έφεση 214/2012, ECLI:CY:AD:2018:A422 ημερ. 28/9/2018, ΔΗΜΑΡΩ ΛΤΔ (σε εκκαθάριση) κ.α. ν LAKIS GEORGIOU CONSTRUCTION LTD λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Καταγράφονται εμπεριστατωμένα και λεπτομερειακά στην πρωτόδικη απόφαση, αλλά για σκοπούς της παρούσας συζήτησης, αρκεί να λεχθεί ότι η εφεσείουσα εταιρεία κατέστη δυνάμει διαιτητικής απόφασης η οποία στη συνέχεια ενεγράφη ως δικαστική απόφαση για σκοπούς εκτέλεσης, οφειλέτρια για διάφορα ποσά.
Το ζήτημα που εγείρεται ως προς την κατά τόπο αρμοδιότητα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και το οποίο είχε εγερθεί μόνο διά της αγορεύσεως των εφεσειόντων πρωτοδίκως, δεν μπορεί να ευσταθήσει διότι κατά τόπο αρμοδιότητα έχει ένα Επαρχιακό Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 21 του Νόμου αρ. 14/60 όταν, μεταξύ άλλων, η βάση της αγωγής έχει προκύψει, είτε εξ ολοκλήρου, είτε μερικώς, εντός των ορίων της επαρχίας για την οποία καθιδρύθηκε το Δικαστήριο. Η κυρίως αίτηση αφορούσε τη Γενική Αίτηση υπ' αρ. 209/06 με την οποία αναγνωρίστηκε η διαιτητική απόφαση που είχε εκδοθεί προηγουμένως ως δικαστική απόφαση και είχε εισαχθεί στο εν λόγω Επαρχιακό Δικαστήριο. Πέραν του ότι ουδεμία ένσταση είχε εγερθεί τότε για την κατά τόπο αρμοδιότητα, οι εφεσείοντες είχαν οι ίδιοι υποβάλει άλλη Γενική Αίτηση την υπ' αρ. 108/06, με την οποία είχε επιδιωχθεί ο παραμερισμός και/ή η ακύρωση της διαιτητικής απόφασης. Επομένως το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ανέλαβε τοπική αρμοδιότητα για την εκδίκαση των όποιων διαφορών προέκυψαν από τη διαιτητική απόφαση και η οποία αφορούσε σε διαφορές που είχαν προκύψει μεταξύ των διαδίκων σε σχέση με την ανέγερση σε παρακείμενο τεμάχιο ενός συγκροτήματος διαμερισμάτων στο χωριό Κάθηκας της επαρχίας Πάφου. Φυσιολογικά, επομένως, η βάση της αγωγής κατά το άρθρο 21 προέκυψε στην επαρχία Πάφου.»
Εξέταση των θέσεων των δύο πλευρών
Υπό το φως των πιο πάνω νομοθετικών και νομολογιακών αρχών, θα προχωρήσω να εξετάσω τις θέσεις που εγέρθηκαν από πλευράς τόσο της πλευράς του Αιτητή που αφορά την υπό κρίση αίτηση/ Καθ’ ου η Αίτηση στην Γενική Αίτηση , όσο και τις πλευράς του Καθ’ ου η Αίτηση/ Αιτητή στην Γενική Αίτηση.
Αρχίζοντας από τις θέσεις που έχουν εγερθεί εκ μέρους του κ. Ηλία αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό έλλειψη δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου να εκδικάσει την Γενική Αίτηση που έχει καταχωρηθεί από πλευράς του Αιτητή, θα πρέπει να αναφέρω ότι έχω εξετάσει τα επιχειρήματα που έχουν προβληθεί τόσο προφορικά ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και κατά την γραπτή του αγόρευση και έχω καταλήξει για τους λόγους που θα εξηγήσω κατωτέρω, ότι δεν μπορώ να συμφωνήσω. Καταρχήν αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα από τα παραδεκτά γεγονότα τα οποία έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι οι εργασίες που ανέλαβε να εκπονήσει ο Καθ’ ου η Αίτηση προς όφελος του Αιτητή έναντι αμοιβής αλλά και η μετέπειτα διαφωνία που προέκυψε μεταξύ τους με αποτέλεσμα ο πρώτος να αποταθεί σε διαιτησία για την επίλυση των διαφορών τους ως προς την αμοιβή που θα έπρεπε να του καταβληθεί, σχετίζονται με τα ζητήματα που έχουν προκύψει αναφορικά με την κατοικία και ή το έργο που ανέλαβε να επιτελέσει στην πόλη και Επαρχία Πάφου. Συνεπώς προκύπτει ότι η διαφορά που οδήγησε τα μέρη σε διαιτησία γεννήθηκε στην Επαρχία Πάφου. Μάλιστα αναφορικά με την πιο πάνω κρίση του Δικαστηρίου δεν φαίνεται να διαφωνεί ούτε και η ίδια η πλευρά του Καθ’ ου η Αίτηση αφού κάτι τέτοιο εξάλλου υποστηρίζει και μέσα από την επιχειρηματολογία που προβάλλεται κατά την γραπτή τους αγόρευση.
Στρεφόμενος τώρα ως προς την θέση του Καθ’ ου η Αίτηση ότι η πιο πάνω αρχική αιτία αγωγής που είχε ουσιαστικά οδηγήσει τα μέρη σε διαιτησία έχει πλέον αντικατασταθεί από την νέα αιτία αγωγής που εγείρεται στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Γενική Αίτηση, δηλαδή αυτήν της ακύρωσης και ή του παραμερισμού της διαιτητικής απόφασης, θα πρέπει να αναφέρω ότι ούτε και με την θέση αυτή που έχει προβληθεί μπορώ να συμφωνήσω. Αφού λοιπόν εξέτασα τα όσα εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Καθ’ ου η Αίτηση με βάση άλλωστε και τις παραπομπές του, τόσο στο σύγγραμμα του Ν. Παπαευσταθίου «Η εμπορική Διαιτησία στην Κύπρο – Δίκαιο και Πρακτική» όσο και στο Halsbury s Law of England (1019. Arbitrations) στην υποσημείωση με αρ. 16, έχω διαπιστώσει ότι τα όσα αναφέρονται στα πιο πάνω συγγράμματα δεν μπορούν να εφαρμοστούν και δεν ισχύουν κατ’ αναλογία και για την συγκεκριμένη περίπτωση. Και αυτό διότι, η καταχώρηση εκ μέρους του Αιτητή της Γενικής Αίτησης που αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση, ουδεμία απολύτως σχέση έχει με τα δικαίωμα που έχουν γεννηθεί υπέρ του Καθ’ ου η Αίτηση μετά από την από την εκδίκαση της διαιτησίας και της έκδοσης της διαιτητικής απόφασης υπέρ του ιδίου, αναφορικά με την έγερση νέας αγωγής που θα είχε ως βάση την αναγνώριση και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης που έχει εκδοθεί. Στην παρούσα περίπτωση το τι επιδιώκεται εκ μέρους του Αιτητή δια της καταχωρήσεως της παρούσας Γενικής Αιτήσεως είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό, αφού αυτό που ουσιαστικά εν προκειμένω επιδιώκεται είναι ακύρωση της διαιτητικής απόφασης που έχει εκδοθεί με βάση την αρχική αιτία αγωγής και όχι αναφορικά με τα δικαιώματα που έχουν προκύψει υπέρ του Καθ’ ου η Αίτηση από την έκδοση της απόφασης του Διαιτητή από τα οποία και τυχόν να προκύπτει νέα αιτία αγωγής.
Σε ότι αφορά τώρα την θέση του Καθ’ ου η Αίτηση ότι κατά τόπο αρμόδιο είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Λευκωσίας ενόψει και του τόπου διαμονής του κ. Ζωγράφου ο οποίος ήταν ο Διαιτητής, θα πρέπει να υποδειχθεί από το Δικαστήριο ότι ο πιο πάνω ισχυρισμός που προβλήθηκε δια μέσω των γραπτών αγορεύσεων του Καθ’ ου η Αίτηση δεν έχει δικογραφηθεί εφόσον κάτι τέτοιο δεν εγείρεται ούτε μέσα από το σώμα της ένστασης που έχει καταχωρηθεί αλλά ούτε και υποστηρίζεται από την ένορκο δήλωση που την συνοδεύει ημερ. 12/03/19. Συνεπώς και δεν μπορεί να ληφθεί από το Δικαστήριο υπόψη.
Στρεφόμενος τώρα στην θέση του Καθ’ ου η Αίτηση ότι επειδή κατά τον ουσιώδη χρόνο διέμενε και εργαζόταν στην Λευκωσία κατά τόπο αρμοδιότητα έχει το Επαρχιακό Δικαστήριο της Λευκωσίας και όχι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Πάφου, θα πρέπει να αναφέρω ότι ο τόπος διαμονής και εργασίας του Καθ’ ου η Αίτηση δεν μπορεί να αποτελέσει και τον μοναδικό λόγο που τείνει να καθορίσει την κατά τόπο αρμοδιότητα ενός Δικαστηρίου, αφής στιγμής ως έχω εξηγήσει και ανωτέρω, η ουσία της διαφοράς που έχει προκύψει, κατ’ αναλογία δηλαδή η βάση της αγωγής, αφορά στις διαφορές που προέκυψαν τόσο για τις εργασίες αλλά και την οφειλή σχετικά με την οικία η οποία βρίσκεται στην Πάφο. Συνεπώς και εφαρμόζεται εις την παρούσα περίπτωση το άρθρο 21(1) (α) του Ν. 14/60. Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται επίσης ότι στο άρθρο 21(2) αναφέρεται ότι « οσάκις η αγωγή αφορά εις διανομήν ή πώλησιν οιασδήποτε ακινήτου ιδιοκτησίας ή οιονδήποτε άλλο θέμα αφορών εις ακίνητον ιδιοκτησίαν, αύτη θα εισάγεται εν τω Επαρχιακώ Δικαστηρίω της επαρχίας εντός της οποίας κείται η τοιαύτη ιδιοκτησία.
Αναφορικά με την θέση του Καθ’ ου η Αίτηση ότι η υπογραφή της εξουσιοδότησης του εντολέα σε εγγεγραμμένους μηχανικούς για παροχή υπηρεσιών ημερ. 22/06/2006 έγινε στην Λευκωσία, παρατηρώ ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί μέρος των παραδεκτών γεγονότων τα οποία οι συνήγοροι έχουν θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου αφού και από πλευράς του Αιτητή υπάρχει ο ισχυρισμός ότι το έγγραφο αυτό δεν αποτελεί την συμφωνία μεταξύ των μερών καθότι δεν αναγράφεται σε αυτό οποιαδήποτε αμοιβή του αρχιτέκτονα αλλά ότι πρόκειται για το αναγκαίο έντυπο για την υποβολή της αίτησης για έκδοση της άδειας οικοδομής, υπηρεσία που θα πρόσφερε ο Αρχιτέκτονας.
Υπό το φως των πιο πάνω εφόσον το πιο πάνω ζήτημα δεν είναι και παραδεκτό δεν μπορεί να αποτελέσει και αντικείμενο συζήτησης στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας αναφορικά με την εξακρίβωση της κατά τόπο αρμοδιότητας του Δικαστηρίου.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω δεν μπορώ να συμφωνήσω με τα όσα έχουν προβληθεί από πλευράς του Καθ’ ου η Αίτηση και κρίνω ότι κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο για να εκδικάσει την υπό κρίση περίπτωση που αφορά την Γενική Αίτηση που έχει καταχωρηθεί είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Πάφου, αφής στιγμής και ο ίδιος ο Νόμος που διέπει το εν λόγω ζήτημα αναφορικά με την κατά αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, βλ. άρθρο 21(1) (α) και 21 (2) του Ν. 14/60 παρέχει στο Δικαστήριο κατά τόπο δικαιοδοσία, εφόσον η βάση της αγωγής έχει προκύψει εντός των ορίων της Επαρχίας για την οποία καθιδρύθηκε το Δικαστήριο αλλά και διότι οι διαφορές που έχουν προκύψει αφορούν ακίνητη ιδιοκτησία η οποία βρίσκεται στην Επαρχία Πάφου.
Σε ότι αφορά τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας αυτά θα είναι στην πορεία και θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της Γενικής Αίτησης.
(Υπ.) ...............................................
Σ. Συμεού, Ε.Δ